06 Pn Noe-Dek 10

1

ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ ΠΟΥ ΑΝΑΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΑΓΙΑΖΕΙ

1

Σ’ αυτό το τεύχος...

Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2010

- Η Ανεργία δεν είναι μόνο απειλή. Δεν είναι μόνο πληγή στο σύγχρονο κόσμο μας. Υπάρχει και κάτι βαθύτερο, που συνοδεύει αυτό το θλιβερό φαινόμενο στις μέρες μας. Ίσως αυτό είναι που πρέπει να προσέξουμε περισσότερο απ’ όλα. (Σελίδα 2)- Η Λατρεία των Ειδώλων, αλλά και η στροφή του ανθρώπου στα είδωλα, δεν είναι κάτι καινούργιο ή σύγχρονο. Η ύπαρξη του ανθρώπου επάνω στη Γη, η πορεία του στην αμαρτία τόσους αιώνες είναι πλεγμένη στημόνι και υφάδι με την ειδωλολα-τρία. Στις μέρες μας υπάρχει κάτι πραγματικά απειλητικό και επικίνδυνο σχετικά με την ειδωλολατρία. (Σελίδα 8)- Έχουμε συνηθίσει, Τον λέμε Κύριο, έχουμε κάποιο φόβο, κάποιο δέος στο Πρό-σωπό Του, νιώθουμε συχνά ένα ιδιαίτερο βάρος. Πώς νιώθει ο άνθρωπος που, όχι μόνο μιλάει στον Κύριο, όχι μόνο Τον νιώθει δίπλα του, αλλά μπορεί να πει, Άνοιξα την καρδιά μου στο Κύριο; Τι λέει στον Κύριο αυτός που Του ανοίγει την καρδιά του και πώς αισθάνεται; (Σελίδα 18)- Εμείς τα θεωρούμε αντίθετα και μάλιστα απομακρυσμένα. Θλίψη και Ευχαρι-στία. Πώς μπορούν να συνταιριάξουν αυτές οι δύο καταστάσεις και μάλιστα να βρεθούν δίπλα-δίπλα στην ίδια καρδιά; (Σελίδα 22)- Ομολογούμε ότι απορούμε με τα όσα βλέπουμε να γίνονται γύρω μας. Ρωτάμε και ρωτιόμαστε τι φταίει, πώς φτάσαμε εδώ και πού πηγαίνουμε. Υπάρχει απάντηση για όλες αυτές τις απορίες μας. Μειώθηκαν ανησυχητικά οι θάνατοι! Τι σημαίνει αυτό, πώς λειτουργεί, πώς αντιμετωπίζεται; (Σελίδα 24)- Με την ομολογία του αυτή Απ. Παύλος, «… εμοί το ζην Χριστός και το αποθανείν κέρδος» δείχνει πόσο βαθιά είναι η επέμβαση που κάνει ο Ιησούς Χριστός όταν αναγεννά μια ψυχή. Περιορίσαμε τον Χριστό στο να μας σβήνει και να μας συγχω-ρεί αμαρτίες. Πώς λειτουργεί ο λυτρωμένος του Χριστού μπροστά στη ζωή και στο θάνατο; (Σελίδα 29) - Το πολύ τραγικό στη ζωή ενός ανθρώπου που αγαπά και σέβεται τον Θεό είναι να βάλει δίπλα-δίπλα τη ζωή του με τα όσα λέει η Καινή Διαθήκη, στη θέση του Ιησού Χριστού, των ενεργειών, των επιλογών Του. Είμαστε πολύ μακριά και αυτό πονάει. Δυστυχώς απομακρυνόμαστε κι άλλο. Εμείς θα τη λιθοβολούσαμε. Μακάρι να σκέφτομαι λάθος. Γιατί αν είναι σωστά τα όσα λέμε, τότε είμαστε πολύ πιο κοντά στο Τέλος απ’ ό,τι νομίζουμε. (Σελίδα 40)- Ασφαλείς οδηγίες μπορούν να υπάρξουν και ποιος μπορεί να μας τις δώσει; Να εί-ναι καθαρές, να υπηρετούν τον Κύριο και όχι τον εαυτό μας; Τι πρέπει να προσέξου-με όταν μας ζυγώνει ο Κύριος και μας μιλάει, τι λέει ο Λόγος του Θεού; (Σελίδα 44)- Η Ελίζα και η Ρόδη είναι παιδάκια που κάνουν ζημιές, όπως όλα τα … φυσιολογικά παιδιά. Είναι όμως μερικές ζημιές, που αφήνουν κάτι ξεχωριστό και ένα δίδαγμα ανε-ξίτηλο στην μικρή τους ψυχή. Η ζωγραφιά ήταν μια τέτοια περιπέτεια. Μπορεί όμως να μετατραπεί σε θαυμάσιο μήνυμα για τη μικρή ψυχή τους, δείτε πώς. (Σελίδα 48)- Πρόκειται για κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που ζούμε ή που βλέπουμε να κυκλοφορεί γύρω μας. Αυτό όμως είναι που πραγματικά ζητάει ο κόσμος, αυτό είναι που έχει δύναμη και αποτελέσματα. Η Ώριμη Πνευματική Ζωή. Τι την κάνει τόσο αποτελεσματική; (Σελίδα 52)

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ2

Η εποχή μας είναι γεμάτη από προβλήματα άλυτα, διέξοδα χωρίς καμιά πρόσβαση, δεινά που πληθαί-νουν. Όλα αυτά δεν παρουσιάζονται αυτοτελώς και ανεξάρτητα, μα σε τρομερά συμπλέγματα αλληλοε-πηρεαζόμενα, που θα ήταν ανοησία να υποθέσουμε πως θα μπορούσαμε να ασχοληθούμε μεμονωμένα με το καθένα τους, και σιγά-σιγά να τα μελετήσουμε. Τα προβλήματα αυτά επιμερίζονται σε κατηγορίες, όπως οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά, ηθικά, οικολογικά, ψυχολογικά και πολλές άλλες ομάδες, που, επανα-λαμβάνουμε, αλληλοεπηρεάζονται και προσφέρονται σαν ένα αδιαπέραστο πλέγμα.

ΑΡΘΡΟΝ ΠΡΩΤΟΝΑΡΘΡΟΝ ΠΡΩΤΟΝΑΡΘΡΟΝ ΠΡΩΤΟΝ

ΟΙ ΣΑΛΠΙΓΓΕΣ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ Η Ανεργία

Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2010 3

Ένα από τα προβλήματα που, παρά τις τεράστι-ες προσπάθειες που καταβάλλο-νται σε παγκόσμια και εθνική κλίμα-κα, δεν μπόρεσε να παρουσιάσει καμιά βελτίωση, είναι το πρόβλημα της ανεργίας. Τα κοινωνικά επακό-λουθα της ανερ-γίας δεν προσμε-τριούνται. Είναι στη ρίζα πολλών ηθικών και πολι-τικών ανακατα-τάξεων.

Ακριβώς αυτή τη συνάφεια και αλληλεπίδραση των διάφο-ρων αυτών προβλημάτων αδυνατεί ο άνθρωπος να προσδι-ορίσει και αναγκάζεται να ασχολείται με αυτά μεμονωμένα, με αποτέλεσμα η βελτίωση σε ένα από αυτά κάποτε να προ-καλεί επιδείνωση σε κάποιο άλλο.

Ένα από τα προβλήματα αυτά, που, παρά τις τερά-στιες προσπάθειες που καταβάλλονται σε παγκόσμια και εθνική κλίμακα, δεν μπόρεσε να παρουσιάσει κα-μιά βελτίωση, είναι το πρόβλημα της ανεργίας. Προϋ-πήρχε από παλιά και πριν από τις πετρελαϊκές κρίσεις, που ανέβασαν την τιμή του πετρελαίου σε δυσθεώρη-τα ύψη, με αποτέλεσμα πολλές βιομηχανίες να περιο-ρίσουν ή να σταματήσουν την παραγωγή τους και να προχωρήσουν σε μεγάλες απολύσεις προσωπικού.

Από τότε ήρθε μεγάλη αναστάτωση στην παγκόσμια παραγωγή αγαθών, και πολλοί παράγοντες μεσολά-βησαν για να επιτείνουν αυτή την κατάσταση.

Η παραγωγή παίρνει την κατιούσα, η ανάπτυξη περ-νάει σε δεύτερη προτεραιότητα και η ύφεση απλώνει απειλητικά το μαύρο της πέπλο. Οι αποθήκες είναι γεμάτες προϊόντα απούλητα και αζήτητα λόγω του υψηλού κόστους. Ούτε οι πρώτες ύλες έχουν ζήτηση, όσο κι αν κατεβάζουν τα κράτη τις τιμές.

Έτσι οι συντελεστές ανεργίας σε όλες τις χώρες, και τις αναπτυγμένες και τις υπό ανάπτυξη, άρχισαν να αυξάνουν και να φτάνουν σε διψήφιο αριθμό και στην Ευρώπη και στην Αμερική.

Μα δεν είναι μόνον η άμεση απειλή της ανεργίας το πρό-βλημα. Πολλές κοινωνικές αναστατώσεις προκαλεί η ανερ-γία, διότι συνήθως είναι ανισομερής στα διάφορα κοινωνικά στρώματα.

Για να αναφέρουμε μερικά επεξηγηματικά στοιχεία, παρα-θέτουμε πως ο συντελεστής αυτός ανεβαίνει στα 25% στους νέους μέχρι είκοσι πέντε ετών και ακόμα είναι μεγαλύτερος στους αλλοδαπούς, τους οικονομικούς μετανάστες, που φτάνει σε ορισμένες περιοχές το 50%, δηλαδή ένας στους δύο έχει κάποια προσωρινή εργασία.

Στην Αγγλία, προτιμώνται οι έγχρωμοι, γιατί μπορούν και δέχονται να ασχολούνται με κατώτερες και υποδεέστερες δουλειές και επιτείνουν την ανεργία των άλλων.

Η Ανεργία


ΟΙ ΣΑΛΠΙΓΓΕΣ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ

Τα κοινωνικά επακόλουθα της ανεργίας δεν προσμετριού-νται. Είναι στη ρίζα πολλών ηθικών και πολιτικών ανακατα-τάξεων. Η παραγωγή στα διάφορα έθνη παρουσιάζει διακυ-μάνσεις αύξησης και μείωσης γύρω από το μηδέν, εκεί που άλλοτε είχε συντελεστή αύξησης ετήσιο 8-12%.

Τότε ήταν που εφευρέθηκε ο όρος ανάκαμψη, δη-λαδή αύξηση της παραγωγής δια νέων παραγωγικών επενδύσεων, που θα απορροφούσαν τους άνεργους. Η ανάκαμψη ήταν κάτι σαν ένας μάγος, που θα ξε-λάσπωνε τα έθνη από τη μείωση της παραγωγής, την ύφεση και την ανεργία. Ποτέ δεν δόθηκαν ικανοποιητι-κά στοιχεία, που να πείθουν πως θα είναι δυνατή αυτή η ανάκαμψη. Το μόνο που τονίζεται είναι πως αυτή η ανάκαμψη επιτυγχάνεται δια νέων επενδύσεων, που θα επανδρώνονται από εργατικό προσωπικό.

Οι προσδοκίες της ανάκαμψης διαψεύστηκαν από-λυτα, ακόμα και εκεί που έγιναν νέες επενδύσεις σε κάποιο ποσοστό. Τα ποσά όμως που δόθηκαν για νέες επενδύσεις, αντί να μειώσουν την ανεργία, την αύξη-σαν. Και τούτο, πολύ απλό άλλωστε, γιατί ήταν μεν νέες επενδύσεις, μα όχι σαν προσθετικές των υπαρ-χουσών, αλλά στην περιοχή του εκσυγχρονισμού.

Και εδώ είναι ένα χαρακτηριστικό της εποχής μας. Μπήκαν στη διαδικασία της παραγωγής σε όλο και πε-ρισσότερο αυξανόμενη κλίμακα η ηλεκτρονική και ο ρομποτισμός. Και οι δυο αυτές σύγχρονες τάσεις επη-ρεάζουν αυξητικά την ανεργία. Εργοστάσια, που θα μπορούσαμε να αναφέρουμε και το όνομά τους, μείω-σαν το προσωπικό τους μέχρι το 30% και ταυτόχρονα αύξησαν την παραγωγή τους.

Ιδίως στον κλάδο της αυτοκινητοβιομηχανίας, η ηλεκτρονι-κή με το ρομποτισμό εξοπλίζονται με μηχανικούς βραχίονες με ηλεκτρονικούς αισθητήρες, που κάνουν τις δουλειές του ανθρώπου με μεγαλύτερη ακρίβεια, χωρίς λάθος και βέβαια χωρίς απεργίες…

Και ακόμα βρισκόμαστε στην αρχή αυτής της τάσης. Ίσως διαβάζετε για εκσυγχρονισμό των εγκαταστάσεων παραγω-γής στον τόπο μας, για να μπορέσουν να γίνουν οι βιομη-χανίες μας ανταγωνιστικές. Είμαι βέβαιος όμως πως δεν καταλάβατε περί τίνος πρόκειται. Οι νέες τεχνολογίες είναι αφάνταστα αποδοτικές και ολιγάνθρωπες.

Οι προσδοκίες της ανάκαμψης δ ι α ψ ε ύ σ τ η κ α ν απόλυτα, ακόμα και εκεί που έγιναν νέες επενδύσεις σε κάποιο ποσοστό. Τα ποσά όμως που δόθηκαν για νέες επενδύσεις, αντί να μειώσουν την ανεργία, την αύξησαν. Και τού-το, πολύ απλό άλ-λωστε, γιατί ήταν μεν νέες επενδύ-σεις, μα όχι σαν προσθετικές των υπαρχουσών, αλλά στην περιοχή του εκσυγχρονισμού.


Το κύριο αίτιο στις μέρες μας της διόγκωσης της ανεργί-ας είναι η παγκόσμια ύφεση. Ιδιαίτερα στις χώρες της ενω-μένης Ευρώπης το φαινόμενο έχει ήδη πάρει απειλητικές διαστάσεις. Κάποιος γνωστός καθηγητής παρομοίασε την ύφεση σαν την πανδημία. Στο πέρασμά της από μια χώρα αφήνει μόνο θύματα και αναπηρία. Στην ύφεση δεν κουνιέ-ται φύλλο, αφού η παραγωγή δεν έχει ζήτηση, οι επενδύσεις δεν έχουν λόγο ύπαρξης και ο κόσμος δεν έχει χρήματα να αγοράσει ή να ανανεώσει αυτά που έχει, άρα δεν απορρο-φάται η ζήτηση. Υπάρχει και το επόμενο αδιέξοδο. Η χώρα δεν εισπράττει φόρους, ούτε έχει τα έσοδα που απαιτούνται και που προβλέπονται στον προϋπολογισμό της κυβέρνησης, αφού δεν υπάρχει κατανάλωση. Οι εταιρίες πριν κλείσουν με λουκέτο απολύουν όποιους νομίζουν περιττούς, για να σώ-σουν τον εαυτό τους και τους υπόλοιπους.

Και η πορεία προς την ανεργία συνεχίζεται και θεριεύει. Οι άνεργοι παίρνουν κάποιο επίδομα. Ως πότε, όμως; Στη Γερμανία, οι νέοι που τελειώνουν τα λύκεια και δεν βρίσκουν εργασία αρχίζουν και παίρνουν επίδομα ανεργίας.

Το συμπέρασμα όλων αυτών που προηγουμένως αναφέρα-με είναι ένα και πολύ τραγικό. Όπως και αν εξελιχθούν τα πράγματα από πλευράς οικονομίας και παραγωγής, η ανερ-γία θα μεγαλώνει διαρκώς. Τίποτα, μα απολύτως τίποτα, δεν μπορεί να την αναχαιτίσει.

Η Ανεργία


Οι κοινωνικές συνέπειες είναι απροσδιόριστες και απροσμέτρητες. Είναι μέσα στο κλίμα των έσχατων καιρών. Η ψυχολογία του άνεργου είναι κάτι που προ-καλεί δέος. Δεν μπορεί να καταμετρηθεί, ούτε να κα-ταγραφεί. Κάθε μέρα σχεδόν βλέπουμε διαδηλώσεις διαφόρων κλάδων εργαζομένων και άνεργων, με το σύνθημα «θέλουμε εργασία και όχι ανεργία». Μα ποιος μπορεί να δώσει εργασία;

Οι καρδιές στην ανεργία σκληρύνονται και τρέπονται στην παρανομία. Η πορνεία, τα ναρκωτικά, η επανα-στατική δράση με μολότοφ, που ένας φυσιολογικός άνθρωπος δεν μπορεί να καταλάβει, ταιριάζουν από-λυτα στην ψυχολογία του άνεργου.

Η παρανομία και η εγκληματικότητα έχουν τις ρίζες τους στην ανεργία. Και όταν ένας νέος μείνει αρκετό καιρό άνεργος, παθαίνει μια αναπηρία ψυχική και εί-ναι αδύνατο πια να εργαστεί φυσικά και κάτω από τις γνωστές συνθήκες.

Τα στοιχεία των ανθρώπων των έσχατων καιρών, που αναφέρει ο απ. Παύλος στην προς Τιμόθεον επιστολή του (Β΄ Τιμόθεον γ΄1-9), περιέχουν μέσα τους σαν γε-νεσιουργό αιτία και την ανεργία. Η οικογένεια διαλύ-εται, τα παιδιά βγαίνουν στους δρόμους και γίνονται βορά της αμαρτίας και των παθών. Και ο κατάλογος δεν τελειώνει. Εξέλιξη, λοιπόν, και πρόοδος κάτω από τραγικές συνθήκες ανεργίας και εύκολη βορά εξτρε-μιστικών και επαναστατικών στοιχείων συνθέτουν την εικόνα του τέλους.

Γιατί τα αναφέρουμε όλα αυτά, που λίγο ως πολύ εί-ναι σε κάποιους γνωστά; Πρώτα απ’ όλα έχει ήδη μπει σ’ αυτόν το φαύλο κύκλο εδώ και καιρό ή χώρα μας. Δεν είναι κάτι μακρινό, που συμβαίνει σε κάποιους άλλους και εμείς το παρακολουθούμε με κατανόηση από τον καναπέ του σπιτιού μας. Είμαστε μέσα στο πρόβλημα, που ήδη έχει διψήφιο νούμερο και τραβάει προς τα επάνω. Οι άνθρωποι θύματα της ανεργίας και οι οικογένειές τους υποφέρουν και μετασχηματίζονται σε σκληρά και επιθετικά μέλη της κοινωνίας. Και τού-το γιατί δεν συμβαίνει να φτωχαίνει όλος ο πληθυσμός ταυτόχρονα σε μια κοινωνία. Αυτό που συνήθως γίνε-ται λέγεται πόλωση. Οι πλούσιοι, λίγοι μεν αλλά πλου-σιότεροι, και οι πολλοί φτωχοί φτωχότεροι. Ανάμεσά

ΟΙ ΣΑΛΠΙΓΓΕΣ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ

Τα ανάγλυφα αυτά σημεία των καιρών μας μοι-άζουν με έναν παγκόσμιο άμβω-να, που τον έχει στήσει ο Κύριος επάνω στη Γη μας και μπορεί να γίνει αντιλη-πτός από τον κα-θένα, από όποια γωνιά της Γης κι αν βρίσκεται, για να καταλάβει αν θέλει το απλό και εύληπτο μήνυμά Του. Το τι θα κά-νει από κει και πέρα είναι προ-σωπικό, δικό του θέμα. Βρισκόμα-στε προχωρημένα μέσα στις έσχατες ημέρες! Δεν είναι απλή κουβέντα, απλή διαπίστωση αυτή. Έχει προε-κτάσεις και συνέ-πειες άμεσες και ορατές.


τους υπάρχει ανταγωνισμός, ζήλια, φθόνος και αντιπαλότη-τα. Γι’ αυτό σημειώνει τόσο εύστοχα στην επιστολή του στον Τιμόθεο ο Απ. Παύλος ότι οι άνθρωποι θα είναι φίλαυτοι, φι-λάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, …άσπλαχνοι, αδιάλλακτοι…

Τα ανάγλυφα αυτά σημεία των καιρών μας μοιάζουν με έναν παγκόσμιο άμβωνα, που τον έχει στήσει ο Κύριος επάνω στη Γη μας και μπορεί να γίνει αντιληπτός από τον καθένα, από όποια γωνιά της Γης κι αν βρίσκεται, για να καταλάβει αν θέλει το απλό και εύληπτο μήνυμά Του. Το τι θα κάνει από κει και πέρα είναι προσωπικό, δικό του θέμα. Βρισκόμαστε προχωρημένα μέσα στις έσχατες ημέρες! Δεν είναι απλή κουβέντα, απλή διαπίστωση αυτή. Έχει προεκτά-σεις και συνέπειες άμεσες και ορατές. Πιστεύω ότι ο Γ΄ Πα-γκόσμιος Πόλεμος, που θα είναι και ο τελευταίος πόλεμος επάνω στη γη, θα πυροδοτηθεί από καθαρά οικονομικά αί-τια. Δεν θα είναι ούτε πόλεμος γοήτρου, ούτε κατακτητικός. Η ύφεση, το πετρέλαιο, η ανεργία, οι οικονομική μετανά-στευση, ο εύρωστος Βορράς και ο στερημένος Νότος…. Όλα αυτά είναι τόσο εύφλεκτα, που μπορούν να οδηγήσουν σε ανάφλεξη κάθε στιγμή. Ποιο είναι το δικό μας μήνυμα, τι να κρατήσουμε εμείς, προς ποια κατεύθυνση να ετοιμάζουμε τις καρδιές μας;

- Πάντων το Τέλος πλησίασε ( Α΄Πέτρου δ΄7)

- Η νύχτα προχώρησε ( Ρωμαίους ιγ΄12)

- Φόβος προσδοκίας επερχομένων δεινών ( Λουκάς κα΄26)

- Ας απορρίψουμε παν βάρος ( Ρωμαίους ιγ΄11)

Στα εδάφια αυτά δεν χρειάζονται ούτε σχόλια, ούτε επε-ξηγήσεις. Χρειάζεται μόνο γνήσια καρδιά πίστης και άγια και καθαρή ζωή, αντάξια της αγάπης και της τόσο μεγάλης σωτηρίας του Ιησού Χριστού, για να καταξιωθούμε να Τον συναντήσουμε με δόξα στην Ουράνια Βασιλεία Του.

Η Ανεργία

Αποστέλλουμε μια Καινή Διαθήκη δωρεάν στη Νεοελληνική γλώσσα,

σε όποιον μας την ζητήσει με γράμμα του.


1. Οι δύο δημιουργίες

Στις σελίδες της Αγίας Γραφής, στα πρώτα κε-φάλαια της Γένεσης, συναντάμε έναν Δημιουργό, τον Θεό, και μία δημιουργία, τη δημιουργία του κό-σμου μας. Αν προσέξουμε όμως καλύτερα, υπάρχει και άλλος δημιουργός, και άλλη δημιουργία. Είναι ο Σατανάς, «ο δημιουργός» του κόσμου της αμαρτίας, της ανομίας, της εναντίωσης προς τον Θεό.

Αν εξετάσουμε δίπλα-δίπλα αυτές τις δύο δημιουργίες, θα βγάλουμε πολύτιμα συμπεράσματα για τη φύση και το χαρα-κτήρα αυτών των δύο προσωπικοτήτων. Ο Θεός Δημιουργός κάνει πρωτότυπη, de novo δημιουργία. «Γενηθήτω φως, … ας κάμωμεν άνθρωπον κατ’εικόνα ημών και καθ’ομοίωσιν

ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΕΡΑ ΟΠΛΑ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ

Η Λατρεία

των Ειδώλων


Η Λατρεία των Ειδώλων

ημών». Ο Θεός δημιουργεί από το τίποτα, γεννά από το μη-δέν, από την ανυπαρξία. Αντίθετα ο Σατανάς μιμείται και αντιγράφει – προσπαθεί τουλάχιστον – τα στοιχεία της δη-μιουργίας του Θεού, αλλά διαστρεβλώνοντας, μολύνοντας, βεβηλώνοντας την πρωτότυπη δημιουργία του Θεού.

Ο Θεός Δημιουργός συνέλαβε και πραγματοποίησε τη δημιουργία του κόσμου και του ανθρώπου, που τον έπλασε με δόξα και τιμή, «άρσεν και θήλυ», και του έδωσε την εντολή «να εξουσιάζει» και να χαίρεται στην παρουσία του Κυρίου. Στο γ΄κεφάλαιο του βι-βλίου της Γένεσης έχουμε την αρχή της δημιουργίας του κόσμου του Σατανά, όταν ό ίδιος πλησίασε την Εύα με διάθεση ανατρεπτική παρακοής και ανταρσί-ας προς τον Θεό: «τω όντι είπεν ο Θεός, μη φάγητε από παντός δένδρου του παραδείσου;» (Γένεση γ΄1). Ο Θεός απευθύνεται στον Αδάμ (τον άνδρα), κάτι που δεν είναι καθόλου τυχαίο και χωρίς νόημα. Ο Σατα-νάς απευθύνεται στην Εύα (τη γυναίκα), όταν προ-σπαθεί να στρέψει τον άνθρωπο εναντίον του Θεού, του Δημιουργού του. Τα δύο φύλα, τον άνδρα και τη γυναίκα, τα έπλασε ο Θεός με ξεκάθαρη θέση και ρόλο και με ευδιάκριτα μεταξύ τους γνωρίσματα το καθένα στη δημιουργία. Ο Σατανάς «δημιούργησε» με εκφυλισμό, μέσα στη δημιουργία του Θεού, το τρί-το φύλο, τον άνδρα με στοιχεία γυναίκας και τη γυναί-κα με στοιχεία και γνωρίσματα άνδρα.

Ο Θεός Δημιουργός έδωσε την πρωτότυπη εντολή στους πρωτόπλαστους να φτιάξουν οικογένεια με καρπό της ένω-σής τους, «αυξάνεσθε και πληθύνεσθε, και γεμίσατε την γην, και κυριεύσατε αυτήν» (Γένεση α΄28). Και ο Σατανάς «δημιούργησε οικογένεια». Μου τηλεφώνησε πρόσφατα μια πιστή γυναίκα του Θεού γεμάτη πόνο και απορία, για να ζη-τήσει τη γνώμη μου. Ο γιός της συζεί με τον αγαπημένο του σύντροφο με ομοφυλοφιλική σχέση και την κάλεσε να γνωρί-σει το εγγονάκι της, που το βρήκαν και το υιοθέτησαν μέσω του Internet από το εξωτερικό… Η δημιουργία του Σατανά, χτισμένη μέσα στη σοφή, άγια και καθαρή δημιουργία του Θεού με πανουργία, εκφυλισμό, ανταρσία, ανομία και αμαρ-τία. Έτσι δημιουργείται ο «θαυμαστός κόσμος» του Σατανά, που είναι πλασμένος να αρέσει, να ελκύει, να παρασύρει και να σκοτώνει αιώνια την ψυχή του ανθρώπου. Αυτόν τον κόσμο της αμαρτίας καλεί ο Σατανάς τον άνθρωπο να τον προσκυνήσει, να τον λατρέψει και να ζήσει γι’ αυτόν.

Ο Θεός δημι-ουργεί από το τί-ποτα, γεννά από το μηδέν, από την ανυπαρξία. Αντί-θετα ο Σατανάς μιμείται και αντι-γράφει – προσπα-θεί τουλάχιστον – τα στοιχεία της δημιουργίας του Θεού, αλλά δια-στρεβλώνοντας, μολύνοντας, βε-βηλώνοντας την πρωτότυπη δημι-ουργία του Θεού.


2. Γιατί δημιουργούνται τα είδωλα

Ο στόχος της δημιουργίας του Θεού είναι η λατρεία του Προσώπου Του, η δόξα του ονόματός Του από τα σοφά και ένδοξα πλασμένα δημιουργήματά Του. Στο ξεκίνημα της προσευχής του Ιησού Χριστού του Κυρίου μας στην Επί του Όρους ομιλία Του (Ματθαίος ς΄9-10) είναι αποτυπωμένη ανάγλυφα αυτή η μεγάλη αλήθεια: «Πάτερ ημών ο εν τοις Ουρανοίς, αγιασθήτω το Όνομά Σου, ελθέτω η Βασιλεία Σου, γενηθήτω το θέλημά Σου, ως εν Ουρανώ, και επι της

γης». Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι η προσευχή που δίδαξε ο Ιησούς στους μαθητές Του και κατόπιν σε όλους εμάς, δεν είναι για να την αντιγράφουμε, να την απαγγέλλουμε, ούτε ένα βοήθημα για να κάνου-με και εμείς οι άνθρωποι παρόμοιες προσευχές, αλλά αποτυπώνει με τον πιο ανάγλυφο τρόπο τη θαυμάσια ζωντανή σχέση αγάπης και πίστης του ανθρώπου με τον Θεό και του Θεού με τον άνθρωπο. Το ίδιο ακρι-βώς πνεύμα αποτυπώνεται και στο νόμο που έδωσε ο Θεός στο λαό Του με τον Μωυσή, όταν τους ελευ-θέρωσε από την Αίγυπτο: «Εγώ είμαι Κύριος ο Θεός σου,… μη έχης άλλους θεούς πλην Εμού,… μη κάμης εις σεαυτόν είδωλον, μηδέ ομοίωμα τινός…» (Έξοδος κ΄1-18)

Γνωρίζει ο Σατανάς ότι ο άνθρωπος είναι δημιούρ-γημα στο έπακρο λατρευτικό. Ο στόχος αυτής της εσωτερικής τάσης του ανθρώπου είναι να συναντή-σει τον Θεό Δημιουργό του, να Τον πιστέψει, να Τον δεχθεί Κύριό του και Θεό του και να ζήσει μια ζωή αφιερωμένη στη λατρεία του Προσώπου Του. Αυτό ακριβώς το σημείο πολέμησε με όλες του τις δυνά-μεις ο Σατανάς να το εκτρέψει από τον πραγματικό του στόχο, να το διαστρεβλώσει, να το στρέψει ενα-ντίον του Θεού. «Δημιούργησε» τα είδωλα και εισηγεί-ται στον άνθρωπο τη λατρεία τους, την ειδωλολατρία. Σε όλη του τη ζωή αναζητά αντικείμενα λατρείας, τα οποία άλλοτε του προσφέρονται και κάποτε τα κατα-σκευάζει ο ίδιος και τα προσκυνάει, οδηγούμενος από την ακατανίκητη εσωτερική του ανάγκη.

Υπάρχει μια συγκεκριμένη ακολουθία, που οδηγεί τον άνθρωπο στα είδωλα και την ειδωλολατρία. Το πρώτο βήμα είναι η απομάκρυνση του ανθρώπου

Η Λατρεία...

Υπάρχει μια συ-γκεκριμένη ακο-λουθία, που οδη-γεί τον άνθρωπο στα είδωλα και την ειδωλολατρία. Το πρώτο βήμα εί-ναι η απομάκρυν-ση του ανθρώπου από τον Θεό και του Θεού από τον άνθρωπο. Το δεύ-τερο βήμα είναι η εκτροπή του ανθρώπου στη λατρεία των ειδώ-λων, που με αυτά προσπαθεί να κα-λύψει το κενό λα-τρείας που υπάρ-χει στην ψυχή του. Για να πληρώσει αυτή «τη ζήτηση» ο Σατανάς παρά-γει είδωλα και τα προσφέρει στον άνθρωπο στην καρδιά του οποίου έχει εγκατασταθεί πλέον η αμαρτία.


από τον Θεό και του Θεού από τον άνθρωπο. Εδώ πρέπει να σημειώσουμε, ότι σε αντίθεση με ό,τι πιστεύουν πολλοί, ναι, και ο Θεός κάποτε απομακρύνεται, αποσύρεται από τη ζωή του ανθρώπου που Τον απορρίπτει, που Τον προσπερ-νά, που προκλητικά επιλέγει την αμαρτία. Πρώτο βήμα λοι-πόν, το κενό που αφήνει η απουσία του Θεού στη ζωή του ανθρώπου, όταν στην καρδιά του προκρίνεται και κυριαρ-χεί η ανομία, η αδικία, η αμαρτία. Το δεύτερο βήμα είναι η εκτροπή του ανθρώπου στη λατρεία των ειδώλων, που με αυτά προσπαθεί να καλύψει το κενό λατρείας που υπάρχει στην ψυχή του.

Για να πληρώσει αυτή «τη ζήτηση» ο Σατανάς παράγει είδωλα και τα προσφέρει στον άνθρωπο στην καρδιά του οποίου έχει εγκατασταθεί πλέον η αμαρτία. Εκείνος απλώνει το χέρι, τα αγκαλιάζει, τα κλείνει στην καρδιά του με αγά-πη και πίστη, τα λατρεύει. Τα είδωλα πλέον παίρνουν την θέση του Θεού και μ’ αυτά προσπαθεί να αναπληρώσει την απουσία Του. Λειτουργούν σαν υποκατάστατα του Θεού. Αυτή ακριβώς είναι η ρίζα της αμαρτίας μπροστά στον Θεό. Το θαυμαστό δημιούργημα του Θεού, το πλασμένο με δόξα και τιμή για να δοξάζει και να αγιάζει το όνομα του Κυρίου, αστοχεί, εκτρέπεται, χάνεται αιώνια στη λατρεία των ειδώ-λων, που οδηγεί στην αιώνια απώλεια.

Να θυμίσουμε εδώ ότι λατρεία / λατρεύω σημαίνει εκδή-λωση μιας πολύ μεγάλης αγάπης, αφοσίωσης. Η λατρεία εμπεριέχει την έννοια του τιμώ, υπηρετώ, πιστεύω, αναγνω-

...των Ειδώλων


ρίζω και τελικά ανήκω σε αυτό που λατρεύω. Το πολύ σημα-ντικό είναι ότι τα είδωλα στοχεύουν να πάρουν τη θέση του Θεού στη ζωή του ανθρώπου. Και ο άνθρωπος απαντά στην προσφορά των ειδώλων με ειδωλολατρία, γίνεται ειδωλολά-τρης, δηλαδή τιμά, αγαπά, πιστεύει, αντλεί χαρά και δύναμη από τη λατρεία τους, αφοσιώνεται σ’ αυτά.


Όπως είπαμε στην αρχή, και ο Σατανάς δη-μιουργεί, διαστρεβλώνοντας, αλλοιώνοντας,

μολύνοντας, εκτρέποντας την αρχική άγια, σοφή και καθαρή δημιουργία του Θεού. Παίρνει

από τη δημιουργία του Θεού ένα στοιχείο. Το απο-μονώνει, το ξεχωρίζει, το βγάζει από το φυσιολογικό

του περιβάλλον, από τις σωστές αναλογίες συμμετοχής του στη ζωή μας, από τις σωστές του διαστάσεις στη ζωή

του κάθε ανθρώπου, το τονίζει ιδιαίτερα, το κάνει ελκυστικό και το παρουσιάζει έτσι επιθυμητό στον άνθρωπο και του λέει: λάτρεψέ το, ζήσε γι’ αυτό! Ο άνθρωπος απαντά απλώ-νοντας το χέρι της επιθυμίας για να το αποκτήσει και να απολαύσει όσα του υπόσχεται.

Για να είναι αποτελεσματικά το είδωλα και η λατρεία τους, έχει φροντίσει ο Σατανάς να δρουν ενισχυτικά και συνεργι-κά δύο ακόμα στοιχεία. Πρώτα δημιουργεί «ένα ρεύμα ζή-τησης, ένα αγοραστικό ρεύμα» γύρω του, με δυνατά, ελκυ-στικά και παραπλανητικά μηνύματα. Με αυτόν τον τρόπο τα είδωλα γίνονται επιθυμητά, απαραίτητα, αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας. Δύσκολο να πεις όχι, να αντισταθείς, όταν το μήνυμα είναι «…κοίταξε τους άλλους, κοίταξε γύρω σου,...όλοι έτσι κάνουν…». Με τόσο έντονη πίεση, που συ-νοδεύει τα είδωλα, χρειάζεται πραγματική αντίσταση και επανάσταση για να δραπετεύσει κάποιος, να κάνει υπέρβα-

3. Έτσι φτιάχνονται τα είδωλα



ση. Το κόστος είναι μεγάλο και ελάχιστοι είναι πραγματικά έτοιμοι να το καταβάλουν.

Ταυτόχρονα πρέπει να σημειώσουμε, ότι τα είδωλα φυ-τρώνουν, καλλιεργούνται και αναπτύσσονται σε επίπεδο άρ-νησης, απόρριψης και κατάργησης του Θεού. Στόχος τους είναι να υποκαταστήσουν τον Θεό στην καρδιά του ανθρώ-που και με βήματα σταθερά να οδηγήσουν την ψυχή του σε ζωή εναντίον του Θεού, με κατάληξη την αιώνια απώλεια.

4. Μερικά παραδείγματα

Τα χρήματα. Είναι ένα δώρο του Θεού, ένα αγα-θό για να αντιμετωπίσουμε τις ανάγκες της ζωής μας. Ο Κύριος αναγνωρίζει ότι είναι ένα απαραίτητο μέσο και απαντάει στην προσευχή μας όταν έχουμε ανά-γκες, προβλήματα οικονομικά και αδιέξοδα, και χαρί-ζει οικονομική άνεση, όταν και όπου νομίζει Εκείνος. Εδώ χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή. Τα χρήματα έχουν τη θέση τους στη ζωή μας, έχουν την αναλογία τους ανάμεσα στα υπόλοιπα συστατικά της ζωής μας, της κάθε μας μέρας, και έχουν συγκεκριμένο λόγο ύπαρ-ξης. Όλη μας η ζωή δεν είναι τα χρήματα. Όταν όμως όλη μου η ζωή είναι τα χρήματα, τα σκέφτομαι συνε-χώς, τα κυνηγάω, θησαυρίζω, τα πιστεύω, στηρίζομαι σ’ αυτά, παίρνω από αυτά χαρές, λύπες, δύναμη… τότε δεν είναι χρήματα, είναι είδωλο. Γίνονται ο θεός μου, παίρνουν τη θέση του Θεού στην καρδιά μου και εγώ τα προσεγγίζω με ειδωλολατρία. Ταυτόχρονα φροντίζει ο Σατανάς και δεχόμαστε ερεθίσματα του τύπου: θα είσαι πλούσιος, θα περνάς άνετα, θα μπο-ρείς τα πάντα, θα γίνεις ξεχωριστός,… κοίτα αυτόν πού έφτασε, κοίτα αυτήν…

Τα είδωλα ξεκινούν από τα αγαθά δώρα του Κυρί-ου στη ζωή του ανθρώπου, δημιουργεί όμως μια δι-αστρέβλωση γύρω απ’ αυτά ο Σατανάς, τα επενδύει με ψέματα και ψάχνει να βρει πού έχει κενό Θεού η ψυχή μας, πού είναι διαταραγμένη η σχέση μας μαζί Του, για να τα σπείρει και να φυτρώσουν, με στόχο να υποκαταστήσουν τον Θεό, να εκτρέψουν τη λατρεία μας από το Πρόσωπό Του και την αγάπη μας από το σοφό και τέλειο θέλημά Του.

Όταν όλη μου η ζωή είναι τα χρή-ματα, τα σκέφτο-μαι συνεχώς, τα κυνηγάω, θησαυ-ρίζω, τα πιστεύω, στηρίζομαι σ’ αυτά, παίρνω από αυτά χαρές, λύπες, δύναμη… τότε δεν είναι χρήματα, είναι είδωλο. Γίνονται ο θεός μου, παίρ-νουν τη θέση του Θεού στην καρ-διά μου και εγώ τα προσεγγίζω με ειδωλολατρία.



Η εμφάνιση. Κι αυτή είναι δώρο αγαθό του Θεού στον άνθρωπο. Το ντύσιμο, η περιποίηση, η ομορφιά στη γυναί-κα, αλλά και στον άνδρα. Μεγάλη προσοχή όμως στο σημείο αυτό. Έχει τη θέση της στη ζωή μας η εμφάνιση και η περιποί-ηση, έχει τις αναλογίες της, μέσα στις οποίες πρέπει να μας απασχολεί. Πρέπει να συνυπάρχει αρμονικά με όλες τις άλλες παραμέτρους της υπόλοιπης ζωής στην κάθε μας μέρα. Εδώ να θυμίσουμε ότι η ομορφιά και η περιποίηση έχουν από τον Θεό τη θέση τους και στην ένωση δύο ανθρώπων, του άνδρα και της γυναίκας, όπου εξυπηρετεί την έλξη μεταξύ τους, τη λειτουργία της αναπαραγωγής στο γάμο, τη χαρά της οικογέ-νειας. Όταν όμως απομονωθούν αυτά τα στοιχεία που έχουν σχέση με την εμφάνιση και βρει κατάλληλο έδαφος ο Σατα-νάς να τα υπερτονίσει, να γίνει το κύριο ή το αποκλειστικό μας θέμα και περιεχόμενο της μέρας μας, της σκέψης μας, όταν φτάσω στο σημείο να ζω γι’ αυτό, να ζω απ’ αυτό: τι θα φάω, πόσο θα φάω, τι θα φορέσω, πώς με βλέπουν οι άλλοι, τι λένε για μένα, πώς να τους αρέσω, πώς να ξεχωρίζω…, τότε δεν είναι πλέον η εμφάνιση, αλλά είναι ειδωλολατρία. Ταυτόχρονα ο Σατανάς έχει δημιουργήσει έναν κόσμο ολό-κληρο γύρω από αυτό το θέμα, τον κόσμο της μόδας, τον κό-σμο του « να αρέσω, να φαίνομαι, να ανήκω, να μοιάζω, να με αποδέχονται οι άλλοι», όπου υπερτονίζει, παρασύρει, υπο-δουλώνει την ψυχή του ανθρώπου. Κυριολεκτικά δεν μπορεί να πει όχι η ψυχή ούτε να αντισταθεί στις προτάσεις και στις προσφορές του, που περιέχουν πολύ ψέμα και εξαπάτηση.

Η εργασία. Και αυτή είναι δώρο του Θεού και ευλογία στη ζωή του ανθρώπου. Κάθε εργασία, που είναι ένα εργα-λείο θα λέγαμε φυσιολογικής ζωής εδώ κάτω στη Γη, έχει τη θέση της στη ζωή μας, την αναλογία της ανάμεσα στα υπό-λοιπα δομικά στοιχεία τής κάθε μας μέρας. Δεν είναι όλη μας η ζωή δουλειά και μόνο δουλειά. Δεν είναι όλη μας η ψυχή απορροφημένη από την εργασία μας. Στη σωστή, φυσι-ολογική ζωή η εργασία συνυπάρχει αρμονικά με τα υπόλοιπα συστατικά της. Ο Σατανάς το απομονώνει αυτό το στοιχείο, το τονίζει, το εντονοποιεί, το ντύνει με ψέματα και χιμαιρι-κές υποσχέσεις, μας το παρουσιάζει ελκυστικό, πολλά υπο-σχόμενο, μεθυστικό, και μας παροτρύνει να το κάνουμε θεό μας, είδωλό μας, να το λατρέψουμε. Όταν η εργασία γίνει το κύριο περιεχόμενο της ψυχής μας, τότε είναι είδωλο. Και είδωλο θα πει ζεις γι’ αυτό, ζεις απ’ αυτό. Μας απορροφά τελείως. Όλα τα άλλα στοιχεία της ζωής μας, η οικογένεια, η προσωπική μας ζωή, οι άλλοι γύρω μας περνάνε σε δεύτερη, τρίτη μοίρα ή εξαφανίζονται τελείως.



Σε όλα τα παραδείγματα που αναφέραμε πιο πάνω κοινά είναι τα γνωρίσματα της δημιουργίας και της λατρείας των ειδώλων. Απαραίτητη προϋπόθεση, το κενό στη σχέση του ανθρώπου με τον Θεό ή η απου-σία Του από τη ζωή του ανθρώπου. Σε είδωλο μπορεί να μεταμορφωθεί οποιοδήποτε στοιχείο της ζωής του ανθρώπου. Ο διάβολος το διαστρεβλώνει, το κάνει ελκυστικό, το ντύνει με υποσχέσεις και το προσφέρει στον άνθρωπο ο οποίος δεν έχει το φως και την οδη-γία από τον Θεό, ούτε τη δύναμη από το Άγιο Πνεύ-μα, και πολύ εύκολα το ενθρονίζει στην καρδιά του, έτοιμος να το αγκαλιάσει με πίστη και λατρεία. Και η οικογένεια μπορεί να γίνει είδωλο, τα παιδιά μας, το φαγητό που τρώμε, το έργο μας, η προσφορά μας στον Θεό, η υπηρεσία μας στον Κύριο, η γνώμη μας, οι θέσεις μας, το όνομά μας, οι επιθυμίες της σάρκας, τα στοιχεία του κόσμου που μας περιβάλλει.

Τα είδωλα έχουν τη δύναμη να διεισδύουν στην ψυχή του ανθρώπου, να εγκαθίστανται, να υποτάσ-σουν και να επηρεάζουν τη ζωή μας ολόκληρη. Σκλα-βώνουν τον άνθρωπο, τον αλυσοδένουν και ασκούν επάνω του γοητεία και συνάμα τυραννία. Τα είδωλα δεν έρχονται για να φύγουν, αλλά έρχονται στη ζωή μας για να μείνουν, να ριζώσουν. Στοχεύουν να μας υποτάξουν ολο-κληρωτικά στη λατρεία τους και διεκδικούν τη διοίκηση της ζωής μας μέσα από τα συναισθήματα. Τα είδωλα σιγά-σιγά κυριεύουν τη ζωή μας, την ύπαρξή μας ολόκληρη και φτάνει ο άνθρωπος να αναλώνεται στη λατρεία τους. Περιμένει να πάρει χαρές από αυτά, να πάρει δύναμη, αλλά παίρνει και λύπες και στεναχώριες. Ο υπέρτατος στόχος τους είναι να πάρουν τη θέση του Θεού στην καρδιά του ανθρώπου. Πίσω από τα είδωλα είναι ο ίδιος ο Σατανάς, που τα δημιουργεί και τα προωθεί ώστε, χωρίς να φαίνεται ο ίδιος, να μας δι-οικεί και να μας εξουσιάζει μέσα στο θέλημά του και στην εξυπηρέτηση των αντίθεων και αντίχριστων διαβολικών σχε-δίων του.

(Συνεχίζεται στο επόμενο με το θέμα «Η λατρεία της ομορφιάς»)

Τα είδωλα σιγά-σιγά κυριεύουν τη ζωή μας, την ύπαρξή μας ολό-κληρη και φτάνει ο άνθρωπος να αναλώνεται στη λατρεία τους. Πε-ριμένει να πάρει χαρές από αυτά, να πάρει δύνα-μη, αλλά παίρ-νει και λύπες και στεναχώριες. Ο υπέρτατος στόχος τους είναι να πά-ρουν τη θέση του Θεού στην καρδιά του ανθρώπου.

Συντροφιά Αλήθειας και Αγάπης Θεού από το τηλέφωνο(210) 57 58 928

Λιγόλεπτα τηλεφωνικά μηνύματα παρηγοριάς, ενίσχυσης, αλήθειας Θεού. Κάθε μέρα - 24 ώρες το 24ωρο!


Η ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

Γλυκιά, χαρίζοντας μια μοναδική απόλαυση στον πιστό που προσεύχεται.

Ευχάριστη, γιατί μας ανακουφίζει από βάρη, έγνοιες, προ-βλήματα.

Μοναδική, φέρνοντάς μας σε ζωντανή επικοινωνία με τον ουράνιο Πατέρα.

Όλα αυτά είναι σωστά, μα δεν εξαντλούν το θέμα της προ-σευχής. Για το δούλο του Κυρίου, για τον υπηρέτη του Ευαγ-γελίου, η προσευχή ακόμη είναι …

Ένα έργο βαρύ, γιατί επωμίζεται και φέρνει μπροστά στον Κύριο ανάγκες, αμαρτίες όλων αυτών που διακονούμε.

Ένας πόλεμος ασίγαστος εναντίον του εχθρού των ψυ-χών μας, που θέλει να μας σπρώξει μακριά από το έδαφος της χάριτος του Κυρίου.

Ένας αγώνας να κρατήσουμε συνεχώς τον εαυτό μας στο θυσιαστήριο της αγάπης του Θεού.

«Συναγωνιζόμενοι»«Συναγωνιζόμενοι»Είπαν για την προσευχή πως είναι:


«Συναγωνιζόμενοι»

Για τον Κύριό μας τέτοια ήταν η προσευχή του στη Γεθσημανή.Για τον Μωυσή τέτοια ήταν η προσευχή του στην έρημο της πο-ρείας του λαού Ισραήλ. Για τον Παύλο τέτοια ήταν η προσευχή του στο κελί της Ρώμης.

«Να συναγωνισθήτε μετ’ εμού προσευχόμενοι…» (Ρωμαίους ιε΄30)

Πόσα δράματα και συγκρούσεις δεν δημιουργούνται μέσα στον αγρό του Κυρίου, μέσα στην αγορασμένη με το αίμα του Υιού Εκκλησία, από ένα ζήλο, που παρουσιάζεται καμουφλαρισμέ-νος με πόθο για τη σωτηρία ψυχών, μα στην πραγματικότητα δεν είναι παρά ατόφια σάρκα, αλαζονεία, εγωισμός.

Δεν αρκεί να μην επιτίθεσαι κατά του αδελφού σου. Δεν αρκεί να μην τον καταλαλείς. Δεν πρέπει ούτε μέσα στην καρδιά σου να φιλοξενείς πικρία, που θα εκδηλωθεί έστω και με έναν πνιγ-μένο στεναγμό δυσαρέσκειας.

Αν πιστεύουμε πως ο Κύριός μας είναι Κύριος δικαιοσύνης. Αν πιστεύουμε πως όλα ελέγχονται από το στιβαρό χέρι του δο-ξασμένου Κυρίου μας. Αν πιστεύουμε πως «οι υποσχέσεις Του είναι όλαι αληθείς». Τότε γιατί αυτά τα σαρκικά υπόλοιπα να υπάρχουν μέσα στην καρδιά μας;

Ο σταυρός του Χριστού επιτάσσει να συγχωρούμε. Το συμφέ-ρον μας το πνευματικό επιτάσσει να λησμονούμε. Η αγάπη του Χριστού μας παραγγέλλει, και όταν αδικούμαστε, να ξεχνούμε. Το Πνεύμα το Άγιο του Θεού μπορεί να μας φυλάξει από αυτήν την αμαρτία.

Όταν το πνεύμα μας φιλοξενεί πικρία και όταν η καρδιά μας στενάζει, τότε δεν μπορούμε να πετάξουμε στις ψηλές κορφές των αποκαλύψεων της αγάπης του Θεού. Σε όλη μας τη ζωή θα σερνόμαστε στις περιοχές της σαρκικής πεζότητας, χωρίς να νιώσουμε το μεγαλείο της πραγματικής ζωής της πίστης, που ο Χριστός χαρίζει.

Ας αρχίσουμε τη μεγάλη αλλαγή στη ζωή μας από το κεφά-λαιο της προσευχής. Σωστή προσευχή, με ταπείνωση μπρο-στά στον Κύριο.

Προσευχή, που θα έχει πρώτιστα ενδοσκοπικό χαρακτήρα. Ερευνώ τα βάθη μου, προθέσεις, διαθέσεις, κίνητρα…, καλώ το Άγιο Πνεύμα να μου δείξει, να μου φανερώσει πού πηγαίνω, τι στοχεύω, γιατί παίρνω αυτές τις θέσεις. Έτσι συντριμμένος και καθαρισμένος πηγαίνω στον Πατέρα των Δυνάμεων, που ακούει προσευχές και χαίρεται να απαντά πλούσια και θαυμα-τουργικά!


«Κατεύθυνον την οδόν Σου έμπροσθέν μου.» (Ψαλμός ε΄8)

Είναι πάρα πολλοί δρόμοι, Κύριέ μου, και μερικές φορές τα χάνω. Αναφέρομαι στα συγκεκριμένα καθημερινά ζητήμα-τα. Ο βασικός μου δρόμος είναι δεδομένος και δεν συζητιέ-ται πια. Είσαι Εσύ. Μα στα καθημερινά θέματα για λίγο κο-μπιάζω. Ψάχνω για το δικό Σου Πρόσωπο, για τη δική Σου επιλογή. Δεν τολμώ να προχωρήσω. Θέλω να ξέρω πως εί-ναι από Σένα. Κάθε τι άλλο, όχι απλώς δεν το εμπιστεύομαι, μα το φοβάμαι και το μισώ μαζί. Γι’ αυτό πάντα καθυστερώ και το περνώ και το ξαναπερνώ από το φως της Παρουσίας Σου. Και τότε διαυγάζουν τα πράγματα και οικτίρω, κάπως, τον εαυτό μου, που άργησα τόσο να το διακρίνω. Μα πά-ντα γεμίζει η καρδιά μου από ευγνωμοσύνη.

ΑΝΟΙΞΑ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ




«Ας ευφραίνωνται δε πάντες οι ελπίζοντες επί Σε, ας χαίρωνται διαπαντός…» (Ψαλμός ε΄11)

Κύριέ μου,

Μέσα στη σκοτεινιά και στην ομίχλη, μέσα στα προβλήμα-τα και στα αδιέξοδα, μέσα στις πίκρες και στα δράματα, υπάρχουν αρκετοί που μπορούν και χαίρονται και ευφραί-νονται. Η πηγή της χαράς τους και της ευφροσύνης τους είσαι Εσύ, Κύριε. Τα στοιχεία που απαρτίζουν τον κόσμο και τη ζωή δεν μπορούν να προσφέρουν αυτά που προσφέ-ρει η παρουσία Σου διά του Πνεύματος μέσα στην καρδιά του ανθρώπου που λυτρώνεται από τα μάταια του κόσμου τούτου με την έλξη του μεγαλείου του Προσώπου Σου. Η χαρά η δική Σου δεν είναι περιστασιακή. Είναι πάντα η ίδια, απαρασάλευτη, αμετάβλητη, γιατί πηγάζει από το Πρόσω-πό Σου. Μακάρι να τη γνωρίσουν και άλλοι. Ευχαριστώ.

«Η ασπίς μου είναι εν τω Θεώ, όστις σώζει τους ευθείς την καρδίαν.» (Ψαλμός ζ΄10)

Κύριέ μου,

Γνώρισα πάρα πολλές αντιξοότητες στη ζωή μου και πέρα-σα από διάφορες κακόβουλες επιθέσεις εναντίον μου. Ακό-μη και τώρα συμβαίνει κάτι τέτοιο. Αφού υπάρχει εχθρός και μπορεί και στρατολογεί όργανα για τις δουλειές του… Ίσως την πρώτη στιγμή της επίθεσης και της κρούσης να αιφνιδιάστηκα και να τα έχασα για λίγο. Μα σήκωσα το κεφάλι και είδα το Πρόσωπό Σου. Η επίθεση αμέσως έχασε την οξύτητά της, γιατί η παρουσία Σου, σαν μια τεράστια ασπίδα καλύπτει την ύπαρξή μου. Κίνδυνος υπάρχει μόνο από την καρδιά μας, που μπορεί να μας πλανήσει. Μα όταν η καρδιά είναι τελείως δοσμένη σε Σένα, τι νόημα έχουν οι κάποιες επιθέσεις! Για να με φέρουν πολύ πιο κοντά σε Σένα. Πόσο Σ’ ευχαριστώ!



«Ιδού, ο ασεβής κοιλοπονεί ανομίαν…» (Ψαλμός ζ΄14)

Κύριέ μου,

Τι συμβαίνει μέσα στον κόσμο αυτό; Πόσο το κακό και η αμαρτία έχει θεριέψει και έχει καταλάβει όλους τους αν-θρώπους, έξω από τη χάρη Σου! Ζουν και γεννοβολούν, όχι αγάπη, αλλά ανομία, που μέσα σ’ αυτήν ηδονίζονται. Η ανομία, δηλαδή μια κατάσταση ζωής αντίθετη με την αι-ώνια βουλή Σου, είναι συμφορά και καταστροφή, πιο πολύ σ’ αυτόν που τη φιλοξενεί μέσα στην καρδιά του και της παρέχει χώρο να γεννοβολά και να πολλαπλασιάζεται. Δεν θέλουν ν’ ακούσουν για Σένα και μισούν την αγιότητά Σου, όπως και των πιστών παιδιών Σου. Η συμπεριφορά αυτή οδηγεί σε κρίση και σε αιώνιο θάνατο, γι’ αυτό δεόμαστε για τις ψυχές αυτές, που είναι κοντά μας και βρίσκονται σ’ αυτήν την κατάσταση. Ευχαριστώ.

«…έσκαψε λάκκον και εβάθυνεν αυτόν, πλην αυτός θέλει πέσει εις τον βόθρον τον οποίον έκαμεν.»

(Ψαλμός ζ΄15)

Είναι τρομερά τα λόγια, πιο τρομερά απ’ όσο φαντάζομαι, γιατί είναι απόλυτα αληθινά. Πόσο ταλαίπωρος είναι ο ασε-βής, Κύριέ μου! Δούλος στο πάθος του, σκάβει λάκκο. Με λόγια, με πράξεις, με δυσφήμιση. Πού να ήξερε! Δεν ξέρει τη δύναμη του θελήματός Σου. Δεν ξέρει πως το σύμπαν ολόκληρο λειτουργεί μόνο με τη βουλή Σου. Είναι νόμος δι-κός Σου, στο λάκκο που σκάβει να πέφτει ο ίδιος μέσα. Ο ασεβής. Αυτός που του αποκαλύφθηκε το Πρόσωπό Σου, μα ακολούθησε άλλο δρόμο, το δικό του, το δρόμο της κα-κίας, της αμαρτίας, της επιθυμίας. Και αν, έστω και αργά, όταν θα πέσει στο λάκκο, καταλάβει και μετανοήσει, πάλι καλά. Μα αν όχι, τότε; Πόσο Σε ευχαριστώ, Κύριέ μου, που με αξίωσες να το μάθω αυτό.


ΓΝΗΣΙΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΖΩΗ

Θα έλεγε κανείς ίσως ότι η ευχαριστία ταιριάζει οπουδή-ποτε αλλού εκτός από τούτη την περιοχή των πολλών θλίψε-ων, του συντριμμού, του καθαρισμού. Και όμως, είναι μεγά-λο λάθος.

Ευχαριστία, γιατί ξέρεις ότι υπάρχει η αγάπη του Θεού και δου-λεύει.

Ευχαριστία, γιατί καρποφορεί η δουλειά της αγάπης Του πάνω μου.

Ευχαριστία, γιατί ο Θεός με παραδέχεται και περιμένει κάτι από μένα, επενδύει πάνω μου.

Ευχαριστία, γιατί νιώθω τον Ιησού Χριστό να μορφώνεται πάνω μου, να με αντικαθιστά, να μη ζω πλέον εγώ για τον εαυτό μου, για τα δικά μου.

Ευχαριστία, γιατί διά της πίστεως βλέπω αιώνιο βάρος δόξας να περιμένει τη ζωή μου μέσα από τη θλίψη!

Κάποτε σκεφτόμαστε πολύ ανθρώπινα. Και πάμε να πιάσουμε το χέρι του Θεού, να το σταματήσουμε από την ευεργετική δου-λειά Του πάνω μας. Γιατί να Τον σταματήσεις; Και αν με αυτόν τον τρόπο ο αδελφός μου θα δει το Πρόσωπο του Θεού, αν με αυτόν τον τρόπο αγιάζεται, ολοκληρώνεται, γιατί να το σταματήσω; Ποιος είμαι που θα το σταματήσω; Μα γιατί περνάει άσχημα… Αυτό είναι το τρομερό. Να θέλουμε να περνάμε καλά, η λεγόμενη εν Χριστώ καλοπέραση, που δεν υπάρχει στο Λόγο του Θεού.

Θλίψη και

Ευχαριστία

Θλίψη και

Ευχαριστία


Θλίψη και Ευχαριστία

Κοίταξε όμως, υπάρχει Ουρανός, αιώνια ζωή. Αυτό είναι που βαραίνει. Δεν μπορείς να κερδίσεις τον Ου-ρανό, αν δεν αποφασίσεις να χάσεις, να απολέσεις τη ζωή σου εδώ κάτω, με όλα τα καλά της.

Στην αρχή υποφέρεις, βογγάς, δεν αντέχεις. Μετά μαθαίνεις να βλέπεις. Αντιλαμβάνεσαι τι γίνεται γύρω σου, μέσα σου. Μετά ανακαλύπτεις την ευχαριστία. Και φτάνεις στο σημείο να καμαρώνεις και να χαίρε-σαι. «Και καυχώμεθα εις τας θλίψεις, γινώσκοντες ότι…» (Ρωμαίους ε΄3). Αυτό το «γινώσκοντες» είναι πολύ σημαντικό. Διά της πίστεως βλέπουμε, ζούμε, απολαμβάνουμε τα σχέδια του Θεού πάνω μας. Το «γι-νώσκοντες» μας στηρίζει, μας δυναμώνει, μας αξιώνει να δούμε. Ο Κύριος με ετοιμάζει… ο Κύριος με μαθαί-νει… ο Κύριος με αγιάζει. Και μάλιστα όταν υπάρχει μπροστά στα μάτια της πίστης μας το «συμμόρφους της εικόνος του Υιού Αυτού» (Ρωμαίους η΄29), το «κοινωνοί θείας φύσεως» (Β΄ Πέτρου α΄4), είναι βέβαιο πως μαγεμένοι από τέτοιους στόχους δόξας και μεγαλείου θα καυχιόμαστε οπωσδήποτε, με ευχαριστία θα πορευόμαστε γνωρίζοντας τι κρύβεται πίσω από τις θλίψεις, ποιος βρίσκε-ται και ποιος είναι ο στόχος, η κατάληξη. Πώς να μη νιώθεις πλούσιος, πώς να μην έχει αρχοντιά και καμάρι η πορεία σου εδώ κάτω, έστω κι αν είναι καμίνι σκληρής παιδείας του Θεού!

Στην αρχή υπο-φέρεις, βογγάς, δεν αντέχεις. Μετά μαθαίνεις να βλέπεις. Αντι-λαμβάνεσαι τι γί-νεται γύρω σου, μέσα σου. Μετά ανακαλύπτεις την ευχαριστία. Και φτάνεις στο ση-μείο να καμαρώ-νεις και να χαίρε-σαι.

Το Ακριβότερο Δώρο του ΚόσμουΚάθε σελίδα του μικρού αυτού βιβλίου έχει μια ιστορία μαζί με σχόλια και σκέψεις για το μοναδικό Πρόσωπο που γεννήθηκε στον κόσμο μας Σωτήρας, Λυτρωτής και Κύριος, τον Ιησού Χριστό.• Απλό• Καλογραμμένο• Ευχάριστο• Διδακτικό

Κατάλληλο για όμορφο δώρο


Θα περίμενε κάποιος να διαβάσει ακριβώς το αντίθετο. Οι γεννήσεις είναι που μας ανησυχούν όταν μειώνονται και τότε είναι που μιλάμε για απει-λή ή κρίση σε κάποια χώρα, σε κάποιο πληθυσμό.

Δεν είναι το δημογραφικό το θέμα μας. Τουλάχιστον δεν είναι το πρώτο. Μελετάμε τη σωστή και γνήσια σχέση του ανθρώπου με τον ζωντανό Θεό και τον Σωτήρα Ιησού Χρι-στό. Σκύβουμε με ταπείνωση και ειλικρίνεια στην αλήθεια του άγιου Λόγου Του και παρατηρούμε με ανησυχία και πόνο τα όσα βλέπουμε να γίνονται γύρω μας στις κρίσιμες μέρες που διαβαίνουμε. Τα προβλήματα αθροίζονται και δι-ογκώνονται, οι λιγοστές λύσεις που προτείνονται δειλά και συνεσταλμένα δεν επαρκούν, δεν φέρνουν αποτέλεσμα. Τα άτομα υποφέρουν, τα σπίτια, οι οικογένειες δοκιμάζο-νται σκληρά, τα παιδιά, οι νέοι αφημένοι «στην τύχη τους», η εκκλησία βρίσκεται στο τελευταίο σκαλοπάτι, η κοινωνία μας βιώνει έναν αγώνα σκληρό επιβίωσης με την ελπίδα – δυστυχώς - καθημερινά να υποχωρεί και να μαραίνεται. Τι βρίσκεται πίσω από όλα αυτά; Ποια είναι η πραγματική αιτία όλων αυτών των συμπτωμάτων και, αν υπάρχει πραγματική αντιμετώπιση, ποια μπορεί να είναι;

ΙΣΩΣ ΕΤΣΙ ΕΞΗΓΟΥΝΤΑΙ ΠΟΛΛΑ

Μειώθηκαν ανησυχητικά οι θάνατοι!Μειώθηκαν ανησυχητικά οι θάνατοι!


Μειώθηκαν ανησυχητικά οι θάνατοι!

Όταν οδηγάς το αυτοκίνητό σου και προσπαθείς να φτάσεις στο συγκεκριμένο προορισμό σου, αλλά η ώρα περνάει και αντί για σπίτια έχεις συνεχώς μπροστά σου και γύρω σου χωράφια… και οδηγείς και η βεν-ζίνη σου τελειώνει… και παίρνει να βραδιάζει… αυτό που κάνεις είναι, πρώτα σταματάς, μετά συμφωνείς ότι αποκλείεται να είσαι στο σωστό δρόμο, μετά κοι-τάζεις το χάρτη ή τις οδηγίες που σου έδωσαν και το πιο ασφαλές είναι να γυρίσεις πίσω, για να ξεκινήσεις σωστά αυτή τη φορά από την αρχή το ταξίδι σου. Όλα αυτά τα βήματα είναι βήματα πολύ απλής λογικής και κανένας δεν θα ’χει αντίρρηση, πιστεύω.

Ανοίγουμε το χάρτη με τις οδηγίες του Κυρίου για την πορεία μας την άγια και ευλογημένη εδώ στον κό-σμο και την κατάληξή μας τη δοξασμένη στον Ουρα-νό. Διαβάζουμε απλά και καθαρά τα όσα μας λέει:

- «Όποιος θέλει να έρθει πίσω Μου, ας απαρνηθεί τον εαυτό του και ας σηκώνει το σταυρό του», (Ματ-θαίος ις΄24, Λουκάς θ΄23)

- «Όσοι είναι του Χριστού, εσταύρωσαν τη σάρκα μαζί με τα πάθη και τις επιθυμίες», (Γαλάτας ε΄24).

- «Σ’ εμένα δε μη γένοιτο να καυχώμαι παρά μόνο στο σταυρό του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, δια του οποίου ο κόσμος σταυρώθηκε ως προς εμένα και εγώ ως προς τον κόσμο», (Γαλάτας ς΄14).

Τι είναι αυτό, που λένε τόσο καθαρά όλα αυτά τα εδάφια της Καινής Διαθήκης; Για να ανήκεις στον Ιησού Χριστό, να Τον ακολουθήσεις, να απολαύσεις την όμορφη, λυτρωμένη ζωή της σωτηρίας, πρέπει να πεθάνεις! Ο παλιός, ο αμαρ-τωλός άνθρωπος του εγωισμού, της φιλαυτίας, της κακίας, της ανομίας πρέπει να φύγει από τη μέση. Να τον καταδι-κάσουμε, να τον απορρίψουμε, να τον μισήσουμε, να τον ανεβάσουμε στο σταυρό του Γολγοθά με πίστη και να «μη ζούμε εμείς πλέον, αλλά να ζει ο Χριστός μέσα μας», (Γα-λάτας β΄20). Μόνο έτσι μπορούμε να ζήσουμε τη ζωή του Χριστού, μόνο πεθαμένοι μπορούμε να καταλάβουμε την αξία του Ιησού Χριστού, μόνο με νεκρωμένο «το εγώ και το εμένα» μπορεί ο Χριστός να φανερωθεί στους γύρω μας με μαρτυρία ευλογημένη και καρποφόρα.

Για να ανήκεις στον Ιησού Χρι-στό, να Τον ακο-λουθήσεις, να απολαύσεις την όμορφη, λυτρωμέ-νη ζωή της σωτη-ρίας, πρέπει να πε-θάνεις! Ο παλιός, ο αμαρτωλός άν-θρωπος του εγωι-σμού, της φιλαυτί-ας, της κακίας, της ανομίας πρέπει να φύγει από τη μέση. Να τον καταδι-κάσουμε, να τον απορρίψουμε, να τον μισήσουμε, να τον ανεβάσουμε στο σταυρό του Γολγοθά με πίστη και να «μη ζούμε εμείς πλέον, αλλά να ζει ο Χριστός μέσα μας».


Μειώθηκαν ανησυχητικά...

Αυτά λίγο ή πολύ είναι γνωστά και τα έχουμε επαναλάβει πολλές φορές, γιατί πρόκειται για θεμελιώδεις αλήθειες για όσους θέλουν να είναι λυτρωμένοι πιστοί του Χριστού. Έτσι τα γράφει η Αγία Γραφή, που είναι ο Λόγος του Θεού, έτσι και χωρίς παρέκκλιση τα έζησαν και τα ζουν οι γνήσιοι αναγεν-νημένοι πιστοί σε όλες τις εποχές. Στις μέρες μας μειώνονται ανησυχητικά οι θάνατοι. Μπορεί να υπάρχουν εκκλησίες πολλές και ανθηρές ίσως, μπορεί να ακούγεται το κήρυγμα

με δύναμη και επιχειρήματα, μπορεί να ξοδεύονται χρήματα πολλά για βοήθεια και ενίσχυση του έργου του Θεού, μπορεί τα μέσα που διαθέτουμε να είναι πλούσια, μοντέρνα, εντυπωσιακά, αλλά οι άνθρωποι δεν πεθαίνουν… Θέλουν τον Ιησού Χριστό, αλλά όχι το σταυρό Του και το θάνατό Του στην καρδιά τους. Τον θέλουν βοηθό και φύλακα, για εξασφάλιση, για να τους ευλογεί, για να καταφεύγουν σ’ Αυτόν τις δύσκο-λες ώρες, αλλά δεν θέλουν να πεθάνουν μαζί Του για να συναναστηθούν σε μια καινούργια αιώνια ζωή.

Μειώθηκαν ανησυχητικά οι θάνατοι, σημαίνει αυξήθηκαν ανησυχητικά οι εγωισμοί.

Μειώθηκαν ανησυχητικά οι θάνατοι, σημαίνει αυξήθηκαν ανησυχητικά οι φόβοι.

Μειώθηκαν ανησυχητικά οι θάνατοι, σημαίνει αυ-ξήθηκαν ανησυχητικά οι επιθυμίες και τα είδωλα.

Μειώθηκαν ανησυχητικά οι θάνατοι, σημαίνει αυξήθηκαν ανησυχητικά οι συγκρούσεις, οι διεκδι-κήσεις, οι εντάσεις, τα μίση, τα πάθη, οι ρήξεις, η κακία.

Μειώθηκε η καρποφορία μαζί με τη μείωση των θανάτων, μειώθηκε η ευλογία του Θεού, γιατί ο Θεός δεν ευλογεί «ζωντανούς αμαρτωλούς», αλλά «πεθαμένους, συσταυρωμένους πιστούς».

Μειώθηκε η παρουσία του Θεού στη ζωή των πι-στών Του μαζί με τη μείωση των θανάτων. Μειώθη-καν τα θαύματα, μειώθηκε η δύναμή Του, η δόξα Του. Μειώθηκε η ομορφιά των πιστών του Χριστού, η φρεσκάδα στα πρόσωπα, η ζηλευτή ζωή της πίστης. Μειώθηκε η πίστη των πιστών, η δύναμή τους, η διείσ-δυση του μηνύματος της μαρτυρίας τους στη ζωή του αμαρτωλού κόσμου μας. Όταν δεν υπάρχει ο θάνα-

Στις μέρες μας μπορεί να υπάρ-χουν εκκλησίες πολλές και ανθη-ρές ίσως, μπορεί να ακούγεται το κήρυγμα με δύνα-μη και επιχειρή-ματα, μπορεί να ξοδεύονται χρή-ματα για την ενί-σχυση του έργου του Θεού, αλλά οι άνθρωποι δεν πεθαίνουν… Θέ-λουν τον Ιησού Χριστό, αλλά όχι το σταυρό Του και το θάνατό Του στην καρδιά τους. Τον θέλουν βοηθό και φύλακα, για να τους ευλογεί, για να καταφεύ-γουν σ’ Αυτόν τις δύσκολες ώρες, αλλά δεν θέλουν να πεθάνουν μαζί Του για να συνα-ναστηθούν σε μια καινούργια αιώ-νια ζωή.


...οι θάνατοι!

τος του παλιού μας αμαρτωλού εαυτού, ούτε η όμορφη ζωή της δύναμης και της δόξας του Θεού εκδηλώνεται επάνω μας. Μαζί με τη μείωση των θανάτων, μειώνεται και η αγά-πη, η συγχωρητικότητα, η επιείκεια, η καλοσύνη, η ανοχή, το ειρηνοποιό πνεύμα.

Γιατί τα σχολιάζουμε όλα αυτά; Μα επειδή προσπαθούμε να καταλάβουμε γιατί οι μέρες μας είναι έτσι, γιατί οι εκκλη-σίες μας μαραίνονται, πεθαίνουν, γιατί τα δράματα στις οι-κογένειες πληθαίνουν, γιατί τα παιδιά μας καταλήγουν στην αγκαλιά της αμαρτίας και χάνονται. Είναι πολύ απλή η εξή-γηση. Στις μέρες μας οι πιστοί θέλουν να ακολουθήσουν τον Ιησού Χριστό ζωντανοί…, θέλουν να ζήσουν τη ζωή του Χρι-στού, αλλά ζωντανοί, όχι πεθαμένοι ως προς τον κόσμο…, θέλουν θαύματα και ευλογίες του Θεού στη ζωή τους, αλλά όχι το σταυρό του Χριστού στον ώμο τους… Γι’ αυτό μειώνο-νται ανησυχητικά οι θάνατοι. Αλλά δεν το ξέρουν ή δεν τους ενδιαφέρει να το μάθουν, ότι τη ζωή του Χριστού, την όμορ-φη, την πλούσια, τη ζηλευτή, τη χαριτωμένη δεν την έζησε ποτέ κανένας ζωντανός, παρά μονάχα πεθαμένοι.

Ψάχνουμε να βρούμε τις αιτίες, γιατί είμαστε δυστυχι-σμένοι χριστιανοί, γιατί έχουμε φόβους, αν και πιστεύουμε, όπως λέμε; Ψάχνουμε και ερευνούμε, γιατί τα πολλά προ-βλήματα στις οικογένειές μας, στις εκκλησίες μας, στις καρ-διές μας χρονίζουν άλυτα και αθροίζονται; Υπάρχει απάντη-ση και είναι φανερή μέσα στον Λόγο του Θεού. Στις μέρες μας μειώνονται ανησυχητικά οι θάνατοι! Γι’ αυτό το αλάτι του Χριστού είναι ανάλατο, χωρίς γεύση και δύναμη κατά της σήψης της αμαρτίας. Οι πιστοί του Χριστού θέλουν να ακολουθήσουν τα ίχνη Του, να ζήσουν τη ζωή Του, αλλά ζω-ντανοί, ακμαίοι, συνθηκολογημένοι και συμβιβασμένοι με τον κόσμο της αμαρτίας. Θέλουν να πατάνε και στον κόσμο και στον Χριστό. Δεν καταδίκασαν ποτέ τη σάρκα, δεν σταύ-ρωσαν ποτέ τα πάθη και τις επιθυμίες.


Μειώθηκαν ...οι θάνατοι!

Πρέπει όμως να χωνέψουμε καλά ένα πολύ βασικό σημείο. Αυτό που λέει ο Κύριος θα γίνει! Μόνον αυτό. Όλα τα άλλα θα υποχωρήσουν, θα μαραθούν άκαρπα και ανώφελα. Μονάχα αυτά που προτείνει και προβάλλει ο Κύριος μέσα στον άγιο Λόγο Του θα μείνουν στον αιώνα αναλλοίωτα. Προσπάθειες πολλές γίνονται να ακολουθήσουμε τον Ιησού Χριστό από άλλους δρόμους, με διαφο-ρετικά μοντέλα, όπως λέει ο κόσμος. Θα μας πουν ότι δεν χρειάζεται να είμαστε απόλυτοι, δεν χρει-άζεται να φοβίζουμε τον κόσμο, δεν χρειάζεται να μιλάμε για το σταυρό και το θάνατο στους ανθρώ-πους και να τους τρομοκρατούμε. Δυστυχώς όλα αυτά δεν λειτούργησαν, δεν οδήγησαν πουθενά. Μόνο τη ζωή μας και την ψυχή μας χάνουμε με πειραματισμούς επικίνδυνους, αν δεν συνέλθουμε έγκαιρα.

Στις μέρες μας οι θάνατοι μειώνονται ανησυχη-τικά, και αυτό είναι ίσως το πιο καθοριστικό από τα σημάδια του Τέλους, που ζυγώνει ολοταχώς!

Πρόκειται για μια πραγματικά πλού-σια συλλογή από χριστιανικά θεατρι-κά έργα, για να τα διαβάσετε, να τα αξιοποιήσετε ή και να τα χαρίσετε. Τα θεατρικά αυτά, που άλλα είναι μονόπρακτα και άλλα με πολλές σκη-νές και πράξεις, είναι γραμμένα με ευαισθησία, είναι βγαλμένα από τη ζωή και τους ανθρώπους της καθη-μερινότητας, αγγίζουν την καρδιά με άμεσο τρόπο και είναι κατάλλη-λα να χρησιμοποιηθούν από Εκκλη-

σίες και Κυριακά (Κατηχητικά) Σχολεία, κατασκηνώσεις, ομάδες παιδιών, εφήβων και νέων. Διαβάζονται εύκολα και ευχάριστα. Στόχος και αυτής της έκδοσής μας είναι να διαδοθεί με απλότητα και δύναμη το σωτηριακό μήνυμα της αγάπης του Ιησού Χριστού σε όλους τους ανθρώπους.

Στο Παλκοσένικο της Ζωής μας


Με δέος και ντροπή κάθε φορά που διαβάζω την Καινή Δια-θήκη σταματώ στις ομολογίες του απ. Παύλου, που σε καθη-λώνουν και σε αναγκάζουν με το μεγαλείο τους να σκεφτείς, θέλεις δε θέλεις. Θα ’θελα να τονίσω τη λέξη ντροπή. Κεφάλι κατεβασμένο. Μια διάθεση σιωπής. Εξαφάνιση κάθε προ-σωπικού στοιχείου, που μέχρι την ώρα εκείνη φάνταζε στην κρίση μας και στην εκτίμησή μας σαν κάτι αξιοπρόσεκτο και θαυμαστό.

Δεν είναι μόνο η ντροπή. Ένα τεράστιο ερωτηματικό γεμάτο από ζήλεια φουντώνει μέσα στην καρδιά. Γιατί κι εγώ να μην μπορώ να πω τα ίδια λόγια; Γιατί κι εγώ να μην έχω μέσα μου τις ίδιες καταγραφές; Γιατί κι εγώ να μην αισθάνομαι με τον ίδιο τρόπο, που αισθανόταν αυτός; Εύκολες, πρόχειρες απαντήσεις υπάρχουν, μα δεν ικανοποιούν. Θα μπορούσαμε ίσως να πούμε, εγώ πάντως δεν το λέω, πως αυτός ήταν «απόστολος», ενώ εγώ δεν είμαι. Πως αυτός είχε κάποια ξεχωριστή χάρη από τον Θεό, που εγώ δεν την έχω. Μα νομίζω, πως όλα αυτά είναι πολύ φθηνά.

Ομολογίες με Ξεχωριστό Νόημα

«…εμοί το ζην Χριστός

και το αποθανείν κέρδος» (Φιλιππησίους α΄21)


Παιδί του Θεού ήταν εκείνος, παιδί Θεού είμαι κι εγώ.Λυτρωμένος με το αίμα του Χριστού ήταν εκείνος, με τον ίδιο τρό-

πο λυτρωμένος είμαι κι εγώ. Τον ίδιο Κύριο, που αυτός είχε, τον ίδιο Κύριο έχω κι εγώ.Το ίδιο Πνεύμα, που αυτός έλαβε, το ίδιο Πνεύμα έλαβα κι εγώ.Μέσα στις ίδιες επαγγελίες, που αυτός απολάμβανε, μέσα στις

ίδιες επαγγελίες βρίσκομαι κι εγώ.

Γιατί να μην μπορώ να κάνω τις ίδιες ομολογίες, που αυτός έκανε; Τι είναι εκείνο, που αυτός είχε κι εγώ δεν το έχω; Ομολογία είναι η φανέρω-ση μιας εμπειρίας. Και αν τολμούσαμε να λέγαμε τα ίδια λόγια, τότε θα είχαμε και πρόσθετη ντροπή, πως είπαμε ψέματα.

Δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο, έχω συναντήσει τέτοιους ανθρώπους, που παίρνουν αυτούσιες φράσεις του Ευαγγελίου και τις επαναλαμβά-νουν σαν δικές τους, χωρίς να τις ζουν, χωρίς να τις διακρίνουν στη ζωή τους. Είναι μια απάτη, που κρύβεται πίσω από μια, δήθεν, αφέλεια. «Αφού το λέει ο Λόγος του Θεού, άρα έτσι είναι και δεν θα πρέπει να υπολογίζουμε στις δικές μας εμπειρίες». Αποτέλεσμα αυτής της μεθόδου είναι να λένε ότι «ζουν στον ουρανό», ενώ σαν σκουλήκια σέρνονται στην καθημερινότητα αυτής της ζωής, ότι «ουδείς δύναται να τους χωρίσει από της αγάπης του Χριστού», ενώ είναι πρόθυμοι και εύκολοι, πολλές φορές τη μέρα να εγκαταλείψουν τον Χριστό και να τρέξουν πίσω από το ευτελές κέρδος, ότι, «συναπέθαναν μετά του Χριστού», ενώ ζει και βασιλεύει μέσα τους η σάρκα με τις επιθυμίες της, από την κορφή ως τα

Έχω συναντήσει ανθρώπους, που παίρνουν αυτούσιες φρά-σεις του Ευαγγελίου και τις επα-ναλαμβάνουν σαν δικές τους, χωρίς να τις ζουν, χωρίς να τις διακρίνουν στη ζωή τους. Είναι μια απάτη, που κρύβεται πίσω από μια, δήθεν, αφέλεια. Απο-τέλεσμα αυτής της μεθόδου εί-ναι να λένε ότι «ο Χριστός τους καθάρισε με το αίμα Του», μα την καθαρότητα αυτή, που θα ’πρεπε να είναι πασίδηλη, δεν μπορείς να τη διακρίνεις, όσο και αν προσπαθήσεις στην κα-τεύθυνση αυτή.

Η ζωή μου...


νύχια, ότι «ο Χριστός τους καθάρισε με το αίμα Του», μα την καθαρότητα αυτή, που θα ’πρεπε να είναι πασίδηλη, δεν μπορείς να τη διακρίνεις, όσο και αν προσπαθήσεις στην κατεύθυνση αυτή.

Πάντοτε η ζωή με το θάνατο, πήγαιναν συνταιριασμένα. Δεν χωρίζο-νται. Πρόκειται για τις δυο όψεις του ίδιου νομίσματος. Πάντοτε όλοι οι άνθρωποι σε όλα τα πλάτη και σε όλες τις εποχές πίστευαν πως η ζωή δεν τελείωνε με το σωματικό θάνατο. Ο κοντόφθαλμος υλιστικός ορθο-λογισμός προσπάθησε να πείσει τους ανθρώπους πως όλα τελειώνουν με το θάνατο. Μα δεν τα κατάφερε. Η ζωή είναι γραμμένη μέσα μας και τα λόγια δεν τη σβήνουν.

Αυτό όμως δεν εμποδίζει να θεωρείται ο θάνατος σαν ένα κακό, σαν κάποιο ατύχημα, που κάποτε συναντά τον άνθρωπο στην πορεία της ζωής του. Βλέπετε, η μια πλευρά, η πλευρά της ζωής, είναι γνωστή, ή νομίζουμε πως είναι γνωστή. Η αλλαγή του θανάτου είναι άγνωστη. Η μία παρουσιάζεται φωτεινή, ενώ η άλλη παραμένει σκοτεινή. Η μία, παρά τα βάσανα και τις ταλαιπωρίες, παραμένει αγαπητή, ενώ ο θάνατος είναι ο πιο μισητός εχθρός του ανθρώπου. Έτσι περνούμε τις μέρες μας γαντζω-μένοι πάνω στη ζωή και με κάθε τρόπο προσπαθούμε ν’ αποδιώξουμε, ν’ απομακρύνουμε, τον θάνατο.

Ο Σοπενάουερ έλεγε, πως ο θάνατος είναι η μόνη πραγματικότητα, η δε ζωή δεν είναι τίποτα άλλο από μια επίμοχθη προσπάθεια ν’ απομα-κρύνουμε, ν’ αποδιώξουμε όσο μπορούμε το θάνατο. Όπως κάνουμε και-νούργια βήματα για να μην πέσουμε. Δεν ξεχνώ, στις κατασκηνώσεις του Σουνίου ήταν κάποιοι ηλικιωμένοι, που νόμιζαν πως με το πολύ φαγητό

Θα έχουμε ακούσει εκφρά-σεις σαν και αυτές όπως: «Για μένα η ζωή μου είναι η μουσι-κή». «Για μένα η ζωή είναι ο χορός». «Για μένα η ζωή μου είναι αυτό το παιδί». Ή ακό-μα. «Για μένα η ζωή μου είναι η δουλειά μου». Και συνήθως όταν εκφράζονται με αυτόν τον τρόπο το κάνουν με τέτοια δι-άθεση, λες και περιμένουν να τους πεις μπράβο και να τους κρεμάσεις κάποιο μεγαλόσταυ-ρο. Δηλαδή, η ζωή παρουσιά-ζεται σαν ένα δοχείο, που πρέ-πει να γεμίσει από κάτι...

...Χριστός


θα έδιωχναν το θάνατο. Ενώ, αυτό που έκαναν ήταν εντελώς αντίθετο. Μετά από λίγο πάθαιναν, από το πολύ φαγητό, ζάλες και ιλίγγους, και με δυσκολία να βρεις γιατρό να τους γλιτώσει.

Άλλοι πάλι, προσπαθούν, γαντζωμένοι στη ζωή ν’ απομακρύνουν το μισητό εχθρό, τον θάνατο, με τα φάρμακα, που τις πιο πολλές φορές δεν είναι τίποτα άλλο από δηλητήρια, που προσφέρονται σε μικρές, φαινο-μενικά ακίνδυνες δόσεις, που ύστερα από ολόκληρες δεκαετίες αποκα-λύπτονται οι τρομερές παρενέργειές τους, όταν πια είναι πολύ αργά και τότε ευδοκίμως αποσύρονται από την κυκλοφορία.

Και τον αγώνα να κρατηθούμε στη ζωή τον βλέπουμε στις τελευταίες στιγμές, όταν με οξυγόνο και με κάποιους ορούς γίνεται προσπάθεια να παραταθεί μια ζωή, που το κουβάρι της ολόκληρο έχει ξετυλιχθεί. Γιατί όλα αυτά;

Με πόσο διαφορετικό πνεύμα ο απ. Παύλος έβλεπε και αντιμετώπιζε το θέμα – πρόβλημα ζωή και θάνατος. «Για μένα το ζην είναι Χριστός και το αποθανείν κέρδος».

Θα έχουμε ακούσει εκφράσεις σαν και αυτές όπως: «Για μένα η ζωή μου είναι η μουσική». «Για μένα η ζωή είναι ο χορός». «Για μένα η ζωή μου είναι αυτό το παιδί». Ή ακόμα. «Για μένα η ζωή μου είναι η δουλειά μου». Και συ-νήθως όταν εκφράζονται με αυτόν τον τρόπο το κάνουν με τέτοια διάθε-ση, λες και περιμένουν να τους πεις μπράβο και να τους κρεμάσεις κάποιο μεγαλόσταυρο. Δηλαδή, η ζωή παρουσιάζεται σαν ένα δοχείο, που πρέπει να γεμίσει από κάτι, είτε ένα είναι αυτό, είτε πολλά, το πιο συνηθισμένο.

Η ζωή μου...

Μπορούμε να ρωτή-σουμε, με ειλικρίνεια και τόλμη πάντοτε τον εαυτό μας. Ποια είναι τα ενδια-φέροντά μας στη ζωή μας; Πού διαθέτουμε το χρόνο μας; Πώς σπαταλούμε τις κάποιες δυνάμεις μας ή ικανότητές μας; Ποια είναι τα θέματα, που μας αρέσει τόσο πολύ να συ-ζητούμε γι’ αυτά;


Ακριβώς μ’ αυτό το πνεύμα μιλούσε ο απ. Παύλος.Α) Η ζωή μου είναι γεμάτη από τον Χριστό. Δεν ήταν ένα σχήμα λό-

γου. Ήταν μια πραγματικότητα, που τη ζούσε κάθε στιγμή. Β) Η ζωή μου έχει νόημα, μόνο γιατί υπάρχει ο Χριστός. Όλα τα άλλα

με αφήνουν αδιάφορο. Είναι τόσο ξένα σε μένα.Γ) Η ζωή μου είναι δοσμένη στον Χριστό. Όλες μου οι ικανότητες.

Όλες μου οι δυνάμεις. Όλος μου ο χρόνος. Όλα είναι δοσμένα στον Χρι-στό.

Αν κι εμείς θέλουμε να ελέγξουμε αν βρισκόμαστε σε παρόμοια θέση, δε νομίζω πως το πράγμα παρουσιάζει καμιά δυσκολία. Μπορούμε να ρωτήσουμε, με ειλικρίνεια και τόλμη πάντοτε τον εαυτό μας. Ποια είναι τα ενδιαφέροντά μας στη ζωή μας; Πού διαθέτουμε το χρόνο μας; Πώς σπαταλούμε τις κάποιες δυνάμεις μας ή ικανότητές μας; Ποια είναι τα θέματα, που μας αρέσει τόσο πολύ να συζητούμε γι’ αυτά; Μήπως τα γραμματόσημα, τα λουλούδια, οι δίσκοι μουσικής, αντίκες ή τα παιδιά; Θέμα μου μόνο ο Χριστός. Με τα άλλα ασχολούμαστε σαν να κάνουμε αγγαρεία, κάτι που δεν μπορούμε να το αποφύγουμε. Από τη στιγμή που θα μου πάρεις τον Χριστό, μου παίρνεις τη ζωή.

Ασφαλώς κι εμείς, μπορεί ν’ αγαπάμε τον Χριστό. Μπορεί να εκφραζόμα-στε με καλά λόγια. Ίσως να προσφέρουμε κάποιες υπηρεσίες. Κι ακόμη, δεν αποκλείεται, να κάνουμε και μερικές θυσίες. Αλλά και πάλι, αν είμαστε ειλι-κρινείς, πρέπει να ομολογήσουμε ότι υπάρχει μεγάλη απόσταση ανάμεσα σ’ αυτό που λέμε ότι είμαστε, με αυτό που λέει ο απ. Παύλος: «Για μένα το ζην είναι ο Χριστός». Δεν γίνεται σύγκριση, γιατί η απόσταση είναι τεράστια.

...Χριστός

Μπορεί ν’ αγαπάμε τον Χριστό. Μπορεί να εκφρα-ζόμαστε με καλά λόγια. Ίσως να προσφέρουμε κάποιες υπηρεσίες, να κά-νουμε και μερικές θυσίες. Αλλά και πάλι, αν είμαστε ειλικρινείς, πρέπει να ομο-λογήσουμε ότι υπάρχει με-γάλη απόσταση ανάμεσα σ’ αυτό που λέμε ότι είμα-στε, με αυτό που λέει ο απ. Παύλος.


Μα δεν σταματώ στη ζωή. Ασχολείται και μας μιλάει και για το άλλο σκέλος. «Και το αποθανείν κέρδος». Αυτό το δεύτερο, είναι που μας στα-ματά, μας καθηλώνει, μας εξουθενώνει. Λέγαμε πως είμαστε γαντζωμέ-νοι εδώ πάνω, στη φλούδα της γης. Ένας πιστός άνθρωπος έλεγε πως μοιάζουμε με τις πεταλίδες της θάλασσας, που φωλιάζουν και κολλούν στις κοιλότητες των βράχων και δεν ξεκολλούν παρά μονάχα με σουγιά και με δύναμη. Η τάση αυτή, του γαντζώματος πάνω στη γη, στη ζωή αυτή, έχει και επίσημο επιστημονικό τίτλο και τον άκουσα από το στόμα του Ε. Παπανούτσου, «βιοφιλία». Πιστεύω πως τρεις αλληλένδετοι λόγοι είναι αυτοί που αναγκάζουν τους ανθρώπους σ’ αυτή τους την απελπι-σμένη συμπεριφορά.

Ο πρώτος λόγος είναι η άγνοια. Ξέρουν μονάχα για τούτη τη ζωή. Το παρά πέρα τους παραμένει άγνωστο, όχι τόσο γιατί δεν υπάρχουν γνω-στικά στοιχεία, μα γιατί δεν θέλησαν ν’ ασχοληθούν μ’ αυτό.

Ο δεύτερος λόγος είναι ένας εσωτερικός, βαθιά ριζωμένος φόβος για την άλλη τη ζωή, που αν και δεν έχει λογικά ερείσματα, εν τούτοις είναι τόσο πραγματικός και φανερός.

Και ο τρίτος λόγος είναι ένα απαρασάλευτο συναίσθημα ενοχής, από-λυτα δικαιολογημένο, που έχει τη ρίζα του και την ανάπτυξή του στην αμαρτία, στην αμαρτία που συνειδητά υπηρέτησαν οι άνθρωποι, κόντρα στο θέλημα του Θεού.

Περίεργη αλήθεια η λέξη που διαλέγει, για να τονίσει την αντίληψή του, τη διάθεσή του, απέναντι του θανάτου. Δεν νομίζω να βρέθηκε άλλος, που να χρησιμοποίησε αυτή τη λέξη σ’ αυτό το θέμα, «κέρδος». Κέρδος

Η ζωή μου...

Ένας πιστός άνθρω-πος έλεγε πως μοιά-ζουμε με τις πεταλί-δες της θάλασσας, που φωλιάζουν και κολλούν στις κοιλό-τητες των βράχων και δεν ξεκολλούν παρά μονάχα με σουγιά και με δύναμη.


είναι το πλεόνασμα μιας συναλλαγής, μιας εμπορικής πράξης. Είναι, σε επέκταση, το κίνητρο της κάθε ανθρώπινης δραστηριότητας. Όλοι το αναζητούν. Όλοι το κυνηγούν. Βέβαια, σε άλλες περιοχές. Όχι στο «απο-θανείν». Και όμως για τον απ. Παύλο το «αποθανείν» είναι κέρδος. Αυτή την αλήθεια, βαθιά την πίστευε και είχε γίνει συνείδηση ταυτισμένη με τη ζωή του, που διαρκώς την επαναλάμβανε. Σε άλλο σημείο την αναχώρη-σή του από τον κόσμο και τη συνάντησή του με τον Κύριο την αποκαλεί «πολλώ μάλλον κρείσσων». Ήταν η έντονη επιθυμία της καρδιάς του. Ζού-σε πάντα μ’ αυτό το όραμα, της συνάντησής του με τον Κύριο.

Οι εμπειρίες αυτές, που ξεκολλούν τον άνθρωπο από τα γήινα και τον μεταφέρουν σε μια σωστή αξιολόγηση πραγμάτων και καταστάσεων, γί-νονται με επεμβάσεις του Θεού. Δυο φορές ο Κύριος με έφερε στο χείλος του θανάτου και μου χάρισε μια πρόγευση. Η μία έγινε πολύ νωρίς, πριν ακόμα τελειώσω το σχολείο, στο Νοσοκομείο Λοιμωδών Νόσων, όπου κάθε μέρα πέθαιναν από δίπλα μου άνθρωποι, ώστε το νοσοκομείο να εί-ναι σε αδιάκοπη κίνηση, νεκρών και μελλοθανάτων. Ανάμεσά τους, ανα-γκάστηκα, χωρίς να το θέλω, να βλέπω και τον εαυτό μου.

Ένα ασθενοφόρο του Υγειονομικού Κέντρου με μετέφερε βιαστικά στην απομόνωση του Νοσοκομείου Λοιμωδών Νόσων. Είχα καλά τις αι-σθήσεις μου και παρακολουθούσα τι γινόταν δίπλα μου. Και το μόνο που γινόταν ήταν πως στο θάλαμο που βρισκόμουν πέθαιναν ο ένας μετά τον άλλο και τους σκεπάζανε μ’ ένα σεντόνι, κοκαλωμένους πια και κατ’ ευθείαν για το νεκροθάλαμο. Όταν από το μέτρημα όσων είχαν απομείνει έβγαλα το συμπέρασμα, πως η σειρά μου δεν ήταν και τόσο μακριά, τότε

...Χριστός

Οι εμπειρίες αυ-τές, που ξεκολλούν τον άνθρωπο από τα γήινα και τον μεταφέρουν σε μια σωστή αξιολόγηση πραγμάτων και κα-ταστάσεων, γίνονται με επεμβάσεις του Θεού.


για πρώτη φορά σοβαρεύτηκα με τον Θεό και είχα μια μοναδική, μέχρι τότε, κοινωνία μαζί Του. Θυμάμαι τι χαρά που ένιωθα και πόσο ευτυχι-σμένος ήμουν.

Τη δεύτερη φορά, τώρα τελευταία, πάλι πέρασα ένα τραγικό εικοσιτε-τράωρο προσμένοντας τα αποτελέσματα μιας βιοψίας. Είναι κάτι που αν δεν το ζήσεις, δεν μπορείς να το καταλάβεις. Με το πνεύμα πάλι ξεπέρα-σα τα όρια του θανάτου, έτοιμος να συναντήσω τον Κύριο, ενώ γύρω μου όλα είχαν γίνει τόσο μικρά, ασήμαντα, ευτελή.

Τη δεύτερη αυτή φορά, το πιστεύω πως ήταν σε απάντηση προσευχών μου, πόθων της καρδιάς μου, για μια ολοκληρωτική απελευθέρωση και στενότερη γνωριμία μαζί Του. Δεν φανταζόμουν, όταν Του το ζητούσα, ότι θα χρησιμοποιούσε αυτό το σκληρό τρόπο. Ίσως αν το γνώριζα να μην το ζητούσα. Μα ευχαριστώ τον Θεό.

Τα λόγια αυτά του απ. Παύλου, μπορούμε να τα επαναλάβουμε και να τα πούμε αυθόρμητα, μόνο σαν περάσουμε το πρώτο σκαλοπάτι, που εί-ναι το «εμοί το ζην Χριστός…» Αν δεν γίνει ο Χριστός το μόνο περιεχόμενο της ζωής μας, δεν είναι δυνατό να περάσουμε στο δεύτερο και να πούμε πως το «αποθανείν είναι κέρδος». Αν πραγματικά θέλουμε να στοχεύσου-με σ’ αυτήν την κατεύθυνση, είναι ανάγκη να γνωρίσουμε καλύτερα τον Χριστό. Και η ανάγκη αυτή πραγματοποιείται, όχι με την ανάγνωση των βιβλίων, που αναφέρονται στον Χριστό. Αυτό γίνεται με την υπακοή στο θέλημά Του. Είναι μια μυστηριακή αποκάλυψη του Προσώπου Του, που γίνεται μόνο στα πιστά τέκνα Του.

Η ζωή μου...

Αν πραγματικά θέλου-με να στοχεύσουμε σ’ αυ-τήν την κατεύθυνση, είναι ανάγκη να γνωρίσουμε καλύτερα τον Χριστό. Και η ανάγκη αυτή πραγματο-ποιείται, όχι με την ανά-γνωση των βιβλίων, που αναφέρονται στον Χριστό. Αυτό γίνεται με την υπα-κοή στο θέλημά Του. Εί-ναι μια μυστηριακή απο-κάλυψη του Προσώπου Του, που γίνεται μόνο στα πιστά τέκνα Του.


Είναι ανάγκη ακόμη να καταλάβουμε πως η απολύτρωση του Χριστού δεν σταματά στη συγχώρηση των παλιών μας αμαρτιών και στη δημι-ουργία νέων, που πάλι και αυτές θα έρθουν στον Χριστό για συγχώρηση. Είναι ανάγκη να καταλάβουμε πως ο Χριστός πρέπει να κατοικήσει στις καρδιές μας και να αναλάβει την απόλυτη κυριαρχία της ύπαρξής μας, σώμα, ψυχή και πνεύμα. Και είναι ανάγκη να ζητήσουμε από τον Κύριο, να δουλέψει μέσα μας, φέρνοντάς μας στο σημείο που βρισκόταν ο απ. Παύλος. Τον ίδιο Κύριο έχουμε και από τον ίδιο δρόμο της πίστης πορευ-όμαστε. Γιατί να μην μπορούμε να πούμε τα ίδια λόγια με αυτόν;

Δυο παραδείγματα πιστών ανθρώπων, που στην καρδιά τους ο Χρι-στός, απλά μα δυνατά είχε λύσει το πρόβλημα του θανάτου. Το ένα ήταν ο πατέρας μου. Από πολλά χρόνια περίμενε την ώρα της αναχώρησής του. Σε όσους, κατά τη συνήθεια, τον ρωτούσαν για την υγεία του, απα-ντούσε: «ετοιμάζω τις βαλίτσες μου». Αυτό, άρχισε είκοσι πέντε ολόκλη-ρα χρόνια πριν φύγει από τον μάταιο τούτο κόσμο. Και έφυγε σε ηλικία ογδόντα τεσσάρων ετών.

Το άλλο παράδειγμα, είναι από έναν πιστό άνθρωπο, που τον είδα γε-λαστό να περιμένει το θάνατο. Και ήταν βέβαιος. Τον περίμενε, αν και η ηλικία του δεν ήταν μεγάλη. Όταν του ανέφερα παραδείγματα αδελφών που τους θεράπευσε ο Κύριος, μου έδωσε την απάντηση, πως εκείνοι οι άλλοι είχαν ζητήσει από τον Κύριο να τους θεραπεύσει. Ενώ αυτός δε ζή-τησε κάτι τέτοιο. Το είχε αφήσει, όχι μόνο στα χέρια, μα και στην εκλογή του Θεού.

Το ζην Χριστός και ο θάνατος, οπωσδήποτε, κέρδος.

...Χριστός

Είναι ανάγκη να κατα-λάβουμε πως η απολύτρω-ση του Χριστού δεν στα-ματά στη συγχώρηση των παλιών μας αμαρτιών και στη δημιουργία νέων, που πάλι και αυτές θα έρθουν στον Χριστό για συγχώρη-ση. Είναι ανάγκη να κα-ταλάβουμε πως ο Χριστός πρέπει να κατοικήσει στις καρδιές μας και να αναλά-βει την απόλυτη κυριαρχία της ύπαρξής μας, σώμα, ψυχή και πνεύμα.


Χ Ρ Ι Σ Τ Ι Α Ν Ι Κ Α Η Μ Ε Ρ ΟΛΟ Γ Ι Α

2011 μ.Χ.

Με καθαρά χριστιανικό περιεχόμενοΓραμμένο απλά - Διαβάζεται ευχάριστα

Χωρίς δογματικά χρώματα και αποχρώσειςΣυστήστε το πρόθυμα - Χαρίστε το με προσευχή

ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΥΟ ΟΨΕΙΣΙΣΤΟΡΙΕΣ - ΕΔΑΦΙΑ - ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ - ΠΡΟΤΡΟΠΕΣ

Είναι έτοιμα και κυκλοφορούν

ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΜΗΝ ΑΡΓΗΣΕΤΕ ΤΙΣ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΕΣ ΣΑΣ,

ΤΑ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΕΞΑΝΤΛΟΥΝΤΑΙ ΓΡΗΓΟΡΑ

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΤΡΟΦΗ:

ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ - ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

38

Θαυμάσιο Δώρο!Θαυμάσιο Μέσο Ευαγγελισμού των Ψυχών!

΄Αμεσες παραγγελίες:

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΛΟΓΙΑ ΖΩΗΣ»:ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΗ ΘΥΡΙΔΑ 50438/14110 Ν. ΗΡΑΚΛΕΙΟ - ΕΛΛΑΣ

ή στο e-mail: [email protected]

ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΣΕ ΔΥΟ ΤΥΠΟΥΣ:

Τοίχου κρεμαστό Βιβλιαράκι - τσέπης

1981 - 2011

31 χρόνια στην υπηρεσία της Αλήθειας και της Αγάπης του Θεού

για τη Σωτηρία Αθάνατων Ψυχών.

1981 - 201131 Χρόνια Ημερολόγια ΛΟΓΙΑ ΖΩΗΣ

39


Αν σας κούρασα, θα μπω αμέσως στο θέμα με ένα παρά-δειγμα και θα με καταλάβετε απόλυτα πιστεύω. Η διήγηση είναι απλή και λιτή, παρμένη από το Ευαγγέλιο του Ιωάννη (η΄3-11). Η γυναίκα αυτή είχε συλληφθεί επ’ αυτοφώρω μοιχευμένη. Αμαρτία βαριά, καμία αντίρρηση. Ο νόμος της εποχής εκείνης προβλέπει τη διαδικασία και τις συνέπειες. Θάνατος διά λιθοβολισμού. Όμως αυτός ο λιθοβολισμός, που προέβλεπε ο νόμος, δεν έγινε ποτέ, μετά από τη γνωστή παρέμβαση του Ιησού. Φοβάμαι ότι εμείς θα την είχαμε λι-θοβολήσει. Θα την είχαμε κάνει ένα σωρό από πέτρες και θα την αφήναμε αιμόφυρτη να πεθάνει. Εκείνοι ρώτησαν τον

ΚΑΙΡΟΙ ΚΑΚΟΙ, ΚΑΙΡΟΙ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ

Εμε ίς

θα τη

λ ιθοβολούσαμε…

Το ξέρω ότι είναι λιγάκι επικίνδυνο, αλλά μου αρέσει και το κάνω. Κάποιες φορές προσπαθώ να διαβάσω τα κομμάτια της Αγίας Γραφής διαφορετικά. Συνήθως όσα διαβάζουμε ξε-κινούν από εκείνες τις μέρες τις παλιές, και τα νοήματα, τα διδάγματα ταξιδεύουν προς εμάς. Το διαφορετικό που κάνω εγώ και με έχει βοηθήσει πολύ είναι να ξεκινώ από τις μέρες μας, από τη σύγχρονη εποχή μας, και να πηγαίνω προς τα εκεί, προς τις μέρες και τις ώρες των βιβλικών διηγήσεων.


Κύριο και σεβάστηκαν τον έλεγχο που ένιωσαν μέσα από τα λόγια Του. Εμείς θα την είχαμε χτίσει με πέτρες, ανεξάρτητα από το τι θα έλεγε ο Κύριος, αν Τον είχαμε ρωτήσει.

Θα μου πει κάποιος, πώς καταλήγω σε αυτό το συμπέρασμα; Η απάντηση είναι απλή. Αυτιά έχω και ακούω και μάτια που βλέπουν και παρατηρούν. Το ένα στοιχείο είναι η αγάπη που στις μέρες μας εκλείπει και παγώνει, (Ματθαίος κδ΄12). Δεν έχουν συγχωρητι-κότητα, ούτε κατανόηση, ούτε καλοσύνη οι σημερινοί χριστιανοί. Δεν πιστεύουν στο προσεκτικό άγγιγμα της κάθε περίπτωσης με συμπόνια και αγάπη. Δεν έχουν ανοχή και μακροθυμία, αν και οι ίδιοι είναι καρπός αγάπης, ανοχής και καλοσύνης θεϊκής… Υπάρχει όμως κάτι ακόμα πιο σοβαρό και αποφασιστικό. Έχουν εγω-ισμό και αλαζονεία οι σημερινοί χριστιανοί, που τους τυφλώνει και τους κάνει άκαμπτους, σκληρούς δικα-στές, χωρίς έλεος. Λανθασμένα αυστηρούς και λανθα-σμένα απόλυτους. Δεν πέρασαν από τον σταυρό του Ιησού Χριστού, και αν πέρασαν δεν έμειναν επάνω για να πεθάνουν τελείως. Το φοβερό είναι ότι με την πολ-λή ενασχόλησή τους με τα πράγματα του Θεού έχουν έναν αέρα και μια άνεση επικίνδυνη. Παίρνουν εύκο-λα τη θέση του Κυρίου, αποφασίζουν για λογαριασμό Του, αποδίδουν δικαιοσύνη, ερμηνεύουν το σκεπτικό του Κυρίου, επειδή νομίζουν ότι μπορούν να το κά-νουν χωρίς την αρωγή του Αγίου Πνεύματος. Και όταν τους μιλάει ο Κύριος, δύσκολα προσέχουν και υπολο-γίζουν τα όσα τους λέει, διότι είναι γνωστό ότι με την καρδιά ακούμε και όχι με τα αυτιά.

Εμείς θα την είχαμε λιθοβολήσει… Και θα φεύγαμε από τον τόπο του εγκλήματός μας ικανοποιημένοι ότι κάναμε το σωστό. Κοιτάξτε πόσο λεπτή, ευαίσθητη και σοφή η αντιμε-τώπιση της αμαρτίας της γυναίκας εκείνης από τον Κύριο: «ούτε εγώ σε καταδικάζω, πήγαινε και στο εξής μην αμαρ-τάνεις…». Αυτός είναι ο Ιησούς, που μας καλεί να Του μοιά-σουμε, να κατοικήσει στην καρδιά μας, να μορφωθεί επάνω μας. Αυτήν την αντιμετώπιση είχε και έχει ακόμα και σήμερα απέναντί μας κάθε φορά που πέφτουμε, που απομακρυνό-μαστε, που αμαρτάνουμε ενώπιόν Του.

Δεν ξέρω γιατί στο μυαλό μου ήρθαν εκείνοι οι ομαδικοί τάφοι των Γερμανών της Κατοχής, εκείνα τα χαντάκια τα πρόχειρα σκαμμένα, που έριχναν μέσα ζωντανούς και πεθα-

Εμείς θα τη λιθοβολούσαμε...

Οι σημερινοί χριστιανοί, με την πολλή ενα-σχόλησή τους με τα πράγματα του Θεού έχουν έναν αέρα και μια άνε-ση επικίνδυνη. Παίρνουν εύκολα τη θέση του Κυρί-ου, αποφασίζουν για λογαριασμό Του, αποδίδουν δικαιοσύνη, ερ-μηνεύουν το σκε-πτικό του Κυρίου, επειδή νομίζουν ότι μπορούν να το κάνουν χωρίς την αρωγή του Αγίου Πνεύματος.


Εμείς θα τη λιθοβολούσαμε...

μένους μαζί. Σκληρή η εικόνα, αλλά περνάει από το μυαλό μου όταν συνειδητοποιώ τη δική μας συμπεριφορά απένα-ντι στην αμαρτία του αδελφού μας, του απέναντί μας, των νέων μας, των διαφορετικών από εμάς. Τους έχουμε ήδη κρίνει και καταδικάσει, με ήσυχη τη συνείδησή μας ότι είμα-στε μέσα στο άγιο θέλημα του Κυρίου. Και τους γυρίζουμε την πλάτη απαξιωτικά.

Το επικίνδυνο και απογοητευτικό είναι ότι ο Χριστός, που λέμε ότι αγαπούμε και πιστεύουμε, δεν μας μεταμόρφωσε, δεν μας άλλαξε ριζικά, δεν Τον αφήσαμε να μας αφομοιώ-σει, ώστε να μη ζούμε πια εμείς, αλλά να ζει ο Χριστός μέσα μας. Επομένως τι είμαστε; Είμαστε θρησκευόμενοι άνθρω-ποι, που πιστεύουν στον Θεό, που τους συγχώρεσε και τους συγχωρεί τις αμαρτίες ο Ιησούς Χριστός, που ζουν με ηθι-κές αρχές, που διαβάζουν την Αγία Γραφή, πηγαίνουν στην εκκλησία, που βοηθάνε στη φτώχια και τη δυστυχία όταν μπορούν και που πιστεύουν ότι όταν πεθάνουν μια μέρα θα πάνε στον Ουρανό… Αυτά είναι όλα. Η γνωριμία μας με τον Ιησού Χριστό, η σχέση μας μαζί Του εκεί εξαντλείται.

Αν θέλεις να ξέρεις την πραγματική σου σχέση με τον Ιη-σού Χριστό της Καινής Διαθήκης, αν είναι Κύριός σου και Θεός σου, κάνε ένα απλό πείραμα. Βάλε απέναντί σου τη δυστυχισμένη εκείνη αμαρτωλή γυναίκα. Πάρε και πέτρες μαζί σου, μπορεί να σου χρειαστούν… Μην ξεχάσεις όμως και κάτι πολύ σημαντικό. Πάρε και έναν καθρέφτη και βάλε απέναντί σου… Ξεκίνησε τη δίκη… Κοίταξε την αμαρτω-λή γυναίκα, τις πέτρες, κοίταξε όμως και στον καθρέφτη. Ποιον αγάπησε ο Χριστός και πώς σε αγάπησε ο Χριστός; Τα υπόλοιπα θα πάρουν το δρόμο τους και θα τον πάρουν σύμφωνα με την καρδιά σου. Εκεί, δίπλα στις πέτρες, θα κα-ταλάβεις πόσο Χριστό έχεις στην καρδιά σου, πόσο σε έχει κάνει ο Ιησούς Χριστός δικό Του και αν είσαι άξιος να ζήσεις

μαζί Του αιώνια στη Βασιλεία Του στον Ουρανό Του. Εκεί, δίπλα στις πέτρες, που άλλοι θα ήταν έτοιμοι να τις

πετάξουν, φαίνεται η μεγάλη διαφορά!


Το διήγημα, η διήγηση είναι ένα δυνατό μέσο απόδοσης της αλήθειας, της πραγματικότη-τας που ζούμε καθημερινά. Ο γραπτός λόγος αποκτά μία ιδιαίτερη δύναμη, που αγγί-ζει και διεισδύει.

Πρόκειται για μία συλλο-γή από πρωτότυπα διηγή-ματα, που φωτογραφίζουν σύγχρονα βιώματα, προ-βλήματα, αγωνίες ανθρώ-πινες, γνωστές, καθημερινές, με μία όμως ουσιαστική διαφορά. Στο βιβλίο αυτό υπάρχει απάντηση, προσφέρεται λύση. Και όταν η απάντηση είναι με το φως και την αλήθεια της αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο, τότε είναι ένα πραγματικό θαύμα!

Θα έλεγα ότι πρόκειται όχι για ένα βιβλίο με διηγήματα, αλλά ένα βιβλίο με θαύματα. Απλογραμμένο, κατανοητό, γε-μάτο με «σκίτσα» και απεικονίσεις της ζωής μας, αλλά και της δύναμης της σωτηρίας του ζωντανού Ιησού Χριστού, που κάνει θαύματα, που μπορεί να μας κάνει να Πιστεύουμε στα Θαύματα!

Π Ν Ε Υ Μ Α Τ Ι Κ Ε Σ Ε Κ Δ Ο Σ Ε Ι ΣΒ ΙΒΛΙΑ ΜΕ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

Πιστεύετε στα Θαύματα;

Πιστεύετε στα Θαύματα;

ΜΟΛΙΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ

ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΓΙΑ ΔΩΡΟΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ ΨΥΧΩΝ


ΨΑΛΜΟΣ 143-144

Σε ένα τρένο που ταξίδευε μέσα σε χιονοθύελλα, μια γυναίκα με το παιδάκι της ήθελε να αποβιβαστεί σε έναν σταθμό, αλλά δεν ήταν σίγου-ρη πού ήταν ο σταθμός αυτός. Ένας συνταξιδιώτης της την διαβεβαίωσε ότι ήξερε καλά τους σταθμούς και θα την πληροφορούσε εγκαίρως. Στον προηγούμενο σταθμό της είπε να ετοιμαστεί για την αποβίβαση.

Ασφαλείς οδηγίεςΑσφαλείς οδηγίες

Ο κόσμος μας είναι σήμερα πολύπλοκος και πο-λυδαίδαλος. Οι επιλογές που έχουμε σε όλους τους τομείς πολλοί. Από τα ρούχα που θα φορέσουμε και τα βιβλία που θα διαβάσουμε, έως το τι σπουδές θα επιλέξουμε, ποιον και πότε θα παντρευτούμε ή τι θέση θα πάρουμε για το ένα ή το άλλο ζήτημα, κα-τακλυζόμαστε από επιλογές καθημερινά. Πώς μπο-ρούμε να είμαστε σίγουροι ότι επιλέγουμε σωστά; Η σωστή επιλογή είναι συνάρτηση δύο πραγμάτων: της σωστής πληροφόρησης και της ορθής εκτίμησης.


Ασφαλείς οδηγίες

Το τρένο ξεκίνησε και μετά από σχετικά σύντομο διά-στημα σταμάτησε. «Τώρα είναι η ευκαιρία σας να κα-τεβείτε» της είπε ο κύριος και εκείνη κατέβηκε μαζί με το παιδί. Το τρένο ξεκίνησε και σε λίγα λεπτά στα-μάτησε σε έναν σταθμό, που ο ταξιδιώτης με τρόμο συνειδητοποίησε ότι ήταν η στάση όπου έπρεπε να είχε αποβιβαστεί η γυναίκα. Ρώτησε έναν υπάλληλο και έμαθε ότι το τρένο είχε σταματήσει μεταξύ των σταθμών λόγω ενός προβλήματος και συνειδητοποί-ησε έτσι ότι είχε στείλει τη γυναίκα και το παιδί έξω στη χιονοθύελλα και όχι στο σωστό σταθμό. Είναι ση-μαντικό τις πληροφορίες μας να τις παίρνουμε από φερέγγυες και αξιόπιστες πηγές. Ακόμα όμως κι όταν έχουμε τις σωστές πληροφορίες, πώς θα κάνουμε ορθή εκτίμηση; Αυτό είναι θέμα σοφίας και η πηγή της σοφίας είναι μόνο ο Δημιουργός μας.«Δίδαξόν με να κάμνω το θέλημά Σου, διότι Συ είσαι ο Θεός μου. Το Πνεύμα Σου το αγαθόν ας με οδηγήσh εις οδόν ευ-θείαν». (εδάφιο 10).Ας προσέξουμε εμείς, που ζούμε στις τρυφερές αγκαλιές του Δυτικού Πολιτισμού, ότι δεν μας υπόσχεται πουθενά ο Κύρι-ος ότι θα μας οδηγήσει σε αυτό που ο κόσμος θεωρεί σωστές επιλογές. Μας υπόσχεται να μας οδηγήσει σε οδό ευθεία. Η ευθεία οδός όμως, μπορεί να περνάει μέσα από τα ύδατα, μέσα από ποτάμια ή μέσα από φωτιά. (Ησαΐας μγ΄2).Πολλές φορές εμείς οι πιστοί μιλάμε σαν ο Θεός να υπόσχεται ότι θα μας δώσει έναν ευτυχισμένο γάμο, μια καλή και αξιοπρεπή δουλειά και οικονομική ευμάρεια, ότι με τη βοήθειά Του θα χαίρουμε τέλειας υγείας και δε θα προβληματιζόμαστε με θλίψεις, αρρώστιες, ανεργία, συζυγικά προβλήματα και όλα τα άλλα, που ταλανίζουν τους υπόλοιπους ανθρώπους. Όταν ο Κύριος Ιησούς διάλεξε τους δώδεκα μαθητές Του και τους ξεχώρισε από τους υπόλοιπους, Τον φαντάζομαι να πηγαίνει σε έναν έναν από αυτούς, να τους ακουμπά στον ώμο και να τους κοιτά στα μάτια. Γνώριζαν άραγε τη στιγμή εκείνη, που η διεισδυτική Του ματιά τους ακουμπούσε, σε τι ακριβώς τους καλούσε και ποιο θα ήταν το κόστος της κλή-σης εκείνης; Όλοι τους πέθαναν με βασανιστικό θάνατο, ή σε εξορία, περιγελάστηκαν, υπέστησαν βασανιστήρια, κούραση και πόνο, έχυσαν αίμα και δάκρυα σαν αποτέλεσμα εκείνης της κλήσης. Ας μη νομίζουμε ότι η οδηγία του Κυρίου είναι απλός και εύκολος δρόμος. Είναι όμως ασφαλής, αν μείνου-με σε αυτόν. Το τέλος του είναι ο Ουρανός, το Πρόσωπο του Κυρίου μας και το δικό Του «εύγε». «Τα παθήματα του παρό-ντος καιρού δεν είναι άξια να συγκριθώσι με την δόξαν την μέλλουσαν να αποκαλυφθή εις ημάς.» Ρωμαίους η΄18

Ο Κύριος μας υπόσχεται να μας οδηγήσει σε οδό ευθεία. Η ευθεία οδός όμως, μπο-ρεί να περνάει μέσα από τα ύδα-τα, μέσα από πο-τάμια ή μέσα από φωτιά.

Αγαπητοί μας αναγνώστες, αγαπητοί μας φίλοι, μικροί και μεγάλοι,

Είμαστε βέβαιοι ότι παρακολουθείτε με ενδιαφέρον τον Βιβλικό Διαγω-νισμό, που εδώ και μήνες έχει ξεκινήσει στις σελίδες του περιοδικού μας ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ και που στόχο έχει να μας κάνει να γνωρίσουμε καλύτερα, βαθύτερα και σωστότερα τον Λόγο του Θεού, την Αγία μας Γραφή.

Εκείνο που δεν γνωρίζετε είναι ότι στο τέλος του χρόνου του 2010, έχου-με να μοιράσουμε πολλά όμορφα και πρωτότυπα δώρα στους νικητές, που μας έστειλαν σωστές απαντήσεις, αλλά και σε όσους συμμετείχαν και μας έστειλαν τις απαντήσεις τους, έστω κι αν δεν ήταν όλες τελείως σωστές.

Έχουμε όμορφους χειροποίητους σελιδοδείκτες, σαν αυτούς που βλέπε-τε στις εικόνες, και όμορφα διακοσμητικά μαξιλαράκια για το σπίτι σας, το δωμάτιό σας, που τα παραγγέλνουμε από το εξωτερικό, με τις λέξεις ΠΙΣΤΗ ΕΛΠΙΔΑ ΑΓΑΠΗ (FAITH HOPE LOVE).

Εμείς δεν θα σας στείλουμε τις σωστές απαντήσεις από τις ερωτήσεις του 4ου, 5ου και του 6ου (αυτό το τεύχος) Διαγωνισμού, δηλαδή μέχρι και το τεύχος Νοέμβριος - Δεκέμβριος που θα κυκλοφορήσει αρχές Δεκεμβρί-ου. Εσείς θα μας στείλετε όσες πιο πολλές απαντήσεις μπορείτε από τους διαγωνισμούς αυτούς ταχυδρομικώς στη διεύθυνση του περιοδικού:

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΛΟΓΙΑ ΖΩΗΣ Ταχ. Θυρίς 50438 – 141 10 Ν. Ηράκλειο HELLASκαι εμείς θα σας στείλουμε τα δώρα σας επιβραβεύοντας όχι μόνο τις σωστές απαντήσεις, αλλά και την πρόθυμη συμμετοχή σας!

Σας περιμένουμε με αγωνία…

ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!

Β Ι Β Λ Ι Κ Ο Σ Δ Ι Α Γ Ω Ν Ι Σ Μ Ο Σ

Β Ι Β Λ Ι ΚΟ Σ Δ Ι Α Γ Ω Ν Ι Σ Μ Ο Σ

Ε ρ ω τ ή σ ε ι ς γ ι α τ ο ν

6 ο Β ι β λ ι κ ό Δ ι α γ ω ν ι σ μ ό

1. Πού βρίσκεται η φράση «διότι ο Αδάμ πρώτος πλάστηκε, έπειτα η Εύα»;

2. Ποιο είναι το όνομα του διάττοντος αστέρα που θα χτυπήσει τη γη στα τέλη των καιρών;

3. Σύμφωνα με το Ευαγγέλιο του Ματθαίου, ο Θεός ποιανών δεν είναι Θεός;

4. Πόσες φορές είπε ο Παύλος ότι μαστιγώθηκε από τους Εβραίους;

5. Ποιος έστησε μια πέτρα μεταξύ Μισπά και Σεν και πώς την ονόμασε;

6. Ποιος είπε «απορρίφτηκα από τα μάτια Σου, όμως πάλι θα κοιτάξω προς τον Άγιο Ναό Σου»;


Σήμερα λοιπόν, στο σπίτι της γιαγιάς, ήταν ξέγνοιαστες να τη βοηθήσουν, να σερβίρουν το φαγητό σε πορσελάνινες πιατέλες προσεκτικά και να μεταφέρουν τα πιάτα στο μεγάλο τραπέζι της σάλας, χωρίς να βιάζονται να πάνε σπίτι. Ήταν τα τέλεια Χριστούγεννα.

Στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς είχε μαζευτεί όλη η ευρύ-τερη οικογένεια: ο άλλος παππούς με την άλλη γιαγιά, ο θείος και η θεία, η αγαπημένη τους ξαδερφούλα και, φυσικά, ο μπα-μπάς και η μαμά (ο Ευτύχης θα γεννιόταν μετά από περίπου εφτά χρόνια).

Η Ελίζα και η Ρόδη προσπαθούσαν να βοηθήσουν τη γιαγιά δια-τηρώντας τα καλά τους ρούχα καθαρά και να μην σπάσουν τίποτα. Πού και πού κρυφοκοιτούσαν στο δωμάτιο που ήταν οι μεγάλοι και κουβέντιαζαν, αλλά τους φαινόταν πολύ βαρετό

ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ

H ζωγραφιάΕυτυχώς, όταν έφτασε η ημέρα των Χριστουγέννων δεν

υπήρχε πια η αγωνία ν’ ανοίξουν τα δώρα. Είχε μείνει μόνο ο ενθουσιασμός των καινούργιων παιχνιδιών και η χαρά της γιορτής. Εκείνα τα Χριστούγεννα, με κάποιο τρόπο είχαν κατα-φέρει να πείσουν τους γονείς τους να τ’ ανοίξουν τα δώρα την Παραμονή, κι ας είχαν γυρίσει λίγο πριν τις δώδεκα το βράδυ από τα κάλαντα.


να κάθονται μόνο και να μιλάνε, γι’ αυτό γυρνούσαν πάλι στην κουζίνα. Εκεί, όλο και κάτι συναρπαστικό θα συνέβαινε.

Όταν τελείωσε το φαγητό και έφαγαν και το γλυκό, πάλι σηκώ-θηκαν τα κορίτσια να μαζέψουν τα πιάτα. Η Ρόδη έπιασε μία πιατέλα και τη μετέφερε με προσοχή στον πάγκο της κουζίνας. Αναστέναξε λίγο κι έπειτα ξεκίνησε για την επόμενη διαδρομή τραπεζαρία-κουζίνα.

Στο δρόμο όμως κάτι τη σταμάτησε. Η πόρτα του υπνοδωματί-ου ήταν μισάνοιχτη, σαν να της έγνεφε, να την προσκαλούσε. «Μία στιγμή μόνο θα μπω μέσα, να πω ένα γεια στις κούκλες μου», σκέφτηκε. Αυτό δεν ήταν το κύριο υπνοδωμάτιο, εκεί που ήταν το μεγάλο κρεβάτι, αλλά το δεύτερο, το μικρό. Εκεί κοι-μόντουσαν με την Ελίζα κάθε φορά που έμεναν στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς και γι’ αυτό είχαν αφήσει εκεί κάποιες από τις κούκλες τους.

Κάθισε στο κρεβάτι και πήρε στην αγκαλιά της μία κούκλα μω-ράκι, που το είχανε βγάλει « μικρό Μωυσή». Τον κούνησε απαλά στα γόνατά της πέρα δώθε, σαν να ήθελε να τον νανουρίσει, και κοίταξε έξω από το παράθυρο τον ηλιόλουστο κήπο. Ξαφνικά, το μάτι της πήρε κάτι πάνω στο παλιό γραφείο του παππού. Ήταν μία ζωγραφιά.

Τρία κόκκινα τριαντάφυλλα με τα καταπράσινα φύλλα τους να τα στεφανώνουν, ακουμπούσαν νωχελικά πάνω σ’ ένα φόντο από μαύρο βελούδο. Η γιαγιά η Βέρα το είχε ζωγραφίσει και, μάλλον, το είχε φέρει μαζί της για να το κάνει δώρο στην άλλη γιαγιά, τη συμπεθέρα της. Η Ρόδη αγαπούσε κι εκείνη τη ζωγραφική. Της άρεσε πάρα πολύ να σχεδιάζει και μια-δυο φορές μάλιστα την είχανε βρει να ζωγραφίζει τη νύχτα, σηκωμένη βιαστικά από το κρεβάτι της γιατί της είχε έρθει μια ιδέα ή γιατί έβλεπε στο όνειρό της ότι ζωγράφιζε. Επίσης της άρεσε πολύ να κοιτάζει όμορφα σκίτσα και πίνακες με γλυκά χρώματα, κι αυτή η δημιουργία της γιαγιάς της ήταν από τις ομορφότερες που είχε δει.

Η γιαγιά Βέρα είχε τη συνήθεια να ζωγραφίζει πίνακες με λουλού-δια και μετά να τους χαρίζει σε διάφορους φίλους και συγγενείς ως δώρα. Αυτό το μαύρο βελούδο το είχε δει πολλές φορές η Ρόδη και κοσμούσε πολλούς από τους τοίχους του σπιτιού της. Αλλά πρώτη φορά το έβλεπε έτσι, μπροστά της, από τόσο κοντά και χωρίς να είναι μέσα σε κορνίζα.

Άπλωσε τα χέρια της. Τα χρώματα ήταν τόσο ζωηρά, η εικόνα τόσο ζωντανή και όμορφη, νόμιζε πως αν έσκυβε το κεφάλι της θα μύριζε το άρωμα των λουλουδιών. Ήθελε μόνο να τα χαϊδέψει, να νιώσει την υφή του χρώματος κάτω από τα δάχτυλά της.

Ελίζα και Ρόδη


Μόλις άγγιξε τη ζωγραφιά, κατάλαβε γιατί ήταν απλωμένη πάνω στο γραφείο τόσο δελεαστικά. Ήταν ακόμα νωπή, και τα χρώ-ματα κόλλησαν πάνω στα δάχτυλά της. Προφανώς η γιαγιά είχε προσθέσει κάποιες λεπτομέρειες την τελευταία στιγμή, ή μπορεί να το είχε φέρει από το σπίτι της υγρό ακόμη και να το είχε αφή-σει να στερεοποιηθεί εκεί. Πάντως η πραγματικότητα ήταν ότι τα μικρά της δαχτυλάκια είχαν πασαλείψει τα χρώματα σχεδόν παντού και η ζωγραφιά είχε καταστραφεί.

Η Ρόδη έμεινε να κοιτάζει τα πολύχρωμα χέρια της με τρόμο και ούτε που κατάλαβε πόση ώρα πέρασε. Σίγουρα κάποια στιγμή θα έπρεπε να βγει από κείνο το δωμάτιο και να πει σε όλους τι είχε κάνει. Αλλά πού να βρει το κουράγιο;

Ξαφνικά ακούστηκαν γρήγορα βήματα και η φωνή της μαμάς να φωνάζει τ’ όνομά της. Η πόρτα άνοιξε.

- Ρόδη, πού είσαι χρυσό μου, σε ψάχναμε...

Και τότε σταμάτησε απότομα.

- Πω πω! Τι χάλια είναι αυτά;

Η Ρόδη πάντα πίστευε ότι τα πιο αυστηρά μαλώματα ήταν εκείνα που δεν έγιναν ποτέ. Τουλάχιστον όχι με λόγια. Εκείνη τη φορά δε θυμάται να την είχαν τιμωρήσει οι γονείς της ούτε να της είχε πει τίποτε η γιαγιά της. Κι όμως αυτή η ζημιά έμεινε στη μνήμη της χαραγμένη για πάντα, να της θυμίζει πόσο εύκολα μπορού-με να βάλουμε τα χέρια μας και να χαλάσουμε το προσεκτικό και κοπιαστικό έργο του άλλου. Της θύμιζε όμως επίσης κι ότι ακόμα και τα μεγαλύτερα λάθη διορθώνονται, αν υπάρχει δίπλα κάποιος με αγάπη και διάθεση να διορθώσει, να καλύψει, να αναιρέσει την καταστροφή που έχει προκαλέσει κάποιος άλλος.

Σε ένα λεπτό μπήκε και η γιαγιά Βέρα μέσα. Με μια ματιά αντι-λήφθηκε τα πάντα. Πήρε τη ζωγραφιά στα χέρια της με προσο-χή. Η Ρόδη δεν είδε τι έγινε μετά, γιατί την πήρε η μαμά της και

την πήγε μέσα για να της πλύνει τα χέρια.

Δεν ήταν και εύκολη δουλειά να βγουν τα λάδια κι έμειναν λίγα χρώματα στα δά-χτυλα της Ρόδης, που έσβησαν μέσα στις επόμενες ημέρες. Την ώρα που η μαμά της και η γιαγιά η Πελαγία της έτριβαν τα χέρια με σαπούνι, έκλαψε λιγάκι, όχι τόσο επειδή φοβόταν το μάλωμα που θα ακο-λουθούσε, όσο γιατί σκεφτόταν την πα-νέμορφη ζωγραφιά, που δεν υπήρχε πια. Εξαιτίας της.

ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ


Με μεγάλη της έκπληξη ανακάλυψε ότι κανείς δεν τη μάλωσε. Ύστερα από λίγο πήγαν σπίτι και τα Χριστούγεννα τέλειωσαν απότομα. Το παιχνίδι βέβαια συνεχίστηκε όσο είχαν διακοπές, αλλά τα βράδια η Ρόδη έβλεπε στον ύπνο της τη χαλασμένη ζωγραφιά κι έκλαιγε βουβά.

Την Παρασκευή πήγαν πάλι στο σπίτι της γιαγιάς Πελαγίας και του παππού του Νίκου και κάθισαν λίγο να τους δουν. Κάποια στιγμή, όπως ήταν αναμενόμενο, η Ελίζα και η Ρόδη κουρά-στηκαν από τις σοβαρές κουβέντες των μεγάλων και πήγαν μέσα να δουν το μικρό Μωυσή. Μόλις μπήκαν στο δωμάτιο, ανακάλυψαν ότι τους περίμενε μία έκπληξη.

Η ζωγραφιά της γιαγιάς Βέρας ήταν και πάλι απλωμένη προ-σεκτικά στο γραφείο, σαν να μην της είχε συμβεί ποτέ κάτι δυσάρεστο. Η Ρόδη την πλησίασε διστακτικά, φοβούμενη ότι έβλεπε και πάλι όνειρο.

Όμως όχι. Η ζωγραφιά ήταν αληθινή κι εξίσου όμορφη με την πρώτη φορά που την είχε δει. Μόνο που ήταν λίγο διαφορετι-κή τώρα, για παράδειγμα τα λουλούδια ήταν βαλμένα σε άλλη γωνία. Πάντως η ζωγραφιά είχε ξαναέρθει στη ζωή, σαν από μαγεία. Η Ρόδη δεν την είχε καταστρέψει εντελώς.

Μετά έμαθε ότι την πήρε η γιαγιά η Βέρα σπίτι της και την ξα-ναέφτιαξε. Αυτό που την κατέπληξε ήταν ότι κάποια στοιχεία που δεν τα είχε χαλάσει με τα χεράκια της, όπως το δεξί φύλλο στην άκρη και τα κοτσάνια, είχαν μείνει ίδια. Δηλαδή η γιαγιά δεν την είχε φτιάξει τη ζωγραφιά ολόκληρη από την αρχή. Είχε απλώς διορθώσει εκείνο που έσβησε η Ρόδη.

Εκείνα τα Χριστούγεννα η Ρόδη ίσως κατάλαβε καλύτερα από κάθε άλλη φορά τι ήρθε να κάνει ο Χριστός στη γη μας.

Ήρθε να κάνει πάλι όμορφο εκείνο που εμείς, με τα αδέξια και επιπόλαια χέρια μας καταστρέψαμε. Τον κόσμο μας, τη ζωή μας, την καρδιά μας.

«...να τους δώσω ωραιότητα, αντί για στάχτη, λάδι ευφροσύνης, αντί για πένθος, στολή αίνεσης, αντί του πνεύματος της αποθάρρυνσης.» Ησαΐας 61:3

H ζωγραφιά

Ρ-Ε


Έχει κουραστεί ο κόσμος από λόγια, από ωραία λόγια, από σπουδαία λόγια, από αληθινά λόγια, μα που ωστόσο είναι μόνο λόγια.

Οι άνθρωποι θέλουν να δουν τα λόγια βιωμένα σε μια έμπρακτη άγια ζωή. Τότε θα προσέξουν τα λόγια, που θα επεξηγούν το θαύμα της ζωής μας.

Η διδασκαλία πρέπει να ακολουθεί την άγια ζωή. Εάν αυτά που λέμε στους άλλους εμείς δεν τα ζούμε, καλύτερα να σιωπούμε.

Η ζωή στη διδασκαλία του Χριστού μιλάει και χωρίς να κινούνται τα χείλη.

Η αντίφαση μεταξύ λόγων και ζωής στάθηκε η μεγάλη κα-τάρα, το κύριο εμπόδιο στη ζωή της Εκκλησίας.

Ας αναθεωρήσουμε τη στάση μας, το έργο μας, τη ζωή μας με βάση αυτήν την αλήθεια. Πρώτα ζωή και ύστερα λόγια.

Ώριμη Πνευματική

Ζωή


Ώριμη Πνευματική Ζωή

Ο κόσμος, μα και οι εκκλησίες έχουν ανάγκη από πρόσωπα που έχασαν την προσωπικότητά τους μέσα στο Πρόσωπο του Κυρίου. Αφομοίωσαν πλή-ρως την προσωπικότητα του Κυρίου.

Φλεγόμενοι άμβωνες από φωτιά πίστεως είναι κάτι που σπανίως το συναντάμε.

Δεν έλειψαν τα καλά κηρύγματα. Δεν έλειψαν οι οργανωμένες συναθροίσεις. Έλειψαν πρόσωπα με ακτινοβολία Ουρανού.

Μονάχα σαν αγαπήσουμε όπως ο Απόστολος Παύλος, που θα προτιμούσε να είναι ανάθεμα για τους πατριώτες του, σαν τον Μωυσή, που ήταν έτοιμος να πεθάνει στην έρημο με τους συμπατριώ-τες του αν ο Κύριος δεν πήγαινε μαζί τους, μονάχα τότε μπορούμε να λέμε πως έχουμε αγάπη (Έξοδος λβ’ 31,32).

Ο μεγάλος και μοναδικός νόμος της καρποφορίας είναι η ζωή που πηγάζει από το θάνατο. Η δική μας η νέκρωση ελευθερώνει το δρόμο να εργαστεί ο Θεός και να φέρει απο-τελέσματα.

Δώσαμε έμφαση, στηρίξαμε τις ελπίδες μας σε φανταχτε-ρά χαρίσματα, σε βαθυστόχαστα κηρύγματα, σε απίθανες αναλύσεις και συνθέσεις και αφήσαμε το μόνο δρόμο της καρποφορίας, το θάνατο του εγώ.

Επιστρατεύσαμε κοσμικά στοιχεία, ανθρώπινα μέσα και φανταστήκαμε πως με αυτά θα μπορούσαμε να έχουμε πνευματικά αποτελέσματα.

Απορούμε, εάν ακόμη εξακολουθούμε να απορούμε, για τη στειρότητα της πνευματικής μας δράσης, για τη φτώχεια της καρποφορίας μας, ενώ είναι τόσο καλά ξεκαθαρισμένα μέσα στο Λόγο του Θεού. Πρέπει να πεθάνουμε, αν θέλουμε να ζήσουμε τη ζωή του Χριστού. Πρέπει να πεθάνουμε, αν θέλουμε να δούμε καρπό πολύ, σύμφωνα με τις υποσχέσεις του Κυρίου.

Δώσαμε έμφα-ση, στηρίξαμε τις ελπίδες μας σε φανταχτερά χα-ρίσματα, σε βα-θυστόχαστα κη-ρύγματα, σε απί-θανες αναλύσεις και συνθέσεις και αφήσαμε το μόνο δρόμο της καρποφορίας, το θάνατο του εγώ.


Βρήκαν έναν τρόπο και τακτοποίησαν το πτώμα, δεν έκαναν δήλωση θανάτου και όλα φαίνονταν νόμιμα και σωστά. Έλα όμως που μετά από κάποια χρόνια, στο Δημαρχείο της πόλης, όπως επεξεργάζονταν τα στοι-χεία των κατοίκων ανακάλυψαν ότι ανάμεσά τους ζούσε ο μακροβιότε-ρος άνθρωπος στην ιστορία της πόλης, ίσως και της χώρας ολόκληρης. Σκέφτηκαν να τον τιμήσουν, να του κάνουν ένα δώρο, να τον φωτογρα-φίσουν και να διαδώσουν με καμάρι το ξεχωριστό αυτό νέο της πόλης τους. Υπάλληλοι του Δήμου, καλά προετοιμασμένοι, πήγαν στο σπίτι για να συναντήσουν τον υπεραιωνόβιο συμπολίτη τους, που θα έπρεπε να είναι 111 ετών! Αντιλαμβάνεσθε την έκπληξη όλων όταν αποκαλύφθηκε το κόλπο των συγγενών του παππού…

Όλα ξεκινούν αλλά και επηρεάζονται από την αντίληψη που έχει ή θέ-λει να έχει ο άνθρωπος για τον Θεό. Συνήθως επιλέγει ένα είδος Θεού που τον εξυπηρετεί ή τον βολεύει. Ένας Θεός μακρινός, αδιάφορος, πολυά-σχολος, αμέτοχος ή απλησίαστος, σκληρός, απαιτητικός, απόμακρος…

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΕ ΝΟΗΜΑ

ετώνετών

ΕκατόνΕκατόν

έντεκαέντεκα

Το περιστατικό συνέβη στη μακρινή Κίνα. Η οικογένεια του παππού φαίνεται ότι χρειαζόταν πολύ τη σύνταξή του για να ενισχύσει τον οικογενειακό προϋπολογισμό. Έτσι αποφάσισαν να τον κρατήσουν στο σπίτι πεθαμένο, για να συνεχίσουν να εισπράττουν τη σύνταξή του.


Εκατόν έντεκα ετών

Γενικώς οι άνθρωποι δεν θέλουν να έχουν πολλά-πολλά με τον Θεό, ούτε θέλουν να έχει Εκείνος μαζί τους. Όποια από τα πιο πάνω χαρακτηριστικά κι αν επι-λέξουν οι άνθρωποι, ένα είναι βέβαιο. Προσπαθούν να μη γνωρίζουν ότι ο Θεός είναι ζωντανός, είναι παρών, ότι παρατηρεί τα πάντα και ανακατεύεται στη ζωή των ανθρώπων καθημερινά και άμεσα. Ο άνθρωπος για τον Θεό έχει μεγάλη αξία και μεγάλο ενδιαφέρον. Όχι μονάχα ο πιστός Του άνθρωπος, αλλά και εκείνος που Τον αγνοεί και τον προσπερνά. Επεμβαίνει στη ζωή μας, εισηγείται για το καλό μας, διαμορφώνει κα-ταστάσεις, επηρεάζει εξελίξεις, ανοίγει-κλείνει πόρτες. Το κυριότερο όμως, που αγνοούν οι άνθρωποι, είναι ότι ο Θεός βλέπει κατακάθαρα και διαβάζει τις καρ-διές μας. Ο άνθρωπος του Θεού το διατυπώνει τόσο απλά και όμορφα: «πριν έρθει ο λόγος στη γλώσσα μου, ιδού, Κύριε, γνωρίζεις το παν» (Ψαλμός ρλθ΄4).

Εδώ είναι που έχει θέση η απλή, η απλούστερη λογι-κή όλων. Αν από τους ανθρώπους, με τις τόσες ελλεί-ψεις και αδυναμίες, είναι τόσο δύσκολο να κρυφτείς τελικά, πώς είναι δυνατόν να αγνοείς τον Θεό, να Τον προσπερνάς, να μην ενδιαφέρεσαι και να ελπίζεις ότι τελικά θα τα βολέψεις και στη ζωή αυτή και στην αιω-νιότητα; Είναι πολύ μικρός ο άνθρωπος για να καταρ-γήσει τον Θεό! Είναι πολύ αδύναμος για να Τον νική-σει, να Τον ξεπεράσει, να υπερισχύσει.

Ξεχνάμε ότι κάποια στιγμή θα σταθούμε μπροστά στο βήμα Του, για να δώσουμε εξηγήσεις για το πώς διαχειριστήκαμε την περιουσία που μας έδωσε, που είναι η ζωή μας, οι ικανότητές μας, η αγάπη Του, η φρο-ντίδα Του, η σωτηρία Του, η λύτρωση δια του Ιησού Χριστού. Πώς χρησι-μοποιήσαμε αυτόν τον πολύτιμο και μοναδικό θησαυρό που μας χάρισε; Και το πιο σπουδαίο, τι κάναμε με το πελώριο θέμα της αμαρτίας; Γιατί, ενώ είχαμε την ευκαιρία να το τακτοποιήσουμε οριστικά, αιώνια, εμείς φερθήκαμε κουτοπόνηρα, είπαμε ψέματα, πιστέψαμε στο ψέμα και το προκρίναμε;

Όλα αυτά είναι σοφό να τα σκεφτούμε τώρα, σήμερα, όσο είναι καιρός ευπρόσδεκτος και ημέρα σωτηρίας (Β΄Κορινθίους ς΄2), γιατί μπροστά στο άγιο βήμα του Θεού θα πρέπει να υποστηρίξουμε με κάθε λεπτομέ-ρεια τις επιλογές μας και τις θέσεις μας. Το σχέδιο με τον παππού που πέθανε φαινόταν πολύ καλά σχεδιασμένο και στρωμένο. Και όμως, ένας απλός υπάλληλος του δήμου φανέρωσε την απάτη και οδήγησε στην πα-ραδειγματική τιμωρία. Ο Θεός ο αληθινός μπορεί να συγκριθεί με τον υπάλληλο του δήμου;

Γενικώς οι άν-θρωποι δεν θέλουν να έχουν πολλά-πολλά με τον Θεό, ούτε θέλουν να έχει Εκείνος μαζί τους. Προσπαθούν να μη γνωρίζουν ότι ο Θεός είναι ζωντανός, είναι παρών, ότι παρα-τηρεί τα πάντα και ανακατεύεται στη ζωή των αν-θρώπων καθημε-ρινά και άμεσα. Ο άνθρωπος για τον Θεό έχει μεγάλη αξία και μεγάλο ενδιαφέρον. Όχι μονάχα ο πιστός Του άνθρωπος, αλλά και εκείνος που Τον αγνοεί και τον προσπερνά.


ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΛΟΓΙΑ ΖΩΗΣ»:ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΗ ΘΥΡΙΔΑ 50438/14110 Ν. ΗΡΑΚΛΕΙΟ - HELLAS

e-mail: [email protected]

Μεγά λη ποικι λία από νέα πολύχρωμα φυλ λάδια με σωτηριακό περιεχόμενο

- Γραμμένα απλά, σε γλώσσα κατανοητή.

- Τετράχρωμη εκτύπωση σε μικρό βολικό σχήμα.

- Έχει προβλεφθεί χώρος για να μπει η διεύθυνση που θέλετε με σφραγίδα, αυτοκόλλητο ή να τυπωθεί.

- Κατάλληλα για διανομή σε δρόμους, σταθμούς, γειτονιές, νοσοκομεία.

ΖΗΤΗΣΤΕ ΜΑΣ

ΔΩΡΕΑΝ ΔΕΙΓΜΑΤΑ

ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΑΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΝΈΥΜΑΤΙΚΈΣ ΈΚΔΟΣΈΙΣ

- Τα κείμενα είναι αδογμάτιστα, Χριστοκεντρικά, σωτηριακά.


από το 1925

ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ ΧΩΡΙΣ ΧΑΡΑ ;


Σου λείπει

Σε βλέπω κάπως ανήσυχο και ανικανοποίητο να κοιτάζεις από τη μια μεριά και από την άλλη. Μέσα σου νιώθεις κάποιο κενό και δεν ξέρεις πού να το αποδώσεις.

Σου φταίει τη μια φορά, που είσαι φτωχός ή που δεν έχεις όσα θα ’θελες να είχες, για να τα ξοδέψεις όπως θα ’θελες και όπου εσύ νομίζεις.

Σου φταίει την άλλη φορά το περιβάλλον, οι γύρω σου άνθρωποι, που δεν σε καταλαβαίνουν, δεν σου παραστέ-κονται, αλλά πολλές φορές γίνονται εμπόδιο στο δρόμο σου.

Και όμως, τίποτα απ’ αυτά δεν είναι η αιτία του κενού της ψυχής σου. Σου λείπει ο Χριστός. Αυτό είναι.

Σου λείπει η αλήθεια Του, που μπορεί να φωτίσει τους στόχους της ζωής σου, το περιεχόμενο της καρδιάς σου, το νόημα της ύπαρξής σου.

Σου λείπει η αγάπη Του, να ξεπλύνει τις πίκρες της ζωής σου, ν’ απαλύνει τα αισθήματά σου, να δώσει έναν άλλο τόνο στην πορεία σου.

Σου λείπει η ίδια η ζωντανή παρουσία Του, που σαν την έχεις μέσα στην καρδιά σου, όλα μα όλα, παρόντα και μελλοντικά, αλλάζουν τόσο.

Σου λείπει ο Χριστός. Αυτό είναι. Σου λεί-πει η αλήθεια Του, που μπο-ρεί να φωτίσει

τους στόχους της ζωής σου,

το περιεχόμενο της καρδιάς

σου, το νόημα της ύπαρξής

σου.

Σκέψου κι αποφάσισε.


Κουβάρι

Μόνο μια προσφυγή με ταπείνωση, συντριβή και αναγνώριση στον Ιησού Χριστό, τον ζωντανό και παντοδύναμο, μπορεί να φω-τίσει τη δική σου, προσω-πική ζωή και να χαράξει για σένα ένα μέλλον ουσια-στικό, και εδώ κάτω στη γη, και στην αιω-νιότητα, μαζί Του.

Θα ’ναι κάποιες ώρες και στη δική σου τη ζωή, όπως και στη ζωή όλων των ανθρώπων, που μακριά από το θόρυβο και την πολυβουή της κα-θημερινότητας θα ρωτιέσαι, πού πάει ο κόσμος μας, και πού έφτασε, όπως περπατά τρικλίζο-ντας.

Μην τρέφεις ψευδαισθήσεις, φίλε μου. Το μπερδεμένο κουβάρι δεν πρόκειται να ξεδιαλύνει. Η κακία και το πά-θος των ανθρώπων το έμπλεξε στο σημείο που βρίσκε-ται, που να μην μπορεί ν’ αλλάξει.

Μην καλλιεργείς απατηλές προσδοκίες, πως κάποτε όλα θα ξεπεραστούν, όπως και στο παρελθόν συνέβη, και πως πάλι θα ’ρθουν καλές μέρες.

Μην μπερδεύεις τα όνειρά σου με την πραγματικό-τητα, που είναι σκληρή και χωρίς έλεος. Το ποτήρι της αμαρτίας, της απομάκρυνσης και περιφρόνησης στον Θεό, γέμισε και δεν παίρνει άλλο.

Μόνο μια προσφυγή με ταπείνωση, συντριβή και ανα-γνώριση στον Ιησού Χριστό, τον ζωντανό και παντοδύ-ναμο, μπορεί να φωτίσει τη δική σου, προσωπική ζωή και να χαράξει για σένα ένα μέλλον ουσιαστικό, και εδώ κάτω στη γη, και στην αιωνιότητα, μαζί Του.

Πρόσεξε, άλλη λύση, άλλη διέξοδος δεν υπάρχει. Εάν δεν καταφύγεις σ’ Αυτόν, το παρόν και το μέλλον ζοφε-ρά θα σε συντρίψουν, θα σε εξουθενώσουν.


Όλα εκείνα που μας κατα-θλίβουν, μας βασανίζουν,

μας γεμίζουν με απογοη-

τεύσεις, οφεί-λονται στη

μακριά από το Θεό ζωή

μας, που δεν μπορεί παρά,

λόγω αυτής της απουσίας,

να είναι μια αποτυχία.

1. Εάν η εποχή μας είχε δεχθεί τον Ιησού… Δεν υπάρχουν άνθρωποι σήμερα που να εκφράζονται με αισι-οδοξία για το μέλλον. Όλα τα βλέπουν σκοτεινά. Σε όλο τον κόσμο οι φωτιές πολέμων και ταραχών δεν σταμάτησαν, μα ούτε φαίνεται να σταματήσουν. Ένας φόβος κατέχει όλους τους ανθρώπους. Οι συνεδριάσεις και οι καλές αποφάσεις, δεν μπορούν να εγγυηθούν ένα ειρηνικό μέλλον. Εάν όμως οι άνθρωποι είχαν καλέσει τον Χριστό να αναλάβει τα ηνία της κοινωνικής τους ζωής και των σχέσεών τους, πόσο δια-φορετικά θα ήταν όλα! Όταν κάποιος πρότεινε, πριν από τις συνεδριάσεις του ΟΗΕ να κάνει ο καθένας από τους συ-νέδρους προσευχή, στο Θεό που πιστεύει, η πρόταση αυτή απορρίφθηκε. Εάν όμως ο Κύριος αναλάμβανε την ειρήνη μας….

2. Εάν στην οικογένειά μας φιλοξενούσαμε τον Χριστό… Είναι κοινή ομολογία πως ο θεσμός του γάμου και της οικογενειακής ζωής διέρχεται μεγάλη κρίση. Το ποσο-στό των διαζυγίων αυξάνει. Το ποσοστό των οικογενειακών δραμάτων επίσης αυξάνει και σε πολλά σπίτια μεταξύ των ανδρογύνων ο καθένας επιδιώκει πώς θα κάνει πιο βασα-νιστική τη ζωή του άλλου. Αν όμως ήταν ο Χριστός ένα από τα μέλη της οικογένειας; Αν ο άνδρας και η γυναίκα είχαν παραδώσει την καρδιά τους στον Κύριο και Αυτός ήταν το αφεντικό του σπιτιού τους; Τότε όλα θα ήταν τόσο διαφορε-τικά. Το σπίτι που βασιλεύει ο Χριστός είναι ένα κομμάτι του παραδείσου κάτω εδώ στη γη.

… Απόλαυση σωτηρίας


… Απόλαυση σωτηρίας

3. Εάν είχαμε παραχωρήσει την καρδιά μας στον Ιησού… Ο άνθρωπος είναι πλασμένος για τον Θεό και η απουσία του Θεού αφήνει πικρά σημάδια και δυσαναπλή-ρωτα κενά στη ζωή μας. Όλα εκείνα που μας καταθλίβουν, μας βασανίζουν, μας γεμίζουν με απογοητεύσεις, οφείλο-νται στη μακριά από το Θεό ζωή μας, που δεν μπορεί παρά, λόγω αυτής της απουσίας, να είναι μια αποτυχία. Εάν όμως, αναγνωρίζοντας αυτήν την αποτυχία μας, καλούσαμε τον Χριστό να μας καθαρίσει από τις αμαρτίες μας και να μας αναλάβει Εκείνος να μας οδηγήσει στο δικό Του δρόμο, τότε πόσο διαφορετικά θα ήτανε όλα! Ω, Κύριε, εάν ήσουν μαζί μας… Εκείνος πολύ το επιθυμεί. Εμείς όμως;

CD ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ – ΜΑΘΗΜΑΤΑ – ΥΜΝΟΙ

CD 1 06 2006 ΧΡΟΝΙΑ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥCD 3 06 ΑΥΤΑ ΤΑ 4 ΕΙΝΑΙ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣCD 18 06 ΑΥΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟCD 31 06 ΤΟ ΑΓΓΙΓΜΑ ΠΟΥ ΘΕΡΑΠΕΥΕΙ ΚΑΙ ΣΩΖΕΙCD 34 06 ΓΙΑΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΥΣΑΡΕΣΤΟΣ Ο ΘΕΟΣCD 35 06 ΑΥΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΠΟ ΕΜΑΣ Ο ΘΕΟΣCD 38 06 ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΤΗΝ ΞΕΡΟΥΜΕ;CD 42 06 Α’ – ΤΙ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ Η ΧΑΡΗ Β’ – ΕΜΕΙΣ ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΖΩΝΤΑΝΟΥ ΘΕΟΥ;CD 43 06 Γ Ι’ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣCD 53 06 ΜΑΧΑΙΡΑ ΑΝΤΙ ΕΙΡΗΝΗΣ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΣΤΗ ΓΗ;

CD 12 06 ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗCD 13 06 Ο ΕΡΧΟΜΟΣ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑCD 15 06 ΠΟΤΕ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ;CD 16 06 ΠΟΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΘΑ ΞΑΝΑΡΘΕΙCD 17 06 ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑCD 20 06 ΟΙ ΔΙΩΓΜΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΠΛΑΝΕΣCD 23 06 ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΧΩΡΙΣ ΧΡΙΣΤΟ;CD 25 06 ΑΥΤΟΙ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΕΞΩ ΚΑΙ ΑΙΩΝΙΑCD 26 06 ΓΙ’ ΑΥΤΟΥΣ ΘΑ ΞΑΝΑΡΘΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣCD 27 06 ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΙ & ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΘΡΟΝΟ ΤΟΥCD 28 06 ΕΤΣΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΖΩΗCD 30 06 ΑΥΤΟΙ ΘΑ ΚΛΗΡΟΝΟΜΗΣΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑCD 32 06 ΕΤΣΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟCD 36 06 ΕΤΣΙ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΡΡΗΣΙΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥ

ΓΝΩΡΙΣΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ

Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΕΡΧΟΜΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ Η ΑΛΛΗ ΖΩΗ

ΠΝΈΥΜΑΤΙΚΈΣ ΈΚΔΟΣΈΙΣ «ΛΟΓΙΑ ΖΩΗΣ»Ταχ. Θυρίς 50438, ΤΚ 141 10 Ν. Ηράκλειο - HELLAS


Όλοι μας γνω-ρίζουμε πως

μια αγάπη μο-νάχα με θυσία αποδεικνύεται.

Και ο Ιησούς Χριστός πέθανε πάνω στο Σταυ-ρό για μας, για-τί είμαστε φίλοι Του. Τι μεγαλύ-τερη απόδειξη

πρέπει να γυρέ-ψουμε;

Είναι φίλος μαςΠολλά θα μπορούσαμε να τα παραδεχθούμε,

μα αυτό που μας λέει ο Ιωάννης στο ιε’ 14,15 εί-ναι κάτι, που με κανένα τρόπο δεν μπορεί να το χωνέψει το μυαλό μας. «Σεις είσθε φίλοι μου». Όσο μπορεί ένα σκουλήκι να είναι φίλος με έναν άνθρω-πο, άλλο τόσο μπορεί να είμαστε εμείς φίλοι με τον αιώνιο και άγιο Θεό, που τα πάντα δημιούργησε. Έτσι σκέπτεται και αντιδρά η στενή καρδιά μας στο μήνυμα της αγάπης Του. Μα οι δικές μας δυσκολί-ες και αντιρρήσεις δεν μπορούν να μεταβάλουν τη διακήρυξη του Θεού. «Σεις είσθε φίλοι μου».

Ακριβώς επειδή ο Θεός γνώριζε τη δική μας δυσκολία να παραδεχθούμε μια τόσο μεγάλη αλήθεια, μας φέρνει ο Ίδιος τις αποδείξεις:

1) Η θυσία Του για τους αμαρτωλούς, για μας. Όλοι μας γνωρίζουμε πως μια αγάπη μονάχα με θυσία

αποδεικνύεται. Και ο Ιησούς Χριστός πέθανε πάνω στο Σταυρό για μας, γιατί είμαστε φίλοι Του. Τι μεγαλύτερη απόδειξη πρέπει να γυρέψουμε;

2) Μας φανέρωσε όλη Του την καρδιά. Δεν κράτησε τίποτε για τον εαυτό Του. «Όλα όσα ήκουσα

παρά του Πατρός μου, εφανέρωσα εις εσάς». Γνωρίζουμε πολύ καλά πως οι δυνατές ανάμεσα στους ανθρώπους φιλίες απαιτούν να μην υπάρχουν μυστικά. Όταν κάποιος κρατά μυστικά, αυτό σημαίνει πως δεν έχει εμπιστοσύνη στο φίλο του. Ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός του Θεού, δεν μας κράτησε κανένα μυστικό. Μας μίλησε για τον Θεό Πατέρα Του, για τα μεγάλα σχέδια του Θεού, για τα όσα μέλλουν να ξετυλιχθούν κάτω εδώ στη γη και σε όλη την αιωνιό-τητα. Μας τα φανέρωσε όλα. Όσο και αν μας φαίνεται απίθανο, ο Χριστός είναι φίλος μας.

Πρώτος Αυτός απλώνει το χέρι της φιλίας. Πρώτος Αυ-τός διαγράφει με μιας όλο μας το παρελθόν. Θα ήταν πολύ ανόητο να περιφρονήσουμε τη φιλία που μας χαρίζει.


Διψάς;

Πήρες αλήθεια ποτέ στα χέρια σου το Λόγο του Θεού, το Ευαγγέλιο, να διαβάσεις τι έκανε ο Χριστός για σένα, πόσο σε αγάπησε και πώς για να σε λυτρώσει από την κακιά σου μοίρα, από το δρόμο της αμαρτίας και της καταστροφής, πλή-ρωσε Εκείνος με το θάνατό Του το ακριβό τίμημα της δικής σου παρακοής;

Διαβάζεις κάθε μέρα τόσες εφημερίδες και άλλα έντυ-πα, που σου μιλούν για την κακία και τα πάθη των ανθρώ-πων, και δεν ενδιαφέρθηκες να μάθεις τι είπε ο Θεός για σένα, για την αιώνια τύχη σου, για το μέλλον που σε πε-ριμένει αν εξακολουθήσεις να παραμένεις αμετανόητος αμαρτωλός. Όσοι διψασμένοι πήρανε το Ευαγγέλιο του Χριστού στο χέρι τους, τόση ήταν η χαρά τους, που δεν το άφησαν από τότε, μα μέρα και νύχτα διαβάζουν για την αιώνια αγάπη και τα αιώνια σχέδια του Θεού, για τον κάθε αμαρτωλό.

Ο τυφλός σέρνει το χέρι του πάνω στα ανάγλυφα γράμ-ματα και μαζεύει τα μαργαριτάρια του Λόγου του Θεού. Μια τυφλή σε κάποιο άσυλο, που έπαθε και παράλυση των χεριών, παρακαλούσε να της βάζουν το ανάγλυφο Ευαγγέλιο στα χείλη της, για να διαβάζει τα αγαπημένα της εδάφια. Έτσι ταυτόχρονα ασπαζότανε τους θησαυ-ρούς της αγάπης του Θεού. Εσύ που έχεις τα μάτια σου, την υγεία σου και χρόνο στη διάθεσή σου, τι κάνεις; Δεν είναι κρίμα να στερείσαι, να μένεις μέσα στην άγνοια, με φλογισμένη την ψυχή από την αμαρτία, ενώ μπορείς να βρεις τη δροσιά του Λόγου του Θεού, που είναι στα χέρια σου, κοντά σου;

Όσοι διψα-σμένοι πήρανε το Ευαγγέλιο του Χριστού στο χέρι τους, τόση ήταν η χαρά τους, που δεν το άφησαν από τότε, μα μέρα και νύχτα διαβάζουν για την αιώνια αγάπη και τα αιώνια σχέδια του Θεού, για τον κάθε αμαρ-τωλό.


Η ευκαιρίαΑπέναντι στον Θεό δεν χρειάζονται επιφυλάξεις

και προσχήματα. Ο Θεός μας αγαπά και τα πά-ντα έχει θέσει στη διάθεσή μας.

Μας χάρισε τον Υιό Του, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, τον οποίο θυσίασε επάνω στο Σταυρό για τις αμαρτίες μας, και μαζί με τον Χριστό μας χαρίζει τα πάντα. Δεν μας αφήνει ζη-τιάνους σε στάση ικεσίας, μα, εάν πιστέψουμε στην αγάπη Του και στο λυτρωτικό Του έργο, τότε γινόμαστε παιδιά Του και κληρονόμοι όλων των ευλογιών Του. Με την καθημερινή προσευχή επικοινωνούμε με το θρόνο Του και κάθε μέρα το πλούσιο χέρι Του μας χορταίνει από υλικές και πνευματι-κές ευλογίες. Ας μη χάσουμε μια τέτοια ευκαιρία, που μας προσφέρει ο Θεός διά του Ευαγγελίου Του.

Radio ΛΟΓΙΑ ΖΩΗΣ

Με χαρά και ευχαριστία στον Κύριό μας σας ενημερώνουμε ότι ο ραδιοφωνικός σταθμός

Radio ΛΟΓΙΑ ΖΩΗΣεκπέμπει παγκόσμια, όλο το 24ωρο, χωρίς διακοπές και μπορείτε να τον ακούσετε και να τον συστήσετε.

Για να ακούσετε το ραδιόφωνο του Λόγια Ζωής μπείτε στην ιστοσελίδα του Λόγια Ζωής, στη γνωστή σας διευθυνση:

ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ ΣΤΟ INTERNET

ΖΩΝΤΑΝΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ, ΜΑΘΗΜΑΤΑ, ΥΜΝΟΙ, ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ, ΣΧΟΛΙΑ, ΙΣΤΟΡΙΕΣ

w w w. l o g i a z o i s . g r

06 Pn Noe-Dek 10

Documents

Transcript of 06 Pn Noe-Dek 10