dialektologia.uni.lodz.pldialektologia.uni.lodz.pl/wp-content/uploads/2014/09/Syl… · Web...

Sylabusy dla I roku

Sylabusy dla I roku

Nazwa przedmiotu

Teoria zaburzeń mowy Punkty ECTS 4

Forma zajęć/ Liczba godzin

Wykład i ćwiczenia 15+15

Koordynator przedmiotu

dr hab. prof. nadzw. UŁ Danuta Pluta-Wojciechowska

Prowadzący zajęcia


Skrócony opis przedmiotu

Celem kursu jest zapoznanie studentów z podstawami teoretycznymi dotyczącymi logopedii. Podczas zajęć studenci poznają istotę transformacji przedmiotu logopedii, różne definicje mowy, działy logopedii, procedury i etapy postępowania logopedycznego, a także typologię zaburzeń mowy. Istotne jest także ukazanie znaczenia języka jako narzędzia poznawania świata, komunikacji i udziału w życiu społecznym, a także istoty przedmiotu logopedii, jaką jest określanie relacji pomiędzy objawami zaburzeń mowy a biologicznymi czynnikami warunkującymi powstawanie objawu.

Wymagania wstępne

wiedza z gramatyki języka polskiego na poziomie szkoły średniej, wiedza o człowieku na poziomie szkoły średniej

Efekty kształceniaWiedza Student:

e1. zna terminologię związaną z teorią zaburzeń mowy (L1A_W11)e2. ma wiedzę dotyczącą transformacji przedmiotu logopedii (L1A_W11)e3. zna procedury i etapy postępowania logopedycznego (L1A_W11)e4. ma podstawową wiedzę na temat czynników warunkujących rozwój języka i zachowań językowych (L1A_W11, L1A_W08)

Umiejętności Student:e5. student potrafi posługiwać się podstawowymi terminami związanymi z teorią zaburzeń mowy (L1A_U01),e6. posiada umiejętności analizowania i porównywania różnych definicji mowy i wskazuje na zalety (L1A_U05),e7. potrafi dokonać opisać wskazane zaburzenie mowy z uwzględnieniem objawu i przyczyn zaburzeń (L1A_U04, L1A_U24);

Kompetencje społeczne

Student:e8. student rozumie potrzebę ciągłego kształcenia się (L1A_K01, L1P_K01).

Treści kształcenia a) wykład 1. Przedmiot i zadania logopedii. 2. Mowa i język. 3. Istota języka i jego rozwoju w ujęciu strukturalnym, generatywnym i socjologicznym 3. Rola języka w poznawaniu świata, komunikacji i życiu społecznym 4. Czynniki wpływające na powstawanie zaburzeń mowy 4. Różne typologie zaburzeń mowy 6. Charakterystyka zaburzeń mowy związanych z trudnościami realizacyjnymi 7. Zaburzenia mowy związane z niewykształconymi sprawnościami percepcyjnymi 8. Zaburzenia mowy związane z rozpadem systemu komunikacyjnego.b) konwersatorium: 1. Porównanie różnych definicji mowy. 2. Procedury postępowania logopedycznego. 3. Etapy postępowania logopedycznego. 4. Różne zaburzenia mowy i ich skutki dla poznawania świata, komunikacji i życia społecznego.

Metody i kryteria oceniania

Kartkówka na ćwiczeniach. Egzamin: test sprawdzający wiedzę i umiejętności dotyczący efektów: e1, e2, e3, e4, e5, e7.

Sylabusy dla I roku

Aktywność na zajęciach.Metody dydaktyczne

Wykład: metoda podająca i problemowa.Konwersatorium: metoda problemowa, sytuacyjna, metoda doświadczeń

Literatura a) obowiązkowa1. Grabias S., Język w zachowaniach społecznych, Lublin 2004.2. Zaburzenia mowy. Mowa. Teoria-praktyka pod red. S. Grabiasa, Lublin

2001.3. Logopedia. Teoria zaburzeń mowy. Podręcznik akademicki. Red. S.

Grabias,. M. Kurkowski, Wydawnictwo UMCS. Lublin 20124. Styczek I., Logopedia. Warszawa 1980.5. Kaczmarek L., Nasze dziecko uczy się mowy. Warszawa 1980.6. Grabias S., Mowa i jej zaburzenia, Audiofonologia nr 10, 1997, s. 3-20.b) uzupełniająca1. Przedmiot logopedii, red. Grabias S., „Komunikacja językowa i jej

zaburzenia” 1, Lublin 1991, s. 5-25.2. Pluta-Wojciechowska D., Od czynności prymarnych do czynności

sekundarnych. W: Mowa dzieci z rozszczepem wargi i podniebienia. Kraków 2011.

3. Mierzejewska H., Emiluta-Rozya D., Projekt zestawienia form zaburzeń mowy. „Audiofonologia” 1997. T. 10, s. 37-48.

Informacje dodatkowe

Brak

Oświadczenie autora programu:Oświadczam, że przygotowany sylabus jest moim autorskim opracowaniem w rozumieniu art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Data: 25.09.2013 r. Podpis: ……………………………..

Nazwa przedmiotu ANATOMIA, FIZJOLOGIA I PATOLOGIA NARZĄDÓW MOWY, GŁOSU I SŁUCHU

Punkty ECTS 3


Wykład 15


Dr n. med. Marzena Mielczarek




Anatomii, fizjologia i patofizjologia narządu głosu, mowy i słuchu.

Wymagania wstępne

Podstawowa wiedza z zakresu anatomii i fizjologii człowieka (z zakresu biologii szkoły średniej)

Sylabusy dla I roku

Efekty kształcenia

Wiedza Student:

e.1 - zna anatomię, fizjologię narządu głosu, mowy i słuchu, zna podstawy rozpoznania jednostek patologicznych narządu głosu, mowy i słuchu (A_W12);

e.2 - L1A_W11 zna terminologię związaną z zaburzeniami mowy i ich przyczynami, ma wiedzę w zakresie badań naukowych nad tymi zaburzeniami

e.3 - L1A_W12 zna anatomię i fizjologię narządu głosu, mowy i słuchu

e. 4 - L1A_W18 ma wiedzę o podstawach współczesnej diagnostyki medycznej ważnej dla diagnostyki i terapii logopedycznej

Umiejętności Student:

e. 5 - L1A_U06 potrafi porozumiewać się z wykorzystaniem różnych kanałów i technik komunikacyjnych i informacyjnych ze specjalistami m.in. z dziedziny audiologii, foniatrii, otolaryngologii

e. 6 - L1A_U07 umie samodzielnie zdobywać wiedzę i rozwijać umiejętności badawcze, kierując się wskazówkami opiekuna naukowego

e. 7 - L1A_U09 rozumie i wykorzystuje przy zdobywaniu wiedzy literaturę obcojęzyczną

e. 8 - L1A_U13 porównuje rozwój dziecka słyszącego i niesłyszącego

e. 9 - L1A_U14 opisuje skutki uszkodzenia słuchu w poszczególnych sferach rozwojowych

e. 10 - L1A_U15 potrafi wskazać nieprawidłowości w anatomii i fizjologii narządu głosu, mowy i słuchu

e. 11 - L1A_U16 potrafi identyfikować niedosłuch oraz interpretować wyniki badań, testów audiometrycznych


Student:

e. 12 - L1A_K02 potrafi współdziałać i pracować w grupie

e. 13 - L1A_K03 prawidłowo identyfikuje i rozstrzyga dylematy związane z wykonywaniem zawodu, a w razie potrzeby wie, kiedy zwrócić się do ekspertów

e. 14 - L1A_K06 potrafi stawiać dobro pacjenta na pierwszym miejscu, okazać szacunek i zrozumienie wobec pacjenta

e. 15 - L1A_K08 potrafi edukować pacjenta w zakresie zasad higieny narządu głosu

Treści kształcenia Szczegółowa wiedza na temat anatomii i fizjologii narządu głosu i mowy

- budowa krtani- chrząstki, mięśnie, połączenia stawowe, unerwienie i unaczynienie, piętra krtani, funkcje krtani

- budowa jamy ustnej, gardła, przestrzenie rezonacyjne

Sylabusy dla I roku

- budowa narządu słuchu (budowa ucha zewnętrznego, środkowego i wewnętrznego, unaczynienie i unerwienie, nerw twarzowy

- mechanizmy przewodzenia dźwięku, teorie słyszenia

- podstawowe jednostki patologiczne narządu głosu, słuchu i mowy


Egzamin testowy sprawdzający efekty

e. 1-4, e. 9-11

Metody dydaktyczne

wykład informacyjny

Literatura Literatura podstawowa

- Traczyk W., Trzebski A.: Fizjologia człowieka z elementami fizjologii stosowanej i klinicznej, Warszawa 2001.

- J. Bożydar Latkowski. Otolaryngologia dla studentów medycyny i stomatologii. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2004Literatura uzupełniająca

- Janczewski G. (red.): Otorynoloaryngologia praktyczna – podręcznik dla studentów i lekarzy, Warszawa 2005.


Oświadczenie autora programu:

Oświadczam, że przygotowany sylabus jest moim autorskim opracowaniem w rozumieniu art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Data: ……………..……………… Podpis: ……………………………………..

Nazwa przedmiotu WYBRANE ZAGADNIENIA Z GENETYKI, EMBRIOLOGII, ANATOMII I FIZJOLOGII CZŁOWIEKA

Punkty ECTS


Wykład 30

http://www.sklep.gildia.pl/szukaj/wydawnictwo/wydawnictwo-lekarskie-pzwl

Sylabusy dla I roku


prof. Tomasz Popławski


prof. Tomasz Popławski


Celem zajęć jest zapoznanie studentów z osiągnięciami biologii i genetyki molekularnej oraz szeroko pojętej biotechnologii medycznej w służbie zdrowia i życia ludzkiego. Ogromny postęp naukowo-techniczny w tych niezwykle ważnych dziedzinach, dotyczących życia i zdrowia ludzkiego oraz ochrony środowiska naturalnego, przynosi bowiem nie tylko znane i oczekiwane korzyści, a także określone oraz bliżej nieznane zagrożenia. Stąd, wydaje się celowym i ważnym zadaniem upowszechnianie i pogłębianie wiedzy, w tym wśród studentów kierunków humanistycznych, na temat wszelkich aspektów i skutków tej działalności, łącznie z etycznymi, i moralnymi, jakie ta działalność przynosi.

Wymagania wstępne

wiedza z biologii na poziomie szkoły średniej

Efekty kształcenia

Wiedza Student:W_02 zna elementarną terminologię używaną w fonetyce, fonologii, stylistyce, psycholingwistyce, pedagogice, psychologii, audiologii, logopedii, psychiatrii, geriatrii, neurologii, pediatrii, ortodoncji, genetyce, embriologii i fizjologii człowiekaW_10 zna wybrane strategie i metody organizowania procesu nauczaniaW_23 zna miejsce audiologii, psychiatrii, geriatrii, neurologii, pediatrii, ortodoncji, genetyki, embriologii i fizjologii w ramach organizacji systemu ochrony zdrowia

Umiejętności Student:U_05 posiada umiejętność merytorycznego argumentowania z wykorzystaniem poglądów innych oraz formułowania wnioskówU_07 umie samodzielnie zdobywać wiedzę i rozwijać umiejętności badawcze, kierując się wskazówkami opiekuna naukowegoU_09 rozumie i wykorzystuje przy zdobywaniu wiedzy literaturę obcojęzyczną


Student:K_01 rozumie konieczność samodoskonalenia wynikającą z faktu ciągłego rozwoju nauk humanistycznych, społecznych i medycznychK_05 zna etyczne i moralne skutki osiągnięć biologii, genetyki molekularnej, medycyny oraz szeroko pojętej biotechnologii medycznej

Treści kształcenia 1. Drogi i mechanizmy przekazywania i dziedziczenia cech w świetle współczesnychosiągnięć genetyki molekularnej.2. Źródła i mechanizmy zmienności genetycznej i fenotypowej organizmów.3. Mejoza - mechanizmy podziałów komórek rozrodczych i segregacji chromosomów człowieka w procesach oogenezy i spermatogenezy.4. Genom człowieka - nadzieje, oczekiwania i obawy, związane z rozszyfrowaniem informacji genetycznej ludzkiego genomu.5. Przykłady chorób genetycznych człowieka; jednogenowych, wielogenowych i układowych.6. Perspektywy terapii genowej.7. Techniki klonowania genów i organizmów.8. Leczenie bezpłodności metodą in vitro.9. Zastosowanie komórek macierzystych w terapii regeneracyjnej realną szansą na skuteczne leczenie wielu chorób i ciężkich urazów człowieka10. Inżynieria genetyczna: techniki klonowania genów i organizmów dla celów badań poznawczych i aplikacyjnej biotechnologii, w tym biotechnologii medycznej.


test sprawdzający wiedzę oceniany w skali 2-5

Sylabusy dla I roku

Metody dydaktyczne

Wykład informacyjny, wykład problemowy

Literatura Literatura podstawowaGenetyka Molekularna, pod redakcją Piotra WęgleńskiegoGenomy. T.A. Brown (nowe wydanie z 2007 roku)Badania Molekularne i Cytogenetyczne w Medycynie (elementy genetyki klinicznej), pod redakcją Jerzego BalaBiologia Molekularna w Medycynie, pod redakcją Jerzego BalaBioinformatyka i ewolucja molekularna, Higgs P. H. , Attwood T.K.Genom strukturalny – ewolucja, pojęcia i dylematy, Mieczysław Chorąży, Nauka, 2009, 3. 57-108Bioetyka, Ben MephamLiteratura uzupełniającaNajnowsze i ważne publikacje oryginalne w języku polskim i angielskim wskazane przez wykładowców. które będą publikowane w najbliższych latach Zaleca się samodzielne poszukiwanie przez studentów odpowiednich źródeł internetowych (pozycji naukowych i popularno-naukowych).



Data: 07-03-2014 Podpis: Popławski Tomasz

Nazwa przedmiotu Praktyczna stylistyka Punkty ECTS 2Forma zajęć/ Liczba godzin

Ćwiczenia konwersatoryjne 15 godz.


dr hab. prof. nadzw. UŁ Zdzisława Staszewska


dr hab. prof. nadzw. UŁ Zdzisława Staszewska, dr Katarzyna Sicińska


cel zajęć to zapoznanie studentów z warunkami funkcjonowania języka polskiego w praktyce komunikacyjnej; poszerzenie wiedzy studentów na temat wykorzystania środków językowych w dłuższych formach wypowiedzi; zwiększenie sprawności komunikacyjnej studentów jako użytkowników języka polskiego; wykształcenie umiejętności tworzenia tekstów zgodnych z wymogami wybranych gatunków tekstu

Wymagania wstępne

wiedza z gramatyki języka polskiego na poziomie szkoły średniej

Efekty kształcenia

Wiedza Student:e1. ma wiedzę o miejscu i znaczeniu stylistyki wśród nauk humanistycznych (L1A_W01);e2. zna terminologię z zakresu stylistyki (L1A_W02, L1P_W02);e3. dysponuje teoretyczną wiedzą na temat zróżnicowania współczesnego języka polskiego i społeczno-sytuacyjnych uwarunkowań jego użycia (L1A_W05);

Umiejętności Student:

Sylabusy dla I roku

e4. posiada umiejętność praktycznego wykorzystania wiedzy teoretycznej w praktyce komunikacyjnej (L1A_U07, L1P_U05);e5. potrafi posługiwać się podstawowymi pojęciami właściwymi dla stylistycznego zróżnicowania języka (L1A_U01);e6. potrafi tworzyć teksty zgodne z wymaganiami gatunkowymi, stylistycznymi i sytuacyjnymi (L1A_U10, L1P_U05);e7. potrafi samodzielnie zdobywać wiedzę z zakresu stylistyki, wykorzystując wskazówki opiekuna naukowego (L1A_U08);e8. posiada umiejętność konstruowania wypowiedzi wykorzystującej różne argumenty i stanowiska (L1A_U05);


Student:e9. potrafi współdziałać i pracować w grupie (L1A_K02, L1P_K02);e10. student rozumie potrzebę samodoskonalenia w zakresie właściwego tworzenia tekstów mówionych i pisanych (L1A_K01, L1P_K01).

Treści kształcenia 1. Język jako narzędzie komunikacji. Komunikacja językowa jako jeden z rodzajów komunikacji. Akt komunikacyjny i jego składniki. Rodzaje aktów mowy.2. Zróżnicowanie języka polskiego. Odmiany współczesnej polszczyzny (odmiany terytorialne, realizacyjne, środowiskowe i stylowe). Uwarunkowania sytuacyjne zachowań językowych.3. Wyznaczniki dobrego stylu. Wartość środków stylistycznych. Kompozycja i spójność wypowiedzi językowej. Mechanizmy spójności tekstu.4. Gatunki wypowiedzi. Podstawowe gatunki stylów użytkowych, pisanych i mówionych (CV, list motywacyjny, list urzędowy, podanie, protokół, przemówienie i in.)5. Polska grzeczność językowa (zachowania językowe regulowane zarówno przez normę językową, jak i przez normy obyczajowe). Akty grzeczności językowej: powitania, przedstawianie się, zaproszenie, prośba, podziękowania, pożegnanie i in.6. Wystąpienia publiczne. Sztuka autoprezentacji. Zasady sztuki retorycznej.

7. Etyka wypowiedzi. Wartościowanie i emocje w języku.Metody i kryteria oceniania

warunkiem zaliczenia przedmiotu jest aktywny udział w zajęciach oraz przygotowanie pracy zaliczeniowej; praca zaliczeniowa sprawdza efekty e2, e3, e4, e5, e7, e8, e10.

Metody dydaktyczne

metody ćwiczeniowo-praktyczne (ćwiczeniowa)

Literatura Literatura podstawowa:Grabias Stanisław, Język w zachowaniach społecznych, Lublin 2001Malinowska Ewa, Nocoń Jolanta, Żydek-Bednarczuk Urszula, Style współczesnej polszczyzny. Przewodnik po stylistyce polskiej, Warszawa 2013Polszczyzna na co dzień, red. Mirosław Bańko, Warszawa 2006Praktyczna stylistyka nie tylko dla polonistów, red. Edyta Bańkowska, Agnieszka Mikołajczuk, Warszawa 2003Wierzbicka Elżbieta, Wolański Adam, Zdunkiewicz-Jedynak Dorota, Podstawy stylistyki i retoryki, Warszawa 2008Zdunkiewicz-Jedynak Dorota, Wykłady ze stylistyki, Warszawa 2008

Literatura uzupełniająca:Przewodnik po stylistyce polskiej, pod red. Stanisława Gajdy, Opole 1999Przybylska Renata, Wstęp do nauki o języku polskim. Podręcznik dla szkół wyższych, Kraków 2003



Sylabusy dla I roku


Data: 30.09.2013 r. Podpis: ……………………………..

Nazwa przedmiotu Fonologia i fonetyka artykulacyjna Punkty ECTS 7Forma zajęć/ Liczba godzin

Konwersatorium+wykład 45


dr Renata Marciniak-Firadza

Prowadzący zajęcia dr Renata Gliwa


Podczas zajęć studenci zostaną zapoznani ze zjawiskami fonologicznymi i fonetycznymi zachodzącymi w języku polskim. Poznają i będą potrafili w praktyce wykorzystać terminologię stosowaną w odniesieniu do zjawisk fonetycznych i fonologicznych. Zapoznają się z metodologią stosowaną w fonologii i fonetyce. Będą potrafili zastosować wiedzę z fonetyki i fonologii w zawodzie logopedy.

Wymagania wstępne


Efekty kształcenia

Wiedza Student:e1. zna terminologię związaną z fonetyką i fonologią (L1A_W02, L1P_W02),e2. ma wiedzę teoretyczną dotyczącą budowy i funkcjonowania narządów mowy (L1A_W12),e3. zna metodologię badań fonetycznych i fonologicznych (L1A_W04),e4. ma podstawową wiedzę o kierunkach rozwoju i najważniejszych nowych osiągnięciach w obszarze badań fonetycznych i fonologicznych (L1A_W03),e5. zna sposoby transkrypcji różnych realizacji głosek (L1A_W06);

Umiejętności Student:e6. potrafi posługiwać się podstawowymi ujęciami teoretycznymi, badawczymi i pojęciami właściwymi dla fonetyki i fonologii (L1A_U01),e7. posiada umiejętności wykorzystania wiedzy z zakresu fonetyki artykulacyjnej i fonologii w terapii logopedycznej, w tym głównie: ma wykształcone umiejętności rozpoznania głoski na podstawie zespołu cech artykulacyjnych oraz rozpoznawania zjawisk w ciągu fonicznym (L1A_U01),e8.potrafi dokonać analizy i zapisu tych procesów przy pomocy pisma fonetycznego (L1A_U04, L1A_U08);


Student:e9. student rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się (L1A_K01, L1P_K01),e10. potrafi formułować opinie dotyczące pacjentów w kontekście związanym z wykonywaniem zawodu (L1A_K12)

Treści kształcenia I. Wstęp.1. Przedmiot fonetyki i fonologii (definicja), badania nad fonetyką i fonologią na świecie.II Fonetyka1. Działy fonetyki.2. Metody badań w fonetyce.3. Alfabet fonetyczny, pisownia fonetyczna, alfabet slawistyczny i międzynarodowy- ćwiczenia.4. Podstawowe pojęcia fonetyki: głoska, litera, głoska a litera, fazy głoski – ćwiczenia.

Sylabusy dla I roku

III. Narządów mowy – ich budowa i rola w procesie artykulacji głosek.IV. Rentgenogramy.V. Klasyfikacja i opis dźwięków mowy – ćwiczenia.1. Klasyfikacja artykulacyjna, akustyczna, audytywna.2. Kryteria artykulacyjne podziału głosek.3. Najważniejsze pojęcia związane z klasyfikowaniem dźwięków mowy.4. Systemy klasyfikacji samogłosek i spółgłosek.5. Warianty fonetyczne głosek.6. Propozycje klasyfikacji głosek w literaturze (np. Ostaszewska-Tambor, Wiśniewski, Strutyński).V. Fonetyczna organizacja wypowiedzi ustnych.1. Pojęcia: nagłos, śródgłos, wygłos, nagłos absolutny, wygłos absolutny, koartykulacja: antycypacja i perseweracja artykulacyjna.2. Upodobnienia wewnątrzwyrazowe i międzywyrazowe, zjawiska: rozsunięcie artykulacyjne; uproszczenia w grupach spółgłoskowych; rozpodobnienia, epentezy, elizje.3. Struktura sylabiczna i rytmiczno-melodyczna wypowiedzi ustnej.VI Fonetyka patoartykulacyjna (patofonetyka).VII. Charakterystyka fonologiczna języka polskiego: inwentarz fonemów języka polskiego; fonem a głoska; warianty fonemu; cechy dystynktywne i relewantne; opozycje fonologiczne w języku polskim.VIII. 1. Zastosowanie wiedzy z fonetyki i fonologii w zawodzie logopedy.


I semestr (20 % oceny – aktywność na wykładzie, 80% - oceny z konwersatorium)II semestr (40 % oceny z konwersatorium, 60 % oceny z egzaminu);sprawdzane są: e1, e2, e5, e6, e7, e8.

Metody dydaktyczne

wykład problemowy z elementami wykładu konwersatoryjnego

Literatura Literatura podstawowaDłuska M., Fonetyka polska. Artykulacje głosek polskich, Warszawa 1981 i nast.Dukiewicz L., Sawicka I., Fonetyka i fonologia, /w:/ Gramatyka współczesnego języka polskiego, red. Wróbel H., Kraków 1995.Dyszak A., Laskowska E., Żak-Święcicka M., Fonetyczny i fonologiczny opis współczesnej polszczyzny, Bydgoszcz 1997.Ostaszewska D., Tambor J., Fonetyka i fonologia współczesnego języka polskiego, Warszawa 2000 i nast. lub teże, Podstawowe wiadomości z fonetyki i fonologii współczesnego języka polskiego, Katowice 1993.Strutyński J., Zarys fonetyki i fonologii języka polskiego, Kraków 1987 lub tenże, Gramatyka polska, Kraków 1997.Wierzchowska B., Fonetyka i fonologia języka polskiego, Wrocław 1980.Wiśniewski M., Zadania z fonetyki i fonologii współczesnego języka polskiego, Toruń 1999.Wiśniewski M., Zarys fonetyki i fonologii współczesnego języka polskiego, Toruń 1998.Literatura uzupełniającaBenni T., Fonetyka opisowa języka polskiego, Wrocław – Warszawa – Kraków 1964.Madelska L., Witaszek-Samborska M., Zapis fonetyczny. Zbiór ćwiczeń, Poznań 1998.Stieber Z., Dlaczego mówimy tsy ksyve ksaki a nie dzy gzyve gzaki, „Język Polski”, 26, 1946, s. 76-78, przedruk w: tegoż: Świat językowy Słowian, Warszawa 1974, s. 381-383.Śmiech W., O fonetyce międzywyrazowej w języku polskim na tle ogólnosłowiańskim, „Język Polski”, 46, 1961, s. 95-103.


brak


Sylabusy dla I roku

Data: ………………………….. Podpis: ……………………………..

Nazwa przedmiotu FONOLOGIA I FONETYKA ARTYKULACYJNA

Punkty ECTS


ćwiczenia konwersatoryjne 45


dr Renata Marciniak-Firadza

Prowadzący zajęcia dr Renata Marciniak-FiradzaSkrócony opis przedmiotu

W trakcie zajęć studenci zostają zapoznani z cechami artykulacyjnymi głosek polskich, z procesami fonetycznymi zachodzącymi w ciągu fonicznym oraz z relacjami głoska – fonem. Zdobędą umiejętności transkrybowania fonetycznego tekstów.

Wymagania wstępne


Efekty kształcenia

Wiedza Student:

Sylabusy dla I roku

e1. zna terminologię związaną z fonetyką i fonologią (L1A_W02, L1P_W02),e2. ma wiedzę teoretyczną dotyczącą budowy i funkcjonowania narządów mowy (L1A_W12),e3. zna metodologię badań fonetycznych i fonologicznych (L1A_W04),e4. ma podstawową wiedzę o kierunkach rozwoju i najważniejszych nowych osiągnięciach w obszarze badań fonetycznych i fonologicznych (L1A_W03),e5. zna sposoby transkrypcji różnych realizacji głosek (L1A_W06);

Umiejętności Student:e6. potrafi posługiwać się podstawowymi ujęciami teoretycznymi, badawczymi i pojęciami właściwymi dla fonetyki i fonologii (L1A_U01),e7. posiada umiejętności wykorzystania wiedzy z zakresu fonetyki artykulacyjnej i fonologii w terapii logopedycznej, w tym głównie: ma wykształcone umiejętności rozpoznania głoski na podstawie zespołu cech artykulacyjnych oraz rozpoznawania zjawisk w ciągu fonicznym (L1A_U01),e8. potrafi dokonać analizy i zapisu tych procesów przy pomocy pisma fonetycznego (L1A_U04);


Student:e9. rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się (L1A_K01, L1P_K01).

Treści kształcenia 1. Mowa a pismo, głoska a litera. Podział wyrazów na głoski, litery i sylaby. Funkcja litery <i> w wyrazach.

2. Metody zapisu głosek. Alfabet fonetyczny.3. Funkcje narządów mowy w procesie artykulacji głosek.4. Zasady artykulacyjnej klasyfikacji głosek:

- samogłoska a spółgłoska;- stopień zbliżenia narządów mowy;- stan wiązadeł głosowych;- główne miejsca artykulacji;- położenie podniebienia miękkiego;- położenie środkowej części grzbietu języka.

5. Opis artykulacji spółgłosek polskich:- kryteria opisu spółgłosek;- podział spółgłosek ze względu na ich cechy artykulacyjne.

6. Opis artykulacji samogłosek polskich:- kryteria opisu samogłosek;- podział samogłosek polskich ze względu na ich cechy artykulacji.

7. Analiza przekrojów rentgenograficznych głosek polskich. Ćwiczenia w opisie głosek.

8. Problem nosowości.9. Upodobnienia w grupach spółgłoskowych i ich klasyfikacja.10. Inne przekształcenia fonetyczne w ciągu fonicznym: uproszczenia, redukcje,

rozpodobnienia, wtórna nosowość, rozsunięcie artykulacyjne, epenteza, elizja. Mechanizm koartykulacji.

11. Regionalne uwarunkowania w wymowie głosek polskich.12. Zasady slawistycznej transkrypcji fonetycznej, fonetyczny zapis tekstu

pisanego w transkrypcji slawistycznej, fonetyczny zapis tekstu mówionego.13. Cechy diakrytyczne. Cechy dystynktywne i niedystynktywne. Cechy

delimitacyjne. Warianty fonemu. Typy wariantów.14. Opozycje fonologiczne i ich typy. Neutralizacja opozycji.


Semestr I – test sprawdzający wiedzę i umiejętności oceniany w skali 2-5. Semestr II – transkrypcja tekstów (50 %) oraz test sprawdzający wiedzę i umiejętności (50%). Sprawdzane są: e1, e2, e5, e6, e7, e8.

Metody dydaktyczne

ćwiczeniowa oparta na wykorzystaniu różnych źródeł wiedzy, prezentacji multimedialnej

Literatura Literatura podstawowaDłuska M., Fonetyka polska. Artykulacje głosek polskich, Warszawa 1981 i nast.,Dukiewicz L., Sawicka I., Fonetyka i fonologia, /w:/ Gramatyka współczesnego języka polskiego, red. Wróbel H., Kraków 1995,Dyszak A., Laskowska E., Żak-Święcicka M., Fonetyczny i fonologiczny opis współczesnej polszczyzny, Bydgoszcz 1997,Ostaszewska D., Tambor J., Fonetyka i fonologia współczesnego języka polskiego,

Sylabusy dla I roku

Warszawa 2000 i nast. lub teże, Podstawowe wiadomości z fonetyki i fonologii współczesnego języka polskiego, Katowice 1993Strutyński J., Zarys fonetyki i fonologii języka polskiego, Kraków 1987 lub tenże, Gramatyka polska, Kraków 1997,Wierzchowska B., Fonetyka i fonologia języka polskiego, Wrocław 1980,Wiśniewski M., Zadania z fonetyki i fonologii współczesnego języka polskiego, Toruń 1999,Wiśniewski M., Zarys fonetyki i fonologii współczesnego języka polskiego, Toruń 1998.Literatura uzupełniającaMadelska L., Witaszek-Samborska M., Zapis fonetyczny. Zbiór ćwiczeń, Poznań 1998Stieber Z., Dlaczego mówimy tsy ksyve ksaki a nie dzy gzyve gzaki, „Język Polski”, 26, 1946, s. 76-78, przedruk w: tegoż: Świat językowy Słowian, Warszawa 1974, s. 381-383Stieber Z., Skąd się wzięła wymowa tfoja śf’eca? „Język Polski”, 26, 1946, przedruk w: tegoż: Świat językowy Słowian, Warszawa 1974, s. 371-380Śmiech W., O fonetyce międzywyrazowej w języku polskim na tle ogólnosłowiańskim, „Język Polski”, 46, 1961, s. 95-103


brak


Data: 30.09.2013 r. Podpis: ……………………………..

Nazwa przedmiotu Psychologia ogólna Punkty ECTS 3Forma zajęć/ Liczba godzin

Wykład/ćwiczenia konwersatoryjne 15/15


dr Joanna Witkowska


dr Joanna Witkowska/dr Joanna Witkowska, dr Iwona Kocemba


Wprowadzenie w problematykę psychologii ogólnej. Przekazanie wiedzy o procesach psychicznych człowieka. Wyjaśnianie psychologicznych mechanizmów zachowań ludzkich. Prezentowanie możliwości praktycznego wykorzystania wiedzy psychologicznej w życiu codziennym.

Wymagania wstępne

brak

Efekty kształcenia

Wiedza Student:e1. ma podstawową wiedzę o specyfice przedmiotowej i metodologicznej psychologii (L1A_W01)e2. zna elementarną terminologię używaną w psychologii (L1A_W02)e3. zna podstawowe procesy psychiczne: poznawcze, emocjonalne i motywacyjne (L1A_W08)

Umiejętności Student:e4. potrafi porozumiewać się i współpracować ze specjalistami z dziedziny psychologii (L1A_U06, L1P_U06)

Sylabusy dla I roku

e5. umie wykorzystać wiedzę psychologiczną w programowaniu postępowania logopedycznego (L1A_U11)e6. posiada umiejętność praktycznego korzystania z wiedzy o procesach psychicznych (L1A_U12)


Student:e7. rozumie konieczność samodoskonalenia wynikającą z faktu ciągłego rozwoju nauk humanistycznych i społecznych (L1P_K01)e8. potrafi uzupełniać i doskonalić nabytą wiedzę i umiejętności (L1P_K06)

Treści kształcenia Program wykładów:1. Czym zajmuje się psychologia? Cele i zastosowania wiedzy psychologicznej.

Specyfika badań psychologicznych.2. Różne sposoby widzenia ludzkich zachowań – psychoanaliza i behawioryzm.3. Różne sposoby widzenia ludzkich zachowań – psychologia humanistyczna i

psychologia poznawcza.4. Procesy poznawcze: wrażenia, spostrzeżenia.5. Procesy poznawcze: uwaga, pamięć.6. Procesy poznawcze: wyobraźnia, myślenie.7. Osobowościowe i sytuacyjne uwarunkowania zachowań.

Program ćwiczeń:1. Procesy emocjonalne: charakterystyka emocji, ekspresja emocjonalna.

Komunikacja niewerbalna.2. Procesy emocjonalne: nastrój i jego wpływ na funkcjonowanie poznawcze i

społeczne.3. Procesy emocjonalne: regulacja emocji i nastrojów.4. Stres. Strategie radzenia sobie ze stresem.5. Procesy motywacyjne: typy motywacji, konflikty motywów.6. Różnice indywidualne. Temperament.


Kolokwium z zagadnień realizowanych podczas wykładów (50% oceny ogólnej z przedmiotu) i ćwiczeń (50% oceny ogólnej z przedmiotu), pytania otwarte. Będą sprawdzane następujące efekty kształcenia: e1, e2, e3, e6.

Metody dydaktyczne

Wykład konwencjonalny/metoda ćwiczeniowa, metoda dyskusyjna

Literatura Literatura podstawowa (do wyboru)1. Gerrig, R. J., Zimbardo, Ph. G. (2006). Psychologia i życie. W-wa, PWN.2. Mietzel, G. (1998). Wprowadzenie do psychologii. Podstawowe zagadnienia.

Gdańsk, GWP.Literatura uzupełniająca

1. Strelau, J. (red.) (2000). Psychologia. Podręcznik akademicki. Tom 2. Psychologia ogólna. Gdańsk, GWP (wybrane rozdziały).


brak


Data: 30.09.2013 r. Podpis: ……………………………..

Nazwa przedmiotu Pedagogika ogólna Punkty ECTS 4Forma zajęć/ Liczba godzin

Wykład/ćwiczenia konwersatoryjne 45 (15 w. + 30 ćw. kon.)

Sylabusy dla I roku


Dr Aneta Rogalska-Marasińska


dr Aneta Rogalska-Marasińskamgr Joanna Leekmgr Marcin Rojek

Skrócony opis przedmiotu Ogólne cele realizacji przedmiotu Pedagogika ogólna:

Zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami, problemami i przedmiotem badań pedagogiki;

Rozwijanie umiejętności kognitywnych (wykorzystujących myślenie logiczne, intuicyjne i kreatywne) i praktycznych w realizacji oczekiwanego dziś, wielowymiarowego procesu kształcenia i wychowania;

Nabywanie przez studentów, jako przyszłych pedagogów, kompetencji personalnych i społecznych odwołujących się do rozbudowanej w toku kształcenia świadomości odpowiedzialności za swoje decyzje i czyny oraz do możliwej i oczekiwanej autonomii twórczego pedagoga podmiotowo kierującego rozwojem swoich wychowanków/podopiecznych.

Wymagania wstępne

wiedza i umiejętności na poziomie maturalnym

Efekty kształcenia

Wiedza Student:e. 1. definiuje i tłumaczy pojęcia: pedagogika, edukacja, wychowanie, kształcenie, nauczanie, uczenie się, edukacja całożyciowa, dokształcanie i doskonalenie zawodowe, metody ilościowe i jakościowe w pedagogice, szkoła jako instytucja wychowawcza, komunikacja werbalna i niewerbalna, diagnoza pedagogiczna, awans zawodowy nauczyciela. (L1A_W02)e. 2. wyjaśnia podstawowe modele komunikacyjne i omawia sposoby komunikacji niewerbalnej. (L1A_W10)e. 3. przedstawia: podstawowe teorie wychowania (koncepcja behawiorystyczna, humanistyczna, psychospołeczna), pedagogiczne wzory uczenia się (behawioryzm, uczenie się procesualno-poznawcze, synergia, całościowe uczenie się) i style nauczania: styl kierowniczy, zindywidualizowany, wyzwalający. Opisuje etapy diagnozy pedagogicznej.(L1A_W01)e. 4. interpretuje współczesną rzeczywistość szkolną (między szkołą tradycyjną a emancypacyjną) wskazując na elementy tradycji herbartowskiej i progresywistycznej, występujące w obecnej szkole. Student odnosi się do wymagań edukacyjnych wstawianych przez UE. Zna podstawowe raporty edukacyjne.(L1A_W20)e. 5. objaśnia zasady awansu i doskonalenia zawodowego nauczycieli.(L1A_W20)

Umiejętności Student:e. 6. zdobywa wiedzę z różnorodnych źródeł informacji i następnie przygotowuje zadane prace, w miarę potrzeb opracowuje je w programie tekstowym i w formie prezentacji PPT.(L1A_U06)e. 7. dowodzi, prowadzi dialog i uzasadnia własną argumentację na podstawie poznanych treści podczas zajęć i przeczytanej lektury.(L1A_U05, L1P_U05)e. 8. buduje narzędzie socjometryczne.(L1A_U11)


Student:e. 9. dokonuje autoewaluacji pod kątem poznanej wiedzy i zdobytych umiejętności, tworzy hipotetyczny plan własnego rozwoju zawodowego. (L1A_K01, L1P_K01 )e. 10. pracuje indywidualnie i zespołowo. (L1A_K02, L1P_K02)

Treści kształcenia Pedagogika jako dyscyplina naukowa. Podstawowe pojęcia: edukacja, wychowanie, kształcenie, nauczanie, uczenie się. Przedmiot badań

Sylabusy dla I roku

pedagogicznych (praktyka edukacyjna). Metody badań w pedagogice (metody ilościowe i jakościowe).

Miejsce pedagogiki wśród nauk o człowieku, subdyscypliny pedagogiki. Związek pedagogiki z innymi dyscyplinami naukowymi (filozofia, socjologia, medycyna). Edukacja a przeobrażenia cywilizacyjne i kulturowe w Europie. Podstawy nowego kształcenia w oparciu o raporty edukacyjne, europejski system kształcenia i proces boloński.

Teorie uczenia się – nauczania. Pedagogiczne wzory uczenia się. Uczenie się indywidualne i we współpracy. Pedagogiczne wzory uczenia się (behawioryzm, uczenie się procesualno-poznawcze, synergia, całościowe uczenie się). Style nauczania: styl kierowniczy, zindywidualizowany, wyzwalający.

Wychowanie jako wspomaganie rozwoju wychowanków. Pojęcie wartości, systemy wartości, przekonań i postaw. Klasyfikacja wartości. Aksjologiczne podstawy współczesnej edukacji a główne środowiska wychowawcze (rodzina, szkoła, kościół, media). Obywatel UE – reprezentant systemu wartości w świetle potrzeb ekonomiczno-gospodarczych Europy, potrzeb społecznych, kulturowych, duchowych, etycznych.

Filozoficzne i ideologiczne podstawy edukacji. Wybrane nurty i systemy pedagogiczne (herbartyzm, naturalizm, progresywizm, esencjalizm). Pedagogika pozytywistyczna a humanistyczna. Szkoła tradycyjna a szkoły Nowego Wychowania. Szkoły alternatywne w Polsce i na świecie.

Język i komunikowanie się w klasie szkolnej. Język a myślenie. Proces komunikowania się i bariery w komunikacji (prawidłowości i zakłócenia komunikacyjne). Komunikacja werbalna i niewerbalna. Modele komunikacji werbalnej.

Diagnoza pedagogiczna – pojęcie diagnozy, pojęcie i przedmiot diagnozy pedagogicznej, etapy diagnozy, diagnoza sytuacji szkolnej (diagnoza środowiska wychowawczego i diagnoza funkcjonowania dziecka w rolach szkolnych). Metodologiczny warsztat środowiska wychowawczego szkoły (obserwacje, wywiady, analizy wytworów uczniów i dokumentów, techniki socjometryczne, testy szkolne, skale pomiaru).

Wzór osobowy współczesnego nauczyciela. Rozwój zawodowy nauczyciela (dokształcanie i doskonalenie zawodowe). Uczenie się w miejscu pracy. Stopnie awansu zawodowego.

Metody i kryteria oceniania Zaliczenie przedmiotu:

1. Wykład/egzamin (50% ostatecznej oceny)

Egzamin: test weryfikujący efekty kształcenia z kategorii wiedza (e.3., e.1., e.4.), z kategorii umiejętności (e.7.) oraz z kategorii kompetencje (e.10.).

Kryteria oceniania:

11 – 12 pkt. – dostateczny

13 – 14 pkt. – dostateczny plus

15 – 16 pkt. – dobry

17 – 18 pkt. – dobry plus

19 – 20 pkt. – bardzo dobry

Sylabusy dla I roku

2. Ćwiczenia konwersatoryjne (50% ostatecznej oceny)

aktywność studenta w zajęciach oraz prace pisemne w oparciu o literaturę przedmiotu w ramach pracy własnej studenta weryfikujące efekty kształcenia z kategorii wiedza (e.3., e.1., e.2., e.4.), z kategorii umiejętności (e.6., e.7., e.8.) oraz z kategorii kompetencje (e.9., e.10.).

Metody dydaktyczne

Wykład problemowy/wykład konwersatoryjny, dyskusja (seminaryjna), korzystanie ze źródeł informacji, metoda problemowa sytuacyjna, ćwiczenia praktyczne.


Bereźnicki F., Dydaktyka kształcenia ogólnego, Kraków 2007,

Cresson E., Flynn P., Biała księga kształcenia i doskonalenia. Nauczanie i uczenie się. Na drodze do uczącego się społeczeństwa, Komisja Europejska, Bruksela 1995/Wyższa Szkoła Pedagogiczna TWP, Warszawa 1997,

Delorse D., Edukacja. Jest w niej ukryty skarb, Raport UNESCO Międzynarodowej Komisji do spraw Edukacji dla XXI wieku, Warszawa 1998,

Dobek-Ostrowska B., Podstawy komunikowania społecznego, Wrocław 2007,

Gutek G., Filozoficzne i ideologiczne podstawy edukacji, Gdańsk 2003,

Hejnicka-Bezwińska T., Pedagogika ogólna, Warszawa 2008,

Jarosz E., Wybrane obszary diagnozowania pedagogicznego, Katowice 2002 i nast.,

Konarzewski K. (red.), Sztuka nauczania - Szkoła. Podręcznik akademicki, Warszawa 2004,

Kupisiewicz C., Szkoła w XX wieku, Warszawa 2006,

Kwieciński Z., Śliwerski B. (red.), Pedagogika. Podręcznik akademicki, t. 1 i t. 2, Warszawa 2003 – 2004,

Łobocki M., Teoria wychowania w zarysie, Kraków 2007,

Podstawa programowa wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego z 15 stycznia 2009, załącznik nr 1, 2i 4, www2.reformaprogramowa.men.gov.pl/rozporzadzenie/,[dostęp: 16.02.2009],

Program: System doskonalenia nauczycieli oparty na ogólnodostępnym kompleksowym wspieraniu szkół, http://www.ore.edu.pl/strona-ore/index.php?option=com_content&view=article&id=394&Itemid=1015, [dostęp: 15.09.2013],

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dn. 1 marca 2013 w sprawie uzyskiwania stopni awansu zawodowego przez nauczycieli, http://isap.sejm.gov.pl/DetailsServlet?id=WDU20130000393, [dostęp: 18.09.2013].

Literatura uzupełniająca

Bliskie i dalekie cele wychowania, tłum. Irena Wojnar, Warszawa 1987,

Day Ch., Od teorii do praktyki: rozwój zawodowy nauczyciela, tłum. Joanna Michalak, Gdańsk 2008,

Denek K., Aksjologiczne aspekty edukacji szkolnej, Toruń 1999,

Sylabusy dla I roku

Dudzikowa M., Czerepaniak-Walczak M. (red.), Wychowanie. Pojęcia, procesy, konteksty, t 1: Istota i sens wychowania – wokół kontekstów i znaczeń, Gdańsk 2007,

Duraj-Nowakowa K., Nauczyciel: kultura-osoba-zawód, Kielce 2002,

Duraj-Nowakowa K., Kształtowanie profesjonalnej gotowości pedagogów, Kraków 2010,

Educating Teachers for Diversity. Meeting the Challenge, OECD 2010,

Goban-Klas T., Media i komunikowanie masowe, Warszawa-Kraków 2002,

Griffin E., Podstawy komunikacji społecznej, Gdańsk 2003,

Grzesiak E., Janicka-Szyszko R., Steblecka M., Komunikacja w szkole: scenariusze godzin wychowawczych, Gdańsk 2005,

Kwiatkowska H., Pedeutologia, Warszawa 2008,

Nawroczyński B., Przymuszać czy wyzwalać?, [w:] tegoż: Dzieła wybrane, t 1, Warszawa 1987, s. 269 – 286,

Nęcki Z., Komunikacja międzyludzka, Kraków 1996,

Okoń W., Dziesięć szkół alternatywnych, Warszawa 1997,

Rogalska-Marasińska A., Poszukiwanie prawdy o człowieku poprzez edukację międzykulturową. Ku profesjonalizacji zawodu nauczyciela, [w:] Kość I., Murawska A. (red.), Pedagogika szkoły wyższej, nr 2, Szczecin 2010

Rogalska-Marasińska A., Humanizm – dialog – tożsamość. Edukacja europejska na tle wyzwań globalnych, Wyd. Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź 2010,

Rogalska-Marasińska A., Edukacja multikulturowa w warunkach globalizacji, [w:] I. Surina, Wieloaspektowość przemian współczesnej edukacji wyższej. Wybrane ujęcia, Wydawnictwo Naukowe „Contact”, Poznań 2013, s. 185 – 210,

Suchodolski B., Wychowanie mimo wszystko, Warszawa 1990,

Szempruch J., Pedeutologia. Studium teoretyczno-praktyczne, Kraków 2013,

Ziemski S., Problemy dobrej diagnozy, Wiedza Powszechna, Warszawa 1973.


brak


Data: …20.09.2013 r.……….. Podpis: Aneta Rogalska-Marasińska

Nazwa przedmiotu

Emisja głosu Punkty ECTS

2


Konwersatorium 30


dr Renata Gliwa

Sylabusy dla I roku


dr Renata Gliwa


Cel zajęć to zaprezentowanie roli poprawnej emisji głosu w bezpiecznym i efektywnym posługiwaniu się mową

Wymagania wstępne

brak

Efekty kształcenia

Wiedza E1) zna współczesne modele percepcji mowy oraz zna klasyfikację percepcyjną dźwięków języka polskiego, ma wiedzę na temat sytuacyjnych uwarunkowań użycia języka (L1A_W05)E2) zna symbole VoQS (Voice Quality Symbols) wykorzystywane w opisie cech głosu (L1A_W06)E3) zna techniki posługiwania się głosem oraz techniki artykulacyjne (L1A_W07)E4) zna anatomię i fizjologię narządu głosu, mowy i słuchu (L1A_W12)

Umiejętności E5) potrafi wskazać nieprawidłowości w anatomii i fizjologii narządu głosu, mowy i słuchu (L1A_U15)E6) potrafi dokonać subiektywnej oceny jakości głosu, zna metodykę wybranych pomiarów głosu i mowy (L1A_U18)E7) potrafi ocenić przydatność różnych technik terapeutycznych, testów logopedycznych do realizacji zadań i rozwiązywania problemów osób z zaburzeniami mowy, potrafi wdrożyć te techniki i testy do badań (L1P_U04)


E8) potrafi edukować pacjenta w zakresie zasad higieny narządu głosu (L1A_K08)E9) potrafi odpowiednio określić priorytety służące realizacji określonego przez siebie lub innych zadania (L1P_K04)

Treści kształcenia

1. Budowa i czynności narządu głosu;2. Warunki prawidłowej emisji głosu; higiena głosu choroby

zawodowe narządu głosowego; guzki śpiewacze twarde i miękkie; wtórne zmiany przerostowe fałdów głosowych; niedowład mięśni przywodzących i napinających.

3. Postępowanie orzecznicze; głos nauczyciela w dokumentach prawnych.

4. Budowa układu oddechowego; tory oddechowe; oddech spoczynkowy i dynamiczny; podparcie oddechowe; nieprawidłowe oddychanie.

5. Psychologia głosu, stres a emisja głosu; treningi relaksacyjne w nauce emisji głosu oraz w terapii mowy;

6. Zasady starannej artykulacji; kinestezja artykulacyjna; przykłady ćwiczeń artykulacyjnych; ‘ustawienie’ głosu; emisja kozia i emisja krowia; kierowanie głosu na maskę; średnica; atak głosowy; przykładowe ćwiczenia.

7. Płynność mówienia; płynność semantyczna, syntaktyczna i fonetyczna; intonacja i frazowanie a ekspresja językowa; akcent; funkcje intonacji i jej rodzaje; pętla melodyczna; dominanta i

Sylabusy dla I roku

koda; przełom intonacyjny; przykładowe ćwiczenia; frazowanie a ekspresja językowa; pauza i ćwiczenia intonacyjne a skuteczne komunikowanie się.


Sprawdzian praktyczny E2, E3, E4, E5, E6, E7

Metody dydaktyczne

Wykład problemowy;pokaz;metoda ćwiczeniowa;metoda eksperymentu;studium przypadku (studium przykładowe)

Literatura Literatura podstawowaBednarek J., Ćwiczenia wyrazistości mowy, Wrocław, 2002;Dąbrowska Dorota, Dziwińska Anna, Emisja głosu. Wybrane zagadnienie. Skrypt dla studentów, Wałbrzych, 2005;Gawrońska Magdalena, Podstawy wymowy i impostacji głosu; Wrocław, 1997;Łastik A., Poznaj swój głos: twoje najważniejsze narzędzie pracy, Warszawa, 2002;Obrębowski Andrzej, Narząd głosu i jego znaczenie w komunikacji społecznej, Poznań, 2008;Oczkoś Mirosław, Sztuka poprawnej wymowy czyli o bełotaniu i fafuleniu, Warszawa, 2007;Styczek J., Logopedia, Warszawa,1997;Tarasiewicz B., Mówię i śpiewam świadomie, Kraków, 2003;Toczyska B., Elementarne ćwiczenia dykcji, Gdańsk, 2000;Toczyska B., Ruch w głosie, Gdańsk 2008.

Literatura uzupełniającaBocheńska K., Mówię do ciebie, człowieku, Warszawa 2003;Walczak – Deleżyńska M., Deleżyński J., Czy dykcja to fikcja? Praca nad wyrazistością słowa, Łódź 2004.


brak


Data: …………………… Podpis: ……………………………..

Nazwa przedmiotu

Wstęp do logopedii Punkty ECTS

2


Wykład [dla 1 roku] 15


dr Renata Gliwa

Sylabusy dla I roku


dr Renata Gliwa


Zadaniem wykładu jest przybliżenie studentom celu i zakresu pracy logopedy i instytucji niosących pomoc logopedyczną

Wymagania wstępne

Brak

Efekty kształcenia

Wiedza Student:E1) ma podstawową wiedzę o metodyce wykonywania zadań, normach, procedurach i praktykach stosowanych w instytucjach związanych z korektywą logopedyczną/ prowadzących korektywę logopedyczną (L1P_W04)E2) zna terminologię związaną z zaburzeniami mowy i ich przyczynami, ma wiedzę w zakresie badań naukowych nad tymi zaburzeniami (L1A_W11);E3) ma podstawową wiedzę o celach, organizacji i funkcjonowaniu instytucji związanych z korektywą logopedyczną/ prowadzących korektywę logopedyczną oraz o prawnych uwarunkowaniach funkcjonowania tych instytucji (L1P_W03);E4) zna elementarną terminologię używaną w fonetyce, fonologii, stylistyce, psycholingwistyce, pedagogice, psychologii, audiologii, logopedii, psychiatrii, geriatrii, neurologii, pediatrii, ortodoncji, genetyce, embriologii i fizjologii człowieka (L1A_W02).

Umiejętności Student:E5) potrafi w podstawowym zakresie stosować przepisy prawa odnoszącego się do instytucji związanych z działalnością logopedyczną, korektywy mowy, instytucji związanych z działalnością psychologiczno-pedagogiczną (L1P_U02);E6) potrafi porozumiewać się z wykorzystaniem różnych kanałów i technik komunikacyjnych ze specjalistami m.in. z dziedziny psychologii, pedagogiki, ortodoncji, psychiatrii, neurologii (L1P_U06).


Student:E7) prawidłowo identyfikuje i rozstrzyga dylematy związane z wykonywaniem zawodu, a w razie potrzeby wie, kiedy zwrócić się do ekspertów (L1A_K03);E8) wie, że należy przestrzegać tajemnicy i poszanowania intymności i wszelkich praw pacjenta (L1A_K07).

Sylabusy dla I roku


1. Przedmiot i zadania logopedii (wg: L. Kaczmarka, I. Styczek, G. Jastrzębowskiej, G. Demel, S. Grabiasa)2. Rozwój logopedii w Polsce.3. Współczesna opieka logopedyczna.4. Komunikacja językowa: definicja mowy wg współczesnych teorii lingwistycznych; składniki mowy (wg S. Grabiasa); kompetencje i sprawności językowe (wg S. Grabiasa); mechanizm nadawania i odbioru mowy.5. Zaburzenia komunikacji językowej – podstawowe pojęcia: zaburzenia języka, zaburzenia mowy, błąd językowy, wada mowy, wada wymowy, błąd wymowy, przejęzyczenie.6. Klasyfikacje zaburzeń mowy; międzynarodowe klasyfikacje zaburzeń mowy; propozycje Międzynarodowego Towarzystwa Logopedów i Foniatrów odnośnie nazewnictwa zaburzeń mowy.7. Zaburzenia komunikacji językowej — definicje, przyczyny, kryteria klasyfikacji, stan mowy, metody postępowania logopedycznego w przypadku danego zaburzenia – elementy terapii logopedycznej.


Test zaliczeniowy (sprawdzane będą następujące efekty kształcenia: E2, E3, E4, E5)

Metody dydaktyczne

Wykład informacyjny (konwencjonalny)Wykład problemowy

Literatura Literatura podstawowa:Błachnio Krystyna, Vademecum logopedyczne, Poznań; 2010Gałkowski Tadeusz, Jastrzębowska Grażyna, Elzbieta Szeląg, Podstawy neurologopedii, Opole, 2005;Gunia Grażyna, Viktor Lechta, Wprowadzenie do logopedii, Kraków, 2011;Logopedia. Pytania i odpowiedzi. red. T. Gałkowski i G. Jastrzębowsaka, Opole, 2003; Styczek I., Logopedia, Warszawa, 1980 Typologie zaburzeń słuchu, głosu i komunikacji językowej, Logopedia 2000 nr 28Zaburzenia mowy. Mowa-Teoria-Praktyka, red. S. Grabias, Lublin, 1999

Literatura uzupełniającaRodak H., Terapia dziecka z wadą wymowy, Warszawa, 1997;Demel Genowefa, Minimum logopedyczne nauczyciela przedszkola, Warszawa, 1998;Grabias Stanisław, Zaburzenia mowy, Lublin, 2001;Młynarska Małgorzata, Smerek Tomasz, Logopedia teoria i praktyka, Wrocław, 2005.



Sylabusy dla I roku


Data: ………………………….. Podpis: ……………………………..

Nazwa przedmiotu Informatyka Punkty ECTSForma zajęć/ Liczba godzin

laboratorium komputerowe 30


dr Jerzy Ledzion


dr Jerzy Ledziondr Jerzy Kierul


Celem zajęć jest praktyczne zapoznanie studentów z obsługą pakietu oprogramowania komputerowego MS Office w zakresie niezbędnym do redagowania poprawnie sformatowanych dokumentów tekstowych, wykonania prostych obliczeń i tworzenia prawidłowo sformatowanych wykresów w arkuszu kalkulacyjnym a także przygotowania prezentacji przy pomocy aplikacji Power Point. Ponadto studenci budują witrynę internetową przy użyciu prostego edytora stron www.

Wymagania wstępne

podstawy obsługi komputera w systemie MS Windows

Efekty kształcenia

Wiedza Student:zna reguły posługiwania się typowymi aplikacjami komputerowymizna zasady wprowadzania i formatowania tekstu oraz wstawiania w sformatowany tekst elementów obcych (np. grafika)rozumie zasady adresowania, wykonywania obliczeń, zestawiania i prezentacji danych przy pomocy arkusza kalkulacyjnegowie, jakie są kryteria tworzenia poprawnej prezentacji i z jakich narzędzi aplikacji Power Point może korzystać.rozumie strukturę witryny internetowej, wie, jak zbudowana jest strona www i jak poprawnie umieścić w strukturze witryny jej poszczególne elementy

Umiejętności Student:umie poprawnie sformatować dokument przy pomocy aplikacji MS Word, wstawić w jego strukturę tabele, obrazy, wykresy itp.;potrafi stworzyć przy pomocy aplikacji MS Excel dynamicznie przetwarzaną strukturę danych w dokumencie arkusza kalkulacyjnego i zilustrować dane na wykresie;przy pomocy aplikacji Power Point jest w stanie utworzyć atrakcyjną prezentację wspomagającą referat lub działającą samodzielnie;umie utworzyć rozbudowaną witrynę internetową składającą się z wielu stron www, w tym prostą galerię obrazów.


Student:widzi potrzebę ustawicznego kształcenia się (L1A_K01, P_K01, L1P_K06).

Treści kształcenia 1. Okno aplikacji MS Word. Elementy służące do obsługi aplikacji: wstążki, zakładki, grupy, przyciski.2. Zasady wprowadzania tekstu do dokumentu: znaki, akapity, słowa, znaki niedrukowalne, spacje nierozdzielające, myślniki i dywiz, znaki specjalne; zapis dokumentu.3. Posługiwanie się schowkiem, przeszukiwanie dokumentu.4. Formatowanie strony: rozmiar, orientacja, marginesy, nagłówki i stopki.5. Formatowanie znaków: krój, rozmiar typ, kolor, położenie znaku.

Sylabusy dla I roku

6. Formatowanie akapitów: wyrównanie, interlinia odstępy.8. Style znakowe i akapitowe.9.Tabulatory, tabele i ich formatowanie.10. Ilustracje ich rozmiar i położenie w dokumencie.11. Struktura arkusza kalkulacyjnego w aplikacji MS Excel: skoroszyt, arkusze, wiersze i kolumny.12. Rodzaje danych w komórkach arkusza, formatowanie komórek, formaty liczbowe, data i czas jako liczby.13. Operacje matematyczne i ich składnia.14. Zasady adresowania, adresy względne i bezwzględne, nazwy komórek, wypełnianie tabel formułami.15. Funkcje arkusza ich klasyfikacja, przykłady użycia wybranych funkcji.16. Wykresy: typy wykresów, tworzenie wykresu w oparciu o dane z arkusza, formatowanie wykresu.17. Prezentacja Power Point: Motywy i schematy slajdu, wybór właściwej kolorystyki.18. Elementy slajdu: ramki tekstowe, grafika, obrazy, tabele, wykresy.19. Animacje elementów i ich znaczenie dla prezentacji. Ocena celowości użycia animacji.20. Przejścia slajdów, chronometraż.21. Analiza prezentacji z punktu widzenia potrzeb odbiorcy.22. Wymiana obiektów między aplikacjami pakietu MS Office.23. Struktura witryny internetowej: pliki html, i elementy dołączane (pliki obrazów, dźwięków, animacji). Foldery. Plik index.html24. Tworzenie prostej strony internetowej przy użyciu edytora stron www. Szerokość strony, tło i atrybuty znaków, użycie tabel przy budowie stron, tytuł strony, nazwa pliku strony.25. Wstawianie grafiki, animacji i dźwięku.26. Hiperłącza, zasada względnego adresowania w hiperłączach, miejsce otwarcia strony. Łączenie stron w witrynę internetową.27. Tworzenie prostego albumu z ilustracjami – ćwiczenie w zastosowaniu hiperłączy.28. Sprawdzanie poprawności adresowania i właściwego nazewnictwa plików.


praktyczne sprawdziany z umiejętności posługiwania się aplikacjami MS Word i MS Excel;ocena przygotowanych przez studentów prezentacji i witryn internetowych

Metody dydaktyczne

metoda ćwiczeniowa (praca pod kirunkiem nauczyciela w pracowni komputerowej);metoda projektu (samodzielne tworzenie prezentacji i witryny z możliwością konsultacji)

Literatura Literatura podstawowaSteve Schwartz, Po prosty Office 2010 PL, Wydawnictwo Helion Gliwice2011Literatura uzupełniającaNancy Conner, Matthew MacDonald, Office 2010 PL. Nieoficjalny podręcznik, Wydawnictwo Helion Gliwice2011Matthew MacDonald, Tworzenie stron WWW. Nieoficjalny podręcznik. Wydawnictwo Helion Gliwice2006



Data: 14 III 2014………………………….. Podpis: ……………………………..

Sylabusy dla I roku

Nazwa przedmiotu Wstęp do nauki o języku Punkty ECTS 2Forma zajęć/ Liczba godzin

wykład 15


Prof. dr hab. Piotr Stalmaszczyk


Prof. dr hab. Piotr Stalmaszczyk


Przedmiot ma za zadanie zapoznanie studentów z podstawami nauki o języku i sposobami analizy języka, zapoznanie z najważniejszymi teoriami językoznawczymi, dyscyplinami językoznawczymi, typami języków oraz związkami zachodzącymi pomiędzy językoznawstwem a innymi naukami.

Wymagania wstępne

Wiedza z gramatyki języka polskiego na poziomie szkoły średniej

Efekty kształcenia

Wiedza Student:E1 zna terminologię językoznawczą (A_W02, A_W04);E2 zna podstawowe sposoby badania i analizowania języka (A_W02, A_W04);E3 posiada rozeznanie we współczesnych problemach językoznawczych (A_W03);E4 ma świadomość związków językoznawstwa z innymi dyscyplinami (psychologia, socjologia, filozofia, logika, informatyka) (A_W01);E5 ma świadomość związków językoznawstwa z wymiarem stosowanym (logopedia, leksykografia, translatoryka, sztuka argumentacji) (A_W01);

Umiejętności Student:E6 potrafi posługiwać się podstawowymi pojęciami językoznawczymi (A_U01);E7 posiada umiejętność wykorzystania wiedzy z zakresu analizowania zjawisk i procesów językowych (A_U02);


Student:E8 rozumie konieczność samodoskonalenia wynikającą również z faktu ciągłego rozwoju współczesnego językoznawstwa. (A_K01, P_K01).

Treści kształcenia 1. Język i językoznawstwo (podstawowe terminy, pojęcia i definicje).2. Cechy i funkcje języka.3. Poziomy opisu języka (od fonów i fonemów do zdań i tekstów) i dziedziny językoznawstwa (od fonetyki i fonologii do gramatyki tekstu).4. Badanie znaków (wprowadzenie do semiotyki).5. Badanie słów i słownictwa (wybrane zagadnienia z zakresu słowotwórstwa, leksykologii, leksykografii i etymologii).6. Badanie zdań i struktur (wybrane zagadnienia z zakresu składni).7. Badanie znaczeń (wybrane zagadnienia z zakresu semantyki, problem ‘znaczenia’).8. Badanie użyć (wybrane zagadnienia z zakresu pragmatyki).9. Badanie tekstów i dyskursu (wybrane zagadnienia z zakresu gramatyki tekstu i analizy dyskursu).10. Różnorodność języków, kontakty językowe, rozwój języków (wybrane zagadnienia z zakresu typologii i gramatyki historycznej, zapożyczenia w

Sylabusy dla I roku

historii języka polskiego).11. Język, myśl, rzeczywistość (współczesne spojrzenie na hipotezę Sapira-Whorfa; uniwersalizm, relatywizm, determinizm).12. Mowa i pismo (pierwotność mowy, badanie mowy, gramatyka języka mówionego, powstanie i rozwój pisma, systemy pisma).13. Wybrane szkoły językoznawcze i paradygmaty naukowe (strukturalizm, funkcjonalizm, generatywizm, kognitywizm).14. Językoznawstwo i dyscypliny pokrewne (wybrane zagadnienia z zakresu socjolingwistyki, psycholingwistyki, etnolingwistyki, antropologii lingwistycznej, logicznej analizy języka).15. Językoznawstwo stosowane (wybrane zagadnienia z zakresu leksykografii, językoznawcze podstawy nauczania języków obcych, translatoryki, logopedii, nauk o komunikacji).


Zaliczenie na ocenę (test sprawdzający wiedzę E1, E2, E3 i umiejętności E6, E7, oceniany w skali 2-5)

Metody dydaktyczne

Wykład informacyjny

Literatura Literatura podstawowaBobrowski, I. 1998. Zaproszenie do językoznawstwa. Kraków: Instytut Języka Polskiego PAN.Furdal, A, 2000. Językoznawstwo otwarte. Wrocław: Ossolineum (3 wyd.).Grzegorczykowa, R. 2007. Wstęp do językoznawstwa. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.Milewski, T. 2004. Językoznawstwo. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN (7 wyd.).Stalmaszczyk, P. (red.), 2006. Metodologie językoznawstwa. Podstawy teoretyczne. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.

Literatura uzupełniającaAhearn, L. 2013 [2012]. Antropologia lingwistyczna. Wprowadzenie. Kraków: Wydawnictwo UJ.Grabias, St. 1994. Język w zachowaniach społecznych. Lublin: Wydawnictwo UMCS.Grzegorczykowa, R. 2001. Wprowadzenie do semantyki językoznawczej (3 wyd.). Warszawa: PWN.Kalisz, R. 1993. Pragmatyka językowa, Gdańsk: Wyd. UG.Stalmaszczyk, P. (red.), 2008. Metodologie językoznawstwa. Współczesne tendencje i kontrowersje. Kraków: LEXIS.


brak


Data: ………………………….. Podpis: ……………………………..

Sylabusy dla I roku

Nazwa przedmiotu ELEMENTY ORTODONCJI Punkty ECTS 2Forma zajęć/ Liczba godzin

wykład 15


Prof. zw. dr hab. n. med. Grażyna Śmiech-Słomkowska


Prof. zw. dr hab. n. med. Grażyna Śmiech-Słomkowska


Celem jest zapoznanie z rozwojem narządów jamy ustnej, etiologią i diagnostyką zaburzeń, profilaktyką oraz metodami leczenia ortodontycznego.

Wymagania wstępne

brak

Efekty kształcenia

Wiedza Student:E. 1: ma wiedzę z zakresu normy morfologiczno-czynnościowej narządu żucia w poszczególnych okresach rozwoju dziecka (A_W16),E. 2: ma podstawową wiedzę w zakresie odchyleń od zespołu cech prawidłowych (A_W16),E. 3: ma podstawową wiedzę w zakresie zapobiegania nabytym wadom zgryzu (A_W16);

Umiejętności Student:E. 4: potrafi zauważyć odchylenia od zespołu prawidłowych cech morfologicznych i czynnościowych w poszczególnych okresach rozwoju dziecka (A_U19),E. 5: posiądzie umiejętność wykorzystania i zastosowania w praktyce elementów zapobiegania wadom zgryzu (A_U20);


Student:E. 6: dostrzega potrzebę uzupełniania wiedzy (A_K01, P_K01).E. 7: potrafi stawiać dobro pacjenta na pierwszym miejscu, okazać szacunek i zrozumienie wobec pacjenta (A_K06)E. 8: wie, że należy przestrzegać tajemnicy i poszanowania intymności i wszelkich praw pacjenta (A_K07)

Treści kształcenia 1. Zakres współczesnej ortodoncji jako specjalności lekarskiej.2. Zespół prawidłowych cech morfologiczno-czynnościowych narządu

żucia w poszczególnych okresach rozwojowych dziecka.3. Mięśnie narządu żucia; dojrzewanie.4. Zaburzenia w rozwoju narządu żucia – klasyfikacja zaburzeń

zgryzowych i zębowych.5. Etiologia nabytych i wrodzonych wad zgryzu.6. Profilaktyka wad zgryzu.7. Oddychanie; integracja obwodowego narządu żucia z obwodowym

narządem mowy.8. Metody leczenia ortodontycznego.9. Współzależność między wadami zgryzu a nieprawidłową artykulacją.


Obowiązkowa obecnosć na wykładzie, kolokwium ustne (sprawdzane będą: e2, e4)

Metody dydaktyczne

wykład informacyjny


Sylabusy dla I roku

1.O. Grosfeld, Fizjologia narządu żucia, PZWL Warszawa 1981, 2. G. Śmiech- Słomkowska, W. Rytlowa., Profilaktyka i wczesne leczenie ortodontyczne – wybrane zagadnienia . Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 1999, wyd. zmienione i uzupełnione. 3. G. Śmiech-Słomkowska, Problemy ortodontyczne w otolaryngologii dziecięcej (str. 483-491) rozdział w Otolaryngologia dziecięca red. D. Gryczyńska wyd. a- medic press 2007. 4. J. Gruba, M. Zadurska, B. Siemińska-Piekarczyk, Wybrane zagadnienia z zakresu współpracy ortodontyczno-logopedycznej .wyd. Komlogo, Piotr Gruba, Gliwice 2010


brak


Data: 12.02.2014 r. Podpis: ……………………………..

Nazwa przedmiotu Psychiatria z elementami geriatrii Punkty ECTS 3Forma zajęć/ Liczba godzin

Wykład + konwersatorium 20+ 10 godz.


Prof. dr hab. n. med. Iwona Kłoszewska


Prof. dr hab. n. med. Iwona Kłoszewska


Zapoznanie z podstawową wiedzą z zakresu patofizjologii ośrodkowego układu nerwowego, terminologią psychiatryczną, metodami badania i diagnozy psychiatrycznej. Poznanie metod terapii w psychiatrii. Funkcjonowanie chorych z zaburzeniami psychicznymi, rozumienie ich potrzeb, udział w zespole terapeutycznym.

Wymagania wstępne

brak

Efekty kształcenia

Wiedza Student:e.1: zna podstawową terminologię, którą posługują się psychiatrzy (L1A_W02);e. 2: zna klasyfikację chorób psychicznych, zaburzenia psychotyczne o różnej etiologii, kliniczny obraz psychopatologiczny organicznego uszkodzenia mózgu (L1A_W17);e. 3: wie czym jest choroba psychiczna, nerwica, otępienie (L1A_W17);e. 4: rozumie różnice pomiędzy chorobą psychiczną a zaburzeniami czynnościowymi (L1A_W17) ;e. 5: ma podstawową wiedzę z zakresu geriatrii (L1A_W17);e. 6: zna miejsce psychiatrii w ramach organizacji systemu ochrony zdrowia (L1A_W23)

Umiejętności Student:e. 7: potrafi nawiązać kontakt z osobą chorą psychicznie, chorym otępiałym

Sylabusy dla I roku

(L1A_U22);e. 8: umie pracować z pacjentem lękowym, pacjentem odmawiającym współpracy (L1A_U22);e. 9: umie porozumieć się z lekarzem kierującym do niego chorego (L1A_U06);e. 10: potrafi rozpoznawać chorych z zaburzeniami psychicznymi (L1A_U22);e. 11: umie samodzielnie zdobywać wiedzę w zakresie psychiatrii i geriatrii potrzebną w praktyce (L1A_U07);


Student: potrafi pracować w zespole terapeutycznym (L1A_K02);Rozumie potrzebą samodoskonalenia (L1A_K01);Potrafi stawiać dobro pacjenta na pierwszym miejscu, okazać szacunek i poszanowanie intymności i innych praw pacjenta (L1A_K06, L1A_K07)

Treści kształcenia Etiologia, patofizjologia i klasyfikacja zaburzeń psychicznych. Psychopatologia ogólna. Badanie psychiatryczne. Zaburzenia psychotyczne. Zaburzenia afektywne. Zaburzenia lękowe. Zaburzenia psychiczne w przebiegu chorób somatycznych. Uzależnienia od środków psychoaktywnych. Geriatria ze szczególnym uwzględnieniem zaburzeń

psychicznych wieku podeszłego. Zaburzenia psychiczne spowodowane organicznym

uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego. Leczenie w psychiatrii.


Aktywna obecność na zajęciach praktycznych; zaliczenie na prawach egzaminu (sprawdzane będą następujące efekty kształcenia: e1, e2, e3, e4, e5, e6…)

Metody dydaktyczne

Wykład informacyjny, konwersatorium – klasyczna metoda problemowa, studium przypadku

Literatura Literatura podstawowa Bilikiewicz A. i inni, Psychiatria dla studentów medycyny, Warszawa 1998;

Literatura uzupełniająca Psychiatria. Podręcznik dla studentów Pielęgniarstwa pod redakcją Ireny Krupki-Matuszczyk i Macieja Matuszczyka, Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach



Data: ………………………….. Podpis: ……………………………..Nazwa przedmiotu

Kształtowanie się i rozwój mowy dziecka Punkty ECTS

4







Skrócony opis Celem kursu jest zapoznanie studentów z istotą rozwoju mowy

Sylabusy dla I roku

przedmiotu określonego kolejnymi etapami pojawiającym się w ontogenezie w pewnym porządku, a także poznanie czynników rozwoju mowy. Podczas zajęć studenci poznają charakterystyczne cechy poszczególnych etapów rozwoju mowy oraz uczą się określać rozwojowe i nierozwojowe cechy mowy uwzględniając różne podsystemy języka.

Wymagania wstępne

wiedza z teorii zaburzeń mowy, wiedza dotycząca biologicznych podstaw rozwoju mowy w ontogenezie


e1.zna wybrane teorie nabywania mowy i języka (P_W01), e2.student rozumie podstawowe tezy Jacobsona o stadialności i

względnej chronologii rozwoju mowy dziecka (P_W01), e3.student wie, jakie są etapy rozwoju mowy dziecka w różnych

ujęciach i z uwzględnieniem różnych kryteriów (P_W01);

Umiejętności Student: e4.student umie posługiwać się terminologią logopedyczną dotyczącą

rozwoju mowy/języka dziecka (A_U01), e5. umie opisać rozwój systemu językowego dzieci: fonologicznego,

morfologicznego, syntaktycznego, leksykalno-semantycznego (A_U03), e6.potrafi opisać rozwój mowy dziecka w zakresie konwersacji

(A_U02, A_U03); e7. potrafi opisać rozwój mowy dziecka w zakresie narracji (A_U02,

A_U03);Kompetencje

społeczneStudent:

e8. student rozumie potrzebę ciągłego kształcenia się (L1A_K01, L1P_K01).

Treści kształcenia a) wykład 1. Rozwój jako proces zmian progresywnych. 2. Mechanizm rozwoju mowy – różne teorie. 4.Psychiczne, społeczne i biologiczne uwarunkowania rozwoju mowy dziecka. 5. Etapy rozwoju mowy. 6. Rozwój poszczególnych podsystemów języka w ontogenezie.b) konwersatoriumAnaliza tekstów dzieci z różnych faz rozwoju językowego pod kątem opanowywania poszczególnych podsystemów (dzieci w wieku od 12 miesięcy do 7 lat ), konwersacji i narracji.


Kartkówka na ćwiczeniach. Egzamin: test sprawdzający wiedzę i umiejętności dotyczący: e1, e2, e3, e4, e5,e6.Aktywność na zajęciach.

Metody dydaktyczne

Wykład: metoda podająca i problemowa.Konwersatorium : metoda problemowa, sytuacyjna, metoda doświadczeń

Literatura a) obowiązkowa7. Styczek I., Logopedia. Warszawa 1980.8. Kaczmarek L., Nasze dziecko uczy się mowy. Warszawa 1980.9. Badania nad rozwojem języka dziecka. Wybór tekstów pod red. G.W. Shugar

i M. Smoczyńskiej, Warszawa 1980.10. A. Jurkowska, Ontogeneza mowy i myślenia, Warszawa 1975.11. L. Kaczmarek, Nasze dziecko uczy się mowy, Warszawa 1975.12. M. Kielar-Turska, Mowa dziecka. Słowo i tekst, Kraków 1989.13. P. Łobacz, Polska fonologia dziecięca, Warszawa 1996.

Sylabusy dla I roku

14. G.W. Shugar, Dyskurs dziecięcy, Warszawa 199515. M. Zarębina, Język polski w rozwoju jednostki. Analiza tekstów dzieci.

Rozwój semantyczny. Kraków 1980.16. M. Żak-Święcicka, Charakterystyka składniowa wypowiedzi dzieci w wieku

przedszkolnym, Bydgoszcz 1993.17. Logopedia. Teoria zaburzeń mowy. Podręcznik akademicki. Red. S.

Grabias,. M. Kurkowski, Wydawnictwo UMCS. Lublin 2012

b) uzupełniająca1. Pluta-Wojciechowska D., Od czynności prymarnych do czynności


2. Pluta-Wojciechowska D., Zaburzenia czynności prymarnych i artykulacji. Podstawy postępowania logopedycznego. Bytom 2013.

3. Ostapiuk B. 2002: Dziecięca artykulacja czy wada wymowy – między fizjologią a patologią. W: „Logopedia”, 31.


Brak


Data: 10.02.2014 r. Podpis: ……………………………..

Nazwa przedmiotu PSYCHOLINGWISTYKA Punkty ECTS 2Forma zajęć/ Liczba godzin

Wykład 15 godz.


Dr Katarzyna Sicińska


Dr Katarzyna Sicińska


celem zajęć jest zapoznanie studentów z psycholingwistyką jako dyscypliną badawczą oraz psycholingwistycznym traktowaniem zjawisk językowych

Wymagania wstępne


Efekty kształcenia

Wiedza Student:E1. zna terminologię z zakresu psycholingwistyki oraz problematykę badawczą tej dyscypliny naukowej (L1A_W01, L1A_W02, L1P_W02)E2. wskazuje różnice między komunikacją międzyludzką a innymi typami komunikacji, między kodem werbalnym a kodami pozawerbalnymi w komunikacji międzyludzkiej (L1A_W02, L1P_W02)E3. rozpoznaje podstawowe jednostki językowe i ich uporządkowanie hierarchiczne,

Sylabusy dla I roku

rozróżnia kompetencję językową i komunikacyjną, operuje pojęciem tekstu i dyskursu (L1P_W02),E4. wskazuje biologiczne i społeczne podstawy zachowań językowych (L1A_W05),E5. opisuje rodzaje i skutki dwujęzyczności (L1A_W05).

Umiejętności Student:E6. identyfikuje stadia rozwoju mowy i ich uwarunkowania (L1A_U03),E7. wyjaśnia i interpretuje koncepcje i modele przyswajania języka (L1A_U05)E8. analizuje model procesu czytania i rozumienia tekstu (L1A_U05).


Student:E9. student rozumie potrzebę ciągłego kształcenia się (L1A_K01, L1P_K01),E10. dostrzega praktyczne znaczenie teorii psycholingwistycznych dla działań służących wspomaganiu rozwoju mowy (L1A_K01, L1P_K06)

Treści kształcenia 1. Psycholingwistyka jako dyscyplina naukowa. Podstawowe pojęcia psycholingwistyki. Historia badań psycholingwistycznych.2. Komunikacja i jej rodzaje. Znaki i środki przekazu w komunikacji międzyludzkiej. Cechy znaków językowych. Budowa języka i podsystemy językowe. Hierarchia jednostek językowych. Funkcje języka. Schemat komunikacji interpersonalnej.3. Biologiczne i społeczne uwarunkowania nabywania umiejętności językowych i komunikacyjnych.4. Pochodzenie języka.5. Wytwarzanie i percepcja mowy. Proces produkcji mowy – od formy pojęciowej do artykulacji danej wypowiedzi. Jednostki mowy i modele wytwarzania mowy.6. Słownik umysłowy (znaczenie słów, metody badania słownika umysłowego, organizacja słownika umysłowego).7. Tekst i dyskurs (typy tekstu i dyskursu, kontekst). Zasady, reguły i strategie konstruowania dyskursu konwersacyjnego. Metody analizy dyskursu.8. Kompetencja językowa i kompetencja komunikacyjna.9. Język a myślenie. Stanowisko kognitywistyczne – łączące myślenie z językiem. Relatywizm językowy. Kompetencja językowa a kompetencja poznawcza.10. Koncepcje i modele przyswajania języka. Stadia rozwoju mowy i języka. Rozwój podsystemów języka.11. Dwujęzyczność. Rodzaje dwujęzyczności. Submersja i immersja. Dwujęzyczność u dzieci.12. Język mówiony a język pisany. Model procesu czytania i rozumienia tekstu. Modele przetwarzania informacji językowych. Problematyka rozumienia i interpretacji tekstu. Rola kontekstu językowego i konsytuacji.


Studenta obowiązuje obecność na wykładzie oraz zaliczenie testu końcowego, sprawdzającego wiedzę i umiejętności, ocenianego w skali 2-5. W teście sprawdzane są: E1, E2, E3, E4, E5, E7, E8.

Metody dydaktyczne

Metoda wykładu informacyjnego

Literatura Literatura podstawowa:Aitchison J., Ssak, który mówi, Warszawa 1991Gleason J. B., Ratner N. B., red., Psycholingwistyka, 2005Kurcz I., Psychologia języka i komunikacji, Warszawa 2000Kurcz I., Język a psychologia: podstawy psycholingwistyki, Warszawa 1992Kurcz I., Język jako przedmiot badań psychologicznych: psycholingwistyka ogólna i neurolingwistyka, Warszawa 2011Kurcz I., Psychologiczne aspekty dwujęzyczności, 2007

Literatura uzupełniająca:Bobryk J., Krótka historia psycholingwistyki polskiej: Ida Kurcz, 2010Kaczmarek L., Nasze dziecko uczy się mowy, Lublin 1988.Kurcz I., Psycholingwistyka: przegląd problemów badawczych, Warszawa 1976Rzepa T., O języku i komunikowaniu się, 1998Rzepa T., Psychologia komunikowania się, 2001Shugar G. W., Smoczyńska M., red. Badania nad rozwojem języka dziecka, Warszawa

Sylabusy dla I roku

1980Informacje dodatkowe

brak


Data: ………………………….. Podpis: ……………………………..

Nazwa przedmiotu Psychologia rozwoju człowieka w cyklu życia Punkty ECTS 4Forma zajęć/ Liczba godzin

Wykład/ćwiczenia konwersatoryjne 30/15


dr Joanna Witkowska


dr Joanna Witkowska


Przekazanie wiedzy na temat najważniejszych zmian rozwojowych zachodzących w poszczególnych sferach rozwoju psychicznego człowieka w kolejnych okresach życia. Kształtowanie umiejętności rozumienia specyfiki funkcjonowania dzieci, młodzieży i osób dorosłych. Rozwinięcie świadomości uwarunkowań prawidłowego rozwoju oraz umiejętności rozpoznawania czynników zagrażających prawidłowemu rozwojowi.

Wymagania wstępne

Wiedza z zakresu psychologii ogólnej

Efekty kształcenia

Wiedza Student:E1. zna najważniejsze zmiany rozwojowe w kolejnych okresach życia człowieka i w odniesieniu do różnych sfer funkcjonowania (L1A_W08)E2. zna czynniki wspomagające proces rozwoju, jak i czynniki ten proces zakłócające (L1A_W08)

Umiejętności Student:E3. umie wykorzystać wiedzę psychologiczną dotyczącą rozwoju człowieka w programowaniu postępowania logopedycznego (L1A_U11)E4. posiada umiejętność praktycznego korzystania z wiedzy o specyfice funkcjonowania człowieka w poszczególnych okresach życia (L1A_U12)E5. posiada umiejętność wykorzystania zdobytej wiedzy w praktyce logopedycznej (L1P_U08)E6. potrafi porozumiewać się i współpracować ze specjalistami z dziedziny psychologii (L1A_U06, L1P_U06)


Student:E7. rozumie konieczność samodoskonalenia wynikającą z faktu ciągłego rozwoju nauk humanistycznych i społecznych (L1P_K01)E8. potrafi uzupełniać i doskonalić nabytą wiedzę i umiejętności (L1P_K06)

Treści kształcenia Program wykładów:1. Problematyka psychologii rozwojowej.2. Rozwój zmysłów w okresie prenatalnym. Świat spostrzeżeń noworodka.3. Rozwój ruchowy we wczesnym dzieciństwie.4. Rozwój myślenia – teoria J. Piaget’a.5. Rozwój emocjonalny: charakterystyka życia uczuciowego w kolejnych okresach

rozwoju.

Sylabusy dla I roku

6. Rozwój i funkcje wyobraźni.7. Rozwój społeczny. Rozwój znaczenia kontaktów rówieśniczych. Wpływ grupy

rówieśniczej na rozwój dziecka.8. Rozwój rozumowania moralnego. Czynniki ułatwiające rozwój empatii i

zachowań prospołecznych.9. Kształtowanie się samowiedzy i samooceny dziecka.10. Wybrane zaburzenia rozwoju dziecka.11. Rozwój tożsamości osobowej.12. Charakterystyka i zadania rozwojowe okresu wczesnej dorosłości.13. Charakterystyka i zadania rozwojowe okresu średniej dorosłości.14. Charakterystyka i zadania rozwojowe okresu późnej dorosłości.

Program ćwiczeń:1. Czynniki warunkujące rozwój psychiczny.2. Stadia okresu prenatalnego. Czynniki zagrażające rozwojowi w okresie

prenatalnym.3. Rozwój procesów poznawczych: spostrzeżeń, uwagi, pamięci, mowy.4. Rodzaje i funkcje zabaw dziecięcych.5. Przyczyny zachowań agresywnych wśród dzieci.6. Charakterystyka okresu dorastania – szanse i zagrożenia rozwoju.7. Potrzeby psychiczne zagrożone w późnej dorosłości.


Egzamin pisemny (75% oceny ogólnej z przedmiotu): pytania otwarte, obowiązują zagadnienia realizowane podczas wykładów i ćwiczeń. Będą sprawdzane następujące efekty kształcenia: e1, e2, e4. Obecność i aktywność na ćwiczeniach (25% oceny ogólnej z przedmiotu). Będą sprawdzane następujące efekty kształcenia: e3, e4, e5.

Metody dydaktyczne

Wykład konwencjonalny/metoda ćwiczeniowa, metoda dyskusyjna

Literatura Literatura podstawowa1. Gerrig, R. J., Zimbardo, Ph. G. (2006). Psychologia i życie. W-wa, PWN.

(Rozdziały: 5. Rozwijające się dziecko. 6. Rozwój w ciągu całego życia.)2. Harwas-Napierała, B., Trempała, J. (2001). Psychologia rozwoju człowieka. Tom

2. Charakterystyka okresów życia człowieka. W-wa, PWN.

Literatura uzupełniająca1. Bee, H. (2004). Psychologia rozwoju człowieka. Poznań: Zysk

i S-ka.2. Brzezińska A. (2005). Portrety psychologiczne człowieka. Gdańsk: GWP.3. Schaffer H.R. (2005). Psychologia dziecka. Warszawa. PWN.4. Turner J.S., Helms D.B., (1999). Rozwój człowieka. Warszawa: WSiP.5. Vasta R., Haith M. (1995). Rozwój dziecka. Warszawa: WSiP.


brak


Data: 12.02.2014 r. Podpis: ……………………………..

Nazwa przedmiotu Podstawy dydaktyki ogólnej Punkty ECTS 2

Sylabusy dla I roku


Wykład 30


Dr Aneta Rogalska-Marasińska


dr Aneta Rogalska-Marasińska

Skrócony opis przedmiotu Ogólne cele realizacji przedmiotu Podstawy dydaktyki ogólnej:

Zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami, problemami i przedmiotem badań dydaktyki jako subdyscypliny pedagogicznej;

Rozwijanie umiejętności kognitywnych (wykorzystujących myślenie logiczne, intuicyjne i kreatywne) i praktycznych w realizacji oczekiwanego dziś, skutecznego procesu kształcenia i osiąganiu zaplanowanych efektów uczenia się;

Nabywanie przez studentów, jako przyszłych pedagogów, kompetencji personalnych i społecznych odwołujących się do rozbudowanej w toku kształcenia świadomości odpowiedzialności za swoje decyzje i czyny oraz do możliwej i oczekiwanej autonomii twórczego pedagoga podmiotowo kierującego rozwojem swoich podopiecznych.

Wymagania wstępne

Wiedza, umiejętności i kompetencje z zakresu pedagogiki ogólnej (treści przedmiotowe realizowane w poprzednim semestrze)

Efekty kształcenia

Wiedza Student:e. 1. opisuje: miejsce dydaktyki w systemie nauk o wychowaniu (L1A_W01)

e. 2. definiuje i tłumaczy pojęcia: dydaktyka, cele i efekty kształcenia, taksonomia celów kształcenia, operacjonalizacja celów kształcenia, proces kształcenia, zasady kształcenia, metody nauczania, metody uczenia się, formy kształcenia, (L1A_W02)

e. 3. wyjaśnia: etapy (ogniwa) procesu kształcenia, proces operacjconalizacji celów kształcenia, związki między dostępnymi środkami dydaktycznymi a zasadnością ich wykorzystania w procesie kształcenia. (L1A_W10)

e. 4. przedstawia: wybrane metody nauczania i uczenia się, wybrane sposoby motywowania uczniów w relacji do wiedzy o uczniu, modele współczesnej szkoły wobec oczekiwań stawianych przed człowiekiem XXI w. (L1A_W10)

e. 5. interpretuje: współczesną praktykę edukacyjną w świetle wymagań stawianych szkole i nauczycielowi jako podmiotom wspomagającym rozwój jednostki i społeczeństwa. (L1A_W20, L1P_W07)

e. 6. objaśnia: koncepcję nauczyciela jako refleksyjnego praktyka.(L1A_W20)

Umiejętności Student:e. 7. umie wykorzystać wiedzę dydaktyczną w tworzeniu skutecznego planu pracy z uczniem z problemami logopedycznymi. (L1A_U11)


Student:e. 8. proponuje: ciekawe przykłady rozwiązań dydaktycznych w pracy z uczniem z problemami logopedycznymi (L1A_K02, L1P_K02)e. 9. określa: priorytety w celu efektywnej pracy dydaktycznej (L1P_K04 )

Treści kształcenia Dydaktyka jako subdyscyplina pedagogiki. Znaczenie i zakres pojęcia dydaktyki, dydaktyka ogólna a dydaktyki szczegółowe, przedmiot i funkcje

Sylabusy dla I roku

dydaktyki.

Tendencje w dydaktyce współczesnej. Edukacja w XXI wieku – uczenie się w świetle raportów edukacyjnych

Cele edukacji szkolnej. Rola wartości w teorii i praktyce kształcenia: wartości podstawą formułowania celów kształcenia. Wykształcenie ogólne a wykształcenie zawodowe. Charakterystyka celów edukacji szkolnej.

Taksonomie celów kształcenia a model wychowanka na miarę wyzwań XXI wieku. Proces operacjonalizacji celów kształcenia.

Proces nauczania-uczenia się. Ogniwa procesu kształcenia.

Zasady kształcenia. Rodzaje i charakterystyka zasad nauczania.

Metody kształcenia a strategie nauczania. W poszukiwaniu nowoczesnych dróg wspomagania rozwoju ucznia. Poznawanie uczniów i motywowanie ich do nauki.

Metody nauczania. Pojęcie i rozwój metod nauczania. Podział metod nauczania i uzasadnienie ich użycia w wybranych sytuacjach dydaktycznych.

Metody uczenia się jako niezbędny warsztat w pracy nad rozwojem, (samo)kształceniem i (samo)kształtowaniem ucznia.

Formy organizacyjne kształcenia. Lekcja jako podstawowa jednostka dydaktyczna.

Media i środki dydaktyczne. Technologia w służbie kształcenia. Racjonalne wykorzystanie bogactwa środków dydaktycznych.

Kontrola i ocena wyników kształcenia. Cechy oceny szkolnej. Wewnątrzszkolny system oceniania.

Uczniowie ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi i charakterystyka ich funkcjonowania w środowisku szkolnym.

Modele współczesnej szkoły: tradycyjny, humanistyczny, refleksyjny i emancypacyjny.

Nauczyciel wobec idei szkoły jako instytucji wspomagającej rozwój jednostki i społeczeństwa. Nauczyciel jako refleksyjny praktyk.

Metody i kryteria oceniania Zaliczenie przedmiotu:

Zaliczenie z oceną: test weryfikujący efekty kształcenia z kategorii wiedza (e.1., e.2., e.3., e.4., e. 5.), z kategorii umiejętności (e.7.) oraz z kategorii kompetencje (e.8.).

Kryteria oceniania:

11 – 12 pkt. – dostateczny

13 – 14 pkt. – dostateczny plus

15 – 16 pkt. – dobry

17 – 18 pkt. – dobry plus

Sylabusy dla I roku

19 – 20 pkt. – bardzo dobry

Metody dydaktyczne

Wykład problemowy/wykład konwersatoryjny, dyskusja (seminaryjna), korzystanie ze źródeł informacji.


Arends R., Uczymy się nauczać, Warszawa 1999 (dla chętnych: Arends R., Learning to Teach, 9th Edition, New York 2012),

Bereźnicki F., Dydaktyka kształcenia ogólnego, Kraków 2007,

Cohen L. Manion L., Morrison K., Wprowadzenie do nauczania, Poznań 1999,

Delorse D., Edukacja. Jest w niej ukryty skarb, Raport UNESCO Międzynarodowej Komisji do Spraw Edukacji dla XXI wieku, Stowarzyszenie Oświatowców Polskich, Warszawa 1998,

Duraj-Nowakowa K., Nauczyciel: kultura-osoba-zawód, Kielce 2002,

Gajda J., Media w edukacji, Kraków 2008,

Konarzewski K. (red.), Sztuka nauczania – Szkoła. Podręcznik akademicki, Warszawa 2004,

Kruszewski K., Sztuka nauczania – czynności nauczyciela. Podręcznik akademicki, Warszawa 2004,

Kupisiewicz C., Podstawy dydaktyki, Warszawa 2005,

Kupisiewicz C., Szkoła w XX wieku, Warszawa 2006,

Kwieciński Z., Śliwerski B. (red.), Pedagogika. Podręcznik akademicki, t. 2, Warszawa 2003,

Niemierko B., Kształcenie szkolne. Podręcznik skutecznej dydaktyki, Warszawa 2007,

Okoń W., Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej, Warszawa 2003,

Podstawa programowa wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego z 15 stycznia 2009, załącznik nr 1, 2i 4, www2.reformaprogramowa.men.gov.pl/rozporzadzenie/, [dostęp: 16.02.2009] oraz Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dn. 27 sierpnia 2012 w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego w poszczególnych typach szkół, http://bip.men.gov.pl/images/stories/akty/27_08.pdf, [dostęp: 10.01.2014],

Półturzycki J., Dydaktyka dla nauczycieli, Płock 2002,

Żegnałek K., Dydaktyka ogólna: wybrane zagadnienia, Warszawa 2005.


Brophy J., Motywowanie uczniów do nauki, Warszawa 2012,

Day Ch., Od teorii do praktyki: rozwój zawodowy nauczyciela, tłum. Joanna Michalak, Gdańsk 2008,

Denek K., Aksjologiczne aspekty edukacji szkolnej, Toruń 1999,

Dudzikowa M., Czerepaniak-Walczak M. (red.), Wychowanie. Pojęcia, procesy, konteksty, t 1: Istota i sens wychowania – wokół kontekstów i znaczeń, Gdańsk 2007,

Duraj-Nowakowa K., Kształtowanie profesjonalnej gotowości pedagogów, Kraków 2010,

Educating Teachers for Diversity. Meeting the Challenge, OECD 2010,

Hurło L., Klus-Stańska D., Łojko M. (red.), Paradygmaty współczesnej

Sylabusy dla I roku

dydaktyki, Kraków 2009,

Izdebska J., Mass media i multimedia – dominująca przestrzeń życia dziecka, [w:] E. Marynowicz-Hetka (red.), Pedagogika społeczna. Podręcznik akademicki, t. 2, Warszawa 2007, s. 518 – 533,

Janowski A., Uczeń w teatrze życia szkolnego, Warszawa 1995,

Klus-Stańska D., Dydaktyka wobec chaosu pojęć i zdarzeń, Warszawa 2010,

Kwiatkowska H., Pedeutologia, Warszawa 2008,

Kwiatkowska H., Nauczyciel – zawód „niemożliwy”, ale nieunikniony, [w:] J. M. Michalak (red.), Etyka i profesjonalizm w zawodzie nauczyciela, Łódź 2010, s. 67 – 86,

Michalak J.M., Profesjonalizm w zawodzie nauczyciela, [w:] tejże: Etyka i profesjonalizm w zawodzie nauczyciela, Łódź 2010, s. 87 – 121,

Nawroczyński B., Dzieła wybrane. Zasady nauczania, t II, Warszawa 1987,

Potulicka E., Uczący się nauczyciel, szkoła, społeczeństwo, [w:] T. Bauman (red.), Uczenie się jako przedsięwzięcie na całe życie, Kraków 2005,

Rogalska-Marasińska A., Poszukiwanie prawdy o człowieku poprzez edukację międzykulturową. Ku profesjonalizacji zawodu nauczyciela, [w:] I. Kość, A. Murawska (red.), Pedagogika szkoły wyższej, nr 2, Szczecin 2010,

Rogalska-Marasińska A., Humanizm – dialog – tożsamość. Edukacja europejska na tle wyzwań globalnych, Łódź 2010,

Rogalska-Marasińska A., Kształcenie, dokształcanie i doskonalenie zawodowe nauczycieli wobec potrzeb edukacji do międzykulturowego zrozumienia, Bielsko-Biała 2013, s. 163 – 180,

Suchodolski B., Wychowanie mimo wszystko, Warszawa 1990,

Szempruch J., Pedeutologia. Studium teoretyczno-praktyczne, Kraków 2013,

Tuohy D., Dusza szkoły. O tym, co sprzyja zmianie i rozwojowi, Warszawa 2002,

Walker D.F., Soltis J.F., Program i cele kształcenia, Warszawa 2000.


brak


Data: ……05.02.2014 r.……….. Podpis: Aneta Rogalska-Marasińska

Nazwa przedmiotu Pedagogika pierwszych etapów edukacyjnych Punkty ECTS 2Forma zajęć/ Liczba godzin

wykłady 30

Sylabusy dla I roku


Dr hab. Monika Wiśniewska-Kin


Dr hab. Monika Wiśniewska-Kin


W ramach przedmiotu Pedagogika pierwszych etapów edukacyjnych celem nadrzędnym jest: przekazanie wiedzy i rozwijanie umiejętności z zakresu wychowania językowego,

któremu podporządkowane są trzy bloki treści: początkowa nauka czytania i pisania, kształcenie językowe, kształcenie kulturowo-literackie.

nabycie umiejętności analizy podstawy programowej, programów i podręczników przeznaczonych dla wczesnej edukacji oraz przykładowych rozwiązań metodycznych w zakresie wczesnej edukacji polonistycznej dziecka.

uświadomienie znaczenia czytania i pisania, umiejętności porozumiewania się, samodzielności poznawczo-wartościującej i decyzyjnej, zwłaszcza w obszarach otaczającej i dziedziczonej kultury.

Wymagania wstępne

Brak

Efekty kształcenia

Wiedza Student:e. 1: ma podstawową wiedzę o miejscu i znaczeniu nauk humanistycznych i społecznych w systemie nauk, ich relacjach do innych nauk oraz ich specyfice przedmiotowej i metodologicznej L1A_W01e. 2: zna wybrane strategie i metody organizowania procesu nauczania L1A W02e. 3: ma elementarną wiedzę o metodyce wykonywania typowych zadań, normach, procedurach stosowanych w obszarze polonistycznych działań edukacyjnych L1A W03

Umiejętności Student:e. 4: posiada umiejętność merytorycznego argumentowania z wykorzystaniem poglądów innych oraz formułowania wniosków L1A_U01e. 5: potrafi ocenić przydatność typowych metod, procedur i dobrych praktyk do realizacji zadań związanych ze sferą polonistycznych działań edukacyjnych L1A U02e. 6: umie samodzielnie zdobywać wiedzę i rozwijać umiejętności badawcze, kierując się wskazówkami opiekuna naukowego L1A_U03


Student:e. 7: rozumie konieczność samodoskonalenia wynikającą z faktu ciągłego rozwoju nauk humanistycznych, społecznych i medycznych L1A_K01e. 8: odpowiedzialnie przygotowuje się do swojej pracy, projektuje i wykonuje polonistyczne działania edukacyjne w ramach trzech obszarów: początkowej nauki czytania i pisania, kształcenia językowego oraz kształcenia kulturowo-literackiego L1A K02e. 9: ma przekonanie o wadze zachowania się w sposób profesjonalny, refleksji na tematy etyczne i przestrzegania zasad etyki zawodowej L1A K03

Treści kształcenia 1. Zmiany w polskiej edukacji początkowej. Sześciolatki w szkole oraz państwowy podręcznik – tematy kontrowersyjne.

2. Wychowanie językowe w obszarze początkowej nauki czytania i pisania, kształcenia językowego i kształcenia kulturowo-literackiego.

3. 4.Wprowadzenie do początkowej nauki czytania i pisania metodą glottodydaktyki.

5. Nauka czytania techniką „ślizgania się z głoski na głoskę”.6. Ortografia w edukacji wczesnoszkolnej. Konstruowanie reguły ortograficznej.7. Programy kształcenia i podręczniki szkolne jako nośnik obrazu świata.8. Tworzenie warunków dla rozwojowej zmiany poznawczej dziecka

Sylabusy dla I roku

i konstruowania wiedzy w obszarze pojęć wolicjonalnych i mentalnych.9. Wyzwalanie i inicjowanie umiejętności metaforyzacyjnych dzieci.10. Książka obrazkowa dla dzieci w młodszym wieku szkolnym.11. 12. „Oswajanie ze sztuką słowa” we wczesnej edukacji (w kręgu poezji

i prozy)13. Baśń z perspektywy szkolnej i przedszkolnej.14. Edukacja polonistyczna dzieci w młodszym wieku szkolnym na rozdrożach.15. Omówienie prac zaliczeniowych


1. Obecność i aktywność na wykładach – ocena dobra lub dostateczna w przypadku trzech nieobecności.

2. Przygotowanie eseju na temat: Obowiązkowy, darmowy i państwowy podręcznik we wczesnej edukacji. Esej sprawdza efekty kształcenia: L1A W01; L1A U 03; L1A K01.

Metody dydaktyczne

Wykład konwersatoryjny połączony z bezpośrednią aktywnością samych słuchaczy, skierowaną na rozwiązanie problemów teoretycznych lub praktycznych. Największą jego wartością jest postawienie na tej samej płaszczyźnie mistrza i ucznia oraz zapewnienie udziału studentów poszukiwaniu odpowiedzi, dochodzeniu do prawdy i bronieniu własnego stanowiska. Wykład ten jest swoistym dialogiem pomiędzy wykładowcą a słuchaczami, którzy poprzez działanie dochodzą do rozwiązania problemu. Nazwa wykładu pochodzi od łac. conversari - obcować.

Literatura Literatura podstawowa1. Pedagogika wczesnoszkolna – dyskursy problemy rozwiązania, red. D. Klus-

Stańska, M. Szczepska-Pustkowska, Warszawa 2009.2. Pedagogika wczesnej edukacji – dyskursy, problemy, otwarcia, red. D. Klus-

Stańska, D. Bronk, A. Malenda, Warszawa 2011.3. D. Klus-Stańska, Konstruowanie wiedzy w szkole, Olsztyn 2002.4. B. Rocławski, Nauka czytania i pisania, Gdańsk 1998.5. M. Wisniewska-Kin, „Chcieć, pragnąć, myśleć, wiedzieć” – rozumienie pojęć

przez dzieci, Kraków 2007.6. M. Wisniewska-Kin, „Miłość jest jak wiatrak” czyli o poznawczej naturze

metafor dziecięcych, Łódź 2009.7. M. Wisniewska-Kin, Dominacja a wyzwolenie. Wczesnoszkolny dyskurs

podręcznikowy i dziecięcy, Łódź 2013.8. Wychowanie przez świat fikcyjny dla świata rzeczywistego, red. E.

Rodziewicz, M. Cackowskiej, Gdańsk 2011.9. W. Żuchowska, Oswajanie ze sztuką słowa. Początki edukacji literackiej,

Warszawa 1992.10. D. Klus-Stańska, M. Nowicka, Sensy i bezsensy edukacji wczesnoszkolnej,

Warszawa 2005.Literatura uzupełniająca

1. Sześciolatki do szkół – fakty, polemiki, emocje, „Problemy Wczesnej Edukacji” 2009, numer specjalny

2. M. Dudzikowa, Mit o szkole jako miejscu wszechstronnego rozwoju, Kraków 2004.


Brak


Sylabusy dla I roku

Data:13.02.2014 r. Podpis: ……………………………..

Nazwa przedmiotu

Zaburzenia komunikacji językowej - dyslalia Punkty ECTS

4


Wykład i ćwiczenia konwersatoryjne

15+15






Celem kursu jest zapoznanie studentów z podstawami teoretycznymi dotyczącymi postępowania w przypadku dyslalii. Podczas zajęć studenci poznają różne definicje dyslalii, rozmaite typologie zaburzeń realizacji fonemów, a także metody stosowane podczas usprawniania realizacji fonemów. Istotne jest także kształtowanie umiejętności określania relacji pomiędzy objawami zaburzeń realizacji fonemów a biologicznymi czynnikami warunkującymi powstawanie wady wymowy.

Wymagania wstępne



e1. zna różne definicje dyslalii,e2. ma wiedzę dotyczącą różnych typologii dyslalii,e3. zna etapy postępowania logopedycznego w przypadku dyslalii,e4. ma podstawową wiedzę na temat czynników warunkujących rozwój systemu fonetyczno-fnologicznego;

Umiejętności Student:e5. student potrafi posługiwać się podstawowymi terminami związanymi z dyslalią,e6. posiada umiejętności rozpoznawania różnych wad wymowy,e7. potrafi zaprojektować terapię logopedyczną dotyczącą usprawniania realizacji fonemów;



Treści kształcenia a) wykład

1. Dyslalia w typologii zaburzeń mowy. Różne definicje dyslalii.2. Relacja fonem a głoska wadliwa. Przyczyny zaburzeń realizacji

fonemów.3. Etapy postępowania logopedycznego a typologie dyslalii.4. Karta badania logopedycznego.5. Opis zaburzeń realizacji fonemów jako pierwszy etap

postępowania logopedycznego.6. Krytyczne ujęcie koncepcji J. Kani.7. Wybrane rodzaje dyslalii: ankyloglosyjna, zgryzowa,

funkcjonalna, słuchowa.8. Etapy terapii dyslalii.

Ćwiczenia

Sylabusy dla I roku

1. Praktyczne wykorzystanie wiedzy z fonetyki i fonologii do opisu zaburzeń realizacji fonemów: powtórzenie wiadomości z fonetyki i fonologii.

2. Różne typologie dyslalii i ich krytyczna ocena.3. Etapy postępowania w przypadku dyslalii. .4. Postępowanie logopedyczne w przypadku dyslalii

ankyloglosyjnej, zgryzowej, rozszczepowej, funkcjonalnej.5. Analiza przypadków.


Kartkówka za ćwiczeniach. Egzamin: test sprawdzający wiedzę dotyczącą: e1, e2, e3, 34.Aktywność na zajęciach.

Metody dydaktyczne


Literatura a) obowiązkowa18. Logopedia. Teoria zaburzeń mowy. Podręcznik akademicki. Red. S.

Grabias,. M. Kurkowski, Wydawnictwo UMCS. Lublin 201219. Styczek I., Logopedia. Warszawa 1980.20. Kaczmarek L., Nasze dziecko uczy się mowy. Warszawa 1980.21. Grabias S., Mowa i jej zaburzenia, Audiofonologia nr 10, 1997, s. 3-

20.22. Pluta-Wojciechowska D., Zaburzenia czynności prymarnych i

artykulacji. Podstawy postępowania logopedycznego. Bytom 2013.1. Antos D. Demel G. Styczek J.: Jak usuwać seplenienie i inne wady

wymowy. Warszawa 1978.2. Kania T.J.: Szkice logopedyczne. WSiP. Warszawa 1982.3. Styczek J. Badanie i kształtowanie słuchu fonematycznego. WSiP.

Warszawa 1982.4. Ostapiuk B, Logopedyczna ocena ruchomości języka. W: Logopedia

w teorii i praktyce. Red, M. Młynarska, T. Smereka, UW, 2005.5. Ostapiuk B.: Zaburzenia dźwiękowej realizacji fonemów języka

polskiego – propozycja terminów i klasyfikacji. „Audiofonologia” 1997 T. 10, s. 117-136.

6. Konopska L. Jakość wymowy u osób z wada zgryzu. Logopedia nr 31, 2001.

7. Pluta-Wojciechowska D. Połykanie jako jedna z niewerbalnych czynności zespołu ustno-twarzowego.” Logopedia” 2011, 38.

8. Pluta-Wojciechowska D., Zaburzenia mowy u osób z rozszczepem podniebienia. Badania-Teoria-Praktyka.

9. Pluta-Wojciechowska D. Czy logopeda wywołuje głoski? „Logopedia” 41, 2012.

10. Sołtys-Chmielowicz A. Klasyfikacje wad wymowy. W: Audiofonologia 1997, 10. LUB W: „Logopedia” T. 28.

11. Logopedia nr 37. Standardy postępowania w przypadku dyslalii, ankyloglosji, wady zgryzu, rozszczepów.


Sylabusy dla I roku


2. Mierzejewska H., Emiluta-Rozya D., Projekt zestawienia form zaburzeń mowy. „Audiofonologia” 1997. T. 10, s. 37-48.

3. Konopska L. Wady wymowy u osób z wadami zgryzu. Szczecin.



Brak


Data: 25.09.2013 r. Podpis: ……………………………..

Nazwa przedmiotu

ZABURZENIA PŁYNNOŚCI MÓWIENIA - JĄKANIE Punkty ECTS

4


wykład + konwersatorium 15+15


Dr hab. Tomasz Woźniak, prof. nadzw. UŁ




Cel zajęć to zapoznanie z metodologią pracy logopedycznej w zakresie zaburzeń płynności mówienia. Dotyczy to poznania teorii pochodzenia jąkania, rozwojowej niepłynności mówienia oraz giełkotu, zasad diagnozowania tych jednostek, a także form pracy terapeutycznej z osobami posiadającymi zaburzenia płynności mówienia.

Wymagania wstępne

zaliczenie wykładu i konwersatorium Teoria zaburzeń mowy

Efekty kształcenia

Wiedza Studenci:e1. znają terminologię związaną z zaburzeniami płynności mowy (L1A_W02, L1A_W11);e2. mają wiedzę praktyczną dotyczącą problematyki jąkania (L1P_W01, L1P_W04);

Sylabusy dla I roku

e3. znają metodologię oceny zaburzeń płynności mowy (L1A_W11, L1A_W15);e4. mają podstawową wiedzę o kierunkach rozwoju i najważniejszych nowych osiągnięciach w obszarze diagnozy i terapii zaburzeń płynności mówienia (L1A_W18);

Umiejętności Studenci:e5. student posiada umiejętności wykorzystania wiedzy z zakresu zaburzeń płynności mówienia w terapii logopedycznej, w tym głównie: umie dokonać diagnozy różnicowej między jąkaniem, giełkotem i rozwojową niepłynnością mówienia (L1P_U01, L1P_U04);e6. umie przeprowadzić terapię niepłynności mówienia z wykorzystaniem różnych metod (L1P_U01, L1P_U04);


Studenci :e7. potrafią wykazać się taktem w obcowaniu z pacjentem z zaburzeniami płynności mówienia (L1A_K06, L1A_K07),e8. rozumieją potrzebę ciągłego dokształcania się (L1A_K01, L1P_K01).


1. Pojęcie jąkania.2. Teorie pochodzenia jąkania.3. Problemy językowe, fizjologiczne, psychologiczne i społeczne osób

jąkających się.4. Pojęcie giełkotu i rozwojowej niepłynności mowy.5. Schemat diagnostyczny w przypadku zaburzeń płynności mowy.6. Procedura postępowania logopedycznego w przypadku jąkania.7. Diagnoza różnicowa zaburzeń płynności mowy.8. Podstawowe metody diagnostyczne w przypadku jąkania.9. Ocena płynności mówienia przy użyciu próby sylabowej.10. Ocena logofobii.11. Podział i charakterystyka metod terapii osób jąkających się.12. Programy terapii osób jąkających się.13. Terapia przy pomocy echokorektora i cyfrowego korektora mowy.14. Metody psychoterapii w terapii osób jąkających się.15. Farmakoterapia w terapii osób jąkających.16. Metody terapii giełkotu17. Zasady postępowania w przypadku rozwojowej niepłynności mówienia.


warunkiem zaliczenia przedmiotu jest aktywny udział w ćwiczeniach – 50%, egzamin pisemny – 50%. Sprawdzane są:e1, e3, e4, e5

Metody dydaktyczne

Wykład informacyjny, metoda ćwiczeniowa, oparta na wykorzystaniu różnych źródeł wiedzy

Literatura 1/ obowiązkowa: Tarkowski Z., Jąkanie wczesnodziecięce, Warszawa1992,Tarkowski Z., Jąkanie, Warszawa1999,Tarkowski Z., Smul M., Giełkot, Warszawa 1988,Woźniak T., Pojęcie jąkania a metodyka postępowania logopedycznego, /w:/ Opuscula Logopaedica, Lublin1993,Woźniak T., standardy postępowania logopedycznego jąkania i giełkotu), Logopedia 37, 2008, PTL2/ uzupełniająca: Adamczyk B., Metoda „Echo”, /w:/ Diagnoza i terapia zaburzeń mowy (red.) Gałkowski T., Tarkowski Z., Zaleski T., Lublin1993,Byrne R., Pomówmy o zacinaniu, Warszawa1989,Engiel Z., Próba opracowania systemu ćwiczeń logopedycznych w terapii

Sylabusy dla I roku

jąkania, „Zagadnienia Wychowawcze a Zdrowie Psychiczne” 6/76, 1,2,3/77,Kurkowski Z. M., Próba sylabowa do oceny niepłynności mówienia, Warszawa 2003.


brak


Data: 01.10.2013 r. Podpis: ……………………………..

Nazwa przedmiotu

Kształtowanie się i rozwój mowy dziecka Punkty ECTS

4








Celem kursu jest zapoznanie studentów z istotą rozwoju mowy określonego kolejnymi etapami pojawiającym się w ontogenezie w pewnym porządku, a także poznanie czynników rozwoju mowy. Podczas zajęć studenci poznają charakterystyczne cechy poszczególnych etapów rozwoju mowy oraz uczą się określać rozwojowe i nierozwojowe cechy mowy uwzględniając różne podsystemy języka.

Wymagania wstępne



e1.zna wybrane teorie nabywania mowy i języka (P_W01), e2.student rozumie podstawowe tezy Jacobsona o stadialności i

względnej chronologii rozwoju mowy dziecka (P_W01), e3.student wie, jakie są etapy rozwoju mowy dziecka w różnych

ujęciach i z uwzględnieniem różnych kryteriów (P_W01);

Umiejętności Student: e4.student umie posługiwać się terminologią logopedyczną dotyczącą

rozwoju mowy/języka dziecka (A_U01), e5. umie opisać rozwój systemu językowego dzieci: fonologicznego,

morfologicznego, syntaktycznego, leksykalno-semantycznego (A_U03), e6.potrafi opisać rozwój mowy dziecka w zakresie konwersacji

(A_U02, A_U03); e7. potrafi opisać rozwój mowy dziecka w zakresie narracji (A_U02,

A_U03);Kompetencje

społeczneStudent:

e8. student rozumie potrzebę ciągłego kształcenia się (L1A_K01, L1P_K01).

Sylabusy dla I roku

Treści kształcenia a) wykład 1. Rozwój jako proces zmian progresywnych. 2. Mechanizm rozwoju mowy – różne teorie. 4.Psychiczne, społeczne i biologiczne uwarunkowania rozwoju mowy dziecka. 5. Etapy rozwoju mowy. 6. Rozwój poszczególnych podsystemów języka w ontogenezie.b) konwersatoriumAnaliza tekstów dzieci z różnych faz rozwoju językowego pod kątem opanowywania poszczególnych podsystemów (dzieci w wieku od 12 miesięcy do 7 lat ), konwersacji i narracji.


Kartkówka na ćwiczeniach. Egzamin: test sprawdzający wiedzę i umiejętności dotyczący: e1, e2, e3, e4, e5,e6.Aktywność na zajęciach.

Metody dydaktyczne


Literatura a) obowiązkowa23. Styczek I., Logopedia. Warszawa 1980.24. Kaczmarek L., Nasze dziecko uczy się mowy. Warszawa 1980.25. Badania nad rozwojem języka dziecka. Wybór tekstów pod red. G.W. Shugar

i M. Smoczyńskiej, Warszawa 1980.26. A. Jurkowska, Ontogeneza mowy i myślenia, Warszawa 1975.27. L. Kaczmarek, Nasze dziecko uczy się mowy, Warszawa 1975.28. M. Kielar-Turska, Mowa dziecka. Słowo i tekst, Kraków 1989.29. P. Łobacz, Polska fonologia dziecięca, Warszawa 1996.30. G.W. Shugar, Dyskurs dziecięcy, Warszawa 199531. M. Zarębina, Język polski w rozwoju jednostki. Analiza tekstów dzieci.

Rozwój semantyczny. Kraków 1980.32. M. Żak-Święcicka, Charakterystyka składniowa wypowiedzi dzieci w wieku

przedszkolnym, Bydgoszcz 1993.33. Logopedia. Teoria zaburzeń mowy. Podręcznik akademicki. Red. S.

Grabias,. M. Kurkowski, Wydawnictwo UMCS. Lublin 2012



5. Pluta-Wojciechowska D., Zaburzenia czynności prymarnych i artykulacji. Podstawy postępowania logopedycznego. Bytom 2013.



Brak


Sylabusy dla I roku

Data: 10.02.2014 r. Podpis: ……………………………..

Nazwa przedmiotu

DYDAKTYKA POSTĘPOWANIA LOGOPEDYCZNEGO [1 i 2]

Punkty ECTS

6


wykład + konwersatorium 15+45




Dr hab. Tomasz Woźniak, prof. nadzw. UŁ, dr M. Kaźmierczak, mgr K. Bulewicz, mgr J. Wojczyk, mgr E. Zając, mgr K. Banach


Celem jest zaprezentowanie ogólnych zasad i przebiegu diagnozy oraz terapii logopedycznej. Dotyczy to deskrypcji i analizy zburzeń mowy oraz zasad programowania postepowania logopedycznego.

Wymagania wstępne

brak

Efekty kształcenia

Wiedza Studenci:e1. znają terminologię z zakresu metodyki terapii logopedycznej (L1A_W11),e2. rozumieją zasady i sposoby organizowania opieki logopedycznej (L1A_W08),e3. znają budowę konspektu zajęć logoterapeutycznych (L1P_W04),e4. znają różnorodne metody i techniki terapii mowy (L1A_W07);

Umiejętności Studenci:e5. potrafią diagnozować poszczególne zaburzenia mowy (L1A_U04),e6. potrafią projektować programy terapii zaburzeń mowy (L1P_U01,L1 P_U04),e7. poprawnie projektują konspekty zajęć logopedycznych (L1P_U05, L1A_U26),e8. potrafią prowadzić dokumentację przebiegu terapii logopedycznej (L1A_U26);


Studenci :e9. w twórczy sposób potrafią projektować zajęcia logopedyczne (L1A_K04, L1P_K04),e10. refleksyjnie analizują sytuację dziecka poddanego logoterapii, dostosowując jej program do jego indywidualnych potrzeb (L1A_K04, L1P_K04, L1A_K03, L1P_K03).


1. status logopedy w Polsce i organizacja jego pracy;2. badania przesiewowe dzieci w wieku przedszkolnym; zasady

posługiwania się Logopedycznym Testem Przesiewowym w badaniu dzieci w wieku szkolnym;

3. diagnoza logopedyczna – zasady i metody jej przeprowadzania;4. klasyfikacja i charakterystyka metod oraz technik logoterapii;5. kryteria wyboru metod i pomocy logopedycznych; postępowanie

logopedyczne w korygowaniu poszczególnych zaburzeń mowy – projektowanie programu indywidualnej terapii logopedycznej;

Sylabusy dla I roku

6. zasady współpracy z rodziną i innymi specjalistami;7. opracowywania konspektów zajęć logopedycznych.


warunkiem zaliczenia przedmiotu jest udział w wykładach – 20% i ćwiczeniach, przedstawienie diagnozy wykonanej samodzielnie przy pomocy Logopedycznego Testu Przesiewowego oraz konspektu zajęć terapeutycznych – 80%. Sprawdzane są:e1, e3, e5, e6, e7, e10

Metody dydaktyczne

Wykład informacyjny, metoda ćwiczeniowa, oparta na wykorzystaniu różnych źródeł wiedzy, metoda studium przypadku

Literatura Grabias S., Kurkowski Z. M. Woźniak T., Logopedyczny Test Przesiewowy dla dzieci w wieku szkolnym, Lublin 2002Grabias S., Kurkowski M. red. naukowa, Logopedia. Teoria zaburzeń mowy, Lublin 2012Janas–Kaszczyk J., Tarkowski Z., O metodologii logopedii. Wprowadzenie do badań nad teorią i metodą logopedii, Lublin 1991Sawa B., Uwarunkowania i konsekwencje psychologiczne zaburzeń mowy u dzieci, Warszawa 1991Minczakiewicz E., Mowa. Rozwój, zaburzenia, terapia, Kraków 1997.Styczek J., Logopedia, Warszawa 1997.Szustrowa T. Swobodne techniki diagnostyczne. Wywiad i obserwacja, Warszawa 1991,Skorek E. M., Oblicza wad wymowy, Warszawa 2001Styczek J., Logopedia, Warszawa 1997.


Zalecane ćwiczenia dykcji dla studentów w ramach samodoskonalenia się


Data: 01.10.2013 r. Podpis: ……………………………..

Nazwa przedmiotu

Wstęp do logopedii Punkty ECTS

1


Wykład 15


dr Renata Gliwa


dr Renata Gliwa


Zadaniem wykładu jest przybliżenie studentom celu i zakresu pracy logopedy i instytucji niosących pomoc logopedyczną

Wymagania wstępne

Brak

Sylabusy dla I roku

Efekty kształcenia

Wiedza Student:E1) ma podstawową wiedzę o metodyce wykonywania zadań, normach, procedurach i praktykach stosowanych w instytucjach związanych z korektywą logopedyczną/ prowadzących korektywę logopedyczną (L1P_W04)E2) zna terminologię związaną z zaburzeniami mowy i ich przyczynami, ma wiedzę w zakresie badań naukowych nad tymi zaburzeniami (L1A_W11);E3) ma podstawową wiedzę o celach, organizacji i funkcjonowaniu instytucji związanych z korektywą logopedyczną/ prowadzących korektywę logopedyczną oraz o prawnych uwarunkowaniach funkcjonowania tych instytucji (L1P_W03);E4) zna elementarną terminologię używaną w fonetyce, fonologii, stylistyce, psycholingwistyce, pedagogice, psychologii, audiologii, logopedii, psychiatrii, geriatrii, neurologii, pediatrii, ortodoncji, genetyce, embriologii i fizjologii człowieka (L1A_W02).

Umiejętności Student:E5) potrafi w podstawowym zakresie stosować przepisy prawa odnoszącego się do instytucji związanych z działalnością logopedyczną, korektywy mowy, instytucji związanych z działalnością psychologiczno-pedagogiczną (L1P_U02);E6) potrafi porozumiewać się z wykorzystaniem różnych kanałów i technik komunikacyjnych ze specjalistami m.in. z dziedziny psychologii, pedagogiki, ortodoncji, psychiatrii, neurologii (L1P_U06).


Student:E7) prawidłowo identyfikuje i rozstrzyga dylematy związane z wykonywaniem zawodu, a w razie potrzeby wie, kiedy zwrócić się do ekspertów (L1A_K03);E8) wie, że należy przestrzegać tajemnicy i poszanowania intymności i wszelkich praw pacjenta (L1A_K07).

Sylabusy dla I roku


1. Przedmiot i zadania logopedii (wg: L. Kaczmarka, I. Styczek, G. Jastrzębowskiej, G. Demel, S. Grabiasa)2. Rozwój logopedii w Polsce.3. Współczesna opieka logopedyczna.4. Komunikacja językowa: definicja mowy wg współczesnych teorii lingwistycznych; składniki mowy (wg S. Grabiasa); kompetencje i sprawności językowe (wg S. Grabiasa); mechanizm nadawania i odbioru mowy.5. Zaburzenia komunikacji językowej – podstawowe pojęcia: zaburzenia języka, zaburzenia mowy, błąd językowy, wada mowy, wada wymowy, błąd wymowy, przejęzyczenie.6. Klasyfikacje zaburzeń mowy; międzynarodowe klasyfikacje zaburzeń mowy; propozycje Międzynarodowego Towarzystwa Logopedów i Foniatrów odnośnie nazewnictwa zaburzeń mowy.7. Zaburzenia komunikacji językowej — definicje, przyczyny, kryteria klasyfikacji, stan mowy, metody postępowania logopedycznego w przypadku danego zaburzenia – elementy terapii logopedycznej.


Test zaliczeniowy (sprawdzane będą następujące efekty kształcenia: E2, E3, E4, E5)

Metody dydaktyczne

Wykład informacyjny (konwencjonalny)Wykład problemowy

Literatura Literatura podstawowa:Błachnio Krystyna, Vademecum logopedyczne, Poznań; 2010Gałkowski Tadeusz, Jastrzębowska Grażyna, Elzbieta Szeląg, Podstawy neurologopedii, Opole, 2005;Gunia Grażyna, Viktor Lechta, Wprowadzenie do logopedii, Kraków, 2011;Logopedia. Pytania i odpowiedzi. red. T. Gałkowski i G. Jastrzębowsaka, Opole, 2003; Styczek I., Logopedia, Warszawa, 1980 Typologie zaburzeń słuchu, głosu i komunikacji językowej, Logopedia 2000 nr 28Zaburzenia mowy. Mowa-Teoria-Praktyka, red. S. Grabias, Lublin, 1999

Literatura uzupełniającaRodak H., Terapia dziecka z wadą wymowy, Warszawa, 1997;Demel Genowefa, Minimum logopedyczne nauczyciela przedszkola, Warszawa, 1998;Grabias Stanisław, Zaburzenia mowy, Lublin, 2001;Młynarska Małgorzata, Smerek Tomasz, Logopedia teoria i praktyka, Wrocław, 2005.



Sylabusy dla I roku


Data: ………………………….. Podpis: ……………………………..

Nazwa przedmiotu Nietypowe zaburzenia rozwoju języka (SLI) Punkty ECTS 2Forma zajęć/ Liczba godzin

Wykład 30 godzin


Dr n.hum. Magdalena Olempska-Wysocka




Celem zajęć jest zapoznanie studentów z przyczynami, kryteriami, objawami specyficznych zaburzeń języka. Przedstawienie możliwości językowych i komunikacyjnych dzieci z SLI. Studenci będą mieli możliwość poznać podstawowe kryteria diagnostyczne, kroki postępowania logopedycznego w przypadku dzieci z SLI a także charakter pracy dzieci z SLI.

Wymagania wstępne

Zaliczenie wykładu i konwersatorium z przedmiotów: Teoria zaburzeń mowy, Kształtowanie się i rozwój mowy dziecka.

Efekty kształcenia

Wiedza Student:e1. zna ustalenia terminologiczne związane ze specyficznymi

zaburzeniami języka (A_W02),e2. zna mechanizmy powstawania specyficznych zaburzeń języka

(A_W03, P_W02),e3. zna konsekwencje rozwojowych zaburzeń językowych dla rozwoju i

edukacji dziecka (A_W08),e4. zna podstawowe metody przeprowadzania diagnozy i terapii zaburzeń

w rozwoju mowy i języka (P_W04).

Umiejętności Student:e5. potrafi dokonać diagnozy różnicowej u dzieci przejawiających

zaburzenia w rozwoju mowy i języka (A_U02),e6. potrafi zaplanować i przeprowadzić terapię logopedyczną dzieci

przejawiających zaburzenia w rozwoju mowy i języka (P_U01, P_U04),

e7. potrafi identyfikować psychospołeczne konsekwencje rozwojowych zaburzeń mowy i języka (P_U08)


Student:e8. rozumie konieczność samodoskonalenia (A_K01, P_K01)e9. potrafi uzupełniać i doskonalić nabytą wiedzę i umiejętności (P_K06)

Treści kształcenia 1. Zaburzenia, zakłócenia a norma rozwoju mowy i języka u dzieci. Zaburzenia rozwoju mowy i języka w klasyfikacji DSM–IV i ICD-10. Problemy terminologiczne i definicyjne zaburzeń rozwoju mowy i języka.

2. Opóźnienie rozwoju mowy – przyczyny, rodzaje, charakterystyka,

Sylabusy dla I roku

diagnostyka, terapia.3. Typy niedokształcenia mowy pochodzenia korowego, diagnostyka

różnicowa.4. Profilaktyka dzieci zagrożonych zaburzeniami językowymi.5. SLI – ustalenia terminologiczne (definicje, kryteria diagnozy

różnicowej, objawy)6. Patomechanizm specyficznego zaburzenia językowego; Wpływ

czynników środowiskowych i biologicznych na rozwój (teorie : Lingwistyczne, Poznawcze, Mieszane)

7. Współzależność rozwoju mowy i innych funkcji poznawczych u dzieci z SLI

8. Rola teorii umysłu w kształtowaniu się kompetencji komunikacyjnej dzieci z SLI

9. Konsekwencje rozwojowych zaburzeń językowych dla rozwoju i edukacji dziecka /psychospołeczne konsekwencje/

10. Funkcjonowanie społeczne dzieci z SLI11. Kompetencje pragmatyczne dzieci z SLI /SLI a dysleksja/12. Diagnoza i terapia SLI – kryteria diagnostyczne, problematyka

diagnozy różnicowej, wczesne rozpoznawanie SLI u dzieci.


Zaliczenie pisemne – test sprawdzający wiedzę i umiejętności oceniany w skali 2-5. Sprawdzane są: e1, e2, e3, e4,e5, e6, e7, e8.

Metody dydaktyczne

Wykład konwersatoryjny

Literatura Literatura podstawowa• T. Gałkowski, G. Jastrzębowska [red.], Logopedia – pytania i

odpowiedzi. Podręcznik Akademicki, T. 1 i 2, Wyd. Uniwersytetu Opolskiego 2003; - rozdział 1.2, 1.3, 2.1,

• Gałkowski T., Szeląg E., Jastrzębowska G. [red.] (2005), Podstawy neurologopedii. Podręcznik akademicki – rozdziały: 3.1, 3.2, 3.3

• Czaplewska E. (2012), Rozumienie pragmatycznych aspektów wypowiedzi przez dzieci ze specyficznym zaburzeniem językowym SLI; Wyd. Harmonia – rozdz. 3,4

• Krasowicz-Kupis Grażyna (2012), SLI i inne zaburzenia językowe, wyd. GWP, Sopot

• U. Parol, Dziecko z niedokształceniem mowy. Diagnoza i terapia, Warszawa 1985;

• L.B. Leonard, SLI – Specyficzne zaburzenia rozwoju językowego, Gdańsk 2006;

Literatura uzupełniająca Michalik M., Siudak A. (red.) (2010), Zagadnienia mowy i myślenia.

Nowa logopedia, Tom I; Wyd. Collegium Columbinum Kraków Milewski S., Kaczorowska-Bray (red.) (2012), Logopedia. Wybrane

aspekty historii, teorii i praktyki, Wyd. Harmonia Universalis Przybysz-Piwko M. (red.) (2002), Metody wspomagające rozwój

mowy w różnych jego opóźnieniach. Wyd. DIG, Warszawa



Sylabusy dla I roku

Data: ………………………….. Podpis: ……………………………..

Nazwa przedmiotu Trudności w czytaniu i pisaniu Punkty ECTS 4Forma zajęć/ Liczba godzin

Wykład/15 godz. Ćwiczenia konwersatoryjne/15 godz.


dr Agnieszka Królak


dr Agnieszka Królak


Podczas zajęć słuchacze zostaną zapoznani z problematyką przyczyn oraz objawów zaburzeń trudności w czytaniu i pisaniu. Słuchacze poznają ponadto techniki diagnozy oraz terapii korekcyjno-kompensacyjnej osób z trudnościami w czytaniu i pisaniu. Poznają również sposoby usprawniania funkcji percepcyjno-motorycznych oraz językowych u dzieci w wieku przedszkolnym jako formę profilaktyki trudności w czytaniu i pisaniu.

Wymagania wstępne

Wiedza z zakresu prowadzenia terapii logopedycznej (zasady prowadzenia terapii, sposoby usprawniania funkcji językowych i motorycznych).

Efekty kształcenia

Wiedza Student:e1. zna elementarną terminologię związaną z trudnościami w czytaniu i pisaniu (L1A_W02, L1A_W11),e2. rozpoznaje symptomy zaburzeń w czytaniu i pisaniu (L1A_W18),e3. wyjaśnia etiologiczne podłoże trudności w czytaniu i pisaniu (L1A_W08, L1A_W11, L1A_W18),e4. ma podstawową wiedzę o kierunkach rozwoju i najważniejszych nowych osiągnięciach w obszarze badań nad dysleksją rozwojową (L1A_W03);

Umiejętności Student:e5. potrafi przeprowadzić diagnozę logopedyczną pacjenta z zaburzeniami/symptomami zaburzeń w czytaniu i pisaniu (L1A_U24),e6. potrafi stworzyć plan terapii logopedycznej dla osób z dysleksją rozwojową (L1A_U11, L1P_U04)e7. potrafi zaplanować i poprowadzić zajęcia terapeutyczne dla osób z trudnościami w czytaniu i pisaniu (L1A_U11, L1P_U01, L1P_U04),e8. posiada umiejętności manualne, ruchowe, techniczne, pozwalające na zajęcia z dziećmi w ramach profilaktyki dysleksji rozwojowej (stymulowanie rozwoju psychoruchowego i językowego) (L1A_U25);


Student:e10. rozumie konieczność samodoskonalenia wynikającą z faktu ciągłego rozwoju nauk humanistycznych, społecznych i medycznych (L1A_K01, L1P_K01),e11. potrafi stawiać dobro pacjenta na pierwszym miejscu, okazać szacunek i zrozumienie wobec pacjenta (L1A_K06);e12. potrafi uzupełniać i doskonalić nabytą wiedzę i umiejętności (L1P_K06).

Treści kształcenia 1. Czytanie i pisanie jako formy porozumiewania się językowego oraz wyższe czynności psychiczne.2. Klasyfikacja specyficznych i niespecyficznych trudności w czytaniu i pisaniu.3. Przyczyny i objawy trudności w czytaniu i pisaniu.4. Techniki diagnostyczne w badaniu osób z zaburzeniami w czytaniu i

Sylabusy dla I roku

pisaniu.5. Badanie logopedyczne osób z trudnościami w czytaniu i pisaniu (ocena stopnia umiejętności czytania i pisania, ocena funkcji słuchowych, funkcji wzrokowych, ocena koncentracji uwagi i pamięci).6. Sposoby usprawniania zaburzonych funkcji percepcyjno-motorycznych i językowych osób z dysleksją rozwojową.7. Rozwijanie funkcji percepcyjno-motorycznych oraz językowych u dzieci w wieku przedszkolnym jako profilaktyka trudności w czytaniu i pisaniu.8. Formułowanie opinii logopedycznej na podstawie przeprowadzonego badania osoby z trudnościami w czytaniu i pisaniu.9. Opracowanie ramowego programu terapii logopedycznej oraz wskazań do postępowania dydaktyczno-wychowawczego w przypadkach trudności w czytaniu i pisaniu.10. Schemat jednostki metodycznej zajęć korekcyjno-kompensacyjnych.


Przedmiot kończy się egzaminem (sprawdzane będą: e1., e2., e3., e5., e6., e7.): - wykład - test sprawdzający wiedzę i umiejętności, oceniany w skali 2-5; sprawdzane tu są: e1., e2., e3., e5.;- ćwiczenia konwersatoryjne – opracowanie ramowego programu terapii logopedycznej konkretnego pacjenta z zaburzeniami w czytaniu i pisaniu oraz zaprojektowanie kilku ćwiczeń (3-4 ćwiczenia), stymulujących określoną zaburzoną funkcję percepcyjno-motoryczną lub językową;sprawdzane tu są: e6., e7.

Metody dydaktyczne

Wykład: wykład informacyjny, wykład konwersatoryjny, dyskusja.Ćwiczenia konwersatoryjne: objaśnienie, wyjaśnienie, dyskusja, burza mózgów, analiza przypadku.

Literatura Literatura podstawowa1. Bogdanowicz M. Specyficzne trudności w czytaniu i pisaniu – dysleksja rozwojowa. [w:] Logopedia: pytania i odpowiedzi. Podręcznik akademicki. pod red. T.Gałkowskiego i G.Jastrzębowskiej. Opole 1999 r.2. Krasowicz-Kupis G. Język, czytanie i dysleksja. Lublin 2001 r.3. Brejnak W. Dysleksja. Warszawa 2003 r.4. Bogdanowicz M. Ryzyko dysleksji: problem i diagnozowanie. Gdańsk 2002

r.5. Skibińska H. Praca korekcyjno-kompensacyjna z dziećmi z trudnościami w pisaniu i czytaniu. Bydgoszcz 1996 r.6. Biologiczne uwarunkowania rozwoju i zaburzeń mowy. Monografia wieloautorska pod red. M.Michalika. Kraków 2011 r.Literatura uzupełniająca7. Bogdanowicz M. Psychologia kliniczna dziecka w wieku przedszkolnym. Warszawa 1985 r.8. Bogdanowicz M., Bućko A., Czabaj R. Modelowy system profilaktyki i pomocy psychologiczno-pedagogicznej uczniom z dysleksją. Gdynia 2008 r.9. Spionek H. Zaburzenia rozwoju uczniów a niepowodzenia szkolne. Warszawa 1985 r.10. Frydrychowicz A., Koźniewska E., Matuszewski A., Zwierzyńska E. Skala Gotowości Szkolnej. Podręcznik. Warszawa 2006 r.11. Styczek I. Badanie i kształtowanie słuchu fonematycznego. Warszawa 1982 r.12. Frostig M. Program rozwijający percepcję wzrokową. Wzory i obrazki. Warszawa 2011 r.13. Wilgocka-Okoń B. Gotowość szkolna dzieci sześcioletnich. Warszawa 2003 r.14. Bąbka A. Diagnoza rozwoju ucznia rozpoczynającego edukację szkolną. Częstochowa 2004 r.

Sylabusy dla I roku


brak


Data: ………………………….. Podpis: ……………………………..

Nazwa przedmiotu Alternatywne sposoby porozumiewania się Punkty ECTS 2Forma zajęć/ Liczba godzin

konwersatorium 15






Studenci poznają podstawy teoretyczne wspomagających i alternatywnych metod komunikacji, wybrane metody, systemy znaków graficznych, manualnych i przestrzenno-dotykowych. Zostają zapoznani ze specyfiką wprowadzania komunikacji alternatywnej i wspomagającej w poszczególnych grupach użytkowników

Wymagania wstępne

brak

Efekty kształcenia

Wiedza Student:e1. Zna elementarną terminologię dotyczącą podstawowych pojęć,

terminologii, podziałów alternatywnej i wspomagającej komunikacji oraz potrafi zastosować ją w praktyce (A_W02, P_W01),

e2. Ma podstawową wiedzę dotyczącą diagnozy funkcjonalnej, oceny kompetencji komunikacyjnych użytkowników AAC (A_W04, P_W04),

e3. Zna poszczególne systemy znaków, metody komunikacji alternatywnej; zna zasady tworzenia indywidualnego systemu komunikacji (A_W05),

Umiejętności Student:e4.Potrafi posługiwać się programami informatycznymi przy

konstruowaniu pomocy komunikacyjnych (P_U01),e5. Potrafi ocenić przydatność i celowość stosowania metod komunikacji

alternatywnej i wspomagającej (P_U04, P_U05),e6. Potrafi wykorzystać wiedzę psychologiczną i pedagogiczną przy

wyborze indywidualnego systemu komunikacji, posiada umiejętność rozumienia i analizowania danych z diagnozy (A_U11, P_U09),

e7. Potrafi porozumiewać się z wykorzystaniem podstaw poszczególnych metod komunikacji alternatywnej i wspomagającej (P_U06),


Student:e8. rozumie konieczność samodoskonalenia (A_K01, P_K01)e9. potrafi uzupełniać i doskonalić nabytą wiedzę i umiejętności (P_K06)

Sylabusy dla I roku

Treści kształcenia 1. Pojęcie alternatywnej i wspomagającej komunikacji (AAC), idea wprowadzania komunikacji.

2. Charakterystyka użytkowników AAC; specyfika wprowadzania komunikacji niewerbalnej w poszczególnych grupach użytkowników.

3. Systemy znaków manualnych, graficznych i przestrzenno-dotykowych; praktyczne zastosowanie wybranych metod; charakterystyka systemów AAC.

4. Pomoce dydaktyczne.5. Diagnoza funkcjonalna, ocena kompetencji komunikacyjnych.6. Zasady wyboru systemu AAC, metodyka wprowadzania znaków; zasady

tworzenia indywidualnego systemu komunikacji.


Test sprawdzający poziom wiadomości studentów (sprawdzający: e1, e2, e3), przygotowanie wybranej pomocy do komunikacji np. tablica komunikacyjna, piktogramy, fotogramy (sprawdzający: e4, e5, e6, e7); aktywny udział w zajęciach, uczestniczenie w zadaniach problemowych przygotowanych przez prowadzącego zajęcia (sprawdzający: e5, e6, e7).

Metody dydaktyczne

Ćwiczeniowa, projektu, studium przypadku

Literatura Literatura podstawowa1. Błeszyński J. (red.) (2008), Alternatywne i wspomagające metody

komunikacji, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków2. Piszczek M. (red.) (1997), Metody komunikacji alternatywnej w pracy

z osobami niepełnosprawnymi.3. Tetzchner S., Martinsen H. (2002), Wprowadzenie do

wspomagających i alternatywnych sposobów porozumiewania się, Stowarzyszenie „Mówić bez Słów”, Warszawa

Literatura uzupełniająca4. Baran J., Mkruta A. (red.) (2007), Umiejętności komunikacyjne osób z

niepełnosprawnością. Teoria, diagnoza, wspomaganie. Wydawnictwo Naukowe Akademii Pedagogicznej, Kraków

5. Dykcik W., Twardowski A. (red.) (2004), Wspomaganie rozwoju i rehabilitacja dzieci z genetycznie uwarunkowanymi zespołami zaburzeń, Wydawnictwo Naukowe PTP, Poznań

6. Gałkowski T., Szeląg E., Jastrzębowska G. (red.) (2005), Podstawy neurologopedii, Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego

7. Grabias S. (red.)`(2001), Zaburzenia mowy, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin

8. Przybysz-Piwkowa M. (red.) (2002), Metody wspomagające rozwój mowy w różnych jego opóźnieniach, Wydawnictwo DiG, Warszawa

9. Smyczek A. (2000), Wspomagające sposoby porozumiewania się, Warszawa



Data: ………………………….. Podpis: ……………………………..

Sylabusy dla I roku

Nazwa przedmiotu ZABURZENIA KOMUNIKACJI JĘZYKOWEJ – AFAZJA, OLIGOFAZJA

Punkty ECTS 6


wykład + konwersatorium 30 + 30




Dr hab. Tomasz Woźniak, prof. nadzw. UŁ, dr R. Gliwa


Celem jest zaprezentowanie etiologii, typologii, diagnozy i terapii afazji, a także wprowadzenie studentów w problematykę oligofazji. W tym wypadku chodzi o wskazanie przyczyn, diagnozy i terapii oligofazji, przedstawienie możliwości językowych i komunikacyjnych osób w różnych stopniach upośledzenia umysłowego.

Wymagania wstępne

zaliczenie wykładu i konwersatorium Teoria zaburzeń mowy

Efekty kształcenia

Wiedza Studenci:e1. znają terminologię z zakresu neuroanatomii klinicznej ( L1A_W02),e2. rozumieją pojęcie afazji oraz rozróżniają jej typy (L1P_01),e3. klasyfikują zasady organizacji terapii logopedycznej przy różnych typach afazji (L1P_W04);e4. znają terminologię związaną z oligofazją (L1A_W02),e5. posiadają wiedzę dotyczącą diagnozy i terapii logopedycznej osób z niepełnosprawnością intelektualną (L1P_W04);e6. wiedzą jakie są zasady programowania terapii podczas pracy z z oligofazją (L1P_W04);

Umiejętności Studenci:e7. potrafią rozpoznać typy zaburzeń afatycznych na podstawie objawów oraz informacji o rodzaju uszkodzeń mózgu (L1A_U11),e8. umieją zaprojektować program terapii logopedycznej pacjenta z określonym typem afazji (L1P_U01, L1P_U04);e9. potrafią wykonać diagnozę logopedyczną oligofazji (L1A_U02);e10. umieją zaplanować i prowadzić terapię logopedyczną u osób z niepełnosprawnością intelektualną (L1P_U01, L1P_U04);


Studenci :e11. potrafią wykazać się taktem w obcowaniu z pacjentem z afazją i oligofazją (L1A_K06, L1A_K07),e12. rozumieją konieczność pogłębiania swojej wiedzy z zakresu psychologii (L1A_K01, L1P_K01),e13. wyjaśniają zachowania pacjentów z niepełnosprawnością intelektualną (L1A_K06, L1P_03).

Treści kształcenia 1. Podstawy neuroanatomii klinicznej;2. klasyfikacja zaburzeń afatycznych;3. językowe symptomy uszkodzeń mózgu;4. charakterystyka metod diagnozy i terapii afazji;5. kryteria doboru metod oraz pomocy logopedycznych, strategie postępowania logopedycznego w poszczególnych typach afazji;

Sylabusy dla I roku

6. zaburzenia współwystępujące z afazją;7. specyfika afazji dziecięcej.8. Charakterystyka osób z niepełnosprawnością intelektualną, jej przyczyny i klasyfikacja9. Niepełnosprawność intelektualna a zaburzenia mowy.10. Rozwój mowy u osób z niepełnosprawnością intelektualną.11. Charakterystyka mowy osób z oligofazją.12. Terapia logopedyczna osób z oligofazją.13. Metody wspomagające terapię logopedyczną osób z niepełnosprawnością intelektualną.


warunkiem zaliczenia przedmiotu jest aktywny udział w ćwiczeniach, zdanie kolokwiów cząstkowych i uzyskanie oceny końcowej będącej ich średnią (konwersatorium) – 50%, egzamin pisemny – 50%. Sprawdzane są:e1, e2, e4, e5, e7, e9

Metody dydaktyczne

Wykład informacyjny, ćwiczeniowa, oparta na wykorzystaniu różnych źródeł wiedzy

Literatura Literatura podstawowa1. J. Panasiuk, Afazja a interakcja. Tekst – metaTekst – konTekst, Lublin

2012, Wydawnictwo UMCS.2. E. M. Szepietowska, Badanie neuropsychologiczne. Procedura i opis,

Lublin 2000, Wydawnictwo UMCS3. K. Walsh, Neuropsychologia kliniczna, Warszawa 1998, PWN

(wybrane zagadnienia)4. J. Błeszyński, K. Kaczorowska-Bray, red. nauk. Diagnoza i terapia

logopedyczna osób z niepełnosprawnością intelektualną : teoretyczne determinanty problemu. Gdańsk 2012, Harmonia Universalis

5. J. Szumska, Metody rehabilitacji afazji, Warszawa 1980

Literatura uzupełniająca:1. J. Panasiuk, Neurobiologiczne podstawy mowy, w: Biologiczne

podstawy logopedii, T. Milewski red. nauk., Gdańsk 2014, Harmonia Universalis

2. S. Grabias, M. Kurkowski, Logopedia. Teoria zaburzeń mowy, Lublin 2012, Wydawnictwo UMCS (wybrane zagadnienia)

3. Logopedia t. 37, 2008, (Standardy postepowania logopedycznego), Polskie Towarzystwo Logopedyczne (wybrane zagadnienia)

4. E. Minczakiewicz Jak pomóc w rozwoju dziecka z zespołem Downa. Poradnik dla rodziców i wychowawców, Kraków 2001,


Dopuszcza się różnice w liczbie kolokwiów cząstkowych sprawdzających efekty kształcenia w ramach konwersatoriów


Data: 10.02.2014 r. Podpis: ……………………………..

Nazwa przedmiotu Wprowadzenie do surdologopedii Punkty ECTS 2Forma zajęć/ Liczba godzin

Wykład 30 godzin

Sylabusy dla I roku






Celem zajęć jest zapoznanie studentów z teoretycznymi podstawami surdologopedii. Studenci będą mieli możliwość poznać medyczne, psychologiczne, pedagogiczne i logopedyczne aspekty uszkodzenia słuchu. Przedstawione zostaną podstawowe typologie związane z uszkodzeniem słuchu w kontekście rozwoju mowy, kompetencji językowej i komunikacyjnej. Omówione zostaną wybrane koncepcje i metody wychowania słuchowego. Zaprezentowane zostaną także standardy postępowania w przypadku diagnozy i terapii surdologopedycznej.

Wymagania wstępne

brak

Efekty kształcenia

Wiedza Student:e1. Zna elementarną terminologię z zakresu surdologopedii (A_W02),e2. Zna podstawowe metody rehabilitacji (w tym koncepcje i metody

wychowania słuchowego), podłoże poznawcze, specyfikę rozwoju poznawczego dziecka z uszkodzonym słuchem (A_W08, P_W02)

e3. Zna problemy psychologiczne dziecka głuchego i jego rodziców (A_W09),

e4. Zna klasyfikację zaburzeń słuchu, najczęstsze przyczyny, mechanizmy i objawy kliniczne a także zaburzenia mowy spowodowane uszkodzonym słuchem (A_W15),

e5. Ma wiedzę dotyczącą podstaw diagnozy i terapii surdologopedycznej (A_W18, P_W04),

e6. Ma podstawową wiedzę dotycząca form pomocy osobom z uszkodzonym słuchem (A_W20)

Umiejętności Student:e7. Potrafi scharakteryzować rozwój mowy dziecka z uszkodzonym

słuchem z uwzględnieniem poszczególnych czynników i klasyfikacji (A_U03)

e8. Porównuje rozwój dziecka słyszącego i niesłyszącego w kontekście rozwoju mowy oraz poszczególnych sfer rozwoju poznawczego (A_U13),

e9. Wskazuje konsekwencje uszkodzeń słuchu dla poszczególnych sfer rozwojowych (A_U14),

e10. Potrafi ocenić przydatność i celowość stosowania metod diagnozy surdologopedycznej i technik terapeutycznych (P_U04)


Student:e11. rozumie konieczność samodoskonalenia (P_K01)e12. ma świadomość specyfiki pracy z osobami z uszkodzonym słuchem

(A_K06)e13. potrafi uzupełniać i doskonalić nabytą wiedzę i umiejętności z zakresu

audiologii, psychologii i pedagogiki (P_K06)Treści kształcenia 1. Teoretyczne podstawy surdologopedii

2. Medyczne aspekty uszkodzenia słuchu3. Logopedyczna typologia uszkodzeń słuchu4. Bariery rozwojowe dzieci z uszkodzonym słuchem5. Rozwój mowy dziecka z uszkodzonym słuchem

Sylabusy dla I roku

6. Zaburzenia mowy spowodowane uszkodzeniem słuchu7. Koncepcje i metody wychowania językowego8. Sposoby komunikacji osób z uszkodzonym słuchem9. Diagnoza surdologopedyczna – standardy postępowania10. Zasady i metody terapii logopedycznej dzieci z zaburzeniami słuchu


Zaliczenie pisemne – test sprawdzający wiedzę i umiejętności oceniany w skali 2-5. Sprawdzane są: e1, e2, e3, e4,e5, e6, e7, e8, e9, e10.

Metody dydaktyczne

Wykład konwersatoryjny

Literatura Literatura podstawowa• Gunia G. (2006), Terapia logopedyczna dzieci z zaburzeniami słuchu i

mowy. Wybrane problemy teorii i praktyki surdologopedycznej, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków.

• Krakowiak K. (2012), Dar języka. Podręcznik metodyki wychowania językowego dzieci i młodzieży z uszkodzeniami narządu słuchu.

• Perie O. (1992), Dziecko z uszkodzonym narządem słuchu• Prillwitz S. (1996), Język, komunikacja i zdolności poznawcze

niesłyszących, WSiP, Warszawa• Szczepankowski B. (2009), Wspomaganie rozwoju dziecka

niesłyszącego, audiofonologia pedagogiczna; Wydawnictwo UKSW, Warszawa


• Gałkowski T., Jastrzębowska G. (2003), Logopedia – pytania i odpowiedzi. Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego, Opole.

• Gałkowski T., Szeląg E., Jastrzębowska G. (red.) (2005), Podstawy neurologopedii, Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego, Opole.

• Logopedia. Teoria zaburzeń mowy. Podręcznik akademicki [red.] Grabias S., Kurkowski M. (2012), wyd. UMCS Lublin

• Szczepankowski B. (1999), Niesłyszący-Głusi-Głuchoniemi. Wyrównywanie szans. WSiP, Warszawa



Data:12.02.2014 r. Podpis: ……………………………..

Nazwa przedmiotu BADANIE PRZESIEWOWE SŁUCHU Punkty ECTS 2Forma zajęć/ Liczba godzin

Konwersatorium 15


Dr hab. prof. nadzw. UŁ Irena Jaros




Podstawy badań przesiewowych, procedury i programy badań przesiewowych słuchu, efektywność programów badań przesiewowych, techniki badań

Sylabusy dla I roku

przesiewowych słuchu.

Wymagania wstępne

Wiedza z zakresu anatomii i fizjologii narządu słuchu, podstawowa wiedza z zakresu patofizjologii narządu słuchu

Efekty kształcenia

Wiedza Student:e.1 - L1A_W02 zna elementarną terminologię używaną w audiologiie.2 - L1A_W12 zna anatomię i fizjologię narządu słuchue. 3 - L1A_W13zna cele i założenia badań przesiewowych słuchu i potrafi ocenić efektywność programów przesiewowych, zna metody, techniki i procedury tych badańe.4 - L1A_W15 zna klasyfikację zaburzeń słuchu, najczęstsze przyczyny, mechanizmy i objawy kliniczne

Umiejętności Student:e.5 - L1A_U06 potrafi porozumiewać się z wykorzystaniem różnych kanałów i technik komunikacyjnych i informacyjnych ze specjalistami m.in. z dziedziny audiologii, foniatrii i otolaryngologiie.6 - L1A_U09 rozumie i wykorzystuje przy zdobywaniu wiedzy literaturę obcojęzycznąe.7 - L1A_U13 porównuje rozwój dziecka słyszącego i niesłyszącegoe.8 - L1A_U15 potrafi wskazać nieprawidłowości w anatomii i fizjologii narządu słuchue. 9 - L1A_U16potrafi identyfikować niedosłuch oraz interpretować wyniki badań, testów audiometrycznyche. 10 - L1A_U17 zna podstawy diagnostyki złożonych przypadków uszkodzeń słuchu, nabył umiejętności oceny wybranych przypadków klinicznyche. 11 - L1A-U26 potrafi prowadzić dokumentację pacjenta, dokumentację podejmowanych działań i posiada umiejętność przygotowania raportu (pisemnego i ustnego) w oparciu o własne działania


Student:e. 12 - L1A_K01rozumie konieczność samodoskonalenia wynikającą z faktu ciągłego rozwoju nauk humanistycznych, społecznych i medycznyche. 13 - L1A_K06potrafi stawiać dobro pacjenta na pierwszym miejscu, okazać szacunek i zrozumienie wobec pacjentae. 14 - L1A_K08 potrafi edukować pacjenta w zakresie zasad higieny narządu słuchue. 15 - L1A_K11realizuje zadania zgodnie z zasadami bezpieczeństwa

Treści kształcenia Podstawy i założenia badań przesiewowych słuchu. Ocena czułości i specyficzności testu przesiewowego, wyniki testu przesiewowego. Cele badania przesiewowego słuchu. Ocena efektywności programów przesiewowych. Zasady i metody badań przesiewowych słuchu u noworodków, u dzieci przedszkolnych i szkolnych. Techniki badań przesiewowych słuchu – obiektywne i subiektywne metody diagnostyki audiologicznej. Podstawy badań elektrofizjologicznych słuchu. Interpretacja wyników badań i analiza przypadków klinicznych. Program wczesnej interwencji słuchowej. Programy badań przesiewowych słuchu w Polsce w różnych grupach wiekowych. Czynniki ryzyka uszkodzenia słuchu. Możliwości postępowania terapeutycznego i rehabilitacyjnego po zdiagnozowaniu uszkodzenia słuchu.


Aktywny udział w zajęciach; sprawdzane będą cele – e. 1-4, e. 9-10

Sylabusy dla I roku

Metody dydaktyczne

metoda ćwiczeniowa, studium przypadku

Literatura Literatura podstawowa- Śliwińska-Kowalska M. (red.), Audiologia kliniczna, r. III i VII., Łódź 2005, - Janczewski G. (red.) Otorynoloaryngologia praktyczna – podręcznik dla studentów i lekarzy, Warszawa, 2005,- Gryczyńska D. Otorynolaryngologia dziecięca, Łódź 2007,

Literatura uzupełniająca- Kochanek K., Piłka A., Katalog słuchowych potencjałów wywołanych pnia mózgu, Warszawa 2000,- Zalecane standardy – materiały szkoleniowe na portalu edukacyjnym Instytutu Fizjologii i Patologii Słuchu http://edu.ifps.org.pl- Pruszewicz A., Audiologia kliniczna - zarys, Poznań 2010,- Latkowski B. Morawiec – Bajda A., Jóźwiak J. Badania narządu słuchu i układu równowagi, Warszawa 1997



Data: ………………… Podpis: ………………………………

Nazwa przedmiotu

Badanie przesiewowe słuchu Punkty ECTS

2


konwersatorium 15


Dr hab. prof. nadzw. UŁ Irena Jaros




Studenci poznają podstawy badań przesiewowych, procedury i programy badań przesiewowych słuchu, dokonują analizy efektywność programów badań przesiewowych, poznają techniki badań przesiewowych słuchu.

Wymagania wstępne

brak

Efekty kształcenia

Wiedza Student:e1. zna cele i założenia, metody i procedury badań przesiewowych

słuchu, potrafi ocenić ich efektywność, zna metody, techniki i procedury tych badań (A_W13),

e2. zna klasyfikację zaburzeń słuchu, najczęstsze objawy kliniczne (A_W15),

e3. ma podstawową wiedzę dotycząca wykonywania

Sylabusy dla I roku

przesiewowych badań słuchu (P_W04)

Umiejętności Student:e4. potrafi identyfikować problemy ze słuchem, interpretować

wyniki badań przesiewowych słuchu (A_U16),e5. potrafi dokonywać oceny wybranych przypadków klinicznych

(A_U17),e6. potrafi ocenić przydatność różnych testów przesiewowych

słuchu, kwestionariuszy, testów odbioru słuchowego (P_U04)e7. posiada umiejętność wykorzystania zdobytej wiedzy,

dokonywania interpretacji wyników przesiewowych badań słuchu (P_U08)


Student:e8. rozumie konieczność samodoskonalenia się (A_K01),e9. potrafi stawiać dobro pacjenta na pierwszym miejscu, okazuje

szacunek i zrozumienie wobec pacjenta (A_K06),e10. wie, że należy przestrzegać tajemnicy i poszanowania

intymności i wszelkich praw pacjenta (m.in. prawa do informacji, do świadomej decyzji) (A_K07).


1. Podstawy i założenia przesiewowych badań słuchu2. Wskaźniki badań przesiewowych, ocena specyficzności i czułości

testu przesiewowego, interpretacja wyników testu przesiewowego.3. Zasady, metody i procedury badań przesiewowych słuchu u

noworodków, u dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym.4. Interpretacja wyników badań i analiza przypadków klinicznych.5. Programy badań przesiewowych słuchu w różnych grupach

wiekowych.Metody i kryteria oceniania

Zaliczenie ustne – analiza badania przesiewowego słuchu wykonanego za pomocą platformy do badania zmysłów. Będą sprawdzane następujące efekty kształcenia: e2, e3, e4, e5, e6, e7.

Metody dydaktyczne

Metoda ćwiczeniowa, studium przypadku

Literatura Literatura podstawowa Śliwińska-Kowalska M. (red.), Audiologia kliniczna, r. III i VII.,

Łódź 1005, Janczewski G. (red.) Otorynoloaryngologia praktyczna – podręcznik dla studentów i lekarzy, Warszawa, 2005,

Gryczyńska D. Otorynolaryngologia dziecięca, Łódź 2007, Kochanek K., Piłka A., Katalog słuchowych potencjałów

wywołanych pnia mózgu, Warszawa 2000,

Literatura uzupełniająca Zalecane standardy – materiały szkoleniowe na portalu

edukacyjnym Instytutu Fizjologii i Patologii Słuchu http://edu.ifps.org.pl


Sylabusy dla I roku


Data: ………………………….. Podpis: ……………………………..

Nazwa przedmiotu Akustyka mówienia z elementami psychoakustyki Punkty ECTSForma zajęć/ Liczba godzin

konwersatorium 30


dr Jerzy Ledzion


dr Jerzy Ledzion


Zajęcia składają się z 2 części: akustyka mówienia oraz psychoakustyka. Pierwsza z nich zapoznaje studentów z mechanizmem procesu mówienia, parametrami akustycznymi opisującymi mowę a następnie ze współczesnymi narzędziami służącymi analizie mowy. Druga część ma na celu przekazanie wiedzy o sposobie działania aparatu słuchowego człowieka i, w oparciu o tę wiedzę, analizę percepcji dźwięku w jego rozmaitych aspektach.

Wymagania wstępne

brak

Efekty kształcenia

Wiedza Student:zna podstawowe prawa akustyki niezbędne dla rozumienia procesów mówienia i słyszenia (L1A_W02, L1P_W02)rozumie sposób działania narządów mowy i słuchu człowieka (L1A_W12)zna i rozumie podstawowe prawa psychoakustyki (L1A_W02, L1P_W02)potrafi wymienić cechy dźwięku i opisać ich percepcję przez ludzki narząd słuchu w oparciu o znane z literatury eksperymenty psychoakustyczne (L1A_W05, L1A_W04)zna zasadnicze modele percepcji poszczególnych cech dźwięku (L1A_W05

Umiejętności Student:potrafi rejestrować i analizować dźwięki mowy ludzkiej przy pomocy specjalistycznych programów komputerowych (L1P_U01)umie zaprojektować i przeprowadzić prosty eksperyment psychoakustyczny (L1A_U01, L1A_U05, , L1P_U05)interpretuje wyniki eksperymentów psychoakustycznych w oparciu o znane modele percepcyjne (L1A_U01, L1A_U05, L1P_U05)


Student:potrafi ocenić przydatność poznanych metod badawczych, stosowanych w akustyce i fonetyce do celów diagnostycznych i terapeutycznych (L1A_K03);rozumie potrzebę dokształcania się (L1A_K01, P_K01, L1P_K06).

Treści kształcenia 1. Dźwięk: jego cechy, rozchodzenie się w przestrzeni, prędkość dźwięku zapis graficzny sygnałów dźwiękowych – oscylogram; poziom natężenia – decybele, ton sinusoidalny, widmo dźwięku2. Podstawowe rodzaje źródeł dźwięku – zasady ich działania.3. Budowa i funkcjonowanie aparatu mowy człowieka: oddychanie, fonacja i artykulacja; ton krtaniowy, formanty, synteza mowy.3. Parametry charakteryzujące dźwięki mowy, analiza mowy, przykładowe programy komputerowe do analizy mowy ludzkiej.4. Budowa i mechanizmy działania narządu słuchu: ucho zewnętrzne, środkowe i wewnętrzne, drgania błony podstawnej, układ nerwowy narządu słuchu

Sylabusy dla I roku

5. Percepcja dźwięku w dziedzinie amplitudy: prawo Fechnera krzywe równej głośności, prawo Stevensa, dyskryminacja natężenia, prawo Webera.6. Zjawisko maskowania, pasma krytyczne i filtry słuchowe7. Percepcja wysokości dźwięku, skala melowa, teoria miejsca i teoria czasu, percepcja wielotonów, wysokość rezydualna, dyskryminacja wysokości dźwięków.8. Percepcja dźwięków w dziedzinie czasu (przerwa czasowa, czas trwania sygnału); modele rozdzielczości czasowej.9. Interwały muzyczne10. Parametry charakteryzujące barwę dźwięku.11. Słyszenie dwuuszne i lokalizacja źródła dźwięku.12. Specyfika percepcji dźwięków mowy.


czynny udział w zajęciach (obecność i zbieranie głosu w dyskusji, praca z programami komputerowymi) oraz pisemny test końcowy

Metody dydaktyczne

wykład konwersatoryjny, eksperyment, metody ćwiczeniowo praktyczne

Literatura Literatura podstawowa1.F.A. Everest, Podręcznik akustyki, , Wyd. Sonia Draga, Katowice, 20072. Szczepankowska B., Fonetyka akustyczna, audytywna i wizualna, PWN,

Warszawa 1985.3. U. Jarosz, Wykłady z psychoakustyki, Poznań 1998.4. B.C.J. Moore, Wprowadzenie do psychologii słyszenia, Warszawa 1999Literatura uzupełniająca1.E. Ozimek, Dźwięk i jego percepcja. Aspekty fizyczne i psychoakustyczne,

Warszawa-Poznań 2002Informacje dodatkowe


Data: 14 III 2014………………………….. Podpis: ……………………………..Nazwa przedmiotu

Fonetyka audytywna Punkty ECTS 2


konwersatorium 15


Prof. dr hab. Stanisław Bednarek


Prof. dr hab. Stanisław Bednarek


W czasie konwersatorium studenci zapoznają się przedmiotem i współczesnymi metodami badań, stosowanymi w fonetyce audytywnej oraz jej wykorzystaniem w diagnostyce i terapii logopedycznej.

Wymagania wstępne

znajomość podstaw fonetyki artykulacyjnej, znajomość gramatyki języka polskiego

Efekty kształcenia

Sylabusy dla I roku

Wiedza Student:e1. zna terminologię związaną z fonetyką audytywną (L1A_W02, L1P_W02),e2. ma wiedzę teoretyczną dotyczącą budowy i funkcjonowania narządów mowy człowieka (L1A_W12),e3. ma wiedzę teoretyczną dotyczącą budowy i funkcjonowania narządów słuchu człowieka (L1A_W12),e4. zna metody badań stosowane w fonetyce audytywnej (L1A_W04),e5. ma wiedzę o współczesnych kierunkach rozwoju metod badawczych w fonetyce audytywnej (L1A_W03)

Umiejętności Student:e6. potrafi dokonać analizy i zapisu ciągu fonicznego przy użyciu pisma fonetycznego (L1A_U04)e7. student potrafi posługiwać się podstawowymi modelami teoretycznymi, opisującymi wytwarzanie i percepcję dźwięków mowy (L1A_U01),e8. potrafi posługiwać się podstawowymi pojęciami używanymi do opisu cech dźwięków (L1A_U01)



Treści kształcenia 1. Przedmiot badań fonetyki audytywnej,2. Rozwój fonetyki audytywnej,3. Współczesne metody badań stosowane w fonetyce audytywnej,4. Międzynarodowy alfabet fonetyczny (IPA) i jego rozszerzenie (ExtIPA),5. Symbole jakości dźwięku (VQS) i ich zastosowanie do opisu cech

głosek,6. Dźwięk jako zjawisko fizyczne – jego cechy i wytwarzanie,7. Budowa narządów mowy i ich rola w wytwarzaniu dźwięków mowy,8. Budowa narządów słuchu i ich funkcjonowanie,9. Współczesne modele percepcji mowy,10. Percepcja dźwięków języka polskiego,11. Współczesne kierunki rozwoju fonetyki audytywnej.


Sprawdzian wiedzy i umiejętności oceniany w skali 2-5, bieżąca ocena przygotowania do zajęć w skali 2-5, aktywny udział w zajęciach. Sprawdzane są: e1÷e8.

Metody dydaktyczne

Ćwiczeniowe oparte na wykorzystaniu różnych źródeł wiedzy

Sylabusy dla I roku

Literatura Literatura podstawowa:U. Jarosz, Wykłady z psychoakustyki, Wydawnictwo Uniwersytetu Adama Mickiewicza, Poznań (1998).B. C. J. Moore, Wprowadzenie do psychologii słyszenia, Warszawa, Poznań (1999).A. Trochymiuk, R. Święciński, Symbole podstawowej (IPA) i rozszerzonej (ExtIPA) transkrypcji Międzynarodowego Towarzystwa Fonetycznego, „Audiofonologia” t. 25 (2004).B. Wierzchowska, Fonetyka i fonologia języka polskiego, Wydawnictwo Ossolineum, Wrocław (1980).J. Szypra-Kozłowska, Wprowadzenie do współczesnej fonologii, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin (2002).M. Wiśniewski, Zarys fonetyki i fonologii współczesnego języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń (19980.B. Szczepankowska, Fonetyka akustyczna, audytywna i wizualna, Państwowe Wydawnictwa Naukowe, Warszawa (1985).M. Dłuska, Fonetyka polska. Artykulacje głosek polskich, Państwowe Wydawnictwa Naukowe, Warszawa (1981).

Literatura uzupełniająca:M. Wiśniewski, Zadania z fonetyki i fonologii współczesnego języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń (1999),M. Skorko, Fizyka Państwowe Wydawnictwa Naukowe, Warszawa (1978).


brak


Data: ………………………….. Podpis: ……………………………..

Nazwa przedmiotu NEUROPSYCHOLOGIA Punkty ECTS

2


wykład 30


Dr Iwona Kocemba


Dr Iwona Kocemba


Celem wykładu jest zapoznanie studentów ze strukturalnym podłożem procesów psychicznych, z neurobiologicznymi i neuropsychologicznym i aspektami rehabilitacji neuropsychologicznej i logopedycznej oraz z neuropsychologicznymi następstwami uszkodzenia poszczególnych obszarów mózgu.

Wymagania wstępne

zaliczenie wykładu i konwersatorium z psychologii

Efekty kształcenia

Wiedza Student:

Sylabusy dla I roku

E 1. zostaje zapoznany z terminologią psychologiczną, neuropsychologiczną i neurobiologiczną (A_W02)E 2. ma wiedzę z zakresu strukturalnego podłoża procesów poznawczych oraz neurobiologicznych i neuropsychologicznych podstaw rehabilitacji neuropsychologicznej (A_W08)E 3. opisuje funkcjonowanie i budowę mózgu oraz neuropsychologiczne następstwa uszkodzenia poszczególnych jego obszarów (A_W08);E 4. ma wiedzę na temat współczesnych technik badania OUN i wyjaśnia wady i zalety każdej z nich (A_W18)

Umiejętności Student:E 5.potrafi prezentować wyniki swoich obserwacji objawów pacjenta i wyjaśnić prawdopodobne przyczyny ich powstania (A_U06, P_U06)E 6.umie odpowiednio postępować w pracy z pacjentami z zaburzeniami mowy i współistniejącymi innymi zaburzeniami procesów psychicznych (A_U11)E 7.Opisuje funkcjonowanie psychiczne pacjenta w zależność od schorzenia neurologicznego (A_U23)


Student:E 8. ma świadomość dokonującego się gwałtownego rozwoju wiedzy neuropsychologicznej i ma świadomość konieczności modyfikowania swojej wiedzy (A_K01, P_K01)E 9. identyfikuje problemy pacjenta i potrafi traktować go z szacunkiem i zrozumieniem (A_K06)

Treści kształcenia 1. Definicje i przedmiot zainteresowania neurologopedii2. Poglądy dawniej i współczesne na funkcjonowanie umysłu3. Budowa i funkcje układu nerwowego. Neuron, synapsa i mediatory4. Budowa i funkcje układu nerwowego. Rdzeń kręgowy i mózgowie5. Techniki badania OUN6. Neuropsychologiczne następstwa dysfunkcji mózgu. Zaburzenia

spostrzegania7. Uszkodzenia mózgu a zaburzenia pamięci8. Neuropsychologiczna diagnostyka afazji9. Neuropsychologiczne następstwa uszkodzeń płatów czołowych10. Zaburzenia emocji i osobowości u pacjentów z dysfunkcjami mózgu11. Neuropsychologiczne mechanizmy powstawania zaburzeń

rozwojowych12. Przyczyny, objawy i postacie kliniczne mózgowego porażenia

dziecięcego13. Mózgowe podłoże ADHD. Znaczenie diagnozy

neuropsychologicznej w ocenie dziecka14. Psychospołeczne aspekty rehabilitacji i terapii neuropsychologicznej15. Kolokwium zaliczające


test sprawdzający wiedzę i umiejętności oceniany w skali 2-5, sprawdzane będą e1, e2, e3, e4, e5, e7

Metody dydaktyczne

wykład konwersatoryjny

Sylabusy dla I roku

Literatura Literatura podstawowaBorkowska A., Szepietowska E. M. Diagnoza neuropsychologiczna. Lublin, 2000Carson R.C., Butcher J.N., Mineka S. Psychologia zaburzeń. Gdańsk, 2003Domańska Ł., Borkowska A., (red). Podstawy neuropsychologii

klinicznej, Lublin, 2008

Literatura uzupełniającaŁojek E., Bolewska A. Wybrane zagadnienia rehabilitacji neuropsychologicznej. Warszawa, 2008Prigatano G. P. Rehabilitacja neuropsychologiczna. Warszawa, 2009Walsh K.. Neuropsychologia kliniczna. Warszawa, 1998Walsh K. Jak rozumieć uszkodzenia mózgu. Warszawa, 2001.



Data: 10.02.2014 Podpis: …………………….……....

Nazwa przedmiotu Metody statystyczne Punkty ECTS 1Forma zajęć/ Liczba godzin

Wykład 15


Prof. zw. dr hab. Czesław Domański


Prof. zw. dr hab. Czesław Domański


Podstawowe zagadnienia z metodologii badań statystycznych z przykładami w logopedii.

Wymagania wstępne

Podstawowe wiadomości z matematyki

Efekty kształcenia

Wiedza e1. Student posiada podstawową wiedzę dotyczącą głównych metod wnioskowania statystycznego – estymacji i testowania hipotez;e.2 Student zna zasady analizy statystycznej badań z zakresu logopedii z audiologią na podstawie badań częściowych (L1A_W10),

Umiejętności e3. Student potrafi zorganizować badanie i przeanalizować jego wynike4. Student potrafi formułować wnioski na podstawie analizy badań(L1A_U05, L1A_U24),e5. Student posiada przygotowanie do wykonania raportu z badań o charakterze interdyscyplinarnym, w którym logopedia ma charakter dominujący lub znaczący (L1A_U26),

Kompetencje e6. Student posiada predyspozycje do współdziałania i pracowania w grupie

Sylabusy dla I roku

społeczne (L1P_K02);e7. Student umie uczestniczyć w przygotowaniu projektów społecznych (L1P_K04);e8. Student potrafi uzupełniać i doskonalić nabytą wiedzę i umiejętności (L1P_K06)

Treści kształcenia 1. Przedmiot i zadania metod statystycznych.2. Metody i formy prezentacji zebranego materiału statystycznego.3. Podstawowe parametry opisu cech statystycznych: wskaźniki struktury i

natężenia; miary tendencji centralnej (przeciętne); bezwzględne i względne miary zróżnicowania; miary asymetrii (skośności).

4. Wprowadzenie do rachunku prawdopodobieństwa.5. Podstawowa charakterystyka jedno i wielowymiarowych skokowych i

ciągłych zmiennych losowych: dystrybuanta, wartość oczekiwana, wariancja i inne momenty, funkcja charakterystyczna, funkcja tworząca momenty.

6. Metody analizy współzależności zjawisk masowych: pojęcie i istota zależności korelacyjnej; miary ścisłości związku korelacyjnego dwóch cech; analiza regresji.

7. Metody analizy szeregów czasowych.7.1. Indywidualne wskaźniki dynamiki,7.2. Agregatowe indeksy dla wielkości absolutnych,7.3. Wyodrębnianie głównej tendencji rozwojowej zjawisk.

8. Prawa wielkich liczb. Twierdzenia graniczne rachunku prawdopodobieństwa.

9-10. Estymacja parametryczna charakterystyk rozkładów jedno- i wielowymiarowych.

11. Estymacja nieparametryczna.

12. Weryfikacja hipotez statystycznych.

13. Estymacja i testowanie modelu regresji.

14. Analiza wariancjiMetody i kryteria oceniania

Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest aktywny udział w wykładach oraz przygotowanie projektu badania (sprawdzane są następujące efekty kształcenia: np. e2, e3, e6)

Metody dydaktyczne

wykład konwersatoryjny, metoda projektu

Literatura 1. Domański Cz.(red.) (2001): Metody statystyczne. Teoria i zadania. WUŁ, Łódź2. CZESŁAW DOMAŃSKI, ALICJA IWASZKIEWICZ-ZASŁONKA, RYSZARD JASZEWSKI, JANUSZ ZASŁONKA (red.) (2003), Zastosowanie metod statystycznych w badaniach pacjentów z chorobą niedokrwienną serca leczonych operacyjnie.


Brak


Data: ………………………….. Podpis: ……………………………..

Nazwa przedmiotu

Podstawy neuroterapii EEG Biofeedback Punkty ECTS

3

Sylabusy dla I roku


Konwersatorium 30


mgr Joanna Wojczyk


mgr Joanna Wojczyk


Celem konwersatorium jest zapoznanie studentów z podstawowymi informacjami dotyczącymi budowy i funkcjonowania mózgu oraz metodą EEG Biofeedback. W ramach konwersatorium będą prowadzone także ćwiczenia praktyczne z wykorzystaniem aparatury do terapii EEG Biofeedback.

Wymagania wstępne

Brak

Efekty kształcenia

Wiedza Student:e1. zna elementarną terminologię używaną w fonetyce, fonologii, stylistyce, psycholingwistyce, pedagogice, psychologii, audiologii, logopedii, psychiatrii, geriatrii, neurologii, pediatrii, ortodoncji, genetyce, embriologii i fizjologii człowieka (L1A_W02)

e2. zna podstawowe procesy psychiczne oraz najważniejsze zmiany rozwojowe człowieka, posiada wiedzę z zakresu strukturalnego podłoża poznawczych oraz neurobiologicznych i neuropsychologicznych podstaw rehabilitacji neuropsychologicznej i logopedycznej, ma wiedzę dotyczącą funkcjonowania mózgu i neuropsychologicznych następstw uszkodzenia poszczególnych jego obszarów (L1A_W08)

e3. ma wiedzę o podstawach współczesnej diagnostyki medycznej ważnej dla diagnostyki i terapii logopedyczne(L1A_W18)

e4. zna miejsce audiologii, psychiatrii, geriatrii, neurologii, pediatrii, ortodoncji, genetyki, embriologii i fizjologii w ramach organizacji systemu ochrony zdrowia (L1A_W23)

Umiejętności Student:e5. potrafi porozumiewać się z wykorzystaniem różnych kanałów i technik komunikacyjnych i informacyjnych ze specjalistami m.in. z dziedziny psychologii, pedagogiki, ortodoncji, psychiatrii, neurologii (L1A_U06) (L1P_U06)

e6. umie samodzielnie zdobywać wiedzę i rozwijać umiejętności badawcze, kierując się wskazówkami opiekuna naukowego (L1A_U07)

e7.umie wykorzystać wiedzę psychologiczną (neuropsychologiczną) i pedagogiczną w programowaniu postępowania logopedycznego (L1A_U011)

e8. potrafi zorganizować adekwatne do schorzenia/zaburzenia badanie i przeanalizować jego wynik (również na podstawie danych

Sylabusy dla I roku

statystycznych) wraz z wnioskowaniem (L1A_U24)

e9. potrafi prowadzić dokumentację pacjenta, dokumentację podejmowanych działań i posiada umiejętność przygotowania raportu (pisemnego i ustnego) w oparciu o własne działania (L1A_U26)


Student:e10. rozumie konieczność samodoskonalenia wynikającą z faktu ciągłego rozwoju nauk humanistycznych, społecznych i medycznych (L1A_K01) (L1P_K01)

e11. zna etyczne i moralne skutki osiągnięć biologii, genetyki molekularnej, medycyny oraz szeroko pojętej biotechnologii medycznej (L1A_K05)

e12. Potrafi stawiać dobro pacjenta na pierwszym miejscu, okazać szacunek i zrozumienie wobec pacjenta (L1A_K06)

e13. wie, że należy przestrzegać tajemnicy i poszanowania intymności i wszelkich praw pacjenta (L1A_K07)

Treści kształcenia 1. Podstawowe informacje o budowie i funkcjonowaniu mózgu.2. Zastosowanie sprzężenia zwrotnego w terapii.3. Rodzaje pomiarów fizjologicznych.4. Metody obrazowania aktywności mózgu.5. Rodzaje fal mózgowych i ich charakterystyka.6. Podstawowe zagadnienia dotyczące charakterystyki sygnału

EEG.7. Podstawy elektroencefalografii.8. Wpływ leków i substancji psychoaktywnych na zapis EEG.9. Przegląd badań na temat metody neurofeedback.10. Efektywność metody neurofeedback w wybranych zaburzeniach.11. Klasyczne „protokoły treningowe”.12. EEG Biofeedback w diagnozie i terapii dysleksji i ADHD.13. Zasady prowadzenia sesji relaksacyjnych metodą EEG

Biofeedback.Metody i kryteria oceniania

Test sprawdzający wiedzę i umiejętności oceniany w skali 2-5. Sprawdzane są: e1, e2, e3, e7.

Metody dydaktyczne

Wykład konwersatoryjnyMetoda ćwiczeniowa

Literatura Literatura podstawowa1. M.Thompson, L.Thompson Neurofeedback. Wprowadzenie do

podstawowych koncepcji psychofizjologii stosowanej. - Wrocław 2013

2. red. M. Ziółkowska Postępy w neuroterapii Wrocław 20103. Eysenck H.M. Biofeedback – duch ponad materią [w:] Eysenck

H.M. , Gdańsk 20034. M.B. Pecyna System Biofeedback w praktyce pedagogicznej

Warszawa 19985.

Sylabusy dla I roku

Literatura uzupełniająca1. A.J. Rowan, E. Tolunsky Podstawy EEG z miniatlasem Wrocław

20042. J. Evans, A. Abarbane Introduction to Quantitative EEG and

Neurofeedback, Academic Press, 19993. J. Evans Handbook of Neurofeedback - Dynamics and Clinical

Applicatyions, Haworth Medical Press, 2007Informacje dodatkowe

brak


Data:…………………………. Podpis: ………………………………..

dialektologia.uni.lodz.pldialektologia.uni.lodz.pl/wp-content/uploads/2014/09/Syl… · Web...

Documents

Transcript of dialektologia.uni.lodz.pldialektologia.uni.lodz.pl/wp-content/uploads/2014/09/Syl… · Web...