Ang Buhay ni Abraham

1

Ang Buhay ni Abraham

Tomo 93, Bilang 1

January – March, 2017

MGA ARALING PANGSABADO MULA SA BIBLIA

Sangay ng Nakatatanda

2

Mga Nilalaman

1. Ang Pagkatawag kay Abraham........................ 05

2. Ang Pananampalataya ni Abraham................. 10

3. Ang Ipinangakong Binhi................................... 15

4. Ang Dalawang Anak ni Abraham.................... 20

5. Ang Tunay na mga Anak ni Abraham............. 26

6. Ang Walang Hanggang Tipan.......................... 31

7. Walang Hanggang Biyaya................................. 36

8. Isang Pananampalatayang Gumagawa............ 41

9. Tagapagligtas ni Abraham................................ 47

10. Pagtitiyaga ni Abraham.................................... 52

11. Nagsusumamo para sa Makasalanan............... 57

12. Ang Mana ni Abraham...................................... 62

Mga Aralin Mula sa Biblia, isang programa para sa araw-araw na

pag-aaral, na batay lamang sa Biblia at Espiritu ng Hula na walang

idinagdag na opinion. Ang mga sipi ay sinikap na mapaikli, upang

maibigay ang maikli, tuwirang mga kahulugan. Ang mga panaklong [ ]

ay ginamit sa ilang pagkakataon upang tiakin ang malinaw, tamang

kahulugan, at maayos na pagbasa. Ang malawakang pag-aaral sa mga

pinagkunan ng mga sipi ay matapat na iminumungkahi.

3

Paunang Salita

Tumingin tayo sa ating palibot ngayon at ating makikita ang mga kalamidad na

nangyayari sa bawat dako: karahasan, pagdanak ng dugo, natural na mga sakuna, at

mga walang ulirang kasamaan. Ang lahat ng ito’y nagpapaalala sa atin na ang

pangalawang pagparito ng ating Panginoong Jesus ay tiyak na malapit na. Upang

malampasan ang mga hamong ito, upang maging handa sa pagsalubong sa ating

Panginoon sa ulap ng langit, kinakailangan natin ang matatag na pananampalataya,

ang pananampalataya ni Abraham.

“Yaong mga nag-aangking naghihintay sa nalalapit na pagparito ng ating

Tagapagligtas ay kinakailangang magkaroon ng pananampalataya na gaya ng kay

Abraham, isang pananampalataya na pinahahalagahan sapagkat para nilang binili ito,

isang pananampalataya na gumagawa na may pag-ibig at nagpapadalisay sa kaluluwa.

Ang nakatalang halimbawa ni Abraham ay iniwan para sa atin na nasa huling mga

yugto ng sanlibutan. Dapat paniwalaan natin na ang Diyos ay may hangarin sa atin, at

siya’y hindi dapat lapastanganin. Siya ay tapat sa Kanyang sinasabi, at hinihingi Niya

ang lubos na pananampalataya at kusang pagsunod mula sa atin. Pagkatapos ay

Kanyang paliliwanagin ang Kanyang liwanag sa atin, at tayong lahat ay magiging

liwanag sa Panginoon.”—The Signs of the Times, April 1, 1875.

Sa kuarter na ito ay ating pag-aaralan ang tungkol sa buhay ni Abraham. Ang tao

ng Diyos na ito ay dumaan sa maraming pagsubok ng pananampalataya. Sa bawat

pagsubok ay nabigyang pagkakataon si Abraham upang ipamalas ang kanyang tiwala

sa Diyos at sa pangako na ibinigay sa kanya—na siya’y magiging isang “ama ng

maraming nasyon”. May mga pagkakataon na ang kanyang pananampalataya’y nag-

alinlangan noong kanyang sinubukang tuparin ang mga pangako ng Diyos sa kanyang

sariling panahon at pamamaraan. Gayunpaman, pinatunayan ng Diyos ang Kanyang

katapatan, at sa nakatakdang panahon, ang unang ipinangako na anak ay naisilang kay

Abraham. Ngunit inilaan ng Diyos ang pinakamahirap na pagsubok para kay

Abraham, hindi sa panahon na siya’y bata at malakas pa, kundi sa panahon ng

kanyang katandaan.

“Malupit na nasubukan si Abraham sa kanyang katandaan. Waring ang mga salita

ng Panginoon ay kahila-hilakbot at hindi inaasahan, ngunit kailan man ay hindi siya’y

nagtatanong hinngil sa hustiya ng mga ito o nag-atubili sa kanyang pagsunod. Maaari

siyang magmakaawa at idahilan na siya’y matanda at mahina, at hindi kayang

ihandog ang anak na nagbibigay aliw sa kanyang buhay. Maaari niyang ipaalala sa

Panginoon na ang utos na ito’y hindi sang-ayon sa mga pangakong ibinigay hinggil sa

anak na ito. Ngunit walang pagrereklamo o pagsisisi ang pagsunod ni Abraham.

Lubos ang kanyang patitiwala sa Diyos.”—4T, p.253. “Pinapayagan ng Diyos na maranasan ng kanyang bayan ang mga pagsubok upang sa

kanilang katapatan at pagsunod, sila mismo ay lumago sa espirituwal, at ang kanilang

halimbawa ay mapagkukunan ng iba ng lakas. . . . Ang mga pagsubok na matinding susubok sa

ating pananampalatayawin at gagawing parang tinalikaran na tayo ng Diyos ay ang siyang maglalapit sa atin kay Kristo, upang iwanan ang lahat nating bigatin sa kanyang paanan at

maranasan ang kapayapaan na kanyang ibibigay.”—PP, p. 129.

Ibigay nawa ng Diyos sa atin ang pananampalataya ni Abraham. Hari nawa na ang

pananampalatayang ito ang magtulak sa atin upang mabuhay ng maayos upang matulad tayo ni Abraham na kung saan ang bawat isa sa atin ay tatawaging “ang kaibigan ng Diyos.”

The General Conference Sabbath School Department

4

SABBATH JANUARY 7, 2017

First Sabbath Offering

for Headquarters and Chapel in Malawi

The Republic of Malawi is a landlocked country in southeast Africa.

Formerly known as Nyasa-land, it is bordered by Zambia to the

northwest, Tanzania to the northeast, and Mozambique to the

southwest, and southeast. The country is also nicknamed “The Warm

Heart of Africa.” Malawi has an estimated population of over 16

million, the majority of whom identify as Christians (82%), including

Ro-man Catholics, Presbyterians, Anglicans, Baptists, and Seventh-day

Adventists. A significant minority identify as Muslims (13%).

The work in Malawi started in 2008 when one missionary decided

to visit this country. A couple from a Protestant church received him

and helped him find accommodation. The missionary gave them Bi-ble

studies and shared also some portions from the Spirit of Prophecy. The

couple became very interested in the message of Present Truth and provided a place for worship, inviting others also to attend every Sabbath.

When the missionary left Malawi, he made an appeal to our fel-low

believers in Zambia to see if someone would be available to go to

Malawi to assist with this interest. By the grace of God one brother

responded to the call, saying, “I am ready to go anywhere that God

wants to send me.” Upon his arrival in Malawi in 2009, this brother

encouraged those interested and went from one place to another

preaching the message. Today there are many places where souls are

interested in our message. There are about 60 baptized members and

more than 900 Sabbath School members, many of whom are study-ing

our Principles in preparation for baptism.

By God’s grace, this country was organized as a Mission in 2013.

We still are very grateful because some of our brothers and sisters in

Brazil donated money to buy land in Lilongwe, the capital city. Here

the believers in Malawi plan to build the headquarters and a chapel.

However, the country is very poor. Our members do not have mon-ey

to fulfill this project. That is why we are now appealing to all our

brothers, sisters, and friends around the world.

— GC Sabbath School Department,

on behalf of the Malawi Mission

5

Leksiyon 1 Sabbath, Enero 7, 2017

Ang Pagkatawag ni Abraham

“Gagawin kitang isang malaking bansa, ikaw ay aking pagpapalain,

gagawin kong dakila ang iyong pangalan, at ikaw ay magiging isang

pagpapala” (Genesis 12:2).

“Si Abraham ay lumaki sa kalagitnaan ng pamahiin at paganismo. . . .

Subalit ang tunay na pananampalataya ay hindi dapat mawala. Laging may

nalabi na inilaan ang Dios upang maglingkod sa Kanya.”—PP, p. 125.

Mungkahing Babasahin: Patriarchs and Prophets, p. 125-131.

Linggo Enero 1

1. TINAWAGAN NG DIYOS SI ABRAHAM

a. Ano ang panawagan ng Diyos kay Abraham upang gawin, at sino ang

sumama sa kanya? Gen. 12:1-4; Gawa 7:4.

“Pagkatapos ng paghiwa-hiwalay mula sa Babel ay muling lumaganap

ang idolatriya, at sa katagalan ay iniwanan ng Panginoon ang mga matigas na

mananalansang upang sundin ang kanilang masamang mga gawain, habang

pinili Niya si Abraham, mula sa lahi ni Shem, at ginawa siyang tagapangalaga

ng Kanyang utos para sa darating na mga henerasyon.”—PP, p. 125.

b. Bakit hindi agad sinabi ng Diyos kay Abraham ang lugar kung saan

siya’y tinatawagan upang pumaroon? Heb 11:8. Anong pasya ang

kinakailangang gawin ni Abraham sa pagsunod sa panawagan ng

Diyos? Gen. 12:1; Mat. 10:34-38.

“Ang walang pagtatanong na pagsunod ni Abraham ay isa sa mga

kapansin-pansin na katibayan ng pananampalataya na matatagpuan sa buong

Biblia. . . . Hindi magaan na pagsubok ang ibinigay kay Abraham, hindi maliit

na sakripisyo ang hiniling mula sa kanya. May matitibay na mga relasyon na

maaring bumigkis sa kanya sa kanyang bansa, sa kanyang kamag-anak at sa

kanyang tahanan. Ngunit hindi siya nag-atubili na sundin ang panawagan.

Wala siyang katanungan tungkol sa lupang pangako. . . . ang Diyos ang

nagsabi, at ang Kanyang lingkod ay dapat susunod; ang pinakamasayang

lugar sa lupa para sa kanya ay ang lugar na nais ng Diyos para sa kanya.”—

Ibid, p. 126.

6

Lunes Enero 2

2. ANG MGA PANGAKO

a. Ano ang mga naunang ipinangako ng Diyos kay Abraham? Gen. 12:2,

3.

“Tinawagan ng Diyos si Abraham mula sa kanyang hindi maka-Diyos na

mga kamag-anak at pinag-utusang manirahan sa lupain ng Canaan sa layunin

na maibigay ang pinakamabuting mga kaloob ng langit para sa lahat ng tao sa

lupa. ‘Gagawin kitang isang malaking bansa,’ sinabi Niya, ‘ikaw ay aking

pagpapalain, gagawin kong dakila ang iyong pangalan, at ikaw ay magiging

isang pagpapala’ (Gen. 12:2). Tinawagan si Abraham para sa isang mataas na

karangalan—ang maging ama ng isang bansa na sa loob ng maraming siglo ay

magiging tagapangalaga at tagapag-ingat ng katotohanan ng Diyos sa

sanglibutan, ang bayan na sa pamamagitan nito ay mabibiyayaan ang lahat ng

mga bansa sa pagdating ng ipinangakong Mesyas.

“Malapit nang makalimutan ng mga tao ang kaalaman tungkol sa tunay na

Diyos. Ang kanilang isipan ay pinadilim ng idolatriya. Sa lugar ng mga

palatuntunan ng Diyos, na siyang ‘banal, at matuwid, at mabuti’ (Rom. 7:12),

nagsusumikap ang mga tao upang palitan ng mga batas na naaayon sa mga

layunin ng kanilang malupit at makasariling mga puso. Ngunit sa awa ng

Diyos ay hindi sila binura sa kawalan. Layunin Niya na bigyan sila ng

pagkakataon upang makilala Siya sa pamamagitan ng Kanyang iglesiya.

Pinanukala Niya na ang mga prinsipyong naihayag sa Kanyang bayan ang

siyang magiging daan upang maibalik ang moral na wangis ng Diyos sa

tao.”—PK, p. 15, 16.

b. Anong lupain ang ipinangako ng Diyos kay Abraham at ng kanyang

binhi? Gen. 12:5-7; 13:14-18.

k. Ano ang kahalagahan ng paninirahan ni Abraham at ng kanyang mga

anak sa mga tolda? Heb. 11:9, 10, 13-16. Anong parehong saloobin

ang tayo’y tinatawagan upang ipamuhay? 2 Pedro 3:11-14.

“Pagsikapan natin na maging Kristiyano (kalutad ni Kristo) sa bawat

kahulugan ng salita, at hayaan na ang ating pananamit, pananalita at mga

gawa ang siyang mangaral na si Kristo ay nabuo sa ating kalooban, na siyang

pag-asa ng kaluwalhatian, at tayo’y naghihintay sa mapalad na pag-asa at

maluwalhating pagpapakita ni Jesus. Ipakita natin sa mga nakapalibot sa atin

na ang mundong ito ay ‘di natin tahanan, na tayo’y mga manlalakbay at

estranghero rito.”—RH, June 10, 1852.

7

Martes Enero 3

3. ANG MALAKING PAGKAKAMALI NI LOT

a. Sa anong tukso nahulog si Lot nang siya’y naglalakbay patungo sa

lupang pangako kasama si Abraham? Gen. 13:5-11; 1 Juan 2: 16, 17.

“Ang pinakamayabong na rehiyon sa buong Filistia ay ang lambak ng

Jordan, ipinapaala nito sa mga nakatingin ang tungkol sa nawalang Paraiso at

pumapantay sa ganda at mabungang kapatagan ng Nile na kamakailan lamang

ay kanilang iniwanan. . . . Nasilaw sa pangitain ng makamundong

pakinabang, hindi pinansin ni Lot ang moral at espirituwal na kasamaan na

maaaring maranasan [sa mataong merkado ng mayaman at magandang mga

siyudad]. Ang mga nananahan sa kapatagan ay mga ‘lubhang makasalanan sa

harap ng Panginoon;’ ngunit siya’y ignorante sa bagay na ito, o kaya’y,

kanyang nalalaman, ngunit hindi niya gaanong binigyan ng halaga. Kanyang

‘pinili para sa kanya ang buong libis ng Jordan,’ at ‘inilipat ang kanyang tolda

hanggang sa Sodoma’ (Gen. 13:11, 12). Gaano kaliit ang kanyang nakita sa

kakila-kilabot na bunga ng makasariling pagpiling yaon!”—PP, p 133.

b. Ano ang nais makamtam ng demonyo sa pamamagitan ng masamang

pita ng mga mata? Marco 4:18, 19; Mat. 4:8-10.

Kung ang mga pangangailanan at alalahanin pagsusumakit ng sanglibutan

ang siyang hayaang umukupa sa lahat ng ating panahon at pagiisip, ang ating

espirituwal na mga kapangyarihan ay hihina at mamamatay sapagkat sila’y

hindi pinapagana.”—This Day With God, p. 87.

k. Paano mangyari na ang lugar na ating pipiliin na pagtayuan ng ating

tolda ay maaaring makasira sa ating espirituwal na buhay at ng ating

mga pamilya? Gen. 13:12, 13; 19:1, 12-16.

“Marami . . . sa pagpili ng isang tahanan . . . ang higit na tumitingin sa

lumilipas na mga pakinabang na maaari nilang makamit kaysa sa moral at

sosyal na impluwensya na magpapalibot sa kanila at sa kanilang mga pamilya.

Pinipili nila ang maganda at mayabong na bansa, o lumipat sa umuunlad na

siyudad, sa pag-asa na makakakuha ng higit na kasaganaan; ngunit ang

kanilang mga anak ay napalibutan ng tukso, at kadalasan ay nakabubuo sila

ng samahan na hindi nakatutulong sa pag-unlad ng paggalang at sa pagbuo ng

tamang pag-uugali. Ang kapaligiran na maluwag ang moralidad, na walang

pananampalataya, na may pagwawalang bahala sa relihiyon, ay maaaring

humadlang sa impluwensya ng mga magulang. . . . Marami ang bumuo ng

pakikisama sa mga taong hindi naniniwala sa relihiyon at sa mga hindi

mananampalataya, at nakipagsapalaran sa mga kaaway ng Diyos.”—PP, p.

168, 169.

8

Miyerkules Enero 4

4. MAKASALANANG KAPALIGIRAN

a. Ano ang matutunan natin sa karanasan ng asawa ni Lot? Gen. 19:26;

Lucas 17:28-33.

“[Ang asawa ni Lot] ay naghimagsik laban sa Diyos sapagkat kasamang

nasira ang mga ari-arian at mga anak niya sa paghatol ng Diyos. . . .

“Ang paanyaya ng awa ay para sa lahat; at dahil tinanggihan ng ating mga

kaibigan ang pagsusumamo ng pag-ibig ng Tagapagligtas, tayo rin ba ay

tatalikod? Ang pagtubos ng kaluluwa ay mahalaga. Nagbayad si Cristo ng

hindi masukat na halaga para sa ating kaligtasan, at walang sinuman na

kumikilala sa halaga ng malaking sakripisyo na ito o ang halaga ng kaluluwa

ang hahamak ng iniaalok na awa sa dahilan na pinili ng iba na gawin ito.”—

PP, p.161, 162.

b. Bagamat nakatakas ang mga anak na babae ni Lot mula sa Sodoma,

paano nasira ang kanilang moralidad? Gen. 19:30-38, Lev. 18:6, 7.

“Naglakad si Lot sa mga bundok at nanirahan sa isang kweba. Nawala sa

kanya ang lahat, na sa hangaring makamtan ang mga ito ay lakas loob niyang

ipinailalim ang kanyang pamilya sa mga impluwensya ng isang masamang

siyudad. Ngunit ang sumpa ng Sodoma ay sumunod sa kanya maging dito.

Ang masamang gawa ng kanyang mga anak na babae ay bunga ng masamang

pakikisalamuha nila sa lugar na iyon. Ang moral na katiwalian ay naging

kabahagi ng kanilang pag-uugali kung kaya’t hindi nila nakikilala ang

pagkakaiba ng mabuti at masama. Ang tanging lahi ni Lot, ang mga Moabita

at Ammonita, ay masasama, mga tribo na nagsisisamba sa diyus-diyosan, mga

naghimagsik laban sa Diyos.”—Ibid., p.167, 168.

k. Sa mga huling araw na ito, saang lugar ang pinakaligtas na pagtayuan

ng ating mga tolda habang tayo’y naglalakbay patungo sa lupang

pangako, at bakit? Gen. 2:7, 8; Judas 5-7.

“Hangga’t binibigyan ako ng kapangyarihan ng Diyos upang magsalita sa

ating mga tao, patuloy akong mananawagan sa mga magulang upang umalis

sa mga siyudad at manirahan sa kabukiran, kung saan kanilang linangin ang

lupa at matutunan ang leksyon ng kadalisayan at kababaang-loob mula sa

libro ng kalikasan. Ang mga bagay sa kalikasan ang siyang tahimik na mga

ministro ng Panginoon, na ibinigay sa atin upang ituro sa atin ang mga

espirituwal na katotohanan. Sila’y nagsasalita sa atin ng pag-ibig ng Diyos at

nagpapahayag ng karunungan ng dakilang dalubhasang Pintor.”—AH, p 146,

147.

9

Huwebes Enero 5

5. PAGSIKAPANG PATATAGIN ANG PAGKATAWAG

a. Sapagkat tayo’y tinawagan patungo sa lupang pangako gaya ni

Abraham, ano ang dapat nating isa-isip? 2 Ped. 1:10, 11; Mat. 22:14.

“Wala ni isa ang kailangang mawalan ng buhay na walang hanggan.

Bawa’t isa na araw-araw ay pinipili niyang matuto ukol sa makalangit na guro

ay kanyang mapapatatag ang kanyang pagkatawag at pagkapili. Tayo’y

magpakumbaba sa harapan ng Diyos, at sumunod sa Kanya na ang pagkakilala

sa Kanya ng wasto ay nanganahulugan ng buhay na walang hanggan….

“Huwag nating payagan ang anumang bagay na makapaghihiwalay sa atin

mula sa Diyos at sa langit. Sa buhay na ito ay kinakailangang tayo ay maging

kabahagi ng likas ng Diyos. Mga kapatid kong mga lalaki at mga babae

mayroon lamang kayong isang buhay upang ipamuhay. Ito nawa’y isang mabuting buhay, isang buhay na nakatago kasama ni Kristo sa Diyos!”--HP, p. 29.

b. Sino lamang ang makararating sa Lupang Pangako? Apoc. 17:14;

Heb. 3:12-14.

“Ang gawain ng pagdaig ng masama ay magampanan sa pamamagitan ng

pananampalataya. Mapagtatanto ng mga hahayo sa digmaan na kailangan nilang isuot

ang buong kasuotang pandigma ng Diyos. Ang kalasag ng pananampalataya ang

kanilang depensa at magpaging higit pa sa kanila na mga manlulupig. Wala ng ibang

makatutulong kundi ito—pananampalataya sa Panginoon ng mga hukbo, at pagsunod

sa Kanyang mga utos. Ang maraming hukbo na binigyan ng lahat ng kagamitan ay

magaing walang kabuluhan sa huling tunggalian. Kung walang pananampalataya, ang

kahit isang hukbong anghel ay hindi tutulong. Buhay na pananampalataya lamang ang

makagawa sa kanila na hindi-matatalo at magbigay sa kanila ng kakayahan upang

makatayo sa masamang araw, matatag, hindi natitinag, at upang mapanghawakan nila

ng matatag ang simula ng kanilang pagtitiwala hanggang sa katapusan.”—Counsels to

Parents, Teachers, and Students, pp. 182, 183.

Biyernes Enero 6

Personal na mga Katanungan para sa Pagbabalik-aral

1. Ano ang kahulugan ng pagmahal natin ng ating mga pamilya ng higit

sa pagmahal natin kay Kristo?

2. Paano natin masasabi na tayo’y mga manlalakbay at estranghero sa

ngayon?

3. Ipaliwanag kung paano na ang pipiliin nating lugar upang manirahan

ay makakaapekto sa ating kapalaran?

4. Ano ang mga panganib ng paninirahan malapit sa makasalanang

siyudad?

5. Bakit hindi lahat ng tinawagan ay napili rin?

10


Ang Pananampalataya ni Abraham

“Sumampalataya siya [Abraham] sa Panginoon; at ito’y ibinilang na

katuwiran sa kanya.” (Genesis 15:6).

“Maaaring sanayin ang ating sarili upang sumampalataya, turuan upang

umasa sa Salita ng Diyos.”—Our High Calling, p. 119.

Mungkahing Babasahin: Testimonies, vol. 6, pp. 91-99.

Linggo Enero 8

1. PINAKAMALAKING PAG-AALALA NI ABRAHAM

a. Ano ang pinamalaking pag-aalala ni Abraham hinggil sa mga

pangako ng Diyos? Gen. 12:7; 15:1-3.

“Dahil walang anak si Abraham, sa una ay kanyang inisip na ang kanyang

pinagkakatiwalaang alipin nasi Eliezer ang magiging ampon niyang anak at

tagapagmana. Ngunit ipinaalam ng Diyos kay Abraham na hindi ang kanyang

alipin ang magiging anak niya at tagapagmana, kundi siya nga’y

magkakaroon ng isang anak.”—The Story of Redemption, p. 77.

b. Paano muling tiniyak ng Diyos kay Abraham na hindi Niya

kinalimutan ang Kanyang pangako? Gen. 15:4, 5; Isa. 55:10, 11.

“Nais ng Diyos na tayo’y tumanggap ng maraming pagpapala. Ang

Kanyang mga pangako ay malinaw na nakasulat kaya walang dahilan ng

kawalang-katiyakan. Nais Niya tayong maniwala sa Kanyang salita. May mga

pagkakataon na tayo’y nasa malubhang kabalisahan at hindi alam kung ano

ang gagawin. Ngunit sa mga panahong ito ay pribilehiyo natin na kunin ang

Biblia at basahin ang mga mensaheng Kanyang ibinigay; at lumuhod sa

panalangin upang hilingin ang Kanyang tulong. Paulit-ulit na Kanyang

ipinakita ang katibayan na Siya’y isang Diyos na nakikinig at tumutugon ng

panalangin. Tinutupad Niya ang Kanyang mga pangako ng higit pa sa

inaasahan nating tulong na matatanggap. . . .

“Nasaan man tayo, obligasyon natin bilang mga alagad ng ating

Panginoon at Pinuno, na ating iunay ang ating pananampalataya sa mga

pangako ng Diyos.”—The Watchman, May 1, 1914.

11

Lunes Enero 9

2. LUBOS NA NAHIMOK

a. Bakit nagpasiya si Abraham na maniwala sa ipinangakong anak ng

Diyos? Gen. 15:6 (unang bahagi); Rom. 4:20, 21.

“Yaong pananampalataya na gumagawa na may pag-ibig at dumadalisay

sa kaluluwa ay hindi isang simbuyo ng damdamin lamang. Ito’y nangangahas

sa mga pangako ng Diyos, matatag na sumasampalataya na ano man ang

kanyang sinabi ay kayang Niya itong ganapin.”—Our High Calling, p. 119.

“[Filipos 4:4-7 sinipi.] Ang pangako mismo ay walang halaga maliban na

lamang na ako’y lubos na nanampalataya na yung nangako ay may

kakayahang ipatupad ito, at mayroong walang katapusang kapangyarihan

upang gawin lahat ang Kanyang sinabi.”—This Day With God, p. 156.

b. Ano ang naging gantimpala niya sa pagsampalataya sa pangako ng

Diyos? Gen. 15:6 (huling bahagi); Rom. 4;22.

“Sa sandaling manampalataya ang makasalanan kay Kristo, siya ay

tumatayong walang hatol sa harapan ng Diyos; sapagkat ang katuwiran ni

Kristo ay kanya: ang sakdal na pagsunod ni Kristo ay ibinilang na kanya.

Subalit kinakailangan niyang makipagtulungan sa kapangyarihan ng Diyos, at

gamitin ang kanyang makataong pagsisikap upang lupigin ang kasalanan, at

tumayong buo kay Kristo.”—Fundamentals of Christian Educ., pp. 429, 430.

“Maaari tayong manahan sa Diyos, hindi dahil sa sarili nating merito,

kundi dahil ang katuwiran ni Kristo ay ibinilang na atin. Ilayo ang paningin

mula sa sarili patungo sa dalisay na Kordero ng Diyos, na walang ginawang

kasalanan; at sa pagtingin sa Kanya na may pananampalataya tayo ay

magiging gaya Niya.”—GW (1892), p. 429.

k. Kailan tunay na nasasanay ang pananampalataya? Heb. 11:1; Hab.

2:3.

“Ang pananatili sa pananampalataya ay nangangahulugan ng pagsantabi

ng damdamin at makasariling mga nais, paglakad na may pagpapakumbaba

kasama ang Panginoon, pag-angkin ng Kanyang mga pangako, at paggamit ng

mga ito sa lahat ng pagkakataon, pagtitiwala na gagawin ng Diyos ang

Kanyang mga plano at layunin sa iyong puso at buhay sa pamamagitan ng

pagpapakabanal ng iyong ugali; ganap na umasa, magtiwala ng walang

pagdududa, sa katapatan ng Diyos. Kung ito ay nasunod, makikita ng iba ang

natatanging bunga ng Espiritu na nahahayag sa buhay at pag-uugali.”—

Fundamentals of Christian Education, pp. 341 342.

12

Martes Enero 10

3. INAARING-GANAP NG DIYOS ANG MASAMA

a. Ano ang nagpapakita sa atin na si Abraham ay isang makasalanan na

nangangailangan ng pag-aaring-ganap? Rom. 3:9-12, 23; Gen. 12:11-20.

“Sa kanyang pamamalagi sa Ehipto, si Abraham ay nagbigay ng

katunayan na hindi siya yung taong walang kahinaan at kasiraan. Sa pagtatago

ng katotohanan na asawa niya si Sara, inilantad niya ang kanyang kawalan ng

pagtitiwala sa pag-aaruga ng Dios, isan kakulangan ng matayog na

pananampalataya at tapang na madalas at marangal na naipapakita sa kanyang

buhay.”—PP, p.130.

b. Ano ang sabi ng Biblia tungkol sa pag-aaring-ganap kay Abraham sa

harapan ng Diyos? Rom. 4:1-8; 3:28.

“Ang pagtangap ng Diyos sa atin ay tiyak sa pamamagitan lamang ng

Kanyang minamahal na Anak, at ang ating mabubuting gawa ay bunga ng

pagkilos ng Kanyang mapagpatawad na pag-ibig. Hindi kredito ang mga ito

para sa atin, at walang anomang ibinigay sa atin na mga puntos dahil sa mga

mabubuti nating gawa na maari nating angkinin na nakatulong sa kaligtasan

ng ating mga kaluluwa. Ang kaligtasan ay kaloob na walang bayad para sa

mananampalataya, ibinigay sa kanya ng dahil kay Kristo lamang. Ang

naguguluhang kaluluwa ay maaaring makahanap ng kapayapaan sa

pamamagitan ng pananampalataya kay Kristo, at ang kanyang kapayapaan ay

ayon sa sukat ng kanyang pananampalataya at pagtitiwala. Hindi niya

magagamit ang kanyang mabubuting gawa na siyang dahilan para sa

kaligtasan ng kanyang kaluluwa.”—The SDA Bible Commentary [E.G. White

Comments], vol. 5, p. 1122. “Alalahanin na naparito si Kristo upang iligtas ang mga makasalanan. Wala

tayong taglay na ano mang bagay na puedeng magpaging karapatdapat sa atin sa

harapan ng Diyos; ang ating maisusumamo ngayon at mapakailan man ay ang ating

kalagayan na kung saan wala tayong magagawa upang mailigtas ang ating sarili, na

siyang dahilan kung bakit kinakailangan natin ang kanyang makapagliligtas na

kapangyarihan. Matapos nating talikuran lahat na pagtitiwala sa sarili ay maaari

tayong tumingin sa krus ng kalbaryo.”—MH, p.65.

c. Anong mangyayari sa isang makasalanang tao kapag pinili niyang

sumampalataya ng buong puso sa Diyos? Rom. 6:17, 18; 10:9, 10;

1:17.

“Sa sandaling isuko natin ang ating sarili sa Diyos, na naniniwala kay Jesus, nasa

sa atin na ang katuwiran ni Kristo. Napagtanto natin na tayo’y natubos na mula sa

kasalanan at pinapahalagahan ang Kanyang sakripisyo sa pagbili ng ating

kalayaan.”—Manuscript Releases, vol. 5, p. 34.

13

Miyerkules Enero 11

4. ISANG TANDA NG PAGBABALIK-LOOB

a. Anong panlabas na gawa ang inawa ni Abraham upan ipakita ang

panloob na pagbabago sa kanya? Gen. 17:10, 11; Rom. 4:11.

“Ang seremonya ng pagtutuli . . . ay kinakailangang gawin ng patriyarka

[Abraham] at ng kanyang salinlahi bilang tanda na sila’y tapat sa kanilang

paglilingkod sa Diyos at hiwalay mula sa mga nagsisisamba sa diyus-diyosan,

at tinanggap sila ng Diyos bilang Kanyang natatanging kayamanan. Sa

pamamagitan ng seremonyang ito ay sumumpa sila na tuparin, sa kanilang

bahagi, ang mga kondisyon ng tipan na ginawa kay Abraham. Hindi sila

makikipag-asawa sa mga pagano; sapagkat sa paggawa nito ay mawawala ang

kanilang paggalang sa Diyos at sa Kanyang banal na utos; sila’y matutukso na

gumawa ng mga masasamang gawain ng ibang mga bansa at maakit sa

pagsamba sa ma dios-diyosan.”—PP, p. 138.

b. Bakit mahalagang maunawaan na si Abraham ay naibilang na banal

bago pa siya natuli? Rom. 4:8-12; 2:28, 29.

“Ang kabanalan ay siyang pagsunod sa kautusan. Hinihiling ng kautusan

ang kabanalan, at ito ay obligasyon ng makasalanan na ibiay sa kautusan;

ngunit wala siyang kakayahan upang ibigay ito. Ang tanging paraan upang

kanyang maabot ang kabanalan ay sa pamamagitan ng pananampalataya. Sa

pamamagitan ng pananampalataya ay kanyang maihaharap sa Diyos ang

merito ni Kristo, at ilalagay ng Panginoon ang pagsunod ng Kanyang Anak sa

pangalan ng makasalanan bilang kanyang katuwiran. Ang kabanalan ni Kristo

ay tinatanggap na kahalili ng kabiguan ng tao, at and tinatanggap ng Diyos,

pinatatawad, pinawawalang-sala, ang nagsisisi at sumasampalatayang

kaluluwa, itinuturing siyang parang isang banal, at siya’y mamahalin gaya ng

pagmamahal Niya ng Kanyang Anak…. “Marami ang nalilihis sa tamang landas, sa pag-iisip na kailangan nilang umakyat

sa langit, na kailangan nilang gumawa ng ilang bagay upang magkaroon ng karapatan

o maging karapatdapat para tumanggap ng pabor mula sa Diyos. Sinisikap nilang

maging mas mabuti sa kanilang sariling pagsisikap na walang tumutulong sa kanila.

Hindi nila ito kailan man magaganap. Gumawa si Cristo ng daan sa pamamagitan ng

kanyang kamatayan bilang ating handog, sa pamamagitan ng pamumuhay niya bilang

ating halimbawa, sa pamamagitan ng kanyang pagiging ating saderdote. Kanyang

ipinahayag, ‘Ako ang daan, ang katotohanan, at ang buhay’ (Juan 14:6). Kung sa

pamamagitan ng ating sariling pagsisikap ay makakaabante tayo ng isang hakbang,

ang salita ni Kristo ay hindi magiging totoo. Ngunit kapag tinanggap natin si Kristo,

ang mabubuting mga gawa ay mahahayag bilang patotoo na tayo ay nasa landas ng

buhay, na si Kristo ang ating daan, at tayo’y lumalakad sa tunay na landas patungong

langit.”—Faith and Works, pp. 101, 102.

14

Huwebes Enero 12

5. TULI SA PUSO

a. Bago tayo mabinyagan sa tubig (ang gawain sa bagong tipan na

kapalit ng pagtutuli), ano ang kailangang unang mangyari sa loob

natin? Juan 3:5-8; Col. 2:10-13.

“Lahat ng pumapasok sa bagong buhay kay Kristo, bago sila mabinyagan,

ay dapat maunawaan na hinihingi ng Diyos ang kanilang buong pagmamahal.

. . . Ang pagbubunga ang magpapatotoo ng katangian ng puno. Ang isang

mabuting puno ay hindi magbubunga ng masama. . . . Kinakailangan ang

isang lubos na pagbabalik-loob sa katotohanan.”—Evangelism, p 308.

“Bawat kaluluwang nakiki-isa kay Kristo ay magiging isang buhay na

misyonero sa lahat ng nakapalibot sa kanya.”—Ibid., p.319.

b. Anong mangyayari sa mga Kristiyano na iniaasa ang kanilang

kaligtasan sa panlabas lamang na anyo ng pagbibinyag, gaya ng mga

Hudyo na iniaasa ang kanilang kaligtasan sa pagtutuli? Rom. 10:1-3;

Mat. 23:25-28.

“Ang inyong ugnayan sa iglesya, ang paraan kung paano ka ituring ng mga

kapatiran, ay magiging walang kabuluhan maliban na ikaw ay maniwala kay

Kristo. Hindi sapat na paniwalaan ang tungkol sa Kanya; kailangang

magtiwala ka sa Kanya. Kailangang lubus na magtiwala ka sa Kanyang

makapagliligtas na biyaya.”—Testimonies, vol. 5, p.49.

“Mayroong gawain ang Panginoon na pinagagawa sa ating lahat. At kapag

ang katotohanan ay hindi nakaugat sa puso, kapag ang likas na pag-uugali ay

hindi nabago ng Banal na Espiritu, kailan man ay hindi tayo magiging

kamanggagawa ni Jesu-Kristo. Patuloy na lilitaw ang sarili, at ang ugali ni

Kristo ay hindi mahahayag sa ating mga buhay.”—The SDA Bible

Commentary [E. G. White Comments], vol. 7, p. 969.

Biyernes Enero 13


1. Paano tayo magkakaroon ng tiwala sa mga pangako ng Diyos?

2. Ano ang kahulugan ng napanatag ng salita ng Diyos?

3. Anong mapagpalang biyaya ang mapapasaatin kapag tayo’y sumuko

sa Diyos?

4. Ano ang sinisimbulohan ng pagtutuli?

5. Ano ang mas mahalaga, pagkabinyag na pangloob o panglabas?

15


Ang Ipinangakong Binhi

“Ngayon, ang mga pangako ay ginawa kay Abraham at sa kanyang

binhi. Hindi sinasabi, ‘At sa mga binhi,’ na tungkol sa marami; kundi

tungkol sa iisa, ‘At sa iyong binhi,’ na si Kristo ” (Galacia 3:16).

“Ang kaloob kay Abraham at ng kanyang binhi ay hindi lamang kasama

ang lupain ng Canaan kundi ang buong mundo.”—PP, p. 170.

Mungkahing Babasahin: Patriarchs and Prophets, pp. 145-155.

Linggo Enero 15

1. ANG BINHING IPINANGAKO

a. Kahit na isang binhi ang hiningi ni Abraham para magiging

tagapagmana, ilang mga anak ang ipinangako ng Diyos na ibibigay

bilang pagpapala sa kanya? Gen. 13:15, 16; 15:2-5.

b. Paano inihayag ni apostol Pablo na ang mga pangako na ginawa ng

Diyos kay Abraham ay magaganap sa pamamagitan ng isang napaka-

espesyal na binhi, si Jesu-Kristo? Gen. 17:1-8; Gal. 3:16; Heb. 2:14-16.

“Malinaw at tiyak na mga hula ang naibinigay tungkol sa paglitaw

“Yaong Naipangako.” Naibigay kay Adan ang katiyakan ng pagdating ng

Manunubos. Ang pasya na sinabi kay Satanas, ‘Maglalagay ako sa iyo at sa

babae ng pagkapoot sa isa’t isa, at sa iyong binhi at sa kanyang binhi. Ito ang

dudurog ng iyong ulo, at ikaw ang dudurog sa kanyang sakong’ (Gen. 3:15),

ay isang pangako sa ating unang magulang ng pagtubos na isasakatuparan sa

pamagitan ni Kristo.

“Kay Abraham naibigay ang pangako na sa kanyang lahi manggagaling

ang Tagapagligtas ng sanlibutan: ‘Sa pamamagitan ng iyong binhi ay

pagpapalain ang lahat ng bansa sa lupa.’ ‘Hindi sinasabi, At sa mga binhi, na

tungkol sa marami; kundi tungkol sa iisa, At sa iyong binhi, na si Kristo’

(Gen. 2218; Gal. 3:16).”—AA, p. 222.

16

Lunes Enero 16

2. ANG KAPANGANAKAN NG IPINANGAKONG BINHI

a. Paano natin malalaman na alam ni Abraham na ang mga pangako ay

darating sa pamamagitan ng isang napaka-espesyal na binhi, si Jesu-

Kristo? Juan 8:56.

“Ipinakita kay [Abraham] ang banal na handog para sa kasalanan. Tungkol sa

handog na ito ay may paglalarawan sa kanyang sariling karanasan. . . . Sa altar o

dambana ng handog ay ipinahiga niya ang anak ng pangako, ang anak na kung saan

nakasentro ang kanyang pag-asa. . . .

“Natutunan ni Abraham mula sa Diyos ang pinakadakilang leksyon na ibinigay

sa tao. Ang Kanyang dalangin na makita si Kristo bago siya mamatay ay nasagot.

Nakita niya si Kristo; nakita niya ang lahat na maaaring makita ng tao, at mabuhay.

Sa pamamagitan ng lubos na pagpapasakop, kanyang naunawaan ang pangitain ukol

kay Kristo, na naibigay sa kanya. Naipakita sa kanya na sa pag-aalay ng Kanyang

Tanging Anak upang iligtas ang mga makasalanan mula sa walang-hanggang

pagkasira, ang Diyos ay gumagawa ng isang lalong higit at lalong kahanga-hangang

sakripisyo na maaaring gawin ng tao.”—DA, pp. 468, 469.

b. Nang makita na si Sara ay lampas na sa edad ng panganganak, ano

ang kailangan ni Abraham at Sara bago sila magka-anak? Gen. 17:15-

19; 18:9-14; Marcos 10:27.

“Nais ko na mapagtanto ng lahat kung ano ang mga posibilidad at

maaaring mangyari sa lahat ng nagtitiwala at ibinilang si Kristo na kanilang

kasapatan. Ang buhay na nakatagong kasama ni Kristo sa Diyos ay laging

may kanlungan; maaari niyang sabihin, ‘Lahat ng mga bagay ay aking

magagawa sa pamamagitan niyang nagpapalakas sa akin’ (Filipos 4:13).”—

Country Living, p. 28.

k. Sa anong mga paraan na ang milagrong pagsilang kay Isaak ay

sumisimbulo sa milagrong kapanganakan ng ipinangakong binhi, si

Jesu-Kristo? Isa. 7:14; Mat. 1:18-23.

“Ang pagkasilang ng isang anak kay Zakarias, gaya ng pagkasilang ng

anak ni Abraham, at yaong kay Maria, ay nagtuturo ng isang dakilang

katotohanang pang-espirituwal, isang katotohanan na mabagal nating

matutunan at handang makalimutan. Sa ating sarili wala tayong kakayahang

gumawa ng anumang mabuti; ngunit yaong hindi natin kayang gawin sa ating

sarili ay magagawa sa pamamagitan ng kapangyarihan ng Diyos sa bawat

kaluluwang nagpapasakop at naniniwala. Ang ipinangakong anak ay naibigay

dahil sa pananampalataya. Dahil sa pananampalataya na ang espirituwal na

buhay ay nabubuo at tayo’y pinagkalooban ng kakayahan upang gumawa ng

kabanalan.”—DA, p. 98.

17

Martes Enero 17

3. KAMATAYAN NG IPINANGAKONG BINHI

a. Ilarawan kung paano inihula ng Diyos ang kamatayan ng

ipinangakong binhi, si Jesu-Kristo, sa pamamagitan ng pag-aalay kay

Isaac. Gen. 22:1-3, 9-13; Rom. 8:31, 32; Isa. 53:4-7.

“Ang tupang naihandog kapalit ni Isaak ay kumakatawan sa Anak ng

Diyos, na siyang maihahandog bilang kahalili natin. Nang ang tao ay

hinatulang mamatay ng dahil sa pagsuway sa batas ng Diyos, ang Ama, na

nakatingin sa kanyang Anak, ay nagsabi sa makasalanan, ‘Mabuhay ka:

Ako’y nakatagpo ng katubusan.’

“Ito’y upang ikintal sa isipan ni Abraham ang mga katotohanan ng

ebanghelyo, gayon din upang masubukan ang kanyang pananampalataya,

kung kaya’t ipinag-utus sa kanya ng Diyos na paslangin ang kanyang anak.

Ang matinding paghihirap na kanyang tiniis sa panahon ng madilim na mga

araw ng nakakatakot na pagsubok ay pinayagan upang maunawaan niya sa

kanyang sariling karanasan ang kadakilaan ng sakripisyong ginawa ng

walang-hanggang Diyos para sa pagtubos ng tao. Walang ibang pagsubok ang

magdudulot kay Abraham ng ganun kasidhing paghihirap ng kalooban na

tulad ng pag-alay ng kanyang anak. Ibinigay ng Diyos ang Kanyang Anak sa

isang kamatayang puno ng paghihirap at nakakahiya. Ang mga anghel na

nakasaksi sa kahihiyan at dalamhati ng Anak ng Diyos ay hindi pinayagang

maki-alam, gaya sa kaso ni Isaak. Walang tinig na nagsasabi, ‘Tama na.’ Sa

pagligtas ng nahulog na lahi, inialay ng Hari ng kaluwalhatian ang Kanyang

buhay. Mayroon pa bang maibibigay na mas matibay na patunay ng walang

hanggang awa at pag-ibig ng Diyos?”—PP, p. 154.

b. Anong ang kahagahan ng pahayag na ‘iyong bugtong na anak’ na

sinabi ng Diyos kay Abraham? Gen. 22:2; Marcos 1:11; 1 Juan 4:9.

“Isinuko ng ating Ama sa langit ang kanyang minamahal na Anak sa

matinding paghihirap ng pagpako sa krus. . . . Ang mahal na Anak ng Diyos,

ang Manunubos ng sanlibutan, ay inalipusta, kinutya, pinagtawanan, at

pinahirapan, hangga’t niyuko Niya ang Kanyang ulo sa kamatayan. Anong

mas dakilang patunay ang puedeng ibibigay ng walang hanggang Diyos sa

atin ukol sa Kanyang banal na pag-ibig at awa? [Rom. 8:32 sinipi].”—That I

May Know Him, p. 20.

“Kaya tayo nga’y magalak na magdusa ng anumang bagay ng dahil kay

Kristo, ipako ang sarili araw-araw, at maging kabahagi sa paghihirap ni Kristo

dito, upang tayo’y maging kabahagi Niya sa Kanyang kaluwalhatian, at

maputungan ng kaluwalhatian, karangalan, walang kamatayan, at walang

hanggang buhay.”—EW, p. 114.

18

Miyerkules Enero 18

4. MULING PAGKABUHAY NG IPINANGAKONG BINHI

a. Paano ipinakita ng Diyos kay Abraham na ang binhing ipinangako, si

Jesu-Kristo, ay siyang magiging Tagapagligtas ng sanlibutan? Gen.

22:7, 8, 11-13; Heb. 11:17-19.

“Nang ibinigay ang utos kay Abraham na ialay ang kanyang anak, ang

interes ng lahat ng makalangit na nilalang ay nakuha. Maalab nilang pinanood

ang bawat hakbang ng katuparan ng utos na ito. Nang sa nagtanong ni Isaac,

‘Nasaan ang korderong handog na susunugin?’ ay sumagot si Abraham, ‘Ang

Diyos ang magkakaloob ng korderong handog na susunugin’ (Gen. 22:7, 8);

at nang ang kamay ng ama ay napatigil sa pagpaslang ng kanyang anak, at ang

tupang ibinigay ng Diyos ay naihandog kapalit ni Isaak—nagliwanag ang

misteryo ng pagtubos, at pati ang mga anghel ay nakaunawa ng mas malinaw

sa kahanga-hangang kaloob na ibinigay ng Diyos para sa kaligtasan ng

tao.”—PP, p. 155.

b. Anong kahanga-hangang katotohanan ang tiniyak kay Abraham

habang kanyang pinanghahawakan ang pangakong, “Sa

pamamagitan ni Isaak papangalanan ang iyong binhi” (Gen. 21:12)?

Gen. 22:5; Heb. 11:18, 19.

“Pinalakas niya [Abraham] ang kanyang sarili sa pagmumuni-muni sa

mga katibayan ng kabutihan at katapatan ng Diyos. Ibinigay ang anak na ito

na ‘di inaasahan; at Siya na nagbigay ng mahalagang kaloob ay wala bang

karapatan upang bawiin ang sa Kanya? At inulit ng pananampalataya ang

pangako, ‘Sa pamamagitan ni Isaak papangalanan ang iyong binhi’—isang

binhi na ‘di mabilang gaya ng butil ng buhangin sa baybayin. Si Isaak ay

isang milagrong anak, at ang kapangyarihan na nagbigay sa kanya ng buhay

ay hindi ba Niya kayang ibalik ito? Sa pagtatanaw niya doon sa lampas ng

nakikita, naintintindihan ni Abraham ang salita ng Diyos, na ‘Itinuturing niya

na maging mula sa mga patay ay maaaring buhayin ng Diyos ang isang tao’

(Heb. 11:19).”—Ibid., pp. 151, 152.

k. Paano sumasagisag ang katotohanang ito sa tunay na binhing

ipinangako, si Jesu-Kristo? Gawa 3:25, 26; 1 Ped. 1:18-21.

“[Ang Anak ng Diyos] ay nabuhay na mag-uli mula sa libingan at

ipinahayag Niya sa ibabaw ng libingan ni Jose, ‘Ako ang muling pagkabuhay

at ang buhay’ (Juan 11:25). Isang kapantay ng Diyos ang namatay alang-alang

sa atin. Naranasan Niya ang kamatayan para sa bawat tao, na sa pamamagitan

Niya ang bawat tao ay makabahagi ng walang hanggang buhay.”—In

Heavenly Places, p. 13.

19

Huwebes Enero 19

5. MANA NG IPINANGAKONG BINHI

a. Ano ang manang ipinangako ng Diyos kay Abraham at ng kanyang

binhi? Gen. 17:7, 8; Awit 105:6-11. Paano ito sumisimbulo sa mana ni

Kristo? Daniel 7:13, 14, 18; Mat. 25:31-34.

“Mabibigo ang wika na ipahayag ang halaga ng pamanang walang

kamatayan. Ang kaluwalhatian, kayamanan, at karangalan na inaalok ng Anak

ng Diyos ay nagtataglay ng walang katapusang halaga na hindi kaya ng

kapangyarihan ng mga tao o ng mga anghel na bigyan ng tamang ideya ukol

sa halaga, kahusayan, at kadakilaan ng mga ito.”—Testimonies, vol. 2, p. 40.

b. Paano tayo magkaroon ng kasiguruhan na pangangatawanan ng Diyos

ang Kanyang mga pangako at ibibigay sa kanyang mga anak ang

lupang pangako? Heb. 6:13-18; Juan 14:1-3.

“Matagal na nating hinihintay ang pagbalik ng Tagapagligtas. Ngunit

gayun pa man ay sigurado ang pangako. Sa lalong madaling panahon tayo’y

makarating na sa ating tahanang ipinangako. Dadalhin ni Jesus tayo doon sa

buhay na sapa na dumadaloy mula sa luklukan ng Diyos at ipaliliwanag sa

atin ang mga madilim na pangyayaring pinayagan Niyang maranasan natin sa

lupang ito upang ang ating mga ugali ay mapasakdal. Doon ay ating

pagmasdan ang kagandahan ng naibalik na Eden. Ating ihahagis ang mga

korona na kanyang ipinutung sa ating mga ulo, at tutugtugin ang gintong mga

alpa, at pupunuin ang langit ng papuri sa Kanya na nakaupo sa trono.”—Ibid,

vol. 8, p. 254.

Biyernes Enero 20


1. Paano ipinahayag ng Diyos ang ebanghelyo kay Abraham?

2. Anong milagro ang nagpapahayag na si Kristo ay nagmula sa

kalangitan?

3. Paano na ang karanasan ni Abraham at Isaac ay nagpapahayag sa

lalim ng sakripisyong ginawa ng Diyos para sa sangkatauhan?

4. Bakit ang muling pagkabuhay ay napakahalaga sa mga

mananampalataya?

5. Ano ang kailanman ay hindi natin dapat kalimutan habang tayo’y

naghihintay sa lupang pamana?

20


Ang Dalawang Anak ni Abraham

“Sapagkat nasusulat na si Abraham ay nagkaroon ng dalawang anak,

isa mula sa aliping babae, at ang isa ay sa babaing malaya” (Galacia

4:22).

“Ang pananampalataya ay hindi isang masayang bugso ng damdamin; ito

ay simpleng pagtitiwala sa sinabi ng Diyos—naniniwalang tutuparin Niya ang

Kanyang mga pangako dahil sinabi Niyang gagawin niya ito.”—Our High

Calling, p.119.

Mungkahing Babasahin: Our High Calling, pp. 119-122,

Patriarchs and Prophets, pp. 370-373.

Linggo Enero 22

1. ANG ANAK NG PANGAKO

a. Bakit tinawag si Isaac na anak ng pangako? Gen. 15:2, 3; 17:15, 16;

18:9-14 (ihambing sa Galacia 4:22, 23, 27, 28).

b. Paano sinubukan nina Abraham at Sara na tulungan ang Panginoon

sa pagtupad ng pangako ng isang anak? Gen. 16:1-4.

“Walang pagtatanong na tinanggap ni Abraham ang pangako ng isang

anak, ngunit hindi niya hinintay ang Diyos na tuparin Niya ang Kanyang

salita sa Kanyang sariling panahon at pamamaraan. Pinayagan ang pagka-

antala upang masubukan ang Kanyang pananampalataya sa kapangyarihan ng

Diyos; ngunit nabigo siyang tiisin ang pagsubok. Sa pag-iisip na imposibleng

mabigyan siya ng ng isang anak sa kanyang matandang idad, iminungkahi ni

Sara, bilang isang plano na magsasakatuparan ng layunin ng Diyos, na isa sa

kanyang mga lingkod na babae ay kukuning pangalawang asawa ni Abraham.

Naging laganap ang poligamya kung kaya’t hindi na ito itinuturing (ng ma

tao) na isang kasalanan, ngunit ito’y isang paglabag sa batas ng Diyos, at ito’y

nakasisira sa sagrado at payapang ugnayan ng pamilya. Ang pakikipag-asawa

ni Abraham kay Hagar ay nagdulot ng masama, hindi lamang sa sarili Niyang

sambahayan, kundi sa darating pa na mga henerasyon.”—PP, p. 145.

21

Lunes Enero 23

2. ISANG ANAK NG PAGKAALIPIN

a. Ano ang naging reaksyon ng Diyos nang iharap ni Abraham si Ismael

bilang anak ng pangako? Gen. 17:15-21.

“Nang malapit ng maging isang daang taon si Abraham, ang pangako ng

isang anak ay inulit sa kanya, kasama ang kasiguruhan na ang magiging

tagapagmana ay ang anak ni Sara. Ngunit hindi pa naunawaan ni Abraham

ang pangako. Biglang nabaling kay Ismael ang kanyang isipan, kumakapit pa

rin siya sa paniwalang sa pamamagitan niya matutupad ang mga layunin ng

Diyos. Dahil sa pagmamahal Niya sa kanyang anak, sinabi niya, ‘nawa’y

mabuhay si Ismael sa harapan mo!’ (na ang ibig sabihin ay ‘Bakit hindi na

lang si Ismael ang magmana ng mga ipinangako ninyo saakin?’) Muling

ibinigay ang pangako, sa mga salitang hindi maaaring pagkamalan: ‘Hindi!

Ang iyong asawang si Sara ay tiyak na magkakaanak sa iyo, at tatawagin mo

siya sa pangalang Isaac. Itatatag ko ang aking tipan sa kanya’ (Gen. 17:18,

19).”—PP, p. 146.

b. Bakit tumanggi ang Diyos na tanggapin si Ismael bilang binhing

ipinangako? Galacia 4:22, 23, 30; Rom. 14:23 (huling bahagi).

“Ang kakulangan ng pananampalataya sa bahagi ni Abraham at Sara ay

nagbunga sa kapanganakan ni Ismael, ang pakikisalamuha ng banal na binhi

sa masama. Ang impluwensiya ng ama sa kanyang anak ay nahadlangan ng

mga hindi maka-diyos na kamag-anak ng ina at ng koneksyon ni Ismael sa

paganong mga asawa.”—Ibid, p. 174.

k. Anong mahalagang katotohanan ang mapapalampas ni Abraham

kung tinanggap ng Diyos si Ismael bilang binhing ipinangako? Rom.

4:1-5, 21, 22.

“Ang gantimpala ay hindi dahil sa mga gawa; upang magmayabang ang

sino man; kundi an lahat na ito ay sa biyaya.”—COL, p. 401.

“Kapag bawat isa sa atin ay manalig kay Kristo, na may buong

kasiguruhan ng pananampalataya, na nagtitiwala lamang sa bisa ng Kanyang

dugo na siyang malilinis sa atin sa lahat ng ating kasalanan, tayo’y

magkakaroon ng kapayapaan sa paniniwalang si Kristo ay may kakayahang

gumanap sa lahat sinabi Niya.”—SM, bk. 3, p. 181.

“[Filipos 4:4-7 sinipi.] Ang pangako mismo ay walang halaga maliban na

ako’y lubos na maniwala na Siya na nangako ay may kakayahang

masaganang tumupad, at may walang hanggang kapangyarihan na gawin ang

lahat ng Kanyang sinabi.”—This Day With God, p.156.

22

Martes Enero 24

3. MGA ANAK NG PAGKAALIPIN

a. Ipaliwanag kung anong klase ng mga tao ang espirituwal na

kinakatawanan ni Ismael at ang kanyang inang si Hagar, at bakit.

Gen. 16:4-6; Gal. 4:22, 23.

b. Bakit inilarawan ni apostol Pablo ang mga Hudyong nanirahan sa

Jerusalem sa kanyang kapanahunan bilang mga aliping nakatali,

tulad ni Hagar at Ismael? Juan 8:31-36; Rom. 9:6-8.

“Bawat kaluluwang tumatangging ibigay ang kaniyang sarili sa Diyos ay

nasa ilalim ng isa pang kapangyarihan. Siya’y hindi sa kanyang sarili. Maaari

siyang magsalita ukol sa kalayaan, ngunit siya ay nasa pinakamababang uri ng

pagkaalipin. Hindi siya pinapayagang makita ang kagandahan ng

katotohanan, sapagkat ang kanyang isipan ay kontrolado ni Satanas. Habang

pinupuri niya ang kanyang sarili na sumusunod siya sa dikta ng kanyang

sariling paghatol, siya’y sumusuod sa kalooban ng prinsipe ng kadiliman.

Pumarito si Kristo upang putulin ang kadena ng pang-aalipin mula sa

kaluluwa.”—DA, p.466.

“Napakaraming ginawa ang Diyos upang maging posible para sa atin na

maging malaya kay Kristo, malaya mula sa pang-aalipin ng maling mga gawi

at masamang mga inklinasyon. Minamahal na mga nakababatang kaibigan,

hindi ba kayo magsisikap na maging malaya kay Kristo?”—Our High

Calling, p.29.

k. Sa kanino at saan inilagay ng mga Hudyo sa laman (ang literal na lahi

ni Abraham) ang kanilang pagtitiwala sa pagtanggap ng mga biyaya

ng Diyos? Juan 8:37-40; Filipos 3:3-9; Galacia 6:12, 13.

“Ang mga Hudyo ay nag-aangking nanggaling kay Abraham; ngunit sa

pagkabigo na gawin ang mga gawa ni Abraham, pinatunayan nila na hindi sila

tunay na mga anak niya. Sila lamang na nagpapatunay sa kanilang sarili na sa

pangespirituwal na mga bagay ay may pakikiisa kay Abraham sa

pamamagitan ng pagsunod sa tinig ng Diyos, ang pinaniniwalaang tunay na

lahi.”—COL, p.268. “Sinabi ni Pablo na ‘ayon sa katuwirang nasa kautusan’— kung ang panlabas na

mga kilos ang pinag-uusapan—siya ay ‘walang kapintasan’ (Filipos 3:6); ngunit nang

ang espirituwal na katangian ng kautusan ay naintindihan, nakita niya ang kanyang

sarili na isang makasalanan. Kung husgahan ayun sa titik ng kautusan gaya ng

paggamit ng mga tao sa panlabas na pamumuhay, siya’y umiwas sa kasalanan; ngunit

nang siya’y tumingin sa lalim ng kautusan, at nakita niya kung paano siya nakita ng

Diyos, yumuko siya na may kahihiyan at pinagtapat ang kanyang kasalanan.”—SC

29, 30.

23

Miyerkules Enero 25

4. ISANG ALEGORYA

a. Kapag tayo’y nagtitiwala sa ating sariling mga gawa na siyang

basehan ng pagtanggap ng Diyos sa atin, sa halip na kay Kristo, sa

anong kasunduan tayo nahulog? Gal. 4:21-25; 3:10; 2 Cor. 3:14, 15.

“Hindi naunawaan ng mga tao ang kasamaan ng kanilang sariling mga

puso, at kapag wala si Kristo ay imposibleng masunod nila ang kautusan ng

Diyos; at sila’y dali-daling pumasok sa pakikipagtipan sa Diyos. Pakiramdam

nila ay kaya nilang maitatag ang katuwiran sa kanilang sarili, kaya kanilang

sinabi, ‘Lahat ng sinabi ng Panginoon ay aming gagawin, at kami ay

magiging masunurin’ (Ex. 24:7); . . . ngunit pagkalipas lamang ng ilang

linggo ay kanilang sinira ang kanilang kasunduan sa Diyos, at yumuko upang

sumamba sa isang larawang inanyuan. Hindi sila makaaasa sa pabor ng Diyos

sa pamamagitan ng isang kasunduang kanilang sinira; at ngayon, nang

kanilang makita ang kanilang kasamaan at pangangailangan ng kapatawaran,

kanilang naramdaman ang kanilang pangangailangan ng Tagapagligtas na

nahayag sa tipanan ni Abraham at naanino sa paghahandog ng mga hain.

Ngayon sa pamamagitan ng pananampalataya at pag-ibig sila’y nakagapos sa

Diyos bilang kanilang tagapagligtas mula sa pang-aalipin ng kasalanan.

Ngayon sila’y naging handa na pahalagahan ang mga biyaya ng bagong

kasunduan. . . . “Ang ‘bagong kasunduan’ ay naitatag sa ‘mas mabuting mga pangako’—ang

pangako ng kapatawaran ng mga kasalanan at ang biyaya ng Diyos na magbago sa

puso at dalhin ito sa pakikiisa sa mga prinsipyo ng kautusan ng Diyos. . . .

“Ang kautusan na nai-ukit sa tapyas ng bato ay siya ring kautusan ang isinulat ng

Banal na Espiritu sa tapyas ng puso. Sa halip na humayo tayo at itatag ang ating

sariling katuwiran ay tanggapin natin ang katuwiran ni Kristo. Dugo niya ang

kabayaran ng ating mga kasalanan. Tinanggap ang kanyang pagsunod para sa atin. At

ang pusong nabago ng Banal na Espiritu ay magbubunga ng mga ‘bunga ng Espiritu’.

Sa biyaya ni Kristo ay mamumuhay tayo sa pagsunod sa kautusan ng Diyos na

nakasulat sa ating mga puso. Dahil nasa atin ang espiritu ni Kristo, tayo’y lalakad

tulad ng kanyang paglakad.”—PP, pp.371, 372. b. Bakit malinaw na ang isang tao ay hindi kayang gawing matuwid ang

kanyang sarili sa harapan ng Diyos sa pagsunod ng kautusan? Gal.

2:21; 3:11, 12.

“Kung hindi dahil sa nagbabayad-salang sakripisyo ni Kristo, walang anuman na

nasa atin ang kalulugdan ng Diyos. Lahat ng likas na mabuti sa tao ay walang

kabuluhan sa paningin ng Diyos. Hindi Siya nalulugud sa kanino man na pinananatili

ang kanyang dating likas, at hindi nabago sa kaalaman at biyaya upang maging isang

bagong nilalang kay Kristo.”—God’s Amazing Grace, p. 66.

24

Huwebes Enero 26

5. PAG-UUSIG NG KAPATID

a. Anong pangyayari ang ginamit na paglalarawan ni apostol Pablo sa

pag-uusig ng mga Hudyo sa Kristiyanong iglesiya? Gal. 4;28, 29; Gen.

21:6-10.

b. Bakit ang mga anak sa espiritu ay laging uusigin ng mga anak sa

laman? Juan 15:17-22; Juan 3:19, 20; Gal. 5:17 (unang bahagi).

“Kinasuklaman at pinaslang ni Cain ang kaniyang kapatid, hindi dahil sa

anumang pagkakamaling nagawa ni Abel, ngunit ‘sapagkat ang kanyang mga

gawa ay masasama at ang mga gawa ng kanyang kapatid ay matuwid’ (1 Juan

3:12). . . . Ang masunuring buhay ni Abel at ang kanyang tapat na

pananampalataya, ay isang patuloy na pagsaway para kay Cain . . . . Ang

makalangit na liwanag kapag mas maliwanag na naihahayag sa ugali ng mga

tapat na tagasunod ng Diyos, mas malinaw na naibubunyag ang kasalanan ng

mga masama, at mas higit na maging diterminado sila sa kanilang pagsisikap

na sirain yaong mga gumagambala sa kanilang katahimikan.”—PP, p. 74.

“Ang sinaunang mga Kristiyano ay tunay ngang mga natatanging bayan.

Ang kanilang walang bahid na pagkilos at hindi paglihis sa pananampalataya

ay patuloy na saway na gumagambala sa katahimikan ng makasalanan. Kahit

na kaunti sa bilang, walang kayaman, walang katayuan, o kagalang-galang na

ranggo, sila’y isang sindak sa mga gumagawa ng masama tuwing ang

kanilang ugali at mga doktrina ay nahahayag. . . . Ito rin ang dahilan kung

bakit ang Tagapagligtas ay tinanggihan at ipinako sa krus ng mga Hudyo—

sapagkat ang kadalisayan at kabanalan ng Kanyang ugali ay isang patuloy na

saway sa kanilang pagkamakasarili at katiwalian. Mula sa mga araw ni Kristo

hanggang ngayon ang Kanyang tapat na mga disipulo ay gumigising sa galit

at pagsalungat ng mga umiibig at sumusunod sa kaparaanan ng kasalanan.”—GC, p. 46.

Biyernes Enero 27


1. Paano lamang matutupad ang mga pangako ng Diyos?

2. Bakit kailan man ay hindi tatanggapin ng Diyos ang mga gawain ng

laman bilang katuwiran?

3. Bakit kailan man ay hindi natin dapat mailagay ang ating pagtitiwala

sa ating mana, sa ating laman o sa ating mga gawa?

4. Bakit hindi tayo puedeng ariing-ganap sa paggawa ng kautusang

5. Ilarawan ang uri ng labanan na aasahan ng mga Kristiyano dahil sa

kanilang pananampalataya?

25

SABBATH FEBRUARY 4, 2017

First Sabbath Offering for

World Disaster and Welfare

“[The Lord] executeth judgment for the oppressed: which giveth food to

the hungry” (Psalm 146:7).

The Lord Jesus said, “Bless-ed are the merciful: for they shall obtain

mercy” (Matthew 5:7). The poor are all around us, the distressed, the

afflicted, the sorrowing, and those who are ready to perish. There is a great

need for the exercise of mercy today as there ever was. God has made us His

stewards, and He is not to be charged with the sufferings, the misery, the

nakedness, and the want of hu-manity. The Lord has made ample provision

for all of us. He has given us large supplies with which to alleviate the want of

these sufferers and underprivileged ones.

Every day we hear of earthquakes, war, floods, volcanoes, and other

disasters and troubles all over the world resulting in destruc-tion, great

damage to properties, and loss of life. As soon as we hear about a calamity,

we immediately swing into action to respond to the needs of the people. The

way we respond depends deeply on the nature of the disaster, the country, the

economic and geo-political situation at hand. We immediately begin to assess

the situation to determine the most appropriate actions.

In addition to this, in time of peace the Welfare Department pro-vides

assistance such as funding through proposals, technical assistance, training,

mentorship, and project identification and implementation. Where we have

expertise, we want to assist by providing oversight and guidance as needed.

Our goal is to empower the local church to meet the needs of their

community; whether in the form of food, clothing, blankets, shelter, or

emotional support and counseling.

Sharing God’s love around the world is like an airplane which needs fuel

to propel it. Your liberal offerings are the fuel that pro-pels almost every

aspect of helping these destitute. Without your involvement and this fuel, our

best efforts are sure to be a disaster as well. It is hard for everyone to go to the

site of calamities, but your means can go far. We appeal to you that your heart

may be moved to partake in this noble task. Please give liberally for this

cause.

Your brethren from the Welfare Department

26

Leksiyon 5 Sabbath, Pebrero 4, 2017

Ang Tunay na mga Anak ni Abraham

“Kaya’t inyong nakikita na ang mga sumasampalataya ay mga anak

ni Abraham” (Galacia 3:7).

“Lahat ng magpapakumbaba sa sarili gaya ng isang bata, na tatanggap at

susunod sa salita ng Diyos na may kababaang-loob ng isang bata, ay

makakasama sa pinili ng Diyos.”—Our High Calling, p. 77.

Mungkahing Babasahin: Our High Calling, pp. 75-79;

Prophets and Kings, pp. 367-372.

Linggo Enero 29

1. MGA TUNAY NA ANAK NI ABRAHAM

a. Sino ang kinikilala ng Biblia na mga tunay na anak ni Abraham

bilang tunay na mga Israelita? Rom. 9:6-8; Gal. 3:7-9.

“Naibigay kay Isaias na gawing malinaw kay Juda ang katotohanan na

marami na hindi lahi ni Abraham sa laman ang makakasama sa biling nga

mga tinaurian Israel ng Diyos. Ang turong ito ay hindi tugma sa teolohiya ng

kanyang kapanahunan, ngunit walang takot niyang ipinahayag ang mga

mensaheng binigay ng Diyos sa kanya at nagbigay ng pag-asa sa karamihan

na nag-aasam sa espirituwal na mga biyayang ipinangako para sa binhi ni

Abraham.”—PK, p.367.

b. Paanong ang mga Gentiles, na hindi mga anak ayun sa literal na lahi,

ngayon ay maibibilang na tunay na binhi ni Abraham? Rom. 9:30;

4:11, 12, 16, 17.

“Lahat na sa pamamagitan ni Kristo ay nagiging anak ng

pananampalataya ay mapabilang sa binhi ni Abraham; sila’y mga

tagapagmana ng mga pangako ng tipan; gaya ni Abraham, sila’y tinawagan

upang bantayan at ipaalam sa mundo ang kautusan ng Diyos at ang

ebanghelyo ng Kanyang Anak.”—PP, p.476.

27

Lunes Enero 30

2. MGA AMPON NA ANAK NI ABRAHAM

a. Sa pamamagitan ng pananampalataya kay Kristo bilang binhi ni

Abraham ayon sa pangako, sa anong pamilya tayo inampon? Rom.

8:14-16; Gal. 4:4-7.

“Kagustuhan ng Diyos na ang lahat ay maligtas; sapagkat maraming

paghahanda ang ginawa, sa pagbibigay ng Kanyang bugtong na Anak upang

bayaran ang katubusan ng tao. Yaon mga mawawaglit ay mawawaglit

sapagkat tumangi silang ampunin ng Diyos bilang kanyang mga anak sa

pamamagitan ni Kristo Jesus. Ang pagmamataas ng tao ang humahadlang sa

kanya upang tanggapin niya ang mga probisyon ng kaligtasan.”—OHC, p. 78.

b. Paanong ang sakripisyo ni Jesu-Kristo ay gawing anak ng Diyos ang

isang tao, maging isang anak ng pananampalataya, at kanino ito

tumutukoy? Gal. 3:27-29.

“Ang tao’y maaaring magsagawa ng dakilang mga gawa sa paningin ng

mundo; ang kanilang mga nagawa ay maaring marami at may mataas na

katayuan sa paningin ng mga tao, ngunit ang lahat ng talento, lahat ng

kahusayan, lahat ng kakayahan ng mundo ay mabibigong baguhin ang ugali at

gawing isang anak ng Diyos at tagapagmana ng langit ang isang napasamang

anak ng kasalanan. Walang kapangyarihan ang tao na ariing-ganap ang

kaluluwa, na pabanalin ang puso. . . . Ang pinakadakilang biyaya ng langit,

ang Bugtong na anak ng Ama, na puno ng biyaya at katotohanan, ang tanging

may kakayahang tumubus ng nawaglit. . . . Ang sakripisyo ni Kristo sa krus

ng kalbaryo ay isang kabayaran na hihigit sa lahat ng nakapipinsalang

kapangyarihan ng kasalanan; at kapag ang nalalamang kasalanan ay idinidiin

ang puso, at ang dalahin ay tila hindi na matiis, inaanyayahan siya ni Jesus na

tumingin sa Kanya at mabuhay.”—The Signs of the Times, May 2, 1892.

k. Ipaliwanag kung bakit ang mga anak ni Abraham ay mula sa bawat

tribo at nasyon sa halip na sa Israel lamang. Apoc. 7:9, 10; Gen. 17:4-

6; Gawa 10:34, 35.

“Si Kristo ay walang kinikilalang pagkakaiba ng kabansaan o ranggo o

doktrina. Ang mga Eskriba at mga Pariseo ay nagnanais na gumawa ng isang

local at pambansang pakinabang sa lahat ng biyaya ng langit at huwag isama

ang lahat ng natitirang pamilya ng Diyos sa mundo. Ngunit pumarito si Kristo

upang alisin ang bawat pader ng pagkahatihati. Pumarito Siya upang ipakita

na ang Kanyang kaloob na habag at pag-ibig ay walang limitasyon gaya ng

hangin, liwanag o ng pagbuhos ng ulan na sumasariwa sa lupa.”—9T, p.190.

28

Martes Enero 31

3. HINDI TUNAY NA MGA ANAK NI ABRAHAM

a. Bakit karamihan sa mga literal na lahi ni Abraham ay nawala nila ang

kanilang karapatan bilang tunay na mga Israelita sa mata ng Diyos?

Rom. 10:1-4.

“Ang mga Hudyo, sa pamamaitan ng kanilang mga kasalanan, ay

humiwalay mula sa Diyos. Hindi nila nakilala ang lalim ng espirituwal na

kabuluhan ng kanilang makahulugang serbisyo. Sa kanilang sariling

katuwiran sila’y nagtiwala sa kanilang sariling mga gawa, sa mga handog at

palatuntunan mismo, sa halip na magtiwala sa merito ni Kristo na siyang

pinapatungkulan ng lahat na ito. Sa gayon ‘sa pagsisikap nilang maitayo ang

sariling pagiging matuwid’ (Rom. 10:3), pinalago nila ang kanilang sarili sa

ganap na pagtitiwala sa sariling kakayahan. Dahil sa kakulangan ng Espiritu

at biyaya ng Diyos, sinikap nilang punuan ang kakulangang ito sa

pamamagitan ng mahigpit na pagtalima sa pangrelihiyong mga seremonya. Sa

hindi nila pagkakontento sa mga kautusang ibinigay mismo ng Diyos, ay

kanilang dinagdagan ang banal na utos ng hindi mabilang na mga

palatuntunan na sila mismo ang gumawa. Habang humahaba ang kanilang

agwat sa Diyos, lalu naman silang humihigpit sa pagtalima sa mga anyo

(seremonya).”—PK, p. 708, 709.

b. Ano ang tanging paraan na tayo’y aariing ganap sa harapan ng

Diyos? Gal. 3:11, 12; 2:16. Anong pagbabago ang makikita sa buhay

ng mga inaring ganap sa pamamagitan ng pananampalataya?

“Ang pag-aaring ganap ay lubos na sa biyaya at hindi makukuha sa

pamamagitan ng anumang gawa na ginagawa ng nahulog na tao.”—FW, p. 20.

“Ang mapagmataas na puso ay nagsisikap na kitain/trabahoin ang

kaligtasan; ngunit kapwa na ang karapatan natin sa langit at ang ating

kaangkupan rito ay matatagpuan sa katuwiran ni Kristo. Walang magagawa

ang Panginoon sa pagpapabuti ng tao hangga’t siya’y mahikayat sa sariling

kahinaan, at maalis lahat ng pagiging sapat sa sarili, at kanyang isuko ang

sarili sa pamamahala ng Diyos. Pagkatapos ay matatanggap na niya ang

kaloob na hinihintay ng Diyos na ibigay.”—DA, p.300. “Yaong nagsusumikap na marating ang langit sa pamamagitan ng kanyang

sariling gawa sa pagsunod ng kautusan ay nagtatangkang gawin ang isang bagay na

imposible para sa kanya. Walang kaligtasan sa tao na mayroon lamang isang legal na

relihiyon, isang anyo ng kabanalan. Ang buhay Kristiyano ay hindi isang pagbabago o

pagpapabuti ng dati, ngunit isang pagbabago ng likas. Mayroong isang pagkamatay sa

sarili at sa kasalanan, at isang bagong buhay sa kabuuan. Ang pagbabago na ito ay

mangyayari lamang sa pamamagitan ng paggawa ng Banal na Espiritu.”—Ibid, p. 172.

29

Miyerkules Pebrero 1

4. MGA LINGKOD NI ABRAHAM

a. Sila na hindi tumaggap sa pananampalataya ni Abraham kay Kristo

bilang binhing ipinangako, ay ibinilang na mga lingkod, sa halip na

mga anak na lalaki at babae. Anong mangyayari sa kanila? Gen. 16:3-

6; Gal. 4:30, 31.

“Si Noe at ang kanyang sambahayan ay nasa loob ng arka, ‘at kinulong

siya ng Panginoon sa loob.’ . . . ang malaking pinto, na imposibleng isara ng

mga nasa loob, ay dahan-dahang isinara ng hindi nakikitang mga kamay. Si

Noe ay nakulong sa loob, at ang mga tumanggi sa biyaya ng Diyos ay

napagsarhan sa labas. Ang tatak ng Langit ay nasa pinto na iyun; isinara ito ng

Diyos, at Diyos lamang ang makapagbubukas nito. Kaya’t kapag si Kristo ay

huminto sa Kanyang pamamagitan para sa mga taong makasalanan, bago ang

Kanyang pagparito sa alapaap ng langit, ang pinto ng awa ay magsasara.

Pagkatapos nito ay hindi na pipigilan ng makalangit na biyaya ang mga

masama, at si Satanas ay magkakaroon ng ganap na pamamahala sa mga

tumanggi ng awa.”—PP, p. 98.

b. Sa kanino at sa ano sila tunay na mga lingkod? Juan 8:31-35; 39-44.

“‘Kung kanino ninyo inihahandog ang inyong mga sarili bilang alipin sa

pagsunod, kayo’y mga alipin niya na inyong sinusunod’ (Rom.6:16). Kung

tayo’y nagpakasawa sa galit, kalibugan, kasakiman, pagkamuhi,

pagkamakasarili, o ano mang ibang kasalanan, tayo’y nagiging alipin ng

kasalanan. ‘Walang makapaglilingkod sa dalawang panginoon’ (Mat. 6:24).

Kapag tayo’y naglilingkod sa kasalanan, tayo’y hindi maaaring maglingkod

kay Kristo.”—RH, Nov. 15, 1887.

k. Bakit ang mga tumanggi kay Kristo ay hindi kailan man maaaring

makapasok sa lupain ng Canaan na ipinangako kay Abraham at sa

kanyang binhi? Heb. 3:17-19; Gawa 4:10-12; Gal. 3:9.

“Sa apatnapung taon ang kawalan ng pananampalataya, pagbubulong-

bulong, at paghihimagsik ang humadlang sa pagpasok ng sinaunang Israel sa

lupain ng Canaan. Parehong mga kasalanan ang nag-antala sa pagpasok ng

modernong Israel sa makalangit na Canaan. Sa alinmang kaso’y hindi

nagkulang ang mga pangako ng Diyos. Ang kawalan ng pananampalataya,

ang pagkamakamundu, ang hindi pagpapakabanal, at pag-awayaway sa gitna

ng mga nag-aangking bayan ng Panginoon ang siyang nagpapanatili sa atin ng

maraming taon dito sa mundo ng kasalanan at kalungkutan.”—Eva., p. 696.

30

Huwebes Pebrero 2

5. ISANG BABALA SA IGLESIYA

a. Anong babala ang ibinigay sa iglesya na nasa Galacia, at bakit? Gal.

3:1-6; 4:7-11.

“Ang pagtubos na ginawa para sa atin ng ating Panginoon sa krus ng

kalbaryo ang siyang magdadala sa atin sa pagsunod sa utos ng Diyos, na

ginawang posible, sa pamamagitan ng Kanyang katuwiran na ibinilang na

atin, na matupad natin ang utos ng Diyos. . . .

“Walang lubhang nakagagalit sa Diyos gaya ng kasalanan. Sa halip na

gawing walang bisa ang kautusan ng Diyos sa pamamagitan ng pagpapatuloy

sa kasalanan, ang bawa’t kaluluwang tunay na nagbalik-loob ay lalakad sa

landas ng mapagpakumbabang pagsunod sa lahat ng kautusan ng Diyos.

Sasaliksikin nila ang Biblia upang kanilang malaman ang katotohanan.

Sinong gumayuma sa hindi nagsisisi, sa mananalansang, ano pa’t kasalanan

ang pinili sa halip na pagsunod? Kapangyarihan ni Satanas ang dumating kina

Adan at Eba sa Eden, ang nakalilinlang, nakagagayumang kapangyarihan ng

nahulog na anghel.”—The Upward Look, p. 209. b. Paanong ang pagsusumikap ni Abraham sa kanyang sariling

pananampalataya ay maging isang leksyon para sa atin? Gen. 15:3-6;

17:17, 18; Heb. 4:1, 2. Sa kabilang banda, anong ibibigay sa atin ng

tunay na pananampalataya? 1 Juan 5:4, 5.

“Ang buhay Kristiyano ay dapat ka-isa ng pananampalataya, ng

tagumpay, ng kagalakan sa Diyos . . . . Ang Diyos ay may kakayahan at

handang magkaloob sa Kanyang mga lingkod ng lahat ng kalakasang

kailangan nila, at magbigay sa kanila ng karunungan para sa iba’t ibang

kahilingan ng kanilang pangangailangan. Mas higit Niyang tutuparin ang

pinakamataas na mga inaasahan ng mga nagtiwala sa Kanya.”—The Faith I

Live By, p. 126.

Biyernes Pebrero 3


1. Gaano kahalaga ang pananampalataya sa isang Kristiyano?

2. Bakit maaaring tawagin ng isang Kristiyano ang Diyos na kanyang

Ama?

3. Paano natin maiiwasang isumpa ng Diyos?

4. Anong kaibahan ng pagiging lingkod ni Abraham sa pagiging anak na

lalaki at babae niya?

5. Paano tayo magagayuma ng demonyo para sirain ang ating

pananampalataya?

31


Ang Walang Hanggang Tipan

“Aking itatatag ang aking tipan sa iyo at sa iyong binhi kahit sa iyong

pagkamatay sa buong lahi nila, isang tipang walang hanggan, upang

maging Diyos mo at ng iyong binhi” (Genesis 17:7).

“Ang tipan ng biyaya ay hindi isang bagong katotohanan, sapagkat ito’y

nasa isip ng Diyos mula pa sa walang hanggan. Ito ang dahilan kung bakit

ito’y tinawag na walang hanggang tipan.”—The Signs of the Times, August

24, 1891.

Mungkahing Babasahin: The Faith I Live By, pp. 76-78, 360-364.

Linggo Pebrero 5

1. ANG WALANG HANGGANG TIPAN

a. Ano ang nagpapakita na ang tipang ginawa kay Abraham ay ito rin

yung tipan na pinagtibay ni Kristo sa kalbaryo? Gen. 22:16; Heb.

6:13-18; 9:16.

“Ang tipan kay Abraham ay pinagtibay sa pamamagitan ng dugo ni

Kristo, at ito’y tinawag na ‘pangalawa,’ o ‘bagong,’ tipan sapagkat ang dugo

na nagselyo o nagpatibay nito ay naibuhos pagkaraan ng dugo ng unang tipan.

Ang patunay na ang bagong tipan ay may bisa sa kapanahon ni Abraham ay

malinaw na ipinahihiwatig ng katotohanan na sa panahon na yun ay

pinagtibay kapwa ng pangako at ng panunumpa ng Diyos, —‘dalawang bagay

na di-mababago, na dito’y hindi maaaring magsinungaling ang Diyos.’ Heb.

6:18.”—PP, p.371.

b. Ano ang ipinangako sa ilalim ng tipang ito at paano tumugon si

Abraham? Gen. 17:1-8; 15:6; 26:5; ihambing Gal. 3:8, 16; Rom. 4:20-

22.

“Ang tipang ito ay naghahandog sa lahat ng tao ng kapatawaran at biyaya

ng Diyos na tumutulong para sa panghinaharap na pagsunod sa pamamagitan

ng pananampalataya kay Kristo. Ipinangako rin nito ang walang hanggang

buhay sa kondisyon ng katapatan sa utos ng Diyos.”—Ibid., p. 370.

“Ang kautusan ng Diyos ang batayan ng tipang ito, na kung saan ito’y isa

lamang pamamaraan upang muling ibalik ang tao sa pakikiisa sa banal na

kalooban, inilalagay sila kung saan maaari nilang sundin ang utos ng

Diyos.”—Ibid., p. 371.

32

Lunes Pebrero 6

2. ISANG WALANG HANGGANG UGNAYAN

a. Sa anong paraan ipinahayag ng Diyos ang ugnayang pakikipagtipan

na itinatag Niya kay Abraham at sa kanyang binhi? Lev. 26:12.

Ihambing sa Gen. 17:7, 8; Deut. 14:2; 29:13.

b. Ano ang ibinigay ng Diyos kay Abraham bilang tanda ng isang

pakikipagtipan, at bakit? Gen. 17:11; Rom. 4:11.

“Ibinigay kay Abraham sa panahong ito ang seremonya ng pagtutuli

bilang ‘isang tatak ng pagiging matuwid sa pamamagitan ng pananampalataya

na nasa kanya nang siya’y hindi pa tuli’ (Rom. 4:11). Ito ay isasakatuparan ng

patriyarka at ng kanyang lahi bilang isang tanda na sila’y tapat sa

paglilingkod sa Diyos at sa gayun ay hiwalay sa mga nagsisisamba sa diyus-

diyosan at sila’y tinanggap ng Diyos na Kaniyang natatanging kayamanan.”—

PP, p. 138.

“Ang [pagtutuli] ay isang tanda na silang tumanggap nito ay mga tapat sa

paglilingkod sa Diyos—isang pangako na sila’y mananatiling hiwalay mula sa

mga nagsisisamba ng diyus-diyosan at susunod sa utos ng Diyos.”—Ibid., p.

363.

k. Anong mahalagang karanasan ang dapat mapasa-atin ngayon upang

tayo’y makapasok sa parehong ‘bagong’ pakikipagtipan sa Diyos?

Deut. 10:16; Col. 2:11; Heb. 8:10; 2 Cor. 6:16, 17.

“Dapat nating paniwalaan na tayo’y pinili ng Diyos, na maliligtas sa

pagsasanay ng pananampalataya, sa pamamagitan ng biyaya ni Kristo at ng

gawain ng Banal na Espiritu; at tayo’y dapat magbigay papuri at luwalhati sa

Diyos dahil sa isang kahanga-hangang pagpapahayag ng Kanyang tampat

(unmerited) na pabor. Ang pag-ibig ng Diyos ang humahatak ng kaluluwa kay

Kristo, upang magiliw na matanggap, at maiharap sa Ama. Sa pamamagitan

ng gawain ng Espiritu ang banal na relasyon sa pagitan ng Diyos at ng

makasalanan ay nabago. Sinabi ng Ama: ‘Ako’y magiging isang Diyos sa

kanila, at sila’y magiging bayan Ko. Aking igagawad ang mapagpatawad na

pagmamahal sa kanila at ipagkakaloob sa kanila ang Aking kagalakan. Sila’y

magiging isang natatanging kayamanan sa Akin; sapagkat ang bayang ito na

aking binuo para sa Akin ay magpapakilala sa Aking puri.”—The Signs of the

Times, January 2, 1893. “Ang kondisyon upang matanggap sa pamilya ng Panginoon ay ang

paglabas sa sanlibutan, paghiwalay mula sa lahat ng nakahahawang mga

impluwensya nito.”—God’s Amazing Grace, p. 57.

33

Martes Pebrero 7

3. ISANG WALANG HANGGANG PAGKASASERDOTE

a. Bakit si Kristo ay tinawag na isang saserdote ayon sa pagkasaserdote

ni Melquisedec at hindi ayon sa pagkasaserdote ni Aaron? Heb. 5:5, 6;

7:11-16; Mat. 1:1, 2.

“Ang pinakapunong saserdote ay ginawa sa isang espesyal na paraan

upang siya ang kumatawan kay Kristo, na siyang magiging isang

pinakapunong saserdote magpakailan man ayon sa pagkapari ni Melquisedec.

Ang pagkasaserddoteng ito ay hindi ililipat sa iba, o papalitan ng iba.”—The

SDA Bible Commentary [E. G. White Comments], vol. 7, p. 930.

b. Sa anong paraan na ang pagkapari ni Melquisedec ay may kaugnayan

sa walang hanggang pagkapari ni Kristo, at bakit ito higit na mataas

kaysa pagkapari ni Aaron? Ihambing ang Heb. 7:1-3 sa Heb. 7:20-25;

6:18-20.

“Si Kristo ang nagsalita sa pamamagitan ni Melquisedec, ang pari ng

kataas-taasang Diyos. Si Melquisedec ay hindi si Kristo, ngunit siya ang tinig

ng Diyos sa mundo, ang kinatawan ng Ama.”—SM, bk. 1, p.409.

“Ang pangalan ng mahinang sanggol na iyan . . . ang siyang pag-asa ng

nahulog na sangkatauhan. Ang bata na kung saan ang salaping pangtubos ay

ibinayad para sa kanya ang siyang magbabayad ng katubusan ng kasalanan

nang buong mundo. Siya ang tunay na ‘pinakapunong pari sa bahay ng

Diyos,’ ang ulo ng ‘isang hindi mapapalitang pagkapari,’ ang tagapamagitan

sa ‘kanan ng Kamahalan sa kaitaasan’ (Heb. 10:21; 7:24; 1:3).”—DA, pp. 52, 55.

k. Anong pagkakatulad mayroon ang pagkain na inihandog ng pari ng

Diyos kay Abraham? Ihambing ang Gen. 14:18-20 sa 1 Cor. 10:16;

11:23-26.

“Ang tinapay at ang alak ay kumakatawan sa katawan at sa dugo ni

Kristo. Gaya ng tinapay na pinutul-putol, at ang alak na naibuhos, gayun din

na sa krus ang katawan ni Kristo ay nabali, at ang Kanyang dugo ay naibuhos

upang iligtas tayo.

“Sa pamamagitan ng pagkain ng tinapay at pag-inom ng alak, ipinapakita

natin na tayo’y naniniwala rito. Ipinapakita natin na tayo’y nagsisisi sa ating

mga kasalanan, at ating tinanggap si Kristo bilang ating Tagapagligtas.”—The

Story of Jesus, p.98.

34


4. ISANG WALANG HANGGANG PAG-AARI

a. Anong walang hanggang lupain, ang siyang anino ng makalupang

lupain, ang ipinangako ng Diyos kay Abraham? Gen. 17:8; Heb. 11:8-

10; Apoc. 21:2.

“Ang iba’t ibang karanasan ng mga Hudyo ay isang paaralan ng

paghahanda para sa kanilang ipinangakong tahanan sa Canaan. Nais ng Diyos

na ang Kanyang bayan sa mga araw na ito ay kanilang suriin na may

mapagpakumbabang puso at espiritu na madaling turuan ang mga pagsubok

na dinanas ng sinaunang Israel, upang sila’y makapulot ng aral para sa

kanilang paghahanda para sa makalangit na Canaan.”—PP, p.293.

“Hayaan na ang lahat ng magaganda sa ating makalupang tahanan ang

magpaalala sa atin sa kristal na ilog at berdeng bukirin, sa kumakaway na mga

puno at ang buhay na balon, sa nagniningning na siyudad at sa mga

nakaputing mang-aawit, ng ating makalangit na tahanan—yaong mundo ng

kagandahan na walang pintor ang makapagpipinta, walang mortal na dila ang

makapaglalarawan.”—The Faith I Live By, p. 279.

b. Kailan at paano matatanggap ni Abraham at ng kanyang binhi ang

kanilang walang hanggang pamana? Mat. 25:31, 34; Juan 14:1-3;

Dan. 7:27.

“Ang nasira at hindi pantay-pantay na ibabaw ng lupa ngayon ay

nagmumukhang pinatag at ginawang isang malawak na kapatagan. Ang

buong sansinukob ng Diyos ay malinis, at ang malaking tunggalian ay natapos

na magpakailanman. Saan man kami tumingin, lahat ng makikita ng mata ay

maganda at banal. At lahat ng mga natubos, matanda at bata, malaki at maliit,

ay inihagis ang kanilang kumikinang na mga korona sa paanan ng kanilang

Manunubos, at sila’y nagpatirapa sa pagsamba sa Kanya, at sinamba Siya na

nabubuhay magpakailan man. Ang magandang bagong lupa, kasama lahat ng

kaluwalhatian nito, ang siyang walang hanggang mana ng mga banal. Ang

kaharian at kapangyarihan, at ang kadakilaan ng kaharian sa ilalim ng buong

langit, ay ibinigay sa mga banal ng Kataas-taasan, sila na mag-aangkin nito

hanggang sa magpakailanman.”—EW, p. 295. “Ang lubos na pagtatatag ng kaharian ng Kanyang kaluwalhatian ay hindi

mangyayari hanggang sa pangalawang pagparito ni Kristo sa mundo. ‘Ang kaharian,

ang kapangyarihan, at ang kadakilaan ng mga kaharian sa silong ng buong langit, ay

ibibigay sa bayan ng mga banal ng Kataas-taasan’ (Dan. 7:27). Kanilang mamanahin

ang kahariang inihanda para sa kanila ‘mula sa pagkatatag ng sanlibutan’ (Mat.

25:34). At kukunin ni Kristo sa Kanyang sarili ang Kanyang dakilang kapangyarihan

at maghahari.”—Thoughts From the Mount of Blessings, p. 108.

35

Huwebes Pebrero 9

5. WALANG HANGGANG BUHAY

a. Ano ang pinakadakila sa lahat ng mga pangakong ibinigay sa

pamamagitan ng walang hanggang tipan? Gal. 3:29; 1 Juan 5:11;

Apoc. 21:3, 4.

“Ang araw ay paparating kung saan ang giyera ay napaglabanan, ang

tagumpay ay napanalunan. Ang kalooban ng Diyos ay magaganap sa lupa

katulad ng sa langit. Ang tinubos na mga bansa ay walang kikilalaning ibang

kautusan maliban sa kautusan ng langit. Lahat ay magiging isang masaya,

nagkaka-isang pamilya, nadamtan ng kasuotan ng papuri at pasalamat—ang

balabal ng katuwiran ni Kristo.”—MH, p. 506.

“[Sa langit], walang kabiguan, walang kalungkutan, walang kasalanan,

walang magsasabing, ‘Ako’y may sakit.’ Doon, doon ay walang nakahelerang

libingan, walang pagluluksa, walang kamatayan, walang hiwalayan, walang

sawing mga puso; at si Jesus ay naroon, kapayapaan ay naroon. . . . Sa

Kanyang kinaroroonan ay puno ng kasiyahan, sa Kanyang kanang kamay ay

may kagalakan magpakailan pa man!”—My Life Today, p.349.

b. Sa anong pag-asa na tayo’y hindi dapat susuko? Tito 2:11-13; Heb.

10:35-37.

“Maging matiisin, Kristiyanong kawal. Sandali na lamang, at Siya na darating, ay

darating. Ang gabi ng nakaiinip na paghihintay, at pagbabantay, at pagluluksa ay

malapit nang matapos. Ang gantimpala ay malapit nang ibigay; ang walang hanggang

araw ay magbubukang liwayway. Walang panahon upang matulog ngayon—walang

panahon upang magpakasasa sa walang kabuluhang panghihinayang. Siya na

nagbabaka-sakaling maidlip ngayon ay mawawalan ng mahahalagang pagkakataon na

makagawa ng mabuti. . . . Bawat kaluluwang maliligtas ay karagdagang bituin sa

korona ni Jesus, ang ating kaibig-ibig na Manunubos.”—CS, p. 275.

Biyernes Pebrero 10


1. Paano tayo magkakaroon ng tiwala sa Salita ng Diyos?

2. Paano tayo magkakaroon ng parehong ugnayang pakikipagtipan sa

Diyos na gaya nang na kay Abraham?

3. Ipaliwanag kung papaano tayo magkakaroon ng tiwala sa walang

hanggang pagkasaserdote ni Kristo.

4. Ano ang mapalad na pag-asa ng mga anak ni Abraham?

5. Bakit ang walang hanggang buhay kasama ang Diyos ang siyang

mapalad na pag-asa ng mga Kristiyano?

36


Walang Hanggang Biyaya

“Sapagkat sa biyaya kayo’y naligtas sa pamamagitan ng

pananampalataya, at ito’y hindi sa pamamagitan ng inyong sarili, ito’y

kaloob ng Diyos” (Efeso 2:8).

“Ang kahulugan ng biyaya ay isang pabor na iginawad sa isang hindi

karapat-dapat, sa isang nawaglit. Ang katotohanan na tayo’y makasalanan, sa

halip na tayo’y pagsarhan palayo sa awa at pag-ibig ng Diyos, ay ito pa nga

ang dahilan kung bakit kailangan natin ang pag-ibig ng Dios upang tayo ay

maligtas.”—Selected Messages, bk. 1, p.347.

Mungkahing Babasahin: Patriarchs ang Prophets, pp. 363-373;

Faith and Works, pp. 15-28.

Linggo Pebrero 12

1. ANG BAGONG TIPAN NG PANGAKO

a. Sa anong paraan ginawa ng Diyos ang bagong tipan kay Abraham—at

ano ang ginawa ng Diyos sa kalaunan upang pagtibayin ang tipan na

ito at bakit? Gal. 3:14-18; Heb. 6:13-18.

b. Ano ang ginawa ni Abraham sa kanyang sarili upang maging karapat-

dapat sa mga bendisyon o pagpapala ng tipan—at ano ang itinuturo

nito sa atin tungkol sa pagtingin ng Diyos sa mga makasalanan? Gen.

12:1-3; Rom. 3:10-12.

“Ang biyaya ay isang katangian ng Diyos na ibinibigay sa hindi karapat-

dapat na tao. Hindi natin ito hinanap, ngunit ito’y pinadala upang hanapin

tayo. Kinagagalak ng Diyos na ipagkaloob sa atin ang Kanyang biyaya, hindi

dahil tayo’y karapat-dapat, ngunit dahil tayo’y lubos na hindi karapat-

dapat….

“Kaluwalhatian ng [Diyos] ang magpatawad ng pinuno ng mga

makasalanan.”—MH, p. 161.

“Kapag higit na ‘di karapat-dapat ang tumatanggap, lalong higit na

dakilala ang biyaya ng Diyos.”—General Conference Daily Bulletin, January

28, 1893.

37

Lunes Pebrero 13

2. ANG LUMANG TIPAN NG MGA GAWA

a. Bakit gumawa ng isa pang tipan ang Diyos sa pamamagitan ni Moses

pagkalipas ng 430 na taon—at bakit hindi nito maaaring ipawalang-

bisa ang bagong tipan ng pangako? Deut. 4:12, 13; Ex. 19:5-7; Gal.

3:17; 1 Ped. 1:18-20.

“Sa kanilang pagkaalipin ang bayan ng [Israel] ay nawalan ng kaalaman

sa Diyos at sa mga prinsipyo ng tipan kay Abraham. . . . Sinikap ng Diyos na

ipahayag sa kanila ang Kanyang kapangyarihan at ang Kanyang awa, upang

sila’y mahimok na mahalin at pagkatiwalaan Siya. . . . upang kanilang

mapagtanto ang lubos na kawalan nila ng magagawa, ang pangangailangan

nila ng makalangit na tulong; at pagkatapos ay gagawin niya ang pagpapalaya

sa kanila. . . .

“Dahil sa kanilang paninirahan sa gitna ng idolatriya at katiwalian, sila’y

walang tunay na pagkaunawa ng kabanalan ng Diyos, ng lubhang

pagkamakasalanan ng kanilang mga puso, ng kanilang lubos na kawalan ng

kakayahan, sa kanilang sarili, upang sumunod sa kautusan ng Diyos, at ang

kanilang pangangailangan ng isang Tagapagligtas. Lahat ng ito’y kailangang

ituro sa kanila.”—PP, pp.371, 372. “Ang ‘lumang’ tipan—ay nabuo sa pagitan ng Diyos at ng Israel sa Sinai, at

pagkatapos ay pinagtibay ng dugo ng isang hain. Ang tipanan kay Abraham ay

pinagtibay sa pamamagitan ng dugo ni Kristo, at ito’y tinawag na ‘pangalawa,’ o

‘bagong,’ tipan, sapagkat ang dugo na nagselyo nito ay naibuhos pagkatapos ng dugo

ng unang tipan.”—Ibid., p.371.

b. Paano tumugon ang mga tao sa kahilingan ng Diyos sa ilalim ng

lumang tipan? Ex. 19:8. Paano tayo maaaring mahulog sa parehong

panganib?

“Hindi napagtanto ng mga tao ang kasamaan ng kanilang mga puso, at kapag

wala si Kristo ay imposibleng masunod nila ang kautusan ng Diyos.”—Ibid., pp. 371.

“Yaong mga hindi nakararamdam ng pangangailangan ng dugo ni Kristo, na

pakiramdam nila ay kahit wala ang biyaya ng Diyos ay kaya nilang matamu sa

pamamagitan ng kanilang sariling mga gawa ang pagsang-ayun ng Dios, ay

gumagawa ng parehong pagkakamali gaya ng pagkakamali ni Cain. Kapag hindi nila

tanggapin ang nakapaglilinis na dugo, sila’y nasa ilalim ng paghatol.”—Ibid., p.73.

“Ang (pagtitiwala sa) sariling katuwiran ang siyang panganib sa panahong ito;

inihihiwalay nito ang kaluluwa mula kay Kristo. Sila na nagtitiwala sa kanilang

sariling katuwiran ay hindi makakaunawa kung paano na ang kaligtasan ay dumating

sa pamamagitan ni Kristo. Tinatawag nilang kasalanan ang katuwiran at ang

katuwiran ay kasalanan. Wala silang paghanga sa kasamaan ng paglabag, walang

pang-unawa sa sindak ng kautusan; sapagkat hindi nila iginagalang ang moral na

pamantayan ng Diyos.”—Faith and Works, p. 96.

38

Martes Pebrero 14

3. MULA SA LUMA TUNGO SA BAGO

a. Ano ang layunin ng moral na kautusan sa lumang tipan at anong

layunin ang ginagampanan pa rin nito ngayon? Rom. 7:7, 9-13, 20;

3:19-20.

“Ang kautusan ay ibinigay upang hatulan sila ng kasalanan, at maihayag

ang kanilang pangangailangan ng isang Tagapagligtas.”—DA, p. 308.

b. Sa bagong tipan, paano binabago ng Diyos ang ating pagtingin sa

Kanyang kautusan at anong pagbabagong-likas ang makikita sa ating

buhay? Heb. 8:10; Awit 40:8; Ezek. 36:26, 27; Col. 3:9, 10.

“Ang parehong kautusan na naiukit sa mga tapyas ng bato ay isinulat ng

Banal na Espiritu sa mga tapyas ng puso. Sa halip na humayo at magtatag ng

sarili nating katuwiran ay ating tanggapin ang katuwiran ni Kristo. Ang

Kanyang dugo ang nagtubos sa ating mga kasalanan. Tatanggapin ang

Kanyang pagsunod para sa atin. At ang pusong binago ng Banal na Espiritu

ay magbubunga ‘ng mga bunga ng Espiritu.’ Sa pamamagitan ng biyaya ni

Kristo tayo’y mamumuhay sa pagsunod sa kautusan ng Diyos na naisulat sa

ating mga puso.”—PP, p. 372.

“Ang pagbabago sa puso ng mga tao, ang pagbabagong-likas ng pag-

uugali, ay isang milagro na nagpapahayag sa isang Tagapagligtas na palaging-

buhay, na gumagawa upang iligtas ang mga kaluluwa.”—DA, p. 407.

k. Paanong ang karanasan ng bagong tipan ay ganap na tumupad sa

diwa at layunin ng kautusan—at ano ang sinabi tungkol kay Abraham

sa bagay na ito? Mat. 5:20-22, 27, 28, 31-48; Rom. 13:8-10; Gen. 26:5.

“Ang pagsunod ay hindi lamang panlabas na pagtalima, kundi

paglilingkod ng pag-ibig. Ang kautusan ng Diyos ay isang pagpapahayag ng

Kanyang tunay na likas; ito ay isang sagisag ng dakilang prinsipyo ng pag-

ibig, kaya’t ito ang pundasyon ng Kanyang gobyerno sa langit at lupa. Kapag

nabago ang ating puso sa wangis ng Diyos, kapag ang banal na pag-ibig ay

naitanim sa kaluluwa, hindi ba mahahayag sa buhay ang kautusan ng Diyos?

Kapag ang prinsipyo ng pag-ibig ay naitanim sa puso, kapag ang tao’y nabago

alinsunod sa wangis Niya na lumikha sa kanya, ang pangako ng bagong tipan

ay matutupad, ‘Ilalagay ko ang aking mga kautusan sa kanilang mga puso, at

isusulat ko ang mga iyon sa kanilang pag-iisip’ (Heb. 10: 16). At kung ang

kautusan ay nasusulat sa puso, hindi ba nito huhubugin ang buhay?—SC, p.

60.

39


4. SA PAMAMAGITAN NG BIYAYA BATAY SA

PANANAMPALATAYA

a. Anong libreng kaloob ang ibinigay ng Diyos kay Abraham sapagkat

pinili niyang maniwala? Rom. 4:22; Gal. 3:6.

“Ang kaisipan na ang katuwiran ni Kristo ay ibinilang na ating katuwiran,

hindi dahil sa ano mang merito sa bahagi natin, ngunit bilang isang libreng

kaloob mula sa Diyos, ay isang mahalagang kaisipan. Ang kaaway ng Diyos

at ng tao ay hindi gusto na ang katotohanang ito ay malinaw na maituro;

sapagkat alam niya na kapag ito’y lubos na tinanggap ng mga tao, ang

kanyang kapangyarihan ay masisira.”—GW, p.161. “Ang biyaya ni Kristo ay malaya upang ariing ganap ang makasalanan na walang

merito o karapatan sa kanyang bahagi. Ang pag-aaring ganap ay isang lubos, ganap

na pagpapatawad ng kasalanan. Sa sandaling tinanggap ng isang makasalanan si

Kristo sa pamamagitan ng pananampalataya, sa sandaling yaon siya’y pinatawad. Ang

katuwiran ni Kristo ay itinuring na kanyang katuwiran, at hindi na niya kailan man

pagdudahan pa ang mapagpatawad na biyaya ng Diyos.”—TFILB, p. 107.

b. Ano ang ginawa ni Abraham upang maipahayag na siya’y matuwid—

at paano lamang na ang mga mananampalataya ay maligtas sa ganun

ding paraan? Rom:4:1-5; Efeso 2:8, 9.

“Ang pagtangap ng Diyos sa atin ay tiyak sa pamamagitan lamang ng Kanyang

minamahal na Anak, at ang mabubuting gawa ay bunga ng pagkilos ng Kanyang

mapagpatawad na pag-ibig. Hindi kredito ang mga ito para sa atin, at walang

anomang ibinigay sa atin na mga puntos dahil sa mga mabubuti nating gawa na maari

nating akuin na nakatulong o nakabahagi sa kaligtasan ng ating mga kaluluwa. Ang

kaligtasan ay kaloob na walang bayad para sa mananampalataya, ibinigay sa kanya ng

dahil kay Kristo lamang.”—SDA Bible Commentary [E.G.W. Comments], vol. 5, p. 1122.

k. Bagama’t ang pananampalataya mismo ay isang kaloob (tingnan Rom.

12:3 (huling bahagi)), ano ang gagawin natin nito? Juan 3:16; Lucas

7:1-9; Rom. 10:17.

“Ang pananampalataya na nagpakilos sa atin upang tanggapin ang kaloob

ng Diyos ay isang kaloob din, na kung saan ang bawat tao ay pinagkalooban

ng ilang sukat ng pananampalataya. Ito’y lumalago habang ginagamit sa

pagtanggap ng salita ng Diyos. Upang mapalakas ang pananampalataya,

kailangang lagi natin itong iugnay sa salita (ng Diyos).”—Ed., pp. 253, 254.

“Ang mga lalaki at mga babae ay hindi maliligtas maliban na sila mismo

ang magsanay na manampalataya, at magtayo sa tunay na pundasyon, maliban

na kanilang payagan ang Diyos na muling likhain sila muli sa pamamagitan

ng Banal na Espiritu.”—The Signs of theTimes, February 14, 1900

40

Huwebes Pebrero 16

5. PABOR SA DI KARAPATDAPAT

a. Anong pabor sa di karapatdapat, ang ipinangako sa ilalim ng bagong

tipan, ang ipinakita ng Diyos upang iligtas ang sangkatauhan? Gen.

12:3; 1 Juan 4:14; Efeso 2:4-8; Rom. 5:15-18.

“Bagaman sa ating pagsuway ay ating natamo ang sama ng loob at

paghatol ng Diyos, hindi Niya tayo pinabayaan.”—GAG, p. 10.

“Yaong mga papasok sa langit ay hindi nila aakyatin ang pader nito sa

pamamagitan ng sarili nilang katuwiran, ni hindi sila pagbubuksan ng mga

pinto dahil sa kanilang mamahaling mga handog na ginto o pilak, ngunit

makakapasok sila sa mga maraming mansyon sa tahanan ng Ama sa

pamamagitan ng merito ng krus ni Kristo.”—Ibid., p. 179.

b. Paano nakamtan ng isang makasalanan ang gayong libreng kaloob ng

kaligtasan sa pamamagitan ni Jesu-Kristo? Juan 1:12; Rom. 5:17; Heb.

11:8.

“Lahat nang nananampalataya na si Kristo ang pangtubos na handog ay

maaaring dumating at tumanggap ng kapatawaran ng kanilang mga kasalanan;

sapagkat sapamamagitan ng merito or karapatan ni Kristo, nabuksan ang

ugnayan sa pagitan ng Diyos at ng tao. Maari akong tanggapin ng Diyos

bilang Kanyang anak, at maaari ko Siyang angkinin at magalak sa Kanya

bilang aking mapagmahal na Ama. Kailangan nating isentro ang ating pag-asa

ng langit kay Kristo lamang, sapagkat Siya ang ating kahalili at garantiya.”—

SM, bk. 1, p. 363.

k. Anong dalawang bagay ang sinira ng Diyos sa pamamagitan ng

kanyang dakilang biyaya? Rom. 8:2; 1 Juan 3:5, 8; 2 Tim. 1:10.

Biyernes Pebrero 17


1. Ipaliwanag ang salitang ‘pangako’ sa liwanag ng kawalan ng

kakayahan ng Diyos na magsinungaling.

2. Bakit naibigay ang lumang tipan—at bakit ito walang

pananampalataya?

3. Paano isusulat ng Diyos ang kanyan kautusan ng pag-ibig sa ating

mga puso at pag-iisip?

4. Bakit hindi natin maaaring akuin ang papuri sa ating mabubuting

gawa sa kaligtasan?

5. Bakit hindi natin kailan man ipagmalaki ang ating pananampalataya?

41


Isang Pananampalatayang Gumagawa

“Hindi ba ang ating amang si Abraham ay inaring-ganap sa

pamamagitan ng mga gawa, ng kanyang inihandog si Isaac na kanyang

anak sa ibabaw ng dambana?” (Santiago 2:21).

“Marami ang nabibigong unawain ang kaugnayan ng pananampalataya at

mga gawa. Sinasabi nila, ‘Maniwala ka lamang kay Kristo, at ikaw ay ligtas.

Ikaw ay walang kinalaman sa pagsunod ng kautusan.’ Ngunit ang tunay na

pananampalataya ay mahahayag sa pagsunod.”—Patriarchs and Prophets,

pp. 153, 154.

Mungkahing Babasahin: Faith and Works, pp. 47-54, 111-116.

Linggo Pebrero 19

1. ISANG GUMAGAWANG PANANAMPALATAYA

a. Paano natin malalaman na si Abraham ay nanampalataya sa salita ng

Diyos? Gen. 22:1-5; Santiago 2:21-24.

“Nanampalataya si Abraham sa Diyos. Paano natin alam na siya’y

nanampalataya? Ang kanyang mga gawa ang nagpatotoo sa katangian ng

kanyang pananampalataya, at ang kanyang pananampalataya ay ibinilang sa

kanya na katuwiran.”—Reflecting Christ, p. 79.

b. Ano ang ugnayan sa pagitan ng pananampalataya at mga gawa?

Santiago 2:17, 18; Mat. 7:16-20. Anong uri ng bunga ang ibubunga ng

isang Kristiyano?

“Ang mabubuting gawa ay hindi kailan man makabili ng kaligtasan,

ngunit ang mga ito ang ebidensiya ng pananampalataya na gumagawa na may

pag-ibig at nagpapadalisay sa kaluluwa.”—DA, p. 314.

“Gaya ng isang mabuting puno na nagbubunga ng mabuting bunga, gayon

din ang puno na tunay na naitanim sa hardin ng Panginoon ay mamunga ng

mabuti para sa walang hanggang buhay. Ang bumibitag na mga kasalanan ay

napananagumpayan; masasamang kaisipan ay hindi pinahihintulutan sa

isipan; masasamang kinaugalian ay nililinis mula sa templo ng kaluluwa. . . .

Isang lubos na pagbabagong-likas ang naisagawa.”—The SDA Bible


42

Lunes Pebrero 20

2. MGA GAWA NG DIYOS

a. Paano ipinakita ni Abraham ang kanyang pananampalataya sa Diyos?

Nang siya’y gumawa ayon sa kanyang pananampalataya, ano ang

inihayag ni Abraham hinggil sa kanyang pananampalataya? Sant.

2:22; Gen. 22:12.

“Ang pananampalataya ay gumagawa na may pag-ibig at dumadalisay sa

kaluluwa. Ang pananampalataya ay umuusbong at namumulaklak at nagbibigay ng

ani ng mamahaling mga bunga. Kung nasaan ang pananampalataya, ang mabubuting

gawa ay lumilitaw.”—SM, bk. 1, p. 398.

b. Saan nagmumula ang mabubuting gawa? Ihambing ang Jer. 17:9;

Rom. 3:12 sa Efeso 2:10; Tito 2:13, 14.

“Ang tunay na pananampalataya ay nahahayag sa mabubuting mga gawa;

sapagkat ang mabubuting mga gawa ay bunga ng pananampalataya. Habang

gumagawa ang Diyos sa puso, at isinusuko ng tao ang kanyang kalooban sa Diyos, at

nakikipagtulungan sa Diyos, kanyang isinasakabuhayan kung ano ang ginawa ng

Diyos sa loob sa pamamagitan ng Banal na Espiritu, at mayroong pagkakaisa sa

pagitan ng layunin ng puso at ang gawi sa buhay. Bawat kasalanan ay kailangang

talikuran bilang kasuklam-suklam na bagay na siyang dahilan sa pagkapako ng

Panginoon ng buhay at kaluwalhatian, at ang mananampalataya ay kinakailangang

magkaroon ng lumalagong karanasan sa pamamagitan ng patuloy na paggawa ng mga

gawain ni Kristo. Ang biyaya ng pag-aaring ganap ay mapapanatili sa pamamagitan

ng patuloy na pagsuko ng kalooban, ng patuloy na pagsunod.”—Ibid., p. 397.

“Kapag tayo’y tapat sa paggawa ng ating bahagi, sa pakikipagtulungan sa

Kanya, isasagawa ng Diyos sa pamamagitan natin ang mabuti Niyang kalooban.

Ngunit hindi makagagawa ang Diyos sa pamamagitan natin kung tayo’y hindi

magsisikap. Kung ating makamtan ang buhay na walang hanggan, kinakailangan

nating gumagawa, at masigasig na gumawa.... Kailangan nating tularan ang halimba-

wang iniwan ni Kristo sa atin, nagpapasakop sa Kanya sa lahat ng bagay. Ang ating

kalooban ay kinakailangang nakatugma sa Kanyang kalooban.”—RH, 6/11/1901.

k. Bago ang Kristiyano ay mamumunga ng mabubuting mga gawa ng

Diyos, ano muna ang kinakailangang mangyari? Efeso 2:1-5; Gal.

2:20; Jer. 29:13.

“Ang tanging paraan upang ating matiyak ang tulong ng Diyos ay sa

pamamagitan ng paglagay ng ating sarili ng buong buo sa Kanyang kamay at

magtiwala na Siya’y gagawa para sa atin. Habang Siya’y ating

pinanghahawakan sa pamamagitan ng pananampalataya, gagampanan Niya

ang gawain. Ang mananampalataya ay magtiwala lamang. Habang ang Diyos

ay gumagawa, maaari tayong gumawa, na nagtitiwala sa Kanya at gumagawa

ng Kanyang kalooban.”—6 BC (E. G. White Comments], vol. 6, p. 1080.

43

Martes Pebrero 21

3. ISANG PATAY NA PANINIWALA

a. Ano ang kaibahan ng buhay na pananampalataya sa patay na

paniniwala? Santiago 2:19, 20; Marcos 7:6, 7.

“Ang tunay na pananampalataya, na buong nagtitiwala kay Kristo, ay

mahahayag sa pamamagitan ng pagsunod sa lahat ng hinihiling ng Diyos. . . .

Sa lahat ng panahon ay mayroong mga nag-aangkin ng karapatan sa biyaya ng

Diyos maging kanila mang winawalang-bahala ang ilan sa Kanyang mga utos.

Ngunit ang Biblia ay nagsabi na sa pamamagitan ng gawa ang

‘pananampalataya ay naging ganap’; at, kapag walang gawa ng pagsunod, ang

pananampalataya ‘ay patay’ (Santiago 2:22, 17).”—The Faith I Live By, p. 91.

“Marami ang kontento sa paglilingkod sa salita lamang, at kakaunti

lamang ang may matapat, masigasig, magiliw na pananabik sa Diyos.”—4T,

p.535.

b. Maaari ba na ang isang tao na may patay na paniniwala ay

makagagawa ng mabubuting gawa? Mat. 23:27, 28; 7:21-23.

“Ang mabuting tao, mula sa mabuting yaman ng puso, ay maglalabas ng

mabubuting bagay. Bakit? Sapagkat si Kristo ay nananahan sa kaluluwa. Ang

nakapagpapabanal na katotohanan ay isang tahanan ng kayamanan ng

karunungan sa lahat ng gumagawa sa katotohanan. Bilang isang buhay na

batis ito’y bumubukal hanggang sa walang hanggang buhay. Siya na hindi

pinananahanan ni Kristong ang kanyang puso ay magpapakasawa sa walang

kabuluhang usapan, sumosobrang mga pahayag, na lumilikha ng pinsala. Ang

dila na nagsasabi ng pangit na mga bagay, karaniwang mga bagay, bulgar na

mga salita, ang dilang iyan ay kinakailangang gamutin ng mainit na uling ng

juniper.”—Mind, Character, and Personality, vol. 2, p. 577.

“Walang taong magkakaroon ng espiritu at pag-iisip ni Kristo ang hindi

mapabubuti sa pamamagitan nito sa lahat ng mga ugnayan at mga tungkulin

sa buhay. Ang pagiging mapagbulong-bulong, mapagreklamo, at mapagyamut

na damdamin ay hindi bunga ng mabuting mga prinsipyo o paninindigan.”—

4T, p. 347.

k. Ano ang palaging kulang sa mga gawa ng isang patay na

mananampalataya? 1 Juan 4:20, 21; Juan 8:37-41.

“Ang pagsunod sa salita ay nagbubunga ng kinakailangang kalidad—

‘tunay na pag-ibig sa isa’t-isa’ (1 Ped. 1:22). Ang pag-ibig na ito ay

nanggaling sa langit at nagdadala sa dakilang mga motibo at hindi

makasariling mga kilos.”—AA, p. 520.

44


4. ANG UGAT O ANG BUNGA?

a. Anong mangyayari kapag ang mabubuting gawa ng pagsunod ay

siyang naging ugat ng Kristiyanong karanasan sa halip na siyang

bunga nito? Mat. 23:5.

“Hinangad ng mga Pariseo ang higit na kagalinga sa pamamagitan ng

kanilang kasuklamsuklam na mga seremonya at ng karangyaan ng kanilang

pagsamba at kanilang mga kawanggawa. Pinatutunayan nila ang kanilang

kasigasigan sa relihiyon sa pamamagitan ng paggawa nito bilang tema ng pag-

uusap. Ang pagtatalo sa pagitan ng magkaibang sekta ay maingay at mahaba,

at karaniwang maririnig sa mga kalye ang tinig ng galit na pagtatalo mula sa

mga pantas na doctor ng kautusan.

“Malaki ang kaibahan sa lahat na ito ang buhay ni Jesus. Sa buhay Niya

ay walang maingay na pakikipagtalo, walang marangyang pagsamba, walang

pagkilos upang makakuha ng papuri, ang nasaksihan kailan man. Si Kristo ay

naikubli sa Diyos, at ang Diyos ang naihayag sa ugali ng Kanyang Anak.”—

MH, p. 32.

b. Ano ang dapat na palaging siyang ugat ng Kristiyanong karanasan?

Gal. 6:14.

“Pinarangalan at linuwalhati ng mga anghel si Kristo, sapagkat maging

sila man ay hindi ligtas maliban na sila ay tumitig sa paghihirap ng Anak ng

Diyos. . . . Kung wala ang krus ay hindi sila ligtas laban sa masama tulad ng

mga anghel bago ang pagkahulog ni Satanas. . . . Lahat ng nagnanais ng

katiwasayan sa lupa man o sa langit ay kinakailangang tumingin sa Tupa ng

Diyos. . . .

“Kung ang mga tao ay kanilang bulay-bulayin ang pag-ibig ni Kristo, na

naipakita sa krus, ang kanilang pananampalaya ay mapapalakas upang

pahalagahan ang mga merito ng kanyang dugong naibuhos, at sila’y magiging

malinis at mailigtas mula sa kasalanan.”—The SDA Bible Commentary [E. G.

White Comments], vol. 5, pp. 1132, 1133.

k. Paano ibibilang ng tunay na Kristiyano ang kanyang sariling mga

gawa sa liwanag ng mga nagawa ni Kristo? Filipos 3:4-9; Isa. 6:5.

“Habang mas lalong nakikita ng mga tagasunod ng Diyos ang pag-uugali

ni Kristo ay mas lalo silang magiging mapagpakumbaba, at mas lalong

mababa ang kanilang paningin sa kanilang sarili. . . . Ang sarili ay nawawala

sa paningin nila bunga ng kanilang pagkamalay ng kanilang kawalan ng

karapatan at ng kahanga-hangang kaluwalhatian ng Diyos.”—That I May

Know Him, p. 122.

45

Huwebes Pebrero 23

5. NAGBUBUNGAN MGA KRISTIYANO

a. Bakit nais ng Diyos na punuin ang buhay ng Kristiyano nang

mabubuting gawa na nagmula sa pusong nabago? Mat. 5:14-16; 1

Pedro 2:9.

“Plano ng [Diyos] na ang lahat na nakabahagi ng dakilang kaligtasan ay

magiging mga misyonero para sa Kanya. Ang kabanalan ng isang Kristiyano

and siyang ginagawang pamantayan ng mga taong makamundo upang sukatin

ang ebanghelyo. Ang mga pagsubok na matiyagang dinadala, mga biyayang

nagagalak na tinanggap, kaamuan, kabaitan, habag, at pag-ibig, na laging

naipapakita, ang mga ito ang mga liwanag na nagniningning sa ugali sa

harapan ng mundo, na naghahayag ng kabaliktaran ng (gawa ng) kadiliman na

nagmumula sa makasariling likas ng puso.”—PP, p. 134. “Kapag ang biyaya ni Kristo ay naipapahayag sa salita at mga gawa ng

mga nananampalataya, ang liwanag ay magniningning sa mga nasa kadiliman;

sapagkat habang ang mga labi ay nagsasalita ng papuri sa Diyos, ang kamay

naman ay nakaunat upang magbigay saklolo sa mga nawawaglit.”—Sons and

Daughters of God, p. 276.

b. Sa buong kasaysayan, anong kaalaman ang palaging mayroon kay

Kristo hinggil sa Kanyang iglesiya? Apoc. 2:2, 9, 13, 19; 3:1, 8, 15.

Bakit napaka-interesado ni Jesus sa mga gawa ng Kanyang mga

tagasunod? Santiago 2:21, 22, 24; Apoc. 22:12.

“Ang mga mata ng sanglibutan ay nakatingin sa atin, at tayo’y pinagmamasdan

ng marami na kung saan wala tayong alam tungkol sa kanila. May mga ilan na may

nalalaman sa mga doktrina na ating pinaniniwalaan, at kanilang pinapansin ang

epekto ng ating panananampalataya sa ating mga ugali.”—SM, bk. 2, p. 386.

“Ang sanlibutan ngayon ay humihiyaw sa pangangailangan ng isang kapahayag

ni Kristo Jesus sa katauhan ng Kanyang mga banal.”—In Heavenly Places, p. 313.

Biyernes Pebrero 24


1. Paano lagging gumagawa ang tunay na pananampalataya?

2. Paano natin masisiguro na ang ating mga gawa ay laging mula sa

Diyos?

3. Bakit ang isang hindi nahikayat na puso ay kailan ma’y hindi

magdudulot ng hindi makasariling pag-ibig?

4. Ipaliwanag ang kaibahan ng ugat at bunga ng ating karanasan.

5. Ano ang hinihintay na makita ng Diyos at ng sanlibutan sa

Kristiyanong iglesiya?

46

Sabbath Marso 4, 2017

First Sabbath Offering

for a chapel in Bengaluru India

Bengaluru (formerly known as Bangalore) is the capital city of the

Karnataka State in India. It is the fifth largest metropolis, having a population

of over eleven million (2016). Bengaluru is considered the “Silicon Valley of

India” due to its role as the nation’s leading informa-tion technology exporter.

The work of our church was estab-lished here, when in early 2009, a

brother, along with a group of souls interested in our message, expressed a

desire to join our Move-ment. After having been guided through the present

truth, they were accepted into Christ’s fold.

For the next several years, the group worshipped in a small rent-ed

place. In 2014, due to the church outgrowing the first rented place, they

moved to another rented place that had ample room for all. However, the

meeting room, being on the second floor of the building, was only accessible

by stairs. The need to go up and down the stairs for each meeting made it

difficult for the aged believers. The brethren also desired to have a permanent

place of worship. Plans were then made to procure a parcel of land. Finding a

plot of land to purchase proved quite difficult, as land is very expensive in a

city like Bengaluru. People throng the city to find employment and do

business, causing alarming escalations in the real estate market. However, by

the help of the Lord, the brethren managed to find and purchase a suitable

piece of land.

Now the brethren are looking forward to building a monument for the

Lord in this “Silicon City,” a place from which the gospel may be proclaimed

in power to the lost. We are praying that God will open the windows of

heaven and pour out showers of blessings on this project.

In the meantime, we would like to appeal to you, our worldwide

brotherhood, to help us accomplish this project. It is our prayer that God will

open your hearts to give willingly this First Sabbath. Please know that any

support you can give us will be a means of great joy to the believers in

Bengaluru. We also request that you would please pray for this project so that

it may be materialized.

May God richly bless you in your generous support of the project this

Sabbath.

Your brethren and sisters from Bengaluru

47

Leksiyon 9 Sabbath, Marso 4, 2017

Tagapagligtas ni Abraham

“Nagalak ang inyong amang si Abraham na makita niya ang aking

araw. Nakita niya ito at siya’y nagalak” (Juan 8:56).

“Sa pamamagitan ng symbolo at pangako ang Diyos ay ‘ipinahayag ang

ebanghelyo nang una pa man kay Abraham’ (Gal. 3:8). At ang

pananampalataya ng patriyarka ay nakatuon sa darating na Manunubos.”—

Patriarchs and Prophets, p. 154.

Mungkahing Babasahin: The Desire of Ages, pp. 752-760; 785-787.

Linggo Pebrero 26

1. ISANG SAGISAG NI KRISTO

a. Sino ang sinasagisagan ni Isaac? Gen. 22:7-9; Heb. 11:17-19.

“Si Isaac ay sumasagisag sa Anak ng Diyos, na siyang naihandog dahil sa

mga kasalanan ng sanglibutan. Nais ikintal ng Diyos sa isip ni Abraham ang

ebanghelyo ng kaligtasan ng tao. Upang magawa niya ito, at gawin ang

katotohanan na isang riyalidad o totoo sa kanya at upang subukin din ang

kanyang pananampalataya, Kanyang hiniling na paslangin niya ang kanyang

sinisintang si Isaac. Lahat ng kalungkutan at matinding paghihirap ng

kalooban na tiniis ni Abraham sa madilim at nakakatakot na pagsubok na iyon

ay upang malalim na maikintal sa kanyang pang-unawa ang plano ng

pagtubos para sa nahulog na tao. Naipaunawa sa kanya sa pamamagitan ng

kanyang sariling karanasan kung paano na hindi mabigkas ang pagtanggi sa

sarili ng walang hanggang Diyos sa pagbigay ng Kanyang sariling Anak para

mamatay upang iligtas ang tao mula sa lubos na pagkasira.”—3T, p. 369.

b. Paano pinahayag ng Diyos kay Abraham ang araw ni Kristo? Gen.

22:13; Juan 1:29; Isa. 53:7.

“Kay Abraham . . . ay naipakita na sa pagbigay [ng Diyos] ng Kanyang

bugtong na Anak upang iligtas ang mga makasalanan mula sa walang

hanggang pagkasira ay gumagawa ang Diyos ng isang mas dakila at mas

kahanga-hangang sakripisyo kaysa sa anumang maaaring gawin ng tao.”—

DA, p. 469.

48

Lunes Pebrero 27

2. ANG PANGHULING SAKRIPISYO

a. Ilarawan kung paano sinubukan ng Diyos na ihayag kay Abraham

ang lalim ng dakilang sakripisiyong Kanyang ginagawa sa pagbigay

ng Kanyang bugtong na Anak. Gen. 22:11, 12, 16; 1 Juan 4:9, 10.

“Isinuko ng ating makalangit na Ama ang Kanyang minamahal na Anak

sa matinding paghihirap ng pagpako sa krus. Maraming lehiyon ng mga

anghel ang nakasaksi sa kahihiyan at dalamhati ng kaluluwa ng Anak ng

Diyos ngunit sila’y hindi pinayagan na makialam gaya sa kaso ni Isaac.

Walang tinig ang narinig upang pigilan ang handog. Ang sinisintang Anak ng

Diyos, ang Manunubos ng sanglibutan, ay inalipusta, tinuya, pinagtawanan, at

pinahirapan, hangga’t iniyuko ang kanyang ulo sa kamatayan. Anong mas

higit pang patunay ang ibibigay ng walang hanggang Diyos hinggil sa

Kanyang banal na pag-ibig at awa sa atin?”—That I May Know Him, p. 20.

“Ang matinding paghihirap na tiniis ni [Abraham] sa panahon ng

madidilim na mga araw ng nakakatakot na pagsubok na iyon ay pinayagan

upang kanyang maunawaan mula sa kanyang sariling karanasan ang isang

bagay hinggil sa kadakilaan ng sakripisyong ginawa ng walang hanggang

Diyos para sa ikatutubos ng tao.”—PP, p. 154.

b. Ipaliwanag kung paanong alam ni Jesus, gaya ng pagkaalam ni Isaac,

na ang Kanyang Ama ang siyang naghahandog sa Kanya bilang

sakripisyo para sa buong sanglibutan. Gen. 22:10; Mat. 26:38, 39; Fil.

2:8.

“Iniwan ni Jesus ang Kanyang tahanan sa langit at pumarito sa madilim

na mundo upang abutin ang kailaliman ng kasawian ng tao, upang Kanyang

iligtas ang mga malapit nang malipol.”—The Bible Echo, January 1, 1893.

k. Ano ang pinakamatinding sakit ang tiniis ni Jesus sa panahon ng

Kanyang panghuling sakripisyo? Awit 69:18-21; Isa. 53:4, 10, 12.

“Ang matinding pagdadalamhati ni Jesus na dulot ng pagkahiwalay niya

mula sa pabor ng Kanyang Ama ang siyang nagpaging malubha sa paghihirap

ng kalooban ni Kristo. . . . Ang Kanyang kakila-kilabot na pagdadalamhati

dulot ng kaisipan na sa oras na ito ng Kanyang pangangailangan ay

tinalikuran Siya ng Diyos, ang siyang naglalarawan sa matinding hinagpis na

mararamdaman ng isang makasalanan sa panahon na, pag huli na ang lahat,

ay mapagtanto na niya na ang Espiritu ng Diyos ay inalis na sa kanya.”—

Mind, Character, and Personality, vol. 2, pp. 464, 465.

49

Martes Pebrero 28

3. TINALIKURAN DAHIL SA KASALANAN

a. Bakit si Kristo ay tinalikuran at si Isaac ay hindi? Gen. 22:12; Mat.

27:42, 43, 46; Juan 3:17; 12:27; 2 Cor. 5:21.

“Ang mga anghel ng langit ay nakiramay sa kanilang minahal na Pinuno.

Masaya sana nilang iniwan ang kanilang mga linya/hilera at tinulungan Siya.

Ngunit hindi ito ang plano ng Diyos.”—The Upward Look, p. 223.

“Kusa na inilantad ng ating banal na Kahalili ang Kanyang kaluluwa sa

tabak ng hustisya, upang tayo’y hindi mamatay kundi magkaroon ng buhay na

walang hanggan.”—SM, bk. 1, p.322.

b. Ano ang kahulugan ng pagpapaiwan ng alipin ni Abraham at tanging

ang ama at anak lamang ang magkasamang pumunta sa altar? Gen.

22:3-5, 8; Juan 16:32.

“May paghangang nasaksihan ng mga anghel ang desperadong

pagpapakasakit ng Tagapagligtas. Ang hukbo ng langit ay nagtakip ng

kanilang mga mukha mula sa nakakatakot na tanawin. Ang walang buhay na

kalikasan ay nagpahayag ng pakikiramay sa kanyang inalipusta at namamatay

na May-ari. Ang araw ay tumangging tumingin sa katakot-takot na tanawin.

Ang kanyang buo, maliwanag na sinag ay nagliliwanag sa lupa sa kalagitnaan

ng araw, nang bigla na lamang itong tila nawala. Lubos na kadiliman, gaya ng

isang damit-panglibing, ang bumalot sa krus. . . .

“Sa makapal na kadilimnan na iyan ang presensya ng Diyos ay naitago....

Ang Ama ay kasama ng Kanyang Anak. Ngunit ang Kanyang presensya ay

hindi naihayag. Kung ang Kanyang kaluwalhatian ay kumislap mula sa ulap,

bawat taong nakatingin ay maaaring namatay. At sa kakilakilabot na oras na

iyan si Kristo ay hindi maaaring aliwin ng presensya ng Ama.”—DA, pp. 753,

754.

k. Paano natin alam na si Kristo ay tinalikuran ngunit hindi nawala? Isa.

54:7, 8; Gawa 2:22-24, 27; 1 Cor. 15:55-57.

“Si Jesus ay ibinurol sa libingan. Siya’y dumako sa kadiliman ng libingan

at dinanas ang kamatayan para sa bawat tao. Ngunit hindi Siya tumagal na

nanatili sa ilalim ng kapangyarihan ng kaaway. Isang makapangyarihan na

anghel ang dumating mula sa langit at iginulong ang bato mula sa libingan….

Si Kristo ay lumabas mula sa libingan na isang matagumpay na manlulupig at

pinatnubayan niya palabas mula sa libingan ang maraming bihag.”—The

Signs of the Times, Nov. 25, 1889.

50

Miyerkules Marso 1

4. ISANG NABUHAY MULI NA TAGAPAGLIGTAS

a. Ilarawan paano na si Abraham ay naniwala sa kapangyarihan ng

muling pagkabuhay? Gen. 22:5; Heb. 11:19.

“Ang anak na ito [si Isaac] ay naibigay nang hindi inaasahan; at Siya na

nagbigay ng mamahaling kaloob na ito ay wala ba siyang karapatan na bawiin

ang sa Kanya? At inulit muli ng pananampalataya ang pangako, ‘Sa

pamamagitan ni Isaac papangalanan ang iyong binhi’—isang binhing hindi

mabilang gaya ng mga butil ng buhangin sa baybayin (Gen. 21:12). Si Isaac

ay anak ng isang milagro, at ang kapangyarihang nagkaloob sa kanya ng

buhay ay hindi ba niya kayang ibalik ito? Tumigin siya sa unahan pa ng

nakikita, hinawakan ni Abraham ang banal na salita, ‘Itinuring niya na

maging mula sa mga patay ay maaaring buhayin ng Diyos ang isang tao’

(Heb. 11:19).”—PP, p. 151.

b. Ipaliwanag ang kahulugan ng kamatayan at muling pagkabuhay ni

Kristo sa sangkatauhan? Heb. 2:14, 15; 2 Tim. 1:10; Rom. 6:5.

“Hindi maaaring hawakan ng mahigpit ni Satanas ang mga patay kapag

ang Anak ng Diyos ay nagsabing sila’y mabubuhay. Hindi niya mahahawakan

sa espiritwual na kamatayan ang isang kaluluwa na sa pananampalataya ay

tumanggap sa makapangyarihang salita ni Kristo. Sinasabi ng Diyos sa lahat

ng patay sa kasalanan, ‘Gumising ka, ikaw na natutulog, at bumangon mula sa

mga patay’ (Efeso 5:14). Ang salitang iyan ay walang hanggang buhay.”—

DA, p. 320.

k. Gaano kamahalaga sa mananampalataya ang tagumpay ni Kristo

laban sa kamatayan? 1 Cor. 15:12-19; 1 Ped. 1:3; Juan 11:25, 26.

“Ang mga bihag na kinuha mula sa mga libingan sa panahon ng muling

pagkabuhay ni Jesus ay Kanyang mga tropeo bilang isang manlulupig na

Prinsipe. Sa gayon ay Kanyang pinatunayan ang Kanyang tagumpay laban sa

kamatayan at sa libingan; sa gayon ay Kanyang ibinigay ang isang pangako at

isang paunang bahagi ng pagkabuhay muli ng lahat na matuwid na

namatay.”—The SDA Bible Commentary [E. G. White Comments], vol. 5, p.1109.

“Siya lamang . . . na may kakayahan . . . na buhayin ang Kanyang mga

banal mula sa libingan at damtan sila ng imortalidad, bigyan sila ng walang

hanggang tagumpay laban sa kamatayan at sa libingan, ang pwede sa ngayon

na makapag-ingat sa mga kaluluwa ng lahat na ipinagkatiwala sa Kanya para

sa araw na iyon at iligtas sila sa kanilang mga kabalisahan.”—MR, vol. 21, p.

273.

51

Huwebes Marso 2

5. ANG KAGALAKAN NG KALIGTASAN

a. Ano ang naramdaman ni Abraham nang inihayag ng Diyos na si

Kristo ang Tagapagligtas laban sa kasalanan at kamatayan? Juan

8:56; Bakit ang mga Kristiyano ang dapat na pinakamasayang mga

tao? Fil. 4:4; Gawa 2:25-27; 1 Tesalonica 5:16.

“Noong si Pablo ay nasa lubos na nakapanghihinang kalagayan, na

maaaring magdulot ng kalungkutan sa mga Kristiyanong hilaw, si [Pablo] ay

may matatag sa puso, puno ng tapang at pag-asa at kagalakan, na nagsasabi,

‘Magalak kayong lagi sa Panginoon; muli kong sasabihin, Magalak kayo’ (Fil

4:4). Nakitaan Siya ng parehong pag-asa at kagalakan nang siya’y nasa

palapag ng barko, ang bagyo ay pumapalo sa kanya, ang barko ay patungo sa

pagkawasak. Siya’y nagbigay ng utos sa kumander ng barko at naging ligtas

ang buhay ng lahat na nakasakay. Bagama’t siya ay isang bilanggo, siya ang

totoong pinuno ng barko, ang pinakamalaya at pinakamasayang tao na

nakasakay.”—My Life Today, p. 334.

b. Bakit ang pagkakanta at pagpupuri sa Panginoon ay isang

mahalagang parte sa ating pananampalataya? Awit 98:1-6; 95:1-8;

Apoc. 15:2-4.

“Habang ang bayan [ng Israel] ay naglalakbay sa ilang, maraming

mahahalagang mga leksyon ang naikintal sa kanilang isipan sa pamamagitan

ng awit. . . .

“Sa gayon ang kanilang mga kaisipan ay naalis mula sa mga pagsubok at

kahirapan sa daan, ang hindi mapalagay, at maligalig na espiritu ay

naginhawaan at napanatag, ang mga prinsipyo ng katotohanan ay naitanim sa

isipan, at ang pananampalataya ay napalakas.”—Ed., p. 39.

Biyernes Marso 3


1. Sa anong mga paraan na si Isaac ay isang simbolong kumakatawan

kay Kristo?

2. Paano na naipapahayag ng karanasan ni Abraham ang lalim ng

sakripisyo ng Diyos?

3. Ipaliwanag kung bakit kailangang danasin ni Kristo ang pakiramdam

ng mga taong tinalikuran ng Dios?

4. Ano ang kahalagahan ng pagkabuhay muli sa isang Kristiyano?

5. Ano ang pinakamabisang gamot para sa kalungkutan?

52


Pagtitiyaga ni Abraham

“Maghintay ka sa Panginoon, magpakalakas ka at magpakatapang

ang iyong puso; Oo, maghintay ka sa Panginoon” (Awit 27:14).

“Kapag tayo’y nasa kabalisahan, bago pa man natin buksan sa Kanya ang

ating pagkabalisa, ang [Diyos] ay gumagawa na ng paraan para sa ating

paglaya”—Our High Calling, p. 316.

Mungkahing Babasahin: Steps to Christ, pp. 93-104;

Our High Calling, pp. 315-319. Linggo Marso 5

1. ANG MGA HANGARIN NG PUSO

a. Ano ang hangarin ng puso ni Abraham? Gen. 15:1-3. Ano ang

ipinangako ng Diyos sa mga nananampalataya sa Kanya? Awit 37:4,

5; Mat. 21:21, 22.

“Bawat pangako sa Salita ng Diyos ay para sa atin. Sa iyong mga

panalangin, ipahayag ang pangako ng salita ni Jehovah at sa pamamagitan ng

pananampalataya ay angkinin ang Kanyang mga pangako. Ang salita Niya

ang kasiguruhan na kung ikaw ay hihingi na may pananampalataya,

matatanggap mo lahat ng espirituwal na mga pagpapala. Patuloy kang

humingi, at ikaw ay makatatanggap ng lubhang masagana higit pa sa lahat ng

iyong hiningi o inisip. Turuan mo ang sarili mo na magkaroon ng walang

hangganan na pagtitiwala sa Diyos. Ilagak mo sa kanya ang lahat mong

kabalisahan. Matiyaga kang maghintay sa Kanya, at kanya itong gagawin.”—

In Heavenly Places, p. 71.

b. Kapag tayo’y nananalangin upang ganapin ng Diyos ang isang

hangarin ng ating puso, ano pa ang palagi nating kailangang idagdag

sa ating kahilingan? San. 4:13-15; Mat. 26:39.

“Ang mabuting laging gawin ay ipagkatiwala ang ating mga hangarin sa

ating matalino sa lahat na Ama sa langit, at pagkatapos, kasama ang sakdal na

pagtitiwala, ay ipagkatiwala lahat sa Kanya. Alam natin na pakikinggan tayo

ng Diyos kapag tayo’y hihingi ayon sa kanyang kalooban. Ngunit ang

pagsasabi ng ating mga kahilingan na walang pagpapasakop ng kalooban ay

hindi tama; ang ating mga panalangin ay kailangang gawin, hindi sa paraan na

pautos, kundi sa paraan na naghihingi.”—MH, p. 230.

53

Lunes Marso 6

2. NAGHIHINTAY NG MAS MATAGAL KAYSA SA INAASAHAN

a. Ipaliwanag paano sinagot ng Diyos ang panalangin ni Abraham sa

sandaling natapos niya ang kanyang paghingi? Gen. 15:3, 4.

“Dahil si Abram ay walang anak, sa una ay kanyang naisip na ang

kanyang pinagkakatiwalaang alipin, na si Eliezer, ay dapat magiging ampon

niyang anak, at tagapagmana. Ngunit pinaalam ng Diyos kay Abram na ang

kanyang alipin ay hindi niya magiging anak at tagapagmana, subalit siya

mismo ay magkakaroon ng isang anak.”—Spiritual Gifts, vol. 3, pp. 100, 101.

b. Bagaman agad na pinangakuan ng Diyos si Abraham ng isang anak,

bakit hindi Niya pinahayag sa una pa lang ang araw ng kapanganakan

ng anak ni Abraham? Gawa 1:6, 7; Kawikaan 16:9; Awit 34:8.

“Layunin ng Panginoon na patunayan ang matatag na pananampalataya at

pananalig ni Abram sa mga pangakong Kanyang ginawa sa kanya.”—Ibid., p.

101.

“Hindi natin kailangang asahan na laging sisikat ang araw sa mundong

ito. Magkakaroon din ng mga ulap at bagyo sa palibot natin, at kailangang

nakahanda tayo na panatilihin ang ating mata na nakatingin kung saan natin

huling nakita ang liwanag. Ang sinag nito’y maaaring nakatago ngunit . . .

nananatiling sumisikat sa kabila ng ulap. Gawain natin ang maghintay,

magbantay, manalangin, at manampalataya. Higit nating Pahahalagahan ang

liwanag ng araw pagkatapos na ang mga ulap ay mawawala. Ating makikita

ang kaligtsan ng Diyos kapag tayo’y magtiwala sa Diyos sa kadiliman pati na

sa liwanag.”—Our High Calling, p. 318.

k. Kapag ang panalangin ay hindi sinagot sa panahong inaasahan, nasa

anong panganib tayo nahaharap? 1 Cor. 10:9, 10; Heb. 3:12-14. Saan

ito patutungo? Gen. 16:1-6.

“Kapag ang ating mga panalangin ay tila hindi sinasagot, tayo’y kumapit

sa pangako; sapagkat ang panahon ng pagsagot ay siguradong darating, at

ating matatanggap ang biyayang pinakakailangan natin. Ngunit ang

paniniwala na ang panalangin ay laging sasagutin sa paraan at para sa

particular na bagay na ating hinangad, ay kapangahasan. Ang Diyos ay

napakapantas upang magkamali, at napakabuti upang pigilin na hindi

maibigay ang anumang mabuting bagay sa kanila na lumalakad na matuwid.

Kung ganun ay huwag matakot na magtiwala sa Kanya, kahit na hindi mo

nakikita ang agarang sagut ng iyong mga panalangin. Magtiwala sa sigurado

Niyang pangako, ‘Humingi kayo, at kayo ay bibigyan’ (Mat. 7:7).”—SC, p. 96.

54

Martes Marso 7

3. ANG TAGAPAGBIGAY GANTI NG PANANAMPALATAYA

a. Sa anong dalawang bagay ang nais ng Diyos paniwalaan natin? Heb.

11:6. Ano ang unang pagpapakita (ng pananampalataya) ni

Abraham? Gen. 15:4-6.

“Hindi natin dapat ilahad ang ating mga kahilingan sa Diyos upang

patunayan kung kaya ba Niyang tutuparin ang Kanyang salita, kundi dahil

tutuparin niya ito; hindi upang patunayan Niya na mahal Niya tayo, kundi

dahil mahal Niya tayo.”—DA, p. 126.

b. Nang tinanggihan ng Diyos si Ismael bilang binhing ipinangako,

ilarawan kung paano nakaapekto ang panahon sa pananampalataya

nina Abraham at Sara sa pagtupad ng Diyos sa Kanyang pangako.

Gen. 17:15-18; 18:9-12.

“Nang malapit ng mag-isang daang taon si Abraham, ang pangako ng

isang anak ay inulit sa kanya, na may kasiguruhan na ang tagapagmana sa

hinaharap ay ang anak ni Sara. Subalit hindi pa naunawaan ni Abraham ang

pangako. Ang kanyang isipan ay biglang natuon kay Ismael, humahawak siya

sa paniwala na sa pamamagitan [ni Ismael] ay matutupad ang mga

mahabaging layunin ng Diyos.”—PP, p. 146.

k. Ano ang nakasama sa bawat panalanging may kasagutan? Gen. 18:14;

21:1, 2. Ano ang kailangan nating lagging alalahanin tungkol sa

“timing” ng Diyos kung ihambing sa “timing” natin. Habakuk 2:3.

“Sa bawat taos-pusong panalangin ang sagut ay darating. Hindi man ito

darating ayon sa iyong hangarin, o sa panahon na inaasahan mo; ngunit ito ay

darating sa paraan at sa panahon na pinakakailangan mo. Ang mga panalangin

na iyong inihandog sa panahon ng kalungkutan, kapaguran, pagsubok, ang

Diyos ay sumasagot, hindi laging ayon sa iyong mga inaasahan, ngunit laging

para sa iyong kabutihan.”—GW, p. 258.

“Hindi laging sinasagot ng Diyos ang ating mga panalangin sa unang

pagtawag natin sa Kanya; sapagkat kung ito’y Kanyang gagawin, maaari

nating ipalagay na tayo’y may karapatan sa lahat ng mga biyaya at pabor na

Kanyang ibinibigay sa atin. Sa halip na suriin ang ating mga puso upang

makita kung may mga kasamaan na ating tinataglay, kung may kasalanang

pinagbibigyan, tayo’y maging pabaya at mabigo na mapagtanto ang ating

pagtitiwala sa Kanya, at ang ating pangangailangan sa Kanyang tulong.”—

RH, March 27, 1913.

55

Miyerkules Marso 8

4. ANG PANGANGAILANGAN NG PAGTITIYAGA

a. Bakit hindi laging pinapayagan ng Diyos na ang katuparan ng isang

panalangin ay maganap agad? Santiago 1:2-4; Rom. 8:24, 25.

“Lahat tayo’y naghahangad ng agaran at direktang mga tugon sa ating

mga panalangin, at natutuksong madismaya kapag ang tugon ay naantala o

dumating sa isang anyong hindi inaasahang. Ngunit ang Diyos ay lubhang

pantas at mabuti upang lagi Niyang tugunan ang ating mga panalangin sa

panahon at paraan na ating hinahangad. Siya ay gagawa ng mas higit pa at

mas mabuti para sa atin kaysa sa pagtupad ng lahat nating kagustuhan. At

dahil ating mapagkakatiwalaan ang Kanyang karunungan at pag-ibig, huwag

nating hilingin na Siya’y pumayag sa ating kagustuhan, bagkus hangaring

pumasok sa kasunduan at ganapin ang Kanyang layunin. Ang ating mga

hangarin at interes ay dapat mawala sa Kanyang kalooban. Itong mga

karanasan na sumusubok ng pananampalataya ay para sa ating kabutihan. Sa

pamamagitan ng mga ito ay maipapakita kung ang ating pananampalataya ay

totoo at taos-puso, na sumasandig lamang sa salita ng Diyos, o ito’y walang

kasiguruhan at nagbabago depende sa sirkumstansiya. Napapalakas ang

pananampalataya sa pagsasanay nito.”—MH, p. 230, 231.

b. Anong katiyakan mayroon tayo sa mga pangako ng Diyos kahit na

sila’y hindi laging natutupad sa panahon na ating inaasahan? Heb.

6:13-18; Isa. 55:8-11; Awit 27:14.

“Gumawa na may pananampalataya, at ipasa Diyos ang mga resulta. Manalangin

ng may pananampalataya, at ang misteryo ng Kanyang probidensya ay magdadala ng

kasagutan nito. Kung minsan tila ikaw ay hindi magtatagumpay. Ngunit gumawa at

manampalataya, at ilagay sa iyong mga pagsisikap ang pananampalataya, pag-asa, at

tapang. Pagkatapos mong gawin ang puede mong magawa, hintayin ang Panginoon,

ipihayag ang kanyang katapatan, at gagawin niya ang Kanyang sinabi. Maghintay,

hindi sa maligalig na pagkabahala, ngunit sa walang takot na pananamapalataya at

matatag na pagtitiwala.”—7T, p. 245.

“Maghintay sa Panginoon, at muli kong sasabihin, maghintay sa

Panginoon. Maaari tayong humingi sa makataong kinatawan at hindi

makatanggap. Maaari tayong humingi sa Diyos at Kanyang sasabihin, kayo’y

makatatanggap. Kaya’t alam ninyo kung sino ang inyong hahanapin; alam

ninyo kung sino ang pagkakatiwalaan ninyo. Hindi ka dapat magtiwala sa tao

o gawing armas ang laman. Sumandal ng malakas hangga’t gusto mo sa

Makapangyarihan na nagsabing, ‘Kumapit sila sa akin upang mapangalagaan,

makipagpayapaan sila sa akin, makipagpayapaan sila sa akin’ (Isa. 27:5). Pagkatapos ay maghintay at magbantay at manalangin at gumawa, na panatilihin ang

iyong mukha na patuloy na nakaharap sa Araw ng Kabanalan.”—RC, p. 119.

56

Huwebes Marso 9

5. ANG PAGTITIAGA NG MGA BANAL

a. Anong katangian ang naglalarawan sa nalabi na bayan ng Diyos?

Apoc. 14:12. Bakit ang pag-ibig, na siyang pinakamataas na saklaw ng

Kristiyanong hagdan, ay hindi nabanggit? 2 Ped. 1:5-7; San. 5:7, 8.

“Ang matibay na layunin, ang hindi napapagod na pagsisikap, ang siyang

makakamit ng tagumpay sa wakas. Yaong makapagtitiis hanggang sa wakas

ang maliligtas. Sila na nagtitiyagang nakapagpatuloy sa kawang-gawa ang

magkakaroon ng buhay na walang hanggan at imortal na gantimpala. . . .

Lahat ng nakikibahagi sa labanang ito kay Satanas at sa kanyang kawan ay

mayroong isang malapit na gawain sa harapan nila. Sila’y hindi dapat

madaling mabago tulad ng waks o kandila, na madaling matunaw ng apoy sa

ano mang porma. Kailangan nilang tiisin ang paghihirap bilang tapat na mga

sundalo, manatili sa kanilang puestong kinalalagyan, at maging tapat sa bawat

oras.”—2T, pp. 101, 102.

b. Ipaliwanag paano ginagamit ng Diyos ang ating kasalukuyang mga

pagsubok upang ihanda tayo sa pagbabalik ng ating Panginoon. Heb.

10:35-39; Mat. 25:5; 24:13, 42-44.

“Sa relihiyosong buhay ng bawat kaluluwa na sa bandang huli ay maging

matagumpay ay mayroong mga pangyayari na katakot-takot na kabalisahan at

pagsubok; ngunit ang kanyang kaalaman sa banal na kasulatan ay makatutulong sa

kanya upang alalahanin ang mga nakasisiglang pangako ng Diyos, na aaliw sa

kanyang puso at magpapalakas sa kanyang pananampalataya sa kapangyarihan ng

Makapangyarihan. . . . Ang pagsubok ng pananampalataya ay mas mahalaga kaysa

ginto. Ang lahat ay kailangang matuto na ito’y isang bahagi ng pagdidisiplina sa

paaralan ni Kristo, na mahalaga upang dalisayin at linangin sila mula sa dumi ng

pagkamakamundo.”—God’s Amazing Grace, p. 81.

Biyernes Marso 10


1. Ipagkakaloob ba ng Diyos bawat hangarin ng ating puso?

2. Paano tayo magreak kapag bawat panalangin ay hindi sinasagot sa

paraan na iniisip natin?

3. Bakit ‘panahon’ ang pinakamalaking hamon sa ating

pananampalataya?

4. Sa mundo ng mabilisang teknolohiya, anong katangian ang kailangan

nating linangin?

5. Bakit yung mga nabigong linangin ang isang matiising pagtitiwala sa

Salita ng Diyos ay mahuhulog?

57


Nagsusumamo para sa mga Makasalanan

“Ang nagpapanumbalik sa isang makasalanan mula sa pagkaligaw sa

kanyang landas ay magliligtas ng kaluluwa mula sa kamatayan, at

magtatakip ng napakaraming kasalanan” (Santiago 5:20).

“kailangan ang mga lalaki at ma babae na masigasig at nagsasakripisyo ng

kanilang sarili, na lalapit sa Diyos at kasama ang malakas na pananangis at

luha ay magsusumamo para sa mga kaluluwang nasa bingit ng pagkasira.”—

GW, p. 26.

Mungkahing Babasahin: Patriarchs and Prophets, pp. 156-170.

Linggo Marso 12

1. SODOMA AT GOMORRA

a. Anong parusa ang dinanas ng siyudad ng Sodoma at Gomorra? Gen.

19:24, 25; Luc. 17:29.

“Nagpaulan ang Panginoon ng asupre at apoy mula sa langit sa mga

siyudad at mabungang kapatagan; sa mga palasyo at mga templo nito, sa

mamahaling mga tirahan, sa mga hardin at mga ubasan, at sa mga taong lasing

at naghahanap ng kasiyahan na sa nakaraang gabi lamang ay hinamak ang

mga mensahero ng langit—lahat ay nalipol.”—PP, p. 162.

b. Para kanino magsilbing halimbawa ang Sodoma at Gomorra? 2 Ped.

2:6; Judas 7.

“Ang mga apoy na lumipol sa mga siyudad ng kapatagan ay nagbigay ng

kanilang babalang liwanag maging hanggang sa ating kapanahunan. Naituro

sa atin ang nakakatakot at solemneng leksyon na habang ang awa ng Diyos ay

matagal na nagtitiis sa mananalansang, mayroong hangganan na ang tao’y

hindi na maaaring magpatuloy pa sa kasalanan. Kapag ang hangganan na

iyan ay narating, aalisin ang iniaalok na awa, at ang pangangasiwa ng

paghatol ay magsisimula. . . .

“Ang kapalaran ng Sodoma ay isang solomneng paalala, hindi lamang sa

mga nagkakasala, kundi sa lahat ng hindi nagpapahalaga sa liwanag at mga

pribilehiyong ibinigay ng langit.”—Ibid, pp. 162, 165.

58

Lunes Marso 13

2. ANG PAGMAMAKAAWA NI ABRAHAM

a. Saan nanirahan si Lot na pamangkin ni Abraham? Gen. 13:10-13;

19:1.

“Pinakamaganda sa mga siyudad ng lambak ng Jordan ay ang Sodoma, na

nailagay sa isang kapatagan na ‘gaya sa hardin ng Panginoon’ sa kanyang

pagkamayabong at kagandahan. Dito lumago ang masaganang mga halaman

ng tropiko.”—PP, p. 156.

b. Nang ipinahayag ng Panginoon kay Abraham na Kanyang sisirain ang

Sodoma at Gomorra, paano nagsumamo ng hindi deretsahan si

Abraham para sa pamilya ni Lot? Gen. 18:22-32.

“At ang tao ng pananampalataya ay nagsumamo para sa mga nananahan sa

Sodoma. Minsan nang iniligtas sila ni [Abraham] sa pamamagitan ng kanyang tabak,

ngayon siya’y nagsusumikap na iligtas sila sa pamamagitan ng panalangin. . . .

“Taglay ang malalim na paggalang at pagpapakumbaba na kanyang

binigkas ang kanyang pagmamakaawa . . . . Wala siyang pagtitiwala sa sarili,

walang pagmamalaki ng kanyang sariling katuwiran. Hindi siya humingi ng

pabor dahil sa kanyang pagsunod, o nang mga sakripisyong kanyang ginawa

sa pagganap ng kalooban ng Diyos. Bilang isang makasalanan, siya’y

nagsumamo alang-alang sa makasalanan. Ang gayong espiritu ang kailangang

angkinin ng lahat na lumalapit sa Diyos. Gayunman ipinakita ni Abraham ang

pagtitiwala ng isang anak na nagsusumamo sa isang mahal na ama. Siya’y

lumapit sa makalangit na Mensahero at taimtim na sinabi ang kanyang

kahilingan. . . . Inisip ni Abraham na sa mataong siyudad na iyon ay tiyak na may ibang mga sumasamba sa tunay na Diyos. . . . Hindi lamang minsan na humiling

si Abraham, kundi maraming beses. Nang naging matapang dahil sa pagkakaloob ng

kanyang kahilingan, siya’y nagpatuloy sa pagmamakaawa hangga’t natamo niya ang

kasiguruhan na kung mayroon lamang kahit sampung mga banal na matatagpuan dito,

ang siyudad ay hindi parurusahan.

“Pag-ibig sa mga nasawing kaluluwa ang nag-udyok sa panalangin ni Abraham.

Bagama’t nasusuklam Siya sa mga kasalanan ng masamang siyudad na iyan,

hinangad niya na maligtas ang mga makasalanan. Ang kanyang matinding malasakit

sa Sodoma ay nagpapakita sa balisa na dapat nating maramdaman para sa hindi

pagsisisi. Dapat mayroon tayong pagkapoot sa kasalanan, ngunit may awa at pag-ibig

para sa makasalanan. Sa ating palibot ay nariyan ang mga kaluluwang patungo sa

pagkawasak bilang walang pag-asa, bilang kahila-hilakbot, na gaya ng sinapit ng

Sodoma. Bawat araw ang pagkakataon ng ilan ay nagsasara. Bawat oras ang ilan ay

lumalampas na hindi na maaabot pa ng awa. At nasaan ang mga tinig ng babala at

pagmamakaawa upang pagsabihan ang makasalanan na tumakas mula rito sa

nakatatakot na kamatayan? Nasaan ang mga kamay na nakaunat upang kunin siya

mula sa kamatayan? Nasaan yung mga may pagpapakumba at may matiyagang

pananampalataya na nagsusumamo sa Diyos para sa kanya?”—Ibid, pp. 139, 140.

59

Martes Marso 14

3. SINAGOT NA PANALANGIN

a. Ipaliwanag kung paano sinagot ng Diyos ang panalangin ni Abraham

na huwag parusahan si Lot. Gen. 19:1-3, 12-16, 27-29.

“Natuliro ng kalungkutan, si [Lot] ay nagtagal, na ayaw lumisan. Kung

hindi dahil sa mga anghel ng Diyos, silang lahat ay maaaring namatay sa

pagkawasak ng Sodoma. Ang makalangit na mga sugo ang kumuha sa kanya,

sa kanyang asawa at mga anak na babae sa pamamagitan ng kamay at

pinalabas sila sa siyudad.”—PP, p. 160.

b. Anong sangkap ang kailangan natin laging isama sa ating mga

panalangin upang magkaroon ng kapangyarihan? Heb. 11:6; Mat.

17:14-20; Mat. 9:29.

“Manalangin ng may pananampalataya. At siguraduhing itugma ang

iyong buhay sa iyong mga panalangin, upang iyong matanggap ang mga

biyaya na iyong pinagdasal. Huwag mong payagang humina ang iyong

pananampalataya, sapagkat ang biyayang natanggap ay kasukat ng

pananampalatayang ipinakita. ‘Mangyari sa inyo ang ayon sa inyong

pananampalataya.’ ‘At anumang bagay na inyong hingin sa panalangin na

may pananampalataya ay inyong tatanggapin’ (Mat. 9:29; 21:22).

Manalangin, manampalataya, magalak. Umawit ng mga papuri sa Diyos

sapagkat Kanyang dininig ang iyong mga panalangin. Paniwalaan ang

Kanyang salita. ‘Siya na nangako ay tapat’ (Heb. 10:23). Walang ni isang

taos-pusong hinaing ang mawawala.”—7T, p. 274.

“Kailangan nating panghawakan ng mas mahigpit ang di nagmimintis na

mga pangako ng Diyos. Kailangang magkaroon tayo ng pananampalatayang

hindi maitatanggi, pananampalataya na kumakapit sa hindi nakikita,

pananampalataya na matatag, na hindi natitinag. Ang ganitong

pananampalataya ang magdadala ng biyaya ng langit sa ating mga

kaluluwa.”—My Life Today, p. 8.

k. Paano tayo magkakaroon ng tiwala na laging ililigtas ng Diyos ang

matuwid? 1 Ped. 3:12; Awit 145:18, 19; 55:22.

“Sa pinakamadilim na mga oras, sa ilalim ng mga kalagayang higit na

nakakahadlang, ang Kristiyanong mananampalataya ay maaaring panatilihin niya ang

kanyang kaluluwa sa pinagmumulan ng lahat ng liwanag at kapangyarihan. Araw-

araw, sa pamamagitan ng pananampalataya sa Diyos, ang kanyang pag-asa at tapang

ay maaaring magpanibago. . . . Tutuparin ng Panginoon ng mas higit pa ang

pinakamataas na inaasahan ng mga nagtitiwala sa Kanya. Ibibigay Niya sa kanila ang

karunungang hinihingi ng kanilang iba’t-ibang pangangailangan.”—Ibid., p. 55.

60

Miyerkules Marso 15

4. PAGSUSUMAMO PARA SA MGA KALULUWA

a. Ano ang kalagayan ng mundo bago ang pagbabalik ni Jesus? Luc.

17:28-30; 2 Tim. 3:1-6.

“Naipakita sa akin ang kalagayan ng mundo, na ito’y mabilis na pinupuno

ang kopa ng katampalasanan. Pinupuno ng sarisaring karahasan at krimen ang

ating mundo, at ginagamit ni Satanas ang bawat paraan upang gawing laganap

ang krimen at bisyong nakakasira o nakakahiya. Ang mga kabataang

lumalakad sa mga kalye ay napapalibutan ng mga pulyeto at paabiso ng

krimen at kasalanan, na naihahayag sa ilang nobela o naisasadula sa ilang

teatro/sinehan. Ang kanilang mga isipan ay naturuan sa kaalaman ng

kasalanan. Ang mga gawain ng mga taong hamak at kasuklam-suklam ay

naipapakita sa kanila sa mga pang-araw-araw na periyodiko, at lahat ng bagay

na nakakagising sa pagkamausisa at pumupukaw sa makahayop na hilig ay

naipamamalas sa kanila sa paraang nakakakilig at nakatutuwang mga kwento. “Ang mga panitikang nagmula sa mga tiwaling intelehente ang lumalason sa

isipan ng libo-libo sa ating sanglibutan. Ang kasalanan ay hindi lubhang masama sa

paningin. Napakarami silang napapakinggan at nababasa na nakakahiyang krimen at

kasamaan na kung saan ang minsa’y malambot na konsensiya na umuurong sa

panginginig sa takot ay naging napakapurol na kaya na nitong manatili sa nakakahiya

at bulgar na mga pananalita at mga gawa ng mga tao na may sakim na pagkawili.”—

3T, pp. 471, 472.

“Ang karamihan ay nagsisikap na kalimutan ang Diyos, at sila’y sabik na

tumatanggap ng mga gawa-gawang kwento lamang, upang maaari silang magpatuloy

sa landas ng pagpapalayaw sa sarili nang hindi ginagambala.”—The SDA Bible


b. Ipaliwanag kung paano tayo magkaroon ng parehong saloobin sa

panalangin gaya ng na kay Abraham. Ezek. 9:4; Santiago 5:16-20.

“Hindi tayo dapat humatol ng iba; hindi natin ito gawain; ngunit dapat nating

mahalin ang bawat isa at ipanalangin ang bawat isa. Kapag nakita natin ang isa na

naligaw mula sa katotohanan, maaari natin siyang iyakan gaya ng pag-iyak ni Kristo

sa Jerusalem.”—5T, pp. 345, 346.

“Kapag ang isang kapatid ay naligaw, ito ang panahon na maipakita mo ang

iyong tunay na malasakit sa kanya. Lumapit ka sa kanya na may kabaitan, at

manalangin ka kasama niya at para sa kanya, habang inaalala mo ang hindi masukat

na halaga ng ibinayad ni Kristo para sa kanyang katubusan. Sa ganitong paraan ay

maaari mong mailigtas ang isang kaluluwa mula sa kamatayan at maikukubli ang

maraming kasalanan.”—Ibid., pp. 58, 59.

“Ang mga taong hindi nakararamdam ng pagkalungkot sa pagbaba ng kanilang

espirituwal na kalagayan, o magluksa sa mga kasalanan ng iba, ay maiiwan na walang

selyo ng Diyos.”—Ibid., p. 211.

61

Huwebes Marso 16

5. ANG HINIHINTAY NA HATOL

a. Mula saan natin dapat subukan na tulungan ang mga kaluluwa upang

makatakas? Apoc. 14:7, 10, 11; 15:1.

“Hindi tututulan ng masasamang tao ang isang uri ng kabanalan, o

tatanggihan ang isang kilalang ministeryo na walang inihahayag na krus para

ipapasan sa kanila. Ang likas na puso ay hindi seryosong tumututol sa isang

relihiyon na walang ginagawa upang ang mga lumalabag sa kautusan ay

mayanig, o walang ginagawa upang ang puso at konsensya ay mamulat sa

nakakatakot na katotohanan ukol sa isang paghatol na darating. Ang pagkilos

ng Espiritu at kapangyarihan ng Diyos ang pumupukaw ng pagtutol, at nag-

uudyok sa likas na puso upang magrebelde. Ang katotohanan na magliligtas

sa kaluluwa ay hindi lamang manggagaling sa Diyos, kundi ang Kanyang

Espiritu ay kinakailangang kasamang gumawa sa panganaral nito sa iba, at

kung hindi ang katotohanan ay babagsak na walang kapangyarihan sa harapan

ng sumasalungat ng mga impluwensya.”—GW (1892), p. 66.

b. Gaya ng karanasan ni Lot, paano natin alam na marami ang halos

hindi makatatakas sa paghatol na darating? Gen. 19:17; Luc. 17:28-

32; 1 Ped. 4:17, 18.

“Ang paghatol ng Diyos ay malapit ng maibuhos sa lupa. ‘Tumakas ka

alang-alang sa iyong buhay’ ang siyang babala mula sa mga anghel ng Diyos

(Gen. 19:17). Ang ibang mga tinig ay narinig na nagsasabing, ‘Huwag kang

mabibigla; walang dahilan para maalarma.’ Sila na namamahinga sa Ziyon ay

sumigaw ‘Kapayapaan at kaligtasan,’ habang ang langit ay nagpahayag na

ang mabilis na pagkawasak ay malapit ng dunating sa mga mananalansang. . .

. Ganyan ang nangyari sa pagkawasak ng lumang mundo at noong ang

Sodoma at Gomorra ay nalipol ng apoy.”—5T, p. 233.

Biyernes Marso 17


1. Anong babala ang naibigay sa atin mula sa karanasan ng Sodoma?

2. Ano nawa ang dalahin ng bawat Kristiyano?

3. Ipaliwanag paano ang isang panalangin na may pananampalataya ay

maaaring makapagliligtas ng kaluluwa.

4. Anong saloobin ang kailangan natin ngayon ng higit pa kaysa dati?

5. Ipaliwanag bakit ang huling babala ay kailangang maibigay ng

madalian?

62


Ang Mana ni Abraham

“Sapagkat [si Abraham] ay umaasa sa lungsod na may mga

kinasasaligan, na ang nagplano at nagtayo ay ang Diyos” (Hebreo 11:10).

“Tayo lamang ay mga manlalakbay at mga estranghero sa mundong ito.

Tayo’y umaasa sa lungsod na hinihintay ni Abraham, na ang nagplano at

nagtayo ay ang Diyos.”—In Heavenly Places, p. 112.

Mungkahing Babasahin: Testimonies, vol. 1, pp. 346-353;

The Faith I Live By, p. 304.

Linggo Marso 19

1. ISANG PANGAKO NG PAMANA

a. Anong pamana ang ipinangako ng Diyos kay Abraham at sa kanyang

binhi? Gen. 17:7, 8; 1 Cronica 16:15-18; Rom. 4:13.

“Ang kaloob kay Abraham at sa kanyang binhi ay kasama hindi lamang

ang lupain ng Canaan, kundi ang buong mundo. . . . At malinaw na itinuturo

ng Biblia na ang mga pangakong ginawa kay Abraham ay matutupad sa

pamamagitan ni Kristo.”—PP, p. 170.

b. Ano ang sinisimbolohan ng makalupang lupang pangako ng Canaan?

Heb. 11:8-10, 13-16; Apoc. 21:1-3.

“Ang tinig ng Diyos ay narinig, na nagpahayag kay [Abraham] na huwag

umaasa ng agarang pag-aangkin ng Lupang Pangako, at itinuturo ang

hinaharap na paghihirap ng kanyang salinlahi bago ang kanilang pagtira sa

Canaan. Ang plano ng pagtubos ay nabuksan sa kanya rito, sa kamatayan ni

Kristo, ang dakilang handog, at ang Kanyang pagparito na may kaluwalhatian.

Nakita rin ni Abraham na ang lupa ay naibalik sa kanyang Eden na

kagandahan, na ibibigay sa kanya bilang isang walang hanggang pagmamay-

ari, bilang huli at ganap na katuparan ng pangako.”—Ibid., p. 137.

63

Lunes Marso 20

2. MGA TAGAPAGMANA NG KAHARIAN

a. Sino ang iisang tunay na tagapagmana ng kahariang pangako? Mat.

21:33-39; Gal. 3:16; Heb. 1:1, 2.

“Si Kristo ang ‘itinalaga [ng Ama] na tagapagmana ng lahat ng mga

bagay, na sa pamamagitan din niya’y ginawa Niya ang mga sanlibutan.’ Siya

ang ‘kaningningan ng Kanyang kaluwalhatian at tunay na larawan ng kanyang

likas.’ At kanyang inaalalayan ang ‘lahat ng bagay sa pamamagitan ng

kapangyarihan ng kanyang salita’ (Heb. 1:2, 3). Angkin Niya ang banal na

karilagan at kadakilaan. Nalulugod ang Ama na sa Kanya’y lubos na

nananahan ang lahat. Minagaling ng Ama na ang buong kapuspusan ay

Manahan sa kanya. At ‘hindi Niya itinuring na isang bagay na dapat

panghawakan ang pagiging kapantay ng Diyos’ (Fil. 2:6). Gayun pa man ay

ipinagpalit ni Kristo ang isang luklukan ng liwanag at kaluwalhatian na nasa

Kanya kasama ng Kanyang Ama, na hindi Niya ibinibilang na isang bagay na

hahangaring maging kapantay ng Diyos, samantalang ang tao ay napahamak

sa kasalanan at paghihirap. Siya’y dumating mula sa langit patungong lupa,

dinamitan ang Kanyang pagkaDiyos ng pagkatao, at pinasan ang sumpa

bilang kasiguruhan para sa nahulog na lipi. Hindi Siya pinilit na gawin ito;

kundi pinili Niya na pasanin ang mga resulta ng pagsalansang ng tao upang

ang tao’y makatakas sa walang hanggang kamatayan.”—ST, Feb. 20, 1893.

b. Paano tayo magiging mga tagapagmana kasama ni Kristo na maging

kabahagi ng Kanyang mana? Rom. 4:13-17; Gal. 3:26-29.

“Sila lamang na nagpahalaga sa biyaya ni Kristo, na siyang nagpaging

tagapagmana sa kanila ng Diyos at kasamang tagapagmana ni Jesus, ang babangon

mula sa libingan na taglay ang larawan ng kanilang Manunubos.”—SM, bk. 1, p. 259.

“Ang katuparan ng pangako na tayo’y magiging kasamang tagapagmana

ni Kristo ay nakasalalay sa ating pagpayag na itanggi ang sarili.”—The Upward Look, p. 235.

k. Habang inihahayag natin ang ating pananampalataya kay Jesu-Kristo

na sa Kanya ibinigay lahat ng mga pangako ng Diyos, ano ang

Kanyang itinawag sa atin? Rom. 8:14-17; Gal, 4:4-7.

“Ang mga yaman ng walang hanggan ay naibigay sa pangangalaga ni

Jesu-Kristo, upang ibigay sa kanino man Niyang nais; ngunit nakakalungkot

dahil napakarami ang mabilis na nawalan ng pagtingin sa maalagang biyaya

na iniaalok sa kanila sa pamamagitan ng pananampalataya sa Kanya. Kanyang

ibibigay ang mga makalangit na yaman sa mga maniniwala sa Kanya,

tumitingin sa Kanya, at namamalagi sa Kanya.”—SM, bk. 1, p. 138.

64

Martes Marso 21

3. ISANG WALANG HANGGANG KAHARIAN

a. Bilang mga anak na lalaki at babae ng Diyos, sa pamamagitan ng

pananampalataya, anong uri ng kaharian ang ipinangako sa atin?

Dan. 2:44; 7:27; 2 Ped. 1:11.

“Ang mga layunin ng Panginoon para sa Kanyang bayan ay pareho noon

pa man. Hangad Niyang igawad sa mga anak ng tao ang mga kayamanan ng

isang walang hanggang pamana. Ang Kanyang kaharian ay isang walang

hanggang kaharian. Kapag ang mga pumili na maging masunuring mga sakop

ng Kataas-taasan sa wakas ay naligtas sa kaharian ng kaluwalhatian, ang

layunin ng Diyos sa sangkatauhan ay matutupad.”—RH, December 26, 1907.

b. Gaano katagal tatamasahin ng mga mananampalataya itong walang

hanggang kaharian? Tito 3:7; 1 Juan 5:11-13.

“Ang buhay na ito’y isang paaralan ng pagsasanay, kung saan tayo’y

mababago, madadalisay, at magiging karapat-dapat para sa samahan ng mga

banal sa kaharian ng Diyos, na kung kanino natin inaasahang makasalamuha

sa buong kapanahunan ng walang katapusan.”—The Bible Echo, July 29,

1895.

k. Paano natin alam na nais ng Diyos na ang bawat isa ay makibahagi sa

pamanang ito? 2 Ped. 3:9; Ezek. 18:32; Juan 3:16.

“Hindi kalooban ng Panginoon na may kaluluwang mawawaglit. Ang

Kanyang awa ay hindi mabilang, at hindi Niya hahayaan ang Kanyang

biniling pagmamay-ari na Kanyang ibinigay ang Kanyang sariling buhay

upang tubusin ay magiging laruan ng mga tukso ni Satanas. Ang buong langit

ay ibinigay sa lahat ng nananampalataya Kay Jesu-Kristo bilang kanilang

kasalukuyang personal na Tagapagligtas.”—The Upward Look, p. 150.

“Ang Liwanag ng sanlibutan ay nagliliwanag sa atin upang ating makuha

ang banal na sinag at hayaan na ang liwanag na ito’y magniningning sa iba sa

mabubuting gawa upang maraming kaluluwa ang maakay upang luwalhatiin

ang ating Ama na nasa langit. Siya’y mapahinuhod, hindi nais na sino man ay

mawaglit, kundi ang lahat sana’y magsisi, at nagdadalamhati ang puso ni

Jesus na napakarami ang tumatanggi sa inihahandog na Kanyang awa at

walang kapantay na pagmamahal.”—MR, vol. 2, pp. 237, 238.

65

Miyerkules Marso 22

4. PAGHAHAWAKAN ANG ATING PAGTITIWALA

a. Ano ang iminumunkahi sa atin na ating panghawakan? Heb. 3:14;

10:23, 35, 36; Apoc. 3:11.

“Ang mga pasya ay maaaring gawin sa isang sandali na magtatakda sa

kalagayan ng isang tao magpakailan man. . . . Ngunit alalahanin na

kinakilangan ang habam-buhay na pagawa upang mabawi ang ano mang

naitapon ng isang sandaling pagsang-ayon sa tukso at katangahan. . . .

“Yaong manalo ng langit ay gagamitin ang kanilang marangal na

pagsisikap at gagawa na may pagtitiyaga, upang kanilang maani ang bunga ng

kanilang trabaho. May isang kamay na magbubukas ng malawak sa mga pinto

ng Paraiso para sa mga nanindigan sa pagsubok ng tukso at pinananatili ang

isang mabuting konsensya sa pamamagitan ng pagtalikod sa mundo, sa

kanyang karangalan, sa kanyang papuri, para sa pag-ibig ni Kristo, kaya

ipinapahayag nila Siya sa harapan ng mga tao at matiyagang naghihintay

upang ipahayag Niya sila sa Kanyang Ama at sa mga banal na anghel.”—My Life Today, p. 322.

b. Ipaliwanag kung paano na ang karamihan sa literal na mga anak ni

Abraham ay tangihang pagkalooban ng pamana? Mga Bilang 13:25-

33; 14:1; Heb. 3:18, 19; Judas 5.

“Sa loob ng apatnapung taon, ang sinaunang Israel ay hindi nakapasok sa

lapain ng canaan dahil sa kawalan ng pananampalataya, pagbubulong-bulong,

at pagrerebelde. Ang mga kasalanang ito rin nakaantala sa pagpasok ng

modernong Israel sa makalangit na Canaan. Sa parehong kaso ay hindi

nagkamali ng pangako ng Diyos. Ang kawalan ng pananampalataya,

pagkamakamundo, kawalan ng pagpapakabanal, at alitan sa pagitan ng mga

nag-aangking bayan ng Panginoon ang nagpapanatili sa atin dito sa mundo ng

kasalanan at kalungkutan ng maraming mga taon”—Evangelism, p. 696.

k. Ano ang dapat na unang prayoridad ating buhay? Mat 6:33; Lucas

12:31-34; Col. 3:1, 2.

“Tumingin palayo sa mundong ito tungo sa walang hanggan. Gamitin ang

iyong pinakamasugid na mga pagsisikap upang makamtan ang mga bagay na

pinahahalagahan ng Diyos, at ibinigay ni Kristo ang Kanyang mahal na buhay

upang ito’y maaari mong makamta. Ang Kanyang sakripisyo ang maluwang

na nagbukas sa iyo ng mga pinto ng makalangit na kalakal. Ilagak mo ang

iyong yaman sa tabi ng luklukan ng Diyos sa pamamagitan ng paggamit ng

puhunan na binigay sa iyo upang gawin ang hinahangad Niyang magawa sa paghikayat ng mga kaluluwa sa pagkaalam ng katotohanan.”—CS, pp. 225, 226.

66

Huwebes Marso 23

5. ISANG NAGKAKAISANG KAHARIAN NG DIYOS

a. Gaano karami sa mga anak ni Abraham ang makakasama niya sa

pagpupuri sa Diyos habang siya’y pumapasok sa kanyang pamana?

Heb. 11:39, 40; 1 Tes. 4:16, 17; Isa. 66:23.

“Hindi tayo kailangang mawalan ng pag-asa kapag ating nakikita ang iba

na linalabanan ang panghihina ng kanilang kalooban na gaya natin, sila’y

nahulog din sa mga tukso na gaya natin, subali’t sila ay nakabangon at

nabiyayaan ng Diyos. Ang mga kinasihang mga salita ay nag-aaliw at

nagpapasaya sa nagkakamaling kaluluwa. Bagaman ang mga patriyarka at

mga apostol ay may mga makataong mga kahinaan, ngunit sa pamamagitan

ng pananampalataya ay nakamit nila ang isang mabuting patotoo,

nakipagbaka sa kanilang mga labanan sa lakas ng Panginoon, at

maluwalhating nagtagumpay. Sa ganitong paraan maaaring rin tayong

magtiwala sa bisa ng handog sa kasalanan at maging mga mananagumpay sa

pangalan ni Jesus.”—4T, p. 15.

b. Ano ang gagawin ng bawat naligtas na mananampalataya kapag

harap-harapan na nakita nila si Jesu-Kristo bilang Tagapagligtas?

Filipos 2:9-11; Apoc. 7:9, 10. At ano ang gagawin ni Jesus pagkatapos?

1 Cor. 15:24-28.

“Lahat [ng natubos] ay nagka-isa sa pagpuri [sa Tupa] na namatay upang

ang mga tao ay magkaroon ng buhay na sumusukat sa buhay ng Diyos. Ang

labanan ay natapos na. Ang pagdurusa at awayan ay nagwakas na. Mga awit

ng tagumpay ang pumuno sa buong langit habang inaawit ng mga natubos ang

masayang awit, Karapat-dapat, karapat-dapat nga ang Tupang napaslang, at

nabuhay muli, na isang matagumpay na manlulupig.”—AA, p. 602.

Biyernes Marso 24


1. Anong uri ng lupain ang hinahanap ni Abraham?

2. Paano lamang tayo magiging kabahagi ng pamana ni Abraham?

3. Ano ang hinahangad ng Diyos para sa bawat tao dito sa mundo?

4. Paano natin panghahawakan ng matatag ang ating pagtitiwala

hanggang sa wakas?

5. Anong uri ng mga awit ang makakasamang aawitin ng mga natubos

sa makalangit na koro?

67

Tala ______________________________________________________________

______________________________________________________________

______________________________________________________________

______________________________________________________________

______________________________________________________________

______________________________________________________________

______________________________________________________________

______________________________________________________________

______________________________________________________________

______________________________________________________________

______________________________________________________________

______________________________________________________________

______________________________________________________________

______________________________________________________________

______________________________________________________________

______________________________________________________________

______________________________________________________________

______________________________________________________________

______________________________________________________________

______________________________________________________________

______________________________________________________________

______________________________________________________________

______________________________________________________________

______________________________________________________________

______________________________________________________________

______________________________________________________________

______________________________________________________________

______________________________________________________________

______________________________________________________________

______________________________________________________________

______________________________________________________________

Ipinapaalam sa lahat ang mga sumusunod na kaganapan sa ating

Iglesia:

National Youth Convention: (Para sa lahat ng Nais dumalo)

Abril 27-Mayo 6, 2017- Kalibo, Aklan.

PUC Triennial Session: (Para sa mga delegado lamang)

Mayo 8-10, 2017 - Kalibo, Aklan.

Ang Buhay ni Abraham

Documents

Transcript of Ang Buhay ni Abraham