Februari 1916.

Binnenkort versch~nt:

Raport van een onderzoek naar de boerenbe­weging van Hunan, Mao Tse-tung.

Nog verkrijgbaar:

Rode Brigades, theorie en prakt~k van destadsguerilla in Italie.

Al deze uitgaves kosten f 2,50

Dit is eksklusief f 1,- verzendkosten.

Te bestellen door overmaking van f 3,50op gironr. 334895ß van het M.S.K.

. - ---.-.,- ..:,~" ,; .

INHOUDSOPGAVE:

Voorwoord.

Inleid!i:ng.

Artikel I.

•••~.I~gavevan het aktiek.omiteej~~ oktober 1968, nr. 1-Artikel 11.van protest naar verzetrj-krant nr. 1, zomer 1970

Artikel 111.voorwaarts 5, september 1911

Artikel IV.rode jeugd 1966-1910

1910-1913uit voorwaarts, november 1973

Artikel V.revolutionair volksverzet nederlandrj-stadsguerillacahier nr. 1augustus 1912.

pag. 2

pag.

4

pag •

1

pag. 8

pag. 16

pag. 39

pag. 52

1

I 1•

'l,I

!

,VOORWOORD.

Het marxisties scholingskollektief heeft gemeendom het tweede nummer van haar blad "Over de ge­wapende strijd"geheel te wijden aan de theoretieseontwikkelingen in Nederland over het gewapendeverzet tegen het kapitalisme en de stadsguerilla.Theoreties zijn deze ontwikkelingen vooral afkom­stig van·de marxisties-Ieninistiese Rode Jeugd,van oorsprong een militante jeugdorganisatie,die het geweld op de straat niet schuwde.Van het begin af aan, vanaf haar oprichting in1966 tot haar opheffing in 1974, onderscheiddezijzich sterk van de andere ML-organisaties. Eenverwijdering die haar hoogtepunt vond in een het­zeachtig artikel in de Rode Tribune, het lijfbladvan de intellektualistiese Kommunistische Een~heidsbeweging Nederland van eind '72 en begin'73. De Rode Jeugd heeft meer betekend voor detheorievorming van het Marx~sme in Nederland,dan alle andere, traditioneie groepjes. RodeJeugd onderkende de eigen bijzondere positie vanNederland en West-Europa, en kwam in de jarendat ze aktief was geleidelijk tot de konklusie~dat traditioneie opvattingen en verstarde metho­des karikaturen geworden waren van de revolutio­naire beweging. Een .nieuwe strategie en metho­diek moesten gevormd worden in de strijd tegenhet kapitalisma en imperialisme. Het marxisme­l&ninisme scheppend toepassen betekende volgensde Rode Jeugd de dialekties- materialistiese me­thode toepassen in de analyse van de objektieveomstandigheden van het Imperialisme en de byzon­dere omstandigheden van Nederland binnen het ge­hele stelsel. En vanuit deze ~naly~e diende eenaangepaste praktijk ontwikkeld te worden.Als enige groep uit het ML-kamp durfde RodeJeugd het te wagen om het geweld uit het stoffi­ge theoriepakket te haIen, en prakties tel'dis­kussie te stellen, als wezenlijk onderdeel van demarxisties-leninistiese ideologie. Het zeer kon­sekwent naar voren brengen van haar standpunt

2

J

voerde de Rode Jeugd naar het kamp van de ge­wapende linker vleugel: de stadsguerilla. Van­af het moment dat de Rode Jeugd gewapende ak­ties in Nederland voorstond, zijn er een aantalakties uitgevoerd. Niet al~e akties, voorname­lijk bomaanslagen, zijn door de Rode Jeugd zelfuitgevoerd. Een aantal groepen zijn duidelijkdoor de Rode Jeugd geinspireerd geraakt. Vandeze kommando-akties zijn er twee duidelijk hetnoemen waard, nl. de Philips-Griekenland Aktiegroep en Het Revolutionair Volksverzet NedeF­land (RVN). Beide organisaties hebben een aan­tal akties uitgevoerd. Beide organisaties be­riepen zich op de politieke lijn van de RodeJeugd. Het is niet onwaarschijnlijk dat kader­leden van de Rode Jeugd betrokken waren in de­ze kommando-organisaties, die militair en or­ganisatories volledig autonoom waren. Van alledrie de groepen is weinig overgebleven. RodeJeugd heeft zich opgeheven, nadat bleek, datde organisatiestruktuur onbruikbaar was gewor­den en dus niet overeen kwam met de politiekedoeleinden. Van beide andere groeperingen isniets meer vernomen.Toch kunnen de lessen van de Rode Jeugd belangrijk zijn. Dankzij de medewerking van enige ex­Rode Jeugdleden hebben we de belangrljkste ge­schriften vah van de Rode Jeugd, als mede haarinterne dikussiestukken, uitgebracht in hetblad "Voorwaarts", door kunnen nemen. Van deoude RJ-mensen konden we deze stukken vrijelijkpubliceren. Er was echter wel de eis aan ver­bonden, dat er geen namen van ex- Rode Jeugd­mensen genoemd zouden worden, en dat er geengedetailleerde geschiedenis van de Rode Jeugdgeschreven zou worden, omdat deze teveel zousamenhangen met bepaalde personen, die nogaktief zijn. Aan deze eis hebben wij gevolg ge­geven. Wij hopen dat de diverse met zorg geko­zen stukken een beeld geven van een ontwik­keling en een aktieve diskussie, die zich in

3

fD

Nederland afgespeeld heeft en nog afspeelt.Wij hopen dat deze artikelen een bijdrage kunnenbetekenen om de vastgelopen diskussie te door­breken. Hopelijk kan het voor de mensen diedeze stukken aktief bediskusieren een stimulanszijn te werken aan een nieuwe praktijk in Neder­land.

Marxistisch Scholingskollektief.MSK.

INLEtD:tHG.

Als ex-li.-dvan het landelijk bestuur van de voor­malige Rode,Jeugd, heeft de redaktie van het MSKmij gevraagd,,,,,enigeinleidende woorden voor dezebrochure .te .schrijven. Ik wilde dit doen onderde voorwaarde, dat ik.geen nabeschouwing hoefdete schrijven. Ik denk liever vooruit, met delessen van het verleden welliswaar. Daarom vindik de uitgave van Rode Jeugd geschriften op ditmoment eengoede zaak. Een goede zaak in een tijddat we een enorme stagnatie kunnen konstaterenop het gebied van de praktijkvorming en de theo­rievor~ing. We zien een steeds vergergaande neer­ga.p&-~~n de linkse beweging ,in een situatiedat de sociaal-democratie haar hervormings­beloften ~ret waar kan m~ken. en overgaattotinternationale repressie afspraken.Daarom is het goed om de fouten van de RodeJeugd te analyseren, en er voor te waken, datdeze fouten niet steeds opnieuw gemaakt worden.Het steeds opnieuw maken yan dezelfde achter­haalde en stompzinnige fo~ten is volgens mijeen van de subjektieve oopzaken, dat er inNederland niets ontwikkeld yordt op het gebiedvan de theobievorming. Laat staan dat er eenduidelijke praktijk ontwikkeld wordt.Ik hoop dat er een aantal kameraden zijn, diede moed ontwikkelen om iets uit de gemaaktefouten te ontwikkelen, te leren en gaan onder­zoeken waarom Nederland op Internationaal ter-

4

I

mrein een paradijs van kapitalistiese rust blijft.Mijns inziens ontbreekt het bij de kameraden opdit moment aan een fundamenteel inzicht in destruktuur ende ontwikkeling van ~et imperialis­me op wereldschaal.De Rode Jeugd heeft gepr0beerd deze stagnatiein de theorievorming te doorbreken. Dit blijktuit diverse van haar geschriften. Voor een deelis zijhierin geslaagd. Vooral aan de Ro~e Jeugdis het te danken, dat er in Nederlandeen dis­cussie is ontstaan over een nieuw politiek kon­cept. De hele ontwikkeling van de Rode Jeugdgaf de noorzaak van een duidelijke strategievoor West-Europa aan. Al haar geschriften stra­len de noodzakelijke behoefte van een nieuwestrategie uit.Het hoogtepunt van deze ontwikkeling vormde mijnsinziens de discussie binnen de Rode Jeugd in1971 tussen de nieuwe linksen en de traditioneleml-ers, die kost wat kost bleven vasthouden aanhun traditionele massalijn.In deze tijdwerd er vanuit de militante groepeen discussiestuk aangeboden. Dit stuk zou meneen proeve van een nieuw politiek koncept kunnennoemen. In dit discussiestuk (Voorwaarts 4 en 5~werden een aantal brnadende vraagstukken op ta­fe~ gelegd, die tot op de huidige dag aktueelzijn voor de vorming van een revolutionaire bewe­ging. Dit geschrift moet men beschouwen als eenessencieele bijdrage in de marxististies~leninis­tiese theorievorming. Vrij uniek voor West-Europa,omdat de traditionele linkse beweging het ver­keist in de stofnesten van het verleden te han­gen en konkrete ervaringen van strijd tot univer­sele dogma's te verklaren. Deze stagnatie in detheorievorming, die tot een soortouderdomsziek­te van het kommunisme verworden is, .zet zich ui­teraard door in de organisatievorming en de par­tijopbouwo Waar alle ml-groepjes zich de laatstejaren tot de enige en echte partij ui~geroepenhebben en zeggen deze partij op te bouwen volgensde onver~ste princiepes van Lenin, laten ze

"'~~.tp

5

zien in hoeverre ze meegesleept wo~den door debolsjewiseringssmythe. Al deze groepjes ·z~ndruk doende zich om te vormen volgens de oudeprinciepes zonder zich af te vragen of er eenobjektieve noodzaak is voor een de~gel~ke par­t~. Er wordt b~voorbeeld niet nagegaan wat hetdoel is van een "illegale" part~; de verhou­ding van de legaliteit en illegaliteit is nogslechts een vraagstuk van de burgerl~ke legali­teit. Als zodanig z~n deze partijtjes allemaalkarikaturen van de part~ van het proletariaat,die in en door de str~d gestaald worden. De ninieuwe "arbeiderspart~en" geven slechts de be­hoeften aan van enige wildgeworden kleingur­gers, door de bourgeoisie wegens onbekwaamheiduitgespuwde intellektuelen~die zich gedragenals een bourgeoisie onder de linksen niet metde bedoelingeen socialistiese maatschapp~ tekreeren, maar de lei ding van deze partij te ver­vangen door een. nieuwe leiding: de part~ vanhet proletariaat zonder het proletariaat.De revolutie heeft geen behoefte aan deze hel­den, aan een nieuwe bourgeoisie!

I

• Uit een uitgave van

31 oktober 1968Nummer 1.

"

-Aktie-komite­

n RODE JEUGD tt

afd. Eindhoven6

r- m-JULLIE VECHTEN OP JULLIE,MANIER EN WIJ VECHTENOP DE ONZE:WIJ VECHTEN ALS WIJ KUNNEN WINNEN EN VERDWIJNENALS WIJ HET NIET KUNNEN. (k'meraad Lin Piao)

Publikatie aktiegroep Rode Jeugd Eindhoven .

De uitgaven van dit blad zal men moeten zienals onderdeel van een revolutionair aktie­programma, dat is opgezet door de Rode Jeugden dat nu stap voor stap in praktijk wordtgebracht. Dit in tegenstelling tot andere zgn."revolutionaire" groepen, die het alleen bijeen aktieprogramma laten en waarvan de voor­naamste bezigheden bestaan uit uitstellen enuitstellen en nog eens uitstellen. Zo is danin Nederland het verschijnsel ontstaan vande "vrije-tijds revolutionair". Karikaturen,waarvan de reaktionaire pers zich opgetogenmeester heeft gemaakt en die in radio, TV,en pers terecht belachelijk worden gemaakt.Het zijn deze groepen en figuren, die zichijverig bezighouden met vergaderen, het op­stellen van memorandums en het eerbiedig aan­bieden van verzoekschriften, om niet te ver­geten het DEMONSTREREN. Het beheerst en voor­al beschaafd protesteren volgens de richt­lijnen, opgesteld door politie en burgelijkeautoriteiten.

De Rode Jeugd die in Nederland optreedt alsde enige konsekwente, revolutionaire organi­satie zal haar aktieprogramma WEL afwerken.Fase voor fase, zonder acht te slaan op in­timidatie en reaktie. Als revolutionairemarxisten-leninisten beschouwen wij het alsonze plicht de beledigingen en uitdagingenvan het imperialisties kapitalisme met ALLEmiddellen te beantwoorden. Wij zullen overgaan tot gerichte en direkte aktie, tot delaatste sporen van het kapitalisme en fas-.~isme uit de gemeenschap zijn verdwenen ende kommunistiese maatschappij werkelijkheidis geworden. 7

m

JE

I

VAN

NAARVERZET

im

Het is nog niet z6 lang geledenrdat de buitenpar­lementaire oppositie in Nederland nog als van­zelfspreken~ vereenzelvigd werd met het protesttegen het establisehment. Een denk- en handel­wijze die vooral onder enkele politieke partij~en en oppositiegroepen binnen de politieke par­tijen nogal verbreid iso Vooral PSP, PPR enNieuw Links laten graag dat geluid horen. Maarondanks goed- of afkeuring door de "linkse"oppositie in het parlement en los van dezepartijen, tenminste zonder een duidelijkevaste binding, heeft de protestbeweging tij-rdenlang de BPO beheest en het karakter ervanbepaald. Maar het sehijnt nu dat de overheers­ende positie van het protest afgelopen isof een aflopende zaak iso Deze beweging diebeheerd werd door karikaturale soeialisten vanhet bekende paeifistiese en ethies verontrusteslag, kompleet met pijp, sandalen en geitewol­len sokken, heeft haar funetie vervuld, haartijd gehad. De aehterkant, bestaande uit hippiesprotesterende studenten, politieke daklozen ensensatiezoekers, deze hele meute van verdwaal­de en zoekende jongeren is voor een groot deeltot het besef gekomen dat ze in een doodlo­pende weg tereeht zijn gekomen. Een weg metdezelfde hindernissen, die jammer genoeg nietuit ziehzelf weggaan, zieh steeds herhaIen indezelfde onverbreekbare volgorde. Langzaam-aan en gedwongen door de uitziehtloosheid vanhet protest, het gebrek van visie, van haarkoplopers, zijn deze jongeren andere wegen,andere middellen gaan zoeken, en is het aksentvan de buitenparlementaire oppositie (BPO)eerst haast onmerkbaar, maar nu steeds nadruk­kelijker versehoven van protest naar verzet.

RESULTAAT

Uit: "Rode Jeugdkrant nr. 1",Zomer 1970.

8

De resultaten van het doorbrekende nieuwe imagevan de protestbeweging is al te zien; er stroomtnieuw bloed in de BPO, gevormd door het meest

9

I

o

radikale gedeelte van de jeugd. De werkendejongeren beginnen zieh steeds nadrukkelijkerte manifesteren. Deze struktuurverandering~nbinnen de BPO, de versehuiving van protestnaar verzet is niet ontstaan van het ene mo­ment op het andere. Geen plotselinge omslagvan kwantiteit in kwaliteit, maar is hetgevolg geweest van een moeizaam en langdurigproces van externe en interne tegenstellingen,Een proces dat prakties tegelijkertijd ont­staan is als de de geboorte en opbloei van hetprotest. De interne tegenstellingen kwamenvooral seherp en duidelijk naar voren toenbleek dat spontaniteit aleen niet voldoendewas om het kapitalistiese stelsel aan te tas­ten. De protestbeweging was van het beginaf aan geen homogene groep~ en kon het ookniet zijn omdat zij ~ evenals in de anderegeIndustrialiseerde landen, was opgekomenals een ideal~stiese beweging, die zieh opethiese motieven afzette tegen het kapital­isties systeem, Zonder ook, dat men zieh errekensehap van gaf, dat, wilde men hetkapitalisme fundamenteel veranderen, eengediseiplineerde organisatie met een ideo­logie, die gebaseerd is op de klasseverhou­dingen en de klassenstrijd. beslist noodzake­lijk is, wil men tenmin~te resultaat boek-en. De hele beweging was en is gebaseerd opeen vrijblijvende spontaniteit. Wa~ in hetbegin haar grate sterkte was, het elan ende bewogenheid, werd in een later stadium,toen deze tWee faetoren hun stootkraeht ver­loren hadden ,.haar ondergang. Een ondergangdie geIllustreerd wordt in het vastlopen vande Vietnam-akties, de kraakakties, de demo­kratiseringsakties en het failliet van de PPRen de PSP. Een uitweg tracht men nog te vin­den via de kabouter-beweging, de erfgenaamvan Provo. Lood om oud ijzer. Dit zijn deinterne zwakheden.

10

(Ti

De externe openbaarden zieh, toen het protestgekonfronteerd werd met de kapitalistieseonderdrukkingsmaehine, die gekenmerkt wordtdoor het harde en dikwijls beestaehtige op­treden van politie en justitie, tegen wat inde regel zeer vreedzame akties en bijeenkomst­en waren. Verder de starre en onwillige hou­ding en het onvermogen van de autoriteiten.

VUIST.

Deze tegenstellingen en zwakheden hebben erniet weinig toe bijgedragen, dat een gedeel­te van ~e beweging zieh radikaliseerde en tothet besef kwam, dat men zieh ideologies moestwapenen tegen het kapitalisme, en dat meneen vuist moest kunnen maken, wilde men watbereiken en dat men zieh hecht moest organi­seren, om niet onder de voet gelopen te wor­den door de huurlingen en kollaborateurs vanhet kapitalisme. Vanuit dit besef, vanuitde tegenstellingen en de mislukkingen endoor de bestudering van de ideologie van hetmarxisme-leninisme, zijn er nieuwe groepenontstaan, en heeft zieh een nieuwe beweginggevormd, die evenals in andere landen, zoalsDuitsland, Frankrijk, Italie en de USA ziehhebben ontwikkeld van protest naar verzet.Van afgesloten elitaire groepen tot de ge­wapende en strijdende voorhoede van het pro­letariaat. Zij zijn ideolog~es gesehoold inhet antogonisme van het kapitalisme, de theo­rien van Marx, Engels, Lenin, Stalin en MaoTse Tung. SIecht en gedeeltelijk illegaalgeÖrganiseerd, vanuit de noodzaak direktestrijd te moeten leveren met het kapitalisme.Kumulerend in de geweldadige revolutie vanhet gewapende volk, dat het kapitalisme zalvernietigen, om zodoende de voorwaarden tescheppen voor de opbouw van een soeialis­tiese staat.

11

~

VERZET.

Het schijnbee1d van protest- en kabouter­beweging, van de sluipende, de zachte, 1ie­ve revo1utie, wordt door de ML-verzetsbewe­ging reso1uut van de hand gewezen, als eenuitnodiging om ze1fmoord te p1egen, of om jete 1aten inkapse1en, inkorporeren, te ko1­labore ren met het misdadig kapitalisme. Eenvoorbeeld hoe in Nederland werkende jongerenzich ontwikkelden en zichzelf radikaliseerdenvan protest naar verzet, geeft de Rode Jeugdte zien.Aanvankelijk gegroeid als reaktie tegen hetCPN-revisionisme en het zich afzetten tegende burgelijke maatschappij, vond een gedeel-te onderdak bij Provo, de eerste protest­beweging van enige omvang. Binnen en rondProvo ontwikkelden zij een kritiek tegen hetestablishment tot kritiek op hun eigen kritiek.Men begon intensief Marx, Engels~ Lenin,Stalin en Mao Tse Tung, vooral Mao, te bestu­deren en ontwikkelde een uitgesproken anti­kapitalistiese houding, gebaseerd op hetrevolutionaire denken van Mao Tse Tung.Het gevolg was dat men zich organiseerde inwat nu Rode Jeugd iso Van meet af aan werdgetracht de protestbeweging te radikaliseren.en duidelijker te politiseren. Vele hardekonfrontaties met de politie en het kapital­isme waren het gevolg. Arr~statie, veroordelin­gen en ontslagen. Doordat de R.J. zich af­zette tegen het niet fundamenteIe protest eneen anti-kapitalistische beweging probeerde teontwikkelen, werden in het begin enige suc­cessen behaald, het vormen van nieuwe af­delingen en radikalisering van bestaandegroepen, wist de R.J. toch niet die organi­satiegraad en dat politieke nivo te b8rei-ken, die noodzakelijk zijn voor een ML­organisatie die verzet pleegt. De oorzakenhiervan moesten gezocht worden in de erfenis

12

.•.

tren de meegenomen besmetting van de protest­beweging.

FOUTEN.

Vele fouten die vroeger gemaakt werden, werdenniet of onvoldoende bestreden. De vrijblijvend­heid, hoewel minder als vroeger, was toch nogirriterend aanwezig. Een andere rem was een zichte langzaam vormend kader. Met deze moeilijk­heden en beginfouten kampte iedere afdeling,tot men er toe overging, een strenge disci­pline, een grotere theoretiese kennis en ge­richtere aktiviteit te ontwikkelen. Ve1e 1e-den verlieten daarop de R.J. of werde geroy­eerd, de meesten vielen terug in de opkomendesub-kultuur of op de kabouterbeweging. Ditbracht een ernstige terugslag met zich mee inpraktische alle afdelingen. Enkele verdwenenzelfs helemaal uit het beeld. Een tijdelijkestopzetting van de buitenaktiviteiten was eenvan de ernstige gevol~en . Na deze moeilijkhedente boven zijn gekomen~· is de situatie nuzo dathet patroon van een ML-verzetsorganisatie dui­delijk in de RJ te herkennen is, een ontwik­keling die zich nu krachtig en onweerstaanbaardoorzet. De geschiedenis van de RJ-afdelingEindhoven, tenslotte, kon als voorbeeld gel-den van een protestaktiegroep die radikali­seerde naar een ML-verzetsgroep. Ook hier inhet begin een aktiegroep die mikte op de spon­taniteit en de verontrusting bij een groeiendaantal jongeren over de amerikaanse agressie­oorlog in Vietnam. Gevolg: deelname en or­ganisatie van verschilIende demonstraties,het verstrkken van informatie waarbij hetzwaartepunt op Vietnam en China lag. Daar-naast ML-scholing die matig bezocht werd.In deze periode kwamen ook al verschilIendebotsingen met politie en autoriteiten voor.Deze bereikten een kritiek punt toen de RJsamen met de SVB een protestdemonstratie

13

1

.-hield tegen Philips, die een nieuwe vestigingin Griekenland geopend had.

KEERPUNT.

Deze aktie werd het keerpunt, hier, terwijl depolitie honden en een knokploeg van de Philips­bewakingsdienst instelde, hier, en op dat mo­ment werd ons duidelijk, dar-äns een langeen bittere strijd te wachten stond, als wij hetkapitalisme werkelijk zouden willen aantastenen ons niet meer eenzijdig zouden bezighou-den met vrijblijvende solidariteitsaktiesmet de derde wereid, die zij het nauwelijks,toch nog getolerreerd werden. In een direktekonfliktsituatie toont het kapitalisme haargeweldadige karakter tegen de arbeidersop­positie, overal zonder enige uitzondering.Hier of in de derde wereid, veelal zal zij metgeweld en intimidatie, haar uitbuitings-en vervreemdingssysteem proberen te handha­Yen. Toen brak bij ons het besef door, dat,wilden wij inderdaad het kapitalisme vernie­tigen, strijd onvermijdelijk zou zijn en datsolidariteit met de derde wereid alleen nietvoldoende kon zijn. De tijd van het daadwer­kelijke verzet, de sabotage en de illegaleorganisatie kondigde zich met vechtpartijenrondom het Philipsbeeld aan. Sindsdien isna een groteherori~ntatie de Rode Jeugd aande konfrontatie begonnen. Het eerste obstakeldat zich uitdrukkelijk aankondigde en dat uitdeweg moet worden geruimd, is de politie,.de handlanger van de onderdrukkers.

VARKENS.

Voorlopig is de RJ nog in een harde konfron­tatie met deze varkens gewikkeld.Verschillendekameraden zijn gearresteerd of worden door devarkens bedreigd. Ondanks hard optreden enintimidatie is ze het niet gelukt de afdeling

14

..:

0'uit te schakelen. Integendeel, z1j organiseertzich nog hechter en haalt al weer uit naar eennieuwe slag, direkt gericht tegen kapitalis-me en fascisme. Deze strategie van direktekonfrontatie met de kapitalistiese onderdruk­kings- en uitbuitingsmachine, deze vormingvan de antithese van het kapitalisme, ditML-verzet neemt nu de plaats in van waar vroe­ger vrijblijvendheid en waardevrijheid was.De revolutionaire organisatie de Rode JeugdML heeft de handschoen opgenomen. Er ligt eenlange, gevaarlijke weg en zware taak voor ons.Maar gewapend met de gedachten van Marx,EngelsLenin,Stalin en Mao Tse Tung en daadwerkelijkgesteund door het proletariaat, zal de verniet­iging van het kapitalisme een onafwendbaargebeuren zijn. Mogen wij er een belangrijkebijdrage aan leveren.

15

Uit: "Voorwaarts 5",

f

]I

September 1971

16

rrHieronder volgt het discussiestuk van kameraadz dat reeds gepubliceert is in nummer 4 van"Voorwaarts". Het is namelijk gebleken dat eenaantal kameraden de stellingen, die kameraad zhierin naarvoren bracht niet begrepen hebbenof verkeerd uitgelegd hebben.Wijwijten dit in de eerste plaats aan een gebrekaan kennis van de theorieen van Marx, Engles,Lenin, Stalin, Mao Tse-tung en Lin Piao. Dit isop zich zelf geen schande, maar we hopen dat de­ze kameraden, en niet alleen deze maar alle ka­meraden van de RJ, hun studie van deze theorieenzullen intensiveren, en met name op dit momentde theorieen over het geweld. Binnenkort zullenook meerdere werken of delen daarvan oa. van Le­ni~ over het geweld op stencil wor~en gezet. Wijraden de kameraden speciaal aan het artikel vanLenin "de partizaneneoorlog" te bestuderen. 06kdit artikel zal binnenkort op stencil worden ge­zet. Juist omdat vele kameraden het stuk van ka­meraad z niet begrepen hebben, hebben wij ditherschreven met de bedoeling dit duidelijker temaken. Speciaal het eerste gedeelte, betreffendede subjekt-objekt verhouding is herschreven. Ditis tevens de grondslag voor heel het verderestuk van kameraad z. Wij raden de kameraden danook aan dit gedeelte zeer goed te bestuderen. Wijwijzen de kameraden erop dat dit gedeelte volko­men is gebaseerd op het marxisme en niet een tus­sen duim en wijsvinger ontwikkelde theorie vankameraad z zelf iso Lees hiervoor: Karl Marx,Parijse Maniscripten, het hoofdstuk over de eko­nomies-filosofiese ~anuscripten.

De laatste tijd zijn er binnen de Rode Jeugd eenaantal menigsverschillen aan de oppervlakte geko­men, die direkt aanleiding zijngeweest tot scher­pe menigsverschillen en wat indirekt heeft geleidtot een fundamenteel verschillende aktiemethodiekin enkele afdelingen. Het onmiddelijke gevolg vandeze ontwikkelingen is dat de slagvaardigheid en

17

1III

f'doelgerichtheid van RJ-organisatie ernstigeschade heeft opgelopen en dat er extern van eenalgemene politieke lijn geen sprake meer isoGezien de ernst van de bovengenoemde feiten ishet duidelijk dat dit een toestand is die vooreen ml-organisatie onhoudbaar is en op den duurzelfs funest. Daarom is het een dwingende nood­zzak dat wij zo snel mogelijk uit de impasse ge­raken waarin wij ons nu bevinden.Noodzakelijkhiervoor is het om de diskussies die tot nu toezonder enige samenhang gevoerd zijn een duidelijkprofiel te geven door ze vanuit de ml-ideologiete benaderen en te analyseren. Daarom zijn hiereen aantal menigsverschillen en vragen bijeengebracht en in een onderling verband geplaatstmet de bedoeling de hier vervatte problematiekmet een voor een marxist-leninist noodzakelijkesystematiese en analytiese wijze aan te pakkenen ze in hunonderling verband te bestuderen.Het gaat er met deze werkwijze niet om, om onzeproblemen aancitaten en subjektieve stellingenop te hangen, maar om ze te benaderen vanuithet wezenlijke van Marx's analyse.De problemen waarom het noodzakelijk gaat zijn,dachten wij, in deze vorm juist geformuleerd engerangschikt.1. Hoe is in de kapitalistiese struktuur desubjekt-objektverhouding en wat zijn de gevolgenhiervan?2.a. Waarom zijn de kommunistiese partijen van degeindustrialiseerde landen er niet in geslaagdhet proletariaat te organiseren, op te voedenen te scholen, te bewapenen en naar de overwin­ning te voeren?b. Waarom heeft de proletariese revolutie al~leen plaatsgevonden in landen die overwegendagraries zijn? Wat voor betekenis heeft dezeontwikkeling voor de vaststelling van onze stra­tegie en taktiek?3.a. Moeten we een massabeweging zijn cfb. moeten wij een beweging voor de massa zijn enhoe moeten wijmassawerk doen?

(14. Hoe staan we tegenover de omsingelingstheorievan Lin Piao? Wat zijn de kosekwenties van dezetheorie?5. Hoe is de vrhouding tussen doel en middelen inverband met de noodzakelijke toepassing van geweld?6. Waar moet organisatories het zwaartepunt lig­gen binnen onze organisatie? Op het legale of ophet illegale werk en wat betekend dit voor de or­ganisatiestruktuur en werkwijze van de Rode Jeugd?

Om een antwoord op deze vragen te verkrijgen zul­len we deze gehele problematiek moeten beschou­wen vanuit de subjekt-objektverhouding zoals dezezich vormt onder kapitalistiese produktievoor-,waarden. Alleen dan kunnen we met behulp van Marxdialektiese methode de plaats en funktie va deindividuele arbeider (subjekt), als wel de plaatsen houding van de totaalarbeider(het totaal sub­jekt, het proletariaat) bepalen en onze visie engedragingen daar9P afstemmen.

1. Hoe is in de kapitalistiese struktuur de sub­jeKt=ö6jeKtvernoüaingen-en-wa~-z~n-ae-gevögen-----~~~~v~n?-------------------------------------

Zoals het ons bekend is ontleend het kapitalismehaar misdadig karakter aan het feit dat het demenselijke arbeidskracht in haar kapitalistiesewarenproduktie verminkt en degradeert tot eenwaar. De arbeider wordt onderworpen aan loonsla­vernij (meerwaardetheorie) en er vindt een schei­ding plaats tussen produkt en producent. Laten wedit eens nader beschouwen en onderzoeken.in het kapitalistiese produktieproces wordt dearbeid een goedkoper waar naarmate hijmeer warenv.portbrengt. De ontwaarding van de arbeid isr~9htevenredig aan de waardestijging van de goe­~~ren. De arbeid produceert niet alleen waren,

:',l"'!D~~rproduceert ook zichzel f en de arbeider alsk~?pwaar en wel in dezelfde mate waarin ze in het

18

",,i.:F''1'*·~··:·:·:.4~

c 19

nalgemeen waren produceert. Dit feit impliceertniets anders dan dat het door de arbeid geprodu­ceerde objekt, haar produkt, als een vreemd we­zen, als een van de producent onafhankelDke mamacht tegenover de arbeid komt te staan. TerwDleen werktuig voor de tDd van Marx nog een ver­lengstuk van de arbeidende mens was en in dienstvan de arbeider stond is dit veranderd in eenmechanies arbeidsproces. BD een mechanies ar­beidsproces is de subjekt-objektverhouding ver­wisseld. In deze yerhouding is de arbeider eenverlengstuk van de machine. In deze verhoudingis de arbeider onderworpen aan het produktiepro­ces en niet het produktieproces aan de arbeider.De machine krDgt bD deze kapitalistiese produk­tiewDze het karakter van het subjekt, dat hetobjekt, de mens, gebruikt, verbruikt en mi~~bruikt. Het uiteindelDke gevolg van deze ontwik­keling is dat de arbeider in het kapitalisme ge­objektiveerd wordt, Kort samengevat kan er ge­zegd worden dat er een verwisseljng van subjekten objekt plaatsvindt. Laten we dit eens naderbestuderen, We hebben gezien, dat de dingen diede arbeider tDdens z~n werk produceert niet vanhem zDn, maar van een ander; dat hoe meer h~produceert, des te armer hD wordt; dat de pro­dukten die hD maakt omslaan in kapitaal (Akkumu­latieprocesl en dat hD afhankelDk wordt van datkapitaal. Z~n produkt staat dus onafhankelDk vanhem; hD heeft er niets over te verteIlen. Hetomgekeerde 1s juist waar, hD is afhankelDk vanhet kapitaal, Maar de vervreemding toont ziehniet alleen in het resultaat van het produktie­

proces, maar ook in het proees van de produktie.Als het produkt van z~n arbeid, het kapitaal,hem knecht en tot slaaf maakt, dan heeft dat totgevolg dat hD een hekel krDgt aan zDn arbeid,die dat kapitaal produeeert, HD produeeert zDneigen meester (vervreemding van de produktievedaad). Waaruit be~taat nu deze onteigening vande arbeid? Hierin, dat de arbeid voor de arbei­der iets uiterlDks is, iets on-eigens is, dat

20

•

wil zeggen iets dat niet tot zDn eigen wezen be­hoort; dat hD zieh daarom niet in zDn arbeid beves­tigd maar ontkent, niet goed maar ongelukkig voelt,geen vrDe liehamelDke en geestelDke energie ont­plooit, maar zDn liehaam afbeult en zDn geest rui­neerd. Onder deze verhoudingen is zDn werk daaromniet de verwezelDking van behoeften, maar alleeneen middel om andere behoeften te bevredigen.ZDn eigen leven is voor de mens een objeet, eenvoorwerp dat hD bewust besehouwt Bn behandelt. Kon­kreet gezegd waar hD invloed op uitoefent. Dit on­derseheidt de mens van de dieren. Door de vervreem­

de arbeid, dus door het feit dat het produkt vanzDn arbeid, het kapitaal, onafhankelDk van hemkomt te staan, wordt het voor hem onmogelDk invloedop zDn leven uit te oefenen. HD verwordt tot objektvan het kapitaal en vervreemd van zDn eigen soorte­IDk wezen. Dit noemt men zelfvervreemding.Een di­rekt gevolg van het feit dat de mens van zDn arbeidvan zDn levensaktiviteit (produktieve daad), vanzDn soortelDk wezen vervreemd ls, is de vervreem­ding van de mens van z~n medemens. Wanneer de menstegenover zichzelf staat, staat ook de ander tegen­over hem. Wat voor de verhouding van de mens totzDn werk, tot het produkt van zDn werk en tot zleh­zelf geldt, geldt ook voor z~n verhouding tot ande­re mensen, tot hun werk en tot het objekt van hunwerk. In het algemeen betekend de stelling dat demens vervreemd is van z~n soortelDk wezen, dat deene mens vervreemd 1s van de ander en dat elk vanhen vervreemd is van het wezen van de mens. Marx

stelde, dat de verhouding van de mens tot ziehzelfpas objektief en werkelDk voor hem wordt door zDnverhouding tot de andere mensen. De arbeider wordtin dit systeem en onder deze verhoudingen gedemora­liseerd. Hierdoor wordt zDn klassebewustzDn vernie­tigd en hD verwordt tot een aanhangwagen van hetkapitaal. Niet alleen in het arbeidsproees, maarook er buiten, naarmate steeds meer gebieden vanhet maatschappelDke leven gekapitaliseerd worden.Want naar mate het kapitalisme zieh verder ontwfk-

21

nkeld heeft, kreeg ze een steeds vastere greepop de maatsehappelDke instituties, zoals destaat, de politie, het leger, het onderwDs enz.die de arbeidersklasse als objekt heeft om de­

ze als produktiemiddel te vervolmaken en onderkontrole te houden. De arbeider die in dit sy­steem opgroeit en vergroeit, kan zieh sleehtsbewust worden van zDn vervreemde positie opvoorwaarde, dat hD weet te fungeren als eenwaar in het kapitalistiese produktieproees,Maar het weten alleen is niet voldoende omzieh aan de vervreemding en de kapitalistieseproduktiewDze te ontworstelen, want ook hierblDft een seheiding bestaan tussen het objekten het subjekt, waaraan het subjekt ondankszDn weten toeh weer het slaehtoffer wordt inde ongewDzigde kapitalistiese verhoudingen. Debeslissende en bevrDdende revolutionaire stapin deze verhouding is de tot standbrenging vande eenheid subjekt objekt, theorie en praktDk.Dat wil zeggen, dat de mens zieh, voor zoverdit mogelDk is, onder deze verhoudingen nietmeer als objekt in het kapitalisme laat behan­delen. Of anders gezegd1 als weerloos ding,als waar (produktiemiddel) in het produktie­proees en andere maatsehappelDke institutieslaat gebruiken om zieh als bewust individu denatuurlDke verhoudingen van subjekt-objektdoor een revolutionaire praktDk eigen te ma­ken. De marxistiese praxis, dus de vorming vanproletaries bewustzDn. Deze praxis is voor hetindividueel proletaries subjekt beslissend.Deze praxis eist een vereenzelviging met hettotale subjekt, het proletariaat. Deze praxisbetekent tevens de volledige deelname aan derevolutionaire praktDk, de konkrete strDd te­gen de kapitalistiese produktiewDze (de klassestrDdl. Dit laatste begrip "de revolutionairepraktDk" leidt ons tot de volledige konsekwen­tie van deze praxis, namelDk het geweld.De klassestrDd is een strDd die moet leidentot de vernietiging van het kapitalisme

22

•

produktiewijze. Dit houdt in dat men van hetbegin af aan bereidt moet zijn alle middellen,los van burgelijke en wettelijke normen, dieontwikkeld zijn om de kapitalistiese produk­tiewijze in stand te houden, te bebruiken alsaanvalswapen in de strijd tegen deze produk­tiewijze. Daarbij komt, dat door de ervarin-gen in de gewelddadige strijd, die los staatvan burgelijke en wettelijke normen, de demo­ralisering en vernietiging van het klasse­bewustzijn van de marxisties-leninistieseaktivist in zijn tegendeel zal omslaan. Dit zalleiden tot een sterk klassebewustzijn en de moedom onversehrokken verder te veehten. Het geweldis dus de noodzakelijke voorwaarde voor deopheffing van de ontmenselijking en de vervreem­ding,

2. A. ~~~E9~_~ijg_E~_~9~~YD1§~1§§§_D9rtij~D_­~~_~!~~S~!gEY§~r!!11§§§r~§_läD~§D_~r_DiB1__­~~_~~~~~~s9_b~!_2E21§1§ri!!t_t§_Qrga=~~~~~~~~_9E_!~_Y2~9§D~_t§_§~hQl§D~_t~~~~~E~g~g_~g_g~!r_9§_Q~ec~iaaiag_te_-~Qecea.

Hiermede zijn we aangeland bij onze tweedeprobieemstelling nl, waarom zijn de kommunis­tlese partijen in de industrie-landen er nietin geslaagd het prcletariaat naar de overwin­ning te voeren? Om op deze vraag een bevredi­gend antwoord te kunnen geven, moete wij onseerst bezig houden met een beknopte historiesebesehouwing. Bij de opkomst van het kapitalismein het begin van de meehanisatiep verseherptezieh in toenemende mate de inwendige tegen­stellingen in de groeiende en naar vorm zoe­kende kapitalistiese maatsehappij. Een snelgroeiende klasse van bezitslozen1 loonarbei­ders die voor de kapitalistiese wijze vanprodueeren noodzakelijk waren, werd de bredeonderlaag, waarop de opkomende kapitalisten­klasse roofbouw pleeJ?;de.In deze beginperiode

23

nvan de kapitalistiese ontwikkeling bestond dewijze van produceren uit vrij eenvoudigemachinale en muskulaire arbeid, het traditio­neie handwerk was nog eerder regel dan uit­zondering. Alleen werden de arbeiders geschei­den van de produktiemiddellen en het prokukt,en in de werkplaatsen en fabrieken gekon­cebtreerd. De arbeidsdeling begon met eentoenemende mechanisering steeds groterevormen aan te enmen. Door de onmenselijkeuitbuiting, de lange werktijden en de rechte­loosheid, vormden zieh onder het proletari­aat sterke spanningen tegen het systeem waar­door zij onderdrukt en geknecht werden. Degroeiende bewustwording van de arbeiders­klasse in de beginperiode van het kapitalismemanifesteerde zieh in het feit dat de arbei­

ders zieh gingen organiseren en een geslo­ten front tegen de heersende klasse trachttete vormen. Het gevolg van deze ontwikkelingwas, dat er een langzame maar toch onmis- \kenbare verschuiving in de krachtsverhoudingoptrad. die ten voordele van de georgani­seerde arbeidersmassa's begon te werken.De arbeiders begonnen te geloven via legaleweg en organisatjes een greep op het systeemte kunnen krijgen. De werkende klasse maaktevan haar groeiende invloed gebruik om viahervormingen haar lot te verbeteren en doorb.v, het verkrijgen van algemeen stemrecht,haar invloed in het openbare leven aanhoudendte vergroten. Deze cntwikkeling versterktebij de sociaal-democratiese arbeidersorgani­saties van de eerste en de tweede internatio­

nale, de opvatting als zou het marxisme eenmechanies en gelijklopend proces van ekonomieseen politieke vooruitgang doormaken. Deze ge­dachte werd samengevat in de volgende redena­tie: hoe sterker de organisaties worden, deste sneller gaat de burgelijke maatschappijhaar ondergang tegemoet.

24

•

Ofwel, de arbeidersklasse verovert de maeht doorverkiezingsoverwinningen, of de heersende klasseprobeert met geweld, (Afsehaffing van het stem­recht of ontketening van een oorlog) de his­toriese ontwikkeling en de opgang van de wer­kende klasse tegen te gaan, hetgeen eveneenstot een overwinning van het proletariaat zalleiden. Van belang is, hierbij op te merken,dat Marx en Engels deze eigenaardige opvattin­gen nooit gedeeld hebben. Zij zijn steeds(en ditkan niet met genoeg nadruk gezegd worden) vanmening geweest dat de eerste doorbraak van eensoeialistiese revolutie waarsehijnlijk nietin de meest industrieel ontwikkelde landen

(toendertijd Engeland) zou plaatsvinden. Tot inhet eerste begin van deze eeuw lijkt het eropof deze theorie in de praktijk juist isoDe soeiaal-demoeraten winnen prakties iedereverkiezing in de versehillende westerse indus­trie-lamden, De vakbonden worden steeds groteren maehtigerj de socialistiese pers neemt eengrote omvang aan en haar bladen kennen een on­gekende verspreiding, Tevens dwingt men de bour­geoisie steeds belangrijker koneessies af in devorm van hagere lonen, kortere werkduur en eenbrede maatschappelijke wetgeving. Daarna vertonenzieh de eerste tekenen die een stagneren van dezegroei aankandigen ..Tevens wordt daarbij duidelijkdat deze groei van de arbeidersbeweging tot aanhaar eindoverwinning op een illusie berust.De vraag waarom de arbeidersbeweging in de indus­trie-landen er uiteindelijk niet in is geslaagd

om de hele arbeidersklasse te verenigen' en deproletariese eindoverwinning zeker te stellen,is voor ans, in verband met de problemen van or­ganisatie en taktiek van het grootste belang,en behoeft een diepgaand onderzoek.

Helaas kan hier alleen op de,mijns inziens,meest belangrijke punten worden ingegaan.Het tijdperk waarin de opgang van de revolutionairearbeidersbeweging valt waar te nemen is in de

25

""

beginperiode van de kapitalistiese ontwikkeling.Kenmerken toen waren de direkte uitbuiting van

het proletariaat en de str~d voor primaire le­vensbehoeften. De produktiew~ze is over het al­gemeen zeer eenvoudig en berust hoofdzakel~k ophandarbeid. Het werken in fabriek en werkplaatsbl~ft voorlopig voor een groot deel haar amnaeh­tel~k karakter dragen; de stormaehtige ontwikke­ling van de arbeidsdeling is nog maar in het be­ginstadium; de vervreemding manifestßert ziehsleehts op enkele gebieden. Maar naar mate hetkapitalisme zieh verder ontwikkelde, ontstondener steeds grotere eenheden en steeds meer gebie­den van het maatsehappel~k leven werden gekapi­taliseerd. Daardoor bond het de arbeiders steeds

vaster aan de almaar zwaarder wegende wetten vaneen steeds sterker wordend kapitalisties sys~teem. Dit sehreef Marx in het eerste deel van

het Kapitaal: "Binnen het kapitalistiese systeemkomen alle methoden tot opvoering van de maat­sehappel~ke produktiviteit van de arbeid totstand ten koste. van de individuele arbeidero Al­le middelen ter ontwikkeling van de produktie,slaan om in middelen ter overheersing en exploi­tatie van de produeent. Z~ verminken een arbei­der tot een gragment van een mens, devaluerenhem tot een aanhangsel van de maehine, vernieti­gen inhoud en zin van z~n werk door de arbeidtot een marteling te maken en ontvreemden hem degeestel~ke mogel~kheden van het arbeidsproces."Het wordt duidel~k dat, naarmate het kapitalismezieh verder ontwikkeld en de produktiviteitst~gt, ook de greep op de arbeider steeds stevi­ger wordt; uiterl~k gesehiedt dit door het op­dringen van een kapitalisties konsumptiepatroon,innerl~k door de steeds verder sehr~dende ver­vreemding, de arbeiders en hun orgonisaties infeite steeds maehtelozer en afhankel~ker van hetsysteem maakt. Een andere belangr~ke oorzaak is,dat t~dens de opgang van de arbeidersbeweging,het kapitaal zieh in nog grotere mate versterkte(de arbeidersklasse als aanhangwagen van het ka-

26

•pitaal). Er volgde een enorme koneentratie vankapitaal, een groeiende macht van de burgerl~kestaat en een stormaehtige groei van imperialis­me en militarisme. Deze ontwikkelingen zettenzieh ook nu nog met kracht door. Het Europeesen later het amerikaans kapitaal, steunend opde teehnologiese ontwikkeling (vervreemding vande arbeiders) en op de koloniale en imperialis­tiese ontplooiing, zag kans zieh te stabilise­ren en, w~kend voor de druk van de georganiseer­de arbeidersbeweging, een leefruimte te schep­pen voor het proletariaat in de geindustriali­seerde landen. Marx en Engels b~voorbeeld, had­den deze ontwikkeling al gekonstateerd in hettoendert~d meest geindustrialiseerde land terwereid, Engeland, en z~ hebben het opportunismein de arbeidersbeweging met de imperialistiesekenmerken van het Engelse kapitalisme tientallejaren stelselmatig geobserveerd. Engels sehreefhierover aan Max in 1858:"Het engel se proleta­riaat verburgel~kt feitel~k meer en meer, zodatdeze meest burgerl~ke van alle naties het ten­slotte zover seh~nt te willen brengen, dat z~,naast de bourgeoisie, een burgerl~ke aristokra­tie en een burgerl~k proletariaat zal bezittenoBD een natie die de hele wereid uitbuit, is datin zekere zin gereehtvaardigd".In een brief aan Kautsky in 1882 sehr~ft Engels:"U vraagt mij wa t de engel se arbeiders van dekoloniale politiek denken? Wel, preeies hetzelfde wat ze van de politiek in het algemeendenken, Er is hier immers geen arbeiderspart~,er z~n sleehts konservatieve en liberale radika­len en de arbeiders teren vlot mee van het En­

gelse monopolie op de wereldmarkt en in de kolo­nien". (Het zelfde heeft Engels ook uiteen gezetin het voorwoord bij de tweede druk van "De toe­stand van de arbeidersklasse in Engeland". )Hier worden oorzaken en gevolg duidel~k genoemd.Oorzaken z~n: 1. De uitbuiting van de geheiewereid door het gegeven land. 2. Z~n monopolie­positie op de wereldmarkt. 3. Z~n monopolieposi-

27

.,......,

tie in de kolonien.

gevolgen zijn: 1. De verburgerlijking van een deelvan het engelse proletariaat. 2. Dit laat ziehgedeeltelijk leiden door de bourgeoisie, die deleiding van de arbeidersklasse heeft omgekoehtof ze althans betaalt. Het is duidelijk, dat dezeoorzaken en gevolgen, die volgens Engels vantoepassing op Engeland waren, later kenmerkendzijn geworden voor alle geindustrialiseerde lan­den. Als derde en voornaamste punt geldt ookhier weer de gebondenheid van de arbeiders aanhet systeem door een zeer ver doorgevoerde ar­beidsdeling en een totale kapitalisatie van demaatsehappij. Gezien deze feiten en gezien dehistoriese ontwikkelingsgang, die alle arbei­derspartijen en organisaties in het westen hebbendoorgemaakt, lijkt het ons dat aan de juistheidvan deze voorbeelden nauwelijks getwijfeld kanworden. Histories en ideologies is het onmogelijkdat de arbeidersklasse in een volledig geindu­strialiseerd land on der een revolutionerend,stabiel en expander end systeem de macht via detraditioneIe arbeidersorganisaties overnemen.Marx stelde dat het det~il afhankelijk is van hetgeheel. Anders gezegd:in de individuele arbeiderevenals in de kapitalist 1s de totaliteit, 1shet kapitalisme. Het menselijk lotgeval is metijzeren noodzakelijkheid, los van menselijke voor­keuren en aspiraties, geketend aan de objektievewetmatigheden van het kapitalisties produktie­proees. Met deze historiese zowel als ideologie­se voorbeelden is o,i. het oordeel over de tra­

ditionele arbeidersorganisaties in het westen enover het zogenaamde massawerk, om het bewustzijnvan de arbeidersklasse te revolutionaliseren,wel geveld.

b. Waarom heeft de proletariese revolutie alleenplaatsgevönden-In-Ianden-ale-överwegend-agrarleszßn?-Wat-vöör-6etekenIs-heeft-deze-öntwlkkeling­vöör-het-vaststellen-van-önze-strategie-en-tak:'tlek?------------------------------------------

28

•Aan de orde komt nu waarom de proletariese revo­lutie alleen in die landen geslaagd is die eenoverwegend agrariese struktuur hebben en hettweede deel van de probleemstelling. Voor deduidelijkheid kunnen we deze landen wel op eenrijtje zetten: Rusland, Albaniä, China, Noord­Vietnam en Cuba.

Als oorzaken zijn aan te geven het ontbreken vanjuist die omstandigheden die in de industrielan­den de proletariese revolutie blokkeren, oorza­ken die wij bekeken hebben in het eerste gedeeltevan deze vraag. Deze oorzaken gekoppeld aan hetfeit van de onderontwikkeling en het daaruitvoortvloeiende onvermogen van deze landen om deindusriele revolutie op kapitalistiese wijze doorte voeren. De ekonomiese uitbuiting en overheer­sing door het westerse imperialisme en het on~vermogen om het boerenvraagstuk op te lossen.Dit zijn de grondslagen van de proletariese revo­lutie in deze landen en het zullen de grondsla­gen en voorwaarden zijn in soortgelijke landen vande derde wereld om de revolutie door te voeren.Naar deze landen hebben zieh nu de stormeentra

van revolutionaire aktiviteit verplaatst en hierzal de grondslag gelegd worden voor de vernieti­ging van het kapitalisme enhet imperialisme.

3

a. Moeten wij een massabewegin zijn of b. moetenwß-een-6eweglng-vöör-de-ffiassa-zßn-en-5öe-ffiöeten

~~=~~~~~~~~g=~~~~~------------------------------

Over vraag drie kunnen we kort zijn. Gezien devoorbeelden die al eerder zijn aangehaald, kanhet aan geen twijfel~onderhevig zijn dat wij hierin deze gebieden een beweging voor de massa moe­ten zijn. Een strijdbare en strijdende voorhoede,die hier het systeem ondergraaft door het kapi­talisme te ondermijnen en revolutionaire verzets-

29

/' -,., !t' '~

groepen op te richten en zodoende de vrUheids­strljd in de derde wereid helpen te ontlasten.Als tweede taak is het voor de voorhoede wegge­weggelegd de revolutie hier voor te bereiden.In de eersteplaats kan dus gesteid worden datde Rode Jeugd-organisatie een strUdende voor­hoedeorganisatie is of moet zUn. Het is geen,kan ook geen massaorganisatie zUn. Hetis onzetaak taktieken te ontwikkelen en informatie teverspreiden, zodat het volk weet hoe het tot ak­sies over moet gaan en hoe het het systeem moettreffen (massawerk). Doel blUft altUd de onder­mUning van het kapitalisme en de burgerlUke ststaat door het volk tegen het systeem in opstandte brengen zodat het tot de gewapende strUd overgaat (massawerk). Hieronder volgeneen aantalopmerkingen die Lenin plaatste in zUn meest be­kende werk "wat te doen" over"'de revolutionairevoorhoedeorganisatie. DuidelUk is het hierbU datLenin geen massaorganisatie voor ogen had, maarjuist eeh strUdende voorhoedeorganisatie:"Een komit~ van studenten deugt nieti het heeftgeen weerstandsvermogen. Volkomen juist, maarhieruit volgt dat er een komit~ van beroepsrevo­lutionairen nodig ls, onversehilllg of een stu­dent of een arbeider zieh tot beroepsrevolutio­nair weet op te werken.""Onder de verstandigen moet meni zoals ik reedsherhaaldelUk heb onderstreept, in organisatoriesopzieht sleehts de beroepsrevolutionairen ver­staan, onversehillig of zU zieh uit studenten ofuit arbeiders hebben ontwikkeld.Welnu ik beweer:

1. Dat geen enkele revolutionaire beweging duur­zaam kan zUn zonder een organisatie van leidersmet weerstandsvermogen, en die de kontinuiteitbewaart.

2. Hoe breder de massa is die elemntair bU destrUd wordt betrokken, die de grondslag van debeweging vormt en daaraan deelneemt, des tedringender is zulk een organisatie noodzakelUken des te steviger moet zU zUn (want des te ge-

30

.'

~

makkelUker zal het allerlei demagogen vallen omde onontwikkelde lagen van de massa's mee teslepen)3. Dat zulk een organisatie in hoofdzaak moetbestaan uit mensen die zieh bU wUze van beroepmet de revolutionaire werkzaamheid bezig houden.4. Dat hoe meer wU in een absolutisties land hetledenbestand van zulk een organisatie beperken,alleen tot zulk een leden die zieh bU wUze vanberoep met revolutionaire akties bezlghouden endie in de kunst van de strUd tegen de politiekepolitie hun opleiding hebben verkregen,des temoeilUker het oppakken van zulk een organisatiezal zUn, en5, Des te breder zal het bestand van personen,zo~l uit de arbeidersklasse als ook uit de ove­rige klassen van de maatsehappU zUn, die de mo­gelijkheid zullen hebben om aan de beweging deelte nemen en daarin aktief te werken.""Een brede organisatie zullen wU nooit op diekonspiratieve hoogte kunnen brengen, zonder wel­ke er van een taaie en ononderbroken strUd tegende regering geen sprake kan zUn. Een het koneen­treren van alle konspiratieve funkties in de hhanden van een zo'n klein mogelUk aantal beroepsrevolutionairen betekend geenszins dat deze lalaatsten 'voor allen zullen denken', dat de me­nigte geen werkzaam aandeel aan de beweging zalnemen. In tegendeel, deze beroepsrevolutibnairenzullen in steeds groter aantal uit de menigtenvoortkomen, want de menigte zal dan weten, dathet onvoldoende is, om enige studenten en de ~T­beiders die een ekonomiese strijd voerren bUeehte brengen om een komit6 te vormen, maar dat hetnoodzakelUk is zieh door de jaren heen tot be­roepsrevolutionairen t~ ontwikkelen en de massazal dan niet enkel aan handwerkersgedoedenken,maar zieh juist aan dit opwerken.rt"Zulke kringen, bonden en organisaties zUn over­al noodzakelUk, in een zo groot mogelUk aantalen met de meest verschillende funkties, maar hetis zinloos en sehadelUk ze met de organisatie

31

,j;:;r-.,I ,

van de revo1utionairen te verwisse1en, de gren­zen tussen hen uit te wissen, in de massa huntoch onge1ofe1ijk troebe1 bewustzijn te verdoeze­1en, dat het voor het 'bedienen'van de massa1ebeweging mensen nodig zijn, die zich speciaa1gehee1 en a1 wijden aan desociaa1-demokratiesewerkzaamheden en dat deze mensen zich met ge­duld en vo1harding tot beroepsrevo1utionairenmoeten scho1en. Ja, dit begrip is onge1ofe1ijkvertroebe1d. Onze hoofdzonde in organisatoriesopzicht is, dat wij dopr ons handwerkersgedoehet prestige van de revo1utionairen in Rus1andhebben verloren.""Slap en we~fe1end in theoretiese vraagstukken1met een enge horizon, zich ter rechtvaardigingvan zijn slapheid op de e1ementaire beweging vande massa's beroepend1 meer ge1ijkend op eentrade union-sekretaris dan op een vo1kstribuun1niet in staat tot het opste11en van een breeden stoutmoedig plan, dat ook de tegenstandersachting zou inboezemen, onervaren en onhandigin de kunst van zijn beroep - in de strijd tegende po1itieke po1itie - waar1ijk1 dat is geen re­volutionair, maar de een of andere bek1agens­waardige handwerker!""Geef ons een organisatie van beroepsrevo1utio­nairen en wij zullen het westen bewegen!"

4.

Boe staan wij tegenover de omsinge1ingstheorievali-i:Ili-Piao--eli-wat-zjJn-dä-i{osekwelitIes-vali­deze-tfieorIe~-------------------------------

De 4e probleemste11ing brengt de re1evantie vande theorie van Lin Piao ter diskussie. De tak~tiek van de omsingelingstheorie is gevormd inde jaren1angeburgeroor1og in China tussen dekommunisten o.l.v. Mao Tse-Tung en de Kwomin­tang van Tsjang Kai-sjek. Grondthema van deze

32

(i ,..

,..theorie is dat een overwegend agraries land hetnoodzake1ijk maakt om de boerenbeweging in dienstte stellen van het pro1etariaat. Het is het pro­1etariaat, dat opges1oten in de basti110ns vande bourgeoisie, de steden, toch karakter en doe1van de revo1utie bepa1en. Het pro1etariaat b1ijftde leidende voorhoede. Eerst wordt met behu1pvan de revo1utionaire boeren het platteland ver­overd en de steden omsinge1d. Pas dan kan metkans op sukses de tegenstander verslagen worden.Pas als hij geisoleerd is en afgesneden van zijnachterland. Lin Piao heeft deze theorie uitge­breid tot de he1e were1d, hierbij steunend op deervaringen, opgedaan in de chinese revo1utie en1erend van het ver100p van de pro1etariese bewe­ging in de industrielanden. Als marxisten-lenin­isten die de revo1utionaire 1ijn van d~ chinesekameraden vo11edig onderschrijven, za1~et nietmoge1ijk zijn de ervaringen van de chinese kamera­den die gekonkretiseerd zijn in de omsinge1ings­theorie te negeren, ook a1 vanwege de historie­se ervaringen die hier in het westen zijnopge­daan en waarvan in de hier voorafgaande stukkeneen overzicht is gegeven. Als wij de theorie vanLin Piao onderschrijven eneen andere moge1ijkheidbestaat er ons inziens niet, wat betekent datdan voor het karakter en de funktie van de voor­hoede organisaties in het westen?Dit betekend, dat de voorhoede organisaties hierin het eerste stadium slechts een strategie meteen destruktief karakter kunnen hebben. Doe1 isin de eerste p1aats de strijd in de derde were1doptimaa1 te ondersteunen door hier het kapita­1isme op 1a1e moge1ijke manieren direkt aan teva11en, sabotage te p1egen en de bevo1king op teroepen tot verzet en gewe1d tegen het systeem opalle mogelijke manieren en met alle moge1ijke mid­de1en.Pas in de tweede fase, als de omsinge1ingvoor het grootste gedee1te zijnbes1ag heeft ge­kregen, is het onze taak om de revo1utionairekaders die in de eerste fase gevormd zijn, temid-

33

35

":">

(

den van een wankelend kapitalisme, aan hethoofd van de massa's die het vertrouwen in hetsysteem hebben verloren, het kapitalisme dedoodsteek toe te brengen. Wijmoeten niet ver­geten, dat naarmate de proletariese eindover­winning moeilijker te beveehten lijkt op eenovermaehtige vijand en het soeialisme in dezegebieden verder terugwijkt, denadruk moet wor­den gelegd op de onontkoombare objektievewetmatigheden van het histories proces, nu ingang gezet door de omsingeling van de stedenmet als onafwendbaar gevölg de overwinning vanhet soeialisme. (Zie Lin Piao: 'Long live thevietory of peoples war' - 3 sept. '65 - hoofd­stuk: De internationale betekenis van kameraadMao Tsetung's theorie over de volksoorlog).Het moet onderstreept worden dat de theorievan Mao Tse-tung over de stiehting van de re­volutionaire basisgebieden ophet plattelanden de omsingeling van de steden vanuit hetplatteland van buitengewoon en universeelprakties belang is voor de hedendaagse revolu­tionaire strijd van alle onderdrukte landen envolkeren. (Lin Piao)

5.

Hoe is de verhouding tussen doel en middelenIn-verband-met-de-noodzakelfjke-toepassIng-van~~~~f~~--------------------------------------

De kwestie van het geweld is een van de meestomstreden theorieen in het stelsel van Marx.Zelfs binnen de diverse ml.-organisaties be­staat er veel onbegrip, angst en onwetendheidover dit uiterst belangrijke punt van Marx'stheorie. De noodzakelijkheid van geweld tegende kapitalistiese onderdrukking wordt door deRode Jeugd-leden verbaal beleden, het is dusniet opportuun om op deze plaats in te gaan opde noodzaak geweld te gebruiken; de noodzaak

34

~.

hiervan staat bijvoorbaat vast. Dit levert intheorie dus geen enkel probleem op, alleen inde praktijk blijken, zoals zo dikwijls, knelpun­ten te zijn op vragen als: wanneer geweld, inwelke vorm en in welke proporties. Of de dis­kussie over het geweld wordt afgesehoven methet belaehelijke argument "de massa is nog nietrijp voor geweld" enz. Als we dit voorbeeld vanopportunisme en geestelijke lafheid, die eenmarxist-leninist onwaardig is buiten besehou­wing laten, blijkt het probleem zieh in onzeorganisatie vooral toe te spitsen op het pro­bleem van de verhouding tussen het doel ~atmen nastreeft en de middelen die men daarvoorkan en moet gebruiken •.Het geweld is altijd ge­koppeld geweest aan de ekonomiese ontwikkeling.Uit deze ontwikkeling komt het voort en naarde gang van deze ontwikkeling rieht het zieh.Het begrip 'geweld' als zelfstandige eenheidkunnen we dan ook totaal verwerpen evenals dezogenaamde theorie van geweld om het geweld,die men ons nogal eens probeert aan te wrijven.De onderwerping van de mens tot knechtdienstin al zijn vormen veronderstelt bij de onderdruk­ker de besehikking over de arbeidsmiddelen,zonder welke hij de gekneehte niet kan benutten.Dit implieeert dus het gebruik van geweld. Deonderdrukking en de uitbuiting van de mensmoet dus herleid worden op het feit, dat dearbeidsmiddelen in partikuijiere handen zijnge­raakt. Door middel van deze ekonomiese over­heersing pleegt de bezitter geweld op de ar­beidersklasse in alle vormen van fisiek totpsyehies geweld. De bevrijding van deze toestandligt, zoals we al eerdßr gezien hebben, in deovername van de produktiemiddelen door het pro­letariaat die ze terugbrengt in de gemeensehap.Omdit te bereiken is 8eweld tegen het geweldvan de.bezittende~.klasae noodzakelijk (zoalswe gezien hebben bij de vervreemding zelfs on­ontkoombaar als praxisJ. Het doel, nee, deplicht van derevolutie is de totale nederlaagvan de vijand.

'.

Omdat geweld voortkomt uit zu~ver ekonomieseverhoudingen en nietafhankelijk-is van aller­lei ethiese opvattingen over vrijheid en men­selijkheid, moeten wij geweld beschpuwen alseen techniese zaak, een politiek middel om detegenstander te vernietigen. De verhoudingtussen doel en middelen wordt met deze ziens­wijze dan ook een techniese aangelegenheid.In onze strijd om de vrijheid van het prole­tariaat, een strijd tegenover het geheel vanparticuliere belangen van onderdrukkers, ishet aanwenden van geweld en het gebruik vanintimidatie en terreur een verplichting en eendirekte eis. Zeker alswij on~e nieuwe positieen taak als voorhoedeorganisatie beschouwendie we gekregen hebben door de objektieveontwikkeling van de strijd tegen het kapital­isme en imperialisme opwereldschaal. Wij zit­ten hier in een destruktieve fase en de~$itu­atie eist van ons dat wij alle middelen zondervoorbehoud moe~en gebruiken om ons doel, indeze fase, :de chaotisering van het kapitalismete bereiken. Bedrog, intimidatie? sabotage? ver­nietiging van levens, list, enz. zijn hiervoorde noodzakelijke middelen. Wij moeten ons indeze fase van de revolutionaire ontwikkelmngbevrijden vanalle waarden en gedragsregelsdie de heersende klasse heeft opgesteld, omdatdie waarden en regels een rem vormen voor onshandelen, en deze waarden er van nature opgericht zijn? de status quo te handhä~en.Verder is er nog opte ~erke~dat geweld enhet gebruik van geweld voor ons altijd een zaakis die in dienst staat van het volk staat envoor het,volkwOrdt uitgevoerd. Geweld kanvoor ons nooit de negatie zijn van het doelwaarvoor de revolutie het middel iso Veelkameraden zullen met de gedachten die hierbovengeformuleerd zijn,moeite hebben ODl ze teverwerken en te aanvaarden, maar zij zullen moe­ten inzien, dat deze stellingname o·ver de

36

ö

over de toepassing van geweld het logiesegevolg is, van wat er in de andere probleem­stellingen, naar voren is gekomen. Het vormtdaar een geheel meeen is er niet van te schei­den zonder dat het geheel aangetast en ont­kracht wordtj andersom is dit natuurlijk ookhet geval. Tot slot(maar niet ter afsluiting)van dit stuk, is hier een aanhaling van Marxover de f~nktie van geweld:"GeweId is de vroedvrouw van iedere oudemaatschappij die van een nieuwe zwanger gaat."Of met de woorden van Engels:" Geweld is het werktuig, waarmee de maat­schappelijke beweging zich baan breekt en ver­starde, afgestorven politieke vormen verbrijzelt"

6.Waar moet organisatories het zwaartepunt liggenbinnen onze organisatie: op het legale vlakof het illegale werk en wat betekent dat voorde organisatiestruktuur en de werkwijze vande RODE JEUGD .

Over de laatste vraagstelling hoeven we nu nietver uit te weiden Uit het voorgaande is duide­lijk naar voren gekomen, dat de Rode Jeugd alsstrijdende voorhoede organisatie geen inhoofdzaak legale organisatie kan zijn. De nadrukhoort te liggen op de illegale aktiviteiten enop de vorming van kaders beroepsrevolutionairen,met in deze toestand als voornaamste opdracht:afbraak en chaotisering van het kapitalistiesestelsel en de burgelijke staat.Welke interne struktuur de organisatie zal moe­ten krijgen en of wij volledig illegaal zullenmoeten worden, kan hier niet uitgebreid aan deorde worden gesteldp alleen kan er wel vast opgewezen worden, dat als wij voor het illegalekiezen, dit nie-t t~a.eng rooet word:e!lop.p:p-vat.

37

i.

Een starre scheiding tussen ,legale en illegaleaktiviteiten is niet mogelijk. Wel is het nood­zakelijk dat de nadruk van onze aktiviteitenin het illegale vlak komen te liggen en dat onzelegale aktiviteiten dienen als dekmantel ofom de illegale handelingen op te vangen. Duster verduidelijking, het is zo dat kwalitatiefde illegale handelingen het belangrijkst zijn,maar dat kwantitatief de legale handelmngen ofakties de meeste tijd in beslag nemen. Maaraltijd en in alle gevallen zal het legale

ondergeschik~ zijn en in dienst moeten staanvan de illegale handelingen. Verder is het duide­lijk, dat hetwerken met zogenaamde massaor­ganisaties niet in deze strategie paste Ten eer­ste beantwoorden deze organisaties niet aan onsdoel nl. de verstoring van de maatschappelijkeorde en in de tweede plaats zijn zij te onbe­weeglijk en te algemeen om ze als aanvalswapensof als recruteringsreservoir te gebruiken. Welte gebruiken zijn de aktiegroepen en anderead-hoc kommissies, die vrij klein zijn en selektte gebruiken zijn voor onze hit en run aanval­len op het systeem. Zij kunnen ten allen tijdeontbonden worden en opnieuw worden gevormd'tegen telkens andere maatschappeliJke misstanden.Het voordeel van deze groepen is algemeen dewerkzaamheid en slagvaardigheid, maar vooralde ongrijpbaarheid. In deze zin zullen wij de he­l~ organisatie moeten opzetten onder een flex­ibele en strijdvaardige centrale leiding die depolitieke 1ijn kontinueert en de akties ko5r­dineert.

'38

o

l2:

ROJE::JElG) I966--I9lO1910 1973

• Over de illegale crganisalie.

• Enig8 ~ngen over de

legale organisat.ie.

Uit: "Voorwaarts",November 1973.

39

( !~

RODE JEUGD- 1966/1970 - 1970/1973

Toen de rj in 1966 werd opgerieht, of beter dooreen samenloop van omstandighe~en ontstond, haddendrie groepen vrijwel onmiddellijk belangstelling.,Direkt nadat de RJ zijn eerste stappen had ge-zet in het linkse kamp, toen nog sleehts vertegen­woordigd door SJ en PSJW en zijn eerste aktievoerde, namelijk pamfletten uitdelen, waarvoorenkele kameraden werden opgepakt, gingen driegroepen zieh bemoeien met de RJ,te weten:1. rebellerende jongeren, o.a. CS-jeugd, provo's,oud-SJers.2. de politie en de justitie.3. de pers.Alle drie de groepen, en niet in de laatste plaatsde pers, zijn bepalend geweest voor het imagedat de Rode Jeugd nu heeft, zijn mythes, de ge­ruehten en de waar- en onwaarheden die er ge-zegd en gesehreven zijn en die tot op de dag vanvandaag nog verspreid worden. De RJ heeft vanhet begin af aan het stempel opgedrukt gekregenvan de jongens die er keihard tegenaan gaan.In vier jaar tijd, tussen 1966 en 70, waarinveel gebeurde: bouwvakstaking, provo, maagden­huisbezetting, vietnamdemonstraties, groeide deRJ mit tot een landelijke örganisatie, met jongekaders, die veelal afkomstig waren uit anderelinkse organisaties, met praktiese ervaring ge~noeg maar met een theoretie nivo, dat nog volopin ontwikkeling was. Een deel van deze kaderszou later de grondslag vormen voor een"hardekern" met veel praktiese ervaring en een behoor­lijk nivo op het theoretiese vlak.In de periode 1966/70 steunden deze jongeren opeen vrij' groot potentieel van voornamelijkwerkende jongeren, aangevuld met een kleindeel scholieren, die bereid waren met de RJ meete werken en die konfrontatie met de politieniet uit de weg gingen. Dit potentieel was voor­al groot in Eindhoven, Amsterdam en IJmuiden.

40

nMaar alleen prakties was er een basis van"samen­werking" met deze jongeren. Iedereen was gek opaktievoeren, maar jammer genoeg moest het grootstegedeelte niets hebben van theoretiese seholing.De RJ is in staat geweest door akties deze jon­geren een bepaald nivo te geven, een inzieht inhun eigen situatie en een bepaalde politiekebewustwording, zeker ten aanzien van de derde

-"wereld (Vietnam).Het jaar 1970 was belangrijk voor de RJ en vondzijn uitdrukking in 1971. Na een periode vap 4jcfar woelingen, waarin de RJ goed op dreef 'kwam en bleef, begon de beweging weg te ebben.Dat vond zijn beslag in '69 en '70. Daarmeespoelde ook het potentieel van de RJ langzamer­hand weg. Over bleven de gemotiveerde leden, en­kele kaders en de leidinggevende top. Was er in'66-'70 alleen geweld gebruikt op het nivo vanstenen, rookbommen, knuppels en een enkele molo­tow-eoetail; in '70 begon de diseussie overserieuzer geweld, de ontwikkeling van de stads­guerilla, waarvan in die tijd weinig bekend was.De diskus sie volgde na het wegebben van het po­tentieel en het bezinnen op de eigen situatie.De RJ begon een serieuzere aanpak. Ze had ziehjaren op spontanistiese groepen gericht met devoor- maar ook de nadelen daarvan. En daarvanbegon zij zieh nu los te maken. Er werd een be­hoefte gevoeld aan een degelijke organisatie eneen goede politieke motivatie.De RJ had zieh altijd voorgesteld als een marxis­ties-leninistiese organisatie. Dit ondanks hetfeit dat ze zieh " verwijderden van de klassiekemanier van werken~ van de andere ML-organisatiesdie de RJ ook al gauw het predikaat "anarehisti~sgaven. Maar de RJ heeft zieh altijd gebaseerdop het marxisme-leninisme, maar door verschillen­de oorzaken is er een versehil ontstaan tussenda RJ en andere ML-groepen.Een versehil dat tot uitdrukking komt in dadenen gesehriften, in werkwijze en uitleg. Oorzaken~ijn o.a. de volgende:

41

I1

!

11

1111

:Ii•11

(t

1. De afdelingen van de Rj zijn altijd zeerautonoom geweest. Zonder druk vanuit de topalleen ideologies, voerde men akties vooralop plaatselijk nivo, men drukte een eigen krant,men schoolde zelf en men verwerkte de opgedaneervaring. Dit had het voordeel dat de mensenin de verschiliende afdelingen veel ervaringenopdeden en met nieuwe ideeen kwamen. Iedereenwerd min of meer gedwongen te schrijven(in hetplaatselijk krantje), te lezen en aktief tezijn. De ervaringen aan de basis werden door­gespeeld naar de top, die dit verwerkte enweer terugspeelde, zodat er een voortdurendeuitwisseling was van informatie, ervaring enpolitieke inzichten.2. Een ander voorbeeld: Amsterdam was een af­deling die ~oortkwam uit een klassieke ML-beweging en uit een stad met een lange traditiewat betreft sociale strijd. Eindhoven, Den Haagen de rest kwamen voort uit de linkse bewegingen uit steden zonder die tradities. Jarenlangis er een wisselwerking geweest tussen Amster­dam en de andere afdelingen, wat betreft uit­leg, praktijk, ervaring en van daaruit deinterpretatie van het marxisme en leninisme.Deze wisselwerking. soms gepaard gaande metheftige diskussies, is van groot belang ge­weest voor de RJ in positieve zin.

Het is dan ook niet verwonderlijk, dat toen dediskussie in de RJ op gang kwam over stads­guerilla en onze opstelling tegenover "massa­werk" en dergelijke abstrakte begrippen, eenklein aantal leden uit Amsterdam zieh hiertegenhevig verzetten. Alle afdelingen stelden zichop het standpunt, dat het gewapend verzetcentraal moest staan in de klassenstrijd, inde organisatoriese opbouw, in het buurtwerken in het werk in de fabrieken, in het massawerkdus. Niet het massawerk stond primair, maar hetgewapend verzet. Alles moest ondergeschikt wor­den aan de opbouw en de uitbouw van de stads-

42

nguerilla. Nu de aanpak serieuzer werd en de RJomgebouwd werd van "protest naar verzet" bleekhet nadeel van het sponatanisme, meer mensen - _vloeieden weg. De diskussie spitste zich toeop het geweldsaspekt, nu wel geweld of nu geengeweld. Deze korte hevige ontwikkeling vond 7.ijnbeslag in 1971, toeneen kleine groep oppor­tunisten in Amsterdam de RJ verliet.Na de verwijdering van de mensen die vonden dathet massawerk centraal moest staan, kon de RJ,die intern een hechte eenheid vormde, zich gaanbuigen over de volgende lijn. De rol van het ge­weId, de diverse vormen van geweld, de tevolgen taktiek, de"omsingelingstheorie" werdenbesproken, bediskusieerd en op papier gezet.De geschriften van Marx, Engels, Lenin, en Stalinen Mao Tee Tung werden grondig doorgenomen methet zwaartepunt op de geschriften die over hetgeweld handelden. Na de periode van besprekingenen diskussie, werden in 1971 op bescheidenwijze de eerste stappen gezet in de richting vanillegaal werk. Dit wordt in 1972 uitgebouwden diverse kontakten worden gelegd en er wordenervaringen opgedaan1 op dit voor alle groepennieuwe terrein. Dit bracht een zeker gevaar mee,omdat er op dit gebied nog niet veel te toetsenwas. Het. is duidelijk, dat wij allemaal nogveel moeten leren en er mag geen overhangenontstaan naar nonchalance, waardoor blunderskunnen worden gemaakt, die kameraden en deorganisatie in gevaar kunnen brengen.

OVER DE ILLEGALE ORGANISATIE.

Veel kameraden uit ml-organisaties en linkseprogressieve mensen, vinden op dit moment, il­legaliteit op zijn zachts gezegd ronduit belache­lijk. Het is idioot om in een maatschappij alsde onze, met al zijn"vrijheden" zoiets als watillegaals te beginnen. Ze vergeten daarbij dehistotiese lessen, waaruit blijkt dat de linkse

43

nbeweging zware verliezen heeft gel~den en jarenachterop is geraakt, door zieh te veel in telaten mette vertrouwn op die burgelijke vrij­heden. De zeer recente les van chili slaan zeook over. Ze gaan er aan voorbij dat de legali­teit de ideologie is van het parlementaris-Me. Ze wordt tot een fetisch, wanneer diegenendie er mee pochen, ontkennen, dat telefoonsafgeluisterd worden, aanbrengers legaal wordenbetaald, dat buurlui legaal worden uitgehoord,dat men legaal wordt geschaduwd.

De organisatie van politieke arbeid moet, alsze niet permanent wil zijn blootgesteld aan degreep van de politieke politie tegelijk ille­gaal en legaal zijn. Mensen die ervan uitgaan,dat illegalitiet iets is, dat thuishoort inLatijns-Amerika, of in ieder geval ver weg, ma­ken een grote blunder. Naam en toenaam wordenover de telefoon gezegd. In brieven en krantenen stencils, die worden toegestuurd wordenhele verhandelingen geschreven over personen enorganisaties. Het grootste gevaar is echter,omdat men niet inziet dat dit de inlichtingen­diensten in de kaart speelt.Die hebben nu in feite niets anders te doen,dan het in kaart brengen tot het moment, waaropze met deze gegevenß in de gelegenheid zijn omtoe te slaan.

Het is geen vreemde opstelling. In de velejaren van sociale strijd is er vrijwel nooiteen goed draaiende illegale organisatie of par­tij geweest. Altijd zijn de spanningen en dedaaruit "voortvloei~nde sociale strijd op eenlegale manier gevoerd. De "burgelijke vrijheden"vormden een soort bufferzone, waarin men degelegenheid kreeg tot op een bepaalde hoogtepropaganda te maken en agitatie te bedrijven.Deze "hoogte",uiteraard bepaald door wetten,die door de rijke bezittende klasse in elkaarzijn gezet, is men niet of nauwelijks over­schreden. Het is nooit gekomen tot het bestrij-

44

nden van het struktureie geweld met geweld.Het strukturele geweld in zijn vele vormen,diskrimineren en onderdrukken van minderheids­groepen, het ontslaan van arbeiders, het instand houden van woningnood en werkeloos-heid enz. Daarom is het geenszins verwonder­lijk, dat onder de huidigeomstandighedende illegaliteit met het gebruik van geweldbelachelijk wordt genoemd, of in ieder gevalwordt afgewezen.

De MIR in Chili werd ook belachelijk gemaakt,het waren avonturiers, provokateurs en CIA-a­genten (een bekende term overigens). WaarQm?Omdat zij de enigen waren, die onder de par­lementaire vrijheden konsekwent een illegale0rganisatie opbouwden onder de "marxistiese"pres~dent Allende.En nu blijken ze de err~georganisatie te zijn, die zonder noemenswaar­dige kleerscheuren uit de bloedige coup tevoorschijn zijn gekomen. De socialistiesepartij en de kommunistiese partij, die de MIRuitmaakten voor alles wat mooi en lelijkwas, zijn zeer zwaar getroffen en zijn jaren­lang teruggeslagen, zijn jaren achterop, jaren­lange arbeid is vernietigd.

De Tupamaros-MLN geven hetzelfde beeld, ookzij werkten onder de burgelijke vrijhedenaan de opbouw van de illegale organisatie.Ook zij zijn de enige linkse organisatie, dieonder de druk van de fascitoide olicharchiekunnen standhouden, ja sterker nog, kunnengroeien en een alternatief vormen, een tweedemacht.Alle grote bewegingen, die de staat, de kerk,de maatschappij veranderd hebben, hebben per­ioden doorlöpen, waarin ze als staatsgevaar­lijk werden beschouwd en waarin hun propagan­da werd verboden, en waarin ze nog uitslui­tend illegaal konden werken. Dat waren peri­oden, die te voorz~en waren, maar die wisseI­den met het wisselen van het bestuur of de

45

(r

rege ring of naar aanleiding van bepaald~ ge­beurtenissen in het buitenland. Van de ene opde andere dag kon men verboden worden.

Het is grote onzin en zeer naief, te denkendat hier zoiets wel niet zal gebeuren. InDuitsland wordt op het ogenblik grote druk uit­geoefend op alles wat links is, een paar hon­derd mensen zitten gevangen, sommige al meer dandrie jaar en de politie heeft een vrijbrief voorinvallen en razzia's. Kameraden in de gevange­nissen worden mishandeld en boeken wordenverboden. In Belgie worden linkse scholierenzonder meer van school gehaald door de rijks­wacht, linkse leraren worden ontslagen. De­monstraties worden zonder meer hardhandiguit elkaar geslagen, kranten en boeken ver­boden, stakende arbeLders bedreigd, mishandelden ontslagen. In Frankrijk zijn al een aantallinkse organisaties verboden, en ook hier eenvrijbrief voor de politie, de CRS. Iedereen kanzonder meer opgepakt worden en op het buremishandeld. Stakende arbeiders worden in el­kaar geslagen en buitenlandse mogendhedenworden "vriendendiensten bewezen( de moordop de marrokaanse oppositieleider Ben Barkaen de moord op twee palestijnse leiders inParijs )In Italie gaan politie en fascistiese bendenhand in hand. Hier hetzelfde beeId van verbodvan organisaties, kranten en boeken en verderrazzia's, invallen in linkse kantoren en boek­winkels enz. Er wordt gretig gebruik gemaaktvan fascistiese benden om te infiltreren, tespioneren en d.m.v. provokaties, geweld uitte lokken.Is Nederland hiervan gevrijwaard? Geenszins,de laatste jaren zien we hier eenzelfde ten­dens. Regelmatige overvallen op woonwagen­bewoners, verkeerskontroles waar alles onder­zocht wordt, ~et mishandelen van gastarbeiders,en rijksgenot~n is aan de orde van de dag. Om

46

.1

nOm nog maar niet te spreken van de "terroristen­brig~_~e" die er speciaal op gericht is om mensente likwideren. Waarvoor anders worden deze men­sen getraind in scherpschieten, karate e.d.

Het is duidelijk dat in West-Europa, met in­begrip van Nederland, de demokratiese rechtenstap voor stap worden geschonden, verkrachten vernietigd. Mensen die hiertegen proteste­ren worden door politie en justitie belachelijkgemaakt, mensen die er wat tegen doen, ondergaan dezelfde behandeling als de woonwagen­bewoners en gastarbeiders. Door middel van derechtse pers wordt de publieke opinie rijpgemaakt voor dit geweld. De mensen moeten ~€rTtrouwd raken met het beeld van grootscheepseinvallen en razzia's, het met groot materieel(pantserwagens e.d.) intimi deren en bedrei-gen van woonwagenbewoners, het mishandelenen over de grens zetten van gastarbeiders.

Hetis dan ook onzin, om als men deze feitenonderkent, de organisatie in het volle lichtvan de schijnwerpers te laten bestaan. Het isniet zo dat als men verboden zou worden, ofals men door enorme druk niet meer legaalkan werken, dat men dan een, twee, drie inde illegaliteit stapt. Zoiets kost jaren voor­bereiding.

ENIGE OPMERKINGEN OVER DE LEGALE ORGANISATIE.

Ideologies onderscheidt de RJ zieh van deandere ML-organisaties; in de eerste plaatsin de toepassing van de gewapende strijd,althans bepaalde vormen van gewapende strijdop dit moment in de gegeven situatie niet illus­oir. Dat wil nog niet zeggen, dat wij de illu­sie zouden koesteren, bezig te zijn met de ge­wapende strijd. Wel dienen we bezig te zijn methet organiseren van gewapende verzetsgroepen,als eerste poging tot ontwikkeling van de ge~wapende strijd in Nederland.

47

nDit betekent dat we voorrang moeten verlenenaan de praktijk. Want gewapend verzet kan alleengeorganiseerd worden in de praktijk.Als Mao Tse Tung zegt, dat gewapende strijdde hoogste vorm is van marxisme-Ieninistieseorganisatievorming. Daarom zal alleen gewapemdestrijd en partijopbouw op basis van deze strijdperspektieven voor de massastrijd kunnen bieden.Onze politie~e organisatie zal dan ook opti­maal in dienst moeten staan van de opbouw vande gewapende strijd.

Deze politieke organisatie kan en moet op ditmoment alle vormen van legaliteit, die gebodenworden door de parlementaire democratie uit­buiten, en zo lang mogelijk trachten te be­houden. Dit ter versterking van de opbouw vande illegale organisatievormen. Haar taak is danook, de gewa~ende propaganda in legale vormente begeleiden. De legale organisatie moet demond zijn van de guerilla, zoals de illegaleorganisatie(s) de handen zullen zijn.

Tot op dit moment kunnen we zeggen, dat erlegaal niet al te veel gericht werk ~s verrichtter ondersteuning van de gewapende strijd. Wekunnen helaas op dit moment vanuit de RodeJeugd geen legale politieke organisatie bouwen,die een wezenlijk onderdeel is vande opbouwvan de gewapende strijd in Nederland. Hetorganisatories model dat ons ten dienste zoustaan is verre van voldoende. Rode Jeugd isorganisatories niet berekend op een langdu-rige strijd in de metropolen, is niet aangepastaan de realiteit van de te voeren gewapendeanti-imperialistiese strijd en klassenstrijd.Het is dan ook onvermijdelijk, dat we onze or­ganisatie moeten omvormen. Dit beteknt opheffingvan de Rode Jeugd. Het beeld van de Rode Jeugddat gevormd is door een aantal jaren praktijk,sluit niet meer aan bij het nivo, waarop wemoeten gaan werken. Het kan zelfs zijn, dat dit

48

,+;;..-.

( I

beeld belemmerend werkt op een verdere opbouwvan een verzetsorganisatie in Nederland. Uithet histmries overzicht van Rode Jeugd blLjkt,dat we begonnen waren als een organisatie vanvoornamelijk werkende jongeren. De organisatiewerd gekenmerkt door een protestnivo met eenspontanisties karakter. Met deze achterban endit karakter vormden we ons om naar een zo­genaamde verzetsorganisatie. Nog steeds op eenzogenaamde massabasis. Prakties betekende ditniet werkzaam. Er vond toen een omslag plaatsvan kwantiteit naar kwaliteit. De organisatiewas geen organisatie van de massa meer, maareen organisatie voor de massa. Aan de led~werden hogere eisen gesteId. Ze dienden ziehzoveel mogelijk om te scholen tot beroepsre­volutionairen. Dit diende te geschieden in dekonkrete strijd tegen de vertegenwoordigersvan de burgelijke staat en de onderdrukkings­macht. Deze kern moest in s~aat zijn tot hetvoeren van gewapende verzetsakties. Daarom mochter in de organisatie geen plaats meer zijn voorspontanisme, gebaseerd op een onbehagen met demaatschappelijke situatie, moest deze vormplaats maken voor de bereidheid tot het voerenvan klassestrijd op basis van een gemotiveerdpolitiek bewustzjjn. In de Voorwaartsen 4 en 5vinden we de kwalitatieve omslag theoretiesterug, doch hebben deze prakties nog steedsnog steeds niet organisatories gerealiseerd.De legale organisatie zal nu niet meer haarleden moeten rekruteren uit de laagst geschool­den werkende jongeren of uit scholieren.Dit is onmogelijk vanwege het spontanistiesekarakter van deze groepen. Vandaar dat we onsledenbestand moeten rekruteren uit mensen,die degewapende strijd tegen het imperialismeonderschrijven, ook als die in de metropolenwordt gevoerd. In de praktijk betekent dit,dat we onze legale propaganda vooral af moetenstemmen op die mensen en groepen, die albepaalde politieke ervaringen hebben opgedaan

49

in

en in een stroomversnelling z~n geraakt~ Ditz~n mensen, ,die op basis van hun eigen situa­tie en/of oj basis van solidariteit met de der­de wereid in aktie z~n gekomen en bereid z~ntot strijd voor socialisme. Z~ willen str~den.Deze mensen<z~n vooral te vinden in geradikali­seerde akti~groepen en in intellektuele en halfintellektue~e kringen. Juist om deze kringeneffektief t~ kunnen benaderen moeten we onzeorganisatieJ~mvormen. Want in het verledenstuitten on~~ kaders in het benaderen van dezekringen dikwljls op een aantal bezwaren, alseen te laagtheoreties nivo, het feit dat weeen jeugdbew~ging zouden zijn, het geweldsbeelddat dikwijls~~ngenuanseerd overkwam, omdat hetvaak uit spontaniteit gerezen was, etc. Daaromdienen de ri'chtlijnenuit Voorwaarts 4 en 5 inde komende tijdnader gekonkretiseerd te worden.Om dit te räaliseren dienen onze kaders zich;...zelf en elkaar op een hoger theoreties nivo tebrengen, zodat er een einde wordt gemaakt aande stagnatiä op theorievorming eneen beginwordt gemaakt aan de opheffing van de stagna­tie in de organisatievorming. Deze,verhoging vvan het ideologies nivo brengt met zich mee,dat we nieu~le mensen aan kunnen trekken, dienuttig zijn voor de ontwikkeling van de gewapen­de strijd.Om echter in intellektuele en semi-intellektu­eIe kringen door te dringen en ingang te vin­den, zullen we binnen deze kringe~ een diskus­sie op gang~oeten brengen, c.q. de al aanwezi­ge disKussie proberen te kanaliseren. Deze dis­kussie moet appelleren aan het nivo, waarop indeze kringen doorgaans diskussies worden ge­voerd. In deze diskussie moet vooral de rol vanhet geweld centraal staan. Voor we deze diskus­sie lanceren dienen we er wel bij stil te staan,wat hat kan betekenen, wanneer onze organisatieeen aantal intellektuelen te verwerkenkrijgt,terwijl onze kaders nogniet voldoende in staat

50

fl

zljn deze toeloop onder kontrole te houden. Wijkunnen geen nieuwe vrljblljvendheid in onze krin­gen dulden en evenmin intellektualistiese afwij­kingen, die altijd nadelig z~n voor de ontwikke­ling van de gewapende strijd. Hiervan mogen wijonder geen enkel beding afwijken. Als legale or­ganisatie hebben we menßen nOdig, die geschiktzullen zijn voor iedere vorm van strljd in diensten ter ondersteuning van de illegale strijd.Daarom dienen aan toetreding tot de organisatieideologiese eisen gesteid te worden, die moetenwaarborgen een ontwikkeling van een direkte, opde praktijk gerichte werkwljze, die voortkomt_uitde ideologiese stellingname, die op den duur mmoet leiden tot een volledige identifikatie enparticipatie met de gewapende strijd. Opcdezebasis dienen we nu een aanvang te maken met deopbouw van een kaderorganisatie.

-------------

51

( -,

yRedJt,ionair \hI<sverzet

N.terIand

Uit: Rode Jeugd, Stadsguerilla-cahier

no. 1 Augustus 1972.

52

(

INLEIDING.

Wanneer we het bee1d van marxisties-1eninisiesekrachten in Neder1and bek~ken, dan va11en onsenke1e duide1~ke kenmerken op.Het marxisme-1eninisme wordt v1~tig beleden,echter voorname1~k met de mond en op papier.Hoewe1 het dia1ekties "materia1isme leert, datwe versch~nse1en niet uit een groter verbandmoeten losweken en ons er blind op moeten gaanstaren, maken ve1e kameraden toch weer de meta­fysiese fout zich te 1aten leiden door enke1ef1arden uit de m1.theor.ie.Redenen hiervoor kunnen z~n: gemakzucht, ratio­na1isatie van de eigen po1itieke inkonsekwenteemoties, goedpraten van de eigen po1itieke( \.

prakt~k of het ontbreken daarvan, enz.Voor de revo1utionaire prakt~k betekend deze hhouding een erntige stagnatie, zo niet een aan­tal stappen terug. De onder1inge verdee1dheidin m1.kringen heeft b~voorbee1d geleid tot gro­te into11erantie, gebrek aan solidatiteiet inde eigen gele deren en ze1fs a1 tot een enkel ggeval van regelrecht verraad.Deze verdee1dheid kunnen we niet zien als eenvoorbee1d van dia1ektiese tegenste11ingen. Z~is juist een afspiege1ing van het wi11ekeuriggraaien in de 1inkse theorie en het op gemak~zuchtige w~ze toepassen van de daaruit voort­v10eiende stukjes prakt~k.In p1aats van ges10ten front te maken tegen deheersende klasse l~ken vee1 kameraden de kontradikties tussen de eigen groeperingen opzettel~kin te bouwen. Zij maken zichze1f op deze w~zeonmachtig en ontkrachten de strekking van huneigen str~d1ustige pamf1etten en krantjes.De ekonomiese en mi1itaire machthebbers kunnenglim1achend toek~ken hoe marxisten-leninisten "de revolutionaire zaak ernstig schade berokke~nen.Wie is bang voor de schichtige pamf1ettenp1ak­ker, de ~verige muurk1adderaar, de ko1purteur

53

die met jehova-achtige verbetenheid de onder­gang van het systeem predikt? Weinigen en zekerniet onze gemeenschappelijke vijand.Er zijn echter wel uitzonderingen op de bovenge­schetste situatie. Dit zijn de incidentele suc­cessen die geboekt zijn op het punt van het mas­sawerk zoals de havenstaking, buurtverzet, stu­dentenbeweging, enz. Maar juist op dit puntzitten we met een situatie waarin veel kamera­den niet willen toegeven of niet kunnen inziendat de omvang noch de organisatiestruktuur vande bestaande ml.groeperingen zich lenen voor dezware en belangrijke taken die het massawerk henoplegt.Op dit ogenblik zijn waarschijnlijk slechts tweeorganisaties in staat tot massawerk: de CPN ende Industriebönd NVV.Van geen van deze twee ls, voor zover wij kunnenzien, een juiste interpretatie van de massalijnte verwachten. De CPN wringt zich in allerleipragmatiese bochten uit elektorale paniekover­wegingen en stopt bijna alle beschikbare energiein parlement en partükrant.De eveneens revisi6nistiese Industriebond NVVheeft zelfs nog nooit gepretendeerd dat zijnaareen machtsverschuiving in rev61utionaire zinzou streven.Wij kunnen aleen maar hopen dat beide organisa­ties in de toekomst daadwerkelijk aan de klas~senstrijd (en aan alle aspekten daarvan) zullendeelnemen.De methodiek van de nederlandse ml.bewegingheeft zich nauwelijks onderscheiden van die vande revisionisten. De resultaten van de afgelo­pen 10 jaren zijn dan ook nihil. Kommunisme im­pliceert het Brijpen van de staatsmacht en wieernstig streeft naar de vestiging van de socia­listiese staat kan en.mag de kern van het le­ninisme niet over het hoofd zien: de gewapendestrijd. Juist op dit punt en t.a.v. de voorbe­reiding op gewapend verzet, hebben talloze ka­meraden als marxisten-leninisten gefaald.

54

(l

ENKELE VOORBEELDEN.

Medio februarie 1972 kwam een aantal kameraden"uit de nederlandse ml.beweging bij elkaar om dehierboven globaal geschetste situati~te be~spreken. De aanwezigen waren gedesillusioneerdtav. de tot dan toe gevolgde methodie~, maarniet wanhopig. De bijeenkomst werd gekenmerktdoor een sfeer van solidariteit en vastberaden­heid. Alle aanwezigen waren het er over eensdat de revoiutionaire strijd nooit alleen in le­gale of semi-legale vormen gevoerd kan worden.Semi-legale aktie (kalken, kolporteren, enz)en bedrijvenwerk zijn alleen maar enkele voor­beelden van revolutiönaire aktie. Losgeruktuit de totale klassenstrijd en gepropag~erd alsalleenzaligmakende middelen, blijken hat strijd­vormen die totstagnatie leiden en als zodanigonverenigbaar zijnmet de revutionaire ideologie.De kameraden di~ in februarie '72 het Revolu­tionair Volksverzet Nederland oprichtten, trok­ken de juiste konklusies uit de historiese les­sen. Zijbesloten tot de opbouw van een organi­satie die in staat is tot het voeren van ille­gale akties en bereiden zieh voor op het gewa­pend ver.zet.Het anarchisties avontuur werd eenstemmig ver­oordeeld, het onvermogen om effektief maSsawerkte verrichten werd onderkend en de pretentiedat de gewapende strljd de enige vorm van revo­lutionaire strijd zou ,zijnwerd verworpen.

UITGANGSPUNTEN EN DOELSTELLINGEN.

Aard en opzet van dit artikel laten een uitvoe­rige ideologiese besChouwing niet toe. Het theo­retiese platvormwordt gevormd door de werkenvan Marx, Engels, Len1n en Stalin, het marxisme­1eninisme dus, verrijkt door het denken van MaoTse-tung en de ervaringen van de chinese revo­lutie.Het RVN vecht echter niet in het Engeland van1860, hat Rusland van 1910, of het China van

55

;..

f-V

1940. De slagvelden liggen in het Europa vande jaren '70. Dit heeft nogal wat implikaties.Onze str~d is natuurl~k in d~_eerste plaatsanti-imperialisties en anti~kapitalisties. Eendergel~ke str~d, die reeds honderden miljoenenmensen heeft bevr~d, woedt in volle hevigheidin talloze landen van de derde wereId.Daadwerkel~ke ondersteuning van deze str~d te­gen onderdrukking, uitbuiting, beroving en af­slachting van hele volkeren kan men nouwel~ksgeven door in da bedoelde landen aan de gevech­ten zelf deel te nemen. Kameraad Ho Tsji-minhheeft erop gewezen, dat de beste diensten die·men het Vietnamese volk kan bew~zen, de str~dvoor het socialisme in het eigen onderdrukteland iso W~ verkeren in West-Europa in een po­waarin w~ de kapitalistiese kracht~n in het hahart treffen kunnen: de·ui tvalsbasis van hetinternationaal georganiseerde imperialisme.Ons doel is ondermee~ ontregeling en chaotise­ring van het reeds in zichzelf verdeelde kapi­talisme tel'ondersteunig en verlichting van destr~d in de derde wereId; dit in samenwerkingmet andere vastberaden vooruitstrevende orga­nisaties in West-Europa.Theorie en recente prakt~k leren ons dat hettot stand breng~n van de socialistiese revolu­tie in hooggeindustrialiseerde landen voorals­nog geen doel op kortetermijn kan z~n. Niette­min bl~ft het p~rspektief van onzestr~d soci­alisties, d.w~z. na zeer waarsch~nl~k harde enmoeizame gevechten, mogel~kerw~s via een fasevan openl~k fascisme, het gewapenderhand gr~penvan de staatsmacht, onteigening en socialisa­tie van de produktiemiddelen~ -voortgezetteklassenstr~d, enz.Over het gewapende verzet en da gewapende an­ti-imperialis tiese' str~d in de geindus triali­seerde landen is weinig theorievorming, metname over de str~d in de steden. Theorie d.w.z.opgeschreven prakt~k, kan en moetverkregen ­rl0rden door intensieve bustudering van de be-

56

{' .~ ~itaande theorie en door het gr~pen naar de wa- .pens teneinde aktief aan de str~d te kunnendeelnemen. Relevant z~n dus voor ons de histo­riese lessen van Lenin, Mao, enz, maar tevensde ervaringen in de klassenstr~d in het huidigeEuropa. W~ kunnen leren van de fouten en suk­sessen in de Franse opstand in mei 1968, destr~d van de IRA in Noord-Ierland, de strategievan de Rote Arme Fraktion in de Bondsrepubliekenz. Takties kunnen we leren van de Tupamarosen andere vormen van stadsguerilla zoals diebv. gevoerd werd door de Black Panters in deVS.Het bovenstaande mag een ideologiese warboell~ken, maar men moet bedenken dat voor de str~dbinnen de kapitalistieselanden nog geen uni­versele, korrekte theorie voorhanden is die onszo snel mogel~k naar de eindoverwinning kan voevoeren. W~ moeten daarom niet alleen de vormenvan gewapend verzet in de wereId met sympathievolgen, maar deze vormen nauwgezet bestuderenen, indien mogel~k, zelf toepassen.

STRUKTUUR EN AKTIVITEITEN.

Uit taktiese overwegingen kan hier niet diep in­gegaan worden op de organisatiestruktuur en destrategieen van het RVN. Onze v~and, de heer~sende kapitalistenkliek, zal zich in toenemendemate bedienen van haar gewapende knechten,tewete, ons parasitaire leger en de politieke po­litie. Het z~n deze teroristiese machten die w~in onze str~d tegenover ons vinden, eerder dande impotente kletskolleges op het Binnenhof, endeze situatie is in hoge mate bepalend voor on­ze methodiek.Tot onze belangr~kste aktiviteiten behoort danook het omgaan met diverse soorten wapens,vaardigheid in het fabriceren van explosievenen ontstekers, alsmede het verwerven van gedegepolitieke kennis en inzicht.Wat betrft de opbouw is de celstruktuur gekozen.Een cel b~staat uit drie tot zes kameraden,

57

waarvan er een geko1en wordt om de cel (of kom­mandogroep) te vertegenwoordigen in het Hoofd­kwartier. Aan dit orgaan is hij verantwoordingschuldig, alsmede aan de andere kameraden in decel. Hijis tevens belast met de politieke scho­ling van de cel. Geen lid van een cel, behalvehijdie naar het Hoofdkwartier wordt afgevaar­digd, kent leden of namen van leden uit anderecellen. Bijarrestatie van een kameraad of zelfsvan een hele cel is de politie niet instaat omandere leden van de organisatie op te sporen,zelfs al zouden de meest beestachtige verhoor­methoden worden gebruikt.Als aanvalsobjekt van een kommandogroep kanieder individu, elk bedrijf, elke instantie die­nen, die de handen vuil maakt aan imperialis­tiese of kapitalistiese praktijken. De onder~drukkingsstruktuur wijst zelf de toekomstigeslachtoffers aan van het Revolutionair Volks­verzet Nederland.Dood aan het imperialisme.Leve de gewapende strijd tegen het ekonomieseen politieke banditisme in West-Europa.

58