A L L A H - kanyilmaz.com siirler.pdf · A L L A H Cümle noksanlıklardan,uzaklıklardan Rabb’i...

A L L A H

Cümle noksanlıklardan,uzaklıklardan Rabb’i m

Tenzih ederim Seni edebildiğim kadar…

Vereceğim en doğru,en akıllıca karar

Övebilmektir Seni övebildiğim kadar.

Kudretin,azametin,heybetin,muhabbetin

Karşısında aczimi haykırmaktır her daim…

Şu anda yüreğime akın eden duygular

Ürpertiyor saçımdan tırnağıma gövdemi.

İçim saf dinginliğin letafetiyle saydam,

Geçiyorum duraksız o tayf tayf kuşaklardan…

Sürüyor atlarını iklim iklim kasırga

Ruhum küheylanlardan binbir kat şahlanışla

-Ki çalkalıyor onu ışıklı gümbürtüler,

İshak kuşunun zikri eritiyor mum gibi,

Ve sanki maveradan gelen sonsuzluk sesi…-

Sana doğru bir hamle yapmaya çabalıyor,

Üzerinde Süreka sanki,tökezleniyor…

Haykırışları yeri,göğü,Arş’ı,Kürsi’yi

Tutuyor dalga dalga,sarıyor çember çember,

Hummayla çırpınıyor novalar,galaksiler…

En Soylu Düşünce’nin tuğrasıyla dağlandı

Her hücrem,her atomum tattı ilahi hazzı.

Evet,tek düşüncem bu,Sana kul,köle olmak,

Senin sonsuzluğunda,sonsuzluğa savrulmak…

Böylece özgürlüğü kanatlarıyla uçmak

Mümkün olur sevdanın iklimine yanarak…

Sırlarını bir sedef gibi saklar geceler,

O inci için yanar,paralanır sineler…

Bir yanda inananlar zalime yem oluyor,

Bir yanda günahkarlar dünyadan kam alıyor…

İlahi cilvelerin kainat sahnesinde

Ezeli tiyatronun kaçıncı perdesinde…

Zillet gayyalarına,izzet zirvelerinden

Sen değilsin düşüren,biz kendimiziz düşen,

Verdiğin “emanet”i ahmakça çar-çur eden…

İzin verdin mülkünde edelim diye iskan,

Ya Rabb’i bu ne büyük,ne ulaşılmaz ihsan,

Yarattıkça yaratan,gerçeğe eriştiren…

Yıkılmaz saltanatın,azametin,kudretin,

Gerçek Hükümdar Sen’sin,Sultan’ı evrenlerin.

Olamadık halis bir vatandaşı,teb’ası

-Kitabların Anası,yüce,kozmik yasası.-

Kusursuz,erişilmez şanlı Egemenliğin.

Sen zulmetmezsin bize,zalim olan biziz,biz,

Sen de Allah olurdun,Sana “kul” olsaydık biz…

Ölümü hatırlatır ölümsüzlüğün bana,

Ölüm ki Sana doğru ruhu fırlatan rampa…

Nur’unun çevresinde esrik pervanelerce

Dilerdik kanat olmak,ruh olmak şule şule,

Girdiğin gönüllerden sığmazken yere,göğe…

Kainat ordusunda gözü pek bir çeri ki,

Yüreği şahadetin özlemiyle alevli…

Kalblerimizi yalnız,yalnız Sana dönük tut,

Varlık gösteremesin önümüzde hiçbir put.

Bize mamur,tertemiz emanet ettiğin arz,

Harabistana döndü mücrim ellerimizle.

Ve bundan duyar hale geldik şeytani bir haz!

Yüklediğin kutlu yük sırtımıza ne müthiş,

Korku,ümit arası inse,kalksa içimiz…

Kuşat merhametinle mahzun kalblerimizi,

Uzak tut üstümüzden Celal şimşeklerini…

Bir yerde,bir zamanda,bir boyutta her diri

“Müslüman”olduğunu idrak edebilseydi,

“O boyut” a yükselmek için sevebilseydi,

Daha güzel görürdük baktığımız her şeyi…

Her Nazar’ın nice bin infilakler içinde

Yıldızlar,nebülözler yaratır yüreklerde…

Bir “Ol!” buyruğun yeter,”bir şeyin olmasına”,

Her çocuğun babasız,ağrısız doğmasına,

Alaz harmanlarının gülşene dönmesine…

Dehşetli boyutları karşısında evrenin,

Hayalim yarasadır,haşyetle ürperirim.

Çimen yapraklarından,çiylerden,bulutlardan,

Dipsiz okyanuslardan,dumanlı doruklardan

Galaksilere kadar her şeyden Haber’in var,

Sinelerimiz ancak Seni anmakla kanar…

Kimi gün içimizde kasırgasın,alevsin,

Kimi gün dingin bir göl,sonsuz bir sekinetsin…

Kimi gün çiçek yüklü ince bir badem dalı,

Kimi gün bin yıldırım,eriten kayaları…

Nur sağanaklarınla yunarsın bazen bizi,

Bazen kat kat zulmetler kaplar göklerimizi.

Hilim kanatlarını ger üstümüze Rabb’im,

Aç Cemal’inden nikab,Celal’in hakkı için.

Her zamanda mekanda Seni anacak dil ver,

Öyle candan olsun ki muhabbetimiz Sana,

Biz Kabe’yi değil,o bizi kalksın tavafa…

Celal’inle verdiğin ızdırab Cemal’indir,

“Rıza”n için acıdan tat almak emelimdir.

Evrenleri ayakta tutan aşkı,dengeyi

Öğret aramızda da sürdürmeyi,sevmeyi…

Batın’ın gecelerin sessizliğinden derin,

Zuhur’una delalet gurub ve fecirlerin…

Yaşama sebebimiz mü’min olarak çıkmak

Huzur’una,verdiği “and”a sadık kalarak…

Tedbirler takdirinin önünde kuru yaprak

Rüzgarların elinde oyuncağız,oyuncak…

Kerem kıl,kulluğuna kabul et,lütfet ya Rab,

Gönle bu iştiyakı çok görür müsün ey Aşk…

(*)

ALLAH mı,”tanrı” mı?

“Tanrı”Allah olamaz,Allah,”tanrı” değildir!

Nitelik ve nicelik olarak Allah Tek’tir,

Tanrıların sayısı bile belli değildir!

Onların boş işlerden başka işlevi nedir?(…angaryadan…)

Tek Allah ölümsüzdür,tanrılar ölümlüdür,

Allah aşkın,hükümran,tanrılar güdümlüdür!

Allah’ı “tanrı” sayan tasavvur edilgendir,(…sanan/primitiftir,)

Derin bir yanılgıdır,sığlık,yüzeyselliktir,

Kısa akıllılıktır,şaşılası bir şeydir!

Vahyin aydınlığından nasibini almamış,

Önyargının karanlık burgacına kapılmış,

Metafizik boyutsuz beyinlerin işidir!

- “Her insan aklı kadar görür!”demiş ya şair!- (**)

Allah’ı tanımanın yolu Kur’an’dan geçer,

Belki ondan da öte yiğit bir yürek ister!

-Karşılıksız,çılgınca seven yürek yiğittir!- (…adanmış…)

Öyle yarım akılla bilinesi değildir! (…kavranması muhaldir!)

İnsanın içindeki en büyük tanrı nefstir!

Onun fısıldadığı büyüklük kompleksidir,

Bencilliktir,hasettir,gurur,kibirdir,kindir,

Zulümdür,kıskançlıktır,hor görüdür,nefrettir…

Allah’a güvenilir,O’ndan yardım dilenir,

O’na yaklaşıldıkça ölü canlar dirilir,

Duygular,düşünceler arınır,zenginleşir…

O’na saygıda kusur etmemek edeptendir…

Kan dökülmeyi sevmez Allah,zalim değildir,

Bu O’na yapılacak en büyük haksızlıktır,

Mahza saygısızlıktır,iftiradır,tuğyandır…

O’nun adına kim kan döküyorsa zalimdir!

Tanrılar(!)birbirini kanını dökebilir, (…emebilir,)

Piramidin harcını kanla yoğurabilir!

-Hangi kritere göre ölçüp,biçiyorsunuz,

Kimler hakkında nasıl hüküm veriyorsunuz?-

Tanrılar baş gözüyle görülebilirler de,

Allah’ı bilmek için can gözü gereklidir!

O,insana yakındır,”şah damarından yakın!” (***)

Kendini bilmeyenler nasıl bilsin,tanısın?

Kendini “tanrı” sanan insanlar olabilir… (…çıkabilir…)

Bunda “tanrı olmayan” Allah’ın suçu nedir?

Firavunlar,Nemrutlar tarihsel figürlerdir,

Egolarını ilâh edinmiş tutsaklardır,

Bahtsızlar,nasipsizler,kendini bilmezlerdir…(…kimliksizler…)

Allah onlara;”tanrı olun!”mu demektedir?

Tanrı adamlarının işleri hayırsızdır, (…boşunadır,amaçsızdır/nafiledir,)

Dengeleri bozucu,gönül inciticidir… ...zararlıdır,yararsızdır…)

Allah’ın kullarının güzeldir,hayırlıdır, (Allah adamlarının…yararlıdır,)

Dengeleri tutucu,gönül okşayıcıdır… (…canları yakıcıdır…)

Yarasaların yurdu ışıksız mağralardır,

Kartalların yuvası fetihsiz doruklardır…(…yankısız kanyonlardır.)

Yığınları “tanrı”yla aldatmak mümkündür de,

Allah’la aldatmanın sonuçları bellidir…

Geçmişte,gelecekte,dünyada âhirette,

Utançtır,şaşkınlıktır,hüsrandır,nedamettir,

Aldanıştır,zillettir,kayıptır,meskenettir…

Yüce Yargılama’da “müslümanlık”tan başka

Bir kimlikle çıkanlar Hakim’in Huzuru’na,

Uğrayacaklar büyük hayal kırıklığına!

______________________________________________________________________________________________________________________

(*): Bu şiir(manzume),kimseye haddini bildirmek,-onu-kınamak,akıl vermek niyetiyle değil,bilerek/bilmeyerek,kötü niyetle/iyi niyetle,bilgi

eksikliğinden/kirliliğinden kaynaklanan,her zamanda/mekanda yapıla gelen/yapılabilen bir yanlışlığa parmak basmak,ışık tutmak,onu biraz olsun

düzeltmek,açıklığa kavuşturmak amacıyla kaleme alınmıştır.

Genelleme yapılarak okunması/değerlendirilmesi istirham olunur.

(**): “Her insan aklı kadar görür!” Goethe

(***): Kâf Sûresi(50);Âyet:16

27 Şaban 1433(17 Temmuz 2012) Şafak sökerken…

F U R K A N

Furkan,

Bütün zamanlarda/mekanlarda yaşama sanatının en geçerli,en ölümsüz,

en evrensel prensiplerinin toplandığı kozmik evren yaprakları,

Furkan,

Ölümsüz çağlarüstü vahiy uygarlığının tükenmez,ilahi pınarı,

Furkan,

Yüceler Yücesi Yaradan’ın nankör,değerbilmez kullarına en değerli ve en

ulvi armağanı,

Furkan,

Sonsuz gözlü kainat peteğinin her derde deva usaresi,

Furkan,

Evrensel,ilahi orkestranın aralıksız yorumladığı ölümsüzlük bestesi,

Furkan,

Efsunlu çöllerin alev bağrına oluklardan taşarcasına düşen rahmetler

üstü rahmet,

Furkan,

Tağut volkanının lav ırmaklarına geçit vermeyen muhteşem ışık-sed,

Furkan,

Yerlerin,Göklerin Nuru’nun dosdoğru ve tertemiz Elçi’sinin gönül

aynasından(sonsuz yüzlü prizmasından)yansıması,

Furkan,

Allah Sevgilisi’nin mübarek dudaklarından dökülen,çağları saran,sarsan,

aydınlatan,müjdeler üstü,kutlular kutlusu ,çağlar üstü mesajı,

Furkan,

Zifir karanlıklara serpilen hevenk hevenk fecir aydınlığı,

Furkan,

Hayat ve ölüm ufuklarında kesiksiz şimşek çakışları,ışımaları…

Furkan,

Mevsimler ve iklimler üstü,ezel ve ebed bahçelerinin kokladıkça

güzelleşen,tazelenen,solmaz çiçeği…

Furkan,

Ufuklar ötesine,öteler ötesine yürüyenlerin şaşmaz rehberi,

Furkan,

Evrensel Işık Ve Barış Devleti’nin ezeli ve ebedi varlığının temel dayanağı,

Furkan,

Meleklerin kanat çırpışı,tebessümleri,ürpermesi

Furkan,

Sonsuz kanatlı,sonsuz güvercinin mevsimsiz gönül bahçelerine bulut

bulut inmesi,

Furkan,

Çirkinliklerin,kinlerin,yalanların,hasedlerin…İyiliklerin,güzelliklerin,

sevgilerin bakışlarıyla yenilmesi,eritilmesi…

Furkan,

Tayfunların uğultusu,göklerin gürlemesi,arslanların kükremesi,

kirpiklerin çiylenmesi,mazlumların güvencesi,

Furkan,

Hakk’ın batıl’ın boynunu devirmesi,

Furkan,

Uğultular,dumanlar,alevler arasından yükselen ney sesi,

Furkan,

Gül bahçelerine düşen çiy sağanağı,

Furkan,

Peygamberler Peygamberi’nin en büyük mucizesi,

Furkan,

Çıkıldıkça yükselen sıradağların-fethedilmeyi bekleyen-en yüce doruğu,

Furkan,

İnildikçe derinleşen,ruhu alevlendiren seslerin yankılandığın dipsiz kuyu,

Furkan

Gönül fidesinin havası,güneşi,suyu…

Furkan,

İnançsızlığın saldırılarına karşı eğrilmez kılıç,delinmez kalkan,

Furkan,

En büyük mazlum,en büyük şehid,en büyük kahraman,

Furkan,

İnancın mevsimler üstü ufuksuz bahçelerinde sonsuz renkli/kokulu

dev çiçekler açan,sonsuz dallı kutsal bitki,

Furkan,

Barış güvercinin ruhu,savaş hisarının en yüksek burcu,öfke gürzünün pamuk

topuzu,

Furkan,

Hikmetler denizinin sonsuz perdeli ufku,

Furkan,

Çağlarüstünden sonsuzluğa çıkan Işık-Yol,

Furkan,

Bataklıklarda çırpınan insanlığa şevkatle uzanan bükülmez Işık-Kol,

Furkan,

İman fidesinin göklerdeki kökü,sırların sırrı,özlerin özü,

Furkan,

Sonsuzluk Kitabı’nın önsözü.

Furkan,

Cümle ölçüsüzlükleri düzelten ölçü,

Furkan,

Tekmil çözümsüzlüklerin çözümü,

Furkan,

Levh-i Mahfuz Ağacı’nın en güzel,en lezzetli meyvesi,

Furkan,

Evrenlerin en kusursuz özeti,inanmayanların zilleti,inananların izzeti,

Furkan,

Ruhu zamanlar/mekanlar üstü boyutlara sıçratan metafiziğin kozmik bilinci,

Furkan,

Boğucu bir havada gözlerde,gönüllerde hissedilen serinlik,ferahlik,

hafiflik,sekinet,

Furkan,

Kayaları,dağları,kuvarsları,elmasları eriten Işık-Haşyet,

Furkan,

Evrenlerin soluk alıp vermesi,

Furkan,

Vuslatın tesellisi,hicranın ana sinesi,

Furkan,

Boyutlar üstü boyutsuzluğun çizgiler üstü çizgisi,sesler üstü sesi,

Furkan,

Sayısız yüreği nar daneleri,başaklar gibi yakın kılan kutsal bağ,

Furkan,

Evrenleri,yürekleri aydınlatan,yakan,kavuran,onduran dev galaksi-çerağ,

Furkan,

İyiliğin,güzelliğin,doğruluğun,barışın,kardeşliğin,

Furkan,

Adaletin,hoşgörünün,özgürlüğünün,dengenin,

Furkan,

İnceliğin,zarafetin,derinliğin,olgunluğun,

Furkan,

Hayatın,ölümün,coşkunun,sonsuzluğun,

Furkan,

Izdırabın,sevincin,hüznün,onurun,

Furkan,

Sabrın,dayanışmanın,dirliğin,düzenliğin,temizliğin,

Furkan,

Özverinin,merhametin,erdemin,çok boyutlu düşüncenin,

Furkan,

Her şeyin her şeyin başı,

Furkan,

Her şeyin her şeyin sonu,

Furkan,

Tüm koordinatların kesişme noktası…

Yaratıkların en nasipsizi,en onursuzu,

En akılsızı,en bahtsızı

Gönlünde bir iz bulunmayan O’ndan…

FURKAN’IN KOORDİNATLARI

Sonsuz koordinatın kesiştiği evrende

Sonsuz şimşek çakışlı olay ufuklarında

Belirir sonsuz melek ışık kanatlarında

İlâhi yükleriyle Baş Melek eşliğinde…

İnerler de inerler kesiksiz öbek,öbek

Aşk’ın soluklarıyla gönülden ürpererek…

Onlara kucak açan ruhlarla buluşurlar,

Onları som ışıkla sararlar,sarmalarlar.

Işık toplar haline gelen sevdalı ruhlar

Evrensel senfoninin sonsuzluk bestesinde

Işıktan birer nota olurlar haykırırlar.

Ölümsüz ezgileri yankılanır sonsuzda,

Güllerin,nergislerin,bülbüllerin bağrında,

Gözlerin irisinde,çılgın nebülözlerde,

Kozmik fırtınaların estiği kuşaklarda…

Işık sağanakların düştüğü topraklarda

Sonsuz gayzer fışkırır sonsuz tatta,kokuda

Gümrah sağanaklardan korkanlar buluşurlar

Kapısız,penceresiz tutsaklık mağrasında…

10-27/05/2011

Çeşme/Narlıdere Ahmed KANYILMAZ

Y A R A B…

Ya Rab,Sen’in aşkınla

Dağları delenlerden,

Gönül fethedenlerden

Eyle Allah’ım bizi…


Bahçe’ne girenlerden,

Al güller derenlerden


Ya Rab Sen’in aşkınla

Kendinden geçenlerden,

Kendini bilenlerden



Dillere düşenlerden,

“Rıza”na erenlerden



Çağlar’ı aşanlardan,

Ebed’e koşanlardan

Eyle Allah’ım bizi..


Çöllere düşenlerden,

Ev’ine girenlerden



Sel olup taşanlardan,

Kuş olup uçanlardan



Nefsi kül edenlerden,

Cemal’in görenlerden


Ahmed der ki,ya Rabbi,

Sevinci,elemiyle,

Nimeti,külfetiyle

Bilmeyi diler Seni…

RABB’İM

Rabb’im bana sonsuz ruh ver,

Her birinde başka sevda

Saf aşkınla parça parça,

Rabb’im bana sonsuz can ver…

Rabb’im bana sonsuz göz ver,

Her nereye bakar ise

Sermest olsun “tecelli”nle,

Rabb’im bana sonsuz göz ver…

Rabb’im bana sonsuz el ver,

Açılsın göklere doğru,

Dualarım umut dolu.

Rabb’im bana sonsuz el ver…

Rabb’im sonsuz ayak bana,

Yarılsın Sen’in Yol’unda,

Cefan safa olsun bana…

Rabbim sonsuz ayak bana…

Rabb’im bana sonsuz dil ver ,

Sonsuz övgü her birinde,

Sonsuz zikir her birinde.

Rabb’im bana sonsuz dil ver…

Rabb’im selim akıl bana,

Akledeyim,fikredeyim,

Sen’i,”ben”imde bileyim.

Rabb’im selim akıl bana…

Rabb’im bana sonsuz at ver,

Her birinde bin kahraman,

Gerçek zaferler kazanan.

Rabb’im bana sonsuz at ver…

Rabb’im bu günahkar kulu

Sen’siz koma,öksüz brakma,

Kara nefsiyle baş başa,

Rabb’im bu günahkar kulu

İLAHİ HÜZÜN

İlahi bir hüzünle bakıyor Allah,

Bize yoksul bir yetimin gözlerinden,

İlahi bir hüzünle bakıyor Allah

Kırık bir dalın yaprak damarlarından,


Yaralı bir martının kanatlarından,


Yağmur ormanlarının çevrenlerinden,


Küskün duran kardeşlerin perçeminden,


Acımasız bir kralın bakır tacından,


Bir tekerlekli sandalyenin ardından,


Bir şehid anasının gül yüreğinden,


Bir çiy damlasının akkor sinesinden,


Bir yavru karacanın kirpiklerinden,


Galaksilerin,atomların beyninden,


Sonsuz sıradağların doruklarından,


Piramitlerin loş labirentlerinden,


Bir bebeğin kaşlarının arasından,


Bir gecekondunun çanak anteninden,


Gür sesli kulelerden,şerefelerden,


Bir sarayın camsız penceresinden,


Şafakların,gurubların ötesinden,


Tüm zamanların/mekanların üstünden,


Anti-evrenlerin tüm yüzeylerinden..

.

Bir ellerimiz böğrümüze bağlı ah,

Bin kantarlık asık suratlarımızla

Utanmıyor musunuz insanlığımızdan…?

Şunu sormak geçiyor-tövbe-içimden,

Pişman mı bizi-haşa-yarattığına…?

E Z A N

Şafağın serinliği,dinginliği içinde

Olağanüstü güzel,içe işleyen bir ses

Bastırıyor kuşların gür şakımalarını,

Suların ormanların uğuldayışlarını…

Ürperiyor tepeden tırnağa yerler,gökler,

Dolaşıyor,okşuyor ruhları kor bir nefes…

Dumansız alevlerle,kozmik titreşimlerle

Sarılan,sarmalanan imanlı sinelerde

Sonsuz tomur patlıyor süpernova renginde…

Hevenk hevenk şehrayin gönül bahçelerine

Akkor çiy damlaları,çağlayanlar halinde

Saçılıyor ölçüsüz gürlükte biteviye…

Açıyor yollarını(sırlarını) ufuklar birer birer…

Gelerek maveradan gül gülüşlü çehreler

Ruhları çağırıyor öteler ötesine,

Firdevs’in kokuları işliyor iliklere…

Melekler gül taşıyor ışık kanatlarında…

Sesleri ışıklara,ışıkları seslere

Dönüştüren o müthiş,erişilmez mucize

Yakın,uzak,iç ve dış enfüs ve afaklarda…

Cananlar Cananı’nın Arş’ının gölgesinde,

Güzeller Güzeli’nin kutlu gül ikliminde,

Sonsuz sütunlu,sonsuz kubbeli tapınakta,

Evren mabedindeki kıyamlar,secdelerde

Özgürlüğün,kulluğun,sevginin tadılması…

-Çalkalanır evrenler,secdeye varan başta,

Hayatlar üstü hayat,zaman/uzam dışında…-

Ölümün,mevsimlerin,maddenin aşılması,

Yüreklerin sevdanın mührüyle dağlanması,

İfrit yandaşlarının yolunu şaşırması,

Sonsuzluk yollarının bir “an”da açılması…

Evren çeperlerinin zarının yırtılması,

Evrenlerden de öte Ses’in yankılanması…

-Kabukları çatlatan frekanslar üstü sayha,

Yankılar yankısından renk değiştiren feza…-

Ufuksuz okyanusun medlerle kabarması,

Hicran yangınlarının canı tutuşturması…

Evren genişledikçe büyüyen çemberler de…

O Ses’in büyüsüyle esriyen evrenlerde

Her yere,her zamana taşınan has inanç da

Latif yaratıkların kozmik kanatlarında…

Bu sesler hiç kesilmez,bu avazlar bengidir,

Evrenin her noktası çın çın çınlar,ürperir…

“Allahüekber”siz bir yer,bir “an” yoktur alemde,(evrende)

Tutuşmayan bir atom nebülöz yüreklerde…

B E Y T U L L A H

Seni ilk gördüğüm an vuruldum ey Beytullah.

Zaten “elest bezmi”nde Levh-i Mahfuz’da Allah

Ölümsüz aşkımızın yazmış Kudret Eli’yle

Benzersiz destanını aşıkların diliyle…

İlahi güzelliğin karşısında mest oldum,

Her soluk alışımda saf ışığınla doldum.

Silindi gözlerimden,gönlümden dünya,ahret,

Varlığımı kuşatan tek şey kaldı;Muhabbet!

-“Ey zaman,ne güzelsin dur geçme!” denecek an,-

Tan gönüllere kıble Mabedler üstü Mabed.

Vahiy uğultusunu,Mahşer ürpertisini

Duydum bağrımda yanan sonsuzluk ateşini,

Revakların altında her secdeye varışta

Görebildiğim anlar seni can nazarıyla.

Gönül pınarlarının patladı gözeleri,

Sardı yedi kuşağı gözyaşı nehirleri…

Nehir’in kaynağına ulaşmanın coşkusu,

Kana kana içmenin ilahi sarhoşluğu…

Keşki görmez olaydım seni böyle sarılmış,

Dört bir yanın gönüller ağıyla kuşatılmış…

Kardeşlerin de olsa sana uzanan eller

Yüreğime saplanan sonsuz alevden hançer…!

Seni sevmek ibadet,bunu anlamak gerek,

Ebede doğuşun nur potasında erimek…

Mihneti minnet bildim vuslatına erince,

Hicran bahçelerinden al gülleri derince…

-Vuslat alevli rüzgar,hicran lav katılmış kar,

Yılmaz mesafelerden ufuk yeleli atlar…-

Kanat sesleri midir sütunlar arasında

Dolaşan meleklerin duası mıdır yoksa?

Ruhumu allak-bullak eden o fısıltılar…

Nedametin,utancın,sevincin,mutluluğun,

Izdırabın,sevginin,umudun,coşkunluğun

Gel-gitleri içinde savrulurken sonsuza,

Kuş kafesten kurtulur,uçar o kuşaklara…

Yayılır çember çember ışık-ses dalgaları,

Sonsuzlukları deler muvahhid naraları.

Renk renk nur demetleri halinde saçılarak

Boğum boğum küreyi,evrenleri sararak

Nabız atışlarını çıldırtan,tutuşturan

Gönül ormanlarını,kayaları çatlatan

O çağıldayışlar,o uğuldayışlar yok mu?

Sonsuz kat yerden göğe,sonsuz kat gökten yere

Açılan hareli göz şifadır gönüllere…

Yüzerken mü’minlerin gönül okyanusunda

Nazlı nazlı heybetli bir gemi edasıyla,

Ne kadar muhteşemsin,ne kadar mutlu,özgür…

Seninle buluşunca anlam kazanır ömür.

Sen mutlak güzelliğin çözülmez bilmecesi,

Yüreğimi dağlayan sevgiler üstü sevgi.

Seni her şeyden seni senden kıskanıyorum,

Kimi zaman çılgınca şeyler düşünüyorum.

İçime akıttığım göz yaşlarım,dışıma

Akıttığımdan kat kat debisiz ırmaklarca…

Uykularımı bölen ihanet düşüncesi,

Yoksa değişiyor mu Hilal’in yörüngesi…?

Hangi mekana gitsem,hangi kuşağa geçsem

Karşıma çıkan sensin,gönlüme taht kuran sen.

Sen bır ışık köprüsün geleceğe geçmişten…

Senden uzak kaldığım,sana yaklaştığım an

Daha derinden duydum bunu,daha yürekten…

Senin dışında kalan,senden uzakta olan

Her şey boş,her şey yalan,her şey değersiz,yavan…

Şikayet eden mi var ayrılık saatinden,

Sen haber gönüle ızdırab ateşinden…

Senden alınan feyzle gürleşecek sayhalar,

Senin verdiğin kanla güçlenecek avuçlar…

Cazibene kapılmış pervaneler misali

Dönüyor insanlığın özü,göz bebekleri…

Galaksiler, yanında kalır bir mum alevi…

Dönüyorsun onların çevrelerinde sen de,

Perde açıyor bir bir yüksek,alçak ufuklar…

Şükür,senin aşkınla çarpan bir yüreğim var.

Bu aşkla kavruldukça bal kesilir ağular,

Ancak senin aşkınla aşılır karanlıklar,

Çağlar’a baş eğdirir bu aşkla tutuşmuşlar

RESUL – NEBİ

( S İ R E T )

Bir insan düşününüz Aydınlıklar’la sırdaş,

Açmış Karanlıklar’a kıyasıya bir savaş.

Bir insan ki,aşkına yaratılmış kainat,

Bir insan ki,urbası takva,azığı taat.

Bir insan ki,yoğrulmuş soylu ruhu,bedeni

Izdırabın,çilenin potasında ebedi.

Öylesine duyarlı,ince,ipek misali,

Son damlasına kadar içmiş aşk iksirini.

Her organı uyumlu,güzel,endamlı beden,

Alamıyor kendini bakmaktan bir kez gören.

Ne zayıf,ne de şişman,boy ne uzun,ne kısa,

Kısa kalmıyor uzun boyluların yanında.

Yükseliyor gümüşi,uzun boyun üstünde

Yüce baş ki,nebülöz “fikirler üstü fikr”e.

Kehkeşanların coşkun bir aşkla kaynaştığı

Yüksek,değirmi alnın ardında zamanları

Aydınlatan bir beyin şimşek çakışlarıyla,

Her atomu uranyum,radyum parıltısında…

Maverai sırlarla yanan,sönen,ürperen

Çöl geceleri kadar derin,duru,muhteşem,

Çöl ufukları kadar esrarlı siyah gözler,

Ufukları saracak göksel konuğu gözler…

Hareleniyor ışık,gölge oyunlarıyla

Gür,kıvırcık kirpikler seyrelip,sıklaştıkça…

Bazen sıyrılmış kılıç kınından hilal kaşlar,

Bazen gök ağacında bir hurma dalı kaşlar…

Evrendeki her sese açık olan kulaklar,

Hakikati çağlara haykıran lal dudaklar…

Gözlerin aklarında yer yer kırmızılıklar,

Ruhundaki ilahi yangından kıvılcımlar…

Uğultulu vadiler arasında bir ırmak,

Mavi bir ırmak gibi beliren damar ancak

Kabarıyor köpüklü medlerle zaman zaman,

Yükseliyor nice bin çığlık karanlıklardan…

Müthiş tecellilerle sarsılan,aydınlanan

Gönülden sonsuz yöne dalga dalga saçılan

Işıkla aydınlanmış kadife ten içinden

Daha güzel kokulu miskten,amberden,gülden…

Nur parıltılarının sema ettiği yüzde

Kayaları eriten bir tebessüm taptaze.

Kristalsi çakışlarla yanan,sönen diziler,

Tebessümü gülşene çeviren inci dişler…

Uzun,güçlü ve etli bileklerden uzanan

Eller sonsuz goncalı gül hevenkleri nurdan…

-Ki gitmez üzerinden rayihası günlerce

Biriyle musafaha etse bir sefer bile.

Bir yetimin başını okşasa saçlarından

Silinmez iç açıcı rayiha uzun zaman.-

Emsalsiz örnekleri gücün ve zarafetin,

Dünya,ukba şahidi nice mucizelerin.

Gümrah,dalgalı,siyah saçlar üstün zekaya,

En açık,seçik delil evrensel bir dehaya.

Sık ve gür sakalları ne uzun, ne de kısa,

Nerden,nasıl düşmüş kar bu ebedi bahara.

Öylesine gönülsüz,zarif,samimi,sade,

Kötülüklerden melek kadar uzak,azade…

Evet,görünüşü bir insan,ama bambaşka,

Zirveler üstü zirve bütün boyutlarıyla.

Velhasıl;”Sen en yüksek ahlak üzerindesin.”

Hitabıyla tek örnek kemaline Beşer’in.

Düşünün bir insan ki,O’nun aşkıyla eğer

Erimiyorsa kalbler,and olsun taştan beter!

Daha ne,varlığıyla onurlanmış alemler...

E N S E V G İ L İ ‘Y E

Sonsuz göze patladı gönül topraklarında,

Sonsuz debisiz nehir gümrah çağıltılarla

Aka aka kavuştu hicran deltaların(d)a…

(buluştu)

Tutuştu birdenbire dumansız alevlerle

İçin için ürperen kayalar,çimenlerle…

Toprağın yüzü güldü büyük sağanaklarla…

Işık-Ses’le çınlayan,ışıyan mağralarda

Tüneyen yarasalar tedirgin kaynaştılar,

Boşuna göç edecek bir zaman aradılar…

Beliren sonsuz atlı ufuklar ötesinden

Kıvılcımlar saçarak alev yelelerinden

Sonsuz kişnemelerle yüreklere daldılar…

Kuvars kayalıklarda patladı okyanuslar,

Alev köpüklerini sonsuzluğa saçtılar,

Usul usul kumsala yürüdü yalıyarlar

(dönüştü)

Tohum düştü toprağa sonsuz dal-budak saldı,

Sonsuz dal uçlarında sonsuz tomur yarıldı,

Leziz meyvelerini sundu Çağ’a,Çağlar’a…

Sonsuz sayfalı Kitab dürüm dürüm açıldı,

“Oku”nan her sayfadan sonsuz kelam fışkırdı,

Perde perde ufuklar kanatlarla sar(s)ıldı…

(çığlıklarla)

Ürpermeler çıldırdı zerre ve kürelerde,

Silindi görüntüler evren yüzeylerinde,

Bukağılar çözüldü vuslat zindanlarında…

Aşk’ın coşkunluğundan çatladı ak çekirdek,

Püskürdü galaksiler,sonsuz renkli boyutlar,

(nur gayzerler)

Mevsimsiz bahçelerde zambaklar hevenk hevenk…

Ufuksuz sahraların sırdaşları kervanlar

Ufuklar ötesine uzanan helezonlar

Dur durak nedir bilmez seferlerle çizildi…

Zakkumları gülşene çevirdi gül bakışlar (gülüşler)

Gözyaşı ırmakları sessiz uğultularla

Ulaştı ayrılıktan (la) kavrulmuş bağırlara…

HZ MUHAMMED’ İ ZİYARET

Huzuruna vardığım “o an”duyduklarımı

Ah,anlatabilseydim körlere,sağırlara,

Zaman/mekan üstüne nasıl sıçradığımı,

Ruhumun çığlığının sonsuz yankılarıyla

En uzak yıldızların nasıl çınladığını…

Tabanlar yarılırken sonsuzluk yollarında

İçimde kızarıyor güller göz yaşlarımla…

Muhteşem varlığını hissettikçe canımda

Utançtan,ızdırabtan kavruluyor ciğerim…

Hayır,hayır ey Çağlar,yerler,gökler,evrenler,

Akıl her şeye yetmez,kendini beğenmişler

Muhammed’in Evrensel Mesajı’nı dinlesin…

Mutluluğun,erincin,özgürlüğün,sevginin,

Erdemin pınarının,gözdeler gözdesinin…

Daha ne bekliyorsun ey İnsanlık dön O’na…

‘İkinci bir benliği bulurum çabasıyla

Zorlayanlar kendini ne kadar nasipsizdir.

İlmin aklıyla Din’in gönlünü barıştıran

Aşabilir korkmadan,çekinmeden,yılmadan

Yolunun üzerine çıkacak engelleri

Ruhunun aradığı mevsimsiz bahçeleri

En yakınında bulur olgun meyvalarıyla…

Tatmak istemeyenler için elden ne gelir…?

O’NUN A H L A K I

O’nu anlamak için kor güller deriyorum,

O’nu anlatmak için bin ömür veriyorum…

Her zaman hüzünlüydü,her zaman düşünceli,

Konuşmasından daha uzundu sessizliği,

Boş yere konuşmazdı,seçerdi sözlerini.

Konuştuğu zamanlar ne fazla söz söylerdi,

Ne eksik,dinleyenler hemen etkilenirdi.

Dünya işleri için darılmaz,gücenmezdi,

Kendi benliği için asla öfkelenmezdi,

Öc almak nedir bilmez,kötü söz söylemezdi.

Affedici olması zorlamasız,doğaldı,

Düşmanlarını yalnız affetmekle kalmazdı,

İnsan olduklarını unutmaz,horlamazdı,

Onlara değer verir,hep onurlandırırdı.

Kendisini üç şeyden korur,uzak tutardı;

Kimseyle çekişmezdi,çok uzun konuşmazdı,

Zamanını gereksiz şeylerle harcamazdı,

O’ndan bir şey umanın umudunu kırmazdı.

Hoşlanmadığı bir şey olursa konuşmazdı.

Kimseyi ne yüzüne karşı,ne de ardından

Kınardı,ayıplardı,kusurunu arardı.

Hiç kimseye hakkında hayırlı,hoş olmayan

Bir sözü söylemezdi,gönlünü incitmezdi.

Yanında bulunup da söz alarak konuşan

Kimseler arasında en son konuşmuş olan

Birisi bile olsa onu ilk kez konuşan

Biriymiş gibi dikkat kesilerek dinlerdi.

Eğer bir toplulukta bulunuyor,onlar da

Bir şeye gülüyorsa O da güler,bir şeye

Hayret ediyorlarsa O da hayret ederdi!

Orda bulunanların gönlünü hoş ederdi

Gerçeği yansıtmayan övgüleri sevmezdi,

Her zaman ağırbaşlı,dengeliydi,ciddiydi.

Konuşması o kadar güzel,etkileyici,

O kadar tatlıydı ki,çevresindekileri

Adeta kuşatırdı,kendinden geçirirdi.

Birer inci dizisi gibi ışıltılıydı

Gülşen tebessümünü aydınlatan dişleri.

Sağa,sola salınmaz,geniş adımlarıyla

Yüksek bir yerden iner gibi hafifçe öne

Eğilerek rahatça,sukünetle,vakarla

İlerlerdi kendinden emin insan tavrıyla.

Kapısına bir yardım için gelenleri de

Asla geri çevirmez,eli boş göndermezdi.

Bir gün kendinden yaşça küçük olan dostunu

Omuzlarından tutup;”Sen dünyada bir yolcu

Ya da garip bir kişi gibi ol!”buyurmuştu.

Bakışları mahzundu,tebessümü buruktu…

Adet üzere bile olsa duyulmamıştı

Ağızından aykırı,kötü bir söz ömrünce.

Sıkıldığı zamanlar bağırmaz,çağırmazdı,

Kabalaşmaz,kimseyi incitmezdi,kırmazdı.

Yoksullarla birlikte oturur yemek yerdi,

O kadar ki,onlardan ayırt edilemezdi.

Önüne getirilen, konulan neyse yerdi.

Gösterişten hoşlanmaz,hep sade giyinirdi.

Konuşurken yüzünü başka yöne dönmezdi.

Bulunduğu mecliste ayrıcalıklın yere

Değil de,boş yer varsa otururdu oraya…

Sabahları evinden çıkarken şöyle derdi;

“Doğru yoldan sapmaktan Rabb’im,saptırılmaktan,

Kanmaktan,kandırmaktan ya da kandırılmaktan,

Haksızlık etmekten,haksızlığa uğramaktan,

Saygısızlık etmekten ve saygı görmemekten

Sana sığınır,yalnız yadım dilerim Sen’den.”

Asla sıradan biri değildi ama,yine

Yaşantısı sıradan bir insanmış gibiydi,

Gösterişsiz,dupduru,gönülsüz,öylesine…

Çünkü O peygamberdi,Allah’ın Elçisi’ydi,

Üstün yaratılışlı,ahlaklı,erdemliydi…

Velhasıl O,her çağda herkes için örnekti,

Görebilenler için bulunmaz bir nimetti.

O’nu seven sayana,O’nu örnek alana

Yaradan’ın Katı’nda saygınlık kazandıran,

İnsanlar arasında seçkin yere oturtan,

Onurlu,özgür,aşkın,değerli,mutlu kılan…

Bir insan,zamanların/mekanların üstünde,

Bir insan Yaradan’ın kozmik eğitiminde,

Çok özel donanımlı,seçkinlerin seçkini,

Bir insan,insanlığın şaşmaz önderliğinde

Çağlar’ı çağırıyor sonsuzluk iklimine

İnsan’ın uzun zaman ayrı kalan yurduna…

O

Sonsuzluk gülşeninde

Sonsuz goncalı bir gül.

Sonsuzluk ormanında

Sonsuz tomurcuklu dal.

Sonsuzluk zindanında

Sonsuz şamdanlı çerağ.

Sonsuzluk vadisinde

Sonsuz debili nehir.

Sonsuzluk gurubunda

Sonsuz güneşli fecir.

Sonsuzluk fanusunda

Sonsuz yanışlı kandil.

Sonsuzluk hasadında

Sonsuz daneli başak.

Sonsuzluk ağacında

Sonsuz şebnemli yaprak.

Sonsuzluk burçlarında

Sonsuz hilalli sancak.

Sonsuzluk meydanında

Tuş olmayan pehlivan.

Sonsuzluk ordusunda

Sonsuz gözlü komutan.

Sonsuzluk kuşağında

Sonsuz renkli kehkeşan.

Sonsuzluk seferinde

Sonsuz kollu kahraman.

Sonsuzluk kitabında

Sonsuz anlamlı kelam.

Sonsuzluk kervanında

Sonsuz görüşlü rehber.

Sonsuzluk umanında

Sonsuz çakışlı fener.

Sonsuzluk pınarında

Sonsuz kollu fışkırış.

Sonsuzluk evreninde

Sonsuz kadirli yıldız.

Sonsuzluk yangınında

Sonsuz alevli yanış…

Sonsuzluk dağlarında

Sonsuz cihetli zirve.

Sonsuzluk bestesinde

Sonsuz oktavlı nağme.

Sonsuzluk göklerinde

Sonsuzluk kanatlı selva.

Sonsuzluk çöllerinde

Sonsuz hurmalı vaha.

Sonsuzluk mağrasında

Sonsuz frekanslı sayha.

Sonsuzluk okulunda

Sonsuz dilli öğretmen.

Sonsuzluk ocağında

Sonsuz kıvılcımlı kor.

Sonsuzluk yollarında

Sonsuz adımlı yolcu.

Sonsuzluk obasında

Sonsuz direkli çadır.

Sonsuzluk dergahında

Sonsuz himmetli mürşid.

Sonsuzluk mabedinde

Sonsuz secdeli alın.

Sonsuzluk şafağında

Sonsuz şölenli doğuş.

Sonsuzluk içre sonsuz…

R A V Z A

Aydınlanmış Şehir’in geçtik kapılarından

Yetiştik son tekbire yıldızların ardından…

Cananlar Cananı’nın keremiyle,lütfuyla

Vardık şanlı Elçi’nin huzuruna saygıyla.

Kapıldık aşk nehrinin uğultulu meddine,

Öteler ötesine götüren sellerine…

Ya Rasulallah geldik süklüm,püklüm kapuna,

Yaradan’ın izniyle şefaat umuduyla.

Dilim tutuldu,gönlüm “o an” da çağıldadı,

Dilin unuttuğunu çağ çağ gönül haykırdı.

Selam sana Aydınlık Çağlar’ın habercisi,

Selam sana En Yüce Mesaj’ın müjdecisi,

Selam sana gecenin,gündüzün efendisi

Selam sana sonsuz kez gözdelerin gözdesi,

Selam sana güzellik ufkunun dolunayı,

Selam,sevda göğünün kavuşmayan yıldızı…

Ey,bizi çağlarüstü yol’a yönelten serdar,

Ey,gök kapılarını aralayan bahtiyar,

Ey,vahdet merceğinin sonsuz tayflı odağı,

Ey, mutluluk yurdu’nun nur dokulu sancığı,

Ey,çağları ardından sürükleyen has insan,

Ey,tekmil savaşlardan yengin çıkan kahraman,

Ey,gönüller sultanı,sevgiler üstü sevgi,

Düşüncede,duyguda zirvelerin zirvesi.

Ey,bütün zamanların mekanların içinde

Yaratılmışların en yiğidi,hayırlısı,

En alçakgönüllüsü,en yüksek akıllısı,

En merdi,en müşfiği,en dürüstü,güzeli…

Zamanların bağrına basılan aşk tuğrası,

“Levlake levlak,lemma halaktül eflak” sırrı

Fecir bakışlarından fışkıran feleklere…

Mevsimler sütü mevsim,iklimler üstü iklim,

Sonsuz dallı ağacı en olgun yemişlerin…

Yerin dağdağasından,göklerin saflığına

Doğru kanatlanışı ruhun haykırışlarla…

Çılgın kasırgaların durulması anide,

İnen kara yelkenler ayrılık denizinde…

Göz yaşlarımız dinmez günahlarımız için…

Biz senin huzuruna bir Işık Devleti’nin

Alınları nişanlı yurttaşları olarak

Gelmeliydik ey Resul,yüzyılları aşarak…

Asıl göz yaşlarımız hazdan olmamalıydı…

Yıllardır,yüzyıllardır tağut’un oyuncağı

Olmamızın verdiği utançtan olmalıydı…

O günlere ermemiz ah bir bilsek yakın mı?

Göz yaşından,utançtan,kırık bir kalpten başka

Sunacak bir şeyimiz olsaydı ya ah,sana…

Dünyanın hay-huyundan kurtulduğum zamanlar

Buluştuğum o kutlu,ışıltılı Sayfalar

Umulur ki kılavuz olur yollarımızda,

İblis’in sinsi sinsi kurduğu tuzaklarda…

Şahsen yüzüm yok senden şefaat dilenmeye,

Layık biri değilim çünkü seçkin Ümmet’e.

Hayal kırıklığımı mazur gör,endişemi…

Başta biz,göremedik sana layık Ümmet’i…

Çoğu bakışlar donuk,yüzler soluk,anlamsız,

Davranışlar kırıcı,gönüller uzak kalmış.

Bu iklimden bir soluk,bir lezzet alamamış…

Gizleme,görüyorum ılık gözyaşlarını

Sonsuz goncalar açan gülşen yanaklarından

Şebnem şebnem süzülen rahmet sağnaklarını…

Madem Sen varsın,umut var demektir her zaman,

Gürleşiyor aydınlık ufuklarda anbean…

A K S A

Sen ey,ilk göz ağrısı,dinmek bilmez sancısı

Nişanlı alınların,nebülöz gönüllerin

Yeryüzünden göklere açılan aşk kapısı,.

Birinci basamağı vuslat merdiveninin.

Izdırab ağacının çekirdeksiz hurması,

Ebedi gönüldaşı Mabedler Mabedi’nin,

Anısıyla onurlu Dareyn Efendisi’nin…

Burak Süvarisi’nin göz,ayak,alın izi

Bağrını yakmıyor mu yüreğinin ateşi…

Kopan fırtınaları güçlendiriyor ruhta

Söyleşen güvercinler mahzun revaklarında…

Akıllar dondurucu,gönüller ürpertici

Evrenleri kuşatan rengarenk kuşaklara

Duymuyor musun seni çağıran Işık-Ses’i…

Ey,çağların övüncü,peygamberler otağı,

En seçkin cemaatin sonsuzluk secdegahı.

Muradım “taş” üstünde bir göz izi olmaktır,

Yerler zamanlar üstü boyayla boyanmaktır.

Sana yan bakan kimler,varsa söyle bilelim,

Zakkum bahçesinden gül dermeyi öğretelim,

Dürelim dürüm dürüm zamansız mekanları…

Çağlar’ın en karanlık bakışları altında

Yıllardır,yüzyıllardır dinmiyor ızdırabın.

Izdırab!En değerli armağanı inancın!

Kanayan bir yarasın canın şah damarında,

Ey Mabed,içimizde açan sonsuz al gülsün.

Sen herkesten çok bize yakınsın,yaraşırsın,

Yarana tuz basanlar bırak son bir kez gülsün.

Yalancı hekimlerin hünersiz ellerinde

Gül elleri,kolları bağlanmış,yarı baygın

Açıyor gözlerini içine karanlığın…

Zalimler,hokkabazlar,firavunlar,tiranlar,

Sığınacak bir ilah,bir kovuk arasınlar!

Çil yavruları gibi dağılsın,yok olsunlar

Hidayetin mevsimsiz ışık vadilerinde…

Yakındır başlarına geçmesi planlarının.

Dev’in yorgun bedeni yeniden güçlenecek!

Gitgide alçaklaşan,küstahlaşan,kokuşan

Kali-Yuga’nın kanlı beton yığınlarının

Arasından önlenmez bir coşkuyla fışkıran

Usul usul serpilen,gürbüzleşen bir çiçek

Elinde sütunları sarsarak yürüyecek…!

Yeni bir Çağ başlıyor,onlar istemese de!

Temeli atılıyor yepyeni bir dünyanın,

Gezegen aydınlık bir Kapı’nın eşiğinde…

Bir dünya ki sevginin,özgürlüğün,barışın

Başlarda tac olduğu gününde,gecesinde…

Sana uzanan eller kurusun,aksın gözler,

Yüreğini serin tut,sabret,yakındır zafer…!

Ey Aksa,uzak değil dinmesi can ağrının…!

TEVHİD/MUVAHHİD

Tan yeri ağarıyor hicran ufuklarında,

Evrenler ürperiyor Vuslat’ın kollarında,

Vahdet’in çığlıkları sarsıyor zamanları,

(Varlığın anlamına anlam katıyor Nazar…)

Hayatın şifreleri çözülme umudunda…

İçimizde Ölümsüz Sevgili’nin nefesi,

Devriliyor tağut’un kara bahtlı putları…

(Düğümler çözülüyor kader yumaklarında…)

Muhteşem bir Çağrı’nın frekanssız yankıları

Uykularını zehir ediyor zalimlerin,

Vuruyor can evinden kendini bilmezleri,(…kaya yüreklileri,)

Akın,akın iniyor göklerden nur kanatlar,(…güvercinler,)

Hisarları yerle bir ediyor muvahhidler,

(Haksızlıklara kıyam ediyor has yiğitler,)

Hilaller,dolunaya dönüyor alınlarda,(…bakışlarda,

İniyor karanlıklar üstüne aydınlıklar, ufuklarda,)

Doğuyor sinelerden Güneş’in güneşleri…

21-25 R.Evvel 1434/2-6 Şubat 2013

Çeşme

N A M A Z – I

B E S M E L E

Yaradan’ın adıyla başlanmayan bir işde

Ne renk vardır,ne koku,ne hayır,ne bereket,

Yaradan’ın adının geçmediği bir sözde

Ne bir derinlik olur,ne anlam,ne letafet.

Gelin hayat bulalım,”en güzel kelime”yle,

Gönüller fethedelim ışık tebessümlerle,

Can verelim yaşamak nedir bilmeyenlere…

G İ R İ Z G A H

Namaz Din’in direği,gözlerimizin nuru (1),

Hüzünlü gönüllerin vaz geçilmez tutkusu,

Sonsuzluğu tatmanın,yaşamanın coşkusu,

İman denizlerinin en değerli incisi,

Sevgi bahçelerinin misk kokulu meyvesi,

Mü’minin sinesinden fışkıran nur gayzeri.

Namaz evrenin dili,kanı,canı,iliği,

Damağımızın tadı,başlarımızın tacı,

Gözlerin bakışını sonsuzlaştıran açı,

İnsan davranışında zirveler üstü zirve,

Boyutlar üstü boyut duyguda,düşüncede.

Kapımızın önünden akan debisiz ırmak(2),

Günde en az beş sefer bu Irmak’ta yıkanmak…

Ezel pınarlarından,ebed ummanlarına

Kavuşmanın tek yolu,başka yol mu var yoksa?

Ruhun sonsuz goncalar halinde açılması,

Feleklerin üstünden başlara saçılması,

Sonsuz güvercin olup candan cana konması…

Namaz,Din’in direği,gözlerimizin nuru… (ufku)

____________________________________________________________

(1),(2): İki hadisten mülhem.

S A B A H

Tan yeri ağarıyor,uyumak vakti değil,

Şimdi taze bir güçle bilenme zamanıdır.

Gün bin bir sürpriziyle bizi beklemededir.

Şafak karanlıklara son yumruğu vurmaktır…

K U Ş L U K

Kuşan pusatlarını zorlu savaş başlıyor,

Sonsuz cepheli hayat kavgası kızışıyor…

Ö Ğ L E

Güneş gibi aydınlık,güneş gibi çalışkan

Bir insan olarak çık sağ ayakla kapıdan,

Karış kalabalığın uğultulu seline…

Yürü,geç bataklıklar,çağıltılar içinden

Saf bir ışık fışkırsın yüreğinden,yüzünden…

Giriş her zamankinden daha şevkle işine ,

Herkese eşit davran,eşi,dostu kayırma,

Her dem mütebessim ol,adaletten ayrılma.

Dürüstlük andın olsun,hoşgörü ibadetin,

Hakk’ın hoşnudluğunu kazanmak tek dileğin.

Çalış,çabala,didin,terle insanlar için…

Yarım saat ara ver dünya’ya,ahret’e koş,

Teraziyi dengele,kalmasın bir kefe boş…

İ K İ N D İ

Yolun yarısı bitti,atlar soluk soluğa,

İniş başlıyor şimdi doruktan aşağıya.

Yukarı çıkış kadar,iniş de kolay değil,

Yokuş aşağı inmek daha tehlikelidir.

Tedbiri elden brakma iniş ve çıkışlarda,

Kalırsın bir başına sonra çöl ortasında!

Ne yüzüne bir bakan,ne el uzatan olur,

Sana Mevla’dan gayrı dost ve yardımcı yoktur.

A K Ş A M

Gün kavuştu,gölgeler siliniyor anbean,

Ufuklar yalım yalım gönül yangınlarından.

Umut kapılarının kapanmasından önce

Otur hesabını dök bir günün ince ince,

Duy yükselen sesleri nedamet gayyasından…

E V V A B İ N

Akşam,yatsı arası evvabin zamanıdır,

Evvabin karanlığa atılan kor imzadır.

Bastıran karanlığın içinde öbek,öbek

Beliren ışıkların asıl kaynağı yürek.

O ışıklarla ancak aydınlanır yüzyıllar,

Mağaralar,kanyonlar,labirentler,ehramlar…

Y A T S I

Elden geldiği kadar yatsıyı geciktirin,

Camlardaki ışıklar solgunlaşsın bekleyin!

Bu saatler başkadır mevsimler üstü iklim,

Toplanma zamanıdır en olgun yemişlerin.

Leziz yemişleriyle ufuksuz bahçelerin

Dolsun sepetleriniz,devşirin kardeşlerim.

Hayatın yaşanmaya değer dolu,dopdolu

Çağlar üstü “anlar”ı,özgürlüğün coşkusu…

Anlaşılır evrene sığmadığı inancın,

Ve evrenin bir nokta bakışlarında canın.

Açılır sayfa sayfa,dürüm dürüm dürülür,

Evrenler can gözüyle daha güzel görünür.

Ateş döşeli Yol’da yalın ayak yürünür…

T E H E C C Ü D

El-ayak çekilince evrenlerle birlikte

El bağlanır Huzur’da,yüz sürülür secdeye,

Sonsuzluk yankılanır sineler sinesinde.

İner nur sağnakları gönül zirvelerine,

Ve tadına varılır ilahi ızdırabın..

Kozmik sinyaller gelir ötelerinden Arş’ın…

Med-cezirin öfkesi,göklerin iniltisi

Arasından sezilir kısık bir horoz sesi…

T E S B İ H

Çalab’ın güzel,şanlı,ölmez isimlerini

Anmaktan daha mutlu eden ne var yüreği.

Teslim etmek borcumuz O’nun yüceliğini…

D U A

Duanın bir zamanı,bir yeri olmasa da

Kutlu,seçkin vakitler vardır Rahman Katı’nda.

O vakitler rahmetin,bereketin,izzetin,

Bulut bulut indiği demlerdir sekinetin.

O müthiş anlar meddin patlayışı kıyıda…

Sonsuz sütunlu,sonsuz kubbeli tapınakta

Kan ve ilik,Mücib’e yay boyu yakınlıkta.

İnancı her solukta yenileme sevinci,

Ölümsüz And’a bağlı kalmanın güvencesi.

Bize bizden yakınsın,bilirsin içimizi,

İki şey diliyoruz ya Rab,lütfet,kerem et;

Müslümanlara vahdet,ümmet,cihat bilinci,

Tüm cephelerde nusret,sapkınlara hidayet…

İslam’ı insanlara,bahtsız çağdaşlarıma

-Müslümanım diyenler anlıyor mu acaba?-

Anlatabilmek için neler vermezdik,neler…

Siz ey,gelecek çağlar,bahtlı kardeşler sizler,

Ortak olur musunuz akkor göz yaşlarıma…

F A T İ H A

Bir şeyler bulduysanız eğer bu mısralarda

Gönlünüzü hoş eden duygular,düşünceler,

Ey Çağlar üstü Yol’da Ebed’e yürüyenler,

Samed’den gayrı ilah tanımayan mutlular,

Ve yalnız, ancak O’ndan yardım dileyen kullar,

Dünyada ahirette nimetlere erenler,

Garip kardeşinizi anın bir “fatiha”yla…

N A M A Z - II

Sonsuz kubbeli,sonsuz kıbleli

Olağan üstü bir mabed evren.

Her an,her nokta O’nu anmakta…

Her an duyulur ezan sesleri

Mahzun ruhları tutuştururca

O ulvi çağrı gelir derinden,

Allahüekber,Allahüekber…

Derin bir saygı,huşu içinde

Resuller şahı durmuş Divan’a,

Ak bir cübbe var üzerlerinde,

Parlak bir hale soy başlarında.

En ön sıraya geçmiş enbiya,

Gerçek bilginler,saf saf şehidler…

Ve inananlar her dereceden,


Bu avazlarla,uğultularla

İnliyor,tir tir titriyor evren.

İnanan,seven,tapan gönüller

Kesiksiz ışık sağnaklarında

Varıyor yalım yalım secdeye.

Allah,melekler,tüm evrenliler

Eşiz,ilahi tebessümlerle

Bakıyorlar bu güzel tabloya…


NAMAZ-III

Namaz,

İnsan davranışlarının en anlamlısı,en evrenseli,,duyguların en sadesi,

en yücesi,en derini,en samimisi,en mükemmeli,

Namaz,

Kulun Allah’la arasındaki perdeler olan bütün beşeri,süfli şeyleri ardı-

na atarak,”En Büyük”O’nun olduğunun bilinci içinde O’na yönelmek fiili,

Namaz,

Peygamberler Peygamberi’nin gözünün nuru,mü’minin miracı,mave-

raya açılan sonsuz pencere,ruhun gözleri,

Namaz,

Ezelden gelip,ebede akan,günde beş kez arı-duru suyundan yıkandı-

dığımız,yunduğumuz huzur nehri,

Namaz,

Olağanüstü gezi dönüşü Yüceler Yücesi’nin has kullarına lütfettiği

ilahi armağan paketinden çıkan armağanların en güzeli,en değerlisi,

Namaz,

Maddenin,zamanın,mekanın üzerine çıkarak,ruhun,bedenin,beynin

hücre hücre,atom atom Hakk’a yönelmesi,güneş,nebülöz kesilmesi,

Namaz,

Din çadırının direği,takva elbisesinin ipliği,miraç yolunun burağı,

Namaz,

En şerefli alınların topraktaki izi,en asil başların ölümsüz fikir tacı,

en doğru dillerin ebedi zikri,

Namaz,

Mü’minin kainatın ruhuyla buluşması,kaynaşması,varlığının nuruyla

yunması,arınması,yanması,kavrulması,reca boyasıyla boyanması,

Namaz,

Hayat ufkunun genişlemesi,yükselmesi,derinleşmesi,tutuşması,sonsuz-

laşması,kainatların bağıra dolması,

Namaz,

Ruhun tağut’un kurduğu tuzaklardan kurtulması,hilelerinden emin

olması,

Namaz,

Evren(ler)in coşkusu,saygının,sevginin,teslimiyetin,feragatin,tevazuun

doruklaşması,

Namaz,

Elif’lerle,vav’larla,sad’larla,ha’larla,dal’larla,bedenin-ruhla birlikte-

yazdığı muhteşem yazı,

Namaz,

Ruhun karanlıkları ışık tarrakalarıyla tarayan projektörü,Güneş Siste-

mi’nin hayat dolu gezgeni,

Namaz,

Mü’mine çağlar,kuşaklar,sıratlar…aşırtan ışık kanatlı kuğu,

Namaz,

Ruhu ötelerin ötesine çağıran münadi,gök sofrasının tuzu,bengi-su

çeşmesinin altın musluğu,

Namaz,

Vuslat gecesinin en parlak yıldızı,kainatın ruhunu saran ondurucu sızı,

yakin kuyusunun çıkrığı,dolabı,kovası,

Namaz,

Selim aklın kılavuzu,mutmain ruhun can yoldaşı,sevgilisi,,nefesi,kainat

güldestesinin eşsiz manzumesi,

Namaz,

Maddenin manayla savaşında,mana orduların yöneten,sevk ve idare

eden,yönlendiren,zafere ulaştıran komutanlar komutanı,

Namaz,

Müslümanın damarlarında dolaşan alev-kan,büyük ve küçük savaşla-

rın kazanılmasında rol oynayan en büyük takviye kuvveti,

Namaz,

Evrensel Senfoni’nin en tiz,en ürpertici,en büyüleyici ezgilerinden biri,

belki en büyüleyicisi,

Namaz,

Saygıya en çok layık olana,en güzel,en anlamlı biçimde saygı gösterisi,

Namaz,

Kainat mabedini tezyin eden nakış,çini,kubbe,sütun,vitray,revak,oyma..

ustası…

Namaz,

Mü’minin hayatını gün gün,saat saat,an an etkileyen,düzenleyen,güzel-

leştiren terbiyeci,

Namaz,

İnsanın “kulluğunu” haykırmasını somutlaştıran “özgürlük” bestesi,

Namaz

Tağut’un toprağında elini kolunu sallaya sallaya çevresine sevgi,umut,

güven…saça saça dolaşan yiğitler yiğidinin ışık kalkanı,

Namaz,

İman yayından fırlayarak imansızlığın kalbine saplanan ışık ok,

Namaz,

Öylesine büyük,öylesine muazzam,öylesine ketum ,öylesine gizemli ki,

yaşamadan anlamaya,anlatmaya imkan yok…

S I R A T K Ö P R Ü S Ü

Sur’un frekanslar üstü sesi yankılanırken

Issızlığa bürünen Arasat Meydanı’nda,

Rahman’ın Divanı’ından yüz akıyla çıkanlar

Ayakları kanatlı geçiyorlar Köprü’den.

Tutuklulara geçit vermiyor yalazalar.(görevliler.)

Kıyamet’in ardından değişen boyutlarda

Ölümsüzlük Yurdu’nun sonsuz nimetlerini

Paylaşmayı hak eden mü’minlerin peşinden

Rahman’ın rahmetine müstahak olmayanlar

Ümitsizce duyurmak istiyor seslerini…

Son nedamet bir yarar sağlamıyor yazık ki!

Ümitsizliğin sonu hüsrandır nasipsizler!(…kuşkusuz ki!)

G Ü L - I

Kumları eşeleyip çölün sonsuzluğunca

Bir gül fidanı dikti kutlu eller usulca.

Göklerden hevenk hevenk serpilen alevlerle

Serpildi,serpildikçe gonca gonca oldu gül.

Kavurucu soluklar su,hava oldu ona,

Dalıyla,budağıyla,yaprağıyla yandı gül.

Kervanlar kondu,göçtü,bülbüller kondu,uçtu,

Misk kokan gölgesini hiç esirgemedi gül.

Kırkayaklar,yılanlar yürüdü sinsi sinsi,

Köklerini daha bir derinlere saldı gül.

Koparılan her dalı düştüğü yerde bitti,

Daha gür filiz sürdü,kuşakları sardı gül.

Her yaprakta sonsuz çiy,her çiyde sonsuz ışık,

Her dalda sonsuz tomur,her tomurda sonsuz gül.

Nehir akıp geçtikçe köprülerin altından,

Zamanların üstünde mekan tutar oldu gül.

Evren bahçelerinin odur her dem gözdesi,

Mahzun,soylu bülbülün tek aşkı,tesellisi.

G Ü L - II

Bir ormanday(d)ım,derin,karanlık bir ormanda…

Dikenler,çalılıklar,bataklıklar,kanyonlar,

Mağaralar,çavlanlar,ırmaklar,sıradağlar,

Bildiğim,bilmediğim iklimler,renkler,sesler

İçinden,zamanların/mekanların üstünden

Yürüyor(d)um tarifsiz duygular,düşünceler,

Hüznün som alev tacı mevsimsiz çiçeklerden,

Galaksiler,yıldızlar,nebülözler,evrenler,

Yıldırımlar,şimşekler,kasırgalar başımda…

Ormandan çıktığıma sevinirken karşıma

Çöller çıktı,ufuksuz çöller haykırmalarla…

Kaplanlar,kırkayaklar,ceylanlar,ulumalar,

Buğday yüklü kervanlar,hevenk hevenk hurmalar,

Güvercinler,kartallar,örümcekler,çığlıklar…

Bir volkanın bağrından kopan lav ırmağının

Kıyısından geçerken her yanım yalım yalım,

Bir nur sağanağıyla sarıldım,dona kaldım

Sona erdiği yerde alaca karanlığın…

Bir gül,iri bembeyaz bir gül,alev yapraklı

Benzersiz kokusuyla genzim yandı,canlandı

Közleşmeye yüz tutmuş ocağın yalazları…

Gördüm yüksek ufukta gizemli atlıları…

Bakışlarıma sinen kokusundan,renginden

Renk aldı,koku aldı,çok göz,çok el,çok gönül,

Sevdanın çöllerinde bülbülün hasretinden

Sonsuz goncalar açtı,sonsuz renge girdi gül…

Yıllardır,yüzyıllardır bekler gibi bu “an”ı,

Derinden,ta derinden katmer katmer seslendi;

“Gel,sensin beklediğim nicedir,gel,der beni…”

Yaklaştım usul usul,dudaklarımda dua,

Duydum iliklerimde mutluluk çığlığını.

Armağan ettim onu gördüğüm ilk çocuğa,

Ve gül çocuk yürüdü gül pembe şafaklara…

G Ü L – III

Ariflerden bir kişi

Bir gül ağacı gördü

Dalları gökten sarkmış…

Doldurmayı diledi

Güllerle eteğini

Sunmak için dostlara…

İçinden aydınlanmış

Ellerini gülleri

Dermek için uzattı.

Gülün kokusu onu

Öyle sermest etti ki,

-Bir anda o kokuyla

Tutuşan,alevlenen

Aşk’a aşık ruhunu,-

Ne bir gül derebildi,

Ne dönebildi geri…

Ne güzeldi(r) koklarken

Ölmek bir sarı gülü…

O R U Ç

Oruç,

Tağut’un amansız saldırılarına karşı durmaktan öleyazan ruhu,doping yapılmışçasına güçlendiren,şahlandıran ilahi serum,(aşı)

Oruç,

Sabır atının kamçısı,iman kervanının kılavuzu,erdem peteğinin balı,

Oruç,

Sidretü’l Münteha müjdesi,Tuba meyvesi,Ravza kokusu,Kabe coşkusu,Kevser şarabı,

Oruç,

Melek gülümsemesi,peygamber bakışı,Allah hediyesi,

Oruç,

Ruhu zamanlar,mekanlar üstü boyutlara,kuşaklara sıçratacak kadar özgürlük bahşeden ışık-kanatlar,

Oruç,

Yedi iklim,yedi kuşaktaki “dünya,ahiret kardeşleri”ni birbirlerine daha bir

yaklaştıran,kaynaştıran kutsal bağ,

Oruç,

Ruhun izzeti,nefsin zilleti,bedenin atom,atom lezzetlenmesi,

Oruç,

Maddenin ruhu saran bukağılarının parçalanması,davranışların zaman/mekan üstünde daha bir

genişlemesi,yumuşaması,güzelleşmesi,evrenselleşmesi,

Oruç,

Ruha karakışta,karda,tipide,fırtınada,yangında ebedi baharı getiren cennet iklimi,

Oruç,

En büyük düşmana karşı “en büyük savaş”ı kazanmak için ,”ebedi zafer”e ve mutlak barışa çıkan kapıyı açan en güzel el,

Oruç,

Kavganın,kargaşanın,savaşın,çölde kalan yolcunun,darda kalan borçlunun üzerine tü, tül inen serinlik,sekinet.,

Oruç,

Günbegün büyüyen,büyüdükçe ışıltısı gürleşen hilal gibi içimizdeki karanlıkları kovan ışık fırtınası,ruhun kararan ufuklarına doğan fecir

aydınlığı,

Oruç,

Evrensel Mabed’in güvercin kubbesini tutan en önemli sütunlardan birisi,

Oruç,

Meleklerin kanat sesi,cihat hamurunun mayası,Fidevs’in,Adn’ın konuksever

ev sahibi,Reyyan kapısının karşılayıcısı,

Oruç,

İfrit ordularının önüne çekilen aşılmaz sed,

Oruç

Gönül bahçelerine düşen rahmetler üstü rahmet,

Oruç,

Aklın ve ruhun ufuklarını katmer,katmer açan,genişleten ,idrakin sınırlarını zorlayan olağan üstü kozmik enerji,

Oruç,

Toprağımızı bereketlendiren,bahçelerimizi çiçeklerinden,gönüllerimizi

ziynetlendiren,elmaslaştıran,kristalleştiren cennetlerden gelen ışık-su-alev ırmağı,

Oruç,

Beyni Allah düşüncesinden,ruhu Allah sevgisinden başka her türlü düşünceden arıtan imbik,bakışlara anlam,acılı yüzlere tebessüm,gönüllere

safa,kaslara güç veren em,

Oruç,

Dağların,ufukların,kuşakların,yıldızların,galaksilerin ardından,ötelerin ötesinden gelen kutlu haber,

Oruç,

İman sofrasının tuzu,iftar çorbasının lezzeti,mü’min yüreğin sevinci,

övüncü,

Oruç,

Cennet kapısının tokmağı,cehennem kapısının kilidi,Kur’an bahçesinin mevsimler,iklimler üstü,sonsuz goncalı gülü,

Oruç,

Damlarımıza,sokaklarımıza,avlularımıza,omuzlarımıza konan kuzgunların

bembeyaz güvercin öbeklerinin çığlıklarıyla kovalanması,

Oruç,

Peygamber,güneş,gelin ….balıklarının yüzebildiği,köpek balıklarının,

piranhaların,baraküdaların…giremediği süt denizi,

Oruç,

Közlerin,aynaların üzerini örten kül,toz tabakalarını kaldıran,yollarımızın

üzerlerindeki çer-çöpü temizleyen,zaman okyanusunda yol alan teknenin yelkenlerini şişiren,

gözlerimizdeki,gönüllerimizdeki perdeleri aralayan meltem,

Oruç,

Evrensel Site’nin kapılarında,burçlarında geceli,gündüzlü nöbet tutan yiğit

nöbetçi,

Oruç,

Tağut’un boynuna,ayaklarına dolanan bukağı,sonsuz alev başlı nefis atının dizginlerine vurulan ipek gem,

Oruç,

Onulmaz sanılan yaraları onduran merhem,dilsizin dilini,sağırın kulaklarını açan kelime,kötürümü koşturan arzu,

Oruç,

İman kitabının fatihası,sevgi bahçesinin orkidesi,barış mabedinin mihrabı,

kalb gözünün merceği,ruhun mehdisi,

Oruç,

Sabır,barış,adalet,iman,”insanlık”,”kulluk” yarışında yüksek dereceler

ve Ölümsüz Sultan’ın hoşnudluğunu kazanmak için koşulan sonsuz yarış pisti…

İ F T A R-2

Son yazın son günleri,akşam üstüne doğru,

İmbatın iliklere işleyen soluğunu

Bağrımda duya,duya yürüyorum coşkulu(…uyla)

-Evrensel iradenin kusursuz hendesesi

Olağanüstü uyum,denge mucizesiyle

Hayranlıktan da öte esriyen yüreğimle…-

Sonsuz boyutlu gökler altında dağ yolunda…

Alev yakamozlarla ürperen turkuvaz su,

Can okyanuslarını kabartıyor doğrusu…

Ufuksuz bayırların can yakıyor nefesi,

Yalnızlığın hüznünü deriyorum bağ(r)ımdan.

(Hüzün devşiriyorum yalnızlık ağacından…)

Her yerde Sevgili’nin rengi,kokusu,sesi,

-Ne güzeldir tüketmek ömrü O’nun yolunda…-(…uğrunda…)

Tutuşan ufuklardan,çalılıklardan kopan

Kıvılcımlar sarıyor çevreni,evrenleri…

Kuşlar,kuşlar,bir başka coşkuluydular sanki!

İnsanların çoğunun fark edemedikleri

Olağanüstülüğün farkındaydılar belki!

En keyiflileriydi ağustos böcekleri…

Bereketli zeytinler,yemişler,çalılıklar

Arasında kesiksiz kıpırtılar,çığlıklar…(…fısıltılar…)

Hayat ovalarında akan gümrah ırmaklar,

Kıyısız ummanları saran kılcal damarlar…

Ev sahibinin sıcak,içten karşılayışı

Gürleştirdi içimi ısıtan kaynayışı…

Ufukları çıldırtan yangınlar esendikçe,

Göklerin maviliği laciverde döndükçe,

Daha bir serinleyen bahçedeki masaya

Bayanlar yavaş,yavaş başladılar servise…

Çorbalar kotarıldı kaselere ilk önce…

Derinden,çok derinden duyuldu Kutlu Çağrı,

Açılmayan kilitler dualarla açıldı,

Zincirler,bukağılar,mühürler parçalandı,

Özgürlük dallarının tomurları patladı…

Hüznüm yoğunlaşıyor,dönüyordu utanca

Nimet dolu tabaklar ardı arda dizildikçe…(Rızık…)

Bunlardan değil tatmak,isimlerini bile

Bilmeyen milyonlarca insan varken acunda(…kardeş…)

Düğüm,düğüm olmaz mı lokmalar kursaklarda?

Ya o olan bitenler üç-beş yıldızlılarda!

“Varsıl sofralarının ne başı,ne sonunda (*)

Bereket olmaz yoksul yoksa aralarında.”(Hayır…)

“Bizden değildir açken komşuları,tok yatan.” (**)

İnsan’a zırnık kadar katkısı olmayanlar

Omuzlar üzerinde taşınırken,bağrında

Hilaller,dolunaylar,nebülözler,ummanlar

Taşıyan yiğitlerin hallerinden kim anlar,

Kim hatırını sorar,seslerini kim duyar?

-Ağustos böcekleri bastırıyor belki de!-

Özlem fırtınaları büyürken bir yerlerde,(…yüreklerde,)

Pınarlar püskürmeyi bekliyor gözelerde…

Etliler,kızartmalar,leziz zeytinyağlılar,

Izgaralar,tatlılar,salatalar,meyvalar…

Ardından bardak,bardak gelsin tavşan kanları,

Şekerliler,sadeler ıslatsın damakları…

Bayram yapsın mideler,varsın inlesin açlar,

Bir tas çorba,bir yudum/lokma bulamayanlar…

Gülüş-oynaş,ekranda maçlar,olimpiyatlar,

Anlamsız muhabbetler,yavan şaklabanlıklar (…şakalaşmalar)

Yanında yer bulmakta güçlük çeken konular…(…zor yer bulan…)

Çelebiliğin dama atılan pabuçları,

Erdemin,zarafetin dinmeyen göz yaşları,

Adaletin ızdırab veren böbrek taşları!

Meydanları boş bulan nadanlar,kaltabanlar,

Atlarının nalları bal mumu kahramanlar!(…aşınmaz sanıyorlar!)

Nereden geliyorlar,nereye gidiyorlar?

“İnsan’ı başıboş mu brakılmış sanıyorlar?” (***)

Velhasıl,anlamından epey uzak kalınan

İftarların künhüne varır mıyız,ne zaman?(…ey…)

Ne zaman kurtuluruz kutsuz karanlıklardan?

______________________________________________________________

(*),(**);Hâdis

(***);Kıyamet Sûresi(75);Âyet;36

24 Ramazan-3 Şevval 1433(12-21 Ağustos 2012)

Çeşme

Ş E H İ D

Bağrında evrenlerin sema ettiği yiğit,

Aradığın arada çağlar üstü dava,git!

Silinsin gözlerinden ev-bark,ana-baba,yar,

Kucak açmış bekliyor seni ebedi diyar.

Davan öyle büyük ki,yüzyılları aşıyor,

Sen niçin ölüyorsun,pek az beyin kavrıyor.

Yıldızsız gecelerde sonsuz tarrakalarla

Yarılan ufuklar(d)a sensin giden atınla…

Kanının her damlası şifa Çağ’a,Çağlar’a,

Gözyaşın lezzet katar Havuz’un şarabına.

Çağlar doğar,kavuşur gönül bahçelerin(d)e,

Denizler tatlılaşır sen tebessüm edince…

Sen Tubâ’sın,yayılır gölgen Arş’ın altında,

Adın bir efsanedir ulu gök katlarında…

Alnında yanan şavkla aydınlanır yüzyıllar,

Şimşek bakışlarınla coşar,taşar ırmaklar…

Yarasalar güvercin olur avuçlarında,

Sultanlar Sultanı’nın “rıza tacı” başında.

Mabedlerin güneşli,ferah avlularında,

Kemerleri mercandan revakların altında,

Kuşların kursağında,rüzgarın kanadında

Akkor soluklarındır taşınan damla,damla…

Işık uygarlığının mimarları içinde

Anılacaktır senin şanlı adın ilk önce…

Sen ki,Çağ’ın,Çağlar’ın ruhunu aşk örsünde

Döverken yıldızlaşır kıvılcımlar evrende…

Kül,kül yığılır,tınaz,tınaz savrulur harman,

Tuz-buz olur kayalar ruhunun sayhâsından…

İnsanlık onur duyar,yücelir hatıranla,

Çağlar yön değiştirir bir adım atışınla.

Olgunlaşır bin meyve bir damla gözyaşınla,

Yüzyıllar’ın en ulu,en cömert Ağaç’ında.

Sen ey,kutsal çelengin en nadide çiçeği,

Firdevs saraylarının ey ölümsüz güveyi.

Şehid,ey şanlı şehid,kutlu olsun hicretin,

Uzat billur tasını bağrı çöl,çöl Beşer’in…

M Ü C A H İ D

Sen ey yanardağlardan coşkun,kartallardan hür,

Allah’ına “kul “olma sırrına ermiş gönül.

Önderin alemlerin yüz akı,efendisi,

Anayasan ilâhi sanatın mucizesi.

Vatanın tüm evrenler,ailen evrenliler,

Azığın,yiyeceğin sevgiler,iyilikler…

Ey Muhammed’e ümmet,ey göklerin sırdaşı,

Kâinat Devleti’nin haksever vatandaşı.

Haykır,haykır ki Çağlar ürpersin gür sedanla,

Unuttun mu verdiğin sözü “kalû-belâ”da?

Fevc,fevc gelinceye dek insanlar yüce Din’e,

Çalış,didin,melekler gıpta etsin cehdine.

Senin odanın şavkı olmalı en son sönen,(…yanmalı hiç sönmeden,)

Şafak görememeli seni döşeğindeyken.

İpi ilk göğüslemek sana yaraşır,sana,

Barış,sevgi,özgürlük,kardeşlik yarışında…

Atıl ölürsen şehid,sağ kalırsan gazisin,

Yerde,gökte parmakla gösterilen bir ersin!(…yiğitsin!)

Rahman,çağırmak için insanlığı Yol’una,

Seni seçti,ne mutlu,lâyık ol bu onura.

Sen hesap soracaksın Rabbine savaş açan

Ruhlarını tağut’a satmış firavunlardan.

Ayağının altına alıp çiğneyeceksin

Ruhsuz tanrılarını sahte havarilerin.

Küfrün çapullarına karşı sen insanlığın

Gözü pek fedaisi,rehberi olacaksın!

Ne varsa unuttuğu,yitirdiği Beşer’in,

Nurdan taslar içinde geri getireceksin.

Dalından koparılmış bir çiçek kadar mahzun,

Ruhun muştusu olsun ezilmişin,mazlumun.

Şölene gider gibi koşmalısın cepheye,

Davalar üstü dava nakış,nakış gönlünde.

Aç fetih sancağını,barış için savaş aç,(…cihad et,)

Yedi kat yere geçsin ışıksız yıldız ve taç.

Her adım atışında,her soluk alışında

Az daha “Müslüman” ol,coş,kükre müslümanca…

Senin her damla kanın değişilmez zemzeme,

Kuru sıkı atanlar su dökemez eline.

Senden kaçmalı korku ezan duymuş İblis’çe,(Şeytan’ca,)

Sana koşmalı zafer Rabbe giden dervişçe.(…aşıkça.)

Tek başına bir ümmet olabilmelisin sen,

Olabilmelisin ki,tağut korksun gölgenden!

Ak Yapı’nın harcını yoğur gözyaşlarınla(…kar yürek yaşlarınla),

Yükselt duvarlarını çilenle,imanınla…

Kutsal kıyamda en ön safta yer almalısın,

Sen ki,aşksın,barışsın,özgürlüksün,ışıksın.

Tek başında kalsan da yeryüzünde imanlı,

Yürü bataklıklarda,alevlerde dik başlı.

Evrensel Meş’ale’den tutuşturduğun başı,

Şavkı an,an gürleşen nebülöz gibi taşı.

Sen üç günlük hayatın insanı olamazsın,

İlk menzili şahadet baş koyduğun davanın.

Sen üstünsün her zaman,çünkü inanıyorsun, (…güçlüsün…)

Ün,şan için değil Hakk için vuruşuyorsun.(…didiniyorsun.)

Taşıyan olacaksın sen lekesiz alnında

Kutlu,göksel ışığı zamanlar,zamanlara…(…mekânlara…)

Sırtlan ulumaları,tilki iniltileri

Saptıramaz Yol’undan,ihlâsın tamsa seni.

Çalkalasın cihanı,Yüzyıllar’ı geçişin,

Putlar devrilsin bir,bir,patikalar yeşersin.(…yerlere geçsin,)

Bağrındaki volkanlar sönmez zafer gelmeden,

Kabul edemezsin tek bir çiçek meleklerden.

Ayağına dolanan bukağıyı kopar,at,

Uygarlıklar Anası kollarını açmış bak!

Sancak,ırz,namus,vatan,onur sana emanet,

Sen zaferlere hasret,zaferler sana hasret.

Ufuklar ağarıyor,gündoğumu yakındır,

Yiğidim yarın senin,yarın senin çağındır…

Yarın barış,kardeşlik,sevgi,ışık çağıdır,

Yarın bugünden yakın,yarın dünden uzaktır…

D E R V İ Ş

Alev ufuklar ardından gelen,

Sonsuz tayfların içinden geçen,

Lav ırmakları boyu kaynağa

Doğru kanatlı adımlar atan

Nergis bakışlı,gül yüzlü kimdir?

Bir yanda doruk,bir yanda gayya,

Bir yanda kara,öte yanda ak,

Bir yanda ölüm,bir yanda hayat,

Bir yanda kefen,öte yanda taht,

Bir yanda ağı,öte yanda bal,

Bir yanda zambak,öte yanda at,

Bir yanda güneş,öte yanda ay,

Bir yanda altın,bir yanda toprak,

-Nefis en büyük mütekebbirdir…-

O hiç birine bakmadan geçti

Sonsuzluklara çıkan O Yol’da

Bir nur demeti kesildi gitti,

İçimizde hep yankılanacak

Sonsuz bir çığlık brakıp ardında…

Bu adam,bu adam yanardağları

Söndürebilir gül sinesinde.

Bu adam ,bu adam nebülözleri

Taşıyabilir kirpiklerinde,

Bu adam,bu adam mesafeleri

Aşabilir bir soluk verişte,

Bu adam,bu adam çağlayanları,

Çevirebilir ateş seline,

Bu adam,bu adam karanlıkları

Barıştırandır aydınlıklarla,

Bu adam,bu adam tutsaklıkları

Dönüştürendir özgürlüklere…

Bu adam,bu adam yiğitçesine

İçine doğru,sonsuz içine

Yol alabilir yalnız başına,

Sevgi Atı’nın yelelerine

Konmuş,ilişmiş bir çiy damlası

Olarak her an buharlaşmayı

Göze alarak can ateşiyle…

M U S A L L A

Musalla taşında uzanmış yatar

Bu dünyada ömrü sona ermişler.

Orada aynıdır,yan yanadırlar

Bebeler,dedeler,erler,dişiler,

Gençler,ihtiyarlar,beyler,paşalar…

Yeşil örtüler altında susarlar

Diriyken dilleri uzun olanlar…

Eller kulaklar hizasına kalkar,

Geride kalırlar mallar,unvanlar,

Bakışları perdeleyen tutkular…

Hatun kişi/er kişi niyetine

Kıyama durur,el bağlar diriler,

Buğulu gözlerde,kor yüreklerde

Uzun sürmez yangınlar,ürperişler…

Ölüler mi diridir,diriler mi

Ölüdür sanduka sırtlandığında,

Sevenler mi ağlar,sevilenler mi…?

Açılan sonsuzluk kapılarında

Bekleyen kim Rıdvan mı,Zebani mi…?

T Ü R B E

Birdenbire bir ışık,bir nur topu halinde,

Yürürken dalgın,dalgın çıkıverdi önüme,

Bambaşka bir iklimde buluverdim kendimi.

Ovuşturdum bir daha,bir daha gözlerimi,

Gördüm ulu bir çınar altında yüzyıllara

Kutlu sinyaller veren kozmik ışımalarla

Aydınlanan uhrevi,derin,sade türbeyi.

Bir anlatılmaz hazzın sancısıyla ürperdi

Ruhum ki,sonsuzluğu haykırır gözlerimde.

Ruhum ki,O’na köle,gökyüzü özgürlüğe…

Yaklaştım usul,usul soluğumu tutarak,

Ölümsüz hatırayı incitmekten korkarak…

Ağaç’ın dallarına tünemiş güvercinler

Önce havalandılar,sonra yere indiler,

Kubbeyi çepeçevre kuşatan dinginliğe…

Sindirebilmek için içlerine,içime

Soludum o uhrevi havayı damla,damla,

Yüreğimde hicranın mumlarını yakarak,

Aklın perdelerini yırtmaya çalışarak,

Gizemli kitabeyi giriştim okumaya

Her şeyi doğru,yalın gören can gözleriyle…

Geçtim sonsuzluklara açılan kapısından,

Yürüdüm çağlar üstü O Yol’dan,hayatımdan

Ümit kesenler duydu frekanssız çığlığını,

Çember,çember yayılan ruhumun alazını,

Evrenlerdeki sonsuz yankılanışlarını…

Kemerler çatırdadı,kubbelerde çınladı

Gözyaşı ırmağının kıyısındaki dua…

Görülmeden duyuldu infilaklar ardarda…

D U A

Rabb’im bu alev denizlerinde,

Bu göz değmemiş cangıllarda,mangrolarda,

Aşk’ın çağlar üstünden geçen labirentlerinde

İstemem and olsun bitsin,geçen saniyelerim…

Sonsuz ufuklardan doğan,kavuşan

Güneşlerin,dolunayların,galaksilerin,

Süper-novaların kozmik parıltılarında,

Birbirleriyle halleşen gölgeler içinde,

Uğultular,yıldırımlar,şimşek çakışları altında

Güçlük çekmiyorsam yolumu bulmakta

Aydınlıklar aydınlığı olduğundandır rehberim…

Şükürler,sonsuz şükürler olsun Sana

Ey Güzeller Güzeli Rabb’im,

Yarattıklarının sonsuz katınca…

(1)

YEDİ GRUP(SINIF) İNSAN

Yüce Resûl buyurmuş kutlu hadislerinde;

“Yedi grup insan vardır ki,Kıyamet Günü’nde

Koruyacaktır Allah Arş’ının gölgesinde

Onları rahmetinin şemsiyesi altında.

1)-Halkını adaletle yöneten idareci,

2)-Ömrünü ibadetle süsleyen delikanlı, (…ibadet neşvesiyle…)

3)-Mescitlere dilbeste olan gerçek Müslüman (halis…)

4)-Allah için sevişen,Allah için görüşen,(buğzeden)

Allah işçin buluşan,Allah için ayrılan (birleşen)

5)-Allah’ın rızasını,Allah’ın sevgisini

Mihrab edinmiş soylu muhabbet yiğitleri (sevgi havarileri/kahramanları

Nefsine başkaldıran iffetli,güçlü insan,

Soluna verdiğinden,sağındaki duymayan,

6)-Sadakasını gizli veren cömert kahraman,,

7)-Yalnızken Rabbi anıp içten gözyaşı döken,

Yalnızlık anlarını zikirle,tefekkürle

Süsleyen,güçlendiren,yer yer temiz gönlünde,

Bestelediği yüce,soylu duygularını

Kirpiğinden damlayan,yanağından süzülen

Gür yaşlarla dillendiren,seslendiren

Alev-ışık harflerle Dost’a içini döken (…..kelimelerle/açan )

Duygu,düşünce,gönül,inanç,vefa insanı.” (sevgi)

Rabbimiz bu gruplardan biri kılsa(n) bizi de….

_____________________________________________________

(1):Hâdis

İSLAM’IN BOYUTLARI

Hiçbir güç hiçbir zaman boy ölçüşemez asla

İslam’ın zamanları aşan boyutlarıyla.

Boy ölçüşmek bir yana yaklaşmak bile O’na

Yürek ister,sevdalı alaz alaz bir yürek…

Atılmak sonsuzluğun çıldırtan kollarına,

Yanmak,kavrulmak,kül kül savrulmak kükreyerek…

İslam,galaksilerden atomlara dek sinen

Bir tılsımlı güçtür ki bilinmez sevilmeden.

Onun sınırlarının dışına çıkabilmek

Gibi bir düşünceye kapılmak bönlüğüne

Düşenlerin aklından zorları olsa gerek!

İnsan’ı “mü’min” yapan tansıklar üstü tansık.

-İnanma zamanıdır mucizelere artık…-

Mü’min,yani özgürlük,inanç,barış,kardeşlik,

Adalette,sevgide zirveler üstü zirve.

Hoşgörü,dayanışma,sabır,onur,yiğitlik,

Dürüstlük,sorumluluk,dostluk,selim düşünce…

Boyutlar üstü boyut,sevgiler üstü sevgi,

İslam,ışık anahtar açan tüm yürekleri…

D İ N

Din’i hafife almak,sırt çevirmek,horlamak,

Umutsuzluk,bahtsızlık burgacına kapılmak,

Zifir karanlıkları tan yerine yeğlemek,

Doruklardan inerek bataklıkta tepinmek…

Din ki,ışıktır,din ki sevgidir,kardeşliktir,

Hayatın her anını herkesle bölüşmektir.

Adalettir,kudrettir,özgürlüktür,barıştır,

Hoşgörüdür,umuttur,yiğitçe yaşamaktır,

İnceliktir,saflıktır,derinliktir,sabırdır…

Yanardağın,pınarın gümrah püskürüşünü,

Yer’in,ay’ın,güneş’in,evrenin dönüşünü,

Kirlenmemiş bir ruhun duru tebessümünü,

Kuşun şakımasını,ırmağın akışını,

Rüzgarın esişini,dağların heybetini,

Çimen yaprağındaki çiyin parıltısını,

Gül yüzlü bir annenin dalgırlı bakışını,

Işık vuran bir taşın sonsuz ürpertisini…

İnsanın kendisini görmezlikten gelmesi,

Sonsuzluklara çıkan Yol’dan geri dönmesi…

AŞK VE HAYAT

Birlikte sema ediyor muyuz

Galaksilerle,nebülözlerle?

Birlikte coşup akıyor muyuz

Süvarilerle,güvercinlerle…?

Birlikte sevip yanıyor muyuz

Pervanelerle,kor bülbüllerle…?

Yanıyor muyuz,yakıyor muyuz?

Öyleyse dostlar söyleyin bize,

Yaşıyor muyuz,yaşıyor muyuz…?

Niçin ürperir mumun alevi,

Neden genzimiz aniden yanar

Taşar,fışkırır içimizdeki

Okyanusların okyanusundan

Tuzlu şebnemler yuvarlanırlar

Çığ,çığ acının yamaçlarından…?

Neden aniden havalanırlar

Bülbüller gönül dallarımızdan,

Sonsuz galaksi yürecikleri…

Kalb ancak Rabb’i sevdikçe yaşar,

Ufuksuz,çağsız bahçelerinde

Sonsuz katmerli nergisler açar…

Akkor çakıllı kıyılarında

Sular önlenmez medlerle taşar…

Hicranın şeker yemişlerini

Vuslat tuzuna banar da tadar…

Can fatihinin cilvelerini

En büyük onur,iltifat sayar…

Hasatsız hayat harmanlarında

Sonsuz başlı bir at olur koşar.

Sönmez alevli fırınlarında

Somunlaşırlar saf,saf başaklar.

Açlığı tokluk,açlığı deva,

Aşktan ölmeyi vuslat sayarlar.

O ovaların ırmaklarına

Pınar olurlar,tat verir onlar

Ekmeğe,suya,kana,toprağa…

B O Y U T

O kadar uzağız ki Rabb’im İslamiyet’e

İnsan’ı meleklerden üstün kılan erdeme….

Evrene foton,foton sinen ebedi Ses’e

Kulak vereceğimiz yerde,birbirimizle

Dalaşıp duruyoruz,söz edilmeye bile

Değmez işler yüzünden sabah,akşam,gün,gece…!

Birliğe çağırıyor,kardeşliğe,vahdet’e,

Bakın evrenlerdeki dirliğe,düzenliğe…

Bakın nasıl çıkıyor gündüz içinden gece,

Ölüden diri nasıl,diriden ölü hele!

Kupkuru toprak nasıl kabarıyor,taşıyor,

Sonsuz mucizelerle yer,gök dalgalanıyor…

Bizden başka diklenen var mı Efendi’sine,

Bizden gayrı göz diken var mı özgürlüğüne,

Ah,var mı bizden başka geçen “kulluk”tan öte?

Tomurlar patlamıyor gönül bahçelerinde…

Mümkün değil müslüman-kul olmak Ulu Rabb’e,

“İbadet boyutu”na canlar yükselmedikçe…

“ A N “

Her şey o bir “an” da gizli,

Yoğunlaşmış o bir “an” da;

Geçmişler,hal,gelecekler,

Hepsi aynı Ses’in aksi.

Ve o bir “an”da pişerek,

Dumanları tüte tüte

Sunulan acıca yemek,

Kutlu,evrensel sofraya

Son konulan alevden kab.

Bir “an” da yenilen yemek,

Hüzün,coşkunluk,ızdırab,

Ezeliyet,ebediyet,

Cehennem,Araf ve Cennet…

Hep o bir “an” ın içinde

Fizik,metafizik,mana

Hamakat,cinnet ve de3ha…

Doruk doruk düşünce de,

Gayya gayya duygular da

Hep o bir “an”ın içinde

Her şey o “an” olur,biter,

Gündüz gelir,gece gider,

Ölüm gelir,hayat gider,

Ölümsüzlük bahçesinde

Solmayan renkler,çiçekler…

Levh-i Mahfuz,Elest Bezmi,

Mizan,Hesap,Mahşer,Divan…

O bir “an” da erer insan

Hem vuslata,hem hicrana,

O bir “an” da görür,duyar,

O bir “an” da görmez olur.

Karanlıklar,aydınlıklar…

Tüm dengeler alt-üst olur,

O bir “an” da olan olur…

YUNUS’ A HASRET

Yunus,ey Yunus hasretiz sana,

Senin evrene sığmaz gönlüne,

Yunus ey Yunus hasretiz sana

Senin çağları aşan sesine.


Senin aşkının yüceliğine,

Yunus,ey Yunus hasretiz sana

Senin katıksız dürüstlüğüne.


Senin sabrına,anlayışına,

Yunus ey Yunus hasretiz sana

Senin çilene,feragatına.


Senin mü’mince yiğitliğine,

Yunus,ey Yunus hasretiz sana

Senin hüznüne,sadeliğine.


Yaradılmışı hoş görüşüne,


Elin derdiyle dertlenişine.


Senin dilinin tatlığına,

Yunus,e

A L L A H - kanyilmaz.com siirler.pdf · A L L A H Cümle noksanlıklardan,uzaklıklardan Rabb’i...

Documents

Transcript of A L L A H - kanyilmaz.com siirler.pdf · A L L A H Cümle noksanlıklardan,uzaklıklardan Rabb’i...