A. Zivotic Cetnicke Jedinice Vojske Kraljevine Jugoslavije u Aprilskom Ratu

7/28/2019 A. Zivotic Cetnicke Jedinice Vojske Kraljevine Jugoslavije u Aprilskom Ratu

1/10

ALEKSANDAR IVOTI, nauni saradnikInstitut za noviju istoriju SrbijeBeograd, Trg Nikole Paia 11

ETNIKE JEDINICE VOJSKE KRALJEVINE

JUGOSLAVIJE U APRILSKOM RATU

APSTRAKT: Rad sadri prikaz dejstva etnikih jedinica Vojske Kralje-vine Jugoslavije tokom Aprilskog rata. Pisan je na osnovu dostupne ar-

hivske grae Vojnog arhiva i relevantne istoriografske literature.

Kljune rei: Jugoslavija, etnici, Aprilski rat, gerila, Drugi svetski rat

Jugoslovenska vojna doktrina izmeu dva svetska rata temeljila se na is-kustvima iz Balkanskih ratova i Prvog svetskog rata. Sa takvim doktrinarnimshvatanjima jugoslovensko vojno rukovodstvo doekalo je poetak Drugog svet-skog rata. Krajem tridesetih godina 20. veka vojno-politika situacija u Evropi isvetu se naglo pogoravala. panski graanski rat (19361939), zauzimanje e-hoslovake i anlus Austrije od strane Nemake 1938, a potom i pad Poljske i po-raz zdruenih francusko-britanskih snaga u Francuskoj 1940, nametali su drukiji

pogled na rat. Naime, u panskom graanskom ratu i poetnim fazama Drugogsvetskog rata promovisana su nova naela ratovanja koja su se zasnivala na iro-koj primeni oklopno-mehanizovanih i motorizovanih jedinica uz opsenu i sna-nu podrku vazduhoplovnih snaga.

Anlus Austrije od strane Nemake 1938. godine primorao je jugoslo-venski generaltab na prvu ozbiljniju reviziju ratnih planova. Posledica novogobrta na globalnom planu krajem 1939. bila je stvaranje potpuno novog ratnog

plana. Elaborat novog ratnog plana usvojen je poetkom 1940. godine i dobio jeoznaku S. U prvoj fazi rata plan je predviao odbranu graninih frontova, a za-tim postepeno povlaenje prema planinskim predelima u unutranjost zemlje iza

linije UnaSavaDunav. Elaborat ovog ratnog plana nije sauvan ali se na osno-vu izjava armijskog generala Duana Simovia, tadanjeg naelnika Glavnog ge-

neraltaba i generaltabnog pukovnika Branka Popovia, u vreme izrade plana nadunosti u Operativnom odeljenju Glavnog generaltaba, datim posle Drugogsvetskog rata, vidi da je ovaj ratni plan predviao upotrebu gerilskih jedinica. Pu-kovnik Popovi navodi da je ratni plan S predviao operacije u obliku dubo-kog manevra u naslonu na delom utvrene granine frontove, a potom na vie ja-kih renih i planinskih linija sa tenjom da se vojska kao celina ne izloi cepanju


2/10

Aleksandar ivoti Istorija 20. veka, 1/201140

i unitenju po delovima. Pri ovome je uzeta u razmatranje i gerila na teritoriji sakoje se budu povukle nae trupe.1 Slinu tvrdnju iznosi i general Duan Simo-vi. On istie da je ratni plan S predviao rad gerilskih odreda u pozadini ne-

prijateljske vojske u vezi sa graniarima, stanovnitvom i, eventualno, andarme-rijom sa naslonom na vojna slagalita i ustanove koje vojska bude napustila.2

U januaru 1940. general Simovi je smenjen, a na dunost naelnikaGlavnog generaltaba postavljen je armijski general Petar Kosi pod ijim ruko-vodstvom je sainjen novi ratni plan R-40. Ovaj ratni plan je donet usled pro-mena na vojno-politikom planu izazvanih italijanskom okupacijom Albanije,napadom na Grku i pribliavanjem Bugarske silama Osovine. I ovaj ratni plan je

predviao upotrebu specijalnih gerilskih jedinica u neprijateljskoj pozadini. Po-

etkom 1940 . godine usvojen je ratni plan R-41 koji je u pogledu upotrebe je-dinica specijalizovanih za gerilske operacije sadravao istovetna reenja kao pret-hodni ratni planovi.

Poto jugoslovenski Generaltab nije raspolagao jaim oklopno-mehani-zovanim i motorizovanim jedinicama bio je prinuen da snanim neprijateljskimoklopno-mehanizovanim i motorizovanim jedinicama parira, izmeu ostalog, ispecijalnim gerilskim jedinicama koje su, prema ovim zamislima, trebale da budui nosioci kompletnih specijalnih dejstava.

Rukovodei se navedenim razlozima ministar vojske i mornarice, armij-ski general Milan Nedi, doneo je 8. maja doneo uredbu o formiranju etnikekomande.3 Na ovaj nain pristupilo se praktinom ostvarivanju zamisli iznetih uratnom planu S. Na dunost komandanta etnike komande postavljen je bri-

gadni general Mihailo S. Mihailovi, dotadanji komandant kole za rezervne pe-adijske oficire u Sarajevu.4 Inae, general Mihailovi je bio iskusan gerilac: ue-stvovao je u gerilskim akcijama u Makedoniji i junoj Srbiji tokom 1911. i 1912.i na Solunskom frontu 19161918.5 Za naelnika taba etnike komande posta-

1 Arhiv Vojnoistorijskog instituta (dalje: AVII), popisnik 17 (dalje: P 17), kutija (dalje: K)

5, registarski broj (dalje: reg. br.) 8/1.2 AVII, P 17, K 5 , reg. br. 18/1.3Slubeni vojni list(dalje: SVL), br. 17/1940 , uredba . br. 12215 / 1940, 13.4 AVII, P 17 , K 11, reg . br. 5/2.5 Divizijski general Mihailo S. Mihailovi je roen 13. januara 1889. u Uikoj Poegi.

Osnovnu kolu i gimnaziju je zavrio u Valjevu. Po zavretku Vojne akademije 1908. unapre en jeu in potporunika. Slubovao je u V i VII peadijskom puku. Bio je komita u Makedoniji 1911. i

1912. Na poetku Prvog svetskog rata borio se kao komandirete u IV peadijskom puku. Na So-lunskom frontu se borio u sastavu Dobrovoljakog odreda potpukovnika Vojina Popovia Vojvo-de Vuka. Posle rata je bio komandant bataljona u IV, XXXV i XLI peadijskom puku. Godine1924. zavrio je Viu kolu Vojne akademije, a potom je bio pomonik komandanta XXIII i ko-mandant XXIV peadijskog puka. U periodu 19271930. bio je veliki upan Bregalnike oblasti.Kao brigadni general bio je komandant peadije Dunavske i Bosanske divizijske oblasti. Od 1938.do 1940. nalazio se na dunosti komandanta kole za rezervne peadijske oficire u Sarajevu. Ko-mandant etnike komande postao je 1940. godine i na toj dunosti je ostao do kapitulacije VojskeKraljevine Jugoslavije 18. aprila 1941, kada je zarobljen. Iz zarobljenitva se vratio 1945. Umro jeu Beogradu 23. januara 1970.


3/10

etnike jedinice Vojske Kraljevine Jugoslavije u Aprilskom ratu 41

vljen je generaltabni major Duan Anelkovi. Na zahtev potpredsednika vladeVlatka Maeka i njegove Hrvatske seljake stranke, etnikoj komandi je ured-

bom ministra vojske i mornarice od 10. jula 1940. promenjen naziv u Jurina ko-manda.6 Naziv etnika, po njihovom miljenju, asocirao je samo na jedan na-rod i takvim nazivom su izraavane navodne velikosrpske aspiracije, to su sma-trali uvredom hrvatskog naroda. Tek je 1. aprila 1941, neposredno pred poetakrata, nareenjem ministra vojske i mornarice Jurinoj komandi vraen stari, mno-go prikladniji i tradicionalno ukorenjen naziv etnika komanda.7

Jurina (etnika) komanda je trebalo da bude nosilac gerilskog nainaratovanja jugoslovenske vojske u sluaju da itava oruana sila pree u gerilu.

Njene jedinice bi tada bile organizaciona, kadrovska i nastavna baza za formira-

nje novih jedinica sline namene i preformiranje postoje

ih jedinica kopnene voj-ske radi adaptiranja na nov nain borbenih dejstava. Sem toga, jurine (etnike)

jedinice trebalo je da podnesu celokupan teret specijalnih dejstava u neprijatelj-skoj pozadini. Taj aspekt upotrebe ovih jedinica obuhvatao je irok dijapazonspecijalnih dejstava: od izvoenja diverzantskih akcija do organizovanja obave-tajne slube. Smatralo se da se ovi zadaci mogu uspeno izvriti samo oslanja-njem na lokalno stanovnitvo. Prema potrebi, ove jedinice su mogle biti angao-vane i u obezbeenju komandi strategijskog nivoa i visokih vojnih stareina, kaoi za obavljanje zadataka kontraobavetajne prirode. Bile su zaduene za hvatanjeneprijateljskih pijuna i borbu protiv ubaenih diverzantskih grupa i padobran-skih desanta.

etnika komanda se od osnivanja nalazila u Novom Sadu, u Petrovara-

dinskoj tvravi, da bi naredbom ministra vojske i mornarice od 1. aprila 1941,neposredno pred poetak Drugog svetskog rata, bila premetena u Kraljevo.8 Naelu komande nalazio se komandant koji je imao prava, obaveze i poloaj ko-mandanta divizijske oblasti i bio potinjen ministru vojske i mornarice. Samo jeu nastavnom smislu ova komanda bila potinjena Vrhovnom inspektoru vojne si-le. Ovoj komandi su bile potinjene, neposredno, u komandnom i nastavnomsmislu sve etnike jedinice.

etnikoj komandi je potinjeno est etnikih bataljona.9 Na teritorijisvake armijske oblasti je bio dislociran po jedan etniki bataljon. Prvi etniki

bataljon je bio dislociran u Novom Sadu, drugi u Sarajevu, trei u Skoplju, etvrtiu Karlovcu, peti u Niu, a esti u Mostaru. Formiranje Sedmog etnikog bataljo-na zapoelo je 1. aprila 1941. u Kraljevu, ali do okonanja kratkotrajnog April-

skog rata poslovi oko formiranja ovog bataljona nisu zavreni.10

6 SVL, br. 27/1940, uredba br. 20731/1940, 46.7 AVII, P 17 , K 1, reg. br. 28 / 5.8 Isto.9 Svaki etniki bataljon su sainjavali tab bataljona, tabni vod, vod za vezu i dve do tri

ete. Prvi i Trei etniki bataljon su imali po tri ete, dok su svi ostali etniki bataljoni imali podve ete.

10 AVII, P 17, K 11 a, reg. br. 3/64.


4/10


Poto se spoljnopolitika situacija krajem 1940. i poetkom 1941. naglozaotravala Jurina (etnika) komanda je, prema nalozima Ministarstva vojske imornarice, intenzivirala obuavanje i opremanje potinjenih jedinica. Posle drav-nog prevrata od 27. marta 1941. bilo je jasno da je rat sa silama Osovine neizbean.Zbog toga je i nareeno upuivanje vojnika u jurine (etnike) jedinice ranije negou druge jedinice kako bi se u ratu raspolagalo sa vie ljudi obuenih za gerilske idiverzantske akcije budui da postojei kadar, iako dobro obuen, odlino motivi-san i solidno opremljen, nije mogao da, zbog malobrojnosti, odgovori svim zadaci-ma koje bi u ratu pred njega postavila pretpostavljena komanda.11 Istovremeno je

primeeno da se nemaki obavetajci posebno interesuju za raspored, sastav, name-nu i opremljenost jurinih (etnikih) jedinica.12 Ministarstvo vojske i mornarice je

ve 1. aprila 1941. naredilo da se Jurinoj komandi vrati stari naziv etnika ko-manda. Istim nareenjem ovoj komandi je naloeno da se iz Novog Sada preseli uokolinu Kraljeva, kao i da otpone formiranje Sedmog etnikog bataljona od tre-ih eta Prvog etnikog bataljona iz Novog Sada i Treeg etnikog bataljona izSkoplja. Radi formiranja krupnije formacije ovih jedinica, kojom bi Vrhovna ko-manda mogla da brzo i energino intervenie na ugroenim pravcima, nareeno jePetom etnikom bataljonu da se iz Nia premesti u Kraljevo gde bi sa novoformi-ranim Sedmim etnikim bataljonom inio jezgro etnikih jedinica.13 Ve sutra-dan Ministarstvo vojske i mornarice dalo je uputstvo komandantu etnike koman-de da se u etnike jedinice mogu primati svi oni koji se budu dobrovoljno prijavilietnikoj komandi za slubu u ovim jedinicama, a koji ispunjavaju potrebne uslo-ve i slovenskog su porekla (sem Bugara).14 Poto je bilo predvieno da ove jedinice

uu u rat sa svojom mirnodopskom formacijom, one nisu imale mobilizaciju pa imje za prelazak sa mirnodopskog na ratni reim rada trebalo svega nekoliko sati.

Podaci o aktivnostima etnikih jedinica u kratkotrajnom Aprilskom ratuod 6. do 18. aprila 1941. vrlo su oskudni. Na osnovu podataka iz raspoloivih iz-vora samo fragmentarno se moe rekonstruisati tok borbenih dejstava svakog et-nikog bataljona pojedinano, poto nema podataka da su etnike jedinice u bor-

bi angaovane u grupacijama veim od jednog etnikog bataljona.tab etnike komande se prva tri dana rata, 6, 7 i 8. aprila, nalazio u se-

lu Samaila, blizu Kraljeva. Aktivnosti taba etnike komande su bile usmerenena pripremanje logora za prihvat etnikih jedinica kojima je bilo nareeno da se

11 AVII, P 17, K 11 a, reg . br. 1/31.12 AVII, P 17, K 11 a, reg. br. 12/3. Ovoj tvrdnji ide u prilog injenica da mnogi doku-

menti iz Arhiva Ministarstva vojske i mornarice i Glavnog generaltaba koji se tiu Jurine (etni-ke) komande i njenih jedinica koji se danas uvaju u Arhivu Vojnoistorijskog instituta Vojske Ju-goslavije u Beogradu, a koje su Nemci zarobili u Sarajevu 18. aprila 1941, sadre regeste na ne-makom jeziku nastale u Beu 1943. i 1944. godine. Taj podatak svedoi o tome da su ovi doku-menti, za razliku od najveeg broja drugih dokumenata, bili predmet posebnog nemakog intereso-vanja to se moe dovesti i u vezu sa dogaajima na tlu Jugoslavije koji su se desili posle aprilskogsloma Kraljevine Jugoslavije.

13 AVII, P 17, K 1, reg. br. 28/5 .14 AVII, P 17, K 11a, reg. br. 12/31.


5/10


6/10


Drugi etniki bataljon nalazio se od poetka rata u stalnom povlaenju.Nema dostupnih podataka o borbama koje je, eventualno, vodio sa Nemcima. Ba-taljon se, zajedno sa tabom etnike komande, predao nemakim snagama uSarajevu 18. aprila 1941.

O borbenim dejstvima Treeg etnikog bataljona tokom Aprilskog rata1941. sauvan je mali broj izvornih podataka. Ovaj bataljon je 8. aprila dobio na-reenje da brani ulaz u Kaaniku klisuru sa jednom etom Sedmog etnikog

bataljona. Praktino, tab etnike komande je kao pojaanje Treem etnikombataljonu uputio onu istu etu koju je izuzeo iz njegovog sastava radi formiranjaSedmog etnikog bataljona. Razbijeni ostaci ovog bataljona su se ubrzo posle

prodora snanih nemakih oklopno- mehanizovanih jedinica kroz Kaaniku kli-

suru, 12. aprila predali ne uspevi da se konsoliduju i nastave efikasan otpor ne-makim snagama koje su munjevito napredovale tim pravcem.etvrti etniki bataljon se u noi 4/5. aprila prebacio iz matinog garni-

zona u Karlovcu u Bjelovar. Zbog snanog prodora preko reke Drave kod eke-njea i reke Mure kod sela Letenja od strane jakih jedinica 46. korpusa nema keDruge armije, tab etvrte armije kome je u meuvremenu prepotinjen ovaj ba-taljon naredio je komandantu ovog bataljona da odmah premesti bataljon u selourevac, pripremi ga za diverzantske akcije i eka dalja nareenja. Komandantuetvrte armije je bilo poznato da u ovom bataljonu postoji izrazita aktivnost pro-ustakih snaga pa ga zato nije upotrebio za guenje ustake pobune koja je izbilau Bjelovaru 9. aprila u jedinicama 108. peadijskog i 40. dopunskog puka. Ve10. aprila, ovaj bataljon, zahvaen ustakom propagandom i defetizmom, predao

se Nemcima.19 Peti etniki bataljon se sve do 8. aprila nalazio u Niu gde jeobezbeivao tab Pete armije. tab Pete armije je posle pada Pirota 8. aprila upu-tio na pajske poloaje zdrueni odred u ijem sastavu su, osim Petog etnikog

bataljona, bili i motorizovani divizion Druge konjike divizije, armijski pionirskibataljon i neke manje artiljerijske jedinice iz sastava armijskog artiljerijskog pu-ka. Ovaj bataljon se pod borbom povlaio do rejona Kraljeva, gde su ga 14. apri-la zarobili Nemci. Inae, zbog preoptereenosti eleznikog saobraaja, a potom iiznenadnog nemakog napada na Jugoslaviju nareenje ministra vojske i morna-rice o prebacivanju ovog bataljona u iri rejon Kraljeva nije izvreno, pa je on

prepotinjen tabu Pete armije.20 Tako je propala i ideja o prikupljanju etnikihjedinica na prostoru Kraljeva kako bi posle stvaranja jae grupe etnikih snagaotpoela vea gerilska dejstva.

Najvie podataka sauvano je o borbenim dejstvima estog etnikog ba-taljona. Ovaj bataljon je 4. aprila prebaen iz mirnodopskog sedita u Mostaru uMladenovac, odakle je peke upuen Azanju gde se nalazio tab este armije ko-me je bataljon prepotinjen. Transport eleznicom je obavljen sa danom zaka-njenja zbog velikog prometa i ogromnog priliva izbeglica iz Beograda. esti et-

19 AVII, P 17, K 8a, reg. br. 2/39.20 V. Terzi, n. d., II tom, 331.


7/10


niki bataljon je 9. aprila popodne kamionima prebaen u Topolu, zajedno sa ta-bom este armije. Transport se teko odvijao zbog zakrenosti puta velikim bro-jem komorskih kola. Rano ujutro 10. aprila bataljon je autobusima prebaen u se-lo umi na putu TopolaKragujevac. Tog dana komandant bataljona major Lju-

bodrag Tadi dobio je nareenje da pokrene bataljon u pravcu Kragujevca i da ta-mo uspostavi red i mir poto su se graani posle povlaenja vojske iz Kragujevcadomogli oruja i poeli da prave pometnju, a da po uspostavljanju vojne vlasti ugradu krene ka selu Sabanta, pod svoju komandu stavi peadijske delove koji se

povlae tim pravcem i organizuje odbranu Kragujevca na tom pravcu. Bataljon jekrenuo na izvrenje zadatka, ali je posle petnaestak minuta marevanja susreo je-dan konjiki eskadron koji je bezglavo beao pred kolonom nemakih tenkova.

Bataljon je poeo da se povla

i ve

im delom severno od puta i manjim delom(vod za vezu i deo tabnog voda) juno od puta. U zatitnici je ostao deo Prve e-

te pod komandom komandira ove ete, kapetana II klase Branka ivotia.21 Zatit-nica je pruila relativno jak otpor, uspevi da uniti tri tenka. U ovoj borbi poginuo

je kapetan ivoti koji je sam unitio jedan tenk. Od tog trenutka bataljon se nala-zio u stalnom povlaenju. Snabdevanje je do 10. aprila bilo besprekorno, a kasnijega nije ni bilo. Bataljon se predao Nemcima u Gornjem Milanovcu 15. aprila.

Posle borbe kod sela umia bataljon je napustio komandir Druge etekapetan I klase Dragomir Markovi, koji se odmah po dolasku u Mostar stavio naraspolaganje Hrvatskom vojnom zapovjednitvu Mostara. Isto je uinio i koman-dir voda za vezu ovog bataljona porunik Ivan Petruela, poto su ga Nemci oslo-

bodili iz zarobljenitva nekoliko dana posle zarobljavanja.22 Inae, ovaj bataljon

je korien u martu 1941. za guenje ustake pobune u aktiviranim jedinicama32. peadijskog puka u Imotskom i Ljubukom. Poto nije imao poverenje u ofi-cire hrvatske nacionalnosti, komandant bataljona major Tadi je na ovakve zadat-ke uz komandire jedinica Hrvate slao oficire srpske nacionalnosti. Ove akcije su

bile demonstrativne prirode, sa ciljem pokazivanja snage vojske i primoravanja ob-veznika hrvatske nacionalnosti na odazivanje vojnim pozivima. Prilikom izvrenjaovih zadataka nije zabeleena primena sile.23 Prema izjavi porunika Petruele, ko-

ju je dao vlastima NDH posle stupanja u domobranstvo, bataljon je u umadiji bioizuzetno dobro primljen od strane lokalnog stanovnitva koje je sa neskrivenim za-dovoljstvom i simpatijama pozdravljalo njegove pripadnike nudei im hranu i pie,obasipajui ih potovanjem i gostoprimstvom na svakom koraku.24

21 Kapetan II klase Branko ivoti roen je 1912. u selu Kumodra kod Beograda. Zavr-io je LIX klasu Vojne akademije 1933. godine. Do 1940. bio je komandir voda u koli za rezervnepeadijske oficire u Sarajevu kad je postavljen na dunost komandira prve ete estog etnikogbataljona. Jedan je od devet pripadnika jurinih (etnikih) jedinica koji su na manevrima u okoliniBeograda 9. septembra 1940. demonstrirali rad diverzantske grupe u neprijateljskoj pozadini. Po-sebno se istakao prilikom guenja ustake pobune u Imotskom u martu 1941. Poginuo je 12. aprila1941. u selu umiu u borbi sa nemakim oklopnim jedinicama.

22 AVII, P 17, K 66, reg. br. 466/92 .23 AVII, P 17, K 66, reg. br. 467/91.24 AVII, P 17, K 66, reg. br. 466/92 .


8/10


Sedmi etniki bataljon je, bez ete koju je uputio u sastav Treeg etni-kog bataljona, zajedno sa Protivavionskim divizionom taba Vrhovne komandetokom 12. i 13. aprila 1941. dejstvovao na frontu Prve armije u irem rejonuZvornika protiv nemakih oklopno-mehanizovanih jedinica pri emu je imao pri-lino uspeha. Pripadnici ovih jedinica u tim borbama su uspeli da unite nekolikonemakih tenkova i kamiona. Posle tih borbi Sedmi etniki bataljon se pod bor-

bom povukao do Sarajeva gde se zajedno sa Drugim etnikim bataljonom i ta-bom etnike komande 18. aprila predao Nemcima.25 Kada je u pitanju Sedmietniki bataljon, mora se imati u vidu injenica da se radilo o bataljonu koji senalazio jo uvek u procesu formiranja, da je bio slabo popunjen i da je prethodno,8. aprila, vratio etu koja mu je bila pridodata iz sastava Treeg etnikog bata-

ljona tako da je bio sveden samo na jednu etu uz tab, tabni vod, vod za vezu ipozadinske delove. S obzirom na takvo stanje, jedinica je u datim okolnostimamaksimalno bila napregnuta u borbama oko Zvornika gde je postigla znaajanuspeh.

Postojei izvori pruaju veoma mali broj podataka o gubicima koje supretrpele etnike jedinice u borbi sa nemakim snagama. Pouzdano se moeutvrditi da su iz estog etnikog bataljona u borbi sa prethodnicom nemake 11.oklopne divizije kod sela umia poginuli jedan oficir i dva vojnika, a da je tom

prilikom ranjeno i nekoliko podoficira i vojnika.26 Postoji vie kontroverznih po-dataka o tome kolike i kakve je gubitke pretrpeo Prvi etniki bataljon u borbi sanemakim snagama. Pojedini autori netano navode da je ovaj bataljon izginuodo poslednjeg oveka.27injenica je da je ovaj bataljon prilikom odbrane bije-

ljinskog aerodroma imao velike gubitke, ali se ukupan broj i vrsta gubitaka nemogu precizno utvrditi na osnovu podataka koje pruaju dostupni izvori. Sem to-ga, zna se da je i Sedmi etniki bataljon pretrpeo osetne gubitke u borbi sa delo-vima nemake 16. motorizovane divizije u rejonu Zvornika ali nema sauvanih

podataka o broju i vrsti gubitaka ovog bataljona.28 O eventualnim gubicima osta-lih etnikih bataljona nema raspoloivih podataka. Vano je napomenuti da suostatke etnikih jedinica, sem malog broja oficira, podoficira i vojnika koji suizbegli zarobljavanje, zarobile nemake jedinice.

Zarobljavanjem taba etnike komande i njenih preostalih jedinica za-vreno je uee etnikih jedinica Vojske Kraljevine Jugoslavije u kratkotraj-nom Aprilskom ratu 1941. Ove jedinice su mestimino pruile snaan otpor uokvirima svojih borbenih mogunosti. etnike jedinice su bile borbeno najspo-sobniji deo vojske koja je sa ogromnim slabostima ula u rat sa, i u kvalitativnomi u kvantitativnom pogledu, neuporedivo spremnijim protivnikom. Kratkotrajanotpor glavnine jedinica Vojske Kraljevine Jugoslavije nije omoguio etnikim

25 V. Terzi, n. d. , IItom, 411.26 AVII, P 17, K 66, reg. br . 466 / 92 .27 B. Bogdanovi, n. d., 118.28 V. Terzi, n. d., II tom, 410, 434.


9/10


jedinicama da na odgovarajui nain iskau svoje borbene kvalitete. Sem toga,potpuno disperzivno komandovanje ovim snagama nije dozvolilo tabu etnikekomande da na efikasan nain koordinira dejstva tih jedinica i osigura dui geril-ski otpor na zaposednutoj teritoriji Kraljevine Jugoslavije.

Aleksandar ivoti

THE CHETNIK UNITS OF THE YUGOSLAV ARMY

IN APRIL WAR 1941Summary

On hte basis of the experiences of the Serbian Army form the Balkan andFirst Wolrd War, The Yugoslav Generalstaff in 1940 decided to create specialChetnik units for the guerrila warfare. Knowing its Army inadequacy to matchtechincally superrior opponents, Yugoslav highest military cirlcles, decided tochoose the guerrilla patterns for the resistance. They also counted on the moun-tainious terrain as ideal for such kind of resistance. Seven independent Chetnik(assault) batallions were formed and specially trained fot the guerrilla warfare.During the short April War in 1941, those Chetnik units operated separated for

the main body of the Army, and occasionally performed well in combat. How-ever, they faced the equall faith of the rest of the Yugoslav forces which capitu-lated on the 17th of April 1941. They did not continued with the planned resis-tance, after the defeatof the Yugoslav Army. Several of members of the Chetnikarmy units joined the resistance Yugoslav Army in Fatherland lead by the Gen-eral Draa Mihailovi.


10/10

A. Zivotic Cetnicke Jedinice Vojske Kraljevine Jugoslavije u Aprilskom Ratu

Documents

Transcript of A. Zivotic Cetnicke Jedinice Vojske Kraljevine Jugoslavije u Aprilskom Ratu