Органы пачуццяў насякомых

ВОЧЫ ВУСІКІ- АНТЭНЫ

РОТАВЫ АПАРАТ

Пачуцці чалавека

ЗрокДотык

Нюх

СмакСлых

Пачуцці насякомых

Зрок – вочыДотык – валаскі

Нюх – антэны

Смак – на нагахСлых – валаскі

Зрок неабходны насякомым для

пошуку ежы, каб уцякаць ад

драпежнікаў, каб вывучаць наваколле і пазнаваць суродзічаў. Для насякомых свет

выглядае нібы мазаіка. Яны так

бачаць.

Галава матылька

У насякомых органы слыху размешчаныя ў дзіўных месцах: на

вусах у камароў, мурашкаў і матылькоў; на нагах у цвыркуноў і

конікаў; на жываце ў саранчы. Пчолы і чмялі чуюць тонкімі

валасінкамі, якія размешчаныя на розных частках іх цела. Некаторыя

насякомыя чуюць гукі, якія чалавеку недаступныя. Гэта так званыя

ультрагукі. Ультраслых дапамагае насякомым хавацца ад

драпежнікаў. Таму пакаёвую муху так складана злавіць – яна чуе ўзмах

рукі.

Толькі некаторыя насякомыя адчуваюць смак ротам, большасць

для гэтага выкарыстоўваюць лапкі. У пошуках ежы насякомыя

арыентуюцца на пахі. Мухі любяць пах гнілога мяса і бруду, а таксама ім

падабаюцца кветкі, якія для нас пахнуць зусім нясмачна. Доўгі нос у камара зусім не нос, а рот. А пахі ён

адчувае пры дапамозе вусікаў. Акрамя таго насякомыя і самі

выдзяляюць спецыфічны пах, які дапамагае ім размаўляць з

суродзічамі.

Усе насякомыя харчуюцца па-рознаму.

Адныя ядуць расліны, другія харчуюцца іншымі насякомымі,

трэція п'юць нектар.

Сківіцы коніка, якімі ён адкусвае траву, дзейнічаюць

як кусачыкі.Самка камара хабатком, нібы шпрыцом з іголкай, пратыкае

скуру і смокча кроў.

Муха ратком смокча вадкасць, быццам губка

збірае ваду. Матылёк смокча нектар, нібы

праз трубачку.

Пчолы, восы, матылькі, чмялі

харчуюцца нектарам.

Стракозы ядуць іншых

маленькіх насякомых:

мух, лічынак.

Мурашы ядуць і іншых жывых істот, і п'юць

нектар.

Мухі ядуць усё.

Камары харчуюцца

крывёй.

На іх брушку і на грудзях размешчаныя

спецыяльныя адтуліны – дыхальцы. Тонкія трубачкі – трахеі –

разносяць паветра па ўсім целе. З дапамогай

клапанаў на дыхальцах насякомае кантралюе

колькасць паветра, якое паступае ў арганізм, а

таксама фільтруе яго, каб не забрудзіць трахеі.