Πηνελόπη, φέρε το τόξο καιτα βέλη του Οδυσσέα καιδώδεκα τσεκούρια με τρύπαστην κορυφή τους.

Ο Εύμαιος έστησε τα τσεκούρια στη σειρά.

Ακούστε με , μνηστήρες! Όποιοςμπορέσει να λυγίσει αυτού του τόξουτη χορδή και να ρίξει ένα βέλος, πουθα περάσει μέσα από τις τρύπες τωνδώδεκα τσεκουριών, αυτός θα γίνειάντρας μου.

Κανένας όμως δεν μπόρεσε να τεντώσει τη χορδή. Ζήτησε τότε κι ο Οδυσσέας να δοκιμάσει. Η Πηνελόπη έφυγε κι η Αθηνά του έδωσε την πρώτη του μορφή. Εκείνος άρπαξε το τόξο, τέντωσε τη χορδή κι έριξε ένα βέλος, που πέρασε σαν αστραπή ανάμεσα από τις τρύπες όλων των τσεκουριών.

Οι μνηστήρες κατάλαβαν ποιος ήταν. Ο Εύμαιος και η Ευρύκλεια έκλεισαν όλες τις πόρτες και ο Οδυσσέας άρχισε να σημαδεύει τους μνηστήρες, που προσπαθούσαν να σωθούν. Δίπλα του ο Τηλέμαχος έριχνε κι εκείνος με το τόξο.

Ξύπνα, κυρά μου!Ήρθε ο άντρας σου,ο Οδυσσέας!!!

Δεν την πιστεύω την Ευρύκλεια… Να ήρθε ο Οδυσσέας; Αποκλείεται!

Στ’ αλήθεια είσαι εσύ, Οδυσσέα!Ήρθες!!! Είκοσι ολόκληρα χρόνια σε περίμενα!!!

Εγώ είμαι, Πηνελόπη. Μετά από τόσα χρόνια είμαι πάλι πίσω!

Οι συγγενείς των μνηστήρων πήγαν οπλισμένοι να βρουν τον Οδυσσέα…Κι αφού δεν τον βρήκαν στο παλάτι, πήγαν στα κτήματα του Λαέρτη. Πήραν τότε ο Οδυσσέας και ο Τηλέμαχος τα όπλα τους και ετοιμάστηκαν για μάχη.

Σταματήστε τον πόλεμο και γίνετε όλοι φίλοι!

Ορκιζόμαστε πίστη σε ‘σένα, βασιλιά

Οδυσσέα!