«Ἃγιοι Κολλυβάδες»

ὑπό πατρό̋ Νικολάου ∆ηµαρᾶ ∆ρο̋ Ν.

Βαρδακουλᾶ 47 παρ. 3 30300 Ναύπακτο̋

e-mail: dikaio@otenet.gr webmail: http//: orthway.org

Συνδροµέ̋ προαιρετικέ̋ στήν παραπάνω διεύθυνση

Καλοκαίρι 2012

Περιεχόµενα:

� Ἡ θυσία τοῦ Κάιν! � Γίνε φῶ̋ καί ἁλάτι στόν σύγχρονο κόσµο.

Ὁµιλία πατρό̋ Νικολάου ∆ηµαρᾶ πρό̋ τού̋ Νέου̋ τῆ̋ Ἐκκλησία̋ µα̋,

στόν Ὀργανισµό Λιµένο̋ Πειραιῶ̋ � α. Ἁγιοπατερικέ̋ διηγήσει̋ καί ἱστορίε̋. ∆ιδασκαλία καί νουθεσίε̋ τοῦ Ἁγίου Γέροντο̋ Ἱερωνύµου τοῦ ἐν Αἰγίνῃ περί τῆ̋ σωτηρία̋ καί περί τοῦ ἐκκλησισαστικο-παλαιοῦ ἡµερολογίου. β.Ὁ παπα-Μόδεστο̋ στήν Κερασιά τοῦ Ἁγίου Ὄρου̋. � Ὁ αἱρετικὸ̋ χωρίζεται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία λόγῳ τῆ̋ αἱρέσεώ̋ του καὶ συνεπῶ̋ εἶναι αὐτοκατάκριτο̋. � Πῶ̋ ἔγιναν δεκτοί οἱ Εἰκονοµάχοι στήν Ζ΄ Οἰκουµενικήν Σύνοδον; � Πνευµατικέ̋ διδαχέ̋ τῶν Ἁγίων τῆ̋ Ὀρθοδοξία̋

µα̋. � Ἡ ἐπιστροφή τῶν Ἑβραίων στήν Πίστη πρό τῆ̋

συντελεία̋. Ἡ καλλιέλαιο̋ καί ἡ ἀγριέλαιο̋. � Ἡ ἄρση τῶν ἀναθεµάτων καί ἡ πτώση τῆ̋ Νέα̋

ἐκκλησία̋.

Ἡ θυσία τοῦ Κάιν!

Ὁ γερο-Ἀββακούµ ὁ ἀνυπόδητο̋ ἦταν µία µεγάλη µορφή τοῦ Ἁγίου Ὄρου̋, ὅπω̋ ὁµολογοῦν ὅλοι ὅσοι τόν γνώρισαν. Πολλοί ἔγραψαν γι' αὐτόν. Ἀγα-ποῦσε πολύ τήν ἄσκηση, τήν ἡσυχία καί τήν προσευχή. Ἦταν µεγάλο̋ βιαστή̋ τῆ̋ φύ-σεω̋! Ἡ µνήµη του ἦταν ἀπέραντη. Πολλέ̋ φορέ̋ καθηγητέ̋ καί ἐπιστήµονε̋, ὅπω̋ ἀπό τήν Θεολογική Σχολή τῆ̋ Ἀθήνα̋ καί ἀπό τήν Εὐρώπη, πήγαιναν στήν Μεγίστη Λαύρα, γιά νά τόν ἀκούσουν καί νά τόν συµβουλευτοῦν. Κάποτε ἐπί δύο ὧρε̋ µιλοῦσε συνεχῶ̋, ἀπαγγέλλοντα̋ καί ὁλόκληρα κεφάλαια ἀπό τήν Ἁγία Γραφή στήν τράπεζα τῆ̋ Μονῆ̋˚ καί οἱ φοιτητέ̋ τῆ̋ Θεολογικῆ̋ τόν ἄκουγαν καί ἔγραφαν ἀσταµάτητα. Ὁ καθηγητή̋ τῆ̋ Θεολογικῆ̋ Σχολῆ̋ καί ἀκαδηµἀκό̋ Καρµίρη̋ ἔλεγε γιά τόν ὅσιο Γέροντα: -Μνήµη ἀπέραντο̋, οὔτε ἤκουσα,

οὔτε θά ξανακούσω! Κάποτε ὁ Καρµίρη̋ τόν ρώτησε: -Πού γράφει, Γέροντα, ἡ Παλαιά ∆ιαθήκη περί Ὀρθοδοξία̋;Ἔψαξα ὅλον τόν ∆ανιήλ καί τόν Ἡσα˙α καί δέν βρῆκα τίποτε, πουθενά! -∆έν εἶναι τόσο ψηλά, ἀπάντησε ὁ γερο-'Αββακούµ! -∆ηλ. ποῦ εἶναι; Ρώτησε ὁ µεγάλο̋ καθηγητή̋. -Εἶναι πολύ µπροστά! -∆έν διάβασε̋ ἐκεῖ πού λέει ὅτι προσέφεραν θυσία στόν Θεό ὁ Κάιν καί ὁ Ἄβελ καί τοῦ µέν Ἄβελ ἡ θυσία ἔγινε εὐπρόσδεκτη, τοῦ δέ Κάιν δέν ἔγινε δεκτή; -Καί ὁ Θεό̋ εἶπε στόν Κάιν: -"Ἐάν µή ὀρθῶ̋ προσενέγκῃ̋, ὀρθῶ̋ δέ οὐ µή διέλῃ̋! Ἥµαρτε̋; Ἡσύχασον"! Ἀπό τήν χαρά του ὁ καθηγητή̋ τόν ἀγκάλιασε. Καί µετά ἔλεγε µέ θαυµασµό: -Αὐτό̋ γνωρίζει πράγµατα, πού δέν τά ξέρουν οὔτε οἱ καθηγητέ̋ τοῦ Πανεπιστηµίου!

2

-Ὑπάρχει ὅµω̋ κι ἄλλο σηµεῖο στήν Παλαιά ∆ιαθήκη, πρόσθεσε ὁ ὅσιο̋ γέροντα̋! -∆έν εἶναι δυνατόν! -Ποῦ, τόν ρώτησε µέ ἀπορία ὁ καθηγητή̋! -∆έν εἶδε̋ ἐκεῖ στού̋ ψαλµού̋ πού λεέι "καρδία ὀρθή ζητεῖ αἴσθησιν."

Ἔµεινε ἔκπληκτο̋ ὁ Καρµίρη̋ ἀπό τήν θἐκή σοφία τοῦ γερο-Ἀββακούµ! Ἡ ἀπέραντη µνήµη του ἦταν δῶρον τοῦ Θεοῦ στόν δοῦλο του, γιατί ἦταν ἁγνό̋ καί καθαρό̋ στό σῶµα καί στήν ψυχή. Κάθε χρόνο πατοῦσε µόνο̋ του ὅλα τά σταφύλια γιά τό κρασί τῆ̋ Μονῆ̋! Γιά νά τόν πειράξουν τοῦ λένε µιά φορά οἱ πατέρε̋: -Ἔ, γερο - Ἀββακούµ, τἄπλυνε̋ τά πόδια σου; -Πῶ̋ πατά̋ ἔτσι τά σταφύλια; Καί 'κεῖνο̋ ὁ εὐλογηµένο̋ εἰ̋ ἀπάντησιν τού̋ λέει: -Εἴµαι καθαρό̋ πατέρε̋! -Εἶµαι ὅπω̋ µέ γέννησε ἡ µάνα µου! Ὅλα τά ἀνήγαγε στά πνευµατικά. Οἱ µέν πατέρε̋ τό πείραξαν, ἀστειευόµενοι καί µιλῶντα̋ γιά τήν ἐξωτερική καθαρότητα, ὁ δέ ὅσιο̋ πατέρα̋ ἐννοοῦσε τήν ἐσωτερική καθαρότητα, πού ἀκτινοβολοῦσε στό πάντοτε χαρίεν πρόσωπό του. -Χαρά, χαρά µεγάλη ἔχω στήν καρδιά µου, ἔλεγε ὁ γερο-Ἀββακούµ! -Τρέχουν οἱ ἄνθρωποι καί πληρώνουν, γιά ν' ἀγοράσουν χαρά στί̋ διασκεδάσει̋ καί στί̋ ἡδονέ̋ µέσα στόν κόσµο. Ἡ χαρά ὅµω̋ δέν ἀγοράζεται, βρίσκεται ἐδῶ! -Στήν καρδιά! Ἔλεγε, ὑποκλινόµενο̋ ἐλαφρά καί βάζοντα̋ τό χέρι του στό στῆθο̋. - Ἀρκεῖ νά φυλάξουµε τήν καθα-ρότητα. -Τήν ἁγνότητα.

-Τήν παρθενία. Εἶναι ὄντω̋ δῶρο τοῦ Ἁγίου Πνεύµατο̋ ἡ χαρά! ∆ίνεται στού̋ καθαρού̋ στήν καρδιά καί στό σῶµα. Ἀφοῦ βλέπουν ἐν πνεύµατι τόν Χριστόν µα̋ νά ἔρχεται µετά τοῦ Πατρό̋ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύµατο̋ καί νά κατοικεῖ σ' αὐτού̋! Σ' αὐτού̋ πού τηροῦν τόν νοῦν καί ἐπικαλοῦνται συνεχῶ̋ καί ἀδιαλείπτω̋ τό ὑπέρ πᾶν ὄνοµα τοῦ γλυκυτάτου µα̋ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁπότε καί ἐνεργεῖται ἡ καρδιακή προσευχή καί γίνεται πραγµατικότητα αὐτό πού εἶπεν ὁ Κύριό̋ µα̋: "ὁ πιστεύων εἰ̋ ἐµέ, ποταµοί ρεύσουσιν

ἐκ τῆ̋ κοιλία̋ αὐτοῦ ὕδατο̋ ζῶντο̋"! "Καί

µακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ ὅτι αὐτοί

τόν Θεόν ὄψονται"! Ὁ γερο-Ἀββακούµ ἦταν ζηλωτή̋. Εἶχε συνταχθεῖ µέ τού̋ πατέρε̋, πού δέν µνηµόνευαν τόν αἱρετικό πατριάρχη τῆ̋ Πόλη̋. ∆έν κοινωνοῦσε λειτουργικά µέ τού̋ ἄλλου̋ ἱεροµονάχου̋, πού ἦταν κοινωνικοί µέ τήν αἵρεση τοῦ Νεοηµερολογιτισµοῦ. Τό Νέο ἡµερολόγιο, τό ὀνόµαζε θυσία τοῦ Κάιν! Ἡ θυσία αὐτῶν πού τό ἀκολουθοῦσαν, δίδασκε, ὅτι δέν γίνονταν δεκτή, ὅπω̋ δέν ἔγινε δεκτή καί ἡ θυσία τοῦ Κάιν!

Ὁ Λαυριώτη̋ µοναχὸ̋ Ἀββακοὺµ

ὁ ἀνυπόδητο̋

(ΟΙ ∆ΑΙΜΟΝΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥΣ Ἔκδ. Ἱ. Μ. Παρακλήτου)

Ὁ Λαυριώτη̋ µοναχὸ̋ γερο-Ἀββακοὺµ (1979), ποὺ εἶχε τὸ χάρισµα ν' ἀποστηθίζει, ὁλόκληρα κεφάλαια τῆ̋ Ἁγία̋ Γραφῆ̋, ἀσκήτευε πρῶτα στὴ Βίγλα. Ἡ ἐµφάνιση ἑνὸ̋ δαίµονα, ὅµω̋, ποὺ προσπάθησε νὰ τὸν πλανήσει, τὸν ἔκανε νὰ

3

φύγει τροµαγµένο̋ γιὰ τὴν Μεγίστη Λαύρα. Νὰ πῶ̋ ἔγινε: Προσευχόταν κάποτε µὲ τὸ κοµπο-σκοίνι, σ' ἕναν βιγλιώτικο βράχο. Ξαφνικά τοῦ παρουσιάζεται ἕνα̋ δαίµονα̋ µὲ µορφὴ ἀγγελικὴ καὶ τοῦ λέει: -Ἀββακούµ, µ' ἔστειλε ὁ Θεὸ̋ νὰ σὲ πάρω στὸν παράδεισο, γιατί ἔγινε̋ πιὰ ἄγγελο̋. -Ἔλα νὰ πετάξουµε! Ὁ γέροντα̋ τὰ 'χασε. -Πῶ̋ νὰ πετάξω; ρώτησε φοβισµένο̋. Ἐσὺ ἔχει̋ φτερὰ καὶ πετᾶ̋. -Κι ἐσύ, Ἀββακούµ, ἔχει̋ φτερά, γιατί ἔγινε̋ ἄγγελο̋, ἀλλὰ δὲν τὰ βλέπει̋. Ἀµέσω̋ ὁ ἀσκητὴ̋ ἔκανε ταπεινὰ τὸν σταυρό του, λέγοντα̋: -Παναγία µου, τί εἶµαι ἐγὼ γιὰ νὰ πετάξω; ∆ὲν πρόλαβε νὰ τελειώσει καὶ εἶδε τὸν «ἄγγελο» νὰ µεταµορφώνεται. Ἔγινε µαῦρο, ἀλλόκοτο κατσίκι µὲ φτερὰ σὰν τῆ̋ νυχτερίδα̋, πέταξε κάτω στὸν γκρεµό, πρὸ̋ τὴν θάλασσα, κι ἐξαφανίστηκε. -Σ' εὐχαριστῶ, Παναγία µου, ποὺ µὲ προστάτεψε̋ καὶ δὲν µὲ γκρέµισε στὸ χάο̋ ὁ πονηρό̋, φώναξε ὁ γέροντα̋ ἀνα-κουφισµένο̋ ἀλλὰ καὶ συγκλονισµένο̋. Ἀµέσω̋ ὅµω̋ σηκώθηκε, µπῆκε στὴν καλύβι του, πῆρε τὸ ντορβά του καὶ πῆγε στὴ Μεγίστη Λαύρα, ὅπου κι ἔµεινε ὡ̋ τὴν κοίµησή του γιὰ πνευµατικὴ ἀσφάλεια. Πνευµατικέ̋ διδαχέ̋ τῶν Ἁγίων τῆ̋

Ὀρθοδοξία̋ µα̋

Ἡ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ εἶναι ἔλεο̋, ἐνῶ ἡ ἀνθρώπινη δικαιοσύνη

βασίζεται στό ἀνθρώπινο δίκαιο πού ἀνταποδίδει τά ἴσα.

Ὑπάρχει µιά διαφορά µεγάλη ἀνάµεσα στού̋ χριστιανού̋ καί σ' αὐτού̋ πού δέν πιστεύουν στόν Χριστό. Οἱ µέν χριστιανοί ἔχουν ὡ̋ νόµο τήν θεία δικαιοσύνη, ἐνῶ οἱ ἄπιστοι ἔχουν τό ἀνθρώπινο δίκαιο. Ἡ δικαιοσύνη τῶν ἀνθρώπων εἶναι µηδέν µπροστά στήν θεία δικαιοσύνη. Ὁ Κύριό̋ µα̋ ἐφάρµοσε πρῶτο̋ τήν θεία αὐτή δικαιοσύνη. "Οὔτε ὅταν τόν κατηγοροῦσαν δικαιολογοῦσε τόν ἑαυτό του, οὔτε ὅταν τόν ἔφτυναν διαµαρτυρόταν, οὔτε ὅταν

ἔπασχε ἀπειλοῦσε", ἀλλά ὅλα τά ὑπέµεινε καρτερικά καί σιωπηλά, χωρί̋ ν' ἀντιδράσει καθόλου. Ἄφησε ἀκόµη καί τά ἐνδύµατά Του νά Τοῦ ἀφαιρέσουν κι ἔτσι νά διαποµπευτεῖ ὁ Θεάνθρωπο̋ µπροστά στά κτίσµατά Του γυµνό̋. Τό σπουδαιότερο ὅµω̋ ὅλων ἦταν ὅτι Ἐκεῖνο̋ ὄχι µόνο δέ ζητοῦσε βοήθεια ἀπό τού̋ ἀνθρώπινου̋ νόµου̋, ἀλλά ἀντίθετα δικαιολογοῦσε τού̋ διῶκτε̋ του στόν Πατέρα Του κι εὐχόταν γι' αὐτού̋, ὥστε νά συγχωρεθοῦν λέγοντα̋ "... πάτερ, ἄφε̋ αὐτοῖ̋˚ οὐ γάρ οἴδασι τί ποιοῦσι." Ἐµεῖ̋ ὅµω̋ δέν κυττᾶµε τό παράδειγµα τοῦ Χριστοῦ µα̋ κι ἔτσι δέν παύουµε νά δικάζουµε τού̋ ἄλλου̋, ἄν δέν πάρουµε πίσω τά διεκδικούµενα εἴτε πράγµατα εἶναι αὐτά, εἴτε τήν ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων δικαίωσή µα̋, ὅταν πιστεύουµε ὅτι ἔχουµε ἀδικηθεῖ! Ὅταν µάλιστα πρίν ἀπό τό χρέο̋ εἰσπράττουµε καί τού̋ "τόκου̋" τῆ̋ χαιρεκακία̋ τῆ̋ ἀνθρώπινη̋ δικαίωση̋! Τό ἀποτέλεσµα εἶναι τότε νά γίνεται τό δίκαιό µα̋ ἀρχή µεγάλη̋ ἀδικία̋! Γιατί, ἄν ἐγκαταλείψουµε τήν προσευχή καί τήν φροντίδα τῆ̋ καρδιᾶ̋ µα̋ κι ἀρχίσουµε νά τρέχουµε ἀπό 'δῶ κι ἀπό κεῖ, ἐξηγῶντα̋, γράφοντα̋ συνεχῶ̋, δικαιολογῶντα̋ τόν ἑαυτό µα̋ καί κατηγορῶντα̋ αὐτού̋, πού πιστεύουµε ὄτι µᾶ̋ ἀδίκησαν, θεωροῦµε ἀνώτερη τήν "δικαίωσή" µα̋ ἀπέναντι στού̋ ἀνθρώπου̋, ἀπό τήν δικαίωσή µα̋, πού θά ἔλθει ὁπωσδήποτε ἀπό τόν Θεό, ἄν ἐµεῖ̋ ὑποµείνουµε καί σιωπήσουµε καί ἄν πραγµατικά ἀδικούµαστε, γιατί ὁ ἐγωισµό̋ µᾶ̋ τυφλώνει σχεδόν πάντοτε καί πιστεύουµε ὅτι πάντα ἔχουµε δίκαιο!

"Ἀπό τοῦ αἴροντο̋ τά σά µή ἀπαίτει" µᾶ̋ διδάσκει ὁ γλυκύτατο̋ καί πρᾶγµα καί ὄνοµα Χριστό̋ µα̋, (Λουκ. Στ΄, 30), εἴτε αὐτά εἶναι πράγµατα πού σοῦ

4

ἀφαιρέθηκαν, εἴτε τό δίκαιό σου πού πιστεύει̋ ὅτι ἔχει̋, τί̋ περισσότερε̋ φορέ̋ τυφλωµένο̋ ἀπό τήν ἔπαρσή σου. Ἡ θεία δικαιοσύνη εἶναι ἀντίθετη στό ἀνθρώπινο δίκαιο. Τό ἀνθρώπινο δίκαιο εἶναι τό δίκαιο τῆ̋ ἰσότητα̋ τοῦ µέτρου, γιατί ἀπονέµει στόν καθένα τό δίκαιο καί δέν παρεκκλίνει πρό̋ τό ἕνα ἤ τό ἄλλο µέρο̋, οὔτε προσωποληπτεῖ, ὅταν πρόκειται νά ἀποδώσει τό δίκαιο. Ἡ θεία δικαιοσύνη, ὅµω̋, παρεκκλίνει καί χαρίζεται µετά συµπαθεία̋ σέ ὅλου̋˚ καί τόν µέν ἄξιο τιµωρία̋ δέν τόν παιδεύει, τόν δέ ἄξιον ἐπαίνου τόν γεµίζει µέ κάθε ἀγαθό. Ἡ µέν, λοιπόν, θεία δικαιοσύνη καί ἐλεηµοσύνη κλίνει πρό̋ τό µέρο̋ τῆ̋ συµπαθεία̋ καί τῆ̋ φιλοτιµία̋ τοῦ ∆εσπότου, τό δέ ἀνθρώπινο δίκαιο καί ἡ δικαιοκρισία κλίνουν πρό̋ τό µέρο̋ τῆ̋ κακία̋. Τό ἀνθρώπινο δίκαιο µπῆκε, γιά νά βάζει κάποιο φρένο στού̋ κακού̋ ἀνθρώπου̋. Αὐτό̋ πού ἐµπιστεύεται τά πάντα στή θεία δικαιοσύνη δέν ταράσσεται, ὅταν ἀδικεῖται, οὔτε ζητεῖ νά δικαιωθεῖ γιά τό πρᾶγµα ἐκεῖνο, γιά τό ὁποῖο ἀδικήθηκε, ἀλλά δέχεται ὡ̋ ἀληθινέ̋ τί̋ ψευδεῖ̋ συκοφαντίε̋ καί δέν φροντίζει νά καταπείσει τού̋ ἀνθρώπου̋ ὅτι συκοφαντήθηκε, ἀλλά ἀντίθετα ζητάει συγχώρεση. Μερικοί Ἅγιοί µα̋, ἐπειδή ἐµπι-στευόντουσαν, οἱ εὐλογηµένοι, καί ἤλπιζαν στήν θεία δικαιοσύνη, µόνοι του̋ ὀνόµασαν τού̋ ἑαυτού̋ του̋ ἀκόλαστου̋, χωρί̋ καθόλου νά εἶναι τέτοιοι. Ἄλλοι πάλι ὑπέµειναν τήν κατηγορία τῆ̋ µοιχεία̋, ἐνῶ ἀπεχθανόντουσαν αὐτό τό ἔργο, καί ἀναλάµβαναν νά ὑποστοῦν τί̋ συνέπειε̋ αὐτῆ̋ τῆ̋ ἁµαρτία̋. Καί ὅλα αὐτά τά ὑπέµειναν, γιατί ἀκράδαντα πίστευαν στήν θεία δικαιοσύνη˚ ὅτι δηλ., ἄν καί ἀνθρωπίνω̋ ἀδικοῦνταν, ἐκείνη οὔτε λανθάνει, οὔτε ξεχνάει, ἀλλά στόν κατάλληλο καιρό θἐκά δικαιώνει. Ἡ δικαιοσύνη µοιάζει µέ τό ἄσηπο ἐλαφρόξυλο, πού ὅσο κι ἄν τό πιέσει̋ νά πάει στόν βυθό τῆ̋ θάλασσα̋, αὐτό ἐκ φύσεω̋, ἀµέσω̋ ἀνέρχεται στήν ἐπιφάνεια. Γιαὐτό κι ἐµεῖ̋ πρέπει νά ὑποµένουµε ὅποια ἀδικία καί ἄν µᾶ̋ γίνεται, γιά χάρη

τοῦ Χριστοῦ µα̋, πού µᾶ̋ εἶπε νά ζητᾶµε πρῶτα τήν δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ "καί ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑµῖν". Εἶναι ἀδύνατο νά µή δικαιωθοῦν ὅσοι ἔχουν καί ἐφαρµόζουν τήν θεία δικαιοσύνη.

"Ἡ ἀγάπη οὐ λογίζεται τό κακόν"

Ἀγαπηµένοι µου πνευµατικοὶ ἀδελ-

φοί!

Ἀνάµεσα στοὺ̋ ὡραίου̋ καρποὺ̋

τοῦ Ἁγίου Πνεύµατο̋ ξεχωρίζει, ὡ̋

χάρισµα τῆ̋ ψυχῆ̋ ποὺ ἀγαπᾶ ἰδιαίτερα

τὸν Χριστόν µα̋, ἡ ἀγαθωσύνη!

Συνδυάζεται πάντοτε µὲ τὴν

συγχωρητικότητα, τὴν κατανόηση, τήν

καλωσύνη καὶ τὴν ἐλεηµοσύνη!

Ἀληθινὰ καὶ κατὰ Θεὸν δίκαιο̋ εἶναι ὁ ἐλεῶν ὅλην τὴν ἡµέραν, µὲ προσευχὴ γιὰ τοὺ̋ ἀδελφού̋, µὲ καλὸν

λόγον, ἀγαθὲ̋ σκέψει̋ καὶ καλοὺ̋

λογισµοὺ̋ γιὰ ὅλου̋!

Τότε ἡ ψυχὴ µα̋ γίνεται ὁλάνθιστο

πνευµατικὸ περιβόλι!

Καρπὸ̋ τῆ̋ ἀγαθωσύνη̋ εἶναι ἡ

εἰρήνη καὶ ἡ πραότητα, ἡ γλυκύτητα τῶν

ὑποστηρικτικῶν καὶ παρηγορητικῶν λόγων

στοὺ̋ ἀσθενεῖ̋ πνευµατικὰ καὶ σωµατικά.

Ἡ ἀγαθωσύνη ὡ̋ ἐλεηµοσύνη

ἐκφράζεται καὶ µὲ τὴν ὑλικὴ κατὰ τὸ

δυνατὸν συµπαράσταση στοὺ̋ ἐνδεεῖ̋ καὶ

ἀπόρου̋ ἀδελφού̋ µα̋.

Μεγάλη παρρησία κοντὰ στὸν Θεὸν

ἀποκτάει ἡ ψυχή µα̋ µὲ τὴν ἐλεηµοσύνη καὶ

στὸν νῦν αἰῶνα, στὰ αἰτήµατα τῶν

5

προσευχῶν µα̋, ἀλλὰ κυρίω̋ τὴν Ἡµέρα

Ἐκείνη, ἐνώπιόν του ∆ίκαιου Κριτῆ!

Γιαὐτό, ἰδιαίτερα σήµερα, σὲ ἡµέρε̋

πνευµατικῆ̋ κυρίω̋ κρίσεω̋ ἂ̋ καλ-

λιεργήσουµε συνειδητὰ τὸν ὡραιότατο

αὐτὸν καρπὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύµατο̋, τὴν

ἀγαθωσύνη, ὁµοιάζοντα̋ µὲ τὸν Χριστόν

µα̋, ποὺ ἀνατέλει τὸν ἥλιον Αὐτοῦ ἐπὶ

δικαίου̋ καὶ ἀδίκου̋ καὶ ποὺ ἡ δικαιοσύνη

Του ἀποδεικνύεται στὰ ἔργα µα̋ µᾶλλον ὡ̋

διαρκή̋ φιλανθρωπία καὶ µέγα ἔλεο̋!

Μὲ πολλὴν τὴν ἐν Χριστῷ ἀγάπην,

π. Νικόλαος

Ἐγκύκλιο̋ ἐπιστολή ἐπί τῇ συµπληρώσει δεκαεπτά ἐτῶν διακονία̋ στόν Ἱερό Ναό

τῶν Ἁγίων Πάντων Πατρῶν καί στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῶν Θεοφόρων

Πατέρων µα̋.

Λίαν ἀγαπηµένοι µου ἀδελφοὶ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡµῶν! "Χαίρετε πάντοτε, ἀδειαλείπτω̋ προσ-εύχεσθε, ἐν παντὶ εὐχαριστεῖτε, τοῦτο γὰρ θέληµα Θεοῦ εἰ̋ ἠµᾶ̋ " ! Χαιρόµαστε ἰδιαίτερα αὐτὲ̋ τὶ̋ µέρε̋, γιατί συµπληρώνουµε, µὲ τὴν Χάρη τοῦ Χριστοῦ µα̋, δεκαεπτὰ χρόνια στὴν Ἐκκλησία τῶν Πατέρων µα̋, µὲ τὴν ὁποία ἐνωθήκαµε στὶ̋ 11.09.1995, κατὰ τὸ Πάτριο Ἑορτολόγιο, ἡµέρα τῆ̋ γιορτῆ̋ τῆ̋ ἁγία̋ Θεοδώρα̋ τῆ̋ ἐν Ἀλεξανδρείᾳ, Θεοδώρα̋ ἐν Βάστᾳ καὶ ∆ηµητρίου καὶ Εὐανθία̋ τῶν Μαρτύρων. Τὰ χρόνια αὐτὰ ἦταν χρόνια καρποφόρα πνευµατικὰ ἐν Χριστῷ. Τὸ πλήρωµα τῆ̋ Ἐκκλησία̋ µα̋ αὐξήθηκε, νέα παιδιὰ προσῆλθαν στὴν Ἐκκλησία, γνώρισαν τὸν Χριστόν µα̋ καὶ τὴν ἁγία παράδοση τῶν Πατέρων µα̋. Πολλοὶ εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ ἀναπαύον-ταν καὶ ἀναπαύονται στὸ ταπεινό µα̋ ἐκκλησάκι τῶν Ἁγίων Πάντων, στὴν Πάτρα, ὅπου ἔχουµε τελέσει µέχρι τώρα πάνω ἀπὸ δύο χιλιάδε̋ Λειτουργίε̋ πρὸ̋ δόξαν Θεοῦ! (καί χίλιε̋ περίπου Θεῖε̋ Λειτουργίε̋ ἔχουµε τελέσει κυρίω̋ στή Ναύπακτο, στόν Ἅγιο

Νικόδηµο, στήν Ζάκυνθο στού̋ Ἁγίου̋ Ἀδριανό καί Ναταλία, στήν Γερµανία, στού̋ Ἁγίου̋ ∆ώδεκα Ἀποστόλου̋ καί σέ ἄλλα µέρη, ὅπου µᾶ̋ καλοῦν Ὀρθόδοξοι ἀδελφοί µα̋). Σᾶ̋ εὐχαριστῶ ὅλου̋ γιὰ τὴν ἀγάπη Σα̋ καὶ τὴν ἀµέριστη στήριξή Σα̋ στὸ Θεάρεστο ἱεραποστολικὸ ἔργο µα̋. Ὁ Κύριο̋ νὰ Σᾶ̋ ἀνταποδώσει ἑκατονταπλάσια τού̋ κόπου̋ Σα̋, τὶ̋ προσφορέ̋ Σα̋ καὶ τὶ̋ θυσίε̋ Σα̋ καί ἐν τῷ νῦν αἰῶνι ἀλλά κυρίω̋ ἐν τῷ µέλλοντι. Νά Σᾶ̋ χαρίσει ἀθάνατη δόξα καί αἰώνια ζωή! Ἐκ παραλλήλου, στὰ χρόνια αὐτά, ἱδρύσαµε µία ἀκόµη Ἐνορία τῶν "Ἁγίων ∆ώδεκα Ἀποστόλων", στὴ Γερµανία, ὅπου ἀρκετὲ̋ ψυχὲ̋ βρίσκουν ἀνάπαυση, µέσα στὰ σύγχρονα βάρβαρα ἔθνη, ὅπου ζοῦν! Πολλὲ̋ Λειτουργίε̋ τελοῦµε καὶ 'κεῖ, καὶ, πάντω̋, γίνονται ὅλε̋ οἱ ἀκολουθίε̋, σχεδὸν καθηµερινὰ, καὶ ἰδιαίτερα στὶ̋ µεγάλε̋ γιορτέ̋, ἀπό ἀγωνιστέ̋ ἀδελφού̋ καί πνευµατικά µα̋ τέκνα! Μὲ τεράστια ἔξοδα καὶ µεγάλο κόπο κάνουµε τὰ ταξίδια αὐτὰ πρὸ̋ τὴ Γερµανία, ὅπου µὲ λαχτάρα µᾶ̋ περιµένουν οἱ ἀδελφοί µα̋, γιὰ νὰ ἐξοµολογηθοῦν καὶ νὰ κοινωνήσουν τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων! Ἀπὸ ἀνάµεσά µα̋ φύγαν ἐν τῷ µεταξὺ γιὰ τὴν αἰώνια πατρίδα µα̋ καὶ τὸν Χριστὸν µα̋ ἀρκετοὶ ἀγωνιστὲ̋ Ὀρθόδοξοι ἀδελφοί, ποὺ µᾶ̋ στήριξαν τότε, καὶ γιὰ µεγάλο χρονικό διάστηµα µετά, κατὰ τὴν ταπεινὴ διακονία µα̋! Μεταξὺ αὐτῶν νὰ ἀναφέρουµε τὸν κὺρ-∆ηµήτρη τὸν Καραγκούνη τόν ἀγωνιστή κτήτορα τοῦ Ἱεροῦ µα̋ Ναοῦ στήν Πάτρα, τὸν κὺρ-Γιάννη τὸν Σταµατέλο, τόν πρᾶο, τόν ταπεινό καί ζῶντα γιά τήν ἐλεηµοσύνην, τὸν κὺρ-Βασίλη τὸν Παππᾶ, τόν ἐκ τῶν ἀντιτιθεµένων στήν σώζουσα Πίστη προσελθόντα καί θερµόν ζηλωτήν τῶν πατρικῶν παραδόσεων γενόµενον, τὴν µητέρα µα̋ τὴν κυρὰ-Κωνσταντίνα, πού µᾶ̋ στήριξε παντοιο-τρόπω̋ καί κυρίω̋ οἰκονοµικά στήν διακονία µα̋ καί στήν ἱεραποστολή, τὴν κυρὰ - Βάγια, τήν πάντοτε ὑπέρ πάντων προσευχοµένην καί ὑπέρ τῶν µηδέποτε προσευχοµένων, τὴν κυρὰ - Νίκη, τήν ἁπλῆ, τὴν κυρὰ - Ἰσµήνη, πού οὐδένα ποτέ

6

κατέκρινε, τὸν ∆ηµήτρη τὸν Τσούνη, τόν ὑποµένοντα τόν σταυρόν τῆ̋ ἀσθενεία̋ του µέ καρτερίαν καὶ τὸν λίαν ἀγαπητὸ σὲ ὅλου̋ µα̋ καί πάντοτε πρόσχαρο καί ἕτοιµο γιά διακονία, Γιάννη Βαρυτιµίδη, ποὺ ἔφυγε πρόσφατα, πολὺ νέο̋, ἀπὸ κοντά µα̋ µετά ἀπό τήν ἀσθένεια, πού τόν βασάνισε γιά πάνω ἀπό δύο χρόνια καί µᾶ̋ ἄφησε παράδειγµα σθένου̋ καί πνευµατικῆ̋ ἀνδρεία̋ µέχρι τέλου̋. Στὴ Γερµανία νὰ ἀναφέρουµε τὸν ἀδελφό µα̋ καὶ συλλειτουργὸ ἀρχιµανδρίτη πατέρα Θεόδωρο καὶ τὴν κυρὰ-Θεοπούλα ποὺ στήριξαν τὸν ἀγῶνα µα̋ ἐκεῖ. Ἂ̋ εἶναι αἰωνία ἡ µνήµη του̋! Ἐµεῖ̋ οἱ ζῶντε̋ καί περιλειπόµενοι συνεχίζουµε τὸν ταπεινό µα̋ ἀγῶνα, κηρύσσοντα̋ τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ σὲ µιὰ µεγάλη περιφέρεια πλέον, στὴ ∆υτικὴ Ἑλλάδα καὶ στὴ Γερµανία καὶ ὅπου µᾶ̋ καλεῖ ἡ Χάρι̋ τοῦ Θεοῦ, στὴν Ἀµαλιάδα, στὴν Ζάκυνθο, στὴν Κόρινθο καὶ στὴν Ἀθῆνα, στηρίζοντα̋ µέ τήν χάρη τῆ̋ Παναγία̋ µα̋ ἀρκετοὺ̋ ἀδελφού̋ µα̋, ἀλλὰ καὶ στὸ Ἅγιον Ὅρο̋ καί στὶ̋ σλαυικὲ̋ χῶρε̋ καὶ στὴν Ἀφρική, ὅπου βοηθᾶµε οἰκονοµικά καί κατά δύναµιν τὴν ἱεραποστολή. Συνεχίζουµε µὲ πολὺν κόπο καὶ πολλὰ ἔξοδα τὴν ἔκδοση τοῦ ψυχωφελοῦ̋ καὶ ὁµολογιακοῦ περιοδικοῦ πού διαβάζετε αὐτή τήν στιγµή, τό περιοδικό µα̋ πού ἀγκαλιάσατε µέ πολλή ἀγάπη τού̋ "Ἅγιου̋ Κολλυβάδε̋", ποὺ ἔγινε τριµηνιαῖο, καὶ στηρίζει πολλοὺ̋ στὴν Ὀρθοδοξία καὶ στὴν Πίστη, ὅπω̋ µᾶ̋ βεβαιώνουν ἀρκετοὶ ἀδελφοί καί ἀπό διάφορα µέρη τοῦ κόσµου. Ταυτόχρονα µία µικρὴ κοινότητα Ὀρθδόξων ἀδελφῶν διαµορφώθηκε καὶ στὴ Ναύπακτο, ὅπω̋ καὶ µιὰ µεγαλύτερη στὸ Αἴγιο, ὅπου ζητοῦν τὴν ἵδρυση καὶ τὸ χτίσιµο Ναοῦ καί 'κεῖ. Στὴ Ναύπακτο καί στόν Ἅγιο Νικόδηµο γίνονται Λειτουργίε̋ κατ' ἐξοχήν κάθε Σάββατο, ἀφιερωµένε̋ στὰ πνευµατικά µα̋ παιδιά, ποὺ ἔχουν διάφορα πνευµατικά κυρίω̋ προβλήµατα. Ἰδιαίτερα οἱ Λειτουρ-γίε̋ αὐτὲ̋ εἶναι ἀφιερωµένε̋ στοὺ̋ ἀσθενεῖ̋

καὶ δοκιµαζοµένου̋ ἀπὸ προβλήµατα ὑγεία̋ ἀδελφού̋ µα̋. Τὸ µικρὸ φιλανθρωπικὸ καὶ κοινωνικό µα̋ ἔργο, µὲ στήριξη ἀπόρων, διανοµὴ ρουχισµοῦ καὶ τροφίµων, αἱµοδοσίε̋ καὶ διανοµὴ ἐντύπου ἱεραποστολικοῦ καί πνευµατικοῦ ὑλικοῦ συνεχίζεται καὶ αὐξάνεται καθηµερινά, ἰδιαίτερα σήµερα, στὴ µεγάλη οἰκονοµικὴ κρίση ποὺ περνᾶνε οἱ ἀδελφοί µα̋ καὶ ἡ Πατρίδα µα̋, διαθέτοντα̋ τὰ πενιχρά µα̋ µέσα γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ µα̋, ἀλλά πρωτίστω̋ ἀνανεώνοντα̋ µέσα στήν καρδιά τῶν ἀδελφῶν µα̋ τήν ἐν ἡµῖν ἐλπίδα. Εὐλογηµένε̋ µέρε̋ ζήσαµε τὸν τελευταῖο µῆνα στὴν Ἀθήνα, ὅπου τιµήσαµε τὸν µέγα Ὁµολογητὴ Ἅγιο Μάξιµο, µὲ πολλοὺ̋ ἀδελφοὺ̋ καὶ ἐξαίσιου̋ ψαλτάδε̋, τὸν Ζήση καὶ τὸν Παναγιώτη, πνευµατικά µα̋ παιδιὰ καὶ ἀδελφοὺ̋ ἐν Κυρίῳ! Ἰδιαίτερη̋ εὐλογία̋ ἀξιωθήκαµε στὴν ἀγρυπνία τοῦ Προφήτου Ἠλιοῦ, ὅπου ἦταν ἔκδηλη ἡ Χάρι̋ τοῦ µεγάλου Προφήτου, στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κοιµήσεω̋ τῆ̋ Θεοτόκου, τῆ̋ ἀδελφῆ̋ Χριστονύµφη̋, ἀλλὰ καὶ στὴν ἀγρυπνία τῆ̋ Παναγία̋ µα̋, ὅπου τελέσαµε τὸν Ἑσπερινὸ καὶ τὸν Ὄρθρο καὶ στὴ συνέχεια στὴν ἀγρυπνία τῆ̋ Ἁγία̋ Ζώνη̋ τῆ̋ Παναγία̋ µα̋ πρὶν δύο µέρε̋! Μεγάλη χαρὰ πήραµε στὴν διήµερη ἱεραποστολική µα̋ ἐξόρµηση στὴν Ζάκυνθο, ὅπου γιορτάσαµε τοὺ̋ ἁγίου̋ Ἀδριανὸ καὶ Ναταλία καὶ τελέσαµε τὸ µνηµόσυνο τοῦ µακαριστοῦ Γέροντο̋ Ἀδριανοῦ. Ἐκεῖ γιὰ πρώτη φορὰ γέµισε τὸ ἐκκλησάκι µα̋ καὶ πολλοὶ ἦσαν ἐκεῖνοι ποὺ ἀξιώθηκαν ἄρρητη̋ εὐωδία̋, ποὺ κατὰ κύµατα ἀνέβλυζε ἀπὸ τὸν Τίµιο Σταυρὸ τοῦ πάπα-Ἀδριανοῦ, ποὺ ἐµπεριέχει µεγάλο τµῆµα Τιµίου Ξύλου καὶ ἅγια λείψανα. Εὐλογηµένε̋ στιγµὲ̋ ποὺ προοι- ωνίζουν τὴν µέλλουσαν εἰ̋ ἡµᾶ̋ ἀπο-καλυφθῆναι δόξαν! Ὄχι ὅµω̋ µόνον σὲ µᾶ̋ ἀλλὰ καὶ "Πᾶσιν τοῖ̋ ἀγαπῶσιν τὴν ἐπιφάνειαν Αὐτοῦ"! Καλὴν συνέχειαν στὸν εὐλογηµένον ἀγῶνα µα̋, εὐλογηµένον ἀπό τόν Θεόν καί ἀπὸ τοὺ̋ Πατέρε̋ τῆ̋ ἐρήµου, πού ἔφυγαν

7

µὲν προσωρινὰ ἀπὸ κοντὰ µα̋ σωµατικά, ἀλλὰ βρίσκονται κοντὰ στὸν Χριστόν µα̋ καὶ συνεχίζουν νὰ µᾶ̋ εὐλογοῦν καὶ ἀπὸ 'κεί, ὁ πάπα-Μόδεστο̋, ὁ γέροντά̋ µα̋, ὁ πάπα-Εὐθύµιο̋ τῆ̋ Ἐσφιγµένου, ὁ πάπα-Συµεὼν καὶ ὁ πάπα-Ἰωακεὶµ καὶ ἀρκετοὶ ἄλλοι πατέρε̋, ποὺ προσεύχονταν καὶ προσεύχονται τώρα µὲ τὴν θριαµβεύουσαν Ἐκκλησία γιὰ µᾶ̋ τοὺ̋ περιλειποµένου̋! Εἴη τὸ ὄνοµα Κυρίου Εὐλογηµένον ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ ἕω̋ τοῦ αἰῶνο̋! Νἄχετε ὅλοι τὴν εὐλογίαν τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ Παναγία µα̋ νὰ εἶναι προστάτι̋ Σα̋ καὶ βοηθό̋. Τὴν δὲ ἡµέραν Ἐκείνην νὰ ἀξιωθῆτε τῆ̋ ἐκ δεξιῶν παραστάσεω̋ τοῦ Χριστοῦ µα̋. Ἐν ἀγάπη Χριστοῦ,

π. Νικόλαο̋

Γίνε φῶ̋ καί ἁλάτι στόν σύγχρονο κόσµο

(Ὁµιλία πατρό̋ Νικολάου ∆ηµαρᾶ

πρό̋ τού̋ Νέου̋ τῆ̋ Ἐκκλησία̋ µα̋, στόν Ὀργανισµό Λιµένο̋ Πειραιῶ̋.)

Ὅταν ξεκινᾶµε µία δύσκολη πορεία

ὀφείλουµε νά γνωρίζουµε ποῦ πηγαίνουµε, ποιέ̋ δυσκολίε̋ ἔχει ὁ δρόµο̋, ποιού̋ ἔχουµε συνοδοιπόρου̋, ποιά µέσα ἔχουµε γιά νά βοηθηθοῦµε, γιά νά φωτισθεῖ ὁ δρόµο̋ µα̋ καί νά φτάσουµε µέ ἀσφάλεια στόν προορισµό µα̋.

Πρέπει νά γνωρίζουµε ποιοί εἶναι οἱ πραγµατικοί µα̋ φίλοι, πού θά µᾶ̋ θά µᾶ̋ συµπαρασταθοῦν καί θά εἶναι πιστοί καί σταθεροί στί̋ δοκιµασίε̋ καί στί̋ δυσκολίε̋ πού θά µᾶ̋ παρουσιαστοῦν στό δρόµο, γιά νά µπορέσουµε νά ἀπευθυνθοῦµε σ’ αὐτού̋ µέ ἀκλόνητη ἐµπιστοσύνη ὅτι θά ἀντα-ποκριθοῦν στό κάλεσµά µα̋ γιά βοήθεια!

Πρέπει νά ξέρουµε, ποιά µέσα µᾶ̋ παρέχονται γιά νά ἐπιτύχουµε τό ποθούµενο!

Νά φτάσουµε δηλαδή στόν σκοπό µα̋ καί νά στεφθεῖ ὁ ἀγώνα̋ καί ἡ πορεία µα̋ µέ ἐπιτυχία!

1. Εἶναι ὅµω̋ ἡ δική µα̋ πορεία ἴδια

µέ τί̋ τόσε̋ πορεῖε̋ πού χαράσσει ὁ κόσµο̋ µέσα ἀπό δύσβατου̋ καί σκολιού̋ ἀτραπού̋, πού ὁδηγοῦν ἀπό πτώση σέ πτώση καί ἀπό θάνατο σέ θάνατο;

Γιατί ὁ κόσµο̋ ἀκολουθεῖ τού̋ τυφλού̋ ὁδηγού̋, πού εἶναι συµβεβληµένοι µέ τόν ἄρχοντα τοῦ κόσµου τούτου, πού εἶναι καί ἄρχοντα̋ τοῦ σκότου̋.

Ὁπότε µή ἔχοντα̋ τό φῶ̋, ὁ κόσµο̋ εἶναι τυφλό̋! Καί οἱ ὁδηγοί -παιδιά του- εἶναι τυφλοί!

Καί "ἐάν τυφλό̋, τυφλόν ὁδηγεῖ,

ἀµφότεροι εἰ̋ βόθυνον πεσοῦνται"! Ἡ πορεία πού χαράξαµε ἐµεῖ̋, εἶναι

πορεία πρό̋ ἕναν προορισµό διαφορετικόν ἀπό τού̋ τόσου̋ ἀδιέξοδου̋ καί σκολιού̋ προορισµού̋ πού ἔχει ὁ κόσµο̋ µέσα σ’ αὐτή τήν ζωή!

Εἶναι πορεία πρό̋ τόν οὐρανό καί πού θά µᾶ̋ ὁδηγήσει σέ µιά ἄλλη ζωή, στήν ζωή τήν αἰώνια καί στήν ἀθάνατη!

∆έν ἀκοῦµε τόν Κύριο τοῦ φωτό̋ καί τῆ̋ ἀληθινῆ̋ ζωῆ̋ πού σέ µᾶ̋ ἐπαγγέλθηκε ζωήν αἰώνια καί ἀθάνατη δόξα καί περισσόν ζωῆ̋;

Ἡ ἀλήθεια εἶναι, πάντω̋, ὅτι τό

ἀνθρώπινο γένο̋ ἔχει µόνον ἕναν πραγµατικό φίλο σ’ αὐτή τή ζωή, πού εἶναι καιρό̋ ἀγῶνα καί νόµιµη̋ ἄθληση̋ ἀλλά καί στεφάνων καί δόξη̋:

Τόν Χριστό! Γιατί ὅλοι οἱ ἄλλοι, οἱ συγγενεῖ̋ µα̋,

οἱ γνωστοί µα̋ καί φίλοι στόν κόσµο δέν µποροῦν νά µᾶ̋ λυτρώσουν ἀπό τόν ἕνα ἐπίση̋ πραγµατικό καί ἀληθινό ἐχθρό, πού καταργεῖται ἔσχατο̋, (τελευταῖο̋):

Τόν θάνατο! Μόνον ὅποιο̋ καταπάτησε καί

κατανίκησε τόν θάνατο µπορεῖ νά µᾶ̋ χαρίσει τήν βεβαιότητα τῆ̋ ὑπεροχῆ̋ τῆ̋ ζωῆ̋ ἀπέναντι στό φοβερό µυστήριο τοῦ θανάτου καί τοῦ σκότου̋, ἀλλά κυρίω̋ ἔδωσε τῆ̋ προοπτικέ̋ τῆ̋ ἀθάνατη̋ δόξη̋ καί τῆ̋ ζωῆ̋, µιᾶ̋ ζωῆ̋ πού εἴναι πληµµυρισµένη ἀπό τό ἄκτιστο φῶ̋.

Γιατί Αὐτό̋ εἶναι Φῶ̋! Γιατί Αὐτό̋ εἶναι τό φῶ̋ τό

ἀληθινόν, τό φωτίζον καί ἁγιάζον πάντα ἄνθρωπον ἐρχόµενον εἰ̋ τόν κόσµον!

Ποιό̋ εἶναι αὐτό̋; Ὁ Χριστό̋ µα̋!

8

Εἶναι Αὐτό̋ πού διέλυσε τελεσίδικα καί ἀµετάκλητα τό σκοτάδι τοῦ θανάτου, γιατί εἶναι Ὅλο̋ φῶ̋!

Ὅπω̋ ὁ Ἴδιο̋ µᾶ̋ διαβεβαίωσε ἀψευδῶ̋:

«Ἐγώ εἰµί τό φῶ̋ τοῦ κόσµου»!

"Ὁ ἀκολουθῶν ἐµοι,

οὐ µή περιπατήσει ἐν τῇ σκοτείᾳ,

ἀλλ' ἕξει τό φῶ̋ τῆ̋ ζωῆ̋!" Ἀλλά, ἄν εἶναι φῶ̋ ὁ ἀρχηγό̋ τῆ̋

πίστη̋ µα̋ καί τῆ̋ ζωῆ̋ µα̋, εἴµαστε καί 'µεῖ̋ φῶ̋!

Σύµφωνα πάλι µέ τά λόγια Του, πού εἶναι ἀδιάψευστα στού̋ αἰῶνε̋:

«Ὑµεῖ̋ ἐστέ τό φῶ̋ τοῦ κόσµου»! Καί αὐτό δείχνει τήν πνευµατική µα̋

συγγένεια µέ τό ἀρχίφωτον Φῶ̋, κατά τό κάλεσµά Του σέ µᾶ̋, ἀλλά φανερώνει καί τήν δωρεά Του, σύµφωνα µέ τόν Μέγα Γρηγόριο τόν Θεολόγο, γιατί ὅπω̋ κήρυξε καί ὁ θεῖο̋ Ἀπόστολο̋ τῶν Ἐθνῶν Παῦλο̋ στόν βράχο τῆ̋ Ἀκρόπολη̋

«τοῦ γάρ καί γένο̋ ἐσµέν»! Εἴµαστε ἀπό τό γένο̋ Του, εἴµαστε

ἀπό τήν γενιά Του! Εἴµαστε τῆ̋ ἴδια̋ φύση̋ µέ τόν

Θεάνθρωπο Ἰησοῦ µα̋ Χριστό! Ἀφοῦ εἴµαστε υἱοί κατά χάριν, τέκνα φωτό̋, κλητοί, ἅγιοι ἐκλεκτοί, ὅπω̋ µᾶ̋ καλεῖ καί ὁ Ἀπόστολό̋ Του!

Νά γιατί πάλι µᾶ̋ εἶπε: «Ὑµεῖ̋ φίλοι µου ἐστέ», ἐσεῖ̋ εἶστε

φίλοι µου! ∆έν Σᾶ̋ λέγω πλέον δούλου̋ ἀλλά

φίλου̋ µου! Γιατί ὁ δοῦλο̋ δέν γνωρίζει, τί κάνει

ὁ ∆εσπότη̋ του! Σέ Σᾶ̋ δόθηκε, µᾶ̋ διδάσκει ὁ

Κύριο̋, νά γνωρίζετε τά µυστήρια τοῦ Θεοῦ! Σέ ποιού̋ δηλαδή; Σέ µᾶ̋, στού̋ φίλου̋ Του!

Ὡ̋ µυστήριο παρουσιάζεται γιά τόν κόσµο, πού ὅλο̋ ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται, ἡ διαβεβαίωση καί ταυτόχρονα ἡ εὐθύνη πού µᾶ̋ ἀπονέµει ὁ Χριστό̋ µα̋, ὅταν µᾶ̋ λέει ὅτι εἴµαστε τό φῶ̋ τοῦ κόσµου, καί ταυτόχρονα εἴµαστε καί τό ἅλα̋ τοῦ κόσµου!

Ποιέ̋ εἶναι οἱ ἰδιότητε̋ καί ποιά ἀξία ἔχει τό φῶ̋; Τό γνωρίζουµε ὅλοι! Τό φῶ̋ δίνει πρῶτα ἀπ’ ὅλα ζωή. Εἶναι ἡ αἰτία τῆ̋ ζωῆ̋ µέσα στή φύση. Τό φῶ̋ φωτίζει τόν κόσµο, ἐπιτρέπει νά ἐργαζόµαστε, νά βαδίζουµε, νά δηµιουρ-γοῦµε. Χωρί̋ φῶ̋ ἡ ζωή σταµατάει ἤ διατηρεῖται σέ ὑποτονικέ̋ καταστάσει̋. Τά φυτά, πιό ἐκφραστικά ἀπό κάθε τί πού ἔχει ζωή στόν πλανήτη µα̋, φανερώνουν τήν ἀξία τοῦ φωτό̋, µέ τό νά στρέφονται συνεχῶ̋ πρό̋ αὐτό καί νά τό ἀναζητοῦν. Τό ἡλιοτρόπιο, γιά παράδειγµα, εἶναι ὁ σιωπηρό̋ κήρυκα̋ τῆ̋ ἀνάγκη̋ τῆ̋ ζωῆ̋ γιά φῶ̋. Πάντα στρέφεται πρό̋ τό φῶ̋ γιά νά αὐξηθεῖ, νά ζωογονηθεῖ καί νά συντηρηθεῖ!

Μετά τήν ζωή πού χαρίζει τό φῶ̋ εἶναι καί ἡ αἰτία τῆ̋ γνώσεω̋. Τό 99% τῶν γνώσεών µα̋ ἀποκτῶνται µέ τά µάτια. ∆έν εἶναι δυνατόν οὔτε νά φαντασθοῦµε ἁπλῶ̋ τήν ζωή µα̋ σέ ἕνα συνεχέ̋ σκοτάδι, πού θά ἀχρήστευε τό ὀπτικό µα̋ ὄργανο. Θά µᾶ̋ στεροῦσε τί̋ περισσότερε̋ γνώσει̋ µα̋ καί θά περιόριζε τήν πρόοδο τοῦ πολιτισµοῦ µα̋. Καί ἄν αὐτέ̋ εἶναι οἱ ἀσύλληπτα εὐεργετικέ̋ ἐπιδράσει̋ τοῦ ὑλικοῦ φωτό̋ στή ζωή µα̋, ποιά εἶναι ἡ ἀνυπολόγιστη ἀξία τοῦ πνευµατικοῦ φωτό̋, τοῦ φωτό̋ πού καταυγάζει τού̋ ἁγίου̋ τοῦ Χριστοῦ, πού ἀκτινοβολεῖ µέσα ἀπό τόν λόγο Του, τό πληµµυρισµένο ἀπό ἀθάνατο καί ἄκτιστο φῶ̋ τοῦ Εὐαγγελίου Του;

Τί ἐννοοῦσε ὅµω̋ ὁ Κύριό̋ µα̋ λέγοντά̋ µα̋ ὅτι εἴµαστε φῶ̋ τοῦ κόσµου;

Κατ’ ἀρχά̋ δέν µᾶ̋ λέει:

9

νά γίνετε φῶ̋, ὅπω̋ ἀλλοῦ µᾶ̋ εἶπε: Γίνεσθε τέλειοι ἤ γίνεσθε ἅγιοι. Μᾶ̋ λέει: Ἐστέ τό φῶ̋ τοῦ κόσµου. Εἴσαστε τό φῶ̋ τοῦ κόσµου! Γιατί ἄν δέν εἴµαστε φῶ̋, δέν εἴµαστε

χριστιανοί. Ὅπω̋ εἴδαµε, ὁ Κύριό̋ µα̋ ταυτίζει

καθαρά τόν ἑαυτό Του µέ τό φῶ̋ (Ἰω. α΄ 4, 5, 9).

Λέγοντα̋ τώρα καί στού̋ µαθητέ̋ Του πώ̋ εἶναι φῶ̋, δηλώνει ὅτι δέν εἶναι µαθητή̋ Του, χριστιανό̋, ὅποιο̋ δέν ἀντανακλᾶ τό ὑπερφυσικό φῶ̋ τοῦ Χριστοῦ µα̋ στό κόσµο.

Γιατί ὁ Χριστό̋ µα̋, ὡ̋ Θεό̋, εἶναι ἡ πηγή τοῦ Ἀκτίστου καί αἰωνίου φωτό̋ καί αὐτό τό φῶ̋ ὀφείλει νά δέχεται καί νά µεταδίδει ὁ ἀληθινά πιστό̋, ὁ Ἅγιο̋!

Ἔτσι οἱ χριστιανοί ἀναλαµβάνουν τό βαρύ γιά τόν κόσµο ἔργο νά εἶναι τό πνευµατικό φῶ̋ τῶν συνανθρώπων του̋.

Νά εἶναι δηλαδή καί νά φαίνονται φωτεινοί, ἄρα χριστιανοί, καί ταυτόχρονα νά φωτίζουν τό σκοτάδι τῶν ἄλλων καί -νά εἶναι πνευµατικοί ἡγέτε̋ στήν κοινωνία, ἀλλά συνάµα -νά ἀποτελοῦν κρίση γιά τήν σκοτεινή ζωή τοῦ κόσµου τῆ̋ ἁµαρτία̋. Αὐτό πότε γίνεται; Ὅταν πραγµατοποιεῖται ἡ προτροπή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου "ὡ̋ τέκνα φωτό̋ περιπατεῖτε, ἐξαγοραζόµενοι τόν καιρόν

ὅτι αἱ ἡµέραι πονηραί εἰσίν"! Ὅταν δηλαδή ὅλα µα̋ τά ἔργα ἀντέχουν στό φῶ̋!

Ὄχι ὅµω̋ µόνον ὑπαρξιακά πρέπει νά εἴµαστε φῶ̋ οἱ χριστιανοί, ἀλλά καί δυναµικά. ∆έν ἀρκεῖ δηλ. νά δεχόµαστε φῶ̋. Χρειάζεται νά σκορπίζουµε φῶ̋, νά µεταδίδουµε τό φῶ̋ τῆ̋ Ἀλήθεια̋, τῆ̋ θεία̋ γνώσεω̋ καί τῆ̋ ἄνωθεν σοφία̋ "ἥτι̋ ἐστί

ἁγνή, ἐπιεική̋ καί µεστή ἐλέου̋"! Καί οἱ µαθητέ̋ τη̋, οἱ µαθητέ̋ τῆ̋ σοφία̋ τοῦ Θεοῦ, ὀφείλουµε νά πραγµατώνουµε τόν λόγο τοῦ Κυρίου µα̋ "τό ἐπιεικέ̋ ὑµῶν γνωσθήτω πᾶσιν

ἀνθρώποι̋". Καί µέ τά καλά µα̋ ἔργα νά κοσµεῖται ἡ ζωή µα̋, ὁ λόγο̋ µα̋ νά εἶναι ἀρτυµένο̋ ἅλατι, νόστιµο̋, γλυκό̋, ἡ κρίση µα̋ ἐπιεική̋, γεµάτη ἀγάπη̋, πού πάντα στέγει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑποµένει, πού οὐδέποτε ἐκπίπτει! Μέ ἕναν λόγο: "οὕτω λαµψάτω τό φῶ̋ ὑµῶν

ἔµπροσθεν τῶν ἀνθώπων, ὄπω̋ ἴδωσιν οἱ

ἄνθρωποι τά καλά ὑµῶν ἔργα καί δοξάσωσι

τόν πατέρα ὑµῶν τόν ἐν τοῖ̋ οὐρανοῖ̋"! Πού δέν εἶναι ἄλλο̋ ἀπό τόν Πατέρα τῶν φώτων! Ἄν πάλι δέν ξεκαθάριζαν τό σκοτάδι τῆ̋ πλάνη̋ οἱ Ἅγιοι, οἱ Οἰκουµενικοί ∆ιδάσκαλοι καί παγκόσµιοι Πατέρε̋ µα̋ σέ συνόδου̋, καί ἄν δέν πρόβαλλαν τό φῶ̋ τῆ̋ εὐαγγελικῆ̋ ἀλήθεια̋, δέν θά µποροῦσαν νά εἶναι φῶτα. ∆έν θά µποροῦσαν νά ὁδηγοῦν στό δρόµο τῆ̋ ἀλήθεια̋. Γιατί τρίτη ἀποστολή τοῦ γνήσιου χριστιανοῦ στόν κόσµο εἶναι αὐτή! Νά εἶναι φάρο̋ στόν κόσµο, νά δείχνει τόν δρόµο τῆ̋ σωτηρία̋ στήν πράξη καί µέ σθένο̋ καί αὐταπάρνηση νά ὑπερασπίζεται τήν ἀλήθεια, πού ταυτίζεται µέ τήν ἅπαξ παραδοθεῖσα στού̋ Ἁγίου̋ Πίστη στόν Χριστόν µα̋, πού εἶναι ὁ αὐτό̋ καί χθέ̋ καί σήµερα καί στού̋ αἰῶνε̋. 2. Ἐξίσου ἐκφραστική εἶναι καί ἡ ἔννοια τοῦ ἅλατο̋, γιά νά δηλώσει τήν ἀποστολή τοῦ χριστιανοῦ στήν κοινωνία. Τό ἁλάτι ἔχει δύο βασικέ̋ ἰδιότητε̋. ∆ιατηρεῖ καί ἔπειτα νοστιµίζει, δίνει οὐσία στή γεύση.

10

Ὅταν µιλοῦσε ὁ Χριστό̋ µα̋, ὁ κόσµο̋ δέν ἦταν οὐσιαστικά διαφορετικό̋ ἀπό τόν κόσµο τόν δικό µα̋. Σέ κάθε ἐποχή ὁ ἄνθρωπο̋ δέν παύει νά εἶναι αὐτό̋ πού εἶναι καί ἡ κοινωνία του τό ἴδιο. Μέ τί̋ ἴδιε̋ ἀγωνίε̋ καί ἀνάγκε̋, τά ἴδια προβλήµατα καί τί̋ ἴδιε̋ ἀνησυχίε̋. Ἡ αὔξηση καί ἡ ἐξέλιξη τῶν µέσων εἶναι ἐξωτερική. Ἡ ψυχή µα̋ µένει ἡ ἴδια. Καί τότε, λοιπόν, ὁ ἴδιο̋ κλονισµό̋ ἀξιῶν, ἡ ἴδια ἐπικούρεια (εὐδαιµονιστική) διάθεση, τό ἴδιο ἄγχο̋, ἡ ἴδια ἠθική κατάπτωση, ἡ ἴδια καθίζηση τῆ̋ ἀξία̋ τῆ̋ ζωῆ̋ καί τῆ̋ ἀνθρώπινη̋ προσωπικότητα̋. Ἀρκεῖ νά ὑπενθυµίσουµε τήν δουλεία, πού σήµερα βέβαια κυκλοφορεῖ µέ ἄλλα ὀνόµατα, τήν ἔκθεση τῶν βρεφῶν καί τί̋ ἐκτρώσει̋. Τό ἔργο, λοιπόν, τοῦ χριστιανοῦ σέ ἕνα τέτοιο κόσµο εἶναι πρώτα νά συντηρήσει, νά συγκρατήσει ἀπό τήν σήψη καί τήν ἀποσύνθεση. Νά προφυλάξει! Ὑπάρχει ὅµω̋ καί ἡ θετική πλευρά. Νά δίνει γεύση, νά χαρίζει στή ζωή τήν πνευµατική καί ἠθική τη̋ διάσταση. Ὅλη ἡ ἐκκλησιαστική καί ἀτοµική εὐσέβεια συγκεντρώνεται στήν διπλῆ προσπάθεια: -νά ἀφαιρεῖται κακό (µέ τήν ἄσκηση) -καί νά προστίθεται καλό (ἔργα κοινωνία̋ καί ἀγάπη̋). Ἔτσι κατανοοῦµε, γιατί καί ὁ Κύριό̋ µα̋ χρησιµοποίησε τό παράδειγµα τοῦ φωτό̋ καί τοῦ ἅλατο̋, γιά νά χαρακτηρίσει µέ αὐτά τού̋ µαθητέ̋ του. Τού̋ ἀληθινού̋ καί γνήσιου̋ µαθητέ̋ Του, πού εἴµαστε καί θέλουµε νά εἴµαστε καί ἐµεῖ̋! 3. Μέσα στού̋ λόγου̋ αὐτού̋ τοῦ Χριστοῦ µα̋ συµπυκνώνεται ὅλη ἡ ἀποστολή τῆ̋ στρατευόµενη̋ Ἐκκλησία̋, τοῦ σώµατο̋ τῶν πιστῶν στόν κόσµο. Τό πρόβληµα, ὅµω̋ παρουσιάζεται στήν πραγµάτωση αὐτῆ̋ τῆ̋ ἀποστολῆ̋. Πῶ̋ θά µείνει ὁ Χριστιανό̋ καί ἰδιαίτερα ὁ νέο̋ καί ἡ Ἐκκλησία φῶ̋ καί ἅλα̋ τοῦ κόσµου;

Ὁ ἴδιο̋ ὁ Κύριο̋ ρωτάει: " Ἐάν τό ἅλα̋ µωρανθεῖ, ἐν τίνι ἁλισθήσεται". Ἄν δηλαδή τό ἀλάτι χάσει τήν ἁλιστική του δύναµη, τί θά τοῦ τήν ξαναδώσει; Ἄν δηλαδή ὁ χριστιανό̋ χάσει τήν δύναµή του νά συγκρατεῖ καί νά νοστιµίζει καί νά συντηρεῖ τόν κόσµο, τί τόν χρειάζεται ὁ κόσµο̋; Τότε θά πεταχθεῖ ὡ̋ ἄχρηστο̋ καί θά πατηθεῖ, συµπληρώνει τό Ἅγιο Εὐαγγέλιο. Μιά νεολαία, ἕνα̋ κόσµο̋ πιστῶν καί µιά ἱεραρχία πού συµµαχεῖ µέ τήν κοσµική ἀντίληψη καί τόν τρόπο ζωῆ̋ πού προτείνει ὁ ἀντίδικο̋ τῶν ψυχῶν µα̋, δέν ἔχει τίποτε κοινό µέ τήν Ἐκκλησία τοῦ Ἀρχηγοῦ τῆ̋ ζωῆ̋ καί τοῦ Φωτό̋, τοῦ Κυρίου µα̋ Ἰησοῦ Χριστοῦ! Ὅλοι θά συµφωνήσουµε, ὅτι δέν διακονεῖται ὁ Χριστό̋ µα̋, ὅταν διακονοῦµε τόν ἄρχοντα τοῦ κόσµου τούτου. Τό ἴδιο ἰσχύει καί γιά τήν φωτιστική δύναµη τῆ̋ Ἐκκλησία̋, ὀφείλει νά µείνει ἀπρόσβλητη ἀπό τό σκοτάδι τοῦ κόσµου, χρώµενη ἀλλά οὐ καταχρώµενη τά µέσα τοῦ κόσµου τούτου. Ὅσο προχωρεῖ ἡ ἐκκοσµίκευσή τη̋, ὅσο περισσότερο σκοτάδι µπαίνει στού̋ κόλπου̋ τη̋, τόσο προχωρεῖ τό νερό στά ὕφαλα τοῦ σκάφου̋ τη̋, µέ ὅλε̋ τί̋ ἀναπόφευκτε̋ συνέπειε̋. Ἡ ἐκκοσµίκευση δέν µπορεῖ νά φέρει ποτέ τήν ἐπέκταση καί τήν αὔξηση ἐν Χριστῷ τῆ̋ Ἐκκλησία̋. Ὁ κόσµο̋ δέν κερδίζεται µέ τήν ἐκκοσµίκευση, ἀντίθετα ἡ Ἐκκλησία, ὅταν ἐκκοσµικεύεται, χάνει τήν ταυτότητά τη̋. Γιά νά διατηρήσει ἡ Ἐκκλησία τήν οὐσία τη̋ πρέπει νά µείνει φῶ̋ καί ἅλα̋, ὅπω̋ ὁ Χριστό̋ µα̋ τήν θέλησε, καί ὅπω̋ Ἐκεῖνο̋ τήν ἵδρυσε στόν κόσµο.

11

4. Γιά νά γίνουµε, φῶ̋ τοῦ κόσµου καί ἅλα̋ τῆ̋ γῆ̋, ὀφείλουµε νά ἀκολουθήσουµε τόν δρόµο, τῶν Ἁγίων, τῶν Ἀποστόλων, κατ' ἐξοχήν τόν δρόµου τοῦ Μεγάλου Παύλου, τῶν φίλων τῆ̋ Παρθένου καί τοῦ Χριστοῦ, Αὐτοῦ τοῦ Ἰδίου τοῦ Ἀρχηγοῦ τῆ̋ σωτηρία̋ ἡµῶν! Οἱ Ἅγιοι πέρασαν τό στάδιο τῆ̋ κάθαρση̋, φωτίστηκαν καί ἔφτασαν στό στάδιο τῆ̋ θέωση̋! Μᾶ̋ ἄφησαν µυροβόλα ἄφθαρτα λείψανα, ἀποδεικτικά τῆ̋ κατίσχυση̋ τῆ̋ ζωῆ̋ πάνω στόν θάνατο, τοῦ φωτό̋ πάνω στό σκότο̋. Λείψανα πού τά προσκυνᾶµε καί θαυµατουργοῦν. Πού νίκησαν τόν χρόνο καί τού̋ αἰῶνε̋ καί µᾶ̋ προαναγγέλλουν τήν µέλουσα δόξα καί τήν τιµή πού περιµένει ὅλου̋, ὅσοι ἀγωνίζονται τόν ἴδιο ἀγῶνα γιά τήν δόξα καί τό Φῶ̋ τοῦ Χριστοῦ µα̋! Καί τί εἶναι ἡ κάθαρση; Αὐτό πού ἐννοοῦν διδάσκοντα̋ οἱ θεῖοι Πατέρε̋ µα̋ µέ τήν ζωή του̋ εἶναι ἡ ἄσκηση, ἡ παραίτηση ἀπό τί̋ ἡδονέ̋ τοῦ κόσµου τούτου, ἡ νηστεία ἡ ἀγρυπνία καί ἡ προσευχή, γιά νά ἔλθει ὁ ἔσωθεν φωτισµό̋, νά γευθοῦµε τού̋ γλυκεῖ̋ καρπού̋ τοῦ Ἁγίου Πνεύµατο̋ καί νά φανερωθεῖ ἀπό µόνο του τό φῶ̋ στόν κόσµο, µέσα ἀπό τήν παρουσία µα̋ καί µόνον στόν σύγχρονο παραπαίοντα κόσµο!

Ἡ ἄσκηση καί ἡ προσευχή ἀντι-στρατεύονται τό πνεῦµα τοῦ κόσµου τούτου, πού ἐχθρεύεται τόν Θεό! Εἶναι ὅµω̋ ἡ βάση γιά τήν µόρφωση καί τήν φανέρωση τοῦ Χριστοῦ στή ζωή µα̋, γιά νά φτάσουµε τοὐλάχιστον στόν φωτισµό, γιατί χωρί̋ νά φτάσουµε σ' αὐτή τήν κατάσταση δέν θά µπορέσουµε νά δοῦµε τό πρῶτο Φῶ̋ νά φανερώνεται στήν ζωή µα̋, τόν πανυπερπόθητον καί γλυκύτατον

καί πρᾶγµα καί ὄνοµα Χριστόν µα̋, οὔτε σ' αὐτή τήν ζωή, ἀλλά πολύ περισσότερο στήν ἄλλη, γιά τήν ὁποία ἀγωνιζόµαστε µέ ὅλε̋ µα̋ τί̋ δύνάµει̋ νά τήν ἀξιωθοῦµε! Νά, λοιπόν, τά µέσα γιά νά φτάσουµε στό ἐπιδιωκόµενο τέλο̋ τῆ̋ πνευµατικῆ̋ µα̋ πορεία̋, στόν Οὐρανό, ὅπου βρίσκονται ἤδη οἱ φίλοι τῆ̋ Παρθένου καί τοῦ Χριστοῦ, οἱ µεγάλοι µα̋ ἀδελφοί, "οἵτινε̋ τήν

ἐπαγγελίαν οὐκ ἐκοµίσαντο, ἵνα µή χωρί̋

ἡµῶν τελειωθῶσιν"! Αὐτοί εἶναι καί οἱ φύλακε̋, οἱ προστάτε̋, οἱ ἐγγυητέ̋ τῆ̋ πορεία̋ µα̋ πρό̋ τήν οὐράνεια ὁλόφωτη Πατρίδα µα̋ καί τόν κόσµο τῶν Ἀγγέλων, ὅπου ἦχο̋ καθαρό̋ ἑορταζόντων! Ὅπου οἱ ἄδοντε̋ καί ψάλλοντε̋ τό Ἅγιο̋, Ἅγιο̋, Ἅγιο̋ πλήρη̋ ὁ οὐρανό̋, ἀφοῦ µέ τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ µα̋, πάντα πεπλήρωται φωτό̋, οὐρανό̋ τε καί γῆ καί τά καταχθόνια! -∆ράµετε, δράµετε, λοιπόν, ἀδελφοί καί τέκνα ἡµῶν περιπόθητα καί πεφιλιµένα, ὁπίσω τῆ̋ καλῆ̋ ἐργασία̋, ὅσον ἔχετε τού̋ πόδα̋ ἐλευθέρου̋! -Ὅσον ἔχετε τού̋ ὀφθαλµού̋ ἀνοικτού̋, πληρώσατε αὐτού̋ δακρύων, πρίν ἐκεῖνοι σκεπασθῶσιν ὑπό τοῦ κονιορτοῦ! -Ὅσον ἔχετε τά̋ χείρα̋ ἐλευθέρου̋, σταυρώσατε ἑαυτού̋ εἰ̋ τήν προσευχήν καί ἁγιάσατε αὐτά̋ διά τῶν καλῶν ἔργων, πρίν ἤ δεθῶσι διά τοῦ ἀκαταλύτου ἐκείνου δεσµοῦ! Ἐµεῖ̋, λοιπόν, πατέρε̋, ἀδελφοί καί τέκνα περιπόθητα εἴµαστε ἐδῶ: -γιά νά συντηρήσουµε καί νά φωτίσουµε τόν κόσµο, -νά δώσουµε ἐλπίδα στού̋ κατερραγµένου̋, -νά στεγάσουµε ἄστεγου̋ πνευµα-τικά, -νά χορτάσουµε πεινασµένου̋ γιά τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, γιατί "οὐκ ἐπ' ἄρτῳ

µόνῳ ζήσεται ἄνθρωπο̋", "ἀλλ' ἐν παντί

ρήµατι ἐκπορευοµένου ἐκ στόµατο̋ Θεοῦ"! Γιατί πάλι λέγει, µέ τόν Προφήτη Του:

12

θά δώσω πεῖνα καί δίψα, ἰδιαίτερα στού̋ ἀνθρώπου̋ τοῦ ὄγδοου αἰῶνα, πεῖνα καί δίψα ὄχι τοῦ φαγεῖν ἄρτου̋ καί πιεῖν ὕδωρ, ἀλλά πεῖνα καί δίψα πνευµατική τοῦ ἀκοῦσαι λόγον Θεοῦ! Ἀλοίµονο, ἄν δέν ἀνταποκριθοῦµε στήν τιµητική καί δοξαστική κλήση, πού µᾶ̋ ἔκανε ὁ Χριστό̋ µα̋, πού µᾶ̋ κάλεσε ἀπό τήν ἀνυπαρξία στήν ὕπαρξη, πού γεννηθήκαµε Ὀρθόδοξοι, γιά νά ἀπο-δίδουµε τήν ὀρθή δόξα στόν Θεό καί ∆ηµιουργό µα̋! Καί ἔτσι νά γινόµενοι κοινωνοί αὐτῆ̋ τῆ̋ ὁλόφωτη̋ καί ἀθάνατη̋ δόξα̋ καί δύναµη̋, δόξα καί δύναµη στήν ὁποία βαπτιστήκαµε, τῇ δυνάµει τοῦ Παναγίου Πνεύµατο̋! ἀποδίδοντά̋ την καί πάλι σ' Ἐκεῖνον πού ἀνήκει µαζί µέ τήν τµή καί τήν αἰώνια προσκύνηση! Ἐµεῖ̋, λοιπόν, ὡ̋ υἱοί φωτό̋, ὡ̋ τέκνα φωτό̋ περιπατοῦντε̋, στολισµένοι µέ τήν ἀθάνατη δόξα, οἱ υἱοί καί οἱ ἐµπειρικοί κήρυκε̋ αἰώνια̋ βασιλεία̋, ὑπάρχοντε̋ κοινωνοί θεία̋ φύσεω̋, µέ τήν µετοχή στό Ποτήριο τῆ̋ ζωῆ̋ καί τῆ̋ ζωῆ̋ τῆ̋ αἰωνιζούση̋ εἴµαστε ἐδῶ: -γιά νά ἐλεηθεῖ καί ὁ κόσµο̋, ἀφοῦ ἐµεῖ̋ πρῶτα ἐλεηθήκαµε, -γιά νά φανερωθεῖ ἡ ζωή καί τό περισσόν τῆ̋ ζωῆ̋ στόν κόσµο, ἀφοῦ φανερώθηκε πρώτα σέ µᾶ̋ κατά τήν εὐδοκία τοῦ Οὐράνιου Πατέρα µα̋! -γιά νά λάµψει τό φῶ̋ ἡµῶν ἔµπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπω̋ ἴδωσιν οἱ ἄνθρωποι τά καλά ἡµῶν ἔργα καί δοξάσωσι τόν Πατέρα ἡµῶν ἐν τοῖ̋ οὐρανοῖ̋! -γιά νά ὑπενθυµίζουµε στόν κόσµο ὅτι ὁ πστεύσα̋ καί βαπτισθεί̋ σωθήσεται, ὁ δέ ἀπιστήσα̋ κατακριθήσεται! Ἐµεῖ̋ εἴµαστε ἐδῶ: -γιά νά φανερώσουµε τήν πηγή τῆ̋ ἄνωθεν σοφία̋, τῆ̋ ἀληθινῆ̋ γνώσεω̋ καί τῆ̋ προσωπικῆ̋ µα̋ ἀθανασία̋, τήν πίστη µα̋ στήν Ὑπέρθεο Τριάδα, στόν Πατέρα, στόν Υἱό καί στό Ἅγιο Πνεῦµα!

-γιά νά φανερώσουµε Τό Ὄνοµα τῆ̋ Παναγία̋ καί Ὑπερθέου Τριάδο̋, στό ὁποῖο βαπτισθήκαµε καί πού τό δοξάζουµε στού̋ αἰῶνε̋! -Γιά νά γνωρίσει ὁ κόσµο̋ Αὐτόν, πού ἀγνοεῖ καί πού θά τόν κρίνει καί πού ἤδη, ἄν ἀπιστήσει στό κάλεσµα τοῦ Εὐαγγελίου, κέκριται! -Γιά νά γνωρίσει ὁ κόσµο̋, µέσῳ ἡµῶν, Αὐτόν, πού διακρατεῖ τά σύµπαντα καί τού̋ αἰῶνε̋, πού εἶναι ἡ ἀρχή καί τό τέλο̋, τῆ̋ παγκόσµια̋ ἱστορία̋, τοῦ δηµιουργοῦ τῶν ἁπάντων, τῆ̋ ὁρατῆ̋ καί ἀοράτου κτίσεω̋, τῶν ἀνθρώπων καί τόν Ἀγγέλων, τό Φῶ̋ τό ἐκ τοῦ Φωτό̋, τόν Θεόν τόν ἀληθινόν τόν ἐκ τοῦ Πατρό̋ γεννηθέντα πρό πάντων τῶν αἰώνων! Ἐµεῖ̋ εἴµαστε ἐδῶ: -γιά νά ἐξακολουθήσει νά ζεῖ ὁ κόσµο̋, ἀφοῦ λάβαµε Χάριν ἀντί Χάριτο̋, φῶ̋ καί ζωήν καί περισσόν ζωῆ̋! Καί ἔχουµε καθῆκον καί ἱερή ὑποχρέωση νά µή δώσουµε "ὕπνον τοῖ̋

ὀφθαλµοῖ̋ ἡµῶν καί ἀνάπαυσιν ἐν τοῖ̋

κροτάφοι̋ ἡµῶν "

- ἐάν δέν ἀνοίξουν καί ἄλλα µάτια πού πίστευαν ὅτι τάχα ἔβλεπαν, ἀλλά βρίσκονταν στό πνευµατικό σκοτάδι! - ἄν δέν ἀνοίξουν καρδιέ̋ γιά νά δεχθοῦν τήν ἀληθινή πίστη τῶν Πατέρων µα̋, ὅ, τι πάντοτε, παντοῦ καί ὑπό πάντων ἐπιστεύθη. Ἀφοῦ ὁπωσδήποτε πρῶτα πᾶν γόνυ

κάµψει καί ἐπιγείων, καί ἐπουρανίων καί

καταχθονίων καί ὁµολογήσει ἐν Ἁγίῳ

Πνεύµατι ὅτι Ἰησοῦ̋ ἐστίν ὁ Χριστό̋ εἰ̋ δόξαν Θεοῦ Πατρό̋! Ἀµήν!

13

Λίαν ἀγαπητέ µοι Γεώργιε!

Χαῖρε ἐν Κυρίῳ Ἰησοῦ Χριστῷ

πάντοτε!

Ὁ ἐµό̋ Μέγα̋ θεολόγο̋ καί Ἅγιο̋ Νικόδηµο̋ ὁµιλεῖ µετά τοῦ Μεγίστου Παλαµᾶ ὀρθῶ̋ γιά τό προηγούµενον καί τό ἑπόµενον θέληµα τοῦ Θεοῦ. Κατά τό προηγούµενον θέληµά Του, κινητικόν

αἴτιον τη̋ ἐνσαρκώσεω̋ τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ ἄπειρο̋ ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ, καί κατά τό ἑπόµενον Αὐτοῦ θέληµα ἡ ἀναγκαιότητα

τῆ̋ ἐνσαρκώσεω̋ δι' ὅλα τά κτίσµατα καί

πρωτίστω̋ διά τόν ἄνθρωπον, πάλιν,

βεβαίω̋, διά τήν ἄπειρον ἀγαθότητα αὐτοῦ!

Ἀκόµη καί γιά τού̋ ἀγγέλου̋!, πού µέ τήν

ἐνσάρκωση τοῦ Κυρίου µα̋ ἀπέκτησαν τήν

ἀκινησία καί τήν ἀτρεψία πρό̋ τό κακό!

Ὁ δέ µέγα̋ Μάξιµο̋ ἐξηγεῖ τήν ἀλλαγή ὄχι τοῦ µυστηρίου, ἀλλά ὁµιλεῖ περί

τοῦ

" ἀντεισαχθέντο̋ τρόπου", µέ τόν ὁποῖον ἔγινε τό µέγα µυστήριο τῆ̋ ἐνανθρωπήσεω̋,

πού εἶναι τώρα θεοπρεπέστερο̋ καί

παραδοξότερο̋ µετά τήν πτῶσιν καί τήν

παρακοήν!

Ὁ σκοπό̋ τῆ̋ ἐνανθρωπήσεω̋ ἦταν

νά γίνει ἡ ὑποστατική ἕνωση, ἡ ἕνωση δηλ.

τῆ̋ θεία̋ µέ τήν ἀνθρώπινη φύση!

Αὐτό πού δέν µπόρεσε νά πετύχει ὁ

Ἀδάµ ἐν τῶ παραδείσω, νά ἐπιτύχει δηλ.

"τό κατά Χριστόν ὑποστῆναι" κατά τόν

Μέγαν Μάξιµον, νά ἑνωθεῖ µέ τόν Θεόν, τώρα εἶναι πλέον ἐφικτόν:

ἡ ἐπίτευξη δηλ. τῆ̋ θεώσεω̋ διά τῆ̋ µετοχῆ̋ στό µυστήριο τῆ̋ Θεία̋ Εὐχαριστία̋!. Ἡ σάρξ τοῦ Χριστοῦ µα̋ εἶναι ἡ ἐγγύηση τῆ̋ µονιµότητα̋ τῆ̋ θεώσεω̋!

Γιατί οἱ Προφῆτε̋ κατήρχοντο στόν Ἅδην;

Γιατί ἡ θέωσή του̋ δέν ἦταν µόνιµη!

∆ιότι ἔλειπε "ὁ τόπο̋" τῆ̋ ἐνώσεω̋, (κατά

τήν Πεντηκοστήν), πού εἶναι ἡ ἐπιστρέψασα στόν κόσµον ἐν ἁγίῳ Πνεύµατι ἀνθρωπίνη φύσι̋ τοῦ Χριστοῦ µα̋, κατά τήν ὑπέροχη ἀνάπτυξη τοῦ Ρωµανίδη!

Ὅλη ἡ κτίση δηµιουργήθηκε, γιά νά

γεννηθεῖ ἡ Παναγία µα̋, κατά τόν Ἅγιο Ἀνδρέα Κρήτη̋! Καί ἀπό τήν Παναγία µα̋ νά προέλθει ὁ Χριστό̋ µα̋, πού εἶναι ἡ εἰκόνα, σύµφωνα µέ τήν ὁποία δηµιουργήθηκε ὁ

Ἀδάµ, κατά τόν Μέγα Βασίλειο, στόν κατά τοῦ Εὐνοµίου λόγο του!

∆έν εἶναι ὁ πρῶτο̋ Ἀδάµ εἰκόνα τοῦ

νέου Ἀδάµ, ἀλλά ὁ Χριστό̋ µα̋ εἰκών τοῦ πρωτοπλάστου, κατά τόν πολύν Νικόλαο

Καβάσιλα!

Ἡ ἐνσάρκωση τοῦ Θεοῦ Λόγου δέν ἀποτελεῖ ἁπλῆ συνέπεια τῆ̋ νίκη̋ τοῦ

διαβόλου ἐπί τοῦ ἀνθρώπου.

Ὁ Χριστό̋ µα̋ ὡ̋ Θεάνθρωπο̋ δέν εἶναι ἀποτέλεσµα µιᾶ̋ πράξεω̋ τοῦ

Σατανᾶ.

Ἡ ἕνωση τῆ̋ θεία̋ καί ἀνθρώπινη̋

φύσεω̋ ἔγινε, ἐπειδή ἀποτελοῦσε τήν

προαιώνια βουλή τοῦ Θεοῦ.

Αὐτό ἐξάγεται καί ἀπό τό Σύµβολον

τῆ̋ Πίστεω̋, στό ὁποῖο ὁµολογοῦµε Τόν δι'

ἡµᾶ̋ τού̋ ἀνθρώπου̋ καί διά τήν ἡµετέραν σωτηρίαν κατελθόντα ἐκ τῶν οὐρανῶν καί

σαρκωθέντα ἐκ Πνεύµατο̋ Ἁγίου καί

Μαρία̋ τῆ̋ Παρθένου καί ἐνανθρω-

πήσαντα!

Εἶναι καί τέλο̋ καί σκοπό̋ τό

µυστήριον αὐτό, καθότι αὐτό ἔγινε καί εἰ̋

τού̋ ἀγγέλου̋ καί εἰ̋ τού̋ ἀνθρώπου̋ καί

εἰ̋ ὅλην τήν κτίσιν τελείωσι̋ καί θέωσι̋

καί δόξα καί µακαριότη̋, καθότι αὐτό

ἔγινεν ἀνακεφαλαίωσι̋ οὐρανίων καί

ἐπιγείων καί καθ' ὑπόστασιν ἕνωσι̋

κτίστου καί κτισµάτων... καί οὗ µέν ἕνεκα τά πάντα, αὐτό δέ οὐδενό̋ ἕνεκα, κατά τόν

14

θεῖον Μάξιµον, δηλ. οὐχί "ἐξαναγκασθεί̋" ὁ Θεό̋ νά ἐνανθρωπήσει ἀλλά ἐκ τῆ̋ ἀφάτου

φιλανθρωπία̋ κινούµενο̋ καί πρό̋

σωτηρίαν τοῦ ἀνθρωπίνου γένου̋!

Ἐν ἀγάπῃ Χριστοῦ,

π. Νικόλαο̋

Λίαν ἀγαπητὲ µοι Ἰωάννη, χαῖρε ἐν Κυρίῳ Ἰησοῦ Χριστῷ

πάντοτε!

Τί θέλει τέλο̋ πάντων ὁ π.

Τρικαµηνᾶ̋;

Τὸν πειράζει ποὺ δὲν κοινωνοῦµε

µαζί του, ἀφοῦ ἔχει διακόψει τὴν κοινωνία

µὲ τοὺ̋ Οἰκουµενιστέ̋... Πολύ καλά ἔκανε

καί ἔκοψε τήν κοινωνία µαζί του̋.

Ἀκολουθεῖ ὅµω̋ τὸ Νέο Καλενδάριο,

ὑποστηρίζοντα̋ ὅτι τάχα δὲν εἶναι θέµα

πίστεω̋, καὶ ἑποµένω̋ ἐµεῖ̋ καὶ οἱ Πατέρε̋

µα̋ δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ ἔχουµε ἀποτειχισθεῖ

ἀπὸ τὸ 1924 καὶ µετά!

Μᾶ̋ κατηγορεῖ ὅτι ἔχουµε κάνει

πολλέ̋ ὁµάδε̋ µεταξὺ µα̋ οἱ Ὀρθόδοξοι

καὶ, ἑποµένω̋, αἰθάνεται δικαιωµένο̋ γιὰ

τὴν ἀντιπατερικὴ αὐτὴ θέση του ...

∆έν ὑπάρχει, γιαὐτόν κανένα̋

Ὀρθόδοξο̋ ἐπίσκοπο̋, γιά νά τόν

µνηµονεύσει!

Ὡστόσο:

1 Εἶναι ἐκτό̋ τη̋ Ἐκκλησία̋ καί τῆ̋

ἑνιαία̋ παράδοση̋ τῶν Πατέρων καὶ

γιαὐτὸ ἀγωνιᾶ καὶ ἐλέγχεται.

2. Μὲ αὐτὰ ποὺ γράφει, ἀναφερόµενο̋ σὲ

διάφορε̋ γνῶµε̋ ἁγίων Πατέρων τοῦ

τετάρτου αἰῶνα, ποὺ δὲν εἶχε ἑδραιωθεῖ

ἀκόµη ἀσάλευτα ἡ τάξη τοῦ ἑνιαίου

ἐκκλησιαστικοῦ ἑορτολογίου, θέλει νά

ἐπαναφέρει τὴν Ἐκκλησία στὴν κατάσταση

τοῦ τετάρτου αἰῶνα, ὅπου ἐπικαρατοῦσε ἡ

σύγχυση, ἀναφορικά µέ τί̋ γιορτέ̋ καὶ ἡ

χλεύη τῶν εἰδωλολατρῶν πού

κατηγοροῦσαν τοὺ̋ χριστιανού̋, ὅτι οὔτε

κἄν νὰ γιορτάσουν µαζὶ τὶ̋ κορυφαῖε̋

γιορτὲ̋ τοῦ Πάσχα δὲν µποροῦσαν!

3. Θέλει νὰ ἀγνοεῖ τὴν παράδοση τῶν

δεκαέξι αἰώνων τῆ̋ Ἐκκησία̋! Τὴν θαυµαστή, δηλαδή, ἐορτολογικὴ ἑνότητα σὲ

ἀνατολὴ καὶ δύση!

4. Θέλει νὰ ἀγνοεῖ τὰ ἀναθέµατα τῆ̋ Ζ΄

Οἰκουµενικῆ̋ Συνόδου καί κυρίω̋ τό:

"Εἴ τι̋ πᾶσαν παράδοσιν ἔγγραφόν τε καὶ ἄγραφον ἀθετεῖ, ἀνάθεµα ἔστω"! Ἄν δέν εἶναι παράδοση τό ἑνιαῖο Ἑορτολόγιο τῶν Ἁγίων Πατέρων ἐπί 1600 χρόνια, τότε τί εἶναι παράδοση; 5. Θέλει νὰ ἀγνοεῖ ὅτι βλασφηµεῖ εἰ̋ τὸ

Πνεῦµα τὸ Ἅγιον, ὅποιο̋ καινοτοµεῖ, ἀφοῦ

στὴν πράξη Τὸ κηρύσσει: "ὡ̋ µὴ ἀρτίω̋ λαλῆσαν ἐν ταῖ̋ Οἰκουµενικαῖ̋ Συνόδοι̋"! 6. Ἀγνοεῖ τὶ̋ Πανορθόδοξε̋ Συνόδου̋, καὶ

κυρίω̋ ἐκείνην τοῦ 1848 ποὺ κηρύσσει ὅτι

"ἤδη κατάραν ἐνεδύσατο ὡ̋ ἱµάτιον", ὅποιο̋ τολµήσει νά καινοτοµήσει!

7. Τὰ πράγµατα εἶναι ξεκάθαρα:

Καὶ οἱ ἑπτὰ Οἰκουµενικὲ̋ Σύνοδοι ὅρισαν, καθόρισαν καὶ ἐπιβεβαίωσαν στὴν πράξη τὶ̋ Γιορτέ̋, µέ βάση τό ἑορτολόγιο καί τόν πασχάλιο κανόνα πού θέσπισε ἡ Α΄ Οἰκουµενική Σύνοδο̋, καί ἐµεῖ̋, ὡ̋ τέκνα ὑπακοῆ̋, γιορτάζουµε ὅπω̋ γιόρταζε ἡ

Ἐκκλησία γιὰ δεκαέξι αἰῶνε̋. Τὸ περισσὸν

ἐκ τοῦ πονηροῦ!

8. Οἱ Νεοηµερολογίτε̋ ἔχουν σὲ χρήση δύο ἡµερολόγια! Ὅπω̋ καί ὁ π. Τρικαµηνᾶ̋... Ἕνα ἡµερολόγιο γιὰ τὶ̋ κινητὲ̋ καὶ ἕνα γιὰ

τὶ̋ ἀκίνητε̋ Γιορτέ̋!

Πράγµα πρωτάκουστο!

9. Ὁ Ἅγιο̋ Νικόδηµο̋ γράφει ὅτι στὸ µηνολόγιον τὸ δικό µα̋, τῶν Ὀρθοδόξων, -(καὶ ὄχι µόνον στὸ Πασχάλιον, πού µόνον

αὐτὸ εἶναι τάχα νοµοθετηµένο ἀπὸ τοὺ̋

Ἁγίου̋ Πατέρε̋, κατὰ τὴν αὐθαίρετη

ἑρµηνεία τοῦ π. Τρικαµηνᾶ)-, ἀναπαύεται ὁ Θεό̋! Ὁ Ἅγιο̋ Νικόδηµο̋ ἀναφέρει τὸ σχετικὸ θαῦµα καί στὸ Πηδάλιον µὲ τὴν

λατινίδα, πού ζύµωνε τὴν ἡµέρα τοῦ

Προφήτου Ἡλιοῦ καὶ ἔγινε τὸ ζυµάρι

πέτρα, ὅταν ἐλέγχθηκε ἀπὸ µία Ὀρθόδοξη

15

πιστή, ὅτι δέν ἐπιτρέπεται νά ζυµώνει

αὐτήν τήν µεγάλη ἡµέρα, πού τιµᾶται ὁ

Μέγα̋ Προφήτη̋ Ἠλία̋. Τὸ θαῦµα αὐτό

ἀναφέρεται καὶ ἀπὸ τὸν Ἅγιο ∆οσίθεο! 10. Ξεχνάει ὁ π. Τρικαµηνᾶ̋ τὴν ἐµφάνιση τοῦ Τιµίου Σταυροῦ στὶ̋ 14 Σεπτεµβρίου τοῦ 1925 στοὺ̋ διωκόµενου̋ Ὀρθοδόξου̋, στὸν Ἅγιο Ἰωάννη τὸν Θεολόγο, πού γιόρταζαν, διωκόµενοι, µέ τό Ὀρθόδοξο

Ἑορτολόγιο τήν Ὕψωση τοῦ Τιµίου

Σταυροῦ! Ξεχνάει αὐτό τό φοβερό θαῦµα,

τὴν τρίτη παγκόσµια ἐµφάνιση τοῦ Τιµίου Σταυροῦ, βεβαιωτική τῆ̋ εὐαρέστηση̋ τοῦ Θεοῦ στὸ αἰώνιο µηνολόγιο-ἑορτολόγιο

ἡµῶν τῶν Ὀρθοδόξων! Τό θαῦµα αὐτό ἔγινε

γιά τήν πιστοποίηση τοῦ δικαίου τοῦ

ἀγῶνα τῶν Ὀρθοδόξων "παλαιο-

ηµερολογιτῶν", µέ βάση τήν ἀκίνητη αὐτή

µεγάλη γιορτή, τοῦ Ὀρθοδόξου

Ἑορτολογίου! Ὁ Τίµιο̋ Σταυρό̋ δέν ἐµφανίστηκε σὲ κάποια γιορτὴ, ἐξαρτώµενη

ἀπὸ τὸ Πάσχα, ποὺ κι αὐτὸ τὸ ἄλλαξαν οἱ

καινοτόµοι Νεοηµερολογίτε̋ καὶ εἶναι

σήµερα κοινωνικοὶ καί µὲ τὴν

ἀρχιεπισκοπὴ Φινλανδία̋ καὶ ἄλλε̋

τοπικὲ̋ ἐκκλησίε̋, ποὺ ἀκολουθοῦν καὶ νέο

πασχάλιο, ἐµπίπτοντα̋ στὸ σχετικὸ

Συνοδικό ἀνάθεµα, ἀλλά κατά τόν

ἑορτασµό τῆ̋ ἀκίνητη̋ Ἑορτῆ̋ τοῦ Τιµίου

Σταυροῦ µέ τό Πάτριο Ἑορτολόγιο !

11. Τὶ̋ πολύτιµε̋ σελίδε̋ τοῦ περιοδικοῦ

µα̋ δὲν θὰ τὶ̋ διαθέσουµε σὲ

προτεσταντικὰ-παπικὰ ἐπαναλαµβανόµενα

ἐφυολογήµατα τοῦ π. Τρικαµηνᾶ που ἔχουν

κατ' ἐπανάληψη ἀναιρεθεῖ σε παλαιότερα

τεύχη καί ἀπό ἄλλου̋ πολλού̋ δόκιµου̋

συγγραφεῖ̋ καί θεολόγου̋. Ἐξάλλου

δηµοσίευσα σὲ δύο συνέχειε̋ τὴν

µακροσκελῆ ἀπάντησή του. Ὅ, τι εἶχε νὰ

πεῖ τὸ εἶπε, καὶ κατὰ δύναµη τὸ ἀναιρέσαµε

ἱκανοποιητικὰ, ὅπω̋ πιστεύω, µὲ τὸν

ὁσιολογιώτατο Ἁγιορείτη µοναχό π.

Ἰωσήφ.

12. Τὸ ὅ,τι ἡ ἐκκλησία τῆ̋ Ἑλλάδο̋ ἔγινε

σχισµατική µέ τήν εἰσαγωγή τοῦ Νέου

Καλενδαρίου, τὸ ὁµολογοῦν καὶ οἱ ἴδιοι

στὸ νοµοθετικὸ διάταγµα, ποὺ ἔχουµε

δηµοσιεύσει στὸ βιβλίο µα̋ "Οἱ χειροτονίε̋ τῶν ΓΟΧ ἀπὸ κανονικῆ̋ ἀπόψεω̋"!

Γιὰ τὰ σχίσµατα ἔγραψα πρόσφατα

(βλ. καί τήν ἀπάντησή µου "Πρό̋

∆ηµήτριον". Στοῦ κρεµασµένου τὸ σπίτι δὲν

µιλᾶνε γιὰ σκοινί!

Ἐν ἀγάπη Χριστοῦ,

π. Νικόλαο̋

ΥΓ.: Θὰ δηµοσιεύσουµε προσεχῶ̋ µεγάλη

µελέτη ἀναφορικὰ µὲ τὸ τί εἶχε προηγηθεῖ

τῆ̋ ἐπάρατη̋ Νεοηµερολογιακῆ̋ ἀλλαγῆ̋

πού ἀποδεικνύει περίτρανα ὅτι ὁ λαὸ̋ τοῦ

Θεοῦ ἀγρυπνοῦσε καὶ γιαὐτὸ ἀντέδρασε

δυναµικά καί µέ αὐταπάρνηση ὅταν

ζήτησαν νά τόν φραγγέψουν!

∆ιώχτηκε.

Φυλακίστηκε.

Βασανίστηκε.

Βεβηλώθηκαν τὰ ἅγιά του καὶ ἀρκετοὶ

πέθαναν ἀπὸ τὴν βία τῶν ὀργάνων τῆ̋

καινοτοµία̋.

Ὅ,τι εἶναι ἔξω ἀπὸ αὐτὸ ποὺ πάντοτε,

παντοῦ καὶ ὑπὸ πάντων ἐπιστεύθη, εἶναι

καὶ ἐκτό̋ τῆ̋ Μία̋ Ἁγία̋, Καθολικῆ̋ καί

Ἀποστολικῆ̋ Ἐκκλησία̋, πού εἶναι ἡ

Ὀρθόδοξη! Καὶ τὸ Νέον Καλενδάριον εἶναι

ἔξω ἀπὸ τὴν ἑνιαία παράδοση καὶ τὴν ζωὴ

τῆ̋ Ἐκκλησία̋ τῶν Πατέρων µα̋.

Καί ὅπω̋ ἀπέδειξε καί ὁ ἀδελφό̋ µα̋ ἐν

Χριστῷ καί πανεπιστηµιακό̋ καθηγητή̋ ∆ηµήτριο̋ Χατζηνικολάου σέ ἰδιαίτερη µελέτη του, ἡ ἀλλαγή τοῦ ἡµερολογίου ὡ̋ ἡ

πρώτη πράξη τῆ̋ οἰκουµενιστικῆ̋

ἐγκυκλίου τοῦ 1920, εἶναι καί θέµα

πίστεω̋, ἀφοῦ διέσπασε τήν ἑνότητα τῆ̋

Ἐκκλησία̋ καί προσβάλλει τό 9ο ἄρθρο τοῦ

Συµβόλου τῆ̋ Πίστεω̋, ὅπω̋ ἔχουµε

16

ἐπισηµάνει καί 'µεῖ̋ πολλέ̋ φορέ̋ σέ

διάφορε̋ µελέτε̋ µα̋.

Ἡ ἄρση τῶν ἀναθεµάτων καί ἡ πτώση τῆ̋ Νέα̋ ἐκκλησία̋

ὑπό τοῦ ἀδελφοῦ ∆ιονυσίου Κυπριώτη µαθηµατικοῦ καί παιδαγωγοῦ,

∆ιευθυντοῦ σχολείου Μέση̋ Ἐκπαίδευση̋. (συνέχεια ἀπό τό προηγούµενο τεῦχο̋).

8 - Νηστεῖε̋. Το ρῆµα νηστεύω προέρχεται ἀπὸ τὴν σύνθεση τοῦ στερητικοῦ µορίου "νὴ" καὶ τοῦ ἀρχαίου ρήµατο̋ ἐσθίω (=τρώγω). Νη+ἐσθίω = δὲν τρώω! Νηστεία, λοιπὸν εἶναι ἡ πλήρη̋ ἀποχὴ ἀπὸ τὴν τροφή. Στὸν χῶρο τῆ̋ Ἐκκλησία̋, ὅµω̋, ἡ λέξη νηστεία ἔχει πάρει πολλὲ̋ καὶ κλιµακωτὲ̋ ἑρµηνεῖε̋. Ἄλλοτε σηµαίνει τὴν πλήρη ἀποχὴ ἀπὸ τὴν τροφή, ἄλλοτε τὴν ἀποχὴ ἀπὸ ὁρισµένε̋ τροφέ̋, καὶ ἄλλοτε συνδυασµοὺ̋ ἀποχῆ̋ τροφῶν καὶ χρονικῶν διαστηµάτων. Ἡ νηστεία δὲν εἶναι µόνο θεία ἐντολὴ σὲ Καινὴ καὶ Παλαιὰ ∆ιαθήκη. Εἶναι ἡ πρώτη ἐντολὴ ("... καὶ ἐνετείλατο Κύριο̋ ὁ Θεὸ̋ τῷ Ἀδὰµ λέγων· ἀπὸ παντὸ̋ ξύλου τοῦ ἐν τῷ παραδείσω βρώσει φαγῆ, ἀπὸ δὲ τοῦ ξύλου τοῦ γινώσκειν καλὸν καὶ πονηρόν, οὐ φάγεσθε ἀπ΄ αὐτοῦ· ἧ δ ἂν ἡµέρᾳ φάγητε ἀπ' αὐτοῦ, θανάτῳ ἀποθανεῖσθε" - Γένεσι̋ β΄, 16-18). ∆ία τῆ̋ νηστεία̋ θέλει ὁ Θεὸ̋ νὰ µᾶ̋ παροτρύνει νὰ προσπαθήσουµε νὰ ξεκολ-λήσουµε ἀπὸ τὴν ὕλη. Νὰ ἀρχίσουµε νὰ ζοῦµε καὶ νὰ σκεφτόµαστε ὅσο τὸ δυνατὸν ἀπαλλαγµένοι ἀπὸ τὰ βιωτικὰ σὲ µιὰ πορεία πρὸ̋ τὴν ἀγγελικὴ ζωή, ἀρχίζοντα̋ ἀπὸ τὸ εὔκολο. Ἂν δὲν µπορεῖ̋ νὰ ὑποτάξει̋ τὸ

στοµάχι καὶ τὸν λάρυγγα, τί θὰ καταφέρει̋ νὰ ὑποτάξει̋; Τὸν θυµό, τὴν πλεονεξία ἢ τὴν ἐρωτικὴ ἐπιθυµία; Σήµερα ἡ νηστεία, ὡ̋ ὑπακοὴ στὸν Θεῖο Λόγο καὶ ὡ̋ χριστιανικὴ πρακτική, εἶναι ἀπαξιωµένη. Ποιµένε̋ ποὺ νὰ λειτουργοῦν ὡ̋ καλὰ παραδείγµατα εἶναι σπάνιοι. Χριστιανὸ̋ ποὺ νηστεύει θεωρεῖται σκοταδιστή̋, παραδόπιστο̋, ὀπισθοδροµικό̋, θρησκόληπτο̋, ὀργανωσιακό̋, βλάκα̋. Ἡ ἀπαξίω�