Mesopotamia e Exipto.

Terra entre ríos.

A escritura sumeria foi de tipo pictográfico, cada palabra ou número representábase mediante un debuxo.

As transformacións políticas económicas e sociais.

O poder político xurdiu da necesidade de organizar o traballo; de distribuír as augas, de conservar as canles de rega ou de defender a cidade.

Nos seus inicios recaeu sobre príncipes ou reis, dado que eran a máxima autoridade e concentraron o seu poder político, militar e relixioso

A economía destas primeiras civilizacións seguiu sendo basicamente agrícola.

O comercio, primeiro realizouse entre as distintas rexións dun estado e , despois utilizou os ríos para comerciar con outros estados.

Os señores constituían o estrato superior da sociedade.

O pobo estaba formado polos homes libres que tiñan bens propios.

Os escravos eran prisioneros de guerra que caían na escravitude sendo persoas libres.

É unha caixa onde se narra a vida dun dos patesi da cidade de Ur.

A Relixión, a alimentación e a situación da muller.

Eran politeístas; é dicir: que os mesopotámicos crían en varios deuses, que representaban con formas humanas.

Como Anu, Marduk, Isthar e Enlil.

A vida de ultratumba era moi pesimista, pois consideraban que os defuntos vivían nunha morada sombría onde se alimentaban de po e barro.

O Pobo

O pobo alimentábase de pan ou tortas elaborados con cereais.

Os señores de Mesopotamia tiñan unha dieta máis variada. Apenas se consumía carne, que se reservaba para comidas especiais.

Os Señores

As mulleres tiñan recoñecidos certos dereitos na lei sumeria.

Podían actuar de testemuñas na sinatura dun contrato, ser propietarias de bens de todo tipo e dispor deles sen contar co marido. A pesar diso sempre estiveron consideradas por debaixo dos homes.

As súas principais funcións sociais eran ser amas de casa, esposas e nais, aínda que algunhas se dedicaron ao comercio e aos negocios.

Sumerios

3500 a.C

Acadios

2300 a.C

Babilónico

1830 a.C

Asirio

1530 a.C

Asirio 2

932 a.C

Neobabilónico

625 a.C

A vida á beira do Nilo.

A vida no antigo Exipto foi posible grazas ás augas do río Nilo, xa que fóra del só existe o deserto.

Nace en África ecuatorial e percorre un estreito val ata a súa desembocadura no mar mediterráneo, onde forma un amplo delta. As rexións naturais exipcias son dúas: Alto Exipto e Baixo Exipto.

Cara ao 5.000 a.C, as poboacións neolíticas asentadas no val do Nilo aprenderon a prever e controlar a inundación anual das augas do río.

Realizaron obras de drenaxe, desecando marismas, construíron canles de rega, aumentando así as áreas de cultivo; e aprenderon a utilizar os limos como fertilizante natural.

Co tempo, os poboados medraron e convertéronse en cidades independentes.

Imperio Antigo (3100 – 2181 a.C). A capital foi Menfis. Construíronse as grandes pirámides.

Imperio Medio (2055 – 1795 a.C). A capital trasladouse a Tebas, e Exipto extendeuse cara ao sur.

Imperio Novo (1550 – 1069 a.C). Mantívonse a capital en Tebas e conquistouse Syria e Palestina.

Baixo Imperio (715 – 31 a.C). Exipto entrou en decadencia e foi dominado por pobos extranxeiros.

Como encarnación terrestre do deus Horus, recibía culto, co fin de que mantivese as inundacións anuais do Niloe a orde social.

Como rei ou xefe político, gobernaba, facía as leis, organizaba as súas inmensas propiedades agrícolas…

Como xefe militar, dirixía o exército.

Como xefe relixioso, ordenaba a construcción de templos para facer as ofrendas aos deuses.

Faraón.

Artesáns, Comerciantes Enriquecidos, escribas.

Persoas libres e Escravos.

Os deuses dos xuizos.

Entre os máis destacados e importantes están: Ra, o deus do Sol. Anubis, gardián das tumbas. Osiris, deus dos mortos. Isis, deusa da fertilidade. Horus, deus do ceo, e Hathor, deusa do amor, da alegría e da música.

VÍDEO