Ο μόνος δρόμος είναι αντίσταση και πάλη!

Αυτή η φράση είναι αναγκαίο να χαρακτηρίσειτην εποχή μας. Μια εποχή που η επίθεση έχειπάρει άγριους ρυθμούς σε όλα τα επίπεδα

της ζωής μας. Δε θέλουν να αφήσουν τίποτα όρθιο.Οι ιμπεριαλιστές ΕΕ-ΗΠΑ, με τους μηχανισμούςτους ΕΚΤ-ΔΝΤ αλλά και το ντόπιο κεφάλαιο έχουνβάλει στόχο να κλέψουν όλες τις κατακτήσεις και ταδικαιώματα που ο λαός με αγώνες έχει κερδίσει.Απολύσεις, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, μει-ώσεις μισθών-συντάξεων, κλείσιμο σχολείων-σχο-λών και νοσοκομείων, νέοι ταξικοί φραγμοί στηνπαιδεία, κατάργηση Ασύλου και ελευθεριών, είναικάποια από τα “κατορθώματά” τους.

Μέσα, όμως, σε αυτή την εξαθλίωση και την υπο-ταγή που θέλουν να μας επιβάλουν, ο λαός μαζί με

τη νεολαία δεν σκύβουν το κεφάλι και αντιστέκον-ται. Η διάθεση του κόσμου να αγωνιστεί είναι ολο-φάνερη μέσα από μεγαλειώδεις απεργίες, στιςπλατείες, στους χώρους δουλειάς και μέσα από τηνίδια του τη γειτονιά. Η αγωνιστικότητα της νεολαίαςφάνηκε και στα Πανεπιστήμια, που πριν καλά-καλάανοίξουν οι σχολές οι φοιτητές ξεκίνησαν τοναγώνα τους ενάντια στο νόμο-πλαίσιο με συνελεύ-σεις-καταλήψεις-διαδηλώσεις.

Εργάτες, εργαζόμενοι και φοιτητές βγήκαν, λοι-πόν, ενάντια σε αυτή την επίθεση αλλά και σε κάθελογική που θέλει να μετατρέψει τις διαδηλώσειςτους σε προεκλογικές συγκεντρώσεις, σπέρνονταςαυταπάτες για μια πιο “φιλολαϊκή”, ίσως και πιο “αρι-στερή” κυβέρνηση.

Όλα αυτά, συμβαίνουν 38 χρόνια μετά την εξέ-γερση του Πολυτεχνείου. Μια εξέγερση επίκαιρηόσο ποτέ. Όπου οι λαϊκοί και νεολαιίστικοι αγώνεςδιεκδικούσαν μαζικά και δυναμικά “Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία”, αλλά και απαιτούσαν να φύγουν οι να-τοϊκές βάσεις και οι Αμερικάνοι, αναγνωρίζονταςτην εξάρτηση της χώρας μας από αυτούς. Μέσα απότην εξέγερση του Νοέμβρη του '73 , ο λαός έμαθενα οργανώνεται, να νικάει και να διεκδικεί ελευθε-ρίες. Συνέχεια εκείνου του αγώνα πρέπει να είναικαι η σημερινή πάλη. Να παλέψουμε στο πλευρό τουλαού και της εργατικής τάξης για να φρενάρουμετην επίθεση. Να σπάσουμε τα ιμπεριαλιστικά δεσμάτων ΕΕ και ΗΠΑ. Η προοπτική βρίσκεται στη δύναμητου κόσμου, στην οργανωμένη πάλη του, στο δρόμο.

Όταν οι ιμπεριαλιστές αρπαχτικά

παλεύουν πάνω από την λεία

τους...

Αυτές οι αντιθέσεις και οι ανταγωνι-

σμοί των ιμπεριαλιστών είναι που γεν-

νούν τα πιο εφιαλτικά σενάρια για το

μέλλον των λαών. Έτσι μπροστά στα

αδιέξοδα της κρίσης και των ιμπερια-

λιστικών ανταγωνισμών ανοίγονται

ενδεχόμενα χρεωκοπίας χωρών

ακόμα και ξεσπάσματος ενός παγκό-

σμιου οικονομικού κραχ , ενώ αυτός

ο οξυμένος οικονομικός αντα γωνι-

σμός ενέχει κινδύνους για πολέμους

και για ένα παγκόσμιο αιματοκύλισμα.

σελ. 8-9

Αντιμέτωποι με τους εχθρούς

του κινήματος

Όσο χτυπιούνται δικαιώματα και

κατακτήσεις, τόσο οι εργατικοί

και λαϊκοί αγώνες θα εντείνονται

αμφισβητώντας την αστική νομι-

μότητα και η αστική τάξη και το

κράτος θα απαντά χωρίς καμιά

ανοχή.σελ. 12

Το μέλλον μας δεν βρίσκεται στο

σημερινό σύστημα αλλά στην

προοπτική που ανοίγουν

οι Αγώνες μας

Το ζήτημα λοιπόν το οποίο τίθε-ται σήμερα, είναι αυτό της κατεύ-θυνσης για την ανασυγκρότησητου λαϊκού κινήματος και της ερ-γατικής τάξης σαν «τάξη για τονεαυτό της». Ανασυγκρότηση ηοποία περνάει μέσα από την δυνα-τότητα που έχει ο λαός να αντι-σταθεί στην επίθεση που τουγίνεται.

σελ. 8-9

Περιοδική έκδοση των Αγωνιστικών Κινήσεων ΑΕΙ-ΤΕΙ Τεύχος 36 Νοέμβρης 2011 1,50€

εναυσμα

Μιχάλης Κανάκης

Οικονομικό Ιωαννίνων

2

έναυσματεύχος 36/Νοέμβρης 2011

Έναυσμα - Περιοδική έκδοση των Αγωνιστικών Κινήσεων ΑΕΙ-ΤΕΙhttp://periodiko-enausma.blogspot.comwww.agonistikeskiniseis.org e-mail: admin@agonistikeskiniseis.orgΘεσσαλονίκη: resistenciaelotta.blogspot.com agonistikeskiniseis@gmail.comΓιάννενα: http://agonkiniseis-ioa.blogspot.com agonkiniseis_ioa@yahoo.comΓια εμβάσματα και συνδρομές:Εθνική Τράπεζα, αριθμός λογαριασμού: 711/743100-79 ΙΒΑΝ: GR6301107110000071174310079

εναυσμα

2

Η επίθεση στον λαό συνεχίζεται..

Διαλέγουμε: Ή τις αλυσίδες ή τον ξεσηκωμό!

Δεν έχουν σταματημό!

Εχει περάσει 1,5 χρόνος από τότε που η κυ-βέρνηση του ΠΑΣΟΚ σε ουσιαστική συνερ-γασία με τους ΝΔ, ΛΑΟΣ παραχώρησε τον

λαό και την χώρα μας στα νύχια των τοκογλύφωνκαι δολοφόνων της τρόικας (ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ), πουεπέβαλαν το Μνημόνιο. Είναι πλέον ξεκάθαρη ηεξάρτηση της αστικής τάξης της χώρας μας απότους ιμπεριαλιστές που δεν διστάζει, για να ικα-νοποιήσει τις ορέξεις των ξένων αφεντικών της ναξεπουλήσει όλη την χώρα και το δημόσιο πλούτοτης (λιμάνια , ΔΕΗ κτλ). Και αυτό την κάνει πραγ-ματικά επικίνδυνη. Πρέπει να γίνει ξεκάθαρο ότισκοπός τους, με τα μέτρα και τα απανωτά μνημό-νια που ψηφίζονται, δεν είναι να σουλουπώσουντο έλλειμμα ούτε να κουμαντάρουν το χρέος.Είναι στόχος για το κεφάλαιο να φορτώσει τηνκρίση του στις πλάτες του εργαζόμενου λαού, ναξεθεμελιώσει κάθε κατάκτηση του εργατικού-λαϊ-κού κινήματος. Οι ιμπεριαλιστές έπεσαν σαν ταόρνεα πάνω στην Ελλάδα για να αρπάξουν τιςπραγματικές αξίες και για να μετακυλήσουν, με τησειρά τους, την κρίση τους στον λαό και την χώρα.Επιδιώξεις τους λοιπόν: ο εργασιακός και κοινωνι-κός μεσαίωνας όπου κάθε λαϊκή κατάκτηση και έν-νοια του «κοινωνικού κράτους» θα ανήκουν στοπαρελθόν.

Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας στο απόσπασμαΣτα πλαίσια της νέας βάρβαρης πραγματικότητας

και των νέων εργασιακών σχέσεων η κυβέρνησηψήφισε με το πολυνομοσχέδιο την κατάργηση τωνΣυλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Με τις επιχειρη-σιακές συμβάσεις να υπερισχύουν πλέον των κλαδι-κών, αφαιρείται στην ουσία η δυνατότητα τωνεργαζομένων να διαπραγματευτούν συλλογικάτην αμοιβή τους. Ο μισθός και τα εργασιακά δι-καιώματα λοιπόν θα αποτελούν προϊόν ατομικήςδιαπραγμάτευσης ανάμεσα στον εργαζόμενο καιτον εργοδότη-κεφαλαιοκράτη. Το κεφάλαιο πουθα αποφασίζει και θα διατάζει, θα απειλεί, θα εκβιά-ζει με απολύσεις τους εργαζομένους για να συνά-ψουν ατομική σύμβαση σύμφωνα με τις ανάγκες καιτις ορέξεις των επιχειρήσεων. Οι εργαζόμενοι λοι-πόν θα βρεθούν σε ακόμα χειρότερη θέση όχι μόνοστο επίπεδο του μισθού που θα μειωθεί τρομακτικά,αλλά και στο ζήτημα της οργάνωσης της πάλης καιστην διαπραγμάτευση των συνθηκών εργασίας.

Η δωρεάν περίθαλψη είναι πλέον παρελθόνΑπό την δίνη της κρίσης και του σαρώματος των

λαϊκών δικαιωμάτων δεν ξεφεύγει ούτε η περί-

θαλψη. Τα νοσοκομεία, οι εργαζόμενοι σε αυτά καιοι ασθενείς που απευθύνονται σε αυτά βρίσκονταιστο στόχαστρο. Από όλα τα νοσοκομεία της χώρας

σχεδιάζουν να κλείσουν παραπάνω από τα μισά. Το

Δημήτρης χαρτζουλάκης

Φυσικό ΑΠΘ

κράτος πετάει από πάνω του την υποχρέωση να πα-

ρέχει περίθαλψη και μετακυλύει το κόστος στις

πλάτες του λαού. Σε αυτή την βάση η εφαρμογή

πληρωμής στα εξωτερικά ιατρεία των 5 ευρώ η

προοπτική επέκτασής του, η εφαρμογή των ολοή-

μερων ιατρείων επί πληρωμή είναι μέτρα που θα

πετάξουν τις λαϊκές οικογένειες έξω από τα νοσο-

κομεία.

Χαράτσια, απολύσεις, μειώσεις μισθών ξεζουμί-

ζουν τους εργαζόμενουςΗ βάρβαρη επίθεση στα δικαιώματα του λαού συ-

νεχίζεται. Η φορολογία συνεχώς αυξάνεται με απο-κορύφωμα τα νέα έκτακτα χαράτσια στα ακίνητα.Παράλληλα οι περικοπές σε επιδόματα, μισθούς και

συντάξεις αυξάνονται συνεχώς και στον δημόσιο και

στον ιδιωτικό τομέα. Η ανεργία έχει φτάσει πλέον

στο 1,5 εκατομμύριο και ετοιμάζουν να στείλουν δε-

κάδες χιλιάδες δημόσιους υπάλληλους στην εφε-

δρεία-απόλυση. Αυτές είναι οι εργασιακές σχέσειςπου θέλουν να έχουν οι εργαζόμενοι στην χώρα μας.Για αυτό προετοιμάζουν την γενιά μας. Για σύγχρο-

νους σκλάβους του κεφαλαίου και του ιμπεριαλι-

σμού.

Αντιδραστικοποίηση του πολιτικού σκηνικού-Κα-

τάργηση των Δημοκρατικών ελευθεριώνΕίναι φανερό ότι το σύστημα δεν μπορεί να

πείσει πλέον τον λαό ότι τα μέτρα παίρνονται γιατο καλό του. Ξέρει και ότι οι λαϊκές αντιδράσειςενάντια σε αυτήν την πολιτική θα συνεχιστούν ,θα κλιμακωθούν. Όσο οξύνεται η αντιπαράθεσητου συστήματος με τους εργαζομένους μπαίνειστην πρώτη γραμμή το ζήτημα των δημοκρατικώνδικαιωμάτων και ελευθεριών. Γιατί το σύστημαθωρακίζεται ακόμα περισσότερο απέναντι στον«εχθρό-λαό» και τους αγώνες του είτε με την κα-ταστολή είτε ψηφίζοντας αντιδραστικούς νόμουςστην Βουλή. Η κήρυξη όλων των λαϊκών κινητο-ποιήσεων και απεργιών σαν «παράνομες» , η αντι-μετώπισή τους από τις δυνάμεις καταστολής μετον πιο βάρβαρο τρόπο (ξύλο και χημικά στουςδιαδηλωτές), η ανεξέλεγκτη δράση παρακρατικώνκαι φασιστικών στοιχείων ενάντια σε μετανάστες,η κατάργηση του ασύλου στα πανεπιστήμια, η προ-ετοιμασία στρατιωτικών μονάδων για την κατα-στολή των κοινωνικών αντιδράσεων είναι σημάδιαπου δείχνουν την παραπέρα αντιδραστικοποίησητου πολιτικού σκηνικού. Χαρακτηριστικό παρά-δειγμα ήταν ένα άρθρο στο «ΒΗΜΑ» όπου μιλούσεγια «κυβέρνηση εθνικής ανάγκης» σε έκτακτεςκαταστάσεις που να μπορεί να αναστείλει κάποιαάρθρα του συντάγματος!(όπως για το δικαίωμαστην απεργία και την διαμαρτυρία). Όλα αυτά δεί-

χνουν ξεκάθαρα το κτηνώδες πρόσωπο του καθε-στώτος, πόσο αδίστακτοι μπορούν να γίνουν απέ-ναντι στον λαό και τις κινητοποιήσεις του.

Θα μας βρουν μπροστά τους! Αυτό που έχουν να αντιμετωπίσουν οι λαοί, στην

χώρα μας αλλά και παγκόσμια, είναι η πιο βάρβαρηεπίθεση του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού. Βασικόςπαράγοντας: η οπισθοχώρηση του εργατικού-επα-ναστατικού κινήματος και η αποδιοργάνωση των αν-τιστάσεων του λαού που δίνει στο σύστημα τηνευκαιρία για να πάρει την ιστορική του ρεβάνς. Στό-χος τους: το ξεθεμελίωμα όλων των δικαιωμάτωντων εργαζόμενων και η πλήρη κυριαρχία πάνω τους.

Ο λαός μας έδειξε αυτά τα δύο χρόνια(και ιδιαί-τερα τους τελευταίους μήνες) ότι είναι οργισμένοςκαι θέλει να παλέψει. Εκατοντάδες χιλιάδες βγήκανστους δρόμους στις τελευταίες απεργίες, συγκεν-τρώθηκαν στις πλατείες σε όλη την χώρα και διαδή-λωσαν την εναντίωσή τους. Υπάρχουν βέβαια πολλάπροβλήματα και έχουμε να διανύσουμε μεγάλοδρόμο μπροστά μας. Απόλυτη αναγκαιότητα λοιπόν,η ανασυγκρότηση και αυτοοργάνωση των λαϊκώνδυνάμεων για την ανατροπή της επίθεσης. Να δημι-ουργηθεί ένα πλατύ Μέτωπο Αντίστασης μέσα απότην Κοινή Δράση. Μόνο έτσι θα αντιμετωπιστούναποτελεσματικά τα άμεσα προβλήματα που βιώ-νουμε, και οικοδομούνται πραγματικές βάσεις γιατην ανασύσταση των λαϊκών δυνάμεων. Πρέπει ναμπει, ακόμα πιο έντονα στους κόλπους του κινήμα-τος και του λαού, η αναγκαιότητα της αντιιμπερια-λιστικής πάλης στην χώρα μας για να σπάσουμε ταδεσμά της εξάρτησης, κόντρα στις αντιλήψεις τηςπαγκοσμιοποίησης και των ολοκληρώσεων, που σή-μερα, με βάση τους οξυμένους ανταγωνισμούς, κα-ταρρέουν σαν πύργοι από άμμο. Είναι ζήτημα πάληςακόμα, η απόρριψη της άποψης πως ο καπιταλισμόςείναι «μονόδρομος», πως αυτό που συμβαίνει τώραείναι αντικειμενικό και πως δεν μπορούμε να κά-νουμε τίποτα. Να οικοδομήσουμε λαϊκό κίνημα ανε-ξάρτητο από το κράτους και τους μηχανισμούς τηςσυνδιοίκησης, που εκτονώνουν την λαϊκή οργή.Χωρίς αυταπάτες διαχείρισης του χρέους ή τηςαστικής εξουσίας, που προβάλλει η επίσημη (και όχιμόνο) Αριστερά. Γιατί το πρόβλημα δεν λύνεται ούτεμε διαχείριση ούτε με εκλογές. Το κίνημα είναι τομόνο που μπορεί να σταματήσει την επίθεση και σεαυτό πρέπει να εστιάσουμε. Κάθε οργάνωση, κάθεσυλλογικότητα, κάθε ανένταχτος αγωνιστής να δρά-σει στην κατεύθυνση ανασυγκρότησης του λαού καιτων δυνάμεων του γιατί οι κινηματικές και πολιτικέςανάγκες της περιόδου είναι τόσο αυξημένες πουδεν χωρούν ούτε απογοητεύσεις ούτε αυταπάτες.Να είμαστε σίγουροι ότι το κίνημα θα έχει και τασκαμπανεβάσματά του και ότι έχουμε μακρύ δρόμομπροστά μας. Όμως είναι σίγουρο ότι ο λαός μόνοαυτόν μπορεί να ακολουθήσει αν θέλει μια καλύ-τερη ζωή, μια άλλη κοινωνία.

3

έναυσματεύχος 36/Νοέμβρης 2011

Νόμος Πλαίσιο ή αλλιώς δρόμος για το Μεσαίωνα...

θα τον ανατρέψουμε με τους αγώνες μας!

Μυρτώ Περάκη

Ιστορικό-Αρχαιολογικό Ιωαννίνων

Άλκης Γραβάνης

Ιατρική Ιωαννίνων

Μανώλης Βλαχοσταμάτης

Οικονομικό Ιωαννίνων

Ηεκπαίδευση είναι ένας βασικόςιδεολογικός μηχανισμός τουσυστήματος στο οποίο ζούμε

προκειμένου να αναπαράγει την ιδεο-λογία δηλαδή τις απόψεις της άρχου-σας τάξης, της αστικής. Ότι δηλαδήπάντοτε θα υπάρχουν τάξεις, κάποιοιθα είναι πιο πλούσιοι από κάποιους άλ-λους, προωθεί τον ατομικό δρόμο σεόλα τα επίπεδα και το “πάτα επί πτω-μάτων προκειμένου να αναδειχθείς”.Βέβαια έχει ακόμη ένα στόχο. Ναφτιάξει γενιές εργαζομένων σύμφωναπάντα με τις ανάγκες της παραγωγήςτης εκάστοτε εποχής.

Απ'το '74 και μετά τέσσερις είναι οισημαντικότεροι νόμοι στην τριτο-βάθμια εκπαίδευση προκειμένου ναεξυπηρετήσουν την παραπάνω κα-τεύθυνση:

1)Ο νόμος πλαίσιο 815 (Βαρβι-τσιώτη) το '80 ο οποίος αν και ψηφί-στηκε ΑΝΑΤΡΑΠΗΚΕ από το μαζικόφοιτητικό κίνημα κόντρα σε λογικέςπου εναντιώθηκαν στους αγώνες καιστις καταλήψεις.

2)Ο νόμος πλαίσιο 1268 το '82 γιατα ΑΕΙ και ο 1404 το '83 για τα ΤΕΙ.“Χάρη” σ'αυτόν το νόμο θεσμοθετή-θηκε η συνδιοίκηση. Μιας «λύσης»για να ρίξει στάχτη στα μάτια των φοι-τητών για να νομίζουν ότι όλοι μαζί -φοιτητές και καθηγητές- μπορούν και“συναποφασίζουν”ενώ ουσιαστικά οιαποφάσεις που λαμβάνονται μέσα σταόργανα συνδιοίκησης είναι ενάντιαστο συμφέρον και τις απαιτήσεις τωνφοιτητών.

3)Ο νόμος πλαίσιο 2083 το '92 (Σου-φλιά) ο οποίος δεν εφαρμόστηκε ποτέλόγω του μαζικού κινήματος στην εκ-παίδευση. Αν και κατά καιρούς προ-σπάθησαν να εφαρμόσουν διατάξειςτου...

4)Ο νόμος πλαίσιο της Γιαννάκου'06-'07. Νόμος ο οποίος σήκωσε θύελ-λες αντιστάσεων πανελλαδικά από έναμαζικό φοιτητικό κίνημα που κατά-φερε να πιέσει ώστε να αποσυρθούνδιατάξεις του νόμου, σταμάτησε τηναναθεώρηση του άρθρου 16, φρενά-ρισε για κάποιο διάστημα πολλά από τασχέδια της τότε κυβέρνησης.

Ο νέος νόμος πλαίσιο της Διαμαν-τοπούλου αποτελεί τμήμα της αντιλαϊ-κής επίθεσης που βιώνει ο λαός τατελευταία χρόνια από Αμερικάνουςκαι Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές καιτους μηχανισμούς τους (ΔΝΤ-ΕΕ-ΕΚΤ)

αλλά και από το ντόπιο ξενόδουλο κε-φάλαιο. Συμπυκνώνει την επίθεση τωντελευταίων 30 χρόνων και ταυτό-χρονα την απογειώνει.

Αυτός ο νόμος είναι το μνημόνιοστην εκπαίδευση. Διαλύει συθέμελαο,τι έχει απομείνει από τη δημόσια καιδωρεάν παιδεία. Στόχος του είναι νασπουδάσουν ελάχιστοι και να φτιάξει“νέα γενιά” εργαζομένων-λάστιχο,πλήρως υποταγμένων στο αυριανότους αφεντικό. Για να τα πετύχουνόλα αυτά, αφαιρούν κάθε δυνατότητατων φοιτητών να αντιδράσουν αναι-ρώντας όλες τις δημοκρατικές ελευ-θερίες και κεκτημένα με αγώνες απότο φοιτητικό κίνημα.

Πιο συγκεκριμένα: Διαλύει ο,τι έχει απομένει από τη

Δημόσια και Δωρεάν εκπαίδευση. Ορ-θώνουν οικονομικούς-ταξικούς φραγ-μούς έτσι ώστε να μετατρέψουν τηνεκπαίδευση σε “ατομικό προνόμιο”. Τοβιβλίο, η σίτιση, η στέγαση και γενικάο,τι δικαιώματα είχε κατακτήσει τοφοιτητικό κίνημα, με αυτόν το νόμοδιαλύονται. Φτιάχνουν το “Πανεπιστή-μιο του Μνημονίου”. Ένα πανεπιστή-μιο για λίγους κι εκλεκτούς. Όπουκλείνει η “στρόφιγγα” των σπουδών κιέτσι τα παιδιά των λαϊκών οικογε-νειών δεν θα έχουν τη δυνατότητα νασπουδάσουν, στέλνοντας μια πολύ με-γάλη μερίδα της νεολαίας στην αμορ-φωσιά και την ανεργία.

Η εντατικοποίηση των σπουδών θαεξωθεί τους φοιτητές στη διαγραφή.Ετοιμάζουν, και ήδη δηλαδή έχουν

επιβάλει, εξαντλητικούς ρυθμούςσπουδών. Εργασίες, πρόοδοι, παρου-σίες και ...μαζικά κοψίματα για τιμω-ρία! Και σε συνδυασμό με την επιβολήτου ορίου φοίτησης σε ν+2 έτη θα κά-νουν τις σχολές μια ακόμη πιο εξαντ-λητική και χωρίς ελεύθερο χρόνο Γ'Λυκείου. Θέλουν έτσι μια μεγάλη μάζατων φοιτητών που σπουδάζει να παρα-τήσει τις σπουδές τους! Θέλουν ο φοι-τητής να αναγκάζεται να είναι πάνωαπό ένα βιβλίο και να μην ασχολείταιμε τίποτα άλλο. Να μην μπαίνει στιςΓενικές Συνελεύσεις του, να μη συ-ζητά με τους συμφοιτητές του να μηνπαίρνει αποφάσεις.

Διαλύει τα πτυχία και τα αντικαθι-στά με πιστωτικές μονάδες. Τα πτυχίαμας θα θεωρούνται κουρελόχαρτα κιέτσι θα ξεκινήσει ένα ατέλειωτο σα-φάρι πιστωτικών μονάδων προκειμέ-νου να γεμίζει ο ατομικός φάκελος“προσόντων”. Όσες πιο πολλές μονά-δες θα έχει κάποιος, τόσο πιο “καλός”θα θεωρείται. Θα πατάμε επί πτωμά-των προκειμένου να γεμίσουμε τονατομικό μας φάκελο για να είμαστε“καλύτεροι” από τους διπλανούς μας!Και αυτό το σαφάρι θα ξεκινάει και δεθα έχει σταματημό!

Θέλουν να δημιουργήσουν τον ερ-γαζόμενο-δούλο του 21ου αιώνα. Οοποίος θα τρέχει από δουλειά σε δου-λειά, θα είναι ανασφάλιστος και δενθα έχει κανένα δικαίωμα. Χωρίς ενιαίοπτυχίο αλλά με πιστωτικές μονάδες,δε θα έχει τη δυνατότητα να διαπραγ-ματεύεται συλλογικά τα εργασιακάτου δικαιώματα. Θέλουν έναν εργα-

ζόμενο ο οποίος θα στέκεται μόνοςτου μπροστά στον εργοδότη. Οπότεθα αναγκάζεται να δέχεται παθητικάο,τι του πλασάρουν χωρίς να αντιδράχωρίς να αντιστέκεται! Και αυτό μόνοκαι μόνο για να μπορέσει να έχει ένακομμάτι ψωμί μιας και η αγορά εργα-σίας μετά από τα αντιλαϊκά μέτρα(απολύσεις,εφεδρείες κτλ) και τηνεπιβολή της βάρβαρης πολιτικής κυ-βέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ έχει συρρικνωθείαφαιρώντας το δικαίωμα από μια τε-ράστια μάζα εργαζομένων το δι-καίωμα στη δουλειά.

Καταργεί το Άσυλο και απαγορεύειτο φοιτητικό συνδικαλισμό. Γνωρίζουνότι το Άσυλο είναι χώρος όχι μόνοελεύθερης διακίνησης ιδεών αλλά καιχώρος στον οποίο λαός και νεολαίαοργανώνουν τους αγώνες τους για ναδιεκδικούν τα δικαιώματά τους. Ξέ-ρουν πολύ καλά ότι το Άσυλο και οιαγώνες που γεννιούνται εκεί θα τουςείναι εμπόδιο στα νέα μέτρα που θέ-λουν να περάσουν. Γνωρίζουν ότι ει-δικά αυτή την περίοδο της φτώχειαςτης ανεργίας και της καταστολής πωςοι αγώνες της νεολαίας για ένα καλύ-τερο αύριο μπορούν να αποτελέσουνσπινθήρα για ένα γενικότερο ξεση-κωμό ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτικήτους. Και καταργούν το Άσυλο επειδήθέλουν να ξεμπερδεύουν με το φοι-τητικό κίνημα!

Σε αυτό το μεσαίωνα που θέλουν να

μας επιβάλουν πρέπει να απαντήσουμε

δυναμικά. Να μπούμε στις Γενικές μας

Συνελεύσεις να βρούμε τους συμφοι-

τητές μας,να συζητήσουμε,να πάρουμε

αποφάσεις αγώνα και με καταλήψεις

και διαδηλώσεις,να διεκδικήσουμε το

μέλλον μας. Δεν υπάρχει άλλη διέξο-

δος σήμερα πέρα από την οργανωμένη

πάλη μας για την ανατροπή του νόμου

πλαίσιο και να σταθούμε στο πλευρό

της λαϊκής αντίστασης για το σταμά-

τημα της βάρβαρης επίθεσης και την

ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής.

ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ

ΘΑ ΒΓΟΥΜΕ ΝΙΚΗΤΕΣ

ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ

ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ!

4

έναυσματεύχος 36/Νοέμβρης 2011

Οι φετινές μαθητικές κινητοποι-ήσεις ανέδειξαν μια σειρά απόνέα στοιχεία για το μαθητικό

κίνημα. Στοιχεία των οποίων σημάδιαμπορούσαμε να διακρίνουμε σε προ-ηγούμενες φάσεις του αγώνα τους,αλλά που αυτή τη φορά ενισχύθηκανκαι φανέρωσαν τις σημαντικές δυνα-τότητες που μέλλει να απελευθερώσειτο μαθητικό κίνημα. Σε κάθε περί-πτωση, ο αγώνας των μαθητών δεν θαμπορούσε παρά να επηρεαστεί από τιςεξελίξεις στη χώρα και τη συνολικήπάλη του λαού το τελευταίο διάστημα.Οι μαθητές, αν και με αρκετές αδυνα-μίες, συμμετείχαν και συνέβαλαν στιςαντιστάσεις του λαού και πολύ περισ-σότερο έδωσαν το παρόν για τη συνέ-χιση του αγώνα.

Τα χαρακτηριστικά των

κινητοποιήσεωνΣε μια προσπάθεια να κωδικοποι-

ήσουμε τα βασικά χαρακτηριστικά τωνφετινών μαθητικών κινητοποιήσεων,θα λέγαμε ότι αυτά ήταν κυρίως δύο:

Το πρώτο είναι ότι οι καταλήψειςστα σχολεία ξέσπασαν με αυθόρ-μητο τρόπο, χωρίς να έχει πάρεικαμία δύναμη κάποια συγκεκριμένηπρωτοβουλία. Η ΚΝΕ και τα κατά τό-πους Συντονιστικά Αγώνα Σχολείωνβρέθηκαν και πάλι να ακολουθούντις εξελίξεις και να προσπαθούν νασυγκροτήσουν τις δικές τους δυνά-μεις στη γνωστή κομματική τουςγυάλα, ουσιαστικά μακριά από τοπεδίο της πραγματικής αντιπαράθε-σης με το σύστημα. Άλλα κομμάτιατης Αριστεράς, όπως οι δυνάμειςτου ΣΥΡΙΖΑ αλλά και εξωκοινοβου-λευτικές, έδειξαν αδυναμία να στη-ρίξουν τον μαθητικό αγώνα, πόσομάλλον να τον πυροδοτήσουν. Έτσι,οι μαθητές οδηγήθηκαν στην ουσίααπό την οργή και την αγανάκτησήτους στη μόνη επιλογή που καταλά-βαιναν ότι είχαν και έχουν: Εκείνητης αντίστασης και του αγώνα.

Χωρίς να θέλουμε να υποκληθούμεστο «αυθόρμητο» γενικώς και αορί-στως, δεν μπορούμε παρά να διακρί-νουμε κάποια θετικά στοιχεία στησυγκεκριμένη περίπτωση. Και το βασι-κότερο όλων είναι ότι οι μαθητές,ακριβώς επειδή καθοδηγήθηκαν απο-κλειστικά και μόνο από την αγωνία καιτην απόγνωση στην οποία τους οδηγείη πολιτική του συστήματος, εκφρά-

σανε με τον πιο αγνό τρόπο το πραγ-ματικό ζήτημα. Κατάφεραν να εντοπί-σουν τις αιχμές του αγώνα και να τιςσυνοψίσουν στα τέσσερα σημεία:καμία συγχώνευση/κατάργηση - δω-ρεάν βιβλία για όλους - κάλυψη τωνκενών σε εκπαιδευτικούς - ούτε ευρώαπό την τσέπη των οικογενειών μας.Χωρίς τις παλινωδίες στις οποίες οδη-γούν πολλές φορές το κίνημα οι αδυ-ναμίες, οι ανεπάρκειες και οι... άλλουτύπου στοχεύσεις των δυνάμεων τιςΑριστεράς, οι μαθητές κατάφεραν ναομοφωνήσουν στο πολιτικό πλαίσιοτου αγώνα τους, στη βάση των πραγ-ματικών τους ανησυχιών.

Φυσικά, η απουσία πολιτικής στήρι-ξης έχει και την άλλη της πλευρά,εκείνη της αδυναμίας του συντονισμούκαι της αναβάθμισης του πολιτικού επι-πέδου. Οι ευθύνες της Αριστεράς αλλάκαι της αναρχοαυτονομίας είναι μεγά-λες όσον αφορά το επίπεδο πολιτικο-ποίησης του μαθητικού κινήματος. Απότη μία η αναρχοαυτονομία εξακολουθείνα έχει μεγάλη διεισδυτικότητα στα ατί-θασα νεανικά μυαλά και να απορρίπτεικάθε μορφή οργάνωσης στο πλαίσιοτου κινήματος, στο όνομα ενόςαπροσδιόριστου «ελευθεριασμού».Από την άλλη, τόσο οι ομάδες αυτέςόσο και δυνάμεις της Αριστεράς ευθύ-νονται το ίδιο για τη λογική του κομμα-τικού μαγαζιού, την έλλειψη πολιτικήςσυζήτησης μπροστά στην οπαδική αυ-τοεπιβεβαίωση, την έτοιμη προσφορά«λύσης». Συγγενείς λογικές σε δύοκατά τα άλλα εκ δια μέτρου αντίθετουςχώρους...

Ως προς το συντονισμό, ήταν φανερό

ότι έλειψε μια κεντρική έκφραση και

εξωστρέφεια του αγώνα, μια ενιαία μα-

θητική διαδήλωση για παράδειγμα, ενώ

ως προς το ζήτημα της πολιτικής ανα-

βάθμισης, θα λέγαμε ότι οι μαθητές έκα-

ναν όσα μπορούσαν να κάνουν από

μόνοι τους σε αυτή τη φάση (και σ’ αυτό

θα επανέλθουμε) αφήνοντας ένα κενό

στη σύνδεση με το λαό και τους δικούς

του αγώνες και την οργανωμένη συμμε-

τοχή των μαθητών στο πεδίο της κεν-

τρικής αντιπαράθεσης..

Ένα δεύτερο χαρακτηριστικό του

αγώνα έως τώρα είναι ότι στην πλειοψη-

φία τους οι αποφάσεις για κατάληψη,

διαδήλωση, συντονισμό με άλλα σχο-

λεία έγινε με συλλογικές αποφάσεις. Οι

συνελεύσεις έγιναν συνήθεια στα πε-

Ανάγκες και δυνατότητες

Οι μαθητές στουςανταποκρίσεις...Ιατρική Αθήνας

Αντώνης Αποστολάκης

Από την αρχή της χρονιάς οι φοιτητές Ιατρικής ρίχτηκαν στη μάχηγια την ανατροπή του νόμου-πλαίσιο, γεγονός που εκφράστηκε από τημαζικοποίηση των διαδικασιών του Συλλόγου. Σε αυτές φάνηκε ξεκά-θαρα η διάθεση του φοιτητόκοσμου να κοντραριστεί με τις αντιδρα-στικές επιλογές του συστήματος στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Απόπολύ νωρίς, οι συστημικές παρατάξεις ΔΑΠ-ΠΑΣΠ-Νέα Προοπτική δενπαρέλειψαν να αποκαλύψουν τον πραγματικό τους εαυτό και τα συμ-φέροντα που εξυπηρετούν, προπαγανδίζοντας το «μάταιο» των κινη-τοποιήσεων και συγκροτώντας το μέτωπο «ανοιχτή σχολή», σεσύμπλευση και με το καθηγητικό κατεστημένο. Το τελευταίο ξεπέρασετα όρια της αυθαιρεσίας, όταν τρομοκρατούσε τους φοιτητές και προ-χωρούσε σε πραγματοποίηση των κλινικών στα μεγαλύτερα έτη ενμέσω κατάληψης. Όσον αφορά τις δυνάμεις που αναφέρονται στο κί-νημα, κράτησαν την ίδια στάση που είχαν και στις υπόλοιπες σχολές.Έκφραση των αδιέξοδων λογικών η τελευταία Γενική Συνέλευση μετην οποία άνοιξε η σχολή, όταν οι προσπάθειες των καθεστωτικών πα-ρατάξεων να εκφυλίσουν τη διαδικασία απαντήθηκαν ,κυρίως από τημεριά των ΕΑΑΚ, με εξίσου άθλιες πρακτικές χειρισμού του κόσμου(κλείσιμο της πόρτας πριν καν τελειώσουν οι τοποθετήσεις και απο-κλεισμός ατόμων από την ψηφοφορία «μήπως και κερδηθεί η συνέ-λευση»). Έπειτα επικράτησε μια κατάσταση αδρανοποίησης , μεαναβολές των Γ.Σ. από βδομάδα σε βδομάδα, η οποία φαίνεται να ανα-τρέπεται το τελευταίο διάστημα λόγω της ενεργοποίησης των φοιτη-τών ενάντια στη διάλυση της δημόσιας περίθαλψης και το νομοσχέδιοτων εξετάσεων για ειδικότητα, με χαρακτηριστική στιγμή την κατά-ληψη στο υπ. Υγείας από κοινού με νοσοκομειακούς γιατρούς και ερ-γαζομένους εκεί.

ΑΣΟΕΕ

Χρήστος Τσίντζος

Το κίνημα του Σεπτεμβρίου χαρακτηρίστηκε από μαζικότατες γενι-κές συνελεύσεις (έφτασαν τους 2600 φοιτητές). Αξιοσημείωτο σεαυτές ήταν το ότι η ΠΑΣΠ βρήκε στήριγμα στην ΚΝΕ για να αλλάξει -αυθαίρετα- τον τρόπο ψήφισης στην Γ.Σ. από κατάθεση πλαισίων σε κα-τάθεση 3 ψηφισμάτων (ναι-όχι στο Νόμο, ναι-όχι στην κατάληψη,πολιτικό πλαίσιο). Αποτέλεσμα ο Σύλλογος να ψηφίσει κατάληψη χωρίςπολιτικό πλαίσιο, κάτι που βρήκε σύμφωνο και το χώρο της αναρχίας,ο οποίος το πρότεινε αρχικά. Η στάση αυτή δεν προξενεί εντύπωσηκαθώς καμία από τις 2 παρατάξεις δεν ήθελε να χρεωθεί το “κλείσιμο”της σχολής. Κατά τα άλλα, η ΠΑΣΠ ως κυβερνητική παράταξη έτρεξε ναπροβάλλει το αγωνιστικό της πρόσωπο και να διαχωρίσει τη θέση τηςαπό το ΠΑΣΟΚ ενώ η ΚΝΕ στη γνωστή λογική ήττας πρότεινε “εναλλα-κτικές” μορφές πάλης για αλλαγή συσχετισμών. Παράλληλα αμφότε-ρες εκμεταλλεύτηκαν τις απεργίες των ΜΜΜ για να μην μπουν στιςεπόμενες συνελεύσεις.

Οι ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ ναι μεν διαφώνησαν στη σύμπραξη ΠΑΣΠ-ΚΝΕγια τα ψηφίσματα αλλά αναλώθηκαν κυρίως στο “κάτω η κυβέρνηση”ενώ η ΔΑΠ σε ρόλο κομπάρσου έμπαινε φοβισμένα στις Γ.Σ. εμμένον-τας στις θέσεις της (Παιδεία 2020) χωρίς ωστόσο να κάνει αναφορά σεαυτές. Το μπλοκ “αντικατάληψης”, αποτελούμενο από ανένταχτουςφοιτητές αλλά προωθούμενο από απογοητευμένους πρώην ΠΑΣΠιτεςκαι ΔΑΠιτες, αρκέστηκε σε μια φαινομενικά πολιτικά άδεια άποψη τουστυλ “Ψηφίζω Ανοιχτή Ασοεε” αλλά άφηνε ανοιχτό το κατά πόσο δια-φωνεί με το Νόμο.

Οι Αγωνιστικές Κινήσεις προσπάθησαν να φέρουν στο επίκεν-τρο τη συζήτηση για το Νόμο με τα ζητήματα που εγείρει και την συ-νολική επίθεση, προτείνοντας σαν μόνη λύση το δρόμο του αγώνα,ενάντια σε «εφήμερους» φίλους και αδιέξοδες λογικές.

ΝΟΠΕ

Κωνσταντίνα Βαρνάβα

Οικονομικό ΑΠΘ

Μαρίνα Δημοπούλου

Νομική ΑΠΘ

Με το που μπήκαμε στις σχολές μετά το καλοκαίρι μας υποδέχθηκε ονέος νόμος πλαίσιο, μια προσπάθεια προσαρμογής του μνημονίου στηνεκπαίδευση. Το φ.κ δεν πιάστηκε στον ύπνο και ξεκίνησε κινητοποιήσεις.

5

έναυσματεύχος 36/Νοέμβρης 2011

ρισσότερα σχολεία κι αυτό είναι ένα

χαρακτηριστικό που τα τελευταία χρό-

νια έδειχνε να ενισχύεται έτσι κι αλ-

λιώς, αλλά σε αυτή τη φάση έγινε πιο

ουσιαστικό και προέκυψε ως ανάγκη

και απέναντι στην τρομοκρατία και την

κατασυκοφάντηση. Στις συνελεύσεις

τους οι μαθητές συζήτησαν, συναποφά-

σισαν, τσακώθηκαν, αντιπαρατέθηκαν.

Για να καταφέρουν να καταλήξουν

στα αιτήματα και τις μορφές πάλης

που οι ίδιοι καταλάβαιναν ότι ανταπο-

κρίνονταν κάθε φορά στις ανάγκες

του αγώνα τους. Το στοιχείο της πο-

λιτικοποίησης ήταν έκδηλο σ’ αυτές

τις διαδικασίες, μια και οι μαθητές κα-

ταλάβαιναν ότι αυτό που έχουν απέ-

ναντί τους είναι αρκετά μεγάλο και...

δύσκολο και θέλει διαφορετικά χαρα-

κτηριστικά αντιπαράθεσης. Κι αν κά-

ποια λουκέτα μπήκαν νύχτα από

κάποιες παρέες, το αν θα συνεχίσουν

να είναι κλειδωμένα αποφασίστηκε σε

δεύτερο χρόνο από συνελεύσεις. Τέ-

τοιες κινήσεις άλλωστε, εκφράζουν

είτε πρακτικά προβλήματα που προκύ-

πτουν επειδή οι διευθυντές αρνούνται

να επιτρέψουν κανονικές συνελεύσεις

είτε το ίδιο το πολιτικό ζήτημα που

αφορά τη συγκρότηση του μαθητικού

κινήματος συνολικά.

Η... εικόνα στις ειδήσειςΣαν τα σαλιγκάρια που πάντα βγαί-

νουν μετά τη βροχή είναι και τα ρεπορ-

τάζ των ΜΜΕ που πάντα βγαίνουν μετά

τις μαθητικές κινητοποιήσεις. Ή καλύ-

τερα, σαν τους γυμνοσάλιαγκες που ψά-

χνουν να προφυλάξουν τη γύμνια τους.Στη φετινή περίπτωση, τα ρεπορτάζ

είναι αλήθεια ότι καθυστέρησαν. Γιατί,πριν ακόμη τελειώσουν οι διαμαρτυ-ρίες των Μέσων σχετικά με την έλ-λειψη βιβλίων και την κωμωδία των cdπου ήταν αδύνατον να κρυφτεί, πώςθα μπορούσαν οι ίδιοι να παρουσιά-σουν τις μαθητικές καταλήψεις που θαφαίνονταν απολύτως δικαιολογημέ-νες; Άφησαν λοιπόν να καταλαγιάσει οκουρνιαχτός και σύντομα οι πρώτοιβανδαλισμοί φιγουράρισαν φαρδιοίπλατιοί στις τηλεοράσεις και τις εφη-μερίδες. Εκεί ξεχάστηκαν και τα cd καιτα φωτοαντίγραφα και μπήκαν στοπρώτο πλάνο τα τσιγάρα, τα ποτά καιτα ξενύχτια στις καταλήψεις μιας γε-νιάς που έχει συκοφαντηθεί όσο δενπάει άλλο. Ακολούθησαν η αστυνομία

και οι εισαγγελείς έξω από τα κάγκελατων σχολείων με την αμέριστη συμπα-ράσταση των αμετανόητων μελών τηςπάλαι ποτέ κλαδικής...

Ας μας συγχωρεθεί η διάθεση δια-κωμώδησης της κατάστασης, γιατί ηαλήθεια είναι ότι εκφράζει πολύ σο-βαρά ζητήματα. Πρώτα απ’ όλα, εκ-φράζει την πεισματική άρνηση τουσυστήματος και όσων το στηρίζουν νααποδεχτεί ότι η μαθητική νεολαία έχειδικαίωμα να αγωνίζεται. Φυσικά, είναικι αυτό ένα από τα λίγα όπλα με ταοποία έχουν να αντιπαρατεθούν σεέναν αγώνα που φανερά υπερασπίζε-ται πράγματα που αν δεν έχει ένα σχο-λείο, δεν μπορεί να λέγεται σχολείο:βιβλία και καθηγητές. Τα υπόλοιπαόπλα είναι η ανοιχτή τρομοκρατία, ηεπιστράτευση των νόμων που οι ίδιοιδημιούργησαν για να μαζέψουν ταασυμμάζευτα και τα καλοπληρωμέναμέλη τους στις τοπικές τους οργανώ-σεις. Ο καθένας κάνει ό,τι μπορεί... Ηγύμνια ενός συστήματος σάπιου καιβάρβαρου, δύσκολα βρίσκει πειστικάπροκαλύμματα...

Απέναντι σε αυτήν την πλευρά τηςεπίθεσης, οι μαθητές στάθηκαν καιπάλι με το κεφάλι ψηλά. Γιατί τα λόγιακαι τα μάτια τους που γέμιζαν απορίαμπροστά σ’ αυτά που άκουγαν, ήτανπράγματι αφοπλιστικά. Τι να απαντήσεικανείς σε ένα παιδί που του εξηγεί ότιυπερασπίζεται στοιχειώδη πράγματακαι τον ρωτά με θράσος: «Είστε μαζίμας ή εναντίον μας;»...

Στο πλευρό του λαούΑυτό που ανοίγεται μπροστά μας,

μπροστά στους μαθητές, τη νεολαίακαι το λαό συνολικά είναι μεγάλο καιείναι πρωτόγνωρο. Γιατί αν όλοι εκεί-νοι έχουν συναποφασίσει να κάνουνρημάδι μια ολόκληρη χώρα, πρέπει καιόλοι εμείς να τους αντιπαλέψουμε μεόλες μας τις δυνάμεις.

Οι μαθητές έχουν ξεκινήσει έναναγώνα. Κι αν σε όσα αναφέρθηκαν πα-ραπάνω υπερίσχυσε ο αόριστος χρό-νος, είναι επειδή απλώς έκλεισε έναςπρώτος κύκλος του οποίου η συνέχειαδεν θα αργήσει να φανεί. Ο χρόνοςείναι ενεστώτας. Οι μαθητές πα-λεύουν, αντιστέκονται. Και ο χρόνοςείναι και μέλλοντας. Οι μαθητές θαενωθούν με τους γονιούς τους, μετους εκπαιδευτικούς τους, με όλο τολαό σε ένα ποτάμι που θα πνίξει όσουςτους κλέβουν τη ζωή και το μέλλον.

Ειρήνη Βλαχοπούλου

του μαθητικού κινήματος

Την πρώτη συνέλευση του οικονομικού την πήρε η ΠΑΣΠ με πλαίσιοκατάληψης. Μέσα στην στείρα και χωρίς πολιτική χροιά εβδομάδα πουακολούθησε ΠΑΣΠ και ΕΑΑΚ έκαναν κοινό πλαίσιο όπου μιλούσε γιαέναν άλλο νόμο πλαίσιο για μια άλλη αξιολόγηση και για την υπερά-σπιση του θεσμού της συνδιοίκησης. Οι Αγωνιστικές κινήσεις κατέβα-σαν δικό τους πλαίσιο όπου αποτύπωνε τις πραγματικές αιχμές πουέπρεπε να ορίζουν τους αγώνες του φ.κ . Στην συνέλευση αυτή επι-κράτησε το ‘’αγωνιστικό- κοινό’’ πλαίσιο. Η ΠΑΣΠ δεν στήριξε την επό-μενη φορά το πλαίσιο με αποτέλεσμα το άνοιγμα της σχολής.

Στη νομική έγινε μαζική συνέλευση, ήδη από την πρώτη εβδομάδατης νέας χρονιάς. Αμέσως μετά συγκροτήθηκε συντονιστική επιτροπήόπου η συμμετοχή ήταν μαζικότατη. Αυτή προετοίμαζε τα κοινό πλαί-σια, διοργάνωνε συζητήσεις , υπήρξε όμως πρόβλημα στη υλοποίησηεξώστρεφων δράσεων. Η κατάληψη διήρκησε τρεις εβδομάδες καιτερματίστηκε λόγω των εκβιασμών του προέδρου για χάσιμο της εξε-ταστικής.

Αυτό που προβάλλεται ως ανάγκη είναι να επαναφέρουμε την αγω-νιστική διάθεση μέσω της συγκρότησης πρωτοβουλιών κοινής δρά-σης.

ΤΕΠΑΕ

Μαντά Στέλλα

Κυριακίδου Έφη

Δημητρόπουλος Σταύρος

Το τμήμα Νηπιαγωγών Θεσσαλονίκης αντιδρώντας στην ψήφιση τουΝόμου-Πλαισίου προχώρησε ύστερα από γενικές συνελεύσεις σε κινη-τοποιήσεις οι οποίες είχαν διάρκεια 2,5 εβδομάδων. Στο τμήμα παρεμ-βαίνει μεταξύ άλλων η Πρωτοβουλία Φοιτητών Νηπιαγωγών, η οποίααπαρτίζεται από ανένταχτους φοιτητές και στην οποία συμμετέχουν καιοι Αγωνιστικές Κινήσεις Νηπιαγωγών. Κατά τη διάρκεια των καταλή-ψεων, μέσω της συντονιστικής επιτροπής κατάληψης πραγματοποιήθη-καν δράσεις όπως: προβολές ταινιών, ανοιχτές συζητήσεις με θέματαπου αφορούσαν την εκπαίδευση, τα εργασιακά, την προσβασιμότητα καιτο Νέο Νόμο-Πλαίσιο, καθώς και εξωστρεφείς δράσεις με συμμετοχήσε διαδηλώσεις και παρεμβάσεις σε εξωπανεπιστημιακούς χώρους καινηπιαγωγεία. Μέσα από τις καταλήψεις και τις δράσεις μας δόθηκε ηδυνατότητα να προσεγγιστούν νέοι φοιτητές, οι οποίοι εξακολουθούννα δραστηριοποιούνται ενεργά στο σύλλογο. Ο πρώτος κύκλος των κα-ταλήψεων μπορεί να έκλεισε αλλά ο αγώνας συνεχίζεται. Διεκδικούμετα δικαιώματα μας συνεχίζοντας τις δράσεις μέσα από τους συλλόγουςμας. Δεν θα γίνουμε η γενιά των χαμένων δικαιωμάτων.

Ανταπόκριση από Γιάννενα

Λάμπρος Μουσελίμης

Οικονομικό Ιωαννίνων

Μανώλης Βλαχοσταμάτης

Οικονομικό Ιωαννίνων

Οι Αγωνιστικές Κινήσεις από τις αρχές του ακαδημαϊκού έτους, ξε-

κίνησαν αυτομάτως μέσα στις σχολές, στα αμφιθέατρα και γενικά στο

Πανεπιστήμιο, την ενημέρωση σχετικά με το νέο νόμο πλαίσιο με μα-

ζικά μοιράσματα, ανακοινώσεις και αεροπανό.

Πέρα από τις σχολές που παρεμβαίνουμε μέχρι τώρα (Οικονομικό,

Ιατρική, Φυσικό), βάλαμε την άποψή μας και σε Γενικές Συνελεύσεις

άλλων σχολών. Στηρίξαμε την κατεύθυνση της μαζικοποίησης των ΓΣ

με αποφάσεις αγώνα. Συμβάλαμε στο βαθμό που μπορούσαμε στην οι-

κοδόμηση κινήματος με στόχο την ανατροπή του νέου νόμου πλαίσιο.

Δώσαμε την αντιπαράθεση με τις απόψεις εκείνες που έλεγαν πως αν

δεν πέσει η κυβέρνηση δεν πρόκειται να ανατρέψουμε το νόμο και έθε-

ταν το “κάτω η κυβέρνηση” ως απαραίτητο.

Προσπάθειες καπελώματος δεν πέρασαν στη βάση αυτής της αντι-

παράθεσης μέσα και έξω από τα αμφιθέατρα.

Η παρέμβασή μας στις πορείες ήταν μέσα από το πανό του συντονι-

στικού, του οποίου τα αιτήματα είχαν συνδιαμορφωθεί. Φωνάξαμε συν-

θήματα, δώσαμε δυναμική και “χρωματίσαμε” όσο μπορούσαμε το

μπλοκ.

δρόμους!

6

έναυσματεύχος 36/Νοέμβρης 2011

ΚΝΕ και σύλλογοι, μια ιστορία αγάπης και μίσους…Μανώλης Γεμιστός

Πληροφορική Πανεπιστημίου Πειραιά

Τραμπουκισμοί: Εχθροί ή φίλοι του κινήματος;

Διανύουμε μια περίοδο, όπου τομέτωπο έπιθεσης των κομμά-των της αστικής τάξης υπό τις

επιταγές πάντοτε των ιμπεριαλιστώντων Αμερικάνων και Ευρωπαίων εξαγ-γέλουν νέα βάρβαρα μέτρα, οδηγών-τας μας έτσι στην πείνα και τηνεξαθλίωση. Αυτό το τσάκισμα των δι-καιωμάτων έχει φτάσει το λαό σταόρια του και σταδιακά αναδεικνύεταιότι μοναδική διέξοδος από την κρίση

αυτού του σάπιου συστήματος είναι οιαγώνες.

Ωστόσο οι δυνάμεις της αριστεράςμε τη στάση τους υπονομεύουν τοναγώνα του λαού αντί να στέκονται στοπλευρό του. Κατά καιρούς γινόμαστεμάρτυρες τραμπούκικων επιθέσεωνανάμεσά τους, όπως το πρόσφατοσυμβάν στη 48ωρη απεργία ανάμεσαστο ΚΚΕ και ένα μέρος της αναρχίας.Παρόμοια συμβάντα είχαμε και στοπαρελθόν μεταξύ και άλλων δυνάμεων(όπως η ΕΑΑΚ), τα οποία συχνά μετα-φέρονται εντός των σχολών δημιουρ-γώντας ένα είδος «βεντέτας».

Όλα ξεκινούν από την ήττα του λαϊ-κού κινήματος, που επέφερε απογοή-τευση στις δυνάμεις της αριστεράςκαι τις τροφοδότησε με λογικές επι-βολής της άποψης τους στο κίνημα μεόρους στρατιωτικοποίησης. Πλέον φο-βούνται να ανοίξουν την άποψη τουςστον κόσμο και να τον πείσουν γιααυτή. Στην πραγματικότητα δεν κά-νουν πολιτική αντιπαράθεση, αλλά αν-τίθετα απαντούν οργανωτικά με βάση

τους συσχετισμούς, για αυτό και πολ-λαπλασιάζονται σταδιακά οι συγκρού-σεις, οι οποίες συχνά διακρίνονται απόωμή βία.

Αυτές οι τραμπούκικες επιθέσειςχρησιμοποιούνται από τις δυνάμεις γιανα βγουν στο προσκήνιο και να επι-βληθούν (ειδικά όταν έχουν με τομέρος τους τους συσχετισμούς ) , μιαςκαι η γραμμή τους είναι ξεπερασμένηαπό το ίδιο το κίνημα και τη νεολαία.Φυσικά αυτές οι τακτικές απέχουνπολύ από τις ανάγκες του αγώνα καιαπό τους προβληματισμούς των φοι-τητών, αφού στον καιρό του τσακί-σματος των δικαιωμάτων αντί νασυνεισφέρουν στην οργάνωση τηςλαϊκής πάλης ασχολούνται με το ναικανοποιήσουν τα μικροπολιτικά τουςσυμφέροντα και με το ξεκαθάρισματων λογαριασμών τους.

Επίσης δημιουργούν ένα κλίμα γιατους φοιτητές απαξίωσης των αγώνωνκαι των πολιτικών παρατάξεων, καθώςκαι ένα κλίμα φόβου σε περίπτωσηδιαφωνίας με αυτές, απόρροια του

οποίου είναι ο δισταγμός και η επιφυ-λακτικότητα πολλών φοιτητών να εκ-φράσουν την άποψή τους στις γενικέςσυνελεύσεις και γενικά στο κίνημα.Τέλος σπέρνουν την απογοήτευση στοφοιτητόκοσμο, δεν του ανοίγουν τιςπραγματικές πολιτικές διαφωνίες, μεαποτέλεσμα να καλλιεργείται και ναπαγιώνεται μια νοοτροπία, ότι οι δια-φορές στις πολιτικές απόψεις λύνον-ται με ξύλο!!!

Εμείς σαν αγωνιστικές κινήσεις πι-στεύουμε ότι στα πλαίσια του κινήμα-τος οι τυχόν διαφωνίες με τις άλλεςδυνάμεις πρέπει να απαντιούνται πολι-τικά και ότι δεν πρέπει να αναλωνόμα-στε σε αυτές τις παραπλανητικέςαντιπαραθέσεις και νοοτροπίες. Είναιμονόδρομος πλέον ο συντονισμός τηςδράσης μας ενάντια στα νέα μέτρα,που μας φορτώνουν, και την αντιλαϊκήπολιτική τους, για να διεκδικήσουμεένα καλύτερο μέλλον για μας και τιςοικογενειές μας. Οργανώνουμε λοι-πόν την πάλη μας αφήνοντας πίσω ό,τιμας εμποδίζει.

Βάσω Ζουλούμη

Μαθηματικό Αθήνας

Ρεβέκκα Δημακοπούλου

Γεωλογικό Αθήνας

Μέσα σε όλα τα άλλα πολιτικά ζητήματα πουαναδείχθηκαν τον τελευταίο καιρό μέσααπό το κίνημα είναι και η κατάπτυστη στάση

της ΚΝΕ όσον αφορά τους συλλόγους. Μια στάσηπου είχε διαφανεί από την περυσινή χρονιά με βάσητην κίνηση της στις σχολές. Χαρακτηριστικό παρά-δειγμα ήταν ότι η ΚΝΕ στις περυσινές γενικές συνε-λεύσεις συλλόγων όχι μόνο απείχε μαζικά καισχεδιασμένα αλλά τις σαμπόταρε κιόλας και τιςλίγες φορές που αξιωνόταν ή μάλλον αναγκαζόταννα μπει κατήγγελλε τις συνελεύσεις ως απολιτίκ καιεκφυλλισμένες και αποχωρούσε. Βέβαια τα ‘’κομ-πρεμί’’ με τους καθηγητές στη συνδιοίκηση βλέπετεδεν ήταν εκφυλλισμένα οπότε η ΚΝΕ με περίσσιαευχαρίστηση καθόταν να συνομιλήσει με τους εφαρ-μοστές της αντιφοιτητικής πολιτικής όλον αυτό τονκαιρό.

Με την ψήφιση του νόμου-πλαίσιο βέβαια, η ΚΝΕαναγκάστηκε από τις ίδιες τις συνθήκες να ξαναμ-πεί στις Γ.Σ. την ώρα που χιλιάδες αγωνιστές σε όλητην Ελλάδα έμπαιναν στον αγώνα ενάντια στη βάρ-βαρη αντιλαϊκή-αντιεκπαιδευτική πολιτική και τονόμο-πλαίσιο. Γιατί όμως να τα κάνει όλα αυτά μιαδύναμη που αναφέρεται στην αριστερά και στο κί-νημα; Η ΚΝΕ μη μπορώντας να δώσει τη μάχη γιατην αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών μέσα στουςσυλλόγους, πατάει πάνω στην χρόνια ιδεολογική-πο-

λιτική και οργανωτική αποσυγκρότηση των συλλό-γων και του κινήματος και κάνει οπορτουνίστικακολπάκια για να περισώσει ότι της έχει μείνει από πο-λιτική επιρροή στο κίνημα, ασχέτως αν αυτό διασπάτο κίνημα, την πανελλαδικότητα και την ενότητάτου. Ενδεικτική της λογικής της ΚΝΕ είναι η προ-σπάθεια ίδρυσης νέου, ξεχωριστού σπουδαστικούσυλλόγου στο ΤΕΙ Λαμίας. Όλες αυτές οι κινήσειςείναι κινήσεις που φτύνουν κατάμουτρα όλα τα όρ-γανα και τις συνδικαλιστικές κατακτήσεις του φοι-τητικού κινήματος όπως το σύλλογο, τη γενικήσυνέλευση συλλόγου, τα Δ.Σ. για να μην μιλήσουμεγια την ΕΦΕΕ, που καταχτήθηκαν με αιματηρούςαγώνες. Βάζοντας κάτω και το δεδομένο της εδώκαι καιρό αποχής της ΚΝΕ από τις κινητοποιήσειςπου αποφασίζουν οι φοιτητικοί σύλλογοι, με χαρα-κτηριστικότερες τις διαδηλώσεις που πάντα η ΚΝΕκαταφέρνει να κάνει ξεχωριστά τις δικές τις απόόλους τους υπόλοιπους συλλόγους σε άλλη ώρα καιάλλο μέρος.

Εν τέλει, αυτός που κατηγορεί για απολιτίκ καιεκφυλλισμένα τα όργανα και τις διαδικασίες τωνσυλλόγων και του κινήματος είναι αυτός που έχειμεγάλο μερίδιο ευθύνης για αυτό. Είναι ο ίδιος πουεκφυλλίζει τα όργανα του φοιτητικού κινήματοςόταν τα απαξιώνει για να σιγουρέψει τα εκλογικάτου μαντριά. Είναι αυτός που δεν πατάει σε μπλοκ

φοιτητικού συλλόγου αν αυτός δεν είναι μαζί με ταμπλόκ του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ. Αυτός που σαμποτά-ρει και προβοκάρει τις γενικές συνελεύσεις μην πα-τώντας το πόδι του μέσα. Αυτός που κουνάει τοδάχτυλο στους συλλόγους, κατηγορώντας τους πωςδιαδηλώνουν μαζί με τις ξεπουλημένες ηγεσίες τωνΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ την ώρα που τάσσεται βασιλικότεροςτου βασιλέως κατά των καταλήψεων και ανοίγει τιςκατειλημμένες σχολές ξεπουλώντας τον αγώνα τουφοιτητικού κινήματος. Είναι ο ίδιος που προσφέρειτην καλύτερη υπηρεσία στο σύστημα όταν διασπά τοφοιτητικό κίνημα στήνοντας ξεχωριστούς συλλό-γους και ανοίγοντας το δρόμο σε κάθε λογής νομο-σχέδια να έρθουν και να τσακίσουν τον φοιτητικόσυνδικαλισμό χέρι-χέρι με ΔΑΠ-ΠΑΣΠ που με τιςπροτάσεις τους θέλουν τα όργανα του φοιτητικούκινήματος κρατικά και συνομιλητή με τα εκάστοτευπουργεία. Σε μια φάση μάλιστα που μια αριστερήδύναμη θα έπρεπε να βοηθάει την οργάνωση τηςπάλης μέσα από τους συλλόγους και όχι έξω και μα-κρια από αυτούς ενώ ξεπουλιέται το πτυχίο, η δη-μόσια δωρεάν εκπαίδευση, το άσυλο και τα εργασιακάδικαιώματα. Οι μόνοι που μπορούν να σταματήσουναυτές τις ιδιοκτησιακές και ευκαιριακές λογικές καινα υπερασπιστούν τους συλλόγους και τα όργανατου φοιτητικού κινήματος είναι οι φοιτητές και οιοργανωμένοι αγώνες τους.

7

έναυσματεύχος 36/Νοέμβρης 2011

Συντονιστικά Γενικών Συνελεύσεων

και Καταλήψεων

Οπως έχει καθιερωθεί από τις κινητοποιήσεις

του '06-'07 έτσι και φέτος τον Σεπτέμβρη, με

το ξέσπασμα των καταλήψεων ενάντια στο

νόμο - πλαίσιο Διαμαντοπούλου, το φοιτητικό κίνημα

κάθε εβδομάδα πραγματοποιούσε το συντονιστικό

γενικών συνελεύσεων και καταλήψεων.

Αυτή η διαδικασία αναδείχθηκε από το φοιτητικό

κίνημα μέσα σε κινηματικές περιόδους με σκοπό, να

βοηθάει στον συντονισμό του αγώνα και να αναδει-

κνύει μια κοινή κατεύθυνση με βάση τις αποφάσεις

των συλλόγων

Φέτος, είδαμε από το μεγαλύτερο κομμάτι των

Ε.Α.Α.Κ. και με την στήριξη της Α.Ρ.Ε.Ν., μια προ-

σπάθεια αλλαγής του ρόλου του συντονιστικού. Οι

δυνάμεις αυτές παρουσίασαν μια πρόταση η οποία

όπως υποστήριζαν θα εξασφάλιζε πιο σωστή και πιο

δημοκρατική λειτουργία. Στην ουσία η πρόταση

αυτή δεν έλυνε κάποιο υπάρχον πρόβλημα αλλά με-

τάτρεπε το συντονιστικό σε ένα κλειστό όργανο που

θα έπαιρνε αποφάσεις, οι οποίες θα έρχονται να πα-

ρακάμπτουν και να καπελώνουν αυτές των γενικών

συνελεύσεων.Εν τέλει ολοκληρωμένη η πρότασή τους διαμορ-

φώνει μια διαδικασία που θα είναι κλειστή στο σύ-νολο των φοιτητών. Θα λειτουργεί αντιπροσωπευτικάμε εκλεγμένους φοιτητές βάσει μιας προκαθορισμέ-νης αναλογίας, οι οποίοι θα είναι οι μόνοι που θαέχουν δικαίωμα λόγου. Και η τελική απόφαση τουσυντονιστικού θα προκύπτει μέσα από ψηφοφορίατων αντιπροσώπων. Για εμάς ξεκάθαρα αυτό δενείναι συντονισμός αλλά ένα γραφειοκρατικό όργανοτο οποίο θα παίρνει αποφάσεις πέρα και πάνω απότις γενικές συνελεύσεις και θα οδηγήσει σε καπέ-λωμα των Γενικών Συνελεύσεων και σε εκφυλισμότων συλλόγων .Και για κανένα λόγο δεν μπορούμε

να φανταστούμε πως μια τέτοια πρόταση έρχεται ναβελτιώσει και να κάνει πιο δημοκρατική τη λειτουρ-γία του συντονιστικού.

Αυτή η πρόταση δεν ανοίχτηκε ποτέ μέσα στις

γενικές συνελεύσεις και τους συλλόγους. Οι εμ-

πνευστές τους δεν έδωσαν ποτέ ξεκάθαρη απάν-

τηση για το τι σκόπευαν να δημιουργήσουν. Αλλά

προσπαθούσαν να την περάσουν ύπουλα μέσα από

τα πλαίσιά τους εκμεταλλευόμενοι την αγωνιστική

διάθεση του κόσμου που τα στήριζε. Έτσι φτάσαμε

στο σημείο να διαβάζουμε με έκπληξη και απορία

στα πλαίσια των Ε.Α.Α.Κ. και της Α.Ρ.Ε.Ν. για αιρε-

τούς και ανακλητούς αντιπροσώπους φοιτητών οι

οποίοι θα εκλέγονται με προκαθορισμένο εκλογικό

μέτρο για το συντονιστικό. Χωρίς να αναλύουν τον

χαρακτήρα, ρόλο, και λειτουργία που θέλουν να δώ-

σουν στο νέο συντονιστικό.

«Εδώ καράβια χάνονται, βαρ-κούλες αρμενίζουν». Έτσιθα μπορούσαμε να περι-

γράψουμε την κατάσταση στα Συντο-νιστικά Γενικών Συνελεύσεων καιΚαταλήψεων. Τις 4 αυτές κινηματικέςβδομάδες με την επίθεση να βρίσκε-ται σε εξέλιξη, οι συνάδελφοι τωνΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ θεώρησαν αναγκαίο ναπροτείνουν την αλλαγή του τρόπουλειτουργίας του Συντονιστικού με αι-ρετούς και ανακλητούς αντιπροσώ-πους. Το συγκεκριμένο αίτημα δενανοίχτηκε σχεδόν σε κανένα Σύλλογοενώ σε όσα πλαίσια μπήκε, έγινε στα“μουλωχτά” χωρίς να συζητηθεί στιςΣυνελεύσεις. Ξαφνικά έβλεπες αιρε-τούς και ανακλητούς αντιπροσώπουςνα ξεπηδούν από το πουθενά μες στοΣυντονιστικό και ασφαλώς οποιαδή-ποτε προσπάθεια αντιπαράθεσης ήέστω ανοίγματος αυτού του ζητήμα-τος έβρισκε τοίχο. Το αποτέλεσμαήταν το Συντονιστικό να μην συζητή-

σει οτιδήποτε άλλο πέρα από αυτό, ναμην ολοκληρωθεί σχεδόν καμιά διαδι-κασία του και να “περάσει” εν τέλει ενώτο κίνημα είχε ήδη κλείσει…

Το “κερασάκι” στην τούρτα του κα-

πελώματος ήταν η “πρωτοβουλία” από

κάποιους να πραγματοποιηθεί ένα από

τα Συντονιστικά στο.. Σύνταγμα χωρίς

να έχει αποφασιστεί (ή έστω συζητη-

θεί) από κανένα Σύλλογο και για αυτό

αρκετοί αποχώρησαν.Εμείς σαν Αγωνιστικές Κινήσεις

αφενός τονίσαμε την επιτακτικήανάγκη για τη δημιουργία μαζικούφοιτητικού κινήματος και αφετέρουκαταγγείλαμε τη -αν όχι οπορτουνι-στική και επικίνδυνη τουλάχιστονάκαιρη με βάση την φάση του κινήμα-τος- στάση των συναδέλφων. Αυτόπου προέχει είναι η ανατροπή της επί-θεσης και όχι η δημιουργία νέου δευ-τεροβάθμιου οργάνου των φοιτητών,που θα εξυπηρετεί τα μικροπολιτικάσχέδια του καθένα.

Αθήνα Θεσσαλονίκη

Στις κινηματικές περιόδους των

προηγούμενων ετών το Συντο-

νιστικό Γενικών Συνελεύσεων

και Καταλήψεων Θεσσαλονίκης (στο

εξής ΣΓΣ) επιτελούσε, ως ένα βαθμό,

το ρόλο του. Αυτόν του συντονισμού

των δράσεων των επί μέρους συντονι-

στικών επιτροπών κατάληψης προς

εξυπηρέτηση των αναγκών του κινή-

ματος. Φέτος, κατά τη διάρκεια του κι-

νήματος για την ανατροπή του νέου

Νόμου – Πλαίσιο, αυτή η κουλτούρα

πήγε «περίπατο».Με ευθύνη της ΕΑΑΚ μεταξύ

άλλων είδαμε:Συντονιστικά να ορίζονται κατ΄ επα-

νάληψη και τελικά να πραγματοποι-ούνται 2-3 μέρες μετά

Η συζήτηση να περιορίζεται έντε-χνα γύρω από «μείζονα» ζητήματα γιατην ανάπτυξη του Φ.Κ. όπως η ψήφισηαιρετών και ανακλητών αντιπροσώπων

για το πανελλαδικό συντονιστικό ή ησυμμετοχή όλων των συλλόγων τηςθες/νίκης στην πανελλαδική πορείαακόμα και αυτών που είχαν αντίθετηάποψη.

Να πιέζονται σύλλογοι να «συμμορ-

φωθούν» σύμφωνα με τις αποφάσεις

άλλων συλλόγων (εκείνων που η ΕΑΑΚ

παρεμβαίνει μόνη)Τελικά λόγω της εμμονής «κά-

ποιον» να καπελώσουν τα ΣΓΣ να μηνπαίρνουν αποφάσεις συντονισμού μεαποτέλεσμα η κάθε συντονιστική ναδρα αυτόνομα και με περιορισμένεςδυνατότητες.

Μια και καλή για να είμαστε καθα-

ροί. Το ΣΓΣ υπάρχει για να ενιοποι-

ούνται όσο το δυνατόν πολιτικά οι

σύλλογοι, να βάζουν στόχους ενιαίους

και να συντονίζονται οι δράσεις των

καταλήψεων. Κάθε απόπειρα καπελώ-

ματος των φοιτητικών συλλόγων θα

μας βρει απέναντι.

Νίκος Κραψίτης

Ψηφιακά Συστήματα

Πανεπιστημίου Πειραιά

Σαρπεκίδης Ηλίας

Βιολογικό ΑΠΘ

Χρήστος Τσίντζος

Α.Σ.Ο.Ε.Ε.

8

έναυσματεύχος 36/Νοέμβρης 2011

Οταν οι ιμπεριαλιστες-αρπαχτικα παλευουν πανω απο τη λεια τους...

Είναι πλέον γεγονός πως με το ξέσπασμα μιας τόσο οξυμένηςκρίσης του ιμπεριαλιστικού – καπιταλιστικού συστήματος άνοιξεμια άγρια επίθεση εις βάρος των λαών αλλά και πραγματικά έναςταξικός πόλεμος. Σε μια τέτοια περίοδο κρίσης κοινός στόχοςτων ιμπεριαλιστών είναι η εντονότερη εκμετάλλευση της εργα-τικής τάξης και η καταλήστευση των λαών εξαρτημένων χωρών(όπως η Ελλάδα) αλλά και το αλυσόδεμα τους σε βαθμό, που ναμετατρέπουν τις εξαρτημένες χώρες σε ένα είδος «αποικίας»για την εξασφάλιση της ανεμπόδιστης κερδοφορίας του κεφα-λαίου. Έτσι στην προσπάθεια τους τα ευρωπαικά και αμερικά-νικα ιμπεριαλιστικά κέντρα να μετακυλήσουν την κρίση σεεξαρτημένες χώρες, έχουν σκοπό να λεηλατήσουν τον πλούτοτων χωρών αυτών, να τις μετατρέψουν σε προτεκτοράτα καιτους λαούς σε δούλους του κεφαλαίου, καρπώνοντας και τηντελευταία σταγόνα του ιδρώτα των εργαζομένων. Ακόμα βέβαιακαι αν οι ιμπεριαλιστές συσπειρώνονται γύρω από τον κοινό τουςστόχο όσον αφορά την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης καιτων λαών, δεν παύουν να προασπίζουν διαφορετικά συμφέ-ροντα, τα οποία αντικρούνται μεταξύ τους. Αυτές οι αντιθέσειςκαι οι ανταγωνισμοί των ιμπεριαλιστών είναι που γεννούν τα πιοεφιαλτικά σενάρια για το μέλλον των λαών. Έτσι μπροστά στααδιέξοδα της κρίσης και των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμώνανοίγονται ενδεχόμενα χρεωκοπίας χωρών ακόμα και ξεσπά-σματος ενός παγκόσμιου οικονομικού κραχ , ενώ αυτός ο οξυ-μένος οικονομικός αντα γωνισμός ενέχει κινδύνους γιαπολέμους και για ένα παγκόσμιο αιματοκύλισμα.

Για το ελληνικό χρέος (το πρόσχημα του συστήματος για ναφορτώσει την κρίση στο λαό και στους εργαζόμενους,) έχουνβρεθεί πολλοί επίδοξοι «σωτήρες». Πάνω από το κουφάρι αυτήςτης χώρας λοιπόν, την οποία η αστική τάξη και οι εκφραστές της

ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ-ΔΗΣΥ υποθηκεύουν μέρα με τη μέρα στο παζάριτων ιμπεριαλιστών, μάχονται όλοι οι ιμπεριαλιστές για το ποιος θαβγει λιγότερο ζημιωμένος από την κρίση. Οι αντιθέσεις τους αυτέςφέρνουν δυσάρεστες εξελίξεις για το λαό, που αφορούν τόσο ένακούρεμα του χρέους όσο και μια χρεωκοπία, δηλαδή όλο και πιο δυ-σβάσταχτα μέτρα οδηγώντας μας στην εξαθλίωση.

Έτσι η σύνοδος της 26ης Οκτώβρη ανέδειξε μια πραγματικήμάχη Γαλλίας- Γερμανίας για το ποιές θα είναι οι αποφάσεις δια-χείρισης του ελληνικού χρέους αλλά και το ποσοστό του κουρέ-ματος του. Έτσι η Γαλλία βρέθηκε απέναντι στη Γερμανία στηνεπιμονή της για κούρεμα του ελληνικού χρέους κατά 50%, καθώςοι γαλλικές τράπεζες είναι οι περισσότερο εκτεθειμένες στα δη-μόσια χρέη της ευρωζώνης αλλά και οι μεγαλύτεροι δανειστές τηςΕλλάδας, με αποτέλεσμα η Γαλλία να είναι άμεσα ζημιωμένη σετέτοιες αποφάσεις που αφορούν διαγραφή ή κούρεμα μέρος τουχρέους. Σε αυτή την κόντρα Γαλλίας- Γερμανίας ήταν χαρακτηρι-στικές μάλιστα οι δηλώσεις του Σαρκοζί απέναντι στη Μέρκελ πουέκαναν υπαινιγμούς ακόμα και για πόλεμο : «Εκείνοι που θα κατα-στρέψουν την Ευρώπη και το ευρώ θα αναλάβουν την ευθύνη γιατην αναζωπύρωση των συγκρούσεων και των διαιρέσεων στηνήπειρό μας».Από την άλλη οι ΗΠΑ στα πλαίσια των ανταγωνισμώνμε τη Γερμανία, δηλώνοντας πως υπεύθυνη για την δυσκολία τηςκατάστασης και για την παγκόσμια κρίση είναι η κρίση χρέους τηςΕυρωζώνης, πιέζουν τους Ευρωπαίους για περισσότερα μέτρα γιατην αντιμετώπιση της κρίσης.

Ακόμα και αν η Γαλλία- Γερμανία φάνηκαν στη σύνοδο της

26ης να διχάζονται, δεν άργησαν στη συνέχεια, όπως φάνηκε και

στη σύνοδο στις Κάννες για το ζήτημα της Ελλάδας, να συμπο-

ρεύονται και να συγκροτούν ουσιαστικά έναν γαλλογερμανικό

άξονα ενάντια στην Αμερική. Τα ζητήματα που τέθηκαν στη συνέ-

χεια, που αφορούσαν δημοψήφισμα, εκλογές ή συγκυβέρνηση,

φαίνεται να κινήθηκαν στα πλαίσια των ενδοιμπεριαλιστικών αντι-

θέσεων Αμερικής και Γαλλίας- Γερμανίας, οι οποίες μάλιστα ανα-

κλάστηκαν και σε ενδοαστικές αντιθέσεις, σε σημείο που δίχασαν

σε αρκετές περιπτώσεις ΠΑΣΟΚ –ΝΔ αλλά και βουλευτές των δυο

κομμάτων μεταξύ τους.Στη παγκόσμια σκακιέρα των ιμπεριαλιστών η Αμερική μάλιστα

πυροδοτεί νέους ανταγωνισμούς σε επίπεδο στρατιωτικό, γεωπο-λιτικό αλλά και σε ζητήματα ενεργειακά. Η πλήρης υποδούλωσητης Ελληνικής αστικής τάξης στον Αμερικάνικο ιμπεριαλισμό τηνέχει οδηγήσει στο παρελθόν στην εμπλοκή της σε πολέμους αλλάκαι στην εγκατάσταση αμερικάνικων στρατιωτικών βάσεων, ενώείναι άμεση η απειλή συμμετοχής της Ελλάδας στην αντιπυραυ-λική ασπίδα, προασπίζοντας τα συμφέροντα των Αμερικάνων απέ-ναντι στον ανταγωνισμό τους με την Ρωσία. Οι επιδιώξεις και οιανταγωνισμοί των ιμπεριαλιστών για το ενεργειακό ζήτημα φέρ-νουν τους λαούς , συμπεριλαμβανομένου και της Ελλάδας, μπρο-στα σε ενδεχόμενα πολέμων και θερμών επεισοδίων. Έτσι στοκυνήγι της ενέργειας στα πλαίσια των ιμπεριαλιστικών ανταγωνι-σμών η Αμερική εμπλέκει μια σειρα από εξαρτημένες χώρες (Ελ-λάδα, Τουρκία, Ισραήλ) σε μια μάχη για ζητήματα κυριαρχίας μεβάση τις ΑΟΖ και τα αποθέματα ενέργειας, πετρελαίου και φυσικώναερίων στο Αιγαίο. Στόχος τους είναι η λεηλασία του ενεργειακούπλούτου της χώρας, η στοίχιση όλων των χωρών στα σχέδια τωνΑμερικάνων για τον αποκλεισμό της Ρωσίας, που έχει κάνει πολλάβήματα στη διαχείριση του αερίου τα τελευταία χρόνια με την κα-τασκευή αρκετών αγωγών, αλλά και ο πλήρης έλεγχος της ΜέσηςΑνατολής. Ειδικά για το τελευταίο φαίνεται να δίνεται μάχη απόπολλούς ιμπεριαλιστές, παρότι βέβαια η Αμερική έχει πάρει τα ηνίαμε το μαντρόσκυλο τους το Ισραήλ στη Μέση Ανατολή. Έτσι οι ιμ-

περιαλιστικές επεμβάσεις από Γαλλία, Γερμανία, ΗΠΑ κλπ στιςχώρες του αραβικού κόσμου εντάσσονται σε ένα κηνύγι μεταξύαυτών των χωρών, επαναποικιοποίησης του αραβικού κόσμου καιλεηλασίας του ενεργειακού πλούτου της Μέσης Ανατολής, πάνταστις πλάτες των λαών της περιοχής.

Η παγκόσμια κρίση του ιμπεριαλιστικού- καπιταλιστικού συ-

στήματος λοιπόν κάνει πιο έντονες τις αντιθέσεις των ιμπεριαλι-

στών καθώς αυτοί επιδίδονται σε ένα συνεχή μαραθώνιο για το

ποιος θα βγει λιγότερο ζημιωμένος από την κρίση με έπαθλο τα

κέρδη από το αίμα των λαών και από το τσάκισμα των δικαιωμά-

των μας. Έτσι οι φαντασιώσεις ορισμένων για παγκοσμιοποίηση

ή ένωση όλων των ιμπεριαλιστών γκρεμίζονται, καθώς οι αντιθέ-

σεις τους πλέον είναι εμφανείς και είναι αυτές που προμηνύουν

τα χειρότερα. Αυτοί οι ανταγωνισμοί είναι που φέρνουν το λαό

στη χώρα μας αντιμέτωπο με μια λαίλαπα αντιλαικών μέτρων

αλλά και με εδεχόμενα χρεωκοπίας και πολέμων. Η μήτρα λοιπόν

των χειρότερων δεινών για τους εργαζόμενους και το λαό στη

χώρα μας είναι η εξάρτηση της ελληνικής αστικής τάξης από τους

ιμπεριαλιστές, πάνω στην οποία η ελληνική αστική τάξη έχει στη-

ρίξει την κυριαρχία της στους εργαζομένους, κάτι που είναι βα-

σικό χαρακτηριστικό της από την αρχή της ύπαρξης της και είναι

αυτό που μετατρέπει το λαό σε έρμαιο των ενδοιμπεριαλιστικών

ανταγωνισμών. Έτσι λοιπόν είναι αναγκαία η οργάνωση της αν-

τίστασης ενάντια στον καπιταλισμό και την εκμετάλλευση, στον

ιμπεριαλισμό και την εξάρτηση, στους ντόπιους και ξένους αφεν-

τάδες. Γιατί μέσα σε ένα τέτοιο σάπιο σύστημα που ξεζουμίζει

τους εργάτες και καταστρέφει χώρες και λαούς, είναι ανάγκη ο

ξεσηκωμός. Είναι επιτακτικό καθήκον μας να γίνουμε η γενιά των

νικηφόρων αγώνων, των εξεγέρσεων και των ανατροπών!

Τα τελευταία χρόνια, μετά το

“Τέλος της ιστορίας” όπως κά-

ποιοι ήθελαν να λένε, έχουμε δει

ξανά πως οι λαϊκές δυνάμεις δείχνουν

ελπιδοφόρα σημάδια ανασυγκρότησης.

Πολλά είναι τα παραδείγματα σε όλο

τον κόσμο που οι λαϊκές μάζες και η ερ-

γατική τάξη μπαίνουν μαζικά και απο-

φασιστικά στο προσκήνιο διεκδικώντας

την θέση που τους αξίζει. Από την μα-

κρινή Ασία μέχρι την όχι και τόσο μα-

κρινή Αφρική έχουμε δει θαυμάσια

δείγματα της ανασυγκρότησης αυτής.

Ποιος μπορεί να ξεχάσει την αποφα-

σιστικότητα και την επιμονή των νεπα-

λέζων μαοϊκών που επί δέκα χρόνια

έδιναν σκληρή μάχη ενάντια στην βασι-

λεία και τις αστικές δυνάμεις που ήταν

όχι μόνο καλύτερα εξοπλισμένες και

μεγαλύτερες αλλά είχαν και την πλήρη

υποστήριξη των ξένων ιμπεριαλιστών.

Και όμως ο λαός αυτός κατάφερε να

φτάσει στην πρώτη του νίκη διώχνον-

τας μετά από πάρα πολλά χρόνια τον

βασιλιά και συνεχίζει τον αγώνα του με

μία μεγάλη και ζωντανή διαπάλη στα

πλαίσιά του για την ανάδειξη της επα-

ναστατικής γραμμής. Ωστόσο όποια και

αν είναι η έκβαση της διαπάλης αυτής,

τίποτα δεν μπορεί να αναιρέσει τις κα-

τακτήσεις του δεκαετούς Λαϊκού Πολέ-

μου. Μία αντίστοιχου τύπου αποφασι-

στικότητα δείχνουν και οι λαϊκές

δυνάμεις στην Ινδία που με κορμό τους,

τους μαοϊκούς αντάρτες, δίνουν την

μάχη ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τα

τσιράκια του για το δικαίωμα τους στην

αυτοδιάθεση. Παρόλο λοιπόν που το

συγκεκριμένο κίνημα έχει δεχτεί μία

άνευ προηγουμένου καταστολή (μαζι-

κές δολοφονίες) συνεχίζει ακόμα πιο

αποφασιστικά τον αγώνα του. Ακόμα

πιο πρόσφατα, που μπορούμε να πούμε

πως δεν έχει σβήσει καν η φωτιά τους,

είναι το παράδειγμα των Αραβικών εξε-

γέρσεων. Εξεγέρσεις που επαλήθευσαν

για ακόμη μια φορά την αστείρευτη δύ-

ναμη που έχουν οι λαοί, που ακόμα και

όταν κάποιοι έχουν βγάλει την ετυμη-

γορία πως έχουν σκύψει το κεφάλι και

δεν έχουν μέλλον, αυτοί βγαίνουν ξανά

μπροστά ταρακουνώντας σχεδιασμούς

και πολιτικά συστήματα που χτίζονταν

χρόνια από ντόπιους και ξένους κατα-

πιεστές.

Όλες αυτές οι προσπάθειες λοιπόν

ανοίγουν το δρόμο για την επαναστα-

τική προοπτική, άσχετα με το κατά πόσο

έχει προχωρήσει η προσπάθεια αυτή,

σίγουρα είναι τα πρώτα βήματα για μία,

έτσι και αλλιώς μεγάλη και επίπονη πο-

ρεία. Πού όμως είναι και η μόνη πραγ-

ματική διέξοδος. Και είναι πραγματική

γιατί το μόνο που έχει να προσφέρει

αυτό το σύστημα στους λαούς είναι η

φτώχεια, η πλήρης εκμετάλλευση και οι

πόλεμοι. Πόλεμοι οι οποίοι ξεσπούν

εξαιτίας της ανάγκης των ιμπεριαλι-

στών για συνεχής κατάκτηση νέων αγο-

ρών και αμφισβήτησης των αγορών των

ανταγωνιστών ιμπεριαλιστών. Φυσικά

αυτός ο ανταγωνισμός εκφράζεται και

στις εξαρτημένες χώρες, σαν την Ελ-

λάδα. Η χώρα αποτελεί πεδίο των εν-

δοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, με

τις ΗΠΑ, Γερμανία και Γαλλία κυρίως να

ανταγωνίζονται για το ποιος θα έχει τον

πολιτικό, οικονομικό και στρατιωτικό

έλεγχο, ποιος θα λεηλατήσει το πλούτο

που παράγει ο λαός αλλά και τις πλου-

τοπαραγωγικές πηγές του τόπου, ποιος

θα ελέγχει τα ενεργειακά περάσματα.

Σχηματικά θα μπορούσαμε να παρομοι-

άσουμε τους ιμπεριαλιστές σαν τα κο-

ράκια τα οποία τσακώνονται πάνω από

το θύμα για το ποιος θα το κατασπαρά-

ξει. Έτσι σε συνδυασμό με τον πόλεμο

που διεξάγει ο ιμπεριαλισμός ενάντια

στους λαούς, αλλά και στην έτσι και αλ-

λιώς εκμεταλλευτική φύση του καπιτα-

λισμού, στην εξαρτημένη Ελλάδα στις

σημερινές συνθήκες κρίσης, δημιουρ-

γείται μία πραγματικά ασφυκτική κατά-

σταση για το λαό και τους εργαζομένους.

Σήμερα βλέπουμε πως η ιμπεριαλι-

στική εξάρτηση της αστικής τάξης, η

πολιτική της υποτελείας έχει μετατρέ-

ψει τη χώρα σε νεοαποικία και προτε-

κτοράτο των ιμπεριαλιστών. Ο λαός και

η εργατική τάξη βιώνουν διπλή την εκ-

μετάλλευση και την καταπίεση τόσο

από τα ξένα όσο και από τα ντόπια

αφεντικά. Ζούμε λοιπόν μία κατάσταση οπού

καθημερινά ξεθεμελιώνονται δικαιώ-ματα και κατακτήσεις δεκαετιών καιεπιστρατεύεται το οποιοδήποτε μέσοκαταστολής με σκοπό να τρομοκρατη-θεί ο λαός. Παρόλα αυτά όμως αυτόςμπαίνει όλο και πιο μαζικά στον αγώνα,έναν αγώνα που έχει περάσει μέσα απόπλατείες, απεργίες, καταλήψεις και μετελευταία έκφρασή του, τις παρελάσειςπου μετατράπηκαν σε διαδηλώσεις δια-μαρτυρίας. Σίγουρα αυτή η πάλη θαέχει καθυστερήσεις και πισωγυρίσματα,ειδικά όταν το μεγαλύτερο κομμάτι τηςΑριστεράς, αντί να υπηρετήσει την ανά-πτυξη των αγώνων επιλέγει την «διέ-ξοδο» των εκλογών. Κυρίαρχο όμως

Το μέλλον μας δεν βρίσκεται στο σημερινό σύστημα αλλά στην προοπτική που ανοίγουν οι Αγώνες μας

Νίκος Ντέκας

Χάρης Καπαγερίδης

ΤΕΙ Πειραιά

9

έναυσματεύχος 36/Νοέμβρης 2011

Οταν οι ιμπεριαλιστες-αρπαχτικα παλευουν πανω απο τη λεια τους...

Είναι πλέον γεγονός πως με το ξέσπασμα μιας τόσο οξυμένηςκρίσης του ιμπεριαλιστικού – καπιταλιστικού συστήματος άνοιξεμια άγρια επίθεση εις βάρος των λαών αλλά και πραγματικά έναςταξικός πόλεμος. Σε μια τέτοια περίοδο κρίσης κοινός στόχοςτων ιμπεριαλιστών είναι η εντονότερη εκμετάλλευση της εργα-τικής τάξης και η καταλήστευση των λαών εξαρτημένων χωρών(όπως η Ελλάδα) αλλά και το αλυσόδεμα τους σε βαθμό, που ναμετατρέπουν τις εξαρτημένες χώρες σε ένα είδος «αποικίας»για την εξασφάλιση της ανεμπόδιστης κερδοφορίας του κεφα-λαίου. Έτσι στην προσπάθεια τους τα ευρωπαικά και αμερικά-νικα ιμπεριαλιστικά κέντρα να μετακυλήσουν την κρίση σεεξαρτημένες χώρες, έχουν σκοπό να λεηλατήσουν τον πλούτοτων χωρών αυτών, να τις μετατρέψουν σε προτεκτοράτα καιτους λαούς σε δούλους του κεφαλαίου, καρπώνοντας και τηντελευταία σταγόνα του ιδρώτα των εργαζομένων. Ακόμα βέβαιακαι αν οι ιμπεριαλιστές συσπειρώνονται γύρω από τον κοινό τουςστόχο όσον αφορά την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης καιτων λαών, δεν παύουν να προασπίζουν διαφορετικά συμφέ-ροντα, τα οποία αντικρούνται μεταξύ τους. Αυτές οι αντιθέσειςκαι οι ανταγωνισμοί των ιμπεριαλιστών είναι που γεννούν τα πιοεφιαλτικά σενάρια για το μέλλον των λαών. Έτσι μπροστά στααδιέξοδα της κρίσης και των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμώνανοίγονται ενδεχόμενα χρεωκοπίας χωρών ακόμα και ξεσπά-σματος ενός παγκόσμιου οικονομικού κραχ , ενώ αυτός ο οξυ-μένος οικονομικός αντα γωνισμός ενέχει κινδύνους γιαπολέμους και για ένα παγκόσμιο αιματοκύλισμα.

Για το ελληνικό χρέος (το πρόσχημα του συστήματος για ναφορτώσει την κρίση στο λαό και στους εργαζόμενους,) έχουνβρεθεί πολλοί επίδοξοι «σωτήρες». Πάνω από το κουφάρι αυτήςτης χώρας λοιπόν, την οποία η αστική τάξη και οι εκφραστές της

ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ-ΔΗΣΥ υποθηκεύουν μέρα με τη μέρα στο παζάριτων ιμπεριαλιστών, μάχονται όλοι οι ιμπεριαλιστές για το ποιος θαβγει λιγότερο ζημιωμένος από την κρίση. Οι αντιθέσεις τους αυτέςφέρνουν δυσάρεστες εξελίξεις για το λαό, που αφορούν τόσο ένακούρεμα του χρέους όσο και μια χρεωκοπία, δηλαδή όλο και πιο δυ-σβάσταχτα μέτρα οδηγώντας μας στην εξαθλίωση.

Έτσι η σύνοδος της 26ης Οκτώβρη ανέδειξε μια πραγματικήμάχη Γαλλίας- Γερμανίας για το ποιές θα είναι οι αποφάσεις δια-χείρισης του ελληνικού χρέους αλλά και το ποσοστό του κουρέ-ματος του. Έτσι η Γαλλία βρέθηκε απέναντι στη Γερμανία στηνεπιμονή της για κούρεμα του ελληνικού χρέους κατά 50%, καθώςοι γαλλικές τράπεζες είναι οι περισσότερο εκτεθειμένες στα δη-μόσια χρέη της ευρωζώνης αλλά και οι μεγαλύτεροι δανειστές τηςΕλλάδας, με αποτέλεσμα η Γαλλία να είναι άμεσα ζημιωμένη σετέτοιες αποφάσεις που αφορούν διαγραφή ή κούρεμα μέρος τουχρέους. Σε αυτή την κόντρα Γαλλίας- Γερμανίας ήταν χαρακτηρι-στικές μάλιστα οι δηλώσεις του Σαρκοζί απέναντι στη Μέρκελ πουέκαναν υπαινιγμούς ακόμα και για πόλεμο : «Εκείνοι που θα κατα-στρέψουν την Ευρώπη και το ευρώ θα αναλάβουν την ευθύνη γιατην αναζωπύρωση των συγκρούσεων και των διαιρέσεων στηνήπειρό μας».Από την άλλη οι ΗΠΑ στα πλαίσια των ανταγωνισμώνμε τη Γερμανία, δηλώνοντας πως υπεύθυνη για την δυσκολία τηςκατάστασης και για την παγκόσμια κρίση είναι η κρίση χρέους τηςΕυρωζώνης, πιέζουν τους Ευρωπαίους για περισσότερα μέτρα γιατην αντιμετώπιση της κρίσης.

Ακόμα και αν η Γαλλία- Γερμανία φάνηκαν στη σύνοδο της

26ης να διχάζονται, δεν άργησαν στη συνέχεια, όπως φάνηκε και

στη σύνοδο στις Κάννες για το ζήτημα της Ελλάδας, να συμπο-

ρεύονται και να συγκροτούν ουσιαστικά έναν γαλλογερμανικό

άξονα ενάντια στην Αμερική. Τα ζητήματα που τέθηκαν στη συνέ-

χεια, που αφορούσαν δημοψήφισμα, εκλογές ή συγκυβέρνηση,

φαίνεται να κινήθηκαν στα πλαίσια των ενδοιμπεριαλιστικών αντι-

θέσεων Αμερικής και Γαλλίας- Γερμανίας, οι οποίες μάλιστα ανα-

κλάστηκαν και σε ενδοαστικές αντιθέσεις, σε σημείο που δίχασαν

σε αρκετές περιπτώσεις ΠΑΣΟΚ –ΝΔ αλλά και βουλευτές των δυο

κομμάτων μεταξύ τους.Στη παγκόσμια σκακιέρα των ιμπεριαλιστών η Αμερική μάλιστα

πυροδοτεί νέους ανταγωνισμούς σε επίπεδο στρατιωτικό, γεωπο-λιτικό αλλά και σε ζητήματα ενεργειακά. Η πλήρης υποδούλωσητης Ελληνικής αστικής τάξης στον Αμερικάνικο ιμπεριαλισμό τηνέχει οδηγήσει στο παρελθόν στην εμπλοκή της σε πολέμους αλλάκαι στην εγκατάσταση αμερικάνικων στρατιωτικών βάσεων, ενώείναι άμεση η απειλή συμμετοχής της Ελλάδας στην αντιπυραυ-λική ασπίδα, προασπίζοντας τα συμφέροντα των Αμερικάνων απέ-ναντι στον ανταγωνισμό τους με την Ρωσία. Οι επιδιώξεις και οιανταγωνισμοί των ιμπεριαλιστών για το ενεργειακό ζήτημα φέρ-νουν τους λαούς , συμπεριλαμβανομένου και της Ελλάδας, μπρο-στα σε ενδεχόμενα πολέμων και θερμών επεισοδίων. Έτσι στοκυνήγι της ενέργειας στα πλαίσια των ιμπεριαλιστικών ανταγωνι-σμών η Αμερική εμπλέκει μια σειρα από εξαρτημένες χώρες (Ελ-λάδα, Τουρκία, Ισραήλ) σε μια μάχη για ζητήματα κυριαρχίας μεβάση τις ΑΟΖ και τα αποθέματα ενέργειας, πετρελαίου και φυσικώναερίων στο Αιγαίο. Στόχος τους είναι η λεηλασία του ενεργειακούπλούτου της χώρας, η στοίχιση όλων των χωρών στα σχέδια τωνΑμερικάνων για τον αποκλεισμό της Ρωσίας, που έχει κάνει πολλάβήματα στη διαχείριση του αερίου τα τελευταία χρόνια με την κα-τασκευή αρκετών αγωγών, αλλά και ο πλήρης έλεγχος της ΜέσηςΑνατολής. Ειδικά για το τελευταίο φαίνεται να δίνεται μάχη απόπολλούς ιμπεριαλιστές, παρότι βέβαια η Αμερική έχει πάρει τα ηνίαμε το μαντρόσκυλο τους το Ισραήλ στη Μέση Ανατολή. Έτσι οι ιμ-

περιαλιστικές επεμβάσεις από Γαλλία, Γερμανία, ΗΠΑ κλπ στιςχώρες του αραβικού κόσμου εντάσσονται σε ένα κηνύγι μεταξύαυτών των χωρών, επαναποικιοποίησης του αραβικού κόσμου καιλεηλασίας του ενεργειακού πλούτου της Μέσης Ανατολής, πάνταστις πλάτες των λαών της περιοχής.

Η παγκόσμια κρίση του ιμπεριαλιστικού- καπιταλιστικού συ-

στήματος λοιπόν κάνει πιο έντονες τις αντιθέσεις των ιμπεριαλι-

στών καθώς αυτοί επιδίδονται σε ένα συνεχή μαραθώνιο για το

ποιος θα βγει λιγότερο ζημιωμένος από την κρίση με έπαθλο τα

κέρδη από το αίμα των λαών και από το τσάκισμα των δικαιωμά-

των μας. Έτσι οι φαντασιώσεις ορισμένων για παγκοσμιοποίηση

ή ένωση όλων των ιμπεριαλιστών γκρεμίζονται, καθώς οι αντιθέ-

σεις τους πλέον είναι εμφανείς και είναι αυτές που προμηνύουν

τα χειρότερα. Αυτοί οι ανταγωνισμοί είναι που φέρνουν το λαό

στη χώρα μας αντιμέτωπο με μια λαίλαπα αντιλαικών μέτρων

αλλά και με εδεχόμενα χρεωκοπίας και πολέμων. Η μήτρα λοιπόν

των χειρότερων δεινών για τους εργαζόμενους και το λαό στη

χώρα μας είναι η εξάρτηση της ελληνικής αστικής τάξης από τους

ιμπεριαλιστές, πάνω στην οποία η ελληνική αστική τάξη έχει στη-

ρίξει την κυριαρχία της στους εργαζομένους, κάτι που είναι βα-

σικό χαρακτηριστικό της από την αρχή της ύπαρξης της και είναι

αυτό που μετατρέπει το λαό σε έρμαιο των ενδοιμπεριαλιστικών

ανταγωνισμών. Έτσι λοιπόν είναι αναγκαία η οργάνωση της αν-

τίστασης ενάντια στον καπιταλισμό και την εκμετάλλευση, στον

ιμπεριαλισμό και την εξάρτηση, στους ντόπιους και ξένους αφεν-

τάδες. Γιατί μέσα σε ένα τέτοιο σάπιο σύστημα που ξεζουμίζει

τους εργάτες και καταστρέφει χώρες και λαούς, είναι ανάγκη ο

ξεσηκωμός. Είναι επιτακτικό καθήκον μας να γίνουμε η γενιά των

νικηφόρων αγώνων, των εξεγέρσεων και των ανατροπών!

Κωνσταντίνα Ζουλούμη

Φυσικό Αθήνας

παραμένει, ότι πλέων ο λαός μπαίνειστο προσκήνιο, σε πολλές περιπτώσειςξεπερνάει ακόμα και τις ξεπουλημένεςσυνδικαλιστικές ηγεσίες και αρχίζει νακαταλαβαίνει την δύναμη του.

Με βάση τα χαρακτηριστικά της

χώρας, της αστικής τάξης, τη νέα δια-

μορφωμένη κατάσταση και τις συνθή-

κες, θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε

πως η Ελλάδα θα είχε τις δυνατότητες

να παίξει τον ρόλο του αδύναμου κρί-

κου της ιμπεριαλιστικής αλυσίδας. Νο-

μίζουμε πως αξίζει να σημειωθεί πως

πλέον έχουμε μπει στην φάση που οι

«πάνω» να μην μπορούν να κυβερνή-

σουν όπως τα πριν και οι «κάτω» να μην

θέλουν να κυβερνηθούν όπως τα πριν.

Υπάρχει όμως μία αντίφαση, μπορεί από

την μία οι αντικειμενικές συνθήκες να

είναι ώριμες για την επανάσταση, από

την άλλη όμως για τις υποκειμενικές

δεν ισχύει το ίδιο. Αντίθετα το επίπεδο

συγκρότησης του λαϊκού κινήματος και

ο κορμός του, η εργατική τάξη, δεν

έχουν φτάσει σε αυτό το σημείο που να

ανταποκρίνεται στις συνθήκες(αντανά-

κλαση αυτής της κατάστασης είναι ότι

δεν υπάρχει το επαναστατικό κόμμα

της εργατικής τάξης). Γι’ αυτό και το

σύστημα στις μέχρι τώρα μάχες έχει

βγει νικητής, αν και όχι αλώβητο.

Το ζήτημα λοιπόν το οποίο τίθεται

σήμερα, είναι αυτό της κατεύθυνσης

για την ανασυγκρότηση του λαϊκού κι-

νήματος και της εργατικής τάξης σαν

«τάξη για τον εαυτό της». Ανασυγκρό-

τηση η οποία περνάει μέσα από την δυ-

νατότητα που έχει ο λαός να αντισταθεί

στην επίθεση που του γίνεται. Έτσι θε-

ωρούμε πως είναι αναγκαία η οργά-

νωση του λαϊκού κινήματος στην

κατεύθυνση του μαζικού, παρατεταμέ-

νου και ανυποχώρητου αγώνα για την

ανατροπή των αντιλαϊκών μέτρων, την

υπεράσπιση των δικαιωμάτων του και

ακόμα και την διεύρυνση τους. Χωρίς

αυταπάτες για την φύση, τον χαρα-

κτήρα και τις επιδιώξεις του σημερινού

συστήματος. Έτσι ώστε να μπορέσει να

χτίσει τους όρους για την επαναστατική

προοπτική, για τις νέες εφόδους στον

ουρανό. Γιατί αυτό το σύστημα το μόνο

μέλλον που μπορεί να προσφέρει είναι

αυτό της φτώχειας και της εξαθλίωσης.

Ενώ το πραγματικό μέλλον βρίσκεται

στην προοπτική που ανοίγουν οι νέοι

αγώνες που ξεσπάνε και θα ξεσπάσουν.

Το μέλλον μας δεν βρίσκεται στο σημερινό σύστημα αλλά στην προοπτική που ανοίγουν οι Αγώνες μας

10

έναυσματεύχος 36/Νοέμβρης 2011

Ητανε κοινή παραδοχή όσων συμμετείχαν στιςφοιτητικές κινητοποιήσεις ενάντια στο νόμο-πλαίσιο, ότι η φοιτητική Αριστερά δεν κατά-

φερε να απαντήσει στα ερωτήματα του κόσμου καινα εμπνεύσει σιγουριά. Εμείς, σαν κομμάτι τηςλύσης από τη μία, με τις πολιτικές θέσεις μας, καιτου προβλήματος από την αλλή, με την ανεπαρκήμας συγκρότηση, δώσαμε μάχες στα πλαίσια του κι-νήματος. Είναι απαραίτητο λοιπόν να κάνουμε τοναπολογισμό μας, για να μπορούμε να σταθούμε κα-λύτερα στις επόμενες μάχες που θα δώσει το φοι-τητικό κίνημα.

Η πολιτική κατεύθυνση του κινήματοςΣε πολιτικό επίπεδο, οι Αγωνιστικές Κινήσεις

προσδιορίσαμε σαν κεντρικό στόχο την ανατροπήτου νόμου-πλαίσιο, σαν κομμάτι της γενικής επίθε-σης του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματοςαπέναντι στο λαό. Τονίσαμε ότι αυτή η μάχη είναικομμάτι της λαϊκής πάλης ενάντια στο Μνημόνιο, τοΔΝΤ, την ΕΕ, την εξάρτηση. Και προωθήσαμε γιαακόμα μία φορά τη λογική της παρατεταμένης Λαϊ-κής Αντίστασης, της οικοδόμησης λαϊκών οργανώ-σεων, ικανές να αντιπαρατεθούν με το σύστημα. Γι'αυτό απορρίψαμε τις “μητέρες των μαχών”, τις “εφε-τζίδικες ενέργειες”, που θα λύνανε τα προβλήματατου κινήματος “εδώ και τώρα”. Διαπιστώσαμε τηνασυμφωνία μεταξύ λόγων και πράξεων στο φοι-τητικό κίνημα, και δεν ήμασταν από αυτούς πουπροσπαθούσαμε να πλασάρουμε μια ωραιοποι-ημένη εικόνα στον κόσμο, ούτε όμως να σπεί-ρουμε την απογοήτευση.

Προσπαθήσαμε να εξηγήσουμε την ταξικότητατου νόμου. Δεν ξεκινούσαμε τις τοποθετήσεις μαςιεραρχώντας σαν πιο σημαντικά τα ζητήματα τηςέρευνας, της γνώσης, των “ακαδημαϊκών” ελευθε-ριών. Αλλά το θέμα των δωρεάν σπουδών, τηςδουλειάς με δικαιώματα, των πολιτικών-συνδικα-λιστικών ελευθερίων. Το θέμα της διάλυσης τωνπτυχίων και της ατομικής εργασιακής προοπτικής.Απορρίψαμε τη λογική της συμπόρευσης με τουςπρυτάνεις και το ανώτερο καθηγητικό προσωπικό,σαν αδιέξοδη για το κίνημα και δεν κλάψαμε γιατις χαμένες θέσεις στο συνδιοικητικό μηχανισμό.

Σε επίπεδο γενικών συνελεύσεων και συντονι-στικών κοντράραμε εκλογικίστικες λογικές με το κο-ρυφαίο το θέμα περί “πτώσης της κυβέρνησης”, πουαποτελούσε αποπροσανατολισμό από τα επίδικα τηςπάλης και μεταφορά σε ένα γήπεδο όπου η αστικήτάξη ελέγχει. Αντίθετα, υποστηρίξαμε την αντιιμπε-ριαλιστική κατεύθυνση στον κίνημα, σε μία εποχήόπου ο ιμπεριαλισμός έχει καταντήσει απαγορευ-μένη λέξη στα φοιτητικά αμφιθέατρα και κανείς(ούτε καν η ΚΝΕ) δεν παραδέχεται ανοιχτά τηνεξάρτηση της χώρας. Τελικά, πίσω από αυτά τα ζη-τήματα γραμμής, βρίσκονταν η πάλη των δύο γραμ-μών στο κίνημα, της επαναστατικής και τηςδιαχειριστικής. Η πάλη μεταξύ των απόψεων που θε-ωρούν την κρίση του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμούάλυτη, και αυτών που δεν μπορούν να φανταστούνκάτι άλλο έξω από αυτό το σύστημα.

Είναι αναγκαίο οι Αγωνιστικές Κινήσεις να συγ-κροτηθούν πάνω στα πολιτικά θέματα, σε μία πε-ρίοδο όπου ο κόσμος και ιδιαίτερα η νεολαίααναζητά απαντήσεις.

Είναι ανάγκη τα σχήματα των Αγωνιστικών Κινή-

σεων να δείξουν στους φοιτητές τη δική μας πρό-

ταση, τη δική μας λύση για τα προβλήματα μας, που

δεν είναι άλλη από τη λαϊκή πάλη, όπως αυτή φουν-

τώσει σε κάθε γωνιά της Ελλάδας.

Για την κοινή δράση και την πάλη των γραμμών

στα όργανα του κινήματοςΌπου οι Αγωνιστικές Κινήσεις δώσανε με απο-

φασιστικότητα την πολιτική μάχη, αντιλαμβανόμε-

νες την κόντρα αυτή σα χρέος απέναντι στο κίνημα

βοήθησαν τους συλλόγους τους. Όπου μείνανε στη

λογική του “μέσου όρου” και κρύψανε τις τοποθετή-

σεις τους στο όνομα της “κοινής δράσης”, βοήθησαν

τη σύγχυση μέσα στο φοιτητικό κίνημα. Πρέπει να

κατανοήσουμε ότι κοινή δράση χωρίς πάλη των

γραμμών, είναι καπέλωμα στο κίνημα.

Η πρόταση των Αγωνιστικών Κινήσεων για την

κοινή δράση όπως αυτή έχει διαμορφωθεί μέσα στις

πρωτοβουλίες σε σχολές όπως το Μουσικό, το Βιο-

λογικό, οι Νηπιαγωγοί ΑΠΘ (με τις ιδιαιτερότητες

τους), αποτελεί μοντέλο κοινής δράσης προς τον

κόσμο του κινήματος, και διέξοδο για ανένταχτους

αγωνιστές αλλά και άλλες δυνάμεις. Τέτοιες πρω-

τοβουλίες μπορούν να παρθούν πιο θαρρετά και σε

άλλες σχολές και πόλεις. Φάνηκε καθαρά μέσα στις

κινητοποιήσεις πώς τέτοιου είδους συγκροτήσεις

κόσμου, είτε σε σχολές που τις επιδιώξαμε είτε σε

σχολές που έγινε αυθόρμητα, ήταν εκείνες που εί-

χανε σταθερότητα, νίκησαν την απογοήτευση και

H δράση των Αγωνιστικών Κινήσεων μέσα

Δυνάμεις και κίνημα

Μετά το τέλος ενός γύρου κινη-τοποιήσεων του φοιτητικού κι-νήματος, χρήσιμο θα ήταν να

πούμε την άποψη μας για τις δυνάμεις,κινηματικές και μη, το πώς αυτές στά-θηκαν και τι αντίκτυπο είχε αυτή τους ηστάση στο κίνημα.

ΠΑΣΠΗ ΠΑΣΠ, το μακρύ χέρι της κυ-

βέρνησης του ΠΑΣΟΚ, εισβάλλει σταπανεπιστήμια εδώ και δεκαετίεςαναπαράγοντας την πολιτική του συ-στήματος. Η ίδια υπερασπίζεται πωςδεν έχει καμία σχέση με το ΠΑΣΟΚ.Παρά το αγωνιστικό της προσωπείο τάσ-σεται υπέρ του Νόμου-Πλαίσιο και τωνβάρβαρων μέτρων, που προσπαθεί ναπεράσει η κυβέρνηση. Ο διπλωματικόςτρόπος, που προσεγγίζει τους φοιτητέςαρχίζει να αποκαλύπτεται. Όσο περνάειο καιρός, η ΠΑΣΠ, βρίσκεται όλο και πε-ρισσότερο σε δύσκολη θέση εξαιτίαςτης αντιλαϊκής πολιτικής που επιβάλλειτο ΠΑΣΟΚ στην ελληνική κοινωνία. Έτσιαποφεύγει να συμμετέχει στις συνελεύσεις,το οποίο της εξασφαλίζει την παρεμπόδισητων αγώνων των φοιτητών με σκοπό να

μην συνδεθούν με τα υπόλοιπα αγωνι-ζόμενα κομμάτια της κοινωνίας.

ΔΑΠΑπό την άλλη, το τσιράκι της ΝΔ,

είναι γνωστό ότι κρατάει μία διπρόσωπηστάση από την στιγμή που τάσσεταιυπέρ νόμων και εναντιώνεται στοναγώνα, αλλά όταν οι νόμοι αυτοί δεν ικα-νοποιούν τα συμφέροντα της, αντιτάσ-σεται με κινητοποιήσεις και συμμετέχειστο «ξέσπασμα» ώστε να μπορεί να διεκ-δικήσει θέσεις στην διοίκηση. Είναι ολο-φάνερο ότι η ΔΑΠ, όπως και η ΠΑΣΠ,ακολουθούν την ίδια πολιτική τακτικήεφόσον και οι δύο παρατάξεις τάσσον-ται υπέρ του Νόμου-πλαίσιο και θεω-ρούν άσκοπους τους αγώνες του λαού,.Για αυτό προσπαθούν να πείσουν τουςφοιτητές πως τα δικαιώματα τους και τομέλλον τους δεν κινδυνεύει. Αυτό, βέ-βαια, γίνεται ξεκάθαρο, αφού προσπα-θούν να εφησυχάσουν τον εξαγριωμένοκόσμο και να ωραιοποιήσουν τα πράγ-ματα με ψέματα, θέλοντας να κρύψουναπό την νεολαία το μαύρο μέλλον πουτους έχει εξασφαλίσει η ελληνική κυ-βέρνηση υπό τις επιταγές τις Ε.Ε. και

του Δ.Ν.Τ. με τα αντιλαϊκά μέτρα πουέχει πάρει. Βέβαια δεν σταματούν εδώ!Συνεχίζουν με κάθε τρόπο προσπαθών-τας να ναρκώσουν την φοιτητική νεο-λαία, με μοναδικό τους στόχο, ναεξασφαλίσουν μια ψήφο στις φοιτητικέςεκλογές ώστε να υλοποιηθούν τα βάρ-βαρα μέτρα, που προωθούν οι πολιτικοίτους ηγέτες ενάντια στον λαό, θέλον-τας να παρουσιαστούν ως «σωτήρες»για την Ελλάδα.

KNE – ΠΚΣ-ΜΑΣ

Για άλλη μία φορά, η ΚΝΕ δείχνει την

υποταγή της στην αστική νομιμότητα,

τις λογικές της ήττας και της ενσωμά-

τωσης. Από το ξεκίνημα του κινήματος

έχει ως κεντρικό πολιτικό στόχο την μη

εφαρμογή του νόμου-πλαίσιο και όχι την

ανατροπή του. Αυτό μόνο καλό δεν θα

μπορούσε να κάνει, καθώς επί της ου-

σίας λέει ότι το κίνημα δεν μπορεί να

ανατρέψει ψηφισμένους νόμους, και για

αυτό θα πρέπει μέσα από την ενδυνά-

μωση φυσικά του ΜΑΣ να παλέψουμε

ξεχωριστά σε κάθε σχολή για τη μη

εφαρμογή του νόμου, ώσπου το ΚΚΕ

(φυσικά με εκλογές για να μην ξεχνιό-

μαστε ) θα πάρει την εξουσία και θα τον

διαγράψει. Με αυτόν τον τρόπο από κεν-

τρική πολιτική αντιπαράθεση με το σύ-

στημα, όπου το φοιτητικό κίνημα θα

διεκδικούσε ενωμένο τα δικαιώματά

του, διασπά τον αγώνα σε επιμέρους.

Έτσι μειώνονται έως και μηδενίζονται οι

πιθανότητες νίκης, γιατί δεν ενοποιείται

ο αγώνας των φοιτητών για συνολική

κατάργηση του νόμου εφόσον στις σχο-

λές, στην πλειοψηφία τους τουλάχιστον,

τους συσχετισμούς τους έχουν οι καθε-

στωτικές δυνάμεις ΔΑΠ- ΠΑΣΠ. Τέλος

για να μην εφαρμοστεί πρέπει οι σχολές

να είναι ανοιχτές και όχι υπό κατάληψη.

Επομένως δεν τίθεται θέμα μη εφαρμο-

γής του νόμου.

Κάπως έτσι η ΚΝΕ έστηνε τις βάσεις

για αγωνιστική έξοδο από το κίνημα προ-

τείνοντας εναλλακτικές μορφές πάλης.

Στην προσπάθεια λοιπόν να επιβάλει

αυτήν την άποψη στους συλλόγους,

αλλά και να μη χρεωθεί πολιτικά το κλεί-

σιμο των καταλήψεων, χρησιμοποίησε

το κόλπο της κατάθεσης ψηφίσματος με

11

έναυσματεύχος 36/Νοέμβρης 2011

Κώστας Καμαρέτσος

Πληροφορική Α.Π.Θ.

συνεχίζουν μέχρι και τώρα να θέτουν ζητήματα

πάλης.

Σε επίπεδο συντονιστικών, κοντράραμε με κεί-

μενα και τοποθετήσεις τις αντιδημοκρατικές πρα-

κτικές που επικρατούσανε. Απορρίψαμε ανοιχτά την

πρόταση περί δήθεν “εκλεγμένων αντιπροσώπων”,

σαν μέσο αναίρεσης αποφάσεων των συλλόγων, σαν

πρόταση που δεν μπορούσε να λύσει τα πολιτικά θέ-

ματα που παράγουν τη δυσλειτουργία των συντονι-

στικών. Τέλος, στο επίπεδο συγκρότησης των

διαδηλώσεων, βάλαμε τη λογική κάθε “σύλλογος με

το πανό του”, τη λογική της από τα κάτω περιφρού-

ρησης και έκφρασης του πολιτικού περιεχομένου

των συλλόγων. Κριτικάραμε τις λογικές των πανελ-

λαδικών πορειών, σε μία φάση όπου το κίνημα δεν

είχε συγκροτηθεί κατά τόπους και υπονομεύθηκε ο

πανεκπαιδευτικός συντονισμός.

Είναι αναγκαίο, να αλλάξουμε τον τρόπο απεύ-

θυνσης στον κόσμο πάνω σε αυτά τα θέματα, να μην

έχουμε ξύλινο στυλ απεύθυνσης και να “μπαίνουμε

στο ζουμί”. Δε χωράνε πια αοριστολογίες, “κοινές

συνισταμένες” και απόκρυψη των ζητημάτων. Ο

ίδιος ο κόσμος δεν το αντέχει πια, και απαιτεί από

την Αριστερά ξεκάθαρες τοποθετήσεις.

Με αυτή την έννοια, οι Αγωνιστικές Κινήσεις πρέ-

πει να συνοδεύουν την όποια κριτική και αντιπαρά-

θεση στους κόλπους του κινήματος με ουσιαστικές

απαντήσεις στα ζητήματα που αφορούν την πολιτική

και οργανωτική του συγκρότηση. Απαιτείται από

εμάς να βρίσκουμε τρόπους δράσης με τον κόσμο

και να ξεπερνάμε στην πράξη τον αποπροσανατολι-

σμό, την απογοήτευση και την παραίτηση. Απαιτεί-

ται να οικοδομήσουμε σχέσεις με τον κόσμο, μέσα

από δράση και όχι τη στασιμότητα.

Συμπεράσματα

Η γραμμή της αντικαπιταλιστικής-

αντιιμπεριαλιστικής πάλης, της κοινής

δράσης, και της παρατεταμένης Αντί-

στασης είναι αναγκαία σε μία περίοδο

όπου η μέση οικογένεια οδηγείται στην

εξαθλίωση. Είναι μονόδρομος μέσα σε

ένα πανεπιστήμιο όπου η εφαρμογή

του νόμου-πλαίσιο θα κάνει την φοι-

τητική καθημερινότητα ανυπόφορη

και τη λήψη του “πτυχίου” αδύνατη. Σε

αυτή την περίοδο, δε χωράνε “άμεσες

απαντήσεις” ή ρεφορμιστικά παραμύ-

θια. Δε χωρά ο βερμπαλισμός του φοι-

τητικού συνδικαλισμού. Για να

αποτελέσουμε περισσότερο μέρος

της λύσης και όχι του προβλήματος

της φοιτητικής Αριστεράς, να οικοδο-

μήσουμε από τώρα, σχέσεις πάλης με

τον κόσμο πάνω στα ζητήματα που

βάζει η ζωή. Αν κάτι βγαίνει σαν απο-

λογισμός από τη δράση μας στις φοι-

τητικές κινητοποιήσεις, αν για κάτι μας

κατηγορούσε ο απλός κόσμος (ακόμα και αυτός που

διαφωνούσε με αυτό που λέγαμε!), είναι ότι πρέπει να

βγούμε πιο μπροστά και να θέσουμε την άποψη μας

με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα.

στις φοιτητικές κινητοποιήσεις

θέμα κατάληψη ή όχι διαχωρίζοντας το

από τα πολιτικά πλαίσια, δηλαδή τη

μορφή πάλης (κατάληψη) από το πολι-

τικό περιεχόμενο (πλαίσιο). Το πολιτικό

πλαίσιο καθορίζει το στόχο, το χαρα-

κτήρα του αγώνα και βέβαια το μέσο

πάλης. Φυσικά αυτός ο διαχωρισμός δεν

ενδιέφερε και πολύ την ΚΝΕ, αφού πε-

τύχαινε το στόχο της να ψηφιστεί στους

συλλόγους το πλαίσιό της, καθώς μετά

το ψήφισμα έφευγε ο περισσότερος κό-

σμος και αποκτούσε τους συσχετισμούς.

Κατά συνέπεια συσπείρωνε τα μπλοκ αν-

τικατάληψης. Έτσι υπήρχαν σχολές,

όπως η ΑΣΟΕΕ, όπου ψηφίστηκε κατά-

ληψη χωρίς πλαίσιο και σχολές, που

άνοιξαν πριν καλά καλά κλείσουν.

ΕΑΑΚ- ΑΡΕΝ

Θεωρήσαμε σκόπιμο να βάλουμε

αυτές τις δύο δυνάμεις μαζί και αυτό

γιατί κινήθηκαν με αρκετή σύμπνοια

στον πρόσφατο ξεσηκωμό του φοιτητι-

κού κινήματος. Στους περισσότερους

συλλόγους έκαναν κοινά πλαίσια παρά

τις διαφορές τους συσπειρωμένοι πάνω

στο αίτημα «να πέσει η κυβέρνηση»,

αλλά και στην κοινή τους στάση για τα

συντονιστικά γενικών συνελεύσεων και

καταλήψεων. Οι δύο αυτές δυνάμεις χα-

ρακτηρίζονται έντονα από λογικές

ήττας, προτασεολογίας στο σύστημα και

λογικές ανάθεσης και εκπροσώπησης.

Το παραπάνω αίτημα το προέβαλαν

ως κυρίαρχο καθώς είναι η αναγκαία και

ικανή συνθήκη για να παρθούν πίσω τα

αντιλαϊκά μέτρα. Εδώ βλέπουμε μια ξε-

κάθαρη αντιστροφή της πραγματικότη-

τας, εφόσον τίθεται ως προϋπόθεση η

πτώση της κυβέρνησης για την ανα-

τροπή της αντιλαϊκής πολιτικής. Ίσα ίσα

μια νέα κυβέρνηση όχι απλώς δε θα

πάρει πίσω την επίθεση στα δικαιώματα

του λαού και της νεολαίας, αλλά θα συ-

νεχίσει με όλο και πιο βάρβαρα μέτρα.

Και για να μην εκτεθούν πλαισίωναν

αυτό το αίτημα με τη φράση «και κάθε

επίδοξος διαχειριστής του συστήματος ».

Δηλαδή βάζει το κίνημα να ανεβοκατε-

βάζει κυβερνήσεις μέχρι να έρθει κά-

ποια πιο φιλολαϊκή (πάντα στα πλαίσια

του ίδιου καπιταλιστικού συστήματος),

που θα πάρει πίσω τα μέτρα. Όσον

αφορά το συντονιστικό γενικών συνε-

λεύσεων και καταλήψεων ήταν μια ξε-

κάθαρη προσπάθεια καπελώματος των

συλλόγων, καθώς με τον μανδύα του εκ-

δημοκρατισμού προσπάθησαν να δημι-

ουργήσουν ένα δευτεροβάθμιο ή

τριτοβάθμιο όργανο αποφασιστικού χα-

ρακτήρα, στο οποίο θα βγαίνει η γραμμή

τους (χωρίς να έχει ανοιχτεί στους συλ-

λόγους ) ως γραμμή του φοιτητικού κι-

νήματος. με όρους μειοψηφίας-

πλειοψηφίας και όχι με τη μέγιστη πολι-

τική συμφωνία των συλλόγων και όλων

όσων συμμετέχουν σε αυτό. Έτσι επι-

κρατούσαν οι αποπροσανατολιστικές

τους απόψεις.

ΑΝΑΡΧΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Ο χώρος αυτός δεν είναι ενιαίος,

για αυτό δεν έχει ενιαία στάση, σε

κανένα χώρο όπου παρεμβαίνει. Και

αυτό, γιατί διακατέχεται από λογικές

και πρακτικές ήττας, που προβάλ-

λουν την ατομική και όχι τη συλλο-

γική διεκδίκηση σνομπάροντας τα

όργανα του φοιτητικού κινήματος

οδηγώντας αγωνιστές στην απογοή-

τευση. Ο αναρχικός χώρος έχει την

κατάληψη ως αυτοσκοπό και για

αυτό υιοθετεί στάσεις όπως αυτή

στο Φυσικό Αθήνας, που συμμετεί-

χαν σε πλαίσιο, που έγραφε «κάτω η

κυβέρνηση» παρά τη διαφωνία

τους, όντας έτσι ουρά των ΕΑΑΚ.

Εν κατακλείδι το φοιτητικό κίνημα

σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη

φορά πρέπει να γυρίσει την πλάτη

στις καθεστωτικές δυνάμεις ΔΑΠ-

ΠΑΣΠ, που στόχο έχουν να το απο-

προσανατολίσουν και να το αποτρέ-

ψουν να ενωθεί με το λαϊκό κίνημα.

Πρέπει να αφήσει πίσω τις λογικές

της ήττας και της ενσωμάτωσης,

ώστε να μπορέσει να σταθεί στα

πόδια του. Για να διεκδικήσει το δι-

καίωμα σε σπουδές- δουλειά- ελευ-

θερίες και να αντισταθεί στο πλευρό

του λαού ενάντια στην πολιτική, που

επιβάλλουν η κυβέρνηση και οι ιμπε-

ριαλιστές πατρόνες της με σκοπό τη

συνολική ανατροπή της επίθεσης.

Ερτα Πρίφτη

Φωτεινή Μακρυδάκη

Σ.Δ.Ο.ΤΕΙ ΧΑΛΚΙΔΑΣ

Νίκος Κουφάκης

Σ.Τ.Εφ. ΤΕΙ ΠΕΙΡΑΙΑ

12

έναυσματεύχος 36/Νοέμβρης 2011

Στην περίοδο που ζούμε, όπου ηπαγκόσμια οικονομική-πολιτικήκρίση του συστήματος έχει ανα-

δείξει έντονες ιμπεριαλιστικές αντιθέ-σεις και που το κεφάλαιο θέλει ναδημιουργήσει νέους όρους κυριαρ-χίας στην εργατική τάξη και γενικό-τερα στον κόσμο της δουλειάς,νομοτελειακά δημιουργούνται νέαστοιχεία στην καθημερινότητα. Ειδι-κότερα δε σε εξαρτημένες χώρες,όπως η Ελλάδα, ο λαός δέχεται τησκληρότερη επίθεση αιώνων καθώς οιιμπεριαλιστές βλέπουν τον πλούτοπου παράγει ως μία τέλεια λύση κερ-δοφορίας για αυτούς. Όλα αυτά έχουνοδηγήσει σε όξυνση της ταξικήςπάλης και τώρα βλέπουμε το πραγμα-τικό πρόσωπο της αστικής δημοκρα-τίας. Όσο χτυπιούνται δικαιώματα καικατακτήσεις, τόσο οι εργατικοί καιλαϊκοί αγώνες θα εντείνονται αμφι-σβητώντας την αστική νομιμότητα καιη αστική τάξη και το κράτος θα απαντάχωρίς καμιά ανοχή. Χαρακτηριστικέςείναι οι μαζικές κινητοποιήσεις του τε-λευταίου καιρού, οι απεργίες διαφό-ρων κλάδων, οι μαζικές πανεργατικέςαπεργίες, οι καταλήψεις κτιρίων, οισυγκεντρώσεις σε πλατείες, οι μετα-τροπές παρελάσεων σε διαδηλώσεις,όπου το κράτος προσπάθησε με πολ-λούς τρόπους να τα αποτρέψει και νατα καταστείλει. Ανέκαθεν ο κόσμοςπου έβγαινε στους δρόμους ήταν πρό-βλημα για τις άρχουσες τάξεις.

Για να μπορέσουν οι κηφήνες τηςαστικής τάξης να διατηρήσουν τηνκυριαρχία τους πάνω στις μάζες,έχουν διαμορφώσει θεσμούς και μη-χανισμούς για να αποτρέπουν τιςεκρήξεις, τις εξεγέρσεις και εν τέλειτις επαναστάσεις της εργατικής τάξηςκαι του λαού. Έτσι το σύστημα έχειαποκτήσει ειδικότητα στην τρομοκρα-τία, την καταστολή και τις προβοκά-τσιες, τα οποία με μαθηματική καιιστορική ακρίβεια θα ενταθούν απόδω και πέρα.

Το να είμαστε πιστοί υπηρέτες τουκράτους και των θεσμών του, το μα-θαίνουμε από πολύ μικροί. Μέσω τουεποικοδομήματος του το κράτοςπερνά στα λαϊκά στρώματα την αντί-ληψη, ότι η κυριαρχία της αστικήςτάξης είναι κάτι δεδομένο και ιερό, δί-νοντας τη μορφή κάστας σε αυτή, ενώοτιδήποτε μπορεί να οδηγήσει σερίγμα αυτής ή στην ανατροπή τηςείναι, είτε μάταιο, είτε ανούσιο. Χαρα-κτηριστικό αυτών είναι η αμαύρωσητου κομμουνιστικού κινήματος και ηστρατευμένη γνώση που διδάσκεταιστα σχολεία και τα πανεπιστήμια και οιαπειλές που η εργοδοτική τρομοκρα-τία ασκεί στους χώρους εργασίας.Παρ’ όλα αυτά, όταν οι μάζες βγαίνουνστο πραγματικό πεδίο της πάλης, στο

δρόμο, η προπαγάνδα του συστήματοςπροσπαθεί με διάφορους τρόπους να«μαζέψει» το κίνημα. Όταν όμως γίνε-ται «αμάζευτο» και επικίνδυνο γιααυτό, προχωρά στην ωμή κρατική κα-ταστολή ως το συμπλήρωμα της βάρ-βαρης πολιτικής σε βάρος του λαούκαι της νεολαίας.

Κρατική καταστολή

Οι ιμπεριαλιστές έχουν εξοπλίσει

κατάλληλα τους πραιτωριανούς τους

ώστε να αποτελούν ένα τέλειο κατα-

σταλτικό μηχανισμό. Δεν είναι λίγες οι απεργιακές κινη-

τοποιήσεις και οι πορείες, οι οποίεςέχουν έρθει αντιμέτωπες με την κρα-τική καταστολή (με πρόσφατο παρά-δειγμα την 48ωρη απεργία στις 19 και20 του Οκτώβρη).

Οι δυνάμεις της ελληνικής αστυ-νομίας εξοπλισμένες με τόνους χη-μικά και γκλοπ, ασκούν ωμή βία στουςδιαδηλωτές, με αποτέλεσμα πολλοίαπό τους τελευταίους να στέλνονταιστο νοσοκομείο ελαφρώς ή βαριάτραυματισμένοι. Αρκετές φορές μάλι-στα, η κρατική και παρακρατική κατα-στολή έχει επιφέρει ακόμα και τοθάνατο. Βέβαια, όταν πρόκεται γιακρατική δολοφονία, σχεδόν πάντα οιυπαίτιοι αθωώνονται. Χαρακτηριστικόπαράδειγμα αποτελεί η αθώωση τουσυνεργού του Κορκονέα, Σαραλιώτηή και παλιότερα του δολοφόνου τουΤεμπονέρα, Καλαμπόκα και του δολο-φόνου του Καλτεζά, Μελίστα.

Φυσικά, η κρατική καταστολή δενεκδηλώνεται μονάχα στις πορείες, τιςαπεργίες και τις διαδηλώσεις, αλλά αν-τιθέτως έχει πλέον ενταχθεί στην κα-θημερινότητά μας, κάτι το οποίοεπιβεβαιώνεται από τους τραμπουκι-σμούς των ομάδων «Δίας» και «Δέλτα»

και γενικά της αστυνομίας. Σε κρίσιμεςφάσεις του κινήματος και του αγώνατων εργαζομένων, οι κυβερνήσειςέχουν βγάλει παράνομες και καταχρη-στικές τις απεργίες και έχουν προβείσε επιστρατεύσεις. Στα σχολεία ακόμακαι πρόσφατα είχαν στείλει εισαγγε-λείς, ώστε να τρομοκρατήσουν και να«συμμορφώσουν» τους μαθητές.

Παρακράτος

Όπλο του συστήματος, όταν θέλει

να δώσει τελειωτικό χτύπημα στους

αγώνες, είναι το παρακράτος που στρέ-

φει κομμάτια του λαού ενάντια στις πο-

ρείες και τις διαδηλώσεις, βαφτίζοντας

τρομοκράτες, τους αγωνιστές. Οι επι-

θέσεις σε γραφεία οργανώσεων,στεκιών

σωματείων από «άγνωστους δράστες» με

εμπρηστικούς και άλλους μηχανισμούς,

που γίνονται με την κάλυψη της αστυνο-

μίας έχουν σκοπό τη στοχοποίηση χώρων

και την τρομοκράτηση αγωνιστών.

«Κινηματικές» προβοκάτσιεςΠροβοκάτσιες παρόλα αυτά δεν κά-

νουν μονάχα ομάδες κινούμενες απότο σύστημα ή κομμάτια του συστήμα-τος. Αρνητικά αποτελέσματα για το κί-νημα είναι και όσα γίνονται απόκομμάτια της αναρχοαυτονομίας (α/α)ή όπως αλλιώς θέλουν να αποκαλούν-ται, που με τα «μπάχαλα» και ξεκομμέ-νοι πάντα από τις μάζες νομίζουν ότιχτυπούν τον καπιταλισμό. Ισχυρίζον-ται, ότι αυτό το κάνουν επειδή έχουμεταξικό πόλεμο και τον εχθρό τους τονπροσδιορίζουν στους μπάτσους, στιςτράπεζες, σε αμάξια και βιτρίνες,χωρίς να μπορούμε να προσδιορί-σουμε τις πραγματικές προθέσεις πουκρύβονται κάτω από την κουκούλα.Και όλα αυτά λειτουργώντας στην

πλάτη του μαζικού κινήματος, ενώστις δικές τους συγκεντρώσεις δενανοίγει από την άλλη ρουθούνι. Θεω-ρώντας τσιφλίκι τους το κίνημα καιοποιονδήποτε διαδηλώνει, επιλέγουναυτοί πότε είναι η στιγμή για περι-φρούρηση και πότε όχι. Λειτουργών-τας έξω από το κίνημα, αλλά για χάρηαυτού, σαν σωτήρες του κινήματοςκαι της εργατικής τάξης απαξιώνουνοποιονδήποτε διαφωνεί με τις πρακτι-κές τους, τον απειλούν και βαφτίζουνβολεμένους, όσους δεν πείθονται μετα όσα πράτουν. Είναι λογικές και πρα-κτικές που λειτουργούν αντιπαραθε-τικά με την υπόθεση ανάπτυξης τουμαζικού κινήματος. Τί άραγε έχει μεί-νει στις μνήμες της πλειοψηφίας τουλαού από την προβοκάτσια της 5 Μάηπου μέχρι τότε ίσως ήταν η μεγαλύ-τερη μεταπολιτευτική πορεία;

Οι βεντέτες στο κίνημα

Αυτές οι ιδιοκτησιακές λογικές τουκινήματος οδήγησαν στα γεγονότατης 20 Οκτώβρη. Είναι οι ίδιες λογικέςπου οδηγούν σε βεντέτες στο κίνημα.Είναι αυτές που οδηγούν σε ανοιγ-μένα κεφάλια ως μέσο αντιπαράθεσηςκαι σε λογικές περάσματος της«γραμμής» λόγω συσχετισμών, μημπορώντας να αποκτήσουν πολιτικήυπεροχή βάσει της άποψής τους. Τέ-τοιες απόψεις τις έχει χρόνια η κεθε-στωτική αριστερά (ΚΚΕ) που ανέκαθενείχε την αντίληψη του κινηματικούδερβέναγα, αλλά και οι φιλόδοξοι τσι-φλικάδες (α/α) και οι καπελωματίεςτης ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ. Πάνω σε αυτά είναιπου το σύστημα πατά και χτυπά το κί-νημα. Έτσι έγινε και στις 20 Οκτώβρηπου μετά από τα απαράδεκτα γεγο-νότα το κράτος με τα χημικά του δο-λοφόνησε το συνδικαλιστή του ΠΑΜΕ.Πάνω σε αυτά τα γεγονότα πάτησανκαι τα παπαγαλάκια του συστήματος,προκειμένου να ξεχαστεί η μεγαλει-ώδης απεργία.

Η προοπτική για το κίνημα

Πώς θα απαντηθούν αυτά τα κενά;

Μόνο με την ύπαρξη αριστερής απάν-

τησης με επαναστατική κομμουνιστική

κατεύθυνση. Τα πισωγυρίσματα του κι-

νήματος και η πολιτική του συγκρότηση

είναι αποτέλεσμα του εκφυλισμού της

Αριστεράς που χρόνια τώρα αδυνατεί

να δώσει έμπνευση, να συνδεθεί και να

πολιτικοποιήσει το κίνημα. Αυτή μπορεί

να δώσει τα δεδομένα για τη συγκρό-

τηση ενός κινήματος που μέσω της κί-

νησης και της πάλης των ιδεών, μπορεί

να είναι ανατρεπτικό ως προς την επί-

θεση και να δημιουργήσει όρους για

ανατροπή του συστήματος και οικο-

δόμηση σοσιαλισμού.

Αντιμέτωποι με τους εχθρούς

του κινήματος

Δημήτρης Κωνσταντίνου

Φυσικό Αθήνας

Κωνσταντίνος Αγγελάκης

Φιλοσοφική Αθήνας

13

έναυσματεύχος 36/Νοέμβρης 2011

Οι απαντήσεις βρίσκονται μπροστά

Βασίλης Σαμαράς, εκδόσεις «Εκτός των Τειχών»Στο νέο του βιβλίο ο Β. Σαμαράς

καταπιάνεται με τα ζητήματα που ανα-δείχτηκαν μέσα από τις πρόσφατεςμάχες που έδωσε ο λαός μας.

Οι «πλατείες» και οι κινητοποιήσειςπου τις ακολούθησαν ταρακούνησαντο σύστημα, τόσο την κυβέρνηση καιτο αστικό μπλοκ όσο και τους ιμπερια-λιστές πάτρωνές τους. Απέδειξαν πωςο λαός έχει τη δύναμη να αναμετρη-θεί με το σύστημα. Αλλά και πως τουλείπουν η συγκρότηση, η οργάνωσησε όλα τα επίπεδα ώστε να αντιμετω-πίσει τη συνεχόμενη επίθεση στα δι-καιώματά του.

Για να συμβούν αυτά, θα πρέπει τοκίνημα να έχει ξεκάθαρο με ποιους καιμε τι έρχεται αντιμέτωπο. Με τηνκρίση του καπιταλιστικού – ιμπεριαλι-στικού συστήματος, την επίθεσή τουστους λαούς και την όξυνση των εν-δοιμπεριαλιστικών αντιθέσεων. Πάνωσε αυτά, ο συγγραφέας αναλύει το ζή-τημα της εξάρτησης της χώρας απόΕΕ-ΗΠΑ και τα δεδομένα που αυτήδιαμόρφωσε και διαμορφώνει, το ρόλοκαι τις βλέψεις της εγχώριας αστικήςτάξης, και τους πραγματικούς στό-χους των μνημονίων, μεσοπρόθεσμου

και λοιπών εκβιασμών.Στη συνέχεια γίνεται κριτική στις

δυνάμεις της Αριστεράς για τη στάσηκαι τα ζητήματα που προέβαλαν (ήσυγκάλυψαν) στις λαϊκές κινητοποι-ήσεις. Αναλύονται οι αυταπάτες πουτις διακατέχουν σχετικά πχ με τιςεκλογικές λύσεις και την «αριστερά»του ΠΑΣΟΚ.

Τα προβλήματα που απασχολούν τοκίνημα και πολλές φορές το τραβούνπίσω, συνδέονται άμεσα με τις προτά-σεις και τα ζητήματα που προκρίνει καιθέτει η Αριστερά. Εδώ γίνεται ο απα-ραίτητος διαχωρισμός των ζητημάτωνδιακυβέρνησης και εξουσίας και αντι-παρατίθεται η άποψη του συγγραφέαμε τις διάφορες απόψεις περί «χρέ-ους», «αναδιαπραγμάτευσής» του καισχετικά με ΟΝΕ-ΕΕ. Τέλος αποδομεί-ται το ιδεολόγημα της «άμεσης δημο-κρατίας».

Το κομμάτι με το οποίο κλείνει τοβιβλίο, αφιερώνεται στην ανίχνευσητων απαντήσεων. Τι είναι αυτό πουέχει να αντιμετωπίσει το λαϊκό – εργα-τικό κίνημα; Ποιο είναι το διακύβευμα;Αναλύοντας τη συγκεκριμένη κατά-σταση συμπεραίνουμε ότι αναμε-

τρούνται δύο κόσμοι. Ο κόσμος του ιμ-περιαλιστικού – καπιταλιστικού συστή-ματος και ο κόσμος που μπορούν ναανοίξουν οι λαοί με τους αγώνες τους.Έχει ή μπορεί κανείς να δώσει τιςαπαντήσεις στα προβλήματα τουλαού; Υπάρχει η γραμμή που θεωρείότι κατέχει τις λύσεις και καλεί τονκόσμο να τις ενστερνιστεί στηρίζον-τάς τη στις – επόμενες κάθε φορά –εκλογές. Από την άλλη μεριά, βρίσκε-ται η γραμμή της ισχυροποίησης τωνλαϊκών δυνάμεων και της μαζικής, ορ-γανωμένης πάλης. Του αγώνα, πουπερνάει μέσα από τη σύγκρουση με τοσύστημα, την καταστολή και τον εκ-φασισμό, που δυναμώνει και αποκτάπροοπτική μέσα από την Κοινή Δράση.Εμείς, προς ποια κατεύθυνση θα συμ-βάλλουμε;

Ο Β. Σαμαράς θέτει πολλά ζητή-ματα προς προβληματισμό. Καταθέτειτην άποψή του με μια διάθεση συμβο-λής στη συζήτηση που διεξάγεται σταπλαίσια του κινήματος. Μια συζήτησηπου συνεχίζεται και εμπλουτίζεται, επι-βεβαιώνει ή απορρίπτει θέσεις σταπλαίσια της πρακτικής εφαρμογήςτους «στο δρόμο», μέσα στην κίνηση

των μαζών. Έτσι κι αλλιώς, οι απαντή-σεις βρίσκονται μπροστά!

Σοφία Τσανακτσίδου

Πολιτικών Μηχανικών ΑΠΘ

Αυτή η ταινία δημιουργήθηκε το 81, την περίοδοπου κυριαρχούσε ο «τρίτος δρόμος» του ΠΑ.ΣΟ.Κ.Παρά τις αντιξοότητες της εποχής, ο Λαμπρινόςκατάφερε, κόντρα στις εύκολες, εκλογικές «λύ-σεις» του συστήματος, να προβάλει τον δύσκολο,αλλά τον μοναδικό ελπιδοφόρο για το λαό δρόμο,τον επαναστικό.Μέσα από την ταινία αποτυπώνεται ο σκοπός τωνΆγγλων ιμπεριαλιστών, ο οποίος ήταν, μέσα απόμεθοδευμένες κινήσεις (από πολιτικούς χειρι-σμούς μέχρι τα τανκς), να κάτσουν στο σβέρκο τουεπαναστατημένου λαού. Επίσης, αναδεικνύεται ηπολιτική αδυναμία του κινήματος, να δώσει απάν-τηση σε αυτό το ζήτημα.Ακόμα, προβάλλεται ο ρόλος του ΕΔΕΣ, που δενπολεμούσε ενάντια στον κατακτητή, αλλά μαζί μετον κατακτητή πολεμούσε ενάντια στον ΕΛΑΣ.Αναδείχτηκε ο «πατριωτισμός» του καθώς και η«συμβολή» του σε μάχες, όπως αυτή του Γοργοπο-τάμου.Κυρίαρχης, ίσως, σημασίας στην ταινία ήταν το ζή-τημα της εσωκομματικής διαμάχης, που διεξαγό-ταν παράλληλα με το αντάρτικο. Αυτό φαίνεται αποτις διαφωνίες στην κατάθεση των όπλων, που όριζεη συνθήκη της Βάρκιζας και από την εναντίωση

στη συμφωνία του Λιβάνου. Όλα αυτά, αν και κα-θοριστικής σημασίας, δεν έκαναν τους αντάρτεςνα εγκαταλείψουν τον ένοπλο αγώνα.Η αρχή και το τέλος της ταινίας, αναδεικνύουν τησυμφωνία της Βάρκιζας. Πιο συγκεκριμένα, σε μιαχαρακτηριστική σκηνή φαίνονται οι αντάρτες τουΕΛΑΣ να αποχωρίζονται τα όπλα τους, ενώ διακα-τέχονται από θλίψη, για τον λόγο ότι δε θα είχανπια τη δυνατότητα να συνεχίσουν το αντάρτικο.Παράλληλα ο Βελουχιώτης με το Σαράφη τουςαποχαιρετούν με θαυμασμό, μιλώντας γι' αυτούςμε τα καλύτερα λόγια.Βλέποντας την ταινία στις μέρες μας, ανοίγεται τοζήτημα των πρόσφατων αποκαταστάσεων, τιςοποίες έκανε το ΚΚΕ. Από τη μια αποκατέστησε με-ρικούς από τους επαναστάτες, που αδίκα διαγρά-φηκαν, ενω από την άλλη απομακρύνεται όλο καιπερισσότερο από την επαναστατική προοπτική. Τηνίδια στιγμή που «δικαιώνει» όσους κράτησαν ψηλάτη σημαία του αγώνα, αναζητά διέξοδο στις κάλ-πες. Μιλάμε για «κουτσές» αποκαταστάσεις, μιαςκαι το ΚΚΕ συνεχίζει την πολιτική που είχε πριναπό τις αποκαταστάσεις.Τώρα, που το δίλλημα «αγώνες ή κάλπες» ξανατεί-θεται, μπορεί κανείς, βλέποντας την ταινία, να βγά-

λει σημαντικά συμπεράσματα. Πρέπει να ξέρουμετο ρόλο που ιστορικά έπαιξαν οι ιμπεριαλιστέςκαθώς και οι διάφοροι πατριδοκάπηλοι, ιδιαίτεραόταν ξεπουλιούνται τα πάντα στον ιμπεριαλισμόγια να «σωθεί η πατρίδα». Τέλος, δεν πρέπει να ξε-χνάμε ότι, μόνο με τους αγώνες μας, μπορούμε ναελπίζουμε σε κάτι καλύτερο. Το τελευταίο, είναι τοσημαντικότερο συμπέρασμα, που βγάζει κάποιοςβλέποντας την ταινία.

Στέλιος Γιακουμάκης

Μαθηματικό Ηρακλείου

Μάριος Ασημινάκης

Πολυτεχνείο Κρήτης

«Αρης Βελουχιώτης: Το Δίλημμα»

Μια ταινία 30 χρόνων, επίκαιρη όσο ποτέ

14

έναυσματεύχος 36/Νοέμβρης 2011

Χιλή: νέοι αγώνες πάνω στα συντρίμμια μιας ήττας

Τσοντάκης Δημήτρης

Φυσικό ΑΠΘ

Τα τελευταία χρόνια και ειδικάμετά το ξέσπασμα της παγκό-σμιας οικονομικής κρίσης, πολ-

λές λαϊκές και νεολαιίστικεςκινητοποιήσεις έχουν ξεσπάσει σεπολλές χώρες του κόσμου. Ειδική ανα-φορά ανάμεσα σε αυτές πρέπει ναγίνει στη Χιλή, για δυο κυρίως λόγους,τη διάρκεια, την ένταση και την μαζι-κότητα του πρόσφατου κινήματος τηςνεολαίας για την παιδεία, από τη μία,και της ιστορικής διαδρομής και τωνεμπειριών που μας δίνει η γενικότερηπορεία του κινήματος στη χώρα τις τε-λευταίες δεκαετίες, από την άλλη.

Η Χιλή, θα μπορούσαμε να πούμεότι έχει αρκετές ιδιαιτερότητες σανχώρα. Το εκπαιδευτικό της σύστημαείναι βαθειά ταξικό και το λαϊκό κί-νημα αποδιοργανωμένο εδώ και χρό-νια.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στη Χιλήδεν υπάρχουν Πανεπιστήμια χωρίς δί-δακτρα, τα οποία συνήθως είναι πολύπάνω από το μέσο μισθό ενός εργαζό-μενου μηνιαία. Μόνο το 10-20% τωνπαιδιών από φτωχές οικογένειες κα-ταφέρνει να μπει στη δευτεροβάθμιαεκπαίδευση και φυσικά το ποσοστότων νέων που μπαίνει στο Πανεπιστή-

μιο είναι λιγότερο από το 10%. Και ταβάσανα δεν τελειώνουν εκεί. Το μεγα-λύτερο ποσοστό των κατώτερωνστρωμάτων δεν καταφέρνει να τελει-ώσει ποτέ τις σπουδές του, ενώ ημόνη οικονομική “διευκόλυνση” είναιτα φοιτητοδάνεια, που δεν είναι ούτεκαν άτοκα. Όλο αυτό το καθεστώςπου ισχύει για την εκπαίδευση καθορί-στηκε από το Σύνταγμα του 1980, πουπροέκυψε από στημένες εκλογές,κατά τη δικτατορία του Πινοσέτ.

Οι πρώτες φοιτητικές κινητοποι-ήσεις ξεκίνησαν το 2006 με πολλές χι-λιάδες φοιτητές και μαθητές στοδρόμο, με αίτημα για δωρεάν παιδείακαι αύξηση των δαπανών για την παι-δεία. Η κυβέρνηση έπαιξε το χαρτί τουδιαλόγου και κατάφερε να σταματήσειπροσωρινά τις κινητοποιήσεις. Με τονερχομό και της οικονομικής κρίσης, τοποσοστό της φτώχειας αυξήθηκε, ηανεργία επίσης, η τιμή του αερίου ανέ-βηκε. Αυτά και μια σειρά άλλα ζητή-ματα έβγαλαν ευρύτερα κομμάτια τουλαού και ειδικά των εργαζομένων στοδρόμο στις αρχές του 2011, με νικη-φόρες κινητοποιήσεις. Τον Μάη ξεκί-νησαν οι φοιτητικές και μαθητικέςκαταλήψεις, με 100.000 διαδηλωτές

στη πρωτεύουσα της χώρας. Σύντομαπερισσότεροι μπήκαν στον αγώνα καιμέσα στον Ιούνη διπλασιάστηκαν. Ηκυβέρνηση προσπάθησε και πάλι νακατευνάσει τα πνεύματα αλλάζονταςΥπουργό Παιδείας. Τα ΜΜΕ άρχισαννα κατασυκοφαντούν τους αγώνες καιη καταστολή σκλήρυνε. Οι απειλές γιαχαμένα εξάμηνα και για μαθήματα τιςμέρες των γιορτών άρχισαν. Το κίνημαόμως όχι μόνο δεν υποχώρησε, αλλάβρήκε και συμπαραστάτες στους γο-νείς, τους εκπαιδευτικούς και τους ερ-γαζόμενους. Είναι χαρακτηριστικό τηςαλληλεγγύης του λαού, οι βραδινέςσυγκεντρώσεις που πραγματοποιούν-ταν σε όλες τις πλατείες γειτονιών.Μέσα στον Αύγουστο, πραγματοποι-ήθηκαν δύο μεγαλειώδεις πορείες απόεκατοντάδες χιλιάδες μαθητές καιφοιτητές, μία 48ωρη απεργία, όπου καισκοτώθηκε ένας 16χρονος μαθητήςαπό την αστυνομία και μία ογκώδησυγκέντρωση γονιών. Η καταστολήκαι οι συλλήψεις ήταν το κύριο χαρα-κτηριστικό αυτών των κινητοποι-ήσεων, με την κυβέρνηση τελικά ναπροσπαθεί να κάνει κάποιες στοιχει-ώδεις παραχωρήσεις.

Σίγουρα, μέσα σε όλα αυτά δεν θα

μπορούσαν να μην υπάρχουν και οι αυ-ταπάτες, τα λάθη και οι παραλήψεις.Οι προτάσεις για δημοψηφίσματα, γιαλαϊκά Συντάγματα και αριστερές δια-κυβερνήσεις. Αυτό είναι όμως αναπό-φευκτο για ένα κίνημα που τώρααρχίζει να ανασυγκροτείται. Για ένακίνημα που για 30 σχεδόν χρόνιαέμεινε «ανάπηρο», λόγω των αυταπα-τών που έσπειρε η ρεφορμιστική αρι-στερά για το ειρηνικό πέρασμα στοΣοσιαλισμό μέσα από τις εκλογές, μετην “λαϊκή ενότητα” και την εκλογήΑλιέντε, που χωρίς την πολιτική καιοργανωτική προετοιμασία του λαούγια επαναστατική ανατροπή, όχι μόνοδε δημιούργησε τους όρους για τηνσυνολική αποτίναξη του καπιταλιστι-κού – ιμπεριαλιστικού συστήματος,αλλά άφησε το λαό απροετοίμαστομπροστά στη δικτατορία του Πινοσέτ.

Ο λαός της Χιλής και κάθε λαός,πρέπει να διδαχθεί από την ιστορικήπείρα και μέσα από τους αγώνες τουνα ξεπεράσει τα λάθη και τις ανεπάρ-κειες του παρελθόντος, να ορθώσει τοανάστημά του ενάντια στο βάρβαροκαπιταλιστικό σύστημα και να οργα-νώσει τις αντιστάσεις του μέχρι τηνσυνολική ανατροπή του.

15

έναυσματεύχος 36/Νοέμβρης 2011

Χιλή, Αγγλία, Ιταλία, Αίγυπτος, Αμερική είναι μερικά από τα πολλά παρα-δείγματα που η νεολαία βγήκε στους δρόμους για να διεκδικήσει τα δι-καιώματά της. Αυτά τα δικαιώματα που στο παρελθόν είχαν κερδιθεί με

αγώνες, ακόμα και με αίμα και που τώρα το σύστημα τα αμφισβητεί. Είναι αυτήη νεολαία που βλέπει όσα όνειρα είχε να της τα γκρεμίζει η βαρβαρότητα τουκαπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος. Γνωρίζει πολύ καλά ότι το μέλλονπου της υπόσχονται είναι ένα μέλλον χωρίς δικαιώματα, χωρίς να της αφήνουνπεριθώριο να ελπίζει έστω και για καλύτερες μέρες. Οι αυταπάτες έχουν πλέονγκρεμιστεί. Το μόνο που έχει να χάσει η νέα γενιά είναι οι αλυσίδες, που με κα-μάρι τα ξένα και ντόπια αφεντικά της τάζουν.

Εξέγερση είναι η μόνη διέξοδος. Χωρίς να μπαίνει ως μία αφηρημένη έννοια,αλλά ως μία ξεκάθαρη στάση, με συγκεκριμένο όραμα.

Αυτό το σύστημα δε διορθώνεται. Έδειξε τα δόντια του και το πραγματικό

του πρόσωπο σε όλο του το μεγαλείο. Το όραμα της νεολαίας είναι η ανατροπή

αυτού του σάπιου συστήματος. Για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλευση ανθρώπου

από άνθρωπο. Όπου οι λαοί θα είναι οι αφεντάδες στους τόπους τους. Χωρίς

δερβέναγες πάνω από το κεφάλι τους που θα ζουν ως παράσσιτα της εργατικής

τάξης και του πλούτου που παράγει.Εμπρός λοιπόν στο δρόμο της αντίστασης και της ανατροπής!

Η νεολαία στη πρώτη γραμμή

Αμερική

Αγγλία

Ιταλία

Αίγυπτος

16

έναυσματεύχος 36/Νοέμβρης 2011

Ανακοίνωση Πανελλαδικού Συντονιστικού

Αγωνιστικών Κινήσεων (Αθήνα 5-6 Νοέμβρη)

1.Ζούμε στη δίνη μιας προτωφα-

νούς επίθεσης του καπιταλιστι-

κού-ιμπεριαλιστικού συστήματος

στους λαούς ,σε όλα τα εργασιακά-κοι-

νωνικά-δημοκρατικά δικαιώματα που

κατέκτησαν με την πάλη τους το προ-

ηγούμενο αιώνα.Η επίθεση αυτή γίνε-

ται σε ένα πεδίο ολοένα καιο

οξυμένων ανταγωνισμών ανάμεσα

στους ιμπεριαλιστές για το ποιος θα

βγει περρισσότερο κερδισμένος(ή λι-

γότερο χαμένος) από τη παγκόσμια οι-

κονομική και πολιτική κριση.Αυτός ο

ανταγωνισμός είναι αυτός που καθορί-

ζει τις εξελίξεις σε αυτή τη φάση και

εκφράζεται σε όλα τα πεδία:από το οι-

κονομικό,νομισματικό,πολιτικό εως και

το στρατιωτικό.

Ιδιαίτερα στη χώρα μας ,στα πλαίσια

της διπλής εξάρτησης από τους Αμερι-

κάνους και Ευρωπαίους ιμπεριαλι-

στές,γινόμαστε μάρτυρες στη ληστρική

επιδρομή στις πλουτοπαραγωγικές

πηγες,στο δημοσιο πλούτο.Ταυτό-

χρονα εχούν ήδη νομοθετήσει μια

χιονοστιβάδα από αντιλαικά- αντερ-

γατικά μέτρα μετατρέπωντας σε κό-

λαση κάθε πτυχή ζωής του λαού.Η

ελληνική αρχούσα τάξη σε ρόλο εντο-

λοδόχου,πιστή στις παραδόσεις της,συ-

νηγορεί στη μετατροπή της χώρας σε

απροκάλυπτο προτεκτοράτο για να δια-

σφαλίσει τη δικιά της κυριαρχία στο λαό.

Η επίθεση αυτή δεν έχει συγκυ-

ριακό,προσωρινό χαρακτήρα.Δεν οφείλε-

ται στο χρεός ,το οποίο χρησιμοποίειται

για τον εκβιασμό και τη τρομοκράτηση

του λαού.Το επικείμενο ''κούρεμά''του

συνοδεύεται από σκληρά ανταλάγ-

ματα που βαθαίνουν την εξάρτηση

της χώρας και την κυριαρχία των ιμ-

περιαλιστών. Σε αυτή τη βάση το πη-

γάδι οπού καταβυθίζονται τα όρια

διαβίωσης του λαού δεν έχει πάτο,αν

δεν του βάλει η ίδια η λαική πάλη.

2.Η οργή και η αγανάκτηση όλωντων λαικών στρωμάτων της κοι-

νωνίας έχει οδηγήσει σε προτωφανείςκινητοποιήσεις.Ο αγώνας των κατοί-κων της κερατέας,οι μεγαλειωδειςαπεργιακές κινητοποιήσεις, οι καταλή-ψεις σχολείων και σχολών,οι πλατείεςκαι οι τελευταίες διαδηλώσεις στις πα-ρελάσεις δίνουν αποφασιστικα τοτόνο στον οποιο κινείται ο λαός το τε-λευταίο διάστημα.Συχρόνως από τησυμμετοχή τους ενεργά στις κινητο-ποίησεις, χιλιάδες εργαζομένων καινεολλαίας ανδρώνονται πολιτικά στηκατεύθυνση του αγώνα για την ανα-τροπή της βαρβαρης επίθεσης.Δεν εμ-πιστεύονται πια τη κυβέρνηση και τααστικά πολιτικά κόμματα,και έτσι τοσύστημα εντείνει την καταστολή σεκαθε φωνή που διαμαρτύρεται,σεκάθε φωνή που διαδηλώνει.

Αναντίστοιχη με τις διαθέσεις τουλαού βρίσκεται η πλειοψηφία της Αρι-στεράς,επισημής η μη.Τοποθετεί όριοσε κάθε κίνημα που ξεσπαεί τις επόμε-νες κάλπες, ωστε να μετατρέψει τοναγωνιζόμενο λαό σε αγωνιστικούς ψη-φοφόρους της,για να προωθήσει ταποικοιλόχρωμα προγράμματα σωτη-ρίας,να πλασαριστεί καλύτερα στο πο-λιτικό σκηνικό.Έτσι ζητάει με κάθεδυνατό τρόπο να ''φύγει η κυβέρνηση''αποπροσανατολίζοντας την πάλη τουλαού.

Η πραγματικότητα είναι όμως τε-λείως διαφορετικη και οι απαίτήσειςτης είναι να παρεί ο λαός στα χέριατου τον αγώνα και να διεκδικήσει τομέλλον του στο δρόμο.

3.H νεολλαία βιώνει κι αυτή τηνβάρβαρη πολιτική του συστήμα-

τος κάτω από το δικό της ιδιαίτεροπρίσμα.Πολύ περισσότερο, αντιλαμ-βάνεται ότι αυτη θα δεχτεί ολοκλη-ρωτικα τις συνέπειες της επίθεσηςστους εργαζόμενους,οτί υπονομεύε-ται και το δικό της μέλλον,η δική τηςπροοπτική.Και καλείται(και ειδικό-τερα το φοιτικό κινημα)να διαλέξειστρατόπεδο για να τοποθετηθεί στιςεξελίξεις.

Ήδη η σπουδάζουσα νεολλαία αντι-

μετωπίζει την επίθεση στον ''δικό της

χώρο''στα ΑΕΙ-ΤΕΙ.Το σύστημα με ναυαρ-

χίδα του τον ,πρόσφατα ψηφισμένο ,νόμο

πλαίσιο επιχειρεί να εναρμονίσει την εκ-

παίδευση(και ειδικότερα τη τριτοβάθμια)

στο νέο εργασιακό και κοινωνικό μεσαί-

ωνα.Θεμελιώνει δηλαδή το νέο Πανεπι-

στήμιο του Μνημονίου.Ετσι κατεδαφίζει

τη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση και

μετατρέπει τα φοιτικά δικαιώματα σε ατο-

μικό προνόμιο.Υψώνει τους ταξικούς

φραγμούς με την εισαγωγή διδακτρων

και την εντατικοποίηση των σπουδών

.Διαλύει τα πτυχία ωστε να χτυπηθούν

τα αυριανά εργασιακά δικαιώματα της

νεολλαίας.Καταργεί το άσυλο και τις

συνδικαλιστικές ελευθερίες για να οχυ-

ρωθεί απέναντι στο φοιτητικό κίνημα.Για να τα υλοιποήσει όλα αυτά αλ-

λάζει το μηχανισμό διοίκησης τωνιδρυματών.Ταυτόχρονα εκβιάζονται οιπρυτανικές αρχές με την διακοπή τηςχρηματοδότησης ώστε να περιορι-στούν τα φάλτσα.

4.Η αντίθεση των φοιτητών στο νεόνόμο πλαίσιο και στη γενικότερη

πολιτική,τροφοδότησε το κύμα των κα-ταλήψεων στην αρχή του ακαδημαικούέτους.Οι φοιτητές μέσα από ιδαίτεραμαζικές γενικές συνελεύσεις,μπήκανμαχητικά σε κινητοποιήσεις για τηνανατροπή του νόμου.Ακόμα παραπέραη σπουδάζουσα νεολλαία βγήκε οργα-νώμενα ενάντια στη βάρβαρη πολιτικήτου συστήματος,όπως συμπυκνωνεταιστα μέτρα του Μνημονίου και του Με-σοπρόθεσμου.Οι Αγωνιστκές Κινήσειςέβαλαν απο τη αρχή την αναγκη οικο-δόμησης ενός μαχητικού φοιτικού κι-νήματος για να μπορέσει να δωσειαποτελεσματικά τη μάχη.Την αναγκησυνδεσης του με το λαικό εργατικό κί-νημα στην πράξη και όχι στα λόγια.Ηπροσπάθεια εγκλωβισμού του αγώνααπό τις κυριαρχες δυνάμεις ΔΑΠ-ΠΑΣΠ,η προπαγάνδα του συστήματοςαλλά και η στάση της υπόλοιπης Αρι-στεράς έδρασαν παραλυτικά για τη συ-νέχιση των κινητοποίησεων.

5.Παρόλα αυτα οι αιτίες που έβγα-

λαν τους φοιτητές στους δρό-

μους δεν έχουν εκλείψει,το αντίθετο

μάλιστα.Και η επιχείρηση ''εφαρμογή

του νόμου'' από το υπουργειου και η

κλιμακούμενη αντιλαική επιθεση από

τη κυβέρνηση δυναμιτίζουν το κλίμα

στις σχολές.Μπροστα στη σπουδά-

ζουσα νεολλαία μπαίνει επιτακτικά το

καθήκον να ξαναμπεί στα αμφιθέατρα

και να οργανώσει τη πάλη της.

6.Οι Αγωνιστικές Κινήσεις καλούν

τη νεολαία να μπει δυναμικά και

αποφασιστικά στον αγώνα και να ενι-

σχύσει τη πάλη του λαού.Οι τελευ-

ταίες πολιτικές εξελίξεις δείχνουν

την αγωνιώδη προσπάθεια του πολιτι-

κού προσωπικού της χώρας να βρει

μια κυβερνητική λύση για να βγει από

τη πίεση του ανταγωνισμού των ιμπε-

ριαλιστών και να αποκατασταθεί στα

μάτια του λαού.Καταλύτης μπορεί

είναι ο λαος αν κλιμακώσει τον αγώνα

και τις αντιστάσεις του.Το φοιτικό κί-

νημα πρέπει και μπορεί να παίξει ση-

μαντικό ρόλο στην ανατροπή της

επίθεσης.

Να ενισχύσουμε τα συλλογικά μας όργανα,νακάνουμε τους συλλόγους εργαλεία για τηνοργάνωση και την πάλη μας.Να υπεράσπί-

σουμε το άσυλο που ως χώρο ελεύθερης πολιτικο-ποίησης, συνδικαλιστικής δράσης και διεξαγωγήςαγώνων.

Να αντραπεί το νέο Πανεπιστήμιο του Μνημο-νίου,να εναντιωθούμε απέναντι στην εκπαιδευτικήαντιμεταρύθμιση σε όλες τις βαθμίδες.Η διεκδίκησητων σπουδών μας,η πάλη ενάντια στους ταξικούςφραγμούς,η διεκδίκηση πτυχιών με όλα τα επαγ-

γελματικά δικαιώματα μπορούν να ανοίξουν νέουςκύκλους κινητοποήσεων μέσα στις σχολές.Να συν-δεθούμε με τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούςσε κοινό μέτωπο για να παλέψουμε για Δημόσια καιδωρεάν παιδεία.

Να δυναμώσει-να ενισχυθεί η αντιιμπεριαλιστικηκατεύθυνση στο κίνημα.Να παλέψουμε για να σπά-σουν τα δεσμά της εξάρτησης που κρατούν τηνχώρα λάφυρο στα χέρια των ιμπεριαλιστών.Να απο-κρούσουμε τους εκβιασμούς και τις μανούβρεςτους. Για να απεμπλακεί η χώρα από την Ε.Ε, να

φύγει το ΔΝΤ, το ΝΑΤΟ με τις βάσεις του και ητρόικα.Με ολές μας τις δυνάμεις να συνταχτοϊμέστο στρατόπεδο της λαικης πάλης για να αποκρου-στεί-ανατραπεί η βάρβαρη αντιλαική πολιτική. Αυτόείναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να ακολουθήσει ηνεολαία. Μόνο μέσα από την διαρκή πάλη της μπορείνα κερδίσει νίκες. Και θα τα καταφέρουμε. Συνέ-λευση με την Συνέλευση, διαδήλωση με την διαδή-λωση και απεργία με την απεργία θα νικήσουμε τηνμαυρίλα του συστήματος και θα ανοίξει ο δρόμοςγια νέες κατακτήσεις και για μια άλλη κοινωνία.

Οργάνωση-Αντίσταση -Αγώνας! Μπορούμε να νικήσουμε!