10

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΤΕΛΗΣ*

Ηγενικευμένη κρίση του συστήματος καιτο καθεστώς κατοχής που έχει επιβληθείστη χώρα με την πολιτική του Μνημονί-

ου επιτάσσουν ραγδαίες αλλαγές και στην Ανώ-τατη Εκπαίδευση. Στα πλαίσια αυτού του καθε-στώτος, επιχειρείται μια βίαιη, δικτατορικού τύ-που μετάλλαξη, ώστε μέσω αλλαγών στη διοικη-τική δομή, στις λειτουργίες, στο περιεχόμενο καιστον προσανατολισμό της έρευνας και της διδα-σκαλίας, να οδηγηθεί η επιστήμη και το πανεπι-στήμιο σε πλήρη υπαγωγή στο κεφάλαιο καιστους εκάστοτε πολιτικούς εκφραστές του.

Είμαι εντεταλμένος να διδάσκω φιλοσοφία, καιη φιλοσοφία απαιτεί συνειδητή αξιοπρεπή στάσηζωής, απαιτεί κριτική επιστημονική διάγνωσητων τεκταινόμενων και των προοπτικών, αποκά-λυψη της αλήθειας (χωρίς συμβιβασμούς έναντιτων εκάστοτε πολιτικά και οικονομικά ισχυρών)και αγώνα για τη χειραφέτηση της ανθρωπότη-τας. Όσα χρόνια υπηρετώ ως πανεπιστημιακόςδάσκαλος, προσπαθώ αυτές οι αρχές να διέπουντη ζωή μου, με πλήρη συνείδηση του καθήκον-τος και της ευθύνης για το λειτούργημά μου, απέ-ναντι στους νέους και στις οικογένειές τους.

Για τους παραπάνω λόγους, με τις έρευνες, τηδιδασκαλία και τις δημόσιες τοποθετήσεις μου,αναδεικνύω τις νομοτέλειες που διέπουν την επι-στημονική έρευνα και την τεχνολογική πρόοδο,το τι σημαίνει επιστήμη και παιδεία στην υπηρε-σία των πραγματικών αναγκών της κοινωνίαςκαι όχι ως λεία ιδιοτελών συμφερόντων. Έτσι, μα-ζί με συναδέλφους εκπαιδευτικούς όλων τωνβαθμίδων, έχω ταχθεί εναντίον της μεθοδευόμε-νης ολικής αγοραίας μετάλλαξης επιστήμης καιπανεπιστημίου, εναντίον των θεσμικών και εξω-θεσμικών μεθοδεύσεων και χειρισμών που κι-νούνται σε αυτή την κατεύθυνση σε διεθνές,εθνικό και τοπικό επίπεδο. Οι φορείς αυτής τηςμετάλλαξης, δεν αποτολμούν ειλικρινή δημόσιααναμέτρηση επί των επίμαχων ζητημάτων σεεπιστημονικό, παιδαγωγικό και πολιτικό επίπεδο(όπου η σαθρότητα θέσεων και προθέσεων και ηφαυλότητα των κινήτρων γίνεται καταφανής),αλλά μάλλον επιλέγουν την οδό της δικτατορι-κής-πραξικοπηματικής επιβολής του «νέου πα-νεπιστημίου». Σε αυτό το πνεύμα εντάσσονται καιπρακτικές στοχοποίησης αντιφρονούντων καιαυταρχικού τύπου πειθαρχικής καταστολής προςπαραδειγματισμό και συμμόρφωση των υπολοί-πων. Ορισμένοι θεωρούν ότι με την τρομοκρατίαθα κάμψουν το ηθικό όποιων δεν υποτάσσονται,όποιων διαθέτουν αξιοπρέπεια και αυτοτελή σκέ-ψη, έναντι της «μίας σκέψης» της αγοράς και τωνκατά τόπους προφητών της. Για αυτούς τους λό-γους, δεν θεωρώ τυχαία την μεθοδευμένη απότον μέχρι πρότινος πραξικοπηματικώς ασκούντατη διοίκηση στο Πολυτεχνείο Κρήτης, κ. Ι.Γρυ-σπολάκη εναντίον μου πειθαρχική δίωξη.

Το Ανώτατο Πειθαρχικό Συμβούλιο των μελών(Διδακτικού και Ερευνητικού Προσωπικού)Δ.Ε.Π. δεν είναι ενδοϋπηρεσιακό όργανο. Είναιμια σύνθεση των Ανωτάτων Δικαστηρίων τηςχώρας, που την απαρτίζουν: Οι Πρόεδροι τουΣυμβουλίου της Επικρατείας, του Αρείου Πάγουκαι του Ελεγκτικού Συνεδρίου, ο ΑντιπρύτανηςΑκαδημαϊκών Υποθέσεων και Προσωπικού τουοικείου Α.Ε.Ι. και ένας Πρύτανης άλλου Α.Ε.Ι. τηςχώρας, οριζόμενος με τον αναπληρωτή του μεαπόφαση του Υπουργού Εθνικής Παιδείας καιΘρησκευμάτων. Πειθαρχικό παράπτωμα για ταμέλη Δ.Ε.Π. συνιστά η παραβίαση των κείμενωνδιατάξεων, ιδίως της νομοθεσίας για τα Α.Ε.Ι., καιτων αποφάσεων των οργάνων των Ιδρυμάτων,όσο και η παράβαση των κανόνων συμπεριφοράςπου πρέπει να επιδεικνύουν τα μέλη της ακαδη-μαϊκής κοινότητας ώστε να μη διαταράσσεται ηλειτουργία και να μη θίγεται το κύρος του Πανε-πιστημίου και των λειτουργών του.

Εγείρονται λοιπόν ερωτήματα: συνέτρεξανάραγε λόγοι που κατέστησαν ανέφικτη την ειλι-κρινή επιστημονική, παιδαγωγική και διοικητικήδιευθέτηση των επίδικων ζητημάτων με πλήρηδιαφάνεια εντός της πανεπιστημιακής κοινότη-τας, ώστε να παραπεμφθεί το ζήτημα στο Ανώτα-το Πειθαρχικό Συμβούλιο; Συνάδουν άραγε όλααυτά με τα ακαδημαϊκά δημοκρατικά και συνα-δελφικά ήθη; Τι μαθήματα δημοκρατίας συνά-γουν απ’ όλα αυτά οι νέοι μας;

Μέχρι στιγμής δεν γνωρίζω γιατί ακριβώς μεκατηγορεί και με παραπέμπει στο Ανώτατο Πει-θαρχικό Συμβούλιο ο κ. Ι. Γρυσπολάκης. Κατά πα-ράβαση της διοικητικής πρακτικής και δεοντολο-γίας, τα σχετικά έγγραφα έχουν εξαφανιστεί απότο απόρρητο πρωτόκολλο του Ιδρύματος, ενώ οίδιος ο κ. Γρυσπολάκης αρνήθηκε να μου δώσειαντίγραφο παραπεμπτηρίου-κατηγορητηρίου. Ηόλη πλοκή αποκτά καφκικές διαστάσεις (για ναθυμηθούμε το αριστούργημα του Φραντς Κάφκα«Η Δίκη», όπου ο ήρωας Γιόζεφ Κ. διώκεται γιαένα έγκλημα που δεν διέπραξε ή τουλάχιστον πουδεν γνώριζε ότι διέπραξε, από εξουσιαστικές δομέςπου επιχειρούν να υποβάλλουν και να επιβάλλουνστον κάθε πολίτη την αίσθηση ότι αυτές οι δομέςείναι υπεράνω των δυνάμεών του και ότι κάθε αν-τίσταση είναι περιττή. Καταπατούν τα δικαιώματάτου, του στερούν κάθε διάθεση για αντίσταση,ώστε να τον κάμψουν και να τον συνθλίψουν). Ηάρνησή του κ. Ι. Γρυσπολάκη, όχι μόνο να μου κοι-νοποιήσει τα σχετικά έγγραφα (εμπιστευτικά προςτρίτους και όχι έναντι του έχοντος έννομο συμφέ-ρον) αλλά και να με ενημερώσει σχετικά, κοινο-ποιώντας τα σε εμένα ως όφειλε, είναι ενδεικτικήτου όλου καφκικού σκηνικού που εξυφαίνεται...

Από τις ερωτήσεις που μου απηύθυνε η Ειση-γήτρια του Ανωτάτου Πειθαρχικού Συμβουλίουκατά την κατάθεσή μου, μπορώ να εικάσω ότι πα-ραπέμπομαι από τον κ. Ι. Γρυσπολάκη με τις εξήςτουλάχιστον κατηγορίες: 1. επί δύο έτη έλεγα ότιανεδείχθη και ασκούσε τη διοίκηση με «εκλογι-κό» πραξικόπημα, 2. ανέφερα σε συνέλευση ότιέφερε τα ΜΑΤ τον Ιούνιο του 2006 εναντίον των

φοιτητών μας στο κτίριο Παπαδόπετρου, 3. συμ-μετείχα και ομίλησα δημοσίως σε κατειλημμέ-νους χώρους του Ιδρύματος, 4. απεκάλεσα «στη-μένο» το εκλεκτορικό σώμα που δεν με ανέδειξεστη βαθμίδα του Αναπληρωτή Καθηγητή και 5.ότι δήθεν υπονομεύω μέχρι και το κύρος του Αρ-χιεπισκόπου Κρήτης!

Η αναφορά μου στο πρόσωπο και στο θεσμικόρόλο του ως άνω κυρίου, με την έκφραση «ο πρα-ξικοπηματικώς ασκών τη διοίκηση», αφορούσετην από 27.8.08 γνωστή στο πανελλήνιο και κα-τά τεκμήριο διαβλητή εκλογική διαδικασία ανά-δειξης του συνδυασμού του στην πρυτανική αρ-χή (διαδικασία που χαρακτηρίσθηκε από κλοπήκαι καταστροφή 2 καλπών, περιφρούρηση τωνάλλων 2 από εξωπανεπιστημιακούς, κ.ο.κ.). Δια-δικασία, οι όροι της οποίας έχουν συζητηθεί ευ-ρέως (εντός και εκτός πανεπιστημιακής κοινότη-τας) και στον τύπο, και επί της οποίας ελήφθησχετική απόφαση του Συμβουλίου της Επικρα-τείας. Το τελευταίο αποφάσισε περί της μη σύν-νομης διαδικασίας, από την εν μέρει επανάληψητης οποίας, από 16.11.2010 ανεδείχθη άλλη πρυ-τανική αρχή στο Ίδρυμα. Η δεύτερη κατηγορία,περί εμπλοκής των ΜΑΤ κατόπιν δικής του πρό-σκλησης στα γεγονότα του Ιουνίου του 2006 στοκέντρο των Χανίων, έχει φωτιστεί πλήρως απότον τοπικό και αθηναϊκό τύπο. Η τρίτη κατηγορίασυνιστά κατάφορη παραβίαση της ελευθερίας τουλόγου: κανείς δεν ορίζει το πού, σε ποιό κοινό καιμε τι θέμα δικαιούται να ομιλεί ο πανεπιστημια-κός δάσκαλος. Η τέταρτη κατηγορία, αφορά τη μηαυτοεξαίρεση του εν λόγω κυρίου από το εκλε-κτορικό σώμα, ως όφειλε (δεδομένης της δημο-σίως και εγγράφως διαπιστωθείσης ιδιάζουσαςσχέσης έχθρας προς εμένα), η οποία δεν διασφά-λιζε την αμερόληπτη κρίση του οργάνου, στοοποίο δεν προήχθην για μία ψήφο. Η πέμπτη κα-τηγορία αφορά νύξη μου σε κείμενο περί τηςβράβευσης του τ. Μητροπολίτη Χανίων από τοΊδρυμα, σε συνάρτηση με το ενδεχόμενο ανησυ-χίας περί της σωτηρίας της ψυχής κάποιων...

Δηλώνω για άλλη μια φορά, ότι δεν θα κάνωσε κανένα τη χάρη να καταλήξω σαν το συνά-δελφο Στέλιο Αλεξανδρόπουλο, τον οποίο οδή-γησαν στο θάνατο με τις γνωστές στην πανεπι-στημιακή κοινότητα θεσμικές-εξωθεσμικές μεθο-δεύσεις και την παράνομη παραπομπή του στοΑνώτατο Πειθαρχικό Συμβούλιο, οι αρχές του Πα-νεπιστημίου Κρήτης. Ο συνάδελφος Αλεξανδρό-πουλος, μας άφησε μια σημαντική παρακαταθή-κη: «... Κάποια στιγμή τα μέλη της πανεπιστημια-κής κοινότητας – διδάσκοντες, φοιτητές, παρατά-ξεις – θα πρέπει να αναζητήσουμε τρόπους προ-στασίας του δημοκρατικού Πανεπιστημίου απότις ιδιότυπες πελατείες που διάφοροι «ισχυροί»και ταλαντούχοι πονηροί οικοδομούν στα Πανε-πιστήμια και χάριν των οποίων γίνονται ανθρω-ποθυσίες των «μη ημετέρων»... Το πρόβλημα δενείναι προσωπικό, είναι θεσμικό και συλλογικό.Αφορά το σύνολο της πανεπιστημιακής κοινότη-τας και της κοινωνίας. Αφορά το τι επιστήμη, τιπαιδεία θέλουμε και σε ποια κοινωνία. �

Η πειθαρχική δίωξη ως όπλο μετάλλαξηςτης Ανώτατης Εκπαίδευσης

*Επίκουρος καθηγητής φιλοσοφίαςΠολυτεχνείου Κρήτης