Έναυσμα 35

Να γίνουμε η άμμος στα γρανάζια τους!

Ξανά εδώ λοιπόν, με νέα αλλαγή. Όπως όλοι θαέχετε διαπιστώσει, το τεύχος που κρατάτε σταχέρια σας διαφέρει αρκετά, θα έλεγε κανείς,

από τα προηγούμενα τεύχη. Αλλάζουν οι καιροί, αλ-λάζουμε κι εμείς και το περιοδικό μας μαζί -κρατών-τας πάντα κάποιες σταθερές αξίες. Όπως σαςείχαμε υποσχεθεί και στο παρελθόν, θα συνεχίζουμενα προσπαθούμε για το καλύτερο και το αποτελε-σματικότερο. Κρατάτε, λοιπόν, στα χέρια σας τοπρώτο τεύχος αυτής της νέας προσπάθειας. Μιαςπροσπάθειας με γνώμονα τις ανάγκες της εποχής.Την πιο συχνή έκδοση, με πιο επίκαιρα άρθρα -μιαςκαι οι εξελίξεις το τελευταίο διάστημα τρέχουν συ-νεχώς- και την, όσο γίνεται, πιο οικονομική έκδοση,μιας και τα οικονομικά όλων μας καθημερινά χειρο-τερεύουν. Η προσπάθεια συνεχίζεται…

Στα… «δικά μας» τώρα. Η ρευστότητα του πολιτι-κού σκηνικού, σε διεθνές και εσωτερικό επίπεδο, συ-νεχίζεται. Με την εισβολή των ιμπεριαλιστών στηΛιβύη να κυριαρχεί στην επικαιρότητα τις τελευταίεςημέρες. Μια εισβολή που στόχο έχει τους πρόσφαταεξεγερμένους αραβικούς λαούς και τον καλύτεροκαι πιο άμεσο έλεγχο των πετρελαίων της Λιβύης.Βέβαια, για ακόμη μια φορά η εισβολή γίνεται με έναανθρωπιστικό προσωπείο (ναι, όπως και στη Γιουγ-

κοσλαβία και στο Ιράκ και αλλού). Ο λαός της Λιβύηςδεν έχει την ανάγκη κανενός «προστάτη» και μπορείμόνος του, με την πάλη του και τις εξεγέρσεις τουνα αναμετρηθεί με το καθεστός του Καντάφι. Κι όλοιεμείς οφείλουμε να δείξουμε την αλληλεγγύη μαςκαι να σταθούμε στο πλευρό του λιβυκού λαού. Καιοι θυσίες ανθρώπινων ζωών στο βωμό της κερδοφο-ρίας του κεφαλαίου τελειωμό δεν έχουν, με τηνέκρηξη σε απαρχαιωμένο και κακοσυντηρημένο πυ-ρηνικό σταθμό στη Φουκουσίμα της Ιαπωνίας,ύστερα από τον καταστροφικό σεισμό.

Στα… «πιο δικά μας» τώρα. Με νέο πακέτο μέ-τρων να ετοιμάζει η κυβέρνηση και να ζητάει κιάλλες θυσίες στο βωμό της κρίσης τους. Με νέεςμειώσεις μισθών (με το ενιαίο μισθολόγιο και τις πε-ρικοπές επιδομάτων), με νέες αυξήσεις στα τιμολό-για ΔΕΚΟ, σε διόδια κ.ά. , με το ξεπούλημα όλης τηςδημόσιας περιουσίας στους ντόπιους και ξένους κε-φαλαιοκράτες. Κι από την άλλη, με τον κόσμο ναέχει φτάσει στα όρια αντοχής, να γιαουρτώνει καινα γιουχάρει όπου σταθεί κι όπου βρεθεί πολιτικούςκαι παρατρεχάμενους. Και με την αγανάκτηση να εκ-φράζεται μαζικά στις απεργίες (23 Φλεβάρη) και στιςδιαδηλώσεις. Με τους αγώνες ντόπιων, όπως οιπρωτοβουλίες αντίστασης στις γειτονιές και ο αγώ-

νας των κατοίκων της Κερατέας, να συνεχίζονται.Με τους αγώνες των μεταναστών για αξιοπρεπείςόρους ζωής να συνεχίζονται και να νικούν, όπως νί-κησε η απεργία πείνας των 300 μεταναστών. Με τιςπιο μαζικές διαδηλώσεις των τελευταίων 60 χρόνωνστην Αγγλία, αλλά και σε άλλες χώρες της Ευρώπης.

Ίδια κατάσταση και στο χώρο της εκπαίδευσης.Με την επίθεση να συνεχίζεται και να εντείνεται. Μετην κυβέρνηση έτοιμη να ψηφίσει έναν ακόμη κα-τάπτυστο νόμο-πλαίσιο, χτυπώντας για άλλη μιαφορά το δικαίωμα στις σπουδές. Ένα νόμο ο οποίοςθα αλλάξει εκ βάθρων την τριτοβάθμια εκπαίδευσηόπως την ξέραμε έως σήμερα, με κλείσιμο σχολώνσε ΑΕΙ και ΤΕΙ, με διαγραφές φοιτητών και πειθαρ-χικά, με δίδακτρα. Δημιουργώντας, έτσι, το πανεπι-στήμιο των λίγων και εκλεκτών.

Απέναντι σ’ αυτό, οφείλουμε ως φοιτητικό κίνημα-και οι Αγωνιστικές Κινήσεις ως ένα κομμάτι του- ναανασυγκροτηθούμε, να οργανωθούμε και να αντι-σταθούμε ενάντια στο νέο νόμο-πλαίσιο. Μαζί μετους μαθητές που αγωνίζονται για να μην κλείσουντα σχολεία τους. Στο πλευρό όλης της κοινωνίαςπου αγωνίζεται για την αξιοπρέπεια και τη ζωή της.

Οφείλουμε για άλλη μια φορά να γίνουμε ηάμμος στα γρανάζια τους...

Ένας χρόνος ΔΝΤ

Η πολιτική του ξεπουλήματος

και το τσάκισμα

των δικαιωμάτων μας

συνεχίζεται

Τα μέτρα αυτά έχουν ληστρικό καιταξικό χαρακτήρα και δεν σκο-πεύουν στην αποπληρωμή τουχρέους ούτε στο μάζεμα του ελ-λείμματος, αλλά στο να φορτώ-σουν την κρίση στις πλάτες τουλαού και των εργαζομένων και ναξεθεμελιώσουν κάθε κατάκτησητου εργατικού-επαναστατικού κι-νήματος.

σελ. 3

Όχι στην Οδύσσεια

του λιβυκού λαού

Αντίστοιχες δήθεν «ανθρωπιστι-κές επιχειρήσεις» έχουμε ζήσειπολλές φορές στο παρελθόν. Απότη Γιουγκοσλαβία και το Ιράκ,μέχρι την Παλαιστίνη και το Αφγα-νιστάν. Σφαγές αμάχων, λεηλα-σίες, κομμάτιασμα χωρών,εκμετάλλευση των λαών και γε-νική ερήμωση του τόπου. Είναιτουλάχιστον υποκριτικό, για ναμην πούμε χυδαίο, το επιχείρημαότι η επίθεση γίνεται για τη σωτη-ρία του λαού και την «απελευθέ-ρωσή» του από το τυραννικόκαθεστώς του Καντάφι.

σελ. 13

Καλώς ορίσατε στο πανεπιστή-

μιο του Μνημονίου και... ΑΝΤΙΟ!

Tο πανεπιστήμιο που θέλουν ναφτιάξουν με τον νέο νόμο πλαίσιοείναι το πανεπιστήμιο του Μνημο-νίου. Το πανεπιστήμιο των ταξικώνφραγμών, που δε χωρά την πλει-οψηφία της νεολαίας, αλλά λίγουςκαι εκλεκτούς.

σελ. 8-9

Περιοδική έκδοση των Αγωνιστικών Κινήσεων ΑΕΙ-ΤΕΙ Τεύχος 35 Απρίλης 2011 1,50€

εναυσμα

2

έναυσματεύχος 35/Απρίλης 2011

Έναυσμα - Περιοδική έκδοση των Αγωνιστικών Κινήσεων ΑΕΙ-ΤΕΙhttp://periodiko-enausma.blogspot.comwww.agonistikeskiniseis.org e-mail: [email protected]Θεσσαλονίκη: resistenciaelotta.blogspot.com [email protected]Γιάννενα: http://agonkiniseis-ioa.blogspot.com [email protected]Για εμβάσματα και συνδρομές:Εθνική Τράπεζα, αριθμός λογαριασμού: 711/743100-79 ΙΒΑΝ: GR6301107110000071174310079

ΠΑΣΠ Πολιτικών Μηχανικών ΑΠΘ στη Γενική Συνέλευση του Συλ-λόγου Φοιτητών:

«Τότε γιατί υπάρχουν οι φοιτητικές εκλογές αν δεν πάνε οι εκπρό-σωποι στα όργανα συνδιοίκησης;» (Ερώτηση της ΠΑΣΠ στη ΔΑΠ γιατίαπείχε από κάποιες συνελεύσεις του Τμήματος.)

Και από πότε οι φοιτητικές εκλογές συγκροτήθηκαν για να εκλέ-γονται εκπρόσωποι στη συνδιοίκηση; Οι φοιτητικές εκλογές είναι κα-τακτημένη διαδικασία οργάνωσης του φοιτητικού κινήματος και όχιανάδειξης συνομιλητών και συμβουλατόρων της κυβέρνησης και τωνπρυτάνεων.

«Ο μεγαλύτερος δημοκρατικός θεσμός στα Πα-νεπιστήμια είναι η Σύγκλητος»

Τάδε έφη Λουδοβίκος 14ος, εεε… συγγνώμη,πάλι ΠΑΣΠ ήθελα να πω. Απλώς συνειρμικά πήγε τομυαλό μου στην ατάκα «Το κράτος είμαι εγώ!» τουγαλαζοαίματου.

Δελτίο Τύπου της ΠΑΣΠ Πανεπιστημίων για την περικοπή συγγραμ-μάτων:

«Καλούμε το σύνολο των Γενικών Συνελεύσεων και των Συγκλήτωννα πάρουν αποφάσεις που δε θα αποδέχονται την περικοπή των συγ-γραμμάτων, αλλά και τη συνολική υποχρηματοδότηση των δημόσιωνιδρυμάτων.»

Γιατί, άραγε, μετά από μια τόσο αγωνιστική ανακοίνωση η ΠΑΣΠΑΣΟΕΕ, που έχει την… τιμή να έχει μέλος της το γραμματέα της ΠΑΣΠΑΕΙ, συνεχίζει να αγνοεί επιδεικτικά έννοιες όπως Γενική Συνέλευσηκαι Φοιτητικός Σύλλογος; Γιατί, άραγε, συνεχίζει να κρατάει τους φοι-τητές της ΑΣΟΕΕ μακριά από οποιαδήποτε συλλογική διαδικασία εδώκαι 2 χρόνια και τους καλεί μόνο για να την ψηφίσουν στις φοιτητικέςεκλογές από όπου παίρνουν τις καρέκλες τους για τα όργανα συνδιοί-κησης; Α, ναι, ξέχασα… άλλο ΠΑΣΠ και άλλο ΠΑΣΠ ΑΣΟΕΕ.

Πλαίσιο και τοποθέτηση ΔΑΠ: «Να μπορεί να μπαίνει η αστυνομία στα πανεπιστήμια μετά από απλή

καταγγελία» και αμέσως μετά: «Να προστατεύεται ο φοιτητικός συνδι-καλισμός, αν οι φοιτητές κάνουν κατάληψη δεν μπορεί να μπει μέσα ηαστυνομία!»

Χμ, σωστά, οι ορδές Δαπιτών, Πασπιτών και των μπράβων τους μετους σιδηρολοστούς, τις αλυσίδες και ενίοτε τα περίστροφα φτάνουνκαι περισσεύουν. Ή μήπως όχι;

ΠΚΣ -σόρι επιτροπή αγώνα- ΜΑΣ«Εμείς θέλουμε την κοινή δράση με το ταξικό ερ-

γατικό κίνημα και όχι με αυτούς που χτυπάνε παλα-μάκια στη ΓΣΕΕ»

Κοινή δράση με την ΠΚΣ, τις επιτροπές αγώνα, τοΜΑΣ, το ΠΑΜΕ, την ΚΝΕ και το ΚΚΕ, δηλαδή… μετον εαυτό μας…

Ο Γιώργος Παπανδρέου, Πρωθυπουργός της Ελ-

λάδας, καθησυχάζει το λαό του μετά την κατα-

στροφή στην Ιαπωνία:«Η Ελλάδα δεν πρόκειται να αναπτύξει πυρηνικά

εργοστάσια.»Μιλάνε όλοι, μιλάνε και οι κώλοι! Ευτυχώς, γιατί

με τόση βιομηχανική ανάπτυξη και τεχνολογική εκτί-

ναξη της χώρας τα τελευταία χρόνια, είχα μια ανη-

συχία μήπως αποκτήσουμε και πυρηνικά...!

Κι ο Μπουτάρης συμμετέχει ενεργά στο κίνημα «δεν πληρώνω»...Αρνείται να πληρώσει τα χρωστούμενα, στην εταιρεία που εφοδιάζει

με πετρέλαιο τα απορριμματοφόρα. Κι η Θεσσαλονίκη πλέον, έχει κάνειένα βήμα μπροστά για την αειφόρο διαχείριση των απορριμμάτων. Όχιδιάθεση σε ΧΥΤΑ. ΧΥΤΑ όλη η πόλη. Κατά τα άλλα, εστίες μόλυνσης,για τα ΜΜΕ και την κυβέρνηση, ήταν το κτίριο της Υπατίας με τους 300απεργούς πείνας...

Πειθαρχικά για συμμόρφωση των φοιτητών ετοιμάζει το υπουργείοΠαιδείας, με το νέο νόμο πλαίσιο

Επιτέλους, έρχεται η αξιοκρατία και η διαφάνεια μέσα στα πανεπι-στήμια .Τέτοια αξιοκρατία ούτε η χούντα που δίωκε με πειθαρχικές ποι-νές τους αγωνιστές φοιτητές κατά την επταετία.

Όμορφα λογύδρια ακούστηκαν από τους spea-kers των παρελάσεων.

«Εθνική ομοψυχία», «εθνική υπερηφάνεια», «400χρόνια σκλαβιάς κάτω από τον τούρκικο ζυγό» κ.τ.λ.

Τα 200 χρόνια σκλαβιάς από το ντόπιο ζυγό πουτα βάζουν; Κι η Σούδα που προσφέρεται όποτεέχουν ανάγκη τα διεθνή κοράκια να κατασπαράξουνλαούς, για την εθνική ομοψυχία προσφέρεται;

σχόλια...

εναυσμα

3


Εχει περάσει ένας χρόνος απότότε που η κυβέρνηση τουΠΑΣΟΚ με τους συμπορευτές

της ΝΔ και ΛΑΟΣ έδεσαν το λαό και τηχώρα χειροπόδαρα στα δεσμά τηςΤρόικας, ΔΝΤ-ΕΕ-ΕΚΤ. Μπορούμεπλέον να μιλάμε για μια επικίνδυνη κυ-βέρνηση ανδρείκελων και υποτακτι-κών, που τόσα χρόνια ξεπουλούν τοδημόσιο πλούτο της χώρας και τα λι-μάνια της, τη στέλνουν στην αποβιο-μηχάνιση και στα χέρια των αρπακτικώνπου λέγονται ξένοι επενδυτές, για ναέρθουν να υπογράψουν Μνημόνια μεΑμερικάνους και Ευρωπαίους ιμπερια-λιστές σε βάρος του λαού και της ερ-γατικής τάξης. Σκοπός τους είναι ναικανοποιήσουν τις ορέξεις του ντό-πιου κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστών,οι οποίοι στη δίνη της παγκόσμιας κα-πιταλιστικής κρίσης αφαιμάζουν τονεργαζόμενο λαό και καταληστεύουντις εξαρτημένες χώρες.

Δεν είναι όμως πρωτόγνωρη η«προσφυγή» της αστικής τάξης τηςχώρας μας στους Αμερικάνους και Ευ-ρωπαίους «σωτήρες-προστάτες». Ολαός στη χώρα μας έχει βιώσει πολλέςφορές το ίδιο σενάριο, καθώς οι όροιυποτέλειας της ελληνικής αστικήςτάξης στο ξένο ιμπεριαλιστικό κεφά-λαιο έχουν αποτυπωθεί στο DNA τηςαπό την αρχή της ύπαρξής της και δενμπορεί να ξεφύγει από αυτά τα στενάιστορικά της όρια. Έτσι και σήμερα,που οι ιμπεριαλιστές μετακυλύουν τηνκρίση σε εξαρτημένες χώρες, αυτή ησχέση υποτέλειας γίνεται πιο έντονη.

Όλο και μεγαλύτερη υποδούλωση

της αστικής τάξης σημαίνει

όλο και μεγαλύτερη παράδοση

του λαού στα δεσμά του ΔΝΤ

Στο ξέσπασμα λοιπόν της κρίσης, ηκυβέρνηση, κύρια εκπρόσωπος τουντόπιου και ξένου κεφαλαίου, σκύβειτο κεφάλι στα κελεύσματα των ιμπε-ριαλιστών και των μηχανισμών τους,ΔΝΤ-ΕΕ-ΕΚΤ. Οι εντολές τους εκτε-λούνται κατά γράμμα, αποτυπώνονταιστα Μνημόνια και παίρνουν τη μορφήτων πιο βάναυσων μέτρων για την ελ-ληνική πραγματικότητα. Τα μέτρααυτά έχουν ληστρικό και ταξικό χαρα-κτήρα και δεν σκοπεύουν στην απο-πληρωμή του χρέους ούτε στο μάζεματου ελλείμματος, όπως υποστηρίζουνπολλά κομμάτια της αστικής τάξηςαλλά και της αριστεράς, αλλά στο ναφορτώσουν την κρίση στις πλάτες τουλαού και των εργαζομένων και να ξε-θεμελιώσουν κάθε κατάκτηση του ερ-γατικού-επαναστατικού κινήματος.

Έτσι, επιβάλλουν τις συνεχόμενεςπερικοπές μισθών, τις αυξήσεις στοΦΠΑ και στις τιμές προϊόντων πρώτηςανάγκης, το κόψιμο των επιδομάτων,το πάγωμα των μισθών και των συντά-ξεων, την αύξηση των ορίων συντα-ξιοδότησης, τη διάλυση του ΙΚΑ, τηναπογευματινή ε ργασία και την κατάρ-γηση του οχταώρου, τη νομιμοποίησητων ελαστικών σχέσεων εργασίας, τηναπελευθέρωση των απολύσεων καιτην κατάργηση των συλλογικών συμ-βάσεων, με αποτέλεσμα να διασπαστείκάθε εργασιακή μορφή που ενοποιείτους εργαζόμενους. Εγκαινιάζουν επί-σης το ξεπούλημα των πάντων, αερο-δρόμιων και λιμανιών, του ΟΤΕ, τηςΔΕΗ, του ΟΣΕ αλλά και την ιδιωτικο-ποίηση των ΜΜΜ. Στέλνουν, έτσι, τολαό στο σκοτάδι ενός σύγχρονου ερ-γασιακού και κοινωνικού μεσαίωνα,όπου ζει σε συνθήκες λιτότητας καιεξαθλίωσης, εργάζεται χωρίς δικαιώ-ματα και δεν έχει καμία πρόσβαση σεδωρεάν παιδεία, υγεία και μεταφορές.

Τα παραπάνω είναι κάποια από ταμέτρα που έχει εφαρμόσει και πρόκει-ται να εφαρμόσει η κυβέρνηση μεβάση τα απανωτά Μνημόνια. Η επί-θεση της κυβέρνησης όμως δεν έχειτελειωμό, καθώς κάθε μέρα κατατίθε-ται και νέα πρόταση που κάνει τουςόρους επιβίωσης των λαϊκών οικογε-νειών όλο και πιο δύσκολους. Οι πρω-θυπουργοί και οι διάφοροι υπουργοίκαταφέρνουν λοιπόν με τεράστιαάνεση να αυτοδιαψεύδονται μέρα μετη μέρα, καθώς ενώ αυτοί με δηλώ-σεις τάζουν πως δεν θα υπάρχουννέες περικοπές, τα επιτελεία της Τρόι-κας την ίδια στιγμή ετοιμάζουν νέαμέτρα και νέες μειώσεις.

Είναι πλέον φανερό πως έχουμε νακάνουμε με μια αστική τάξη που,έχοντας χάσει όλα τα εσωτερικά τηςστηρίγματα και βιώνοντας τα πολιτικάαδιέξοδα που φέρνει η εφαρμογή τωνΜνημονίων, δεν διστάζει να θυσιάσειτη χώρα στις μυλόπετρες του ιμπε-ριαλιστικού ανταγωνισμού και να τηνξεπουλήσει στο παζάρι των ιμπεριαλι-στών. Έτσι, τους τάζει κάθε θυσία τουεργαζόμενου λαού και υποθήκη τηςχώρας, προκείμενου να αποσπάσει ευ-νοϊκότερες ρυθμίσεις αναδιαπραγμά-τευσης του χρέους που θα δώσουνανάσες στο ντόπιο κεφάλαιο. Φτάνειμάλιστα σε σημείο να απειλεί με συν-ταγματικές εκτροπές, ώστε να συμπε-ριληφθούν στο σύνταγμα της χώραςδιατάξεις που θα ευνοούν ακόμα πε-ρισσότερο το ιμπεριαλιστικό κεφάλαιοκαι την ξένη παρέμβαση. Έχει παρα-δώσει, λοιπόν, κυριολεκτικά τη χώραστα χέρια των ιμπεριαλιστών, ώστε να

τη μετατρέπουν σε ουρά τους στουςπολέμους και τις ιμπεριαλιστικές τουςεπεμβάσεις, να χτίζουν σ’ αυτή τιςστρατιωτικές τους βάσεις, να χρησι-μοποιούν τα λιμάνια της και να ρυθμί-ζουν την οικονομική και πολιτικήκατάσταση αυτού του τόπου, τσακί-ζοντας τα δικαιώματα του λαού καιτων εργαζομένων.

Το μόνο χρέος του λαού

είναι η αντίσταση

στα δεσμά του ιμπεριαλισμού

Ο παγκόσμιος καπιταλισμός βρί-σκεται στο στάδιο του ιμπεριαλισμού.Οι ισχυροί αυτού του κόσμου ξανα-μοιράζουν τη γη και επιβάλλονταιστις εξαρτημένες χώρες, διαγράφουνκοινωνίες φτώχειας με λαούς πουπεινούν και με εργαζόμενους πουδουλεύουν τσάμπα και χωρίς κανέναδικαίωμα. Αυτό το εγκληματικό σύ-στημα είναι πιο σάπιο από ποτέ και

δεν παίρνει μεταρρυθμίσεις αλλάανατροπή.

Είναι αναγκαίο λοιπόν, η αντιιμπε-ριαλιστική πάλη να εκφραστεί στουςαγώνες κάθε λαϊκού, εργατικού καιφοιτητικού κινήματος. Αν και πολλέςδυνάμεις της αριστεράς αντιστρα-τεύονται την αντιιμπεριαλιστική κα-τεύθυνση στο κίνημα, αυτή τίθεται πιοεπιτακτική από ποτέ, τώρα που η εξάρ-τηση της χώρας μας βαθαίνει και η κυ-βέρνηση υπό τις εντολές τωνιμπεριαλιστών ξεζουμίζει τον λαό.Είναι φανερό πως δεν θα σταματήσειη επίθεση και δεν θα έρθουν καλύτε-ρες μέρες αν δεν παλέψουμε για τηνανατροπή της κατάστασης ενάντιαστα ντόπια και ξένα αφεντικά. Έτσι, οαγώνας ενάντια στα Μνημόνια και τηναντιλαϊκή πολιτική δεν μπορεί να είναιξέχωρος από τον αγώνα ενάντια στηνεξάρτηση και στα δεσμά του ιμπερια-λισμού, γιατί μέσα από αυτόν θα μπο-ρέσουμε να διεκδικήσουμε νικηφόρατη ζωή και το μέλλον μας.

Κωνσταντίνα Ζουλούμη

Φυσικό Αθήνας

Ένας χρόνος ΔΝΤ

Η πολιτική του ξεπουλήματος και το τσάκισμα

των δικαιωμάτων μας συνεχίζεται

4


Παρατηρούμε εδώ και 3 μήνεςπερίπου έναν δυναμικό και ελ-πιδοφόρο, για όλους μας,

αγώνα από τους κατοίκους της Κερα-τέας ενάντια στην δημιουργία χωμα-τερής στο Οβριόκαστρο. Ο αγώναςτων κατοίκων έχει διάρκεια και επι-μονή, έτσι όπως πρέπει να είναι κάθεαγώνας, παρ’ όλο που συνάντησε τόσοτη συκοφαντία και αποσιώπηση τωνΜΜΕ, όσο και την άγρια καταστολήκαι την κρατική τρομοκρατία με χη-μικά, προσαγωγές και συλλήψεις απότις δυνάμεις της αστυνομίας.

Οι κάτοικοι της Κερατέας αντιτί-θενται στην δημιουργία μιας χωματε-ρής δίπλα στα σπίτια τους, η οποία θαυποβαθμίσει το βιοτικό τους επίπεδοκαι δεν μπορεί να πείσει με κανένατρόπο για τη νομιμότητά της στις συ-νειδήσεις των κατοίκων, παρ’ όλη τηνπαραπληροφόρηση της κυβέρνησηςκαι των ΜΜΕ. Η νέα χωματερή παρα-βιάζει ακόμα και κανόνες που θέτει καιη αντιδραστική πολιτική της ΕΕ για τοπεριβάλλον. Είναι φανερό λοιπόν, ότιενδιαφέρονται μόνο για το κέρδος και

καθόλου για την υγεία των κατοίκωντης κάθε περιοχής, Κερατέα ,Γραμμα-

τικό, Φυλή. Όλη αυτή η επίθεση γίνε-ται σε μια περίοδο μάλιστα που η κυ-

βέρνηση εξυπηρετεί συμφέροντα τόσοτης ΕΕ όσο και ντόπιων κεφαλαίων,χτυπώντας τα δικαιώματα του λαού.

Η κυβέρνηση φαίνεται ξεκάθαραότι δεν έχει κανέναν έλεγχο της κατά-στασης, πράγμα που το αποδεικνύει ησκληρή καταστολή. Ο αγώνας στηνΚερατέα αποδεικνύει την κρίση πουπερνάει η πολιτική που προσπαθεί ναπροωθήσει η κυβέρνηση, να χτίσεισκουπιδότοπους σε βάρος των κατοί-κων, ενώ ταυτόχρονα να παραδώσειτα έργα σε εργολάβους που θα θη-σαυρίσουν από αυτά. Δεν μπορεί ναείναι θέμα της αριστεράς να μπει σεένα διάλογο με προτάσεις για τη δια-χείριση των σκουπιδιών, ένα πρό-βλημα που δημιούργησαν οικυβερνήσεις που εξυπηρετούν συμ-φέροντα της αστικής τάξης, γιατί έτσιείναι σαν να δίνει την συναίνεσή μαςγια την επόμενη χωματερή που θαφτιαχτεί. Στόχος μας είναι η αλληλεγ-γύη σε όλους τους αγωνιζόμενους γιατα δικαιώματα τους και ενάντια στηνυποβάθμιση των ζωών τους και της πε-ριοχής τους.

Άγγελος Λαουτάρης


Αλληλεγγύη στους αγωνιζόμενους της Κερατέας

Με μια καθημερινότητα η οποίαγίνεται ολοένα και πιο δύ-σκολη και πιο ακριβή, η οργά-

νωση του λαού με πρωτοβουλίεςκατοίκων γειτονιών και κινήματα αντί-στασης για την αντιμετώπιση των συ-νεχιζόμενων -μνημονιακής πολιτικής-αυξήσεων σε εισιτήρια, διόδια κ.ά.προκύπτει σαν άμεση ανάγκη.

Το τελευταίο διάστημα στη Θεσσα-λονίκη, διάφορες συλλογικότητες καιπρωτοβουλίες κατοίκων γειτονιώνενώθηκαν με σκοπό να εναντιωθούναπό κοινού στις υπέρογκες αυξήσειςτων εισιτηρίων, δημιουργώντας τους«Επιβάτες Θεσσαλονίκης». Οι Επιβά-τες Θεσσαλονίκης με πολύμορφεςδράσεις (όπως τα εβδομαδιαία ραντε-βού για ενημέρωση του κόσμου με κα-ταλήψεις λεωφορείων και καλώνταςτον ταυτοχρόνως να μην ακυρώνει ταεισιτήριά του), εναντιώνονται στις αυ-ξήσεις και διεκδικούν φθηνές συγκοι-νωνίες για όλο το λαό, δωρεάνμετακινήσεις για τους φοιτητές και τιςευπαθείς ομάδες, μιας και οι δημόσιες

συγκοινωνίες αποτελούν κοινωνικό δι-καίωμα και όχι άλλη μία επιχείρησηστα χέρια του κεφαλαίου.

Αντίστοιχες πρωτοβουλίες έχουνσυσταθεί και στην Αθήνα για τις αυξή-σεις στα ΜΜΜ, αλλά και για τις αυξή-σεις των διοδίων κ.ά.

Σκοπός αυτών των πρωτοβουλιώνείναι η όσο το δυνατόν μεγαλύτερησυμμετοχή κόσμου σε κινήσεις αντί-στασης και η αντιμετώπιση των συνε-χώς αυξανόμενων χαρατσιών, μεμαζικούς όρους, έτσι ώστε να μπορέ-σουμε στο τέλος να πετύχουμε νίκες.Ατομικές λύσεις και πρακτικές σε συλ-λογικά προβλήματα δε χωράνε και δεβοηθάνε στην ανάπτυξη των κινημά-των. Αν ο καθένας από εμάς ακολου-θήσει ένα δικό του ατομικό δρόμοτότε τα κινήματα αυτά σύντομα θασβήσουν αφού δε θα έχουν λόγούπαρξης.

Ο μόνος δρόμος για την ανατροπήαυτής της πολιτικής είναι αυτός τουμαζικού και οργανωμένου αγώνα.Μάλιστα, το διήμερο 19-20 Μάρτη

έγινε στη Θεσσαλονίκη ένα μάζεμαπρωτοβουλιών και επιτροπών από -σχεδόν- όλη την χώρα (από πρωτο-βουλίες της Δυτικής Μακεδονίας πουεναντιώνονται στις περικοπές τωνδρομολογίων του ΟΣΕ, τις επιτροπέςενάντια στα μεταλλεία χρυσού στηΧαλκιδική, την Πρωτοβουλία Αντί-

στασης Ξάνθης και πρωτοβουλίεςγειτονιών της Θεσσαλονίκης μέχριτους κατοίκους της Κερατέας). Έγινεέτσι ένα πρώτο βήμα και κυρίως φά-νηκε η αυθόρμητη διάθεση και ηανάγκη του κόσμου για την ανάπτυξηενός πλατιού μετώπου αντίστασης σεόλη τη χώρα.

Επιβάτες Θεσσαλονίκης

Όχι στο νέο χαράτσι

Φθηνές μετακινήσεις για όλο το λαό

Παναγιώτης Κατσέλας

Πολιτικών Μηχανικών ΑΠΘ

Κωνσταντίνα Βαρνάβα

Οικονομικό ΑΠΘ

5


Η ζωή στην πατρίδα σου πώς είναι; Ηοικογένειά σου πώς ζούσε; Γιατί έφυ-γες;

Η οικογένειά μου ζούσε καλά. Εγώόχι. Έφυγα γιατί δεν έφταναν αυτάπου έβγαζα. Είχα και κάποια άλλα προ-βλήματα από παιδί γιατί στο πανεπι-στήμιο ήμουνα αριστερός. Κι αυτόςείναι ένας ακόμα λόγος.

Όταν ήρθες εδώ τι δουλειά έκανες;Εδώ πρώτη φορά δούλεψα στην οι-

κοδομή το 2006 και έμεινα εκεί δυό-μιση χρόνια. Όταν σταμάτησα από τηνοικοδομή βρήκα δουλειά σε ένα ξενο-δοχείο.

Τα λεφτά στην οικοδομή πώς ήτανε;Τα προηγούμενα χρόνια ήταν πολύ

καλά. Το μεροκάματο ήταν αρκετό.Αλλά, το πρόβλημα είναι ότι ήμαστανχωρίς ένσημα, χωρίς ασφάλεια, χωρίςδικαιώματα, χωρίς τίποτα. Εγώ έσπασα

το δάχτυλό μου στην οικοδομή καιέκατσα 40 μέρες χωρίς να δουλέψω,χωρίς να παίρνω χρήματα. Γιατί δενείχα ΙΚΑ, δεν είχα ασφάλεια, δεν είχατίποτε. Κι αυτό είναι το πρώτο πρό-βλημα.

Τι σημαίνει για έναν άνθρωπο να μηνέχει χαρτιά, να είναι παράνομος;Υπάρχει φόβος;

Όταν ένας άνθρωπος είναι παρά-νομος σημαίνει ότι δε ζει σαν άνθρω-πος. Κανένας δεν ξέρει ποιος είναι,πού πάει… Ζει χωρίς δικαιώματα. Κά-ποιοι χωρίς χαρτιά προσλαμβάνονταιγια εργασία και δεν πληρώνονται.Ξέρω εδώ μέσα παιδιά που δουλεύουνδύο μήνες και δεν έχουν πάρειδραχμή.

Το να είσαι χωρίς χαρτιά σημαίνειότι φοβάσαι την αστυνομία, δεν μπο-ρείς να πας ελεύθερα όπου θες, δεμπορείς να έχεις λογαριασμό στην

τράπεζα και άμα έχεις λεφτά δε μπο-ρείς να τα κουβαλήσεις πάνω σου. Αντα βρει η αστυνομία είσαι «κλέφτης».Δεν μπορείς να ταξιδέψεις στην πα-τρίδα σου ή να πάς αλλού. Είσαι ένα τί-ποτα.

Πώς πήρατε την απόφαση να ξεκινή-σετε την απεργία;

Κάποιοι από μας που ήταν αριστε-ροί στο Μαρόκο και γνώριζαν απόαγώνες σκεφτήκανε να μαζευτεί κό-σμος και να ξεκινήσουμε απεργία γιανα πάρουμε δικαιώματα. Όλοι αυτοί οιπροηγούμενοι λόγοι μας έσπρωχναννα κάνουμε απεργία πείνας. Σκεφτή-καμε πολύ καλά και δε βρήκαμε άλλοτρόπο. Δε μπορούμε να βγάλουμεόπλα και να αναγκάσουμε την κυβέρ-νηση να μας δώσει τα δικαιώματά μας.Δεν έχουμε άλλα όπλα. Αυτά που μπο-ρούσαμε, αυτά κάναμε.

Τι σήμαινε για την απεργία η αλληλεγ-γύη; Τι σήμαινε για εσάς το ότι κάποιοιάνθρωποι στήριζαν αυτόν τον αγώνα;

Αυτό ήταν πολύ σημαντικό. Ότανακούω εγώ σαν απεργός πείνας ότιείναι και κάποιοι άλλοι που βοηθάνε,κάνουνε πορείες και κάνουνε κάτι γιαμας από έξω, αυτό μου δίνει πολλή δύ-ναμη για να συνεχίσω στον αγώνα.Αυτός που κάνει αγώνα μόνος του δενμπορεί να κάνει πολλά πράγματα.

Πιστεύεις ότι ο αγώνας αυτός έγινεγνωστός στους μετανάστες στην Ελ-λάδα;

Ναι, το είδαν όλοι. Τον πρώτο καιρόζητούσαμε χαρτιά για όλους τους με-τανάστες. Αλλά με τέτοια κυβέρνησηδε μπορούσαμε να συνεχίσουμε μεαυτό το αίτημα. Κερδίσαμε όμως

πράγματα για όλους. Αυτοί που ήρθανστην Ελλάδα το 2005 τώρα θα πάρουνχαρτιά και είναι 5.000 άτομα. Και αυτοίπου δεν είχαν αρκετά ένσημα για ναανανεώσουν χαρτιά τα προηγούμενα2-3 χρόνια, τώρα μπορούν. Θα πάρουνκαινούργια άδεια παραμονής και είναι150.000 άτομα. Είναι και κάτι άλλοπολύ σημαντικό. Κατεβάσαμε τα έν-σημα που χρειάζονται οι μετανάστεςγια να βγάλουν την άδεια από τα 200στα 120. Και τα ένσημα που χρειάζον-ται για την περίθαλψη τα κατεβάσαμεαπό τα 80 στα 50. Άρα κερδίσαμε πάραπολλά. Και ο αγώνας μας μπορεί ναοδηγήσει και σε άλλους αγώνες. Όχιμόνο για τους μετανάστες αλλά καιγια τους Έλληνες εργάτες.

Υπάρχουν Έλληνες που λένε ότι «οιμετανάστες μας παίρνουν τις δου-λειές». Τι πιστεύεις εσύ γι’ αυτό;

Δεν είναι καθόλου σωστό. Οι μετα-νάστες κάνουν τη δουλειά που δε δέ-χεται ένας Έλληνας να κάνει. Αυτόείναι. Ο μετανάστης είναι στο χωράφι,στο θερμοκήπιο, στα χωριά, στις πιοβαριές δουλειές που είναι δύσκολεςγια κάποιους Έλληνες. Δε θέλω να πωγια όλους, αλλά για κάποιους. Οι ερ-γάτες μεταξύ τους είναι αδέλφια. Δι-καιώματα που ζητούμε εμείς ταζητάνε και οι Έλληνες στη φάση αυτή.Ο αγώνας που κάναμε είναι μάθημαγια όλους τους εργάτες. Έτσι τοβλέπω.

Κλείνοντας θα ήθελες να πεις τίποτεάλλο;

Θέλω να πω ευχαριστώ για την αλ-ληλεγγύη. Θα συνεχίσουμε τους αγώ-νες για τα δικαιώματά μας. Ο αγώναςμας δεν τελείωσε. Τώρα ξεκίνησε…

Αλληλεγγύη στους μετανάστες

Ο αγώνας των εργατών δε γνωρίζει σύνορα

«Είμαστε εμείς που ζυμώνουμε και δεν έχουμε ψωμί.

Εμείς που βγάζουμε το κάρβουνο και κρυώνουμε.

Είμαστε εμείς που δεν έχουμε τίποτα κι ερχόμαστε να

πάρουμε τον κόσμο!»

Τάσος Λειβαδίτης

45μέρες. Νερό, τσάι, αλάτι και ζάχαρη. 300εργάτες μετανάστες πάλεψαν ρισκάρον-τας τις ζωές τους. Αυτούς που μέχρι χθες

κανένας δεν τους κοιτούσε στα μάτια. Που περνού-σανε από δίπλα μας αόρατοι, σα να μην υπάρχουν.Αυτοί, οι αόρατοι, απέκτησαν φωνή.

Ούτως ή άλλως, οι μετανάστες έχουν αντιμετωπί-σει πολλές φορές το θάνατο και βγήκαν νικητές. Εί-δανε τις «ανθρωπιστικές» βόμβες των ιμπεριαλιστώννα κομματιάζουν τις χώρες τους, τους στρατούς κα-τοχής να αλυσοδένουνε τις πατρίδες τους. Είδανε ταπρογράμματα οικονομικής «σωτηρίας» (σαν το Μνη-μόνιο, «καλή ώρα») του ΔΝΤ να σπέρνουν την ανερ-γία, τη φτώχεια, την εξαθλίωση. Και άφησαν τιςοικογένειες τους, παίρνοντας σαν μόνο περιουσιακόστοιχείο τη δύναμη των χεριών τους. Άνθρωποι μορ-φωμένοι, με σπουδές σαν τις δικές μας. Στοιβαγμένοιστα φορτηγά ή τα σαπιοκάραβα, έρποντας, κολυμ-πώντας, αποφεύγοντας σφαίρες και νάρκες, όσοι αν-τέξανε τις κακουχίες, φτάσανε ως εδώ.

Και ύστερα, στον αγώνα τις επιβίωσης. Παράνο-μοι. Δουλεύοντας τις πιο σκληρές δουλειές, ήλιο με

ήλιο, για ένα κομμάτι ψωμί και αν (πολλοί εργοδό-τες δεν πληρώνουν και τους καταδίδουν στην αστυ-νομία). Χωρίς ασφάλιση-περίθαλψη. Χωρίς κανένανόμιμο δικαίωμα. Διαρκώς υπό εξευτελισμό, θεω-ρούμενοι δεύτερης κατηγορίας άνθρωποι. Αντιμέ-τωποι με την αστυνομοκρατία, τους ξυλοδαρμούςστα αστυνομικά τμήματα, τα ρατσιστικά πογκρόμ. Κιόμως, αυτοί οι «παράνομοι», παράγουν τον πλούτο.Χτίζουν τις οικοδομές, φροντίζουν τα χωράφια, κου-βαλάνε, καθαρίζουν. Αυτοί που σηκώνουν στα χέριατους όλη την παραγωγή, που είναι η πηγή των κερ-δών, είναι οι «λαθραίοι» που τάχα «πρέπει να φύ-γουν», να «απελαθούν». Έτσι λένε με θράσος αυτοίπου θησαυρίζουν από την εργασία τους, λες και μι-λάνε όχι σε ανθρώπους αλλά σε εργαλεία που μπο-ρούν να πετάνε όταν τους είναι άχρηστα.

Έτσι αντιλαμβάνεται το κεφάλαιο όλους τους ερ-γαζόμενους, ανεξαρτήτως πατρίδας και αυτό τομέλλον τους επιφυλάσσει: την ελαστική, ανασφάλι-στη εργασία χωρίς δικαιώματα. Γι’ αυτό ήταν έναςαγώνας για λογαριασμό όλης της ελληνικής εργατι-κής τάξης. Ο αγώνας αυτός έρχεται από πολύ μα-

κριά και πηγαίνει πολύ μακριά. Γιατί είναι η πρώτηφορά που οι μετανάστες στην Ελλάδα οργανώθηκανκαι πέτυχαν να νικήσουν, έστω και μερικά, και αυτόθα έχει μακροχρόνιες συνέπειες.

Γι’ αυτό και το κίνημα αλληλεγγύης που ανα-πτύχθηκε δεν ήταν «ανιδιοτελές», δεν ήτανε «αν-θρωπιστική» υποστήριξη κάποιων που μας έχουνεανάγκη. Εμείς, η γενιά που μας πετάνε στα αζήτητα,τους έχουμε ανάγκη στον αγώνα ενάντια στο κεφά-λαιο. Η ενότητα όλης της ελληνικής εργατικήςτάξης, όλων των καταπιεσμένων μεταξύ τους είναιμονόδρομος. Και είτε το καταλαβαίνουμε είτε όχι,οι δρόμοι μας θα συναντηθούν, αργά ή γρήγορα.Στον κοινό αγώνα για αξιοπρέπεια απέναντι στονπαλιό κόσμο που σαπίζει.

Ο Α.Μ. από το Μαρόκο, ένας εκ των 50 απεργώνπείνας που βρέθηκαν στη Θεσσαλονίκη, μιλά στιςΑγωνιστικές Κινήσεις. Με τα σπαστά Ελληνικά τουκαι μια έκφραση ικανοποίησης στο πρόσωπο, παράτην σωματική εξουθένωση των 44 ημερών της απερ-γίας, μας εξηγεί τι τον ώθησε στην κίνηση αυτή καιπώς είδε την έκβαση του αγώνα.

Κώστας Καμαρέτσος

Πληροφορική ΑΠΘ

Φωτεινή Σαλονικίδου

Φυσικό ΑΠΘ

6


ΣΤΕφ ΤΕΙ Πειραιά

Γιώργος Γλυνός

Το τελευταίο διάστημα στο ΤΕΙ Πειραιά, η διοίκηση σε συ-νεργασία με το υπουργείο έχουν αρχίσει να εφαρμόζουν

τον νέο νόμο-πλαίσιο, προχωρώντας σε κόψιμο πολλών δι-δακτικών ωρών, μαζικά κοψίματα, υποχρεωτικές παρουσίεςσε θεωρίες-εργαστήρια, θέλοντας να πετάξουν όσο πιοπολύ κόσμο έξω από τις σχολές.

Στις 7 Ιανουαρίου οι έκτακτοι καθηγητές προχώρησαν σεεπίσχεση εργασίας διεκδικώντας τα αυτονόητα, τα δεδου-λευμένα τους. Στην κλιμάκωση του αγώνα τους αποφασί-ζουν κατάληψη της σχολής. Η πράξη αυτή στηρίχτηκε απότο ΜΑΣ, αλλά στην συνέχεια αποχώρησε λέγοντας πως δια-φωνεί με τέτοιες λογικές. Στη συνέχεια ο σπουδαστικόςσύλλογος κάλεσε σε γενική συνέλευση στην οποία συμμε-τείχαν οι Αγωνιστικές Κινήσεις, η ΕΑΑΚ, η ΑΡΕΝ και σπου-δαστές από τον χώρο της αναρχίας.

Οι Αγωνιστικές Κινήσεις στήριξαν τον αγώνα και προ-σπάθησαν να ανοίξουν ζητήματα στο σύλλογο, ζητήματαπου αφορούν την κατάσταση του ΤΕΙ που συνδέεται με τονπροηγούμενο και συμπληρώνεται με τον νέο νόμο-πλαίσιο,σε αντίθεση με την ΕΑΑΚ που προσπαθούσε να εισάγει μι-κροκομματικές λογικές που δεν αφορούσαν τους στόχουςτου φοιτητικού κινήματος. Τέλος, έγινε νέα προσπάθεια γε-νικής συνέλευσης η οποία δεν πραγματοποιήθηκε λόγω έλ-λειψης συμμετοχής.

Χημικό Αθήνας

Φανή Καρυγιάννη

Παρά την επικείμενη ψήφιση του νόμου-πλαίσιο και τιςγενικότερες κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις, ο σύλλογος

συνεχίζει να απέχει από τις κινητοποιήσεις. Ακόμα και αν κά-ποιος όμως, παρά το απαιτητικό πρόγραμμα της σχολής (ηεντατικοποίηση έχει κάνει την εμφάνιση της καιρό τώρα στοΧημικό), αποφασίσει να ασχοληθεί με τις εξελίξεις, θα βρε-θεί αντιμέτωπος με το χάος. Από τη μια η «αριστερή» ΠΑΣΠδιαφωνεί με τις εξαγγελίες της κυβέρνησης, αλλά όχι αρ-κετά για να συμμετάσχει στις κινητοποιήσεις ενάντια στοννόμο-πλαίσιο. Από την άλλη μεριά η ΔΑΠ, χωρίς να κάνειαναφορά στο νόμο-πλαίσιο, προβάλλει αιτήματα όπως μοί-ρασμα e-books σε όλους τους φοιτητές και wifi spots ενώ τηνίδια στιγμή περνάει μηνύματα για κατάργηση ασύλου αλλάκαι εγκαθίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων. Σύμμαχοπλέον των καθεστωτικών παρατάξεων ενάντια στις συλλο-γικές διαδικασίες αποτελεί το ΜΑΣ, το οποίο δεν υπογράφειγια τη διεξαγωγή της συνέλευσης ενώ καλεί τον κόσμο γιασυμμετοχή στην επιτροπή αγώνα. Πάρα τις προσπάθειες τηςΕΑΑΚ για διεξαγωγή συνελεύσεων και συμμέτοχη στις κι-νητοποιήσεις, η παρέμβαση των αριστερών σχημάτων στησχολή αποδεικνύεται ελλιπής, αφού αντί να προβάλλουν ταζητήματα που πλήττουν άμεσα τον κάθε φοιτητή επικεν-τρώνονται συχνά στην αλλαγή οργάνων διοίκησης ενώ τοβασικό αίτημα, το να μην περάσει ο νόμος-πλαίσιο, επικαλύ-πτεται από τα δεκάδες διαχειριστικά αιτήματα που βρίσκον-ται στα πλαίσιά τους. Τέλος, η ΑΡΕΝ συμμετέχει στιςδιαδικασίες, ωστόσο δεν δείχνει να συμβάλλει ουσιαστικάστην συγκρότηση κινήματος.

Ηλεκτρονική ΤΕΙ Θεσσαλονίκης

Γιάννης Σαμουηλίδης

Oλα ξεκίνησαν το Σεπτέμβριο στα ΤΕΙ όταν σταμάτησε τοΊδρυμα να πληρώνει τους έκτακτους καθηγητές, λέγον-

τάς τους ότι δεν υπάρχουν λεφτά και ότι το Ίδρυμα χρωστάει.Αυτή η κατάσταση συνεχίστηκε μέχρι το Γενάρη, από το Γε-νάρη όμως και μέχρι να λήξει η σύμβασή τους οι έκτακτοιπροχώρησαν σε επίσχεση εργασίας. Στην αρχή ήταν κάτι απο-κομμένο από τους φοιτητές, σιγά-σιγά όμως και με την πα-ρουσία των φοιτητών στις συνελεύσεις των εκτάκτων άρχισε

Βρισκόμαστε σε μια περίοδο που τοκεφάλαιο και ο ιμπεριαλισμός, μεπρόφαση την κρίση, έχουν εξαπολύ-

σει την πιο βάρβαρη επίθεση ενάντια σταδικαιώματα του λαού και της νεολαίας.Ξέρει όμως πολύ καλά ότι η κατάργησηαυτών των κατακτήσεων θα προκαλέσει αν-τιδράσεις, γι’ αυτό χτυπάει και όποια δημο-κρατικά δικαιώματα και ελευθερίες είχε ολαός. Αυτά τα δικαιώματα δεν είχαν παρα-χωρηθεί, όπως και κανένα άλλο εργασιακόή νεολαιίστικο δικαίωμα, αλλά είχαν κατα-κτηθεί με αγώνες.

Η ψήφιση του νέου Τρομονόμου το κα-λοκαίρι (λίγο πριν περάσει άλλο ένα πακέτομέτρων) ο οποίος στην ουσία μετατρέπειένα πλημμέλημα, όπως το κλείσιμο ενόςδρόμου για να πραγματοποιηθεί μια πορεία,σε τρομοκρατική πράξη κινούταν σε μια τέ-τοια κατεύθυνση. Η εκπαίδευση στρατιωτι-κής μονάδας στον Καλλίμαχο του Κιλκίς γιατην καταστολή των κοινωνικών αντιδρά-σεων, το συνεχές χτύπημα των διαδηλώ-σεων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη από τιςδυνάμεις των ΜΑΤ, αλλά και η προπαγάνδααπό τα ΜΜΕ, σκοπό έχουν να τρομοκρατή-σουν τον κόσμο, να τον στείλουν σπίτι του,να τον κάνουν να πιστέψει ότι με τους αγώ-νες δεν μπορεί να έχει νίκες. Καταπατούνόλο και πιο συχνά το Άσυλο και θέλουν ναβάλουν security για να μπορέσουν να κατα-στείλουν τις φοιτητικές κινητοποιήσεις καινα περάσουν ευκολότερα αντιδραστικούςνόμους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της

όξυνσης της καταστολής είναι οι επεμβά-σεις των ΜΑΤ σαν στρατός κατοχής εδώκαι 2,5 μήνες στην περιοχή της Κερατέας,που δεν διστάζουν να χτυπήσουν γυναικό-παιδα και ηλικιωμένους. Τα γεγονότα αυτάδείχνουν ότι ο ρόλος των δυνάμεων κατα-στολής είναι να ισοπεδώνουν κάθε μορφήαντίστασης για να εξυπηρετηθούν τα συμ-φέροντα του κεφαλαίου. Ο αγώνας που δί-νουν οι κάτοικοι της περιοχής δεν είναιμόνο μια αντιπαράθεση ανάμεσα σε αυτούςκαι τα συμφέροντα ενός εργολάβου. Ημάχη αυτή είναι μια μάχη ενάντια στην αν-τιλαϊκή πολιτική, ενάντια στο ΜΝΗΜΟΝΙΟ,μια μάχη για την ίδια τους την ζωή.

Στο πλαίσιο της επίθεσης ενάντια στιςσυνδικαλιστικές ελευθερίες ήταν και η δο-λοφονική βομβιστική επίθεση στο στέκιΣΦΕΝΤΟΝΑ των Αγωνιστικών ΚινήσεωνΘεσσαλονίκης στις 5 Φλεβάρη. Ήταν ηδεύτερη βομβιστική επίθεση που δέχτηκετο στέκι και σκοπό είχε να τρομοκρατήσειόχι μόνο εμάς αλλά όλη την γειτονία καιγενικότερα όλο τον προοδευτικό κόσμοπου προβληματίζεται και θέλει να αγωνι-στεί. Αυτή η φασιστικού τύπου ενέργειαήρθε να συμπληρώσει τις επιθέσεις πουέχουν δεχτεί και άλλα στέκια νεολαίας,γραφεία αριστερών οργανώσεων και κατα-λήψεις στην πόλη μας. Γιατί οι χώροι πολι-τικοποίησης και έκφρασης, οι χώροισυλλογικής δράσης και οργάνωσης τηςπάλης είναι εμπόδιο για την ολοκλήρωσητης επίθεσης του συστήματος απέναντι

Δεν πάει πάνω από ένα τρίμηνο που ηΔιαμαντοπούλου ανακοινώσε έναακόμη μέτρο, ενώ καταιγισμός μέ-

τρων και αποφάσεων λαμβάνονται όχι μόνοστον εκπαιδευτικό μα και στον εργασιακό,υγειονομικό, ασφαλιστικό και συνταξιοδο-τικό τομέα.

Οι συγχωνεύσεις-καταργήσεις σχολείωνείναι μέρος του «νέου» σχολείου. Αποτε-λούν, μάλιστα, τρανταχτό παράδειγμα τουτι πρόκειται να ακολουθήσει με την εφαρ-μογή, όχι μόνο επιμέρους μέτρων, αλλάολόκληρου του πακέτου.

Ήδη έχουν ανακοινωθεί οι συγχωνεύ-σεις-καταργήσεις 1.056 σχολείων, κυρίωςδημοτικών και σχολείων της επαρχίας απ’ότι σε γυμνάσια και λύκεια και σε πρω-τεύουσες νομών. Δεν είναι, ωστόσο, καθό-λου λίγες και οι συγχωνεύσεις στην Αθήναπου θα δημιουργήσουν νέες Γκράβες. Ο

αριθμός, όπως έχει ανακοινωθεί, θα συνεχί-σει να αυξάνεται και τις επόμενες χρονιές.

Τα αποτελέσματα του μέτρου αφορούνεξίσου μαθητές, δασκάλους-καθηγητές καιγονείς. Όσον αφορά τους μαθητές, η κα-θημερινότητά τους στα σχολεία θα είναιχειρότερη. Οι συγχωνεύσεις-καταργήσειςδεν θα συνεπάγονται και δημιουργία νέωνμεγαλυτέρων σχολείων, αλλά συστέγασηδύο σχολείων. Διπλάσιοι, δηλαδή, μαθητέςσε σχολεία που χωράνε οριακά τους ήδηυπάρχοντες μαθητές. Επιπλέον, αυξάνεταιη απόσταση που κάθε μαθητής θα πρέπει ναδιανύει καθημερινά σε 10 χιλιόμετρα, δη-λαδή μισή ώρα στα δημοτικά και 45 λεπτάσε γυμνάσια και λύκεια καταρχήν. Το κρι-τήριο αυτό είναι ελαστικό, φυσικά προς ταπάνω. Αυτό προφανώς, θα λειτουργήσει ωςανασταλτικός παράγοντας για την επαρχίακαι τα φτωχότερα στρώματα καθώς θα αυ-

Η τρομοκρατία δεν μας σταματά!

Αναγκαία η οργάνωση

Συγχωνεύσεις-καταργήσεις σχολείων

Να μην κλείσει κανένα Κατερίνα Φωτοπούλου-Λιοσάτου

Μαθήτρια Λυκείου - Αθήνα

ανταποκρίσεις...

7


να υπάρχει μια αλληλεγγύη μεταξύ φοιτητών και εκτάκτων.Έτσι, συγκροτήθηκε μια πρωτοβουλία από την μεριά των φοι-τητών γι’ αυτό το θέμα και μαζί με τους καθηγητές προχώ-ρησε σε ανακοινώσεις σε ραδιοφωνικούς σταθμούς, πορείεςκαι καταλήψεις στα ΤΕΙ. Μετά από πολλές πιέσεις, το υπουρ-γείο, αφού πρώτα κατηγόρησε τους προέδρους των ΤΕΙ,έδωσε χρήματα που αντιστοιχούν σε 2 μήνες εργασίας τωνκαθηγητών ενώ παράλληλα έδωσε εντολή για περικοπές.Έτσι, το Ίδρυμα θα κόψει μέχρι και το 80% των καθηγητώνκαι θα χωρίσει τα μαθήματα σε εαρινά και χειμερινά. Αυτή τηστιγμή, τα περισσότερα μαθήματα δεν γίνονται μιας και οι μό-νιμοι καθηγητές είναι ελάχιστοι. Μπροστά σ’ αυτό το χάος, ηΠρωτοβουλία Φοιτητών μαζεύει υπογραφές ανά σχολή για ναγίνουν συνελεύσεις, ενώ η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, σαν καλό σκυλάκι τηςεκάστοτε διοίκησης, προσπαθεί να διαλύσει τους φοιτητικούςσυλλόγους και τον συνδικαλισμό στις σχολές, ώστε να πα-γιωθεί μια και καλή το κλίμα της μη αντίδρασης.

Ιατρική Α.Π.Θ.

Δανάη Αλεξάκη

Στην Ιατρική έγινε συνέλευση στις 16 Μάρτη μετά από 4«νεκρούς» μήνες! Η ΔΑΠ, όπως κάνει ένα χρόνο τώρα,

δεν μπήκε καν στη συνέλευση. Μετά από μια συντονισμένηπροσπάθεια να «μπαχαλέψει» τη διαδικασία, η ΠΚΣ αποχώ-ρησε πριν την ψηφοφορία. Η συνέλευση έληξε με 62 ψήφουςστο κοινό πλαίσιο (Αγωνιστικές Κινήσεις, ΑΡΕΝ, ΕΑΑΚ), 50στο πλαίσιο της ΠΑΣΠ και 14 λευκά. Η απόφαση περιλάμβανεσυμμετοχή στην πανεκπαιδευτική πορεία στις 17 Μάρτη καικατάληψη την ίδια μέρα, μαζική παράσταση ενάντια στην εγ-κύκλιο για τα συγγράμματα και εκδήλωση για το νέο νόμο-πλαίσιο. Η ΠΚΣ όμως, πραξικοπηματικά αρνήθηκε να δώσειτη σφραγίδα του συλλόγου ώστε να επικυρωθεί η απόφαση,με αποτέλεσμα την ημέρα της κατάληψης τα μαθήματα στανοσοκομεία να γίνουν κανονικά. Στις 23 Μάρτη, που είχε ορι-στεί νέα συνέλευση, συμμετείχε μόνο το κοινό πλαίσιο και ηΠΚΣ. Οι τοποθετήσεις έγιναν κανονικά, αλλά δεν πάρθηκεαπόφαση καθώς υπήρχε οριακή απαρτία και η ΠΚΣ για άλλημια φορά αποχώρησε πριν την ψηφοφορία.

Οικονομικό Ιωαννίνων

Μιχάλης Κανάκης

Στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων η κατάσταση είναι υποτονική,ιδιαίτερα μετά την εξεταστική περίοδο του Ιανουαρίου.

Συγκεκριμένα, στο Οικονομικό η εντατικοποίηση γίνεται όλοκαι εντονότερη. Τα μαζικά κοψίματα, τα δύσκολα θέματαστην εξεταστική, καθώς και οι ανακοινώσεις των καθηγητώνγια προόδους, εργασίες, και κατάργηση των γραπτών εξετά-σεων και αντικατάστασής τους με προφορικές είναι ενδει-κτικά. Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα πραγματοποιήθηκε μίαγενική συνέλευση στην οποία οι Αγωνιστικές Κινήσεις άνοι-ξαν στον κόσμο το ζήτημα του νόμου-πλαίσιο και την εντα-τικοποίηση που φέρνει. Στη συνέλευση κυριάρχησε η ΔΑΠμε αρκετό κόσμο για να σαμποτάρει οποιαδήποτε υποψία κι-νητοποίησης των φοιτητών ενάντια στην εντατικοποίηση.

Στην Ιατρική το κλίμα δεν διαφέρει και πολύ. Τρανταχτόγεγονός καθηγητικής αυθαιρεσίας καθώς και τρομοκράτη-σης των φοιτητών συνέβη σε ένα μάθημα του Α' Έτους,όπου ο καθηγητής ξεκίνησε την αστική προπαγάνδα και τάχ-θηκε ξεκάθαρα κατά των απεργιών, συνελεύσεων και κατα-λήψεων και τόνισε πως στην ώρα του μαθήματός του δε θαγίνονται συνελεύσεις. Ακόμα, στοχοποίησε φοιτητές πουπήγαν να αντιταχθούν στα λεγόμενά του.

Οι Αγωνιστικές Κινήσεις έχουν κινηθεί για διεξαγωγήγενικής συνέλευσης μαζεύοντας υπογραφές, μαζί με τιςυπόλοιπες αριστερές παρατάξεις της σχολής, αλλά το εμ-πόδιο των καθεστωτικών δυνάμεων που δεν θέλουν ναδραστηριοποιούνται τα όργανα των φοιτητών δεν έχει ξε-περαστεί. Σημαντικό παράδειγμα είναι ότι τα ΔιοικητικάΣυμβούλια γίνονται κλειστά, μακριά από φοιτητές, ακόμακαι στην πόλη, σε μια προσπάθεια να απομακρυνθούν οιφοιτητές από τα όργανά τους.

στα δικαιώματά μας. Γιατί γι’ αυτούς, σεκαιρό Μνημονίου, δεν χωράνε κοινωνικέςκαι λαϊκές αντιστάσεις. Εμείς δηλώνουμεότι από τέτοιες ενέργειες δεν τρομοκρα-τούμαστε αλλά συνεχίζουμε πιο δυναμικάτη δράση και τον αγώνα μας αφού είναι δί-καιος και αναγκαίος. Αυτό πρέπει να κάνεικαι όλος ο λαός, για να μπορέσει να έχειμέλλον, για να μπορέσει να ελπίζει.

Είναι ανάγκη λοιπόν η αυτοοργάνωσητου λαού για να αντιμετωπιστεί αυτή η επί-θεση. Οι φοιτητές να μαζικοποιήσουν καινα ζωντανέψουν τις Γενικές Συνελεύσειςκαι μέσα από τους συλλόγους τους να

υπερασπιστούν το Άσυλο, που ήταν πάνταισχυρό εργαλείο για τους αγώνες τους. Οιεργαζόμενοι αλλά και όλος ο λαός πρέπεινα έχουν σαν παράδειγμα την αυτοοργά-νωση των κατοίκων της Κερατέας αλλάκαι των Αραβικών εξεγέρσεων και να ορ-γανωθούν στους χώρους δουλειάς τους.Γιατί η μόνη διέξοδος είναι η μαζικοποί-ηση και η οργάνωση των αγώνων μας. Γιανα δημιουργηθούν οι όροι για την συγ-κρότηση ενός μαζικού λαϊκού-εργατικούκινήματος που θα οδηγήσει στην ανα-τροπή ολόκληρης της αντιλαϊκής πολιτι-κής και του κλίματος τρομοκρατίας.

ξηθεί το κόστος μεταφοράς του μαθητήστο σχολειό του.

Από την άλλη, οι καθηγητές θα μει-ωθούν -όπως έχει ήδη αναφερθεί- σε αρ-κετές περιοχές, ενώ κινδυνεύουν μέχρι καιμε απολύσεις. Έτσι, το επίπεδο του μαθή-ματος θα υποβαθμιστεί πολύ. Οι πολυπλη-θείς τάξεις, σε συνδυασμό με τουςσυμβασιούχους, επί το πλείστον, καθηγη-τές, θα δημιουργούν άσχημο κλίμα για μά-θημα και αδυναμία συγκέντρωσης στουςμαθητές, όταν οι απαιτήσεις χρόνο με τοχρόνο αυξάνονται ραγδαία.

Τέλος, για τους γονείς θα αυξηθεί τοκόστος που απαιτείται για την κάλυψη τωνεξόδων των μαθητών κατά τη διάρκεια τηςχρονιάς. Επιπλέον βραχνάς θα είναι και ημετακύληση του κόστους του «νέου» σχο-λείου στους γονείς. Προετοιμάζεται ήδη ηκατάργηση του δωρεάν βιβλίου, ενώ σε

πολλά σχολεία -κυρίως στα πρότυπα- οι γο-νείς υποχρεώνονται να καλύψουν τα έξοδατης λειτουργίας του σχολείου (από μελά-νια και χαρτιά μέχρι πετρέλαιο). Όμως, ηαύξηση του κόστους θα γίνεται και έμμεσαγια τους γονείς. Μέσω Καλλικράτη μετα-φέρεται η χρηματοδότηση των σχολείωνστους δήμους, κάτι που συνεπάγεται αύ-ξηση της δημοτικής φορολογίας ή χειρο-τέρευση των παροχών των σχολείων.

Όλοι αυτοί οι λόγοι λοιπόν, μας οδη-γούν στο συμπέρασμα πως οφείλουμε ναπαλέψουμε με συνελεύσεις και καταλήψειςσχολείων σε συνεργασία με τους καθηγη-τές και τους γονείς. Και αυτό συμβαίνειήδη με παρεμβάσεις γονέων και εκπαιδευ-τικών στα Δημοτικά Συμβούλια αλλά καικαταλήψεις και πορείες σχολείων που πρό-κειται να συγχωνευτούν-καταργηθούν,κάτι που είναι και πολύ αισιόδοξο!

της πάλης μας

σχολείο!

Δημήτρης Χαρτζουλάκης

Φυσικό ΑΠΘ

Γεωργία Σαμαρά

Μαθηματικό ΑΠΘ

8


Στο καπιταλιστικό σύστημα η εκ-παίδευση εξυπηρετεί την κυ-ρίαρχη τάξη στο να αναπαράγει

την κυριαρχία της και να εξυπηρετείτα συμφέροντά της. Αυτό επιτυγχάνε-ται με δύο τρόπους: Από τη μία, με τονιδεολογικό ρόλο της. Την εμπέδωση,δηλαδή, στη νεολαία των βασικώναρχών του συστήματος, όπως είναι ηάρρηκτη σχέση παραγωγής-κέρδουςκαι η «αντικειμενική» διαστρωμάτωσητης κοινωνίας με βάση την οποία οιπιο άξιοι-πλούσιοι (κεφάλαιο) δίνουνδουλειά στους λιγότερο άξιους (ερ-γάτες-εργαζόμενους). Από την άλλη,με τον κατανεμητικό της ρόλο, σύμ-φωνα πάντα με τις εκάστοτε ανάγκεςτης καπιταλιστικής παραγωγής και οι-κονομίας. Δηλαδή, με την όρθωση τέ-τοιου είδους φραγμών σε κάθεβαθμίδα ώστε να παράγονται κάθε εί-δους απόφοιτοι. Δεν είναι δυνατόν ναγίνουν όλοι πολιτικοί μηχανικοί χωρίςοικοδόμους, γιατροί χωρίς νοσηλευ-τές, οικονομικά στελέχη βιομηχανιώνχωρίς εργάτες.

Πλέον, οι συνθήκες γενικευμένηςκρίσης και τα δεδομένα που έφερε τοΜνημόνιο μεταβάλλουν με ταχείςρυθμούς τα πάντα στην εργασία καιτην κοινωνία. Κάθε είδους εργατικόδικαίωμα και κατάκτηση, όπως οι Συλ-λογικές Συμβάσεις Εργασίας, η ασφά-λιση, η περίθαλψη, η μόνιμη καισταθερή δουλειά, το 8ωρο καταρ-γούνται. Τα δημοκρατικά δικαιώματακαι οι ελευθερίες του λαού περιορί-ζονται διαρκώς. Συνεπώς, το σύστημαθα επιχειρήσει να προσαρμόσει, με

την όποια χρονική καθυστέρηση επι-βάλλει αυτή η διαδικασία, την εκπαί-δευση στα νέα δεδομένα. Και σεαυτήν την κατεύθυνση θα κινηθεί καιο νόμος πλαίσιο που θα κατατεθεί καιθα αφορά την τριτοβάθμια εκπαί-δευση. Θα επιχειρήσει να φτιάξει τοπανεπιστήμιο του Μνημονίου.

Πρώτος στόχος της επίθεσης είναι

η διάλυση των υπολειμμάτων της δω-ρεάν εκπαίδευσης. Οι σπουδές, απόδικαίωμα και συλλογική κατάκτηση,μετατρέπονται σε ατομική υπόθεσητου κάθε φοιτητή. Σε αυτό το συμπέ-ρασμα οδηγεί η εισαγωγή της λεγό-μενης «κάρτας του φοιτητή» με τηνοποία «θα έχει πρόσβασ.η σε όλες τιςπαρεχόμενες υπηρεσίες». Απαλλάσ-

σει, δηλαδή, το κράτος από όποιαυποχρέωση παροχής σίτισης, στέγα-σης και δωρεάν σπουδών. Οι manager,που θα επιβληθούν σε κάθε σχολή, θαδιαχειρίζονται τα οικονομικά και τηχρηματοδότηση. Και όταν τα χρήματαδε θα επαρκούν είτε το Τμήμα θακλείνει είτε θα αναζητούνται άλλοιπόροι. Και αν ακόμα κάποιος έχει αμ-

φιβολίες ότι σε αυ-τούς τους πόρους θαπεριλαμβάνονται δί-δακτρα, ας λάβειυπόψη του ότι καθιε-ρώνονται φοιτητικάδάνεια και ανταπο-δοτικές υποτροφίες.Γιατί όμως ένας φοι-τητής σε ένα δω-ρεάν πανεπιστήμιο,να έχει ανάγκη απόδάνεια;

Στη συνέχεια, καί-ρια επιδίωξη αποτε-λεί η διάλυση τωνπτυχίων. Σε μια κοι-νωνία όπου οι συνε-χείς απολύσεις και ηεργασιακή περιπλά-νηση αποτελούνπλέον τον κανόνακαι προωθούνται οιατομικές συμβάσειςεργασίας, δεν είναιδυνατόν να υπάρ-χουν πτυχία. Γιατίαυτά, έστω και τυ-πικά, κατοχυρώνουνενιαία επαγγελμα-

τικά δικαιώματα και αφήνουν χώρο σεσυλλογικές διεκδικήσεις. Αντικαθί-στανται, λοιπόν, τα πτυχία και τα επαγ-γελματικά δικαιώματα από τονατομικό φάκελο προσόντων και τις πι-στωτικές μονάδες. Στο πρώτο έτος θαεισαγόμαστε σε Σχολή και όχι σεΤμήμα, μετά από διαρκείς εξετάσειςθα μας επιλέγουν σε κάποιο Τμήμαόπου θα υπάρχουν και κύκλοι σπου-δών (bachelor, master). Με βάση το πα-κέτο σπουδών που θα επιλέξει οκαθένας, τις καθημερινές επιδόσειςτου, τα επί πληρωμή συνέδρια και σε-μινάρια που θα παρακολουθήσει σε Ιν-στιτούτα δια βίου Εκπαίδευσης, θαεμπλουτίζει τον ατομικό του φάκελο.Ο ανταγωνισμός, λοιπόν, για μια κα-κοπληρωμένη θέση εργασίας θα είναιανελέητος και δια βίου. Για να μηναναφέρουμε τα 1ετή και 2ετή πτυχίαπου ανακοινώθηκαν.

Ανεπηρέαστη δε θα μείνει ούτε ηκαθημερινότητα του φοιτητή. Τα προ-απαιτούμενα, οι αλυσίδες μαθημάτων,οι περιορισμοί στις δηλώσεις μαθημά-των, οι συνεχείς πρόοδοι και εργασίες,η αύξηση των υποχρεωτικών ωρών, ταυποχρεωτικά αμφιθέατρα, η πιθανήκατάργηση της εξεταστικής του Σε-πτέμβρη δημιουργούν ένα ασφυκτικόκλίμα. Σε αυτές τις συνθήκες όλο καιπερισσότεροι θα αποθαρρύνονται καιθα διακόπτουν τις σπουδές τους. Αλλάκαι όσοι συνεχίσουν θα έρθουν αντι-μέτωποι με το νέο όριο φοίτησης (ν+ 1ή ν+2). Οι εξοντωτικοί ταξικοί φραγμοίθα καθιστούν σχεδόν αδύνατη τηλήψη πτυχίου.

Όλα αυτά είναι αδιαμφισβήτητοπως θα ξεσηκώσουν τους φοιτητές.Άλλωστε, η δημόσια και δωρεάν εκ-παίδευση, τα ενιαία πτυχία με επαγ-γελματικά δικαιώματα, οι ανθρώπινοιρυθμοί σπουδών αποτελούν κατακτή-σεις του φοιτητικού και λαϊκού κινή-ματος. Και πρόσφατα, πολλές φορέςοι φοιτητές τα υπερασπίστηκαν μέσααπό μαζικές συνελεύσεις-καταλήψεις-διαδηλώσεις. Γι’ αυτό και η κυβέρ-νηση θα επιχειρήσει να τελειώσει μιακαι καλή με το φοιτητικό κίνημα καιτον συνδικαλισμό. Καταργώντας τοΆσυλο με ό,τι αυτό συνεπάγεται γιατο φοιτητικό κίνημα και τις διαδικα-σίες του, αλλά και στήνοντας πειθαρ-χικά συμβούλια για όποιοναντιστέκεται. Η συμμετοχή σε συνε-λεύσεις και κινητοποιήσεις θα κοστί-ζει από απώλεια ενός εξαμήνου έωςκαι διαγραφή από τη Σχολή.

Συμπερασματικά, το πανεπιστήμιοπου θέλουν να φτιάξουν με τον νέονόμο πλαίσιο είναι το πανεπιστήμιοτου Μνημονίου. Το πανεπιστήμιο τωνταξικών φραγμών, που δε χωρά τηνπλειοψηφία της νεολαίας, αλλά λί-γους και εκλεκτούς. Που δεν παρέχειεπαγγελματικά δικαιώματα, αλλά εμ-πεδώνει στη νεολαία τον ανταγωνι-σμό και την υποταγή. Και απέναντι σεαυτόν το νόμο-οδοστρωτήρα οι φοι-τητές πρέπει να ορθώσουμε το ανά-στημά μας. Μαζικοποιώντας τιςΓενικές Συνελεύσεις στους Συλλό-γους μας και οργανώνοντας τη δράσημας. Βροντοφωνάζοντας “ΟΧΙ στο νέοΝΟΜΟ ΠΛΑΙΣΙΟ”!

Οταν ο αφέντης διατάζει, τα σκυλιά υπακούουν.Όταν το σύστημα αποφασίζει, οι υπηρέτες τουστα πανεπιστήμια σπεύδουν να τοποθετηθούν

κι αυτοί. Κάτι τέτοιο θυμίζει η στάση και οι επίσημεςδηλώσεις της ΠΑΣΠ και της ΔΑΠ. Το σύστημα ετοιμά-ζει ένα αντιφοιτητικό τερατούργημα, το νόμο-πλαίσιο.Αναλύσεις επί αναλύσεων μπορούν να γίνουν για τονόμο. Σημαντικό είναι όμως να βλέπει κανείς και τηστάση ορισμένων δυνάμεων που δρουν στο πανεπι-στήμιο, όσον αφορά την άποψη και στάση τους σχε-τικά με το περιεχόμενο και την προώθηση του νόμουστις σχολές.

Όταν το σύστημα αποφασίζει να χτυπήσει με ένα τέ-τοιο νόμο σύσσωμη τη νεολαία που σπουδάζει στα πα-νεπιστήμια, πρέπει να βρει τις συμμαχίες του. Καιπρέπει να το κάνει ακριβώς διότι χωρίς και τη συναί-νεση της φοιτητικής κοινής γνώμης είναι αδύνατον ναπείσει ότι προωθεί ρυθμίσεις και νομοσχέδια «για τοκαλό μας». Από την αρχή της χρονιάς, το υπουργείο άρ-

χισε να ψηλαφίζει τις αντιδράσεις των φοιτητών όσοναφορά το νόμο. Οι συμμαχίες έγιναν. Οι δυνάμεις τηςΠΑΣΠ και της ΔΑΠ, που από την αρχή της χρονιάς δή-λωναν την αντίθεσή τους με το νόμο-πλαίσιο, ξανάρ-θαν φορτσάτες για «διάλογο», κουβαλώνταςτσουβάλια προτάσεων και περγαμηνές συμφωνιών μετο υπουργείο, για άλλη μια φορά.

Σε πλήρη σύμπλευση με το υπουργείο και τηνπροώθηση του νόμου, εμφανίστηκε και η ΠΑΣΠ,σύμφωνα με δηλώσεις του γραμματέα της ΠΑΣΠΤΕΙ. Και πώς θα μπορούσε να είναι αλλιώς βέβαια,όταν πρόκειται για τη φοιτητική παράταξη τουΠΑΣΟΚ μέσα στα πανεπιστήμια. Η συγκατάθεση τηςΠΑΣΠ όμως, έγινε γνωστή στο φοιτητόκοσμο καιβλέπε μετά τα στελέχη της ΠΑΣΠ στα ΑΕΙ να δίνουναντάρτικο ρεσιτάλ αντίθεσης σε σχέση με τις δηλώ-σεις ΠΑΣΠ ΤΕΙ.

Μα και η ΔΑΠ δεν άργησε κι αυτή. Παρουσίασετις δικές τις προτάσεις, οι οποίες καταχειροκροτή-

θηκαν από το κ. Σαμαρά και όλως τυχαίως ομοι-άζουν στην πλειοψηφία τους στις προωθήσεις τουυπουργείου (ακόμα και με το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρ-νηση) που εν τέλει δείχνει ότι η ΔΑΠ είναι πραγμα-τικά δύναμη του συστήματος παρά«αντιπολιτευτική». Κατάργηση του ασύλου τουπουργείο; Κατάργηση του ασύλου και η ΔΑΠ. Κα-τάργηση του δωρεάν συγγράμματος το υπουργείο;Κατάργηση του συγγράμματος γενικώς η ΔΑΠ καιαντικατάστασή του με e-reader (μάλλον θα έχειπολλά τσάμπα e-reader να μας δώσει η ΔΑΠ). Χτύ-πημα των συλλόγων και των γενικών συνελεύσεωντο υπουργείο; Κατάργηση συλλόγων η ΔΑΠ και προ-τάσεις για διεξαγωγή φοιτητικών εκλογών κάθε δύο(!) χρόνια με δικαστικούς αντιπροσώπους (!) να επι-βλέπουν (βεβαίως βεβαίως!). Όλα αυτά μαζί με τοσαμποτάρισμα των γενικών συνελεύσεων από τηναρχή της χρονιάς και από τις δυο αυτές δυνάμεις,δείχνουν περισσότερο από κάθε άλλη στιγμή πόσο

τσιράκια της πολιτικής του συστήματος είναι.Είναι όμως η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ τα μόνα τσιράκια;

Βεβαίως και όχι, όταν οι φοιτητές σε κάθε σχολήείναι αντιμέτωποι με τους καθηγητές. Διότι οι κα-θηγητές είναι αυτοί που σε ένα προηγούμενο διά-στημα εφάρμοσαν την πολιτική του συστήματος σταπανεπιστήμια και οι καθηγητές εφαρμόζουν τις δια-τάξεις του νόμου-πλαίσιο του 2007. Έτσι και σή-μερα, οι καθηγητές και οι πρυτάνεις κάνουν διάλογομε το υπουργείο και τα «βρίσκουν» σε πολλά ζητή-ματα της επίθεσης στη φοιτητική νεολαία, μη έχον-τας τον παραμικρό ενδοιασμό. Και ας έχει μεγάλοκομμάτι της αριστεράς στα πανεπιστήμια την αυτα-πάτη συμπόρευσης του φοιτητικού κινήματος με τοκαθηγητικό κατεστημένο. Ο μόνος τρόπος να νική-σει το φοιτητικό κίνημα είναι να οργανωθεί και ναμαζικοποιηθεί ανεξάρτητο από τους καθηγητές-πρυ-τάνεις και μακριά από τις συστημικές πολιτικές-τα-κτικές των ΔΑΠ και ΠΑΣΠ.

Στάση δυνάμεων

Αντιτιθέμενοι ή υπηρέτες;Μανώλης Γεμιστός

Μαθηματικό Αθήνας

Καλώς ορίσατε στο πανεπιστήμιο του Μνημονίου και... ΑΝΤΙΟ!

9


Στο καπιταλιστικό σύστημα η εκ-παίδευση εξυπηρετεί την κυ-ρίαρχη τάξη στο να αναπαράγει

την κυριαρχία της και να εξυπηρετείτα συμφέροντά της. Αυτό επιτυγχάνε-ται με δύο τρόπους: Από τη μία, με τονιδεολογικό ρόλο της. Την εμπέδωση,δηλαδή, στη νεολαία των βασικώναρχών του συστήματος, όπως είναι ηάρρηκτη σχέση παραγωγής-κέρδουςκαι η «αντικειμενική» διαστρωμάτωσητης κοινωνίας με βάση την οποία οιπιο άξιοι-πλούσιοι (κεφάλαιο) δίνουνδουλειά στους λιγότερο άξιους (ερ-γάτες-εργαζόμενους). Από την άλλη,με τον κατανεμητικό της ρόλο, σύμ-φωνα πάντα με τις εκάστοτε ανάγκεςτης καπιταλιστικής παραγωγής και οι-κονομίας. Δηλαδή, με την όρθωση τέ-τοιου είδους φραγμών σε κάθεβαθμίδα ώστε να παράγονται κάθε εί-δους απόφοιτοι. Δεν είναι δυνατόν ναγίνουν όλοι πολιτικοί μηχανικοί χωρίςοικοδόμους, γιατροί χωρίς νοσηλευ-τές, οικονομικά στελέχη βιομηχανιώνχωρίς εργάτες.

Πλέον, οι συνθήκες γενικευμένηςκρίσης και τα δεδομένα που έφερε τοΜνημόνιο μεταβάλλουν με ταχείςρυθμούς τα πάντα στην εργασία καιτην κοινωνία. Κάθε είδους εργατικόδικαίωμα και κατάκτηση, όπως οι Συλ-λογικές Συμβάσεις Εργασίας, η ασφά-λιση, η περίθαλψη, η μόνιμη καισταθερή δουλειά, το 8ωρο καταρ-γούνται. Τα δημοκρατικά δικαιώματακαι οι ελευθερίες του λαού περιορί-ζονται διαρκώς. Συνεπώς, το σύστημαθα επιχειρήσει να προσαρμόσει, με

την όποια χρονική καθυστέρηση επι-βάλλει αυτή η διαδικασία, την εκπαί-δευση στα νέα δεδομένα. Και σεαυτήν την κατεύθυνση θα κινηθεί καιο νόμος πλαίσιο που θα κατατεθεί καιθα αφορά την τριτοβάθμια εκπαί-δευση. Θα επιχειρήσει να φτιάξει τοπανεπιστήμιο του Μνημονίου.

Πρώτος στόχος της επίθεσης είναι

η διάλυση των υπολειμμάτων της δω-ρεάν εκπαίδευσης. Οι σπουδές, απόδικαίωμα και συλλογική κατάκτηση,μετατρέπονται σε ατομική υπόθεσητου κάθε φοιτητή. Σε αυτό το συμπέ-ρασμα οδηγεί η εισαγωγή της λεγό-μενης «κάρτας του φοιτητή» με τηνοποία «θα έχει πρόσβασ.η σε όλες τιςπαρεχόμενες υπηρεσίες». Απαλλάσ-

σει, δηλαδή, το κράτος από όποιαυποχρέωση παροχής σίτισης, στέγα-σης και δωρεάν σπουδών. Οι manager,που θα επιβληθούν σε κάθε σχολή, θαδιαχειρίζονται τα οικονομικά και τηχρηματοδότηση. Και όταν τα χρήματαδε θα επαρκούν είτε το Τμήμα θακλείνει είτε θα αναζητούνται άλλοιπόροι. Και αν ακόμα κάποιος έχει αμ-

φιβολίες ότι σε αυ-τούς τους πόρους θαπεριλαμβάνονται δί-δακτρα, ας λάβειυπόψη του ότι καθιε-ρώνονται φοιτητικάδάνεια και ανταπο-δοτικές υποτροφίες.Γιατί όμως ένας φοι-τητής σε ένα δω-ρεάν πανεπιστήμιο,να έχει ανάγκη απόδάνεια;

Στη συνέχεια, καί-ρια επιδίωξη αποτε-λεί η διάλυση τωνπτυχίων. Σε μια κοι-νωνία όπου οι συνε-χείς απολύσεις και ηεργασιακή περιπλά-νηση αποτελούνπλέον τον κανόνακαι προωθούνται οιατομικές συμβάσειςεργασίας, δεν είναιδυνατόν να υπάρ-χουν πτυχία. Γιατίαυτά, έστω και τυ-πικά, κατοχυρώνουνενιαία επαγγελμα-

τικά δικαιώματα και αφήνουν χώρο σεσυλλογικές διεκδικήσεις. Αντικαθί-στανται, λοιπόν, τα πτυχία και τα επαγ-γελματικά δικαιώματα από τονατομικό φάκελο προσόντων και τις πι-στωτικές μονάδες. Στο πρώτο έτος θαεισαγόμαστε σε Σχολή και όχι σεΤμήμα, μετά από διαρκείς εξετάσειςθα μας επιλέγουν σε κάποιο Τμήμαόπου θα υπάρχουν και κύκλοι σπου-δών (bachelor, master). Με βάση το πα-κέτο σπουδών που θα επιλέξει οκαθένας, τις καθημερινές επιδόσειςτου, τα επί πληρωμή συνέδρια και σε-μινάρια που θα παρακολουθήσει σε Ιν-στιτούτα δια βίου Εκπαίδευσης, θαεμπλουτίζει τον ατομικό του φάκελο.Ο ανταγωνισμός, λοιπόν, για μια κα-κοπληρωμένη θέση εργασίας θα είναιανελέητος και δια βίου. Για να μηναναφέρουμε τα 1ετή και 2ετή πτυχίαπου ανακοινώθηκαν.

Ανεπηρέαστη δε θα μείνει ούτε ηκαθημερινότητα του φοιτητή. Τα προ-απαιτούμενα, οι αλυσίδες μαθημάτων,οι περιορισμοί στις δηλώσεις μαθημά-των, οι συνεχείς πρόοδοι και εργασίες,η αύξηση των υποχρεωτικών ωρών, ταυποχρεωτικά αμφιθέατρα, η πιθανήκατάργηση της εξεταστικής του Σε-πτέμβρη δημιουργούν ένα ασφυκτικόκλίμα. Σε αυτές τις συνθήκες όλο καιπερισσότεροι θα αποθαρρύνονται καιθα διακόπτουν τις σπουδές τους. Αλλάκαι όσοι συνεχίσουν θα έρθουν αντι-μέτωποι με το νέο όριο φοίτησης (ν+ 1ή ν+2). Οι εξοντωτικοί ταξικοί φραγμοίθα καθιστούν σχεδόν αδύνατη τηλήψη πτυχίου.

Όλα αυτά είναι αδιαμφισβήτητοπως θα ξεσηκώσουν τους φοιτητές.Άλλωστε, η δημόσια και δωρεάν εκ-παίδευση, τα ενιαία πτυχία με επαγ-γελματικά δικαιώματα, οι ανθρώπινοιρυθμοί σπουδών αποτελούν κατακτή-σεις του φοιτητικού και λαϊκού κινή-ματος. Και πρόσφατα, πολλές φορέςοι φοιτητές τα υπερασπίστηκαν μέσααπό μαζικές συνελεύσεις-καταλήψεις-διαδηλώσεις. Γι’ αυτό και η κυβέρ-νηση θα επιχειρήσει να τελειώσει μιακαι καλή με το φοιτητικό κίνημα καιτον συνδικαλισμό. Καταργώντας τοΆσυλο με ό,τι αυτό συνεπάγεται γιατο φοιτητικό κίνημα και τις διαδικα-σίες του, αλλά και στήνοντας πειθαρ-χικά συμβούλια για όποιοναντιστέκεται. Η συμμετοχή σε συνε-λεύσεις και κινητοποιήσεις θα κοστί-ζει από απώλεια ενός εξαμήνου έωςκαι διαγραφή από τη Σχολή.

Συμπερασματικά, το πανεπιστήμιοπου θέλουν να φτιάξουν με τον νέονόμο πλαίσιο είναι το πανεπιστήμιοτου Μνημονίου. Το πανεπιστήμιο τωνταξικών φραγμών, που δε χωρά τηνπλειοψηφία της νεολαίας, αλλά λί-γους και εκλεκτούς. Που δεν παρέχειεπαγγελματικά δικαιώματα, αλλά εμ-πεδώνει στη νεολαία τον ανταγωνι-σμό και την υποταγή. Και απέναντι σεαυτόν το νόμο-οδοστρωτήρα οι φοι-τητές πρέπει να ορθώσουμε το ανά-στημά μας. Μαζικοποιώντας τιςΓενικές Συνελεύσεις στους Συλλό-γους μας και οργανώνοντας τη δράσημας. Βροντοφωνάζοντας “ΟΧΙ στο νέοΝΟΜΟ ΠΛΑΙΣΙΟ”!

Οταν ο αφέντης διατάζει, τα σκυλιά υπακούουν.Όταν το σύστημα αποφασίζει, οι υπηρέτες τουστα πανεπιστήμια σπεύδουν να τοποθετηθούν

κι αυτοί. Κάτι τέτοιο θυμίζει η στάση και οι επίσημεςδηλώσεις της ΠΑΣΠ και της ΔΑΠ. Το σύστημα ετοιμά-ζει ένα αντιφοιτητικό τερατούργημα, το νόμο-πλαίσιο.Αναλύσεις επί αναλύσεων μπορούν να γίνουν για τονόμο. Σημαντικό είναι όμως να βλέπει κανείς και τηστάση ορισμένων δυνάμεων που δρουν στο πανεπι-στήμιο, όσον αφορά την άποψη και στάση τους σχε-τικά με το περιεχόμενο και την προώθηση του νόμουστις σχολές.

Όταν το σύστημα αποφασίζει να χτυπήσει με ένα τέ-τοιο νόμο σύσσωμη τη νεολαία που σπουδάζει στα πα-νεπιστήμια, πρέπει να βρει τις συμμαχίες του. Καιπρέπει να το κάνει ακριβώς διότι χωρίς και τη συναί-νεση της φοιτητικής κοινής γνώμης είναι αδύνατον ναπείσει ότι προωθεί ρυθμίσεις και νομοσχέδια «για τοκαλό μας». Από την αρχή της χρονιάς, το υπουργείο άρ-

χισε να ψηλαφίζει τις αντιδράσεις των φοιτητών όσοναφορά το νόμο. Οι συμμαχίες έγιναν. Οι δυνάμεις τηςΠΑΣΠ και της ΔΑΠ, που από την αρχή της χρονιάς δή-λωναν την αντίθεσή τους με το νόμο-πλαίσιο, ξανάρ-θαν φορτσάτες για «διάλογο», κουβαλώνταςτσουβάλια προτάσεων και περγαμηνές συμφωνιών μετο υπουργείο, για άλλη μια φορά.

Σε πλήρη σύμπλευση με το υπουργείο και τηνπροώθηση του νόμου, εμφανίστηκε και η ΠΑΣΠ,σύμφωνα με δηλώσεις του γραμματέα της ΠΑΣΠΤΕΙ. Και πώς θα μπορούσε να είναι αλλιώς βέβαια,όταν πρόκειται για τη φοιτητική παράταξη τουΠΑΣΟΚ μέσα στα πανεπιστήμια. Η συγκατάθεση τηςΠΑΣΠ όμως, έγινε γνωστή στο φοιτητόκοσμο καιβλέπε μετά τα στελέχη της ΠΑΣΠ στα ΑΕΙ να δίνουναντάρτικο ρεσιτάλ αντίθεσης σε σχέση με τις δηλώ-σεις ΠΑΣΠ ΤΕΙ.

Μα και η ΔΑΠ δεν άργησε κι αυτή. Παρουσίασετις δικές τις προτάσεις, οι οποίες καταχειροκροτή-

θηκαν από το κ. Σαμαρά και όλως τυχαίως ομοι-άζουν στην πλειοψηφία τους στις προωθήσεις τουυπουργείου (ακόμα και με το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρ-νηση) που εν τέλει δείχνει ότι η ΔΑΠ είναι πραγμα-τικά δύναμη του συστήματος παρά«αντιπολιτευτική». Κατάργηση του ασύλου τουπουργείο; Κατάργηση του ασύλου και η ΔΑΠ. Κα-τάργηση του δωρεάν συγγράμματος το υπουργείο;Κατάργηση του συγγράμματος γενικώς η ΔΑΠ καιαντικατάστασή του με e-reader (μάλλον θα έχειπολλά τσάμπα e-reader να μας δώσει η ΔΑΠ). Χτύ-πημα των συλλόγων και των γενικών συνελεύσεωντο υπουργείο; Κατάργηση συλλόγων η ΔΑΠ και προ-τάσεις για διεξαγωγή φοιτητικών εκλογών κάθε δύο(!) χρόνια με δικαστικούς αντιπροσώπους (!) να επι-βλέπουν (βεβαίως βεβαίως!). Όλα αυτά μαζί με τοσαμποτάρισμα των γενικών συνελεύσεων από τηναρχή της χρονιάς και από τις δυο αυτές δυνάμεις,δείχνουν περισσότερο από κάθε άλλη στιγμή πόσο

τσιράκια της πολιτικής του συστήματος είναι.Είναι όμως η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ τα μόνα τσιράκια;

Βεβαίως και όχι, όταν οι φοιτητές σε κάθε σχολήείναι αντιμέτωποι με τους καθηγητές. Διότι οι κα-θηγητές είναι αυτοί που σε ένα προηγούμενο διά-στημα εφάρμοσαν την πολιτική του συστήματος σταπανεπιστήμια και οι καθηγητές εφαρμόζουν τις δια-τάξεις του νόμου-πλαίσιο του 2007. Έτσι και σή-μερα, οι καθηγητές και οι πρυτάνεις κάνουν διάλογομε το υπουργείο και τα «βρίσκουν» σε πολλά ζητή-ματα της επίθεσης στη φοιτητική νεολαία, μη έχον-τας τον παραμικρό ενδοιασμό. Και ας έχει μεγάλοκομμάτι της αριστεράς στα πανεπιστήμια την αυτα-πάτη συμπόρευσης του φοιτητικού κινήματος με τοκαθηγητικό κατεστημένο. Ο μόνος τρόπος να νική-σει το φοιτητικό κίνημα είναι να οργανωθεί και ναμαζικοποιηθεί ανεξάρτητο από τους καθηγητές-πρυ-τάνεις και μακριά από τις συστημικές πολιτικές-τα-κτικές των ΔΑΠ και ΠΑΣΠ.

Κάλεσμα

των Αγωνιστικών

Κινήσεων στη νεολαία

Νίκος Χαρτζουλάκης

Μαθηματικό Ηρακλείου

Οσο περνάει ο καιρός, όλο καιπερισσότερο ξεπροβάλλει ηπραγματική φύση του συστή-

ματος, τα βάρβαρα και εγκληματικάχαρακτηριστικά του. Η επέμβαση στηΛιβύη αποκαλύπτει για άλλη μία φοράπως προωθούν τα αιματοβαμμένασυμφέροντά τους οι ιμπεριαλιστές. Ηελληνική κυβέρνηση, προσφέρονταςγη και ύδωρ, συνδράμει ενεργά τουςπατρόνες της για να μακελέψουν αυτήτη φορά το λιβυκό λαό. Παράλληλα,ακολουθώντας τις επιταγές της τρόι-κας, έχει κηρύξει τον πόλεμο στουςεργαζόμενους, κατεδαφίζοντας κατα-κτήσεις και δικαιώματα. Στην εκπαί-δευση βαθαίνει τους ταξικούςφραγμούς, κλείνει σχολεία και σχο-λές, διαλύει τα πτυχία. Καταδικάζει τολαό στη φτώχεια και αλυσοδένει τηνεολαία σε ένα μαύρο μέλλον.

Όσο περνάει ο καιρός, όλο και πε-ρισσότερο ξεπροβάλλει ο δρόμος πουπρέπει να βαδίσει η νεολαία. Είναι ομονόδρομος του μαζικού, αδιάλλα-κτου αγώνα.

Η νεολαία πρέπει να στοχεύσει τονέο νόμο-έκτρωμα για την εκπαί-δευση. Να βάλει φραγμό στον εκπαι-δευτικό Καλλικράτη. Διότι χτυπάκαθοριστικά τα δικαιώματά της σεσπουδές, δουλειά ελευθερίες.

Η νεολαία πρέπει να παλέψει πλάι-

πλάι με το λαό για την συνολική ανα-τροπή της βάρβαρης επίθεσης. Ναγίνει ενεργό κομμάτι του αγώνα γιανα σπάσουν τα δεσμά της εξάρτησης.Για να σταματήσει η χώρα μας ναείναι ορμητήριο φονιάδων, να κλεί-σουν οι βάσεις που στηρίζουν την ιμ-περιαλιστική μηχανή.

Ταυτόχρονα, πρέπει να ακονίσει ταδικά της όπλα. Απέναντι στη σιδερό-φρακτη καταστολή να αντιτάξει τηνοργανωμένη πάλη. Να ανασυγκροτή-σει το φοιτητικό κίνημα σε αντιπαρά-θεση με τους στημένους διαλόγουςτου υπουργείου και της συνδιοίκησης.Κόντρα στα εμπόδια που της βάζουνεχθροί και ψεύτικοι «φίλοι». Οι σύλλο-γοι να ξαναγίνουν ζωντανά κύτταρατου αγώνα. Από τα αμφιθέατρα ναβγουν αποφάσεις σύγκρουσης με τοσύστημα και την πολιτική του.

Οι Αγωνιστικές Κινήσεις καλούντη νεολαία να διαλέξει αυτόν τοδρόμο. Να εμπνευστούμε από τις εξε-γέρσεις των αραβικών λαών που μετη πάλη τους συγκλονίζουν την αν-θρωπότητα. Να πάρουμε κουράγιοαπό τις μεγαλειώδεις διαδηλώσειςτου λαού μας, από τις εστίες αντί-στασης που σιγοκαίνε σε κάθε γωνιάτις χώρας. Ώστε να ανατρέψουμε τηβάρβαρη πολιτική του μνημονίουστην εκπαίδευση.

Καλώς ορίσατε στο πανεπιστήμιο του Μνημονίου και... ΑΝΤΙΟ! Αχιλλέας Μήτσιος

Ιατρική ΑΠΘ

Ενας από τους βασικούς πυλώνεςτου νέου Νόμου Πλαίσιο είναι τοκομμάτι που αφορά τις συγχω-

νεύσεις-καταργήσεις τμημάτων, σχο-λών ή και ολόκληρων ιδρυμάτων.Ειδικότερα το κείμενο διαβούλευσηςγια το νέο Νόμο Πλαίσιο αναφέρει.Όσων αφορά τις συγχωνεύσεις, θαυπάρξουν συγχωνεύσεις ΑΕΙ-ΤΕΙ, ολό-κληρων σχολών διαφορετικών πανεπι-στημίων και τεχνολογικών ιδρυμάτωνκαι συμπτύξεις τμημάτων ίδιων ή δια-φορετικών ιδρυμάτων. Επίσης όσωναφορά τις καταργήσεις θα έχουμε, προ-σαρτήσεις τμημάτων σε άλλο ΑΕΙ ή ΤΕΙομοειδούς επιστημονικού αντικειμένουκαι καταργήσεις τμημάτων με χαμηλόδείκτη προτίμησης από υποψηφίους.

Οι συγχωνεύσεις-καταργήσεις σχο-λών χτυπάνε ξεκάθαρα το δικαίωμαστις σπουδές καθώς έχουν σαν στόχοτο πέταγμα της νεολαίας από την τρι-τοβάθμια εκπαίδευση.

Στην φάση αυτή αξίζει να αναφερ-θούμε στην επιχειρηματολογία τουυπουργείου καθώς είναι ξεκάθαροπως όσο αγγελικά πλασμένα και ανμας τα παρουσιάζει η πραγματικότηταδεν είναι έτσι. Χαρακτηριστικά μαςλένε ότι:

• Με τις συγχωνεύσεις θα βοηθη-θούν τα ιδρύματα στην παραγωγήνέας γνώσης και έρευνας. Για ποιανέα γνώση και έρευνα μας μιλάνε σε

μια χώρα που είναι πλήρως αποβιο-μηχανισμένη και με μηδενική παρα-γωγή.

• Οι συνενώσεις των ιδρυμάτων καιτων τμημάτων τους θα διευρύνουντις επιλογές των φοιτητών. Για τις επι-λογές ποιών φοιτητών μας λένε αφούτο μεγαλύτερο κομμάτι της νεολαίαςδεν θα έχει πρόσβαση στην τριτοβάθ-μια εκπαίδευση και από την άλλη ηεπιλογή έτσι και αλλιώς δεν θα είναιδική μας. Χαρακτηριστικό είναι ότιπριν ακόμα ανακοινωθεί ο νόμοςέχουν ανακοινώσει μείωση εισακτέωνκατά 30%.

• Με τις συγχωνεύσεις των σχολώνθα δημιουργηθούν πιο ισχυρά πτυχία.Το λιγότερο που μπορούμε να πούμεπάνω σε αυτό είναι ότι είναι μια κοροϊ-δία αφού με τον νέο νόμο τα πτυχίαπολυδιασπόνται και δημιουργούνταιπτυχία πολλών ταχυτήτων. Εξάλλου τομόνο δυνατό πτυχίο είναι αυτό πουέχει δικαιώματα και δίνει προοπτικήγια δουλειά με αξιοπρέπεια, όμως τί-ποτα από αυτά δεν συμβαίνει και ούτεπρόκειται να συμβεί.

Πώς όμως φτάσαμε στην σημερινήμορφή του Πανεπιστημίου; Αυτό είναιαποτέλεσμα πολλών αγώνων τουλαού και της νεολαίας που διεκδικού-σαν δικαιώματα στην παιδεία. Έτσι τοσύστημα αναγκάστηκε να ανοίξει τηςπύλες του πανεπιστημίου και να φτιά-

ξει νέα ιδρύματα για να μπορέσει ναδιοχετεύσει κάπου όλες αυτές τιςμάζες και να ελέγξει την οργή τους.Επίσης υπήρξε και η ανάγκη από τοίδιο το σύστημα να στελεχώσει καιτην παραγωγή του. Τώρα λοιπών πουδεν υπάρχει ένα ισχυρό κίνημα πουνα πιέζει για δικαιώματα αλλά και πουτο ίδιο το σύστημα βρίσκεται σεκρίση, χωρίς καμιά δυνατότητα ανά-πτυξης της παραγωγής εξαιτίας καιτου εξαρτημένου χαρακτήρα της

χώρας προσπαθεί να κλείσει τις σχο-λές που είτε δεν έχει ανάγκη η παρα-γωγή είτε συνολικά το ίδιο τοσύστημα. Δεν θεωρούμε ότι η προ-ηγούμενη κατάσταση είναι η ιδανική,εξάλλου δεν μπορεί να υπάρξει φιλο-λαϊκή παιδεία στον καπιταλισμό, αλλάείναι σίγουρο ότι η νέα κατάστασηείναι πολύ χειρώτερη.

Αυτό που πιστεύουμε είναι πως τοζήτημα είναι ένα, δηλαδή το σύστημαπροσπαθεί να πετάξει την νεολαία έξω

10


Το κεφάλαιο και ο ιμπεριαλισμός θέλουν να μαςτσακίσουν κάθε δικαίωμα. Ετοιμάζουν ένα πα-νεπιστήμιο ακόμα πιο ταξικό, όπου η λέξη «δω-

ρεάν» θα είναι μόνο ανάμνηση. Το δωρεάνβιβλίο είναι μια κατάκτηση που δεν χω-ράει σε αυτό το πανεπιστήμιο.Θέλουν να ξεμπερ-δεύουν μεαυτό

το «κατάλοιπο». Για αυτό το χτυπάνε με κάθε ευ-καιρία.

Το πρώτο χτύπημα στο δωρεάν βιβλίο ήρθε μετον νόμο-πλαίσιο της Γιαννάκου. Μέχρι τότε, κάθε

μάθημα είχε από ένα σύγγραμμα, το οποίοπαίρναμε δωρεάν.Αυτός ο νόμοςέφερε το πολλα-πλό σύγγραμμα,με βάση το οποίοο καθηγητής έχειδικαίωμα ναβάλει ύλη απόπολλά βιβλία. Δω-

ρεάν όμως, δι-καιούμαστε μόνο ένα.

Επίσης, αν αλλάξει η ύλη σεένα μάθημα που έχουμε πάρειτο βιβλίο, το βιβλίο που θα κα-

λύπτει την καινούρια ύλη θα πρέπει να το πληρώ-σουμε. Τέλος, μην ξεχνάμε την υπερβολική καθυ-στέρηση μέχρι να πάρουμε τα βιβλία στα χέρια μας.

Το μαύρο τοπίο που έφερε ο προηγούμενοςνόμος ήρθε να ενισχύσει φέτος ο «Εύδοξος». Αρ-χικά παρουσιάστηκε σαν κάτι που διόρθωνε την κα-θυστέρηση μέχρι να πάρουμε τα βιβλία. Πράγματι,την πρώτη φορά που εφαρμόστηκε αυτό το μέτροτα βιβλία δεν άργησαν. Γι’ αυτό όμως δεν ενδιαφέ-ρονται. Εξάλλου, αυτό το εξάμηνο τα βιβλία καθυ-στερούν. Ο πραγματικός τους σκοπός φάνηκε μετην πρόσφατη εγκύκλιο του υπουργείου. Με βάσηαυτή την εγκύκλιο, αν ένα σύγγραμμα αποτελείταιαπό τόμους, θα δικαιούμαστε δωρεάν μόνο τον ένανκαι θα πληρώνουμε τους υπόλοιπους. Εκτός απ’αυτό, υποχρεώνει φοιτητές να επιστρέψουν κάποιαβιβλία με την απειλή των πειθαρχικών και της δια-γραφής από τον «Εύδοξο».

Δεν τελειώνουν όμως εδώ! Η Διαμαντοπούλου

Καλλικράτης… ή αλλιώς

πως γκρεμίζονται τα φοιτητικά δικαιώματα

Το δωρεάν βιβλίο δεν χωρά

στο πανεπιστήμιο του MνημονίουΜάριος Ασημινάκης

Πολυτεχνείο Κρήτης

από τα πανεπιστήμια χωρίς κανέναδικαίωμα φτιάχνοντας το πανεπιστή-μιο των λίγων και εκλεκτών. Γιατίένας άνθρωπος που έχει πτυχίο διεκ-δικεί και περισσότερα δικαιώματακαι άρα αυξάνεται και η πίεση πουδέχεται το σύστημα. Έτσι προσπαθείνα τους κόψει τον δρόμο προς τοπτυχίο. Γι’ αυτό και πάνω στις συγ-χωνευμένες σχολές θα πατήσει καιτο νέο σύστημα εισαγωγής με τοπροπαρασκευαστικό έτος με έντονηεντατικοποίηση και τη μείωση των ει-σακτέων ορθώνοντας ακόμα περισ-σότερους ταξικούς φραγμούς σταπαιδιά των χαμηλότερων κοινωνικώνκαι οικονομικών στρωμάτων. Επίσηςοι καταργήσεις των σχολών είναι έναπολύ μεγάλο χτύπημα για τα πτυχίαγιατί οι πτυχιούχοι μιας σχολής πουέχει καταργηθεί θα έχουν στα χέριατους ένα άχρηστο χαρτί.

Βάση των παραπάνω θεωρούμεότι το κυρίαρχο ζήτημα είναι το πο-λιτικό, δηλαδή η κατάργηση του δι-καιώματος στις σπουδές. Γι’ αυτόοι φωνές που μιλάνε με οικονομι-κούς όρους για προϋπολογισμούςκαι χρηματοδότηση αποπροσανα-τολίζουν το κίνημα, αφού μια αύ-ξηση της χρηματοδότησης δενοδηγεί και σε αύξηση των δικαιω-μάτων.

Οι συγχωνεύσεις-καταργήσειςλοιπόν μπορούν να αποτελέσουναιχμή για το φοιτητικό κίνημα. Ναμην επιτρέψουμε να γίνει καμίασυγχώνευση η κατάργηση σχολήςόπως και να αντιπαρατεθούμε σεόλα τα αντιεκπαιδευτικα και αντι-λαϊκά μέτρα με στόχο την ανα-τροπή τους αλλά και συνολικά τηνανατροπή της επίθεσης στα δι-καιώματα μας.

11


έχει ήδη δηλώσει τη συνέχεια. «Στόχος είναι τασυγγράμματα και οι σημειώσεις να δίνονται ηλε-κτρονικά», είπε. Στην πραγματικότητα, εξήγγειλετην κατάργηση του δωρεάν βιβλίου. Η στόχευσήτους είναι ξεκάθαρη. Όσα λέγονται περί «νέων τε-χνολογιών», «προστασίας του περιβάλλοντος»κ.λπ., έχουν σκοπό να κρύψουν αυτή την πραγματι-κότητα. Σ’ αυτή την κατεύθυνση κινείται ο «Εύδο-ξος» και η εγκύκλιος του υπουργείου. Αυτή τηνκατεύθυνση, ανάμεσα στα άλλα, φιλοδοξεί να ενι-σχύσει ο νέος νόμος-πλαίσιο.

Εμείς πρέπει να έχουμε ξεκάθαρο ότι η επίθεσηστο δωρεάν βιβλίο είναι κομμάτι της συνολικότε-ρης επίθεσης στα δικαιώματά μας. Απέναντι σεαυτό έχουμε το χρέος, να προτάξουμε τον αγώναμας ενάντια στην κατάργηση του δωρεάν βιβλίου,για την υπεράσπιση του δικαιώματος μας σε δω-ρεάν σπουδές! Να παλέψουμε για να ανατραπείαυτή η πολιτική!

«Πειθαρχικό παράπτωμα συ-νιστά η παραβίαση τωνκείμενων διατάξεων, ιδίως

της νομοθεσίας για τα ΑΕΙ, και τωναποφάσεων των οργάνων των Ιδρυμά-των, όσο και η παράβαση των κανόνωνσυμπεριφοράς που πρέπει να επιδει-κνύουν τα μέλη της ακαδημαϊκής κοι-νότητας ώστε να μη διαταράσσεται ηλειτουργία και να μη θίγεται το κύροςτου Πανεπιστημίου και των λειτουρ-γών του, για δε τους προπτυχιακούςκαι μεταπτυχιακούς φοιτητές ή σπου-δαστές και υποψήφιους διδάκτορες ηπαραβίαση εκ μέρους τους της κείμε-νης νομοθεσίας» (άρθρο 18 - Πειθαρ-χικά Παραπτώματα).

Με βάση αυτό το άρθρο του «Πρό-τυπου Γενικού Εσωτερικού Κανονι-σμού Λειτουργίας» που ισχύει από το2009 για τις σχολές, ο πρύτανης τουτμήματος ηλεκτρολόγων μηχανικώντου πανεπιστημίου Πατρών επέβαλεποινή σε 2 φοιτητές του για «διατά-ραξη/ διακοπή της γενικής συνέλευ-σης του τμήματος». Η ποινή πουεπιβλήθηκε είναι με αναστολή και ανα-στέλλει την φοιτητική τους ιδιότηταγια ένα εξάμηνο.

Δεν είναι πρώτη φορά που ακούμεαπό το καθηγητικό κατεστημένο καιτις δεξιές παρατάξεις απειλές σε αρι-στερές δυνάμεις που δεν συμμορφώ-νονται και εμποδίζουν την «καλή»

λειτουργία του πανεπιστημίου. Όμωςαυτή τη φορά, ο νόμος-πλαίσιο τουςδίνει τη δυνατότητα να ποινικοποιούνόποια αντίσταση και διαμαρτυρία μπαί-νει εμπόδιο στις σαρωτικές αλλαγέςπου επιβάλουν στη τρίτη βαθμίδα.

Η οργανωμένη πάλη του φοιτητι-κού κινήματος και οι διαδικασίες του,οι αγωνιστικές αποφάσεις των συλλό-γων και ο ελεύθερος συνδικαλισμόςμπαίνουν φρένο σε ό,τι ετοιμάζει τουπουργείο για τις σχολές. Η κυβέρ-νηση θέλει να καταργήσει την ελευ-θερία και την ανεξαρτησία τουφοιτητικού κινήματος. Αυτό είναι πουφοβάται, αυτό είναι που πρέπει να υπε-ρασπιζόμαστε στις σχολές και στις συ-νελεύσεις.

Με το νέο νόμο-πλαίσιο προ τωνπυλών, η κυβέρνηση οχυρώνεταιπίσω από την αντιδραστικοποίηση τουπανεπιστημίου, με το άσυλο να τίθε-ται υπό αμφισβήτηση και το συνδικα-λιστικό κίνημα να βαφτίζεται«ταραξίας».

Για μας είναι αναγκαία η ανασυγ-κρότηση του φοιτητικού και σπουδα-στικού κινήματος, το ζωντάνεμα τωνδιαδικασιών μας και η υπεράσπισητων ελευθεριών μας. Αυτά τα όπλαέχει το φοιτητικό κίνημα, με αυτά χτί-ζει μαζικό μέτωπο αντίστασης, μεαυτά τα όπλα αγωνίζεται, με αυτά ταόπλα νικάει.

Νίκος Ντέκας

Νίκος Κουφάκης

ΣΤΕφ ΤΕΙ ΠειραιάΤο κίνημα

δεν τρομοκρατείται

Αλέξης Μαχαίρας

Οι συγχωνεύσεις-καταργήσεις

σχολών χτυπάνε ξεκάθαρα

το δικαίωμα στις σπουδές καθώς

έχουν στόχο το πέταγμα

της νεολαίας

από την τριτοβάθμια εκπαίδευση

Οσο η επίθεση του συστήματοςξεδιπλώνεται, όλες οι δυνάμειςπου αναφέρονται στην αρι-

στερά προσπαθούν να αναλύσουν τοχαρακτήρα και τους στόχους της. Οιπερισσότερες από αυτές τις δυνάμεις,μην μπορώντας να καταλάβουν τα χα-ρακτηριστικά του συστήματος, κατα-λήγουν σε (όχι και τόσο νέες)αναλύσεις, που περισσότερο αποπρο-σανατολίζουν παρά βοηθάνε το κί-νημα. Εγκλωβισμένες σε ιδεολογικέςαπόψεις που καταρρίπτονται από τηνίδια την πραγματικότητα, φτάνουν σεσυμπεράσματα που καμία σχέση δενέχουν με τα όσα επιχειρούνται σήμερααπό το σύστημα. Ένα τέτοιο συμπέρα-σμα είναι και η αλλαγή του χαρακτήρατης τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με τηνμετατροπή της σε επιχειρηματική.

Τι είναι

το επιχειρηματικό πανεπιστήμιο

Σύμφωνα με τις απόψεις που κυ-κλοφορούν, τα νέα μέτρα που έχουνψηφιστεί, αλλά και αυτά που προ-ωθούνται από την κυβέρνηση και τοσύστημα, έρχονται να αλλάξουν ριζικάτον ρόλο του πανεπιστημίου στηνχώρα. Συγκεκριμένα, θεωρούν ότι ητριτοβάθμια εκπαίδευση φεύγει απότα χέρια του κράτους και αναλαμβά-νουν τον έλεγχό της οι επιχειρήσειςκαι οι ιδιώτες. Πιστεύουν ότι η επι-στήμη και η γνώση γίνονται πλέονάμεσες παραγωγικές δυνάμεις. Το πα-νεπιστήμιο γίνεται επιχείρηση (Πανε-πιστήμιο ΑΕ) και αλλάζει φύση καιχαρακτήρα, περνάει από την εκπαι-δευτική διαδικασία καθαρά στην πα-ραγωγή έρευνας, η οποία θα αποφέρειάμεσα και μεγάλα κέρδη. Με βάσηαυτό, οι φοιτητές και μέρος του διδα-κτικού προσωπικού μετατρέπονταισε... εργάτες από τους οποίους το κε-φάλαιο καρπώνεται υπεραξία. Έτσι, οιφοιτητές και οι σπουδαστές δεν εν-τάσσονται πια στο κοινωνικό εκείνοστρώμα που θα επανδρώσει αργότερατην παραγωγή, αλλά γίνονται μέροςτης εργατικής τάξης και βιώνουνάμεσα την εκμετάλλευση.

Ποιος είναι ο ρόλος της εκπαίδευσης

Πριν απαντήσουμε συγκεκριμέναστα σημεία που βάζει αυτή η άποψη,θεωρούμε χρήσιμο να ξαναδούμε το

ρόλο της εκπαίδευσης στο σημερινόσύστημα. Η εκπαίδευση, λοιπόν, στοκαπιταλιστικό σύστημα εξυπηρετείδύο συγκεκριμένους σκοπούς:

α) την προετοιμασία ενός δυναμι-κού για να ενταχθεί αργότερα στιςδιάφορες θέσεις της παραγωγής καιτης διοίκησης. Εκπαιδεύουν τη νεο-λαία για να αποτελέσει τα αυριανάανώτερα και μεσαία στελέχη, αλλά καιτους αυριανούς ανειδίκευτους και ει-δικευμένους εργάτες, αναπαράγονταςτην κοινωνική διαστρωμάτωση.

β) αναπαράγει την κυρίαρχη ιδεο-λογία του καπιταλισμού, μαθαίνονταςστην νεολαία, από την παιδική ακόμαηλικία, όλες εκείνες τις ιδέες, τιςαξίες, τη θρησκεία και την Ιστορία πουσυμβάλλουν στην επιβολή του συστή-ματος πάνω στον λαό.

Με βάση αυτά, είναι μάλλον αδύ-νατο για το σύστημα να αφήσει την εκ-παιδευτική διαδικασία να περάσει απότα χέρια του κράτους σε κάποια μεμο-νωμένη επιχείρηση ή ιδιώτη.

Γιατί η ανάλυση

του επιχειρηματικού πανεπιστημίου

δεν έχει καμία σχέση

με την πραγματικότητα

Από όπου και να πιάσεις αυτήν τηνάποψη, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότιβρίσκεται πέρα για πέρα στον αέρα.Αλλά ας ξεκινήσουμε από τον πυρήνατης, δηλαδή το κέρδος που θα έχουνοι ιδιώτες από την είσοδό τους στα πα-νεπιστήμια. Ένα πρώτο συμπέρασμαβγαίνει αν αναλογιστεί κάποιος το κό-στος ενός πανεπιστημίου. Το χρημα-τικό κεφάλαιο που θα χρειαστείκάποιος για να βρει την γη, να χτίσεικαι να συντηρήσει τα κτίρια, να αγο-ράσει και να ανανεώνει την υλικοτε-χνική υποδομή, αλλά και να πληρώνειτους καθηγητές, την καθαριότητα καισυνολικά το διοικητικό προσωπικό πουαπαιτείται, μόνο κέρδος δεν μπορεί ναεπιφέρει, όσο υψηλά και να είναι τα δί-δακτρα που θα επιβάλλει στους σπου-δαστές και οι χορηγίες. Το ίδιοαπαγορευτική θα είναι ως επένδυσηκαι η ανάληψη από κάποια επιχείρησηενός ήδη υπάρχοντος πανεπιστημίου,μιας και το κόστος και σ’ αυτήν την πε-ρίπτωση θα είναι τεράστιο. Αυτό δενσημαίνει ότι δεν υπάρχουν περιπτώ-σεις στις οποίες κάποιος ιδιώτης ανέ-λαβε την λειτουργία ενός ιδρύματος,

αλλά αυτό έχει πολύ συγκεκριμέναόρια. Πρώτον, πουθενά στον κόσμο τοποσοστό που πηγαίνει στην ιδιωτικήεκπαίδευση δεν ξεπερνάει κατά πολύτο 5% της σπουδάζουσας νεολαίας.Δεύτερον, ακόμα και σε αυτές τις πε-ριπτώσεις, δεν υπάρχει κέρδος για τιςεπιχειρήσεις. Τρίτον, μιλάμε για πε-ριορισμένο αριθμό ιδρυμάτων, ταοποία δεν επηρεάζουν το χαρακτήρακαι τη φύση της τριτοβάθμιας εκπαί-δευσης, αφού και πάλι το κράτος είναιαυτό που αποφασίζει για το πού καιπώς θα σπουδάσει η νεολαία. Αν δε,εξετάσουμε τα ιδιωτικά ιδρύματα πουυπάρχουν στην Ελλάδα, θα βρούμετην μεταλυκειακή σούπα, όπου πετάειτο σύστημα τους «κομμένους» από τοπανεπιστήμιο και σε καμία περίπτωσηδεν δίνουν ίσης αξίας πτυχία.

Ένα άλλο ζήτημα σχετικά με αυτήντην άποψη, έχει να κάνει με τηνέρευνα. Η έρευνα από μόνη της δεναποτελεί άμεση παραγωγική δύναμη.Αυτό που αποτελεί παραγωγική δύ-ναμη είναι η τεχνολογική εφαρμογήτης έρευνας και αυτή εφόσον ενταχ-θεί στην παραγωγική διαδικασία καιμπορέσει να αυξήσει την υπεραξία πουκαρπώνεται ο κεφαλαιοκράτης. Τέ-τοιου είδους έρευνα γίνεται σε συγ-κεκριμένα ερευνητικά κέντρα (και μεάκρα μυστικότητα λόγω της κατασκο-πίας ανάμεσα στις επιχειρήσεις) καιόχι στα πανεπιστήμια, όπου η τριτογε-νής έρευνα που γίνεται (και είναι ανοι-κτή σε όλους), τις περισσότερεςφορές δεν εντάσσεται στην παρα-γωγή. Ακόμα όμως και αυτού του εί-δους η έρευνα γίνεται σεπεριορισμένες σχόλες, απασχολώνταςπολύ μικρό ποσοστό φοιτητών, χωρίςαυτό να είναι ικανό να αλλάξει τον χα-ρακτήρα του πανεπιστημίου. Άλλωστε,τι είδους έρευνα γίνεται σε σχολέςόπως η Φιλοσοφική, η Θεολογική, ηΚοινωνιολογία κ.ά.; Με βάση τουςόρους των επιχειρήσεων (ζήτηση),αυτές οι σχολές θα έπρεπε να κλεί-σουν, αλλά μένουν γιατί (όπως ειπώ-θηκε και παραπάνω) αποτελούν βασικάστοιχεία για την επιρροή και την επι-βολή του συστήματος πάνω στον λαό.

Πιάνοντας συγκεκριμένα τα στοι-χεία του ελληνικού καπιταλισμού, ιδι-αίτερα στη σημερινή εποχή, σε ποιαακριβώς παραγωγή θα ενταχθεί αυτήη έρευνα; Σε ποια παραγωγή θα ενσω-ματωθεί, όταν η εξαρτημένη ελληνικήαστική τάξη όχι μόνο αδυνατεί να σχε-

διάσει την παραγωγή της (αυτή ορίζε-ται από τους ιμπεριαλιστές), αλλάακόμα και αυτή που είχε, έχει διαλυθείαπό τη χρόνια αποβιομηχάνιση και τοξεκλήρισμα του αγροτικού τομέα τηςχώρας;

Αν παρ’ όλα αυτά δεχτούμε ότι τοπανεπιστήμιο αλλάζει τώρα χαρα-κτήρα για να εξυπηρετήσει πλέον τασυμφέροντα του κεφαλαίου, ποια συμ-φέροντα εξυπηρετούσε μέχρι σήμερα;Μπορεί, άραγε, η εκπαίδευση να είναιφιλολαϊκή μέσα στον καπιταλισμό;

Τι πραγματικά συμβαίνει σήμερα

Αυτό που συντελείται σήμερα στηντριτοβάθμια εκπαίδευση είναι η δημι-ουργία του πανεπιστημίου των λίγωνκι εκλεκτών. Ενός πανεπιστημίουόπου δεν θα έχουν θέση τα παιδιά τωνφτωχότερων οικονομικών και κοινω-νικών στρωμάτων. Θέλουν να καταρ-γήσουν κάθε δικαίωμα τηςσπουδάζουσας νεολαίας και να μαςπροετοιμάσουν για το μαύρο μέλλονπου μας περιμένει στην αγορά εργα-σίας. Αν αλλάζει κάτι στην εκπαίδευση(που αλλάζει και μάλιστα σημαντικά),γίνεται στην κατεύθυνση της εναρμό-νισης της εκπαίδευσης στην παρα-γωγή, όπου το σύστημα θέλει ναδιαγράψει την λέξη δικαίωμα από τολεξιλόγιο του λαού.

Όταν ο στόχος ξεφεύγει

από την πραγματικότητα

Πέρα από το ζήτημα της ιδεολογι-κής αντιπαράθεσης με τέτοιες από-ψεις, η ουσιαστικότερη πλευρά είναινα ανοίξει η συζήτηση γύρω από τουςστόχους που καλούν οι δυνάμεις τονκόσμο να αγωνιστεί. Είναι τελείωςδιαφορετικό να βάζεις ως στόχο τηνανατροπή της επίθεσης που βάζεινέους ταξικούς φραγμούς και μας πε-τάει μαζικά έξω από την εκπαίδευσηκαι άλλο το να καλείς να ανατραπεί ηαλλαγή του χαρακτήρα του πανεπι-στημίου σε επιχείρηση. Κόντρα στοναποπροσανατολισμό και την απογοή-τευση που σπέρνουν στον κόσμοαυτές οι απόψεις, η νεολαία πρέπει ναβγει στο προσκήνιο και να διεκδικήσειτο μέλλον της, ανατρέποντας το τσά-κισμα των δικαιωμάτων της στις σπου-δές, τη δουλειά και τις δημοκρατικέςελευθερίες.

12


Επιχειρηματικό πανεπιστήμιο

Οι αδιέξοδες λογικές

αποτελούν τροχοπέδη για το κίνημα

Στράτος Κατσένης

ΑΣΟΕΕ

13


«Αυγή της Οδύσσειας» ονό-μασαν οι ιμπεριαλιστές τηνεπίθεση στη Λιβύη. Ίσως

να είναι και ο πιο ειλικρινής τίτλος επι-χείρησης που έχει δοθεί ποτέ, γιατί τομόνο βέβαιο είναι ότι ξεκινάει μία νέαΟδύσσεια για το λαό της Λιβύης.

Αντίστοιχες δήθεν «ανθρωπιστικέςεπιχειρήσεις» έχουμε ζήσει πολλέςφορές στο παρελθόν. Από τη Γιουγ-κοσλαβία και το Ιράκ, μέχρι την Παλαι-στίνη και το Αφγανιστάν. Ο λαός έχειμάθει το αποτέλεσμα όλων αυτών τωνεπεμβάσεων. Σφαγές αμάχων, λεηλα-σίες, κομμάτιασμα χωρών, εκμετάλ-λευση των λαών και γενική ερήμωσητου τόπου. Είναι τουλάχιστον υποκρι-τικό, για να μην πούμε χυδαίο, το επι-χείρημα ότι η επίθεση γίνεται για τησωτηρία του λαού και την «απελευθέ-ρωσή» του από το τυραννικό καθε-στώς του Καντάφι. Τα κοράκια τουιμπεριαλισμού ποτέ δε νοιάστηκαν γιατίποτε άλλο πέρα από το δικό τουςόφελος. Μήπως σε άλλα μέρη του κό-σμου δεν στηρίζουν ακόμα πιο κατα-πιεστικά καθεστώτα; Μήπως και οΚαντάφι δεν είχε για χρόνια τη στή-ριξή τους; Το μόνο που θέλουν τώραείναι η καταλήστευση των χωρών καιαπό πλευράς ορυκτού πλούτου καιαπό πλευράς εργατικής δύναμης.Είναι δελεαστικό γι’ αυτούς το πετρέ-λαιο, το φυσικό αέριο και η στρατηγι-κής σημασίας θέση της Λιβύης.

Είναι πολύ σημαντικό για τις λέαι-νες του ιμπεριαλισμού να ελέγξουντην κατάσταση στις αραβικές χώρες,που βλέπουν ότι τα δεδομένα πουείχαν μέχρι πρότινος έχουν πάρειάλλη τροπή. Τρέμουν μπροστά στολαϊκό παράγοντα που εξεγείρεται καιανατρέπει ανδρείκελα-ηγέτες που λει-τουργούσαν για δικό τους όφελος. Ημέχρι τώρα «ηρεμία» που επικρατούσεστις αραβικές χώρες δεν ισχύει. Οιλαοί εξεγείρονται και διεκδικούν ό,τιτους στερούν. Αγωνίζονται για τα δι-καιώματά τους και είναι διατεθειμένοιακόμα και να θυσιαστούν γι’ αυτά.Αυτό έγινε και στην Τυνησία, την Αί-γυπτο, το Μπαχρέιν και σε πολλέςάλλες αραβικές χώρες. Ο λαός δε δεί-λιασε μπροστά στις σφαίρες των τυ-ράννων του, αλλά συνέχισε ναδιαδηλώνει και να μαζικοποιεί τις συγ-κεντρώσεις του. Χαρακτηριστικό είναιτο γρήγορο άπλωμα των εξεγέρσεωνστις χώρες αυτές. Φαίνεται ότι οι λαοίαντιστέκονται και δεν δέχονται τηβαρβαρότητα του συστήματος!

Παρ’ όλα αυτά, διαφορετικά χαρα-κτηριστικά έχουν οι εξεγέρσεις απόχώρα σε χώρα και διαφορετικά θα πρέ-πει να ερμηνευθεί το καθετί. Ειδικό-τερα στη Λιβύη, χαρακτηριστικό είναιτο γρήγορο πέρασμα από τις αντικα-θεστωτικές διαδηλώσεις στην ένοπλη

πάλη. Επιπλέον, στη συγκεκριμένηχώρα υπάρχουν και ιδιομορφίες, όπωςότι δεν υπάρχει έντονη εθνική συγ-κρότηση και εμφανίζονται έντονεςφυλετικές διακρίσεις. Ιδιαίτερη ή καιπροδοτική θα λέγαμε τη στάση κά-ποιων ηγετών της αντιπολίτευσης πουζητούσαν τη στήριξη ξένων δυνά-μεων. Ειδικά όταν αυτές οι δυνάμειςέχουν χύσει ποτάμια αίματος άλλωναραβικών λαών (Παλαιστίνη, Ιράκ).Πάνω σ’ αυτό στηρίχτηκαν και βρήκανευκαιρία τα ξένα αρπακτικά, που γιανα πάρουν το πάνω χέρι απέναντιστους άλλους ιμπεριαλιστές στο μα-ραθώνιο επαναποικιοποίησης του κό-σμου έσπευσαν να δώσουν «χείραβοηθείας». Γνωρίζουν πολύ καλά ότιμόνο έτσι θα ξεπεράσουν την κρίσητους και θα δημιουργήσουν νέα δεδο-μένα στο παγκόσμιο γι’ αυτούς παζλ.

Οι αντιθέσεις τους φάνηκαν έν-τονα στο ζήτημα της Λιβύης. Είναι δε-δομένο ότι όλοι τους θα ήθελαν ναέχουν το πάνω χέρι απέναντι στουςανταγωνιστές τους, αλλά η στάσητους έχει να κάνει με τα συμφέροντακαι τις επιδιώξεις τους, τις στρατιωτι-κές, τις οικονομικές και τις πολιτικέςτους δυνατότητες, αλλά και τον τρόποπου μπορούν να αντιμετωπίσουν τιςεκάστοτε καταστάσεις.

Έτσι, είδαμε ότι το πάνω χέρι καιτον πρωταγωνιστικό ρόλο σε πρώτηφάση τον είχε η Γαλλία, με τη στήριξητης Αγγλίας. Παρ’ ότι η Γαλλία, από οι-

κονομικής άποψης, υστερούσε έναπροηγούμενο διάστημα έναντι τηςΓερμανίας σε θέματα που αφορούντην κατά τα άλλα Ενωμένη Ευρώπη,έσπευσε πρώτη να «βοηθήσει» (ή γιανα είμαστε ακριβείς να αιματοκυλήσει)το λιβυκό λαό.

Είναι φανερή η προσπάθεια τηςΓαλλίας να έχει ξανά πρωταγωνιστικόρόλο, ειδικά σε χώρες που αποτελούνπαλιές της αποικίες. Ως μια ιμπεριαλι-στική χώρα, αρπάζει κάθε ευκαιρία ναεπιβληθεί στους ανταγωνιστές της.Άλλωστε, σε αντίθεση με τη Γερμανίαπου μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμοδεν διαθέτει στρατό, έχει τη στρατιω-τική υπεροχή στην Ευρώπη και διαθέ-τει πυρηνικά. Δεν είναι τυχαίαάλλωστε η στάση που είχε κρατήσειστον πόλεμο του Ιράκ, μη δεχόμενη ναυποταχθεί και να πολεμήσει για όφε-λος των ανταγωνιστών της.

Από την άλλη, η Αγγλία έχει πλού-σια ιστορία στην αποικιοκρατία καιέχει συνάψει συμφωνία με τη Γαλλίασε στρατηγικό και πυρηνικό πεδίο.

Πρώτοι έσπευσαν επίσης να βοηθή-σουν και άλλες χώρες όπως ο Κανα-δάς, η Δανία, το Κατάρ και τα ΑραβικάΕμιράτα, ευελπιστώντας κι αυτοί νααρπάξουν κανένα ξεροκόμματο απότην επίθεση.

Παθητική ή μάλλον αρνητικήστάση κράτησαν η Ρωσία και η Κίνα,μη δεχόμενες να μείνουν απ’ έξω απότο πολύ καλά στημένο παιχνίδι που

εξελίσσεται στη χώρα του «μεγάλουΜαγκρέμπ». Εξίσου αρνητική στάσηκράτησε ο Αραβικός Σύνδεσμος, φο-βούμενος γενικευμένες λαϊκές εξε-γέρσεις στις Αραβικές χώρες μεαντιπολεμικό-αντιιμπεριαλιστικό πε-ριεχόμενο.

Αυτά που διακυβεύονται στηΛιβύη, σε καμία περίπτωση δε θαάφηναν απ’ έξω τους μεγαλύτερουςσφαγείς της ανθρωπότητας, τουςΑμερικάνους. Τα πολλά ανοιχτά μέ-τωπα, όπως και οι ανταγωνισμοί στοεσωτερικό των ΗΠΑ, οδήγησαν στονα μην έχουν σε πρώτη φάση ενεργόρόλο στην περιοχή, αλλά τελικά,όπως η ίδια η Ιστορία μας έχει δείξειτα αμερικάνικα γεράκια δράττουντην ευκαιρία και πρωτοστατούν σετέτοια εγκλήματα. Αυτό άλλωστεέγινε και στη Γιουγκοσλαβία.

Αηδιαστική είναι και η στάση τηςΕλλάδας, που με την πρώτη ευκαιρίαέσπευσε να δηλώσει συμμετοχή καιστήριξη στη σφαγή. Δεν έφτανε τοξεζούμισμα του λαού από τους μηχα-νισμούς των ιμπεριαλιστών (ΔΝΤ-ΕΕ-ΕΚΤ), τώρα καλείται να στηρίξει τιςεπεμβάσεις τους. Λένε πως δενυπάρχουν λεφτά και γι’ αυτό ζούμε κιεμείς τη δική μας Οδύσσεια με τααπανωτά Μνημόνια, αλλά λεφτά γιατον πόλεμο στη Λιβύη έχουμε!

Μετά την περιβόητη φράση «Ευ-χαριστούμε τους φίλους μας τουςΑμερικάνους», τη διάθεση της Θεσ-σαλονίκης για ΝΑΤΟϊκά στρατεύματαστον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας,τώρα η κυβέρνηση παρέχει γη, θά-λασσα και αέρα στους ιμπεριαλιστέςγια τη δολοφονική επίθεση στηΛιβύη. Όλοι οι λαοί της Μεσογείουέχουν έναν κοινό αδίστακτο δυνά-στη! Τον ιμπεριαλισμό!

Κανείς δεν μπορεί και δεν πρέπεινα στηρίξει ούτε τον Καντάφι, ούτεκαι κανέναν τύραννο. Όμως όλοι οιλαοί θα πρέπει να αντισταθούν σεοποιαδήποτε επέμβαση, οποιουδή-ποτε ιμπεριαλιστή. Ο κάθε λαός μπο-ρεί να επιλέξει τι θέλει και μπορεί ναβρει τον τρόπο να το κάνει. Οι λαοίδεν έχουν ανάγκη από προστάτες!Αρκετά μας έχουν «προστατέψει»!Αρκετό αίμα έχουν χύσει!

Όπως όταν αποκαλυφθεί η σαπίλατου καπιταλισμού, θα ενιαιοποιηθεί ηεργατική τάξη, έτσι και η αντιιμπε-ριαλιστική πάλη είναι αυτή που μπο-ρεί να ενώσει όλους τους λαούς,αποκαλύπτοντας τον κοινό εχθρό.Γιατί έτσι θα ξεγυμνωθούν τα στη-ρίγματα της αστικής τάξης και η ίδιαη αστική τάξη!

Οι εξεγέρσεις στον αραβικό κόσμοδεν είναι παρελθόν και, ανεξαρτήτωςτου αποτελέσματος, είναι σίγουρο ότιτίποτα δε θα είναι όπως πριν.

Όχι στην Οδύσσεια του λιβυκού λαού Δημήτρης Κωνσταντίνου


14


Τυνησία

Η αφορμή: Η αυτοπυρπόληση πλα-νόδιου μικροπωλητή έπειτα από ξυλο-δαρμό και κατάσχεση της πραμάτειαςτου από την αστυνομία.

Η αιτία: τα δεινά από το αυταρχικόκαθεστώς Μπεν Αλί που για 23 χρόνιαστερούσε δημοκρατικές ελευθερίες, ηανεργία, η φτώχεια και η πείνα από τηναύξηση του κόστους ζωής.

Το αποτέλεσμα: O λαός εξεγείρε-ται. Οι μαζικές διαδηλώσεις με κεν-τρικό σύνθημα «Όχι στην ανεργία, όχιστην εξαθλίωση» ήταν καθημερινόφαινόμενο και οι συγκρούσεις διαδη-λωτών με την αστυνομία διήρκησανπάνω από 3 εβδομάδες. Οι δεκάδεςνεκροί δεν αποτέλεσαν τροχοπέδηστη συνέχιση των αγώνων και των κι-νητοποιήσεων. Ένα από τα αποτελέ-σματα ήταν η αποπομπή του ισόβιουπροέδρου Μπεν Αλί και το πέρασμα σεμια μεταβατική κατάσταση όπου ηπροσωρινή ηγεσία έχει σχέση με τοκαθεστώς που κατέρρευσε. Παρά τηναλλαγή 2 πρωθυπουργών και τη γενι-κότερη αστάθεια, οι συγκεντρώσεις,οι διαμαρτυρίες και οι συγκρούσειςσυνεχίζονται. Το ντόμινο ξεκίνησε…

Αίγυπτος

Παρόμοια κατάσταση επικρατεί στηβάση των δεινών που βιώνει ο λαόςτης Αιγύπτου από το τυραννικό καθε-στώς. Επίσης, κοινό στοιχείο είναι ηαποπομπή του ισόβιου προέδρουΜουμπάρακ. Ένα ιδιαίτερο χαρακτηρι-στικό αυτής της χώρας είναι το κινη-ματικό της παρελθόν, το οποίοβοηθάει τον εξεγερμένο λαό να οργα-νώσει τη πάλη του. Αξιοσημείωτο είναιότι οι περισσότερες κινητοποιήσεις ξε-κινούν από συγκέντρωση στη κεντρικήπλατεία Ταχρίρ. Αρχικά, ο αιγυπτιακόςλαός είχε ως αίτημά του την αποπομπήτου Μουμπάρακ, στη συνέχεια τηνπτώση της κυβερνησης και εν τέλει μεμαζικές εργατικές απεργίες διεκδικείτο δικαίωμα του σε τροφή, μόρφωση,δουλειά, αύξηση μισθών, υγεία, στέγη,το δικαίωμα του εν τέλει στη ζωή. Σεόλα αυτά, το τυραννικό καθεστώςαπαντούσε διαρκώς με έντονη κατα-στολή από την αστυνομία . Παρά τηναποπομπή Μουμπαρακ, οι μηχανισμοίτου καθεστώτος παραμένουν ωςέχουν και υπάρχει τροποποίηση τουσυντάγματος και όχι νέο. Μπορεί τησυνέχεια να μη την ξέρει κανείς, αλλάσίγουρα το μέλλον ανήκει στους εξε-

γερμένους λαούς. Και το ντόμινο συ-νεχίζεται…

Λιβύη

Μια διαφορετική κατάσταση επι-κρατεί στη Λιβύη κυρίως λόγω ιστορι-κών ιδιαιτεροτήτων. Το αντιδραστικόκαθεστώς Καντάφι βρίσκεται από τημία και από την άλλη βρίσκονται οι αν-τικαθεστωτικοί με έδρα τους τη Βεγ-γάζη και κορυφή του πόλου τους τοΕθνικό Συμβούλιο. Βέβαια, το ΕθνικόΣυμβούλιο δεν προέρχεται από τουςεξεγερμένους αλλά από αποστάτεςτου καθεστώτος Καντάφι στο παρελ-θόν. Η εξέγερση που ξεκίνησε από δια-δηλώσεις έφτασε σε ένοπλεςσυρράξεις και συγκρούσεις. Ένα ση-μαντικό στοιχείο είναι ότι, όταν το ντό-μινο ξεκίνησε, το καθεστώςαναγκάστηκε να παραχωρήσει κάποιεςπαροχές. Σε ό,τι μας αφορά δεν μπο-ρούμε να υποδείξουμε στον εξεγερ-μένο λαό της Λιβύης ποια κατεύθυνσηθα ακολουθήσει στην πάλη του, στιςδιεκδικήσεις του και στα δικαιώματαπου του στερούσε τόσα χρόνια αυτότο αντιδραστικό καθεστώς. Το μόνο σί-γουρο είναι ότι οι λαοί βρίσκουν τοδρόμο τους μέσα από τη πάλη τους.

Σε όλες αυτές τις χώρες σημαντικόρόλο παίζουν οι ιμπεριαλιστές

είτε γιατί έχουν δεσμούς εξάρτη-σης είτε γιατί θέλουν να οικοδομή-σουν. Γάλλοι, Άγγλοι, Γερμανοί καιάλλοι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές από τημία και οι Αμερικάνοι από την άλληστηρίζοντας ή όχι τα καθεστώτα αυτάστόχο έχουν να κερδίσουν τη μερίδατου λέοντος. Οι λαοί πρέπει και μπο-ρούν να λύσουν τα προβλήματα μόνοιτους και δεν έχουν ανάγκη από κανέ-ναν «προστάτη» . Τα τυραννικά καθε-στώτα και όλοι οι ιμπεριαλιστές είναιμέρος του ίδιου συστήματος που στε-ρεί και από το δικό μας λαό τα δικαιώ-ματα του. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι,λοιπόν, σε αυτούς του λαούς και πι-στεύουμε ότι η αλληλεγγύη μας βρί-σκεται στην προσπάθειά μας νααντισταθούμε σε αυτό το σύστημα. Νααντισταθούμε στους χώρους όπουσπουδάζουμε, που δουλεύουμε, στιςγειτονιές, παλεύοντας για σπουδές,δουλειά, ελευθερίες, ζωή. Να διεκδι-κήσουμε, τέλος, να σταματήσει ηεπέμβαση των ιμπεριαλιστικών δυνά-μεων σε αυτές τις χώρες και να απεμ-πλακεί η Ελλάδα από τα σχέδια αυτώντων δυνάμεων.

Ντόμινο ελπίδας… στις αραβικές χώρεςΆλκης Γραβάνης

Ιατρική Ιωαννίνων

Mανώλης Βλαχοσταμάτης

Λάμπρος Μουσελίμης

Νατάσα Ρουκανά

Οικονομικό Ιωαννίνων

Σκίτσο: Βασίλης Παραθύρας

Τι γίνεται όταν κάποιος παλεύει για δημοκρατικές ελευθερίες;Τι γίνεται όταν κάποιος αγωνίζεται για τα δικαιώματά του;Τι γίνεται όταν κάποιος θυσιάζει τη ζωή του για τη ζωή;Τι γίνεται όταν κάποιος υποφέρει από ένα τυραννικό καθεστώς; Την απάντηση θα μπορούσαν να μας τη δώσουν οι λαοί με τις εξεγέρσεις τους.Εξεγέρσεις-ντόμινο σε μια σειρά από αραβικές χώρες όπως η Αλγερία, τοΟμάν, το Μπαχρέιν, η Υεμένη, η Αίγυπτος, η Λιβύη, η Τυνησία..

15


Μια οικογένεια που ζει απομο-νωμένη από την κοινωνία.Μόνο ο πατέρας έρχεται σε

επαφή με τον έξω κόσμο, για λόγουςβιοποριστικούς. Τα παιδιά ανατρέ-φονται και εκπαιδεύονται από τουςγονείς με βάση κάποιους παράλο-γους κανόνες. Θα μπορέσουν ναβγουν έξω μόνο όταν πέσει ένας κυ-νόδοντάς τους.

Ο Κυνόδοντας καταπιάνεται με τοθεσμό της οικογένειας και τις εξου-σιαστικές σχέσεις. Αποδομεί σε έναβαθμό την αστική οικογένεια, σεκαμία περίπτωση δεν καταδεικνύει τααίτια «του καθημερινού φασισμού»(βλ. Liberation). Ο Σιάμαλαν στο «Σκο-τεινό Χωριό» το καταφέρνει πολύ κα-λύτερα, όπως επίσης και ο Ρίπσταϊνστο «Κάστρο της αγνότητας» με τηνπρωτότυπη ιδέα. Για το Λάνθιμο η οι-κογένεια είναι μικρογραφία της κοι-νωνίας αλλά όχι σε σύνδεση με αυτή.Υπάρχει ανεξάρτητα από το σύστημακαι όχι με σκοπό να το υπηρετεί. Απο-μονώνοντας όμως την οικογένειααπό τόπο, χρόνο και συνθήκες, ανα-

πόφευκτα καταλήγει σε μηδενισμό. Ο Λάνθιμος βλέπει μια κοινωνία σε

σήψη που βαδίζει στην καταστροφή,χωρίς να υπάρχει ελπίδα. Δεν έχει νασχολιάσει κάτι πάνω σε αυτό, στααίτια και τους λόγους που οδηγούνεκεί ή κάτι να προτείνει. Το δηλώνειο ίδιος: ο θεατής πρέπει να είναι ανοι-χτός στα ερεθίσματα της ταινίας.Έτσι, πολλοί -αφού βέβαια έχουν δια-βάσει κάποια βαρύγδουπη κριτική-βλέπουν τον καθημερινό φασισμό,άλλοι την Ελλάδα του ΔΝΤ που περι-μένει το δικό της κυνόδοντα.

Γιατί όμως τόσος ντόρος; Ακριβώςγι’ αυτό. Γιατί ουσιαστικά δεν λέει τί-ποτα. Ο θεατής ερμηνεύει όπως θέλει.Μπόλικο τίποτα δοσμένο επίτηδεςάκομψα για εντυπωσιασμό και ψάρωματου «άμουσου» κοινού. Ό,τι ακαταλα-βίστικο, ακραίο και προκλητικό, κενόνοήματος ή αντιδραστικό, είναι υψηλήτέχνη! Προφανώς, ο καθένας ερμη-νεύει με τον τρόπο του ένα έργο, αλλάο δημιουργός του δεν θέλει να πεικάτι μέσα από αυτό; Η τέχνη δεν είναιέκφραση ανθρώπων, απόψεων, ιδεών;

Σύγκριναν το Λάνθιμο με τους Χά-νεκε, Τρίερ, Μπουνιουέλ, κ.ά. Όντως,τους μιμείται αρκετά, σκηνοθετικάκαι σημειολογικά.

«Το σινεμά οφείλει να ενοχλεί»είπε κάποτε ο βαθιά πολιτικοποιημέ-νος Μπουνιουέλ. Εννοώντας να ενο-χλεί την αστική τάξη, τονκαθωσπρεπισμό και τον κανιβαλισμότης. Ο Λάνθιμος σ’ αυτό το φιλμ δενκαταφέρνει τίποτα από αυτά. Σοκάρειγια να σοκάρει, χωρίς να συγκλονίζει,να αγγίζει το θεατή με κάποιο νόημα,και συχνά ενοχλεί. Σκέτο.

Το βιβλίο του Ηλία Μεταλλίδη δεν είναι έναιστορικό βιβλίο και ούτε παρουσιάζεται σαν τέ-τοιο, καθώς δεν ήταν αυτή η πρόθεση του συγ-

γραφέα. Αποτελεί όμως σίγουρα μία πηγή για τηνπερίοδο της κατοχής και κυρίως του εμφυλίου στηνπεριοχή της Κεντρικής Μακεδονίας και ειδικά τουνομού Κιλκίς. Είναι γέννημα της ανάγκης ενός αγω-νιστή να εκφράσει τις αγωνίες, τις μαρτυρίες και τιςαπόψεις του για την περίοδο εκείνη. Για την αδικίακαι τις διώξεις που υπέστη αυτός, οι σύντροφοί τουκαι ολόκληρος ο ελληνικός λαός την περίοδο της κα-τοχής από τους κατακτητές και τους ντόπιους συ-νεργάτες τους. Να μιλήσει για τους πόθους του λαούγια ελευθερία, ανεξαρτησία, ειρήνη, λαοκρατία καιπως αυτά πληρώθηκαν με αίμα από τους «συμμά-χους» μας αγγλοαμερικάνους για να υπηρετήσουντα σχέδιά τους. Είναι μια κραυγή ενός ανθρώπου πουέχασε στον αγώνα την οικογένεια του, έχασε την ιδι-αίτερη πατρίδα του, το χωριό Ξυρόβρυση που κατα-στράφηκε από τους παρακρατικούς και αναγκάστηκενα ξενιτευτεί από την χώρα που γι’ αυτήν πολέμησε.Ο συγγραφέας θέλει λοιπόν μέσα από αυτό το βιβλίο

να παραδώσει στη νέα γενιά ένα ντοκουμέντο ενάν-τια στην παραχάραξη της Ιστορίας από τους «νικη-τές» του εμφυλίου, ένα μάθημα για τους νέους πουθα τους βοηθήσει στους αγώνες τους στο σήμερα.

Η γλώσσα που χρησιμοποιεί είναι καθημερινή,προφορική και μέσα από τη γραφή του βγάζει τονκαθημερινό λαϊκό άνθρωπο της εποχής, βοηθώνταςτον αναγνώστη να δει μέσα από τα μάτια του αυτόπου εκτυλισσόταν. Τον άνθρωπο που μέσα από τουςαγώνες, τις στερήσεις και τη συλλογική δράση ξε-περνάει τον εαυτό του και εξυψώνεται. Αν σκε-φτούμε δε, ότι ο συγγραφέας, όπως αναφέρει, δενέχει τελειώσει σχεδόν ούτε το δημοτικό, θα κατα-λάβουμε πως η εποχή εκείνη έδωσε σε πολλούς αν-θρώπους τέτοια ψυχικά και κοινωνικά χαρίσματαώστε να μπορούν να γράψουν ένα έργο που δενέχει τίποτα να ζηλέψει από επαγγελματίες λογοτέ-χνες και θα μπορούσε να ενταχτεί στα πλαίσια τουσοσιαλιστικού ρεαλισμού.

Αξίζει λοιπόν να διαβαστεί από όλους μας, για νασυνθέσει στο μυαλό μας την Ιστορία της εποχής,αλλά και για να μας εμπνεύσει στους νέους αγώνες.

Θυμόμαστε-Διδασκόμαστε-Προχωράμε

Με τον ΕΛΑΣ και το ΔΣΕ στην Κεντρική Μακεδονία

Σοφία Τσανακτσίδου

Πολιτικών μηχανικών ΑΠΘ

* Γιώργος Λάνθιμος. Βοηθός σκη-νοθέτη του Λαζόπουλου στους Μή-τσους, μερικά video clips και πολλάδιαφημιστικά. Ο Κυνόδοντας κυκλο-φόρησε το 2009, βραβεύθηκε -μεταξύάλλων- στις Κάννες, και ήταν υποψή-φια -με πολύ σπρώξιμο από τα λόμπι καιαπό την πίσω πόρτα- ξενόγλωσση ται-νία στα φετινά Όσκαρ.

Κυνόδοντας

Η αποθέωση του τίποτα

Δημήτρης Τσοντάκης

Φυσικό ΑΠΘ

16


Αντιπροσωπεία των ΑγωνιστικώνΚινήσεων ΑΕΙ-ΤΕΙ παραβρέ-θηκε, μεταξύ άλλων 13 αντι-

προσωπειών, στο 18ο Εθνικό Συνέδριοτης ANNISU(Revolutionary) [ΝεπαλέζικηΠανεθνική Ανεξάρτητη ΣπουδαστικήΈνωση (Επαναστατική)] που πραγμα-τοποιήθηκε τον περασμένο Δεκέμβρη(10-14) στη πρωτεύουσα του Νεπάλ,Κατμαντού. Το Συνέδριο διεξήχθη σεμια ιδιαίτερα κρίσιμη πολιτικά περίοδο,που κυοφορεί έντονες πολιτικές διερ-γασίες και εξελίξεις, που ενδεχομέ-νως να κρίνουν το μέλλον τηςεπαναστατικής διαδικασίας στη χώρα.

Η ANISSU(R) είναι η μεγαλύτερηένωση φοιτητικής και μαθητικής νεο-λαίας αριθμώντας περί τα 1,8 εκατ.μέλη σ’ όλη τη χώρα. 1.800 περίπουήταν οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι γιατο Συνέδριο. Ο σημαντικός ρόλος πουδιαδραματίζει στις εξελίξεις, εκτόςτων άλλων, αποτυπωνόταν στον τρόπομε τον οποίο τα ΜΜΕ παρουσίαζαν κα-θημερινά το Συνέδριο. Ο κύριος λόγοςβέβαια είναι ότι η ANNISU(R) συνδέε-ται με το ΕΚΚΝ(Μ) [Ενωμένο Κομμου-νιστικό Κόμμα Νεπάλ (Μαοϊκό)]. Μέλητης νεολαίας του ΕΚΚΝ(Μ) δραστη-ριοποιούνται και διαδραματίζουν πρω-τοπόρο και καθοριστικό ρόλο στοπλαίσιό της, τόσο στο πολιτικό-ιδεο-λογικό επίπεδο όσο και στο οργανω-τικό.

Κατά τη διάρκεια του Λαϊκού Πολέ-μου (ΛΠ) (1996-2006) μέλη τηςANISSU(R) επάνδρωναν το Λαϊκό Απε-λευθερωτικό Στρατό (ΛΑΣ). Σήμερα,στο πλευρό της επανάστασης, οργα-

νώνει την πάλη της σπουδάζουσας νε-ολαίας σε συνδικαλιστικό και πολιτικόεπίπεδο. Χαρακτηριστικό των διαθέ-σεων είναι η θερμή ανταπόκριση και οιεπευφημίες των μελών της, στηφράση της ομιλίας του προέδρου τουΕΚΚΝ(Μ) την πρώτη ανοιχτή μέρα τουΣυνεδρίου: «Θα μετατρέψουμε τα Πα-νεπιστήμια σε στρατόπεδα αν οι αντι-δραστικοί συνεχίσουν να συνωμοτούνεναντίον μας».

Το Συνέδριο, με βάση «την ανα-γκαία συμβολή φοιτητών και μαθητώνστην ολοκλήρωση της επανάστασης»,επικεντρώθηκε: α) στο ζήτημα της ορ-γάνωσης και δημιουργίας συλλόγωνόπου δεν υπάρχουν, ιδιαίτερα στηνεπαρχία και β) στην πολιτική κατά-σταση και τη σύνδεση των διεκδική-σεων με την πολιτική πάλη πουδιεξάγει το Κόμμα. Δηλαδή, τη δημι-ουργία ενός Δημοκρατικού Συντάγμα-τος που θα θεσμοθετεί ένα φιλολαϊκόεκπαιδευτικό σύστημα, συνδεδεμένομε την παραγωγή και τις ανάγκες τουλαού. Κατάργηση της ιδιωτικής εκπαί-δευσης. Παιδεία αποκλειστικά δημό-σια και δωρεάν για όλους, χωρίςταξικούς φραγμούς, βασικό δικαίωμαγια την νεολαία, με ελεύθερη πρό-σβαση σε όλες τις βαθμίδες. Ολοκλη-ρώθηκε, δε, με την εκλογή του νέουπροέδρου και του νέου γραμματέατης Ένωσης.

Αποκομίσαμε πλούσια εμπειρία απότην επίσκεψη μας στο Νεπάλ. Τόσο απότα χαρακτηριστικά της χώρας όσο καιτα χαρακτηριστικά του λαού, την πάλητου, τον τρόπο οργάνωσης καθώς επί-

σης τις μεγάλες κατακτήσεις του10ετους ΛΠ, που οργάνωσε και καθο-δήγησε το Κόμμα και που πλέον φαίνε-ται να έχει εγγραφεί στο DNA του λαού.Θα σταθούμε, όμως, στη συνάντησητων αντιπροσωπειών με τα δυο μέλητης Κ.Ε. του Κόμματος προσπαθώνταςνα μεταφέρουμε μια βασική εικόνα τωνεξελίξεων έτσι όπως παρουσιάστηκε. Οισύντροφοι τοποθετηθήκαν γύρω απότην εξέλιξη της επαναστατικής διαδι-κασίας, την κατάσταση του Κόμματος,το ρόλο των ιμπεριαλιστών, το ρόλο τηςΙνδίας και της Κίνας, τις αντικειμενικέςδυσκολίες στο διεθνές κομμουνιστικόκίνημα, τις δυσκολίες που αντιμετωπί-ζουν αλλά και τις υποκειμενικές δυνα-τότητες, τις προκλήσεις που καλείταινα απαντήσει το Κόμμα.

Η ΕΔ, που διαρκεί από το 2006 ωςσήμερα, για τους μαοϊκούς αποτελείένα τακτικό συμβιβασμό για την επί-τευξη των άμεσων δημοκρατικώνστόχων. Ταυτόχρονα, αποτυπώνεταιη ένταση της ταξικής πάλης στο πολι-τικό επίπεδο. Η αντανάκλαση στοΚόμμα εκφράζεται με την ένταση τηςεσωκομματικής πάλης στη βάσητριών κατατεθειμένων ντοκουμέντωνγια το προχώρημα της επαναστατικήςδιαδικασίας. «Υπάρχει βασική ενό-τητα στους άμεσους στόχους και δια-φορές στο πως βλέπουμε π.χ τονιμπεριαλισμό σήμερα […] Υπάρχουνεπίσης στρατηγικά ζητήματα που συ-ζητάμε.» τονίζει ο σύντροφος Μπα-σάντα ενώ σε άλλο σημείο αναφέρει:«Το ζήτημα είναι να βγούμε νικητές.Λέμε ότι το Κόμμα είναι ενότητα καιπάλη αντιθέτων. Ενότητα και πάλημαζί. Η πάλη των αντιθέτων θα προ-ωθήσει το Κόμμα.».

Η ΕΔ οδήγησε επαναστατικά κόμ-ματα, όπως αυτά στην Ινδία που διεξά-γουν επίσης ΛΠ, σε ανοιχτή καιδριμεία κριτική προς το ΕΚΚΝ(Μ). Γιατο ζήτημα αυτό, οι δυο σύντροφοιανέφεραν: «Διεξάγουμε τον αγώνα μεδυο τρόπους. 1. πολιτικό 2. στρατιω-τικό. Ο διάλογος προσπαθεί να συγκε-ράσει τις δυο πλευρές αυτής τηςπάλης. Τέσσερα χρόνια είμαστε σε πο-λιτικό αγώνα. Υπάρχει μπέρδεμα απόσυντρόφους και κόμματα που μας κά-νουν κριτική. Εμείς όμως, κάνουμετην πολιτική δουλειά για να φτάσουμεσε ένα υψηλότερο καινοτόμο επίπεδο[…] Στη χώρα επίκειται μεγάλη καται-

γίδα. Το κόμμα δεν είναι μπερδεμένο.Στόχος μας είναι η Λαϊκή Δημοκρατία.Πρέπει να οργανώσουμε τις μάζεςγιατί ξέρουμε ότι αυτό δεν θα γίνει ει-ρηνικά», τονίζει ο σ. Μοχάρα.

Παίρνοντας το λόγο ο σ. Μπασάνταείπε: «Δεν μπορούμε να αντιγράψουμετην επανάσταση. Γι’ αυτό συγκεντρω-θήκαμε στις ιδιαιτερότητες της χώραςμας. Κάποιες χώρες ξεκινάνε ΛΠ δί-νοντας μεγάλο βάρος στο στρατό καιέχουν πισωγυρίσματα. Γι’ αυτό εμείςθα πρέπει να ισορροπήσουμε στηνένοπλη πάλη και στον πολιτικό αγώνα.Έχουμε τον ΛΑΣ τέσσερα χρόνια σταστρατόπεδα με αποτέλεσμα να έχειχάσει τους δεσμούς με τις μάζες. Ημετάβαση της ιστορίας δεν θα κριθείμόνο από το στρατό. Έχουμε αυτή τηστιγμή μόνο 19.000 στρατιώτες, οΕθνικός Στρατός πολύ περισσότερουςκαι οι ξένες δυνάμεις επίσης. Παρόλααυτά δεν θα υπάρχει ειρηνική μετά-βαση. Όμως η επανάσταση δεν θα κα-ταλήξει μόνο με βάση το στρατιωτικόαλλά και το πολιτικό.» Για το λόγοαυτό, όπως αναφέρθηκε, προσπαθούνμέσα από την μαζική πολιτική δουλειάνα αυξήσουν τις δυνάμεις τους στιςπόλεις και την εργατική τάξη, έχονταςήδη θετικά αποτελέσματα.

Όταν οι μαοϊκοί σχημάτισαν, ωςπρώτο κόμμα αλλά χωρίς πλειοψηφίααπό τις εκλογές του 2008, κυβέρνησημε τους αστούς, εισέπρατταν μέροςτης δυσαρέσκειας του λαού από τηνμη επίλυση των διογκωμένων λαϊκώνπροβλημάτων. Αντίθετα, όταν μετάαπό εννιά μήνες αποχώρησαν ο λαόςάρχισε και πάλι να τους υποστηρίζει.«Αυτό σημαίνει ότι ο λαός θέλει τοκόμμα μας μάχιμο» τονίζει ο σ. Μπα-σάντα. Όσο οι αντιδραστικοί μπλοκά-ρουν το νέο Σύνταγμα, τόσομεγαλώνει η οργή του λαού που στηνπλειοψηφία του συμφωνεί με το Πρό-γραμμα των μαοϊκών. «Επίκειται με-γάλη καταιγίδα στη χώρα, το ζήτημαείναι αν θα νικήσουμε ή όχι. […] Επα-ναστατική διέξοδος με ειρηνικότρόπο δεν γίνεται, πρέπει να πείσουμετον κόσμο και να καθοδηγήσουμε τηνεπανάσταση.» καταλήγει. Ενώ σε άλλοσημείο αναφέρει: «Δεν έχουμε μπειστη διαδικασία να προετοιμαστούμεγια την τελική αναμέτρηση. Ακόμα καιαν το είχαμε κάνει δεν θα το συζη-τούσαμε. Ένα είναι σίγουρο, ότι θαυπάρχει ένοπλη σύγκρουση.»

Γίνεται κατανοητό ότι όλα τα εν-δεχόμενα είναι ανοιχτά. Ο ιμπεριαλι-σμός και οι αντιδραστικοί συγκεντρώ-νουν τις δυνάμεις τους για να ηττη-θεί το ΕΚΚΝ(Μ), ο λαός και η νεο-λαία. Αντίστοιχα, οι λαοί και οιεπαναστατικές δυνάμεις στον κόσμοέχουν χρέος και καθήκον να συγκεν-τρώσουν τις δυνάμεις τους για τηνΝΙΚΗ της επανάστασης.

Δημήτρης Μπουγιούκας


Η νεολαία στο Νεπάλ κρατάει ψηλά

τη σημαία της επανάστασης!

Έναυσμα 35

Documents

Transcript of Έναυσμα 35