Μια βόλτα στον Κορινθιακό

Μια ήρεμη καλοκαιρινή νύχτα ο Τζίμης, ο Ερρίκος και ο Χρύσανθος περπατούσαν στην παραλία της πόλης τους , το Ξυλόκαστρο…Ήταν δυο η ώρα και προχωρώντας μιλούσαν για κορίτσια. Ξαφνικά και ενώ μιλούσαν, ο Ερρίκος παρατήρησε μια περίεργη λάμψη βαθιά στο νερό. Είπε τότε και στους φίλους του να κοιτάξουν, αλλά η λάμψη, δυστυχώς, είχε εξαφανιστεί και δε τον πίστεψαν…νόμισαν, πώς τους κορόιδευε.

Τότε τους πρότεινε: αν τολμάνε, να πάρουνε τη

βαρκούλα του συγχωρεμένου του κυρ Γιάννη και να ανοιχτούνε στη θάλασσα, να κυνηγήσουνε τη λάμψη. Ήταν πολύ ριψοκίνδυνο αυτό που έκαναν γιατί ο Κορινθιακός φημίζεται για τις απότομες αλλαγές του. Υπόγεια ρεύματα σε επάλληλα στρώματα τον αναστατώνουν απρόσμενα. Μπήκανε στη βάρκα. Η θάλασσα ήταν «λάδι». Καθώς προχωρούσαν ολοένα και πιο βαθιά, ο Ερρίκος ξαναείδε τη λάμψη. Πάλι όμως ήταν μόνον αυτός που την είδε, οι φίλοι του τίποτα… Ξαφνικά η θάλασσα αγρίεψε. Τα νερά άρχισαν να αλλάζουν κατεύθυνση με αποτέλεσμα ο Τζίμης να πάθει ναυτία και να λιποθυμήσει.

Με πολύ προσπάθεια κατάφεραν να βγουν στη στεριά. Τότε ρώτησαν έναν ντόπιο ψαρά που συνάντησαν στο λιμάνι να τους πει, αν ξέρει σε τι οφείλεται αυτή η λάμψη. Αυτός τους είπε, ότι είναι ένα ψάρι που το λένε πεσκανδρίτσα.

Όταν ο Τζίμης συνήλθε τους είπε πως είδε ένα πολύ περίεργο όνειρο. Είπε «πως καθώς περπατούσαμε στην παραλία είδε πολλές λάμψεις να ξεφυτρώνουν από τη θάλασσα γέμιζε φαντάσματα…που απομακρύνονταν τρομαγμένα Δεν έδωσε σημασία, γιατί σκέφτηκε ότι ήταν δημιουργήματα της φαντασίας του. Κοιτώντας προς τη θάλασσα σκούντηξε τους φίλους του να κοιτάξουν. Και εκείνη τη στιγμή είδαν να ξεπροβάλει ο «Ιπτάμενος Ολλανδός»..

Οι πειρατές κατέβηκαν στη στεριά και άρπαξαν τα παιδιά. Πήραν ό,τι είχαν επάνω τους εκτός από το κινητό του Ερρίκου , γιατί ευτυχώς δεν το είδαν. Τους τράβηξαν μέσα στις σχεδίες που τους είχαν φέρει στη στεριά και από εκεί τους έριξαν στο αμπάρι. Εκεί συνάντησαν τον κυρ-Γιάννη! Υπήρχε η φήμη , ότι χάθηκε μέσα στη θάλασσα, και όχι ότι είχε πεθάνει, αλλά κανείς δεν περίμενε να είναι αλήθεια η φήμη αυτή. Πιάσαμε την κουβέντα μαζί του και τους είπε ότι δεν θα φεύγαμε ποτέ από εκεί μέσα».Αυτό ήταν το πιο τρομακτικό σημείο του ονείρου, είπε ο Τζίμης και έτσι ξύπνησε…

Ο Ερρίκος άναψε το φως του κινητού του για να δουν μες το σκοτάδι…Και τότε τι να δουν!;

Ήταν όλοι τους στο αμπάρι του «Ιπτάμενου Ολλανδού» μαζί με τον ..κυρ-Γιάννη. Δεν ήταν όνειρο του Τζίμη τελικά… ήταν η ..αλήθεια, ήταν όλοι τρομοκρατημένοι και παγιδευμένοι…

Και τότε το κινητό τηλέφωνο του Ερρίκου άρχισε να δονείται. Έπαιρνε τηλέφωνο η μητέρα του. Το σήκωσε και άκουσε ότι μαζί της ήταν και οι μητέρες των άλλων παιδιών. Δεν ήξερε τι να της πει για να μην τη τρομάξει και για να μην τους κάνουν κακό οι πειρατές … Στην ερώτησή της για το που είναι της είπε στη παραλία. Και τότε εκείνη άρχισε να ρωτάει διάφορες ερωτήσεις και τι έκανα εκεί όλη τη νύχτα. «Μιλούσαμε για κορίτσια», της είπε ο Ερρίκος και το έκλεισε. Απενεργοποίησε το τηλέφωνο για να μην τον ξαναπάρει και να σκεφτεί τι θα της ξαναπεί, μέχρι να δουν πώς θα εξελισσόταν η κατάσταση.

Ξαφνικά η πόρτα του αμπαριού άνοιξε και ήρθε η ώρα για δουλειά. Ένας από τους πειρατές τους έλεγε τι να κάνουν. Μόλις τελείωσαν τη δουλειά , κουρασμένοι και πεινασμένοι όπως ήταν, ζήτησαν φαγητό, αλλά αντί για αυτό τους πέταξαν στο αμπάρι ξανά. Τότε τους ήρθε μια καταπληκτική ιδέα: την ώρα που θα έκανα τις απογευματινές δουλειές να πήδαγαν στη θάλασσα και κολυμπώντας να έφταναν στην ακτή.

Έτσι και έγινε. Όλοι μαζί πήδηξαν από το πίσω μέρος του πλοίου στη θάλασσα και συνειδητοποίησαν ότι ήταν πολύ μακριά από τη στεριά. Στο βάθος του ορίζοντα ξεπρόβαλε το ιστίο από ένα περίεργο καράβι που έπλεε προς το μέρος των τριών φίλων. Όσο τους πλησίαζε, είδαν ότι έμοιαζε με την αρχαία τριήρης των Αριστοναυτών, που ξεκίνησε από το λιμάνι των Αριστοναυτών στο Ξυλόκαστρο, στις όχθες του ποταμού Σύθα, για να πάει στην Κολχίδα…

Τα παιδιά σκέφτηκαν τι τυχεροί στάθηκαν, θα σώζονταν…! Αλλά οι πειρατές κατάλαβαν πολύ σύντομα πως τα παιδιά το είχαν σκάσει και άρχισαν το ανθρωποκυνηγητό πριν προλάβει η τριήρης να τους μαζέψει. Το βράδυ τελικά τους έπιασαν. Είπαν πώς θα τους κάνουν θυσία στους θεούς τους. Οι τρεις φίλοι νόμιζαν πως τους κοροϊδεύουν, επειδή τους χρειάζονταν για τις δουλειές του καραβιού . Τότε ήταν που τους έδεσαν σε τέσσερις στύλους , μαζί με τον κυρ-Γιάννη και ετοιμάζονταν να τους εκτελέσουν. Ένα δευτερόλεπτο πριν το κάνουν αυτό, ο Ερρίκος πετάχτηκε ιδρωμένος από τον ύπνο του…

Πήγε τρέχοντας στα σπίτια των φίλων του, του Τζίμη και του Χρύσανθου και βγήκαν για βόλτα. Μίλησαν για το όνειρο που είδε ο Ερρίκος και οι φίλοι του του απάντησαν με μια φωνή: «κι εμείς το ίδιο όνειρο είδαμε…»

Και να που ξαφνικά περνάει από μπροστά τους ο κυρ-Γιάννης με το ποδήλατο του, χαιρετώντας τους με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά

Ήταν ένα παραμύθι

• που έγραψε ο Αδαλάκης Θάνος, Α΄τάξη &

• παρουσίασε ο Κούκας Ραφαήλ, Α΄τάξη

Πηγές φωτογραφιών: http://www.infokids.gr/wp-content/uploads/2009/08/Bob-Sfouggarakis.jpg , http

://www.press-bank.gr/UserFiles/Image/brahiolidis/PODILATO%20copy.jpg , http://3.bp.blogspot.com/_Bxi7xlOKUNM/TTgcC4dIgWI/AAAAAAAABls/51wWLohFTO8/s1600/ollandos1.jpg , http://2.bp.blogspot.com/_-AEc53NfCwg/SZndpfMBKjI/AAAAAAAAOrY/3mkqcCMEkTA/s400/PEIRATHS.jpg , http://photos1.hi5.com/0032/854/984/So7ed7854984-02.jpg , http://www.korinthia.net/p/0081.jpg .