Περιλήψεις Εισηγήσεων 56ου Συνεδρίου

Ε ΙΣΑΓΩΓΗ

Tό φαινόμενο τοῦ ἀθεϊσμοῦ διαχρονικά

Εἰσηγητής: κ. Ἀπόστολος Νικολαΐδης, καθηγητής Θεολογικῆς Σχολῆς ΕΚΠΑ

ΠΕΡ ΙΛΗΨΗ Ε ΙΣΗΓΗΣΕΩΣ

Ὁ χαρακτηρισμός «ἀθεϊσμός» εἶναι μέν σύγχρονος ἀλλά ἔχει τήν ἴδια ἡλι-κία μέ τόν μεταπτωτικό σκεπτόμενο ἄνθρωπο.

Πρωτοεμφανίζεται ὡς ἑωσφορισμός καί εἰσέρχεται στήν ἱστορία τοῦ ἀνθρώπου ὡς ἀμφισβήτηση τοῦ Θεοῦ, εἰδωλολατρία, πολυθεϊσμός, ἀθεΐα, ἀγνωστικισμός, πανθεϊσμός, δεϊσμός καί ἀθεϊσμός. Παλαιότερα ἐκφραζό-ταν κυρίως ἀτομικά, ἀργότερα ὅμως ἐμφανίζεται μέ τή μορφή «σχολῶν» φιλοσοφικοῦ ἤ κοινωνικοπολιτικοῦ χαρακτήρα.

Ὑπάρχει ἀθεϊσμός στό ὄνομα τοῦ Θεοῦ καί ἐντός της θρησκείας, ὅπως ὑπάρχει καί ἀθεϊσμός ἐναντίον τοῦ Θεοῦ καί ἐναντίον τοῦ θρησκευτικοῦ φαινομένου. Ὁ δεύτερος εἶναι συνήθως πιστή ἀκολουθία τοῦ πρώτου καί ἔχει ἐπιθετικό καί πολεμικό χαρακτήρα. Πρόκειται γιά τόν σύγχρονο ἀθεϊσμό πού εἶναι ἐνταγμένος στήν κριτική τῆς θρησκείας καί ὀφείλεται ἀφενός στά προβλήματα πού δημιουργεῖ ἡ ἔσωθεν καί ἔξωθεν κακοποίηση τῆς ἔννοιας τοῦ Θεοῦ (ἐξανθρωπισμός, ἐξορθολογισμός, ἰδεολογικοποίηση, πολιτικο-ποίηση, θάνατος τοῦ Θεοῦ) καί ἀφετέρου στή μεταθρησκευτική τάση γιά ἀποθέωση τοῦ ἀνθρώπου καί τῶν ἔργων του.

Σ’ αὐτό τό ἀθεϊστικό πλαίσιο, ὅπου ἐξαίρεται ἡ κρίση τῆς παραδοσιακῆς θρησκείας, καί μέ δεδομένο ὅτι κανείς δέν μπορεῖ νά ἀκυρώσει τή θρη-σκευτική φύση τοῦ ἀνθρώπου οὔτε καί τό θρησκευτικό φαινόμενο ἀπό τήν

5 6 ο ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟe-mail: [email protected]

Σύγχρονες ἀθεϊστικές προκλήσεις

Ἀπόστολος Νικολαΐδης

Ὁ Ἀπόστολος Νικολαΐδης εἶναι Καθηγητής τῆς Κοινωνιολογίας τῆς Θρησκείας καί τῆς Κοινωνικῆς Ἠθικῆς στή Θεολογική Σχολή τοῦ Πα-νεπιστημίου Ἀθηνῶν. Σπούδασε στά Πανεπιστήμια Ἀθηνῶν, Βόννης καί Μπόχουμ τῆς Γερμανίας. Συμμετέσχε ἐνεργά σέ ἐγχώρια καί διεθνή Συνέδρια, Συμπόσια καί Ἡμερίδες. Διετέλεσε Πρόεδρος τοῦ Τμήματος Κοινωνικῆς Θεολογίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν. Εἶναι ἐπίσης Πρόε-δρος τοῦ Ἐποπτικοῦ Συμβουλίου τῆς Δευτεροβάθμιας Ἐκκλησιαστικῆς Ἐκπαίδευσης καί μέλος τριῶν Συνοδικῶν Ἐπιτροπῶν. Συνέγραψε πλῆθος μονογραφιῶν καί λοιπῶν δημοσιεύσεων θεολογικοῦ, ἠθικοῦ, βιοηθικοῦ καί κοινωνιολογικοῦ-θρησκειολογικοῦ περιεχομένου.

κοινωνία, ἐμφανίζονται τά λεγόμενα θρησκευτικά ὑποκατάστατα, ὅπως ἰδε-ολογίες δεξιοῦ καί ἀριστεροῦ τύπου, ἡ ἐπιστήμη, ἡ πολιτική καί ἡ οἰκονομία.

Δεῖγμα γιά τό πῶς λειτουργεῖ ἕνα θρησκευτικό ὑποκατάστατο εἶναι ἡ σύγ-χρονη οἰκονομική ἐξουσία (ὁ θεός τοῦ χρήματος, ὁ μαμωνᾶς, ὅπως εἶχε προειδοποιήσει ὁ Χριστός), πού ἀπό μέσο κατέστη αὐτοσκοπός καί ἀπό διαχειριστής μεταβλήθηκε σέ μοναδικό ρυθμιστή τῶν πάντων, ἀκόμα καί τῆς πολιτικῆς.



ΠΡΩ ΙΝΗ ΣΥΝΕΔΡ ΙΑ

ΑΘΕ ΪΣΤ ΙΚΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕ ΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΡΟ ΤΩΝ ΘΕΤ ΙΚΩΝ ΕΠ ΙΣΤΗΜΩΝ

Πόσο χῶρο ἔχει ἀφήσει ἡ ἐπιστήμη στό Θεό;

Εἰσηγητής: κ. Βασίλειος Πετρουλέας, τ. Διευθυντής Ἐρευνῶν Ε.ΚΕ.Φ.Ε. «ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ»


Α΄. Ὅταν οἱ προκλήσεις διευρύνουν τόν ὁρίζοντα τῆς ἐπιστήμης

Ἡ παράδοξη διαδρομή τοῦ ἀτόμου: Ἀπό τήν ἀθεΐα τοῦ Δημοκρίτου και τῶν Ἐπικουρείων στήν «πνευματικότητα» τῆς σύγχρονης ἀτομικῆς θεωρίας.

Καί ὅμως κινεῖται: Ὅταν ἡ γῆ μετατέθηκε ἀπό «κέντρο τοῦ σύμπαντος» σέ «πρώτη θέση».

Ἀνακαλύπτοντας τό «ἄπειρο» σύμπαν: Δέν εἴμαστε μικροί, τό σύμπαν εἶναι μεγάλο γιά νά κηρύττει τό μεγαλεῖο τοῦ Δημιουργοῦ.

Β΄. Τό θαῦμα τῆς ζωῆς καί ὁ «ἐξελικτισμός»

Τό μεγαλεῖο τοῦ ἀνθρώπου καί ὁ αὐτοαναιρούμενος ὀρθολογισμός τῶν νεο-αθεϊστῶν πού ἔχουν ἀναγάγει τή θεωρία τῆς ἐξέλιξης σέ κοσμοθεωρία.

Γ΄. Ἡ ... ἀποχώρηση τοῦ Θεοῦ

Καθώς ἡ ἐπιστήμη προοδεύει, ὁ Θεός… ἀποχωρεῖ. Ἀποχωρεῖ, γιά νά ἀφή-σει τό πεδίο ἐλεύθερο στήν ἐπιστήμη νά ἐμβαθύνει περισσότερο στά μεγα-λεῖα Του καί νά Τόν δοξάσει. Ἀποχωρεῖ ἀπό τίς ἁπλουστευμένες ἀνθρω-

πομορφικές ἀντιλήψεις μας. Ἀποχωρεῖ γιά νά ἀνέβει σέ ψηλότερο βάθρο. Ἀποχωρεῖ, ἀλλά ἀφήνει σημάδια τῆς διάβασής Του.

Δ΄. Ἐπίλογος

Πόσο χῶρο ἔχει ἀφήσει ἡ ἐπιστήμη στόν Θεό;Μήπως εἶναι πιό σωστό νά ρωτήσουμε: Στό ἐσχατολογικό σχέδιο τοῦ Θεοῦ πόσο χῶρο καταλαμβάνει ἡ ἐπιστήμη;

Βασίλειος Πετρουλέας

Ὁ Βασίλειος Πετρουλέας ὑπῆρξε Διευθυντής Ἐρευνῶν (Ἐρευνητής Α΄), ὑπεύθυνος τοῦ ἐργαστηρίου Ἠλεκτρονικοῦ Παραμαγνητικοῦ Συντονισμοῦ καί Φωτοσύvθεσης, καθώς καί τῆς μονάδας παραγωγῆς ὑγροῦ ἡλίου τοῦ Ἰνστιτούτου Ἐπιστήμης Ὑλικῶν του Ε.Κ.Ε.Φ.Ε. «Δημόκριτος».

Γεννήθηκε στήν Καλαμάτα. Σπούδασε Φυσικός στό Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν. Ἐκπόνησε τή διδακτορική του διατριβή στόν «Δημόκριτο» καί τήν ὑπέβα-λε στό Παν/μιο Θεσσαλονίκης. Ὑπῆρξε μεταδιδακτορικός συvεργάτης τοῦ Δημοκρίτου (1975-1976) καί τοῦ Πανεπιστημίου Berkeley τῆς Καλιφόρνιας (ἐργαστήριο M. Calvin) (1976-1978). Ὑπῆρξε μόνιμος ἐρευνητής στόν «Δη-μόκριτο» ἀπό τό 1979 μέχρι τό 2012 καί ἔκτοτε ἐπιστημονικός συνεργάτης τοῦ «Δημοκρίτου» καί τοῦ Παν/μίου τῆς Κρήτης.

Κατά τή διάρκεια τῆς ἐπιστημονικῆς του σταδιοδρομίας ἀσχολήθηκε κυρί-ως μέ τή μελέτη τῆς μετατροπῆς τῆς ἡλιακῆς ἐνέργειας καί τῆς διάσπασης τοῦ νεροῦ ἀπό τά φυτά μέ τή φωτοσύνθεση. Συμμετέσχε σέ διάφορα εὐρωπαϊκά ἐρευνητικά προγράμματα καί διεθνεῖς ἐπιτροπές, καθώς καί σέ ἑλληνο-ἀμε-ρικανικά ἐρευνητικά προγράμματα.

Ὑπῆρξε μέλος τῆς ἐκδοτικῆς ἐπιτροπῆς τοῦ ἐπιστημονικοῦ περιοδικοῦ «Jοurnal of Βιοlogical Inorganic Chemistry» (1997-1998) καί τακτικός κριτής περιοδικῶν τῆς American Chemical Society, καί εὐρωπαϊκῶν περιοδικῶν. Ἔχει δημοσιεύσει 90 περίπου ἄρθρα σέ διεθνή περιοδικά, καί ἔχει καί ἀνάλο-γο ἀριθμό ἀνακοινώσεων σέ διεθνή συνέδρια.

Ἀπό τό 2005 ἀρθρογραφεῖ στό περιοδικό «ἡ Δράση μας».





Προκλήσεις ἀπό τίς ἐπιστῆμες τῆς Βιολογίας, Βιοτεχνολογίας καί Γενετικῆς

Εἰσηγητής: κ. Ἐμμανουήλ Παναγόπουλος, ἄμ. ἐπίκ. καθηγητής Χειρουργικῆς


Ἀθεϊστικές προκλήσεις ἀπό τήν ἐπιστήμη ἤ ὀρθότερα ἀπό τούς ἐπιστή-μονες ὑπῆρχαν, ὑπάρχουν καί θά ὑπάρχουν. Ὁ χῶρος τῆς βιολογίας, τῆς βιοτεχνολογίας καί τῆς γενετικῆς ἦταν καί ἐξακολουθεῖ νά εἶναι ἕνας προνο-μιακός χῶρος ἀνάδειξης τέτοιων προκλήσεων.

Ἡ εἰσήγηση αὐτή προσπαθεῖ νά παρουσιάσει, κατά τό δυνατόν ἀναλυτικά, τίς προκλήσεις αὐτές καί ταυτόχρονα νά παρουσιάσει καί τόν σύγχρονο ἐπιστημονικό ἀντίλογό τους. Οἱ προκλήσεις στόν χῶρο τῆς Βιολογίας εἶναι πολλές καί ποικίλες, μπορεῖ ὅμως νά ὁμαδοποιηθοῦν σέ τρεῖς ἑνότητες.

Ἡ πρώτη ἑνότητα περιλαμβάνει τίς προκλήσεις ἀπό τήν προέλευση τῆς ζωῆς, τή θεωρία τῆς ἐξέλιξης καί τήν ἀμφισβήτηση τῆς ἱστορικότητας τοῦ Ἀδάμ καί τῆς Εὔας. Οἱ προκλήσεις τῆς ἑνότητας αὐτῆς στοχεύουν στήν ἄμε-ση ἀμφισβήτηση τοῦ Θεοῦ, ὡς δημιουργοῦ του κόσμου καί τῆς ζωῆς, καί ἀποτελοῦν τό κυριότερο ὅπλο τῶν ἀθεϊστῶν ὅλων τῶν ἐποχῶν.

Ἡ δεύτερη ἑνότητα περιλαμβάνει τίς προκλήσεις ἀπό τόν τρόπο πού ἡ Βιολογία ἀντιλαμβάνεται καί διαχειρίζεται τή ζωή τῶν ζώντων ὀργανισμῶν,

φυτῶν, ζώων καί ἀνθρώπων. Οἱ προκλήσεις αὐτές δέν ἀμφισβητοῦν ἄμεσα τόν Θεό. Ἁπλά Τόν ἀγνοοῦν ἤ Τόν θέτουν στό περιθώριο, καί ἡ ἐπιστήμη ἀναλαμβάνει νά παίξει τό ρόλο τοῦ Θεοῦ.

Ἡ τρίτη ἑνότητα περιλαμβάνει τίς προκλήσεις ἀπό τήν προσπάθεια τῆς γενετικῆς νά ἀποδώσει τά χαρακτηριστικά της προσωπικότητας καί τίς ἀνθρώπινες συμπεριφορές ἀποκλειστικά στό γενετικό προφίλ τοῦ ἀνθρώ-που, ἀμφισβητώντας τό αὐτεξούσιό του, ἀμφισβητώντας δηλ. ἔμμεσα τήν κατ’ εἰκόνα Θεοῦ δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου, στοιχεῖο τῆς ὁποίας εἶναι τό αὐτεξούσιο τοῦ ἀνθρώπου.

Ἐμμανουήλ Παναγόπουλος

Ὁ ἰατρός Ἐμμανουήλ Παναγόπουλος εἶναι πτυχιοῦχος τῆς Ἰατρικῆς Σχολῆς τοῦ Ἐθνικοῦ καί Καποδιστριακοῦ Πανεπιστημίου τῆς Ἀθήνας. Μετά τήν ἐκπλήρωση τῆς εἰκοσιτετράμηνης στρατιωτικῆς του θητείας ὡς ἔφεδρος ἀνθυπίατρος ἀσχολήθηκε μέ τή χειρουργική καί ἔλαβε τόν τίτλο τῆς εἰδικότητας τοῦ Γενικοῦ Χειρουργοῦ. Μετεκπαιδεύτηκε ἐπί τριετία στήν Ἀγγλία καί στίς ΗΠΑ στό ἀντικείμενο τῆς Χειρουργικῆς Ὀγκολογίας καί στή συνέχεια ἐργάστηκε ἐπί 33 καί πλέον ἔτη στό Ἀντι-καρκινικό Νοσοκομεῖο Ο ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ, ἀπό τό ὁποῖο συνταξιοδο-τήθηκε τό 2010 ὡς Συντονιστής Διευθυντής Χειρουργός ΕΣΥ. Τό 1983 ἔλαβε τό διδακτορικό του ἀπό τήν Ἰατρική Σχολή τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Ἀθήνας καί τό 1989 ἀναγορεύτηκε Ὑφηγητής Χειρουργικῆς ἀπό τό ἴδιο Πανεπιστήμιο καί τοῦ ἀπονεμήθηκε ὁ τίτλος τοῦ Ἄμισθου Κα-θηγητοῦ Χειρουργικῆς. Εἶναι Ἑταῖρος τοῦ Ἀμερικανικοῦ Κολλεγίου τῶν Χειρουργῶν καί μέλος ἄλλων ἐπιστημονικῶν ἑταιριῶν. Τά τελευταία 20 χρόνια ἀσχολεῖται μέ τή βιοηθική καί ἔχει δημοσιεύσει ἀρκετά ἄρθρα ἐπί βιοηθικῶν ζητημάτων.





Ἐξελίξεις στίς κοσμολογικές ἀντιλήψεις καί ὀρθόδοξη πίστη

Εἰσηγητής: κ. Γεώργιος Γούναρης, ὁμ. καθηγητής Θεωρητικῆς Φυσικῆς Α.Π.Θ.


Ἡ βιβλική περιγραφή τῆς Δημιουργίας συγκρίνεται μέ τά σύγχρονα ἐπιστη-μονικά δεδομένα καί διαπιστώνεται ὅτι οὐδεμία οὐσιαστική διαφορά ὑπάρχει.

Ἡ «ἡμέρα ἡ μία» της βιβλικῆς περιγραφῆς εἶναι ἀπολύτως συμβατή μέ τά δεδομένα τῆς περιόδου πού καλύπτει τά πρῶτα 9 δίς χρόνια του Σύμπαντος. Σύμφωνα μέ τή θεωρία τῆς Μεγάλης Ἐκρήξεως, ἡ «ἡμέρα ἡ μία» ἀφορᾶ τό ὅλο Σύμπαν, ἔχει δομή ἡμερονυκτίου, ἀρχίζει ἀπό μεσημβρίας, παρουσιάζει ἕνα θεαματικό δειλινό καί καταλήγει στήν πρώτη νύκτα, πού ἀρχίζει ὅταν τό Σύμπαν συμπλήρωνε τά πρῶτα 20 ἑκ. χρόνια του. Ἡ πρώτη νύκτα περιλαμ-βάνει τά γεγονότα μέχρι περίπου 9 δις χρόνια μετά τή Μεγάλη Ἔκρηξη.

Κατά τίς ὑπόλοιπες ἡμέρες τῆς Δημιουργίας, πού ἀφοροῦν τό χρονικό δι-άστημα τῶν τελευταίων 4,5 δις ἐτῶν, ἡ γραφική διήγηση ἐπικεντρώνεται στή Γῆ μας καί περιγράφει γήινα γεγονότα, ὅπως θά τά ἔβλεπε ἕνας γήινος παρα-τηρητής. Οἱ ἡμέρες αὐτές δέν ἔχουν δομή ἡμερονυκτίου, καί φαίνεται νά εἶναι ἁπλῶς μεγάλες χρονικές περίοδοι.

Στήν εἰσήγηση πρῶτα συζητεῖται ἡ διαμόρφωση τῆς Γῆς καί ἡ πληθώρα τῶν

ὑδάτων σ’ αὐτήν, συγκρίνοντας τίς βιβλικές καί ἐπιστημονικές πληροφορίες. Ἀκολούθως ἀναφέρεται ἡ ἐμφάνιση τῶν ἔμβιων ὄντων, καί κάπως περισ-

σότερες λεπτομέρειες δίδονται γιά τή Δημιουργία τοῦ Ἀνθρώπου. Ἐπιχειρη-ματολογεῖται ὅτι ὁ Ἀδάμ πρέπει νά ἀνήκει στό εἶδος πού οἱ παλαιοντολόγοι ἀποκαλοῦν Σοφό Ἄνθρωπο.

Τέλος καταλήγουμε μέ τήν ἔλευση τοῦ Κυρίου (τοῦ Νέου Ἀδάμ) στή Γῆ, καί τίς ἀνεκτίμητες δωρεές Του.

Γεώργιος Γούναρης

Γεννήθηκε τό 1939 στή Θεσσαλονίκη.Μηχανολόγος- Ἠλεκτρολόγος Ε.Μ.Π. (1962). Μάστερ Φυσικῆς τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Σικάγου (1966).Διδάκτωρ (PhD) τοῦ Τμήματος Φυσικῆς τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Σικάγου

(1969).Ἐρευνητής στό Ἐθνικό Ἐργαστήριο τοῦ Brookhaven, Long Island, Η.Π.Α.

(1969-1970).Ἐρευνητής στό ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος (Ἁγία Παρασκευή Ἀττικῆς, 1970-73). Καθηγητής Θεωρητικῆς Φυσικῆς στό Πανεπιστήμιο Ἰωαννίνων (1972-

1979).Καθηγητής Θεωρητικῆς Φυσικῆς στό Ἀριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσα-

λονίκης (1979-2006).Ὁμότιμος Καθηγητής ΑΠΘ ἀπό τό 2007. Πολλές φορές ἐπισκέπτης καθηγητής στό ἐργαστήριo CERN (Ἐλβετία), καί

στά Πανεπιστήμια Bielefeld Γερμανίας καί Montpellier (Γαλλίας), καί μερικές φορές στό Ἐθνικό Γερμανικό Κέντρο Ἐρευνῶν DESY καί ἄλλα ἐπιστημονικά ἱδρύματα.

Ἔχει δημοσιεύσει περισσότερες ἀπό 150 ἐργασίες σέ περιοδικά καί τόμους, πού ἔχουν πλῆθος ἀναφορῶν στή διεθνή βιβλιογραφία.

Ἔχει συγγράψει δύο πανεπιστημιακά συγγράμματα χρησιμοποιηθέντα ἐπί ἀρκετά ἔτη γιά τή Διδασκαλία Κβαντικῆς Μηχανικῆς καί Στατιστικῆς Φυσικῆς στά πανεπιστήμια Ἰωαννίνων, Θεσσαλονίκης καί Ἀθηνῶν.

Μέλος τῆς Ἑλληνικῆς Ἐταιρίας Φυσικῆς Ὑψηλῶν Ἐνεργειῶν.Ἡ ἱστοσελίδα του στό διαδίκτυο http://users.auth.gr/~gounaris περιέχει δι-

άφορες ἐπιστημονικές καί γενικότερου ἐνδιαφέροντος ἐργασίες καί ὁμιλίες.



ΑΠΟΓΕΥΜΑΤ ΙΝΗ ΣΥΝΕΔΡ ΙΑ

ΚΟ ΙΝΩΝ ΙΚΗ Δ ΙΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΦΑ ΙΝΟΜΕΝΟΥ ΚΑ Ι ΑΝΤ ΙΜΕΤΩΠ ΙΣΗ ΤΟΥ

Νομικές διαστάσεις τοῦ ἀθεϊστικοῦ κινήματος

Εἰσηγητής: κ. Ἰωάννης Εὐστρατιάδης, Νομικός - Θεολόγος

Δ ΙΑΓΡΑΜΜΑ Ε ΙΣΗΓΗΣΕΩΣ

1. Τά πλαίσια πού κινοῦνται ὁ νόμος καί τά δικαιώματα : i. Ὑποχρεώσεις καί δικαιώματα τῆς μειοψηφίας καί τῆς πλειοψηφίας

στή Δημοκρατία. ii. Ὁ ἀπόλυτος χαρακτήρας τοῦ νόμου. Ὁ νόμος ὡς ἔκφραση λαϊκῆς

κυριαρχίας, παραδόσεων, ἱστορίας τοῦ Ἔθνους, πανανθρώπινων ἀξιῶν καί ἐπιλογῶν τῆς πλειοψηφίας.

iii. Ὁ σχετικός χαρακτήρας τοῦ νόμου: Ἡ θυσιαστική προσφορά τοῦ ἑαυτοῦ μας ὑπερβαίνει τό νόμο μέ τήν ἀγάπη.

iv. Ἡ σημασία τῆς ἀντιλήψεως περί ἠθικῆς πού ἔχει ὁ μέσος πολίτης στή διαμόρφωση τῆς νομολογίας τῶν Ἑλληνικῶν Δικαστηρίων.

2. Κινήματα ἀθεϊσμοῦ :i. Ἱστορική ἀναδρομή τοῦ θεσμικά ὀργανωμένου Ἀθεϊσμοῦ: ὁ ἰδεολογι-

κός μανδύας γιά τήν καταρράκωση τῆς προσωπικότητας.ii. Τά θεσμικά ὀργανωμένα κινήματα τῆς ἀθεΐας σέ Ἀμερική, Εὐρώπη,

Ἰσλαμικές χῶρες καί Ἑλλάδα.

3. Οἱ προσπάθειες τῶν ἀθέων γιά τήν ἰδεολογική τους κατοχύρωση: i. Τακτικές στό ἐξωτερικό: Ὁ πόλεμος κατά τοῦ Σταυροῦ, οἱ διαφημί-

σεις, τά ΜΜΕ .ii. Κινήματα στήν Ἑλλάδα : Ἡ προσπάθεια γιά ἀποδόμηση τῶν θεμε-

λιωδῶν θεσμῶν τοῦ Ἔθνους (λ.χ. Παιδεία, Οἰκογένεια, Δίκαιο καί Ἐκκλησία).

iii. Οἱ ἀντιρρησίες κατά τῆς ἀθεΐας.iv. Ὑπάρχει στόν Ἀθεϊσμό ξεκάθαρη ἰδεολογική ἐπιδίωξη καί ἐλέγξιμος

νομικά σκοπός;

4. Ἡ θεσμική κατοχύρωση τῆς δημόσιας θρησκευτικῆς ζωῆς καί ἀγωγῆς στήν Ἑλλάδα:i. Τό Προοίμιο τοῦ Ἑλληνικοῦ Συντάγματος, τό Σύνταγμα, ἡ Σημαία καί

τό Ἐθνόσημο.ii. Ἡ θεσμική κατοχύρωση τῆς δημόσιας θρησκευτικής ζωῆς καί ἀγωγῆς

στήν Ἑλλάδα: Πῶς διαμορφώθηκε ἱστορικά; Ποιός τήν ὅρισε καί μέ ποιό νομικό πλαίσιο;

iii. Τό δικαίωμα ἀτομικῆς ἀναφορᾶς ἤ προσφυγῆς γιά τήν προάσπιση τῶν δικαιωμάτων τοῦ πολίτη στή δημόσια θρησκευτική ζωή καί ἀγω-γή.

iv. Οἱ δικαστικές ἀποφάσεις γιά τά Θρησκευτικά Σύμβολα σέ δημόσιους χώρους καί τό Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν.

5. Ἐπίλογος: «Μοῦ μένει μόνο ἡ προσευχή καί ἡ ἀγάπη. Ὁ θυμός καί οἱ κραυγές ἐναντίον τῶν ἀθέων δέν διορθώνουν τά πράγματα» (Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης).

Ἰωάννης Εὐστρατιάδης

Ὁ Εὐστρατιάδης Ἰωάννης τοῦ Χρήστου εἶναι Δικηγόρος παρ᾽ Ἀρείῳ Πάγῳ, ἔγγαμος καί πατέρας 8 παιδιῶν.

Παράλληλα διδάσκει στή Δευτεροβάθμια Ἐκπαίδευση ὡς μόνιμος ἐκπαιδευτικός τοῦ κλάδου Νομικῶν καί Πολιτικῶν Ἐπιστημῶν, μέ ἔμφαση στήν ἐκπαίδευση τῶν ἐνηλίκων. Ἐπιμελεῖται τή συγκρότηση βάσεων δεδομένων στίς Τεχνολογίες Πληροφορίας καί Ἐπικοινωνίας (Τ.Π.Ε.).

Ἔλαβε τό πτυχίο τοῦ Τμήματος Θεολογίας ΑΠΘ τό ἔτος 1995. Διορίστηκε κατά τά ἔτη 2002-2006 ἀπό τήν Εἰσαγγελία Πρωτοδικῶν

ὡς ἄμισθος Ἐπιμελητής Ἀνηλίκων τοῦ Πρωτοδικείου Σερρῶν. Ὁρίσθηκε ἀπό τό Ὑπουργεῖο Δικαιοσύνης μέλος στήν Ἑταιρεία Προ-

στασίας Ἀνηλίκων Σερρῶν.Διετέλεσε νομικός παραστάτης ἐκκλησιαστικῶν ἱδρυμάτων φροντί-

δας τρίτης ἡλικίας καί προστασίας ἀνηλίκων.

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤ ΙΝΗ ΣΥΝΕΔΡ ΙΑ

ΚΟ ΙΝΩΝ ΙΚΗ Δ ΙΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΦΑ ΙΝΟΜΕΝΟΥ ΚΑ Ι ΑΝΤ ΙΜΕΤΩΠ ΙΣΗ ΤΟΥ

Διασφάλιση καί ἰσχυροποίηση τῆς ὀρθόδοξης ταυτότητας στόν κόσμο τῆς ἀθεΐας

Εἰσηγητής: κ. Κωνσταντῖνος Γεωργιάδης, Α΄ Λειτουργός Μ.Ε. Κύπρου


Ὁ κόσμος τῆς ἀθεΐας στήν πατρίδα μας.Τό σύγχρονο περιβάλλον εὐνοεῖ τήν ἀθεΐα καί τήν ἀπομόνωση τῆς Ἐκκλη-

σίας, σέ σημεῖο πού μποροῦμε νά μιλήσουμε γιά φαινόμενο «ἀλεξιθρησκί-ας». Στήν πατρίδα μας ὅσοι ὑποστηρίζουν αὐτό τό φαινόμενο γίνονται προ-γεφυρώματα ὅσων ἀπεργάζονται τό κακό της.

Ἡ μαρτυρία τῆς πίστης στήν κοινωνία.Παρόλο πού ὁ Θεός μπορεῖ μέ δικούς Του τρόπους νά ζωντανέψει τήν

πίστη, ἔχουμε καί ἐμεῖς προσωπική εὐθύνη, ἰδιαίτερα στόν τομέα τῆς ἐκπαί-δευσης. Ἡ καλύτερη μαρτυρία τῆς πίστης γιά ἐνίσχυση τῆς ὀρθόδοξης ταυ-τότητας εἶναι τό φῶς τῆς προσωπικῆς μας ζωῆς. Ἐπειδή τό σχολεῖο δέχεται ἀρνητικές πολιτικές πιέσεις καί ἐπιδράσεις ἀπό τήν κοινωνία, ὡς ἐνεργοί πο-λίτες ὀφείλουμε νά ἀξιοποιήσουμε τά δικαιώματά μας γιά διασφάλιση εὐνο-ϊκῶν γιά τή χριστιανική ταυτότητα συνθηκῶν καί νά ἐπιδράσουμε θετικά στή θύραθεν κουλτούρα.



Κωνσταντῖνος Γεωργιάδης

Εἶναι Φιλόλογος, νυμφευμένος μέ τήν Αἰκατερίνη Μαμμίδου - Γεωργι-άδου, μέ πέντε παιδιά καί δύο ἐγγόνια. Γεννήθηκε στή Βάσα Κοιλανίου τῆς Κύπρου τό 1954. Μετά τήν ἀποφοίτησή του ἀπό τό Λανίτειο Γυμνά-σιο Λεμεσοῦ ὑπηρέτησε στήν Ἐθνική Φρουρά ὡς ἔφεδρος ἀνθυπολο-χαγός. Πολέμησε στήν τουρκική εἰσβολή καί στίς 15 Αὐγούστου 1974 συνελήφθη αἰχμάλωτος καί μεταφέρθηκε στήν Τουρκία, στίς φυλακές Ἀδάνων καί Ἀντιγιάμας. Πῆρε πτυχίο Φιλολογίας ἀπό τό Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν, ΜΑ στήν Ἐκπαιδευτική Διοίκηση στήν Αγγλία καί μετεκπαι-δεύτηκε στό Oregon τῶν Η.Π.Α. Ἐργάστηκε στή Μέση Ἐκπαίδευση καί στό Παιδαγωγικό Ἰνστιτοῦτο τῆς Κύπρου. Προήχθη σέ Διευθυντή, Ἐπι-θεωρητή Φιλολογικῶν Μαθημάτων καί Πρῶτο Λειτουργό Ἐκπαίδευ-σης τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας καί Πολιτισμοῦ. Ὑπῆρξε στέλεχος τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ συνδικαλισμοῦ καί διετέλεσε Πρόεδρος τοῦ Συνδέσμου Ἑλλήνων Κυπρίων Φιλολόγων.

Ἡ μαρτυρία τῆς πίστης στό δύσκολο σχολικό περιβάλλον.Παρά τό ὅτι τό σχολεῖο καί τό ἀναλυτικό πρόγραμμα (α.π.) δέν εὐνοοῦν

τήν πίστη, ὁ συνειδητός χριστιανός ἐκπαιδευτικός ἔχει δυνατότητες θετικῆς ἐπίδρασης. Στούς μαθητές, γιατί ἐκεῖνος ἐφαρμόζει τό α.π. μέ περιθώρια με-τάδοσης μηνυμάτων πίστης καί θετικοῦ προβληματισμοῦ μέ τήν ἀξιοποίη-ση σύγχρονων μεθόδων καί μέσων διδασκαλίας. Στούς συναδέλφους, μέ τή διάχυση ἰδεῶν γιά τή διδασκαλία ἐμποτισμένων μέ στοιχεῖα τῆς ὀρθόδοξης παράδοσης. Στήν εὐρύτερη σχολική ζωή, μέ τό παράδειγμά του καί τή δρα-στήρια παρέμβασή του στίς ἐκδηλώσεις.

Κατάρριψη τῶν σοφισμάτων τῆς «ἀλεξιθρησκίας».Τά ἐπιχειρήματα τῶν ἀποδομητῶν τῆς ὀρθόδοξης ταυτότητας εἶναι ἀντιφα-

τικά. Ἡ θέση ὅτι τό σχολεῖο πρέπει νά ἐξυπηρετεῖ τίς ἀνάγκες τῆς κοινωνίας κακῶς ἑρμηνεύεται ὅτι πρέπει νά τήν ἀκολουθεῖ στόν κατήφορο. Ἀνάγκη τῆς κοινωνίας εἶναι τό σχολεῖο νά ἀντιστέκεται στό κακό. Ἡ τυχόν πολυπολιτισμι-κή σύνθεση τοῦ μαθητικοῦ πληθυσμοῦ δέν δικαιολογεῖ τήν πολιτισμική οὐδε-τερότητα, ἀλλά τόν σεβασμό τῆς ταυτότητας. Τήν ξενοφοβία δέν τήν καλλιερ-γεῖ ἡ χριστιανική ἀγωγή, ἀλλά ὁ ἀποκλεισμός της.

Νίκη τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἁγιότητα: ὁ θρίαμβος τῆς πίστης.Ὁ κόσμος τῆς ἀθεΐας δέν ἐπικρατεῖ, ἀλλά θορυβεῖ. Ἡ Ὀρθοδοξία κερδίζει

ψυχές καί ἡ ἁγιότητα πού ἀναδεικνύεται καί ἀναγνωρίζεται ἀπό τόν λαό εἶναι ἡ καλύτερη ἀπόδειξη τῆς νίκης της καί ἡ ἐπιβεβαίωση τῆς ὀρθόδοξης ταυτό-τητας. Ἡ πολιτεία μετανοημένη πρέπει νά στραφεῖ στήν Ἐκκλησία.

Περιλήψεις Εισηγήσεων 56ου Συνεδρίου

Documents

Transcript of Περιλήψεις Εισηγήσεων 56ου Συνεδρίου