ΝΠ 544

Tα διαβόητα μνημόνια δεν εί-ναι ο δρόμος της σωτηρίαςτου λαού και της χώρας αλλάη οργανωμένη από τα πάνωκοινωνική καταστροφή.

Oι εργάτες ρίχνονται στην ανερ-γία - 27% στο σύνολο του πληθυ-σμού, 61% στους νέους. Kάθε πα-ραγωγική δραστηριότητα σβήνει. Oι αγρότες δεν μπορούν να καλλι-

εργήσουν. Oι επαγγελματίες στιςπόλεις κλείνουν τα μαγαζιά τους- όχι λόγω των μεταναστών πουλέει ο ρατσιστικός λόγος αλλά απότα μέτρα της τροϊκανής δεξιάς κα-πιταλιστικής κυβέρνησης (και τωνπροκατόχων τους με τους οποίουςσυγκυβερνάνε).

Oι εργασιακές σχέσεις διαλύο-νται, οι μισθοί συνθλίβονται. H δη-

μόσια παιδεία, η υγεία, η κοινωνικήασφάλιση είναι στην κλίνη του Tρο-ϊκανού προκρούστη. Kι από πάνωτράπεζες και κράτος κατάσχουν τασπίτια φτωχών ανθρώπων που δενμπορούν να πληρώσουν τους τόκουςκαι τα χαράτσια.

NA MHN TOYΣ AΦHΣOYME NA KATAΣTPEΨOYN TON EPΓAZOMENO ΛAO KAI THN EPΓATIKH TAΞH.

Αν στη Bουλγαρία οι διαδηλω-τές, με αφορμή τις υπέρογκες αυξή-σεις του ηλεκτρικού ρεύματος, ανά-γκασαν την κεντροδεξιά κυβέρνησησε παραίτηση γιατί όχι εμείς;

Ως πότε θα κρατάμε την διαπλε-κόμενη δεξιά κυβέρνηση του Σαμαράμε μπάστακες τους λίστα-ρχους του

Bενιζέλου και τους σαλονάτους αρι-στερούς του Kουβέλη;

Nα τους ρίξουμε τώρα! Kαμιάδιαπραγμάτευση με τους οργανωτέςτης κοινωνικής καταστροφής.

Eργάτες, αγρότες, επαγγελ-ματίες, φοιτητές OΛOI ΣTOYΣ∆POMOYΣ, στα μπλόκα, στις δια-δηλώσεις, στις απεργίες. Aυτοορ-γάνωση των εργατών και των κατα-πιεσμένων. Γενική Πολιτική Aπεργία∆ιαρκείας, ανατροπή της κυβέρνη-σης των τροϊκανών, εφαρμογή ενόςέκτακτου κοινωνικού προγράμματοςαντιμετώπισης της κρίσης και τηςκοινωνικής καταστροφής με εθνικο-ποιήσεις χωρίς αποζημίωση των τρα-πεζών και των στρατηγικής σημασίαςεπιχειρήσεων.

Kάτω η δεξιά κυβέρνηση των κα-πιταλιστών. Eργατική κυβέρνηση καιεργατική εξουσία.

15ήμερη Επαναστατική Εφημερίδα / Φύλλο 544 / Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2013 / Τιμή: 1,50 €

Κυκλοφορείκάθε δεύτεροΣάββατο

Γενική Απεργία20 Φλεβάρη

σελ. 8-9

Σχέδιο μνημονιακής αντιμεταρρύθμισηςστα ΑΕΙ-ΤΕΙ

σελ. 2

30% ανεργίαΕξέγερση τώρα!

σελ. 4

Η ΒΙΟ.ΜΕ. άνοιξε στα χέρια των εργατών

σελ. 7

Εκλογές στηνΚύπρο

σελ. 10

ΙταλίαΕκλογές σε κλίμα σήψης

σελ. 12

Ψ.Ν. ΤρίποληςΘάνατος στηνκαθήλωση

σελ. 15

Σ’ αυτό το φύλλο

Ο μόνος δρόμος… ΟΛΟΙ ΣΤΟ ∆ΡΟΜΟΝα τους

ανατρέψουμε

σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2013 σελίδα 3 σελίδα 2 σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2013

Δεν του... ξέφυγε, ούτε αποτελεί προσωπική του άποψη. Απλά είπε δυνατά, εκείνα που οι άλλοι σιγοψι-

θυρίζουν τον τελευταίο καιρό. Μιλώντας σε συνέδριο της

Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδας πριν δύο εβδομάδες, ο γενικός γραμματέας του Υπουρ-γείου Οικονομικών Γιώργος Μέρ-γος είπε πως ο κατώτατος μισθός στην Ελλάδα είναι ακόμα υψηλός (582 ευρώ, ο δικός του μισθός εί-ναι «μόνο» 6.000). Πρόσθεσε δε ότι για να βελτιωθεί η ανταγωνι-στικότητα της ελληνικής οικονομί-ας (πέρα από τη μείωση των εργα-τικών μισθών) πρέπει να αυξηθεί η συνολική παραγωγικότητά της.

Φυσικά, οι πάντες στην κυ-βέρνηση ασχολήθηκαν μόνο με την πρώτη δήλωση του Μέργου, τονίζοντας ότι δεν τίθεται θέμα παραπέρα μείωσης του κατώτα-του μισθού όχι με τη δεύτερη δή-λωσή του...• Και αυτό γιατί η πρώτη δή-

λωση του Μέργου εξυπηρετεί άμεσα την επανεκκίνηση του “διαλόγου” για το Εργασια-κό, ανεξάρτητα από το που θα καταλήξει. Στις 31 Μαρτί-ου λήγει η ισχύουσα Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Καθ’ όλο το 2013, αρχής γενομένης από αυτό το μήνα, λήγουν όλες οι κλαδικές συμβάσεις εργασίας που υπε-γράφησαν πέρσι και πρόπερσι. Φαίνεται πως πάμε σε νέο μπα-ράζ επιχειρησιακών και ατομι-κών συμβάσεων με μισθούς κατά το δοκούν. Το ίδιο το Μνημόνιο προτείνει

εμμέσως την παραπέρα μείωση του κατώτατου μισθού λόγω εκτίναξης της ανεργίας το αργότερο έως το α΄τρίμηνο του 2014. Η κυβέρνηση είναι δεσμευμένη από την Τρόικα να επιβάλλει από την 1η Απρίλη τον κατώτατο (αντί να ψηφίσει εκείνον τον κατώτατο που συμφω-νεί ο ΣΕΒ με τη ΓΣΕΕ όπως συνέ-βαινε ως τώρα). Κανείς εργοδότης (όχι μόνο όσοι δεν είναι μέλη του ΣΕΒ, της ΕΣΕΕ και της ΓΣΕΒΕΕ) δεν υποχρεούται να τον τηρεί.

Η τελευταία έκθεση της Κο-μισιόν για την Ελλάδα προβλέ-πει μείωση του μέσου εργατικού μισθού στον ιδιωτικό τομέα κατά 20% το 2013-14 (το 2012 μειώθη-κε μόλις (;!) 4%). Η μείωση αυτή θα προκύψει προφανώς από την εφαρμογή των παραπάνω μέτρων που αναφέρονται στο Μνημόνιο.

Αυτό, αλήθεια, γιατί κανείς από όσους στην κυβέρνηση ορκί-

ζονται πως δεν θα μειωθεί -κατά τ’ άλλα- ο κατώτα-τος μισθός δεν το “πρόσε-ξε”; Μπορεί, πιθανόν, να μη μειωθεί ο κατώτατος μισθός φέτος και, έτσι, να εμφανιστούν τώρα οι σφά-χτες του λαού αυτής της χώρας ως “ήρωες” απένα-ντι στον... “κακό” τεχνο-κράτη Μέργο. Ωστόσο θα μειωθούν όλοι οι άλλοι στον ιδιωτικό τομέα, για να μειωθεί σύντομα ξανά ο κατώτατος...• Γι’ αυτό το λόγο, ουδείς

από τους κυβερνητι-κούς παράγοντες ασχο-λήθηκε με τη δεύτερη δήλωση του Μέργου. Και αυτό γιατί στη δεύτερη δή-λωση βρίσκεται ο ένας εκ των δύο βασικών λόγων των επερ-χόμενων μειώσεων στους μι-σθούς, μαζί και στον κατώτατο. Εξηγούμαστε: Μία οικονομία μπορεί να ανταγωνίζεται τις άλλες στο βαθμό που μειώνει τους εργατικούς μισθούς και ταυτόχρονα αυξάνει την παρα-γωγικότητα εκείνων που εργά-ζονται, αν και με χαμηλότερους μισθούς. Για να βελτιωθεί η παραγωγικότητα των εργατών απαιτούνται αυξημένες κρατι-κές και ιδιωτικές δαπάνες για την ανάπτυξη της τεχνολογίας, αλλά και της σχετικής εκπαίδευ-σης των εργατών..Το χρεοκοπημένο ελληνικό

κράτος, όμως, δεν μπορεί γι’ αυ-τήν να δώσει δεκάρα. Το ίδιο ισχύ-ει και για τους χρεοκοπημένους Έλληνες καπιταλιστές. Οι μόνοι που θα μπορούσαν ίσως να δαπα-νήσουν χρήματα για την βελτίωση της τεχνολογίας και, έτσι, της πα-ραγωγικότητας των εργατών είναι οι ξένοι επενδυτές, αγοράζοντας σε πρώτη φάση τη ελληνική δημό-σια περιουσία.

Για να γίνει, όμως, αυτό υπάρ-χουν δύο εμπόδια, ένα αμεσο-βρα-χυπρόθεσμο και ένα μακροπρό-θεσμο. Δεν αναμένεται να γίνουν ιδιωτικοποιήσεις πριν το τέλος του 2013 και όταν γίνουν, δεν πρόκει-ται να οδηγήσουν σε δαπάνες εκ μέρους των επενδυτών στην ανά-πτυξη της τεχνολογίας. Αυτή θα έλθει έτοιμη απ’ έξω και θα αφορά μόνο τη συγκεκριμένη επιχείρηση. Συνεπώς η ανταγωνιστικότητα του ελληνικού καπιταλισμού μπο-ρεί να βελτιωθεί ελάχιστα, αλλά μόνο με ένα τρόπο: Την παραπέρα μείωση των μισθών των εργατών. • Ο δεύτερος βασικός λόγος μεί-

ωσης των εργατικών μισθών

έχει να κάνει με το νέο προσα-νατολισμό που θέλει η Τρόικα να δώσει στον ελληνικό κα-πιταλισμό. Μέχρι το 2030, θα πρέπει το 55% του ΑΕΠ της χώρας να προέρχεται από την κατανάλωση στο εσωτερικό της χώρας (φαγητό, ένδυση-υπόδηση, διασκέδαση κλπ.) το υπόλοιπο 20% από την κατα-νάλωση εκτός αυτής (εξαγω-γές, τουρισμός). Το 2010, το ποσοστό της ντό-

πιας κατανάλωσης επί του ελληνι-κού ΑΕΠ ανήλθε γύρω στο 70 %, ενώ το ποσοστό της ξένης κατα-νάλωσης ήταν γύρω στο 10%.

Μετά τρία χρόνια μνημονιακών μειώσεων στις αποδοχές το ποσο-στό της ντόπιας κατανάλωσης επί του ΑΕΠ... αυξήθηκε φτάνοντας κοντά στο 75%! Και αυτό γιατί η ντόπια κατανάλωση μειώθηκε με πιο αργούς ρυθμούς απ’ ό,τι το ΑΕΠ, μιας και ο λαός “προτίμησε” να... τρώει -αν και λιγότερο από πριν- παρά να πληρώνει φόρους, τόκους, λογαριασμούς κλπ. Εξού και τα ληξιπρόθεσμα χρέη των πολιτών προς το Κράτος, τις Τρά-πεζες, τη ΔΕΗ κλπ. έχουν εκτινα-χθεί από 50% και άνω. Αντίθετα, η συνεισφορά των εξαγωγών και του τουρισμού μειώθηκε ως ποσοστό του ΑΕΠ τα τελευταία χρόνια.

Ο μόνος τρόπος για να μειωθεί η συνεισφορά της ντόπιας κατανά-λωσης στο ΑΕΠ κατά 20-25%, σύμ-φωνα με τις απαιτήσεις της Τρόικας, είναι, φυσικά, να πέσουν δραματι-κά οι μισθοί σε όσους εργάζονται σε επιχειρήσεις που καλύπτουν τις καταναλωτικές ανάγκες του ντόπι-ου πληθυσμού. Σ’ αυτές εργάζεται πάνω από το 90% του εργατικού δυναμικού της χώρας. Πόσο πρέπει να μειωθούν αυτοί οι μισθοί αυτών των εργατών για να πέσει τόσο πολύ η κατανάλωση τους; Τουλάχι-στον 30%, από εδώ και πέρα.

Μήπως θα αυξηθούν οι μισθοί όσων δουλεύουν στις εξαγωγικές επιχειρήσεις ή στον τουρισμό; Αρ-κεί να δει κανείς τους μισθούς των εργατών στους αντίστοιχους κλά-δους στα Βαλκάνια (250-400 ευρώ

επισήμως) για να καταλάβει πού θα φτάσουν οι μισθοί των εργατών της Ελλάδας ακόμα και στους κλά-δους που η τρόικα θέλει να “ανα-πτυχθούν”. Εξάλλου η αύξηση του αριθμού των εργατών που ζητούν δουλειά σ’ αυτούς τους τομείς αρ-κεί από μόνη της για να ρίξει περαι-τέρω τους σημερινούς χαμηλούς μισθούς όσων εργάζονται...

Δ.Κ.

Σε καταλήψεις διαρκεί-ας ενάντια στο σχέδιο Αθηνά στα ΑΕΙ-ΤΕΙ, σε κατειλημμένες σχολές -

κέντρα αγώνα όλης της νεολαίας και αγωνιστικό συντονισμό νεο-λαίας – εργατών καλεί η Οργά-νωση Επαναστατικής Νεολαίας το αμέσως επόμενο διάστημα.

Σε ανακοίνωση που εξέδωσε την τελευταία εβδομάδα σημειώ-νει πως “αφού το υπουργείο Παι-δείας διόρισε τα νέα συμβούλια διοίκησης στις σχολές τον περα-σμένο Οκτώβρη-Νοέμβρη, προχω-ρά τώρα στο 2ο στάδιο της μνη-μονιακής αντι-μεταρρύθμισης στα ΑΕΙ-ΤΕΙ”.

Συγκεκριμένα, “προχωρά στις συγχωνεύσεις-καταργήσεις του 20% των ΑΕΙ-ΤΕΙ και την υποβολή του 1/5 της φοιτητικής νεολαίας σε καθεστώς διαθεσιμότητας -ανάλο-

γο με εκείνο που επιχειρούν να επι-βάλλουν στους δημοσίους υπαλλή-λους. Όποιοι φοιτητές μπορούν να μεταναστεύσουν στην πόλη που τους στέλνει το Υπ. Παιδείας, θα παραμείνουν φοιτητές. Οι υπόλοι-ποι θα δουν εμμέσως την πόρτα της εξόδου από τις σχολές τους. Τόσο, όμως, οι φοιτητές που θα κατορ-

θώσουν να πάνε σε άλλη πόλη, όσο και εκείνοι που θα παραμείνουν σε εκείνη που τώρα σπουδάζουν, θα βρεθούν αντιμέτωποι με τα ίδια και χειρότερα προβλήματα που ζούσαν και πριν..”.

Η ΟΕΝ επισημαίνει πως ακόμα και οι σχολές που δεν θα κλείσουν “θα αναμετρηθούν με τα ίδια εξο-ντωτικά κριτήρια που αναμετρή-θηκαν και εκείνες που θα κλείσουν. Μαζικές διαγραφές, δίδακτρα και νέες διαθεσιμότητες είναι η επόμενη μέρα για τους φοιτητές”.

Την ίδια στιγμή, “η εισβολή των Χρυσαυγιτών ΜΑΤατζήδων υπό το Δένδια στην ΑΣΟΕΕ, αλλά και ο βασανισμός των τεσσάρων νέων στο Βελβεντό της Κοζάνης αποτε-λεί ωμή προειδοποίηση για όλο το φοιτητικό και νεολαιίστικο κίνημα”.

Ενάντια σε όσα διατείνεται το Υπουργείο Παιδείας, “η Ελλάδα

βρίσκεται κάτω από την... τελευ-ταία θέση στην ΕΕ στις δαπάνες για έρευνα – καινοτομία τόσο από πλευράς κράτους, όσο από πλευ-ρά ιδιωτών και θα πάει ακόμα πα-ρακάτω τα επόμενα χρόνια”. Το σημαντικότερο πρόβλημα, όμως, είναι πως “πάνω από το 50% των νέων είναι άνεργοι και το υπό-λοιπο είναι εν πολλοίς ελαστικά απασχολούμενο” και πως“η βαθιά ύφεση θα συνεχισθεί και φέτος, ενώ ακόμα και όταν έλθει η ανά-καμψη θα είναι πολύ χαμηλή, με υψηλή ανεργία και μισθούς Βουλ-γαρίας”. Λύση για τους φοιτητές δεν αποτελεί η μετανάστευση στην Ευρώπη, ούτε ο “ανταγω-νισμός” με τους άλλους φοιτη-τές και εργαζομένης της Ε.Ε. “ Με διαλυμένους όρους σπουδών και μηδενική εργασιακή εμπειρία, πως μπορεί κανείς να γίνει δήθεν ανταγωνιστικός με τους Ευρω-παίους συναδέλφους του που βρί-σκονται ολοένα και περισσότερο σε ανάλογη κατάσταση;”, σημει-ώνει η ΟΕΝ στην ανακοίνωση της και καλεί σε πανευρωπαϊκό φοιτητικό αγώνα “για να ανα-τρέψουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση των Μνημονίων, της άγριας λιτό-τητας, της κρατικής καταστολής,

Δεκαπενθήμερο όργανο της Κ.Ε. του Εργατικού Επαναστατικού Κόμματος(ΕΕΚ - Τροτσκιστές)Κυκλοφορεί στα κεντρικά περίπτερα και στα βιβλιοπωλεία σε όλες τις μεγάλες πόλεις.Εκδίδεται από την Ε.Μ.Ε. - ΝΕΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΑστική μη κερδοσκοπική εταιρία

ΑρχισυντάκτηςΘ. Κουτσουμπός

Σελιδοποίηση - ΜοντάζΒιβλιοτεχνία Ο.Ε.Ζωοδόχου Πηγής 52Α, ΕξάρχειαΤηλ. 210 3801844 - [email protected]

EκτύπωσηΧΕΛΙΟΣ-ΠΡΕΣ Α.Β.Ε.Ε.Ιερά Οδός 81, ΑθήναΔιεύθυνση ΕφημερίδαςΚαποδιστρίου 38, 10431 ΑθήναΤηλ.-Fax: 210 5241070Ετήσια συνδρομή-ενίσχυσηΕσωτερικού: 45€Ευρώπη: 60€Υπόλ. Χώρες: 75€Τσεκ-εμβάσματα στη διεύθυνση:«Νέα Προοπτική»Θ. ΚουτσουμπόςΚαποδιστρίου 3810431 Αθήνα

στην επαναστατικήμαρξιστικήεφημερίδα

που παλεύει:

ΓΙΝΕ ΣΥΝ∆ΡΟΜΗΤΗΣ

ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότηταενάντια στον εθνικισμό, το ρατσισμό, το φασισμό, τον πόλεμογια το σοσιαλισμό και την εξουσία των εργατικών σουμβουλίωνγια την οργάνωση του επαναστατικού διεθνιστικού κόμματος της εργατικής τάξης

για την επανίδρυση της Τετάρτης Διεθνούς

Ο Ρ Γ Α Ν Ω Σ Η Ε Π Α Ν Α Σ Τ Α Τ Ι Κ Η Σ Ν Ε Ο Λ Α Ι Α Σ

Σχέδιο μνημονιακής αντι-μεταρρύθμισης στα ΑΕΙ-ΤΕΙ

του ρατσισμού και της ανεργίας. Για να ανοίξουμε το δρόμο για τις ενωμένες σοσιαλιστικές πολιτεί-ες της Ευρώπης, για μια παναν-θρώπινη ελευθεριακή παιδεία για όλους”.

Στόχο μας πρέπει να είναι “μία ενιαία πραγματικά δημόσια δωρεάν πανεπιστημιακή εκπαίδευση, χωρίς

ταξικούς και εξεταστικούς φραγ-μούς, για μια σχολή ανά γνωστικό αντικείμενο και έρευνα για κοινω-φελείς σκοπούς”. Για να γίνει αυτό, πρέπει να ανατρέψουμε τον καπι-ταλισμό και να επανασχεδιάσουμε την κοινωνία και την κοινωνία και την παιδεία σε νέες, σοσιαλιστικές βάσεις.

Το πρωί της 20ης του μη-νός, ημέρα της Γενικής Απεργίας, ο Νίκος Κα-

ρανίκας δέχτηκε “επίσκεψη” από δύο αστυνομικούς το σπίτι του, οι οποίοι του ανακοίνωσαν ότι συλλαμβάνεται, χωρίς μάλιστα να φέρουν κανένα ένταλμα σύλ-ληψης. Τον οδήγησαν στο ΑΤ Τούμπας, όπου ενημερώθηκε ότι κινήθηκε διαδικασία σύλληψής του λόγω λιποταξίας από τον στρατό. Οδηγήθηκε στο στρα-τοδικείο, όπου τον παρέλαβε η στρατονομία και ορίστηκε αυτό-φωρο τριμελές δικαστήριο, ενώ μετά από αίτησή του ανεβλήθη η διαδικασία για την Παρασκευή.

Ο Νίκος Καρανίκας, μέλος του Συνδέσμου Αντιρρησιών Συνείδησης και στέλεχος του Συνασπισμού, είχε δικαστεί το 1996 για άρνηση στράτευσης.

Καταδικάστηκε αρχικά σε τέσ-σερα χρόνια φυλάκισης, ποινή η οποία μετατράπηκε μετά σε ένα χρόνο φυλάκιση με διετή ανα-στολή. Παρέμεινε στην στρα-τιωτική φυλακή από τον Αύ-γουστο έως τον Δεκέμβρη του 1996. Το 2002 ξαναδικάστηκε για λιποταξία αλλά αθωώθηκε. Παρ’ όλα αυτά συνεχίστηκαν οι διώξεις του ως ανυπότακτου.• Να παύσει κάθε δίωξη του αρ-

νητή στράτευσης Νίκου Κα-ρανίκα και όλων των αντιρ-ρησιών συνείδησης

• Άμεση απόσυρση των ελληνι-κών στρατευμάτων από κάθε περιοχή εκτός συνόρων

• Άμεση παύση της στήριξης του ελληνικού κράτους προς τους ιμπεριαλιστικούς πολέ-μους.

◆ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Συνελήφθη ο αρνητής στράτευσης Νίκος Καρανίκας

Η αλήθεια πίσω από την ομιλία του Μέργου

Πανελλαδικός κύκλος

εκδηλώσεων της ΟΕΝΘα ζήσουμε την επανάσταση - να οργανώσουμε τη νίκη της

Η Οργάνωση Επαναστατικής Νε-ολαίας καλεί τους φίλους της

και όλους τους μαχητές νέους του κινήματος να συμμετάσχουν στον πανελλαδικό κύκλο εκδηλώσεων της.

Η ΟΕΝ καλεί την άνεργη, ελα-στικά εργαζόμενη, φοιτητική και μαθητική νεολαία να πάρει και αυτή τη ζωή της στα χέρια της, να ανατρέψει την κυβέρνηση της ντό-πιας και ξένης τρόικας και να βρε-θεί στην πρώτη γραμμή του αγώνα για την εργατική εξουσία και τον κομμουνισμό.

Στο επίκεντρο της δράσης μας βρίσκεται η πάλη ενάντια στην κρατική καταστολή, το φασισμό, τη μαζική ανεργία και τη μαύρη εργασία, την εμπορευματοποίηση, τη διάλυση της δημόσια παιδείας, υγείας και πρόνοιας.

Εκδηλώσεις θα πραγματοποι-ηθούν σε πολλές συνοικίες της Αθήνας (Κέντρο, ∆άφνη, Πετρά-λωνα, Ίλιον, Ελληνικό, Χαϊδάρι, Μαρούσι κ.ά.), Θεσσαλονίκη, Πά-τρα, Βόλο, Κομοτηνή, Ρέθυμνο και άλλες πόλεις.

Μέχρι τώρα έχουν γίνει εκδη-λώσεις στη Θεσσαλονίκη και στο Βόλο με θέμα στο σχέδιο “Αθηνά” στα ΑΕΙ-ΤΕΙ, ενώ πολλές άλλες θα ανακοινωθούν πολύ σύντομα. Καλούμε κάθε φίλο της ΟΕΝ να έλθει σε επικοινωνία μαζί μας στο [email protected]

Η επόμενη εκδήλωση θα γίνει στην Πάτρα, 2 Μαρτίου, 7μμ στην Κατάληψη Παραρτήματος.

Ελεύθερος ο Κούρδος αγωνιστής

Huseyin Tut!

Στις 19/2 εκδικάστηκε η υπό-θεση του Κούρδου αγωνιστή

Hyseyin Tut από το διοικητικό πρω-τοδικείο Θεσσαλονίκης. Ο αγωνι-στής, με μεγάλη και πολύπλευρη δράση στους εργατικούς και κοι-νωνικούς αγώνες της γείτονος, έχει κάνει αίτηση χορήγησης πο-λιτικού ασύλου στην Ελλάδα, μιας και είναι καταδικασμένος σε ισόβια κάθειρξη στην Τουρκία και κινδυ-νεύει σε περίπτωση απέλασής του να “εξαφανιστεί” μέσα στα περιβό-ητα «λευκά κελιά», όπου ήδη έχει υποστεί πάμπολλα βασανιστήρια και έχει δώσει πολλές φορές μάχη μαζί τους συντρόφους συγκρατού-μενούς του με απεργίες πείνας. Παρ’ όλα αυτά ο Huseyin Tut φυλα-κίστηκε στην ασφάλεια Κατερίνης από τις 24 Οκτωβρίου, μη έχοντας “χαρτιά” όταν συνελήφθη. Σήμερα όμως ο γολγοθάς των φυλακών έλαβε τέλος, αφού η απόφαση του πρωτοδικείου ήταν να αφεθεί αμέ-σως ελεύθερος. Τώρα εκκρεμεί ακόμα η συνέχεια της διαδικασίας χορήγησης πολιτικού ασύλου.• Άμεση χορήγηση πολιτι-

κού ασύλου στον αγωνιστή Hyseyin Tut!

• Κανένας αγωνιστής στα λευκά κελιά!


«ΑΙΣΙΩΣ», όπως μας ανακοίνω-σε η Eurostat στις αρχές Φλεβά-ρη, «είμαστε πια πρωταθλητές» στην ανεργία. Η Ελλάδα, με 26,8% (στατιστικά Δεκεμβρί-ου) αφήνει πίσω της, δεύτερη και καταϊδρωμένη την Ισπανία, παίρνοντας την πρωτιά ανάμεσα στα 27 κράτη-μέλη της Ε.Ε.

Φυσικά, δίπλα στο σχεδόν 1.500.000 ανέργων που μας ανακοινώνουν επίσημα, δεν προσμετράνε όσους ημιαπα-σχολούνται με 2-3 «χαρτζιλί-κια» τη βδομάδα, όσους «ωφε-λούνται» από τα προγράμματα της ελαστικής εργασίας-δου-λείας όπως τα «κοινωφελή» 5μηνα, ή όσους, όντες απογο-ητευμένοι, δε βρίσκουν κανένα λόγο πλέον να είναι εγγεγραμ-μένοι σε έναν ΟΑΕΔ που δεν τους προσφέρει τίποτα. Για να μη μιλήσουμε δε, για τους εργά-τες που παραμένουν επί μήνες απλήρωτοι, βιώνοντας την ίδια εξαθλίωση με έναν άνεργο, για τους εργάτες που περιμένουν αποφάσεις δικαστηρίων, εγκλω-βισμένοι σε πτωχευτικές δια-δικασίες κι εγκαταλελειμμένα εργοστάσια…

Δεν θα ήταν υπερβολή να λέγαμε, πως σήμερα η εργατική τάξη -εργαζόμενη κι άνεργη- αλλά κι όλα τα λαϊκά στρώματα συνολικά, μικροαστοί, αγρότες, φοιτητές, βιώνουν συνθήκες μιας πρωτοφανούς κοινωνικής καταστροφής. Οι δρόμοι κα-θημερινά γεμίζουν με ανθρώ-πους-συντρίμμια χωρίς όρους ύπαρξης, με απελπισμένους χρόνιους άνεργους, με άστε-γους, με εξαρτημένους, με ψυ-χικά νοσούντες και καταθλιπτι-κούς, με αυτόχειρες.

Το Μνημόνιο 3 είναι «εδώ», για να ξεθεμελιώσει ότι παρέμει-νε «όρθιο» στα τελευταία χρόνια της κρίσης. Με 25.000 απολύ-σεις στο Δημόσιο, με τη διάλυ-ση της Υγείας και της Παιδείας, με ιδιωτικοποιήσεις της δημό-σιας περιουσίας, με κατάργηση Συλλογικών Συμβάσεων και ισοπέδωση μισθών και δικαι-ωμάτων. Κι επειδή οι καταπιε-

σμένοι έχουν «συναντηθεί» από καιρό με τα όρια τους, δεν έχουν άλλο τρόπο να εφαρμόσουν τα ανθρωποκτόνα μέτρα τους, παρά μόνο με τον αυταρχισμό και την ωμή βία και καταστολή: επιστρατεύοντας απεργούς όπως στις συγκοινωνίες και στους ναυ-τεργάτες, προαναγγέλλοντας την επαναφορά της «ανταπεργίας» κι άλλων αντεργατικών μέτρων, σπέρνοντας την τρομολαγνία με «κυνήγια μαγισσών» και βασα-νίζοντας –απροκάλυπτα- νεο-λαίους συλληφθέντες μέσα στα αστυνομικά κολαστήρια, κινητο-ποιώντας τις φασιστικές συμμο-ρίες ενάντια στους εργάτες.

Αλλά μέχρι πότε; Τα γκλομπς των μπάτσων, οι λεπίδες των πα-ρακρατικών, οι συλλήψεις και οι φυλακές, ούτε θα ταΐσουν τους πεινασμένους, ούτε θα σταθε-ροποιήσουν την αδύναμη κυ-βέρνηση τους, ούτε θα γλιτώ-σουν το κράτος τους.

Γι’ αυτό, τώρα είναι περισσό-τερο από ποτέ απαραίτητο, να ενοποιήσουμε τους αγώνες και τις αντιστάσεις της τάξης μας, να οργανωθούμε όλο το άνεργο δυναμικό σε ένα μαχητικό και ανατρεπτικό κίνημα ανέργωνμαζί με την υπόλοιπη εργατική τάξη μέσα σε ακηδεμόνευτες ερ-γατικές συνελεύσεις.

Να πετάξουμε από πάνω μας γραφειοκρατικές λογικές και τη σκουριά των ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ (άλλωστε είδαμε πόσο εύκολα η ΓΣΕΕ μετατράπηκε ανοιχτά σε εργοδότη και εταιρεία ενοικία-σης εργαζομένων μέσα από τα προγράμματα “κοινωφελούς” εργασίας). Να οργανώσουμε τη Γενική Απεργία Διαρκείας, τη Γενικευμένη Εξέγερση, για να ανατρέψουμε τα μνημόνια, τη τρικομματική κυβέρνηση αλλά και κάθε κυβέρνηση, τα αφεντικά και το κράτος. Δεν έχουμε να χάσουμε παρά μόνο τις αλυσίδες μας!

Άνεργοι/ες από τις γειτονιές της Αθήνας

http://anergoigeitonion.espivblogs.net

30% ΑΝΕΡΓΙΑ – ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΩΡΑ!

Aνατριχιαστικά είναι τα στοιχεία που έφερε στο φως της δημοσι-ότητας το Σώμα Επι-

θεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) για την εξέλιξη της ανασφά-λιστης απασχόλησης τους πρώτους τέσσερις μήνες του 2012.

Σύμφωνα με αυτά το 35% των εργαζομένων στο μεγαλύτερο κομμάτι του ιδι-ωτικού τομέα, δηλαδή στο λιανεμπόριο και τον τουρι-σμό - επισιτισμό δουλεύουν χωρίς ασφάλιση. Ανάγοντας αυτό το ποσοστό στο σύνο-λο του εργατικού δυναμικού του ιδιωτικού τομέα (δηλα-δή συμπεριλαμβάνοντας και τις διάφορες εταιρείες παρο-χής υπηρεσιών, τις τράπεζες κλπ.) και λαμβάνοντας υπόψη τους δημόσιους υπάλληλους προκύπτει ότι το 20% των εργαζομένων σε όλη την οι-κονομία δουλεύει ανασφά-λιστο, το οποίο αντιστοιχεί σε πάνω από 800.000 άτομα (παράλληλα οι άνεργοι φτά-νουν το 27% του εργατικού δυναμικού). Την ίδια ώρα οι συνταξιούχοι από 1/1/2013 χάνουν πάνω από το 20% των αποδοχών τους μετά την κατάργηση της 13ης και 14ης

σύνταξης και τις κλιμακωτές μειώσεις σε κύριες και επι-κουρικές συντάξεις. Η τρόικα και οι Έλληνες εταίροι τους αφήνουν τους νέους χωρίς ασφάλιση και χωρίς δουλειά και τους ηλικιωμένους χωρίς σύνταξη. • Οι απώλειες για το ΙΚΑ

από την ανασφάλιστη απασχόληση ανέρχο-νται κάθε χρόνο σε 3 δις ευρώ, όσο ακριβώς δη-λαδή ανέρχονται οι φε-

τινές περικοπές σε όλες τις συντάξεις! Σε αυτά τα ποσά δεν συμπεριλαμ-βάνονται τα βεβαιωμένα χρέη των «εργοδοτών» προς το ΙΚΑ τα οποία ξε-περνούν τα 7 δις ευρώ και είναι υπερδιπλάσια από όσα έχουν κόψει από τους συνταξιούχους την περί-οδο 2010-2012 (δηλαδή χωρίς να περιλαμβάνονται οι τελευταίες περικοπές)… Συνεπώς αν εισπράττο-νταν όλα τα παραπάνω τα χρήματα, δεν θα «χρειαζό-ταν» να κοπεί ούτε ευρώ από τις συντάξεις εδώ και τρία χρόνια...

• Φυσικά δεν υπάρχει κα-μία βούληση από πλευ-ράς κυβέρνησης για να γίνει κάτι τέτοιο. Αντίθετα το Υπουργείο Εργασίας ετοιμάζεται να συγχω-νεύσει έως και το 50% των υπηρεσιών του Σώ-ματος Επιθεωρητών Ερ-γασίας αλλά και του ΙΚΑ προκειμένου να μειώσει το λειτουργικό κόστος του δημοσίου κατά 2 δις ευρώ σύμφωνα με το τρί-το Μνημόνιο. Οι συγχω-νεύσεις αυτές θα γίνουν ακόμα και σε επίπεδο… περιφερειών, δηλαδή θα συγχωνευτούν πχ τα πε-ριφερειακά παραρτήματα του ΣΕΠΕ της Κεντρικής και Δυτικής Μακεδονίας (σ.σ. το παράδειγμα είναι τυχαίο, αλλά σαφές των προθέσεων του υπουργεί-ου)! Καταλαβαίνει κανείς, δηλαδή, τι είδους έλεγχοι θα γίνονται εφεξής…

• Σαν μην έφτανε αυτό, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να μειώσει τις εργοδο-

τικές ασφαλιστικές ει-σφορές κατά 5% προς το τέλος του 2013, προσ-δοκώντας ότι έτσι θα «πει-στούν» οι εισφοροδια-φεύγοντες να πληρώνουν τις εισφορές τους. Στην πραγματικότητα, το μέτρο αυτό θα μειώσει έμμεσα το εργατικό κόστος στους «συνεπείς» εργοδότες, ενώ οι υπόλοιποι θα συ-νεχίσουν να μην πληρώ-νουν. Τα ασφαλιστικά ταμεία, όμως, θα χάσουν έτσι πάνω από 800 εκ. ευρώ ανά έτος, τα οποία θα ωθήσουν σε μειώσεις συντάξεων γύρω στο 2%. Nέο «σφαγείο» για τους

συνταξιούχους Ακόμα μεγαλύτερες μει-

ώσεις έχουν δρομολογηθεί το αργότερο για το 2015 και έπειτα, καθώς έκτοτε αλλάζει και τυπικά ο τρόπος υπολο-γισμού των συντάξεων. Χο-ντρικά, οι επικουρικές συντά-ξεις θα δίνονται αποκλειστι-κά με βάση τις επικουρικές ασφαλιστικές εισφορές των νυν εργαζομένων, ενώ μει-ώνεται σταδιακά το ποσοστό αναπλήρωσης του μισθού για τις κύριες συντάξεις κοντά στο 50% (από το 75% που είναι σήμερα). Αυτό σημαίνει πως όλες οι επικουρικές συ-ντάξεις θα πάνε γύρω στα 200 και 250 ευρώ, η βασική σύνταξη η οποία θα δίνεται από το κράτος θα πάει στα 300 ευρώ, ενώ η «αναλο-γική» σύνταξη, η οποία θα υπολογίζεται με βάση τις ασφαλιστικές εισφορές του καθενός θα είναι στην κα-λύτερη περίπτωση άλλα τόσα…

Κ.Δ.

ΑΥΞΑΝΟΥΝ τους ανασφάλιστους

ΕΞΟΝΤΩΝΟΥΝ τους συνταξιούχους

Οι καθησυχαστικές δηλώ-σεις Βρούτση, Μανιτάκη, Σπυρόπουλου και της συνδικαλιστικής μας γρα-

φειοκρατίας, όπως είχαμε επιση-μάνει, αποδείχτηκαν στάχτη στα μάτια των εργαζομένων στο ΙΚΑ με τις απολύσεις των 500 εργαζο-μένων της προκήρυξης 9Κ.

Αποτελεί συνειδητή παραπλά-νηση και ψέμα ολκής ότι πρόκειται για ένα νομικό θέμα που κρίθηκε στα δικαστήρια. Οι επιτυχόντες για το ΙΚΑ της 8Κ δεν προσλήφθηκαν ποτέ εξαιτίας του παγώματος των προσλήψεων και των περίφημων αναλογιών 1 προς 5 και άτυπα 1 προς 10. Οι επιτυχόντες για την Αγροτική Τράπεζα της 9Κ προ-σλήφθηκαν με νομοθετική ρύθμι-ση εξαιτίας της κατάρρευσης των δημοσίων οργανισμών από τις μαζικές συνταξιοδοτήσεις και το κύμα πανικού που δημιούργησαν οι μνημονιακές κυβερνήσεις. Και στις δυο περιπτώσεις, υπεύθυνες παραμένουν οι κυβερνήσεις, οι δι-ορισμένες διοικήσεις και το θέμα παραμένει άκρως πολιτικό που η βάση του είναι η χρεοκοπία του καπιταλισμού και η πλήρης αδυ-ναμία του να λειτουργήσει παρά μόνο για λογαριασμό των τραπε-ζιτών και των τοκογλύφων. Τα ψί-χουλα που έπεφταν κάτω από το τραπέζι για τους εργαζόμενους έχουν μετατραπεί σε ανθρώπους που πέφτουν από τα μπαλκόνια όπως έγινε με την πρόσφατη αυ-τοκτονία και στο ΙΚΑ Βόλου.

Γραφειοκράτες συνδικαλιστές της ΠΟΣΕ-ΙΚΑ, Διοικητές, Μανι-τάκηδες, Βρούτσηδες και σια που υποσχέθηκαν ότι θα βρουν… λύση, ξέχασαν να ρωτήσουν τους επίτροπους του ΔΝΤ που έχουν εγκατασταθεί στο ΙΚΑ. Όλες οι υποσχέσεις για μετά θάνατο δι-καίωση στα δικαστήρια είναι μια απάτη και οι εργαζόμενοι στο ΙΚΑ πρέπει να απαιτήσουν τη πραγμα-τοποίηση γενικών συνελεύσεων, την εκλογή απεργιακών επιτροπών για τη περιφρούρηση του αγώνα, ενότητα με όλους τους κλάδους που μπαίνουν στον αγώνα ενάντια στα μνημόνια και τη τροϊκανή συ-γκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, απορρίπτοντας το επιχειρησιακό σχέδιο του ΙΚΑ που βάζει λουκέτο σε δεκάδες καταστήματα κι εξαφα-νίζει το ΙΚΑ μέσα σε 2 χρόνια αλλά και πλήρη απόρριψη των μνημονί-ων κοινωνικής καταστροφής.

Η υπεράσπιση των υπό από-λυση συναδέλφων μας δεν περ-νά απλά από μια κλαδική 24ωρη απεργία την εποχή της καπιταλιστι-κής χρεοκοπίας, όπως έχει δείξει ο

αγώνας των εργαζομένων στο ΜΕ-ΤΡΟ, στους ναυτεργάτες που τελικά επιστρατεύτηκαν υπό το φόβο μιας γενικευμένης εξέγερσης. Ούτε με την 24ωρη απεργία στις 20/2 των ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ. Οι απεργιακές μορ-φές που έχουν επιλεχτεί μέχρι σή-μερα (24ωρες διάσπαρτες απεργί-ες, απομονωμένοι κλαδικοί αγώ-νες κλπ) δείχνουν την απόλυτη συνενοχή των συνδικαλιστικών μας ηγεσιών και προσχώρηση στην υιοθέτηση των Μνημονίων.

Μπορεί να εμπιστευτεί κανείς την τύχη του σ’ αυτούς που απο-τέλεσαν τα συνδικαλιστικά στη-ρίγματα του μνημονίου; Σίγουρα όχι. Μπορεί να εμπιστευτεί κανείς την ΠΟΣΕ-ΙΚΑ ή την ΑΔΕΔΥ όταν έχουν παρακαμφθεί οι γενικές συ-νελεύσεις των εργαζομένων, όταν δεν υπάρχει κανένα σχέδιο παρά μόνο ίσως το «να σώσουμε ό,τι μπορούμε;» Με το καλημέρα, το 2013 έσβησε επιδόματα και δώρα ενώ η εκτεταμένη φοροληστεία συνεχίζεται. Παρά το γεγονός ότι Ομοσπονδιες και ΑΔΕΔΥ μπορού-σαν να παραλύσουν τη κυβέρνη-ση, η γραμμή που αναπτύσσουν είναι της πλήρους προσαρμογής στη γραμμή των μνημονίων αλλά με… αγωνιστικές κορώνες.

Ας το καταλάβουν όλοι (Κυ-βέρνηση και συνδικαλιστές) μια και καλή. Είτε με δικαστικές απο-φάσεις ταρτούφων δικαστών, είτε χωρίς, για τους εργαζόμενους οι απολύσεις είναι παράνομες! Νόμι-μες είναι μόνο οι ανάγκες των ερ-γαζόμενων. Παράνομοι είναι αυτοί που λήστεψαν το λαό για να πλη-ρώσουν τους τοκογλύφους και αποψίλωσαν τους εργαζόμενους από στοιχειώδη δικαιώματα.

* Να ακυρωθεί η δικαστική απόφαση. Καμιά απόλυση εργαζό-μενου στο ΙΚΑ.

* Να προσληφθούν άμεσα και να αποζημιωθούν για την ταλαι-πωρία τους οι επιτυχόντες του δι-αγωνισμού Κ8.

* Να καταργηθούν οι περιορι-σμοί στις προσλήψεις. Να καταρ-γηθούν όλα τα μνημόνια και οι αντιδραστικές «Πράξεις Νομοθε-τικού Περιεχομένου». Αγώνας για διέξοδο από την καταστροφή.

* Οργάνωση της Γενικής Πο-λιτικής Απεργίας Διαρκείας για να πέσει η κυβέρνηση και να φύγουν όσοι στηρίξανε μνημόνια και τρόι-κα, για να αναλάβουμε οι εργαζό-μενοι τη ζωή μας.

13/2/2013Πρωτοβουλία για Ανεξάρτητο

Κέντρο Αγώνα Εργατώνhttp://kentroagona-ergaton.

blogspot.gr/

Η ώρα της αλήθειας

500 απολύσεις στο ΙΚΑ «Επίσκεψη»

ένστολων στο Συντονισμό Πρωτοβάθμιων Σωματείων

Φαίνεται πως οι σημε-ρινοί κυβερνώντες νοσταλγούν το αλή-

στου μνήμης «κράτος της Δεξιάς». Όταν δηλαδή, για δεκαετίες, κάθε αγωνιζόμε-νος εργάτης έπρεπε να κοι-τάει πίσω από τη πλάτη του για τους φανερούς ή κρυ-φούς χαφιέδες που φύτευε η Ασφάλεια για να καταγρά-φουν την κάθε του κίνηση. Έτσι και τώρα, η κυβέρνηση των Σαμαρά-Δένδια, κρίνει πως κάθε διαδικασία του εργατικού κινήματος είναι «θέμα προς διερεύνηση».

Για να «διερευνήσουν», λοιπόν, πήγαν και δύο έν-στολοι αστυνομικοί, να δουν τι γίνεται στη συνέ-λευση του Συντονισμού Πρωτοβάθμιων Σωματείων στα γραφεία του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών, την Πέμπτη 14/2. Σαν να πή-γαιναν επίσκεψη σε φιλικό σπίτι, χτύπησαν την πόρτα και ρώτησαν τους εμβρό-ντητους συνδικαλιστές αν εκεί γίνεται η συνέλευση! Πάλι καλά που δεν είπαν πως ήρθαν να συζητήσουν για τα προβλήματα του κλά-δου τους! Οι εργαζόμενοι διαμαρτυρήθηκαν έντονα και οι αστυνομικοί αποχώ-ρησαν.

Φυσικά, αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που η αστυ-

νομία στέλνει «απεσταλμέ-νους» της σε εργατικές δια-δικασίες. Για την ακρίβεια, ποτέ δεν σταμάτησε. Αλλά σε περιπτώσεις περασμένων ετών, όπως με Οικοδόμους του ΠΑΜΕ ή σε εργαζόμε-νους ΟΤΑ, ασφαλίτες ανα-μειγνύονταν με τον κόσμο για να «κόψουν φάτσες», κι όταν ανακαλύπτονταν από τους εργάτες, οι διοικητές τους προσπαθούσαν έστω να τα «μπαλώσουν» εκ των υστέρων. Τώρα, όχι απλά δεν ένοιωσαν την ανάγκη να κρυφτούν στέλνοντας «μυστικούς», αλλά όταν ρωτήθηκαν τι θέλουν, δή-λωσαν ρητά πως ελέγχουν αν τίθενται ζητήματα «τά-ξης και ασφάλειας»! Ακόμα πιο χαρακτηριστικό, είναι το γεγονός ότι στην παρά-σταση διαμαρτυρίας που ακολούθησε από τους συν-δικαλιστές στο Α.Τ. Ακρο-πόλεως, ο διοικητής χωρίς καμιά αιδώ παραδέχτηκε πως υπήρχε εντολή από τα κεντρικά της Αστυνομικής Διεύθυνσης Αττικής για να ελεγχθεί η συνέλευση του Συντονισμού!

Φυσικά, όλ’ αυτά δεν είναι τυχαία, ούτε και πέ-φτουμε από τα σύννεφα. Δεν είναι άλλη μια από τις συνηθισμένες γκάφες της ΕΛΑΣ. Ο εμφατικά ομολο-γημένος λόγος της επίσκε-ψης είχε ως στόχο να δείξει τον ασφυκτικό έλεγχο που θέλει να ασκήσει το κρά-τος πάνω σε κάθε πτυχή του εργατικού κινήματος. Όπως με τους 4 της Κο-ζάνης, οι βασανιστές δεν έδειξαν ιδιαίτερο ζήλο να κρύψουν τις αποδείξεις των εγκλημάτων τους επε-ξεργαζόμενοι πιο αποτελε-

σματικά τις φωτογραφίες και τις δημοσίευσαν προς παραδειγματισμό, έτσι και τώρα, η αστυνομία έκανε ανοιχτά την εμφάνισή της για να τρομοκρατήσει τους εργάτες. Το «χαρτί» του φόβου, η επίπλαστη εικό-να του πανταχού παρόντος κράτους που όλα τα ελέγ-χει κι όλα τα καταστέλλει, είναι κεντρικό στοιχείο της κυβερνητικής πολιτικής γι’ αυτή την περίοδο.

Αλλά τελικά ποιος είναι πιο φοβισμένος; Εμείς ή αυτοί; Αν είχαν καταφέρει όντως να επιβάλλουν την «κατάσταση εκτάκτου ανά-γκης» πειθαρχώντας απο-τελεσματικά το λαό, όπως επιχειρούν εδώ και καιρό με τρομολαγνεία, καταστο-λή, βασανιστήρια κι επι-στρατεύσεις απεργών, τότε οι αγώνες κι οι αντιστάσεις της εργατικής τάξης θα εί-χαν καμφτεί. Όμως οι αγώ-νες ξαπηδούν από κάθε γωνιά της χώρας, στην πόλη και στην ύπαιθρο. Και σύντομα θα γίνουν χεί-μαρρος που θα σαρώσει την κυβέρνηση των μνη-μονίων, και της αστυνομο-κρατίας. Οι «χωροφυλακί-στικες» μέθοδοι δεν θα φο-βίσουν το κίνημα. Εμπρός σύντροφοι, να νικήσουμε τους γραφειοκράτες μέσα στο εργατικό κίνημα, να λύσουμε το πρόβλημα της επαναστατικής ηγεσίας του προλεταριάτου, να οργα-νώσουμε Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας για να σαρώσουμε την ακροδεξιά κυβέρνηση Σαμαρά με τα μνημονιακά της υποστυ-λώματα.

Κ. Αποστολόπουλος

ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ ΣΕ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ!

ΙΛΙΟΝΕπίθεση στο “Θερσίτη”

Εμπρηστικός μηχανισμός εξερράγητα χαράματα της Πέμπτης 7 Φλεβά-ρη στο αναρχικό χώρο ραδιουργίαςκαι ανατροπής “Θερσίτης” στη συ-νοικία του Αγ. Φανουρίου στο Ίλιον. Προφανώς η συγκεκριμένη επίθεσηεντάσσεται στο λυσσασμένο αγώνακράτους και φασιστικού παρακρά-

τους ενάντια στους κοινωνικούς χώ-ρους αντίστασης αρχής γενομένηςαπό την ανακατάληψη της ΒίλαςΑμαλίας. Τα μέλη του “Θερσίτη” κά-λεσαν συγκέντρωση αλληλεγγύηςτο απόγευμα της ίδιας μέρας.

ΕΛΕΥΣΙΝΑΕκδήλωση ενάντια στο φασισμό

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε ηεκδήλωση που οργάνωσε το πο-λιτικό και πολιστικό “Στεκει”στηνΕλευσίνα με ομιλητές τους σ. Κα-τερίνα Μάτσα και Σάββα Μιχαήλ, την Παρασκευή 8 Φλεβάρη. Στηνεκδήλωση προβλήθηκε το εξαιρε-τικό ντοκιμαντέρ “οι γιατροί τουγ’ Ράιχ”.

∆υτικάτης

Αθήνας

ΛΕΙΒΑ∆ΙΑ

Συζήτηση ενάντια στα Μνημόνια

∆ιήμερο εκδηλώσεων πραγ-ματοποίησε ο αυτοδιαχειρίζο-μενος κοινωνικός χώρος Terra Libera στη Λειβαδιά (ΠλατείαΤαμπάχνας) την Παρασκευή8 και Σάββατο 9 Φλεβάρη. Ηπρώτη ημέρα ήταν αφιερωμέ-νη στους εργάτες της ΒΙΟΜΕτης Θεσσαλονίκης. Τη δεύτε-ρη μέρα έγινε συζήτηση για ταΜνημόνια, και στην οποία μίλη-σαν εργάτες από τα εργοστά-σια της περιοχής της Βοιωτίαςκαι συγκεκριμένα της ΛΑΡΚΟ, της ΑΛΟΥΜΙΝΙΟ και της ΚΕΡΑ-ΜΙ∆ΗΣ ΑΒΕΕ.


Να υπενθυμίσουμε ότι είχε προηγηθεί ένα θερμό κινηματικό διήμερο το οποίο έθεσε το άνοιγ-μα της ΒΙΟ.ΜΕ. στο επίκεντρο της ζωής ολόκληρης της πόλης και ανέδειξε τον αγώνα των εργαζο-μένων σε έναν από τους σημαντι-κότερους εργατικούς αγώνες εδώ και δεκαετίες.

Η αρχή έγινε την Κυριακή 10/2 στις 18:00 με την μεγάλη πανελλα-δική συνέλευση αλληλεγγύης που πραγματοποιήθηκε στον κινηματο-γράφο «Αλέξανδρος» η οποία απέ-δειξε πως η ΒΙΟ.ΜΕ. δεν είναι μόνο ένα τοπικό γεγονός, αλλά ένα πα-ράδειγμα που πρέπει να ακολου-θήσουν τα δεκάδες εργοστάσια σε ολόκληρη την χώρα που κλείνουν ή αφήνουν τους εργαζόμενους απλήρωτους.

Η συνέχεια δόθηκε την Δευτέ-ρα 11/2 με την πορεία που ξεκίνη-σε από την Καμάρα η οποία αφού διέσχισε τους κεντρικούς δρόμους της πόλης κατευθύνθηκε στο Ιβα-

νώφειο στάδιο όπου και πραγμα-τοποιήθηκε η μεγάλη συναυλία αλ-ληλεγγύης με την συμμετοχή των Θ.Παπακωνσταντίνου, Γ.Χαρούλη και των Χαΐνηδων. Στο κάλεσμα του Σωματείου και της Πρωτοβου-

λίας Αλληλεγγύης ανταποκρίθηκαν χιλιάδες Θεσσαλονικείς οι οποίοι ανάμεσα στα τραγούδια βροντο-φώναζαν το σύνθημα «Χωρίς εσέ-να γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπο-ρείς χωρίς αφεντικά».

Το Ε.Ε.Κ. βρέθηκε εξαρχής στο πλευρό των εργαζομένων της ΒΙΟ.ΜΕ. που αγωνίζονταν να περάσει η βιομηχανική μονάδα στα χέρια τους, κάτω από το δικό τους έλεγχο και διοίκηση με κεντρικό σύνθημα

«Τα εργοστάσια στους εργάτες», ως απάντηση στη μαζική ανεργία και ανέχεια.

Ο αγώνας και το εγχείρημα των εργατών της ΒΙΟ.ΜΕ πρέπει να γίνει ένα αποφασιστικό βήμα στην συνολική πάλη του εργατι-κού και λαϊκού κινήματος ενάντια στην κοινωνική καταστροφή που αντιμετωπίζουμε με ένα επανα-στατικό, σοσιαλιστικό πρόγραμμα διεξόδου από τη καπιταλιστική κρίση ώστε τα εργοστάσια, ο πα-ραγόμενους πλούτος, ολόκληρη η εξουσία να περάσουν από τα νύ-χια των διεθνών τοκογλύφων και της κεφαλαιοκρατίας στα χέρια των εργατών.

Η ΒΙΟ.ΜΕ. ήταν μόνο η αρχή!Όλοι στο πλευρό των εργατών της ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗΣ ΜΕΤΑΛ-ΛΕΥΤΙΚΗΣ!

Ε.Ε.Κ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ12/02/2013

Η μεγάλη μέρα έφτασε! Οι εργαζό-μενοι της Βιομηχανικής Μεταλ-λευτικής μετά από έναν μεγάλο και μακροχρόνιο αγώνα που ξε-κίνησε τον Μάιο του 2011 έκαναν

το μεγάλο βήμα και πήραν την παραγωγή αλλά και τις ζωές τους στα χέρια τους.

Tην Τρίτη 12/2 στις 13:00 το μεσημέρι ο πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων της ΒΙΟ.ΜΕ. σε συνέντευξη που πραγματοποιή-θηκε στην είσοδο του εργοστασίου, ανακοί-νωσε στους εκπροσώπους του τύπου την απόφαση των εργαζομένων να λειτουργή-σουν μόνοι τους το εγκαταλελειμμένο από την εργοδοσία εργοστάσιο, αρνούμενοι να συμβιβαστούν με την λογική της ανεργίας και της ηττοπάθειας. Στη συνέχεια οι εργαζόμε-νοι αλλά και περίπου 150 αλληλέγγυοι (που συγκεντρώθηκαν στην Καμάρα με αυτοκινη-τοπομπή ως το ΙΚΕΑ και από εκεί συνέχισαν πεζοί με πορεία ως το εργοστάσιο) εισήλθαν στους χώρους του εργοστασίου και έβαλαν μπροστά τις μηχανές εγκαινιάζοντας, μέσα σε πανηγυρικό κλίμα, το πρώτο εγχείρημα εργατικής αυτοδιαχείρισης στην Ελλάδα ως απάντηση στην καπιταλιστική χρεοκοπία.

Τα ξημερώματα του Σαββάτου 9 Φλεβάρη, 6 φασίστες, από αυ-τούς ένας εν ενεργεία αστυνομικός και ένα

υποκείμενο που αυτοδιαφημί-ζεται ότι είναι μαχαιροβγάλτης, έστησαν ενέδρα σε μια παρέα από 3 αντιφασίστες φοιτητές στον Πύργο Ηλείας.

Ο νεοναζιστικός αυτός συ-φερτός, αποθρασυμένος από την σχέση του με την αστυνομία του Πύργου και την κάλυψη που του παρέχει, επιτέθηκε με λύσσα σε τρία νεαρά παιδιά, φοιτητές του Πύργου, με στόχο να σπείρει τον φόβο στην αντιφασιστική ομάδα που έδρασε αποκαλυπτικά για την δράση και την ιδεολογία της νεοταξίτικης Εθνικής Δράσης Ηλείας. Λογάριασαν όμως χω-ρίς τον ξενοδόχο.

Αντί να φοβίσουν τους νε-αρούς αντιφασίστες φοιτητές, αντιμετωπίστηκαν στα ίσα ενώ κυνηγήθηκαν από τους πολί-τες που βγήκαν από τα γύρω μαγαζιά και εξαφανίστηκαν στο σκοτάδι με την ουρά στα σκέλια. Όταν όμως οι φοιτητές πήγαν στο Αστυνομικό Τμήμα Πύργου να καταθέσουν μήνυση ώστε να ασκηθεί δίωξη στην συμμο-ρία που τους κακοποίησε, βρέ-θηκαν απέναντι σε μια δημόσια αρχή που έμοιαζε με παράρτημα των ναζιστικών αποβρασμάτων. Στην αρχήν προσπάθησαν τα όργανα του Αστυνομικού Τμή-ματος Πύργου να τους διώξουν λέγοντάς τους πως το αυτόφω-ρο ισχύει μόνο για 5 ώρες (ενώ είναι γνωστό πως ισχύει για 48). Αφού αυτό δεν έπιασε, τους εί-παν πως δήθεν η μήνυση τους έχει ελλείψεις, πως πρέπει να πάνε να μαζέψουν οι φοιτητές επιπλέον στοιχεία (!) ενώ προ-φασίζονταν πως τα πρόσωπα που αναφέρονταν στην μήνυ-ση, μεταξύ των οποίων και του αστυνομικού, τους ήταν παντε-λώς άγνωστα (στην μηνυτήρια αναφορά υπήρχε μέχρι και το τηλέφωνο ενός από τους τρα-μπούκους). Όταν ούτε αυτά δεν αποθάρρυναν τους φοιτητές, προσπάθησαν να τους κάνουν

να παραιτηθούν με «πατρικές» νουθεσίες:

«δεν βγαίνει τίποτε με τις μηνύ-σεις», «αυτοί οι τύποι είναι πολύ επικίνδυνοι (αυτοί που υποτί-θεται πως ήταν άγνωστοι στην αστυνομία) και θα σας βρουν οι γονείς σας μέσα στα αίματα μια μέρα, για αυτό να τα παρατήσε-τε» και άλλες τέτοιες συμβουλές.

Η μήνυση όμως κατατέθηκε αγνοώντας τους εκφοβισμούς των αστυνομικών - προστατών των νεοναζιστών της Εθνικής Δράσης Ηλείας. Πανικόβλητοι από την πορεία που πήραν τα πράγματα με την μήνυση και σε σύμπνοια με την στάση των αστυνομικών προστατών τους οι καταζητούμενοι τραμπούκοι στριμωγμένοι από την αποφα-σιστικότητα των αντιφασιστικών, απειλούσαν τους φοιτητές ώστε να αποσύρουν την μήνυση. Και αυτό όμως έπεσε στο κενό.

Όταν έληξε μέσα στην από-λυτη απραξία το αυτόφωρο μετά από 48 ώρες, ο θλιβερός Διοι-κητής του Αστυνομικού Τμή-ματος Πύργου τους κάλεσε την Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου, σε μια τελευταία προσπάθεια να τους καλοπιάσει πια ώστε να μη δοθεί δημόσια διάσταση στο γεγονός και εκτεθεί. Δεν έπεισε όμως κανένα για την αδράνεια του να συλλάβει και να παρα-πέμψει τους καταζητούμενους τραμπούκους.

Η αμεσοδημοκρατική συλ-λογικότητα «Αντάρα» που πήρε την πρωτοβουλία να καλέσει στις προηγούμενες αντιφασιστι-κές δράσεις στον Πύργο, απεύ-θυνε κάλεσμα σε όλες τις πολι-τικές και συνδικαλιστικές δυνά-μεις της αριστεράς στον Πύργο για μια μεγάλη αντιφασιστική διαδήλωση την Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου. Αυτό το συλλα-λητήριο θα είναι η πρώτη απά-ντηση στα φασιστικά πογκρόμ στον Πύργο και την αστυνομία – προστάτη τους.

Το σύνθημα «Μπάτσοι και Νεοναζί όλα τα καθάρμα-τα δουλεύουνε μαζί» θα αντη-χήσει στους δρόμους και τις πλατείες του Πύργου. Όχι μόνο δεν φόβισαν τον λαό και δεν περιθωριοποίησαν τους αγωνι-στές αλλά αντίθετα διαπίστωσαν πόσο αποφασισμένη είναι η νε-ολαία. Η απραξία των αστυνομι-κών - προστατών των Ναζί και η προστασία που παρέχουν στα εγκλήματα και τους εγκληματίες αντί να επισφραγίσει τον τρόμο και την σιωπή που θέλανε να

επιβάλλουν τα πρωτοπαλίκαρα της Εθνικής Δράσης Ηλείας πυ-ροδότησαν την οργή και την αγα-νάκτηση πανελλαδικά.

Το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα καλεί τους αντιφασίστες στην διαδήλωση της Παρασκευ-ής 15 Φλεβάρη στον Πύργο.

Καλεί κάθε εργαζόμενο, κάθε μετανάστη ταξικό αδελφό μας να σταθούν στο πλευρό των αντιφασιστών.

Καταγγέλλει τον Αστυνομι-κό Διοικητή και τα όργανα του Αστυνομικού Τμήματος Πύργου για σκόπιμη αδράνεια και συ-γκάλυψη των ναζί τραμπούκων και απαιτεί την άμεση απόλυση κάθε εμπλεκόμενου στην συ-γκάλυψη.

Καλεί την Αριστερά σε Ενι-αομετωπική δράση για την συ-ντριβή των Φασιστών και την προστασία του λαού από την

τρομοκρατία τους. Καμιά συνύ-παρξη με τους νεοταξίτες της Εθνικής Δράσης Ηλείας. όποια μάσκα και να φοράνε.

Δηλώνει στα αποβράσμα-τα της Εθνικής Δράσης Ηλείας πως ο λαός και η νεολαία είναι σκληροί και αποφασισμένοι και δεν θα τους χαριστούν. Ας μην αισθάνονται ασφαλείς κρυμμέ-νοι μέσα στους κατασταλτικούς μηχανισμούς της κυβέρνησης των δωσίλογων που βύθισε τον λαό στην απελπισία. Το τέλος της κυβέρνησης προστάτη τους, που έσπειρε την ανεργία την φτώχεια την εξαθλίωση και τον εξανδρα-ποδισμό των εργαζόμενων των αγροτών και της νεολαίας δεν εί-ναι μακριά και θα συμπαρασύρει και τα νεοταξίτικα μορφώματα.

12/2/2013Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα

ΜΠΑΤΣΟΙ ΚΑΙ ΝΕΟΝΑΖΙ ΜΑΖΙ!

Την Παρασκευή 15 Φεβρουαρί-ου με κάλεσμα

της αυτοοργανωμέ-νης συλλογικότητας «Αντάρα», του ΕΕΚ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, έγινε αντιφασιστική διαδήλωση στον Πύρ-γο. Σπουδαστές, εργαζόμενοι, αντιφασίστες από τον Πύργο και αλληλέγγυων από την Πάτρα φώναξαν συνθήματα περνώντας από πολλές γειτονιές της πόλης. Το σύνθημα «Μπάτσοι tv φασί-στες της “Ε. Δ. Η.” όλα τα καθάρματα δουλεύουνε μαζί» αντήχησε δυνατά και καθαρά στους δρόμους και τις γειτονιές του Πύρ-γου καταγγέλλοντας την συνεργασία και την συγκάλυψη από το Αστυνομικό Τμήμα Πύργου των φασιστών.

Η διακριτική παρουσία της αστυνομίας και η εξαφάνιση των νεοναζί της “Ε. Δ. Η.” (Εθνική Δράση Ηλείας) έδειχνε όχι μόνο την αποτελεσματικότητα της αντιφασιστικής κινητοποίησης αλλά και την προσπάθεια των συνεταίρων, φασιστών και κρατικής κατα-στολής, να αποφύγουν τις προκλήσεις και να κρατήσουν το ζήτη-μα χαμηλά, ώστε αν είναι δυνατό να ξεχαστεί.

Κάνουν λάθος όμως. Όσο ο δημοκρατικός λαός της Ηλείας θα βλέπει ελεύθερο τον ναζιστή αστυνομικό και τον μαχαιροβγάλτη τραμπούκο, οι γροθιές θα σφίγγονται και το σύνθημα της διαδή-λωσης: «Μπάτσοι tv φασίστες της “Ε. Δ. Η.” όλα τα καθάρματα δου-λεύουνε μαζί» θα αντηχεί στις καρδιές 24 ώρες το 24ωρο και θα ατσαλώνει αντιφασίστες αγωνιστές.

Αβραμίδης Κώστας

◆ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

H BIO.ME ΑΝΟΙΞΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ ΤΗΣ

αλλά επιτυχίας. Και καμαρώναμε κι εμείς μαζί!

Άλλο ένα γεγονός που δεν μας εξέπληξε ήτανε το ότι από την πρώτη κιόλας μέρα έπεσαν τα κο-ράκια να τους φάνε. Από τη μια δεξιοί αστικοδημοσιογραφίσκοι με μεγάλα ονόματα και ακόμη μεγαλύτερα νύχια ασχολήθηκαν ξαφνικά (http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_15/02/2013_483238), από την άλλη δογματικοί αριστεροί που καλούσανε απεγνωσμένα σε σύ-μπραξη με το κόμμα τους ως μόνη λύση στα προβλήματα των εργαζο-μένων (http://www.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=7301161) αφήστε και τους ‘’διανοούμενους‘’ των λαϊκών μετώπων (βλέπε συμ-μαχίες με αυτούς που μας κατά-ντησαν να βλέπουμε τα παιδιά μας να παρακαλάνε με δάκρυα για ένα τοστ με γάλα) και άλλες σαχλαμά-ρες για περιεκτικές δημοκρατίες και κουραφέξαλα. Ζητάνε θεωρίες και ξερό ψωμί στην κυριολεξία.

(http://www.periektikidimokratia.org/anakoinoseis/2013-02-17/biome-amesodimokratia-aftodiaxeirisi-metopo-pd).

Ποιος εργαζόμενος βρε φοβι-σμένε Μανδραβέλη θα πάρει στα σοβαρά ένα άρθρο σε μια αστική φυλλάδα που αναφέρει ούτε λίγο ούτε πολύ ότι οι εργαζόμενοι της ΒΙΟ.ΜΕ. μπορούνε να τα καταφέ-ρουνε μόνο με τους επιχειρηματίες ; Ποιους εννοείς; Αυτούς που τους έφεραν στο σημείο που προαναφέ-ραμε; Νομίζεις ότι θα φοβηθούνε αν τους πεις ότι οι αριστεροί ιν-στρούχτορες πιέζουνε για απεργία και δεν κοιτάζουνε να δημιουργή-σουνε ανάπτυξη;

Το ΚΚΕ, μέσω ενός άρθρου στον Ριζοσπάστη, σταλμένο από το Συνδικάτο Χημικής Βιομηχανίας Βόρειας Ελλάδας αλλά προφανώς υποδεικνυόμενο από το κόμμα λέει πως οι εργαζόμενοι θα αρχίσουνε να συμπεριφέρονται ως εργοδό-τες. Η απάντηση ήρθε κιόλας με την συμμετοχή τους στην απεργία της 20 Φλεβάρη.

Βρε δεν ντρέπονται λίγο ; Εί-ναι τουλάχιστον εμετικό να αντι-παραβάλλεις τα λαϊκά μέτωπα με τις εργατικές διεκδικήσεις και την ρήξη με την αστική εξουσία που καταστρέφει εκατομμύρια οικογέ-νειες στην χώρα αλλά και όλον τον υπόλοιπο κόσμο λόγω της οξύτα-

της καπιταλιστικής κρίσης. Αλλά τι να πει κανείς, είχε φανεί εξαρχής η στάση τους.

Και σαν να μην μας έφταναν οι τρομοκρατημένοι δεξιοί για το εγχείρημα των εργαζομένων και ο φόβος τους για το άναμμα της πυρκαγιάς που θα κατακάψει το σύστημα της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, ενώ χορ-τάσαμε από λόγια αριστερών που βλέπουνε την πάλη να περνά μόνο μέσα από το δικό τους μαγαζί και οτιδήποτε διαφορετικό ως λάθος, μας ήρθε και ο Φωτόπουλος της περιεκτικής δημοκρατίας.

Βρε καλώς τον. Που ήσουνα

τόσο καιρό, που κάποιοι λιώνανε σόλες και παρατούσανε τα παιδιά τους για να αγωνιστούνε Mr περιε-κτική δημοκρατία; Μπορείς να πεις στους εργάτες, αν προλαβαίνεις από τα καθήκοντά σου να χτίζεις συμμαχίες με αστούς, πόσες μέρες θα θρέψει την οικογένεια ενός ερ-γάτη το ζουμί που θα βγάλουμε αν βράσουμε το άρθρο σου;

Καμία σε πληροφορώ. Πρώ-τον γιατί ενώ ‘’την λέει‘’ συνεχώς στους εργαζομένους και όσους συμμαχούνε υπέρ τους δεν δίνει καμία πρακτική πρόταση για το που θα βρίσκανε δουλειά αυτοί οι άνθρωποι αν δεν κάνανε αυτό που

κάνανε. Αφήστε λοιπόν τις συμ-βουλές περί ανάπτυξης και κοιτάξ-τε να δείτε πως θα βοηθήσετε με πρακτικούς όρους.

Αν και για τα πρακτικά προτι-μάτε τελικά άλλους. Αυτούς που βρίζετε συνεχώς:

Τους τολμηρούς εργάτες και τους επαναστάτες !

Οι εργαζόμενοι της ΒΙΟμηχανι-κής ΜΕταλλευτικής διάλεξαν.

Επέλεξαν να μην τους λένε ΒΙΟμηχανικούς Μετανοημένους Εργάτες!

Διάλεξαν τον δρόμο του αγώνα, τον δρόμο της ταξικής πάλης, του ενιαίου μετώπου και της ρήξης με τα αφεντικά που κάποιοι ευαγγελί-ζονται. Κι αυτό δεν είναι απόφαση που πάρθηκε από κάποιο κόμμα ή οργάνωση, όπως θα θέλανε κά-ποιοι αλλά από την συνέλευσή τους στο σωματείο τους. Έτσι δηλαδή όπως πρέπει να είναι !ΤΕΡΜΑ ΣΤΑ ΠΑΖΑΡΙΑ ΤΩΝ ΓΡΑ-ΦΕΙΟΚΡΑΤΩΝ, ΑΓΩΝΑΣ ΣΤΑ ΧΕ-ΡΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ !

Σπινάκαςμέλος της Πρωτοβουλίας για Ανε-

ξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών19 Φλεβάρη 2013

Δεν πρόλαβαν να μπούνε στο εργοστάσιο οι εργαζόμενοι της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής προκειμένου να το λειτουργή-σουνε κάτω από εργατικό έλεγ-

χο και πέσανε να τους φάνε.Την Τρίτη 12 Φλεβάρη, οι εργαζόμενοι πι-

στοί στο ραντεβού τους με ένα καλύτερο μέλ-λον για τους ίδιους και τις οικογένειές τους, ανοίξανε την πύλη του εγκαταλειμμένου από τους πρώην ιδιοκτήτες του εργοστασίου με την συμπαράσταση πλήθους αλληλέγγυων. Μετά από πολλούς μήνες συζητήσεων – εκδηλώσε-ων και διαδηλώσεων αλληλεγγύης έφτασε η ώρα να φανεί κατά πόσον οι εργαζόμενοι θα μπορούσανε να κάνουνε πραγματικότητα αυτό που τάζανε, στους εαυτούς τους, τις οικογένει-ές τους, τα παιδιά τους και στους φίλους τους.

Να πάρουνε την ζωή τους στα χέρια τους!

Και δεν εκπλαγήκαμε καθόλου όταν με περίσσιο θάρρος και αποφασιστικότητα ανοί-ξανε την πόρτα και με αγωνιστική διάθεση φωτογραφίζονταν σαν να εγκαινιάζανε την επιχείρησή τους. Γιατί ουσιαστικά αυτό κά-νανε. Μόνο που αντί για γραβάτες, κοστού-μια και λιμοκοντόρους έβλεπες ανθρώπους με κουρασμένα αλλά περήφανα πρόσωπα, ντυμένους με τα εργατικά τους ρούχα, να καμαρώνουνε με χαμόγελο όχι υποκρισίας

ΕΜΠΡΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΤΗΣ ΒΙΟ.ΜΕ.

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗΔΙΑΔΗΛΩΣΗΣΤΟΝ ΠΥΡΓΟ


Με μια μαζική πορεία επισφραγίστηκε η ημέρα της γενικής απεργίας, την Τε-τάρτη 20 Φλεβά-ρη. Μετά από την 48ωρη στις 6-7 Νο-

έμβρη, ήταν η πρώτη γενική απεργία που προκήρυξαν οι γραφειοκράτες των ΓΣΕΕ/Α∆Ε∆Υ, με μεγάλη καθυ-στέρηση, κι ενώ έχουν μεσολαβήσει σημαντικοί αγώνες και προκλήσεις για την εργατική τάξη, με τις επι-στρατεύσεις στις συγκοινωνίες και στους ναυτεργάτες.

Συνολικά, στην απεργιακή συ-γκέντρωση της Αθήνας πορεύτηκαν 50.000 σύμφωνα με την αστυνομία, και 70 - 80.000 σύμφωνα με τη ΓΣΕΕ. ∆εκάδες χιλιάδες επίσης διαδήλω-σαν σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας.

Το μεγαλύτερο τμήμα της διαδή-λωσης ήταν αυτό που συγκεντρώθη-κε στο Μουσείο με πάνω από 40.000 διαδηλωτές, κι απαρτιζόταν από σωματεία, συλλογικότητες ανέργων, σχήματα εργαζομένων, συνελεύσεις γειτονιάς, δυνάμεις της εξωκοινο-βουλευτικής αριστεράς, του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και του αντιεξουσιαστικού χώ-ρου. Εκεί παρενέβη το ΕΕΚ, αλλά και η Πρωτοβουλία για Ανεξάρτητο Κέ-ντρο Αγώνα Εργατών, με ανεξάρτη-τα μπλοκ και προτάσσοντας το σύν-θημα της Γενικής Πολιτικής Απεργί-ας ∆ιαρκείας για την ανατροπή της κυβέρνησης.

Μικρότερο ήταν το μπλοκ του ΠΑΜΕ, που ξεκίνησε από την Ομό-νοια και ολοκλήρωσε την πορεία του αρκετά νωρίς, με την ΕΛ.ΑΣ. να ανα-κοινώνει πως ανήλθε στους 15.000 διαδηλωτές. Εντύπωση προκάλεσε το γεγονός ότι μόλις το ΠΑΜΕ πέ-ρασε το δρόμο μπροστά στο ξενο-δοχείο Βρετάνια η αστυνομία με ισχυρές δυνάμεις παρενέβη υπο-χρεώνοντας την υπόλοιπη πορεία να περάσει από την Όθωνος, στο άλλο άκρο της πλατείας Συντάγματος.

Παντελώς άμαζη (300-500 άτο-μα) ήταν η συγκέντρωση των εργα-τοπατέρων της ΓΣΕΕ, που γι’ άλλη μια φορά εισέπραξαν την απαξίωση της εργατικής τάξης που τους γύρι-σε την πλάτη.

Η κυβέρνηση του Σαμαρά με ηρακλειδείς τους Βενιζέλο και Κου-βέλη, κινητοποίησε τεράστιες δυνά-μεις του κράτους για να περιφρου-ρήσουν την «τάξη και ασφάλεια». Αμέτρητοι ασφαλίτες, ΜΑΤατζήδες κι άλλα τμήματα της ΕΛ.ΑΣ. είχαν

γεμίσει από νωρίς το κέντρο της Αθήνας, με ιδιαίτερη έμφαση να δί-νεται μπροστά στην «Μεγάλη Βρε-τάνια», με ένα «ωκεανό» αμέτρητων ΜΑΤατζήδων να γεμίζει το «κάδρο». Συγχρόνως έκλεισε όλους τους κε-ντρικούς σταθμούς του Μετρό για να εμποδίσει την πρόσβαση στη διαδή-λωση.

Αυτή η κατάσταση «συναγερ-μού» στην οποία τίθεται η αστυνο-μία, είναι στοιχείο που εντάσσεται στην απόπειρα τρομοκράτησης του λαού με την εικόνα ενός κράτους - τρομοκράτη. Ταυτόχρονα όμως δεί-χνει, αν μη τι άλλο, και τον φόβο της κυβέρνησης μπροστά στην δύναμη της εργατικής τάξης, ακόμα κι όταν αυτή εμφανίζεται μέσα στις 24ωρες τουφεκιές της γραφειοκρατίας. Παρ’ όλη την «πολεμική» κινητοποίηση, η πορεία ήταν σε γενικές γραμμές «ει-ρηνική», με λίγες συγκρούσεις να κα-ταγράφονται σε γύρω δρόμους.

∆εν θα επιχειρήσουμε να πείσου-με πως ήταν η πιο μαζική απεργιακή πορεία των τελευταίων ετών, παρότι μεγάλα πλήθη εργαζομένων επιμέ-νουν στο δρόμο του αγώνα. Ούτε και τα ποσοστά συμμετοχής στην απεργία ήταν ιδιαίτερα υψηλά, αν και σε ορισμένες περιπτώσεις υπήρ-ξαν σημαντικά. Αλλά κάποια βασικά στοιχεία θα πρέπει να αναδειχτούν.

Σε μια περίοδο που η οργή ξεχει-λίζει, ακόμα και μια μέτρια απεργία δεν δείχνει την παθητικότητα ή το αίσθημα ήττας της εργατικής τάξης, αλλά το αντίθετο. ∆είχνει την χρεο-κοπία των μέσων και στόχων πάλης που προτείνουν οι γραφειοκράτες, τα οποία γίνεται πλέον ξεκάθαρο πως είναι πολύ «λίγα» και «μικρά» για να μπορέσουν να κεντρίσουν την ερ-γατική τάξη βάζοντάς την σε τροχιά σύγκρουσης. Έχει ξαναγραφτεί ουκ ολίγες φορές, πως με περίπου 30 γε-νικές απεργίες να έχουν πραγματο-ποιηθεί τα τελευταία χρόνια (στοιχείο από μόνο του εξαιρετικά σημαντικό για την ακούραστη δραστηριότητα της εργατικής τάξης της χώρας), οι εργαζόμενοι θεωρούν μάταιο να χά-σουν το μεροκάματο για μια 24ωρη τουφεκιά του Παναγόπουλου, την ίδια στιγμή που το μέσο της Γενικής Απεργίας ∆ιαρκείας, με στόχο την οριστική ρήξη με την κυβέρνηση, κερδίζει την υποστήριξη ολοένα με-γαλύτερων τμημάτων εργατών.

Ακόμα όμως και σε αυτές τις πασιφανέστατα αναποτελεσματικές 24ωρες Γενικές Απεργίες που διορ-

γανώνουν οι γραφειοκράτες, έχει γίνει πλέον ξεκάθαρο πως σταθερο-ποιείται ένα σημαντικό αγωνιστικό δυναμικό, που καθόλου ευκαιριακά, κινητοποιείται ενάντια στη φτώχεια που μας καταδικάζουν, ανεβάζοντας τον αριθμό των διαδηλωτών σε δεκά-δες χιλιάδες, σε απεργίες που πριν λίγα χρόνια δεν θα αριθμούσαν παρά ελάχιστους. Και αυτό, αποκτά μια ιδιαίτερη σημασία τώρα, που η κυ-βέρνηση επιχειρεί να φοβίσει το λαό, κλείνοντάς τον στο σπίτι και στη σι-ωπή. Η πολυπόθητη, για την κυβέρ-νηση, κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, αποδεικνύεται έτσι πλαστή. ∆εν θα περάσει!

Σε αυτό συνηγορεί άλλωστε, το γεγονός του κουρελιάσματος της επιστράτευσης από τους ναυτερ-γάτες. Όντες επιστρατευμένοι, οι ναυτεργάτες αγνόησαν την «άνο-μη» νομιμότητα και τον αυταρχισμό της κυβέρνησης και κήρυξαν 24ωρη απεργία μαζί με τους υπόλοιπους εργάτες. Στοιχείο, που δείχνει πως η εργατική τάξη δεν έχει «τσιμπή-σει» στο παιχνίδι τρομοκράτησης και πειθάρχησής της και γράφει στα «παλιά της παπούτσια» ακόμα και τα πιο ακραία μέσα που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση.

Τον δρόμο ανυπακοής των ναυ-τεργατών, όμως, δεν ακολούθησαν κι οι επιστρατευμένοι του ΜΕΤΡΟ ή του Ηλεκτρικού με ευθύνη της ηγε-σίας των Σωματείων τους, παρά την πίεση από στοιχεία της βάσης.

Γεγονός είναι, ότι η Γενική Απεργία απέδειξε, όχι απλά την ανάγκη αλλά και το έδαφος για να αναπτυχθεί η πάλη για Γενική Πολι-

τική Απεργία ∆ιαρκείας, για να ανα-τρέψουμε τα Μνημόνια μαζί με την άθλια τρικομματική κυβέρνηση των τροϊκανών, στο δρόμο για την εργα-τική εξουσία.


Η Γενική Απεργία στην Θεσσαλονίκη

Με τέσσερις αρκετά μαζικές συγκεντρώσεις οργανώθηκε στην Θεσσαλονίκη η Γενική Απεργία. Η Βιομηχανική Μεταλλευτική και η Ανοιχτή Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης καλούσαν στην Καμάρα στις 10 το πρωί για την διοργάνωση ανεξάρτη-της ταξικής συγκέντρωσης και ανε-ξάρτητης ταξικής πορείας. Στον ίδιο χώρο καλούσε και η Πρωτοβουλία Πρωτοβάθμιων Σωματείων ως προ-συγκέντρωση για την συγκέντρωση των ΓΣΕΕ/ΕΚΘ. Η πορεία από την Καμάρα ξεκίνησε κατά τις 11, έχου-σα κεφαλή το μπλοκ του σωματείου της ΒιοΜε, το οποίο ακολουθούσαν τα μπλοκ της Ανοιχτής Πρωτοβουλί-ας Αλληλεγγύης, της ΑΚ, της κατά-ληψης Libertatia, της Πρωτοβουλίας Πρωτοβάθμιων Σωματείων, του ΝΑΡ, των Φοιτητικών Συλλόγων, της ΕΣΕ και των μ-λ. Το ΕΕΚ συμμετείχε στο μπλοκ της Ανοιχτής Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης, παρεμβαίνοντας καθ’ όλη την διάρκεια της πορείας με την δική του προκήρυξη.

Η πορεία κατευθύνθηκε προς την Αγίας Σοφίας, όπου εισήλθε η ΒιοΜε μαζί με τις δυνάμεις που στήριξαν την απόφαση της ΒιοΜε για ανεξάρ-τητη ταξική πορεία, σύνολο μερικές

εκατοντάδες. Η Πρωτοβουλία Πρω-τοβάθμιων Σωματείων και τα μπλοκ που την ακολουθούσαν με την πλει-οψηφία του κόσμου της Καμάρας συνέχισαν την πορεία τους προς την συγκέντρωση του ΕΚΘ.

Κατεβαίνοντας η ανεξάρτητη ταξική πορεία την Αγίας Σοφίας συ-νάντησε την συγκέντρωση σπουδα-στών των ΤΕΙ, οι οποίοι εκείνη την ώρα ξεκινούσαν την πορεία τους. Η πορεία συνέχισε την διαδρομή της με δυνατό παλμό μέσω των οδών Τσι-μισκή, Βενιζέλου, Εγνατίας και πλα-τείας Αντιγονιδών, για να καταλήξει στο Υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης, όπου παρέμεινε μέχρι και την προ-σέλευση της πορείας του εργατικού κέντρου. Μετά την λήξη της πορείας πραγματοποιήθηκε συνέλευση στο ΕΚΘ για να οργανωθεί η διάδοση και εξάπλωση του αγώνα της ΒιοΜε σε όλα τα εργοστάσια που κλείνουν, μει-ώνουν μισθούς ή απολύουν.

M.

Αγανάκτηση και καταστολή στο Ηράκλειο

Η απεργιακή διαδήλωση στο Ηράκλειο την Τετάρτη 20 Φλεβάρη κατέβασε στους δρόμους περί τους 3000 εργαζόμενους και αγρότες. Η διαδήλωση που ξεκίνησε από το Εργατικό Κέντρο Ηρακλείου, με τα σωματεία, ένα σχετικά μεγάλο μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ και ένα μικρότερο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ κατευθύνθηκε προς την Περιφέρεια Κρήτης και έσπασε στη μέση καθώς οι επικεφαλής της απο-φάσισαν να μην ακολουθήσουν την

παραδοσιακή διαδρομή αλλά μια πολύ… μικρότερη. Τα μπλοκ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και των αναρχικών που ακολουθούσαν, συνέχισαν την πα-ραδοσιακή διαδρομή. Το ΠΑΜΕ που οργάνωσε ξεχωριστή διαδή-λωση με περίπου 500 άτομα τέ-λειωσε πολύ γρηγορότερα τη δική του πορεία.

∆ύο γεγονότα όμως ήρθαν στο τέλος να δείξουν την πραγ-ματική ένταση που υπάρχει μέσα στην εργατική τάξη. Το πρώτο ήταν ο ερχομός των κατοίκων από Ιεράπετρα, Άγιο Νικόλαο και Σητεία που οργάνωσαν δεύτερη μαχητική πορεία και κατέλαβαν την Υγειονομική Περιφέρεια Κρή-της (∆ΥΠΕ) που εφαρμόζει την διάλυση των νοσοκομείων και των ΤΕΙ της περιοχής. «Χωρίς ΤΕΙ -χωρίς νοσοκομεία, οι πόλεις μας θα μοιάζουν σωστά νεκροτα-φεία» φώναζαν. Οι κάτοικοι μαζί με έναν μόνο δημοτικό σύμβουλο και εξαφανισμένους τους δημάρ-χους τους, μπήκαν μέσα για να ακούσουν από τους «αρμόδιους» ότι δεν υπάρχει περιθώριο διατή-ρησης των νοσοκομείων και των σχολών. Η κατάληψη της ∆ΥΠΕ συνεχίστηκε όλη τη νύχτα.

Πολύ νωρίτερα και ενώ η απερ-γιακή διαδήλωση είχε τελειώσει, η αστυνομία σε κεντρικό σημείο της πόλης επιτέθηκε σε ομάδα αναρχι-κών που κατευθύνονταν προς την κατάληψη Ευαγγελισμού. Το απο-τέλεσμα ήταν να πιάσει 3 από αυ-τούς προκαλώντας την άμεση αντί-δραση κυρίως της νεολαίας. Μαρ-τυρίες κάνουν λόγο για ξυλοδαρμό

των προσαχθέντων και ο ένας από αυτούς τελικά συνελήφθη. Την Πέ-μπτη 21 Φλεβάρη, στα δικαστήρια του Ηρακλείου οργανώθηκε συ-γκέντρωση αλληλεγγύης.

Ε. Α.

Πάτρα

∆υναμική ήταν η απεργιακή συ-γκέντρωση στην Πανελλαδική Γενι-κή απεργία στις 20 Φλεβάρη στην Πάτρα. Πάνω από 4.000 άτομα συμμετείχαν στην απεργιακή κινη-τοποίσηση. Το μπλοκ του ΕΕΚ, που καλούσε σε ξεχωριστή προσυγκέ-ντρωση από τους γραφειοκράτες του εργατικού κέντρου Πάτρας και του ΠΑΜΕ, ξεκίνησε από την κατά-ληψη Παραρτήματος και ενώθηκε στο δρόμο με όλες σχεδόν τις πο-λιτικές δυνάμεις που συμμετείχαν στις απεργιακές κινητοποιήσεις.

Βόλος

Με την αναμενόμενη συμμε-τοχή η εργατική απεργιακή δρα-στηριότητα στο Βόλο. Είναι προ-φανές πως η νέα -μετά το Νοέμ-βρη- 24ωρη απεργιακή ντουφεκιά της ΓΣΕΕ/Α∆Ε∆Υ εξακολουθεί να είναι ακατανόητη μορφή πάλης για τη μεγάλη μάζα των εργαζόμενων, που δικαίως βλέπει τη συνδικα-λιστική γραφειοκρατία να στέκει προδοτικά ανίκανη να οργανώσει τους εργατικούς αγώνες.

Ιδιαίτερα μετά τις επιστρατευ-τικές πολιτικές της μνημονιακής κυβέρνησης σε συγκοινωνίες, στους ναυτεργάτες, στη δημόσια τηλεόραση και τις απόπειρες κατα-στολής των αγροτικών κινητοποι-ήσεων, τις οποίες οι γραφειοκρά-τες συνδικαλιστές καλοδέχτηκαν με σταυρωμένα τα χέρια, γίνεται φανερό πως οι ηγεσίες των ΓΣΕΕ-Α∆Ε∆Υ -Εργατικών Κέντρων αρ-νούνται να υποστηρίξουν με όρους νίκης την αγωνιστική κίνηση της εργατικής τάξης.

Η συγκέντρωση του ΕΚΒ κινή-θηκε στα αναμενόμενα επίπεδα και μαζικοποιήθηκε με την παρουσία αγροτών από το μπλόκο του Αερι-νού (με προσυγκέντρωση στο Τελω-νείο) και από τον ορεινό όγκο του Πηλίου, οι οποίοι συμμετείχαν στο κάλεσμα του ΕΚΒ στην πλ.Ελευ-θερίας. Περίπου 1500 διαδηλωτές πλαισίωσαν την πορεία του ΕΚΒ.

Η πρωτοβουλία για Ανεξάρτη-το Κέντρο Αγώνα Εργατών με κε-ντρικό πανό με σύνθημα -«Γενική Πολιτική Απεργία ∆ιαρκείας»- επέ-μεινε στο σχέδιο της ανεξάρτητης ταξικής απεργιακής συγκέντρω-σης και πορείας από πλ. Ελευθερί-ας, με στόχο μια πορεία ενωτική με όλους εκτός από τους εργατοπα-

τέρες. Αλληλεπιδρώντας για αρκε-τή ώρα με τον συγκεντρωμένο στο κάλεσμα του ΕΚΒ κόσμο αναχώρη-σε με συνθήματα κατά των γραφει-οκρατών αμέσως μόλις άρχισαν τα «αγωνιστικά» λογύδρια των εργα-τοπατέρων. Η πορεία κατευθύνθη-κε στο ΙΚΑ Βόλου καταγγέλλοντας τις απολύσεις στο δημόσιο τομέα και τις 500 απολύσεις εργαζόμε-νων από το ΙΚΑ, επιτυχόντων του ΑΣΕΠ μέσω της 9Κ.

Ένα σημαντικό τμήμα της αρι-στεράς -το ρεφορμιστικό και το αντικαπιταλιστικό- με τον ένα ή τον άλλο τρόπο λιβανίζει τη γρα-φειοκρατία, αναπαράγοντας τους όρους και την πολιτική της και στέ-κεται αναποφάσιστο και φοβικό να διεξάγει τους εργατικούς αγώνες που έχει ανάγκη η εποχή.

Παρά τη μικρή συμμετοχή στην ανεξάρτητη πορεία, ένας διακριτός και μη φοβικός πόλος διαμορφώ-νεται. Ένας πόλος που επιδιώκει ρήξη με τη γραφειοκρατία, η οποία παρά τον συνεχή υπονομευτικό της ρόλο στους χώρους δουλειάς και τις μορφές πάλης δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της πολιτικής οργής των μαζών.

Στην ανεξάρτητη ταξική συγκέ-ντρωση και πορεία συμμετείχε η Ανοικτή Συνέλευση Μαγνησίας και το ΕΕΚ.

Η απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ έκανε μια μικρή πορεία κι έπειτα κατευθύνθηκε στο ∆ημαρ-χείο Βόλου από όπου μετέβησαν στα αγροτικά μπλόκα της Νίκαιας.

Λάρισα

Στη Λάρισα, το στίγμα ανε-ξάρτητης συγκέντρωσης δόθηκε από αλληλέγγυους στους εργά-τες της ΒΙΟΜΕ, οι οποίοι συγκε-ντρώθηκαν ξεχωριστά και κατευ-θύνθηκαν στις συγκεντρώσεις της ΓΣΕΕ και του ΠΑΜΕ μοιράζο-ντας υλικό σχετικό με το εγχέιρη-μα της ΒΙΟΜΕ. Το ΕΕΚ στήριξε το μπλοκ για τη ΒΙΟΜΕ μαζί με πλή-θος συναγωνιστών, κυρίως από τον α/α χώρο.

Το ΠΑΜΕ, το οποίο έχει την ηγεσία του ΕΚΛ, δεν πραγματοποί-ησε πορεία αναχωρώντας απευθεί-ας για τα αγροτικά μπλόκα.

Οι διαδηλωτές που βρίσκονταν στο μπλοκ για τη ΒΙΟΜΕ πραγμα-τοποίησαν ανεξάρτητη πορεία στο κέντρο της πόλη κι αμέσως μετά τη λήξη της πορείας αναχώρησαν για τα μπλόκα των αγροτών.

Εκεί η Ασφάλεια προσπάθησε να εισχωρήσει στο πλήθος των συγκεντρωμένων στην εθνική οδό αλλά έγινε αντιληπτή κι εκδιώχθη-κε από τους απεργούς.

Ε.Α

Ο μόνος δρόμος… ΟΛΟΙ ΣΤΟ ∆ΡΟΜΟΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 20/2/13

T ετάρτη 20 Φλεβάρη, ώρα 3 τα χαράματα, μέρα γενι-κής απεργίας. H πόλη νε-κρή. Nεκρή και παγωμένη.

Αλλά το πανό του ΣBEO∆, του σωματείου εργαζομένων στις τα-χυμεταφορές έπιανε όλη την αυλή της Γενικής Tαχυδρομικής δίπλα στο ποτάμι, στο Pέντη. AΠEPΓIA.

180 σύντροφοι ήταν εκεί. Aλληλεγγύη στους απολυμένους- απλήρωτους, πεταμένους στο δρόμο εργαζόμενους της Γενικής Tαχυδρομικής στο υποκατάστημα του Aιγάλεω. Eίναι λίγοι και αδύ-ναμοι. O Bαρζακάκος, ο μπόσης της Γενικής, πήρε το franchice υποκα-τάστημά του, το πελατολόγιο, τα γραφεία, τα κομπιούτερ, τα πάντα, εκτός απ’ τους απλήρωτους απ’ το Σεπτέμβρη εργαζόμενους.

Tο σωματείο εργαζομένων στις ταχυμεταφορές, ΣBEO∆, κήρυξε απεργία και απέκλεισε τη μητρική εταιρία. Στο πλάι τους αλληλέγγυοι από στέκια, συνελεύσεις, συλλογι-κότητες. Σινιάλο, ∆υτικό Πέρασμα, Παπουτσάδικο, Λαϊκή Συνέλευση Περιστερίου, Tαξική Πορεία, EEK και η Πρωτοβουλία για ανεξάρτητο Kέντρο Aγώνα, άλλες συλλογικό-τητες, ανένταχτοι αγωνιστές.

Mια νταλίκα φορτωμένη με εμπορεύματα ξεφόρτωσε και έφυ-

γε άδεια. Mια άλλη που ήλθε να παραλάβει έκανε όπισθεν κι απο-χώρησε. ∆εκάδες μικρότερα φορ-τηγά έμεναν στα γύρω στενά. Tο αφεντικό, ο Bαρζακάκος, απ’ τους αεριτζήδες της «απελευθέρωσης» της αγοράς των ταχυμεταφορών, ειδοποιημένος έφθασε στις 5.25. Aγουροξυπνημένος. Ως παλιός σταλινικός και γνώστης του κινή-ματος δεν αντέδρασε έντονα. ∆εν δέχθηκε όμως διαπραγματεύσεις. «Oι συνθήκες δεν είναι κατάλλη-λες», σχολίασε. Πάντως, δεν παρέ-λειψε να ειδοποιήσει την αστυνο-μία που όμως δεν επενέβη, παρά τις κάποιες πιέσεις και απειλές.Για 8 ώρες, μέχρι τις 11 π.μ. κι

οι δυο είσοδοι ήταν κλεισμένες με τα πανό απεργών/αλληλέγγυων. H είσοδος και έξοδος υπό έλεγχο. Ύστερα, όλοι αποχώρησαν για την συμμετοχή στην κεντρική απερ-γιακή διαδήλωση στο κέντρο της Aθήνας.

Mια απεργιακή μάχη δόθηκε νικηφόρα. ∆εν θα είναι η τελευ-ταία. Όσο δεν πληρώνονται δε-δουλευμένα, δώρα, ένσημα, και δεν εξασφαλίζεται το δικαίωμα στη δουλειά, ο αγώνας στη Γενική Tα-χυδρομική συνεχίζεται…

Θ. Kουτσουμπός

Y.Γ1. Oι ζεστοί καφέδες, το τσάι και τα… κουλούρια ήταν το κλου της προνοητικότητας των συντρόφων του ΣBEO∆. Eυχαριστούμε.

Y.Γ2. Aυτοί του επιχειρησιακού σωματείου, τί θέλουν και βάζουν υποψηφιότητα για ∆.Σ; «Oύτε ένας δεν πάτησε το πόδι του, είμαι πολύ εκνευρισμένη», έλεγε μια εργαζόμε-νη στην επιχείρηση.

Απεργιακό Mπλόκο


■ της ∆ΩΡΑΣ ΦΟΡΟΥ*

Η κάλπη είναι πάντα μια μορφή καλής πίστης της ηγεσίας να προ-σεγγίσει τη θέληση αλλά και την αυστη-ρότητα του πιο ισχυ-

ρού κριτή του έργου της, του λαού. Για μερικούς δε, που δεν ασπάζονται την πιο πάνω φιλο-σοφία του «θεσμικού κριτηρίου», η κάλπη είναι δώρο εξουσίας και αναγγελίας ενός μαραθώνιου έργων εκ των οποίων πλέον ανα-πόφευκτο είναι ως επί το πλεί-στον να μην καρποφορήσουν εν τη θητεία.

Οι κυπριακές εκλογές του 2013 θα καθορίσουν ίσως σημα-ντικά το μέλλον του νησιού τόσο πολιτικά όσο και κοινωνικά-οικο-νομικά. Η εκλογή του επόμενου προέδρου θα είναι για το λαό η επιλογή που δύναται να σώσει το νησί από τα οικονομικά δεινά, και ίσως να φέρει μια λύση για το κυπριακό, ένα πρόβλημα που πλέον ακόμη και οι ίδιοι οι Κύ-πριοι το’χουν απορροφήσει και το’χουν αφήσει μακριά από την καθημερινότητα τους.

Τα τελευταία δύο χρόνια η κυπριακή κοινωνία δοκιμάζεται από ένα πρωτοφανές οικονομι-κό μαρασμό που ήρθε σαν απο-τελέσμα της κακοδιαχείρισης, της φθοράς της οικονομικότη-τας, του ανεπαγγελματισμού, της μη ύπαρξης ξεκάθαρης οικονομικής και κοινωνικής δομής όπως και της παγκόσμι-ας οικονομικής κρίσης. Μιας κρίσης που βρήκε την Κύπρο εκτεθειμένη στα ελληνικά ομό-λογα αλλά και στην μη έγκαιρη παρέμβαση του κρατικού, συν-δικαλιστικού και οικονομικού παράγοντα ώστε να προβλε-φθεί και να αποσοβηθεί η κοι-

νωνική, πολιτική και οικονομική λιτότητα.

Οι εκλογές και η έκβαση του πρώτου γύρου βρίσκει ουσιαστι-κά νικητές και τους 3 κυρίους υποψηφίους! Αφενός ο Νίκος Αναστασίαδης (∆Η.ΣΥ- ∆Η.ΚΟ- ευρύτερη δεξιά) κατάφερε να συσπειρώσει το 45,5% και να έχει ένα σοβαρό προβάδισμα έναντι των ανθυποψηφίων του Σταύρου Μαλά (υποστηριζόμε-νου από το ΑΚΕΛ) ο οποίος και συγκέντρωσε το 26,9%, αλλά και του νεοεμφανισθέντος στην κυπριακή κομματική σκηνή Γε-ωργίου Λιλλήκα (υποστηριζόμε-νου από την Ε∆ΕΚ και μέρος του ∆Η.ΚΟ) ο οποίος με εκλογική εκστρατεία 6 μηνών κατάφερε να λάβει το 24,9%, ενώ η αποχή έφτασε το 17,5% και τα άκυρα λευκά 2,6%.

Η νίκη του Νίκου Αναστα-σιάδη στον πρώτο γύρο ουσια-στικά έρχεται να επιβεβαιώσει την αναστάτωση αλλά και τον αποπροσανατολισμό της κοι-νωνίας. Η υπόθεση στο Μαρί, η ανικανότητα του ΑΚΕΛ να διεκ-δικήσει την κοινωνία, η απαίτη-ση του κεφαλαίου για περισσό-τερα από το κράτος, η άνοδος της μετανάστευσης, η ανεργία που βρίσκεται στο 21%, αλλά και η έλλειψη στρατηγικής από την κυβέρνηση έφεραν τον Νίκο Αναστασιάδη στην πρώτη θέση του πρώτου γύρου των εκλογών.

Ομολογουμένως αυτό δεν ήταν δύσκολο για το ∆Η.ΣΥ να αδράξει την ευκαιρία της ανικα-νότητας του μοναδικού κοινο-βουλευτικού κόμματος της αρι-στεράς και να αναρριχηθεί στην πρώτη θέση. Όμως το πλέον επίφοβο είναι η στάση τόσο του ΑΚΕΛ όσο και της υπόλοιπης αριστεράς στην Κύπρο μπρο-στά σε μια πρωτοεμφανιζόμενη μετά το ’74 άνοδο της δεξιάς και όλων ενωτικών- παραδεξιών

στοιχείων που την αποτελούν. ∆υστυχώς, το ΑΚΕΛ ακόμη δεν φαίνεται να’χει καταλάβει την δυσκολία αλλά και το μη ανα-στρεπτό των καταστάσεων. Ένα κόμμα που ακόμη δεν έχει μπει στη λογική πως ο καπιταλισμός δεν πρόκειται να πέσει τόσο εύ-κολα και χρειάζεται μάχες όχι μόνο στο κοινοβούλιο. Ενα κόμ-μα που ακόμα στέκει σε λογικές επαγρύπνησης μεταφερόμενες από άλλες γενιές, που δεν έχει επικοινωνιακή πολιτική αφήνο-ντας τη σχέση του με τους πο-λίτες στα ΜΜΕ, που στάθμισε την ύπαρξή του στα δεδομένα μόνο του κόμματος του, αυτή τη στιγμή φαίνεται να φεύγει από την εξουσία και πίσω του να μην έχει ούτε καν την υποστήριξη της ίδιας της αριστεράς. ∆υ-στυχώς στην Κύπρο η αριστερά στεγανοποιήθηκε στο ΑΚΕΛ, και η οποιαδήποτε άλλη αριστερά δεν βρήκε το θάρρος να φτιάξει κάτι άλλο πέρα από αυτό το κοι-νοβουλευτικό παραπέτασμα το οποίο στην τελική την έχει υπο-βαθμίσει, αλλά και πολλάκις εν μέσω απεργιών και πορειών της έχει επιτεθεί.

Από την άλλη ο Νίκος Ανα-στασιάδης εκμεταλλεύτηκε τα ως άνω αλλά και την μη ύπαρ-ξη οποιουδήποτε άλλου χώρου ο οποίος θα ήταν έτοιμος όχι μόνο να πάρει τις ευθύνες για την οικονομική κατάσταση του νησιού, αλλά και να προτείνει λύσεις. Ο ίδιος ο ∆Η.ΣΥ δεν εί-ναι ούτε και αυτός έτοιμος να δώσει λύσεις, δεν θα προσφέ-ρει κάποια αλλαγή και επινο-ητικότητα ώστε να σώσει την οικονομία. Όμως, δυστυχώς, έχει την αυτάρκεια επί πολιτι-κής σκηνής που του δίνει η μη ύπαρξη σοβαρής και οργανωμέ-νης αντίδρασης κυρίως από την αριστερά. Προτείνοντας ό,τι και ο Σαμαράς στην Ελλάδα, ιδιωτι-κοποιήσεις, εκποίηση του εθνι-

κού πλούτου αλλά και εθνική συνείδηση, πλα-σάρει την ιδανική προ-στασία στο νέο κατα-ναλωτή εθνικού ήθους. Άλλωστε για αυτό και έχει συνασπίσει όλη την κεντρώα και παρα-δεξιά παράταξη.

Πολλές δε είναι και εκείνες οι φωνές που λένε πως η δεξιά εκπλη-ρώνει τις υποσχέσεις του δημοψηφίσματος του 2004, όπου μόνος ο Νίκος Αναστασιάδης υπό την σκεπή του Γλαύκου Κληρίδη τά-

χθηκε υπέρ του ‘ΝΑΙ’, διασπώ-ντας το εσωτερικό του κόμμα-τος. Ο Νίκος Aναστασιάδης ίσως είναι αυτός που δεν θα φοβηθεί να αναλάβει την ιστορική ευθύνη να υπογράψει μια λύση του κυ-πριακού στα πλαίσια της χαλα-ρής συνομοσπονδίας ή ακόμη και της διχοτόμησης. Άλλωστε η απουσία της αριστεράς από τους αγώνες του κυπριακού λαού την έκανε φοβική αλλά και μη εκδηλωτική ώστε να μπορεί να επηρεάσει το μέλλον του τό-που. Ίσως να ναι ο «Νίκος» αυ-τός που θα βάλει την υπογραφή και οι δεξιοί και παραδεξιοί αυτοί θα εγγυηθούν μια μη αντίδραση του κόσμου με τη γνωστή βιαιό-τητα τους.

Το πρωτοφανές αυτών των εκλογών είναι επίσης η αποχή. Οι πολίτες απογοητεύτηκαν. Το πελατειακό κράτος, η μη ύπαρ-ξη επαγγελματικότητας από τον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, τα ρουσφέτια, η «εκδίωξη» κάθε προσοντούχου λόγω της μη ύπαρξης σοβαρής βιομηχανίας αλλά και υπηρεσιών στο νησί, η παραοικονομία που συντηρεί-ται τόσα χρόνια με το ξέπλυμα, ο ρατσισμός οικονομικός και φυλετικός, η ταυτοποίηση του ατόμου με την κρατιστική προ-παγάνδα, η έλλειψη εμπιστοσύ-νης στο σύστημα, το χαμηλό επί-πεδο των υποψηφίων, αλλά και η στυγνή άφιξη της ιδιοτέλειας σε όλο της το φάσμα αλλοίωσε τον Κύπριο, και οδήγησε μεγάλο μέ-ρος του πληθυσμού σε αποχή, ως ένδειξη διαμαρτυρίας παρά αδιαφορίας.

Σίγουρα τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου είναι ένα μήνυμα προς εμάς, την αριστε-ρά, πως ο κόσμος δεν κοιμάται, παρακολουθεί και είναι έτοιμος να ενταχθεί και να συμμετάσχει στις διαδικασίες της ταξικής κοινωνίας. Ας μην κλείσουμε ως αριστερά ακόμη μια πόρτα στο λαό, αλλά ας γίνουμε φορείς και συνοδοιπόροι ώστε να φράξου-με το δρόμο στο φασισμό, στην ταξική καπηλεία, στην ένδεια και τον ταξικό αποπροσανατολισμό. Η αριστερά, αυτό πρέπει και το ΑΚΕΛ να καταλάβει, δεν βρίσκε-ται στο κοινοβούλιο αλλά στην καθημερινή ζωή δίπλα στον ερ-γαζόμενο, τον φοιτητή που δεν μπορεί πια να σπουδάσει, στην οικογένεια και σε κάθε άνθρωπο που θέλει ένα κόσμο στην ισό-τητα!

* H ∆ώρα Φόρου, είναι μέλος της Ελευθεριακής Συνδικαλιστικής Ενωσης (ΕΣΕ)

Εμπρός για τη διαρκή επανάσταση στην

Τυνησία!

Η δολοφονία του Chokry Belaïd, Γενικού Γραμματέα του Ενωμέ-νου Κόμματος ∆ημοκρατών Πα-τριωτών και εκπρόσωπου του Λα-ϊκού Μετώπου για την επίτευξη

των στόχων της Επανάστασης, στο οποίο ανήκει το ρεύμα του, είναι ένα γεγονός τεράστιας σημασίας για την Τυνησιακή Επανάσταση και τους ταξικούς αγώνες στον αραβικό κόσμο. ∆εν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αυτή η δολοφονία είναι το προϊόν της βίαιης ατμόσφαιρας κατά της αντιπολίτευσης που έχει επικρατή-σει τουλάχιστον από το λιντσάρισμα του Lotfi Nagdh, εκπροσώπου του κόμματος Nidaa Tounes (Κάλεσμα για την Τυνησία) στις 18 Οκτωβρίου 2012. Η αλαζονεία της λεγόμενης Ένωσης για την Προστασία της Επανάστασης, πολιτοφυλακής της Ennahdha (Αναγέννηση) και των σαλαφι-στών, έχει γίνει ιδιαίτερα οξεία τις τελευ-ταίες μέρες. Η majlis shoura (Συμβούλιο) της Ennahda έχει περάσει ένα ψήφισμα το περασμένο Σαββατοκύριακο απαιτώ-ντας την απελευθέρωση των δολοφό-νων του Nagdh. Στον απόηχο αυτής της έκφρασης έγκρισης της βίας κατά της αντιπολίτευσης, υπήρξε μια έκρηξη επι-θέσεων εναντίον των αριστερών δυνάμε-ων ειδικότερα. Μια τοπική συνάντηση του Ενωμένου Κόμματος ∆ημοκρατών Πατρι-ωτών που πραγματοποιήθηκε στην πόλη της Kef δέχθηκε επίθεση στις 2 Φεβρου-αρίου. Ο ίδιος ο Chokry Belaïd είχε πει στην τηλεόραση την παραμονή της δολο-φονίας του, ότι η Ennahdha είχε δώσει το πράσινο φως για πολιτικές δολοφονίες. Την επόμενη μέρα ο Belaïd θα σκοτωνό-ταν. ∆εν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η Ennahda ευθύνεται στην περίπτωση της συγκεκριμένης δολοφονίας και ο ύπο-πτος βρίσκεται εντός της Ένωσης για την Προστασία της Επανάστασης.

To EEK (Εργατικό Επαναστατικό Κόμ-μα – Ελλάδα), PCL (Κομμουνιστικό Κόμμα Εργαζομένων – Ιταλία) και DIP (Επαναστα-τικό Εργατικό Κόμμα – Τουρκία), τα τρία μέλη της Συντονιστικής Επιτροπής για την Επανίδρυση της Τέταρτης ∆ιεθνούς (ΣΕΤ∆/CRFI), καταδικάζουμε απερίφρα-στα αυτήν την ειδεχθή δολοφονία και κα-λούμε την κυβέρνηση της Τυνησίας καθώς και τις δικαστικές αρχές της χώρας αυτής να διεξάγουν ενδελεχή έρευνα για να ρι-χθεί φως σε αυτό το έγκλημα, να δικάσουν και τιμωρήσουν τους υποκινητές. Αργά ή γρήγορα, η Τυνησιακή Επανάσταση θα επιβάλει δικαιοσύνη στην άνανδρη δολο-φονία του Chokri Belaid.

Eκφράζουμε στους συντρόφους μας επαναστάτες στην Τυνησία, παρά τις βασικές πολιτικές διαφορές μας με με-ρικούς από αυτούς, τα ειλικρινή συλλυ-πητήριά μας και τους βεβαιώνουμε για την πλήρη αλληλεγγύη μας ενάντια στην έξαρση της βίας εναντίον τους από τις αντεπαναστατικές πλευρές που προσποι-ούνται τους φύλακες της Επανάστασης. Τα γεγονότα μας δείχνουν για άλλη μια φορά ότι στην Τυνησία και σε όλο τον Αραβικό κόσμο, μόνο η διαρκής επανά-σταση υπό την ηγεμονία της εργατικής τάξης που θα καθοδηγεί τις καταπιεσμέ-νες μάζες της πόλης και της υπαίθρου μπορεί να εγγυηθεί το μέλλον της επα-νάστασης και να πετύχει τους αρχικούς στόχους του 2011. Είναι απαραίτητη για την επιτυχία αυτής της επανάστασης η ύπαρξη ενός επαναστατικού κόμματος της πρωτοπορίας των εργατών που θα οδηγήσει τις μάζες προς τη νίκη. Μόνο ένα τέτοιο κόμμα θα είναι σε θέση να ολοκληρώσει την επανάσταση που ξε-κίνησε από τον Mohammed Bouazizi και τους συντρόφους του, στην πόλη όπου οι άνεργοι νέοι εξεγέρθηκαν και όπου ο ίδι-ος ο από χθες μάρτυρας Chokry Belaïd, αγωνίστηκε πλάι-πλάι μαζί τους πριν από δύο μόλις μήνες. Εναπόκειται στα χέρια όλων των επαναστατών στην Τυνησία, η δημιουργία αυτού του λενινιστικού τύπου κόμματος στη βάση ενός επαναστατικού μαρξιστικού προγράμματος.

Εμείς, τα τμήματα της ΣΕΤ∆, είμα-στε έτοιμοι να συνεργαστούμε με όλους τους επαναστάτες της Τυνησίας προς την επίτευξη του στόχου αυτού, καθώς και του άρρηκτα δεμένου με την κατα-σκευή ενός λενινιστικού τύπου κόμματος σε κάθε χώρα, τη δημιουργία μιας νέας ∆ιεθνούς.

7 Φεβρουαρίου 2013

Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα – Ελλάδα (ΕΕΚ),

Κομμουνιστικό Κόμμα Εργαζομένων – Ιταλία (PCL),

Επαναστατικό Κόμμα Εργαζομένων – Τουρκία (DIP)

◆ ΤΥΝΗΣΙΑ

Κάτω η κυβέρνηση Εnnahda – CPR –Ettakatol!

Η συριακή εξέγερση ήταν αρχικά μια επα-νάσταση των στερη-μένων. Εκείνοι που προσπαθούν να πα-

ρουσιάσουν την εξέγερση των αραβικών μαζών με το επιχείρη-μα ότι «ο ιμπεριαλισμός παίζει το παιχνίδι του» προσπαθούν να κρύψουν ένα γεγονός, που απο-δεικνύει ότι αυτή ήταν πράγματι μια επανάσταση: Από τον Μάρ-τιο του 2011, όταν ξεκίνησε η επανάσταση, μέχρι τον Αύγου-στο του 2011, τόσο οι ΗΠΑ όσο και η κυβέρνηση του ΑΚΡ (του κόμματος του Eρντογάν) στην Τουρκία δεν παρέλειψαν να δίνουν στον Μπασάρ Άσσαντ συμβουλές για το πώς να εξευ-μενίσει την επανάσταση! Όταν έγινε προφανές ότι ο Άσαντ δεν είχε την ικανότητα να κα-ταστείλει τις διαδηλώσεις, τόσο οι ΗΠΑ όσο και ο Ταγίπ Ερντο-γάν αποφάσισαν να στραφούν αλλού. Η επιρροή των ΗΠΑ, τα χρήματα από τη Σαουδική Αρα-βία και το Κατάρ και η υλικοτε-χνική υποστήριξη της Τουρκίας έχουν από κοινού ανοίξει το δρόμο για ένα φιλο-ιμπεριαλι-στικό ισλαμισμό με τον οποίο η επανάσταση αφήνει σταδιακά τη θέση της στους φιλο-ιμπερι-αλιστικούς πολεμοκάπηλους και την Αλ Κάιντα. Σήμερα, ο στό-χος του ιμπεριαλισμού και των συμμάχων του είναι όχι μόνο να δημιουργήσουν ένα κατάλληλο καθεστώς για τους δικούς τους σκοπούς, αλλά και να σβήσουν παντελώς τη φωτιά της επανά-στασης.

Η Τουρκική μπουζουαρζία παίζει έναν ιδιαίτερο αντιδραστι-κό ρόλο τόσο στη Συρία όσο και στη Μέση Ανατολή. Η Τουρκική κυβέρνηση έχει σχηματίσει ένα νέο αντιδραστικό σουνιτικό άξο-να στην περιοχή με την Σαουδι-κή Αραβία και το Κατάρ. Προ-σπαθούν να προσελκύσουν την Μουσουλμανική Αδελφότητα και τη Χαμάς σε αυτόν τον άξονα στη βάση θρησκευτικών διαχω-ρισμών των Σουνιτών, ενάντια στον σιιτικό άξονα των Νασρά-λα, Άσσαντ, Μαλίκι και Αχμαντι-νετζάτ. Στην περίπτωση της Συ-ρίας η τουρκική κυβέρνηση φι-λοξενεί, χρηματοδοτεί, εξοπλίζει και εκπαιδεύει (με στρατιωτικά μέσα) μια σουνιτική ισλαμική αντιπολίτευση της Συρίας. Υπο-κινούν την αντιπολίτευση εναντί-ον όχι μόνο του καθεστώτος του

Άσσαντ, αλλά και της αναδυόμε-νης κουρδικής αυτονομίας στην Rojava (βορειοανατολική Συρία / ∆υτικό Κουρδιστάν).

Αυτός ο αντιδραστικός ρόλος βασίζεται στις ταξικές ανάγκες της τουρκικής μπουρ-ζουαρζίας. Το Τουρκικό χρη-ματιστικό κεφάλαιο είναι πολύ μεγάλο για να μείνει εντός των εθνικών συνόρων του. Αλλά, επίσης, είναι πολύ μικρό για να είναι μια ιμπεριαλιστική δύναμη. Αυτή η αντίφαση συγχωνεύεται με τη μεγάλη ύφεση του παγκό-σμιου καπιταλισμού και αυτό το μείγμα κάνει το τουρκικό χρη-ματιστικό κεφάλαιο πολύ πιο επιθετικό. Και θέλει να επιτύχει τους στόχους του με τη βοήθεια του ιμπεριαλισμού. Γνωρίζει ότι δεν είναι αρκετά ισχυρό ώστε να επιτύχει τους στόχους του μόνο του. Έτσι προσφέρει αυτή την αντιδραστική χωριστική συμ-μαχία για την υποστήριξη των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων στην περιοχή. Οι πύραυλοι Πά-τριοτ που αναπτύσονται από το ΝΑΤΟ μεταμορφώνουν τα τουρκο-συριακά σύνορα σε μια ασπίδα για τα συμφέροντα και τις πράξεις των ιμπεριαλιστών και των συνεργατών τους.

Από την άλλη πλευρά, η θέση του σιιτικού άξονα φαίνε-ται να είναι πιο αντι-ιμπεριαλι-στική και αντι-σιωνιστική, αλλά δεν είναι ένα σταθερό μέτωπο. Ο αστικός χαρακτήρας αυτού του άξονα είναι το πιο αδύναμο σημείο αυτής της αντι-ιμπερι-αλιστικής και αντι-σιωνιστικής στάσης, όπως βλέπουμε και στην περίπτωση της Συρίας. ∆εν είναι μόνο η συμμαχία της Μουσουλμανικής Αδελφότητας αλλά επίσης ο νέο-φιλελευθερι-σμός και η καταπίεση του καθε-στώτος Άσσαντ που έκανε την Συρία ανοιχτή σε μια ξένη πα-ρέμβαση. Πρέπει να θυμόμαστε μια παρόμοια κατάσταση στον πρώτο πόλεμο του Κόλπου και την τελευταία αμερικανική κα-τοχή στο Ιράκ. Ο ιμπεριαλισμός των ΗΠΑ βρήκε έναν έτοιμο σύμμαχο μέσα στις μάζες των Κούρδων λόγω των σφαγών του εθνικιστικού καθεστώτος του Σαντάμ στο Κουρδιστάν.

Η ιστορική αδυναμία της αριστεράς προέρχεται από την οπορτουνιστική καθοδήγηση της σοβιετικής γραφειοκρατίας, να δώσουν πολιτική στήριξη στα εθνικιστικά αστικά καθεστώτα

όπως του Mπάαθ, του Νάσερ και Αραφάτ. Ενώ αυτά τα εθνι-κιστικά ρεύματα έστρεψαν το ενδιαφέρον τους στον δυτικό ιμπεριαλισμό, οι μάζες του αρα-βικού κόσμου είναι αποξενωμέ-νες όχι μόνο από αυτές τις εθνι-κιστικές ηγεσίες, αλλά επίσης και από τον σοσιαλισμό. Ενώ οι λεγόμενες κοσμικές και σοσι-αλιστικές κινήσεις στρέφονται στην πολιτική της λύσης των δύο κρατών στην Παλαιστίνη, το Ισλαμικό κίνημα ανυψώνεται ως μόνη εναλλακτική λύση ενάντια στον Σιωνισμό με τη βοήθεια κά-ποιων ηρωικών παραδειγμάτων αντίστασης.

Τώρα οι Ισλαμιστές στην περιοχή μπορεί να είναι στο μέγιστο σημείο της ιστορίας τους, αλλά επίσης μπορούμε να το δούμε ως αφετηρία της παρακμής τους. Ο σουνιτικός άξονας, αναγκάζει τα πιο προ-ηγμένα καθεστώτα της ισλαμι-κής αντίστασης, όπως η Χαμάς, να αναγνωρίσει τη νομιμότητα του ισραηλινού κράτους. Οι τελευταίες ντροπιαστικές δι-πλωματικές προσπάθειες του υπουργείου εξωτερικών της Τουρκίας και του Μόρσι στην Αίγυπτο είναι ένα σαφές παρά-δειγμα. Η λεγόμενη Παλαιστινι-ακή ενότητα μεταξύ της Χαμάς και της Φατάχ δεν μπορεί να θεωρηθεί ως μια προοδευτική εξέλιξη, ενώ αυτή η ενότητα πραγματοποιείται υπό την ηγε-μονία της δοσίλογης Φατάχ, με την υποστήριξη του αντιδραστι-κού σουνιτικού άξονα Τουρκίας, Σαουδικής Αραβίας και Κατάρ. Ούτε ο σουνιτικός άξονας, ούτε ο σιιτικός μπορεί να λύσει τα με-γάλα ιστορικά προβλήματα των καταπιεσμένων λαών της Μέσης Ανατολής. Αργά η γρήγορα θα αρχίσει να μειώνεται όπως και ο σταλινισμός στο παρελθόν.

Πρέπει να εγερθεί το σύν-θημα του αντιιμπεριαλιστικού και αντι-σιωνιστικού ταξικού πολέμου ενάντια στον χωριστι-κό θρησκευτικό πόλεμο που προκαλείται από τον σουνιτικό άξονα Τουρκίας, Σαουδικής Αραβίας και Κατάρ, και υποστη-ρίζεται από τον ιμπεριαλισμό και τον Σιωνισμό. Τώρα το DIP πα-λεύει για να σχηματίσει μια αντι-ιμπεριαλιστική, αντι-σιωνιστική και μη θρησκευτική χωριστική γραμμή μάχης στην Τουρκία.

Συνέχεια στη σελίδα 12

◆ ΣΥΡΙΑ

Eπανάσταση των στερημένων και ιμπεριαλιστική επέμβαση

◆ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟΌλοι νικητές, ο λαός χαμένος

ΥΦΕΣΗ 3,9% ΤΟ 2013

Μεγάλη επιδείνωση της ύφεσης στην Κύπρο το 2013 προβλέπει το Κέντρο Οικονομικών Ερευνών του Πανεπιστημίου Κύπρου. Aνα-

λυτές του Πανεπιστημίου προβλέπουν συρρίκνωση του ΑΕΠ κατά 3,9%. H ύφεση το 2012 εκτιμάται στο 2,4%. Προειδοποιούν δε ότι η αβεβαιότητα γύρω από το αν και πότε θα υπάρξει συμφωνία για το «πρόγραμμα στήριξης» της χώρας ίσως οδηγή-σει σε ακόμα βαθύτερη ύφεση φέτος. O Κύπριος υπουργός Οικονομικών Βάσος Σιαρλής είπε ότι οι δημοσιονομικές και δανειακές ανάγκες της Κύπρου είναι καλυμμένες έως τον Απρίλιο. Άφησε δε να εν-νοηθεί ότι το ενδεχόμενο οικονομικής συμμετοχής της Ρωσίας στο πακέτο βοήθειας προς την Κύπρο συζητείται στο Eurogroup, αν και η Λευκωσία έχει ζητήσει μόνο παράταση του χρόνου αποπληρωμής του ρωσικού δανείου των 2,5 δισ. ευρώ.

ΑΝΑΤΑΡΑΞΕΙΣ ΣΤΟ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ

Σύγκρουση έχει ξεσπάσει το τελευταίο διάστη-μα στην εφημερίδα του ΚΚΕ «Ριζοσπάστης» μεταξύ της διεύθυνσης και του προσωπικού.

Εργαζόμενοι παραμένουν απλήρωτοι ως και 6 μή-νες, έχοντας εισπράξει μοναχά το δώρο των Χρι-στουγέννων και προκαταβολή μηνός… Αυγούστου. Παράλληλα, οι απολύσεις, που έχουν ξεκινήσει από προηγούμενα χρόνια σε όλες τις επιχειρήσεις του ΚΚΕ, συνεχίζονται, με τον τελευταίο απολογι-σμό να αριθμεί 9 απολυμένους εργαζόμενους της εφημερίδας.

Αλγεινή εντύπωση προκαλεί το γεγονός, ότι οι 4 απολύσεις έγιναν διά της μνημονιακής οδού, δη-λαδή με την μισή αποζημίωση μετά από τετράμηνη προειδοποίηση. Η μια περίπτωση δε, αφορά σε δι-οικητικό υπάλληλο 25ετίας.

∆εκατέσσερις εργαζόμενοι αντέδρασαν σε αυτή τη κατάσταση, ενημερώνοντας την ΕΣΗΕΑ και ζητώντας της να παρέμβει. Ο «Ριζοσπάστης» απάντησε δημοσιεύοντας τα ονόματα των 14 ερ-γαζομένων σε ανυπόγραφο άρθρο. Παράλληλα, η γραμματεία της ΚΟΒ του ΚΚΕ στην εφημερίδα, διακινούσε εσωτερική «οδηγία» προς τους εργα-ζομένους-κομματικά μέλη, να μην πηγαίνουν στις επίμαχες συνελεύσεις του σωματείου τους.

Γίνεται ξεκάθαρο, πως η κρίση έχει χτυπήσει για τα καλά τα όργανα του μηχανισμού του ΚΚΕ, προκαλώντας τα παραπάνω φαινόμενα. Την ευθύ-νη της οικονομικής κρίσης δεν μπορεί να την χρε-ωθεί το ΚΚΕ. Αυτό όμως που πρέπει να χρεωθεί η ηγεσία του είναι το ότι μετέτρεψε τα κομματικά του όργανα -απαραίτητα για τις λειτουργικές ανάγκες κάθε κόμματος που θέλει να λέγεται λενινιστικό- σε καπιταλιστικές επιχειρήσεις κάνοντάς τα έτσι υποκείμενα στις συντριπτικές πιέσεις της καπιτα-λιστικής κρίσης. Κανείς δεν υποχρέωσε το ΚΚΕ να προχωρήσει στα επιχειρηματικά «ανοίγματα» που πραγματοποιούσε επί χρόνια, δανειζόμενο για να μπορεί να καλύπτει μια διογκωμένη παραγωγική και κερδοσκοπική δραστηριότητα που κάλυπτε ακόμα και την έκδοση του… δεξιού Ελεύθερου Τύ-που. Σήμερα, αυτά πληρώνουν οι εργαζόμενοι. Και είναι το λιγότερο αντιφατικό, το ΚΚΕ, που «κόπτε-ται» για τα δίκια των εργαζομένων, να συμπεριφέ-ρεται σαν το χειρότερο αφεντικό.



Mέσα σε κλίμα κρίσης διεξάγονται οι εκλο-γές στην Iταλία στις 24 Φεβρουαρίου. H Iταλία, τρίτη οικονο-μική δύναμη στην Eυ-

ρωπαϊκή Ένωση, μαστίζεται από την καπιταλιστική κρίση με ένα δημόσιο χρέος που φθάνει στα 2 τρισεκατομ-μύρια ευρώ, ύφεση και υψηλή ανερ-γία, από οξύτατη πολιτική κρίση και αλλεπάλληλα σκάνδαλα.

Oι δημοσκοπήσεις φέρνουν πρώ-τον τον Mπερσάνι του ∆ημοκρατι-κού Kόμματος, με ποσοστά από 33 – 37%. O γνωστός «μπούγκα - μπού-γκα» Mπερλουσκόνι του δεξιού Λαού της Eλευθερίας (με συνεργασία των ακροδεξιών) έρχεται δεύτερος με 26 – 31%, το Kίνημα 5 Aστέρων (του ηθοποιού Γκρίλο – ένα κόμμα χαβα-λέ) τρίτο με 14 –16%, ο εκλεκτός της EE και της EKT Mόντι με την Eπιλο-

γή Πολιτών στο 13 – 15%, η Eπανά-σταση των Πολιτών (με τον δικαστή Iνγκρόια και τμήματα της Pιφοντα-τσιόνε Kομμουνίστα και των Iταλών Kομμουνιστών) στο 4 – 5% και το PCL (Partito Comunista dei Lavoratori – Kομμουνιστικό Kόμμα Eργαζομέ-νων), τμήμα της Συντονιστικής για την Eπανίδρυση της Tέταρτης ∆ιε-θνούς με τον Mάρκο Φεράντο περί-που στο 1%.

Ξεπερνώντας τα τεράστια εμπό-δια του εκλογικού νόμου το PCL παίρνει μέρος στις εκλογές της 24ης Φεβρουαρίου παλεύοντας για ένα επαναστατικό πρόγραμμα εξόδου από την καπιταλιστική κρίση που πλήττει με ιδιαίτερη σφοδρότητα την Iταλία.

Το PCL είναι το μόνο κόμμα που παλεύει ενάντια στην «ατζέντα Monti». Η ατζέντα Monti είναι η ατζέ-ντα των βιομηχάνων, των τραπεζιτών

και του Βατικανό. Αν και ψη-φίστηκε στη Βουλή από όλα τα μεγάλα κόμματα τώρα υποκριτικά την αρνούνται. Ο Μπερλουσκόνι προσποι-είται πως είναι αντίθετος, αφού πρώτα “παρέδωσε” την διακυβέρνηση στον “τε-χνοκράτη” Mόντι. Ο Bersani [γραμματέας του ∆ημοκρα-τικού Κόμματος] ευελπιστεί να την διαχειριστεί ο ίδιος, αφού παρουσιάστηκε στον προκριματικό γύρο ως υπερασπιστής των εργα-ζομένων. Ο Vendola [πρό-εδρος της Αριστεράς της Οικολογίας και Ελευθερίας], αντίπαλος του Monti, έχει υποταχθεί στον Bersani, ο οποίος υποστηρίζει τον Monti, με αντάλλαγμα κά-ποια υπουργεία. Η υπόλοι-πη αριστερά επαναπαύεται στον φιλελεύθερο δημόσιο κατήγορο Di Pietro και τον δικαστή Iνγκράιο, που με τη σειρά τους θέλουν να συνεργαστούν στην επόμε-νη κυβέρνηση Bersani. Την ίδια ώρα ο εκατομμυριού-χος κωμικός Beppe Grillo, ο οποίος επιτίθεται «στους πολιτικούς» όχι μόνο αγνοεί τους εργαζομένους, αλλά υποστηρίζει επίσης την κα-τάργηση των συνδικάτων, νικώντας τον Marchionne [στμ: μάνατζερ της Fiat], χω-ρίς κανένα «δημοκρατικό» κόμμα να σκανδαλίζεται.

Η αλήθεια είναι ότι όλοι τους αποδέχονται την δη-μοκρατία των καπιταλιστών (συμπεριλαμβανομένων των δικαστών και των κωμι-

κών), και ο καθένας παίζει το ρόλο του σ’ αυτήν την τραγωδία.

Σε αυτήν τη «δημοκρατία του κα-πιταλισμού» το PCL αντιπαραθέτει την προοπτική της «δημοκρατίας των εργαζομένων» - τη μόνη πραγματική εναλλακτική λύση στη μεγάλη κοινω-νική και πολιτική κρίση.

Στη διακήρυξή του το PCL αναφέρει:

Ο καπιταλισμός έχει αποτύχει (...) Το PCL είναι το μόνο κόμμα που θέλει να απελευθερώσει την κοινωνία από τη δικτατορία των τραπεζιτών και των βιομηχάνων. Αντικαθιστώντας την με μια κυβέρνηση των εργαζομένων που θα ακυρώσει όλους τους νόμους σε βάρος τους (πάνω απ’ όλα το άρθρο 18, για τις ελαστικές σχέσεις εργασί-ας και τις μειώσεις στις συντάξεις), που θα ακυρώσει το τραπεζικό χρέ-ος, θα εθνικοποιήσει το τραπεζικό σύστημα χωρίς αποζημίωση στους μεγάλους μετόχους και κάτω από εργατικό έλεγχο, θα απελευθερώσει εκατομμύρια οικογένειες από την θηλιά των αμοιβαίων ληστρικών κε-φαλαίων, θα απαλλοτριώσει επιχει-ρήσεις που κλείνουν, ρυπαίνουν και επιτίθενται στα δικαιώματα (αρχίζο-ντας από τη Fiat, την Alcoa, την Ilva), θα ξεκινήσει ένα μεγάλο πρόγραμμα κοινωνικών έργων, που θα χρηματο-δοτείται από την προοδευτική φορο-λογία στο μεγάλο πλούτο, με ακύρω-ση όλων των προνομίων του κλήρου, και οργάνωση ενός νέου τύπου κρά-τους, με βουλευτές ανακλητούς και με μισθό ίσο με το μέσο μισθό ενός υπαλλήλου.

Μόνο η κυβέρνηση των εργα-ζομένων μπορεί να θέσει τέλος στη διαφθορά.

Οποιαδήποτε επίθεση εναντίον «των πολιτικών» που δεν αμφισβη-τεί τον καπιταλισμό (όπως κάνει ο Grillo) δεν είναι παρά μια παγί-δα που χρησιμοποιείται τα-κτικά από τους καπιταλιστές για να ενισχύσουν τη δύναμή τους, για την περαιτέρω περικοπή των υπηρεσιών και των εργασιακών δικαιωμάτων (όπως στο όνομα του «πολέμου για τα απόβλητα»), κατάλληλων νέων δημόσιων πόρων (όπως στο όνομα της «καταπολέμησης των προνομί-ων» των «πολιτικών»), για να επιβά-λει το μονοπώλιο χρηματοδότησης των κομμάτων (όπως φωνάζοντας εναντίον της «δημόσιας χρηματοδό-τησης»). Είχε συμβεί με την έναρξη της ∆εύτερης ∆ημοκρατίας πριν από είκοσι χρόνια, στο όνομα της «πολιτικής ηθικής», κάτω από το λά-βαρο της «mani pulite» [στμ: καθαρά χέρια] της Λίγκας [στμ: μία πανεθνι-κή ιταλική δικαστική έρευνα σχετι-κά με την πολιτική διαφθορά που πραγματοποιήθηκε στη δεκαετία του 1990], της ομοσπονδιακής εξαπά-τησης. Και αυτό είναι ό,τι τείνει να αναπαραχθεί σήμερα, σε διάφορες μορφές, κάτω από την πίεση του λαϊκισμού που βρίσκεται στη μόδα. Στους εργαζομένους λέμε: προ-σέξτε για την (πολλοστή) απάτη! Μόνο μια αντικαπιταλιστική κοινωνι-κή επανάσταση μπορεί να είναι μια πραγματική εναλλακτική λύση. Oύτε οι δικαστές ή οι κωμικοί εκατομμυρι-ούχοι (οι οποίοι χειροκροτούν τους φοροφυγάδες).

Το PCL είναι το μόνο κόμμα που δεν έχει συμβιβαστεί με τις πολιτικές

της λεηλασίας σε βάρος των εργαζομένων.

(...) Το PCL είναι το μόνο ιταλικό αριστερό κόμμα, που έχει αγωνι-στεί τόσο εναντίον της κεντρο-δεξιάς όσο και της κεντρο-αριστεράς. Το μόνο που δεν έχει ποτέ ξεπουληθεί σε χρέη και υπουργεία. Το μόνο που έχει καθαρά χέρια απέναντι στους εργαζόμενους. Και που αγωνίζεται για μια εναλ-λακτική κοινωνία, όπου την εξουσία θα έχουν οι εργαζόμενοι και όχι οι βιομήχανοι, οι τραπεζί-τες, τα κόμματά τους και οι κυβερνήσεις τους.

Tο PCL καλεί σε ένα ενιαίο μέτωπο αντίστασης όλων των διασκορπι-σμένων αγώνων και αγωνιστών. Στην πάλη για γενική απεργία διαρκείας, καταλή-

ψεις των εταιρειών που κλείνουν. Η Αριστερά της Οικο-

λογίας και Ελευθερίας έχει επιλέξει τον κυβερνητικό συνασπισμό με το ∆ημορατικό Κόμμα, τον μεγάλο υπο-στηρικτή της κυβέρνησης Monti, στη βάση ενός «σχεδίου προθέσεων» που δεσμεύει μια μελλοντική κεντρο-αριστερή κυβέρνηση για τη συνέχιση των πολιτικών λιτότητας σε βάρος των εργαζομένων.

Το PRC [Κόμμα της Κομμουνιστι-κής Επανίδρυσης] και το PDCI [Κόμ-μα Ιταλών Κομμουνιστών] επέλεξαν να διαλυθούν εκλογικά στην αρι-στερά που καλείται «ριζοσπαστική», στο πολύχρωμο δοχείο «Movimento Arancione» [Πορτοκαλί Κίνηση] υπό την καθοδήγηση των ορφανών πρώ-ην δικαστών του PD -ακόμη και του φιλελεύθερου κατήγορου Di Pietro- που έχουν την πρόθεση να συμμα-χήσουν ανοιχτά με το PD μετά τις εκλογές.

Το PCL γεννήθηκε εναντίον αυ-τής της καταστροφικής πολιτικής. Απορρίπτει κάθε συμμαχία με τα αστικά κόμματα, κάθε μετασχημα-τιστικό μιμητισμό, οποιαδήποτε άρ-νηση της αυτονομίας της αριστεράς στην εκπροσώπηση των συμφερό-ντων των εργαζομένων.

Ένα επαναστατικό κόμμα με ένα επαναστατικό πρόγραμμα πρόγραμ-μα έχει το δικαίωμα να είναι παρόν στις εκλογές. Επειδή μόνο μια επα-νάσταση μπορεί να αλλάξει τα πράγ-ματα.

Στα μέσα του Ιανου-αρίου η γαλλική αυ-τοκινητοβιομηχανία Renault ανακοίνωσε μεγάλης κλίμακας περικοπές σε μι-

σθούς και θέσεις εργασίας. H εταιρία, επικαλούμενη την

παγκόσμια οικονομική κρίση σκο-πεύει ως το 2016 να μειώσει την παραγωγή της και να απολύσει 7.500 εργάτες, το 14% επί συνόλου 44.000 εργαζομένων που απασχο-λεί στη Γαλλία. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα δυο προηγουμενα χρόνια η συγκεκριμένη αυτοκινητοβιομηχα-νία έχει απολύσει 4.000 εργάτες.

Τον προηγούμενο μήνα οι πω-λήσεις της Renault στη Γαλλία έπε-σαν κατά 27% και 20% συνολικά το 2012, στις 551.334. Aυτό είναι μέ-ρος της καταρρέουσας ευρωπαϊκής αυτοκινητοβιομηχανίας, εν μέσω ύφεσης και πανευρωπαϊκών μέ-τρων λιτότητας. Η εταιρεία σήμερα έχει σε διάφορες χώρες 120.000 ερ-γαζόμενους.

Υπό τις απειλές και τον εκβιασμό μαζικών απολύσεων και κλεισίματος ολόκληρων εργοστασίων, η Renault «διαπραγματεύεται» με τη συνδικα-λιστική γραφειοκρατία. Η εταιρεία επιθυμεί να βγάλει επιπλέον 65 εκα-τομμύρια ετησίως αυξάνοντας τις ώρες εργασίας στα εργοστάσια της κατά 6,5%. Μέσα στις προτάσεις της εταιρείας επίσης είναι και η περικο-πή των υπερωριών στο 10% από το 25% που είναι σήμερα. Τα συνδικά-τα έχουν πραγματοποιήσει στάσεις εργασίας αλλά χωρίς να απευθυν-θούν στους εργάτες στις άλλες αυ-τοκινητοβιομηχανίας για μια κοινή πάλη. H ρεφορμιστική στάση των συνδικαλιστικών ηγεσιών ενθαρρύ-νει τους εργοδότες να οξύνουν την επίθεση τους εναντίον της εργατι-κής τάξης. Επίσης η εταιρεία προ-σπαθεί να φέρει σε σύγκρουση τους εργάτες της στη Γαλλία με τους ερ-γάτες της στην Ισπανία.

Όλα αυτά τα μέτρα, που έχουν φυσικά και τη στήριξη της γαλλι-κής καπιταλιστικής κυβέρνησης, έχουν ως στόχο την αύξηση της «οικονομικής αποδοτικότητας» και ανταγωνιστικότητας της Renault. Άλλωστε η κυβέρνηση βλέπει ως θετικό βήμα τη συμφωνία για την «εργασιακή ασφάλεια» που συνά-φθηκε στις αρχές του Ιανουαρίου μεταξύ του γαλλικού ΣΕΒ και της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας που επιτρέπει στους εργοδότες να επιβάλλουν μεγαλύτερη ευελιξία και να καταστρέψουν κάθε κατά-κτηση «εργασιακής ασφάλισης» για να αυξηθεί η ανταγωνιστικότη-

τα του γαλλικού καπιταλισμού σε βάρος φυσικά των εργατών.

Η συνδικαλιστική γραφειοκρα-τία σε μεγάλο βαθμό μοιράζεται με την μπουρζουαζία τις εθνικές «προοπτικές» της προσπαθώντας να καταστήσει τη γαλλική βιομη-χανία πιο ανταγωνιστική παγκο-σμίως σε βάρος της εργατικής τά-ξης. Η μόνη εναλλακτική λύση εί-ναι η επαναστατική πάλη των ίδιων των εργατών προς όλους αυτούς που τους κρατούν γονατιστούς από δεξιά και «αριστερά».

ΑΠΟΛΥΣΕIΣ ΣΤΗΝ AMERICAN EXPRESS

H American Express ανακοίνω-σε ότι απολύει 5.400 εργαζόμενους, το 8,5% της εργατικής της δύνα-μης. Πρόκειται για το αποτέλεσμα της «ανοικοδόμησης» της εταιρείας που βασίζεται στην αύξηση των δι-αδικτυακών συναλλαγών και συ-ναλλαγών μέσω κινητών, με σκοπό τη μείωση του «λειτουργικού κό-στους» της εταιρείας κάτω από το 3% του ετήσιου εισοδήματος.

Οι χαμένοι στην υπόθεση είναι οι εργαζόμενοι που έκαναν συναλ-λαγές μέσω τηλεφώνου. Επίσης απολύσεις και περικοπές στο προ-σωπικό λαμβάνουν χώρα και στην Global Business Travel που προ-σπαθεί να μειώσει το προσωπικό που ταξιδεύει για να συναντήσει πελάτες. Τα σχέδια «ανοικοδόμη-σης» απαιτούν περισσότερες εικο-νικές συναντήσεις με τους πελάτες. Οι μειώσεις προσωπικού (απο-λύσεις) έχουν διεθνή χαρακτήρα κατά τους εκπροσώπους των πα-ραπάνω εταιρειών. Αυτοί που χά-ρηκαν με τις απολύσεις ήταν μόνο οι επενδυτές με τις μετοχές των πα-ραπάνω εταιρειών να έχουν ανοδι-κή πορεία στα χρηματιστήρια. Επί-σης, η Μόργκαν Στάνλεϋ έχει ανα-κοινώσει σχέδια για την περικοπή 1600 θέσεων εργασίας κυρίως στον τομέα των χρηματιστηριακών συ-ναλλαγών. Συνολικά, οι επιχειρή-σεις στη Wall Street ανακοίνωσαν σχέδια για απολύσεις 38.135 εργα-ζομένων από τους 63.624.

Άλλες εταιρείες που απολύουν είναι η Boeing που απολύει 160 στο εργοστάσιο της στο Τέξας, το 40% του εργατικού δυναμικού της εκεί. Μετά την ανακοίνωση των απο-λύσεων οι μετοχές της εταιρείας έφθασαν τα 77,09 δολάρια. Επίσης η Campel Soup θα απολύσει 290 το Φεβρουάριο και 470 τον Ιούλιο, κλείνοντας το 125 ετών εργοστά-σιό της στην Καλιφόρνια. H Time

Warner θα απολύσει 770 άτομα, γλιτώνοντας κατά την εταιρεία 100 εκατομμύρια δολάρια ετησίως. Η ίδια εταιρεία πάγωσε και τις αυ-ξήσεις μισθών για 8.000 εργαζομέ-νους το 2013.

Επίσης ένα άλλο φαινόμενο που γίνεται ολοένα και πιο συχνό είναι ο τεράστιος αριθμός υποψηφίων που εμφανίζονται για μικρό αριθμό θέ-σεων εργασίας και στις Η.Π.Α. Η US Airways ζητούσε 450 αεροσυνοδούς και έλαβε 16500 αιτήσεις το Νοέμ-βριο. Η Delta Air Lies επίσης ανα-κοίνωσε 300 νέες θέσεις εργασίας και υπήρξαν 22500 υποψηφιότητες.

Συνέχεια από τη σελίδα 11

Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Επειδή βλέπουμε το γεγονός ότι η αντίθε-ση των μαζών σε έναν πιθανό πόλε-

μο κατά της Συρίας δεν είναι ισχυρή όπως ήταν κατά την περίοδο του πολέμου στο Ιράκ. Ένας από τους κύριους παράγοντες είναι οι θρησκευτικές διαιρέσεις μεταξύ των μαζών που προκαλούνται από τον Ερ-ντογάν και την πολιτική της κυβέρνησής του. Το Ισλαμικό κίνημα που αντιτασσόταν σε οποιαδήποτε επέμβαση στο Ιράκ στο παρελθόν, τώρα υποστηρίζει έως και απαι-τεί επέμβαση στη Συρία.

Ο άλλος παράγοντας είναι ο τουρκι-κός εθνικισμός. Η Τουρκική μπουρζουαζία φοβάται από τον ανερχόμενο αγώνα των Κούρδων στη Συρία. Και τρομοκρατούν τις τουρκικές μάζες λέγοντας “αν δεν παρέμ-βουμε στη Συρία, οι Κούρδοι μπορούν να ενωθούν και το νοτιοανατολικό τμήμα της Τουρκίας μπορεί να χαθεί!”

Έτσι, το κόμμα μας, το DIP θέτει τα συνθήματα «Κάτω τα χέρια από τη Συρία! Κάνετε ειρήνη με τους Κούρδους, κάνε-τε πόλεμο με τις ΗΠΑ! Ελευθερία στην Rojava!»

Levent

◆ ΣΥΡΙΑ

Eπανάσταση των στερημένων και ιμπεριαλιστική επέμβαση

◆ ΙΤΑΛΙΑ

EKΛOΓEΣ ΣE KΛIMA ΣHΨHΣ Η εναλλακτική πρόταση του PCL

αγί-

τες, τα οι κυ

έ

δψει

που κλ

KAΠITAΛIΣTIKOI KOΛOΣΣOI ΠPOXΩPOYN ΣE MAZIKEΣ AΠOΛYΣEIΣ

H κοινωνική και πολιτική αναταραχή στη Ρουμανία έχει ήδη συμπλη-ρώσει τον έναν χρόνο της (στις

12 Ιανουαρίου), αλλά στα διεθνή MME δεν έχει βρει την αντίστοιχη προσοχή.

Η Pουμανία έγινε μέλος της ΕΕ το 2007, κυνηγώντας με φρενήρη ρυθμό το στόχο της εισόδου της στην Ευρω-ζώνη το 2012 - στόχος που εντέλει δεν πραγματοποιήθηκε.

Με την έκρηξη της ύφεσης στην Ευρωζώνη στα τέλη της προηγούμε-νης δεκαετίας, η Ρουμανία έγινε μια από τις πρώτες χώρες της ΕΕ που χτύπησε τις πόρτες του ∆ΝΤ, επιβάλ-λοντας ταυτόχρονα στο εσωτερικό της το γνωστό πλέον πακέτο μέτρων σκλη-ρής λιτότητας: αύξηση της φορολο-γίας, νέα (αντι)εργασιακά πλαίσια και μείωση των κοινωνικών παροχών.

Στα τέλη του 2011, η κυβέρνηση παραμόρφωσε ακόμη πιο έντονα το κοινωνικό της πρόσωπο, προσθέτο-ντας στα παραπάνω ένα νέο νομο-σχέδιο που προέβλεπε περικοπές στις υγειονομικές παροχές και ιδιωτικοποί-ηση του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Το γεγονός αυτό υπήρξε η αφορμή για το ξέσπασμα της λαϊκής οργής στις 12 Ιανουαρίου 2012.

Μέσα σε δύο μέρες και ακολου-θώντας την εθελούσια παραίτηση του Υπουργού Υγείας Raed Arafat, η δυσα-ρέσκεια για την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης Emil Boc μεταφέρθηκε από τις δημόσιες υγειονομικές μο-νάδες εκτάκτου ανάγκης, στους φοι-τητικούς χώρους του Πανεπιστημίου της πρωτεύουσας και ενεργοποίησε αμέσως την αντίδραση των κρατικών μονάδων καταστολής με τυφλούς ξυ-λοδαρμούς και συλλήψεις.

Η επέμβαση του κράτους δεν πτόη-σε το φρόνημα των διαμαρτυρόμενων, οι οποίοι με μαζικές κινητοποιήσεις και σκισμένες εθνικές σημαίες συνέχισαν για δέκα μέρες να αντιστέκονται δυνα-μικά στους δρόμους, με ασαφές ωστό-

σο ακόμη πολιτικό στόχο. Αποκορύφω-μα, η 17η Ιανουαρίου, οπότε οι διαδη-λώσεις εξαπλώθηκαν σε περισσότερες από 60 πόλεις της χώρας.

Τα πνεύματα φάνηκε να κατευνά-ζονται προσωρινά στις 9 Φεβρουαρίου με την παραίτηση του Υπουργού Εξω-τερικών Teodor Baconschi και την ανά-θεση των πρωθυπουργικών καθηκό-ντων στον ανεξάρτητο βουλευτή Mihai Razvan Ungureanu από τον πρόεδρο της χώρας Traian Basescu, απομεινάρι του πάλαι ποτέ σταλινικού καθεστώτος Τσαουσέσκου που με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης λανσαρίστηκε ως φλογερός αντι-κομμουνιστής.

Τον Απρίλη όμως, η φλόγα ανα-ζωπυρώθηκε με γενικό αίτημα τη διεξαγωγή πολιτικών εκλογών. Οι εκλογές πραγματοποιήθηκαν στις 10 Ιουνίου και ανέδειξαν πρώτο κόμμα την Uniunea Social Liberala (Κοινωνι-κή Ένωση Φιλελευθέρων) και πρωθυ-πουργό τον Victor Ponta, ηγέτη του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος - βασι-κής συνιστώσας της Ένωσης μαζί με το Συντηρητικό Κόμμα και το Εθνικό Φιλελεύθερο Κόμμα.

Ακόμη όμως και με το νέο πρόσω-πο του δικηγόρου Ponta, το πολιτικό κατεστημένο αδυνατεί να ισορροπήσει και σύντομα ξεσπάει σκάνδαλο γύρω από το πρόσωπο του νέου πρωθυ-πουργού, που αφορά στην πλαστο-γράφηση της διδακτορικής του δια-τριβής!

Ο πρωθυπουργός καταγγέλλει τον -μηνυτή- πρόεδρο Basescu για σκευ-ωρία και τον αποπέμπει από την θέση του (ο τελευταίος είχε αποπεμφθεί ξανά το 2007). Το Ρουμάνικο Συνταγ-ματικό ∆ικαστήριο όμως θα τον αποκα-ταστήσει εντέλει, παρά την εναντίωση του λαού σε δημοψήφισμα που πραγ-ματοποιήθηκε.

Έκτοτε η Ρουμανία βρίσκεται σε μια δεύτερη φάση κινητοποιήσεων, με το προηγούμενο ζητούμενο των εκλο-

γών να δίνει τη θέση του στο αίτημα ανατροπής του πολιτικού status quo από μια μερίδα του λαού αηδιασμένου από την προβλεπόμενη κατάρρευση των πολιτικών κομμάτων και τη με-τατροπή της κρίσης σε μεταξύ τους διαμάχη για την αποτελεσματικότερη πολιτική.

Στο πλευρό των αγωνιζόμενων των προηγούμενων μηνών, βρέθηκαν οι ερ-γάτες των ορυχείων και των λιμανιών της χώρας, αγρότες, εθνικές μειονό-τητες Ούγγρων και Ρομά καθώς και διάφοροι ποδοσφαιρικοί σύνδεσμοι φιλάθλων (!) διαμαρτυρόμενοι για τη διαφθορά στο χώρο του αγαπημένου τους αθλήματος, ενώ κρίση εκδηλώ-θηκε και στο εσωτερικό του Στρατού.

Ένας δεύτερος γύρος εκλογών στις 9 ∆εκεμβρίου ανέδειξε αυτοδύ-ναμη την ίδια κυβέρνηση, με ποσοστό προσέλευσης όμως, μόνο 41,7%. Το ποσοστό αυτό δείχνει το σχίσμα της ρουμάνικης κοινωνίας σε τρία στρα-τόπεδα:• Τους υπέρ του προέδρου Basescu.• Τους κατά του προέδρου Basescu

και υπέρ του πρωθυπουργού Ponta.• Τους κατά και των δύο προσώπων.

Με την κατάρρευση του μετα-σοβιε-τικού πολιτικού σκηνικού, οικονομικά σκάνδαλα έχουν αναδυθεί και βλέπουν το φως της δημοσιότητας, ενώ τα διεθνή ΜΜE αποσιωπούν τα τεκται-νόμενα, η δε Ευρωπαϊκή και ∆ιεθνής νομενκλατούρα τηρούν μια μετριο-παθή στάση. Ωστόσο, ο εξεγερμένος ρουμανικός λαός συνεχίζει, 24 χρόνια μετά την Ρουμάνικη Επανάσταση και έναν χρόνο μετά την έκρηξη της νέας λαϊκής οργής, να διεκδικεί τα δικαιώ-ματά του και να υπερασπίζεται στο δρόμο την κοινωνική του υπόσταση. Το άμεσο μέλλον προδιαγράφεται τα-ραχώδες και μένει να δείξει την έκβα-ση της σύγκρουσης.

ΝΑΛ

ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΣΤΗ ΡΟΥΜΑΝΙΑ


Δ εμένος με ιμάντες πάνω στο κρεβάτι του βρέθη-κε απανθρακωμένος, τη νύχτα της 15ης Φεβρου-

αρίου, 34χρονος νοσηλευόμενος στο ψυχιατρικό νοσοκομείο της Τρίπολης, ύστερα από πυρκαγιά που ξέσπασε στο δωμάτιο που νο-σηλευόταν.

Αν και δεν έχουν γίνει ακό-μα γνωστές όλες οι λεπτομέρειες γύρω από αυτό το συμβάν (συ-νήθως, και από εμπειρία, σχεδόν ποτέ δεν γίνονται πλήρως γνω-στές), η έκφραση στα ΜΜΕ ότι βρέ-θηκε στο «δωμάτιό του», πιθανόν να υπονοεί δωμάτιο απομόνωσης, διότι στα ψυχιατρεία δεν υπάρχουν μονόκλινα (υπάρχει ο «θάλαμός τους»), εκτός αν πρόκειται για το γνωστό «ήσυχο δωμάτιο».

Για μιαν ακόμη φορά, η μηχα-νική καθήλωση έκανε το «θαύμα» της. Αν δεν ήταν δεμένος, αν υιο-θετούνταν ένα άλλος τρόπος αντι-μετώπισης της όποιας δύσκολης συμπεριφοράς του, τώρα θα ήταν ζωντανός.

Θα ψάξουν, λέει, να δουν, με-ταξύ άλλων, και αν η μηχανική του καθήλωση ήταν ιατρικά δικαιολο-γημένη. Και θα το βρουν; Αφού πά-ντα είναι δικαιολογημένη σύμφω-να με την εκτίμηση για την «επικιν-δυνότητα» αυτού που την επιβάλει να γίνει. Αυτού, δηλαδή, που έχει την εξουσία να προσδιορίσει τη δυσκολία του στην αντιμετώπιση ενός ασθενή ως μια «κατάσταση εκτάκτου ανάγκης»: του ψυχιά-τρου, είτε παρόντος, είτε τηλεφω-νικά, είτε, σε μερικές περιπτώσεις, με τη απευθείας πρωτοβουλία των νοσηλευτών, ως τρόπου λειτουργί-ας του ιδρυματικού αυτοματισμού.

Το ζήτημα είναι ότι η μηχανι-κή καθήλωση δεν είναι μόνο μια «κακή ιατρική πρακτική» (εδώ το malpractice έχει πράγματι εφαρ-μογή) που τραυματίζει ψυχικά και υπαρξιακά και ακυρώνει τον ψυχι-κά πάσχοντα ως πρόσωπο με δικαι-ώματα. Το ζήτημα είναι ότι, επίσης, «σκοτώνει»: είναι συχνά τα περι-στατικά όπως αυτό της Τρίπολης, με τις φωτιές που ανάβουν (τσιγάρα ή άλλοι λόγοι) και δεν «προλαβαί-νονται» και με την απανθράκωση του ασθενή να γίνεται αντιληπτή μόνο αφού γίνει, αλλά ακόμα πιο συχνά τα επεισόδια (που εύκολα συγκαλύπτονται ως προς την πραγ-ματική τους αιτία) πνευμονικών εμβολών, καρδιακών ανακοπών κλπ, συνήθων επιπλοκών της μη-

χανικής καθήλωσης. Όλα αυτά δεν αναγράφονται, δεν τυγχάνουν καμι-άς δημοσιότητας, δεν υπάρχουν και δεν προσφέρονται, καθώς δεν κα-ταγράφονται ως η πραγματική αιτία του θανάτου, ούτε καν ως στοιχεία έρευνας (για το ακριβές ποσοστό των θανάτων εξαιτίας της μηχανι-κής καθήλωσης).

Το κυριότερο, όμως, είναι ότι η μηχανική καθήλωση (όπως και η απομόνωση) δεν είναι ιατρική πρά-ξη. Οσο αυτό δεν υιοθετείται από την ψυχιατρική, η συνεχιζόμενη εφαρ-μογή αυτών των μέσων θα διαπερ-νά την κουλτούρα της, την σκέψη της και την πρακτική της, θα «μο-λύνει» τις θεραπευτικές επιδιώξεις, που ισχυρίζεται ότι έχει, τον τρόπο κατανόησης και αντιμετώπισης του ψυχικά πάσχοντα, καθώς θα υπάρ-χει πάντα ‘εν δυνάμει’ ως μέσο συμ-μόρφωσης (αν δεν δεχτείς, τότε….) από τον καθένα ανάλογα με το πώς ο ίδιος εκτιμά το πότε το «εν δυνά-μει» θα γίνει «εν ενεργεία».

Τώρα βέβαια, η αντιπαράθεση και η λαϊκίστικη δημαγωγία πάνω σε βάσεις άλλες και για λόγους διαφορετικούς από το «πράγμα καθεαυτό», θα οργιάσουν. Θα ψα-χτούν οι ένοχοι, θα θυμηθούν ότι το ψυχιατρείο της Τρίπολης έπρεπε να έχει κλείσει και ίσως επιτύχουν έτσι ένα fast track κλείσιμο, για να μεταφερθούν αυτές οι πρακτικές και αυτοί οι θάνατοι στο όποιο γενι-κό νοσοκομείο, όπου η ψυχιατρική ασκείται με τον ίδιο, απαράλλακτο τρόπο όπως στο ψυχιατρείο, ενίοτε και χειρότερα. Εξαρτάται…

Με τις μονάδες ψυχικής υγεί-ας να στεγνώνουν πλήρως από

προσωπικό, η βάρδια (σε τμήματα εισαγωγών) να βγαίνει συχνά με ένα-δύο άτομα, με τους μισθούς κάτω από τα όρια της επιβίωσης - συνθήκες εντός των οποίων οι ερ-γαζόμενοι στις μονάδες δεν θέλουν και δεν «ακούνε», όχι μόνο τις προτάσεις αλλά ούτε καν τον προ-βληματισμό για μιαν εναλλακτική πρακτική. Καθώς μάλιστα οι ίδιες οι υλικές, ποσοτικού χαρακτήρα προϋποθέσεις για μιαν εναλλακτι-κή πρακτική (επάρκεια προσωπι-κού, υλικοί πόροι κλπ) επιδεινώ-νονται καθημερινά σε όρια κάτω από την όποια δυνατότητα στοιχει-ώδους λειτουργίας.

Ενα είναι σίγουρο: όσο υπάρχει μνημόνιο, όσο υπάρχουν οι δεδο-μένες κοινωνικές σχέσεις, προϊόν των οποίων είναι αυτή η οικονο-μική κρίση και η εφαρμοζόμενη πολιτική, όσο υπάρχει τρόικα (εξω-

τερικού και εσωτερικού), η ψυχια-τρική θα γίνεται πιο κατασταλτική, οι μηχανικές καθηλώσεις πιο πολλές και ακόμα πιο πολλοί οι θάνατοι από αυτές - αν και όχι μόνο από αυτές.

Και νεκρός στο οικοτροφείο Kορυδαλλού

Ανάλογα λειτουργεί η πυρ-καγιά, με τις τραγικές συνέπει-ες, στο οικοτροφείο της ΠΕΨΑΕΕ [στις 13/2, στον Kορυδαλλό, όπου ύστερα από πυρκαγιά 4 ασθενείς μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο Nι-καίας, εκ των οποίων ο ένας κατέ-ληξε]. Και εδώ πρέπει να περιμένει κανείς να βγει κάποιο πόρισμα για το τι ακριβώς έγινε.

Τέτοια συμβάντα υπάρχουν. Εί-ναι, όμως, πάντα «αναπόφευκτα»; Είναι στο πλαίσιο του «τυχαίου» συμβάντος, με την έννοια αυτού που μπορεί να προκύψει ακόμα και με την πιο καλή και αποτελε-σματική λειτουργία, ή έχει συγκε-κριμένες αιτίες που πάνε πέρα (και όντως φαίνεται να πηγαίνουν πέρα) από το προσωπικό για να ακου-μπήσουν αυτούς που τώρα έχουν βγάλει τα ξίφη τους και «τρώγο-νται» σα να είναι σε διαμετρικά αντίθετα στρατόπεδα, ενώ είναι το ίδιο στρατόπεδο, με τις εσωτερικές του διαμάχες (Υπουργείο-ΜΚΟ);

Μπορεί η υφυπουργός Φ. Σκο-πούλη να βγάζει κραυγές κατά των ΜΚΟ, αλλά τους εγκρίνει εκατομ-μύρια ευρώ για διάφορα αμφίβο-λης χρησιμότητας προγράμματα (δήθεν «μεταρρυθμιστικού» και κοινοτικού χαρακτήρα).

Και οι ΜΚΟ μπορεί να το «παί-ζουν αντιπολίτευση» όταν δεν παίρνουν τα κονδύλια που θέλουν,

αλλά όταν έρχεται (πριν δυο εβδο-μάδες) ο Ευρωπαίος Επίτροπος, ο οποίος, υπενθυμίζοντας τις «υπο-χρεώσεις της χώρας για την ‘ψυχι-ατρική μεταρρύθμιση’», επέβαλλε fast track κλείσιμο των ψυχιατρεί-ων και, στα πλαίσια αυτά, τις επα-ναχρηματοδοτεί, είναι όλα «μέλι-γάλα» με το Υπουργείο.

Ποιός είναι ο ζημιωμένος; Οι ένοικοι των δομών (που είχαν και ένα νεκρό) και το προσωπικό που εξακολουθεί να είναι απλήρωτο για 8-10 μήνες…..

Και το ερώτημα είναι : μπορεί να λειτουργεί στεγαστική δομή με 10 μήνες απλήρωτο το προσωπικό; Ξέρουν αυτοί, με τις τακτικές και υψηλότατες απολαβές τους (και όχι μόνο αυτές…) που κρατάνε το προσωπικό απλήρωτο 10 μήνες, τι σημαίνει αυτό; Και τι σημαίνει μάλιστα σε μια μονάδα ψυχικής υγείας, με ό,τι αυτό απαιτεί για την διαρκή και πλήρη διαθεσιμότητα του λειτουργού για τις πολύπλοκες ανάγκες των ενοίκων;

Μήπως όλοι πια ξέρουμε πού ν΄ αναζητήσουμε τις ευθύνες για το συμβάν στον Κορυδαλλό; Και είναι μόνο αυτό το τραγικό συμβάν που πρέπει να αποσπάσει την προσοχή, σαν ξεκομμένο γεγονός, ή να δού-με ταυτόχρονα όλη αυτή την πολύ-μηνη (και στην ουσία «πολύχρονη με διαλείμματα») διαδρομή της απληρωσιάς, σε συνδυασμό με την αβεβαιότητα των λειτουργών για το εργασιακό τους μέλλον, και τις επι-πτώσεις που αυτό έχει σε ψυχές που καθημερινά «καίγονται» - πριν καούν και τα ίδια τα σώματά τους;

16/2/2013 psyspirosi.gr

Οι «δράσεις του 18 Άνω» συνεχί-στηκαν τις δυο προηγούμενες εβδομάδες με μεγάλη επιτυχία.

Στις 9/2/13 πραγματοποιήθηκε εκ-δήλωση-συζήτηση στον αυτοδιαχειρι-ζόμενο κοινωνικό χώρο «Μπερντέ», στα Άνω Ιλίσια, όπου η επιστημονική υπεύ-θυνη του 18 Άνω Κ. Μάτσα μίλησε και συντόνισε την κουβέντα με θέμα: Κρίση, εξαρτήσεις, αποκλεισμός και συλλογικές αντιστάσεις.

Η ομιλήτρια ανέδειξε το γεγονός ότι η κρίση αυξάνει σημαντικά τη χρήση ου-σιών και ιδιαίτερα φτηνών επικίνδυνων ουσιών, όπως το «σίσα» (μεθαμφεταμί-νες με υγρά μπαταρίας αυτοκινήτων!). Αντίστοιχη ουσία είναι το «paco», το οποίο έκανε θραύση την περίοδο της οικονομικής κρίσης στην Αργεντινή και διέλυσε τη νέα γενιά.

Σημαντική ήταν η αναφορά στον κοινωνικό αποκλεισμό εξαιτίας της φτώ-χειας και της ανεργίας και η συσχέτισή του με τις εξαρτήσεις και τα ψυχολογικά προβλήματα στο γενικό πληθυσμό. Τόνι-σε ότι σε περιόδους πολέμων και κρίσε-ων η συμμετοχή σε συλλογικότητες με στόχο την αντίσταση λειτουργεί προστα-τευτικά για τον ψυχισμό των ατόμων.

Η κουβέντα έγινε στο κατάμεστο από κόσμο, ζωντανό και δραστήριο «στέκι του Μπερντε», στα πλαίσια της ευαισθη-τοποίησης και ενημέρωσης της γειτονι-άς των Ιλισίων για τις εξαρτήσεις και την απεξάρτηση στο 18 Άνω, ενώ αποφασί-στηκε ότι το Σάββατο 23/2 από τις 10:00-13:00 θα πραγματοποιηθεί ανταλλακτικό - χαριστικό παζάρι από τις συλλογικές δράσεις κοινωνικής αλληλεγγύης του 18 Άνω απέναντι από τον Μπερντέ στην πλατεία Κύπρου, Αράδου 55, Α. Ιλίσια.

Παράλληλα, στις 13/2 στο θέατρο του Νέου Κόσμου παρουσιάστηκε το έργο «Το μεγάλο μας τσίρκο» του Ι. Κα-μπανέλλη από τη θεατρική ομάδα της επανένταξης του 18 Άνω και ακολούθη-σε συζήτηση με θέμα: Κοινωνικός απο-κλεισμός, λογοκρισία και ο ρόλος του τύπου. Η εκδήλωση ήταν συνδιοργάνω-ση του 18 ΑΝΩ και της εκπομπής Πρωι-νή Ενημέρωση με τη συμπαράσταση του ΚΕΘΕΑ.

Οι θεραπευόμενοι της θεατρικής ομάδας του 18 Άνω έδωσαν για μια ακόμη φορά τον καλύτερό τους εαυτό συγκινώντας τους παρευρισκόμενους, που ήταν τόσοι πολλοί, ώστε να στηθεί βιντεοπροβολέας στον προαύλιο χώρο του θεάτρου για να μπορέσουν όλοι να παρακολουθήσουν την παράσταση!

Τη συζήτηση άνοιξε η Κατερίνα Μάτσα, επιστημονικά υπεύθυνη του 18 Άνω, η οποία δήλωσε την συμπαράστα-ση του 18Άνω στους διωκόμενους δημο-

σιογράφους Κ. Αρβανίτη και Μ. Κατσίμη, που πάντα στηρίζουν τον αγώνα των θε-ραπευτικών προγραμμάτων και δίνουν βήμα στους απεξαρτημένους, ώστε να προβάλλονται τα προβλήματά τους. Έδωσε έμφαση στον κοινωνικό αποκλει-σμό και το ρόλο που παίζει ο τύπος σ’ αυτόν και σημείωσε ότι η λογοκρισία δεν θα περάσει και ο αγώνας της Πρωινής Ενημέρωσης θα ναι νικηφόρος.

Ο Χ. Πουλόπουλος, υπεύθυνος του ΚΕΘΕΑ, αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στη συμπεριφορά της κοινωνίας απέναντι σε ομάδες ατόμων, όπως αυτήν των ορο-θετικών γυναικών που διαπομπεύτηκαν τον περασμένο Απρίλη και τη διαφορε-τική στάση των προγραμμάτων, που με το έργο τους στηρίζουν και συμβάλλουν στην ουσιαστική επανένταξη τέτοιων κοι-νωνικά αποκλεισμένων ομάδων.

Οι δημοσιογράφοι Κ. Αρβανίτης και Μ. Κατσίμη εξήραν την προσφορά των στεγνών προγραμμάτων στην κοινωνία και εξιστόρησαν το χρονικό της λογοκρι-σίας της Πρωινής Ενημέρωσης. Ιδιαίτε-ρα εντυπωσιακός ήταν ο παραλληλισμός της ατομικής σύμβασης εργασίας με την χρήση ουσιών από πλευράς Κ. Αρβανί-τη που είπε: « η ατομική σύμβαση είναι πρέζα… Όπως ο εξαρτημένος πάει στη γωνία μόνος του και κάνει χρήση, έτσι και η ατομική σύμβαση είναι μοναχικός δρό-μος…». Σημείωσε ότι η επιτυχία της Πρω-ινής Ενημέρωσης έγκειται στην ομαδική και συλλογική δουλειά της εκπομπής γι’ αυτό θα διεκδικήσουν συλλογικές συμ-βάσεις εργασίας και θα συνεχίσουν τον αγώνα στην ΕΡΤ μέχρι να νικήσουν.

Έπειτα, τα παιδιά του 18Άνω διάβα-σαν ένα κείμενο συμπαράστασης στον Κ. Αρβανίτη και Μ. Κατσίμη, μίλησαν για τον αποκλεισμό που οι ίδιοι είχαν βιώσει και για την μεταμόρφωση και επανέντα-ξή τους μέσω του προγράμματος. Οι θε-ατές χειροκροτούσαν και αρκετοί έπαιρ-ναν το λόγο για να επιβραβεύσουν τους θεραπευόμενους και να συγχαρούν για το ζεστό και συνάμα αγωνιστικό κλίμα της εκδήλωσης.

Συγκίνηση προκάλεσε η παρέμβαση του Σ. Μιχαήλ, ο οποίος απήγγειλε ποί-ημα για τον Μπουαζίζι, θύμα και αυτός μιας μορφής αποκλεισμού που με την πράξη του πυροδότησε την εξέγερση στην Τυνησία το 2010. Εντόπισε επιπλέ-ον αναλογίες με την Ελλάδα στον τρόπο που τα ΜΜΕ κάλυψαν τα γεγονότα.

Το 18Άνω, το ΚΕΘΕΑ και η Πρωινή Ενημέρωση ανανέωσαν το ραντεβού τους για τις 26 Ιουνίου Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών όπου θα πραγματοποιή-σουν αντίστοιχες συνδιοργανώσεις.

E.

18ΑΝΩΔΡΑΣΕΩΝ συνέχεια…

Το Φλεβάρη του 2011 χάσαμε το σ. Δημήτρη Ι. Κατσαγάνη σε ηλικία 60 ετών. Ο σ. Δημήτρης ήταν μέλος του ΕΕΚ από το 1985, ανέπτυξε έντονε συνδικαλιστική δράση στο χώρο των εφοριακών, ενώ εξέδωσε οχτώ ποιητικές συλλογές. Στη μνήμη του δημοσιεύουμε μέρος μιας ανέκδοτης λογοτεχνικής δουλειάς του υπό τον τίτλο “Φλέτρα”.

Ο αίγαγρος χτυπάει και ξύνει τον τόπο με τα νύχια των ποδιών του πριν πλαγιάσει κά-

που, κι αν είναι και στα βράχια το ίδιο κάνει στις πέτρες τους. Όσες φορές τα πουλιά των ψαριών ακουμπάνε στο κύμα και όσες φορές ο ιέραξ ξύνει το ράμφος του να τελειώσουν τα βράχια. ∆ιάλεξα και ’γω έναν τόπο στο Γρίμποβο ένα Σάββατο βραδάκι και το Σάβ-βατο ήταν «Κυρίω τω Θεώ σου» όπως το αναμετέδιδε ο πατέ-ρας μου στη υψηλή γλώσσα μας εν αναπαύσει, «αρχή μοι και υπόστασις, το πλαστουρ-γόν σου γέγονε πρόσταγμα». Στο πένθος μου, σ’ αυτόν τον κόσμο τον μικρό και μέγα δώρο σε παιδί θα ήτανε αν σε έβλεπα.

Σε είδα όμως με την φορά του φωτός που κατάφερνε η φαντασία μου να κινεί, με τον θαλασσινό εσθήτα στο σώμα σου κάπου. Σε είδα με την υπόκλιση, την κλίση της νί-κης, να δένεις το σανδάλι σου αρχαία θεά δωρικού γλύπτη, αφού φόρεσες φόρεμα και έδωσες εντολή και προσταγή στις πτυχές, στο κεφαλόσκαλο του Λούβρου η Νίκη της Σαμο-

θράκης, εδώ βρέθηκε η κεφα-λή της. Σε είδα πίσω από την Ανδρομάχη που έκλαιγε τον Έκτορα, συγκινημένη ραψω-δό έτοιμη να ακουστείς μέχρις εδώ, κι έγινε. Σε είδα στο βασι-λικό που λένε ότι το μεσημέρι αφήνει την πιο καλή μυρουδιά του στο δάχτυλό σου. Σε είδα βασίλισσα των νερών στους αναβαθμούς των κυμάτων να ρωτάς αν ζει ο βασιλιάς. Σε είδα πάνω και κάτω από την μυστική επικράτεια του Κά-στρου, που «εποπτεύει τον και-ρό που το ’καμε άχρηστο», να φτερουγίζεις και να περπατάς λαφίνα λιονταρίνα στα λιθό-στρωτα και να επιφυλάσσομαι δρυοκολάπτης που επιμένει με το ράμφος του στα τριχώ-ματα, αχ πετροκολάπτης, της μεταβολής ποιοτήτων σε πο-σότητες, μόνο ένα άγγιγμα σε χάδι. Σε είδα στα πλατάνια που απευθύνονται στους ορίζοντες με την άκρη όλων των φύλλων τους, να φοράς λευκό βήμα-τος περιπάτου, στατιστικός εγώ των θαυμάτων, εξ αρχής πρωτεύεις. Σε είδα να έχεις το αεράκι ανά χείρας, σε όλες τις επιφάνειες και τις αφάνειες, σημεία εκκίνησης χαριτωμέ-νων, και να μου το δίνεις προς άγγιγμα τι όπως ο Michelan-gelo Buanarroti υπέδειξε στην οροφή της Cappela Sistina για τους δικούς μου. Σε είδα όταν η θάλασσα λέει αυτήκοα παραμύθια στα παιδάκια στα χαλίκια κι αναπάντητος μελαγ-χολώ. Σε είδα στις πεταλούδες να συνηγορείς στο φως που αποκαλύπτει τον αφαλό του,

καλησπερίζοντας ερχόμενες ωραιότητες όπου κι αν είσαι. Σε είδα στη λίμνη Τριχωνίδα άγγελό της, να κοιτάζεις το ήλιο που πάει να βασιλέψει, και τα πουλιά αναπτέριζαν αφή-νοντας σπόρους στην ποδιά σου. Σε είδα στο φως ως είδος μοναδικό, όταν τα μάτια σου άφηναν τα πουλιά να τινάζουν τα σεντόνια, και τον ψιχαλισμό στο τόξο των φρυδιών σου. Σε είδα μηρό αόρατο και ξέσκεπο αθώως όσον κι’ ευθέως και ψι-θύρισε το μέλλον, να μην ακου-στεί, κάτι μεταξύ ηλί ηλί λαμά σαβαχθανί και Είσελθε! Σε είδα από το μάτι του τζίτζικα κι από το κενό του υγρού που οι θεοί αποκαλούν μέλι. Σε είδα να στρέφεσαι εξ ορισμού ιαματι-κή δροσούλα επί ξυρού ακμής ερχόμενης τώρα που ο ζητι-άνος με τις στανικές προμή-θειες στρέφεται πίσω. Σε είδα φωτίσματα ακτίνων ανάμεσα στα φύλλα κι όσο φως πέρναγε περπατούσε χόρευε κι έγραφε στο χώμα τ’ όνομά σου κι ο χρόνος κάτω από χορδές και τύμπανα αρνείται τους νόμους που επιβάλει ο φόβος. Σε είδα στον ξένο άνδρα και στη γυναί-κα που λίγο πιο πέρα αίφνης πλησίασαν τα πόδια τους και με θεία εντολή πήραν τα χέρια τους και τα έβαλαν ανάμεσα στους μηρούς τους λες και ήθελαν να χαθούν ο ένας μέσα στον άλλον. Σε είδα να σπεύ-δεις με σκοπό να τοποθετήσεις με τα χέρια σου αστέρια στην επερχόμενη νύχτα καμωμένα από μέταλλο της φωνής σου που πρόλαβα να κρατήσω.

Δύο χρόνια χωρίς το σ.

Δημήτρη Ι. Κατσαγάνη

ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΤΗΣ ΤΡΙΠΟΛΗΣ

ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΛΩΣΗ

Πολύ πρόσφατα δύο επώνυ-μοι οικονομολόγοι συνερ-γάτες του CEPS και του CIEP (ευρωπαϊκά οικονο-

μικά και πολιτικά Think Tank) οι Paul de Grauwe (London School of Economics) και Yuemei Ji (University of Leuven) δημοσίευ-σαν (5/2/2013) ένα άρθρο με τίτλο “Ακόμα περισσότερες αποδείξεις ότι οι αγορές κεφαλαίου επέβαλαν υπερβολική λιτότητα στην Ευρω-ζώνη”.

Στο άρθρο αυτό που συνο-δεύεται από εξαιρετικά σαφή δια-γράμματα που παρουσιάζουν την συνάρτηση μεταξύ των μέτρων λιτότητας και των spreads, όπως επίσης της αύξησης του χρέους και των spreads, υποστηρίζεται ότι οι αγορές κεφαλαίου ήταν αυτές που επέβαλαν τις πολιτικές τους στις κυβερνήσεις. Υπενθυμίζεται ότι spreads είναι η διαφορά μετα-ξύ του επιτοκίου δανεισμού της ενδιαφερόμενης χώρας και του αντίστοιχου επιτοκίου δανεισμού της Γερμανίας, με άλλα λόγια το srpread δείχνει πόσο ακριβότερα δανείζεται μια χώρα σε σύγκριση με την Γερμανία.

Οι δύο οικονομολόγοι παρου-σιάζοντας την εξέλιξη των spreads από το 2010 μέχρι και τα μέσα του 2012 -όταν δηλαδή η ΕΚΤ ανακοί-νωσε ότι θα προχωρήσει αν χρει-ασθεί σε στήριξη των ομολόγων των χωρών που θα κινδυνεύσουν- αποδεικνύουν ότι τελικά αυτοί που κυβέρνησαν τα τελευταία χρόνια την ευρωζώνη δεν ήταν οι εκλεγ-μένες κυβερνήσεις, αλλά οι αγο-ρές κεφαλαίου. Oι απαιτήσεις των αγορών κεφαλαίου καθόρισαν την οικονομική πολιτική των ευρωκυ-βερνήσεων.

“Αυτό που υποστηρίζουμε” γράφουν οι De Grauwe και Yuemei Ji “είναι ότι ο χρόνος και η έντα-ση των προγραμμάτων λιτότητας

προσδιορίσθηκε πάρα πολύ από την διάθεση των αγορών αντί να είναι το αποτέλεσμα μιας ορθολο-γικής διαδικασίας (σ.σ. πολιτικών οικονομικών) αποφάσεων...”.

Σε γενικές γραμμές το άρθρο διατυπώνει την εκτίμηση -που βα-σίζει στα σχετικά διαγράμματα- ότι:

Οι αγορές αντέδρασαν με βί-αιο τρόπο στο ξέσπασμα της κρί-σης το 2010 και προκάλεσαν μια πρωτοφανή αύξηση των spreads. Οι κυβερνήσεις με αυτό ως κε-ντρικό σημείο αναφοράς έτρεξαν να “ανταποκριθούν” στην πίεση των αγορών και προχώρησαν σε πρωτοφανή μέτρα λιτότητας τα οποία με τη σειρά τους προκάλε-σαν ακόμα μεγαλύτερη αύξηση του χρέους και έτσι οδήγησαν τα spreads ακόμα ψηλότερα επι-ταχύνοντας τον φαύλο κύκλο της τραπεζικής κρίσης χρέους που μετατράπηκε σε κρατική και σε ύφεση.

Όταν η ΕΚΤ στα μέσα του 2012 (μπροστά στην αποτυχία των κυβερνήσεων και των πολιτι-

κών που είχαν ανάγει σε κεντρι-κό άξονα της Ευρωζώνης μέχρι τότε) υποχρεώθηκε να ανακοινώ-σει το πρόγραμμα ΟΜΤ, δηλαδή την δέσμευσή της ότι θα αγορά-ζει και θα στηρίζει τις τιμές των κρατικών ομολόγων των οικονο-μιών που θα βρίσκονται σε πρό-βλημα από την κρίση χρέους, η αντίδραση των αγορών κεφαλαί-ου ήταν αντίστροφη. Τα spreads άρχισαν να πέφτουν παρά το γε-γονός ότι το χρέος λόγω της λι-τότητας και της ύφεσης συνέχισε να αυξάνεται ! Με άλλα λόγια τα spreads αποσυνδέθηκαν από τις κυβερνητικές πολιτικές και την πορεία του χρέους εντελώς, καθώς οι αγορές άρχισαν να αντι-δρούν στην απόφαση της ΕΚΤ και όχι στις πολιτικές λιτότητας... Στο σημείο αυτό οι αγορές κεφαλαί-ου “κρέμασαν” τις κυβερνήσεις και την Κομισιόν που μέχρι τότε αγρίευαν την λιτότητα όσο περισ-σότερο αυξάνονταν τα spreads ! Και “επενδυτές” όπως ο Σόρος που έβγαλαν τεράστια ποσά από την πολιτική αυτή άρχισαν να

τους κατηγορούν πλέον ότι οδη-γούν την Ευρωζώνη και το ευρώ στη διάλυση...

Κάπου εκεί άλλωστε πάρθη-κε και η απόφαση για την απομά-κρυνση της προοπτικής του Grexit αφού όλοι πλέον παραδέχθηκαν δύο πράγματα, ότι το ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ θα προκαλούσε μια ανεξέλεγκτη κατάσταση στην Ευρωζώνη που είχε ήδη και “τεχνικά” μπει σε φάση ύφεσης (σ.σ. το σημείο αυτό δεν περιλαμβάνεται στο συγκεκρι-μένο άρθρο, αλλά η χρονική και πολιτική σύμπτωση είναι περισσό-τερο από προφανής αν συνυπο-λογίσει κανείς και άλλα γεγονότα, όπως οι εκλογές και η αναγνώριση του ∆ΝΤ ότι είχε υπολογίσει λάθος τις συνέπειες της ύφεσης - οι περι-βόητοι πολλαπλασιαστές για τους οποίους είχε γράψει από τον Απρί-λιο η Νέα Προοπτική).

Οι δύο οικονομολόγοι δεν ξε-φεύγουν βέβαια από την “γραμ-μή” ό τι η “δημοσιονομική πειθαρ-χία” ήταν απαραίτητη για τις οικο-νομίες του νότου που χτυπήθηκαν από την κρίση χρέους (άλλωστε μέχρι τις αρχές του 2012 την υπο-στήριζαν σαν μονόδρομο), αλλά διαφωνούν με τον “χρόνο” και την “ένταση” που αυτές εφαρμόστη-καν...

Στην πραγματικότητα το άρ-θρο δεν κάνει άλλο από το να αποτελεί, με τη γραφίδα των δύο ονομαστών οικονομολόγων/καθη-γητών των ευρωπαϊκών think tank, την ομολογία αποτυχίας της ευρω-παϊκής οικονομικής πολιτικής που ακολούθησε η Ευρωζώνη, ανάλο-γη εκείνης της “κωλοτούμπας” που έχει αρχίσει να κάνει από την άνοι-ξη του 2012 το ∆ΝΤ με το περιβόη-το λάθος των “πολλαπλασιαστών” της ύφεσης...

Γ. Aγγ.

Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2013Tηλ. - Fax. 211 7252376 / E-mail: [email protected]

Kωδικός 3768

Το ΕΕΚ στο Internet στη διεύθυνση: www.eek.gr

Η ώρα της αλήθειαςγια την κρίση και τα ... spreads

Μ ε ωμή αστυνομική τρομοκρα-τία, προσαγωγές και απαγω-γές «υπόπτων», παραβίαση

κάθε δικονομικού κανόνα και συ-νταγματικών δικαιωμάτων, παράνομη λήψη DNA, επιχειρεί η δεξιά κυβέρ-νηση Σαμαρά να κάμψει την αντίστα-ση των κατοίκων της Χαλκιδικής που αντιδρούν στην καταστροφή της πε-ριοχής τους για χάριν της καναδικής πολυεθνικής υπό το όνομα Ελληνικός Χρυσός.

Αφορμή για τη νέα έξαρση αστυ-νομικής βίας ήταν η «καταδρομική», όπως την είπαν, πρωινή ενέργεια κα-ταστροφής μηχανημάτων της εταιρί-ας στο εργοτάξιο στις Σκουριές.

Η τρομοκρατία δεν θα περάσει, λένε οι κάτοικοι και την Κυριακή 24 Φλεβάρη, 11 π.μ. οργανώνουν νέα συγκέντρωση διαμαρτυρίας στη Με-γάλη Παναγιά.

ΧΑΛΚΙ∆ΙΚΗ

Βία για τα συμφέροντα της πολυεθνικής χρυσού

ΝΠ 544

Documents

Transcript of ΝΠ 544