Χάρτινες Ψυχές

15
Χάρτινες Ψυχές Χάρτινες Ψυχές Δέσποινα Παπαδοπούλου Κωνσταντίνος Σιάκας ΠΟΙΗΣΗ ΕΚΔΟΣΕΙΣ οσελότος

description

Χάρτινες ψυχές Δεν είμαστε τίποτ’ άλλο από χάρτινες ψυχέςάλλες είναι χρωματιστές, άλλες μονόχρωμες κι άλλες λευκέςάλλες σκληρές, από χοντρό χαρτόνι ανθεκτικό (ματ ή ιλουστρασιόν)άλλες λεπτές σα τσιγαρόχαρταάλλες κοινές, από απλό χαρτόνι εκτυπωτήκι όταν πλησιάζει η ώρα του εργοστασιακού χαρτοπολτούάλλες βρέχονταιάλλες καίγονταιάλλες σκίζονται ή φθίρονταιάλλες λεκιάζονται ή κιτρινίζουνεάλλες πιάνουν έντομακι άλλες τις παίρνει ο Θεός στα χέρια τουκαι τις φτιάχνει οριγκάμι.

Transcript of Χάρτινες Ψυχές

Χάρτινες ΨυχέςΧάρτινες Ψυχές

Δέσποινα ΠαπαδοπούλουΚωνσταντίνος Σιάκας

ΠΟΙΗΣΗ

ΕΚ∆ΟΣΕ ΙΣοσελότος

Χάρτινες ψυχές

Δεν είμαστε τίποτ’ άλλο από χάρτινες ψυχέςάλλες είναι χρωματιστές, άλλες μονόχρωμες κι

άλλες λευκέςάλλες σκληρές, από χοντρό χαρτόνι ανθεκτικό

(ματ ή ιλουστρασιόν)άλλες λεπτές σα τσιγαρόχαρταάλλες κοινές, από απλό χαρτόνι εκτυπωτήκι όταν πλησιάζει η ώρα του εργοστασιακού

χαρτοπολτούάλλες βρέχονταιάλλες καίγονταιάλλες σκίζονται ή φθίρονταιάλλες λεκιάζονται ή κιτρινίζουνεάλλες πιάνουν έντομακι άλλες τις παίρνει ο Θεός στα χέρια τουκαι τις φτιάχνει οριγκάμι.

Ο Κωστής Σιάκας είναι ένα αναλογικό ρολόι αξιών σε μια ανθρώπινη ψηφιακή εποχή που τρέχει ακατάπαυστα. Υπάρχουν πράγματα τα οποία δεν διαπραγματεύεται. Όπως οι αξίες του, η οικογένεια κ.λ.π. Ρεαλιστής, ξεροκέφαλος και βιαστικός σε σημείο εκνευρισμού καθώς και υπερ-προστατευτικός με τα πράγματα που αγαπάει. Γεμάτος σφάλματα τα οποία δεν διστάζει να παραδεχτεί αν όχι και να τα διορθώσει. Εν μέρει εγωιστής και πολύ φιλόζωος. Γεννήθηκε το 1984 στην θεσσαλονίκη όπου σπούδασε και κατοικεί μέχρι σήμερα. Η αγαπημένη του φράση η οποία τον ορίζει και σαν άνθρωπο προέρχεται απο τον Σάιγκο Τακαμόρι, τον τελευταίο Ιάπωνα σαμουράι και είναι η εξής:

“Αν ήμουν μια πρωινή δροσοσταλίδα, θα έβρισκα καταφύγιο στην άκρη ενός φύλλου. Επειδή όμως είμαι άνδρας δεν υπάρχει για μένα θέση σε ολόκληρο τον κόσμο”

Η Παπαδοπούλου Δέσποινα γεννήθηκε στις 21 Μαρτίου του 1983 στον Χολαργό Αττικής με το κουσούρι να γράφει. Μεγάλωσε στο Χαλάνδρι. Τελείωσε Βρεφονηπιαγωγός στο Τ.Ε.Ι Ιωαννίνων. Έχει παρακολουθήσει σεμινάριο ποίησης στο ΕΚΕΒΙ. Δουλειά της έχει εκδοθεί στο περιοδικό Αιολικά Γράμματα και στην ιστοσελίδα της Κορυφογραμμής.

Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108E-MAIL: [email protected]

www. ocelotos. gr

ΕΚ∆ΟΣΕ ΙΣοσελότος

ISBN 978-960-9607-93-3

143 × 210 SPINE: 4 FLAPS: 80

0_cover_siakas_papdopoulou.indd 1 9/20/2012 1:13:51 PM

ΤιΤλος Χάρτινες Ψυχές ςυγγραφέας Δέσποινα Παπαδοπούλου

Κωνσταντίνος Σιάκας ςειρα Ποίηση [2358]0912/16 Copyright© 2012 Δέσποινα Παπαδοπούλου

Κωνσταντίνος Σιάκας ΠρώΤη εκδοςη Αθήνα, Σεπτέμβριος 2012

ISBN 978–960–9607-93-3

Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα Τηλ. : 210 6431108e–mail: [email protected]

www. ocelotos. gr

ΕΚΔΟΣΕΙΣοσελότος

Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτο-ανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορ-φή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγ-γραφέα.

ΕΚΔΟΣΕ ΙΣοσελότος

Χάρτινες Ψυχές

Δέσποινα Παπαδοπούλου Κωνσταντίνος Σιάκας

ΠοίηΣη

Δέσποινα Παπαδοπούλου

Η Συνάντηση

Αθηναϊκό πωλητήριοΔιαμπερές αποχωρητήριοΝυχτερινή ξενάγησηΠοιητικό πανηγύρι με τσιγάρο τηλεσκόπιο και μια χούφτα χοντρό αλάτιΣυμπονετική απάτηΌλα έβαιναν καλώς, ώσπου έστριψα στη λάθος γωνίαΠαραπληγική συνάντησηΑπό μαρμάρινη μεσοτοιχίαουράνιος θόλος η ματιά τουστης ψυχής μου το εργοτάξιοΑρχαιολογική ανασκαφήσε μνημειακό παρελθόν

Ομιλία σ’ ένα τριαντάφυλλοΜικρό και στρουμπουλόμπουμπουκάκι ήσουν στον ανθόσφιχτό στωικόσα να κρατούσες μυστικόάνοιξες κι άλλαξεςέγινες ροδαλό, λαχταριστόζωηρό κι αγκαθωτόδυο σώματα παλεύουν να φτάσουν το Θεόδεν τα κατάφεραντί θες;γερμένο προς τα μπροςσε πετρόχτιστο κενόαγγελικό αερικό με θολωμένο μυαλόπαρακαλάςδε μου ’πες να σε κόψω;κάπου να σε δώσω;να αναπνέεις μοναχό;να ξεφύγεις από τη γη που σε ριζώνει;που τίποτα πια εκεί δε φυτρώνει;ε, σε κράτησα εδώπες κι ένα ευχαριστώσ’ έβαλα σε βάζο ξεχωριστόμε μπόλικο νερόόλα στα έδωσαμα με τρύπησεςατύχησεςτώρα, εσύ ζεσταίνεσαι, μαραίνεσαιεγώ χλιαράκοιτώ

Το Τσίρκο

Ανθρώπινες μάσκεςτριγύρω

πολλές

αμέτρητες

γελωτοποιοίοδηγητές δρόμου αστείουταξίδι σε βαγόνι χωρίς επιστροφήκρατάνε στα χέρια για εισιτήριο τα σπλάχνα τουςλυπημένοι κλόουνόπλο τους ευχές κατάρεςπρος μάχες επιβίωσης σε λαμπρό τσίρκο μεταμφιεσμένα σώματαόλοι επισκέπτες

παίρνουν μέρος σε παιχνίδιαλλοτρίωσης και ψέματοςμεθυσμένοι πατάνε πιστά τα βήματαιεραποστολικάχορός αμαρτίας, αδηφαγίαςστημένες μαριονέτες σε μαύρο αέναο κύκλοχαμένες ψυχές ψάχνουν άκρηδιψασμένες, παραμορφωμένες

αγαλούχητα και αβαυκάλιστα μωράπάνω σε άβαθρη σκακιέραπόσο θλιβερός ο κόσμοςπόσο..

Κωνσταντίνος Σιάκας

Στιγμές χωρίς μοναξιάΣαν σωπάσει του θανάτου η φωνή.Και υποταχθείς επιτέλους στην μοίρα σου την άδικη.Θα καταλάβεις τι σημαίνει μοναξιά.Σβησμένα αυτοκίνητα είμαστε.Τροχαία ποτισμένα με νιάτα.Άνθρωποι που ψάχνουμε συντροφιά.Σε μια ζωή που ξεγελάει με ελπίδες και όνειρα.Στην ουσία;Μοναξιά.Πριν γεννηθείς και μετά.Και όταν πεθάνεις σε κάποια ώρα μακρινή.Θα θυμάσαι τα διαλείμματα που είχεςμε ανθρώπους άλλους.Με αδέρφια ή με αγάπες δυνατές.Και θα μπορείς χαρούμενος να φύγεις.Διότι παρόλο τον πόνο και το δέος της ζωής.Στιγμές περάσαν φευγαλέα από τον ναό σου.Και προσκυνήσαν με άγγιγμα που άφησε το στίγμα του.Και λεύτερη η ψυχή σου καθώς φεύγει.Θα κουβαλάει φυλαχτό τις στιγμές και τις ψυχές.Που την μοναξιά σου ξορκίσανε για λίγο.Και πήρανε τον πόνο.Μακριά.

ΟδύνηΝτυμένη είσαι στα λευκά.Το κύμα σε χτυπάει.η ανάσα σου βαριά.Και η καρδιά σου σε πονάει.Χαμένη είσαι πάλι στα σταυροδρόμια της ζωής.Χαμένη είσαι πάλι.Χωρίς να ξέρεις που θα βγεις.Και αυτός απέναντι σου τώρα.Ντυμένος μεσ’ τα μαύρα.Και όσο και αν το κύμα τον χτυπά,Τα μάτια δεν κουνά.Σε σένα τα ’χει στρέψει.Μήπως στερέψει ξαφνικά από ζωή,και δεν προλάβει να σου πει.Πως οι μεγαλύτερες αλήθειες,μας κρατάν μαζί ή απεγνωσμένα χώρια.

ΑπουσίαΕίμαι εδώ.Με ακούς;Μετράω τις νιφάδες, τις σταγόνες ακόμη και τα φύλλα.Τα βλέπω να πέφτουν και στο χώμα πάνω να πεθαίνουν.Μάλλον νεκρά θα ήταν πριν την πτώση.Μακάβριο θέαμα να τα κοιτώ. Το αθόρυβο ουρλιαχτό της πεταλούδας που γεννιέται μου τρυπάει τα αυτιά.Που είσαι;Τρεμοπαίζουν απόψε οι εφιάλτες σαν κασέτα χαλασμένη.Το σαξόφωνο του μαύρου τραγουδιάρη γρατζουνάει.Που είσαι;η άμμος του χρόνου δεν χωρά από την στενωπό ετούτη.Και ’γω γονατίζω από έλλειψη.Τα πήρες όλα.Και την λεβεντιά και την παρουσία.Γρατζουνάει το σαξόφωνο απόψε.ίσως έρθεις.ίσως όχι.Τι σημασία έχει.Αυτά που έχασα ποτέ δεν θα τα ξαναβρώ.

Στο λιμάνι

Κόσμος πολύς γυρίζει ακούραστα γύρω– γύρω γύρω– γύρω γύρω– γύρω με ζαλίζεικάθεται στο κέντρο άπραγη και παγωμένημε το εισιτήριο στην τσέπη και στη βαλίτσα ένα κοριτσάκι που μουγκρίζειΔυο σπαθιά είναι τα μάτια τηςτα χέρια της δυο χάρτεςκαι στου μυαλού της το βυθόάλογα κι αντάρτεςΚάτοικοι στοιχειωμένου λούνα παρκτα ρολόγια έχουν σταματήσειτο μεδούλι τους το ήπιαν τα σκυλιάκαι το ’χουν κατουρήσειΣαράκι έφαγε την καρδιά μάτωσαν τα όνειρα φυλακίστηκε η λαλιά και τα τελευταία λεφτά στο πλοίο που σάλπαρεκι έχει ήδη λησμονήσει

Χάρτινες Ψυχές

Δέσποινα ΠαπαδοπούλουΚωνσταντίνος Σιάκας

ΠΟΙΗΣΗ

ΕΚ∆ΟΣΕ ΙΣοσελότος

Χάρτινες ψυχές

Δεν είμαστε τίποτ’ άλλο από χάρτινες ψυχέςάλλες είναι χρωματιστές, άλλες μονόχρωμες κι

άλλες λευκέςάλλες σκληρές, από χοντρό χαρτόνι ανθεκτικό

(ματ ή ιλουστρασιόν)άλλες λεπτές σα τσιγαρόχαρταάλλες κοινές, από απλό χαρτόνι εκτυπωτήκι όταν πλησιάζει η ώρα του εργοστασιακού

χαρτοπολτούάλλες βρέχονταιάλλες καίγονταιάλλες σκίζονται ή φθίρονταιάλλες λεκιάζονται ή κιτρινίζουνεάλλες πιάνουν έντομακι άλλες τις παίρνει ο Θεός στα χέρια τουκαι τις φτιάχνει οριγκάμι.

Ο Κωστής Σιάκας είναι ένα αναλογικό ρολόι αξιών σε μια ανθρώπινη ψηφιακή εποχή που τρέχει ακατάπαυστα. Υπάρχουν πράγματα τα οποία δεν διαπραγματεύεται. Όπως οι αξίες του, η οικογένεια κ.λ.π. Ρεαλιστής, ξεροκέφαλος και βιαστικός σε σημείο εκνευρισμού καθώς και υπερ-προστατευτικός με τα πράγματα που αγαπάει. Γεμάτος σφάλματα τα οποία δεν διστάζει να παραδεχτεί αν όχι και να τα διορθώσει. Εν μέρει εγωιστής και πολύ φιλόζωος. Γεννήθηκε το 1984 στην θεσσαλονίκη όπου σπούδασε και κατοικεί μέχρι σήμερα. Η αγαπημένη του φράση η οποία τον ορίζει και σαν άνθρωπο προέρχεται απο τον Σάιγκο Τακαμόρι, τον τελευταίο Ιάπωνα σαμουράι και είναι η εξής:

“Αν ήμουν μια πρωινή δροσοσταλίδα, θα έβρισκα καταφύγιο στην άκρη ενός φύλλου. Επειδή όμως είμαι άνδρας δεν υπάρχει για μένα θέση σε ολόκληρο τον κόσμο”

Η Παπαδοπούλου Δέσποινα γεννήθηκε στις 21 Μαρτίου του 1983 στον Χολαργό Αττικής με το κουσούρι να γράφει. Μεγάλωσε στο Χαλάνδρι. Τελείωσε Βρεφονηπιαγωγός στο Τ.Ε.Ι Ιωαννίνων. Έχει παρακολουθήσει σεμινάριο ποίησης στο ΕΚΕΒΙ. Δουλειά της έχει εκδοθεί στο περιοδικό Αιολικά Γράμματα και στην ιστοσελίδα της Κορυφογραμμής.

Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108E-MAIL: [email protected]

www. ocelotos. gr

ΕΚ∆ΟΣΕ ΙΣοσελότος

ISBN 978-960-9607-93-3

143 × 210 SPINE: 4 FLAPS: 80

0_cover_siakas_papdopoulou.indd 1 9/20/2012 1:13:51 PM

Περιοδοντικό παράπτωμα

Σπασμένα κρύσταλλα οι σιωπέςκόκκινα μπαλόνια που ταξιδεύουνόλα όσα δεν ειπώθηκαν και τα κράταγα σα φυλαχτόστο στόμα να μη φύγουνφούσκωσαν μια μέρα κι έσκασανσκίστηκαν τα ούλα μουπλημμύρισαναλλά να σου πω κάτι;τα αίματα δε μ’ ενοχλούνβρίσκω τον τρόπο να τα σκουπίσωεκείνο που δεν παλεύεται με τίποτα είναι το ραγισμένο

βλέμμαστα μάτια του καθρέφτη