ΑΙΩΝΙΑ Π

ΟΙΗΣΗ

ΓΙΩΡΓΟΣ Σ

ΑΡΑΝΤΑΡΗΣ

ΣΤΟΥΣ Φ

ΙΛΟΥΣ

ΜΙΑΣ Α

ΛΛΗΣ Χ

ΑΡΑΣ

ΑΙΩΝΙΑΠΟΙΗΣΗ

Αλέξανδρος ΠαπαδιαμάντηςΠοιήματα 1874-1910

•Κ. Γ. Καρυωτάκης

Νηπενθή•

Κ. Π. ΚαβάφηςΠοιήματα

•Γιώργος Σαραντάρης

Στους φίλους μιας άλλης χαράς

ΑΙΩΝΙΑΠΟΙΗΣΗΓ ΙΩΡΓΟΣ

ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣΣΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ

ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ ΧΑΡΑΣ

ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ ΧΑΡΑΣΓιώργος Σαραντάρης

Σελιδοποίηση: Ζωὴ ἸωακειμίδουἘπιμέλεια: Γιάννης Κορίδης

Σχεδιασμὸς ἐξωφύλλου: Δημήτρης ΚουρκούτηςΕἰκονογράφηση ἐξωφύλλου: Πανδώρα Γιαμαλίδου

ΣΕΙΡΑ ΑΙΩΝΙΑ ΠΟΙΗΣΗὙπεύθυνος σειρᾶς: Κωνσταντῖνος Ἰ. Κορίδης

© Copyright Ἔκδοσης:Ἐκδόσεις «Ἰωλκὸς» - Κωνσταντῖνος Ἰ. Κορίδης, 2012

Νοέμβριος 2012 Α΄ Ἔκδοση

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΩΛΚΟΣ• Ἀνδρέου Μεταξᾶ 12 & Ζ. Πηγῆς, 106 81 Ἀθήνα

Τηλ.: 210-3304111, 210-3618684, Fax: 210-3304211E-mail: iolkos@otenet.gr

www.iolcos.gr

ISBN 978-960-426-695-1

ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ ΧΑΡΑΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣ

ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ ΧΑΡΑΣ

ΙΩΛΚΟΣ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Δὲ μπορῶ νὰ βρῶ πιὰ τί θέλει νὰ πεῖ ποίηση. Μοῦ διαφεύ-γει. Τὸ ἤξερα, ἀλλὰ τώρα μοῦ διαφεύγει. Ἂν κάποιος μὲ ρωτήσει αὐτὴ τὴ στιγμὴ θὰ ντροπιαστῶ. Γιατὶ ἐξακολουθῶ νὰ εἶμαι ἐνδόμυχα βέβαιος, πὼς ἡ ποίηση εἶναι μιὰ οὐσία ἀπαράλλαχτα, ὅπως καὶ ἡ ζωή. Καὶ κρύβω, κρύβομαι, κάτι κρύβω, ἀπὸ κάποιον κρύβομαι. Σὰ ν’ ἀρχίζω νὰ γίνομαι τρελλὸς καὶ νὰ ντρέπομαι.

Ἀλλὰ ἡ ποίηση; Κάποιος θὰ σταθεῖ ἱκανὸς νὰ πεῖ στοὺς ἄλλους, ὄχι σ’ ἐμένα, πού, ἄν καὶ τὸ ξέρω, φεύγω, τί εἶναι ποίηση!………………………………………………………………………………[Ἄλλη ἡ γλώσσα τῆς φιλοσοφίας, ἄλλη ἐκείνη τῆς ποίησης; Ἄλλη· κι ἂς νοιώσει ὅποιος μπορεῖ, μὲ ὅποιο τρόπο, τὴν ἀλήθεια τοῦ ἀνθρώπου!]

3.11.1938

�

ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ

Μὲ θύμησες ἐκπλήρωσε τὴν καρδιὰΚι ἀγάπησε ἕναν ἁγνὸ τάφο

Ἡ τιμωρία ὑπάρχει τώραΣεμνὴ ὅπως τὰ χελιδόνιαΚαὶ σκεπάζει μὲ ἄγνοιαΤὰ περιστατικὰ τὸν ἄνθρωπο Ποὺ ἂν τὸν φέρει ἡ ἀνάμνησηΘὰ μοιάζει κοπέλλα

Τέτοια ἡ μοῖρα τῶν φθαρτῶνΠοὺ πάλι ἔρχονταιἈλλὰ μὲ ἀσύλληπτη μαγευτικὴ εἰλικρίνεια.

�

ΠΟΙΟΣ ΕΝΤΥΣΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ

Ποιός ἔντυσε τὰ μάτιαΚαὶ ἤρθανε ἀπροσκάλεστα Σὲ μιὰ γιορτὴ ὅπου λείπουνἌνοιξη καὶ μουσική;

Εἶναι κόσμος ἐτοῦτοςΕἶναι ἡ ζωὴ ποὺ γδύνεται Καὶ τρέφει τὰ ὄνειρα σειρά;

Τὰ μάτια μίλησαν Τελευταῖα Καὶ ἀπορρόφησαν τὴ γιορτή.

10

ΚΑΛΟ ΤΑΞΕΙΔΙ

Καλὸ ταξείδι νὰ ἔχουν οἱ θάλασσεςΤώρα ποὺ ἐτραγούδησαν Καὶ μᾶς ξαλάφρωσαν τὰ σωθικὰ

Καλὴ κουβέντα νὰ πλέξουν Καὶ συνεννόηση ἄϋλη Μὲ τ’ ἄστραἈμάλαγη νὰ εἶναι ἡ καρδιά τουςΣτὸν οὐρανό

Τ’ ἄλλο νερὸ θὰ ἱστορεῖΤὶς νήπιες θάλασσεςΠοὺ μᾶς ἔδωκαν τὴ ζωὴ Κι ἔφυγαν σὰν καιρὸς Ἀνοιξιάτικος Προτοῦ κοιμηθοῦμεΣ’ αὐτές.

11

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΞΕΡΑΝ ΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑΝΕ

Ἄνθρωποι, ποὺ δὲν ἤξεραν νὰ τραγουδάνεἌλλαξαν ζωὴ καὶ ἤρθανε κοντά μας

Κάναμε εἰρήνη καὶ τώρα περπατᾶμε ὅλοι μαζὶΣτὴν ἄκρη μιᾶς λίμνης

Δὲ μιλάει κανεὶς ὅλοι σωπαίνουνΚι εὔχονται νὰ μὴν πεθάνει ὁ ἥλιος

Σταμάτησαν οἱ φωνές μαςΣὰ νὰ βρεθήκαμε κάποτε μπροστὰ σὲ μαγικὸ ποτάμι.

12

ΕΙΤΑΝ ΓΥΝΑΙΚΑ, ΕΙΤΑΝ ΟΝΕΙΡΟ…

J’ ai cueilli ce brin de bruyèreG. ApollinAire

Εἴταν γυναίκα, εἴταν ὄνειρο, εἴτανε καὶ τὰ δυὸὉ ὕπνος μ’ ἐμπόδιζε νὰ τὴ δῶ στὰ μάτιαἈλλὰ τῆς φιλοῦσα τὸ στόμα τὴν κράταγαΣὰ νὰ εἴταν ἄνεμος καὶ νὰ εἴταν σάρκαΜοὔλεγε πὼς μ’ ἀγαπούσε, ἀλλὰ δὲν τὸ ἄκουγα καθαρὰ Μοὔλεγε, πὼς πονοῦσε νὰ μὴ ζῆ μαζί μουΕἴταν ὠχρὴ καὶ κάποτε ἔτρεμα γιὰ τὸ χρῶμα τηςΚάποτε ἀποροῦσα νιώθοντας τὴν ὑγεία της σὰ δική μου ὑγεία

Ὅταν χωρίζαμε εἴτανε πάντοτε νύχταΤ’ ἀηδόνια σκέπαζαν τὸ περπάτημά τηςἜφευγε καὶ ξεχνοῦσα πάντοτε τὸν τρόπο τῆς φυγῆς τηςἩ καινούργια μέρα ἄναβε μέσα μου προτοῦ ξημερώσειΕἴταν ἥλιος εἴταν πρωΐ, ὅταν τραγουδοῦσαὍταν μόνος μου ἔσκαβα ἕνα δικό μου χῶμαΚαὶ δὲν τὴ σκεφτόμουνα πιὰ ἐκείνη.

13

ΑΙΩΝΙΑ Π

ΟΙΗΣΗ

ΓΙΩΡΓΟΣ Σ

ΑΡΑΝΤΑΡΗΣ

ΣΤΟΥΣ Φ

ΙΛΟΥΣ

ΜΙΑΣ Α

ΛΛΗΣ Χ

ΑΡΑΣ

ΑΙΩΝΙΑΠΟΙΗΣΗ

Αλέξανδρος ΠαπαδιαμάντηςΠοιήματα 1874-1910

•Κ. Γ. Καρυωτάκης

Νηπενθή•

Κ. Π. ΚαβάφηςΠοιήματα

•Γιώργος Σαραντάρης

Στους φίλους μιας άλλης χαράς

ΑΙΩΝΙΑΠΟΙΗΣΗΓ ΙΩΡΓΟΣ

ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣΣΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ

ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ ΧΑΡΑΣ