ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣΠαρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2008

Η ζωή μουA

Χαίρομαι όταν δίνω χαρά στους ιδιοκτήτες ζώων και κυρίως στα μικρά παιδιά. Κάνω λοιπόν ό,τι καλύτερο μπορώ, γιατί δεν μου αρέσει να βλέπω δάκρυα σε παιδικά προσωπάκια”

Της ΑΛΕΞΙΑΣ ΣΒΩΛΟΥΦωτό: ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΙΣΑΤΖΕΚΙΑΝ

Είναι κάτι σαν τη… Μητέρα Τερέζα των ζώων, είτε πρόκειται για κατοι-κίδια είτε για αδέσποτα. Καθώς με-γάλωσε μαζί τους, η Αμαλία Δόικα έμαθε από μικρή να τα φροντίζει. Ετσι η επιλογή του κτηνιατρικού επαγγέλματος ήταν απλώς η φυ-σική κατάληξη των πραγμάτων. Μια απόφαση για την οποία δεν μετάνιωσε ποτέ, κάτι που επιβε-βαιώνουν και οι χαρούμενες μου-σούδες των ασθενών της. Από μηχανικός, κτηνίατρος. Πώς το αποφάσισες; Η κλίση μου προς την Κτηνιατρική ήταν εμφανής από μικρό κορίτσι. Δυστυχώς, η έλλειψη επαγγελματι-κού προσανατολισμού με οδήγησε στο να γίνω μηχανικός. Βγαίνοντας όμως στην αγορά εργασίας κατάλα-βα ότι δεν μπορώ να ασχολούμαι με κάτι που δεν αγαπώ. Συνειδητοποί-ησα το λάθος μου και έδωσα στον εαυτό μου μια δεύτερη ευκαιρία,

έχοντας κάθε στιγμή την αμέριστη συμπαράσταση του συζύγου μου. Ποια ηθική ανταμοιβή εξασφαλί-ζει το επάγγελμά σου;Είναι ωραίο να βλέπεις ζώα ευτυχι-σμένα, γιατί εκφράζουν την αγάπη τους άδολα. Εχω συναντήσει άγρια σκυλιά, που, επειδή τους έσωσα τη ζωή, μου έγλειφαν τα χέρια. Επίσης είναι ωραίο να δίνεις χαρά στους ιδιοκτήτες τους και κυρίως στα μι-κρά παιδιά. Κάνω λοιπόν ό,τι καλύ-τερο μπορώ, γιατί δεν μου αρέσει να βλέπω δάκρυα σε παιδικά προ-σωπάκια. Από την εικόνα που έχεις σχημα-τίσει είμαστε ζωόφιλος λαός; Κάποιοι συνάνθρωποί μας προ-σφέρουν πολλά στα ζώα και άλ-λοι τίποτα. Βελτιωνόμαστε όμως. Στην Αθήνα πιστεύω ότι οι πρώτοι πλειοψηφούν. Υπάρχουν όμως και αρκετοί που τους κάνουν κακό. Σε αυτούς θα ήθελα να πω: Δεν χρει-άζεται να τα αγαπάτε, αλλά μην τα πειράζετε. Τι θα συμβούλευες όποιον θέλει να αποκτήσει κατοικίδιο; Να είναι έτοιμος να δεχτεί ένα νέο μέλος στην οικογένειά του. Επίσης, να κάνει μια έρευνα για το χαρακτή-ρα και τα χαρακτηριστικά της φυ-λής του σκύλου ή της γάτας, ώστε να διαλέξει ένα ζώο που του ταιριά-ζει. Για παράδειγμα, τα μεγαλόσω-μα σκυλιά δεν είναι κατάλληλα για διαμέρισμα. Ποιο είναι το μεγαλύτερο έγκλη-μα που κάνουν οι άνθρωποι εις βάρος των ζώων; Δεν βλέπουν τον κόσμο μέσα από τα μάτια τους. Ετσι, αποφεύγουν να στειρώσουν τα αρσενικά ή θεω-ρούν ότι τα ζώα μπορούν να ζήσουν μόνα τους. Λίγοι ξέρουν ότι ο μέσος χρόνος ζωής για τα αδέσποτα δεν ξεπερνά τα δύο χρόνια. Δυστυχώς, δεν μπορούν να… αυτοϊαθούν, όπως κάποιοι πιστεύουν. Διηγήσου μας μια φορτισμένη στιγμή της ζωής σου. Πριν από λίγα χρόνια έγινα μάρτυ-ρας τροχαίου με γατούλα. Το αυτο-κίνητο που τη χτύπησε ούτε που σταμάτησε. Η καημένη σφάδαζε μέσα στο δρόμο, αλλά πρόλαβα να την πάω στο χειρουργείο. Επρεπε βέβαια να βάλω το δικό μου αυτο-κίνητο σαν οδόφραγμα στο δρόμο για να μην την αποτελειώσουν οι άλλοι οδηγοί. Η Τσάρλι, όπως την ονόμασα, υπέστη κρανιοεγκεφα-λικές κακώσεις και κατάγματα στα πίσω άκρα. Συνήλθε όμως και έχει γίνει η μασκότ του ιατρείου.

asvolou@e-tipos.com

«Είναι ωραίο να βλέπεις

ευτυχισμένα ζώα»

ΑΜΑΛΙΑ ΔΟΪΚΑ κτηνίατρος

Με ποια κριτήρια πρέπει να γίνεται

η επιλογή των κατοικιδίων

▪ Γεννήθηκα στο χωριό Πο-ταμός της Κέρκυρας. Εκεί μεγάλωσα και πήγα σχολείο. Στην Αθήνα ήρθα όταν πέρα-σα στο Εθνικό Μετσόβιο Πο-λυτεχνείο, όπου σπούδασα μεταλλειολόγος-μεταλλουρ-γός-μηχανικός.

▪ Τέσσερα χρόνια αφού τέλειωσα τη σχολή και ενώ δούλευα ήδη στο τμήμα μάρ-κετινγκ μιας φαρμακευτικής εταιρίας αποφάσισα να συνε-χίσω τις σπουδές μου και να δώσω εξετάσεις στην Κτηνια-τρική Σχολή του Αριστοτέλει-ου Πανεπιστημίου Θεσσαλο-νίκης, όπου και έγινα δεκτή.

▪ Ετσι μετακόμισα προσω-ρινά στη συμπρωτεύουσα και πραγματοποίησα ταυτόχρονα το όνειρό μου να γίνω κτηνία-τρος, καθώς από μικρό κορί-τσι ασχολιόμουν διαρκώς με τα ζώα. Οχι μόνο σκυλάκια και γατάκια, αλλά ακόμα και βα-τράχια ή γαϊδούρια, οτιδήποτε συναντούσα στο δρόμο μου. Ανέκαθεν το χόμπι μου ήταν να τα φροντίζω και γι’ αυτό έμαθα από νωρίς να αγαπώ και να σέβομαι τη φύση, μαζί με όλα της τα πλάσματα.

▪ Τελειώνοντας τις σπουδές μου γύρισα στην Αττική και συγκεκριμένα στη Ν. Κηφι-σιά, όπου ασκώ το επάγγελ-μά μου τα τελευταία πέντε χρόνια. Εκτός από κτηνίατρος, πρόσφατα έγινα και μητέρα, αφού πριν από εννέα μήνες αποκτήσαμε με το σύζυγό μου την κορούλα μας. Φυσικά η οικογένειά μας πλαισιώνεται από το απαραίτητο κατοικίδιο -τη γάτα μας- ενώ στο ιατρείο φροντίζω και αρκετά έκθετα γατιά της γειτονιάς.

Κάποιοι συνάνθρωποί μας προσφέρουν

πολλά στα ζώα και άλλοι τίποτα. Βελτιωνόμαστε

όμως. Στην Αθήνα πιστεύω ότι οι πρώτοι

πλειοψηφούν”

η άλλη όψη●63