Սնկերի ընհանուր բնութագիրը

Սնկերը որպես կորիզավոր օրգանիզմներ

Սնկերը կորիզավորներին բնորոշ առանձնահատկություններն ունեն: Նրանք

քլորոֆիլազուրկ են, սնվում են պատրաստի օրգանական նյութերով, այսինքն հետերոտրոֆ են: Սնկերը մոտ են և կենդանիներին և բույսերին: Կենդանիներին՝ զուրկ են քլորոֆիլից, ֆոտոսինթեզ չեն կատարում, սնվում են

պատրաստի օրգանական նյութերով, իրենց մարմնում կուտակում են գլիկոգեն ացխաջուրը որպես

պաշարանյութ, արտազատում են միզանյութ: Սնկերի բջջապատում առկա է կենդանիներին բնորոշ հատուկ

նյութ՝ խիտին: Իսկ բույսերին նման են անշարժությամբ,

անսահմանափակ աճով և սպորների միջոցով պազմացմամբ: Ինչպես բույսերը, սնկերը ևս սնվում են

ներծծման, այլ ոչ թե կլանման ճանապարհով:

Սնկերի կառուցվածքի առանձնահատկությունները

Սնկերին բնորոշ է մարմնի վեգետատիվ կառուցվածքը: Մարմինը կազմված է բարակ ճյուղավորված թելիկներից՝ հիֆերից, որոնք

միահյուսվելով առաջացնում են սնկամարմին կամ միցելիում: Սնկերը բազմանում են

սպորներով: Նրանք լինում են միաբջիջ և բազմաբջիջ: Մանրադիտակային սնկերը

բնության մեջ ավելի շատ են, քան խոշորները: Դրանք հիմնականում բորբոսասնկերն են:

Դրանք հիմնականում բնակվում են հողում և քայքայում օրգանական մնացորդները:

Գլխարկավոր սունկ

Այն բազմաբջիջ բույս է՝ ունի սնկամարմին և պտղամարմին:

Սնկամարմինը կազմված է բազմաբջիջ հիֆերից: Սնկամարմինը տարածված է

հիմնանյութի մեջ, որի վրա առաջանում է պտղամարմինը, որը բաժանվում է

ոտիկի և գլխարկի: