1

  Απαγορεύεται η αναδημοσίευση ή αναπαραγωγή του παρόντος έργου στο σ ύ ν ο λ ό τ ο υ ή τ μ η μ ά τ ω ν τ ο υ μ ε ο π ο ι ο ν δ ή π ο τ ε τ ρ ό π ο , κ α θ ώ ς κ α ι η μετάφραση ή διασκευή του ή η εκμετάλλευσή του με οποιονδήποτε τρόποαναπαραγωγής έργου, λόγου ή τέχνης, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν.2121/1993 και της Διεθνούς Σύμβασης Βέρνης- Παρισίου που κυρώθηκε μετον ν. 100/1975 Επίσης απαγορεύεται η αναπαραγωγή της στοιχειοθεσίας, σελιδοποίησης,εξωφύλλου κα ι γεν ικά της όλης α ισθητ ικής εμφάν ισης του β ιβλ ίου με φωτοτυπίες, ηλεκτρονικές ή οποιεσδήποτε άλλες μεθόδους, σύμφωνα μετο άρθρο 51 του ν. 2121/1993.

Αντώνης Β. ΠαπαδόπουλοςΘράκης 16Νίκαια 184 50e mail:ioniko1@otenet.grΙστοσελίδα Ιωνικού Θεάτρου:  www.ionikotheatro.wordpress.com Ιστοσελίδα άλλων ηλεκτρονικών εκδόσεων :www.facebook. com /sipylina

Στ ι ς παραπάνω ιστοσελ ίδες μπορε ί τ ε να δε ί τ ε φωτογραφ ίες από τ ι ς  παραστάσεις των έργων 

2

ΤΟ ΙΩΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ

Ο θίασος Ιωνικό Θέατρο δημιουργήθηκε από τον Αντώνη Παπαδόπουλο και τον Λουλούδη Χατζή το 1990 κατά τη διάρκεια της θητείας τους στο Πολεμικό Ναυτικό

Από τότε μέχρι σήμερα ο θίασος έχει ανεβάσει πολλά θεατρικά έργα και έχει δημιουργήσει λογοτεχνικές βραδιές , παρουσιάσεις βιβλίων, video art με θέματα από την ελληνική ποίηση.

Ο θίασος εδρεύει από το 1992 στο Πνευματικό Κέντρο Κορυδαλλού και συνεργάζεται όλα αυτά τα χρόνια αρμονικά με το Δήμο

Μεταξύ των έργων που έχει παρουσιάσει πάντα σε σκηνοθεσία Αντώνη Παπαδόπουλου :

Σαν μέσα από ένα παράθυρο (του Α. Παπαδόπουλου)

Φαίδρα (του Γ. Ρίτσου)

Η παρεξήγηση ( του Α. Καμύ)

Διακοπές τον Αύγουστο (του Α. Παπαδόπουλου)

Η ησυχία κατοικεί στο σπίτι της Αλίκης (του Α. Παπαδόπουλου)

Αγνοδίκη (Maura Del της Serra)

Σουριάδα (έργα του Γ. Σουρή)

Οντισιόν (του Α. Παπαδόπουλου)

Η Έξοδος (του Α. Παπαδόπουλου)

Τα μονόπρακτα του Α. Παπαδόπουλου : Νo way out, Κυρία Βερονίκη, Ο λύκος και η Κοκκινοσκουφίτσα που αγαπούσαν τη βροχή, Το Καναρίνι, Σιπυλίνα, Η συνάντηση της Κασσάνδρας με τη Σμύρνα, Βασίλισσα, Ανοιξιάτικο απόγευμα

"Ο ψεύτης" και "το φάντασμα της Μασσαλίας" του Ζ. Κοκτώ

Η πιο δυνατή του Στρίντμπεργκ

"Η εβραία" και "Εξεύρεση εργασίας» του Μ. Μπρέχτ

Αποχρώσεις της Α. Γκέστερντμπεργκ

Dramaticule του Σ. Μπέκετ

3

ΑΝΤΩΝΗΣ Β. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

 Γεννήθηκα στον Πειραιά το 1958 και μεγάλωσα και ζω στη Νίκαια. Η οικογένειά μου είναι όλοι πρόσφυγες από τη Μικρασία και τον Πόντο κι έτσι κατάγομαι από τη Μαγνησία του Σϊπυλου, τη Σμύρνη, τα Βουρλά, τα Μεταλλεία Ταύρου και την Τραπεζούντα. Εγώ προτιμώ να λέω πως είμαι Σμυρνιός

Το πρώτο μου βιβλίο ήταν μια ποιητική συλλογή με τίτλο "Χρυσαναλαμπές" που κυκλοφόρησε σε περιορισμένα αντίτυπα το 1973

Τέλειωσα το Β' Γυμνάσιο Πειραιά και βρέθηκα στη Ρώμη για σπουδές Νομικής. Εκεί σπούδασα Φωτογραφία, Τηλεοπτικό σενάριο, σκηνοθεσία κινηματογράφου και θέατρο. Στη Ρώμη ανέβασα και το πρώτο μου έργο , το "Σαν μέσα από ένα παράθυρο" (Come dietro una finestra) και τη "Φαίδρα" του Γιάννη Ρίτσου το 1984. Τη "Φαίδρα" είχα την ευτυχία να δω να την παρακολουθεί ο Ποιητής.

Στην Ελλάδα επέστρεψα το 1990 όπου δημιούργησα το Ιωνικό Θέατρο. Από τότε ο θίασος παρέμεινε ζωντανός και παραγωγικός με αποτέλεσμα σήμερα νάναι ο παλιότερος θίασος στην ευρύτερη περιοχή του Πειραιά.

Έχω εκδόσει τα θεατρικά βιβλία : "Σαν μέσα από ένα παράθυρο", "Η ησυχία κατοικεί στο σπίτι της Αλίκης", "9 μονόπρακτα +1", "No way out", "Η Νύφη", "Μικρασιατική Τριλογία", ¨Μας χωρίζει μια θάλασσα",  την ποιητική συλλογή "Παρανόηση" και τα λογοτεχνικά "Το Κακό και άλλες ιστορίες της νύχτας" και "Το δίχτυ στο ποτάμι"

Έχω γράψει κι έχω σκηνοθετήσει τα ντοκιμαντέρ : "Ο Ναύσταθμος Σαλαμίνας και η Ιστορία του", "Το Καβείριο της Θήβας", "Κ. Βλουτής : Ο άνθρωπος που κέρδισε τη ζωή", "Μελί το ελληνοχώρι"

Με τη Θεατρική Ομάδα Έφεσος της Πανελλήνιας Ένωσης Εφεσίων δημιούργησα την πρώτη ταινία μεγάλου μήκους που γυρίστηκε στην Ελλάδα από Μικρασιατικό  Σύλλογο , το έργο μου "Μας χωρίζει μια θάλασσα"

Είμαι Γενικός Γραμματέας της Ένωσης Μαγνησίας Μικράς Ασίας και Πρόεδρος του Ομίλου για την UNESCO Ιστορίας Τέχνης και Θεάτρου, με τον οποίο ανέβασα στο διαδίκτυο για πρώτη φορά στα ελληνικά, τον πλήρη κατάλογο της Παγκόσμιας και Άϋλης Κληρονομιάς ( www.unescohat.wordpress.com)

4

ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

Το «Σούρουπο παντού» είναι το πρώτο θεατρικό έργο που έγραψα το 1977. Μόλις είχα τελειώσει το σχολείο και μερικοί αγαπημένοι φίλοι μου είχαν φύγει για σπουδές στο εξωτερικό, στο Λονδίνο. Ο Αχιλλέας, ο Χριστόφορος, ο Μανώλης… Με τα υπόλοιπα παιδιά της παρέας, αποφασίσαμε να τους κάνουμε μια έκπληξη όταν θα ερχόντουσαν για τις διακοπές των Χριστουγέννων κι αυτή η έκπληξη ήταν ένα μικρό θεατρικό, που θα παιζόταν στο σπίτι της Τζέννυς, στο Πασαλιμάνι, που ήταν μεγάλο.Κάναμε πρόβες θυμάμαι στο δωματιάκι της ταράτσας του σπιτιού μου. Αυτή η έκπληξη δεν έγινε ποτέ, γιατί κάποιες απ’ τις …. «πρωταγωνίστριες» είχαν θέμα αν θα φαίνονται πριν από τους άλλους. Μη βιαστείτε να σκεφτείτε πως ήταν το ψώνιο των καλλιτεχνών ! Τώρα που το σκέφτομαι, περισσότερο εφηβικοί έρωτες ήταν και τίποτε άλλο…Το έργο αυτό έμεινε στα συρτάρια μου πολλά πολλά χρόνια, μέχρι που το 2000 αποφάσισα να το ξαναπιάσω, να το εμπλουτίσω με τις εμπειρίες μου από το θεατρικό και καλλιτεχνικό περιβάλλον της Ελλάδας (είχα ήδη γυρίσει από το 1990 απ’ τη Ρώμη κι ήδη έβλεπα τη γελοία αντιμετώπιση των νέων καλλιτεχνών εδώ, παρά τις φανφάρες και τις μπούρδες που έλεγαν σε συνεντεύξεις οι «παλιότεροι» κι οι… «κριτικοί» πως και καλά υποστηρίζουν τους νέους ανθρώπους).Δεν πειράζει ! Έχω τη συνείδησή μου ήσυχη γιατί το «Σούρουπο παντού» που έγραψα στα 19 μου περιέχει ακριβώς αυτό που τότε πίστευα και ακόμα πιστεύω για όλους αυτούς : Μια κλειστή παρέα ανθρώπων, με παρωπίδες, με βλακώδεις ιδέες περί τέχνης και «ψευτοκουλτούρας» που το μόνο που καταφέρνουν είναι να κρατούν την Ελλάδα στη τελευταία θέση της Ευρώπης.Ναι, το «Σούρουπο» είναι μια καταγγελία και μια διαπίστωση. Είμαι πολύ υπερήφανος γι αυτό, γιατί μιλώ από τότε για τη διαφθορά των πολιτικών και των ακολούθων τους, αλλά και για την άγνοια και την ηλιθιότητα των νεόπλουτων. Με αυτό το κείμενο ξεκίνησα ουσιαστικά να γράφω «παράλογα», με την υπαρξιστική ένοια του Παράλογου και συνεχίζω ακόμα έτσι.Το 2002 με το Ιωνικό Θέατρο, ανέβασα για πρώτη φορά το «Σούρουπο» στις Πλειάδες του Κορυδαλλού κι έπαιζαν ο Κυριάκος Ψαρράκος τον «Αλέκο», η Μαρία Αμερικάνου την «Ασπασία», η Μαρία Σταθούλα Παπαδοπούλου την «Αριάδνη», ο Κώστας Πουλέτζος τον «Άρη» κι εγώ τον «Υπηρέτη». Ήταν μέρος του έργου μας «Όταν πέφτουν οι μάσκες» με μονόπρακτα από την Ελλάδα και το εξωτερικό.Παρ’ ότι οι παραστάσεις ήταν δωρεάν, παρ’ ότι δεν παιζόταν τίποτε άλλο στον Κορυδαλλό εκείνους τους μήνες, κανένας δεν στήριξε την παράσταση, κανένας από τους «υπεύθυνους» δεν την διαφήμισε, κανένας από τα «σημαντικά» πρόσωπα δεν ήρθε να τη δει ! Καλύτερα !Οι θεατές, παρακολούθησαν εν απουσία όλων των προαναφερθέντων, τη διαφθορά και την προσωρινότητά τους, αφού φυσικά, μετά από λίγο καιρό, κανένας απ’ αυτούς δεν ήταν πια «υπεύθυνος» ή «σημαντικός» !

Αντώνης Παπαδόπουλος

5

Πρόσωπα του έργου

Αριάδνη

Ασπασία

Άρης

Αλέκος

Υπηρέτης

6

ΣΟΥΡΟΥΠΟ ΠΑΝΤΟΥ

Το σαλόνι της οικίας Ανδρεόπουλου. Όλος ο τοίχος του βάθους είναι καλυμμένος με μια κόκκινη βελούδινη αυλαία θεάτρου. Πλούσια αυλαία με χρυσά κρόσσια, που μπροστά της στέκεται ακίνητος ο ΥΠΗΡΕΤΗΣ σα φρουρός. Στο κέντρο, ένα κομψό ανάκλιντρο, ένα τραπεζάκι, μια αναπαυτική πολυθρόνα. Η τηλεόραση αναμμένη και γυρισμένη αντίθετα στο κοινό, φωτίζει το πρόσωπο του ΥΠΗΡΕΤΗ που παρακολουθεί με πολύ ενδιαφέρον μια σκηνή από ΤΑ ΠΙΚΡΑ ΔΑΚΡΥΑ ΤΗΣ ΠΕΤΡΑ ΦΟΝ ΚΑΝΤ κι έχει κολλήσει σχεδόν στο γυαλί. Μια μεγάλη προσωπογραφία του αείμνηστου Ανδρεόπουλου στα δεξιά, δίπλα στη πόρτα που οδηγεί στο εσωτερικό του σπιτιού. Όταν ανοίγει η αυλαία το μόνο φως είναι αυτό της τηλεόρασης. Η ΑΡΙΑΔΝΗ είναι μισοξαπλωμένη στο ανάκλιντρο με τη λουλουδιαστή ρόμπα της και δεν πολυφαίνεται. Ούτε κι ο ΥΠΗΡΕΤΗΣ. Απότομο φως στο κέντρο της σκηνής, πάνω στην ΑΣΠΑΣΙΑ.

ΑΣΠΑΣΙΑ (με τρόμο στη φωνή)Ω Θεέ μου ! πρέπει να βρω τον τρόπο να το σκάσω από δω μέσα… Είναι όλοι τους τρελοί…Τρελοί… Τι γυρεύω εγώ σ’ αυτό το καταραμένο νησί ; Πότε θα σταματήσει αυτή η καταιγίδα ; Θα με ψάξει ο πατέρας μου ; Θα με βρει πριν καταφέρει να με βιάσει αυτό το τέρας, ο Τζαίημς ; (Προς τον ΥΠΗΡΕΤΗ εκνευρισμένα) Κλείστο αυτό το ρημάδι !

Ο ΥΠΗΡΕΤΗΣ που είναι αφοσιωμένος σ’ αυτό που βλέπει, αναπηδάει τρομαγμένος και κλείνει τη τηλεόραση.

ΑΡΙΑΔΝΗΤι φωνάζεις έτσι ; Με τρόμαξες !

ΑΣΠΑΣΙΑΝαι, με μένα τρόμαξες ! Μ’ όλες αυτές τις κουταμάρες που με βάζει να λέω, δεν τρόμαξες…

ΑΡΗΣΑσπασία…

ΑΣΠΑΣΙΑΝα βγεις να τα πεις εσύ. Εσύ που τάγραψες. Αρνούμαι να βγω για πρώτη φορά στη στο γυαλί , εγώ, η κόρη του Ανδρεόπουλου που όλη η Ελλάδα περιμένει το ντεμπούτο μου και να παίξω αυτό τον άχαρο ρόλο αυτής της ψευτοκουλτουριάρας.

ΑΡΗΣΔεν έχεις καταλάβει τίποτε ! Η Ρόζυ δεν είναι κουλτουριάρα. Αντιπροσωπεύει το κόμμα του πατέρα της, το κόμμα των συντηρητικών, άρα δεν είναι τραλαλά, είναι σοβαρή…

Η ΑΡΙΑΔΝΗ βάζει τα γέλια. Όλοι τη κοιτούν . Εκείνη σταματάει.

7

ΑΡΙΑΔΝΗΣόρυ παιδιά μου. Συνεχίστε.

ΑΡΗΣ (εκνευρισμένος)Αριάδνη δεν είναι αστείο. Απ’ την επιτυχία αυτού του σήριαλ κρεμόμαστε όλοι. Αν πάει καλά, σωθήκαμε. Αν πατώσει, πατώσαμε . Θα μας φάνε τα χρέη και τα μετρητά έχουν τελειώσει εδώ και κάτι μήνες.

ΑΡΙΑΔΝΗΤώρα γαμπρέ μου γίνεσαι υπερβολικός. Η οικογένεια Ανδρεόπουλου δεν πάτωσε ποτέ. Θυμάστε το συχωρεμένο τον άντρα μου ; Όταν όλοι νόμιζαν ότι έφτασε στο πάτο ξαφνικά κάτι γινόταν και τη γλίτωνε.

ΥΠΗΡΕΤΗΣΈτσι είναι κυρά μου, αλλά να μου επιτρέψετε να σας θυμίσω, ότι τέτοιες αγωνίες τις έχει περάσει κι ο κύριος Ανδρεόπουλος. Πόσα και πόσα βράδια δεν είχε καθίσει έτσι, όπως εμείς τώρα καλή ώρα, μέχρι το πρωί, να σκέφτεται για το έργο, να γράφει χαρτιά, να σκίζει χαρτιά, να ξαναγράφει χαρτιά, ψάχνοντας για την ιδέα…

ΑΣΠΑΣΙΑΆϊ παράτα μας και συ με τα φαντάσματά σου…

ΑΡΗΣ (κοιτώντας αποδοκιμαστικά τον ΥΠΗΡΕΤΗ)Καταλάβετέ το όλοι σας : «Το σούρουπο παντού» είναι το τελευταίο χαρτί που μας έμεινε να παίξουμε… (Κοιτά την αυλαία) Μωρέ ας μην ήταν αυτή η διαθήκη !

ΑΣΠΑΣΙΑΆκου τίτλος : «Σούρουπο παντού»… Πεσιμιστικό ελληνικό σήριαλ αμέσως μετά τη μεταπολίτευση… Κουμουνιστές και δεξιοί !

ΑΡΗΣΑκριβώς !Ροζ και μωβ !Κουμουνιστές και δεξιοί ! Νεοδημοκράτες και πασοκτζήδες !

ΥΠΗΡΕΤΗΣΌλα αυτά εγώ τα βρίσκω τέλεια ! Ο κύριος Ανδρεόπουλος έλεγε πάντα ότι δεν είναι η υπόθεση που μετρά τόσο, όσο ο τρόπος διήγησης… Θυμάμαι έλεγε : «Όλοι διηγούνται το παραμύθι του λύκου και της κοκκινοσκουφίτσας», αλλά ο καθένας με το δικό του τρόπο κι έτσι το κάθε παιδί μπορεί να το ονειρεύεται διαφορετικά !

ΑΣΠΑΣΙΑΣκάσε πια ! Πολυλογά ! Ή θα μιλάς ή θα μας ζαλίζεις με τη τηλεόραση !

ΥΠΗΡΕΤΗΣΜα στη τηλεόραση βλέπω έργα !

8

ΑΡΙΑΔΝΗΣκάσε !

ΥΠΗΡΕΤΗΣΈσκασα… (Ξαναβάζει τη τηλεόραση. Τώρα παίζει μια σκηνή από τη ΣΤΕΛΛΑ)

ΑΡΗΣΕλάτε κορίτσια. Λίγη υπομονή ακόμα. Έχετέ μου εμπιστοσύνη. Τέτοιο έργο δεν έχει γίνει ποτέ σε καμιά τηλεόραση σ’ όλο το πλανήτη . Ποτέ. Θα είναι θρίαμβος ! Θάναι το έργο που θα λύσει τα μάγια αυτής της κολοδιαθήκης. (Στην ΑΡΙΑΔΝΗ) Εσύ δε λες πάντα ότι θες ν’ απαγκιστρωθείς από το φάντασμα του Ανδρεόπουλου ; Να λοιπόν, που σου δίνω εγώ την ευκαιρία !

ΑΣΠΑΣΙΑΝαι, αλλά γιατί «Σούρουπο παντού» ;

ΑΡΗΣ (με υπομονετικά νεύρα, που μόλις τα συγκρατεί για να μην ξεσπάσουν)Σούρουπο παντού, αγαπητή μου γυναίκα, γιατί όλοι οι ήρωες, που έχουν σχέση με τη πολιτική όπως ξέρεις, έχουν φτάσει σ’ ένα πνευματικό αδιέξοδο και δεν μπορούν να γλιτώσουν… Σ’ ένα τέλμα … Στο τέλος του δρόμου… No way out που λένε…

ΑΡΙΑΔΝΗΕμένα μ’ αρέσει αυτός ο τίτλος… Και στον Ανδρεόπουλο θ’ άρεσε… Όλα τα υπόλοιπα θα τον έκαναν να πάθαινε έμφραγμα… Βιασμοί, ναρκωτικά, δολοφονίες… Αυτός στα δικά του έργα μιλούσε μόνο για τη σωτηρία της ψυχής… Αχ τι κρίμα βρε Άρη μου να μην σε γνωρίζω τότε, που ζούσε ο γρουσούζης… Θα διάβαζε το έργο σου και θα μας άδειαζε τη γωνιά μια ώρα αρχύτερα… (Ο ΥΠΗΡΕΤΗΣ δυναμώνει απότομα τη τηλεόραση) Δε μου λες, επίτηδες το κάνεις ; Κάθε φορά που ακούς να μιλάνε άσχημα για το τέως κύριό σου, δυναμώνεις τη τηλεόραση ;

ΥΠΗΡΕΤΗΣΜα κυρία…

ΑΡΙΑΔΝΗΚεριά και λιβάνια ! Επίτηδες το κάνεις. Πήγαινε και ετοίμασέ μας κανένα ουίσκι ! Πέρασε η ώρα ! Πήγαινε ! Δεν σου πειράζει κανείς τη αυλαία σου !

ΥΠΗΡΕΤΗΣΤο ουίσκι είναι δίπλα σας !

ΑΡΗΣΕίπαμε να φύγεις !

Ο ΥΠΗΡΕΤΗΣ φεύγει. Ουσιαστικά μετακινείται στην άκρη της σκηνής και μένει εκεί στο μισοσκόταδο.

9

ΑΡΗΣΠάλι καλά που δεν μας υποχρέωσε με τη διαθήκη να κάνουμε θέατρο… Με φαντάζεσαι νάμαι υποχρεωμένος να σκηνοθετώ Αισχύλο ;

Φως στον ΥΠΗΡΕΤΗ

ΥΠΗΡΕΤΗΣ (με αλλαγμένη φωνή. Σοβαρός)Είχε ένα παράξενο γαλάζιο φως ! Ναι, είχε ένα απόλυτο φως μέσα στο σκοτάδι αυτού του ίδιου δωμάτιου, κάθε φορά που ο κύριος Ανδρεόπουλος εμπνεόταν το καινούργιο του έργο… Και θυμάμαι ότι γελούσε μόνος του ! Ή έκλαιγε μόνος του ! Κάτι κοιτούσε μέσα στο φως, έμενε για μερικά λεπτά εκεί προσηλωμένος και μετά έγραφε ! Κι ύστερα γελούσε και πάλι… Γελούσε με τη καρδιά του, όχι για το έργο που θ’ ανέβαζε, αλλά για γιατί θ’ ανέβαζε ένα έργο… Κι αν ήταν κωμωδία, αυτό το γέλιο του ήταν ακριβώς το ίδιο με το γέλιο που έβγαινε από τους θεατές του στο τέλος κάθε παράστασης ! Το γέλιο της ψυχής που αγαλιάζει ! Τώρα όμως όλα είναι πιο ήσυχα ! Δεν έχουμε εξ άλλου πολλούς λόγους να γελάμε ! Δεν είμαστε αφελείς θεατές για να γελάμε ! Εμείς είμαστε άνθρωποι σοβαροί και ξέρουμε ότι ένα σκοτεινό δωμάτιο δεν μπορεί να φωτίζεται από ένα γαλάζιο φως, γιατί τότε δεν είναι σκοτεινό !

ΑΡΗΣ (που ως τώρα είχε το κεφάλι χαμηλωμένο, σε απόλυτη ακινησία με τους άλλους)Έλα τώρα… Το ξέρεις και συ πως το χρώμα του σκοταδιού είναι μαύρο !

Ο ΥΠΗΡΕΤΗΣ γυρνά αργά το κεφάλι και κοιτά επιτιμητικά τον ΑΡΗ. Εκείνος κατεβάζει το κεφάλι.

Η ΑΡΙΑΔΝΗ πηγαίνει προς την αυλαία, λες και περίμενε να φύγει από μπροστά της ο ΥΠΗΡΕΤΗΣ για να πλησιάσει. Αναστενάζει.

ΑΡΙΑΔΝΗΣήμερα με πήρανε πρωί πρωί από του Κρίστις για να με ξαναπαρακαλέσουνε να τη βάλουνε στη δημοπρασία… Είναι σου λέει αμύθητης αξίας. Η αυλαία του πρώτου θεάτρου των Αθηνών… Και τι να κάνω η άμοιρη ; Κέρδισα χρόνο, είπα κάτι ψέματα… Τέλος πάντων… (Ξανακοιτά την αυλαία) Αφήστε τη φαγωμάρα και κοιτάξτε να βρούμε τρόπο να τη πουλήσουμε…

ΑΡΗΣΈνας είναι ο τρόπος : Να πάει καλά το σήριαλ. Η διαθήκη λέει πως μπορούμε να τη πουλήσουμε μόνο αν κάνουμε τέχνη πρωτότυπη…

ΑΣΠΑΣΙΑ (τον διακόπτει)Πρωτόγονη λέει.

10

ΑΡΗΣ Προ… Στάσου να δεις πως το λέει : (Παίρνει από ένα συρτάρι τη διαθήκη . Διαβάζει) Εγώ ο Ανδρέας Ανδρεόπουλος έχων σώας τας φρένας μου…

ΑΡΙΑΔΝΗΑυτός είχε σώας τας φρένας ; Γιατί Δε ρωτάνε εμένα τι τράβηξα ; Άρρωστος, μανιακός με το θέατρο, με παρατούσε μερόνυχτα κλεισμένη μέσα εμένα ! Εμένα που δεν υπήρχε ξενυχτάδικο και μπουζούκι που δεν με ήξερε !

ΑΡΗΣ (διαβάζει)Α νάτο ! «Μόνον όταν θα εκπονηθεί από τα μέλη της οικογένειάς μου εργασία πάνω στη Τέχνη ολοκληρωμένη και πρωτοποριακή, συμπεριλαμβάνουσα τα πρωτογενή αρχέτυπα της Μίας και Βασικής Τέχνης, της Τέχνης του Λόγου, μόνο τότε θα μπορούν να διαθέσουν όπως κρίνουν, την αυλαία του Πρώτου θεάτρου των Αθηνών και τους μύθους της…» για ποιους μύθους λέει ;

ΑΣΠΑΣΙΑΟ μπαμπάς πίστευε ότι η αυλαία κατασκευάστηκε πολύ πριν το 1821…

ΑΡΗΣ (εμβρόντητος)Αφού δεν υπήρχε θέατρο στην Αθήνα τότε… Τέλος πάντων ( ξαναδιαβάζει) «για να συντελεστούν σκοποί που να αφορούν το Θέατρο ή όποια άλλη μορφή τέχνης…» (Πετάει τη διαθήκη) Καταλαβαίνετε ; Αν πάμε καλά με το σήριαλ, θα τη πουλήσουμε και με τα λεφτά μετά θα κάνουμε ό,τι θέλουμε !

ΑΡΙΑΔΝΗ (με έξαψη)Ένα χρόνο ολόκληρο θα γυρίζω τα καλύτερα μέρη του κόσμου, να μου φύγει η γρουσουζιά του γεροτσιγκούνη.

ΑΣΠΑΣΙΑ (με την ίδια έξαψη)Θα πάρω ένα σπιτάκι με κήπο για μπάρμεκιου στο Μαϊάμι και θα σκάσω τη Λουκία ! Πήρε μια τρύπα στη Νέα Υόρκη και νομίζει ότι έγινε άνθρωπος, ότι έχει δικαίωμα να μου μπαίνει στο μάτι… Και θ’ αγοράσω ό,τι Λουϊ Μπουϊτόν κυκλοφορεί στις βιτρίνες για να τα φοράω μόνο εγώ κι όχι η κάθε καρακάξα !

ΑΡΗΣΚορίτσια ήρεμα ! Όλα θα γίνουν με τη σειρά ! Το σήριαλ πρώτα !

ΑΣΠΑΣΙΑ (ξαναγυρίζει στη πραγματικότητα)Εγώ πάντως ανησυχώ ! Κάτι τέτοιο λες πως δεν έχει ξαναγίνει στη τηλεόραση! Ωραία μέχρι εδώ ! Αλλά δεν έχει στόρι ! Με βάζεις να παίζω και δεν ξέρω τι θα γίνει στο τέλος! Μπορώ να παίζω και να μην έχω μια αρχή μια μέση και κυρίως ένα τέλος ;

ΑΡΗΣΜα αυτό μετράει στο κόσμο ! Αυτή είναι η Ιδέα που έλεγε ο ηλίθιος ο πεθερός μου ! Ο κόσμος σήμερα δεν ενδιαφέρεται για το στόρι! Έχει πήξει στο στόρι ! Σήμερα οι τηλεθεατές θέλουν κάτι το συγκλονιστικό ! Και τι πιο συγκλονιστικό

11

απ’ το να παρακολουθούν ένα επεισόδιο και να μπορούν να αλλάξουν το τέλος του με ένα απλό τηλεφώνημα ;

ΑΡΙΑΔΝΗΆρη μου αλήθεια, έκανες συμφωνία με τον ΟΤΕ να παίρνουμε κανένα ποσοστό απ’ αυτά τα τηλεφωνήματα ;

ΑΡΗΣΝαι όλα εντάξει !

ΑΡΙΑΔΝΗΠρόσεξε μη σε ρίξουν, γιατί αυτοί είναι Κράτος !

ΑΡΗΣ (συνεχίζει)Φαντάζεσαι τι πρόκειται να γίνει ; Κάθε βράδυ η κάθε κυρά Κατίνα κι ο κάθε καταπιεσμένος σύζυγος, θα μεταμορφώνονται σε Αγκάθα Κρίστι και θα τηλεφωνούν για να δουν το τέλος ν’ αλλάζει ! Θα νομίζουν ότι μπορούν να επέμβουν στη Μοίρα !

ΑΡΙΑΔΝΗ (διασκεδάζοντας)Ναι, αλλά εμείς ;

ΑΡΗΣ (πονηρά προς την Αριάδνη)Ναι αλλά εμείς ;

ΑΣΠΑΣΙΑΑφήστε τη πλάκα τώρα !

ΑΡΗΣΕμείς θα είμαστε προετοιμασμένοι και έτοιμοι ! Θάνατο θέλουν ; Θα έχουμε κάνει πρόβα και θα τον έχουν ! Διακορεύσεις παρθένου ; Επίσης !

ΑΡΙΑΔΝΗΣύλληψη του δράστη και επιβολή του δικαίου ; Τι ποιο εύκολο ; Να μένει έγκυος η πτωχή υπηρέτρια από το δυνάστη αφεντικό της ; Κι αυτό !

Γελάνε !

Φως στον ΥΠΗΡΕΤΗ

ΥΠΗΡΕΤΗΣΞέρετε τι ονειρεύομαι τις νύχτες με φεγγάρι ; Πόσο ντρέπομαι να το ομολογήσω … Να ! Ονειρεύομαι να μαζέψω λίγα λεφτά και να κάνω μια κρουαζιέρα στα νησιά του Αιγαίου ! Θέλω να κρατάει είκοσι μέρες! Είκοσι ολόκληρες μέρες μακριά απ’ τη στεριά… Όμορφες μέρες χωρίς ρολόγια, χωρίς μεταλλικές ταμπακέρες και ήχους αυτοκινήτων που βιάζονται… Αυτός είναι ο κρυφός μου στόχος ! Ένα καράβι γεμάτο μουσικούς και ζωγράφους και ξυλοπόδαρους που θα με κάνουν να γελάω ! Είκοσι μόνο μέρες !… Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί δεν μάζεψα ακόμα τα λεφτά…

12

Χτυπά το κουδούνι.

ΑΡΙΑΔΝΗΠοιος νάναι ;

ΑΡΗΣΘάναι ο Αλέκος. Του είπα να περάσει να κάνουμε μια πρόβα.

ΑΣΠΑΣΙΑ (με θυμό)Ο Αλέκος ; ο ανεγκέφαλος Αλέκος σπίτι μου ; Δε φτάνει που μας το παίζει αυθεντία στα κομπιούτερ και μας πρήζει μου τον επέβαλλες και συμπρωταγωνιστή κιόλας…

ΑΡΗΣΤο ότι είναι αυθεντία στα κομπιούτερ Δε σηκώνει αμφισβήτηση. Όσο για τα μαράζι του να γίνει ηθοποιός, φαντάσου ότι ούτε σχεδόν τον πληρώνουμε για να παίξει…

Ο ΥΠΗΡΕΤΗΣ εν τω μεταξύ έχει ανοίξει του Αλέκου.

ΥΠΗΡΕΤΗΣ (επίσημα)Ο κύριος Αλέκος.

ΑΣΠΑΣΙΑΜη ξεχάσεις φεύγοντας να του δώσεις φιλοδώρημα, που σε είπε κύριο !

ΑΛΕΚΟΣΜόνο τα λεφτά απ’ τα διόδια της Ελευσίνας νάχα για μια μέρα, και τίποτ’ άλλο στο κόσμο ! Άσε τους αργόσχολους ταμίες… Ένα απλό συστηματάκι στο κομπιούτερ και δεν χρειάζονται τόσοι άνθρωποι…Τρεις ώρες Κόρινθο-Αθήνα…

ΑΡΙΑΔΝΗΑμ και συ Αλέκο μου, να πας να μείνεις στο Λουτράκι !

ΑΛΕΚΟΣΑ κυρία Αριάδνη, εδώ διαφωνούμε ! Εκεί μόνο αυτοσυγκεντρώνομαι ! Κοιτώ τη θάλασσα και μούρχονται οι πιο συγκλονιστικές ιδέες… (Με υπονοούμενο) Ε Άρη ;

ΑΣΠΑΣΙΑΑστα αυτά ! Για να μη βλέπουν οι γείτονες τι κάνεις τα βράδια πήγες στο Λουτράκι ! Ξέχασες που μαζέψανε υπογραφές και σε διώξανε απ’ τη Πετρούπολη ;

ΑΛΕΚΟΣΚαι τι βγάζεις με τόση κακία ; Μου λες τι βγάζεις ; Έστω. Μένω εκεί γιατί είναι πιο σικ απ’ το να μένα στα Πετράλωνα όπως εσύ ! Το προτιμάς αυτό ;

13

ΥΠΗΡΕΤΗΣΕίναι αλήθεια κύριε Αλέκο ότι παίζετε στο σήριαλ τον άντρα της Ασπασίας ;

ΑΛΕΚΟΣ (περιαυτολογώντας)Κάνω τον Τζαίημς. Τον άντρα της Ρόζυ . Όχι της Ασπασίας. Αυτόν προσπαθεί να τον κάνει ο Άρης κι όπου νάναι θα βγάλει φτερά και φωτοστέφανο !

ΑΡΙΑΔΝΗ (γελάει)Λοιπόν έχετε πολύ πλάκα εσείς οι δύο. Αλλά έτσι είναι οι καλλιτέχνες. Τρώγονται μεταξύ τους.

ΑΣΠΑΣΙΑΕ τότε εγώ δεν είμαι καλλιτέχνης αν πρόκειται να φάω τέτοιο άνοστο πράγμα !

ΑΛΕΚΟΣΔε μου λες Άρη, με φώναξες εδώ για να λειτουργήσω σα κατευναστικό στα νεύρα της γυναίκας σου και να μην ξεσπάει σε σένα ;

ΑΣΠΑΣΙΑ (ξινά)Όχι χρυσέ μου, όχι μόνο κατευναστικό ! Μόνο με οκτώ νταβόρ μπορεί να συγκριθείς !

ΥΠΗΡΕΤΗΣΔε βλέπω την ώρα να ξεκινήσει το σήριαλ… Είμαι σίγουρος πως ο κύριος Άρης έκανε τη καλύτερη δουλειά ! Έτσι ξεκίνησε κι ο Φασμπίντερ ! Πειραματικά ! Με μια σούπερ οκτώ και με τους φίλους του !

ΑΡΗΣ (που διαβάζει το κείμενο)Ποιος είπες ;

ΥΠΗΡΕΤΗΣΟ Φασμπίντερ ! Ο Ράϊνερ Βέρνερ Φασμπίντερ !

Ο ΑΡΗΣ σηκώνει το κεφάλι του και τον κοιτά.

ΑΡΗΣΟυίσκι έβαλες ;

Ο ΥΠΗΡΕΤΗΣ μένει λίγο να κοιτά τον ΑΡΗ κι ύστερα απομακρύνεται.

ΑΡΙΑΔΝΗΜη του δίνετε σημασία ! Κάνει τον έξυπνο από τότε που πέθανε ο Ανδρεόπουλος. Νομίζει ότι το πνεύμα του μπήκε μέσα του και ότι όλοι εμείς είμαστε ανάξιοι συνεχιστές του. Γι αυτό φυλάει ο γρουσούζης την αυλαία. Για να μη τη μαγαρίσουμε λέει… Αλλά πού θα πάει ; Θα τον πουλήσω μαζί μ’ αυτές μια μέρα !

Ο ΥΠΗΡΕΤΗΣ επιστρέφει με ένα ουίσκι για τον ΑΛΕΚΟ και κάθεται και πάλι μπροστά στη τηλεόραση. Σκηνή από ΤΟΝ ΜΑΓΕΙΡΑ, ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ…

14

ΑΡΗΣΛοιπόν, τι λέτε για μια ανάγνωση πριν από το πρώτο γύρισμα ;

ΑΡΙΑΔΝΗΤο ρωτάς ;

ΑΣΠΑΣΙΑΑν έτσι καταφέρω να καταλάβω και το γιατί το κάνω, δεν έχω αντίρρηση !

ΑΛΕΚΟΣ (ειρωνικά)Εσύ χρυσό μου δεν έπρεπε να γίνεις ηθοποιός ! Πολιτικός έπρεπε να γίνεις να σου πω εγώ αν θάξερες γιατί κάνεις ό,τι κάνεις !

Απότομο φως στον ΥΠΗΡΕΤΗ

ΥΠΗΡΕΤΗΣΜόνο η Τέχνη αιώνια ! Μόνο οι Ποιητές, η συνέχεια της αφής μας στον πλανήτη ! Αλλά η αυθόρμητοι ποιητές, πόσο σπάνιοι πια !

ΑΡΗΣΑκούστε το σχέδιό μου : Θα κάνουμε μια ανάγνωση και θα βάλουμε ετούτον εδώ (δείχνει τον ΥΠΗΡΕΤΗ) να μας πει την άποψή του για το πώς πρέπει να τελειώνει το επεισόδιο. Έτσι θάχουμε ένα τέλος για αύριο. Πιο δύσκολο κοινό από του λόγου του αποκλείεται να βρούμε ! Λοιπόν ; Τι λέτε ; Ξεκινάμε ;

Στιγμιαίο σκοτάδι. Όταν ανάβει το φως, ο ΥΠΗΡΕΤΗΣ έχει καθίσει κοντά τους κι ακούει τον ΑΡΗ που όρθιος εξηγεί το έργο. Όλοι οι υπόλοιποι κρατούν τους ρόλους τους.

ΑΡΗΣΛοιπόν, είμαστε σ’ ένα νησί, κάπου στο Αιγαίο . Σε μια βίλα, είναι μαζεμένα μερικά άτομα, που έχουν αποκλειστεί στο νησί εξ αιτίας μιας καταιγίδας, μιας ακατάσχετης βροχής, που Δε λέει να σταματήσει. Είναι η Νόρα, η ιδιοκτήτρια της βίλας και γυναίκα του αρχηγού του κόμματος των μωβ

ΑΣΠΑΣΙΑΚι έχει βάψει γι αυτό όλο το σπίτι μωβ κι είναι Σα νεκροταφείο !

ΑΡΗΣΠάψε Ασπασία ! Λοιπόν αυτή η Νόρα, είναι εκεί με τον άντρα της τον Ρότζερ κι ένα φίλο του τον Τζαίημς Γενικό Γραμματέα του κόμματος των μωβ που έχει φέρει μαζί το καινούργιο του φλερτ, τη Ρόζυ, χωρίς να ξέρει ότι είναι η νόθα κόρη του αρχηγού των ροζ, του αντίθετου δηλαδή κόμματος !

ΑΣΠΑΣΙΑΡόζυ, ροζ ! Πεθάναμε στη πρωτοτυπία !

ΥΠΗΡΕΤΗΣ (που παρακολουθεί προσηλωμένος)

15

Εμένα μου φαίνεται ενδιαφέρον ! Για συνεχίστε κύριε Άρη ! Τι πιστεύουν αυτοί οι ροζ και οι μωβ ;

ΑΡΗΣΑυτό δεν έχει σημασία, γι αυτό και τα χρώματα που διάλεξα είναι κοντά. Ροζ και μωβ!

ΑΡΙΑΔΝΗΚαι γιατί όχι γαλάζιο-σιέλ, καφέ-μπεζάκι,

ΑΛΕΚΟΣΜαύρο πουά, άσπρο πουά !

ΑΡΗΣΚόφτε το ! Γιατί έτσι θέλω ! λοιπόν συνεχίζω ! Μόλις λοιπόν καταλαβαίνουν την αληθινή ταυτότητα της Ρόζυ, καταλαβαίνετε τι γίνεται ! Όμως δεν μπορούν να την απομακρύνουν για τη καταιγίδα που σας έλεγα. Ανακαλύπτουν μάλιστα, ότι παρ’ όλο που είναι νόθα, κόρη μιας παλιάς υπηρέτριας και του αρχηγού των ροζ, τα έχει βρει με τον πατέρα της και τώρα είναι στις υπηρεσίες του. Δηλαδή κατάσκοπος.

ΥΠΗΡΕΤΗΣΘεέ μου σασπένς ! Γράφετε τόσο ωραία κύριε Άρη !

ΑΡΗΣΚαι σα να μην έφτανε αυτό, την έχουν δει να φωτογραφίζει τη Νόρα καθώς πίνει τσάι με όπιο και τον Ρότζερ να ερωτοτροπεί μαζί της, γλύφοντάς της τα πόδια !

ΥΠΗΡΕΤΗΣΚαι τι γίνεται ; Τη σκοτώνουν ;

ΑΡΗΣΑυτή είναι η πρώτη τους ιδέα, αλλά δεν μπορούν, γιατί η Ρόζυ έχει προλάβει κι έχει δώσει στίγμα για το πού βρίσκεται κι έτσι τα ελικόπτερα και οι κάμερες των ροζ, περιμένουν να κοπάσει ο καιρός για να πάνε να τη πάρουν… Αποφασίζουν λοιπόν να μείνουν μαζί της, κερδίζοντας χρόνο και προσπαθώντας να τη μεταπείσουν. Χρησιμοποιούν όλα τα μέσα . Θεμιτά και αθέμιτα…

ΥΠΗΡΕΤΗΣ (τον διακόπτει)Φαντάζομαι ότι τώρα θ’ αρχίζει ένα από κείνα τα πολύ ενδιαφέροντα ψυχολογικά στριπτήζ που τόσο άρεσαν του κύριου Ανδρεόπουλου…

ΑΣΠΑΣΙΑΌχι ακριβώς … Δεν θα έλεγα ψυχολογικά στριπ τιζ…

ΑΡΙΑΔΝΗΧωρίς μπούτι και στήθος, δεν πας μπροστά κόρη μου !

16

ΑΡΗΣΚι έτσι, κάθε βράδυ έχουμε μια διαφορετική λύση. Το κοινό τηλεφωνεί και ζητά να δει αυτό που θέλει να πάθει η Ρόζυ. Εκτονώνεται απάνω της. Βγάζουν τ’ απωθημένα τους και μετά κοιμούνται ήσυχα.

ΥΠΗΡΕΤΗΣ (απογοητευμένα)Αυτό είναι όλο ;

ΑΡΗΣΛίγο σου φαίνεται ;

ΥΠΗΡΕΤΗΣΘέλω να πω : Και τι ζητάτε από μένα ;

ΑΛΕΚΟΣΕμείς απόψε θα σου διαβάσουμε το πρώτο επεισόδιο κι εσύ θα μας πεις πως θέλεις να τελειώσει. Ας πούμε τι θάθελες να δεις να παθαίνει η Ρόζυ ; Να βιάζεται από το Ρότζερ ;

ΑΡΗΣΝα τη κλείνει η Νόρα σ’ ένα αμπάρι ; Να την αφήνουν στη βροχή μέχρι να πεθάνει από πνευμονία ;

ΥΠΗΡΕΤΗΣΕγώ ξέρετε δεν….

ΑΡΗΣΛοιπόν αρχίζουμε ; Εσύ Αριάδνη θα κάνεις τη Νόρα κι εγώ θα διαβάζω τον Ρότζερ.

ΥΠΗΡΕΤΗΣΚύριε Άρη…

ΑΡΗΣΝαι ;

ΥΠΗΡΕΤΗΣΜπορώ να έχω ανοιχτή τη τηλεόραση ;

Όλοι κοιτιούνται. Σκοτάδι.

Φως στον ΥΠΗΡΕΤΗ που είναι στην άκρη της σκηνής.

ΥΠΗΡΕΤΗΣ(προς ένα ανύπαρκτο πρόσωπο)Έλα στο παράθυρο… Κοίτα… Ακόμα κρατάει το σούρουπο… Ένα σούρουπο παντού… Το πρόσεξες και συ, έτσι δεν είναι ; Αυτή η μέρα δεν είναι όπως οι άλλες… Πρώτη φορά το σούρουπο επιβάλλεται στη φύση τόσο απόλυτα… Τι

17

να σημαίνει άραγε ; Λες και η νύχτα αρνιέται πεισματικά να έρθει… Αναμονή… Μια ευνουχιστική αναμονή παντού….

Σκοτάδι. Φως σε όλους. Ο ΥΠΗΡΕΤΗΣ βλέπει τηλεόραση μπροστά στην αυλαία. Σκηνή από ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΠΙΑΝΟΥ. Οι υπόλοιποι πηγαινοέρχονται διαβάζοντας τους ρόλους τους.

ΑΡΗΣΛοιπόν Αριάδνη όπως είπαμε : Είσαι μισοξαπλωμένη στο καναπέ και βάφεις τα νύχια σου… (Εκείνη υπακούει) Ναι, έτσι… Λίγο πιο αδιάφορα… Μπράβο. Ο Ρότζερ στέκεται κοντά στο παράθυρο και καπνίζει κοιτάζοντας τη βροχή… Η Ρόζυ λείπει. Και ο Τζαίημς. … Έλα Ασπασία κουνήσου… (Βλέπει τον ΥΠΗΡΕΤΗ που παρακολουθεί τηλεόραση) Δε μου λες , θα μας βοηθήσεις, ή θα πετάξω τη τηλεόραση και σένα μαζί στα σκουπίδια ; (Εκείνος κλείνει τη τηλεόραση και γυρνά τη καρέκλα του προς το μέρος τους )Λοιπόν, αρχίζουμε… Ασπασία μη ξεχάσεις να δείξεις έντονο τρόμο μόλις μπεις μέσα. Πάμε.

Η ΑΣΠΑΣΙΑ και ο ΑΛΕΚΟΣ βγαίνουν. Η ΑΡΙΑΔΝΗ βάφει τα νύχια.

ΑΡΙΑΔΝΗΤι θα γίνει ; Θα μπείτε ; Βαρέθηκα !

ΑΡΗΣΣστ !

Μπαίνει η ΑΣΠΑΣΙΑ και την ακολουθεί ο ΑΛΕΚΟΣ

ΑΡΙΑΔΝΗ (διαβάζοντας)Τι συμβαίνει Ρόζυ ; Γιατί κάνεις έτσι ;

ΑΣΠΑΣΙΑ (με έκδηλο τρόμο και υπερβολικό)Ήμασταν με τον Τζαίημς στην ακτή, όταν ξέσπασε αυτή η αναθεματισμένη καταιγίδα… Τα κύματα πήραν το γιοτ και το έριξαν στους βράχους…

ΑΡΗΣΣτοπ ! Τι κάνεις εκεί Ασπασία ; Το Μάνα Κουράγιο παίζεις ;

ΑΣΠΑΣΙΑΤι είναι αυτό ;

ΑΡΗΣΠαιδί μου δεν παίζεις στο θέατρο, στο γυαλί παίζεις… Αν βγεις και τσιρίζεις έτσι θα σπάσεις τις κάμερες…

ΑΣΠΑΣΙΑΝάτα πάλι ! Μου είπες να έχω έντονο φόβο ή όχι ;

ΑΡΗΣΜα κάνεις Σα να είδες βρικόλακες ! Πιο φυσικά ! Ξαναπάμε !

18

Η ΑΣΠΑΣΙΑ μουρμουρίζοντας κάτι ξαναβγαίνει. Μπαίνει και πάλι.

ΑΡΙΑΔΝΗΤι συμβαίνει Ρόζυ ; Γιατί κάνεις έτσι ;

ΑΣΠΑΣΙΑΉμασταν με τον Τζαίημς στην ακτή, όταν ξέσπασε αυτή η αναθεματισμένη καταιγίδα… τα κύματα πήραν το γιοτ και το έριξαν στους βράχους…

Ο ΑΡΗΣ τη κοιτά σχεδόν με οίκτο.

ΑΛΕΚΟΣΟ άνεμος είναι τόσο δυνατός, που μου ράπιζε το πρόσωπο και το σώμα… Νόμιζα ότι ήρθε η αποκάλυψη του Ιωάννη… (Αλλάζει ύφος) Δε κατάλαβα ! Δεν έλεγε έτσι το πρώτο σενάριο ! Έλεγε για την αποκάλυψη του Κόπολα…ποιος σούπε να τ’ αλλάξεις;

ΑΡΗΣΘες μωρό μου να σου πληρώσω τις ακάλυπτες επιταγές ; Αν ναι, σκάσε και παίζε…

ΑΡΙΑΔΝΗΕμένα μούρθε να γελάσω… Άκου ο άνεμος μου ράπιζε το σώμα… Τι ατάκα !

ΑΡΗΣΑν πρόκειται να μου κρίνετε τη κάθε ατάκα ξεχωριστά, θα ξημερωθούμε. Κι έπειτα τάπαμε : Καλώς ή κακώς, οι εφημερίδες θα γράψουν τις καλύτερες κριτικές κυρίως για το σενάριο ! Διαβάσατε τις πρωινές ; Καινούργιο Σακελάριο με ονομάζουν !

ΑΣΠΑΣΙΑΜαμά είπες στην Αδαμαντία να βάλει ολοσέλιδη φωτογραφία μου ;

ΑΡΙΑΔΝΗΝαι χρυσό μου ! Σε τέσσερα γκαλά τη κάλεσα για να τη πείσω… Και φαντάσου ότι όταν ξεκίνησε ήταν μια δημοσιογράφος του κλώτσου και του μπάτσου… Αν δεν ήταν ο πατέρας σου…

Ο ΥΠΗΡΕΤΗΣ ξαναβάζει τη τηλεόραση, προσέχοντας να έχει χαμηλωμένη την ένταση. Ρίχνει κλεφτές ματιές .Σκηνή από τον ΥΠΕΡΟΧΟ ΓΚΑΤΣΜΥ.

ΑΣΠΑΣΙΑ (ξαναπαίζει)Πάει το γιοτ… Το είδα να σπάζει σε χίλια κομμάτια μπροστά μου… Ω θεέ μου, αποκλειστήκαμε !

ΑΡΙΑΔΝΗ ( διαβάζοντας)Φέρνεις τη τραγωδία για ένα τόσο ασήμαντο πράγμα… Σήμερα θα τόχετε ασφαλισμένο κι αύριο το πρωί, που θάχει κοπάσει ο καιρός, ειδοποιούμε κι έρχονται και σας παίρνουν…

19

ΑΡΗΣ (διαβάζοντας)Θα έστελνα το ελικόπτερο να φέρει τον ασφαλιστή σου Ρόζυ μου, αλλά νομίζω πως ο οδηγός θα αρνηθεί να σηκωθεί με τέτοιο παλιόκαιρο…

ΑΛΕΚΟΣΚαι πόσο κρατούν οι καταιγίδες σ’ αυτά τα μέρη ;

ΑΡΙΑΔΝΗ (διαβάζει και βάζει τα γέλια)Μπορεί και μήνες.. χα χα

ΑΣΠΑΣΙΑ (θυμωμένα)Ορίστε, βλέπετε τα χάλια του έργου ; Γελάει ! Άκου κρατάνε μήνες οι καταιγίδες στο Αιγαίο ; Πόσους μήνες ; Πάει η τουριστική σαιζόν ;

ΑΡΗΣΔε φταίει κανείς ! Εγώ, ο ηλίθιος που προσπαθώ να σε αναδείξω εσένα την ατάλαντη ! Αλλά έχε χάρη…

ΑΡΙΑΔΝΗ (τον διακόπτει)Έχε χάρη εσύ γαμπρέ μου, όχι η κόρη μου ! και πρόσεξε πως της μιλάς, μην σε απολύσω ! Αυτό έλειπε να τολμάς να μας προσβάλεις μέσα στο σπίτι που σε κάνει άνθρωπο και καλλιτέχνη.

Ο ΑΡΗΣ είναι έξω φρενών.

ΑΡΗΣΤι θες να πεις ; Τι θα κάνατε χωρίς εμένα μάνα και κόρη ; Τα λεφτά του συχωρεμένου τα φάγατε σε λιγότερο από ένα μήνα !

ΑΡΙΑΔΝΗΜαζί τα φάγαμε και ένα μέρος απ’ αυτά πήγε στον ακαμάτη ετούτον εδώ ! Που μας τον επέβαλες και για ηθοποιό κι ούτε άρθρωση δεν έχει…

ΑΛΕΚΟΣ (ανοίγει το στόμα απ’ την έκπληξη)Λοιπόν, εγώ παραιτούμαι ! Φεύγω !

Ο ΑΡΗΣ τρέχει και τον τραβά πίσω

ΑΡΗΣΕλάτε τώρα, ας αφήσουμε τους καυγάδες. Αυτό συμβαίνει γιατί έχουμε όλοι τρακ. Μόλις ζεσταθούμε λιγάκι, θα φτιάξουν τα πράγματα.

ΑΛΕΚΟΣ (κοιτώντας τον ΑΡΗ με υπονοούμενο)Αν δεν μου ζητήσει η πεθερά σου συγνώμη, έφυγα και τα γκρέμισα όλα ! Είμαι επιστήμονας εγώ !

ΑΣΠΑΣΙΑΆρη τι εννοεί το βούρλο ;

20

ΑΛΕΚΟΣΒούρλο ; Με είπε το βούρλο βούρλο ; Δε φταίει μωρή κανείς, εγώ φταίω που δεν απαίτησα εκατομμύρια !

ΑΡΗΣ Σκας ; Ή σου αφήνω τις επιταγές ακάλυπτες ! (Ο ΑΛΕΚΟΣ χαμηλώνει το κεφάλι) Συνεχίζουμε !

ΑΡΙΑΔΝΗΓια συνέχισε κύριε Αλέκο ! Το θέμα αποκτά ενδιαφέρον !

ΑΛΕΚΟΣΚαι ποιος νομίζετε ότι έγραψε το περίφημο σενάριο ; Ο κύριος Άρης ; Του το πούλησα για ένα κομμάτι ψωμί !

ΑΡΗΣΑχάριστε !

ΑΛΕΚΟΣΜάλιστα ! Με βρήκε στη πείνα και μου το πήρε όσο όσο !

ΑΡΙΑΔΝΗΕσύ έγραψες το Σούρουπο παντού ;

Ο ΑΛΕΚΟΣ δεν μιλά.

ΑΡΗΣΜίλα λοιπόν ! Πες την αλήθεια ! Εσύ το έγραψες ; Μίλα !

ΑΛΕΚΟΣΠερίπου… Δηλαδή, όχι ακριβώς εγώ ! Το κομπιούτερ μου το έγραψε !

ΑΣΠΑΣΙΑΆρη τι λέει αυτός ; Παραμιλάει ;

ΑΛΕΚΟΣΈχω ένα πρόγραμμα απ’ την Αμερική. Διαλέγεις την ιδέα, βάζεις τα συστατικά, φόνος, βιασμός, καιρικές συνθήκες, του δίνεις και πέντε ονόματα ηρώων και σου φτιάχνει ένα έργο !

Ο ΥΠΗΡΕΤΗΣ σηκώνεται σιγά σιγά.

ΥΠΗΡΕΤΗΣΘέλετε να πείτε ότι το μηχάνημα έγραψε μόνο του ένα έργο ;

ΑΡΙΑΔΝΗΕ δεν είναι τελικά και τόσο κακό αυτό !

ΑΣΠΑΣΙΑ (μόνη της)Είναι και πιο σίγουρο…

21

ΥΠΗΡΕΤΗΣΚαι ο άνθρωπος ; Που είναι ο άνθρωπος ;

ΑΡΗΣΟ άνθρωπος είναι σπίτι του, φοράει παντόφλες, τρώει πίτσα και δεν τον λένε άνθρωπο αλλά τηλεθεατή. Κατάλαβες ;

Ο ΥΠΗΡΕΤΗΣ ξαναγυρνά στη θέση του, κλείνει τη τηλεόραση και στέκεται μπροστά στην αυλαία κοιτώντας την.

ΑΛΕΚΟΣΈτσι, για να σταματήσετε εδώ μέσα να μου κολλάτε !

ΑΡΗΣΣυνεχίζουμε ;

Σκοτάδι. Όταν ανάβει το φως έχουν αλλάξει θέση. Ο ΑΡΗΣ είναι αντιμέτωπος με την ΑΣΠΑΣΙΑ

ΑΡΗΣ (παίζοντας)Επιτέλους βρέθηκες και συ σε μια δύσκολη θέση. Θα κατάλαβες ίσως ότι όλα τα προβλήματα του κόσμου δεν είναι κλεισμένα στα μπαρ που ξημεροβραδιάζεσαι…

Η ΑΣΠΑΣΙΑ τον κοιτά εξεταστικά.

ΑΣΠΑΣΙΑΤι τρέχει Άρη ; Στη Ρόζυ μιλάς ή σε μένα ;

ΑΡΙΑΔΝΗΈλα κόρη μου, απλώς προσποιείται…Δεν βλέπεις τα μάτια του ;

Σκοτάδι. Φως στον ΥΠΗΡΕΤΗ.

ΥΠΗΡΕΤΗΣΤα μάτια μου γυρνούν αδιάκοπα φτιάχνοντας κύκλους κι επιθυμίες… Ατέλειωτους κύκλους στέλνουν τα μάτια μου στα χάη του ουρανού… Ώσπου να φτάσουν στο τέρμα του και να γυρίσουν σε μένα, τα μάτια μου πια, θάναι μια ανάμνηση γαλάζιας σκόνης…

Φως στους υπόλοιπους.

ΑΡΙΑΔΝΗΑπλώς προσποιείται…

ΑΣΠΑΣΙΑΔεν προσποιείται καθόλου… (Παύση) Τώρα όλοι θα νομίζετε πως έχω πάθει καμιά απ’ τις συνηθισμένες μου νευρικές κρίσεις έ ; Αλλά δεν είναι έτσι ! Όχι ! Τον παρατηρώ πολύ καιρό τώρα… Ήξερα βέβαια πως δεν υπάρχει πουθενά

22

αυτός ο απόλυτος έρωτας, πως όλα τελειώνουν, αλλά τώρα συνειδητοποίησα πως τέτοιος έρωτας δεν του γεννήθηκε ποτέ για μένα… Μόνο τον εαυτό του αγαπούσε…

ΑΡΗΣΑσπασία ηρέμησε … Το σ’ έπιασε και μιλάς έτσι μπροστά σε όλους ; Αυτή είναι ιδιωτική μας υπόθεση !

ΑΣΠΑΣΙΑΤο ότι με παντρεύτηκες όμως τόσο γρήγορα, μέσα σε τρεις μήνες γνωριμίας δεν ήταν ιδιωτική μας υπόθεση ! Με παντρεύτηκες για να βάλεις χέρι στη περιουσία μου !

ΑΡΗΣΣιγά τη περιουσία… Δε λες που βρήκατε εμένα να δώσω ζωή σ’ αυτό το νεκροταφείο… Θα στοιχειώνατε μάνα κόρη κι υπηρέτης, μπροστά σ’ αυτή τη τρισάθλια αυλαία που συμβολίζει τα βαθιά γεράματα του θεάτρου σας… Όσο για σένα προσωπικά, να με ευγνωμονείς που αγόρασα όλες τις πορνοταινίες που κυκλοφόρησες μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο…

ΑΣΠΑΣΙΑ (με νεύρα που όλο και δυναμώνουν )Τόκανα για να ζήσω… Πάψε να με προσβάλεις ! Δεν είχες αντίρρηση όταν τις έκανα… (Τον κοιτά) Μαζί τις κάναμε, γιατί τώρα μ’ αφήνεις μόνη ;

ΑΛΕΚΟΣΤι θα γίνει με κείνη τη πρόβα ; Θα κάνουμε ή να πάω σπίτι ;

ΑΡΙΑΔΝΗΔίκιο έχεις. Καλύτερα να συνεχίσουμε… Στο κάτω κάτω έχουμε βάλει όλοι τη τελευταία μας ελπίδα σ’ αυτό το σήριαλ. Ας τελειώνουμε και βλέπουμε μετά τι θα κάνουμε μεταξύ μας… Θέλω κάτι να πιω… (Πίνει και διαβάζει. Προς τον ΑΛΕΚΟ)Μα πώς μπορείς και είσαι τόσο αναίσθητος Τζαίημς ; Η κοπέλα σου έχει τρελαθεί από το φόβο κι εσύ διαβάζεις περιοδικά για άλογα και ιπποδρόμους…

ΑΛΕΚΟΣΚόφτο Νόρα, άσε με ήσυχο…

ΑΡΙΑΔΝΗ (διαβάζοντας γύρω του)Θάθελα νάξερα πού έμαθες αυτούς τους τρόπους… Ο Γενικός Γραμματέας μας να μιλά έτσι στη κυρία ; Κι είναι αλήθεια πως όλα σου τα λεφτά τα τρως στ’ αλογάκια ;

ΑΛΕΚΟΣΚαι που μου προτείνεις να τα επενδύσω ; Στα κομμωτήρια ή στα τσάγια που οργανώνεις κάθε Τετάρτη ;

23

ΑΡΙΑΔΝΗΚάθε Πέμπτη Τζαίημς, κάθε Πέμπτη…

ΑΡΗΣ (επεμβαίνει)Μπράβο Αριάδνη… Τέλεια… Σίγουρα δεν θες να σε βάλω να παίξεις σε κάποιο επεισόδιο;

ΑΣΠΑΣΙΑ (παίζοντας)Δε βλέπω την ώρα να φύγω απ’ αυτό το άντρο των παλιανθρώπων… Έπρεπε να τόχα καταλάβει… Όλοι οι μωβ ίδιοι είναι…

ΑΡΙΑΔΝΗ (διαβάζοντας)Δώσε μου μια εξήγηση τι εννοείς «άντρο παλιανθρώπων» το σπίτι μου…

ΑΛΕΚΟΣΌλοι ξέρουμε τι είδους ζωή έκανες πριν παντρευτείς το Ρότζερ και γίνεις η πρώτη κυρία των μωβ…

ΑΡΙΑΔΝΗ (χωρίς να διαβάζει)Τι ήμουν δηλαδή ; Για ν’ ακούσουμε ;

Ο ΑΛΕΚΟΣ βάζει τα γέλια. Γελάει κι ο ΑΡΗΣ αν και προσπαθεί να συγκρατηθεί.

ΑΛΕΚΟΣΣυγνώμη… Κάτι θυμήθηκα…

ΑΡΗΣ (Κοφτά)Καλά θα κάνεις να το ξεχάσεις…

Η ΑΣΠΑΣΙΑ αφήνει το ρόλο της.

ΑΣΠΑΣΙΑΤι θυμήθηκες κύριε Αλέκο ; Να το μάθουμε και μεις ;

ΑΛΕΚΟΣΝα, όλη αυτή η ιστορία μου θυμίζει κάτι…

ΑΡΗΣΠάψε Αλέκο.

ΑΡΙΑΔΝΗΜα αφού γράφτηκε από ένα κομπιούτερ, τι μπορεί να σου θυμίζει ; Εκτός κι αν δεν γράφτηκε όλη η ιστορία απ’ το κομπιούτερ… (Παύση) Ωραία λοιπόν, αφού είναι κοινό μυστικό… Ο Ανδρεόπουλος με βρήκε σ’ ένα μπουρδέλο του Πειραιά, πριν χαλάσει η Τρούμπα… Έχει κανένας πρόβλημα ;

Η ΑΣΠΑΣΙΑ δείχνει να μην αντέχουν άλλο τα νεύρα της.

24

ΑΣΠΑΣΙΑΝαι. Έχω πρόβλημα εγώ ! Δεν θέλω ν’ ακούσω άλλο…

ΑΡΙΑΔΝΗΧωρίς εμένα θα ήταν ένα τίποτα… Του έδινα δύναμη και έμπνευση να γράφει όλες αυτές τις δακρύβρεχτες ιστοριούλες του…

ΑΣΠΑΣΙΑ (προσπαθώντας να παίξει)Η πολιτική είναι το ναρκωτικό του λαού… Όταν θα βρεθούμε στην Αθήνα, όλα αυτά θα έχουν ξεχαστεί και τα φανταχτερά μας πρόσωπα θα γίνουν και πάλι εξώφυλλα και κοσμικές στήλες…

ΥΠΗΡΕΤΗΣΟ κύριος Ανδρεόπουλος σας αγάπησε… Κι αυτό δεν είναι το σφάλμα του… Το σφάλμα του ήταν που ήταν τρωτός στη τέχνη. Ευαίσθητος όπως τα πλήκτρα ενός πιάνου… Μπήκατε στη ζωή του με τα λευκά πούπουλα και τις χρωματιστές ταινίες στο κεφάλι και η αμαρτωλή ζωή σας έγινε κόσμημα στα μάτια του… Μακάρι να έβλεπαν όλοι με τα δικά του μάτια…

Όλοι κοιτιούνται μεταξύ τους. Αυτόματα συνεχίζουν να παίζουν.

ΑΛΕΚΟΣΠου να το φανταστώ ότι η δική μου κοπέλα θα ήταν με τους αντίπαλους ; Πού να το φανταστώ, ότι είναι ένας κατάσκοπος…

ΑΡΗΣΑνόητε άνθρωπε που σε έκανα Γενικό Γραμματέα… Αν τελειώσει αυτή η ιστορία θέλω να δω που θα πας να κρυφτείς…

ΑΡΙΑΔΝΗΠρέπει να βρούμε μια λύση… Τι τραγωδία !

ΥΠΗΡΕΤΗΣΤο τραγικό βρίσκεται στο ασήμαντο.. Αυτό είναι το μυστικό… Το απροσδόκητο προκαλεί την έκπληξη, αλλά όχι το Πάθος…… Ο πραγματικός ηθοποιός πρέπει να ξέρει να αφήνεται να βουλιάζει στη τραγωδία, χρησιμοποιώντας τον πιο ασήμαντο παρατονισμό της καθημερινότητάς του… Έτσι έλεγε ο κύριος Αντρέας…

Κανείς δεν τον ακούει. Συνεχίζουν.

ΑΣΠΑΣΙΑ (υπερβολικά)Τζαιημς… Τζαίημς… Λυπήσου με… Μη με αφήνεις στη βροχή… Τζαίημς, θυμήσου τις νύχτες που πέρασες μαζί μου…

ΑΡΙΑΔΝΗΠοιος θα κάνει αυτή τη σκύλα να πάψει ;

25

ΑΡΗΣΔε μπορούμε να τη σκοτώσουμε… Τουλάχιστον όχι ακόμα…

ΥΠΗΡΕΤΗΣΟ Λόγος δεν φτιάχτηκε από μηχάνημα, αλλά απ’ τη ψυχή του ανθρώπου… Αν δεν βρείτε το πρώτο φθόγγο τον Αρχικό, έχετε χάσει το παιχνίδι…

Δεν τον ακούει κανείς. Ξαναβάζει τη τηλεόραση. Σκηνή από το ΖΑΜΠΡΙΝΣΚΥ ΠΟΙΝΤ (επίλογος) ή από τη ΝΤΟΛΤΣΕ ΒΙΤΑ (επίλογος, σκηνή με τέρας στην ακτή) Η ένταση είναι δυνατή και καλύπτει τα λόγια τους. Παρ’ όλα αυτά συνεχίζουν να μιλάνε, σχεδόν ακατάλυπτα και πηγαινοέρχονται κρατώντας τους ρόλους τους. Σχεδόν μονολογούν κι οι φωνές τους μπερδεύονται μεταξύ τους. Παραδείγματος χάρη : (Κείμενο που μπορεί να διαμορφώσει ο ίδιος ηθοποιός που παίζει)

ΑΛΕΚΟΣΘα πρέπει να βρούμε μια λύση όσο πιο γρήγορα γίνεται. Κι έπειτα με περιμένουν στον ιππόδρομο. Πρέπει να στείλω φαξ με τα άλογα που ποντάρω.. Πως θα αναπνεύσω κανονικά αν δεν παίξω… Εδώ μου λείπει το οξυγόνο… Αέρα… Ανοίξτε τα παράθυρα… Θέλω αέρα…

ΑΣΠΑΣΙΑΟ πατέρας μου δεν έπρεπε να με αφήσει χωρίς αναγνώριση. Τώρα δεν θα βρισκόμουν σ’ αυτή τη φριχτή, αυτή την απαράδεχτη θέση να είμαι αποκλεισμένη σ’ ένα νησί, μέσα στη βροχή με τρεις δολοφόνους που ζητούν να πιουν το αίμα μου.

ΑΡΗΣΌταν διατάζω τα ελικόπτερα να σηκωθούν πρέπει να σηκώνονται. Όταν διατάζω κάποιον να πάψει να μιλά πρέπει να με υπακούει. Δεν υπάρχει τάξη, αν δεν υπάρχει αρχηγός, και δεν υπάρχει αρχηγός αν δεν τον υπακούνε. Και αρχηγός είμαι εγώ.

ΑΡΙΑΔΝΗΤρούμπα, μπουρδέλα, Κολωνάκι, μωβ, ροζ, τυρκουάζ, και πάλι Τρούμπα, λεφτά, πολλά λεφτά, ποιος σε θυμάται, ποιος σε θέλει, εγώ ; σε γελάσανε… Καλά ήμουν μόνη… Χωρίς σκοτούρες… Τη κόρη μου δεν την έκανα εγώ, μόνη της έγινε… Τι αηδία… Τι αηδία…

Ξαφνικά ο ΥΠΗΡΕΤΗΣ κλείνει τη τηλεόραση. Σκοτάδι και σιωπή. Όταν ξανανάβουν τα φώτα, όλοι είναι καθισμένοι γύρω απ’ τον ΥΠΗΡΕΤΗ που κοιτά στο κενό.

ΑΡΗΣ (αργά)Κι εδώ αρχίζει το πρώτο τους αδιέξοδο… Τώρα πρέπει να βρούμε τον πρώτο επίλογο…

ΑΛΕΚΟΣΤώρα ήρθε η σειρά σου να μας πεις τι θέλεις… Πώς να τελειώσει αυτό το επεισόδιο;

26

ΑΣΠΑΣΙΑΚοιτάχτε τον ! Καμιά έκφραση… λες κι είναι κωφάλαλος ! (Κουνά τα χέρια της μπροστά του) Καμιά έκφραση ! Απών !

ΑΡΙΑΔΝΗ (τον ταρακουνά)Μίλα !

ΑΡΗΣΑστον καλύτερα ! Τι θα κάνουμε αν όλοι οι θεατές είναι σαν κι αυτόν ;

ΑΛΕΚΟΣΌλοι οι θεατές μουγκοί και κουφοί ;

ΑΡΗΣΑκριβώς. Σα να μη θέλουν να δουν το έργο μας. Σα ν’ αλλάζουν κανάλι…

ΑΣΠΑΣΙΑ (πηγαινοέρχεται)Πρέπει να μας βοηθήσεις… Πρέπει να μας βρεις μια λύση… Θέαμα χωρίς κοινό, το ξέρεις και συ, δεν γίνεται…

ΑΡΙΑΔΝΗ (τον καλοπιάνει)Αν πάνε τα πράγματα καλά με τη βοήθειά σου, θα σου δώσω ένα μερίδιο απ’ τη πώληση της αυλαίας… Θα πας στο χωριό σου, θα πας τη κρουαζιέρα που ήθελες, θα κάνεις ό,τι τραβά η ψυχή σου… Βοήθησέ μας…

ΑΛΕΚΟΣΕμείς θέλουμε να κάνουμε το κοινό να συμμετέχει… Όχι με χειροκρότημα, αλλά με μια πράξη…

ΑΡΙΑΔΝΗΜια πράξη… Σε παρακαλώ, σε διατάζω… Κάνε οτιδήποτε άλλο απ’ το να μένεις ακίνητος…

Ο ΥΠΗΡΕΤΗΣ σηκώνεται και φεύγει. Τον κοιτούν. Σκοτάδι. Φως. Ο ΑΛΕΚΟΣ κοιτά έξω. Μιλά άχρωμα.

ΑΛΕΚΟΣΔε νύχτωσε ακόμα ;

ΑΣΠΑΣΙΑΔε μπορεί… Είναι περασμένες έντεκα…

ΑΛΕΚΟΣΔε νύχτωσε… Έχει ακόμα φως…

ΑΡΗΣΛίγο φως… Ούτε μέρα, ούτε νύχτα…

27

ΑΡΙΑΔΝΗΘα νυχτώσει… Δε γίνεται να μην νυχτώσει…

Ακούγεται ένας πυροβολισμός. Η αυλαία πέφτει κι αποκαλύπτει ένα γυμνό μπλε τοίχο. Τρέχουν και βρίσκουν το πτώμα του ΥΠΗΡΕΤΗ

ΑΣΠΑΣΙΑΑυτοκτόνησε… θεέ μου αυτοκτόνησε…

Ο ΑΡΗΣ πιάνει το σφυγμό του.

ΑΡΗΣ Είναι νεκρός. Δε γίνεται τίποτα…

ΑΡΙΑΔΝΗΜα γιατί ; Γιατί εδώ μέσα ; Τι του έλειπε ;

ΑΛΕΚΟΣΕίχε χρέη ; Ξέρετε αν είχε χρέη ; Πόσοι αυτοκτονούν γιατί είχαν χρέη ;

ΑΡΗΣΌχι όχι… Μπορεί να ήταν όμως ερωτευμένος…

ΑΣΠΑΣΙΑΤι λες ; Αφού δεν έβγαινε απ’ το σπίτι από τότε που πέθανε ο μπαμπάς…

ΑΡΙΑΔΝΗΚαι πριν πού πήγαινε νομίζετε ; Μόνο στο θέατρο…

Ξαφνικά η ΑΣΠΑΣΙΑ βλέπει κάτι που τη κάνει να τρομάξει ακόμα περισσότερο.

ΑΣΠΑΣΙΑ (δείχνει κάτι με τρόμο)Κοιτάξτε ! Τρύπησε την αυλαία !

Όλοι αφήνουν το πτώμα και μαζεύονται γύρω απ’ τη πεσμένη αυλαία.

ΑΡΙΑΔΝΗΤην έσκισε ! Την έσκισε ο αναθεματισμένος ! Είναι άχρηστη !

ΑΛΕΚΟΣΓέμισε λεκέδες από αίμα… Κι εδώ… Κι εδώ…

ΑΡΗΣ (πυρετωδώς)Να τη μπαλώσουμε… Είναι η τελευταία μας ελπίδα...

ΑΣΠΑΣΙΑΕίναι για πέταμα… Επίτηδες τόκανε ! Επίτηδες !

28

ΑΛΕΚΟΣΠοιος ν ‘ αγοράσει μια σκισμένη αυλαία ; Μια αυλαία γεμάτη αίματα ;

ΑΡΙΑΔΝΗΤόσο καιρό τη πρόσεχα και τη φυλούσα ! Όλη μου η περιουσία, όλα μου τα χρόνια με μια τρύπα απ’ τη σφαίρα ενός ανόητου !

ΑΡΗΣΤόσοι κόποι ! Το μόνο πράγμα αξίας !

ΑΛΕΚΟΣ (Στον Άρη)Μούχες υποσχεθεί να με πληρώσεις μ’ αυτήν, αν το έργο πήγαινε άσχημα… Τώρα πρέπει να κάνουμε το έργο…

ΑΡΗΣ (φωνάζοντας)Μα δεν είμαι σκηνοθέτης ! Πότε θα το καταλάβεις πως δεν είμαι σκηνοθέτης ; Μήπως είσαι συγγραφέας εσύ ; Ηθοποιός αυτή ; Μ’ αυτή την αυλαία είχαμε μόνο λόγο… Μουγκαθήκαμε…

ΑΡΙΑΔΝΗ (γελώντας υστερικά )Χαίρε περιουσία του Ανδρεόπουλου !… Μια κόκκινη τρύπα !

Καθώς η τηλεόραση παίρνει μπρος μόνη της και παίζει τη τελευταία σκηνή απ΄ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΩΛΕΣ ΚΑΛΟΓΡΙΕΣ με τη μουσική που τη συνοδεύει, το γέλιο της μπερδεύεται με τα μουρμουρητά των άλλων, που μοιάζουν με θρήνο, κλάμα γύρω απ’ τη νεκρή κουρτίνα, με το πτώμα του ΥΠΗΡΕΤΗ πεταμένο πιο κει, τη νεκρή αυλαία στα χέρια και το σούρουπο να σπάζει επιτέλους ελεύθερο το μπλε του τοίχου σ’ ένα απόλυτο

ΣΚΟΤΑΔΙ

Νίκαια Χριστούγεννα 2000 Αντώνης Παπαδόπουλος

29