elle reportage

134 ELLE BELGIË SEPTEMBER.16

Tekst XXXXXXX XXXXXXXXX

Na achttien jaar in Parijs toonden An Vandevorst en Filip Arickx voor het eerst

hun nieuwe collectie in Londen. Om uit de routine te stappen. Om iets anders te doen, hun eigen ding.

Want daar staan ze tenslotte al jaren om bekend: hun

eigenzinnigheid. De verhuis gaf hen tonnen positieve

energie en heel veel goesting in vanalles. “We zitten echt op

een trein nu.”

Tekst MARJOLIJN VANSLEMBROUCK Fotografie MARLEEN DANIËLS

Backstage A.F .Vandevorst

Met de backstage- en catwalkbeelden

maakten ze een krantje voor pers en klanten.

‘We zijn geen anarchisten,

maar ook geen meelopers’

elle reportage

136 ELLE BELGIË SEPTEMBER.16

De British Fashion Council nodigde het Antwerpse mode-koppel seizoenen geleden al uit voor London Fashion Week. Maar een uitstekende plaats op de Parijse agenda geef je niet zomaar op natuurlijk. Al van in het prille

begin in 1997 defileert A.F. in Parijs, een stad die hen, zo zeggen ze zelf, altijd gesteund heeft en waar ze hun plaats geleidelijk aan hebben veroverd. “We hadden meteen een goed contact met de Chambre Syndicale (die de modeweek organiseert - red.)”, ver-klaart Vandevorst. “Ze hebben altijd naar ons geluisterd en stonden open voor de veranderingen die we wilden doorvoeren.” Maar ook: “Als klein bedrijf moet je er zo hard tegen de grootsheid opboksen, om ter meest, om ter grootst. Is het nog niet genoeg?”

Redelijk last minute kwam het telefoontje uit Londen, er was een goede plaats vrijgekomen op de agenda van de Fashion Week, de maandagmiddag, tussen Burberry en Christopher Kane. Maar ze moesten wel meteen beslissen. Moeilijk was dat niet. De tijd-geest speelt in hun voordeel, iedereen die van ver of dicht met de modewereld te maken heeft, voelt dat er iets in de lucht hangt. Het klassieke systeem van seizoenscollecties en defilés wordt in vraag gesteld. Ontwerpers uiten steeds vaker openlijk kritiek op het helse tempo en de immense werkdruk, denk maar aan Raf Simons en Alber Elbaz bij hun vertrek bij respectievelijk Dior en Lanvin. Arickx: “Parijs kan niet blijven regels opleggen die niet meer van deze tijd zijn. Denk maar aan grote merken als Gucci en Burberry die de mannen- en vrouwencollecties samen willen tonen, of een merk als Vetements dat tijdens de cou-ture de prêt-à-porter presen-teert. De anderen zullen wel moeten volgen. Het is l’air du temps, ik heb het gevoel dat alle merken zich beraden hoe ze dit moeten aanpakken. Iedereen is gewoon meer zijn eigen ding aan het doen. We zijn geen anarchisten, maar we zijn ook geen meelopers. Regeltjes, voor wat, voor wie?”

FRIS EN RELEVANTDus trokken Vandevorst en Arickx eind februari met hun team en ondergetekenden naar Londen. Ze hadden toen al door dat het een uitdaging zou worden, want zó flexibel bleken ze over het Kanaal dan toch niet... An: “Als we een eigen showruimte huren, kunnen we vrij bepalen hoe de show zal verlopen, want dan is het onze verantwoordelijkheid. Maar omdat we zo last minute beslisten om naar Londen te gaan, konden we haast niet anders dan in een ruimte van de organisatie zelf te defileren. Die was helemaal niet soepel, dat verbaasde ons toch wel.” Het oorspronkelijk concept voor de show, iets met levende vogels, stootte op een resolute ‘no’. Uiteindelijk lieten ze de modellen op de catwalk door vier came-ramannen volgen en projecteerden ze die beelden op grote scher-men vooraan. De reacties op de show waren unaniem positief, ook het erg respectabele Business of Fashion loofde de overstap naar London Fashion Week: “In Paris, the Belgian brand was one of many,

but here, their energy and sophistication felt fresh and relevant, like some-thing London fashion had been missing.” Arickcx: “Mensen vinden het wel kloppen, A.F.Vandevorst in Londen. Dat doet deugd om te horen. We voelden er een nieuwe energie, een authenticiteit.” Toch zetten ze hun showroom (waar buyers de collectie inkopen - red.) pas een dikke week later in Parijs op, zoals gewoonlijk. De British Fashion Council raadde hen dat zelf aan. “Er komen nog niet genoeg aankopers naar Londen, ook de organisatie beseft dat”, ver-duidelijkt Arickx. “Bijna iedereen die in Londen defileert, gaat met de showroom naar Parijs. Het geeft potentiële klanten ook de tijd om de beelden van de show deftig te bekijken en nog een afspraak in te plannen. Als je de dag na de show al met de showroom begint, zeggen ze eerder: ‘We komen volgend seizoen wel eens kijken.’” Vandevorst ziet nog een ander voordeel: “Het gaf ons ook even ademruimte, na de show kon iedereen terug naar huis. We konden allemaal wat uitrusten.”

OP EEN TREINToch is hun Londense debuutshow er een waar ze met een dub-bel gevoel op terugkijken, vooral dan omwille van de beperkin-gen die de organisatie hen oplegde. Vandevorst: “We weten hoe het had kúnnen zijn, het is moeilijk om dat los te laten.” Op de show zelf kwamen nog wat obstakels de kop op zetten: anderhalf

uur voor het defilé bleek een model in het ziekenhuis te lig-gen en moest er dus een nieuw meisje gezocht worden. Een probleem dat Arickx en de cas-tingdirectrice in een mum van tijd oplosten. “Een model dat last minute weg valt, is geen drama. Dat gebeurt in Parijs ook wel eens.” Moeilijker heeft

hij het nog steeds met de schapenwollen jas die in de castingruimte aan de andere kant van de stad bleek vergeten. Te laat om die nog op te pikken. “Het is de eerste keer dat zoiets voorvalt. Londen is zo groot en het verkeer is een ramp. Ik blijf dat erg vervelend vinden, niet omdat we per se dat ene stuk wilden tonen, maar je vertelt een verhaal. Alles past in de sfeer die je opbouwt, wij voelden dat dat ergens niet meer klopte.”Maar ondanks enkele kleine obstakels overheerst de positieve ener-gie. “Hoe krijgen we meer tijd voor creativiteit,” vertelt Arickx, “dat is de vraag die we nu willen beantwoorden. We trekken mode open, raken aan verschillende disciplines en maken dus graag tijd voor concerten, musea, danstheater. Dat zijn dingen die ons inspireren. Want dat is mode: een visualisering van wat er op dit moment gaan-de is. Iedereen doet dat op zijn manier. Het zijn spannende tijden en we hebben goesting in veel. We zitten echt op een trein nu.” Over het volgende defilé, voor de zomer van 2017, willen ze nog niks kwijt. Zelfs niet of we daarvoor al dan niet terug naar Londen moeten. “Dat ligt open, het kan ook iets totaal anders zijn.” Flagshipstore: Lombardenvest 20 in Antwerpen. afvandevorst.be Het interview vond plaats pre-Brexit.

“Mensen vinden het wel kloppen, A.F. in Londen.

Dat doet deugd om te horen. We voelden er nieuwe

energie en authenticiteit”

SEPTEMBER.16 ELLE BELGIË 137

SEPTEMBER.16 ELLE BELGIË 139138 ELLE BELGIË SEPTEMBER.16

Het Belgische, in Parijs gevestigde accessoirelabel Mouton Collet ontwierp de juwelen en enkele maskers, gemaakt van dassen en fluwelen riemen. Vandevorst: “Een super samenwerking, zo’n toffe gasten. Ze hadden ons gecontacteerd om samen juwelen te maken, en

uiteindelijk zijn die maskers erbij gekomen.”

A.F.Vandevorst en hun team zetten kamp op in een huis op Hoxton Square. In tegenstelling tot Parijs gebeuren casting en fitting op hetzelfde moment. Een meisje komt binnen en als zij dé look heeft, worden meteen enkele silhouetten op haar gepast.

Vandevorst: “Eigenlijk is dat een beter systeem, het model hoeft niet van hot naar her te rennen. Al investeer je soms veel tijd in een meisje dat last minute niet kan meelopen.”

casting + fitting

Wat dé look is, kunnen ze moeilijk onder woorden brengen. Filip Arickx: “Ik zie het onmiddellijk, de manier waarop ze van de trap komt, haar houding, de manier waarop ze gekleed gaat.

Meisjes die onze vriendinnen zouden kunnen zijn.” An Vandevorst: “Je zou het cliché van ‘de sterke vrouw’ kunnen bovenhalen, maar dat klopt niet altijd. Iemand kan ook sterk zijn in haar fragiliteit.”

Zondagavond komt Inge Grognard voor een make-uptest. Ze verstuift nauwgezet bloedrood pigment - rechtstreeks uit India - rond de ogen. Ook haarstylist Duffy probeert zijn kapsel uit. “Een soort club kid met skinheadhaar, alsof ze het zelf nog even bijknipte.” An Vandevorst is in haar nopjes, al horen we de dag erna dat het team tot drie uur ‘s nachts doorwerkte: modellen

boeken, inpakken, de show ineen steken.

elle reportage

SEPTEMBER.16 ELLE BELGIË 141140 ELLE BELGIË SEPTEMBER.16

De show vindt plaats in het Brewer Street Car Park, een ruimte aangewezen door de British Fashion Council zelf. Er heerst gecontroleerde chaos, zoals het een backstage betaamt. Make-up- en haarteams worden gebriefd,

haarstukjes worden gekamd, kleren gestoomd.

elle reportage

De collectie draait rond dualiteit, schizofrenie zo je wilt. Over mannelijk en vrouwelijk, chic en sport, sensueel en stoer.“Gebaseerd op een vrouw die volop in het leven staat. Ze brengt de kinderen naar school, gaat werken, sporten en wil daarna

nog naar een event. Haar outfit stelt ze ‘s morgens samen uit haar eigen kleerkast en die van haar man.”

backstage @ de show

142 ELLE BELGIË SEPTEMBER.16 Imax

tree

Vier cameramannen volgen de modellen op de catwalk, hun beelden worden rechtstreeks op de schermen vooraan geprojecteerd. Ze geven een gedetailleerde kijk op de silhouetten en kunnen daarna meteen voor de sociale media

gebruikt worden. Op de soundtrack, samengesteld door fotograaf Ronald Stoops, onder meer de Gentse post-metalband Amenra.

de show