Analitika psihologija

Analitika psihologija

Analitika (kompleksnaili dubinska) psihologija, koju je elaborirao vicarski analitiarCarl Gustav Jungje jedna psiholoka teorija, ali i metodologija kojom istraujemo dinamike i psiholoke strukture ovjekova ponaanja.

Jungovo udaljavanje od oca psihoanalizeFreudanije izraeno samo u poznatom odbacivanju teorijeErosa(preformuliranjem Freudove svojevrsne teorijske dogme o libidu, tumaei dalibidonije samo seksualna energija, nego je psihika energija u cjelini), ve ponajvie u njegovojkonstruktivnojterapijskoj metodologiji koja ukljuuje individuu, a koja za razliku od Freuda, za ovjeka trai jedan mogui vii smisao od proste redukcije na seksualnost.

Sadraj

[sakrij] 1Psiholoke determinante ovjekova ponaanja 1.1Opa fenomenologija 1.2Specijalna fenomenologija 2Literatura

Psiholoke determinante ovjekova ponaanja[uredi]Opa fenomenologija[uredi]Pod opu fenomenologiju Jung je predstavio pet glavnih grupa instinktivnih faktora: glad, seksualnost, aktivnost, refleksija i stvaralaki faktor (sa poloajem volje definiranim nesumnjivo dinamikog porijekla, kao i nagoni, ali spornim uslijed filozofskih implikacija ili oprenih premisa pogleda na svijet) i est modaliteta psihikih funkcija koji determiniraju ovjekovo ponaanje. Modaliteti izraavaju zavisnost o spolu, dobu i nasljednim dispozicijama, nadalje oekstraverzijiiintroverzijikoji daju pravac psihikim zbivanjima, o tkz. smjeru prema gore i dolje, odnosno o modalitetu duhovnog i materijalnog.

Specijalna fenomenologija[uredi]U specijalnoj fenomenologiji je razloiofenomenpsihike cjepljivosti, s kojom se kao psihijatar jasno susretao unutar psihopatologije. Cjepljivost znai da se djelovipsiheodvajaju od svijesti u takvoj mjeri da se ovi ne pojavljuju samo kao strani, ve istovremeno vode i autonomni, vlastiti ivot. Pri tom ne mora se uvijek raditi o podvojenim , histerinim ili izofrenim alternacijama linosti, ve samo okompleksimau okvirima normalnog. Stoga je u osnovi uzev definirao cjepljivost kao normalan fenomen.

Arhetipskefigure koje se personificirano javljaju u podrujureligijskihi umjetnikih fenomena, Jung je saeo pod pojam kolektivno nesvjesno. Arhetipovi kolektivno nesvjesnog, kao dakle red veliine od svijesnog odcijepljenih faktora, upliviraju na ovjekovo ponaanje i igraju znaajnu ulogu u njegovu ivotu. Samim tim oni, pored to su tipine religiozne slike (dua(Anima), duh (Animus),Sotona(Sjenka),Bog(Jastvo)) ili izraena slojevitost u umjetnikim djelima (npr. sveta pisma) u osnovi su i dinamiki predloci, odnosno instinkti koji se aktiviraju u tipiziranim ivotnim situacijama. Po Jungu arhetipske slike predstavljaju smisao nagona. Na virtualnoj psihikoj skali nagone je postavio u infracrveno podruje psihe, a arhetip u ultraljubiasto, kao dvije krajnje odvojene psihoidne suprotnosti ije je ishodite u objektu, ili kao psihificirane datosti iji je izvor izvan psihikog porijekla. Arhetip je zapravo nagon na jednom viem nivou biokemijskih treptaja, u rasponu kojih postoji fenomen psihike reflektivne svijesti.

Jungova definicija - Cjepljivost s jedne strane znai ralanjivanje u mnotvo strukturalnih jedinca, s druge poeljnu mogunost diferencijacije, odnosno izdvajanja izvjesnih strukturnih djelova koji se onda vjebaju pomou voljne koncentracije i time dovode do najveeg mogueg razvitka - zapravo je bazaindividuacijskogprocesa unutar specijalne fenomenologije, pri emu se individua razraunava s psihologijom kolektivno nesvjesnog, sa krajnjom terapijskom svrhom iskazanom u razumijevanju smisla vlastiteegzistencije.

Specijalna fenemenologija s jedne strane diferencira psihiko od nagonskih sfera, odnosno kopirajuih ponaanja, a s druge od sugestibilnog nametanja arhetipskih slika. Uvoenjem hipoteze o Osobnosti (Selbst,Jastvo, Vlastitost) kao virtualne konstitucije krajnjeg smisla ne samo pojedinog ovjeka ve i itave nadopunjavajue grupe, odnosno faktora koji kompenzira svijest o vlastitom ja, analitiku psihologiju stavlja korak izvan klasinenauke. Specijalna fenomenologija se moe saeti u Jungovoj reenici da je psiha poetak i kraj svake spoznaje, psiha nije samo objekt njene nauke ve i njen subjekt. Psiha je svijesno-nesvjesna cjelina. Iz te cjeline, odnosnodue, potiu apsolutno sva ovjekova iskustva , a njoj se u krajnjoj liniji vraaju sva steena saznanja.