10 g. verwijk 21
-
Upload
romee-wanders -
Category
Education
-
view
165 -
download
0
Transcript of 10 g. verwijk 21
Hs. 21
„Waar ben je nou
precies bang voor?‟
Geïrriteert verplaatst
Joan zich van het
ene been op het
andere, terwijl ze
Jade strak aan blijft
kijken.
„Nouja, het is een
beetje raar om
binnen te komen..
“Hé, mam en pap! Ik
heb een dochter..‟
Rijksweg 7
„Wonen opa en oma
hier?‟ Onderbreekt
Moos haar moeder
als ze genoeg naar
het grote huis heeft
staan staren.
„Ja, dat klopt, zullen
we naar binnen
gaan?‟ Vraagt Joan
opgewekt terwijl ze
Jade mee de
drempel over trekt.
„Ik weet niet hoor.‟
Twijfelend blijft Jade
voor de voordeur
staan, met een
hypere Moos naast
zich.
„Mens, het zijn je
ouders.‟ Zucht Joan
terwijl ze met haar
ogen rolt.
„Poesjes!‟
Enthousiast begint
Moos de
woonkamer in te
rennen.
„Niet te lang.‟ Roept
Jade haar na.
Net als Moos de
hoek om is
verdwenen, komt
Floor de trap
afgelopen.
„Lieverds!‟
Enthousiast omhelst
ze haar jongste
dochter.
„Wat heb ik jullie
gemist!‟
Nadat ze Joan
eindelijk heeft
losgelaten pakt ze
ook Jade stevig
vast, terwijl Jaap
alleen maar lachend
toe kijkt.
Dan komt ook Nout
naar beneden
gelopen, en omhelst
zijn dochter met een
knuffel, en Jaap met
een mannelijke
groet.
„Echt fijn dat jullie er
zijn.‟ Zegt Floor met
een grote glimlach
terwijl ze haar twee
dochters en
toekomstige
schoonzoon goed
bekijkt.
„Mama!‟ In een
oogwenk is dat
gezellige momentje
verdwenen, en volgt
een onwennige
situatie als Moos
vrolijk komt terug
gerend.
„Dus u bent oma, ik
ben Moos, en ik ben
al tien jaar oud.‟
Ratelt Moos vrolijk
zonder te merken
wat voor een sfeer
er is ontstaan.
Verbaasd kijkt Floor
naar haar schijnbare
kleindochter, die
trots als een pauw
voor haar staat.
„Ik wist niet dat
jullie,‟ Vraagt ze
verbaasd terwijl ze
van Joan naar Jaap
kijkt.
„Ze is niet van ons
mam.‟ Antwoord
Joan lachend, terwijl
ze een knikje naar
Jade maakt.
„Uhm, zullen we in
de woonkamer gaan
zitten?‟ Onderbreekt
Nout hakkelend de
stilte die is ontstaan.
„Dus..‟ Begint Floor
even later, als ze
allemaal op de
banken zijn
neergezakt en een
kopje koffie voor
zich hebben staan.
„Wanneer wou je dit
aan ons gaan
vertellen?‟
„Nou, vandaag dus.‟
Mompelt Jade een
beetje beschaamd,
terwijl ze snel langs
haar moeder heen
kijkt.
Moos zit
ondertussen in het
hoekje van de
kamer in het kinder
gedeelte, waar een
groot poppenhuis
staat.
Ze doet alsof ze
druk bezig is met de
popjes, maar
eigenlijk weet ze wel
dat ze het over haar
hebben.
“Stomme volwassen
ook.”
Denkt ze grimmig
terwijl ze de arm van
het mannelijke popje
door dat van de
vrouw haakt.
„Mam, doe niet zo
psychisch.‟
Onderbreekt Joan
de hele redevoering
van Floor.
„Jade kon er ook
niks aan doen, het
was niet de
bedoeling.‟
Met een hopeloze
blik in haar ogen
kijkt Floor naar
Nout, die een beetje
voor zich uit zit te
staren.
Als hij merkt dat
iedereen op zijn
antwoord wacht,
kijkt hij snel op.
„We hebben wel een
prachtige
kleindochter.‟
Geïrriteert maar ook
gniffelend om zijn
optimisme staat
Floor op en loopt
naar haar oudste
dochter.
„Dat is waar.‟ Zegt
ze terwijl ze Jade
flink knuffelt.
„Nou, dan moeten
wij maar weer gaan,
we hebben iemand
die op ons zit te
wachten.‟ Zegt Jade,
duidelijk opgelucht
over de wending
van de stemming.
„Doei opa en oma
en tante Joan en
oom Jaap!‟
Met een grote
glimlach loopt Moos
achter haar moeder
aan.
Nu komt het toch
nog goed.
Rijksweg 2
„Het is best koud.‟
Mompelt Moos als
zij en Jade bij hun
nieuwe thuis zijn
aangekomen.
„Het is dan ook al
winter, maar zullen
we naar binnen
gaan?‟
Het antwoord van
Moos was nogal
overbodig, en dus
staan de twee even
later in de hal van
het huisje.
„Lieverd!‟ Een man
met zwart haar en
leuke kleren omhelst
Jade en zoent haar
op haar mond.
Afwachtend kijkt
Moos toe, dít is haar
vader.
„Hé kleine.‟ Zegt hij
als hij Jade heeft
losgelaten en Moos
in zijn armen neemt.
„Eigenlijk ben ik best
groot voor mijn
leeftijd hoor.‟
Antwoord ze terwijl
ze haar armen om
hem heen slaat.
„Het spijt me echt
heel erg, maar ik
moet meteen weg.
Dit zijn precies mijn
werktijden.‟ Zegt
Constantijn als hij
zich weer op Jade
heeft gericht.
„Oké, succes dan
maar.‟
„Ja, jullie ook, er
staat wat lekkers in
de koelkast.‟
Na dat gezegd te
hebben loopt hij de
deur uit, en even
later horen ze een
auto starten.
„Nou, wat zullen we
gaan doen?‟ Vraagt
Jade aan Moos die
met grote ogen
rondkijkt.
Die vraag hoeft niet
eens beantwoord te
worden, want met
éen blik op de grote
ogen van haar
dochter weet Jade
waar ze heen wil.
En dus staat ze
even later in de
deuropening van
Moos haar kamer.
„Het is mooi zeg.‟
Zegt ze terwijl ze
naar Moos kijkt, die
op de verhoging
haar kamer
doorkijkt.
„Ja, en roze!‟ Voegt
die er blij aan toe.
Als de twee het hele
huis hebben
bekeken, vind Jade
het tijd voor de
lunch, en dus gaan
ze weer naar
beneden.
Al snel heeft ze alles
gevonden wat ze
nodig heeft, en
begint ze
boterhammen te
smeren.
„Papa heeft leuke
boeken.‟ Mompelt
Moos vanaf het
studiehoekje terwijl
ze haar blik niet van
het boek op haar
schoot afwend.
De middag brengt
Moos in elk hoekje
van het huis door,
steeds nieuwe
dingen ontdekkend.
Maar uiteindelijk
vind ze haar weg
naar de TV, en
vrolijk zappend gaat
ze alle kanalen
langs.
Na een twee uurtjes
komt Jade er aan
gelopen en pakt de
afstandsbediening
op.
„Kom, genoeg
gekeken vandaag.‟
Zegt ze terwijl ze de
TV met een druk op
de knop uitzet.
„Tijd om naar bed te
gaan jonge dame.‟
Zegt ze lachend als
Moos sipjes kijkt.
„Morgen weer een
dag.‟ Voegt ze er
aan toe, en om haar
woorden aan te
sterken geeft ze
haar dochter een
flinke knuffel.
Om er voor te
zorgen dat Moos
ook echt naar bed
gaat, loopt Jade
mee en kijkt toe hoe
Moos haar pyama
aantrekt.
„Die moeten we ook
maar is vervangen.‟
Zegt ze lachend als
ze ziet dat de pijpen
veel te kort zijn
geworden.
Nog even blijft ze er
bij staan, en geeft
Moos nog een
nachtkusje, maar
dan verlaat ze de
kamer.
En al snel daarna is
Moos al naar
dromenland
vertrokken.
Jade besluit ook
maar even te gaan
slapen, gezien de
lange reis en
vermoeiende dag ze
achter de rug heeft.
De volgende
morgen vroeg staat
ze achter de
schildersezel
beneden, om een
schilderij voor in
Moos haar kamer te
maken.
Natuurlijk in het
roze.
Een uur later is het
schilderij helemaal
klaar, en komt
Constantijn thuis.
Samen met zijn
verloofde schuift hij
aan tafel om een
omeletje te eten.
„Je bent echt de
aller liefste, aller
beste vrouw die ik
me kan wensen.‟
Zegt hij opeens
terwijl hij haar hand
vastpakt.
„Ja, bíjna vrouw dan
hé?‟ Antwoord ze
lachend.
„Ow, kun jij Moos zo
wakker maken? Dan
kan ze zich klaar
maken voor school.‟
Herinnert ze zich
opeens.
„Tuurlijk, ik ga zo wel
even.‟
En zo staat hij even
later op het roze
kamertje van zijn
dochter.
„Moos? Moos, word
is wakker, je moet je
klaar maken voor
school.‟
Langzaam opent ze
haar ogen, maar
glimlacht dan als ze
haar vader ziet.
Eindelijk kan ze
gewoon met haar
vader ontbijten, en
spelen, zoals alle
andere kinderen uit
haar klas altijd al
konden.
„Je bent lief papa.‟
Zegt ze terwijl ze
haar armen om zijn
nek slaat en hem
een kus op zijn
wang geeft.
„Jij ook meisje, maar
ik geloof dat je moet
opschieten.‟
En daar was niks
aan gelogen, want
nauwelijks een
halfuur later staat de
grote gele
schoolbus al
toeterend voor het
huis.
Met een grote
glimlach stapt ze in,
en zoekt snel haar
vriendinnen op.
Ondertussen is het
ook voor Constantijn
weer een gewone
dag, waarop
gewerkt moet
worden.
Jade, die nog geen
baan heeft kunnen
vinden, loopt
ondertussen heen
en weer met spijkers
en het schilderij wat
ze pas heeft
gemaakt, om het op
te kunnen hangen.
Gelukkig is dat
klusje al vrij snel
geklaard, zonder
verdere
verwondingen.
Trots bekijkt ze het
eind resultaat, en
hangt het nog iets
rechter.
Vervolgens gaat ze
naar beneden, en
haalt de krant van
buiten op.
Ze wil zo snel
mogelijk een baan,
maar de baan die ze
zoekt lijkt er niet te
zijn.
Net als ze heeft
gezien dat er ook
vandaag geen
vacature vrij is, komt
Moos binnen met
een schrift in haar
handen.
„Ik ga naar mijn
kamer.‟ Meld ze
haar moeder.
Daar vind ze even
later het schilderij,
en met puppy
oogjes kijkt ze er
naar.
Vervolgens besluit
ze dat ze totaal
geen zin heeft in
haar huiswerk, en
dus start ze haar
computer en stopt
de CD van “de Sims
3” erin.
„s Avonds zit ze in
haar ondergoed op
de bank als
Constantijn
thuiskomt, en
enthousiast vertelt
ze hem over haar
schooldag.
Niet te vergeten het
huiswerk dat ze
heeft meegekregen,
en dat nog
onaangeraakt op
haar bureau ligt.
Gelukkig helpt hij
haar daar graag bij,
en zo is het al snel
af.
Rijksweg 3
„Nienke, leg dat
boek toch weg, de
scoolbus kan er
ieder moment zijn.‟
Hoofdschuddend
kijkt Marsha naar
haar dochter, die
sinds Milo zo hard
studeerd voor zijn
beursen steeds
vaker zit te lezen.
„Oké, oké, maar het
is echt een heel
mooi boek mama!‟
Roept Nienke alleen
maar enthousiast
terwijl ze het boek
dicht klapt.
Die middag, om éen
uur, komt Milo
alweer thuis, met
zijn gebruikelijke
portie huiswerk in
zijn hand.
Maar voor hij daar
aan begint wil hij
eerst nog even
studeren, en dat
even loopt meestal
uit tot de hele
middag.
Of nouja, tot zijn
carpool er is, want
een extra zakcentje
vind hij altijd wel
handig, vooral nu hij
zo druk is met de
universiteit.
Even na dat de
carpool van Milo is
weggereden, rijdt de
schoolbus van
Nienke de straat al
weer in, en dit keer
is ze niet alleen.
Ze heeft vandaag
haar kleine nichtje
Moos meegenomen.
„Ik zal echt niet
veranderen nadat ik
ben opgegroeid
hoor.‟ Zegt ze even
later vastbesloten,
als zij en Moos druk
in gesprek zijn over
haar naderende
verjaardag.
„En voor je het weet
word jij ook een
tiener!‟
De rest van de
middag besteden de
twee meiden aan
„De Sims 3” op de
Wii, iets waar
Nienke duidelijk veel
beter in is.
Terwijl zijn zusje en
nichtje beneden
lawaai maken,
besluit Milo dat het
tijd is om zijn
huiswerk te maken.
„Nou, tot morgen
dan, dan is mijn
laatste dag.‟ Zegt
Nienke aan het
einde van de avond
als afscheid tegen
Moos.
„Ja, maar ik ga je
wel missen hoor!‟
Na nog een knuffel
gaat Moos echt naar
huis, en na het
avondeten vertrekt
Nienke al snel naar
haar kamer.
Nog een dagje, en
dan is ze al echt
groot.
En de volgende
avond, is het
eindelijk zover.
„Wacht even!‟ Terwijl
haar ouders en
broer beneden bij
haar taart staan te
wachten, rent ze
naar boven, omdat
ze opeens nodig
moet.
Waarschijnlijk van
de zenuwen.
Ze hoort de klok
beneden zes uur
slaan, en opeens
voelt ze rare
tintelingen in haar
tenen.
„Nee! Wacht! Mama!‟
Kwaad kijkt ze naar
haar voeten, waar
allemaal gekleurde
lichtjes omheen
cirkelen.
Even vlug als het
begon, is het weer
voorbij, en verbaasd
kijkt Nienke naar
haar voeten om
zeker te weten dat
het voorbij is.
„Nou, dat viel mee,
maar toch rot dat dat
hier moest
gebeuren.‟ Mompelt
ze terwijl ze even
om zich heen kijkt.
Dan besluit ze dat
ze nu wel meteen
haar haren kan
doen.
En zo ziet ze er
even later meteen
een stuk
volwassener uit,
zonder die kinder
vlechtjes.
Als ze ook haar
kleren heeft
omgeruild, en
beneden een stuk
taart heeft gegeten,
maakt ze snel haar
huiswerk.
Vervolgens zegt ze
iedereen
welterusten, en
stapt in haar
gloednieuwe pyama
haar bed in.
De volgende
morgen zitten broer
en zus samen op de
bank, beiden met
een boek in hun
handen.
Nu Nienke ook
tiener is, wil ze ook
graag gaan werken
aan haar
vaardigheden voor
de universiteit.
Als Milo‟s carpool
weer voor de deur
staat, en hij vertrekt,
kan ze haar
concentratie niet
lang meer
vasthouden.
“Er is niks aan in je
eentje.”
En dus trekt ze haar
jas aan, en loopt
naar buiten, waar
het flink heeft
gesneeuwd.
Gierend van het
lachen laat ze zich
in het pak sneeuw
vallen, en begint
een sneeuwengel te
maken.
Na ook nog een
sneeuwpop te
hebben gemaakt,
besluit ze dat het
genoeg is geweest,
en kan ze een rilling
niet onderdrukken.
“Tijd voor warme
chocolademelk.”
Rijksweg 1
„Mam!‟ Vrolijk
omhelst Yara haar
moeder, terwijl
Johan alleen maar
lachend toe kijkt.
„Hoe gaat het?‟
Vraagt Carlijn al
even blij.
„Met ons prima, met
jou en pap?‟
„Kan niet beter.‟
Breed glimlachend
richt Carlijn zich tot
Johan.
Net als ze thee
aanbied komt Rick
aangelopen, die zijn
dochter ook meteen
begroet.
Even later zit het
hele gezelschap in
de woonkamer, met
allemaal een kop
thee of koffie voor
zich.
„Nou, als je maar
goed voor onze
dochter zorgt.‟ Zegt
Rick met een
knipoog naar Johan.
„Ow, dat zal ik zeker
doen.‟ Antwoord
Johan breed
glimlachend terwijl
hij Yara nog iets
dichter tegen zich
aandrukt.
„Ze is immers de
mooiste vrouw van
de wereld.‟
„Jij vuile slijmbal.‟
Grinnikend laat Yara
zich op schoot
trekken.
Even later staan ze
samen in hun
„logeerkamer‟.
„Gadver, echt
walgelijk dit.‟ Met
een afkeurende blik
kijkt Yara naar het
behang, en het
vreselijke
bloemetjes
bedovertrek op het
bed.
„Ach, het is toch
maar voor even.‟
Zegt Johan
bemoedigend.
Daar geeft ze hem
gelijk in, en even
later maakt het toch
niet veel meer uit
hoe de kamer om
hen heen er uit ziet.
Die middag zit het
hele gezinnetje aan
tafel, met ieder een
tosti voor zich.
„Ow, Yara, ik wou je
nog iets laten zien.‟
Zegt Rick
geheimzinnig.
Nadat de tosti is
verorbert, lopen de
twee naar buiten,
waar Yara
afwachtend voor
haar vader gaat
staan.
„Wat wou je me
laten zien?‟
„Tada!‟ Enthousiast
haalt Rick een
vlieger tevoorschijn,
en bij het zien van
Yara‟s blije gezicht
begint hij te stralen.
„Ik dacht, dat is wel
wat leuks voor de
toekomstige
kleinkinderen.‟ Zegt
hij terwijl hij de
vlieger boven haar
hoofd laat zweven.
„Hij is echt heel mooi
pap.‟ Zegt ze terwijl
ze de vlieger met
haar ogen volgt.
„Dankje, het koste
wat werk.‟ Antwoord
Rick trots.
Tegen de avond
gaan de twee weer
naar buiten, en dit
keer heeft Yara de
eer om met de
vlieger te spelen.
Trots als een pauw
kijkt Rick naar zijn
dochter, die al bijna
getrouwd is.
„Thanks pap, hij is
echt heel mooi. Hij
zal vast vaak
gebruikt worden.‟
De volgende
morgen is ze alweer
vroeg op, en staat
ze voor de spiegel in
de badkamer.
Met een vloeiende
beweging smeert ze
wat foundation op
haar gezicht.
„Dat kan er mee
door.‟ Mompelt ze
terwijl ze zichzelf
van alle kanten
bekijkt.
Vervolgens pakt ze
haar borstel en
speldjes, en begint
ze aan haar haar te
werken.
Als haar haar goed
zit, merkt ze hoe
een honger ze heeft,
wat ook niet zo gek
is als je niet ontbijt.
Dus gaat ze snel
naar beneden en
voert een lunch
pauze in voor een
lekker omelet.
Na haar brunch
staat ze weer in de
badkamer, met haar
jurk al aan.
Voorzichtig zet ze
haar mooie sluier
vast met nog wat
speldjes, maar dan
is ze helemaal klaar.
I'm tugging at my
hair
I'm pulling at my
clothes
I'm trying to keep my
cool
I know it shows
I'm staring at my
feet
My cheeks are
turning red
I'm searching for the
words inside my
head
I'm feeling nervous
Trying to be so
perfect
'Cause I know
you're worth it,
you're worth this
Yeah...
If I could say what I
want to say
I'd say I want to
blow you away
Be with you every
night
Am I squeezing you
too tight?
If I could say what I
want to see
I want to see you go
down on one knee
Marry me today
Guess I'm wishing
my life away
With these things I'll
never say
It don't do me any
good
It's just a waste of
time
What use is it to
you, what's on my
mind?
If it ain't comin' out
We're not goin'
anywhere
So why can't I just
tell you that I care?
'Cause I'm feeling
nervous
Trying to be so
perfect
'Cause I know
you're worth it,
You're worth it
Yeah...
If I could say what I
want to say
I'd say I want to
blow you away
Be with you every
night
Am I squeezing you
too tight?
If I could say what I
want to see
I want to see you go
down on one knee
Marry me today
Guess I'm wishing
my life away
With these things I'll
never say
It don't do me any
good
It's just a waste of
time
What use is it to
you, what's on my
mind?
If it ain't comin' out
We're not goin'
anywhere
So why can't I just
tell you that I care?
'Cause I'm feeling
nervous
Trying to be so
perfect
'Cause I know
you're worth it,
you're worth it
Yeah...
If I could say what I
want to say
I'd say I want to
blow you away
Be with you every
night
Am I squeezing you
too tight?
If I could say what I
want to see
I want to see you go
down on one knee
Marry me today
Guess I'm wishing
my life away
With these things I'll
never say
What's wrong, with
my tongue
These words keep
slippin' away
I stutter, I stumble
Like I've got nothin'
to say
'Cause I'm feeling
nervous
Trying to be so
perfect
'Cause I know
you're worth it,
you're worth it
Yeah!
Guess I'm wishing
my life away
With these things I'll
never say
If I could say what I
want to say
I'd say I want to
blow you away
Be with you every
night
Am I squeezing you
too tight?
If I could say what I
want to see
I want to see you go
down on one knee
Marry me today!
Guess I'm wishing
my life away
With these things I'll
never say
These things I'll
never say
De dag na de
bruiloft zitten Yara
en Johan samen in
de tuin.
„En toen waren we
man en vrouw.‟
zucht Johan.
„Problemen mee?‟
Vraagt Yara
lachend.
„Helemaal niet.‟ Een
grote grijns vormt
zich op zijn gezicht,
en voorzichtig drukt
hij haar achterover
op de tuinstoel.
„Heel leuk juist.‟
Niet lang daarna zijn
ze weer in de
logeerkamer beland.
Het is maar goed
dat Carlijn en Rick
naar hun werk zijn...
Die avond zitten ze
met zijn vieren aan
tafel, om nog even
gezellig samen te
zijn voor Yara en
Johan naar hun
eigen huis zullen
vetrekken.
Maar na nog even
kletsen is het echt
tijd om er een einde
aan te maken, dus
nemen ze afscheid
van elkaar.
Buiten staat er al
een taxi klaar om
hun naar hun
nieuwe huis te
brengen, en nadat
alle koffers zijn
ingeladen, en er nog
een paar knuffels
zijn uitgedeeld, gaan
ze echt op weg.
„Het is me gelukt!‟
Enthousiast slaat
Brechtje haar armen
om Jesse heen, die
even verbaasd naar
haar kijkt, maar dan
begrijpt wat ze
bedoeld.
„Gefeliciteert!‟
Antwoord hij vrolijk
terwijl hij zijn armen
ook om haar heen
slaat.
Rijksweg 5
In geuren en kleuren
vertelt Brechtje over
het gesprek met
haar baas, en de
uiteindelijke
promotie daarop.
„Echt goed van je
Brecht.‟ Zegt Jesse
nogmaals, waarna
hij haar een
liefdevolle zoen op
de mond geeft.
Aan de andere kant
van de deur is
iemand niet in de
feeststemming
waarin haar
pleegouders zijn.
Met haar handen op
haar heupen en
haar altijd norse blik,
staart Elora naar de
deur alsof ze er
dwars doorheen kan
kijken.
Dan draait ze zich
resoluut om, en
loopt kwaad, maar
zonder geluid te
maken, de trap op.
Nooit had ze ergens
thuis gehoord,
ergens bij gepast,
en ook hier, ook hier
had ze geen plek in
het gezin verovert.
Met een hoofd vol
gedachten loopt ze
haar kamer in, en
loopt meteen naar
de grote klerenkast.
Met een ruk trekt ze
hem open, en kijkt
even naar de
weinige kleren
waarvan ze de
moeite had gedaan
ze uit haar tas te
halen toen ze hier
kwam.
Verblind door de
woede trekt ze alles
van de
klerenhangers,
waardoor die even
hypnotiserend heen
en weer
schommelen.
Dan trekt ze haar
tas onder de kast
vandaan en begint
de kleren uit de kast
erbij in te doen.
Zodra de tas is
dichtgeritst, gooit ze
hem op het bed
neer.
Met een zucht laat
ze zich er naast
vallen, en kijkt of ze
niks van belang
vergeten is.
Ze lacht even, ze
heeft nooit iets
gegeven om dit
huis.
Alles wat van belang
is zit al in haar tas.
Dan valt haar blik op
haar computer, oké,
die was inderdaad
een bevrijding voor
haar geweest, dat
moest ze toegeven.
Ze pakt haar tas op,
en zet hem naast
zich op het bureau
terwijl ze de
computer opstart en
inlogt.
Ze start internet, en
gaat naar Google.
Razendsnel typt ze
haar zoekopdracht
in, en even later
heeft ze het
telefoonnummer van
een plaatselijk
taxibedrijf al
gevonden.
Het is nog morgen,
Jesse en Brechtje
slapen, of zijn
werken.
Het kan haar
eigenlijk niet
schelen waar ze
zijn.
De taxi chauffeur
toetert, en ze balt
haar hand tot een
vuist.
Hij vraagt haar om
het adres, en even
denkt ze na.
„Zet me maar af bij
het dichtstbijzijnde
bushokje.‟ Mompelt
ze als dat het eerste
is wat haar te
binnenschiet.
En wat maakt het
haar ook uit, nog
even, en ze komt
hier nooit meer
terug.
Nog geen twee uur
later klopt Brechtje
zachtjes op de
kamerdeur van
Elora.
Langzaam loopt ze
naar binnen als er
geen antwoord
klinkt.
Verschrikt slaat ze
haar handen om
haar gezicht, en
voelt een traan
opwellen.
Verdrietig staart ze
naar de lege kamer,
en de klerenkast
met wijd
opengeslagen
deuren.
“Het zat er aan te
komen.”
Maar een erg lange
tijd om te treuren
heeft ze niet, omdat
net vandaag het
trouwjubileum van
haar en Jesse
gevierd word.
Dus staat ze zo‟n
uur later vrolijk in de
hal al haar gasten te
ontvangen.
„Moos!‟ Enthousiast
omhelst Nienke haar
nichtje, die ze al
sinds de dag voor
haar verjaardag niet
meer gezien had,
gezien ze nu naar
een andere school
gaat.
De rest van de
middag word gevuld
met leuke spelletjes
en andere
activiteiten,
waardoor Brechtje
het vertrek van
Elora even kan
vergeten en van de
dag kan genieten.
Met een glimlach
kijkt Joan het kleine
kamertje naast de
slaapkamer van
haar en Jaap door.
Rijksweg 7
Het is de oude
kinderkamer van
haar en Jade, en ze
kan niet ophouden
naar de twee roze
wiegjes te staren.
Opeen voelt ze een
arm om haar heen,
en lachend kijkt ze
opzij.
„Wat sta jij hier te
doen?‟ Vraagt Jaap
terwijl hij haar iets
dichter tegen zich
aan drukt.
„Gewoon, een beetje
kijken.‟ Antwoord ze
onverschillig, terwijl
haar blik naar de
twee groene
teddyberen glijd.
„Die had oma nog
voor ons gemaakt.‟
„Maar goed, nu tijd
maken voor leuke
dingen.‟ Haalt ze
zichzelf terug in het
hier en nu.
„Leuke dingen met
mij, mag ik hopen?‟
Vraagt Jaap
lachend.
„Zeker.‟ Behendig
springt ze op zijn
rug, en vrolijk
verlaten de twee de
kamer.
Om in de kamer
ernaast weer op het
grote tweepersoons
bed neer te zakken.
„Dit soort leuke
dingen kunnen we
beter vaker doen.‟
Mompelt Jaap
tussen een aantal
zoenen door.
Het was al aan het
schemeren toen ze
de kamer in
kwamen, maar als
ze onder de dekens
verdwijnen is het al
compleet donker
buiten.
„Ik geloof dat we er
zometeen weer uit
moeten.‟ Met haar
ogen vermoeid wat
samengeknepen
vouwt Joan haar
armen om Jaap‟s
middel.
„Waarom?‟
Nou, daarom.
Een uurtje later is
het tijd voor het
avondeten, en daar
kunnen ze natuurlijk
niet aan ontbreken.
„Is mam werken?‟
Met haar lepel (waar
een druppel soep
van af druipt en op
de tafel valt) wijst ze
naar de lege plek
naast Nout.
„Klopt, ze baalt er
wel van, van die
werktijden.‟
De volgende
morgen is Joan al
vroeg op om de
laatste dingen voor
de bruiloft te
regelen, als haar
maag opeens
omdraait en ze een
sprintje naar de WC
moet trekken.
Na een glas water
met asprine gaat het
gelukkig wat beter,
en dus gaat ze de
tuin in.
Ze slaakt een klein
zuchtje bij het zien
van de trouwboog,
waar zij en Jaap
over een paar uur
onder zullen staan.
Bijna zonder geluid
te maken loopt ze
na lang genoeg
gekeken te hebben
de kas in, waar
Floor druk is met
nieuwe plantjes
planten.
„Denk je dat ik het
kan?‟
Meteen legt Floor
haar gereedschap
neer, en draait zich
om.
„Tuurlijk kan jij het!
Jij en Jaap zijn
gewoon perfect voor
elkaar, dat kan ik zo
zien.‟
„Nou, volgens mijn
moeder zijn we
perfect voor elkaar.‟
Mompelt Joan twee
uur later grappend
tegen Jaap, als ze
samen zenuwachtig
onder de trouwboog
staan.
„Nou, dat is dan
mooi meegenomen.‟
Allebei kijken ze
even naar hun
gasten, maar dan
kunnen ze
beginnen.
So she said what's
the problem baby
What's the problem
I don't know well
maybe I'm in love
Love
Think about it
Every time I think
about it
Can't stop think
about it
How much longer
will it take to cure
this
Just to cure it 'cause
I can't ignore it
Is this love
Love
Make's me wanna
turn around and
face me but I don't
know nothing 'bout
love
Come on come on
turn a little faster
Come on come on
the world will follow
after
Come on come on
'cause everybody's
after love
So I said heey I'm a
snowboard running
Running down into
the spring next
coming all this love
Melted of the blue
sky
Belted out sunlight
shivering love
Well baby I
surrender
To the strawberry
ice cream
Never ever ending
All this love
Well I didn't realy do
it
But there's no
escape in your love
These lines are
lightning me
Where never alone
Never alone
No no
Come on come on
move a little closer
Come on come on I
wanna hear you
wisper
Come on come on
settle down inside
my love
Come on come on
jump a little higher
Come on come on if
you feel a little
lighter
Come on come on
We where once
upon a time in love
We're accidently in
love
Accidently in love
Accidently in love
Accidently in love
Accidently in love
Accidently in love
Accidently in love
Accidently in love
Accidently..
I'm in love
I'm in love
I'm in love
I'm in love
I'm in love
I'm in love
Accidently..
I'm in love
I'm in love
I'm in love
I'm in love
I'm in love
I'm in love
Accidently
Come on come on
feel a little tighter
Come on come on
and the world will
live up brighter
Come on come on
get yourself inside
my love
I'm in love
„En toen was het
officieel.‟
Glimlachend kijkt
Jaap haar aan,
terwijl ze samen
langzaam dansen.
Niet lang nadat de
gasten zijn
vertrokken, vertrekt
ook het echtpaar.
Maar dan naar de
slaapkamer voor
gepaste
bezigheden.
„Slaap lekker,
mevrouw Verwijk.‟
Voorzichtig komt
Jaap dichterbij
gekropen, en drukt
een kus op haar
haren.
„Jij ook, meneer
Verwijk.‟ Genietend
sluit ze haar ogen,
en even later is het
stil in de kamer.
Tot ze midden in de
nacht weer
gedwongen word op
te staan, als ze een
abnormale steek in
haar buik voelt.
Verwondert kijkt ze
naar de bolling die
daat zit, en meteen
is ze klaarwakker.
Ook voelt ze meteen
dat ze honger heeft,
en dus fantsoeneerd
ze haar haar, en
trekt ze iets
comfortabelere
kleren aan.
En zo staat ze daar,
rond drie uur „s
nachts, in de keuken
om kreeft klaar te
maken.
Eigenlijk had ze
beter weer terug in
bed kunnen gaan
liggen, maar nu ze
toch wakker is kan
ze maar beter die
kreeft afmaken, vind
ze.
En dus gaat hij de
oven in.
Geduldig wacht ze
tot hij klaar is, en
snel zet ze twee
borden klaar.
Éen extra, voor als
er toevallig nog
iemand honger
heeft, of eigenlijk
vooral, als ze aan
éen portie niet
genoeg heeft.
Maar aan dat
tweede bord komt
ze niet eens toe,
wanneer ze met een
harde klap voorover
in haar eten valt.
Moe wrijft ze over
haar pijnlijke neus,
en kijkt even naar
het beetje eten dat
nog op haar bord
ligt.
Ze besluit dat ze dat
maar beter gewoon
kan laten voor wat
het is, en dat ze
haar bed maar in
moet kruipen.
Daar ziet ze dat
Jaap zijn bed al uit
is, en bedenkt ze
zich dat hij ergens
aan zijn
vaardigheden zal
werken.
Ondertussen is er
nog een nachtelijke
bezoeker ook naar
de keuken gegaan.
Verast haalt Floor
een beetje folie van
een bord met kreeft,
en zet dat in de
oven om het op te
warmen.
Terwijl ze op éen
van de
keukenstoelen gaat
zitten om te wachten
op haar late
avondmaal,
besluiten ook de
katten wat te eten.
Tot haar verbazing
komt daar opeens
ook een kitten bij
staan.
Als ze er op af loopt,
komt er tot haar
grote verbazing nog
een tweede kitten
bij, en samen
hangen de twee
katjes even later in
de twee veel te
grote voerbakken.
„Gut, wat zijn jullie
schattig.‟ Voorzichtig
pakt ze éen van de
kleine katjes op, en
meteen begint die
luid te spinnen en
kopjes te geven.
Vertederd kijkt ze
toe hoe Lulu haar
andere kindje begint
te wassen, en hoe
Bennie spinnend
toekijkt vanaf het
aanrecht –waar hij
eigenlijk niet op
mag-.
Na een goede
nachrust heeft Joan
voldoende energie
om even iets voor
haarzelf te doen, en
dus is ze de
volgende morgen
bezig met een vaas.
Maar dat begint na
een tijdje toch te
vervelen, en dus
gaat ze maar naar
buiten om iets
minder leuke klusjes
te gaan doen.
Maar ook dat put
haar nu al snel uit,
en als ze nog even
wat heeft gegeten
zoekt ze haar
warme bedje al
weer op.
Al snel is ze in een
diepe slaap, en
word pas wakker als
het al donker is, en
Jaap haar is komen
vergezellen.
„We worden
ouders..‟ Ze heeft
niet echt de energie
om iets te zeggen,
maar ze doet het
toch.
Ze hoort Jaap niks
terug zeggen, maar
voelt wel hoe hij zijn
warme handen om
haar buik legt.