Raspored temperatura na povrini Svjetskog okeana Uticajem kontinenata,stalnom cirkulacijom zraka i ustaljenim sistemima okenaskih struja,otro je poremeen raspored povrinskih izotermi Svjetskog okeana.U tropskim zonama izoterme na povrini istonih dijelova Svjetskog okeana su izvijene prema ekvatoru,a u zapadnim one su izvijene od ekvatora prema sjeveru ili jugu.To je posebno uoljivo u Atlantiku.Izvijanje izotermi u tropskoj zoni objanjava se stalnim sistemom ekvatorskih struja koje teku pod uticajem pasatnih vjetrova.Pod njihovim uticajem obrazuju se sistemi struja sa obje strane ekvatora.One teku prema zapadnim dijelovima okeana odakle se i razilaze.Od sjeverne ekvatorske struje nastaju sistemi struja sjeverne polovine okeana,a od june ekvatorske struje sistemi okeanskih strujana junoj hemisferi.Ovim divergencijama ekvatorskih struja u zapadnim dijelovima okeana izoterme se izvijaju od ekvatora prema sjeveru i jugu pratei tokove razlaza tih struja.U istonim dijelovima okeana izmeu ekvatora i 30 paralela na obje hemisfere,pod uticajem pasatnih vjetrova nastaje nagomilavanjevode u zapadnim dijelovima okeana.U sjevernim dijelovima Atlantika i Pacifika,sjevernije od 35 N postoji dosta naglaen povrinski raspored temperatura.U istonim dijelovima oba okeana izoterme na nekim mjestima izvijene su pod uglom od 45,a u nekim slucajevima imaju gotovo meridijanski pravac pruanja.Ovakav raspored izotermi uvjetuje Golfska struja u Atlantiku,a Kuro-ivo struja u Pacifiku.Prosjena povrinska temperatura voda svetskog okeana iznosi 17,4C.Ona je za oko 3C via od prosjene temperature preizemnog sloja zraka (14,3C).Posjena temperatura Atlantika iznosi 16,9C,Pacifika je 19,1C,a Indijskog 17,0C.Maksimalna temperatura na povrini Svjetskog okeana je zabiljeena u Persijskom zalivu od 35,6C.

Reljef dna Tihog okeana Reljef dna Tihog okeana je najsloeniji. U ovom okeanu zastupljeni su kotline i potoline, te platoi. Istiu se i brojne koralne i vulkanske kupe. Tihi okean je bogat koralnim otocima i grebenima. Na junoj hemisferi proteu se dva podvodna hrbata a to su pacifikoantarktiki i istonopacifiki hrbat. Takoer su zastupljene i kotline kao to su ileanska, Peruanska zapadno od June Amerike, te jo nekoliko njih. A na zapadnom dijelu Tihog okeana nalazi se Sjeverna fidijska, Juna fidijska kotlina, Tasmanijska, Filipinska i druge. Na sjevernoj hemisferi reljef dna Tihog okeana je sloeniji. Vee kotline koje zahvataju ovo podruje su: Sjeverozapadna tihookeanska, Sjeveroistona i Srednjepacifika zavala.

RELJEF DNA ATLANTSKOG OKEANA Osnovnu reljefnu odliku dnu Atlantskog okeana daje rift tj. podvodni hrbat, koji se meridijanski protee sredinom samog okeana. Protee se od Medvjeeg otoka (na sjeveru) do Buve (na jugu). Dug je oko 15000 km. Reetkasto je ralanjen. Skoro sva ostrva, osim Berdmudskih otoja, pripadaju sistemu ovog hrbata. Ta otoja su vulkanskog porijekla. hrbat je na ekvatoru presjeen potolinom Roman. Njena najvea dubina iznosi 7350 m. Visina samog hrbata u odnosu na susjedne kotline dostie 2000 do 3000 m visine. irina sjeveroatlantskog hrbata iznosi oko 250 km. Po stranama hrbata se prostiru terase i manja uzvienja. Na njih se nadovezuju kotline ije dubine iznose vie od 4000 m. u istonom dijelu okeana se istiu etiri najpoznatije kotline, a to su Gvinejska, Angolska, Sjeveroafrika i Kapska kotlina. sa dna okeana se izdiu podvodni platoi, koji su osnova za otoke i arhipelage koji se nalaze u Atlantskom okeanu. Najpoznatiji su oni sa kojih se izdiu Island, Bermudski otoci, Zelenortski otoci.

STRUJE U SVJETSKOM OKEANUOpi sistem struja u Svjetskom okeanu ima zatvoren sistem na obje geografske hemisfere. U geografskim irinama s obje strane ekvatora, od istoka prema zapadu usmjerava se sistem ekvatorskih struja koje dopiru do obala na zapadnim granicama, na kojima se nagomilava voda i razdvaja prema sjevernoj i junoj hemisferi. Jedan dio tih voda vraa se u obrnutom smjeru inei kompenzacione protustruje.Od ekvatorskih struja du istonih obala kontinenata usmjeravaju se struje prema sjeveru, na sjevernoj hemisferi, a na junoj prema jugu. Zbog smanjenja rotacionih brzina u viim geografskim irinama okeanske struje se udaljavaju udesno na sjevernoj hemisferi, a na junoj ulijevo, od osnovnog meridijanskog pravca. U umjerenim geografskim irinama na struje djeluju zapadni vjetrovi, zbog ega se jo vie povijaju prema zapadnim obalama kontinenata. Kada okeanske struje dospiju do zapadnih kontinentalnih obala, nakon njihovog udaranja, one povijaju prema ekvatoru i kompenziraju vode, koju su raznijele pasatne struje. Na ovaj nain se zatvara sistem struja na obje hemisfere izmeu ekvatora i subpolamih geografskih irina.Opu emu okeanskih struja na nekim mjestima remete lokalni inioci Na junoj hemisferi, junije od 50S, zbog nedostatka kopna, kompletno preko Atlantskog, Indijskog i Tihog okeana, pod uticajem snane zapadne cirkulacije, postoji veoma snana zapadna struja.

Povrinski raspored slanosti Svjetskog okeanaPovrinski raspored slanosti u Svj. okeanu prikazuja se izohalinama. To su izolinije koje povezuju take istog saliniteta. Minimalni salinitet odlikuje vodena prostranstva velikih geografskih irina. To se objanjava samnjenom koliinom isparavanja, poveanim padavinama i otapanjem leda. Prema pasatnim zonama salinitet se poveava pa se njegov maksimum javlja u subtropskim i tropskim g.. Najvei povrinski salinitet imaju pasatne zone Atlantskog okeana i iznosi 37,5 promila dok na istim g.. povrinski salinitet u Tihom okeanau iznosi 36,5 promila. U ekvatorskim g.. salinitet opada na 35 promilapa ak i nie kao to je sluaj sa istonim dijelovima Tihog okeana gdje salinitet iznosi 34 promila. Sanjeni salinitet se biljei i u Gvinejskom Zalivu. Sjevernije od subtropskih g.. na sjevernoj hemisferi i junije od subtropskih g.. na junoj hemisferi salinitet postupno opada. U arktikim i antarktikim g.. salinitet iznosi oko 29 promila.

Sredozemno moreZbog svog interkontinentalnog poloaja, velike razruenosti i razlanjenosti na brojna mora, dajemu sliku okeana. to se tice zapadnog dijela Sredozemnog mora on se odlikuje sa dvije podvode kotline ito:Balearskom na zapadu i Tirenskom na istoku. A odvojene su podvodnim uzvienjem ili pragom. U Balearskoj kotliniizmjerene su prosjene dubine od oko 2.400 m, a maksimalna 3.242 m.Tirenska kotilina je dublja saprosjenim dubinama oko 3.000 m, anajvea 3.731 m. Istona polovina Sredozemnog mora jo se esto naziva Levantska kotlina, koja ima prosjenu dubinu oko 4.000 m, amaksimalna 4.629 m. Uistonom dijelu Sredozemnog mora odvajaju se nekoliko basena unutranjih mora od kojih iJadransko more.Povrina Jadranskog mora iznosi 135.000 km. Duina mora je 835 km, aprosjenairina mu je 170 km. Najmanja irina iznosi 120 km, amaksimalna 210 km.Basen Jadranskog mora je mlaeg postanka i nastao je sputanjempotoline tokom mlaeg tercijara.

Reljef dna Indijskog okeanaIndijski okean je po genezi mlai u odnosu na Tihi. NJegova rubna podrucja su do kraja krede bila u sastavu Gondvana kopna. Okean pretezno uokviruju prastara gorja gorja i kontinentalne place pa mu obale pripadaju neutralnom tipu. Reljef dna Indijskog okeana odlikuje se velikom sloenoscu . Duz njegovog podmorja od SZ do JI pruza se podvodni hrbat koji dijeli ovaj okean na manji JZ i veci SI dio.Reljef dna Indijskog okeana cine i kotline od kojih su najvece Somalijska dubine 5340 m Madagaskarska 5778 m i Centralna Indijska 6400 m. Sa podvodnih hrbata na Z dijelu izdizu se brojna otocja od kojih su najznacajnija : Sejselska, Maskarenska, Kroze i dr. otocja . Na sjeveru istocnog dijela okeana nalazi se indijskog australskog kotlina. u istocnom dijelu te kotline nalazi se manje potoline a u blizini otoka Jave nalazi se Javanska potolina u kojoj je izmjerena najveca dubina od 7450 m. Karakterista I okana je das je u indijskom okeanu manje razvijen self a vise kontinentalni odsjek.