Από τα σχολεία θα μείνουν μονάχα οι τοίχοι;

Και τα δυο σχο-λεία έχουν ανάγκη επι-σκευής και

κυρίως η σκεπή των, γι’ αυτό κι αυτός ο τίτλος. Είναι μια ξεχωριστή περιουσία για το χω-ριό και το καθένα έχει τη δική του ιστορική πορεία. Το πρώτο που είναι πέτρινο, χτίστηκε από τους κατοίκους με δα-νεικά χρήματα που εξοφλήθηκαν σιγά-σιγά απ’ αυτούς. Πρό-σφερε υπηρεσίες για 65 ολόκληρα χρόνια, τότε που η Λυνί-σταινα είχε την ανθρώπινη ακμή της, ενώ το δεύτερο ήρθε την ώρα που υπήρχαν τα νέα εκπαιδευτικά συστήματα, με ολιγο-μελή τμήματα, για να’χουν οι απόφοιτοί του τα ίδια προσόντα γραμματικών γνώσεων και ικανοτήτων. Τα πρώτα χρόνια που υπήρχαν εν ζωή ντόποι τεχνίτες. (μαστρο-Γιώργης Ν. Σμυρνής, Μήτρος Π. Παναγούλιας, κ.α) επισκευαζόντουσαν αμέσως και μάλιστα αμισθί. Είχαν δεθεί κι εκείνοι με αυτά και τις όποιες απαιτήσεις σε προμήθεια υλικών, μπορούσε να συμβάλλει κι ο Σύλλογος. Και τα δυο επιτελούν ένα σκοπό για το χωριό μας. Το πρώτο, πούχει ιστορική θέση και μορφή, είναι το πνευμα-τικό μας κέντρο. Έχει βιβλιοθήκες, αλλά κι όλο των παρελθόν μας, ενώ το δεύτερο έγινε το πολιτιστικό μας κέντρο, εξυπη-ρετώντας γεγονότα και καταστάσεις στη μεγάλη αίθουσα με τους βοηθητικούς χώρους που διαθέτει. Αν αυτό αχρηστευθεί νεκρώνεται και το χωριό.

Ο Σύλλογος, σε συνεργασία με τον εκπρόσωπο του δή-μου στο χωριό μας, συνέταξε σχετικό έγγραφο προς το Δήμο, μέσω Ανδρίτσαινας. Και τούτο, πριν προωθηθεί το αίτημα να έχει γίνει μια επιτόπιος εξέταση του όλου θέματος. Θέλουμε να πιστεύουμε πως, ο Δήμος μας, πολύ γρήγορα θα εκδηλώ-σει τις δέουσες,ενέργειες . Κων/νος Τζαν. Σμυρνής

ΛΥΝΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΦΩΝΗΌργανο επικοινωνίας Συνδέσμου Αποδήμων Λυνιστιάνων Ολυμπίας

ETOΣ 20o - AP. ΦΥΛΛΟΥ 75 - IANOYAΡΙΟΣ-ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ-ΜΑΡΤΙΟΣ 2014 - AIOΛOY 100 AΘHNA, T.θ. 4043 - T.K. 102 10 - (AΘHNA) • ΕMAIL: lynistaina1@gmail.com

Dear Lynistians *We hope that you had a nice winter. As for

us we faced a lot of difficulties, but the worst we lost 6 compatriotics. The four locals. So, our village really became poorer.

* Contrary to that our association’s council organized small night dinners at Lynistaina, in order to have a little better life there.. The same will happen during Easter, April 17-21, but then everything is better. The days longer and the

weather warmer.*In the middle of May -18th

& 25th- we’ll have local elections for mayors, district areas, as well

as for Europian parliament too. That day many Lynistians will go to Lynistaina, because they vote there. According to the system, the small villages, as our, will have only one representative.

*All you know James Chryssanthis. He produces, small and long range films, not only in United States of America, but in all the world, globally. He, his maiden one, produced at Lynistaina 1982.A copy of that (32 minutes) has been set at our website. Then, he stayed much time there in order to

continued on page 6

Dear LynistiansB y S o c r a t i s S m y r n i s

www. lynistaina.grιστοσελίδα • και στο www.facebook.com/lynistaina

Το πρώτο Δημ. Σχολείο

KKA

750

αρ. αδείας01-4666

Οι Τοπικές Εκλογές της 18ης και 25ης Μαϊου 2014 και εμείς

Εύχομαι σε όλους τους συμπατριώτες, να κάνουν καλές επιλογές, γι’ αυτή την τοπική μας αυτοδιοίκηση, που με το με-γάλωμά της σα Δήμος, σε συνδυασμό

με τη συνεχή κρίση κι όλες τις αναστατώσεις, απαιτεί ακόμα οργάνωση. Tα μέσα της παρα-μένουν λίγα, οι ελλείψεις μεγάλες, αλλά και ο τρόπος για καλύτερη επικοινωνία πιστεύεται πως δεν έχει φθάσει στο δικό του επιδιωκό-μενο επίπεδο. Το χωριό μας, κατά τη γνώμη μου, έχει κάποιες ουσιαστικές αδυναμίες. Η πρώτη και σημαντικότερη πως έχει έναν και μόνο εκπρόσωπο, του οποίου τα κύρια καθή-κοντα είναι, να διαπιστώνει προβλήματα κι απλά να τ’ αναφέρει εκτός κι αν έχει δυνατό-τητες αλλά τότε θα υπάρχουν άλλες δυσκολί-ες.. Όμως, ως τώρα, είχαμε κι ένα σημαντικό προτέρημα βγάζαμε και εκπροσώπους μας στα Δημοτικά Συμβούλια, τόσο στο Δήμο Ανδρίτσαινας με τη μορφή Καποδίστρια, όσο και με τον Καλλικράτη το Θανάση Σπ. Σκου-μπούρη, λόγω του έργου που είχε προσφέρει τα προηγούμενα χρόνια. Για το χωριό μας, αλλά και για το Δήμο μας ολόκληρο, εύχομαι ό,τι το καλύτερο. Και μην ξεχνάμε πως «Πίσω απ’ τους θεσμούς υπάρχουν άνθρωποι», έλε-γαν ακόμα και οι πιο απλοϊκοί άνθρωποι της Λυνίσταινας. Γι’ αυτό κι όσοι ψηφίζουν, όσο δύσκολο κι αν είναι, επιβάλλεται να κάνουν τη θυσία και να κάνουν αυτό το ιερό καθήκον τους. Μόνο έτσι, θα επιλεγούν οι καλύτεροι, μόνο έτσι θ' αποδείξουν πως ο τόπος μας θα πάει μπροστά.

Καλή επιτυχία στους καλύτερους.Σωκράτης Σμυρνής

Απότε έγινε αυτός ο δρόμος εφτιάχθη και το χωριό. Εις αυ-τόν το δρόμο (Λυνί-σταινα- Σταυρούλι και Λυνίσταινα –Γριας τη Ράχη στη διασταύρω-ση προς Περιβόλια, Ναό), εδούλεψε πολύ και ο δάσκαλος Γεώρ-γιος Αγγελόπουλος. Μόνος του έπαιρνε τα παιδιά, κουβαλού-σαν πέτρες, έφτιαναν μάνδρες, συντηρού-σε έξοδα στους μπολ-τοζεραίους, αλλά και πολλά άλλα. Κατά προσπάθειά του στην Αμερική έλαβε 100 χιλιάδες τότε δραχμές από τον Παναγιώτη Δ.Κορ-

κολή και αδελφόν του Κανέλλον άλλες 15 χιλιάδες, όπου έφτιασε την εκκλησία του Αγίου Νικολάου στην βρύση. Δηλαδή την σήκωσε, την σκέ-πασε με νέα ξυλεία, την ταβάνωσε κι όλα καλά. Επίσης και στην Παναγία πολλές θυσί-ες. Είχε υπότροφους τους ζωγράφους των εικόνων και για τις 2 εκκλησίες, μέχρι χρωματισμούς. χωρίς να τους πάρει δίφρα-

γκο. Το ίδιο και για το νέο διθέσιο σχολείο,

που τώρα είναι μονοθέσιο.

Το πορτραίτο του «δασκάλου» απ’ τον Τζαννέτο Κ. Σμυρνή

Μέσα στο τετράδιο που έχει γράψει ο πατέρας μου, είναι γραμμένα το 1975 τα πιο κάτω για το δάσκαλο

ΚαλόΠάσχαΑγαπητοί συμπατριώτεςΤο μέλη του Διοικητικού μας Συμβουλίου, κι εγώ

προσωπικά, ευχόμαστε σε όλους σας, Καλό, χαρούμενο κι ευτυχισμένο Πάσχα. Ας ευχηθούμε κι εμείς να ξαναβρούμε όλοι οι συμπατριώτες, εκεί-νες τις αξίες που είχαμε πάντα και τις απωλέσαμε λόγω της μακροχρόνιας κρίσης. Η μεσημεριανή ετήσια συ-νάντησή μας θα καταβληθεί προ-σπάθεια να γίνει, σε μια Κυριακή, μετά το Πάσχα

Συγχαρητήρια στη Γιάννα Π. Σκουμπούρη-ΗλιοπούλουΕκφράζουμε τα συγχαρητήριά μας στη Γιάν-

να Σκουμπούρη, η οποία ως πρόεδρος του συλλόγου αποδήμων Ριζοσπηλιάς Αρκαδίας, χωριού του συζύγου της Γεωργ. Ηλιοπούλου, εξελέγη και με καλή σειρά προτίμησης στο 25μελές Συμβούλιο της Ομοσπονδίας Παναρ-καδικών Συλλόγων. Η Γιάννα με το έργο που επέδειξε για τη Ριζοσπηλιά, έγινε ευρύτερα αποδεκτή απ’ όλη την Αρκαδική κοινωνία. Έτσι και την πρότειναν και την επέλεξαν.

Ευχόμαστε να συνεχίσει με την ίδια καταξίω-ση και στα νέα της καθήκοντα. Τη συγχαίρουμε.

Η συνδρομή μας στο Σύλλογο

Ο Σύλλογός μας με ό,τι συγκέντρωνε κάθε χρόνο, ενισχυμένα κι από τις βοή-θειες ορισμένων συμπατριωτών και φίλων μας, μπορούσε να τα βγάζει πέρα, γιατί το έξοδο το μεγάλο είναι η εφημερίδα και κυ-ρίως τα ταχυδρομικά, που συνολικά ξεπερ-νούν τις 4000 ευρώ τον χρόνο. Τώρα όμως όλα έχουν περιοριστεί ενώ τα έξοδα παρα-μένουν τα ίδια. Γι’ αυτό επισημαίνουμε την ανάγκη αποστολής τής όποιας συνδρομής θα είναι δυνατή. Πάντως αν όλοι την έδι-ναν, δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα.

Όπως είναι γνωστό, με την απροσδόκητη αποδημία

του αείμνηστου ιε-ρέως μας Γεωργίου ΤΣΟΥΚΑΛΑ, πριν από δυο χρόνια (14 Μαρ-τίου 2012), η ενορία του χωριού μας έμει-νε χηρεύουσα μετά από εκατόν σαράντα δύο (142) χρόνια συνεχούς και αδιάκοπης εφημερίας εκεί σεβάσμιων ιερέων, ήτοι από το έτος 1870 περίπου και μετά (παπα-Ανδρέας- ΠΑΠΑΝ-ΔΡΕΟΥ).

Με δεδομένα, αφ’ ενός μεν τη

μεγάλη έλλειψη εφημέριων που υπάρχει σήμερα σε ολόκληρη

τη χώρα, αφ’ ετέρου δε, τον ασφυκτικό περιορισμό σε ό,τι αφορά την χειροτο-νία νέων, λόγω της οικονομικής κρί-σης, προς στιγμήν εφάνη ότι η Ενορία μας θα παρέμενε

εντελώς κενή, πράγμα το οποίο είχε προκαλέσει μεγάλη πικρία, μελαγχολία και προβληματισμό σε όλους τους συμπατριώτες μας. Ευτυχώς όμως, ο εξαίρετος Ποιμενάρχης μας κ.κ ΧΡΥΣΟΣ-ΤΟΜΟΣ, που έχει επισκεφθεί πολλές φορές και αγαπάει το

χωριό μας, εμερίμνησε άμεσα για την κάλυψη του δημιουργη-θέντος κενού. Έτσι, από την 25η Μαρτίου 2012, όρισε, όπως, ο εν θέματι ιερέας ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΥ-ΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΣ, από τα γειτο-νικά μας Πετράνωνα, παράλλη-λα με τα κύρια καθήκοντά του στην ενορία του Στομίου, όπου ανήκει οργανικά, καλύπτει και τις ανάγκες της Λυνίσταινας. Έκτοτε και επί δύο χρόνια τώρα, ο παπά- ΓΙΩΡΓΗΣ ο ΛΥΜΠΕΡΟ-ΠΟΥΛΟΣ ασκεί αδιαλείπτως και λίαν επαρκώς τα ποιμαντικά και λειτουργικά καθήκοντα στο χωριό μας, όπου έχει αγαπηθεί

- Συνέχεια στη σελίδα 7

ΠΑΠΑ-ΓΙΩΡΓΗΣ ΛΥΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΣΈνας άξιος συνεχιστής μιας μακράς θρησκευτικής παράδοσης στη Λυνίσταινα

(του Αντων. Άγγ. Αγγελόπουλου στρατηγού ΕΛ.ΑΣ ε.α –επ. προέδρου αποδήμων Λυνιστιάνων)

Ο δάσκαλος σκουπίζει μόνος του στην Πανώβρυση

2 867 αρ. φύλλου 75Λυνιστιάνικη Φωνή

ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ0343 Χρονόπουλος Γ Άγγελος .....................................300344 Δημητρακοπούλου Κατερίνα συζ. Νικ ..............500345 Παναγόπουλος Χαράλαμπος .............................500346 Παναγούλιας Αγγ. Παναγιώτης ..........................30Ο347 Στεφάτου-Καλογεροπούλου Αναστασία ..........400348 Μιχαλόπουλος Δημήτριος ..................................200349 Λυμπερόπουλος Γεώργιος Ιερέας………………200350 Δράκου-Καμβύση Αικατερίνη ............................200355 Γιαννόπουλος Ι. Δημήτριος .................................150356 Παπανδρέου-Μεταξοπούλου Όλγα ...................500357 Σμυρνής Γ. (Ιερ.) Σταύρος ....................................200401 Σμυρνή-Θεοφιλοπούλου Μαρία ........................500402 Γιαννοπούλου-Πατσιώρη Γ. Φωτεινή ...............1000403 Σαργένης Νικόλαος .............................................200404 Γκουγκούση-Καραθάνου Νικολέτα ....................500405 Δράκος Σ.Γεώργιος εις μνήμην Πατρός του Σωτη-ρίου ..............................................................................2000406 Παπανικολάου Ασημάκης...................................200407 Δράκου Μαρία σύζ.. Κων (Ι .................................200408 Δράκος Κ. Ιωάννης ..............................................200409 Κανάκης Νικόλαος ..............................................200410 Κορκολής Πετ. Ιωάννης.......................................200411 Αγγελόπουλος Γ.Ηλίας ........................................500412 Γιαννόπουλος Γ. Πέτρος .....................................20 Η οικογένεια Παναγιώτη Μοσχονά από τον Καναδά εις την μνήμη της συζύγου ,μαμάς και γιαγιάς Σταυρούλας το γένος Γεωργίου Μιχελή προσέφερε στο Σύλλογο Αποδήμων Λυνιστίανων το ποσό των 200 Δολαρίων. Τους ευχαριστούμε για την προσφορά τους και να

έχουν παντοτινή υγεία και μακροημέρευση. 0413 Σμυρνής ιερ(Γ) Νικόλ, .........................................400414 Γιαννόπουλος Γ. Πέτρος (εις μνήμη Δράκου Γ.Κων) ...............................................................200159 Γερόσταθος Λευτέρης .........................................200160 Μαρίνης Δημ (Καναδ) ..................................80 δολ0161 Κανάνης Χρήστος ................................................500162 Λαμπρόπουλος Φωτ. Ιωάν. .................................50

ΠΑΡΟΡΑΜΑΤΑ ΑΠ’ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΦΥΛΛΟτ ο ο ρ θ ό

0332 Σμυρνής Γ(Ν). Δημήτριος ............................... 10000334 Μιχελή Ανδ. Κων/να ............................................20

-Όποιος συμπατριώτης και φίλος επιθυμεί να στείλει ΣΥΝΔΡΟΜΗΑπό Εθνική Τράπεζα στον αριθμό <12959466629>2) Από οποιαδήποτε άλλη Τράπεζα και εξωτερικό (abroad) στο: <IABAN: GR 5901101290000012959466629> <ETHNGRAA>3) Μετά την καταβολή, για ενημέρωση, αλλά και την αποστολή της αντίστοιχης απόδειξης, γνωστοποίηση στο e-mail “<lynistaina1@gmail.com> ή στα πιο κάτω τηλέ-φωνα του ταμία4) Στο ίδιο e-mail και τηλέφωνα: για ασάφειες, παραλή-ψεις, καθυστερήσεις απάντησης κλπ5) Εύχομαι σε όλους ολόψυχα καλό Πάσχα και καλό καλοκαίρι

Ο Ταμίας του συλλόγουΔημήτριος Π. Μιχελής τηλ 22980-92714, κ 6979592070

Τα τρία παιδιά του Βασίλη Δ. Παναγούλια (ΣΑΟ ΠΑΟΛΟ) Βραζιλία.

(Ελλάς-Ελλάς μη γίνεσαι ραγιάς)

Όλα τα διάσπαρτα Λυνιστιανόπουλα, την εικόνα που δίνουν κάθε ημέρα, δείχνουν πόσο είναι δεμένα με την Ελλάδα και ει-δικότερα με τη Λυνίσταινα. Όμως, τα παιδιά του Βασίλη Δημ. & Αγγελικής Παναγούλια, Αγγελική-Δημήτρης-Αλεξάνδρα-μια και δεν ζει εκείνος, έχουν γίνει μανιακά στο αγκάλιασμα με κάθε τι το ελληνικό. Βέβαια πρώτη είναι η μητέρα τους Απαρεσίντα, που τους μετέδωσε τον ενθουσιασμό. Αλλά κι αυτή πρώτη έχει

δώσει το πα-ράδειγμα. Στα σπίτια τους και κυρίως του γιου Δη-μήτρη- που λ ε ι τ ο υ ρ γ ε ί και πολυτελές ξ ε νοδοχείο , για δεξιώσεις κι εκδηλώ-σεις- κυματί-ζει η ελληνική

σημαία φαρδιά πλατιά. Τελευταία διάβασαν στις ιστοσελίδες το πιο κάτω τετράστιχο, και το έκαναν σλόγκαν τους, ενώ ετοι-μάζονται από τώρα, μαζί μ’ όλη την ελληνική κοινότητα, να υποδεχθούν το καλοκαίρι την ποδοσφαιρική μας ομάδα. Και το πιο σημαντικό έχουν σχέσεις, τόσο με τους Παναγουλαίους που συναντούν στις ηλεκτρονικές σελίδες, όσο και με το εκεί ελληνικό στοιχείο. Γι’ αυτό κι εμείς και τους συγχαίρουμε, αλλά και ανοίγουμε αμέσως τις δικές μας ηλεκτρονικές σελίδες, όταν βλέπουμε το όνομα Παναγούλιας ή φίλους δικούς των.

“Ελλάς-Ελλάς μη γίνεσαι ραγιάςΠοτέ ,ποτέ να μην κοπάσει της ψυχής ο χαλασμός..

Ποτέ μην κλείνεις τα μάτια στον εχθρό σου εμπρός. .Να μην ξεχνάς,είσαι παιδί Διός...και μόνο μέσα σου μπολιάζει ο Θεϊκός Καρπός”.

Τορόντο-1η Φεβρουαρ. 2014 Φίλε ΣωκράτηΥγεία και ευτυχίαΠάντα σας θυμάμαι, πάντα σας

αγαπώ, πάντα σας σέβομαι. Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων

Δημήτριος ΜαρίνηςΥΓ Σου στέλνω επιταγή 80:00

δολ. για λογαριασμό της Λ.Φ.

Ο Δημήτρης Μαρίνης, για χρόνια πολλά τώρα πια, κάθε χρόνο, στέλνει τον «καλόν οβολόν» του, τον ευπρόσ-δεκτο!!. Όμως σημασία έχουν και τα λόγια που μας γράφει κάθε φορά. Με λίγες λέξεις εκφράζεται για τόσο πολλά.

Τον ευχαριστούμε και του ευχόμαστε κάθε καλό.

Κι αυτό το βράδυ που σε λίγο θε να έρθειστην κοσμο-πολιτείαστην κοσμο-γειτονιά και το ηλιοχάσιμο θα πέσεισαν μαυρο-καταχνιά,αλήθεια πόσες ανθρώπινες καρδιές από χαρά θα γαληνέψει;πόσες ανθρώπινες ψυχέςμε τύψεις θα παιδέψει;πόσοι και ποιοί πικροπαράπονο βαστήξαν από αδικίαμε αγίου καρτερία; πόσοι και ποιοίέδειξαν και στηρίξαν την κακία;πόσοι και ποιοιπαραμερίσαν το «εγώ» τουςκι ευχήθηκαν νάναι γερότου γείτονα τ’ αρνίκι ας έχουν χάσει το δικό τους;

Πόσοι και ποιοι«πουλήσανε» ιδανικά κι αξίεςκαι για να γίνουν αρεστοίαρνήθηκαν «πιστεύω» και φιλίες;Πόσοι αλήθεια θα μπορούμεαπ’ τα κατάβαθαψυχής και νουτην «Προσευχή του ταπεινού»*του Ζαχαρία*με ίδια ταπεινότητανα πούμε; Αυτό το βράδυ που θα έρθειλίγο ας το σκεφτούμε!

ΗλίΑς Γ. ςβΑρνΑς

* τίτλος ποιήματος του ποιητή-λογοτέχνη Ζαχαρία Παπαντωνίου (1877-1940)

Όλα τα Λυνισταινόπουλα τα ίδια είναι! όπως και ο Παναγιώτης Ευθ. Γιαννόπουλος

Πράγματι, όλα τα παιδιά μας δεν ξεχνούν ούτε την Ελλάδα αν βρίσκονται στο εξωτερικό, ούτε τη Λυνί-σταινα, όπου κι αν βρίσκονται. Mακριά ή κοντά της. Τον καλό λόγο τους θα τον πούνε. Κι αυτός ακόμα ο ένας λόγος είναι πάντοτε καλό, ωραίο κι όμορφο και για την Ελλάδα και για τη Λυνίσταινα. Συμπτωματικά, στο ηλεκτρονικό αρχείο της Γεωργίας Γιαννοπούλου-Φράϊτας, βρήκαμε αυτή τη φωτογραφία. Τον πατέ-ρα της Παναγιώτη που δείχνει, πως σ’ αυτόν τον χώρο, «το παρκάρισμα είναι μονάχα για τους ΕΛ-ΛΗΝΕΣ. Τα υπόλοιπα αυτοκίνητα θα απομακρύ-νονται» “PARKING FOR GREEKS ONLY” “All OTHERS WILL BE TOWED” (βλ. φώτο).

Επιπρόσθετα, ο Παναγιώτης με την όλη συμπεριφορά, τις γνώσεις κι όλα τα διαχρονικά ως τώρα επιτεύγματά του, τα οποία έχουμε γράψει όχι μονά στη Λ.Φ, αλλά τα έχουμε ανεβάσει και στην ιστοσελίδα, θεωρείται ως μοναδικός με την ιστορία, πόλης, ανθρώπων, ζωής και δράσης στην πόλη που ο πατέρας του εγκαταστάθηκε το 1911, δηλαδή με τον πρώτο χρόνο γέννησής της με το όνομα ΤΑΦΤ Καλιφόρνιας . Τώρα στα 90 του, ευτυχώς ακμαιότατος, γράφει ένα εβδομαδιαίο άρθρο ιστο-ρίας υπό μορφή γεγονότων ή απαντά σ’ ερωτήσεις που το θέτουν. Στο τελευταίο, ως τώρα άρθρο , ο Ταφτιώτης «Trice Harvey» (Τράις Χάρβη) απόφοιτος απ’ το τοπικό τους σχολείο, 1955, καταδεικνύ-ει το θαυμασμό του προς τον Παναγιώτη(του 1942 αντίστοιχα). Μεταξύ των άλλων

Τον αποκαλεί χαϊδευτικά «μεγάλο μυαλό». «Είμαστε τυχεροί που σε έχουμε ανάμεσά μας, αλλά κι ακόμα ως αρχηγός μας, που μας κρατάς όλους συνέχεια ενήμερους. Υποψιάζομαι, πως όλοι οι θαυμαστές σου, μόλις τελειώσουν οι βροχές και τα χιόνια, θα προγραμματίσουν ένα παρτάκι για σένα!. Σε παρακαλώ, ενημέρωσε και εμένα κι όλους τους παλιόφιλους με το λίγο μυαλό!!!»

{ Big Brain: We are lucky to have you in our midst, and still our leader in keeping us all informed!! I'm suggesting that all your admirers should plan a BIg Bar-B-Q for you, as soon as the rainy and snow season is over!! Please post this for me and your "CLAN"!! Little Brain}. Ευχόμαστε την καλύτερη υγεία για τον Παναγιώτη

Η πανσέληνος απ’ την κεντρική μας πλατείαΚάπως έτσι ήταν οι οραματισμοί, όταν

άρχιζαν τα μεγαλόπνοα κι ελπιδοφόρα σχέ-δια για την αναμόρφωση και την επέκταση της πλατείας προς το χάος του γκρεμού, που τίποτα δεν περνούσε από εκεί τότε. Κι αυτή η φωτογραφία είναι μια δικαίωση ικανοποίησης, όλων εκείνων των γενιών, που συμπτωματικά ονειρευόντουσαν τέτοιες εικόνες!. Ο κόσμος θα κάθεται στις πολυθρόνες με τα πόδια πάνω στα κάγκελα, να βλέπει το σκάσιμο του ήλιου, το μεγαλοανέβασμα του φεγγαριού που απ’ τη μια θα’διωχνε το βαθύ σκοτάδι της ρε-ματιάς, κι απ’ την άλλη θα ξανάφερνε τη μέρα, εκτοπίζοντας το τρεμόσβημα των φιλικών και γνώριμων αστεριών.

Πόσοι και ποιοι

Η Αλεξάνδρα με τα παιδιά της

Φώτο του Άγγ. Αγγελόπουλου

3 868 αρ. φύλλου 75 Λυνιστιάνικη Φωνή

Το ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ (Γνωμοδοτήσεις μιας ζωής)

Ο Θανάση Ρέππας, απ’ το όμορφο Φα-νάρι, όπως πάντα, μας έδωσε και πάλι μια ξεχωριστή χαρά. Άλλωστε την αναμέναμε κιόλας, γιατί, τώρα πια, το ανήσυχο πνεύμα του, ξέρουμε, πως κάθε τόσο, κάτι καινούρ-γιο θα προσφέρει. Έτσι η νέα του συλλογή , «ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ» με υπότιτλο «Γνωμοδοτή-σεις μιας ζωής» έκανε την εμφάνισή της, ως 4ος τόμος της παρόμοιας σειράς των, με 500 νέες αποφθεγματι-κές ποιήσεις. Κι αυτός, εξ’ ίσου, προσιτός που ελκύει, που προβλη-ματίζει, που ενθαρρύνει . «Η γυναίκα μπορεί να μιμηθεί πολλά εκτός από το να κάνει τον άντρα. Όταν το επιχειρεί δεν είναι ούτε γυναίκα» (υπ αρίθμ 1525ο). «Δύσκολη αλλά και γελοία η επίδειξη ανύπαρκτης αγάπης» (1554ο ). «Είναι καλό να φρο-ντίζουμε την υγεία μας, ποτέ όμως σε βάρος της αξιοπρέπειάς μας» (1984ο ). «Δεν θα σε ενοχλούν οι άλλοι με τις αδιάκριτες ερωτήσεις τους, αν εσύ τις ακούς διακριτικά» (1985ο ). «Όταν δεν μπορείς να κατακτήσεις την αγάπη κάποιου, φρόντισε να κερδίσεις το σεβασμό του» (1987ο ). «Όταν καυχιέσαι για τους προγόνους σου, να σκέφτεσαι πως κάποτε θα γίνεις κι εσύ πρόγονος» (1995ο). Ο Θανάση Ρέππας φιλοσοφούσε, απ’ τα γυμνασιακά του χρόνια, τη ζωή μες τ’ απέραντο σύμπαν, τη φύση καθώς την έβλεπε, και τις 4 εποχές του χρόνου, απ’ το Κάστρο ν’ απλώνεται με συμμετρία και νοικοκυροσύνη της ως τον απέναντι Μαχαλατζαίικο κάμπο, κι απ’ την ιστορία μας, την αλώβητα απο-τυπωμένη αλλά σε κάθε πέτρα και σε κάθε ολόγυρα βιγλοβούνι. Αυτό τόδειχνε, όχι μονάχα απ’ το πάθος απαγγελίας ποιήματος μπρος απ’ το ηρώο στην Ανδρίτσαινα κατά την εθνική μας εορτή, αλλά και καθ’ όλη τη δικηγορική καριέρα του, μετά την αποφοί-τησή του απ’ το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Είκοσι τρία αριθμούν, ως τώρα, τα θεατρικά έργα, τα διηγήματα και οι ποιητικές του συλλογές, πολλά των οποίων μεταφρασμένα σε ξέ-νες γλώσσες. Κι όλα τους έντεχνα «γραμματιζούμενα» με τους κα-λούς και πολιτισμένους τρόπους των Γραμμάτων μας. Όμως, το πιο σημαντικό, πως η ψυχή του για την Ολυμπία, και ειδικότερα για το γειτονικό μας Φανάρι, πάει μπροστά. Εκεί ζει ο κόσμος του, εκεί οδηγούν οι δρόμοι του και από εκεί εμπνέονται οι αισθήσεις των δημιουργιών του. Κι όλ’ αυτά τα στεριώνει απ’ την αρχή με μια πετυχημένη «γνωμοδοτησή του: «Πόσο μακριά κι ατέλειωτη η σύντομη ζωή μας».

Κι αυτή τη συλλογή του, την αφιερώνει, στον κάθε αναγνώ-στη. Καλή του συνέχεια. Σωκράτης Τζ. Σμυρνής

Χειριστήριο και κάπως καλύτερα Γραφίδα

Εξαίρετο το άρθρο « Ένας Υψι-πετής προσγειώθηκε» της κυρί-ας Φωτεινής Σμυρνή, αφιερωμέ-

νο στο έργο ζωής του Υποπτέραρχου Σωκράτη Σμυρνή.

Ο Αεροπόρο ς Σωκράτης Σμυρνής, τίμησε και τιμήθηκε από την Ελληνική Πολεμική Αεροπορία. Το έργο ζωής του όμως δεν σταμάτησε.

Για τον Επίτιμο Πρόεδρο της «Λυστινιάνικης Φωνής», η εφημερίδα είναι η φωνή του, ένας άλ-λος ιερός στόχος του, για την επικοινωνία των απα-νταχού συμπατριωτών του με την αγαπημένη ιδι-

αίτερη πατρίδα τους , την ιστορική Λυνίσταινα.Το έργο του αποδεικνύει, ότι οι ουρανοφύλα-

κες της πατρίδας μας, αυτοί οι αθλοφόροι, οι λιγο-στοί γενναίοι, τα ξεχωριστά πλάσματα, είτε κρατούν το χειριστήριο του αερο-πλάνου στον ουρανό , είτε την γρα-φίδα στην γή, πάντα προσφέρουν το ίδιο άοκνα, δυναμικά, ανεξάντλητα και επάξια, τις πιο πολύτιμες υπηρεσίες τους στην Ελλάδα μας.

Τον ευχαριστούμε, τους ευχαριστούμε. Υπο-πτέραρχε Σωκράτη Σμυρνή

Χρόνια Πολλά, γεμάτα Υγεία, Ευτυχία και Δημι-ουργία. Ελένη Σαργένη

(ποιήτρια-λογοτέχνης)

Ο δημόσιος δρόμος χρειά-

ζεται φροντίδα

Ο δρόμος μας προς Αν-δρίτσαινα, μας πληροφόρησαν, πως χρειάζεται φροντίδα. Οι διαγραμμίσεις παρουσιάζουν ελλείψεις, τα νεροφαγώματα κοντά στις Γαλατσίδες αρχί-ζουν να δυσκολεύουν την κυ-κλοφορία, και τα εκατέρωθεν χαντάκια ως επί το πλείστον είναι γεμάτα. Εμείς μαζί μ’ αυτά προσθέτουμε και τον ΄έλεγχο πινακίδων και σημάτων.

Ο Παναγιώτης (Τάκης) Μιχελής του Δημήτρη Π. Μιχελή και της αει-μνήστου Μαρούσας (Ρούλας) μας έχει κάνεις όλους υπερήφανους, συγγενείς, γνωστούς, φίλους και όλους τους Λυνιστιάνους και Mε-θανίτες από την άλλη του πατρίδα.

Ένα λεβεντόπαιδο γεμάτο αξί-ες, ,καλοσύνη, αξιοπρέ-πεια, σοβαρότητα με χαμηλούς τόνους και πολλές - πολλές γνώ-σεις. Μας έχει κάνει να νιώθουμε πολύ υπερή-φανους και τον ευχαρι-στούμε από καρδιάς.

Τα πτυχία που έχει πάρει έως τώρα είναι τα εξής

1) Μηχανικός Ηλεκτρονικών Υπολογιστών, Τηλεπικοινωνιών και Δικτύων (Πολυτεχνική σχολή Βόλου, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας)

2) Μεταπτυχιακό: Μάρκετινγκ και Επικοινωνία με Νέες Τεχνολο-γίες (Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, πρώην ΑΣΟΕΕ)

3) International MBA (Μετα-πτυχιακό στη διοίκηση επιχειρή-σεων, Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών)

Το βραβείο που πήρε το μεταπτυχιακό είναι το «MBA Innovation Award 2013 από τον διεθνή οργανισμό πιστοποίησης Association of MBAsʼ (AMBA)»

Είχαμε την τιμή και χαρά να παρευρεθούμε στην ορκωμοσία του ,που έγινε στις 20 Δεκεμβρίου στο ΔΗΜΟΚΡΙΤΟ στην Αθήνα, ήταν πολύ συγκινητικό και ενδιαφέρον.

Δεν μπορούν να μεταφερθούν τα συναισθήματα που νιώσαμε σε ένα χαρτί.

Μίλησαν καθηγητές Πανεπι-στημίου Γεώργιος Γιαγλής Αντιπρύ-

τανης, (ο οποίος τους ευχαρίστησε για το δημιουργικό ταξίδι που κά-νανε μαζί ).Καθηγητής Γεώργιος Ιω-άννου, Διευθυντής προγράμματος, Καθηγητής Γεώργιος Δουκίδης, Υπεύθυνος Κατεύθυνσης Τεχνο-λογία.Logistics και Επιχειρησιακές Διαδικασίες. Καθηγητής Σπυρίδων

Λιούκας, Υπεύθυνος Κα-τεύθυνσης Μάρκετινγκ και Στρατηγική. Πέρα από τα εγκάρδια συγχαρητή-ρια σε όλους τους αποφοι-τήσαντες, το νόημα όλων των καθηγητών ήταν ότι ήταν επίτευγμα ένα μετα-πτυχιακό στην ΕΛΛΑΔΑ

που σπάει τη μιζέρια στους δύσκο-λους καιρούς που ζούμε. Μπράβο και σε όλους που συνετέλεσαν για αυτό το αποτέλεσμα.

Ο αγαπημένος μας Τάκης επι-λέχτηκε και εργάζεται τώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση στο Μιλάνο για έρευνα στο ηλεκτρονικό Marketing και αναβάθμιση των Ηλεκτρονικών Συστημάτων της Ε.Ε.

Μπράβο και στους αγαπημέ-νους του γονείς που το στήριξαν και το βοήθησαν για να φτάσει στους στόχους του. Μπορεί, ναι(!) ήταν έντονη η απουσία της αγα-πημένης του μητέρας σε αυτήν την ορκωμοσία, όμως το ξέρουμε ότι από ψηλά καμάρωνε τον λεβέντη της και του έλεγε προχώρα «Τα-κούλη μου σε βλέπω, χαίρομαι για το αποτέλεσμα των κόπων σου και μαζί με τον μπαμπά νιώθουμε πολύ υπερήφανοι για σένα, να ξέ-ρεις στο Μιλάνο που είσαι τώρα και όπου και να πας θα είμαι δί-πλα σου και χαίρομαι με κάθε σου χαρά και επιτυχία, για αυτό σε θέλω πάντα χαρούμενο, γιατί

όπως ξέρεις από την δικιά σου καλή ψυχολογία παίρνει δύναμη και χαρά και ο μπαμπάς, συγχα-ρητήρια πολλά παλικάρι μου»

Δεν απομένει παρά να του ευ-χηθούμε καλή σταδιοδρομία, κα-λές επιτυχίες,

με το κεφάλι πάντα ψηλά, έτσι όπως του αξίζει και θα είμαστε πά-ντα δίπλα του σε όλες τις επόμενες χαρές και επιτυχίες.

Σε ευχαριστούμε από καρδιάς αγαπημένε μας ανιψιέ ,συγχαρητή-ρια πολλά

Με όλη μας την αγάπη θείος Γιώργος και θεία Φωτεινή Κορ-κολή/Παπαματθαίου

Αίώνίος ίΚΑρος ο Αετός πάντα αετός, τα χρόνια κι’αν περνάνε,τα αετίσια μάτια του,τον ουρανό κοιτάνε.

Με νυχοπόδαρα γαμψά,με μια καρδιά αετίσιαθ’ αναχαιτίζει πάντοτε,μια...κίνηση...φιδίσια.

Κι ας κάτσαν σύννεφα λευκάστ’αγέραστο κεφάλιτ’αγεροxά του τα φτεράξαναπετάνε πάλι

Δίπλα του,ο Δαίδαλος της ςΜΑ,η σιγουριά του ίκάρου,για τ’ατσαλένα τα φτερά,ο νούς του γήινου φάρου,στην ουρανόδρομη τροχιά.

ΕλΕνη ΣαργΕνη

Συγχαρητήρια στον Παναγ. Δ. Μιχελή

Το γράμμα της ΜαρίαςΑγαπητέ ΣωκράτηΘέλω να σε ευχαριστήσω που ασχολήθηκες με εμένα

και την οικογένειά μου. Και επίσης για τα καλά σου λόγια. Σωκράτη, πόσο πολύ θα ήθελα να συμμετέχω και εγώ στις ωραίες εκδηλώσεις σας, αλλά από την μια η απόσταση, από την άλλη η θάλασσα, όπως λες και εσύ.

Να ξέρετε πάντως, το μυα-λό μου και η ψυχή μου είναι πάντα κοντά στην Λυνίσταινα και τους Λυνιστιάνους. Μαθαί-νω, βέβαια, τα νέα μέσα από την εφημερίδα και θέλω να πω σε όσους ασχολούνται πολλά συγχαρητήρια.

Σωκράτη, όλες αυτές τις εφημερίδες που έχω λάβει από την πρώτη έως και την τε-λευταία, τις έχω φυλάξει σαν ιερό κειμήλιο. Κ.αι πάλι ευχαριστώ και να έχετε όλοι την υγειά σας. Όλους σας χαιρετώ.

Κλάδη Μούργου Μαρία Αγγελοπούλου Ζάκυνθος 20.14

ΥΓ: Μαράκι κι εμείς σ’ ευχαριστούμε και κυρίως για τις οικογένειες που δημιούργησες με το Γιάννη, τον πάντα και δυναμικά δίπλα σου.

Λ Υ Ν Ι Σ Τ Α Ι Ν Α(Φτωχό αφιέρωμα στη γενέτειρα) απ’ τον Ανδρέα Σπύ. Παπανδρέου Προσφορά απ’ το αρχείο της κόρης του Κων/ναςΛ-υκαίου Νύμφη και όνομαΥ-πόκωφο τραγούδι κελαηδάςΝ-ύμφη δροσόλουστη Ι-μερου νοσταλγού το θρόϊσμαΣ-τ’ αυτιά δικών σου αντηχείςΤ-έρψη ανθόπλαστηΑ-γέρωχηπετάς ψηλά στο ΚάστροΙ-οστέφανη ΚΥΡΑ ΘΕΑΝ-α βλέπεις μεσούρανα σαν νύμφηΑ-πάνω της ΦΙΛΑΝΘΗΣ τη θωριά

Ανδρέας Σπ. Παπανδρέου

Η Εκκλησία και πάλι μπροστά!

Μπροστά στη δράση και στον ανθρωπισμό, αυτά που είναι το στήριγμα της ζωής. Αυτά έχει ως έμβλημά της η Μητρόπολή μας, μ’ επικεφαλής το Μητροπο-λίτη μας κκ

Χρυσόστομο, αυτά κι ο τοπικός μας κλήρος, προασπίζεται. Κι όταν η εθελοντική ορ-γάνωση «Γιατροί του Κόσμου», που χρη-ματοδοτείται απ’ την Ενωση Εφοπλιστών Ελλάδας, προγραμμά-τισε να προσφέρει τις υπηρεσίες, σ’ ένα μέ-ρος της Μητροπόλεώς μας, ο σεβασμιώτατος επέλεξε το χώρο της Ν. Φιγαλείας. Η οργάνω-ση υποδοχής, καθώς και η υλοποίησή της τέλεια. Επίσης και η συμπεριφορά των κα-τοίκων άψογη, αλλά κι όλα αφιλοκερδώς για τη διαμονή ατόμων διαμονής, όπως είδαμε σε σχετική είδηση του “figalia press”. Τους συγχαίρουμε όλους, με πρώτον το Μητροπολίτη μας κκ Χρυσό-στομο, αλλά κι όλους τους γείτονές μας της Ν. Φιγαλείας. Αυτό θ’ αποτελέσει τη βάση για επόμενες παρόμοιες εκδηλώσεις. Τα 300 άτομα που εξετάστηκαν σε διάφορες ιατρικές ειδικότητες, δεν είναι και λίγα. Κι εμείς με δέος αναπολούμε όταν, πριν λίγα χρόνια, αυτή η υγειονομική περίθαλψη, έφθανε ως τα χωριά μας, δυο και τρεις φορές την εβδομάδα.

Από τα Φιγαλικά Νέα

Μαρία Ι. Αγγελοπούλου και σύζυγός της Γιάννης

Ο αμαξιτός δρόμος μετά Καλαμιώνα

Λυνιστιάνικη Φωνή 4 879αρ. φύλλου 75

Η Ρακαλίνα είναι προέκταση του όρους Λυκαίου, είναι Νοτιοδυτικά της Λυνίσται-νας και καθορίζει τα σύνορα

της Λυνίσταινας - Περιβολίων [Γάρδιτσας] και Δραγωγίου. Από το ποτάμι [Ρεμαντά-νι] έως τα ριζά της ανατολικά και δυτικά ήταν κάποτε καλλιεργήσιμη γη με πολλά τοπωνύμια, όπως Κλιμπατσιάρι, Πλάτα-νος, Μελίσι, Μπανίτσα, Φονιάς, Κοτσιλώ-νι, Μελιό, Κοκορεβυθιά, Κολλώνα, Λαπέ-ικο κ.λ.

Γυρνάω εξήντα χρόνια πίσω τότε που όλη αυτή η περιοχή ασφυκτιούσε από ζωή, άνδρες γυναίκες, αγόρια , κορίτσια έδιναν τη μάχη της βιοπάλης για να επιζήσουν.

Θυμάμαι τότε πιτσιρίκος τριών-τεσσάρων ετών όπου όλες οι γυναίκες από τα Μιχελαίικα πήγαιναν στο Μιχελαίϊκο καταράχι και αγνά-ντευαν απέναντι για να δουν τους άντρες τους, τα παιδιά τους που βρίσκεται το κοπάδι κ.τ.λ. Ήταν αν δεν με απατά η μνήμη μου το 1953 όταν βύθισε ο βράχος στην μπανίτσα ,που όλες μαζί φώναζαν κάνοντας τον Σταυρό τους και έλεγαν εεεεεεπεσεεεε ο βράχος στην μπανίτσα , καταστραφή-καμε , συμφορά μας θα ρίξει ο ουρα-νός φωτιά και θα μας κάψει. Φυσικά ο βράχος έπεσε από τις πολλές βροχές που είχαν πέσει τότε. Από τότε έως και σήμερα όταν πηγαίνω στο χωριό και για συναισθηματικούς λόγους κάθε πρωί πηγαίνω στο καταράχι και αγναντεύω , από το ποτάμι έως την κορυφή της Ρακαλίνας και όλες οι αναμνήσεις μου έρχονται στο μυαλό μου , εκεί που έζησα όλα τα παιδικά μου ανέμελα χρόνια , έως ότου έφυγα από το χωριό για μια καλύτερη τύχη , θα το έλεγα σαν οικονομικός μετανάστης.

Από το ποτάμι έως και τα ριζά της Ρα-καλίνας είχαν χωράφια πάρα πολλές οικογένειες, άλλα ποτιστικά και άλλα ξερικά Η καλλιέργεια μία χρονιά ήταν σιτάρι και την άλλη χρονιά καλαμπόκι [ κούκλα]. Στα ποτιστικά φύτευαν ντομάτες, κολοκύθια , μελιτζάνες , καρπούζια , αγγούρια , φασόλια διαφόρων ειδών κτλ. Η εργασία στα χωράφια ήταν πάρα πολύ σκληρή και οδυνηρή . Από τα χαράματα έως το βράδυ που άρχιζε το σκοτάδι όλοι μαζί χωρίς διακο-πή εργάζονταν για να αποκτήσουν τα απαραί-τητα για τη διατροφή της οικογένειας. Βέβαια δεν υπήρχαν τα μέσα που υπάρχουν σήμερα ,τα τρακτέρ και τα σκαπτικά μηχανήματα , αντί γι’ αυτά υπήρχαν τα μουλάρια και τα γαϊδουράκια που είχαν αναλάβει να κάνουν αυτές τις εργασίες , σέρνοντας το αλέτρι με το υνί και να σχίζει το χώμα και τις άκρες του χωραφιού ο κασμάς. Με λίγα λόγια θα έλεγα Γη ποτισμένη με ιδρώτα. Θέ-ρος , αλώνισμα και όλες οι εργασίες στα χωράφια ήταν σα μια γιορτή , ένα πανηγύρι , όλοι μαζί να αλληλοβοηθούνται , για να τελειώσουν όλες οι εργασίες.

Η κτηνοτροφία ήταν το άλλο κομμάτι

της βιοπάλης. Όλες σχεδόν οι οικογένειες είχαν το δικό τους κοπάδι , γίδια, πρόβατα και φυσι-κά τα γαϊδουράκια και τα μουλάρια που κι αυτά συμμετείχαν αδιαμαρτύρητα για τις εργασίες του αφεντικού τους. Στην δεκαετία του 1950 σ’ αυ-τήν την περιοχή υπήρχαν πάνω από χίλια γιδο-πρόβατα. Οι κτηνοτρόφοι ζούσαν μια σκληρή πραγματικότητα. Κάθε μέρα ήτανε κοντά στο κοπάδι , με κρύο, βροχές, χιόνια , αλά και τις καλές μέρες , άνοιξη και καλοκαίρι. Την άνοιξη όταν ήταν η παραγωγή, δηλ. το άρμεγμα και η παραγωγή του τυριού, ανά τρείς κτηνοτρόφοι έσμιγαν το κοπάδι τους για να συντονίσουν τις απαραίτητες εργασίες της παραγωγής . Ένας εφύλαγε τα γαλάρια, αυτά που άρμεγαν, ο άλ-λος τα στέρφα και τα αρνοκάτσικα και ο τρίτος τυροκομούσε το γάλα, δηλ. έφτιαχνε το τυρί και το πήγαινε στον μπακάλη στην Ανδρίτσαινα . Το μεσημέρι και το βράδυ άρμεγαν τα γιδοπρόβα-τα έβαζαν το γάλα σε μεγάλα καζάνια (λεβέτια), αφού πρώτα μετρούσαν πόσο γάλα είχε ο καθένας . Το μέτρημα γινόταν με ένα δοχείο κοινό και για τους τρεις, που το έλεγαν κατσαρόλι και είχαν και το τεφτέρι που έγραφαν πόσα κατσαρόλια

έδινε ο ένας στον άλλο και στο τέλος της σεζόν γινόταν ο λογαριασμός. Όταν το κατσαρόλι δεν ήταν γεμάτο, είχαν τρείς μονάδες μέτρησης, το μισό όταν ήταν στη μέση , το κοντόγιομο όταν ήταν πάνω από τη μέση και το κολοπάτι όταν ήταν κάτω από τη μέση. Από τα μέσα Ιουνί-ου δεν πήγαιναν το τυρί στον μπακάλη , έφτιαχναν τυρί για το σπιτικό τους και για τις διάφορες υποχρεώσεις που είχαν.

Τότε έφτιαχναν και το ωραίο βούτυρο. Έριχναν το γάλα στην κάδη και το κτύπαγαν με τον δάρ-τη και έτσι έφτιαχναν το βούτυρο. Η κάδη ήταν ένα ξύλινο κυλινδρικό δοχείο με ύψος πάνω από ενάμιση μέτρο και ο δάρτης μία βάση από ξύλο στρογγυλή με τρύπες και στη μέση της μία ξύλινη βέργα (αυτά για τους νέους πουν δεν γνωρίζουν αυτά τα εργαλεία).

Τους καλοκαιρινούς μήνες τα παιδιά είχα-με αναλάβει τα κοπάδια και μέναμε στα χωράφια μέρα νύχτα, άλλα στον φονιά , άλλα στο Μελιό, άλλα στην Μπανίτσα , άλλα στην Κοκορεβυθιά , άλλα στο Βουτί κτλ. Το πρωί όλα τα τσο-πανόπουλα είχαμε συνάντηση στην κορυφή της Ρακαλίνας διότι μέχρι εκεί έπρεπε να πηγαίνει το κοπάδι και το απόγευμα στο Ρεμαντάνι που πηγαίναμε το κοπάδι για να πιει νερό.

Αγναντεύοντας αυτά τα μέρη από το Μιχελαίϊκο καταράχι τα βλέπω όλα δασωμένα, όλη αυτή η περιοχή έγινε πλέον ένα πάρα πολύ ωραίο δάσος και οι ωραίες παιδικές αναμνήσεις περνούν από το μυαλό μου σαν ένα απατηλό όνειρο.

Αυτό το πόνημα το αφιερώνω σε όλους αυτούς που έζησαν σε αυτά τα μέρη , τους αγω-νιστές της βιοπάλης , σε αυτούς που μας έμαθαν πώς να αγωνιζόμαστε τίμια στη ζωή μας , σε αυ-τούς που μας έμαθαν κάτι σπουδαίο.

Δεκέμβριος 2013Δημ. Παν. μιχελης

Το βιβλίο του Πέτρου Αναστ. Παγώνη για το χωριό του

Με τον Πέτρο Παγώνη είχαμε γνωριστεί, χωρίς να έχου-με και ιδιαίτερες συναντήσεις, αλλά μες από βιβλία για την περιοχή και κυρίως απ’ τις τοπικές μας εφη-

μερίδες, με πρώτη βέβαια, το Νέο Ορίζοντα, όπως γινόταν και με πολλούς άλλους: Στάικο Πανταζή, Στάθη Δάγλαρη, Θανάση Κλωνάρη, Παν. Χαραλαμπόπουλο, Γιάννη Αντωνόπουλο, Μίμη Πρίγγουρη κοκ. Τον Πέτρο, τον είχα ξεχωρίσει κι απ’ τα γυμνα-σιακά χρόνια, όταν, εμείς οι σχετικά μικρότεροι-τρεις τάξεις πίσω- «άθελά» μας, ψάχναμε υποσυνειδησιακά για κάποια πρότυπα. Ξεχώριζε με παραδοχή απ’ τους ίδιους τους συμμα-θητές του, σε ήθος που εκφραζόταν με το πηγαίο χαμόγελό του, σε χαρακτήρα απ’ την ευγενική συμπεριφορά του, αλλά κι απ’ τις ικανότητές του που τις επιβεβαίωσε, περνώντας αμέσως με την αποφοίτησή του στην Παιδαγωγική Ακαδημία. Τα χρόνια περνούσαν, όταν το 2008, τυχαία συναντηθήκαμε έξω απ’ τη βιβλιοθήκη της Ανδρίτσαινας, απ’ την οποία εκείνος είχε ήδη αναχωρήσει. Τα 57 χρόνια, για μένα, συμπυκνώθηκαν σαν να ήταν το χθες. Το χαμόγελό του η «Αχίλλειος πτέρνα» του. Αυτό και η αρχή μας, για να του σχολιά-σω και το βιβλίο που έλαβα σε λίγες ημέρες, με τίτλο «Ανδρίτσαινα» και με υπότιτλους «Μνήμες από το χθες στο φόντο του σήμε-ρα, επαγγέλματα και παροιμίες, αναμνή-σεις μαθητικών χρόνων από το Γυμνάσιο (1945-1951)». Τότε, ανάμεσα στ’ άλλα, είχα γράψει: «… Ο Πέτρος, που διαμένει μόνιμα στην Πάτρα, μολονότι, προχωράει μπροστά απ’ την εποχή του, έχει την ικανότητα, με τις εύστοχες σκέψεις και τις πηγαίες εμπνεύσεις του, να σέρνει στις επάλξεις του ολόκληρο το παρελθόν. και το δικό του και της περιοχής μας, μ’ επίκεντρο την Ανδρίτσαινα….». Αυτό, του καταξιώνω και σήμερα και μάλιστα κι ενισχυμένο, απ’ τον επιθεωρητή της αντίστοιχης εκπαίδευσης, τον κ. Χαράλαμπο Κοκκίνη, που έτυχε να διαβάσει τα σχόλια για το βιβλίο του. Γίναμε και μ’ εκείνο πιστοί. Τον είχε χαρακτηρίσει Άριστα σε όλα, ακόμα κι ως οικογενειάρχη με τα 4 παιδιά του που είχε αποκτήσει με την, επίσης, συμπατριώτισσα, συμμαθήτριά του και δασκάλα Λου-κία Σαϊπη, πού δυστυχώς η «Λάχεση» της έκοψε το νήμα της ζωής τον τελευταίο χρόνο.

Κι όσο για το βιβλίο, «Πέτρα (Δέλγα) Τριφυλίας Ν. Μεσσηνίας τ. Β΄», αναμφίβολα, είναι μια παρακαταθήκη, αρχών και αξιών για το χωριό του, μέσα από λαογραφικά και ιστορικά στοιχεία, με μαρ-τυρίες, αναμνήσεις και φωτογραφίες. Κάθε του λέξη έχει και το δικό της επαινετό χώρο, που λαμπρύνει κι όλες μας τις αισθήσεις, Όμως κι ένα, αναμφισβήτητο κειμήλιο, μέσα σ’ αυτό . Ο χειρόγραφος χάρ-της υπέροχος, που, εκτός απ’ τα τοπωνύμια, αποτυπώνει με ρεαλι-στική εικόνα ολόκληρη την έκτασή του. Πολύ προσεγμένα, αλλά και μ’ εξαιρετικό σεβασμό σ’ όσους έχουν γράψει γι’ αυτό το χωριό, με πρώτο, τον από εκεί, καταγόμενο φιλόλογο καθηγητή αείμνηστο Ιωάν. Αγγελόπουλο. Τα ήθη και τα έθιμα, μαζί με τις παροιμίες και παραδόσεις, θαυμάζονται για την παραστατική ανάπτυξή τους. Κι ως επίλογο, θα προστρέξω στο Βασίλη Δ. Κάτσιο φιλόλογο καθηγη-τή που τ’ αποφλοιώνει, κατ’ άριστο τρόπο,με τον πρόλογό του. «Ο Πέτρος Παγώνης τη νοσταλγία του για το πανόραμα της περιοχής του με ζωή και κίνηση -από ανθρώπους, πουλιά, δέντρα, στοιχεία της φύσης, ζωντανούς, νεκρούς- π’ αποτελούσαν ένα αδιάψευστο σύνολο, δεν την αφήνει να πέσει σε θρήνο, αλλά μ’ αυτό το βιβλίο, την κάνει ύμνο για όλους τους ξενιτεμένους της, να επιστρέφουν σ’ εκείνη, την «Ιθάκη» τους..», με την πάντα ανοιχτή αγκαλιά της. Ένα ακόμα εύγε, ας το δεχθεί, ως πηγαία ικανοποίηση μας, για όσα γρά-φει, και προπαντός, για όπως τα γράφει

Σωκράτης Τζαν. Σμυρνής

Το άγχος, τα συμπτώματα και η αντιμετώπισή του

(ΤΗΣ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΑΝΤ. ΜΙΧΕΛΗ)Συχνά αναφέρουμε πως υποφέρουμε από άγχος, ένα

αίσθημα δηλ εσωτερικής δυσφορίας που διακατέχεται από φόβο

Συνήθως το άγχος είναι μια κοινή αντίδραση που σε κάποιο βαθμό απαντάται στους περισσότερους ανθρώ-πους με τη μορφή της υπερβολικής αντίδρασης σε ήπια στρεσογόνα γεγονότα (π.χ. παραμονές εξετάσεων , ανα-μονή σημαντικών συναντήσεων κτλ.) . Το άγχος θεωρεί-ται παθολογικό εάν δημιουργεί πρόβλημα στην καθημε-ρινή λειτουργικότητα , τις υποχρεώσεις της καθημερινής μας ζωής στην επίτευξη επιθυμητών στόχων ή στη συναι-σθηματική ηρεμία του ατόμου – οπότε λέμε ότι έχουμε κάποια Αγχώδη ΔιαταραχήΤα συμπτώματα του άγχους εκφράζονται συνηθέστερα ως σωματικά συμπτώματα όπως: δύσπνοια ή ταχύπνοια , ναυτία, έμετο, ξηροστο-μία, ανορεξία ή δυσκαταποσία, σφίξιμο, πόνο στο στή-θος, αίσθημα παλμών, ζάλη, κεφαλαλγία, αιμωδίες, τρόμο, θάμβος όρασης κτλ.Πριν αρχίσω μια σύντομη περιγραφή των αγχωδών διαταραχών θα ήθελα τονίσω με απόλυτη υπευθυνότητα: Όλες ανεξαιρέτως οι αγχώδεις διατα-ραχές θεραπεύονται, ανεξάρτητα από τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων και τη χρονική τους διάρκεια. Το μόνο που χρειάζεται είναι να βρείτε έναν κατάλληλο, ει-δικευμένο θεραπευτή που θα καταλάβει την κατάστασή

σας και θα χρησιμοποιήσει τις κατάλληλες τεχνικές για τη θεραπεία σας.Ανάλογα με τη φαινομενολογία τους και τα συμπτώματα που παρουσιάζουν, οι αγχώδεις διαταραχές χωρίζονται στις παρακάτω κατηγορίες:

Διαταραχή πανικού (με ή χωρίς αγοραφοβία): επανει-1. λημμένες κρίσεις πανικού, δηλαδή επεισό-δια έντονου φόβου ή δυσφορίας που συ-νοδεύονται από συμπτώματα όπως ταχυ-παλμία, εφίδρωση, τρεμούλα, ζάλη, φόβος απώλειας ελέγχου, φόβος θανάτου κ.α.Αγοραφοβία: άγχος έκθεσης του ατόμου 2. σε δημόσια μέρη και ειδικότερα σε σημεία απ’ όπου η ταχεία απομάκρυνση είναι δύ-σκολη, εάν το άτομο καταληφθεί από κρί-ση πανικού. Ειδικές φοβίες: υπερβολικός φόβος και ανάλογη 3. αντίδραση σε ένα αντικείμενο, μια κατάσταση ή μια δραστηριότητα (π.χ. ζωοφοβία, υψοφοβία, κλειστο-φοβία κλπ)Κοινωνικές φοβίες: υπερβολικός φόβος ταπείνωσης 4. ή γελοιοποίησης σε διάφορες κοινωνικές καταστά-σεις (π.χ. δημόσια ομιλία). Ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή: επαναλαμβανόμε-5. νες και επίμονες σκέψεις, παρορμήσεις και πράξεις.Γενικευμένη αγχώδης διαταραχή: υπερβολικό και 6. διάχυτο άγχος που συνοδεύεται από νευρικότητα, κόπωση, δυσκολία συγκέντρωσης, διαταραχή ύπνου κ.α.

Διαταραχή μετατραυματικού στρες - Διαταραχή μετά 7. από τραυματικό στρες: ποικιλία εκδηλώσεων άγχους μετά από τραυματικό γεγονός.

Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που σχετίζονται μεταξύ τους όσον αφορά τις αγχώδεις διαταραχές. Τα αίτια μίας

συγκεκριμένης διαταραχής διαφέρουν και δεν είναι πάντα εύκολο να διακρίνουμε μία αιτία σε κάθε περίπτωση. Σε γενικές γραμμές οι αγχώ-δεις διαταραχές μπορεί να οφείλονται σε Κληρο-νομικούς παράγοντες, Βιοχημικούς παράγοντες, στην ιδιοσυγκρασία του ατόμου, και σε αγχογό-νες εμπειρίες ζωής (όπως οικογενειακά, προσω-πικά επαγγελματικά προβλήματα κ.α)

Τι είδους θεραπευτικές αγωγές υπάρ-χουν;

Οι αγχώδεις διαταραχές μπορούν να αντιμετωπισθούν πολύ αποτελεσματικά. Παρ’όλο που η κάθε διαταραχή έχει τα δικά της συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, οι περισ-σότερες ανταποκρίνονται ικανοποιητικά στις ψυχολογι-κές θεραπείες και/ή στην φαρμακευτική αγωγή.

Οι θεραπευτικές αγωγές που συνδυάζουν την ψυχο-λογική θεραπεία μαζί με την φαρμακευτική αγωγή έχουν συχνά τα καλύτερα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα.

Αν νομίζετε πως έχετε κάποια διαταραχή άγχους, απευθυν-θείτε στον Γενικό Οικογενειακό Γιατρό σας, στον Ψυχίατρο, στον Κοινωνικό Λειτουργό ή τον Ψυχολόγο, ώστε να πάρετε της ανά-λογες κατευθύνσεις.

Όταν οι σταυραετοί πετούσαν στη Ρακαλίνα

5 870Λυνιστιάνικη Φωνήαρ. φύλλου 75

Το γεν. δέντρο των ςμυρναίων Γιαννακού -Κών/νου και παιδιών του

Με αυτή την περιγραφή τελειώ-νουμε για το παρακλάδι του Γιαννακού Γ. Σμυ ρνή. Ο Γιαν-νακός εκτός απ’ τον Παναγιώτη

(1852), Θανάση 1855, και το Φώτη ίσως το 1858 που δεν έκανε οικογένεια, απέκτησε δυο παιδιά ακόμα. Τον Κωνσταντίνο και Κώ-τσιο αποκαλούμενο, και τη Δημήτρω, που

παντρεύτηκε στου Ζελέχοβα και τελικά κατέληξε στο Κατα-ράχι του Πύργου, απ’ το γιο της Νικολάκη, αλλά και τα δικά του 7 παιδιά (3 αγόρια και 4 κορίτσια), έφυγαν

πολύ νωρίς. Κατέ-ληξαν όλα στην

Αθήνα. Τα περισσό-τερα σπουδαγμένα. Τα δυο αυτά παιδιά, Κώτσιος και Δημή-τρω, ήταν από άλλη μάνα, γιατί ο Γιαν-νακός χήρεψε. Ήταν απ’ την οικογένεια των Σκουμπουραίων

με το παρατσούκλι Τσελίκας, εκ των

οποίων κι ο Θανάσης Στ. Σκουμπούρης. Το όνομά της Αγγέλω. Ο Κώτσιος παντρεύ-τηκε την Πηνελιώ Γε-ωργοπούλου απ’ του Μαχαλά. Βρισκόταν στη Λυνίσταινα ως

χήρα του Πέτρου Δούφα, ο οποίος ως νιόπαντρος σκοτώ-

θηκε στο χωριό της από εκπυρσοκρότη-ση του όπλου του, καθώς ξεπέζευε από το γαϊδούρι του. Μπερδεύτηκε η φουστανέλα του στο κολιτσάκι του σαμαριού. Το όνομά του δόθηκε στον Πέτρο Κων.Κορκολή, γιατί η «Κωνσταντινιά» ήταν αδελφή του. Ο Κώ-τσιος όταν κλήθηκε, ως επίστρατος, για τον πόλεμο του 1897, είχε αποκτήσει την πρώ-τη κόρη του την Αγγελική, αλλά επέστρεψε ως τραυματίας με μικρά τραύματα. Αυτό του έδωσε το πλεονέκτημα για μετανάστης

στις Ηνωμένες Πολιτείες. Έκτοτε πηγαινο-ερχόταν. Έτσι το 1905 έκανε τον πατέρα μου Τζαννέτο και με την επιστροφή απ’ το επόμενο ταξίδι του τη Σταμάτα το 1912. Στο ταξίδι του αυτό, το δεύτερο, προς την Αμε-ρική, τον βρίσκουμε, χάρις στο Ζουρτσάνο φίλο, και καλό συνάδελφο στην Πολεμική Αεροπορία Ταξίαρχο Θύμιο Φλέσσα, πως εισήλθε στην Αμερική το 1909, αλλά επέ-στρεψε για να μην αποκλεισθεί εκεί. Τότε,έ-κανε και το τρίτο παιδί, τη Σταμάτα, αλλά κλήθηκε και πάλι στρατιώτης, για να πάρει οριστικό απολυτήριο το 1913. Όμως, πριν την έναρξη του Α΄ παγκοσμίου πολέμου έκανε ένα ακόμα ταξίδι για την Αμερική, παίρνοντας, ως Αμερικανός υπήκοος πλέον, και τον ανιψιό του Γιάννη Π. Σμυρνή. Ίσως για ν’ αποφύγει τη στράτευσή του. Αυτό το ταξίδι ήταν και μοιραίο για τη ζωή του. Επέ-στρεφε το 1917 πριν την είσοδο της Ελλά-δας στον πλευρό των συμμάχων. Ένα γερ-μανικό αντιτορπιλικό πέτυχε το καράβι στο Ιόνιο, κοντά στην Κέρκυρα. Το καταπόντι-σε, γιατί ο καπετάνιος προσπαθούσε να το αποφύγει με το επιχείρημα πως μεταφέρει επιβάτες των ουδετέρων κρατών Ελλάδας και Τουρκίας. Μαζί καταποντίστηκαν και τα φιλόδοξα όνειρά του για την οικογένεια, με πρώτη τη σύζυγό του, που σβαλάδιασε και τελικά έφυγε το 1924, μαζί με 23 ακόμα για εκείνη τη χρονιά.

Η Αγγελική με τα 5 απ’ τα 7 παιδιά τους το 1927 φεύγει για τις Ράχες Κυπαρισσίας. Επεδίωξε ν’ ακολουθήσει κι ο Τζαννέτος το 1938, αλλά επέστρεψαν διότι το κλίμα δε σήκωσε ούτε τον ίδιο, ούτε και τα δυο παιδιά που είχαν ως τότε.. Στον πόλεμο το 1940 ήταν η πρωτελευταία ηλικία που κλή-θηκε για το μέτωπο. Εντάχθηκε όμως στην αεράμυνα για την προστασία της Πάτρας, έριξαν σαν ομάδες κι εχθρικά αεροπλάνα, κι όταν κλήθηκε η επόμενη σειρά, το τέλος του πολέμου τον βρήκε, καθ’ οδόν, έξω απ’ την Άρτα. Έκτοτε ριζωμένοι στη Λυ-νίσταινα, και μετά τη δεινή δεκαετία που ακολούθησε, οι δυο κόρες δημιούργησαν τις οικογένειές τους στη Λυνίσταινα και τα υπόλοιπα τρία, τα δυο αγόρια και η μικρή κόρη φύγαμε μέσα απ’ τους κλάδους της Πολιτείας, όπως και τόσα άλλα Λυνιστιανό-πουλα..

Κων. Ιωάν. Σμυρνής

Τζαν. Κ. Σμυρνής

Ιφιγ.σύζ. Τζ. Σμυρνή (γ. Ν. Δράκου)

Το φίλο και γιατρό Αλέξανδρο Παπαχαραλά-μπους, τον έχουμε φιλοξενήσει κι’ άλλες φορές στη Λ.Φ, γιατί διαπιστώνουμε πως πρωτοτυπεί σε θέματα διαλέξεων και ημερίδων, αλλά, πρόσφα-τα, και σε προτάσεις εισηγήσεων. Αυτό το ενισχύ-ει μ’ ένα καλοβαλμένο κι αξιοπρόσεκτο άρθρο, της 20ης Δεκ, 2013, προς την εφημερίδα «Εθνικό Κήρυκα Ν, Υόρκης. Μ’ αυτό, επιδιώκει να ευαισθητοποιήσει τους «ομογενείς της διασποράς», για την ανόρθωση της Χώρας και με τη δικιά τους συμ-βολή. Είναι άρθρο με τ’ οποίο δίνει την πραγματική εικόνα της, με μια και μόνη φράση: Για την «εν πολλοίς δεινοίς περιπεσούσα πατρίδα μας», ενώ συγχρόνως παραθέτει και πολλά απ’ τα αίτια που προκάλεσαν τους τρεις βασικότε-ρους άξονές της. Τον οικονομικό, τον πολιτικό και τον ηθικό επίσης.

Με βάση αυτά τα λόγια, τονίζει, πως η συμ-βολή τους, για την εκ νέου ανόρθωσή της, θα’χε θέση αιώνιας ευγνωμοσύνης, αν θα προέβαιναν σ’ επενδύσεις,

για την αξιοποίηση του υποθαλάσσιου, επί-γειου και εναέριου πλούτου μας, αλλά κι ο,τιδή-ποτε άλλου θα μπορούσε να διαθέσει η πατρίδα μας. Τότε κι εκείνη με τη σειρά της θα’κανε το δικό της καθήκον. Δηλαδή την καταγραφή των ονομάτων τους δίπλα στους μεγάλους ευεργέ-

τες του έθνους, όπως του Βαρβάκη, του Σίνα, του Δούμπα, του Ράλλη και τόσων άλλων, που βοήθη-σαν, στις κατά καιρού δοκιμασίες, της Ελλάδας».

Παράλληλα, αναφέρεται στους λόγους, που η Ελλάδα, απ’ τα παλιά της χρόνια, λόγω της μορφο-λογίας του εδάφους, τους αλληλοεξοντωτικούς πολέμους, τους εμφύλιους, τις καταστροφές από

θεομηνίες κλπ, η μετανάστευση κυριαρ-χούσε ως την καλύτερη λύση. Κι όπως καταλήγει ο συντάξας του άρθρου Αλέ-ξανδρος Παπαχαραλάμπους, αυτό συνε-χίστηκε, ως τις δικές μας ημέρες. Όμως κι από εκεί ο απόηχος της καταξίωσής των, επέστρεφε με υπερηφάνεια, ως τη μητέρα Ελλάδα, κι όταν εκείνη κινδύνευε «παλινοστούσε» η δικιά τους «χείρα βο-

ηθείας», κι έθετε το φυτίλι της ανόρθωσης. Αυτό ζητάμε και τώρα, από τους αδελφούς μας Έλλη-νες και Ελληνοπούλες της διασποράς μας, όπως το επισημαίνει κι ο αρθρογράφος μ’ όλη τη δύνα-μη της ψυχής του. Από εμάς, είθε να βρει τον πιο εύστοχο στόχο του, γιατί κι όλοι οι ιθύνοντές μας αυτό προσπαθούν κι επιδιώκουν.

ΥΓ: Ο Αλέξανδρος Παπαχαραλάμπους , είναι γιατρός χειρουργός-Ουρολόγος Α.Ε. καθηγητού Ουρολογίας πανεπιστ. Αθηνών, τ. Επισκ. Καθη-γηττού Παν. Θεσσαλίας, τ. Δ/ντού Ουρ. –Γυναικ. Τμήματος παν/μίου Μονάχου

ΣΩΚΡ. ΤζΑΝ. ΣΜΥΡΝΗΣ

Μια ακόμα άποψη για το χωριό απ’ τους αγ. Θεοδώρους

Τους αγ. Θεοδώρους πάνω απ’ το χωριό, οι προκάτοχοι από εμάς, τους ευλαβούντο υπερβολικά, και σε κάθε δύσκολη περίπτωση σ’ αυτούς πρόστρεχαν. Λέγεται, πως το εξωκλήσι αυτό υπήρχε από παλιά, αλλά το γκρέμισαν οι Τούρκοι στα προ-επαναστατικά χρόνια, γιατί ήταν στη διαδρομή προς Γαρδικάκι-Κάστρο, αλλά και προς Φανάρι. Το ξανάχτισαν τα Σμυρνόπουλα, επειδή τα καλλιεργήσιμα χωράφια έγιναν δικά τους. Την άποψη αυτή έχει καταγράψει κι ο Τζανέτος Σμυρνής, όταν αναφέρεται για τις εκκλησιές γύρω απ’ το χωριό: « .. Δε όμως, το χωριό είχε και φρουρές με Αγίους. 1ος ο Άγιος Δημήτριος, 2ος ο Άγιος Αθα-νάσιος… 7ος ο Στρατηλάτης Άγιος Θεόδωρος (λέγεται κι έτσι), στις κορφές της όμορφης θέας της Λυνίσταινας, όπου οι Τούρ-κοι την γκρεμίσαν και αυτή, αλλά την ξανάφτιασαν το 1830 οι Σμυρναίοι πού ήλθαν από τη Σμύρνη…». Τα καλοκαίρια πολλοί ανεβαίνουν ως εκεί πάνω για να θαυμάσουν τη θέα με το ανεπα-νάληπτο ηλιοβασίλεμα, απ’ όπου κι αυτή η φωτογραφία.

Οι συμπατριώτες της διασποράς να συνδράμουν στην ανόρθωση της χώρας μας

(από τον Αλέξ. Ν. Παπαχαραλάμπους) Το κεντρ. χωριό

6 871 Λυνιστιάνικη Φωνή αρ. φύλλου 75

ΛΥΝΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΦΩΝΗΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ

Σύνδεσμος Αποδήμων ΛυνιστιάνωνΔΙΕΥΘΥΝΣΗ:

ΑΙΟΛΟΥ100 Τ.Θ. 4043,10210ΕΚΔΟΤΗΣ:

Κων/νος Τζαν. Σμυρνής(Πρόεδρος)

Πορταριάς 22, Αμπελόκηποι 11523,

Τηλ.210-3837005 - 693.6919776

Διευθυντής-Αρχισυντάκτης και υπεύθυνος έναντι του νόμου

Σωκράτης Τζαν. ΣμυρνήςΠρατίνου 39, Παγκράτι 11634

τηλ.: 210-72.33.146κιν: 6945,171322email: lynistaina1@gmail.com

Συντοκτική Επιτροπή: Σωκράτης Τζαν. Σμυρνής

Αντώνιος Αγγ. Αγγελόπουλος Αθανάσιος Ιω. Κορκολής

Συνδρομή:-Για τον Σύλλογο 15 ευρώ

(εξωτερικού 30 ευρώ)- Για την εφημερίδα 10 ευρώ

(Εξωτερικού 50 ευρώ)Επιταγές-Εμβάσματα

Τ αχ. Θυρίδα 4043.10210

Επιταγές ΕξωτερικούΔημήτριος Π. Μιχελής

Αιόλου 100

Υπεύθυνοι Συνδρομών Όλα τα μέλη του του Δ.Σ.

(Τα δημοσιευμένα κείμενα εκφράζουν απόψεις των συγγραφέων κι όχι του Συνδέσμου)

cover all seasons, all persons and all the local jobs. Accompany with him his fiancee Robin, who was preparing studies for her university. A very polite and beautiful young lady, as inhabitants remember her till today. James, since then, many times visited Lynistaina, because he has close relatives there. So, he, based on that, sent a message that he plans to visit Greece: “Hello Maria, Nikita, George, Nelly, Stavroula, Tanya, Socratis, I hope you, your families and all Lynistaina’s people are well.

I may visit Greece with my wife Robin and daughter Zoe (19) as well as my aunt Maria Bay (Nichols. - Nicholopoulos) and her husband Alex, son Michael and his children Michael (19) and Anna (16). Our planning is at its very early stage but we hope to be in Greece between 8 to 24 June and in Lynistaina

13-17 June.. “* We express our condolences to Ron Freitas for

his mother Elen, to his wife Georgia (P. Giannopoulos), to their sons Ronnie and Tony, as well as to all rest families. Good paradise and to be well in order to remember her. Also, to say cordial congratulations, for their helping, supporting and the excellent presentation until her latest moment on that Earth. Also, Helen’s death approved and the relative quality’s relations. For that, my greatest estimations!

*We try to use to a good level two electronic pages, (a) website www.lynistaina.gr and (b) facebook (www.

facebook.com/lynistaina). The majority is young Lynistians, but in order to have Lynistians 100% we have a GROUP on it <www.facebook.com/groups/lynistianoi> . In it, every time and then. I write an

article: “ a photo=an article” Many of them are translated in Greek. Till now I have written 9 times. The 9th is a short history about Lynistaina. Of course we need your suggestions for all.

*The facebook gives us some benefits. But the most important knows each other. finds relatives and cousins, same names etr.

* Lynistianiki Phoni: That issue is the first of 20th year. We try to write

interest material with local colour. Every one is kindly pleased to write articles, local histories etr.

*Have all of you a Happy Easter

Dear Lynistians continued from page 1

ΠΑΠΑ-ΓΙΩΡΓΗΣ ΛΥΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΣΈνας άξιος συνεχιστής μιας μακράς θρησκευτικής παράδοσης στη Λυνίσταινα

(του Αντων. Άγγ. Αγγελόπουλου στρατηγού ΕΛ.ΑΣ ε.α –επ. προέδρου αποδήμων Λυνιστιάνων)

από όλους τους συγχωριανούς μας, ντόπιους και απόδημους, χαί-ρει δε, μεγάλου σεβασμού και εκτιμήσεως από όλους τους ΛΥΝΙΣ-ΤΙΑΝΟΥΣ. Παρά το γεγονός ότι, πέραν του Στομίου, καλύπτει τις ανάγκες και άλλων γειτονικών ενοριών (Σκληρού, Κακαλέτρι, κλπ) καταβάλλει τεράστιες προσπάθειες και επιτυγχάνει να είναι πάντα παρών και απόλυτα συνεπής σε όλες τις υποχρεώσεις του στο χω-ριό μας (λειτουργίες, εσπερινούς, κηδείες, μνημόσυνα κλπ ), δεί-χνει δε μεγάλο ενδιαφέρον για το χωριό και την Ενορία μας. Ύστε-ρα από όλα αυτά, ως ΛΥΝΙΣΤΙΑΝΟΙ, νοιώθουμε την υποχρέωση να ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΟΥΜΕ θερμά τον Ποιμενάρχη μας κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ για το έντονο ενδιαφέρον που έδειξε καλύπτοντας άμεσα το κενό που δημιουργήθηκε ξαφνικά στο χωριό μας από πλευράς ιερέως.

Παράλληλα , νοιώθουμε την ανάγκη να εκφράσουμε τα ΣΥΓ-ΧΑΡΗΤΗΡΙΑ μας, προς τον εξαίρετο ιερέα μας Γεώργιο Λυμπερό-πουλο, για τον άψογο τρόπο με τον οποίον ασκεί τα καθήκοντά του στην Ενορία μας τα δύο τελευταία χρόνια, να τον ΕΥΧΑΡΙΣΤΗ-ΣΟΥΜΕ για το έργο του αυτό και να του ΕΥΧΗΘΟΥΜΕ να το συνεχί-σει για όλα τα υπόλοιπα χρόνια.

Εκφράζουμε επίσης, τα ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ και τις θερμές ΕΥΧΑΡΙΣ-ΤΙΕΣ μας, προς το σεβάσμιο συγχωριανό μας, πρωτοπρεσβύτερο ΓΕΩΡΓΙΟ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟ, ο οποίος, παρά την ηλικία του (83 ετών), παρά τα σοβαρά προβλήματα υγείας του και παρά το γεγονός ότι κατοικεί και ιερουργεί στην ΑΘΗΝΑ (Αγία Γλυκερία Γαλατσίου), έδειξε από την πρώτη στιγμή το θερμό πατριωτικό ενδιαφέρον και την αγάπη του προς το χωριό μας, σπεύδοντας να καλύψει, στην αρχή εξ ολοκλήρου και στη συνέχεια συμπληρωματικά προς τον παπα-ΛΥΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟ τις όποιες ανάγκες προκύπτουν στην ενο-ρία μας μέχρι σήμερα. ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ και στους δυο να τους χαρίζει ο Θεός υγεία και μακροημέρευση, για να μπορούν να προσφέρουν τις πολύτιμες υπηρεσίες τους, στην ενορία μας, στο χωριό μας.

- Συνέχεια από τη σελίδα 1 Ο Τάσος Λώλος, ο φίλος όλων μας, μπορεί να μη γεννήθηκε στη Λυ-νίσταινα, όμως τα χρόνια

που έζησε εκεί είναι πιο άξια για τις αναμνήσεις του. Κι αυτές τις εκδηλώνει με κάθε τρόπο και κυ-ρίως για τον πατριό του Αντώνη Γ. Σμυρνή (τον Ντελπεντέρη). Όμως, τώρα, για να μην επεκταθούμε περισσότερο, ο Τάσος, που μόνιμα ζει στη Ραφήνα, με τις υπέροχες οικογένειές του, φιλοσοφεί μ’ αισι-οδοξία και θαυμασμό και τη ζωή και τα περασμένα του, όπως και με τους πιο κάτω στίχους. Να είναι πάντοτε καλά.

1)Λυνίσταινα σε αγαπώ έχεις ήλιο το πρωί και σε γνώρισα παιδί με πατριό τον Ντελμπεντέρη τον Αντώνη το Σμυρνή πώχει με τη Μηλιά στην Αμερική το Νίκο το παιδί και με την Τριανταφυλλιά εδώ το Γιώργη το Σμυρνή.

2)Λυνίσταινα είσαι χωριό μεσημβρινό με ήλιο κάθε μέρα φανταχτερόκαι με το δικό σου το νερό ποτίζεις όλους τους κήπους στο χωριό, αλλά και το κλίμα σου ξεχωριστό και πάντοτε υγιεινό.

3)Τα Χριστούγεννα και τη λαμπρή πλούσιοι και φτωχοί και τ’ Αϊ Γιωργιού στο πανηγύρι τρώγαμε μαζίκι ο Αγγελόπουλος απ’ το Βουτί, έψηνε τα αρνιά για να φάν’ και να χορέψουν τσάμικα και καλαματιανάγέροντες και γριες, νιες και νιοί , αλλά κι όλα τα παιδιά.

4)Λυνίσταινα τα παιδιά σου όλα τα γνώρισα στο σχολειό και στην εκκλησιά ο παπα-Παναγιώτης με μεγάλη κοινωνιάσ’ όλα έδινε ψωμάκι και το κόκκινο κρασάκι με τη θεία μεταλιά

5)Ώ! τι υπέροχα αισθανόμουν όλ’ εκείνο το πρωίσαν έβλεπα χαρούμενη τη μάνα μου την καλήΤριανταφυλλιά τη λέγανε, αλλ’ ήταν και τριανταφυλιά στο νου, στην ψυχή και στην απέραντή της, την καρδιά

6)Λυνίσταινα στον πλάτανο πηγαίναμε στη βρύση τα μουλάριανα πιουν το γάργαρο νερό κουνώντας αυτιά και μάτια και τ’ απόγευμα με τη σειρά κουβαλούσαν στη ραχιά, ασκιά, βύκιες και βαρέλες με νερό, απ’ τον Άγιο ΝικολάΉταν η μοναδική πηγή μες στην όλη περιοχή..

7)Λυνίσταινα έχεις πρακτικό γιατρό τον Ντελμπεντέρη τον τρανόμε βοηθό την Τριανταφυλλιά να της παραδώσει γνώσης κλειδιάΚαι οι δυο τους προχωρούσαν με την πείρα την πολλή για να σώσουν τους πατριώτες απ’ τη μαύρη κατοχή

8) Όλες τις μέρες στο χωριό για το κάθε περιστατικό, ορθοπεδικό ή παθολογικό για τα ζώα και ανθρώπους, κι ένιωθαν χαρά μες στα σωθικά, πως όλοι θα σωθούνμε τις γνώσεις του Αντώνη και της Τριανταφυλλιάς τρόπους.

9) Λυνίσταινα σε γνώρισα στη μεγάλη σου ακμήόταν ήμουνα παιδί.Έχεις ανθρώπους με μυαλό που συνεργάζονται για το καλόγια τα έργα τα πολλά και τα κοινωφελή, μέσα στο χωριό, με αρχηγό το δάσκαλο τον ψηλό, που έχει Αγγελαίικο μυαλό

Τάσος Αγγ. ΛώλοςΡαφήνα, Μάρτιος 2014

Ο επ. Λυκειάρχης Παν. Χαραλαμπόπου-λος, μας συνεπήρε με μι’ ακόμα έκπληξη, μ’ αυτό το βιβλίο του τον 333 σελίδων, κι όλες ασφυκτικά γεμάτες. Παράλληλα, έχει κι ένα επιπρόσθετο πλεονέκτημα. Τ’ αστείρευτο ενδιαφέρον απ’ την πρώτη κι’ όλας σελίδα του, τ’ οποίο, όσο προχωρεί η ανάγνωση, τόσο κι αυτό μεγαλώνει. Κι αυτό, το ενδι-αφέρον, γεννιέται κι αναδημιουργείται σε υποκειμενική πλέον μορφή, γιατί όλα τα πε-ριεχόμενά του, μια και βιώνουν πρωτόλεια υπόσταση, προσελκύουν τον αναγνώστη, να πραγματοποιήσει τη δικιά του έρευνα και να διαπιστώσει, τι το αξιόλογο υπάρχει μέσα σ’ αυτό, και για το δικό του τόπο.

Τούτο, χάρις της έρευνας και της όλης εποικοδομητικής προσπάθειάς του, δια-κρίνεται απ’ τον ίδιο τον Παν, Χαραλαμπό-πουλο, σε 10 βασικές αντάξιες ενότητες, τις οποίες εμείς, για καλύτερη προσέγγισή του, θα το επιμερίσουμε σε δυο μέρη. Την οργάνωση της Εκκλησίας μες στην κοσμική μορφή και το άλλο στη δράση του κλήρου, απ’ όλες τις αξιοπρόσεκτες βαθμίδες του.

Σημείο καλής εκκίνησης το «προλογικό του σημείωμα», με τ’ οποίο ο αναγνώστης ενστερνίζεται την πρώτη όψη της όλης πο-

ρείας, αλλά και των σκέψεών του γι’ αυτό το βιβλίο. Κύριο του μέλημα το ιστορικό παρελ-θόν της ένδοξης και μακρόζωης Μητροπό-λεώς μας με τα δυο διαδοχικά της ονόματα. Πρώτα το Χριστιανουπόλεως κι ύστερα το Τριφυλίας κι Ολυμπίας. Έτσι,από τη μια ορ-θολογούν την τάξη και την ευταξία της ύλης, μ’ εξαιρετική και πλούσια βιβλιογραφία κι απ’ την άλλη, για τον κάθε ανα-γνώστη, να μεταμορφώνονται, κυρίως, σε ιστορία, γεωγραφία, αρχαιολογία, και μάλιστα σε βάθος χρόνου, που να ξεπερ-νούν κι αυτόν του Ομήρου.

Καταλυτική και η «συνο-πτική εικόνα της τοπικής Εκ-κλησίας», όπου συγχρόνως, ο αναγνώστης εμβαθύνει τις γνώσεις του σε ιστορία, γεωγραφία, πολιτισμό, αλλά και σε φυλές που κατοίκησαν σ’ αυτές τις δυο επαρχίες, τις ανόρθωσαν, αλλά και τις καταπόντισαν με το γνωστό “divide et regna”(διαίρει και βασίλευε»(σ.17).

Κι όσο για τον κλήρο και τη δράση του, ο θεολόγος Παν Χαραλαμπόπουλος απ’ την όλη μακροχρόνιο κι επίπονη έρευνά του, παραθέτει μια σειρά από καταλόγους

εφημέριων, επισκόπων, ιεροκηρύκων, επι-σκοπικών δικαστηρίων, αλλά και πολλά ακόμα απ’ το 1700, ως τις παρούσες ημέρες. Μ’ αυτές, εκτός από το έργο της Εκκλησίας και τους συγκεκριμένους ιερείς στον κάθε οικισμό, παρουσιάζει χωριά, κωμοπόλεις και οικισμούς με τα διαχρονικά τους ονό-ματα, τους πληθυσμούς των για το καθένα,

τις εκκλησίες, τα σχολεία των κλπ κι ακόμα κι εκείνα που δεν υπάρχουν πια. Αναντίρρητα, αυτό το βιβλίο, μ’ όσα προσφέρει έχει ήδη γίνει χρήσιμο κι αποδεκτό, γιατί είναι μια θαυμάσια κι αξιοζήλευτη πηγή πληροφοριών. Βέ-βαια, όχι μόνο εκκλησιαστικές, αλλά ιστορικές, γεωγραφικές, οικιστικές κλπ. Βιβλίο ακόμα που ανταμείβει,

από μόνο του, μ’ ευαρέσκεια τον συγγρα-φέα του Παναγ. Χαραλαμπόπουλο, γιατί οι αναγνώστες ενισχύονται, εξ’ αρχής, μ’ εχέγ-γυα πάθους κι ενθουσιασμού, ν’ αποτολ-μήσουν και για μια δικιά τους ερευνητική προέκταση. Η ψυχή και το σθένος του θε-ολόγου Παν. Χαραλαμπόπουλου, αντάμα πάνε μπροστά σ’ αυτό το βιβλίο! Γι αυτό και τον συγχαίρω.

Σωκράτης Τζαν. Σμυρνής

Το γλαφυρογραμμένο βιβλίο του θεολόγου ε.Λυκειάρχη Παν. Χ. Χαραλαμπόπουλου. «Σελίδες από την Εκκλησιαστική Ιστορία Τριφυλίας και Ολυμπίας».

Οι ποιητικές σκέψεις κι εκφράσεις του Τάσου Λώλου

Εlen with her son Ron

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ

Σάββατο και ώρα 21.00 στον Πολυχώρο «ΕΥΠΟΛΙΣ» επί της Λεωφόρου Λαυρίου στην ΠΑΙΑΝΙΑ, τελέσθηκε ο γάμος του εξαίρετου ΛΥΝΙΣΤΙΑ-ΝΟΠΟΥΛΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΦΩΤ. & ΕΥΑΓΓΕΛΙΑΣ ΠΑΝΑΓΟΥΛΙΑ με την εκλεκτή της καρδιάς του ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ. «Φο-

ρέστε την πιο καλή σας διάθεση, αφήστε πίσω έγνοιες και προβλήματα και ελάτε τη μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου στον Πολυχώρο ΕΥΠΟΛΙΣ, να φάμε να πιούμε και να γλεντήσουμε. ΠΑΝΤΡΕΥΟΜΑΣΤΕ και σας θέλου-με δίπλα μας», ήταν το όμορφο και εφευρηματικό περιεχόμενο του προσκλητη-ρίου του γάμου. Και πράγματι, μέσα σε ένα εξαίρετο περιβάλλον, καταπράσινο και ολοφώτιστο, με την παρουσία τριακοσίων περίπου προσκεκλημένων έγινε το όμορφο ξεκίνημα της ζωής του νέου ζευγαριού, του ΓΙΩΡΓΟΥ και της ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ.Ιδιαί-τερη εντύπωση προκάλεσε ο ωραίος και μεστός σε περιεχό-μενο χαιρετισμός που απηύθυ-νε σε όλους τους προσκεκλημέ-νους η νύφη, μετά τη λήξη της τελετής και πριν αρχίσει το με-γάλο γλέντι, πράγμα το οποίο μαρτυράει τον ωραίο εσωτε-ρικό της κόσμο και το υψηλό μορφωτικό της επίπεδο.Ήταν μια όμορφη βραδυά αυτή της 21ης Δεκεμβρίου 2013, που, σύμφωνα με τα αστρονομικά μας δεδομένα, είναι πράγματι και η μεγαλύτερη νύχτα κάθε χρόνου, όπως μεγάλη ήταν επίσης και η διάρκεια της δια-σκέδασης που ακολούθησε.Η βραδυά κύλησε ευχάριστα ως τις πρώτες πρωινές ώρες, με θαυμάσια μουσική, με πλούσια φαγητά, με μεγάλο κέφι, χορό και γλέντι. Εκτός από τους νεόνυμφους και όλους τους προσκεκλημένους, σε πελά-γη ευτυχίας έπλεαν και οι ευτυχείς γονείς των παιδιών, ο ΦΩΤΗΣ και ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ (ΚΟΥΛΑ) ΠΑΝΑΓΟΥΛΙΑ από τη μια οικογένεια και η θαυμάσια μητέρα της νύφης, η ΜΑΡΙΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ, από την άλλη. Όπως πάντα, έτσι και εκείνη τη βραδυά, ιδιαίτερα εντυπωσίασε με τις χορευτικές του φιγούρες, ειδικά δε στο τσάμικο ο ωραίος συγχωριανός μας και πατέρας του γαμβρού ο ΦΩΤΗΣ. Ο ΓΙΩΡ-ΓΟΣ Φ. ΠΑΝΑΓΟΥΛΙΑΣ, ο γαμβρός, είναι ένα εξαίρετο και δραστήριο ΛΥΝΙΣΤΙΑ-ΝΟΠΟΥΛΟ με ιδιαίτερη αγάπη και ενδιαφέρον για το χωριό μας, εργάζεται ως υπάλληλος στην ΚΟΚΑ-ΚΟΛΑ και ταυτόχρονα παρακολουθεί μαθήματα ανοιχτού Πανεπιστημίου σε οικονομικά θέματα. Σε ό,τι αφορά τη χαριτωμένη νύφη μας, την ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ, η οποία είναι γνωστή στο χωριό μας από τις πολλές εκεί παρουσίες της σε διάφορες κοινωνικές μας εκδηλώσεις στο παρελθόν, πρόκειται για ένα θαυ-μάσιο κορίτσι, με επιτυχείς σπουδές, καθηγήτρια φιλολογίας στο επάγγελμα, έλκει δε την καταγωγή της από τη γειτονική μας ΖΑΧΑΡΩ.Στο νέο ζευγάρι ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ολόψυχα να έχει μπροστά του μια ζωή ευτυχισμένη, χαρούμενη, ευχάριστη, όπως ακριβώς ήταν και η βραδυά του γάμου τους.

Αντώνιος Αγγ. Αγγελόπουλος

ΓΕΩΡΓΙΑ ΚΑΙ ΧΡΗΣΤΟΣ

Στις 25 Ιανουαρίου 2014, ημέρα Σάββατο και ώρα 18.00 στον Ι. Ναό Αγίου Γεωρ-γίου, στις Αχαρνές, παρουσία τριακοσίων περίπου προσκεκλημένων, συγγενών, φίλων, συμπατριωτών και άλλων, έγινε ο γάμος της εξαίρετης ΛΥΝΙΣΤΙΑΝΟ-ΠΟΥΛΑΣ, ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΔΗΜ. ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ με τον εκλεκτό της καρδιάς της

Χρήστο ΚΟΥΡΤΗ.Στη συνέχεια ακολούθησε μεγάλη δεξίωση στο κτήμα ΝΙΚΟΛΕΛΗ στις ΑΦΙΔΝΕΣ Ατ-

τικής επί της λεωφόρου Αθηνών – Λαμίας, όπου όλοι οι προσκεκλημένοι είχαν την ευ-καιρία, αλλά και την ευτυχία να απολαύσουν μια όμορφη βραδυά, με αξέχαστο γλέντι, πλούσια φαγητά, ατέλειωτο χορό ως τις πρώτες πρωινές ώρες.

Το γλέντι άρχισε με όμορφα – αργά τραγούδια και χορούς της Θεσσαλίας, από όπου κατάγεται ο γαμβρός, και συνεχίσθηκαν με δικά μας Μωραϊτικα, τα οποία ξεσήκωσαν

πραγματική θύελλα κεφιού και χο-ρού, δημιουργώντας ένα υπέροχο θέαμα σε όλη τη μεγάλη αίθουσα του κέντρου.

Άξια χορεύτρια αποδείχθηκε η χαριτωμένη ΛΥΝΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΑ νύφη, η ΓΕΩΡΓΙΑ, που φαίνεται ότι, παρά το γεγονός ότι δεν γεν-νήθηκε, ούτε μεγάλωσε στη ΛΥ-ΝΙΣΤΑΙΝΑ, έχει διδαχθεί και κρα-τάει γερά τις παραδόσεις μας.

Μαζί με πολλούς ακόμα Λυνι-στιάνους, ιδιαίτερα ταλαντούχος στο χορό αναδείχθηκε ο συμπαθέ-στατος συγχωριανός μας και πα-τέρας της νύφης, ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ Ι. ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ, που μαζί με την άξια σύζυγό του ΕΙΡΗΝΗ έλα-μπαν από χαρά και ευτυχία.

Η ΓΕΩΡΓΙΑ είναι ένα ιδιαίτερα χαρισματικό κορίτσι, παράδειγ-μα προς μίμηση για όλο το χωριό μας, με εξαίρετες σπουδές και με μία λαμπρή επαγγελματική πορεία μέχρι τώρα.

Είναι πτυχιούχος της ΠΑΝΤΕΙΟΥ σχολής σε θέματα Δημόσιας Διοίκησης, με αντίστοι-χο μεταπτυχιακό στο Πανεπιστήμιο του ΠΕΙΡΑΙΑ, ομιλεί τρεις γλώσσες (Αγγλικά, Γερ-μανικά, Γαλλικά), εργάζεται δε σήμερα σε μια από τις τέσσερις μεγαλύτερες ελεγκτικές εταιρίες στον κόσμο (πολυεθνική), με επιτυχή προϋπηρεσία ως ελέγκτρια σε μεγάλους ορ-γανισμούς (Ο.Τ.Ε., Δ.Ε.Η., ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ κ.ά.). Ο γαμβρός ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΟΥΡ-ΤΗΣ, με Λαρισινή καταγωγή, είναι ένας εξαίρετος νεαρός, υπάλληλος Εφορίας, που τη στιγμή αυτή έχει μεταταγεί στο Σ.Δ.Ο.Ε. Η επαγγελματική πορεία του νεαρού ζευγαριού διαγράφεται ευοίωνη και ελπιδοφόρα.

ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ μέσα από την καρδιά μας, όμως εξίσου ευοίωνη και ελπιδοφόρα, χα-ρούμενη, ευτυχισμένη και καρποφόρα να είναι ολόκληρη η ατομική και οικογενειακή ζωή τους.

Σημ: Να τονίσουμε, πως φωτογράφος, της όλης τελετής, μαζί με τους συνεταίρους του Κώστα και Γιάννη, ο άλλος συμπατριώτης μας, ξάδερφος της Γεωργίας, ο Γιάννης Τσαρούμης, γιος της Μαρίας Μιχελή και εγγονός της Αγγελικής και Κωνσταντή Μιχελή. Το φωτογραφείο τους βρίσκεται στην οδό Ψαρρών 66Α, στην Αγία Παρασκευή και ονο-μάζεται «seen –art».τηλ6944936636&2103423011. Αντώνιος Αγγ. Αγγελόπουλος

Λυνιστιάνικη Φωνήαρ. φύλλου 75 7 872

ΝΙΚΟΣ ΚΑΙ ΕλΕΝΗ Β. ΓΟύΝΑΡΗ

Για όλους τους φίλους, που αντάξια και με ξεχωριστή χαρά τους έχου-με αγκαλιάσει ισότιμα μέλη της δικιάς μας Λυνιστιάνικης κοινότητας, νιώθουμε, μ’ αυθόρμητη αγάπη, όλα τα συναισθήματά τους. Μια τέ-τοια χαρά βιώσαμε και για τους δυο, από καρδιάς, φίλους μας. Όχι

μόνο δικοί μας, αλλά κι ολόκληρης της «ένζωης» Λυνίσταινας. Το Βασίλη και τη Ρία Νικ. Γούναρη, όταν στις 2 Φεβρουαρ. 2014, συνόδευσαν στην Εκκλησία το γιο τους Νικόλαο (Αξιωματικό του Πολεμικού Ναυτικού), για να ξεκινήσει τον σημαντικότερο, τον υπέ-ροχο, αλλά και τον καθοριστικότερο «κύκλο» της ζωής του. Το γάμο του, με την εκλεκτή και υπέροχη για συμπορεία στον υπόλοιπο βίο του, Ελένη Θεμιστοκλή κι Ευαγγελίας Καββαδία, η οποία ευχόμεθα να είναι μακρά, γεμάτη από κα-θημερινές ευτυχισμένες στιγμές και να περπα-τήσουν, μαζί κι αντάμα, όρθιοι και σοφοί, όλους αυτούς τους αναμένοντες «κύκλους», κι ακόμα παραπέρα. Το μυστήριο έγινε στο λαμπρό και με καλλιέπεια ιερό ναό Αγ. Ανδρέα Άνω Πατησίων, π’ αντανακλούσε και δέος ξεχωριστό, τόσο απ’ τους προσκεκλημένους- μέσα κι έξω απ’ Αυτόν- όσο κι απ’ τα συγκινητικά κι εύληπτα λόγια του προϊσταμένου «Του» αρχιμανδρίτη. Όμως, όλα τους και ικανά να διατηρηθούν αναλλοίωτα, σαν κρίκοι ένωσης και ψυχικής καταξίωσης, σ’ ολόκληρη τη ζωή τους, όπως τους το είχε επισφραγίσει με ζωντάνια, αυθορμητισμό και με κάθε επισημότητα ο επίσης νεαρός κουμπάρος τους Γεώργιος Αλεξόπουλος. Ο γάμος τους είχε και κάτι, το επιπρόσθετο. Τη σκέπη της στεριωμένης παράδοσης του Πολεμικού μας Ναυτικού σε ήθη, αρχές κι έθιμα, όπως άλλωστε και όλες οι Σχολές Αξι-ωματικών Ενόπλων Δυνάμεων και λοιπών παραγωγικών σχολών. Έτσι, σ’ όλο

το διάστημα της τελετής ένστολοι αξιωματικοί, τιμούσαν με την παρουσία τους αυτό το όμορφο, το επαινετό και με προσδοκίες, ξεκίνημα των νεόνυμ-φων. Κι όσο, κατά την έξοδό τους απ’ τον ιερό ναό, αυτοί οι συνάδελφοι και συμμαθητές, παρατεταγμένοι εκατέρωθεν, εκτός απ’ τ’ αρχικά πειράγματα για να θυμηθούν και το δικό τους νεανικό ξεκίνημα στη Σχολή Δοκίμων, δη-μιούργησαν με τα ξίφη των αψίδα τιμής για θριάμβευση σ’ αυτή «την κοινή κι από κοινού» ζωή των. Κι αυτό, βέβαια, τους το κατέδειξαν με τις διαξιφισμι-

κές ευχές τους, οι οποίες συμπλεούμενες και με τις πηγαίες επευφημίες των προσκεκλημέ-νων, στέριωναν τ’ αποτύπωμα, του χέρι-χέρι αίσιου κι ελπιδοφόρου ξεκινήματός των.Το αίσιον τέλος της όλης τελεττουργίας, δόθηκε στην αίθουσα παραστάσεων και τελετών «Λε-ωνίδας» Βαρυμπόμπης, με κάθε επισημότητα. Όλα άψογα, μες στα πατροπαράδοτα ήθη και έθιμά μας, αλλά και με βάλσαμο αποκορύφω-μά της, τα λόγια του γαμπρού, που κατέδειξαν τη χαρά τη δική τους, τις ευχαριστίες προς τους καλεσμένους, την ευγνωμοσύνη προς εκείνους που τους έφθασαν σ’ αυτό το σήμερα, καθώς και τη σοβαρότητα, με την οποία και οι δυο τους, Νίκος και Ελένη, σκοπεύουν να διανύ-σουν, αυτό, το πανέμορφο ταξίδι τους. Είθε να’ναι όλη η διαδρομή, όπως και η αρχή της.

Όσο για τους γονείς, τους αξίζουν έπαινοι και συγχαρητήρια. Ειδικότερα όμως για την οικογέ-

νεια Γούναρη που τη γνωρίζουμε καλύτερα, εκφράζουμε και την πηγαία αγά-πη μας, γιατί είν’ άρρηκτα δεμένη, αλλά και διακρίνεται για τα αισθήματα και τις ηθικές αρχές της, οι οποίες καταξιώνουν, ως προέκταση, τις ήδη επιβρα-βευμένες δικές τους. Του Βασίλη και της Ρίας. Να ζήσουν, να προοδεύσουν και να ευτυχήσουν με πολλούς και καλούς απογόνους.

ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΚΑΙ ΕΥΔΟΚΙΑ ΤΖΑΝ. ΣΜΥΡΝΗ

Eκλεκτοί Γάμοι

Το ζεύγος Νικ. & Ελένη Β. Γούναρη, κάτω απ’ την αψίδα τιμής από συναδέλφους αξιωματικούς

Λυνιστιάνικη Φωνή αρ. φύλλου 758 873

Κων/νος Δημ. Σκουμπούρηςετών 87

Απεβίωσε κι ο Κώστας Δ. Σκουμπούρης την 14η Φε-βρουαρίου 2014 στο νοσοκομείο Πύργου, όπου είχε μεταφερθεί πριν λίγες ημέρες, και κηδεύτηκε την επο-

μένη στο κοιμητήριο της Λυνίσταινας. Τα συνοδευτικά λόγια στην εξόδιο γι’ αυτόν τελετή, τα απηύθυνε ο πρόεδρος των αποδήμων μας Κων/νος Τζαν. Σμυρνής, ο οποίος μεταξύ των άλλων είπε:

«Αγαπητοί συμπατριώτες«… Θλιβερό καθήκον μας έφερε

και πάλι εδώ, για να αποχαιρετίσου-με ένα καλό συμπατριώτη. Τον Κώ-στα του Δημήτρη και της Αθανασίας Σκουμπούρη. Προσωπικά, εκτός από την αγάπη μου προς τον Κώστα, και την οικογένειά του, τους οποίους και συλλυπούμαι βαθύτατα, ήλθα να απο-τίσω και φόρο τιμής ως πρόεδρος του συλλόγου των αποδήμων μας, αλλά και να εκφράσω τα συ-ναισθήματα λύπης και αγάπης όλων των συμπατριωτών μας. Συγχρόνως και προς την οικογένειά του με πρώτη αξιολά-τρευτη Ανδριάνα μας, την κόρη του Παναγιώτη Παναγούλια. Όλοι τους να είναι καλά και να τον θυμούνται.

Είναι αλήθεια, πως όταν φεύγουν συμπατριώτες από αυτή τη ζωή λυπόμαστε και στενοχωριόμαστε σε μεγάλο βαθμό. Όταν όμως είναι ντόπιοι, όσων χρονών κι αν είναι, αυτή είναι διπλή, γιατί με την απουσία γίνεται και το χωριό φτωχότερο… Όμως, όταν φεύγει ένας που παρέμεινε στο χωριό, ενώ είχε τα προσόντα να φύγει, η στενοχώρια και η λύπη, έχουν ένα σκαλί παραπάνω. Σ’ αυτή την περίπτωση κι ο Κώστας Δημ. Σκουμπούρης με άριστη αποφοίτησή του απ’ το τότε 6τάξιο γυμνάσιο Ανδρίτσαινας. Η μοναδική απουσία του, οι προς την πατρίδα υποχρεώσεις του. Ευτυχώς που έμει-νε, και δημιούργησε αξιόλογο έργο για τη Λυνίσταινα. Πρώ-τα ως κοινοτάρχης, που του είχε επιβληθεί από τους καλούς μας συμπατριώτες, αλλά κι ως γενικός γραμματέας της κοινό-τητας, απ’ όπου και συνταξιοδοτήθηκε. Εκτός αυτών, πάντα παρών με παρεμβάσεις εποικοδομητικές, με εισηγήσεις που είχαν περιεχόμενο καθώς και με τα γραπτά που έχει αφήσει μέσα απ’ την εφημερίδα μας, τη Λυνιστιάνικη Φωνή… Κι ο πρόεδρος, κατέληξε.

«Αγαπητέ Κώστα.Σε αποχαιρετώ με τις ευχές όλων των συμπατριωτών μας.

…. Να πας στο καλό. Σε συγχαίρουμε που διάλεξες το χωριό μας για να δημιουργήσεις την οικογένειά σου, να σε ευχαρι-στήσουμε και ως σύλλογος, για όσα πρόσφερες, εδώ στον άγιο τόπο μας. Καλό σου ταξίδι. Εύχομαι όλοι οι καλοί δρόμοι της αιωνιότητας να είναι ανοιχτοί για εσένα, αλλά και υπομο-νή στην οικογένειά σου.

Κων. Τζαν. Σμυρνήςπρόεδρος αποδήμων

Γεννήθηκε στην εποχή της φτώχειας και της μιζέριας. Επιπλέον η ζωή στάθηκε

πολύ σκληρή μαζί του από την ηλικία των τριών περίπου ετών. Μια παιδική απερισκεψία του μεγαλύτερου αδελφού του τού άφησε αναπηρία που τον ση-μάδεψε σε όλη του τη ζωή. Η ίδια η εποχή τού στέρησε την δυνατότητα να μάθει γράμματα στο βαθμό που θα ήθελε και θα μπορούσε, με βάση την φυσι-κή του ικανότητα. Αγαπούσε το σχολείο, αλλά δεν πρόλαβε να τελειώσει το δημοτικό, όταν η πείνα της εποχής τον έσπρωξε κατευθείαν στη βιοπάλη .Ήταν προκομμένο παιδί, αγαπούσε τον πατέρα του, που χρειαζόταν βοήθεια με τα κοπάδια και τα χω-ράφια και άρχισε τον αγώνα της ζωής μαθαίνοντας να φροντίζει με πραγματική αγάπη το κοπά-δι του, να ζυμώνει τη γη με τον ιδρώτα και το αίμα του, να κάνει όλες τις αγροτικές δουλειές με μεράκι και ικανότητα, χωρίς να χάνει το κέφι,την κοινωνικότητα και τη διάθεση για δημιουργικό-τητα, παρά τις αντιξοότητες της αναπηρίας του, την ορφάνια από την πλευρά της μάνας του,τον πόλεμο, και την κατοχή, που ση-μάδεψαν στη συνέχεια τη ζωή της γενιάς του.

Ο θείος μου ο Σωτήρης είναι ένα αντιπροσωπευτικό κλασικό παράδειγμα ανθρώπου της γε-νιάς του, που πάλεψε κυριολε-κτικά με τη γη, τον αέρα, το χιόνι, το χαλάζι, με όλα τα στοιχειά της φύσης των βουνών ακατάπαυ-στα, μέχρι τα γεράματά του και επιβίωσε! Έζησε σε συνθήκες που η περιγραφή τους σήμερα φαίνεται προϊόν μυθιστορίας. Ποιος μπορεί να πιστέψει ότι μι-

κρά παιδιά ζούσαν στα χειμαδιά, χειμώνα καιρό, μέσα σε αυτοσχέ-διες σκηνές από τραγόμαλλο και κοιμούνταν στο χώμα; Και όμως ο θείος μου και τα αδέλφια του το έζησαν για χρόνια ολόκληρα! Αν ο ηρωισμός συνδέεται με τον πόλεμο, μεγαλύτερος πόλεμος από αυτόν της επιβίωσης δεν υπάρχει και οι ήρωες αυτού του αγώνα, αφανείς και άδοξοι, μας κληροδό-τησαν την συνέχεια της ζωής. Σ αυτούς εντάσσεται και ο μπαρμπα- Σωτήρης!

Στην πορεία της ζωής έφτιαξε οι-κογένεια με τη θεία μου τη Δημήτρω, μια γυναίκα που επίσης γνώρισε την ορφάνια και την ταλαιπωρία από τα μικρά της χρόνια, και μαζί ανάστησαν τέσσερα παιδιά που τους ενέ-πνευσαν την ίδια αγωνιστικότη-τα, την ίδια δημιουργικότητα, τις ίδιες αρχές και αξίες με τις οποίες και αυτοί μεγάλωσαν. Γι αυτό και στα δύσκολα χρόνια της ανη-μπόριας των γηρατειών, τα παι-διά του με απόλυτη αφοσίωση του επέστρεψαν με σεβασμό και αγάπη ό,τι η ζωή του χρωστού-σε! Κατά τη ρήση του Σόλωνα “ μηδένα προ του τέλους μακά-ριζε”, προστατευμένος στο κου-κούλι της φροντίδας όλης του της οικογένειας μέχρι την ώρα της αναχώρησής του για το τε-λευταίο του ταξίδι, έφυγε για την αιωνιότητα πράγματι απόλυτα ευτυχής!

Προσωπικά, οι δεσμοί που με συνδέουν με το θείο μου δεν είναι μόνο συγγενικοί. Δεν σφυρηλατήθηκαν μόνο από την απόλυτη αγάπη που του είχε η

μητέρα μου, που επεδίωκε πάντα να ανακουφίζει όσο μπορούσε το βάρος της ζωής του, είναι κυ-ρίως οι μνήμες των πρώτων παι-δικών μου χρόνων στο χωριό. Ό,τι γνωρίζω για τον κύκλο της αγροτικής και ποιμενικής ζωής το οφείλω σ’ εκείνον, που τον ακολουθούσα με μεγάλη χαρά στο σπόρο, στο αλώνισμα, στο θερισμό, στο κοπάδι. Εκείνος πρώτος, δίπλα στην αναμμένη φωτιά τις καλοκαιρινές νύχτες, μου έμαθε να διακρίνω στον

έναστρο ουρανό τα “ζυγάλετρα”, την “πυ-ροστιά” και “τα άχυρα του κουμπάρου”. Μαζί του έζησα την ωραιό-τερη ανατολή στην κορυφή του κάστρου, ταξίδεψα σε “μεγά-λες διαδρομές” με το μουλάρι μέχρι την Αν-δρίτσαινα, τη Ζούρ-

τσα και το Θολό, περπάτησα στα μονοπάτια των βουνών, στο Σκαλτσούνι ,στην Κοκορεβυθιά, στον Αη-Γιώργη και δέθηκα συ-ναισθηματικά με τη ζωή του χω-ριού μας. Τον παρακολουθούσα με δέος να καλιγώνει το μουλά-ρι, να πελεκάει καλλιτεχνικά το ξύλο για να φτιάξει την γκλίτσα του, να επιδιορθώνει τα εργα-λεία του. Όλα όσα τον έβλεπα να κάνει τότε , στα παιδικά μου μά-τια είχαν περιπέτεια, αλήθεια και γνήσια παράδοση, που τα κατέ-γραφα στο μυαλό μου με λεπτο-μέρειες, συντροφεμένα πάντα με την αγάπη του για μένα. Γι αυτό και η απώλειά του προκα-λεί έντονο συναίσθημα πληγής στη μνήμη μου και αφήνει κενό που τίποτα δεν μπορεί να καλύ-ψει.

Αγαπημένε θείε Σωτήρη ξε-κουράσου, η θέση σου είναι πά-ντα μέσα στην καρδιά, τη σκέψη και τη μνήμη μας.

Φωτεινή Σμυρνή

Όταν αυτός που φεύγει είναι νέος , σε δημιουρ-γική ηλικία, με δυνατό-

τητα μεγάλης προσφοράς ακό-μη στην κοινωνία, είναι φανερό ότι η απώλεια είναι πολύ μεγα-λύτερη και τα λόγια παρηγοριάς στους άμεσους συγγενείς πολύ φτωχά για να απαλύνουν τον πόνο τους. Πολύ περισσότερο όταν συμβαίνει το αφύσικο να φεύγει το παιδί και να μένει ο γονιός να υπομένει το μαρτύριο της μνήμης.

Η Άννα που έφυγε στις 18/1/2014 ,στα 55 της χρόνια, βύθισε στο πένθος τη μάνα και τα αδέλφια της ,σε μια συγκυρία μάλιστα πολύ δύσκολη για την οικογένεια, λόγω της σοβαρής ασθένειας του πατέρα της, που βρίσκεται στην τραγική κατά-σταση να μην έχει αντιληφθεί το τρομερό νέο.

Η Άννα ήταν ένα παιδί που γνώρισε αρκετές δυσκολίες στη ζωή από πολύ μικρή ηλι-κία, είχε όμως αγωνιστικότητα και δύναμη για να ξεπεράσει τα εμπόδια, να μορφωθεί και να εργαστεί μια ολόκληρη ζωή

, να ζει αυτάρκης και δημιουρ-γική, μέχρι που την συνάντησε η φρικτή αρρώστια της εποχής μας. Την ταλαιπώρησε αρκετά χρόνια μέχρι να την καταβάλει, γεγονός που δείχνει τον αγώνα που έδωσε για τη ζωή της.

Η αρρώστια της όμως έδω-σε την ευκαιρία να ανα-δειχθεί για μια ακόμη φορά το μέγεθος της αδελφικής αγάπης και η συνοχή της οικογέ-νειας της Γιώτας και του Κώστα Δράκου. Τα αδέλφια της εκμηδένι-σαν τις αποστάσεις, συ-μπαραστάθηκαν στις δυσκολίες, που όπως ήταν φυσικό δημιούργησε η ασθένεια, έκαναν τα αδύνατα δυνατά για την σωτηρία και την ανακούφιση του πόνου της αδελφής τους. Ιδιαίτερα η στά-ση της Κικής και της οικογένειάς της , που με πραγματική θυσία , διακριτικότητα και αδιάλλειπτη προσφορά στάθηκε συνεχώς στο πλευρό της Άννας, είναι πα-ράδειγμα αυτοθυσίας στους χα-λεπούς καιρούς που ζούμε.

Δεν υπάρχουν λόγοι παρηγοριάς σε μια μάνα που χάνει το παιδί της. Συνήθως η πληγή της κλείνει μόνο όταν κλείσει τα μάτια της, αλλά και ο πόνος που νοιώθει όταν το βλέπει να βασανίζεται και να υποφέρει από την αρρώστια, χωρίς ελπίδα επιστροφής σί-γουρα είναι το ίδιο αβάσταχτος.

Η σκέψη αυτή, και η αγάπη που μοιράζει σε όλα ανεξαιρέτως τα υπόλοιπα παιδιά της και τα εγγόνια της, σίγουρα κά-νουν τη Γιώτα να υπομένει στωικά τη συμφορά που τη βρήκε, με τα τερά-στια ψυχικά αποθέ-

ματα που διαθέτει. Ας ευχηθού-με η ́ Αννα να βρίσκεται τώρα σε τόπο αναψύξεως , απαλλαγμένη από πόνο, λύπη και στεναγμό.

Εμείς οι άνθρωποι της “διπλανής πόρτας” και με τη στενή συγγενική ιδιότητα που μας συνδέει, συλλυπούμεθα την οικογένεια του Κώστα και ευχόμαστε ομαλή συνέχεια της ζωής.

Οικογένεια Μάριου Σμυρνή

Πένθη

ΚΩΝ. Γ. ΔΡΑΚΟΣ (Μαράπας)(ετών 83)

Απεβίωσε κι ο Κώστας Γ. Δράκος (Μαράπας) στα 83 του στο νοσοκομείο Καλαμάτας όπου νοσηλευόταν τον τελευταίο καιρό από θέματα υγείας. Η κηδεία του έγινε στη Λυνί-

σταινα την επομένη 15.3.2014. Πριν 40 ημέρες απεβίωσε και η κόρη του Άννα στην Αθήνα κι ετάφη κι εκείνη στη Λυνίσταινα, αλλά από εκείνη τη στιγμή και η δική του υγεία επιδεινώθηκε .Ο Κώστας ήταν ένα καλό παιδί κι όταν με-γάλωσε όλοι τον εκτιμούσαν και τον αγα-πούσαν ως ένα καλό και άκακο συμπα-τριώτη. Κανέναν δε στενοχωρούσε κι αν νόμιζε πως κάπου ξεπερνούσε τα όρια ζητούσε πολλές φορές συγνώμη. Όλα τα χρόνια έζησε στη Λυνίσταινα, εκτός από κάποια χρόνια που πήγαινε κι εκεί-νος τα γιδοπρόβατά του στα κατώμερα της Μεσσένιας . Τα μόνιμα γρέκια του οι Κάπελλες.και οι Λυγδιές κάτω και πάνω απ’ το χωριό αντίστοιχα. Είχε παντρευτεί με τη Γιώτα του Γιάννη Δράκου, με τν οποία δημιούργησαν μι αξιόλογη οικογένεια με έξι παιδιά. Τρία αγόρια και τρία κορίτσια. Κι όλα τακτοποιημένα.

Με αυτούς που απεβίωσαν το τελευταίο δίμηνο, το χωριό μας έγινε φτωχότερο. Ουσιαστικά άδειασε. Στους δικούς του εκφράζουμε τη λύπη και τη συμπάθειά μας. Στο δε Κώστα καλό κατευόδιο κι αντάξιό του. Η κόρη του θα τον περιμένει.

Σωκ. Τζ. Σμυρνής

Σωτήριος Γ. Δράκοςετών 94

Άννα Κ. Δράκου

Λυνιστιάνικη Φωνή 9 874αρ. φύλλου 75

Στις 25 Φεβρουαρίου 2014, σε ηλικία 75 ετών και ύστερα από μία μακρά περιπέτεια με την υγεία του, στο Παναρκαδικό Νοσοκομείο

Τρίπολης, όπου νοσηλευόταν, άφησε την τελευ-ταία του πνοή, ο εν λόγω συμπαθέστατος συμπα-τριώτης μας.. Η εξόδιος ακολουθία του εψάλη την επομένη, 26 Φεβρουαρίου, στον Ι. Ναό τους Σω-τήρος του κοιμητηρίου Μεγαλόπολης, παρουσία ενός μεγάλου πλήθους κόσμου, που είχε κατακλύ-σει κυριολεκτικά ολόκληρο τον εσωτερικό και τον εξωτερικό χώρο του Ναού. Στην εξόδιο ακολουθία παρέστη ο τέως υπουργός Υγείας κ. Λυκουρέτζος Ανδρέας, ο Δήμαρχος Μεγαλόπολης κ. Παν. Μπού-ρας, οι τέως Δήμαρχοι Μεγαλόπολης και Γόρτυνος κ Τσιριγώτης και Μιχόπουλος, ο περιφερειακό σύμβουλος κ. Βαλασσό-πουλος Παν., οι Αντιδήμαρχοι Μεγαλό-πολης κ.κ Μερτζώτης και Κανέλλος και πάρα πολλοί ακόμη επώνυμοι παράγο-ντες της τοπικής κοινωνίας.

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ο ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ ήταν ένα από τα έξι συνολικά παιδιά της οι-κογένειας των αείμνηστων μπάρμπα ΑΓΓΕΛΗ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ και της θεια-ΜΑΡΓΩΣ, οι οποίοι είχαν φύγει οικογενειακά από τη Λυνίσταινα κατά τη 10ετία του 1950, αναζητώ-ντας καλύτερη τύχη στη γειτονική Μεγαλόπολη, όπως και τόσοι άλλοι συγχωριανοί μας, κατά τα δύσκολα εκείνα χρόνια, όταν ο ίδιος ήταν εννέα (9) ετών. Επρόκειτο για έναν εκλεκτό συγχωριανό μας, ο οποίος έχαιρε μεγάλης εκτιμήσεως, όχι μόνον στην τοπική κοινωνία της Μεγαλόπολης, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή. Τρανή απόδειξη του γεγο-νότος αυτού αποτελεί η παρουσία τόσο κόσμου στην κηδεία του, μεταξύ των οποίων και τόσοι επί-σημοι. Ήταν άνθρωπος στο έπακρον φιλότιμος και κοινωνικός, αξιοπρεπής, φιλόξενος, καλόκαρδος, φιλοσυγγενής, σταθερός στις σχέσεις των, τίμιος και ειλικρινής. Ένας άνθρωπος με το χαμόγελο πά-ντα στα χείλη και τον καλό λόγο στο στόμα. Ένας αφοσιωμένος οικογενειάρχης, ειδικά μετά την

τόσο πρόωρη απώλεια της συζύγου της ΠΟΠΗΣ. Ένας τίμιος αγωνιστής της ζωής και της καθημερι-νής βιοπάλης, εργαζόμενος ως αυτοκινιστής οδη-γός ΤΑΧΙ στη Μεγαλόπολη. Έτρεφε ιδιαίτερη αγάπη προς την κοινή γενέτειρά μας, τη ΛΥΝΙΣΤΑΙΝΑ, την οποία επισκεπτόταν πολύ τακτικά και όπου ήταν πολύ αγαπητός. Ήταν παρών σε κάθε εκδήλωση εκεί, κοινωνική, θρησκευτική, ατομική ή συλλογι-κή. Σε χαρές, σε λύπες, πάντα και παντού πρώτος. Αγαπούσε και υποστήριζε πολύ το Σύλλογό μας, επί σειρά δε πολλών ετών ήταν εκπρόσωπός του στη Μεγαλόπολη, παρών σε κάθε προσκλητήριο. Σε κάθε κάλεσμα, σε κάθε ανάγκη, όπως ήταν επί-

σης και ένθερμος αναγνώστης της εφη-μερίδας μας, της Λ.Φ. Έτρεφε ιδιαίτερο σεβασμό προς το εκκλησάκι του αγίου Γεωργίου, όπου εκεί κοντά είχε μεγαλώ-σει, είχε δε συνδράμει τα μέγιστα στην ανακαίνισή του . Τελευταία του,πολύ πρόσφατη προσφορά του, η δωρεά εκ μέρους του μιας ηλεκτρογεννήτριας, για να μεταδίδεται μεγαφωνικά η θεία Λει-τουργία, τόσο στο εν λόγω, όσο και στα άλλα δυο εξωκλήσια μας στο χωριό,

όπου δεν υπάρχει ηλεκτρική σύνδεση. Δυστυχώς, η μοίρα του επεφύλασσε πολλές περιπέτειες, έναν πραγματικό ΓΟΛΓΟΘΑ στη ζωή του, κυρίως από πλευράς υγείας. Η τελευταία περιπέτειά του, άκρως βασανιστική και περιπετειώδης, κράτησε για πάνω από πέντε χρόνια. Τα αντιμετώπισε όλα με παρα-δειγματική καρτερία, με ιώβειο πράγματι υπομονή και απέραντη αξιοπρέπεια, έχοντας την ολόπλευρη στήριξη των δυο θαυμάσιων παιδιών του, του ΑΓ-ΓΕΛΗ και της ΜΑΡΙΑΣ. Ο θάνατος ίσως αποτελούσε λύτρωση από τα πολλά βάσανα που πέρασε στη ζωή του. ΑΙΩΝΙΑ σου Η ΜΝΗΜΗ πολυαγαπημένε μας ΓΙΑΝΝΗ. Ας είναι ελαφρυ το χώμα της ΜΕΓΑ-ΛΟΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΓΗΣ, που σε σκέπασε, και το οποίο τόσους συγχωριανούς μας ΛΥΝΙΣΤΙΑΝΟΥΣ, έχει μέχρι σήμερα σκεπάσει. Θα σε θυμόμαστε για πά-ντα. Αντώνιος Αγγ. Αγγελόπουλος

Γιάννης Αγγελόπουλοςετών 75

Βιργινία σύζ. Κοσμά Ανδ. Μιχελή

Απεβίωσε η Δήμητρα σύζ. Γεωργ. Ν. Δεληγεώργη

Ευχαριστήριο (Από τα παιδιά του Γιάννη Αγγελόπουλου)Θέλουμε να σας ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΟΥΜΕ για

την συμμετοχή σας και την αμέριστη ηθική συμπα-ράστασή σας στον θάνατο του ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥ μας ΠΑΤΕΡΑ ΓΙΑΝΝΗ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ του ΑΓΓΕΛΗ.

Από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστός ο θά-νατός του, η πλειάδα των τηλεφωνημάτων από τους συμπατριώτες ΛΥΝΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ήταν για μας πρωτόγνωρη και ανέλπιστα ευχάριστη.

Είχε καταφέρει να ποτίσει κι εμάς με την ΑΓΑ-ΠΗ του για το χωριουδάκι του και μας έκανε να αγαπήσουμε όλους τους συγγενείς και πατριώτες Λυνιστιάνους.

Δεν θα ξεχάσουμε ότι την παραμονή του θανά-του του μας παρότρυνε να φύγουμε από το ΝΟΣΟ-

ΚΟΜΕΙΟ ΤΡΙΠΟΛΗΣ για να πάμε στο χωριό του την Λυνίσταινα.

Του υποσχεθήκαμε ότι θα πηγαίναμε, όταν θα έπαιρνε εξιτήριο. Δεν τα καταφέραμε.

Όμως θα εκπληρώσουμε την επιθυμία του. θα επισκεφθούμε σύντομα την Λυνίσταινα για να συλ-λειτουργήσουμε με τους πατριώτες του, τον ΑΗ ΓΙΩΡΓΗ και θα του πάμε νερό από την λίμνα.

Ένα θερμό ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ σ’ όλους τους συ-μπατριώτες ΛΥΝΙΣΤΙΑΝΟΥΣ που μας συμπαρα-στάθηκαν πραγματικά ανθρώπινα και με περισσή ΑΓΑΠΗ.

ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ Υ.Γ. Ευχαριστούμε επίσης τον Πρόεδρο του

Συλλόγου κ. Σμυρνή Κωνσταντίνο για την άμεση ενημέρωση των συμπατριωτών μέσω του συστήμα-

τος των κινητών τηλεφώνων. ΑΓΓΕΛΗΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ

& ΜΑΡΙΑ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ

Θέλω να εκφράσω τα συλλυπητήριά μου, προς την οικογένεια του ταξιάρχου Αντώ-νη Βακάλη. Να είναι καλά η αξιόλογη σύ-

ζυγός του Τιτίκα, που τη θυμάμαι απ’ τις νεανικές τους εποχές, πόσο αξιόλογη ήταν και πόσο απο-τελεσματικά στάθηκε στη «σκιά» της αξιοπρέπειάς του, όχι μονάχα όλα αυτά τα χρόνια της δημιουργικής και πετυχη-μένης ανέλιξής του, αλλά και μετέπειτα σ’ όλη την περίοδο των προβλημάτων της υγείας του. Επιπρόσθετα, με τα ίδια συναισθήματα να συγχαρώ και τα δυο παιδιά τους: Χρήστος -Παρμενίων κι Ασημίνα που καταξιώθηκαν στη ζωή τους. Και τα δυο του Πολυτεχνείου, με θαυμάσιες οικογένειες, π’ ακολουθούν την αποδεκτή και πετυχημένη πορεία των γονιών τους, η οποία, για κείνον, ήταν και το πιο σημαντικό επίτευγμα ευτυχίας του.

Τον Αντώνη, τον γνώρισα για πρώτη φορά, όταν, μετά την αποφοίτησή μου απ’ τη σχολή αε-ροπορίας, τοποθετήθηκα στην ίδια πολεμική μοί-ρα, που υπηρετούσε κι εκείνος. Είχε αυθορμητισμό

στην καλοσύνη και στα πηγαία χαμόγελά του, αλλά και πρόθυμος για συμπαράσταση με την πείρα και τα βιώματα, που διέθετε. Στον δε αέρα, διοχέτευε εμπιστοσύνη, τόσο με τη συμπεριφορά, τις γνώσεις και το δυναμισμό ελέγχου ολόκληρου του σχημα-

τισμού, όσο κι απ’ τις εύστοχες ενέργειές του. Προπαντός, όμως, με τη μεγάλη απλότητα της διορατικότητας. Το ίδιο και στην άλλη μονάδα που ο χρόνος με την εμπειρία, μας είχαν φέρει πιο κοντά, αλλά και στο Γενικό Επιτελείο, ως τρίτη συνυπηρέτηση όπου, στο κρίσιμο τότε 1974, μαζί με το μεγαλείο της ψυχής του, γνώρισα κι όλα τα υπόλοιπα χαρίσματά του, με κυρίαρχο, αυτό της συλλογικότη-τας, ανθρώπων και μέσων, στην κοινή

δράση. Αυτές οι λίγες γραμμές, ας προστεθούν στα όσα είπαν, εκείνοι που μίλησαν κατά την εξό-διο τελετή του, στην οποία δεν υπήρξε η δυνατό-τητα για να παρευρεθώ. Ο Αντώνης, θα παραμεί-νει, άριστος συνάδελφος και φίλος ανάμεσά μας.

Σωκράτης Τζαν. ΣμυρνήςΥποπτέραρχος εα

Εφυγε από κοντά μας η Βιργινία σύζυγος του Κοσμά Μιχελή. Μια

εξαίρετη νύφη, πού στεκόταν αντάξια κοντά στο συμπατρι-ώτη μας Κοσμά Ανδ. Μιχελή. Είχαν γνωριστεί στην όμορ-φη Κεφαλονιά, όπου ο Κοσμάς υπηρετούσε στον ΟΤΕ. Δημι-ούργησαν μια υπέροχη οικογέ-νεια και θαυμάσιο σπιτικό. Την ευτυχία τους, την ολοκλήρωσαν τα δυο παιδιά τους. Ένας γιος και μια κόρη. Όμως, η πετυχη-μένη τους πορεία, δεν διήρκεσε για χρόνια πολλά. Η Βιργινία πα-

ρουσίασε προβλήματα υγείας. Ήλθαν και στην Αθήνα, για την καλύτερη αντιμετώπισή της κι αρκετά το πάλεψαν, έως ότου έφθασε κι αυτό το ανεπιθύμη-το μοιραίο. Η κηδεία της έγινε την 8η Φεβρουαρίου 2014, στο Κοιμητήριο Παλ. Φαλήρου. Ας είναι αιώνια η μνήμη της. Στη δε οικογένεια του συ-μπατριώτη μας Κοσμά Ανδρ. Μιχελή, εκφράζουμε τα πιο εγκάρδια συλλυπητήριά μας, αλλά και δύναμη υπομονής. Σωκ. Τζ. Σμυρνής

Την 15η Μαρτίου 2014, απεβίωσε στη Μεγαλόπο-λη και η Δήμητρα, σύζυ-

γος του Γεωργ. Νικ. Δεληγεώργη. Οι Δεληγιωργαίοι ήταν απ’ τους πρώτους που έφυγαν για τη Μεγαλόπολη, όπου κι αναπτύ-χθηκαν με τον πιο καλό τρόπο. Ανάμεσα στην πολυμελή οικο-γένεια, δεύτερος στην ιεραρχία, αλλά και πρώτος στ’ αγόρια, ο Γιώργος. Αναπτύχθηκαν γρήγο-ρα και ρίζωσαν με τον πιο καλό τρόπο. Τότε, υπήρχε μεταξύ μας και πιο καλή επικοινωνία, επει-δή στη Μεγαλόπολη, προς και από Ανδρίτσαινα, οι μετακινή-σεις γινόντουσαν με παλιά λεω-φορεία, αλλά και μ’ ανεξάρτητα προγράμματα. Έτσι, εκεί στην πλατεία υπήρχε χρόνος των αγαπημένων συναντήσεων. Ο Γιώργος έγινε οδηγός ΤΑΧΙ. Πα-ντρεύτηκε με το εξαιρετικό κο-ρίτσι τη Δήμητρα κι απέκτησαν μια χαριτωμένη δικιά τους οικο-γένεια. Τρία κορίτσια, Κωνστα-ντίνα- Αθανασία-Γιάννα- κι ένα αγόρι το Νίκο. Όμως, ο Γιώργος σκοτώθηκε παρασυρμένος από αβλεψία ενός οδηγού και η Δή-μητρα συνέχισε το δρόμο, το

δύσκολο με τα 4 παιδιά. Κι εκείνα όμως αποκαταστάθηκαν με τον, επίσης, πιο καλό τρόπο. Τώρα, ήλθε και η σειρά της, από την άσχημη αρρώστια κι εκείνη. Το πάλεψαν για καιρό και δόθηκε η ελπίδα πως τα κατάφεραν, αλλά δυστυχώς, όπως μας πληροφό-ρησε ο γιος της ο Νίκος, ήλθε κι αυτό τ’ ανέλπιστο τέλος της. Η εξόδιος τελετή έγινε την επομέ-νη, τη 16η , στο κοιμητήριο Με-γαλοπόλεως, με τη συμμετοχή πλήθους κόσμου. Ο σύλλογος έστειλε μηνύματα σ’ όλους τους συμπατριώτες και η εφημερίδα μας, η «Λ.Φ», ανάρτησε στο δια-δίκτυο την αγγελία για το μεγά-λο της ταξίδι, μαζί με λίγα λόγια. Η Δήμητρα ήταν μια θαυμάσια προσωπικότητα σ’ ολόκληρη τη ζωή της. Για τη Λυνίσταινα είχε εμποτιστεί με το μεγαλείο της αγάπης του Γιώργη γι’ αυτήν. Και το απέδειξε με τις αγαθο-εργίες της, ασφαλώς στη μνή-μη του, προς άτομα, τα οποία, ίσως και να μην τα είχε γνωρίσει η ίδια ποτέ… Ας είναι αιώνια η μνήμη της κι για τα παιδιά της ευχόμαστε ό,τι το καλύτερο. Σωκ. Τζ. Σμυρνής

ςυλλυπητήρια στην οικογένεια του ταξιάρχου ΠΑ Αντώνη βακάλη

Συλλυπητήρια για το θάνατο της Ιωάννας Ηλ. Μπαλέ-Μουζακίτου

Για το θάνατο της Γιαννούλας Ηλ. Μπαλέ-Μουζακίτου,συλλυπητήρια εκφράζουμε στο συμμαθητή, φίλο και συνάδελφο Παναγιώτη Ηλία και Κλεοπάτρας.

Μπαλέ, καθώς και για ολόκληρη την οικογένειά της. Ήταν το πρώτο απ’ τα 3 παιδιά του γνωστού Λια Μπαλέ, ο οποίος με το ταξί του τόσες και τόσες εξυπηρετήσεις είχε κάνει για τους συμπατριώτες μας, όταν ακόμα ο δρόμος ήταν κόλαση για να ξεπεραστεί. Η Γιαννούλα, όπως και τα υπόλοιπα δύο, γεννή-θηκε και μεγάλωσε στην Ανδρίτσαινα, με τις δικές μας ξεχω-ριστές αρχές, τις οποίες μετέφερε μαζί της σ’ ολόκληρη τη ζωή των 82 της χρό-νων. Μετά τις γυμνασιακές της σπουδές και την επιτυχία της στην Οδοντιατρική σχολή του πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, παντρεύτηκε εκεί κι απέκτησε αξιόλο-γη οικογένεια, αλλά και επαγγελματική καταξίωση. Τα τελευταία χρόνια παρου-σίασε προβλήματα υγείας, αλλά το ενδι-αφέρον και η συμπαράσταση ολόκληρης της οικογένειάς της και κυρίως των δυο παιδιών της- κόρη και γιος- στα οποία ανήκουν ξέχωρα συγχαρητήρια, η ζωή της παρατάθηκε και ποιοτικά και χρονι-κά. Απεβίωσε την 24η Φεβρ. 2014 και κηδεύτηκε την επομένη 25η Φεβρουαρίου στο κοιμητήριο Θέρμης (Θεσσαλονίκης), πρωτοστατούντος του συμμαθητού της και συμπατριώτη -Άγιο Σώστη-απ’ τα γυμνασιακά τους χρόνια, Μέγα Πρωτοπρεσβυ-τέρου ιερέα Δημ. Καταβέλου. Ας είναι αιώνια η μνήμη της.

Σωκράτης Τζαν. Σμυρνής

Απ’ την αποφοίτηση του αδελφού της

Παναγιώτη στη Σχ. Ικάρων 1958

Όπως το είχε ανακοινώσει και το ΔΣ του συλλόγου, την Κυρια-κή 9η Μαρτίου 2014, πραγματο-ποιήθηκε, για 21η χρονιά, ο κοι-νός μας εκκλησιασμός. Κι αυτό προς τιμή και των δικών μας Αγ. Θεοδώρων, που τώρα πια δεν υπάρχουν, παρά μονάχα λείψα-να ερειπίων των. Έγινε αρτοκλα-σία για τη Λυνίσταινα και όλους τους ανθρώπους της και κυρίως λόγω των ημερών. Στην όλη θεία Λειτουργία, από τον ιερέα του Ναού, πατέρα Κωνσταντίνο, δό-θηκε η «πρωτοστασία», στο δικό μας πρωτοπρεσβύτερο π. παπα-Γιεώργιο Αγγελόπουλο. Κι όχι μο-νάχα αυτό. Τον παρουσίασε στο εκκλησίασμα, αναφέρθηκε στον ετήσιο εκκλησιασμό μας, αλλά μί-λησε και για τα χρόνια που είχαν ζήσει μαζί, προσθέτοντας: «Σή-μερα το αντίδωρο θα το πάρετε απ’ τα χέρια του παπα-Γιώργη» Κι όλοι, ύστερα απ’ όσα είχε πει, το υιοθέτησαν με ξεχωριστή ικανο-ποίηση. Κι αυτή τη χαρά την εκ-δήλωναν στη συνέχεια, καθώς ο παπα-Γιώργης μαζί με το αντίδω-ρο, εξέφραζε, στον καθένα, και τη γαλήνια ευλογία Του.

Μετά το πέρας της θείας Λει-τουργίας προσφέρθηκε απ’ το Σύλλογο καφές σε παρακείμενο καφενείο, το οποίο λειτούργη-σε για τα μέλη μας. Παράλληλα, εκτός αυτών, προσφέρθηκαν, όπως κάθε χρόνο, γλυκά, από συμπατριώτες και συμπατριώ-

τισσες. Μεταξύ αυτών η Ελένη συζ. Πετ. Γιαννόπουλου, η Αιμιλία Ι. Σκουμπούρη, η Ντίνα συζ. Ιωαν. Περαμερίτη και η Μανατώ συζ. Ηλ Γ. Αγγελόπουλου. Γενικά, ήταν ένα πρωινό ευχάριστο για όλους τους Λυνιστιάνους που ήταν πα-ρόντες. Οι περισσότεροι εξ αυ-τών έχουν γίνει «μόνιμοι» πλέον, όπως το επεσήμανε κι ο πρόε-δρος Κων. Τζαν. Σμυρνής, όπως το επανέλαβαν δυο ζευγάρια από αδελφές. «¨οσο ζούμε, κάθε

χρόνο θα είμαστε εδώ». Όπως ακόμα κατέφθασε μια νύφη μας, αργά λόγω επιβεβλημένων υπο-χρεώσεών της, αλλά με τα χειρο-ποίητα δυο ειδών πίτες και γλυκά της, νηστίσιμα και μη. «Δεν μπο-ρούσα να μην έλθω έστω και την ώρα του καφέ, είπε. Κι εμείς την ανταμείψαμε, εξαφανίζοντας, εν ριπή οφθαλμού, τα «πεσκέσια» της. Ανάμεσά τους κι ο προηγού-μενος πρόεδρος, πού είχε έλθει απ’ την επαρχία με τη σύζυγό του Φωτεινή, ο οποίος κι «αυτό- απολογήθηκε» για την περσινή του απουσία!!! Οι συμπατριώτες τον αντάμειψαν με την έκδηλη ικανοποίησή τους. Όλοι ευχή-θηκαν και του χρόνου. Αυτό ε υ χ ό μ α σ τ ε κι εμείς και σ’ αυτό προσδο-κούμε. Και του χρόνου, ξανά σ’ ένα δικό μας Λυνιστιάνικο, πρωινό.

Ο Αντώνης Ι. Παναγούλιας τραγουδιστής

Συγχαρητήρια αξίζουν στον Αντώνη Ιωάν & Ντίνας Παναγούλιας για την καλλιέργεια της φωνής του. Είδα και άκουσα ένα video πάρα πολύ ωραίο. Τραγουδάει πολύ καλά με πληθωρική κι ελκυστική φωνή, σε στυλ Καζατζίδη. Αντώνη να είσαι πάντα καλά. Προχώρα άφοβα.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ Μέσα από τις στήλες της Λ.Φ ευχαριστούμε θερμά, όσους

παρευρέθηκαν στο γάμο των παιδιών μας, Γιώργου και Ανα-στασίας, αλλά και σε όσους, από καρδιάς, μας ευχήθηκαν, συμ-μετέχοντες στη χαρά μας.

Οικ. Φώτη Γ. Παναγούλια

Λυνιστιάνικη Φωνήαρ. φύλλου 7510 875

Ευχαριστήρια επιστολή απ’ τον Παναγιώτη Μοσχονά,

σύζυγο της Σταυρούλας Γ. ΜιχελήΠολύ συγκινητική η επιστολή, που μας

έστειλε, απ’ τον Καναδά, ο Παναγ. Μοσχονάς, σύζυγος της συμπατριώτισσάς μας, αείμνη-στης πλέον από τα 60 της, Σταυρούλας Γ. Μι-χελή, για όσα αναφέραμε, τόσο στην ιστοσελίδα, όσο και στην προηγού-μενη εφημερίδα μας, (νο 74), για τον απροσδόκητο θάνατό της. Όμως κι εμείς, εκ μέρους των συμπατριωτών, με πρώτα τα μέλη του διοικητικού μας συμβουλίου, θέλουμε να εκφράσουμε τα συγχαρητήριά μας προς ολόκληρη την οικογένεια τού Παναγιώτη, για όσα έκαμαν για τη Σταυρούλα. Προς τον ίδιο, τους δυο γιους, και την κόρη τους. Μια και οι αποστάσεις μεγαλώνουν τα συναισθήματα, όλα αυτά που διαβάσαμε και είδαμε στις δικές τους ιστοσελίδες, σε πολλούς έφεραν και δάκρυα και χαρά. Χαρά, που είδαν, πόσο καλά τα είχαν καταφέρει στη δημιουργία κι αποκατάσταση της οικογένειάς των και λύπη που η Σταυρούλα έφυγε την πιο ακατάλληλη στιγμή. Για την ίδια, τον Παναγιώτη και για τα παιδιά τους τα οποία αν και πετούν με δυνατά δικά τους φτερά, η Σταυρούλα ήταν το μεγάλο αεροδρόμιό τους. Ας κρατήσουν μονάχα τις ευχές μας. Δύναμη και συνοχή για να συνεχί-

σουν στην κοινή και ορθή πορεία τους…. Και ο Παναγιώτη, σ’ αυτή την επιστολή του

γράφει: Φεβ.4.2014. Αγαπητέ κύριε Σωκράτη σας χαιρετώ και σας εύχομαι χαρούμενον και ευτυχιχισμένον τον καινούργιο χρόνο, σε σας και σε όλους τους συμπατριώτες, που παρά τις ολίγες επισκέψεις μου στην αγαπημένη Λυνίσταινα, έτυ-χε να γνωρίσω αρκετούς εντός και εκτός αυτής.

Κατ’ αρχήν, θέλω να σας ευχαρι-στήσω για τα ωραία λόγια που γρά-ψατε στην εφημερίδα του Συλλόγου μας, για τον χαμό της αγαπημένης και αειμνήστου συζύγου μου και μητέρα των παιδιών μας, που λόγω αυτής και των ιστοσελίδων μας, γνωστοποιήθη-κε σε όλον τον γνωστόν μας κόσμο. Η αγαπημένη μας Σταυρούλα υπήρξε η καλή σύζυγος και μητέρα που κατόρ-θωσε με την εξυπνάδα της, την δρα-

στηριότητά της, την υπομονή της, τις ορμήνιες και τις συμβουλές της, να μεγαλώσει τα παιδιά μας, να τα μορφώσει κοινωνικώς και θρησκευτι-κώς, στον ορθό και σωστό δρόμο.

Αιωνία της η μνήμη.ΥΓ. Αγαπητέ κύριε Σωκράτη, σας εσωκλείω

200 δολ. για την εφημερίδα, που λόγω αυτής υπάρχει μια ωραία επικοινωνία μεταξύ μας, εις μνήμη της αγαπημένης συζύγου μου Σταυρού-λας και εύχομαι σε εσάς και όλους τους συμπα-τριώτες. Καλή χρονιά και παν ποθητό.

Παναγιώτης Μοσχονάς

Κυκλοφόρησε η νέα, 29η, ατζένταΌπως ξέρετε κυκλοφόρησε η νέα ατζέντα, η 29η κατά σειρά απ’ το 1974. Περιλαμβάνει πολλά στοιχεία και θεωρείται πολύ χρήσιμη, όμως διαπιστώνεται πως ακόμα έχει ατέλειες. Γι’ αυτό, σας παρακαλούμε, όταν διαπι-στώνεται παραλείψεις, στο δικό σας όνομα ή άλλα που γνωρίζετε, να μας τα λέτε στα πιο κάτω ε-μαιλς ή τηλέ-φωνα. <2103837005 και 6936919776 (πρόεδρος συλλό-γου)>, <2105057028 και 6977208320 (αντιπρόεδρος)>, <2102930897 και2626022865 (Μάρκ. Γ. Σμυρνής)> Κι όσο για τις τροποποιήσεις ή νέα στοιχεία της ατζέντας, στα ε-μαιλς εφημερίδας lynistaina1@gmail.com & προέδρου smyrnis@abios.gr.Η νέα ατζέντα διατίθεται από πολλά μέλη του ΔΣ, αντί συμ-βολικής τιμής για να καλυφθεί το κόστος της, αλλά και να επαρκέσει για όλους.

ΠΑΡΑΚΛΗΣΗΕπειδή ο χώρος της εφημερίδας είναι περιορισμένος, λόγω των πολλών υποχρεώσεών της, παρακαλούμε, όπως τα κείμενα για δημοσίευση, να μην είναι μεγαλύτερα των ¾ της σελίδας Α4. Επίσης, το περιεχόμενό τους θα απηχεί τις απόψεις του γράφοντος. Εννοείται, πως τα πολιτικά, άμεσα ή έμμεσα, ΔΕΝ επιτρέπονται, όπως άλλωστε υιοθετημένη και η θέση όλων των ΔΣ του Συλλόγου μας. Ευχαριστούμε για την κατανόηση.

Ο Δημήτρης Χρυσάνθης τον Ιούνιο στην Ελλάδα και Λυνίσταινα

Ο Δημήτρης Χρυσάνθης, την πρωτοχρονιά, μετά τις ευχές του προς την οικογένεια του θείου του Γε-ωργίου Γκουγκούση (Καντρή) και το σύλλογο, μας πληροφόρησε πως από 8-24 Ιουνίου 2014 προγραμ-ματίζει να επισκεφθεί την Ελλάδα. Μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα και ειδικότερα από 13-17 Ιουνίου θα επισκεφθεί και τη Λυνίσταινα. Μαζί του θα είναι η σύζυγός του ΡΟΜΠΙΝ και η κόρη τους Ζωή 19 ετών. Εκτός αυτών, θα είναι μαζί του, η θεία του Μαρία Bay (Nichols. - Nicholopoulos) και ο σύζυγός της Άλεξ, καθώς επίσης ο γιος τους Μιχαήλ και τα παιδιά του Μιχαήλ (19) και η Άννα (16). Ευχόμαστε, αυτό, να εί-ναι ένα από τα καλύτερά τους ταξίδια στην Ελλάδα.

Δημ. Χρυσάνθης, Ρόμπιν, Ζωή

Από τον κοινό εκκλησιασμό, 2014. Διακρίνονται οι αδελφές Μαρία και Βασιλική Νικ. Σμυρνή (Δράκου και Βασιλούλη), ο Κώστας Αγγελόπουλος και άλλοι συμπατριώτες

π. Γεώργιος Αγγελόπουλος

Δυο χρόνια έκλεισε ο παπα Γιώργης Τσουκαλάς που δεν είναι μαζί μας

Την 14η Μαρτίου ο παπα-Γιώργης Τσουκαλάς, έκλεισε δυο χρόνια που δεν είναι κοντά μας. Μένει όμως το έργο του, οι συμπαραστάσεις του προς τους συ-μπατριώτες, ντόπιους κι απόδημους, αλλά και η αγάπη του προς την απο-στολή του. Τι κι αν έβρεχε, χιόνιζε ή εξετάσεις κι εγχειρήσεις για τα μάτια του κι αν έκανε, ο παπα Τσουκαλάς στο πόστο του. Ήθελε, οι απομονω-μένοι ηλικιωμένοι μας, ν’ ακούνε την καμπάνα κι ας μην μπορούσαν να πάνε στην εκκλησια. Τους αρκούσε ν’ ακούν τον ήχο της. Έπαιρναν δύναμη και ζωντάνια ελπίδας για την επόμενη Κυριακή και ν’ ανάψουν διπλό το κερί. Ήταν, ακόμα, οι ευχές που έστελνε απ’ τη «Λ.Φ», τα από καρδιάς λόγια απ’ την Ωραία Πύλη, τα παιδιά μας που περίμενε στην «ανατολική Λυνίσταινα», να κάνουν ένα τρισάγιο στους δικούς τους ανθρώπους, και να προφθάσουν για την επιστροφή τους με την ασφάλεια της ημέρας. 30 ολόκληρα χρόνια, μες στη Λυνιστιάνικη νοοτροπία, τότε που ακόμα η Λυνίσταινα είχε ανθρώπινη δύναμη μεγάλη. Ζυμώθηκε μαζί τους. Ας είναι αι-ώνια η μνήμη του! Χαιρόμαστε όμως που ο νέος μας ιερέας π. Γεώργιος Λυμπερόπουλος συνεχίζει με την δική του αξιοσύνη, με το δικό του επαινετό και καταξιωμένο πάθος, όπως αναφέ-ρεται σ’ άλλη σελίδα, γιατί και η ζωή συνεχίζεται, και πρέπει να συνεχίζεται αλλά και ποτέ να μην ξεχνούμε.

Κοινός εκκλησιασμός, την άλλη μέρα των αγίων Θεοδώρων(την 9η Μαρτ. Κυριακή ορθοδοξίας) κι ο «παπά-Αγγελόπουλος»