Post on 12-May-2015
Wat kan er mooier zijn in het levenWat kan er mooier zijn in het leven
dandan
Een fantastische reis te beleven...Een fantastische reis te beleven...
Een verhaal om bij stil te staanEen verhaal om bij stil te staan
……
De Trein van het leven
Enige tijd geleden las ik een boek waarin het leven vergeleken werd met een treinreis.
Een spannend en boeiend verhaal als het juist geinterpreteerd wordt.
Het leven is niets minder dan een treinreis;Een herhaling van opstappen en afstappen,
gepeperd met ongelukken en aangename verrassingen bij enkele haltes...
en met enkele diepgaande teleurstellingen bij andere...
Bij onze geboorte, stappen we op de trein en ontmoeten we enkele personen van wie we denken... dat ze altijd aan onze
zijde zullen staan gedurende deze reis:
Onze ouders
Spijtig genoeg is de waarheid anders...
Zij zullen van de treinafstappen, ons
achterlaten als wezen,gehuld met hun liefde,
vriendschap en hun niet te vervangen gezelschap...
Wat niet in de weg staat dat andere personen op de trein
zullen stappen, personen die ons heel dierbaar zullen
zijn...
Hier komen onze broers en zusters,Vrienden en vriendinnen en niet weg te denken...
Onze grote liefde...En dan onze kinderen...
Van allen die opstappen op deze trein, zijn er enkelen die deze reis beschouwen als een
uitstap...
Anderen zullen er enkel een
teleurstelling in vinden gedurende
deze rit....
Nog anderen zullen door de wagons
wandelen, steeds bereid om anderen,
die het nodig hebben, te helpen.
Velen zullen bij het afstappen
met een blijvende onwetendheid zitten...
Anderen zullen voorbijgaan zonder dat we er ons van bewust werden dat ze de zetel
naast ons bezet hadden.
Het is curieus te constateren dat enkele passagiers, die we liefhebben, toch plaats nemen in een andere wagon dan de onze.
Waardoor zij ons verplichten deze reis te doen, gescheiden van hen.
Uiteraard is het ons niet opgelegd, de wagons te doorlopen, en op zoek te gaan naar dezen...! Alhoewel.....
Maar spijtig genoeg zullen we
geen plaats kunnen nemen
naast hen omdat er reeds anderen
deze plaatsen ingenomen
hebben.
Geen belang; onze reis moet nu eenmaal zo gebeuren;een reis gehuld met afgrijzen, dromen, fantasieën,hoop en het nemen van afscheid...Maar nooit met een terugkomst van...
Daarom, laat ons deze reis maken op de meest aangename manier
Laat ons trachten een zo goed mogelijke relatie met de
andere passagiers op te bouwen en laat
ons op zoek gaan naar het
beste van eenieder.
Laten we er ons steeds aan herinneren dat zij, op éénder welk ogenblik van het traject,
kunnen aarzelen en we hen dan waarschijnlijk zullen trachten te begrijpen...
...en dat ook wij dikwijls zullen aarzelen
en dat een ander ons zal trachten te begrijpen.
Het grote misterie, uiteindelijk, is dat we
nooit zullen weten in welk station we zullen
afstappen, en nog minder zullen weten waar onze medereizigers, of onze medepassagier gezeten
op de zetel naast de onze, zullen uitstappen.
Ik vraag me af of ik bij het uitstappen van deze trein enige nostalgie zal
hebben...
Ik denk van wel.Afscheid nemen van enkele
vrienden,die ik zal gemaakt hebben gedurende
deze reis, zal pijnlijk zijn.
Mijn kinderen achterlaten zal zeer triest zijn.
Maar ik bijt me vast in de hoop dat, op eender welk ogenblik dat ik ook aan het eindstation geraak, dat de
bagage die ze dan zullen dragen, één is, die ze bij het opstappen, niet bij
hun droegen.
Wat me zo gelukkig zal maken is,
dat ik mijn steentje zal bijgedragen hebben, aan die bagage, die nog zal moeten groeien maar waar ze fier
zullen op zijn.
Vrienden...laat het zo zijn, dat ons verblijf op
de trein, rustig mag verlopen en dat ze van nut mag geweest zijn.
Moge het zo geschieden dat,
wanneer het ogenblik aangebroken is om van
de trein te stappen, onze lege zetel, een goed gevoel en fijne herinneringen aan de
overgebleven passagiers moge laten!
Een hele tedere omhelzing
aan elk van jullie...
Prettige reis!!!
“EINDE”